Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Η επανάσταση που έρχεται

Από τη στιγμή που έμαθε πως θα γινόταν εκδήλωση στη μνήμη του κώστα κάππου, η κε του μπλοκ την περίμενε πώς και πώς, για να ακούσει μαρτυρίες, να καταγράψει απόψεις κι εντυπώσεις και να πάρει κλίμα από τους παρευρισκόμενους και τα πηγαδάκια. Τελικά η τύχη της έπαιξε άσχημο παιχνίδι, καθώς δεν πληροφορήθηκε εγκαίρως την αλλαγή ώρας. Αλλά το κακό διορθώθηκε εν μέρει με τα βιντεάκια από την εκδήλωση και τις ομιλίες που μαγνητοσκοπήθηκαν.

Κι έχει σημασία η σειρά εμφάνισης των ομιλητών. Πρώτα ο κουμπούρης της κετουκέ, μετά η βαλαβάνη και τελευταίος ο χάγιος. Μπορεί ο σύριζα να έφτασε το 27%, να έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και να ετοιμάζεται για κυβέρνηση, στραγγαλίζοντας εκλογικά το κκε, αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ –κι όχι μόνο για ιστορικούς λόγους. Όταν πρόκειται για την αριστερά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) και το κίνημα, το κουκουέ έχει δικαιωματικά τον πρώτο λόγο. Πόσο μάλλον όταν δε μιλάμε για την αριστερά, γενικώς κι αορίστως, αλλά για τον κώστα κάππο, που έμεινε κομμουνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του.

Γι’ αυτό κι ο σύριζα περίσσευε κατά τη γνώμη μου από την εκδήλωση. Κι ας μην ανήκει στους τυπικούς συριζαίους η βαλαβάνη –που δεν έφυγε στη διάσπαση του 91’, αλλά το 89’. Εφόσον δε διαχωρίζει σήμερα τη θέση της, την παίρνει κι αυτήν η μπάλα. Γι’ αυτό κολλούσε επίσης και η μπηχτή του κουμπούρη για το κκε εσ.  (ο κάππος αντιστάθηκε τόσο στο μαστίγιο της χούντας, όσο και στην καραμέλα της ταξικής συνεργασίας που εκφράστηκε με το εσ). Γιατί το τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης δεν ήταν ποτέ θιασώτης μιας χαρούμενης, παναριστερής ενότητας. Ίσα-ίσα που τότε ακριβώς διαχώρισε τη θέση του.
Και στην τελική πόσοι από αυτούς που ήταν στο κτίριο της παλιάς βουλής είχαν διάθεση να υπερασπιστούν το εσ; Ούτε καν ο λαφαζάνης. Αφού πριν από 25 χρόνια, όλοι αυτοί δικοί μας ήταν κι είχαν μέτωπο απέναντι στους ρηγάδες.

Έτσι λοιπόν χάσαμε μια εκδήλωση που περιμέναμε πώς και πως –για την ακρίβεια προλάβαμε το τέλος της, ίσα για να πάρουμε την χαρά της συμμετοχής και μια γεύση του τι χάσαμε. Αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού. Γιατί ο κάππος ανήκει σε εκείνες τις προσωπικότητες που οφείλεις να καταπιαστείς και να «αναμετρηθείς» μόνος σου, χωρίς δανεικές αναλύσεις κι επιχειρήματα, σα να έπρεπε να ετοιμάσεις εσύ κάτι για να πεις στην εκδήλωση.

Καθένας εκκινώντας από διαφορετικό έρεισμα. Άλλος πχ γιατί θεωρεί ότι «το 89’ ο κάππος έσωσε την τιμή της αριστεράς και του κουκουέ», επειδή δεν ψήφισε την κυβέρνηση τζανετάκη. Άλλος επειδή το σέβεται και τον εκτιμά γενικά, αλλά διαφωνεί ειδικά με αυτήν την κίνησή του, που τον έθεσε εκτός κόμματος. Ή επειδή στάθηκε αταλάντευτος κομμουνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του (τίμησε το κόμμα του και την τάξη του, όπως είπε στην ομιλία του ο κουμπούρης). Ένας τρίτος για το θεωρητικό και συγγραφικό του έργο: τις οικονομικές του μελέτες, το βιβλίο για το φάκελο της κύπρου, για το σοβιετικό σχηματισμό και τα σημεία που έβαλε για τη δομή του κόμματος νέου τύπου. Ή για τη συνεργασία και την ανάδειξή του στο τελευταίο δσ του κμε (έναν χρόνο πριν το θάνατό του), που δυστυχώς φυτοζωεί. Κι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα είχε τόσο πενιχρή δραστηριότητα, αν ζούσε ο κάππος σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση το σημαντικό είναι να δούμε την προσωπικότητά του ως έχει, με τις αρετές της και τις αντιφάσεις της, κι όχι με τα μάτια των επιθυμιών μας, προκειμένου να τη φέρουμε στα δικά μας μέτρα. Εάν η μορφή του πλουμπίδη πέρασε στη λογοτεχνία με το προσωνύμιο «ο αλύγιστος» –απ’ το ομώνυμο βιβλίο του κοτζιά- κι αυτή του σιδηρόπουλου στη μεγάλη οθόνη ως ο ασυμβίβαστος, αυτή του κάππου θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως «ο αταλάντευτος». Και το γράφω χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας –ο κουμπούρης ανέφερε αυτή τη λέξη τρεις φορές μέσα στα οκτώ λεπτά της ομιλίας του.

Δε γίνεται λοιπόν να πάρει κάποιος αυτή τη μορφή και να την τραβήξει σα λάστιχο για να χωρέσει τη δική του πολιτική αντίληψη και στάση. Δε γίνεται για παράδειγμα να χρησιμοποιείται εναντίον του κόμματος η στάση ενός ανθρώπου που είχε πει ότι ποτέ δεν έφυγε από το κουκουέ. Κι όταν τον ρώτησαν (σε μια μίνι συνέντευξη υπό τη μορφή σύντομων ερωτοαπαντήσεων): «υπάρχει κουκουέ;» αυτός απάντησε: και τότε γιατί υπάρχουν δεκάδες αντικκε ομάδες, κόμματα και πρόσωπα;

Κι αντιστρόφως. Δε μπορούμε να του επιδαψιλεύουμε κούφιους κι αφηρημένους επαίνους, αλλά να αγνοούμε τη συγκεκριμένη στάση του απέναντι στον χαρίλαο, το συνασπισμό και τις αστικές κυβερνήσεις –το τελευταίο ειδικά αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην τρέχουσα συγκυρία.
Ή αντιθέτως, να μη στεκόμαστε κριτικά στις αντιφάσεις και τα λανθασμένα –κατά τη γνώμη μου- συμπεράσματα στη μελέτη του για το σοβιετικό σχηματισμό (ότι υπήρχε διευθύνουσα κι εκτελεστική τάξη, ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι μεταβατικό στάδιο πριν το σοσιαλισμό κ.ά).

Στον ίδιο γύρο ερωτοαπαντήσεων, ο δημοσιογράφος των νέων είχε ρωτήσει τον κάππο: «χαρίλαος φλωράκης;» κι εκείνος απάντησε: επόμενη ερώτηση. Σε μια άλλη συνέντευξη που είχε δώσει στον παππά της ελευθεροτυπίας το 91’, πριν το οριστικό ξεκαθάρισμα με το συνασπισμό και τους ανανεωτές (το φιλοαστικό ρεύμα μες στο κόμμα, όπως τους αποκάλεσε ο ΚΚ), ο κάππος λέει ότι ο φλωράκης δε μπόρεσε δυστυχώς να παίξει το ρόλο του, να συγκρατήσει το επαναστατικό κίνημα, να το εμποδίσει να φτάσει σε αυτήν την κατρακύλα. Και πιο κάτω λέει ότι η άρχουσα τάξη είχε επενδύσει στον ανδρουλάκη, που «όντως ο χαρίλαος τον ανέδειξε, και για αυτό είπα ότι δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των καιρών».

Ίσως ο κάππος να μην ήθελε να επιστρέψει στο κουκουέ, όσο ζούσε ο χαρίλαος, εξαιτίας αυτής της μελανής σελίδας στη μεταξύ τους σχέση. Κι η τραγική ειρωνεία είναι ότι πέθαναν κι οι δυο μες στο 2005, με λίγους μήνες διαφορά. Ίσως πάλι όταν έρθει η ώρα να γραφτεί ο τρίτος τόμος του δοκιμίου ιστορίας του κόμματος και να συζητηθούν τα γεγονότα του 89’, να επαναληφθούν κάποιες καταστάσεις και να μας φέρουν την αίσθηση του dejavu. Να τεθεί πχ θέμα πολιτικής (αλλά όχι κομματικής) αποκατάστασης του κώστα κάππου. Αλλά κάποιοι απέξω να βλέπουν την ιστορία με όρους άσπρο-μαύρο και να λένε ότι δε γίνεται να είμαστε ταυτόχρονα και με τον κάππο και με το φλωράκη –όπως λένε ότι δε μπορεί να δικαιώνουμε ιστορικά και τον πλουμπίδη και τον ζαχαριάδη.
Ποιοι είναι αυτοί όμως κι από τι σκοπιά θα μας το πουν;
Ας δούμε τι λέει ο κάππος σε άλλα αποσπάσματα εκείνης της συνέντευξής του.

-Αποκλείετε να συνυπάρξετε στο ΚΚΕ με τους λεγόμενους ανανεωτικούς;
-Εγώ είμαι υπέρ της επαναστατικής γραμμής. Θα πάμε στο σοσιαλισμό όχι με μεταρρυθμίσεις αλλά με άλμα, θα εγκαθιδρυθεί η εξουσία της εργατική τάξης, που δε θα τη μοιράζεται με την αστική τάξη, δε θα κυριαρχεί η αγορά, θα καταδικαστεί η συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις; Με βάση αυτή τη γραμμή εγώ μπορώ να επανέλθω. Σε αυτή τη βάση λοιπόν οι «ανανεωτικοί» θα φύγουν.

-Θα φύγουν ή θα τους διώξουν;
-Θα φύγουν. Και το 1968 δεν τους έδιωξε το κόμμα, μόνοι τους έφυγαν.

Και λίγο πιο κάτω, μετά την αναφορά στον ανδρουλάκη, το φαράκο και τους «συντηρητικούς».
-Με αυτήν την άποψη συμφωνούν όλοι στο ΝΑΡ.
-Εγώ δεν είμαι στο ΝΑΡ.
-Έχετε αποχωρήσει;
-Ναι, γιατί και αυτοί με άλλον τρόπο καταλήγουν σε αυτά που λέει ο Ανδρουλάκης για υπέρβαση του μαρξισμού κ.λπ.
-Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τέτοιες απόψεις;
-Η καθοδηγητική ομάδα του ΝΑΡ.

Το ρεύμα το αναφέρω γιατί είχε κάνει μια εκδήλωση στη μνήμη του κάππου, πριν λίγα χρόνια στη θεσσαλονίκη, με το γιο του, θανάση, που είναι οργανωμένος στο ρεύμα (αλλά κατά βάθος κουκουνάρι, όπως το(ν) έχω κόψει). Κι αυτό ήταν ένα από τα πρώτα ερείσματα για την πιο συστηματική ενασχόληση με το γραπτό έργο του κάππου (από τα δεύτερα, για την ακρίβεια. Το πρώτο ήταν τα ίδια τα βιβλία του, από τις πολύ αξιόλογες εκδόσεις Αλφειός).

Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, το βασικό θέμα της συζήτησης που ακολούθησε ήταν το 89’, το κουκουέ κι ο τζανετάκης. Κι είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι σήμερα το κουκουέ κατηγορείται –πολλές φορές από τα ίδια άτομα- για το ακριβώς αντίθετο. Ότι δηλ δε συζητά τη συμμετοχή του σε μια αστική κυβέρνηση (με αριστερό πρόσημο).

Αλλά το πιο σημαντικό έρεισμα για να ασχοληθεί κανείς με τον κώστα κάππο είναι ότι ήταν κομμουνιστής. Από αυτούς που σύμφωνα με το ζίζεκ ξέχασαν να πεθάνουν (πολιτικά). Έφυγαν νωρίς όμως (βιολογικά) και άφησαν πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό –να δούμε τώρα πότε θα βγει η επόμενη μελέτη για τον ελληνικό καπιταλισμό και την κατάσταση της εργατικής τάξης στην ελλάδα.
Αυτόν τον τίτλο τον κέρδισε με το σπαθί του και δεν τον πρόδωσε ποτέ. Κι είναι εξίσου σημαντικό ότι κατάφερε να παραμείνει «κομματικός» κι όταν ήταν εκτός κόμματος. Καμία σχέση με την «αντεστραμμένη αγάπη» πολλών πρώην που φιλούσαν υπέροχα..

Υγ: η κε του μπλοκ αναζητεί έκτακτη συνεργασία με αναγνώστη-αναταποκριτή για το θεωρητικό διήμερο της ανταρσύα κι ειδικά για την εκδήλωση της κυριακής με τον αλέκο αλαβάνο. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις, είτε εδώ είτε εναλλακτικά στο mail: vaskrits@gmail.com

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το κείμενο.

Βέβαια εγώ συμφωνώ στα περισσότερα που γράφει στο βιβλίο του για την ΕΣΣΔ (αυτό όμως έχει μάλλον μηδαμινή αξία μιας κ δεν έχω καλή θεωρητική κατάρτιση). Θεωρώ ότι δεν είναι μελανή η σελίδα του για το Φλωράκη καθώς ο Φλωράκης-ασχέτως του ότι τελικά βοήθησε στο να σταθεί στο τσακ το ΚΚΕ όρθιο- φέρνει αναμφισβήτητα μεγάλη ευθύνη κ για πρόσωπα που είχε αναδείξει αλλά κ για πολιτικές κατευθύνσεις που στήριξε.

Την ίδια στιγμή βέβαια διαφωνώ απόλυτα με τη στάση του για την κυβέρνηση Τζανετάκη. Αυτή η στάση θα δικαιολογούνταν μόνο το τότε Φθινόπωρο στη περίπτωση της Οικουμενικής.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΑΠΟΘΑΝΩΝ ΔΕΔΙΚΑΙΩΤΑΙ ΑΝΘ’ ΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΕΠΡΑΞΕ

Υπάρχει στον διαδικτυακό τόπο που είναι αφιερωμένος στην μνήμη του —στον άνθρωπο, τον κομμουνιστή και το έργο του— η «Προφορική Μαρτυρία του Κώστα Κάππου» (με την σημείωση: «Η παρακάτω προφορική μαρτυρία δόθηκε στην Αγγελική Σωτήρη, στις 23.1.2003, απομαγνητοφωνήθηκε και δόθηκε για διορθώσεις στον ομιλούντα, οι οποίες έγιναν στις 8.5.2003»):

http://www.kostaskappos.gr/frame1.html

την οποία προφορική μαρτυρία συνιστώ σε όλους όσοι ενδιαφέρονται και θέλουν να καταλάβουν αυτό που τόσο εύστοχα ο φίλος Σεχτάρ ο Τρομερός έγραψε στο σχόλιο του για την εκδήλωση της 18/10: «Νομίζω πως προσέφερε [εννοεί ο Κώστας Κάππος — Σημ. του Μη απολιθωμένου] στο κίνημα ένα δυνατό, ζωογόνο (και φρέσκο, τότε! ’73–’74) παράδειγμα, μαχητικότητας, αυταπάρνησης, ανιδιοτέλειας και ταξικής προσήλωσης, που το συνέχισε μέχρι την αναχώρησή του από την ζωή». Δεν ξέρω αν υπάρχει τυπωμένη αυτή η μαρτυρία για να διαδοθεί ακόμα καλύτερα. Αξίζει κι υπεραξίζει, ιδίως για τους νεότερους.

Προσωπικά θυμάμαι τις συγκλονιστικές φωτογραφίες του στο πρώτο μεταδικτατορικό τεύχος του «Αντί» που δείχνανε τις ακόμα ανεπούλωτες πληγές των φρικτών βασανιστηρίων που είχε υποστεί. Τον θυμάμαι και τον ίδιο την τελευταία φορά που τον είδα, ενώ πήγαινε στον φούρνο για ν’ αγοράσει ψωμί στην παραλιακή πόλη της Ανατολικής Αττικής όπου περνούσε τα καλοκαίρια του…

Λέγεται και γράφεται συνεχώς λανθασμένα η ρήση που έβαλα τίτλο σ’ αυτό μου το σχόλιο: «ο αποθανών δεδικαίωται». Σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη» το 1989 ή το 1990, δεν θυμάμαι ακριβώς, ο Δημήτρης Μυράτ διόρθωσε τον δημοσιογράφο που του έπαιρνε την σημαντική εκείνη συνέντευξη (η οποία ήταν μεγάλη και είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί ο Δ. Μυράτ αναφερόταν με άγνωστες λεπτομέρειες και στον θάνατο της Ελένης Παπαδάκη) λέγοντάς του ότι δεν είναι το «ο αποθανών δεδικαίωται» το σωστό, το σωστό είναι «Ο αποθανών δεδικαίωται ανθ’ ων αγαθών έπραξε».

Αυτό ισχύει και για τον σύντροφο Κώστα Κάππο.

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Αναυδος είπε...

Δυστυχως δεν θυμαμαι την ακριβη χρονολογια αλλα πρεπει να ηταν 1980
Με πουλμαν οι πιο μπρατσομενοι της οργανωσης τοτε με στυλιαρια εχοντας ενα μικρο κοκκινο κουρελακι πανω τους φτασαμε 1000 μετρα απο την εισοδο των ναυοπηγειων Σκαραμαγκα. Με επικεφαλης τον Κ. Καππο τραβηξαμε μεσα για να μιλησει ο κομμουνιστης βουλευτης στους εργατες. Στην εισοδο καμμια 300 μπραβοι του Νιαρχου προσπαθησαν να μας σταματησουν. Το ξυλο αλυπητο αλλα οι αριθμοί εκεινη τη μερα ήταν με το μερος μας. Η σιδερενια πορτα εσπασε και ξεχυθηκαμε στο ναυπηγειο. Ο Καππος ο οποιος ειχε κτυπηθει αρκετά από τους μπραβους ανεβηκε σε ενα μηχανημα και με μια ντουντουκα εβγαλε λογο στους εργατες . Καποιοι απο αυτους εκλαιγαν. Ο ηλιος πυρωνε κι εγω πιτσιρικάς τοτε σκεφτομουνα οτι καπως ετσι θα ηταν και η επανασταση

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ανώνυμε, δεν ήθελα να βγάλω σκάρτο το βιβλίο του κάππου, αλλά κάποια βασικά του συμπεράσματα τα θεωρώ λανθασμένα. Στα υπόλοιπα λίγο-πολύ με βρίσκεις σύμφωνο.

Μη απολιθωμένε, η μαρτυρία του κάππου υπάρχει τυπωμένη στο βιβλίο του γιου του θανάση "η επανάσταση που έρχεται" με επιλογή από άρθρα, κείμενα και συνεντεύξεις του κώστα κάππου. Δεν πρέπει να συγχέεται με το ομώνυμο βιβλίο του ίδιου του ΚΚ, που βγήκε το 91', με μια αντίστοιχη συλλογή κειμένων και συνεντεύξεών του.

Unknown είπε...

Ασχετο με την αναρτηση για τον Καππο,
απολιθωμα θελουμε δεσμευση για ΠΛΗΡΗ ανταποκριση σου απο διημεριδα της ΕΣΗΕΑ 30&31 Οκτωβρη οπου μεταξυ των ομιλητων θα ειναι ο Κυριλλος Παπασταυρου ως εκπροσωπος του ΚΜΕ και ο Νικος Μπογιοπουλος εαν και εφοσον παραμενεις στην πρωτευουσα.
Μαγικη στιγμη του Καππου οταν ειχε ρωτηθει για τα γεγονοτα στην τιεν αν μεν και απαντησε οτι δεν εχουμε ΚΟΒΑ στο Πεκινο για να ξερουμε, ή καπως ετσι τελος παντων.

Ανώνυμος είπε...

Θα τολμησω να κανω μια ερωτηση που με απασχολει παρολο που ισως φανει προβοκατορικη .

Το βιβλιο του Καππου-ακομα κι αν το θεωρησουμε εσφαλμενο-θα μπορουσε να το ειχε εκδοσει η ΣΕ; Αν δεν το ειχε εκδοσει αλλα το προοριζε για εσωκομματικη μονο χρηση ειναι εγγυημενη η προσβαση σε αυτο ως κ του τελευταιου μελους; Δε βαζω το ζητημα μονο στις τωρινες συνθηκες αλλα ακομα κ σε περιοδο που εχει ανατραπει ο καπιταλισμος (ισως μαλιστα κυριως τοτε).

makis είπε...

άναυδε...αυτή ήταν η πιο όμορφη παράγραφος που έχω διαβάσει από σένα εδώ μέσα...

Τιάνανμεν Μαν είπε...

"Μαγικη στιγμη του Καππου οταν ειχε ρωτηθει για τα γεγονοτα στην τιεν αν μεν και απαντησε οτι δεν εχουμε ΚΟΒΑ στο Πεκινο για να ξερουμε, ή καπως ετσι τελος παντων"

Πράγματι, αυτό είναι γνωστό και το έχω ακούσει κι εγώ.

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω κείνον που τό 'γραψε παραπάνω αν το "μαγική στιγμή" το έγραψε δίκην έστω και ευγενικής κριτικής προς τον Κάππο για την αθλιότητα αυτή που είχε εκστομίσει, ή σαν "μαγκιά", σε στυλ μπράβο ρε Κάππο πώς τους ρούμπωσες".

Ένας άνθρωπος όπως ο Κάππος, που παρά τη χαώδη διαφορά μου ιδεολογικά και πολιτικά μαζί του, είχε υποστεί μαρτύρια από τους φασίστες βασανιστές κατά τη διάρκεια του απριλιανού φασισμού, εγκλημάτησε κατά των μαρτυρίων αυτών με τη δήλωση εκείνη, την οποία εκείνες τις μέρες είχε επαναλάβει με τα ίδια σχεδόν λόγια και ο δήθεν "μεγάλος αντίπαλος" του Κάππου, ο (ας μην πω καμιά βαριά κουβέντα) Φλωράκης.

Προσπαθώ να φανταστώ τον Κάππο ή ακόμα και το Φλωράκη, που είχε βασανιστεί στα χέρια του μοναρχοφασισμού το 1953-1954, να παρακολουθούνε τα βασανιστήρια ενός Κινέζου αντιφασίστα σε μια ασφάλεια της Κίνας το 1989. Θα σκιρτούσε κάτι μέσα τους άραγε;;;

Τέλος πάντων, αυτά ανήκουν στη σφαίρα της ψυχολογίας... Αν θέλει ας μου απαντήσει ο "συγγραφεύς" του σχολίου...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Salot παραμένω γενικά κάτω από τα τέμπη, αλλά δε θα μπορέσω να βρεθώ στην εκδήλωση. Θα ψάξουμε όμως για εθελοντή ανταποκριτή.

Ανώνυμε πιστεύω γενικά ότι η σύγχρονη εποχή θα μπορούσε να εκδώσει πολλά βιβλία, αλλά νομίζω ότι τα οικονομικά της τελευταία δε φτάνουν για τίποτα, ούτε καν για τους συμφωνούντες.. Για το άλλο που γράφεις η δική μου απάντηση είναι καταφατική, με βρίσκει σε γενικές γραμμές σύμφωνο, να γίνεται έτσι όπως το λες

Ανώνυμος είπε...

γιά άλλη μια φορά αποδείχτηκε πόσο οππορτουνιστές είναι οι ΝΑΡίτες, αφού συνεχίζουν να κατεβάζουν κοινά πλαίσια με τον ΣΥΡΙΖΑ, για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι είναι η 13η συνιστώσα του, για άλλη μια φορά απέδειξαν ότι δε θέλουν να ανατρέψουν τίποτε. Αντίθετα, το ΠΑΜΕ που είναι τίμιο και συνεπές πήγε κόντρα με τη λογική της ΓΣΕΕ και κατάφερε να υποτάξει τους ξεπουλημένους σε ένα πραγματικά αγωνιστικό πλαίσιο νίκης. Δείτε πως διαστρέφουν την αλήθεια οι εκοφίτες ΝΑΡίτες.

http://raskolnikovgr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_26.html

ΝΑΡίτης είπε...

"γιά άλλη μια φορά αποδείχτηκε πόσο οππορτουνιστές είναι οι ΝΑΡίτες, αφού συνεχίζουν να κατεβάζουν κοινά πλαίσια με τον ΣΥΡΙΖΑ, για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι είναι η 13η συνιστώσα του, για άλλη μια φορά απέδειξαν ότι δε θέλουν να ανατρέψουν τίποτε. Αντίθετα, το ΠΑΜΕ που είναι τίμιο και συνεπές πήγε κόντρα με τη λογική της ΓΣΕΕ και κατάφερε να υποτάξει τους ξεπουλημένους σε ένα πραγματικά αγωνιστικό πλαίσιο νίκης. Δείτε πως διαστρέφουν την αλήθεια οι εκοφίτες ΝΑΡίτες."

είσαι απαράδεκτος και χυδαίος. εκοφίτες? κάνε μια κριτική της προκοπής και ας μας πούνε εδώ οι σφοι (τους θεωρώ ακόμα τέτοιους) του ΚΚΕ αν συμφωνούν με αυτή την ορολογία. βγάλε εσύ μία πολιτική κριτική στην ανακοίνωση των παρεμβάσεων και άσε τα προβοκατόρικα σχόλια.

τι σου φταίει? η έλλειψη πολιτικού πλαισίου πάλης για να κυρηχτεί τελικά η απεργία?
το πλαίσιο του ΠΑΜΕ που υπερψηφίστικε για τις 18 το έχεις διαβάσει? είναι το αναγκαίο περιεχόμενο? είναι το περιεχόμενο που θεωρείς πολιτικά και συνδικαλιτσικά απαραίτητο για την περίοδο? είναι ένα περιεχόμενο που ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και το χάος το ίδιο μπαίνει, για του λόγου το αληθές...

http://www.pamehellas.gr/fullstory.php?lang=1&wid=2565

σε είπαμε εκοφίτη που δε λες κουβέντα για την ΕΕ? που δε βάζεις ζητήματα διαγραφής χρέους-εξόδου από την ΕΕ κλπ? και μας το τρίβεις στη μάπα ότι υπερψηφίστηκε και το κίνημα πήγε ένα βήμα μπροστά?

για να σοβαρευτούμε σε τέτοιους καιρούς και ας αφήσουμε τις αλητείες και τις ντρίμπλες και αυτές τις ξεφτιλισμένες πολιτικές εκφράσεις.

ελπίζω να μην πέσει το επίπεδο της κουβέντας από τις αντιδράσεις, αλλά το σχόλιό σου είναι απαράδεκτο, αξιοθρήνητο και καταδικαστέο.

Unknown είπε...

με καθυστερηση για τεχνικους λογους η απαντηση στον ΤΙΑΝΑΝΜΕΝ ΜΑΝ εδω:
http://stokalokaistodiaolo.blogspot.gr/2012/10/blog-post_27.html

υγ:ελπιζουμε να εχει βρεθει ο καταλληλος αναταποκριτης για την εκδηλωση της ΕΣΗΕΑ.

kk είπε...

Δε μου λές ρε ΝΑΡιτη, εσείς που το βάλατε, σε ποιό εργατικό σωματείο κάνατε κύριο θέμα την έξοδο από την Ε.Ε., ή βάλατε κάποιο "βαρύ" πολιτικά κείμενο; Ή μήπως οι κοινές συγκεντρώσεις με τους συνδιαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και τις πλειοψηφίες που έχει ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ είναι υπό τη σημαία της εξόδου από την Ε.Ε. και ενάντια στο κεφάλαιο; Και επειδή γίνεσαι εσύ προβοκάτορας και ψεύτης, υπάρχουν όλες οι κεντρικές ομιλίες, το διεκδικητικό πλαίσιο και και άλλες ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ που είναι ξεκάθαρες. Ακόμα πιο καθαρά μιλά το ΚΚΕ. Μάλλον το ΝΑΡ τα μπλέκει γιατί θέλει κολεγιές με το ΣΥΡΙΖΑ!

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μη απολιθωμένε (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής, (25 Οκτωβρίου 2012 12:27 μ.μ.),
Το είχα δεί το site για τον Κ. Κάππο, που αναφέρεις.
Υπογράφεται από τον Σπ. Κομίνη, που παληότερα ('80) έγραφε στο "Ποντίκι" αλλά τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί.
Δε συμφωνώ με τα διαλαμβανόμενα σ' αυτήν την παράγραφο:
"Έγραψε βιβλίο, («Κριτική του Σοβιετικού Μηχανισμού»), το μοναδικό στο είδος του, για το τι έγινε, τι πήγε στραβά. Και τι πρέπει να γίνει. Αυτό ενόχλησε φυσικά εκείνους που δεν την κοπάνισαν μεν από τις πολιτικές τους θέσεις, αλλά συνεχίζουν την πορεία τους σαν να μην συνέβη τίποτα. Και δεν του φέρθηκαν σωστά. Του στέρησαν τη δυνατότητα να εκφράζεται."
Δεν θυμάμαι να του στέρησε κανείς "την δυνατότητα να εκφράζεται"! Ισα-ίσα θυμάμαι πως ο σ. Κ. Κ. είχε κάνει και μιά παρουσίαση του βιβλίου του μια βραδυά, ήμουν παρών, όπου μάλιστα δέχτηκε και ποικίλες κριτικές από πολλούς για το "Κριτική του Σοβιετικού Σχηματισμού" (και όχι ..."Μηχανισμού" (!!)- μήπως οι λανθάνουσα γλώττα μαρτυράει φυτευτές ιδεοληψίες, που δεν είχε ακόμη το 2005 καταφέρει να αποτινάξει ο Σ.Κ.;).
Επίσης θυμάμαι μια ολοσέλιδη ενυπόγραφη κριτική, σε επιστημονική και συντροφική βάση, που είχε δημοσιεύσει ο "Ρ" για το σύγγραμμα αυτό, (είχα και ο ίδιος κάποιες ενστάσεις επί της ουσίας για το κείμενο εκείνο, αλλά το ύφος του ήταν άψογο).
Δεν έχει δικαίωμα το (οποιοδήποτε) κόμμα να διαφωνεί με τις συγκεκριμένες απόψεις του σ. Κ. Κάππου; Και από πότε η σοβαρή κριτική θεωρείται "ενόχληση";
Να μην επαναλάβω την άποψή μου, πως η "Κριτική...) έχει απαράδεκτα για μαρξιστή λάθη, που τον οδηγούν στο άτοπο εγκεφαλικό κατασκεύασμα ενός "νέου" κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού.
Ακατανόητες/ατεκμηρίωτες αυτές οι "μπηχτές" του Σ.Κ..
Είναι λογικό σε μιά κοινωνία σπαρασσόμενη από βαθειές αντιθέσεις, άλλοι να τιμούν τον σ. Κ. Κάππο γιατί ήταν αγωνιστής της εργατικής τάξης, και άλλοι μάλλον γιατί ήρθε σε διάσταση με το ΚΚΕ.
Διαλέγει ο καθένας....

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΑΣΙΚΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ

Φίλε Σεχτάρ Τρομερέ,

Συμφωνώ κατά βάση με τα όσα γράφεις, μάλιστα βρήκα το προηγούμενο σχόλιό σου εξαιρετικά ισορροπημένο και γι’ αυτό αναφέρθηκα σ’ αυτό.

Τα γραφόμενα από τον Σπύρο Κομίνη είναι, όπως σωστά επισημαίνεις, και αστήρικτα και απαράδεκτα.

Αλλά η σπέκουλα περί τον αείμνηστο σύντροφο τέλος δε έχει καθώς φαίνεται κι από δω:

http://www.ultraguest.com/view/1147453237

Νομίζω ότι την επιμέλεια του συγκεκριμένου ιστολόγιου την έχει ο γιος του μακαρίτη Θανάσης.

Το «Ο αποθανών δεδικαίωται ανθ’ ων αγαθών έπραξε» σημαίνει βέβαια όχι την άνευ όρων δικαίωση, αλλά την μετά από κριτική αποτίμηση απόρριψη του εσφαλμένου κι αποδοχή του ορθού.

Χαιρετισμούς,

Μη απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής