Ένα φάντασμα πλανάται

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τον Περισσό...
Το φάντασμα "των αντεπαναστατικών ανατροπών και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης..."
Έτσι ξεκινάει κομμάτι του βήματος το οποίο τιτλοφορείται "επιστροφή στον Στάλιν" με υπότιτλο "χρουτσόφ, μπρέζνιεφ και γκορμπατσόφ οι -κατά τον Περισσό- βασικοί υπαίτιοι της πτώσης της ΕΣΣΔ". Στο πρωτοσέλιδο προαναγγέλεται με τον τίτλο "Κακώς πέθανε ο Στάλιν". Οι τίτλοι των επιμέρους κομματιών είναι ενδεικτικοί του τρόπου προσέγγισης της "εφημερίδας" (γιατί μας πρήξανε, με το συμπάθειο, με αυτά τα εισαγωγικά στον υπαρκτό). Το 20ό Συνέδριο, η κολεκτιβοποίηση της υπαίθρου, οι εκκαθαρίσεις και οι δίκες της μόσχας.
Ξεχωρίζει ακόμα μια απίστευτη φωτογραφία με έναν παππούλη σε τρυφερό ενσταντανέ τετ α τετ με άγαλμα του πατερούλη, όπου τα μουστάκια τους και τα στόματα γίνονται ένα και πέφτει ένα τρυφερό φιλί (όταν ο παπακαλιάτης κάνει στροφή στο ποιοτικό και σίριαλ για την ΕΣΣΔ, ίσως το αντιγράψει).
Έχει και μια φωτογραφία με μοσχοβίτες πολίτες που τον αύγουστο του 91 ανέβαιναν πάνω στα τανκ των πραξικοπηματιών και τους εμπόδιζαν να ρίξουν τον γκορμπατσόφ από την εξουσία. Μαΐμού (που είναι και το πιθανότερο) ή όχι είναι καλτ και συλλεκτική.

Όλα αυτά αναφέρονται στο κείμενο της ΚΕ του ΚΚΕ για τον σοσιαλισμό, το οποίο όπως λέει ο συντάκτης "έχει στη διάθεσή του το βήμα" μολονότι "διακινήθηκε αυστηρά σε εσωκομματικό πλαίσιο".
Τα δικά μου σχόλια θα είναι στο ύψος των περιστάσεων και της σοβαρότητας του όλου άρθρου.

Γιατί μόνο χρουτσόφ, μπρέζνιεφ και γκόρμπι; Τον τσερνιένκο δηλαδή γιατί τον προσπερνάνε έτσι; Αλλά δεν τους συμφέρει να μάθουν οι λαοί της οικουμένης αυτόν τον μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον διαλεκτικό ρου του ιστορικού προτσές και ακολυθώντας οργουελικές μεθόδους τον αποσιωπούν και παραγράφουν το πέρασμά του από την ιστορία.

Διαβάζοντας επίσης τον φτηνό και ηλίθιο αντισταλινικό λίβελο του ουτιδανού καμποτίνου του βήματος (μπορούμε κι εμείς όπως ο βύρων) σκέφτηκα αυθόρμητα: "δόξα σοι, επιτέλους, ξαναείμαστε με τον στάλιν", όπως κάποτε η ρόζα είπε:"επιτέλους ξαναείμαστε με τον Λένιν..."
Είναι τόσο ηλίθια η παρουσίαση που μας παρουσιάζει μ-λ-κότερους του μ-λ και πιο σταλινικούς από την ανασύνταξη που ζει ακόμα αιχμάλωτη σε μοναρχοφασιστικό παράλληλο σύμπαν. Κάπου εκεί συναντάν διαγαλαξιακά τον πρετεντέρη και την υπόλοιπη παρέα, πάνω από τα κεφάλια των οποίων πλανάται το φάντασμα του στάλιν και έχει στοιχειώσει για τα καλά τις μέρες και τις νύχτες τους.

Τέλος (αν και προς στιγμήν μπήκα στον πειρασμό ενός φτηνού τρικ μάρκετινγκ για να αυξήσω κατακόρυφα την επισκεψιμότητα του μπλοκ και τη δημοφιλία μου) νιώθω την ανάγκη να προβώ σε μια βαρυσήμαντη, ειλικρινή δήλωση ασχέτως του τι θα ομολογήσω αυθορμήτως μετά στη δίκη μου:
Δεν το έδωσα εγώ...