Ντα-ντα-ντα

Λαϊκή εξέγερση, Έτος 1, ημέρα 6η.

Αγαπητό ημερολόγιο,

ευτυχώς υπάρχει κι η τι-βί και δε με παίρνει τελείως από κάτω. Την είχα παρεξηγήσει ως μέσο.

Το βράδυ της τρίτης ήταν αποθέωση των αισθήσεων.
Στο μέγκα ο θεοδωράκης είχε καλεσμένους τον μάνο που ήθελε να κατέβει ο στρατός, έναν αλφακαπίτη που πάσχιζε να διαφοροποιηθεί και πιάστηκε από αυτό το τελευταίο και τον μαρκουλάκη που έψαχνε λόγο ύπαρξης, αλλά έβλεπε δίπλα του ότι υπάρχουν και χειρότερα. Δηλ η σώτη τριανταφύλλου...

Η σώτη εκείνο το βράδυ ξεκίνησε με γκολ από τα αποδυτήρια:
"μην κάνετε σαν τους κνίτες, που πιάνονται από τσιτάτα και διαστρεβλώνουν το νόημα". Και έκανε θαυμαστές από την πρώτη ατάκα.
Πληρωμένη απάντηση στον προβοκάτορα θεοδωράκη που τη ρώτησε για ένα κείμενο που είχε γράψει στην εναλλακτική άθενς βόις, όπου έκανε κριτική στον κόσμο των εξαρχείων.
Γαμώτο γιατί να μην είμαι εναλλακτικός σαν τη σώτη;
Όχι σ' ώτη με ζωγραφίζει παύλα τελεία.

Την ίδια στιγμή στον αντένα ο δελαστίκ μου έδιωχνε όλες τις τύψεις για την κανέλλη. Δίπλα του εξεμούσαν τον οχετό τους βελόπουλοι, μιχαλολιάκοι, νοικουκυραίοι κι έλεγα: δε μπορεί, τώρα θα ξεσπαθώσει ο γιώργαρος να βάλει κάθε φασίστα στην τρύπα του.
Κι όταν άνοιξε το στόμα του έμεινε ανοιχτό το δικό μου με όσα άκουγα.

Οι νοικουραίοι είναι φυσικό να εξεγείρονται και να προστατεύουν τις περιουσίες τους. Με άλλα λόγια ησυχία, τάξη κι ασφάλεια (να δέσει με το πατρίς-θρησκεία της λιάνας).
Κι επίσης: ο κόσμος θέλει μεταρρυθμίσεις, αλλά με άλλο περιεχόμενο.
Θα τον ήθελα στο κκε, αλλά αυτός το πολύ για πασόκ να πάει.
Στο έθνος πάντως έγραψε πιο σόι πράγματα. Όλως παραδόξως εκτός γραμμής μας.

Πιο πριν είχε βγει ο μιχαλολιάκος να διαψεύσει για τους χρυσαυγίτες στην πάτρα. Και τελείωσε με σενάρια αποσταθεροποίησης και πορτοκαλί επαναστάσεις!
Με τον σφο που τα βλέπαμε μαζί, συμφωνήσαμε. Είναι ανάγκη των καιρών να επανασυστήσουμε την οπλα. Κι όποιον νοικουραίο πάρει ο χάρος.

Ωστόσο το βραβείο του ήρωα της ναζιστικής προπαγάνδας το κερδίζει άνευ συναγωνισμού η σοσιαλφασιστική (μ)αυριανή.
Με πρωτοσέλιδα που φτύνουν αυγά φιδιών.

Τη δευτέρα υπέρτιτλος: οι γονείς των πιτσιρικάδων να φροντίσουν να μαζέψουν τους κανακάρηδές τους και να τους στρώσουν στο διάβασμα, όχι να τους έχουν αμολητούς στους δρόμους να σπάνε μαγαζιά.
Την τρίτη βασικός τίτλος: οι πιτσιρικάδες διέλυσαν το κράτος, οι κουκουλοφόροι έκαψαν την αθήνα.
Και την επομένη της κηδείας του αλέξη:
Ξεσηκώθηκαν οι πολίτες σε πάτρα και λάρισα, για τους χρυσαυγίτες που βγήκαν στους δρόμους. Στον υπέρτιτλο δεν ξεχνούσε να επικρίνει και τους εργατοπατέρες που δεν ανέβαλαν την απεργία.

Στο χτεσινό φύλλο καλούσαν ανοιχτά τον καραμανλή να κάνει ό,τι κι ο σαρκοζί στη γαλλία για να κερδίσει τις εκλογές.
Σήμερα είχαμε και την πολιτική ερμηνεία των γεγονότων για επιστέγασμα:
Θέλουν να ρίξουν τον καραμανλή οι αμερικανοί και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους. Στον υπότιτλο κάνουν λόγο και για τα λόμπι της ουάσιγκτον.

Στο ίδιο πρωτοσέλιδο προβάλλουν και τις δηλώσεις της αλέκας στο δελτίο του άλτερ: υπάρχουν δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα παγκοσμίως. Το ένα αντιμετωπίζει τα λαϊκά κινήματα με τους μασκοφόρους και τους κουκουλοφόρους και ο πυρήνας τους έχει σχεδιαστεί εκτός ελλάδας.

Αυτό το παραμύθι το έχουν μάθει από την εποχή του ανδρέα. Σε κάθε στραβή ξεκινούσαν την κασέτα για τα ξένα κέντρα αποφάσεων, για χαλκεία εις βάρος της αλλαγής και για πράσινα άλογα (ο όρος πορτοκαλί επαναστάσεις δεν είχε φορεθεί ακόμα).
Τότε τουλάχιστον είχε δράκο και κάποιοι το τρώγαν. Τώρα το φυσικό αέριο του πούτιν δεν πείθει.

Η σφισσα πάντως στο νικαλάι χατζηνικαλάι εβαλε τα πράγματα στη θέση τους με ιστορικές φράσεις. Τύπου: σήμερα είναι μια άλλη μέρα κι αύριο μια άλλη. Ταξικά και ξάστερα.

Ο λογικός συνειρμός είναι το μια μέρα πριν νωρίς, μια μετά αργά. Κάπου το μπέρδεψε και το άφησε στη μέση.
Εγώ όμως την αλέκα την εμπιστεύομαι, δεν το χάφτω πως μπερδεύτηκε. Το εννοούσε.
Μένοντας έτσι πιστή στη γραμμή του μαρξισμού-βουδισμού.
Όπου κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα. Η πρώτη της υπόλοιπης ζωής σου. Το ίδιο και κάθε απάντηση.
Αναλύεται κι από κάτω, στο βερμπαλάιζ ιτ.

Μετά από αυτά πήγα πολυτεχνείο να πάρω καθαρό αέρα.
Τα γέλια μείναν, αλλά ήρθαν και κλάματα μαζί. Και δεν ήταν από χημικά.

Πέρα από την ηλιθιότητα κάποια μπάχαλα είχαν και φαντασία.
Στο φουαγιέ του πολυτεχνείου αποκεφάλισαν έναν κούρο (άγαλμα δηλ). Το πουλί του έλειπε από παλιά, τώρα πήραν και το πάνω κεφάλι. Εκδίκηση για τα κεφάλια του άρη και του τζαβέλα. Το εξέθεσαν στην κεντρική πλατεία των τρικάλων για παραδειγματισμό.
Εγώ πάντως το καταγγέλω ως προβοκάτσια. Του μητσοτάκη κατά πάσα πιθανότητα.

Οι ερμοκοπίδες ζουν, αυτοί μας οδηγούν. Με ανακοίνωσή τους στον ελεύθερο πάπυρο ανέλαβαν και την πολιτική ευθύνη της πράξης.
Χαμένη στις ρίζες της ιστορίας μας η ιστορία του αναρχικού κινήματος. Αλλά ο λιακό αυτά δεν τολμά να τα πει...

Από την άλλη παίζει να βρήκαμε τον αλκιβιάδη της εποχής μας. Ο οποίος ήταν ο πρώτος διπλός -ου μην και τριπλός- πράκτορας της ιστορίας. Και με το κρεμλίνο και με τον λευκό οίκο. Και νουνού και λάιτ. Γειασαν του μάγκα...

Στον τοίχο παραπέρα κάποιοι εντόπιζαν το βασικό εχθρό:
γιατί δεν πεθαίνει το κκε; 90 χρόνια περιμένουμε.
Καλύτερα όμως να σε μισούν παρά να αδιαφορούν για σένα.
Άσε που κατά βάθος πιστεύω μας αγαπάνε. Τι νόημα θα είχε η ζωή τους χωρίς εμάς;

Πιο κάτω με πνεύμα εξεγερσιακό από το μάη του 68 ένα σύνθημα στον τοίχο ζητούσε ντανταϊστική παιδεία.
Με συγγράμματα του μαυρουδέα προσθέτω εγώ.
Εκρηκτικό κοκτέιλ. Η πιο προωθημένη πρόταση που έχω ακούσει στον χώρο της παιδείας. Το ανώτατη, πανεπιστημιακή ή τριτοβάθμια είναι ψευτοτρίλημμα.

Και λίγο πιο εκεί, το αποκορύφωμα.
Ξέμπαρκο σύνθημα, όχι κάτι εμπνευσμένο.
Σημασία όμως δεν έχει τι έγραφε, σημασία έχει ποιος υπέγραφε.
Υπογραφή: Εγώ. (ολογράφως και προς εμπέδωση: εγώ).
Μεγάλο παληκάρι. Με συγκίνησε...

Κερασάκι:
το πραγματικά καλύτερο το είπε ο βελόπουλος.
Στα εξάρχεια εκτρέφεται το αυγό του φιδιού(!!!).
Τι χάσαμε ρε πούστη μου τρεις μέρες που δεν έβγαινε το λαος στην τηλεόραση...

Κι ο δελαστίκ κοιτούσε στωικά...