Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Ωωω μαυρουδέα... (μια εκδήλωση στο φυσικό)

Ποιος ρουσσό στον πρετεντέρη και πουρνάρια μάντολες.
Εδώ μιλούσε ο μαυρουδέας στο φυσικό...

Η εκδήλωση είχε θέμα την καπιταλιστική κρίση. Στα μάτια της φαντασίας μου ο πραγματικός τίτλος ήταν: η κρίση φεύγει, ο μαυρουδέας έρχεται...

Ο ογκόλιθος της μαρξιστικής σκέψης, ο συν-επινοητής συν-ιδρυτής της απόλυτης καλτ θεωρίας περί ολοκληρωτικού καπιταλισμού, ο αποστάτης του αριστερισμού, το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, ο ένας και μοναδικός μετά τον οποίο το καλούπι έσπασε και πάει, ο... σταύρος μαυρουδέας, δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει στην εκδήλωση της σπουδάζουσας στο φυσικό με σαπόρτινγκ καστ τον ρεντ χοτ τσίλι πέπερ (τσιλιγγιρίδη).
Ο τσίλι είναι κάτι σαν υπεύθυνος στη θεσσαλονίκη για τα πανεπιστήμια και καθηγητής πολυτεχνείου. Ο μαυρουδέας είναι μια ιστορία μόνος του...

Το μπρεσνιεφικό απολίθωμα, πιστό στις διαστροφές του και την καλή αίσθηση καλτ γούστου που το διακρίνει, παραβρέθηκε στην εκδήλωση και μοιράζεται μαζί σας τις εντυπώσεις του μαζί με ό,τι άλλο θυμηθεί στην πορεία.

Λίγοι από σας, θέλω να πιστεύω, δεν γνωρίζετε τον μαυρουδέα.
Ένας άνθρωπος τομή στην πορεία της ελληνικής αριστεράς. Στο πρώτο συνέδριο του ναρ συνεμπνεύστηκε και συνέγραψε τη μεγαλειώδη επεξεργασία περί νεότατου σταδίου του ανώτατου ιμπεριαλιστικού σταδίου του καπιταλισμού.
Έκτοτε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι και στον μύλο της αντίδρασης. Ο -για μένα- παγκόσμιας εμβέλειας οικονομολόγος του παμάκ (πανεπιστήμιο μακεδονίας για τους μη κάτοικους ιερουσαλήμ και θεσσαλονίκης) έφυγε από το ναρ και ξαναμαναεπαναθεμελίωσε την επαναστατική προοπτική του σήμερα στο πλευρό του κόμματος. Με το οποίο πλέον διατηρεί άριστες σχέσεις, βρίσκεται πολιτικά πολύ κοντά του, αλλά όχι μέσα του. Είτε γιατί διαφωνεί ο ίδιος, είτε εξαιτίας του παρελθόντος του (δήλωση μετανοίας ο μαυρουδέας δεν υπογράφει).

Ακόμα λιγότεροι φαντάζομαι θα αντιλαμβάνεστε γιατί τέτοιο κόλλημα με το τοτέμ μαυρουδέα. Τον ναρίτη που έγινε λατρεία, τον γκεβάρα της διανόησης, τον άνθρωπο που συμπύκνωσε σε μία λέξη όλον τον χαβαλέ εναντίον του ναρ και έγινε σύνθημα στα χείλη μια ολόκληρης παρέας και ενός ΤΕΙ στη σίνδο.
Εσείς με δεα κι εμείς με μαυρουδέα
Μαυρουδέα είσαι ιδεα κτλ...

Το ότι πέφτει δούλεμα δε σημαίνει ότι δεν τον αγαπάμε.
Ίσα-ίσα...

Ο μαυρουδέας βέβαια την θέση του για τον ολοκληρωτικό δεν την έχει αποκηρύξει. Κοτζάμ πανεπιστημιακό βιβλίο έχει βγάλει για αυτό άλλωστε. Το οποίο εν παρόδω καταδεικνύει ότι το πραγματικό αίτημα αιχμής τη σήμερον, δεν είναι πανεπιστημιακά συγγράμματα δωρεάν, αλλά συγγράμματα γραμμένα από τον μαυρουδέα.
Όταν λοιπόν έφτασαν στα αυτιά μου σαν μελοποιημένη ποίηση οι εξής φράσεις: αύξηση του ποσοστού απόλυτης υπεραξίας καθώς επίσης κι ότι κάθε δομική κρίση αλλάζει την δομή, την αρχιτεκτονική του συστήματος, είπα εδώ είμαστε.

Ο πειρασμός ήταν πολύ μεγάλος για να μην υποκύψω να κάνω ερώτηση. Άσε που δε θυμάμαι να απέχω τελικά από κάτι που με έβαλε σε πειρασμό. Δε βρίσκω το λόγο.
Η ερώτηση ήταν διατυπωμένη όσο πιο π...κα κι αθώα γινόταν.
Αν όλα αυτά συνιστούν κάποια ποιοτική τομή, πέρασμα σε κάποια καινούρια φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού κτλ. Ούτε ολοκληρωτικός, ούτε νέο στάδιο, ούτε τίποτα.
Υψηλά νοήματα κι όποιος τα πιάσει.

Ο μαυρουδέας ζορίστηκε αρκετά από την ερώτηση. Πάλι καλά που μεσολάβησαν κι άλλες κι είχε χρόνο να τη σκεφτεί.
Η απάντηση, αν και υψηλού θεωρητικού επιπέδου, ήταν ήξεις-αφήξεις. Μέχρι κι ο τσίλι αναγκάστηκε να παρέμβει και να ρωτήσει ευγενικά αλλλά ξεκάθαρα αν αυτή η περίφημη αρχιτεκτονική δομή (που προσωπικά μου θύμισε το παράδειγμα του μαρξ με τον αρχιτέκτονα και τη μέλισσα από το κεφάλαιο) συνιστά κάποιο καινούριο στάδιο.

Οπότε ο μαυρουδέ ξέφυγε εκ νέου σαν χέλι με αριστοτεχνικές προσεκτικές διατυπώσεις, που θα ζήλευε κι ο καλύτερος κεντριστής, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι:
-τον λένιν, όταν μιλούσε για νέο ιμπεριαλιστικό στάδιο, τον έλεγαν αιρετικό. (παρεμπιπτόντως, υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι οι -περίφημες οπωσδήποτε- ιδέες του λένιν θα είχαν το ίδιο κύρος, αν δεν είχαν νικήσει οι μπολσεβίκοι και η ρωσική επανάσταση λειτουργώντας σαν πρότυπο για τους υπόλοιπους);
-υπάρχουν οπωσδήποτε δυο-τρία καινούρια ποιοτικά στοιχεία (ναι, αλλά ποια, δε μας είπε) στον σύγχρονο καπιταλισμό.
-είναι μεγάλο ζήτημα αν αυτό αποτελεί καινούριο στάδιο ή όχι. Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά.

Εμείς βέβαια, όπως φαντάζεστε, ούτε την κουβέντα αυτή ανοίξαμε, ούτε την άποψη του μαυρουδέα ακούσαμε επ' αυτού.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, τη μαντέψαμε...
Εσείς...;

Πάμε τώρα στα ηθικά διδάγματα που μπορεί να κρατήσει ο μέσος γκρούπι του μαυρουδέα από αυτή την εκδήλωση:
-τα έξιτ πολ μετά το τέλος ανέδειξαν νικητή τον τσίλι.
Ήταν πιο βαρετός, γιατί τα διάβαζε από μέσα -από διαφάνειες πάουερπόιντ από το πισί του- κι έλεγε τα απολύτως αυτονόητα με πολλές λεπτομέρειες.
Μπροστά σε κομματικό κοινό όμως είχε πλεονέκτημα. Συν τοις άλλοις γιατί τον μαυρουδέα τον πιάναν λίγοι, ενώ τις δικές του κοινοτυπίες τις πιάναν στουπόγαλο, που λέει κι ο τραμπάκουλας.

-στο τέλος με πλησίασε ένας από τη νΚΑ που με ξέρει ακόμα για κνίτη από τον όμιλο με τον σοβιετικό κυριούλη.
-Ρε συ, τι του κάνεις τέτοιες ερωτήσεις θα σε διαγράψουν, αστειεύτηκε.
-Χα! Νομίζεις... Δε μπορούν.
ήθελα να πω, αλλά κρατήθηκα.
Του αναβάλλω την χαρά, όσο με παίρνει...

-απόρροια του προηγούμενου.
Τον έφερα σε δύσκολη θέση τον θεό;
Άυτό έμεινε άραγε σαν γεύση;
Κι εγώ τι είμαι δηλ; Κανάς εγκάθετος που ζορίζει και ξεμπροστιάζει τις επιρροές μας;
Αλλά για στάσου. Τώρα κι εγώ επιρροή είμαι. Και δεν κουβαλάω παντού την ιδιότητα μαζί μου, όπως πριν. Δεν έχω να φοβάμαι μη τυχόν εκθέσω κανέναν με όσα πω ή όσα κάνω.
Είναι κι αυτό μια ανακούφιση, από μια άποψη...

Υατερόγραφα:
-ο χτεσινός ριζοσπάστης με ολοσέλιδη ανάλυση μαυρουδέα -στην εκδήλωση τα είπε καλύτερα- και ξεκίνημα προσυνεδριακού με ρεσιτάλ γιώργου ρούση είναι απλώς όλα τα ρούβλια. Και σε σκληρό συνάλλαγμα...
-έβγαλα και πιο σοβαρά συμπεράσματα, αλλά δεν χωράν εδώ. Θα μπουν σε επόμενο σημείωμα.

8 σχόλια:

Καραϊσκάκης είπε...

Καταρχήν θα ήθελα να ενθυμίσω στον γνωστό προβοκατορίσκο και διαχειριστή του παρόντος ιστολογίου (ελληνιστί blog) ότι η μεγαλειώδης ιστορία του πεφωτισμένου ηγέτη μαυρουδέα αρχίζει πολύ πριν από το ΝΑΡ, με αρκετά γαργαλιστικές λεπτομέρειες, τις οποίες δε θα πω λόγω σεβασμού προς το ύψος του προαναφερθέντος ογκόλιθου του μαρξισμού.

Παρόλα αυτά, ο καθένας μπορεί να παίξει λίγο όσο είναι μικρούλης, να πετάξει καμιά πετρούλα και να πηδήχει μικρές και τρυφερές αριστεριστριοπούλες, και μετά να βάλει μυαλό και να πάει ήσυχα και ωραία στο Κόμμα για να κάνουμε και καμιά δουλειά.

Γιατί όπως έλεγε και ο γνωστός γιατρός εξ Αιγύπτου Μακντί Γιακούμπ, τις παιδικές αρρώστιες αν τις περάσεις μικρός δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Αν όμως τις περάσεις μεγάλος σου αφήνουν κουσούρια (κουσούρι: το μειονέκτημα, η επίκτητη ανωμαλία, και καμιά φορά και ο πρώην γραμματέας της σπουδάζουσας του ΝΑΡ, ο σαβουρωμένος από εθνικοσοσιαλιστές, και νυν διανοούμενος εν Παρισίους)...

Οπότε και ο γνωστός προβοκατορίσκος, διαχειριστής του παρόντος ιστολογίου κλπ κλπ, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Μερικά χρόνια ξυσίματος αμελέτητων με την τσουγκράνα, και μετά ξανά-μανά στο Κόμμα (χωρίς δήλωση μετανοίας, μόνο κοντά, όχι μέσα).

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αγαπηέ γιώργο,

δέχομαι το ρόλο του προβοκάτορα (αφού με ξέρεις κιόλας, τι νόημα έχει να κρύβομαι).
Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους και στους λυγίσαντες!
Δυο λόγια μόνο για να συμπληρώσεις το προφίλ: πέτρες δεν πετάω (μόνο μια φορά στην κατάληψη στο λύκειο), γυναίκες δεν πηδάω (έρωτα κάνω κι αυτό σπάνια) και τις αριστεριστριοπούλες εγώ τις λέω εξωκοινοβουλευτικές. Κι από το κόμμα δεν έφυγα ποτέ μακριά για να επιστρέψω στο μέλλον. Τσουγκράνα πάντως είχα κι όσο ήμουν μέσα.

Πολύ σοβαρές αρρώστιες είναι επίσης η προβοκατορολογία κι η θεωρητική στασιμότητα που παίρνουν διαστάσεις επιδημίας στις μέρες μας. Αν περάσεις τον αριστερισμό όμως αναπτύσσσεις αντισώματα και γι' αυτό.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ελπίζω να διαφημίσεις το μπλοκ, έστω κι αρνητικά.
Σου ζητάω τέλος να δώσεις στο λαό ό,τι κρίνεις πως μπορείς απ' τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Χωρίς να απολέσεις το σεβασμό προς τον ογκόλιθο.
Προσωπικά δηλώνω άγνοια σχετικά.
Αναμένω με ενδιαφέρον...

Καραϊσκάκης είπε...

1. Καταρχήν μην ψαρώνεις! Το μπλογκ το διαφημίζω θετικά, κοινώς σε έχω κάνει φίρμα...

2. Αν δεις το ιντυμίντια τον τελευταίο καιρό, ειδικά μετά το Πολυτεχνείο, ένα στα τρία σχόλια είναι για 'χαφιέδες'. Χεχεχε... ε ρε πως αλλάζουν οι καιροί. Και τα φρικιά να το ρίχνουν στην προβοκατορολογία.

3. Το εξωκοινοβουλευτικός δε λέει τίποτα γιατί μπορεί αυτοί οι αριστεριστές (-οπορτουνιστές, εχθροί του λαού κλπ κλπ) να μπουν μέσα στη Βούλη (βλέπε παρακλάδια του ΣΥΡΙΖΑ τύπου ΚΟΕ, που οι κακιές γλώσσες λένε ότι παζαρεύουν ευρωβουλευτή), είτε μπορεί εμείς να μείνουμε απ'έξω (βλέπε κομμουνιστική επανίδρυση- πρώην ΚΚΙ). Άσε που είναι τεράστια λέξη. Καλύτερα ΄αριστεριστής΄ (τσάμπα το έγραψε το βιβλίο ο μεγάλος?)

4. Ο Σταύρος είναι μεγάλη μορφή....

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Οφείλω να κάνω την αυτοκριτική μου εκτός οργάνων: ε, ναι λοιπόν, ψάρωσα!

Πάντως γεώργιε με έβαλες σε μεγάλο δίλημμα με όσα είπες.
Να φανταστείς, σκέφτομαι να αλλάξω το μπρεσνιεφικό απολίθωμα και να το κάνω προβοκάτορας.

Ο σταύρος ανήκει στο λαό του.
Το ίδιο κι οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες για αυτόν.
Κοινωνικοποίηση εδώ και τώρα!

spiti tou laou είπε...

Μπράβο στο απολίθωμα για τις γαργαλιστικές περιγραφές και για την απροσποίητη αδυναμία να κρύψει τις συμπάθειές του.
Και μια έκκληση: Laiko Stroma, please, γράψε μας τη συνέχεια του "Ωωωω Μαυρουδέα..."!

Ανώνυμος είπε...

αγαπητό απολίθωμα,
σήμερα ανακάλυψα το μπλογκ σου και πρέπει να σου πω ότι το διαβάζω με πάθος και σε πολλά συμφωνώ...
Θα σου σχολιάσω και αργότερα και διάφορα,απλώς επειδή είμαι ή ήμουν ναρίτης για την αποκατάσταση της αλήθειας, ο μαυρουδέας ποτέ δεν έγγραψε ούτε μία γραμμή από τη θεωρία του ολοκληρωτικού... απλώς τσίμπησε την τεράστια θεωρητική συγχρονισμένη τομή μας (sic) και το έκανε παρουσίαση στο λονδίνο στο συνέδριο του Rethinking marxism.
Το καταπληκτικότερο γεγονός και αποδεικτικό στοιχείο της διάλυσης της ελληνικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι ότι το χρησιμοποίησε στην κρίση του στο ΠΑ.ΜΑΚ.
Σε φιλώ και καλή χρονιά

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

αγαπητέ ανώνυμε,

σήμερα ανακάλυψα -με κάποια καθυστέρηση είναι η αλήθεια- το σχόλιό σου και το διάβασα με αντίστοιχο πάθος, γιατί ήταν πράγματα που αγνοούσα.
Ειδικά στο σημείο που ούτε εσύ ο ίδιος ήξερες αν είσαι ή ήσουν ναρίτης πρέπει να πω ότι ταυτίστηκα απόλυτα γιατί έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ για το κόμμα.

Σε φιλώ κι εγώ με τη μελοποιημένη προειδοποίηση ότι ο "αποστάτης φιλούσε υπέροχα..."

Ανώνυμος είπε...

σε ποιο φυσικό; αθηνας;