Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Δίκες της μόσχας – η αναψηλάφηση

Ενώ ο δυτικός τύπος ασχολείται με την καταδίκη ενός πανκ συγκροτήματος, που τείνει να γίνει σύμβολο αντίστασης από το πουθενά (εδώ προσθέστε δύο σαλονικιά ντεμέκ μπροστά από το πανκ και την αντίσταση), λες και είναι οι δίκες της μόσχας του αιώνα μας –και δε ζει πια και ο αμερικάνος πρέσβης ντέιβις, να πάρει θέση επί του θέματος, να μας πει αν είναι δίκαιες και καθαρές-, η κε του μπλοκ επιστρέφει στο διαχρονικά αγαπημένο της θέμα για τις αυθεντικές δίκες της μόσχας, της δεκαετίας του 30’.

Αυτές τις μέρες κλείνουν 76 χρόνια απ’ το πρώτο αίμα, με την καταδίκη σε θάνατο του ζηνόβιεφ, του κάμενεφ κι άλλων στελεχών του κόμματος των μπολσεβίκων. Ως συλλογικό κεκτημένο του μπλοκ, η κε θεωρεί κάποιες παλιότερες αναρτήσεις της σχετικά με το θέμα, που μπορείτε να τις βρείτε εδώ κι εδώ, καθώς και μια εκτενή μελέτη που είχε κάνει ο άναυδος και δημοσιεύτηκε εδώ πέρσι, τέτοιο καιρό περίπου. Το καινούριο που έχει να συνεισφέρει η σημερινή ανάρτηση είναι μια σημείωση, (του άναυδου και πάλι), για την αξιοποίηση αυτού του θέματος από την ηγεσία του κκσε, μετά το εικοστό συνέδριο και τη σταδιακή επικράτηση του ρεβιζιονισμού.

Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο.
Τι έγραψε ο Ι. Γιακίρ και τι διαβάστηκε στο 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ

Το παρακάτω κείμενο είναι σε δική μου απόδοση ένα απόσπασμα από το άρθρο του Grover Furr  "Evidence of Leon Trotsky's Collaboration with Germany and Japan". Θα το βρείτε (στα αγγλικά) στην παρακάτω διεύθυνση  http://clogic.eserver.org/2009/2009.html. Είναι κατά τη γνώμη μου ένα μικρό παράδειγμα του πόσο διαστρεβλώθηκε η ιστορική αλήθεια για τις περίφημες δίκες της Μόσχας και πως η μετα-σταλινική ηγεσία προσπάθησε να αθωώσει ένα μεγάλο αριθμό από τους συνωμότες και προδότες που καταδικάστηκαν τότε.

(.......)
Ο Ι. Γιακίρ ήταν ανάμεσα στους διοικητές του Κόκκινου στρατού που τον Ιούνιο του 1937 δικάστηκαν για συνεργασία με τη ναζιστική Γερμανία και για το λόγο αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Ι. Γιακίρ έγραψε ένα γράμμα στον Στάλιν στις 9 Ιουνίου του 1937 ζητώντας επιείκεια. Το γράμμα αυτό διαβάστηκε από τον Α. Σελεπιν (επικεφαλής τότε της KGB)  στο 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1961 στην προσπάθεια του να αποδείξει πως ο Γιακίρ άδικα καταδικάστηκε και εκτελέστηκε.  Το ίδιο γράμμα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Voenno-Istoricheskii Arkhiv 1 το 1993. Το κείμενο που διαβάστηκε στο συνέδριο είναι με κανονικούς χαρακτήρες ενώ τα αποσπάσματα από το γράμμα που παρέλειψε να διαβάσει ο Σελέπιν είναι με bold χαρακτήρες

‘‘Μία σειρά κυνικών αποφάσεων από τους Στάλιν, Καγκανοβιτς, Μολότοφ Μαλένκοφ και Βοροσιλοφ σχετικά με τα γράμματα και τις δηλώσεις που έγιναν από τους φυλακισμένους αποδεικνύουν την απάνθρωπη μεταχείριση των ατόμων, ηγετικών συντρόφων που βρέθηκαν υπό ανάκριση. Για παράδειγμα όταν ήταν η σειρά του ο Γιακίρ – πρώην στρατιωτικός διοικητής περιοχής – έκανε έκκληση στον Στάλιν με ένα γράμμα στο οποίο ορκιζόταν για τη δική του πλήρη αθωότητα. Να τι έγραψε:

Αγαπητέ κοντινέ μου σύντροφε Στάλιν. Τολμώ να σου απευθυνθώ με αυτό τον τρόπο γιατί έχω πει τα πάντα, παραδέχτηκα τα πάντα και μου φαίνεται ότι είμαι ένας ευγενής μαχητής, αφοσιωμένος στο Κόμμα, στο κράτος και το λαό όπως ήμουν για πολλά χρόνια. Όλη η συνειδητή μου ζωή πέρασε με ανιδιοτελή, τίμια δουλειά κάτω από την επίβλεψη του Κόμματος και των ηγετών του – τότε ήρθε η πτώση στον εφιάλτη στον ανεπανόρθωτο τρόμο της προδοσίας .... Η ανάκριση έχει τελειώσει. Έχω επίσημα κατηγορηθεί για προδοσία του κράτους. Παραδέχτηκα πλήρως την ενοχή μου και έχω μετανιώσει. Έχω άπειρη πίστη στη δικαιοσύνη και στην ορθότητα της απόφασης του δικαστηρίου και του κράτους .... Τώρα είμαι τίμιος στην κάθε μου λέξη, θα πεθάνω με λόγια αγάπης για σένα, το Κόμμα και την πατρίδα, με άπειρη πίστη για την νίκη του κομμουνισμού’  ’’

Τα αποσπάσματα που διάβασε ο Σελέπιν δείχνουν ένα τίμιο, πιστό άνδρα που διαμαρτύρεται για την αθωότητα του. Στην πραγματικότητα ο Γιακίρ αποδέχεται πλήρως την ενοχή του. Υπάρχει μάλιστα και το θέμα των αποσιωπητικών που δείχνουν ότι μέρος του περιεχόμενου παραλήφθηκε  στην έκδοση του 1993 αφήνοντας ανοικτή την υπόθεση ότι ο Γιακίρ έγραφε πιο συγκεκριμένα για τη συνεργασία του με ξένες δυνάμεις.
(....)

Ό,τι ακολουθεί μέχρι το τέλος της ανάρτησης είναι μόνο μερικές δικές μου σκόρπιες σκέψεις, χωρίς ιδιαίτερη συνοχή κι εμβάθυνση, που γίνονται εν μέρει κι από τη σκοπιά του δικηγόρου του διαβόλου –γιατί και με τον εξαποδώ μπορεί να χρειαστεί να συνεργαστούμε για την υπόθεσή μας.

Ποια είναι τα συνηθισμένα σκαλώματα σχετικά με τις δίκες της μόσχας;
Καταρχάς η μεγάλη έκταση των εκκαθαρίσεων. Τόσοι από την παλιά φρουρά των μπολσεβίκων και το πολίτ μπιρό της εποχής του λένιν, τόσοι (σχεδόν το 70%) από τα μέλη της κε που εξέλεξε το 17ο συνέδριο το 1934, αντίστοιχο ποσοστό απ’ τους αντιπροσώπους του ίδιου συνεδρίου, περισσότεροι απ’ τους μισούς αξιωματικούς και τα στελέχη της στρατιωτικής ιεραρχίας. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί να ήταν προδότες και κατάσκοποι που υπονόμευαν τη σοβιετική ένωση;

Όχι σύντροφοι, δεν είναι, θα ήταν η αρχική μας απάντηση. Τουλάχιστον όχι στο σύνολό τους.
Πριν από οτιδήποτε άλλο όμως, ας δούμε μερικά στοιχεία, για να θέσουμε τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση. Καταρχάς μερικοί αριθμοί από τα καθ’ ημάς και την κρίση στο κόμμα και τη νεολαία, τη διετία 89-91. Τα μισά σχεδόν μέλη της εκλεγμένης από το συνέδριο κεντρικής επιτροπής και του πολιτικού γραφείου. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας. Όλα τα μέλη της επιτροπής προγράμματος, όπου ο πιο αριστερός ήταν ο λαφαζάνης. Ο απερχόμενος γενικός γραμματέας (1/1, ποσοστό 100%). Τα 34 από τα 35 μέλη του κεντρικού συμβουλίου, από διαφορετική σκοπιά, και πολύ πιο έντιμη κατά τη γνώμη μου, (ανεξαρτήτως της τελικής κατάληξης των εν λόγω στελεχών και του πολιτικού τους εγχειρήματος).

Δε θέλω να συγκρίνω ανόμοια πράγματα και καταστάσεις. Αλλά αν έχουμε υπ’ όψιν αυτούς τους αριθμούς, ως μέσο σύγκρισης για κάποιες έκτακτες καταστάσεις, θα δοκιμάσουμε λιγότερες εκπλήξεις φυλλομετρώντας την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος.

Επιμένοντας στην αριθμητική πτυχή του πράγματος, που οπωσδήποτε δεν είναι η πιο σημαντική, μπορούμε να επισημάνουμε και τα εξής.
Α. Σε αντίθεση με την προηγούμενη περίοδο της κολεκτιβοποίησης, που σηματοδότησε ένα ευρείας έντασης και έκτασης ξεδίπλωμα της ταξικής πάλης που είχε άμεση επίδραση σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, αυτή η περίοδος της μεγάλης εκκαθάρισης αφορούσε συγκριτικά ένα πολύ μικρότερο ποσοστό μεσαίων κι ανώτατων αξιωματούχων του κομματικού και του κρατικού μηχανισμού.
Β. Είναι αναμφισβήτητο ότι υπήρξαν αρκετά λάθη και υπερβολές, κατά τη θυμόσοφη παροιμία για τα χλωρά που καίγονται μαζί με τα ξερά, όσο κυνική και αν μπορεί να ακούγεται εκ των υστέρων και με την ασφάλεια της (χρονικής και φυσικής) απόστασης.

(Ανοίγει παρένθεση: ενδεικτική της ποιότητας κάποιων επιχειρημάτων, που χρησιμοποιούν όσοι αναφέρονται σε σταλινικό θερμιδώρ κτλ, είναι η παρακάτω αντίφαση, που προσκρούει στην τυπική λογική. Αφενός λοιπόν ισχυρίζονται ότι ο στάλιν προχώρησε σε αντιδραστικές αλλαγές στη διοίκηση του στρατού, -καταργώντας πχ τη θέση του πολιτικού επιτρόπου, ή επαναφέροντας τα γαλόνια- και ευνόησε με μια σειρά προνόμια την κάστα των αξιωματικών, βασίζοντας στην υποστήριξή τους την ισχυροποίηση της εξουσίας του. Αφετέρου θεωρούν ότι οι εκκαθαρίσεις στην ιεραρχία του στρατεύματος σχετίζονταν με τις υποψίες απέναντι στους αξιωματικούς για τυχόν σύνδεσή τους με τον τρότσκι, που ήταν και ο πρώτος ηγέτης του κόκκινου στρατού.
Αυτοί οι συλλογισμοί όμως δύσκολα μπορούν να σταθούν μαζί. Εάν υπήρχε εξ αρχής τέτοια υποψία εις βάρος τους, τότε γιατί τους περιέβαλε με προνόμια; Τους τάιζε για να έχουν λίπος, όταν θα τους έσφαζε αργότερα; Κλείνει η παρένθεση).

Δεύτερο σκάλωμα; Οι ομολογίες. Αλλά αυτό θα το δούμε μαζί με τα υπόλοιπα, σε επόμενη ανάρτηση, καθώς αυτή άρχισε ήδη να ξεφεύγει σε έκταση.

37 σχόλια:

Pussy Riot είπε...

Ξέρεις, είναι πολύ αντρίκιο και λεβέντικο από το ζεστό δωματιάκη της μετα-φοιτητικής ραστώνης, να αποκαλείς "ντεμέκ" αντίσταση σε ένα φασιστικό καθεστώς τη δράση ανθρώπων (και μάλιστα νεαρών γυναικών) που την ώρα που εσύ γράφεις διαβιούν σε κελί.

Και μετά παραπονιέστε ή ακόμα καλύτερα ειρωνεύεστε (χωρίς καθόλου επιτυχία φυσικά) άμα οι μαοϊστές σας λένε ότι είστε πουτινικοί, όπως ήσαστε και μπρεζνιεφικοί, αφού απλούστατα και οι δυο αυτοί φασίστες και εσείς δεν έχετε ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ σχέση με τον επαναστατικό κομμουνισμό.

"Ντεμέκ" είναι η παπαρηγική σας "επανάσταση"...

TRASH είπε...

Είχα κυκλοφορήσει παλιότερα η ΣΑΚΕ μία μπροσούρα με τίτλο "τα πρακτικά της δίκης της ποινικής υπόθεσης του Τροσκοζηνοφιεκού τρομοκρατικού κέντρου".
Από όσο γνωρίζω, είναι η μοναδική έκδοση των πρακτικών αυτών των δικών στα Ελληνικά. Ισως με μία βόλτα από τα γραφεία της "Κόντρας" να βρει κάποιος κανένα αντίτυπο (αν υπάρχουν ακόμη).
Και τώρα η μεγάλη αντίφαση:
Αφού ήταν τόσο "χυδαίες' και "στημένες" οι δίκες αυτές, δεν ήταν το λογικό να ψάξουν για να μεταφράσουν τα πρακτικά τους οι κάθε λογής "αντισταλινικοί"*;
Το έβγαλαν στην δημοσιότητα όμως, ορκισμένοι οπαδοί του Στάλιν! Ο νοών νοήτω λοιπόν, για τον αστικό μύθο των "στημένων δικών"...
*Το "αντισταλινισμός" χρησιμοποιήται συνήθως σαν το χαϊδευτικό του αντικομμουνισμού...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ξέρεις είναι πολύ καλτ, από όλη την ανάρτηση εσύ να ξεχωρίζεις το θέμα για τις πούσι ράιοτς. Μετά όμως μη παραπονιέστε ή ειρωνεύεστε άμα σας λέει όλος ο κόσμος γραφικούς.

Λε-λε-λευτεριά στις πούσι ράιοτς

PR είπε...

Ξεχωρίζω το θέμα για τις PR γιατί το θέμα των δικών της Μόσχας (με όλο το σεβασμό) δε θα το συζητούσα ποτέ με ένα μπρεζνιεφικό. Είναι αντίφαση εν τοις όροις που λένε. Άσε δε που πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει για να καταλάβεις το ποιόν ενός ανθρώπου/πολιτικού όντος η θέση που παίρνει απέναντι στις μάχες και στα δημοκρατικά ζητήματα του σήμερα, παρά σε ιστορικό/θεωρητικό επίπεδο.

Πάντως, έχω και την έκδοση της ΣΑΚΕ που λέει ο Τρας από πάνω για τις δίκες κι έχω σε ηλεκτρονική μορφή (στα αγγλικά) τα πρακτικά και των άλλων δύο γύρων των δικών. Άμα τα αναβάσω scribd, μπορεί να πετάξω κανένα λινκάκι...

Ανώνυμος είπε...

Αφιερώνεται στις πούσι ράιοτς!
http://www.youtube.com/watch?v=HrPuOO2_Q44&feature=related

λαθραναγνώστης

Αναυδος είπε...

Μία παρατήρηση για την έκταση των εκκαθαρίσεων στο στελεχικό δυναμικό.Ακόμη και αν δεχτούμε σαν ακριβείς τους αριθμούς που έδωσε ο Χρουτσοφ στο 20ο Συνέδριο (από εκεί έρχονται τα ποσοστά των συνέδρων του 17ου και τα μέλη της ΚΕ που φυλακίστηκαν ή εκτελέστηκαν) θα δούμε ότι βάζει στο ίδιο τσουβάλι ανόμοιες υποθέσεις. Κάποιοι έφυγαν από φυσικό θάνατο (Κουμπισεφ, Ορντονικίτζε) αν και για τον τελευταίο ο Χρουτσοφ ψευδώς υποστηριξε μετά τον πόλεμο ότι δήθεν αυτοκτόνησε. Κάποιοι άλλοι εκτελέστηκαν για τις κατάχρησεις εκείνης της περιόδου (Γιεζόφ, Ποστυσεφ, Εικε). Η μεγαλύτερη φυσικά ομάδα ήταν οι δεξιοί που με πρωτεργάτη τον Τσουχατσεφκυ ετοίμαζαν την ένοπλη ανατροπή της ηγεσίας του ΠΚΚ(μπ) .Κανείς από τους τροτσκιστές που καταδικάστηκαν στις δίκες δεν ηταν μέλος της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ) την περίοδο εκείνη (κι αν κάν λάθος μιλάμε για 1-2). Σχεδόν όλοι οι δεξιοί (με εξαίρεση τους Μπουχάριν-Ρυκοφ) αποκαταστάθηκαν επι Χρουτσοφ ενώ για τους Τροτσκιστές ο πρώτος που έκανε μια απόπειρα αποκατάστασης τους ήταν ο Γκορμπατσοφ (που αποκατέστησε και τον Μπουχαριν)
Με άλλα λόγια ο καπιταλισμός αναγνώρισε τους πρωτεργάτες της παλινόρθωσης του

Οπως έλεγε ο Μολότοφ στον Τσουεβ όταν ρωτήθηκε σχετικά «σε κάθε κρίσιμη απόφαση ήμασταν η πλειοψηφία απλώς κάθε φορά ήμασταν και λιγότεροι»

Μαυροκόκκινος είπε...

Απορία: Άμα ζούσα στη σοβιετική Ρωσία και έκανα αυτά που κάναν οι Pussy Riots, θα τύχαινα της ίδιας αντιμετώπισης μ'αυτες ή δεν θα τους πείραζε αφού επικρατούσε η ανεξηθρησκεία και οι θρησκείες οδηγούνταν στην απονέκρωση??

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αν και δεν είμαι μάντης υποθετικών αντιδιαλεκτικών ερωτήσεων, μπορώ να υποθέσω τα εξής.

Αν ήσουν λοιπόν στη σοβιετική ρωσία κι έκανες ό,τι κι η πούσι ράιοτς, θα μας την είχανε στημένη. Αν σε έπιαναν και σε φυλάκιζαν, τότε η σοβιετική ηγεσία θα τα 'χε κάνει πλακάκια με το θρησκευτικό αφιόνι και θα αποδείκνυε ότι είναι μία από τα ίδια με τις βρωμιές των παλιών, ταξικών κοινωνιών. Αν πάλι σε άφηνε θα είχαμε βάναυση προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος και θα 'ταν ηλίου φαεινότερο ότι αυτοί οι άθεοι οι μπολσεβίκοι, έχουνε το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας μόνο στα λόγια και το τσαλαπατάνε χαιρέκακα, όποτε τους δοθεί η ευκαιρία.
Μία ή η άλλη, φράγκο δύο, που λένε κι οι παλιότεροι.

Ανώνυμος είπε...

Εκτός από την μπροσούρα της ΣΑΚΕ, που περιέχει τα πρακτικά της πρώτης δίκης, υπάρχει και το βιβλιαράκι τις Ελευθεροτυπίας από την σειρά "Μεγάλες Δίκες" που έχει κάποια αποσπάσματα των πρακτικών από την τρίτη δίκη, της ομάδας Μπουχάριν. Προσωπικά, από όσα έχω διαβάσει πιστεύω πως οι δίκες αυτές βοήθησαν στο τσάκισμα αντεπαναστατικών κινήσεων και θωράκισαν την ΕΣΣΔ. Ο Μπρεχτ έγραψε
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=758875

Πάντως, το να ειρωνεύεσαι τις Πούσι Ράιοτς δείχνει έλλειψη θάρρους και είναι μια ένδειξη ότι ο Περισσός τα παίρνει από τον Πούτιν, για αυτό σας μάθανε να τον αγαπάτε

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μόνο ένδειξη; Αδιάσειστη απόδειξη. Εγώ προσωπικά κληρονόμησα το κότερο του χαρίλαου κι έβαλα ένα εικόνισμα με το βλαδίμηρο το νεότερο, για να του ανάβω ένα κεράκι, όπως έκανε ο τραμπάκουλας στο αλαλούμ.
Και ποιος είμαι εγώ να ειρωνευτώ τις πούσι ράιοτς στην τελική; Ή τον χαμό που κάνει ο δυτικός τύπος για αυτές.
Ε;

Ανώνυμος είπε...

'Ενας πεπεισμένος για τον εαυτό του και τα πιστεύω του άνθρωπος, δεν θα ειρωνευόταν ποτέ τρεις νέες κοπέλες που φυλακίστηκαν από ένα ημιφασιστικό ιμπεριαλιστικό, εκκλησιαστικό κράτος απλά και μόνο επειδή τραγούδησαν. Η στάση σου δείχνει έλλειμμα ηθικού, στο ξαναλέω... Όσο για τον Περισσό, είναι υπέρ ή κατά του Πούτιν; Θεωρεί την Κίνα σοσιαλιστική ή καπιταλιστική; Ρώτα ευθέως τους ινστρούχτορές σου και μετά πες μας και μας.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σε κανένα σημείο δεν ειρωνεύτηκα τις τρεις κοπέλες, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να τις θεωρούμε σύμβολο αντίστασης, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Κανείς λογικός άνθρωπος επίσης, δε θα έλεγε σε έναν μη οργανωμένο ανένταχτο να ρωτήσει τους ινστρούχτορές του. Αλλά λογική σε τέτοιο διάλογο δε θα μπορούσε να υπάρξει εξ ορισμού, οπότε κάνω την αυτοκριτική μου και σταματώ εδώ. Γεια σου και αντίο.

Ανώνυμος είπε...

Για την πολιτιστική επανάσταση...

http://www.dap-patras.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=88:pre-exam-party-2011&catid=61:partu&Itemid=121

Οποιαδήποτε ομοιότητα με επερχόμενο φεστιβάλ είναι κακοήθης προβοκάτσια και αντικομμουνισμός

PR είπε...

Ο ανώνυμος του 8.17 μ.μ. τα λέει πολύ καλά και πολύ καλά χαρακτηρίζει τη Ρωσία του Πούτιν σα φασιστική και κάργα ιμπεριαλιστική.

Χωρίς όμως να το θέλει, κι ενώ συμφωνώ απόλυτα μαζί του για το φιλορωσισμό - φιλοκινεζισμό του Περισσού, διαπράττει μια λαθροχειρία: λέει "στο ξαναλέω", κι από κεί πιάνεται το απολίθωμα και λέει "δεν κάνω διάλογο" κλπ.

Σου λέω λοιπόν "απολίθωμα" πως ο ανώνυμος δεν είμαι εγώ που ξεκίνησα την περί PR κουβέντα, και στον οποίο απάντησες την πρώτη φορά. Σου έχω αποδείξει ότι, όσο σκληρός κι αν είμαι πολιτικά και με το λεγόμενο "ΚΚΕ" και με δικές σου θέσεις, σέβομαι τη φιλοξενία και ούτε βρίζω, ούτε προσβάλω σε στυλ "πήγαινε ρώτα τους ινστρούχτορές σου".

Οπότε, το "στο ξαναλέω" του ανώνυμου φίλου είναι ατυχές και λειτουργεί αντικειμενικά προβοκατόρικα, ότι και καλά είμαστε ένα και το αυτό πρόσωπο. Δεν ξέρω τι εξυπηρετεί αυτό, αλλά δεν είναι σωστό και έπρεπε να το ξεκαθαρίσω...

Ανώνυμος είπε...

Μα γίνεται ανάρτηση για τις δικες της Μόσχας και τρώμε κράξιμο για τις πουσι ραιοτς? μπας και στις αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις επικράτησε η μαρξιστική πτέρυγα και η κριτική στους-του κομματος-(ελπιζω να μου επιτρέπεται η χρηση της φράσης)εχει γίνει πιο λάιτ? αμην παναγιά μου

Προφανώς και κανεις δεν ειρωνεύεται το εν λογω συγκρότηματα(οι ιδιες ειπαν παντως οτι τουλάχιστον τη σοβιετικη εποχη τηρούνταν οι διαδικασιες στις δικες) ειρωνευόμαστε όλους αυτούς που προσπαθουν να το φέρους ως πρώτο θέμα στα ''Επαναστατικά Νέα της Ημέρας'' μετά φυσικά τη νίκη των '''''''''''''''επαναστατών''''''''' εξεγερμένων στη Συρία

Τα πρακτικά των δικών υπάρχουν απ' όσο θυμάμαι στο παλαιο βιβλιοπωλείο απεναντυ απο το διπυλο , στο μοναστηράκι...όσοι ενδιαφερονται ας ριξουν μια ματιά(αν και δεν υποσχομαι οτι θα το βρουν)

Όσο για το θέμα...ο τροσκισμός των 30ς ειναι ένα τελειως ψοφιο πραγμα όπως και ο Μαοισμός του 50-70 άλλωστε. Το θέμα ειναι τι γινεται με τις έντιμες δυνάμεις που υπάρχουν ακόμα στις σημερινές τετοιου τύπου οργανώσεις

Ούτε καν

μαοϊστής του 2012 είπε...

Προς τον ανώνυμο του 10.27μ.μ.

Ο τροτσκισμός των 30s, όπως σωστά είχε επισημάνει ο κλασσικός του μαρξισμού Ι.Β.Στάλιν, είχε εκφυλιστεί από οπορτουνιστικό ρεύμα στις γραμμές του εργατικού κινήματος που ήταν σε ανοιχτά αντεπαναστατικό, πρακτόρικο και φιλικό προς κάθε φασιστική αντίδραση κέντρο. Χαρακτηριστική είναι η πρακτική του εισοδισμού, που είναι η μέγιστη απόδειξη του πόσο "γραμμένες" έχουν τις μάζες και την απέναντί τους ειλικρίνεια οι τροτσκιστές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μάο Τσε Τουνγκ, την περίοδο 1937-1938, όταν μιλούσε για το εθνικό αντιγιαπωνέζικο μέτωπο στην Κίνα έλεγε πως σε αυτό χωράνε οι πάντες, ακόμα και οι πράκτορες των δυτικών ιμπεριαλιστών στην Κίνα που ήταν αντιγιαπωνέζοι, εχτός από 3 κατηγορίες ανθρώπων: τους ανοιχτούς συνεργάτες των Ιαπώνων, τα φιλογιαπωνέζικα στοιχεία μέσα στην κινέζικη αστική και μικροαστική τάξη και τους... τροτσκιστές. Μάλιστα, σε γράμμα του προς τους Ισπανούς αντιφασίστες το καλοκαίρι του 1937, τους καλεί να συντρίψουν τους τροτσκιστές, που είναι και στην Ισπανία διασπαστές του ενιαίου μετώπου κατά του φασισμού και της ξένης επέμβασης!! Ο Μάο, βλέπεις, δεν έβλεπε Κεν Λόουτς και δεν είχε καταλάβει ότι κατά Παπαρήγα αυτά είναι "δεξιά παρέκκλιση" και ότι "οι τροτσκιστές είχαν δίκιο"...

Είναι ιεροσυλία πάντως να συγκρίνεται ο επαναστατικός μαρξισμός - λενινισμός των μαοϊστών του 60-70 με το αντεπαναστατικό, σοσιαλφασιστικό πραχτορείο της αντίδρασης που λέγεται τροτσκισμός... Είναι σα να συγκρίνεις τη μέρα με τη νύχτα ή την κολώνια με τις σβουνιές... Ο μαοϊσμός είναι η επαναστατική, μαρξιστική, κομμουνιστική απάντηση στο αντισταλινικό πραξικόπημα και την αντιλενινιστική, αστική, ιμπεριαλιστική προδοσία των μετα-σταλινικών ηγετών του "Κ"ΚΣΕ.

Ο μαοϊσμός είναι η "ορθόδοξη" (όχι με τη δογματική έννοια) μαρξιστική συνέχεια της γραμμής Λένιν - Στάλιν.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ενδιαφέροντα στοιχεία για μια υπόθεση, που αναδείχτηκε σε κεντρικό άξονα του ξετσίπωτου αλλά και του ντροπαλού αντικομμουνισμού.
Εχει κανείς διαβάσει το "Το Μηδέν και το Απειρο", του Α. Καίστλερ; Μυθιστόρημα πλεγμένο τάχα μου πάνω σε αληθινά γεγονότα, με σκοπό να ερμηνεύσει τις ομολογίες των κατηγορουμένων στις δίκες, που ήταν και ένα από τα αδύνατα σημεία της αστικής προπαγάνδας για το "στημένο" των δικών - πως ήταν αθώοι αφού οι ίδιοι ομολογούσαν την ενοχή τους μπροστά σε ξένους παρατηρητές και τον ίδιο τον πρεσβευτή των USA; Επρεπε να δοθεί μια πειστική εξήγηση, και γι αυτό έγραψε ο "αριστερός" χαφιές Καίστλερ το πόνημα του. Να το διαβάσετε. Πρόκειται για βασικό υπόβαθρο κάθε καλής αντισταλινικής παιδείας. Εκδόσεις "Γαλαξίας" εποχής 1960. Αποκλείεται να μην έχει επανεκδοθεί. [Κάποιος καλοθελητής μου το έβαλε στο χέρι όταν ήμουν 14-15 χρονών, προφανώς για να πάρω καλές βάσεις στη ζωή μου. Το ...ρούφηξα και στο τέλος διαπίστωσα πως με είχε κερδίσει ο ...Γκλέτκιν (μια φιλοτεχνημένη φιγούρα ψυχρού ατσαλάκωτου, τύπου Ες-Ες, σταλινικού ανακριτή) και όχι ο αγνός κομουνιστής, ευαισθητούλης και ψυχούλα, καθαιρεμένο πρώην στέλεχος, Ρουμπάσωφ, που μια μέρα είδε το φώς της αποκάλυψης καθ' οδόν προς την Δαμασκό και έκτοτε περιέπεσε σε δυσμένεια, για να καταλήξει στα νύχια του αδίστακτου σατανικού Γκλέτκιν, που κατάφερε να του αποσπάσει τις "ανωθεν" επιβεβλημένες ομολογίες! Οταν είπα στον καλοθελητή το συμπέρασμά μου, γούρλωσε τα μάτια ο άνθρωπος, που νόμισε πως με τέτοια ...μπομπότα θα με έκανε τουλάχιστον αντισταλινικό. Μάλλον θα πείστηκε ότι υπάρχουν και ...σταλινικά γονίδια, αφού ήμουν τόσο μικρός και προφανώς πολιτικά αδιάβαστος! Νάναι καλά, άθελά του με βόηθησε.]
Θα περιμένω και τη συνέχεια, Αναυδε.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μαοϊκοί, άστε το. Δεν έχει νόημα. Τουλάχιστον για την Κίνα, ήδη από το '65 - '70 ξέραμε που θα κατέληγε, τάχει πεί και ο Ζαχαριάδης, τάπαμε και παληότερα και εδώ.
Με την Σοβιετία και το Σοσιαλισμό πέσαμε έξω γιατί εκεί είχαμε βάσιμες ελπίδες για κάτι καλύτερο. Αυτά μελετάμε και αυτά τα λάθη δεν πρέπει να επαναλάβουμε.

Ανώνυμος είπε...

Η ΟΑΚΚΕ τι λέει για τις πούσι ράιοτς;!

Aiwarikiaar είπε...

@ Σεχταρ,

το "Μηδεν και το 'Απειρο" του Koestler έχει εκδοθεί και από τις Νησίδες, και μπορεί εύκολα να βρεθεί στα κεντρικά βιβλιοπωλεία, και σχετικά φτηνά.

Ο χαρακτήρας του Ρουμπασωφ μάλλον πρόκειται για τον Μπουχάριν. Διαβάζοντας το πριν δέκα χρόνια το είχα εκλάβει σαν αποκάλυψη, μέχρι που ανακάλυψα ότι ο Koestler ήταν αντισοβιετικός πράκτορας οπότε και κατέρρευσε και η όποια αξία έιχα προσδώσει στο βιβλίο.

Αξίζει πάντως να διαβαστεί σαν υπόδειγμα πρακτορικού κατασκευάσματος.

μαοϊστής του 2012 είπε...

Προς Σεχτάρ τον Τρομερό

Ο Ζαχαριάδης δεν είχε πει τίποτα το αρνητικό για την Κίνα. Αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Αυτά τα λέει η ΚαΓκεΜπε και ο Τσολάκης που χαλκεύανε ψεύτικα γράμματα για να διασπάσουν τους μ-λ πολιτικούς πρόσφυγες, αν τα έλεγε αυτά που λες ο Ζαχαριάδης κατά του Μάο θα σουλάτσαρε στη Μόσχα και δε θα τον είχαν στον πάγο να κάνει απεργίες πείνας.

Δηλαδή, για εσένα μεγαλύτερη ελπίδα αποτελούσε η "Σοβιετική Ένωση", δηλαδή η νεοτσαρική Ρωσία του 1970 που είχε πια ξετσίπωτα πετάξει κάθε πέπλο σοσιαλισμού και στην οικονομία (μεταρρυθμίσεις Κοσύγκιν - Τραπεζνικόφ, χώρια η κρατικοκαπιταλιστική διαφθορά και στον λειτουργούντα με "σοσιαλιστικό" ακόμη τροπο κρατικομονοπωλιακό τομέα), έκανε εισβολές και κατοχές (βλ. Τσεχοσλοβακία), ενώ ήταν μέσα σε κάθε είδους ιμπεριαλιστικό παζάρι για τον Τρίτο Κόσμο, σε ενότητα αλλά και (κυρίως) σε ΣΚΛΗΡΗ ΔΙΑΠΑΛΗ με τις ΕΠΑ για σφαίρες επιρροής. Μεγάλη πραγματικά ελπίδα για το μέλλον των λαών και την αταξική κοινωνία...

Αντίθετα, η Λαϊκή Κίνα που είχε ολοκληρώσει τη σοσιαλιστικοποίηση της οικονομίας της στα 1965 και που έδινε τη μάχη όχι μονάχα με τα υπολείμματα των παλιών αστών, αλλά κυρίως με τους Κινέζους "Χρουστσόφ" μέσα σε όλο τον κομματικό και κρατικό μηχανισμό μέσω της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης, που έβγαλε τις κινέζικες μάζες να καθαρίσουν με όσους είχαν πάρει τον καπιταλιστικό δρόμο, και είχαν κατσικωθεί στο σβέρκο του λαού σαν αστοί νέου τύπου, η Λαϊκή Κίνα που κήρυσσε τον ανειρήνευτο αγώνα τόσο κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού όσο και κατά του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού από το 1968 και δώθε, δε σου λέει και πολλά.

Δεν είναι παράλογο. Ο ρόλος τον οποίο φαντασιώνεσαι για το κόμμα σου και ίσως και ατομικά είναι αυτός της "πεφωτισμένης" φασιστικής - μπρεζνιεφικής γραφειοκρατίας που θα καβαλήσει το λαό για να του επιβάλλει απ' όξω τη "λαϊκή" - παπαρηγική εξουσία του απόλυτου γραφειοκρατικού παρασιτισμού. Είναι λόγικό η κινέζικη εμπειρία να σου είναι ξένη. Αυτή αφορά τους κομμουνιστές, όχι τους θαυμαστές του Μπρέζνιεφ, του Χόνεκερ και του Γιαρουζέλσκι.

γι' αυτόν που ρώτησε για την ΟΑΚΚΕ είπε...

Η ΟΑΚΚΕ θεωρεί τις PR κομμάτι του δημοκρατικού κινήματος του ρώσικου λαού κατά του φασίστα Πούτιν και φυσικά υποστηρίζει κάθε κίνηση αλληλεγγύης προς τις τρεις αυτές λεβέντισσες, ζητώντας την άμεση και χωρίς όρους αποφυλάκισή τους.

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΩ

Αρχικά συγχαίρω για την ανάρτηση (με κάποια καθυστέρηση καθότι βρέθηκα επί εικοσιτετράωρο για οικογενειακούς λόγους εκτός έδρας).

Επισημαίνω γι’ άλλη μια φορά (δες μακροσκελές μου σχόλιο-αρθρίδιο με αφορμή προηγούμενη σχετική δημοσίευση του μπλογκ) την ανάγκη μετάφρασης στα ελληνικά εργασιών του Grover Furr, ιδίως του βιβλίου του για τις ψευδολογίες του Ν. Σ. Χρουστσιόφ σχετικά με τον Ι. Β. Στάλιν στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ.

Επειδή μαοϊκοί, μαοϊστές και μαοΐζοντες το έχουν πάρει φόρα παρτίδα και υποδύονται τους κομμουνιστές με αφορμή την προσωπικότητα και το έργο του αθάνατου Ι. Β. Στάλιν επισημαίνω επίσης την ανάγκη μετάφρασης —με βάση την επίσημα από την ΛΔ της Κίνας εγκεκριμένη αγγλική μετάφραση (δες επίσης προηγούμενό μου σχόλιο-αρθρίδιο)— του υβρεολόγιου του Μάο Τσετούνγκ εναντίον του Ι. Β. Στάλιν τον Οκτώβριο του 1956 σε συζήτηση που είχε με την αντιπροσωπεία της Ένωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας στο 8ο Συνέδριο του ΚΚ Κίνας (ο Μάο έφτασε στο σημείο να ζητάει συγνώμη από τους τιτοϊκούς!).

Όσο για το περιβόητο «Το Μηδέν και το Άπειρο» καλό θα ήταν να αναζητηθεί η συνέντευξη του αείμνηστου κομμουνιστή συγγραφέα Κώστα Κοτζιά στο 2ο ή 3ο τεύχος του μεταδικτατορικού «Αντί» (τέλη του 1974 ή αρχές του 1975), όπου με άλλη αφορμή ο Κ. Κοτζιάς προχωρεί σε μια λακωνική κι ευστοχότατη ανάλυση του συγκεκριμένου μυθιστορήματος του Άρθουρ Καίστλερ.

Λυπάμαι που η κακή κατάσταση της υγείας μου δεν μου επιτρέπει να βοηθήσω περισσότερο.

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Αναυδος είπε...

Για οποιον ενδιαφερεται (δυστυχως στα αγγλικά) πανω απο 100 βιβλια από την ΕΣΣΔ μεταξυ των οποιων
- τα πρακτικά των 3 δικώνς της Μοσχας
- τα πρακτικά της δικης Μετρο-Βικερς (1933)

http://sovietlibrary.net/Library/index.php

μαοϊστής του 2012 είπε...

Ο αποπάνω τύπος είναι αστείος, σε βαθμό κακουργήματος.

Προφανώς για να είναι τόσο διαπρύσιος οπαδός του ιστολογίου, είναι εντός, εκτός και επί τ' αυτά του ψευτοΚΚΕ. Τολμάει λοιπόν ο ιδεολογικο-πολιτικός οπαδός του κόμματος - πραχτορείου αυτών που έβγαλαν στη φόρα ΟΛΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΟΧΕΤΟ, με τις βρώμικες "μυστικές εκθέσεις" του 20ού Συνέδριου και τις σιχαμερές "εκθέσεις" στο 22ο Συνέδριο του 1961, να τα βάζει με το Μάο Τσε Τουνγκ, τον οποίο κατηγορεί για "τιτοϊκό" ή φιλοτιτοϊκό έστω, εν πάση περιπτώσει αντισταλινικό.

Όταν ο Χρουστσόφ και η κλίκα του είχαν πάει στο Βελιγράδι κι έκαναν τεμενάδες στον Τίτο, διακηρύσσοντας παγκόσμια ότι το ΠΚΚ(μπ.) και η Κομινφόρμ είχαν άδικο στη σύγκρουσή τους με τον Τίτο - Τζίλας, ο Μάο από το Πεκίνο έπρεπε κατά τη γνώμη σου να σηκωθεί και να ανάψει διάσπαση στο σοσιαλιστικό (ακόμα) στρατόπεδο, ανοίγοντας μόνος του πόλεμο με τον Τίτο! Η κινέζικη ηγεσία δεν ήταν καν στην Κομινφόρμ, ό,τι ενημέρωση είχε ήταν αυτά που της είχε πει το ΠΓ του ΠΚΚ(μπ.) το '48 και ο βίος και η πολιτεία του Τίτο, που πέρασε σε άνευ όρων παζαρέματα με τη Δύση, πούλησε το ΔΣΕ και την επανάσταση στην Ελλάδα κλπ.

Όποιος διαβάσει στ' αλήθεια κι όχι σαν κνίτης πλαστογράφος τον Μάο Τσε Τουνγκ, θα δει ήδη από τις αρχές του 1957 πόσο ειρωνεύεται τους δεξιούς μες στην Κίνα για το θαυμασμό τους στον Τίτο, το Γκομούλκα, το Νάγκυ κλπ. Και ήταν η Κίνα που ξανασήκωσε την αντι-τιτοϊκή πάλη το 1960 με τη συλλογή άρθρων "Ζήτω ο Λενινισμός", και το 1963 με το άρθρο "Είναι η Γιουγκοσλαβία μια σοσιαλιστική χώρα;;", όταν ο Χρουστσόφ, σε μέτωπο με τον εθνικό αστό πια Τίτο, χτυπούσαν τη ριζοσπαστική επαναστατική γραμμή Μάο για τον Τρίτο Κόσμο.

Φυσικά, επί Μπρέζνιεφ, η Κίνα προσέγγισε τη Γιουγκοσλαβία σε αντιρώσικη και τριτοκοσμική βάση, και πολύ καλά έκανε. Ο Τίτο στα τελευταία του αποτελούσε σημαντικό παράγοντα αντιρρόπησης της σοσιαλφασιστικής Κούβας του πουλημένου Κάστρο μες στο Κίνημα των Αδεσμεύτων. Είχε μάλιστα, λίγο πριν πεθάνει, το 1979, σταθεί στο πλευρό της Καμπότζης ενάντια στη βιετναμέζικη ρωσοκινούμενη εισβολή και κατοχή.

Ανώνυμος είπε...

Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ ΩΣ ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΛΘΑΚΙΑΣ

Παλιότερα —συγκεκριμένα στις 9/12/2011— είχα γράψει σε σχόλιο μου σ’ αυτό το μπλογκ:
«Ένα παλιό λατινικό ρητό έλεγε ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης (repetitio mater studiorum est)• κάλλιστα όμως μπορεί η επανάληψη να είναι και η μητέρα της αποβλάκωσης, αρκεί το επαναλαμβανόμενο να μην είναι αλήθεια (κάτι ήξερε κι ο Γκαίμπελς με την γνωστή του σύσταση…)».
Την παρατήρησή μου αυτή την είχα επαναλάβει κι αλλού κι αναγκάζομαι να την επαναφέρω τρόπον τινά στο προσκήνιο αφού τον τελευταίο καιρό μαοϊκοί, μαοϊστές και μαοΐζοντες έχουν ελαφρώς ξεσαλώσει «παίζοντας» τους κομμουνιστές. Βέβαια το συγκεκριμένο λατινικό ρητό προσφέρεται και για μιαν καλή συζήτηση περί θεμάτων αριστοτελικής λογικής, διαλεκτικής λογικής καθώς και της μεταξύ τους σχέσης, ιδίως σε ό,τι αφορά το ψευδές και το αληθοφανές από την σκοπιά της μαρξιστικής-λενινιστικής φιλοσοφίας της γλώσσας, αλλά αυτή η συζήτηση δεν είναι του παρόντος, όσο και αν επιβάλλεται.
Οι εγχώριοι οπαδοί του Μάο Τσετούνγκ αρέσκονται συχνά-πυκνά να προσπαθούν να «στριμώξουν» το ΚΚΕ θέτοντάς του τις ερωτήσεις αν υποστηρίζει την σημερινή εσωτερική και εξωτερική πολιτική της ΛΔ της Κίνας, αν υποστηρίζει το ΚΚ Κίνας κι αν δέχεται ότι η ΛΔ της Κίνας είναι σοσιαλιστική χώρα και κατά πάγια τακτική τους από καταβολής του μαοϊσμού εν Ελλάδι («Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» που λέει κι ο λαός μας), δίνουν οι ίδιοι την απάντηση στις ερωτήσεις τους —για λογαριασμό του ΚΚΕ μάλιστα!!!— ότι ναι το ΚΚΕ είναι φιλοκινέζικο μέχρι τα μπούνια, ότι ναι υποστηρίζει σε όλη την γραμμή το ΚΚ Κίνας και την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της ΛΔ της Κίνας, ότι ναι δέχεται ότι η ΛΔ της Κίνας είναι σοσιαλιστική χώρα. Επειδή η συνεχής επανάληψη των ψευδολογιών αυτών επιφέρει σε ανυποψίαστους και όχι μόνο την επίδραση της σύστασης του Γκαίμπελς προς τους δημοσιογράφους του Ράιχ, δηλαδή την μαλθακίαν δια της επαναλήψεως (εδώ, βέβαια, ανακύπτει για τους μαοϊκούς, μαοϊστές και μαοΐζοντες το ζήτημα της δια της επαναλήψεως αυθυποβολής, αλλά αυτό το ζήτημα άπτεται της ψυχοπαθολογίας και ξεπερνάει τα πολιτικά όρια αυτού του σχόλιου) χρειάζεται να επισημανθούν οι αληθινές και όχι οι πλαστές θέσεις του ΚΚΕ επί του θέματος. Σταχυολογώ, πρόχειρα είναι αλήθεια, τρεις σχετικά πρόσφατες:
α΄) άρθρο του Ελισαίου Βαγενά στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος 6/2010, σσ. 25–54) με τίτλο «Ο διεθνής ρόλος της Κίνας»• στο διαδίκτυο βρίσκεται εδώ:
http://www.kke.gr/images/stories/komep/2010/2010_06/04_CHINA_SEL_25_54_Layout%201.pdf
β΄) συνέντευξη του Κύριλλου Παπασταύρου στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος 3/2011, σσ. 25–54) με τίτλο «Συνέντευξη με αφορμή μια επίσκεψη στην Κίνα»• στο διαδίκτυο βρίσκεται εδώ:
http://www.kke.gr/images/stories/komep/2011/2011_03/04_CHINA_SEL_57_82.pdf
και
γ΄) αναφορά της Αλέκας Παπαρήγα στην συνέντευξή της (23/4/2012) στον Σταύρο Θεοδωράκη για τις εκλογές του περασμένου Μαΐου («Έξω από την Ε.Ε. και κοινωνικοποίηση του πλούτου — Η συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα του ΚΚΕ στο Σταύρο Θεοδωράκη για τις Εκλογές 2012. Η κ. Παπαρήγα απαντά στις ερωτήσεις του κόσμου από το youtube.com/ekloges12»)• στο διαδίκτυο βρίσκεται εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=qUT7BFiy-wQ
(και το επίμαχο σημείο, μιας κι η συνέντευξη διαρκεί πάνω από σαράντα λεπτά, βρίσκεται μεταξύ 15:23 και 16:09).
Αυτά ως πρώτη γεύση και θα επανέλθω αν χρειαστεί, γιατί στην συστηματική επανάληψη του ψεύδους, στην οποία επιδίδεται σε συνθήκες μπλογκόσφαιρας ο εγχώριος αντικομμουνισμός μαζί κι ο μαοϊσμός, πρέπει να μπει τέλος.

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Προσωπικά δεν κρίνω ότι χρειάζεται κάποιο σχόλιο. Αλλά ήταν της μοίρας του γραφτό, σε αυτό το μπλοκ, να στρογγυλέψει τα σχόλια από καταβολής του σε δέκα χιλιάδες, με το σχόλιο ενός οακκίτη. Άντε και στα εκατό..

Ανώνυμος είπε...

PARDON, ΠΑΡΟΡΑΜΑ!

Η συνέντευξη του Κύριλλου Παπασταύρου βρίσκεται στις σελίδες 57–82 του τεύχους 3/2011 της ΚΟΜΕΠ.

Το γήρας ουκ έρχεται γαρ μόνον…

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κοίτα να δεις εν τω μεταξύ

http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/08/pussy-riot.html

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μαοϊκέ, γι αυτό σας λέω, ΑΣΤΟ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ.
Η πλήρης χρεοκοπία και το ξεσκέπασμα του μαοϊσμού σαν μικροαστικού/τριτοδρομικού κινήματος μοιραία θα οδηγούσε στην ανάγκη ΟΛΙΚΗΣ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, σα στοιχειώδες μέτρο παράτασης ενός επιθανάτιου ρόγχου.
Οι μαρτυρίες για την άποψη του Ζαχαριάδη "τακτοποιούνται" σαν κατασκευάσματα του ...Τσολάκη! Που μπορεί να το ισχυριστεί ο καθένας, τζάμπα είναι, μια και δε ζεί πια ο Ν.Ζ.....Η δε "απόδειξη" ("θα σουλατσάριζε στη Μόσχα"), εκκωφαντική! Λες και η κύρια αντίθεση σοβιετικών-Ζαχαριάδη μπορούσε να είναι η κρίση για τον χαρακτήρα του Μαοϊσμού (που δεν ήταν γιατί σε γενικές γραμμές συμφωνούσαν, λέω εγώ), ενώ τα τεράστια εσωκομματικά προβλήματα, που όλοι γνωρίζουμε ήταν ...δευτερεύοντα!
Τι να πρωτοπιάσω... Νεο "τσαρική" η Σοβιετική Ενωση, με τις ανεπτυγμένες σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, που ήταν φάρος διεθνιστικής αλληλεγγύης για δεκάδες η εκατοντάδες σοσιαλιστικά η εθνικοαπελευθερωτικά αντιαποικιακά κινήματα σε όλη την Υδρόγειο, από το Βιετνάμ μέχρι την Κούβα, την Κούβα, την Αιθιοπία, το Σουδάν, το Μπενιν, το Πράσινο Ακρωτήρι την Αγκόλα, την Σαχάρα, την Λατινική Αμερική, τι να πρωτοθυμηθώ. "Εισβολή" η υπεράσπιση της Σοσιαλιστικής Τσεχοσλοβακίας, που ανήκε στο σοσιαλιστικό σύστημα με επιλογή του Λαού της, επιλογή ελεύθερη από τους εκβιασμούς των καπιταλιστών! Κανένας δεν "εισβάλει" στο σπίτι του, ούτε δίνει λογαριασμό στους απέξω.
Ενώ η στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Βιετ-Ναμ, την ώρα που έδινε την κρίσιμη μάχη με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλα Τίτο και χειρότερα (αυτός τουλάχιστον δεν μας χτύπησε άμεσα στρατιωτικά) ήταν ..."διεθνιστική αλληλεγγύη"!
Για εκείνη δε την απίθανη και πραγματική εισβολή των Κινέζων στην Σοβιετική Μαντζουρία το 1969 (αν καλά θυμάμαι) τι να πούμε; Για την απίστευτη προστυχιά η την ακόμη μεγαλύτερη καφρίλα-ανοησία; Εμαθες ποτέ τι απόγινε το εκστρατευτικό σώμα των 100.000 ανδρών, που στάλθηκε εκεί από την ανεκδιήγητη μαοϊκή ηγεσία;
"Σοσιαλιστικοποίηση" της οικονομίας, πως, ρε αγράμματοι (και με το συμπάθειο); Πάνω σε ποιά υλικοτεχνική βάση; Με την χειρωνακτική εργασία, με τα εκατομμύρια κινεζάκια, να παλεύουν να χτίζουν φράγματα με τα ...χέρια, και τις ...τσάπες; Οι σοβιετικοί έχτισαν τα μεγάλα φράγματα το 1930 - 35 χρησιμοποιώντας πρωτότυπους τεράστιους γερανούς με πόδια (!), που οι καπιταλιστές τους μιμήθηκαν μετά από ~ 25-35 χρόνια! Δε χτίζεται σοσιαλισμός με μέσα παραγωγής επιπέδου ...φεουδαρχίας.
Τίποτε δε διδάχτηκε ο μαοϊσμός από την ενδοξότερη περίοδο του Σοσιαλισμού, που τάχαμου "εξυμνείτε" για λόγους καπηλείας της προσωπικής ακτινοβολίας του Στάλιν, που μόνο σαν νεομανδαρίνικη προσωπολατρεία, ανάλογη με την μεταφυσική μυθοποίηση "Μεγάλου Τιμονιέρη", μπορούσατε να εκλάβετε.
Αλλά, εκείνο, που αποκαλύπτει τον μικροαστικό-πασόκικο ευκαιριοσκοπικό ,χαρακτήρα της σκέψης σας είναι τούτο, που θα άξιζε να το κρατήσω άν είχε νόημα να ασχολείται κανείς παραπέρα με τον αλήστου μνήμης μαοϊσμό:
"Φυσικά, επί Μπρέζνιεφ, η Κίνα προσέγγισε τη Γιουγκοσλαβία σε αντιρώσικη και τριτοκοσμική βάση, και πολύ καλά έκανε. Ο Τίτο στα τελευταία του αποτελούσε σημαντικό παράγοντα αντιρρόπησης της σοσιαλφασιστικής Κούβας του πουλημένου Κάστρο μες στο Κίνημα των Αδεσμεύτων. Είχε μάλιστα, λίγο πριν πεθάνει, το 1979, σταθεί στο πλευρό της Καμπότζης ενάντια στη βιετναμέζικη ρωσοκινούμενη εισβολή και κατοχή." Αμίμητο-υπέροχο.

Αυτές τις αρλούμπες λέγατε, κάνατε, και ...διαλυθήκατε.
Για αυτό σας λέω ξανά: Αστε το, δεν έχει πια νόημα.
-----------
Μπρέζνιεφ, και Αναυδε, συγγνώμη για την εκτροπή από το θέμα της ανάρτησης. Δεν αγιάζει κανείς στην μικροαστική Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

"Πάντως, το να ειρωνεύεσαι τις Πούσι Ράιοτς δείχνει έλλειψη θάρρους και είναι μια ένδειξη ότι ο Περισσός τα παίρνει από τον Πούτιν, για αυτό σας μάθανε να τον αγαπάτε"

Στην αρχη νομιζα οτι ειναι μια τρολλια απ τις καλες, αλλα στην πορεια διαπιστωνει κανεις οτι η φυσικη βλακεια ξεπερνα ευκολα και την καλυτερα κατασκευασμενη εξυπναδα.

μαοϊστής του 2012 είπε...

Σεχτάρ, πραγματικά απόλαυσα τον τρόπο που, ενώ "δεν έχει νοήμα", κάθισες κι έγραψες το σεντονάκι σου για τους μαοϊστές, ή μάλλον όχι τόσο γι' αυτούς όσο για να υπερασπιστείς τη φασιστική σου μπρεζνιεφική, νεοτσαρική Ρωσία από τα "βόλια" του "μαοϊκού οχτρού".

Μην αγχώνεσαι, η αλήθεια είναι ότι ακόμη οι δικές σου ιδέες έχουν την πλειοψηφία σε ό,τι αυτοθεωρείται ή και είναι αριστερά στη βάση. Και γι' αυτό πράγματι έχουν ευθύνη τα μικροαστικά παιδιαρίσματα μεγάλου μέρους των καθοδηγήσεων του μ-λ ρεύματος. Κοινώς, εμείς φταίμε (δεν το λέω ειρωνικά) που εσύ τολμάς σήμερα χωρίς ντροπή να μιλάς για διεθνιστική αλληλεγγύη και να τη συνδέεις με εισβολές και κατοχές τύπου Τσεχοσλοβακίας, με φασιστικές διχτατορίες τύπου Μεγκίστου - Αιθιοπίας ή με χαφιέδικα αντεπαναστατικά MPLA της Αγκόλας, που μετά το διώξιμο των Πορτογάλων αποικιοκρατών έκαιγαν κι έσφαζαν χωριά και με την υποψία μόνο ότι βοηθούσαν το FNLA ή την UNITA.

Αλλά, μιας κι έχεις ζήσει και σπουδάσει στις "σοσιαλιστικές" χώρες, σε περίμενα λιγάκι πιο ακριβολόγο. Το 1969 αρχηγέ η ΕΣΣΔ, στον κολοφώνα της νεοϊμπεριαλιστικής της δραστηριότητας, ζήτησε από την Κίνα νέα διαρρύθμιση των συνόρων, με βάση τσαρικές διεκδικήσεις του 1905(!) στον ποταμό Wusuli, ζητώντας παράλληλα και νησάκια επί του ποταμού, σε πλήρη παραβίαση κάθε έννοιας και όρου διεθνούς δικαίου. Τι εισβολές λοιπόν σε "σοβιετικές ματζουρίες" (!!!!) και τι 100.000 Κινέζοι κλπ. μου τσαμπουνάς, μονάχα εσύ το ξέρεις.

Δε σημαίνει ότι όσα σου έλεγαν στις σχολές του Χόνεκερ ήταν και έτσι ακριβώς. Έχουνε περάσει 40 χρόνια από τότε. Μπορείς να ψάχνεις και να διαβάζεις μόνος σου πια.

Επειδή λοιπόν ακόμα και οι ανίατοι κνίτες έχουν δικαίωμα να μαθαίνουν την αλήθεια, δες εδώ:

Οι αντικινέζικες θηριωδίες των νέων τσάρων

http://www.youtube.com/watch?v=P3yiv_6AGVA

Το σινο-σοβιετικό μεθοριακό επεισόδιο του 1969
http://en.wikipedia.org/wiki/Sino%E2%80%93Soviet_border_conflict

Για τα άλλα με τις "τσάπες" και τις παραγωγικές δυνάμεις στην Κίνα, άλλη φορά και με περισσότερο χρόνο - τη μια ντύνεστε "υπεραριστεροί επαναστάτες - σοσιαλιστική επανάσταση παντού και πάντα" και την άλλη σοσιαλδημοκράτες παραγωγιστές!! Α ρε μπαγάσες, δε σας πιάνει πουθενά κανείς!!

Ανώνυμος είπε...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ (ΑΡΧΗ)

Δυο λόγοι με κάνουν να επανέλθω. Ο πρώτος είναι η σοφή ακροτελεύτια αποστροφή του Σεχτάρ του Τρομερού: «Δεν αγιάζει κανείς στην μικροαστική Ελλάδα». Ο δεύτερος είναι η αμετροεπής κομπορρημοσύνη του «Μαοϊστή του 2012» που δεν είναι άλλος από τον διαχειριστή και κύριο «κονδυλοφόρο» του μπλογκ «Κόκκινο Μετερίζι» (τον προδίδει η επιμονή του να αποκαλεί τους ΚΚΕδες «κνίτες», εντάξει τι να κάνουμε, ο καθένας σ’ αυτόν τον κόσμο με τα απωθημένα του…).

Ο «κύριος» αυτός αφού με χαρακτήρισε «αστείο σε βαθμό κακουργήματος», με προέτρεψε να διαβάσω «στ’ αλήθεια κι όχι σαν κνίτης πλαστογράφος» τον Μάο Τσετούνγκ. Μάλιστα. Θα ακολουθήσω την προτροπή του και θα παραθέσω ένα απόσπασμα της «φιλοσοφικής» σκέψης του Μάο Τσετούνγκ που διάβασα, στο πρωτότυπο και σε μετάφραση, χωρίς σχόλια έτσι για να μπορέσουν οι αναγνώστες να σχηματίσουν την δική τους άποψη για την διάνοια, και δη την φιλοσοφική, του ειδώλου των απανταχού μαοϊστών, μαοϊκών και μαοϊζόντων.

Λοιπόν πρόκειται για ένα απόσπασμα από ομιλία που απηύθυνε ο Μάο Τσετούνγκ σε συγκέντρωση στην πόλη Χάνγκτσεου [Hangzhou 杭州] στις 21 Δεκεμβρίου του 1965 [在杭州会议上的讲话 (一九六五年十二月二十一日)]. Το κείμενο προέρχεται από τον πέμπτο τόμο (σσ. 246–249 όλη η ομιλία, σ. 248 το απόσπασμα• ο συγκεκριμένος τόμος περιλαμβάνει έργα της περιόδου μεταξύ 13/1/1961 και Απριλίου-Μαΐου 1968) της συλλογής έργων του Μάο Τσετούνγκ που εκδόθηκε στο Πεκίνο αρχικά και μετά σε άλλες κινέζικες πόλεις με τον τίτλο «Ζήτω η σκέψη του Μάο Τσετούνγκ!» [毛泽东思想万岁!] μεταξύ 1968 και 1969.

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Ανώνυμος είπε...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ)

Στην συνέχεια το πρωτότυπο:

“综合就是吃掉敌人。我们是怎样综合国民党的? 还不是把敌人的东西拿来改造? 俘虏的士兵,不杀掉。一部分放走,大部分补充我军。武器粮秣、各种器材,统统拿来。不要的,用哲学的话说,就是扬弃,就是让杜聿明这些人。吃饭也是分析综合。比如吃螃蟹,只吃肉不吃壳。胃肠吸收营养,把糟粕排泄出去。你们都是洋哲学,我是土哲学。对国民党的综合,就是把它吃掉,大部分吸收,小部分扬弃。这是从马克思那里学来的。马克思把黑格尔哲学的外壳去掉,吸收有价值的内核,改造成为唯物辩证法。对费尔巴哈,吸收他的唯物主义,批判他的形而上学,继承还是要继承。马克思对法国的空想社会主义,英国的政治经济学,好的吸收,坏的抛掉。”

Και η μετάφρασή του ελληνιστί:

«Η σύνθεση είναι απλά η ολοκληρωτική καταβρόχθιση του εχθρού. Πώς πραγματοποιήσαμε την σύνθεση του Κουομιντάνγκ [Εθνικό Λαϊκό Κόμμα — Σημείωση του Μη απολιθωμένου (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής (Σ. τ. Μ.α.Α.Β.)]; Δεν ήταν αυτό η αναμόρφωση του εχθρού; Αιχμαλωτίσαμε τους στρατιώτες που αποτελούσαν την βάση του στρατεύματος του Κουομιντάνγκ, αλλά δεν τους σκοτώσαμε. Μερικούς τους αφήσαμε να φύγουν, αλλά το μεγαλύτερο μέρος το εντάξαμε στα δικά μας στρατεύματα συμπληρώνοντάς τα. Κατάσχαμε όλο τον οπλισμό, όλες τις προμήθειες και κάθε είδους εξοπλισμό. Ό,τι δεν χρειαζόταν, για να χρησιμοποιήσω έναν φιλοσοφικό όρο, άρθηκε, για παράδειγμα άνθρωποι, όπως ο Ντου Γιουμίνγκ [(1904–1981), στρατηγός του Κουομιντάνγκ, αιχμαλωτίστηκε το 1949, αμνηστεύθηκε το 1959, μετά τοποθετήθηκε σε υψηλή θέση στην Πολιτική Συμβουλευτική Επιτροπή του Κινέζικου Λαού της ΛΔ της Κίνας — Σ. τ. Μ.α.Α.Β.]. Η ολοκληρωτική καταβρόχθιση είναι επομένως η ανάλυση και η σύνθεση. Λόγου χάρη, άμα τρως καβούρια, τρως μόνο το εσωτερικό, όχι το κέλυφος. Το στομάχι και τα έντερα απορροφούν τις θρεπτικές ουσίες και αποβάλλουν τα άχρηστα. Εσείς όλοι είσαστε ξένοι φιλόσοφοι, αλλά εγώ είμαι ντόπιος φιλόσοφος. Η σύνθεση του Κουομιντάνγκ ήταν απλά η ολοκληρωτική του καταβρόχθιση, η απορρόφηση του μεγαλύτερου μέρους και η άρση ενός μικρού μέρους. Αυτό είναι κάτι που μαθαίνει κανείς από τον Μαρξ. Ο Μαρξ απομάκρυνε το εξωτερικό περίβλημα της φιλοσοφίας του Χέγκελ, απορρόφησε τον πολύτιμο εσωτερικό πυρήνα και τον μετασχημάτισε στην υλιστική διαλεκτική. Ο Μαρξ απορρόφησε τον υλισμό του Φόυερμπαχ, αλλά άσκησε κριτική στην μεταφυσική του και παρ’ όλα αυτά, ό,τι χρειαζόταν να υιοθετηθεί το υιοθέτησε. Ο Μαρξ απορρόφησε το καλό και πέταξε το κακό από τον γαλλικό ουτοπικό σοσιαλισμό και από την αγγλική πολιτική οικονομία.»

Κι αφού ο «Μαοϊστής του 2012» μου έκανε μια προτροπή, ας μου επιτρέψει να του κάνω κι εγώ μια. Τον προτρέπω να στρωθεί να εκμάθει την κινεζική, ώστε να καταστεί ικανός να εμβαθύνει από το πρωτότυπο σε «μαρξιστικά-λενινιστικά» «φιλοσοφικά» και άλλα θέσφατα όπως το παραπάνω, κι αυτό μπας κι αρχίζει να σκαμπάζει τίποτα από την «μεγαλοφυΐα» του «Μεγάλου Τιμονιέρη», αν και το βλέπω σχετικά δύσκολο δεδομένης της αβελτηρίας που έχει υποστεί δια της μέσω επαναλήψεως αυθυποβολής, όπως έγραφα και στο προηγούμενό μου σχόλιο…

Αχ, ρε Σεχτάρ Τρομερέ, πόσο δίκιο έχεις όταν γράφεις ότι στην μικροαστική Ελλάδα δεν σ’ αφήνουν και να το θέλεις ν’ αγιάσεις… Όμως κι ο άγιος φοβέρα χρειάζεται!

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

κόκκινος με-το-ρύζι είπε...

Για τον εξ ανατολικής Βαλτικής ορμώμενο

Μεγάλε, είσαι θεούλης και συν τοις άλλοις, δίνεις και σε ελληνική μετάφραση έργα του πέμπτου κλασσικού του μαρξισμού που δεν είναι στους 5 κλασσικούς τόμους διαλεχτών και είναι πιο σπάνια.

Οι μαοϊστές σε ευχαριστούν, και για το λόγο ότι, σε συνδυασμό με το Σεχτάρ, ο μέσος κάπως αμερόληπτος αναγνώστης έχει καταλάβει πόσο αλλού γι' αλλού ή απλώς εκτός θέματος είναι οι απαντήσεις που δίνετε σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα εσείς οι ΚΝΙΤΕΣ (ανεξαρτήτως ηλικίας).

Α, και κάτι τελευταίο, κι εδώ δεν πλακίζω: καλύτερα να μου κοβόταν η γλώσσα σύρριζα, παρά να αποκαλούσα τους ΚΝΙΤΕΣ με το χαρακτηρισμό "κουκουέδες" ή ΚΚΕδες. Υπάρχουν κάποια που πέταξαν πολύ ψηλά σα μπολσεβίκοι και αητοί, φιλαράκο. Καλά παιδιά, αριστερά στην καρδιά και στις διαθέσεις τους, κνίτες, υπάρχουν, ναι. Κανένας όμως φίλος ή μέλος του ψευτοΚΚΕ και της νεολαίας του δεν είναι κουκουές. Συγγνώμη κιόλας, δηλαδή...

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχως που κανετε πολεμικη με τετοιους ιδεαλισμους και ψευτοσυναισθηματισμους του κωλου, του τυπου "κανεις κνιτης δεν ειναι κουκουες", γιατι θα μπορουσε κανας αμεροληπτος αναγνωστης να σας επαιρνε στα σοβαρα.

μαοϊστής του 2012 είπε...

Για να διευκρινίσω:

Ένας που σήμερα δηλώνει ή και είναι μαοϊστής, μπορεί αύριο να γίνει φιλελεύθερος, σοσιαλφασίστας, αντεπαναστάτης, χαφιές. Κι ο Μανωλέας κι ο Τυρίμος, ο Σκλάβαινας κι ο Μιχαηλίδης, μεγάλα στελέχη του επαναστατικού ΚΚΕ προ 1936, πρόδωσαν.

Κι ο Βελουχιώτης κι ο Βαφειάδης, αρχηγοί αντίστοιχα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αποδείχτηκαν χαλασμένα στοιχεία, κι έκαναν μεγάλο κακό στην υπόθεση του προλεατιαριάτου, τόσο με μέρος της δράσης τους όσο και με την πολιτική κληρονομιά τους.

Αντίθετα, ένας σημερινός φίλος ή ακόμα και μέλος του ψευτοΚΚΕ μπορεί μεθαύριο, όταν τα στρατόπεδα χωριστούν στα δυο, να γίνει μεγάλος επαναστάτης.

Η πραγματικότητα είναι κίνηση.

Αυτό που εννοούσα είναι ότι οι συνειδητοί παπαρηγικοί, αυτοί που υπερασπίζονταν το Σιφωνιό όταν χειροκρόταγε ναζήδες μαχαιροβγάλτες, αυτοί που υπερασπίζονται εισβολές και κατοχές, ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι και ούτε είναι εύκολο να γίνουν ποτέ λαϊκοδημοκράτες, επαναστάτες κομμουνιστές, γιατί μάλλον έχουν σαπίσει ολόπλευρα, πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά.

Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων...