Ωωω μαυρουδέα... (μια εκδήλωση στο φυσικό)

Ποιος ρουσσό στον πρετεντέρη και πουρνάρια μάντολες.
Εδώ μιλούσε ο μαυρουδέας στο φυσικό...

Η εκδήλωση είχε θέμα την καπιταλιστική κρίση. Στα μάτια της φαντασίας μου ο πραγματικός τίτλος ήταν: η κρίση φεύγει, ο μαυρουδέας έρχεται...

Ο ογκόλιθος της μαρξιστικής σκέψης, ο συν-επινοητής συν-ιδρυτής της απόλυτης καλτ θεωρίας περί ολοκληρωτικού καπιταλισμού, ο αποστάτης του αριστερισμού, το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, ο ένας και μοναδικός μετά τον οποίο το καλούπι έσπασε και πάει, ο... σταύρος μαυρουδέας, δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει στην εκδήλωση της σπουδάζουσας στο φυσικό με σαπόρτινγκ καστ τον ρεντ χοτ τσίλι πέπερ (τσιλιγγιρίδη).
Ο τσίλι είναι κάτι σαν υπεύθυνος στη θεσσαλονίκη για τα πανεπιστήμια και καθηγητής πολυτεχνείου. Ο μαυρουδέας είναι μια ιστορία μόνος του...

Το μπρεσνιεφικό απολίθωμα, πιστό στις διαστροφές του και την καλή αίσθηση καλτ γούστου που το διακρίνει, παραβρέθηκε στην εκδήλωση και μοιράζεται μαζί σας τις εντυπώσεις του μαζί με ό,τι άλλο θυμηθεί στην πορεία.

Λίγοι από σας, θέλω να πιστεύω, δεν γνωρίζετε τον μαυρουδέα.
Ένας άνθρωπος τομή στην πορεία της ελληνικής αριστεράς. Στο πρώτο συνέδριο του ναρ συνεμπνεύστηκε και συνέγραψε τη μεγαλειώδη επεξεργασία περί νεότατου σταδίου του ανώτατου ιμπεριαλιστικού σταδίου του καπιταλισμού.
Έκτοτε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι και στον μύλο της αντίδρασης. Ο -για μένα- παγκόσμιας εμβέλειας οικονομολόγος του παμάκ (πανεπιστήμιο μακεδονίας για τους μη κάτοικους ιερουσαλήμ και θεσσαλονίκης) έφυγε από το ναρ και ξαναμαναεπαναθεμελίωσε την επαναστατική προοπτική του σήμερα στο πλευρό του κόμματος. Με το οποίο πλέον διατηρεί άριστες σχέσεις, βρίσκεται πολιτικά πολύ κοντά του, αλλά όχι μέσα του. Είτε γιατί διαφωνεί ο ίδιος, είτε εξαιτίας του παρελθόντος του (δήλωση μετανοίας ο μαυρουδέας δεν υπογράφει).

Ακόμα λιγότεροι φαντάζομαι θα αντιλαμβάνεστε γιατί τέτοιο κόλλημα με το τοτέμ μαυρουδέα. Τον ναρίτη που έγινε λατρεία, τον γκεβάρα της διανόησης, τον άνθρωπο που συμπύκνωσε σε μία λέξη όλον τον χαβαλέ εναντίον του ναρ και έγινε σύνθημα στα χείλη μια ολόκληρης παρέας και ενός ΤΕΙ στη σίνδο.
Εσείς με δεα κι εμείς με μαυρουδέα
Μαυρουδέα είσαι ιδεα κτλ...
Το ότι πέφτει δούλεμα δε σημαίνει ότι δεν τον αγαπάμε.
Ίσα-ίσα...

Ο μαυρουδέας βέβαια την θέση του για τον ολοκληρωτικό δεν την έχει αποκηρύξει. Κοτζάμ πανεπιστημιακό βιβλίο έχει βγάλει για αυτό άλλωστε. Το οποίο εν παρόδω καταδεικνύει ότι το πραγματικό αίτημα αιχμής τη σήμερον, δεν είναι πανεπιστημιακά συγγράμματα δωρεάν, αλλά συγγράμματα γραμμένα από τον μαυρουδέα.
Όταν λοιπόν έφτασαν στα αυτιά μου σαν μελοποιημένη ποίηση οι εξής φράσεις: αύξηση του ποσοστού απόλυτης υπεραξίας καθώς επίσης κι ότι κάθε δομική κρίση αλλάζει την δομή, την αρχιτεκτονική του συστήματος, είπα εδώ είμαστε.

Ο πειρασμός ήταν πολύ μεγάλος για να μην υποκύψω να κάνω ερώτηση. Άσε που δε θυμάμαι να απέχω τελικά από κάτι που με έβαλε σε πειρασμό. Δε βρίσκω το λόγο.
Η ερώτηση ήταν διατυπωμένη όσο πιο π...κα κι αθώα γινόταν.
Αν όλα αυτά συνιστούν κάποια ποιοτική τομή, πέρασμα σε κάποια καινούρια φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού κτλ. Ούτε ολοκληρωτικός, ούτε νέο στάδιο, ούτε τίποτα.
Υψηλά νοήματα κι όποιος τα πιάσει.

Ο μαυρουδέας ζορίστηκε αρκετά από την ερώτηση. Πάλι καλά που μεσολάβησαν κι άλλες κι είχε χρόνο να τη σκεφτεί.
Η απάντηση, αν και υψηλού θεωρητικού επιπέδου, ήταν ήξεις-αφήξεις. Μέχρι κι ο τσίλι αναγκάστηκε να παρέμβει και να ρωτήσει ευγενικά αλλλά ξεκάθαρα αν αυτή η περίφημη αρχιτεκτονική δομή (που προσωπικά μου θύμισε το παράδειγμα του μαρξ με τον αρχιτέκτονα και τη μέλισσα από το κεφάλαιο) συνιστά κάποιο καινούριο στάδιο.

Οπότε ο μαυρουδέ ξέφυγε εκ νέου σαν χέλι με αριστοτεχνικές προσεκτικές διατυπώσεις, που θα ζήλευε κι ο καλύτερος κεντριστής, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι:
-τον λένιν, όταν μιλούσε για νέο ιμπεριαλιστικό στάδιο, τον έλεγαν αιρετικό. (παρεμπιπτόντως, υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι οι -περίφημες οπωσδήποτε- ιδέες του λένιν θα είχαν το ίδιο κύρος, αν δεν είχαν νικήσει οι μπολσεβίκοι και η ρωσική επανάσταση λειτουργώντας σαν πρότυπο για τους υπόλοιπους);
-υπάρχουν οπωσδήποτε δυο-τρία καινούρια ποιοτικά στοιχεία (ναι, αλλά ποια, δε μας είπε) στον σύγχρονο καπιταλισμό.
-είναι μεγάλο ζήτημα αν αυτό αποτελεί καινούριο στάδιο ή όχι. Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά.

Εμείς βέβαια, όπως φαντάζεστε, ούτε την κουβέντα αυτή ανοίξαμε, ούτε την άποψη του μαυρουδέα ακούσαμε επ' αυτού.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, τη μαντέψαμε...
Εσείς...;

Πάμε τώρα στα ηθικά διδάγματα που μπορεί να κρατήσει ο μέσος γκρούπι του μαυρουδέα από αυτή την εκδήλωση:
-τα έξιτ πολ μετά το τέλος ανέδειξαν νικητή τον τσίλι.
Ήταν πιο βαρετός, γιατί τα διάβαζε από μέσα -από διαφάνειες πάουερπόιντ από το πισί του- κι έλεγε τα απολύτως αυτονόητα με πολλές λεπτομέρειες.
Μπροστά σε κομματικό κοινό όμως είχε πλεονέκτημα. Συν τοις άλλοις γιατί τον μαυρουδέα τον πιάναν λίγοι, ενώ τις δικές του κοινοτυπίες τις πιάναν στουπόγαλο, που λέει κι ο τραμπάκουλας.

-στο τέλος με πλησίασε ένας από τη νΚΑ που με ξέρει ακόμα για κνίτη από τον όμιλο με τον σοβιετικό κυριούλη.
-Ρε συ, τι του κάνεις τέτοιες ερωτήσεις θα σε διαγράψουν, αστειεύτηκε.
-Χα! Νομίζεις... Δε μπορούν.
ήθελα να πω, αλλά κρατήθηκα.
Του αναβάλλω την χαρά, όσο με παίρνει...

-απόρροια του προηγούμενου.
Τον έφερα σε δύσκολη θέση τον θεό;
Άυτό έμεινε άραγε σαν γεύση;
Κι εγώ τι είμαι δηλ; Κανάς εγκάθετος που ζορίζει και ξεμπροστιάζει τις επιρροές μας;
Αλλά για στάσου. Τώρα κι εγώ επιρροή είμαι. Και δεν κουβαλάω παντού την ιδιότητα μαζί μου, όπως πριν. Δεν έχω να φοβάμαι μη τυχόν εκθέσω κανέναν με όσα πω ή όσα κάνω.
Είναι κι αυτό μια ανακούφιση, από μια άποψη...

Υατερόγραφα:
-ο χτεσινός ριζοσπάστης με ολοσέλιδη ανάλυση μαυρουδέα -στην εκδήλωση τα είπε καλύτερα- και ξεκίνημα προσυνεδριακού με ρεσιτάλ γιώργου ρούση είναι απλώς όλα τα ρούβλια. Και σε σκληρό συνάλλαγμα...
-έβγαλα και πιο σοβαρά συμπεράσματα, αλλά δεν χωράν εδώ. Θα μπουν σε επόμενο σημείωμα.