Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Να οργανωθούμε (1)

Μεταξύ μας (ναι, μεταξύ μας. Παρά τα όσα μπορεί να πιστεύουν κάποιοι για τους πράκτορες της αστικής τάξης που διαβάζουν το Σφυροδρέπανο και το αξιοποιούν, λίγοι ασχολούμαστε με το μπλοκ κι έχουμε όλοι τα ίδια κολλήματα).
Μεταξύ μας λοιπόν ας είμαστε ειλικρινείς:
Οι περισσότερες αφίσες μας είναι χάλια.
Κι αυτό είναι αντικειμενικό (κι ανεξάρτητο από τη θέλησή μας που λεν κι οι μαρξιστές).

Έμπνευση και μεράκι φαντάρου σε αγγαρεία.
Όσο για φαντασία σαν τον ντορή. Και σαν αυτή του δασκάλου στα σπουργίτια του αρκά.
Που -κατά τον γιο σπουργίτι- μικρός κουβαλούσε ένα ξύλο κι έτρεχε, παριστάνοντας ότι είναι πάνω σε ένα ξύλο και τρέχει.

Η μόνη πραγματικά σπουδαία αφίσα που θυμάμαι να έχει βγει τα τελευταία χρόνια είναι της πρωτομαγιάς του 2006. Αυτή με τον ανθρακωρύχο σε μαύρο φόντο και με κόκκινο χρώμα το σήμα της κνε και το σύνθημα που βαριέσαι πιο δύσκολα απ' όλα: νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

Κάποιοι σφοι είχαν ξενίσει γιατί η αισθητική της θύμιζε αφίσες αναρχικών.
Μα ίσως για αυτό ακριβώς να ήταν ωραία.
Ή ίσως για αυτό να μου άρεσε εμένα πιο πολύ απ' όλες.

Για να μην έχουν τύψεις όμως οι σύντροφοι στους οποίους άρεσε (κι οι οποίοι δόξα τω μαγιακόφσκι ήταν πολλοί) η εικόνα αυτή με τον ανθρακωρύχο είναι λεπτομέρεια παρμένη από έναν ζωγραφικό πίνακα. Για τον οποίο δεν θυμάμαι λεπτομέρειες πέραν του ότι ήταν ταξικός, φιλολαϊκός και με πολιτικά μηνύματα. Θα προσπαθήσω να ξαναβρώ την πηγή μου για να σας πω περισσότερα.
Μέχρι τότε κρατάω επιφύλαξη.
Ίσως να μου το 'παν και μένα για να μην έχω τύψεις.

Τον μάη του 68 και τα συνθήματά του ποτέ δεν τα συμπαθήσαμε ιδιαίτερα ως κόμμα (κάποτε πρέπει να μιλήσουμε και για αυτό).
Κι όμως λίγη φαντασία στην εξουσία δεν θα έβλαπτε πότε-πότε. Ειδικά σε τέτοια ζητήματα.

Σε δεύτερη σκέψη είναι πολύ λεπτή η γραμμή που χωρίζει την φαντασία στην εξουσία από τη γραφικότητα. Και τον έχοντα φαντασία από τον φαντασμένο.
Λέγαμε τις προάλλες για την αφίσα του σεκ για τον καπιταλισμό που... δεν δουλεύει (π...να ανεργία).
Σήμερα θα πιάσουμε τις αφίσες της κοε για τις επιτροπές ακρίβειας.

Καταρχήν πολιτική τοποθέτηση επί του θέματος.
Η οργάνωση λαϊκών επιτροπών είναι πολιτικά σωστή. Όταν με το καλό τα δισέγγονά μας αξιωθούν να ζήσουν μια νικηφόρα επανάσταση, η αυθόρμητη οργάνωση των μαζών (μην πούμε αυτο-οργάνωση και μας φορτώσουν κι άλλα κουσούρια) θα είναι λυδία λίθος. Χωρίς αυτήν δεν πάμε πολύ μακριά. Αυτό ως υπόμνηση για όσους περιορίζουν το θέμα της εξουσίας στην κατάκτησή της από το κκ.
Βέβαια είναι ένα θέμα κατά πόσο αυτές οι οργανώσεις είναι όντως τοπικές ή πρόκειται απλώς για συριζαίους και κοετζήδες περιφερόμενους από γειτονιά σε γειτονιά.

Σωστή είναι κι η συσπείρωση γύρω από ένα ζήτημα αιχμής, όπως η ακρίβεια, που την παίζουν ακόμα και τα αστικά μέσα, γιατί αν την έκρυβαν θα ήταν τελείως αναξιόπιστα. Μέσα από τέτοια θέματα θα ατσαλωθούν πολιτικά συνειδήσεις. Η πολιτικοποίηση δεν ξεπηδά από το μηδέν.
Ας μην ξεχνάμε ότι πέρα απ' το όλη η εξουσία στα σοβιέτ, τα αιτήματα των μπολσεβίκων τον οκτώβρη ήταν να σταματήσει ο πόλεμος και να μοιραστεί η γη στους αγρότες (που ήταν το πρόγραμμα των εσέρων, όχι των μπολσεβίκων).

Επίσης το όλο θέμα είναι και πιασάρικο, καλό δηλ από προπαγανδιστική άποψη.

Όσο ισχύουν τα τρία σημεία παραπάνω, άλλο τόσο ισχύει ότι το νέο φρούτο στερείται σοβαρότητας.
Αφενός γιατί είμαι δογματικός και κολλημένος.
Αφετέρου όμως επειδή απομονώνει το πρόβλημα κι ανάθεμά με αν καταδεικνύει κανέναν ένοχο. Και επίσης επειδή η λογική του σύριζα φτάνει μέχρι τον υγιή ανταγωνισμό. Να μην υπάρχουν δηλ μονοπώλια (τα οποία υπάρχουν από την εποχή του μαρξ, αλλά εμείς βρήκαμε το μυστικό όπλο για να τα πατάξουμε).
Με άλλα λόγια δηλ, ό,τι έλεγε παλιά για την εοκ.
Πάλη ενάντια στις συνέπειες, όχι στην ένταξη.

Στην πράξη το όριό του είναι να στέλνει βουλευτές και στελέχη στα σούπερ μάρκετ για να τα αγοράζουν στις παλιές τιμές προ ανατίμησης! (Ουάου).
Που άμα είναι έτσι ο κόσμος προτιμάει τους αναρχικούς που του τα δίνουν και τσάμπα τραγουδώντας άσιμο:
Χιλιάδες σούπερ μάρκετ γεμάτα πράγματα
γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα
;

Πάμε τώρα και στην αφίσα.
Το πάνω μέρος ξεκινάει με αγανάκτηση:
δεν πάει άλλο.
Γενικά αν προσέξετε τώρα τελευταία τις αφίσες όσων δυνάμεων συγχρωτίζονται στις πορείες της γσεε, υπάρχει μια συντονισμένη στροφή σε παρόμοια συνθήματα.
Δεν αντέχουμε, δεν πάει άλλο κτλ...
Τα οποία ακούγονται το ίδιο φαιδρά με το αμίμητο φτάνει πια που έλεγε τις προάλλες ο γιωργάκης στη βουλή. Χτυπούσε μάλιστα και το χέρι στο έδρανο ο τζέφρυ για να γίνει πιο πειστικός. Οπότε έπειθε πιο πολύ κόσμο να γελάσει.

Όλα αυτά μου θυμίζουν μια ιστορία.
Κάποτε στον στρατό τρώγαμε με έναν φίλο στην τραπεζαρία, όπου του έλεγα ότι τα πράγματα είναι τόσο τραγικά που ο κόσμος θα έπρεπε κανονικά να βγαίνει στους δρόμους και να αλαλάζει: δεν πάει άλλο! (το οποίο αναφώνησα τρις)
Στο τελευταίο δεν πάει άλλο πρέπει να μου ξέφυγε λίγο η φωνή. Οπότε βλέπω ένα παιδί που καθόταν παραδίπλα κι είχε πιάσει τη φράση από τη μέση να με κοιτάει με απορία.
Γιατί τέτοιο ξέσπασμα;
Μετά κατάλαβε και γελούσε.
Έκτοτε έμεινε και κάθε που συναντιόμασταν αντί για γειες και καλησπέρες χαιρετιόμασταν με δεν πάει άλλο.

Το δεν πάει άλλο της αφίσας όμως είναι άλλο πράγμα.
Είναι σαν κλάψα να μας λυπηθούνε και να λύσουν λίγο το ζωνάρι γιατί δεν πάει άλλο. Παρακάλια για λίγη φιλανθρωπία.
Από την άλλη, υπάρχει κι ένα εαακίτικο σύνθημα που λέει: να κάνουμε το δεν πάει άλλο να πάει αλλιώς.
Ντάξει, συγκινηθήκαμε κι η βάρκα έγειρε θα μου πεις.
Ωστόσο κάθε διαπίστωση ότι κάτι δεν πάει άλλο, θα πρέπει να απαντάει στο βασικό: πώς θα γίνει να πάει αλλιώς.
Αν δεν απαντάει σε αυτό είναι χαμένη από χέρι.
Γιατί ο κόσμος το πρόβλημά του το ξέρει. Δεν περιμένει εσένα να του το δείξεις. Έχει και τα κανάλια για αυτό.
Αυτό που περιμένει να δει είναι η προοπτική.
Οι διαπιστώσεις δεν αρκούν να τον βγάλουν στον δρόμο. Τουλάχιστον όχι για πολύ.

Στο άλλο μέρος δε θα βρούμε ποια προοπτική θα εμπνεύσει τον κόσμο.
Θα δούμε όμως την προοπτική της κοε για να ευθυμήσουμε.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ποιος ο ρολος των αφισσων;
δεν ειμαστε στη παρανομια - ακομα- και εχουμε πλατυ ανοιγμα (λεμε τωρα..) στον κοσμο. αρα ποιος ο ρολος τους;

στο φοιτηταριατο που εχει χρονο να ασχοληθει με την αισθητικη της αφισσας εχει νοημα να συγκινησεις το εναλλακτικο κουλτουριαρικο ατομο. ο εργαζομενος ομως που τρεχει ελαστικοποιημενος και χρεωμενος νομιζεις οτι προλαβαινει να κανει αναλυση ή εστω να παρει ματι την αφισσα; Ή νομιζεις ότι η ΔΑΠ και ΠΑΣΠ βγαζουν καλο προπαγανδιστικο υλικο και γιαυτο τις ψηφιζει ο κοσμος; Δεν υποτιμω την αξια της αφισσας και τη σπουδαιοτητα της σωστης πολιτικης τοποθετησης που θα εχει. Αλλα δεν υπερτιμω και το ρολο της στην αλλαγη των συνειδησεων.

Παλια ειχα τρομερο κολλημα με τις αφισσες της κνε. Ηταν και είναι αθλιες. Ισως φταιει που ειχα χρονια σχεση 5 με φρικιο και με ειχε επηρεασει. Αυτοι βγαζουν κάθε μηνα καμια 10αρια και τις κολλανε τις μισες στα εξαρχεια και τις άλλες μισες στα δωματια τους. Εννοειται πως και εγω ειχα τον εργατη της πρωτομαγιας της κνε με το δικιο του στο δωματιο μου…Μεχρι στο Κ.Σ. εφτασα να συζηταω την αισθητικη μας και τα πολιτικα μηνυματα της αφισσας. Για να καταλαβεις τι μαχη εδωσα ανελαβα και εβγαλα αφισσα της οργανωσης -μονη μου- αναρχικης αισθητικης: ασπρομαυρη φωτο του σπ. Μελετζη από απεργια καπνεργατων που 2 αγροτισσες κρατανε στον αερα ένα σφυρι και ένα δρεπανι μαζι τσιτατο μαγιακοφσκι-με ψαγμενη γραμματοσειρα γραφομηχανης 17Ν - την ηθικη των αφεντικων την αντιπαθησα οσο την ηθικη των δουλων . μια άλλη ηθικη αρχισε να διαμορφωνεται μεσα μου, δινε το χερι σε οποιον σηκωνεται… Υπογραφη κνε. Εβγαλα 500.δεν εμεινε ουτε μια. Αλλα τι να το κανω; Καμια δεν κολληθηκε! Ολες κατεληξαν σε δωματια συντροφων.
Εκει αρχισε να μετραει η αντιστροφη μετρηση για μενα και το κολλημα μου.
Τελικα ποιος ο ρολος των αφισσων; Ανεξαρτητα απτη κριτικη που πρεπει να γινει για τη βελτιωση ολου του προπαγανδιστικου υλικου μας –οπτικου, ακουστικου, λεκτικου κτλ- μηπως ειναι ένα αντισταθμισμα της ελλειψης επαφης με τον κοσμο;
Εάν δηλαδη ενας συντροφος τρεχει ολη μερα για το σωματειο και μεταφερει τις θεσεις και τις αντιληψεις του κομματος δεν χρειαζεται καμια απολυτως αφισσα ειτε καλη ειτε κακη. Και δεν εχει χρονο να ασχοληθει με αυτό το θεμα. Οι αναρχικοι που εχουν μηδενικη παρεμβαση στο κινημα είναι λογικο τις ωρες που περνανε στα στεκια τους να τις σκοτωνουν με δημιουργικες ασχολιες….

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ

Αγαπητή ελπίδα,

είναι ένα ζήτημα αν έχει νόημα να βγάζουμε αφίσες ή όχι (ειδικά στους δρόμους που την άλλη μέρα μας τις έχουν πατήσει).
Απ' τη στιγμή που βγάζουμε όμως, γιατί να μην είναι καλές;
Κατά τη γνώμη μου είναι τόσο απλό. Μπορεί και να κάνω λάθος.

Τι νόημα έχει η αφίσα;
Δεν το έχω σκεφτεί αναλυτικά, αλλά νομίζω τον ίδιο ρόλο που παίζει κι η τέχνη. Ενημερώνει για κάποια πράγματα, αλλά κυρίως απευθύνεται στο συναίσθημα. Και για αυτό χρειάζεται να είναι έξυπνη, άμεση, ξεχωριστή.
Το εντελώς αντίθετο από τις δικές μας δηλ.
Κι επειδή με την τέχνη δεν έχω την καλή σχέση που έχεις εσύ (εκτός κι αν πιάνονται τα κόμικς ως 9η) νόμιζα ότι θα 'χες "ληγμένη" μέσα σου την ανάγκη για καλαίσθητες αφίσες.
Που την έχεις δηλ, αλλιώς δεν θα καθόσουν να κάνεις μόνη σου αφίσα.

Τι άλλη σκοπιμότητα έχει;
Να αξιοποιήσει έναν κόσμο στην οργάνωση που έχει κλίση στο αντικείμενο να νιώσει ότι συμμετέχει ενεργά σε κάτι, ότι προσφέρει.
Η οργάνωση πρέπει να παίρνει από τον κόσμο της ό,τι καλύτερο μπορεί.

Η σκοπιμότητα είναι να μπει γενικά ένας κόσμος σε μια λογική να σκέφτεται και να δρα πρωτόβουλα, εμπνευσμένα, με φαντασία.
Πράγμα στο οποίο χωλαίνουμε. Η σχέση μας με το αυθόρμητο γενικά είναι πλατωνική και βγάλε.

Κάνοντας βέβαια έρωτα με το αυθόρμητο, μπορεί να γ...σεις το κίνημα.
Εννοείται. Αλλά γιατί πρέπει να διαλέξουμε ή το ένα ή το άλλο; Μαζί δεν πάνε αυτά; (διαλεκτικά δεμένα).

Ένα παλιό λατρεμένο κοματικό κλισέ, που το λένε ακόμα οι παλιοί του πολιτμπιρό, είναι αυτό για τη δουλειά μυρμηγκιού.
Δε λέω, η ταξική πάλη αυτό είναι. Σκληρή οργανωμένη δουλειά και στερήσεις. Όχι χόμπι και ζωγραφιές. Ή μπλόκ στο διαδίκτυο.
Ανάθεμά με όμως αν είναι αυτός τρόπος να το πεις στον κόσμο. Θα σε φτύσει και θα πάει με τα τριζόνια.
Και τον χειμώνα θα πεινάσουμε κι οι δυο μας.

Πέρα από αλύγιστους μικρούς κορτσάγιν με θυσία και πειθαρχία, ο σκοπός είναι αν διαπαιδαγωγηθούν κομμουνιστές που να αγαπάν την ίδια τη ζωή, να εκτιμούν το ωραίο, να το βρίσκουν μες στον αγώνα και να είναι έτοιμοι να κάνουν θυσίες συνειδητά για τον όμορφο σκοπό για τον οποίο παλεύουν, όχι επειδή έτσι συνήθισαν.

Η οργάνωση είναι εγγύηση ότι το αυθόρμητο δεν θα αποθεωθεί, αλλά θα αξιοποιηθεί σωστά.
Το θέμα όμως είναι να το αναδείξει, όχι να το σκοτώνει.
Γιατί ελπίδα, ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα από τη δική σου ιστορία με την αφίσα;
Ότι αντί να ενδιαφερθούμε να δούμε πώς θα γίνει να βγαίνουν πάντα τέτοιες αφίσες, απογοητεύτηκε αυτός που πήρε την πρωτοβουλία και δεν ξανασχολήθηκε.
Ίσως το βλέπω μονόπλευρα, πάντως αυτό εισπράττω.

Η αφίσα εν τέλει δείχνει συνολικά έναν τρόπο λειτουργίας.
Δεν πιστεύω ότι οι σφοι δεν έχουν φαντασία. Η οργάνωση είναι αυτή που δεν την αξιοποιεί. Κι ούτε την ενθαρρύνει δυστυχώς.
Γιατί όμως; Εδώ σε θέλω...

Αν ο κόσμος σκεφτόταν για την αφίσα για το σύνθημα που πρέπει να μπει κτλ, θα ξεκαθάριζε και πολιτικά κάποια πράγματα. Ποιο είναι το κύριο κάθε φορά, ποια είναι τα προτάγματα (sic), αν τον κόσμο τον συσπειρώνει η άρνηση, ή χρειάζεται και θετική διεκδίκηση.
Πράγματα που το μισό μας δυναμικό δεν το απασχολούν καν. Γιατί τα σκέφτονται άλλοι αντ' αυτών.

Το κομβικό ζήτημα που μπαίνει είναι ο κάθε σφος να αρχίσει να σκέφτεται συνολικά, πολιτικά, να έχει άποψη για καθετί που γίνεται και κάνουμε. Για να ξέρει πώς και γιατί το κάνουμε και να μπορεί να το αιτιολογήσει.
Όχι να το κάνει με προκατ επιχειρήματα που δεν είναι δικά του. (αυτό ξεφεύγει ως μπηχτή και πάει πέρα από τις αφίσες).

Κι αν αρχίσουμε να δουλεύουμε όλοι για τις αφίσες θα αλλάξει αυτό;
Όχι βέβαια. Στην τελική οι αφίσες δε μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από το εκλογικό δικαίωμα (το γ..σα λίγο αλλά εν γνώσει μου). Απλώς ένας δείκτης ωριμότητας του κινήματος, κατά τον ένγκελς.
Κι αυτό που δείχνει αυτός ο δείκτης προς το παρόν... άφησέ τα κι αφισέτα...

Στην ακόμα πιο τελική, όσοι σφοι δε δουλεύουν και δεν ασχολούνται φανατικά, έχουν ξενερώσει για συγκεκριμένους λόγους που τους έχουν χαλάσει, αλλά δε μας πολυ-απασχολούν.
Δεν είναι δηλ ότι το ξύνουν επειδή το έριξαν σε δημιουργικές ασχολίες αντί να τρέχουν να μεταφέρουν τις θέσεις του κόμματος.
Μακάρι να γινόταν αυτό. Ίσως έτσι μετά να πείθονταν και για τα υπόλοιπα.

Κι ιστορικά να το δούμε ακόμη, οι αφίσες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Τις σοβιετικές τις θαυμάζουμε ακόμα και σήμερα (καλά όχι όλες βέβαια).
Και εκείνη της πρωτομαγιάς εγώ την κολλούσα όπου μπορούσα (ακόμη και στην τούμπα) γιατί ήξερα ότι και εκ των υστέρων να τη διάβαζε ο κόσμος, το μήνυμα θα το 'παιρνε. Κι ήταν και σπουδαίο κι εύληπτο.

Το ότι ο εργάτης δεν τις προσέχει σήμερα έχει να κάνει με πολλά πράγματα.
Και με τον εθισμό στην τηλεόραση (δηλ σε εικόνες χωρίς σημασία όπου μαθαίνει να μην επεξεργάζεται αυτό που βλέπει) και στην πίκρα από τη δουλειά και στη σωρεία ηλίθιες αφίσες που βλέπει κάθε μέρα και του σπάνε τα νεύρα.
Αλλά έχει να κάνει και με τη φοβερή μας την έμπνευση. Γιατί να μη διορθώσουμε το ποσοστό ευθύνης που μας αναλογεί;

Κι άλλα πράγματα δεν τραβάνε, ενώ παλιά ήταν άλλος ο ρόλος τους (πορείες, εφημερίδα κτλ). Κι εμείς δεν είμαστε αμέτοχοι των ευθυνών για αυτό.
Τι να κάνουμε όμως; να σταματήσουμε να βγάζουμε εφημερίδα; (ντάξει εδώ είμαι σίγουρος ότι το γ...σα, το έβαλα απλώς για εντυπωσιακό φινάλε).

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Υγ: το ξεχείλωσα λίγο το θέμα, αλλά δεν απαντούσα σε σένα μόνο. Το έπιανα γενικώς.

Υγ2: μήπως σου περίσσεψε καμιά από αυτές τις αφίσες;

Ανώνυμος είπε...

χμ..ελπιδα ε;δεν το ηξερα!ειναι περιεργη συμπτωση οτι τα γενεθλια μου ειναι την ημερα που γιορταζει η ελπιδα και η σοφια!17 σεπτεμβρη.

σε αυτα που γραφεις συμφωνω απολυτα. απλα δεν μ'άρεσει να υπερτιμω και τον ρολο της αφισσας. δηλαδη ποτε δεν καταλαβα γιατι να παιζουμε ξυλο για χαρη της στα πανεπιστημια. θα μου πεις οτι ειναι θεμα κυρους. δεκτο.

να διευκρινησω επισης οτι δεν απογοητευτηκα απο την καθοδηγηση αλλα απο τα απλα μελη που δεν συνεχισαν αυτη την προσπαθεια. δηλαδη δεν ειναι ευθυνη μονο αυτων που δεν δινουν δυνατοτητες για πρωτοβουλιες αλλα και εκεινων που δεν διεκδικουν "την φαντασια στην εξουσια" και επιλεγουν την ευκολη λυση. γιατι σε καποιους δεν μασ αρκει το 10λεπτο και καποιοι αλλοι στο ενα λεπτο εχουν ολοκληρωσει την τοποθετηση τους αναπαραγωντας τον τιτλο της εισηγησης;

υ.γ. δεν εχει περισσεψει αλλα θα το ανεβασω σε rapidshare για να στη στειλω ηλεκτρονικα. ειναι μεγαλο αρχειο (95kb)