Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Στο ίδιο έργο θεατές

Το βασικό σλόγκαν του κόμματος σε αυτές τις εκλογές λέει: πρωταγωνιστής ο λαός. Στη συνέντευξη της αλέκας που εγκαινίασε την καινούρια προεκλογική καμπάνια, μία δημοσιογράφος τη ρώτησε: και πώς θα γίνει πρωταγωνιστής ο λαός;
-Μα πάντα είναι, της απάντησε η γγ, ακόμα κι όταν ψηφίζει αυτούς που βγαίνουν. Ο λαός πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις ακόμα κι όταν λάμπει δια της –εκκωφαντικής- απουσίας του από το προσκήνιο.

Το θέμα είναι και σε τι έργο θα παίξει, συνέχισε η αλέκα. Κι εκεί μπαίνει η διαμεσολάβηση του κόμματος, η ανάγκη του σεναρίου κι ενός σκηνοθέτη. Που πρέπει να είναι δύναμη ευφυής και πρωτοπόρα. Όχι με την καλλιτεχνική, αβανγκαρντίστικη έννοια, που σνομπάρει τον όχλο, αλλά μέσα στις μάζες, το σφυγμό τους και τον αγώνα τους, να τις καθοδηγεί πνευματικά και να ανυψώνει το επίπεδο της συνείδησής τους.

Λοιπόν η χειραφέτηση των μαζών θα είναι δικό τους έργο και κανενός άλλου, όπως έλεγε και ο κάρολος. Καμία πρωτοπορία δε μπορεί να το ανεβάσει, χωρίς το λαό πρωταγωνιστή, παρά μόνο ως παρωδία. Το έργο αυτό όμως χρειάζεται έναν δημιουργό. Που δε θα το πλάσει μεταφυσικά, σαν πηλό με τη ζωοφόρο ανάσα του, αλλά θα παρέμβει συνειδητά στη ζωντανή ροή των πραγμάτων, για να τα φέρει εκεί που θέλει.

Ένα σκηνοθέτη καλλιεργημένο, με ποιότητα που θα τον ξεχωρίζει από τους άλλους. Πρώτος στον αγώνα και τις θυσίες, χωρίς να τον καταπίνει όμως η ρουτίνα κι ο πρακτικισμός. Ικανός να πετυχαίνει μπρεχτική αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα, για να κάνει αφαιρέσεις και να βγάζει σωστά συμπεράσματα.

Μεταδοτικός, για να μπορεί να εκλαϊκεύει τα βαθυστόχαστα νοήματα, χωρίς να κάνει εκπτώσεις από το περιεχόμενο. Να αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν τέχνη ζύμωσης και διαπαιδαγώγησης, για να παίρνει τα καλύτερα στοιχεία από κάθε ηθοποιό. Να είναι και ο ίδιος δημιουργικός, πρωτότυπος, με φαντασία, πετυχαίνοντας μέσα του την άρση του υποδουλωτικού καταμερισμού εργασίας.
Ένας καλλιτέχνης με πειθαρχία και ωράρια χειρώνακτα κι αποτελεσματικότητα σταχανοβίτη. Γιατί όταν χαίρεσαι αυτό που κάνεις, πείθεις τον κόσμο γύρω σου κι έχεις πάντα καλύτερα αποτελέσματα.

Να μην είναι φτηνός ατακαδόρος, για να κάνει εντύπωση, αλλά άνθρωπος με βάθος και καλλιέργεια, για να χωρέσει μέσα του τη δουλειά του σκηνοθέτη και τις απαιτήσεις κάθε ρόλου. Να μην ξεγελάει το κοινό με εφέ, θεατρινισμούς και πυροτεχνήματα, αλλά να του πει την αλήθεια από ταξική σκοπιά. Όπως κάνει δηλ ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός.

Η πρωτοπορία δεν έχει έτοιμες συνταγές από την κουζίνα του μέλλοντος για να υπαγορεύσει στις μάζες το ρόλο τους. Το ζητούμενο είναι ο λαός να γράψει το δικό του σενάριο, να (αυτο)σχεδιάσει το δικό του σχέδιο και να προχωρήσει βάση σχεδίου, παίρνοντας τις τύχες στα χέρια του. Χωρίς όμως καρικατούρες αυτενέργειας, με προκαθορισμένα τηλεοπτικά όρια και δρώμενα εκτόνωσης, όπως το ανεκδιήγητο «κάψε το σενάριο» ή το σόου «κάψε το κοινοβούλιο» στις πλατείες. Μακριά από το κλασικό στερεότυπο των νερόβραστων ρομαντικών κομεντί, όπου ο προλετάριος αγαπάει το κεφάλαιο κι η εργοδοσία τους υπαλλήλους της. Μακριά από τα διάφορα γλυκερά «happy end» και το τέλος της ιστορίας, όπου χάνουν πάντα οι κομμουνιστές. Και έζησαν οι αστοί καλά κι εμείς χειρότερα.

Ο λαός δεν είναι ατάλαντος, ούτε όμως έτοιμος, φτιαγμένος πρωταγωνιστής, όπως του λένε οι διάφοροι δημαγωγοί, μέχρι να πάρουν την ψήφο του και να τον παρατήσουν σα στυμμένη λεμονόκουπα, να βλέπει τους «πρωταγωνιστές» του θεοδωράκη από την κλειδαρότρυπα και να τους θαυμάζει, ανάμικτα με ζήλεια για τη δική του στασιμότητα στον «χυλό του μέσου όρου». Ενώ το ζήτημα δεν είναι η ατομική διάκριση, αλλά η ισχύς εν τη ενώσει, για να πρωταγωνιστήσει συλλογικά στις εξελίξεις, όπως τις καθορίζει η ταξική πάλη.

Ο λαός πρέπει πρώτα και κύρια να γίνει αγωνιστής, να πάψει να αναθέτει τη σωτηρία του στους άλλους. Να βγει στο προσκήνιο και να ακυρώσει τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που τον καθιστούν κομπάρσο. Να μάθει από υποκριτική για να μην πέφτει πλέον θύμα των υποκριτών, που άλλοτε του έταζαν λαγούς με πετραχήλια και τώρα τον παγιδεύουν με εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα. Να ξεκινήσει από μικρούς και καθημερινούς ρόλους για να φτάσει να γίνει πρωταγωνιστής και να διεκδικήσει το όσκαρ. Ευχαριστώ τους γονείς μου, το βλαδίμηρο, το κόμμα που παλεύει για το ζην και το ευ ζην. Ευχαριστώ το μαρξισμό που με έχει κάνει αριστερό, όπως έλεγε ένα παλιό εαακίτικο σύνθημα. Ενώ σήμερα κάποιοι εξ αυτών το σκέφτονται να το ρίξουν υπέρ της αριστερής κυβέρνησης.

Να μη δεχτεί να κοιμηθεί με τον παραγωγό για ένα μικρό ρολάκι στο δημόσιο. Ούτε να τον απασχολούν τα σκηνικά, γιατί δε θα είναι πάντα στο δικό μας χέρι να τα διαλέξουμε. Να ψηθεί πρώτα σε μικρούς ρόλους, που θα τον ετοιμάζουν σταδιακά για τη μεγάλη σκηνή, που θα είναι μιας λήψης, κι αυτό σημαίνει ότι θα έχει αναπόφευκτα ατέλειες και λάθη. Η ανατροπή αυτή δε θα είναι ένα μονόπρακτο, μια κι έξω, με μαγικό ραβδάκι. Ούτε όμως ένα έργο με άπειρες πράξεις και σκηνές, που θα αντιστοιχούν σε ενδιάμεσα στάδια, παραπέμποντας τον τελικό στόχο σε κάποιο επέκεινα.

Η αυλαία δεν έχει πέσει οριστικά για τους κομμουνιστές. Η ιστορία μας χρωστάει ένα ανκόρ. Κι ο λαός από κάτω φωνάζει: κι άλλο, κι άλλο! Αλλά πρέπει να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής, για να μην ξαναείμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Σώπα, όπου να ‘ναι..
Μα νάτος έρχεται και ξεπροβάλλει, σαν ποδοβολητό σελήνης..


                                                   δείτε στο 19.20 περίπου 

19 σχόλια:

Αναυδος είπε...

Τοσα χρονια ακουγαμε για την ριζοσπαστικη αριστερα την ανανεωτικη αριστερα πλεον προεκυψε η αριστερα του χρηματιστηριού κατά το Λαφαζανη (του αριστερου ρευματος).

http://www.zougla.gr/politiki/article/dimiourgia-enos-xrimatistiriou-me-kanones

Disdaimona είπε...

Όπως διάβαζα το κείμενο Σφυροδρέπανε, το πως περιγράφεις τον σκηνοθέτη, μου ήρθε σαν εικόνα ενα απο τα ηγετικά στελεχη του ΚΚΕ. Δεν θα πω ποιος..:)

Αρκει - για μένα - που είναι υπαρκτό προσωπο. Βεβαια ο καθένας γραφει και το δικό του εργο στο μυαλό του..εγώ για παράδειγμα τώρα..ή ίσως να μην γνωρίζω καλά τα πρόσωπα και να υπάρχουν πολύ περισσότεροι καλοί σκηνοθέτες.

Πάντως, ετσι όπως ακούω την αλέκα να μιλάει,κι εσένα να γράφεις, σας βλέπω κάποια στιγμή να γραφετε παρέα λαικά ορατόρια!!..:)

Anonymous anonymous είπε...

Με μια κουβέντα: την Κυριακή ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΚΚΕ!

Λαμογιος είπε...

εγω θυμηθηκα τον ραφαηλιδη,που μπορει να μην ηταν σκηνοθετης,αλλα ηταν ψυχαρα(ιδεαλιστικη παρεκλιση ξου ξου).

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Καλά, δε μ'πα να λέτε οι διανοούμενοι τα δικά σας για τον Μαϊλη! Απόψε στην εκπομπή της ΝΕΤ με τον Πολίτη ήταν ατμόσφυρα!
Τούς έκανε όλους αλοιφή. Ο Μητρόπουλος κάτι να ψελλίζει "το παλεύουμε κύριε Μαϊλη..", ο νεοδημοκράτης να καταφεύγει στο ..."τείχος του Βερολίνου" και οι υπόλοιποι να ακούνε άλαλοι, και κυρίως, να μην διακόπτουν.
Οδοστρωτήρας.
Η παρουσία του Μάκη έδειξε πόσο καβάλα είναι ιδεολογικά και πολιτικά το ΚΚΕ και πόσο λίγο έχει αξιοποιήσει τα όπλα του.

Ανώνυμος είπε...

Ο Σκηνοθέτης που φαντασιώνεσαι είναι ο Τσίπρας τον οποίο αν ζούσε ο Βασίλης σίγουρα αυτόν και μόνο αυτόν θα ψήφιζε.

KOMMANTO είπε...

O Ραφαηλίδης είναι ο πνευματικός πατήρ της Κ.Ε. -όσον αφορά το στυλ γραφής-. Βέβαια τώρα τελευταία που ο κομματικός της πατριωτισμός/σεκταρισμός σπάει όλα τα κοντέρ η αισθητική απόκλιση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, τουλαχιστον για τους παλιούς..

Ανώνυμος είπε...

Σεχταρ η είσαι ο Μαιλης ή σε ....
ο Μαιλης δεν εξηγείται αλλιώς ..

Ανώνυμος είπε...

lathos

Disdaimona είπε...

Σιγα μην ειναι ο Τσιπρας...εισαι πολυ μακρυα Ανωνυμε 6:08..

Ουτε ο Ραφαηλιδης ειναι, χασατε..:)

Ανώνυμος είπε...

την Κυριακή ψήφο στο ΚΚΕ, για όσους τουλάχιστον πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει ΚΚΕ, και σε αυτούς δε συμπεριελαμβάνονται Μαΐλης και λοιποί σαρδανάπαλοι.
Ψήφο στο ΚΚΕ μπας και γλυτώσει!!!και ο λαός και το ΚΚΕ.

KouKos

Ανώνυμος είπε...

http://ektosgrammis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1698:2012-06-14-05-05-09&catid=77:epikairothta&Itemid=513

Ανώνυμος είπε...

Αυτη η ΚΟΕ το στριμωξε κι αλλο το σφυροδρεπανο της ή ειναι ιδεα μου?

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαιλης ηταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ.

Τι να πει ομως κανεις για την αποψινη συγκεντρωση...

Κλινω ευλαβικα το γονυ.

Ανώνυμος είπε...

Κομμάντο δεν σε όρισε κανένας εκπρόσωπο των παλιών, οπότε μιλάς για τον εαυτό σου.

KOMMANTO είπε...

Εσύ ποιός είσαι?

Ανώνυμος είπε...

http://followtheredriver.blogspot.com/2012/06/blog-post_9444.html

καινούρια εφημερίδα είναι στα σκαριά... η ΑυΓιανή

Ανώνυμος είπε...

Ένας από τους παλιούς που λες κι εσύ κομμάντο.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ δηλώνει αργοπορημένα ότι: ο μαΐλης τα 'πε όντως πολύ καλά κι έβαλε στη θέση τους διάφορους σαρδανάπαλους.
Ο κομμάντο που δεν είναι πατριώτης σεχταριστής σαν κι εμάς, μπορεί και να ψηφίσει κάτι άλλο από αυτό όπου ανήκει.
Κι η δική μου αίσθηση είναι ότι τα σφυροδρέπανα της κοε στριμώχτηκαν λίγο περισσότερο από το κανονικό.
Οι συγκεντρώσεις μας σε αθήνα και θεσσαλονίκη, προσωπικά μου φάνηκαν λίγο μικρότερες από την περασμένη φορά, αλλά αυτό δικαιολογείται (ζέστη, ετεροδημότες που έλειπαν, μπάλα και τελευταία η απογοήτευση)
Η απάντηση στην αρανίτικη ανάλυση για το κκε παραπέμπεται στο άμεσο μέλλον.

Υγ: Το κομμάτι που αποτέλεσε έμπνευση για το παρόν κείμενο μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6857656