Ερωτογραφία της κνε

(στη συντροφισσούλα που σ' έχει ερωτευτεί...)

Μικρή μου νιφάδα,

σε έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί.
Μα εσύ ξεχύθηκες στον αγώνα και τρέχω να σε φτάσω. Ενώ το κόμμα έχυσε την καρδάρα με τις ψήφους. Σε μια βδομάδα μέσα.

Δε ζητάς πολλά, τα θέλεις όλα. Και μαζί με αυτά τον εαυτό σου. Να καταλάβεις τον κόσμο, να σε βρεις μέσα σε αυτόν, να βρεις μια πυξίδα κι ένα μπούσουλα.
Γιατί αν κοιτάμε τον εαυτό μας έξω απ' όλα τ' άλλα, θα τον βρούμε φτωχό και άδειο.

Λες πράγματα σκόρπια που κάπου άκουσες, αλλά δεν τα κατέχεις.
Μαζεύεις φράσεις, τσιτάτα, συνθήματα. Αλλά όσο δεν τα συνθέτεις να φτιάξεις μια εικόνα, θα παπαγαλίζεις.
Μαζεύεις τα κομμάτια σου, από όπου μπορείς. Τα πατάς για να ταιριάξουν, νομίζεις ότι μπήκαν.
Όλα τα παιδιά το ίδιο λάθος κάνουμε.

Έχεις να μάθεις πολλά ακόμη. Πάνω απ' όλα να φτιάχνεις δικές σου εικόνες. Αντί να ψάχνεις κομμάτια που σου λείπουν στις εικόνες των άλλων.

Πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι διαλεκτικά.
Να μη λύνεις απλώς απορίες σα να βρίσκεις κομμάτια που σου λείπουν.
Να λύνεις μία και να σου έρχονται άλλες δέκα. Η γνώση είναι λερναία ύδρα.
Αφήστε όλα τα κεφάλια να ανθίσουν...
Μην τα κόβετε. Δεν είναι πρόβλημα οι απορίες, είναι υγεία. Πάει να πει πως ο κόσμος σκέφτεται.

Το πιο δύσκολο είναι να αρχίσεις να συνδέεις κομμάτια, να καταλάβεις ποια είναι λάθος. Να σκέφτεσαι τι εικόνα φτιάχνεις, πώς θα την εμπλουτίσεις. Να τη βλέπεις σε βάθος, να βρίσκεις καινούριες διαστάσεις, πράγματα που δεν είχες προσέξει πριν.

Εσύ όμως ενθουσιάζεσαι με πράγματα που δεν καταλαβαίνεις.
Κι όταν τα καταλάβεις χάνεις ό,τι ενθουσιασμό είχες.
Αλλά μήπως αυτό δεν είναι ο έρωτας;
Κι εγώ εχω ξενερώσει τη ζωή μου βλέποντας τον κόσμο γύρω μου.
Αλλά συνεχίζω να ερωτεύομαι γυναίκες...
Κι ήσουν η μόνη που καταλάβαινα, αλλά αγαπούσα ακόμη.

Ψάχνεις κατευθείαν για όλη την εικόνα. Και σου αρέσουν ινστρούκτορες που την έχουν στο περιτύλιγμα.
Δεν ψάχνεις κάποιον να ενωθείς, θέλεις κάποιον που να θαυμάζεις. Να γίνεις κομμάτι της εικόνας του, του εγωισμού του. Που είναι πιο δυνατός απ' το δικό σου.

Δεν υπάρχουν όμως αυτάρκη άτομα. Υπάρχουν κομμάτια που ψάχνουν να βρουν το άλλο τους μισό. Κάποιον που να ταιριάζουν για να φτιάξουν μαζί μια εικόνα. Και μετά να την κάνουν καλύτερη.
Αλλιώς μένουν κομμάτια. Κι η εικόνα μισή κι ανέσωτη.
Και ψάχνει το καθένα να φωτίσει τις αιτίες που τ' αφήνουνε μισό.

Το καλό είναι πως είμαστε όλοι κομμάτια στο ίδιο παζλ.
Και δεν χωράνε ατομικές λύσεις αν θέλουμε να φτιάξουμε κάτι.
Όσοι νοιάζονται για τη δική τους εικόνα, ας πάν στα κομμάτια. Και στους ιματζμέικερ.

Πρέπει όμως να είσαι κομμάτι για να μπορείς να δείξεις κάτι. Νά έχεις προσωπικότητα, κριτήριο, δική σου άποψη. Δική σου, όχι δανεική.
Αλλιώς γινόμαστε άχρηστοι. Το πολύ χρήσιμοι ηλίθιοι. Χίλιοι τέτοιοι να μαζευτούμε εικόνα δε θα φτιάξουμε. Μόνο χιονάκια.

Πάψε να αλλάζεις σχήμα μόνο και μόνο για να χωρέσεις κάπου.
Μην κάνεις σαν το υγρό που παίρνει το σχήμα απ' το δοχείο που μπαίνει. Μούσκεμα θα τα κάνουμε έτσι.

Θα βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα γλυκιά μου.
Ελπίζω μόνο να μην είμαστε απέναντι.

Σε φιλώ...

Υγ: το βιβλίο του γαλανού δε λέει πολλά. Καλά έκανες και μου το επέστρεψες χωρίς να το διαβάσεις.
Ψιλοβαρετό. Μόνο κανά κνίτη μπορεί να ενδιαφέρει.

Υγ2: Ζητούμενο δεν είναι το μελό της υπόθεσης. Είναι να περιγράψω κάτι πραγματικό, να φτιάχνει συνειρμούς σε όποιον το διαβάζει.
Αν το κατάφερα, είναι ένα ζήτημα.
Έτσι κι αλλιώς η νιφάδα δεν πρόκειται να το διαβάσει.