Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

ΕΑΑΚ ΙΙΙ - Τέλος εποχής

Ενώ το δεύτερο μέρος του πολυαναμενόμενου αφιερώματος στα 20 χρόνια εαακ έχει κολλήσει στη γραφειοκρατία της αμεσοδημοκρατίας, η κε του μπλοκ αποφεύγει με τακτική ευελιξία τα εμπόδια και προχωρά κατευθείαν στο τρίτο μέρος και ένα κείμενο-μαρτυρία για τα εαακ του πολυτεχνείου, με αφορμή κι αυτό το συλλογικό κείμενο και το προδιαγραφόμενο τέλος εποχής (;) για την αρας.

Εαακ στο πολυτεχνείο σημαίνει κατά βάση αρας. Κι αντιστρόφως. Αρας σημαίνει ουσιαστικά τα εαακ του πολυτεχνείου. Εκεί υπάρχουν, ζουν κι αναπτύσσονται ως είδος, και δύσκολα θα τους βρει κανείς έξω από το συγκεκριμένο οικοσύστημα. Το οποίο μπορεί να μη διαχωρίζεται σα γυάλα απ’ την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά λειτουργεί ως τέτοια για την αρας, που εκτός αυτής επιβιώνει κατ’ εξαίρεση.

Εντός αυτής όμως λειτουργεί σαν αγέλη από πιράνχας, με άγριες διαθέσεις που φτάνουν ενίοτε στα όρια του κανιβαλισμού, όπως στα επεισόδια της πάτρας με τον αντίλογο. Κατά συνέπεια η συνύπαρξή τους με άλλα είδη εντός της γυάλας καθίσταται δύσκολη κι επικίνδυνη. Στο μετσόβιο πχ είχαν πλακωθεί μεταξύ τους, όπως στο γαλατικό χωριό, με τους ναρίτες, που δεν είχαν όμως μαγικό ζωμό και κατέληξαν στο νοσοκομείο.

Έκτοτε και μέχρι το κίνημα του μαϊούνη, ουσιαστικά δεν υπήρχε ναρ στο πολυτεχνείο. Κι αυτά τα χρόνια η αρας πήρε την ιδεολογική ηγεμονία. Η παράταξη λεγόταν τα εαακ, δηλαδή τα ενιαία, ανεξάρτητη, αριστερή κίνηση, σε γένος ουδέτερο, από τα σχήματα (της εαακ) που εμφανίζονταν με δικές τους ονομασίες, αχμμέτ, ανάφη, αριστερή ενωτική πρωτοβουλία κλπ, και το λογότυπο της εαακ σε δεύτερο πλάνο, ή εντελώς εκτός πλάνου.

Σε τέτοιες συνθήκες πέρασα κι εγώ στο πολυτεχνείο, συστημένος από σόι και ναρίτη συγγενή που όμως είχε υπολογίσει χωρίς τον ξενοδόχο. Γνώρισα την αρας κι αγάπησα τους κνίτες, ώσπου έγινα και εγώ ένας από αυτούς, για κάποιο διάστημα.

Η πρώτη μου επαφή με τα εαακ ήταν μια ανακοίνωση στα πρωτοετά του αρχιαρασίτη της σχολής, -τέκνο πρώην πράσινου βουλευτή, που κερδίζει σήμερα, εν μέσω κρίσης, το παντεσπάνι το επιούσιο για τα προς το ζην- ο οποίος έστησε σκηνικό σαλούν. Είσοδος με κλοτσιά στην πόρτα, ο μπάρμαν κολλημένος απ’ το φόβο στην έδρα του, και στο τζουκ μποξ να παίζει ένιο μορικόνε. Φαρ ουέστ, «καυτά εξάσφαιρα», και ισάριθμες αναφορές στην καθηγητική αυθαιρεσία –ενώ το θέμα του ήταν το νομοσχέδιο για την ανωτατοποίηση των τει. Και φινάλε με θεαματική αποχώρηση, προτού πλακώσουν ο σερίφης και το ιππικό.

Η δεύτερη εικόνα ήταν το νοέμβρη, από τον εορτασμό του πολυτεχνείου και τα επεισόδια με τα φρικιά. Με την απεγνωσμένη κραυγή: πίσω απ’ τα παιδιά, πίσω απ’ τα παιδιά, να σχίζει τον αέρα. Η οποία αργότερα εμπλουτίστηκε και έγινε το γνωστό σύνθημα: ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ο μόνος δρόμος είναι πίσω απ’ τα παιδιά.
Όπου παιδιά ήμασταν εμείς, της περιφρούρησης. Κι έρχονταν τα άλλα παιδιά με τις κουκούλες, κρατώντας πέτρες, μολότοφ κι αναπτήρες κι απειλούσαν με μπινελίκια να μας κάψουν ζωντανούς. Οπότε βγαίνει ένας οικοδόμος από την αλυσίδα, βγάζει τσιγάρο, το βάζει στα χείλη και κοιτάζει με στιλ τον μπάχαλο απέναντι:
-Μ’ ανάβεις;

Την ίδια αγωνία, με το άδειο βλέμμα της απόγνωσης, είχαν σε κάτι εκλογές όπου υπήρχε η φήμη ότι θα έρχονταν οι αναρχικοί να μας πάρουν τις κάλπες. Αρχικά αναζήτησαν την ασφάλεια των οικοδόμων. Κι όταν έμαθαν ότι δεν τους φέραμε, ρωτούσαν –στην αρχή με αγωνία και μετά έντρομοι, όσο πλησίαζε το κακό:
Πού είναι το κόμμα; Πού είναι το κόμμα; Οέο.
Τελικά οι μπάχαλοι έκαψαν την κάλπη των πολιτικών μηχανικών και δεν ανέβηκαν στους πάνω ορόφους.

Θυμάμαι τον τύπο που έτρωγε τα χαρτιά από τα πρακτικά για να αποτρέψει τη σύγκληση της εφεε, όταν αυτό έμοιαζε αρκετά πιθανό ως ενδεχόμενο. Τότε που οι αρασίτες μου έλεγαν εμπιστευτικά: καλύτερα στην κνε παρά στο ναρ, έτσι κι αλλιώς μεταλλαγμένοι κνίτες είναι κι αυτοί. Ενώ οι ναρίτες μου απαντούσαν πως οι αρασίτες δεν είναι τυπικοί εαακίτες, γιατί είναι ούγκαλοι. Κι οι αρανίτες, που ήθελαν να γίνει η εφεε,  μας έλεγαν μεταξύ σοβαρού κι αστείου: γιατί δεν τους πλακώνετε να προχωρήσουμε επιτέλους στη διαδικασία;

Θυμάμαι επίσης την παθητική αντίσταση του ίδιου τύπου –τότε που παίζαμε αγνό και άδολο ξύλο για έναν χώρο, ή έναν τοίχο με αφίσες. Μπήκε μπροστά από την κολόνα προκειμένου να εμποδίσει ένα σύντροφο να αφισοκολλήσει, αφισο-κόλλησε τη φάτσα του σε απόσταση αναπνοής από το δικό μας, και άρχισε να επαναλαμβάνει, σαν κασέτα: αν με ακουμπήσεις, θα διαγραφείς. Αν με ακουμπήσεις, θα διαγραφείς. Αν με ακουμπήσεις θα διαγραφείς. Αν με ακουμπήσεις…
Τελικά ο σφος τον αφισοκόλλησε μαζί με την κολόνα, κι απ’ όσο ξέρω δε διαγράφτηκε για αυτόν το λόγο.

Θυμάμαι ακόμα έναν αρανίτη, που έλεγε χαρακτηριστικά ότι η ιστορία του κουκουέ μέχρι το 49’ είναι δικιά μου, μου ανήκει. Όχι δική μας, ή του χώρου μου, αλλά προσωπικά δική του. Τούτη η ιστορία είναι δική μας και δική του. Δε μπορεί κανείς να του την πάρει.

Έχω και μερικές εικόνες από τα διήμερά τους, όπου βρέθηκα περαστικός. Σκληροπυρηνικοί (ή ούγκαλοι στη φοιτητική αργκό), κυριλλέδες και εξισορροπιστές, καθισμένοι ανά μπλόκα, σε μια χάβρα ιουδαίων με δυο-τρία μέτωπα του λαού της ιουδαίας, να χειροκροτούν τους δικούς τους, αλλά να στραβοκοιτάζουν όσους χειροκροτούσαν σε «λάθος σημείο». Κι οι αρασίτισσες να φωνάζουν νταβραντισμένες σεξιστικά συνθήματα: ευχαριστώ το μαρξισμό που με έχει κάνει αριστερό, ευχαριστώ την εργατιά που με έχει κάνει ψωλ…!  Λόγω και του ονόματος της οργάνωσης, είχαν πάρει εργολαβία κι όλα τα επίθετα με κατάληξη –αρας, πχ ψαράς, κομμουνισταράς, και πάει λέγοντας.
Κι ύστερα το μεγάλο πανηγύρι σε εκείνο το διήμερο που έσερναν όλοι τα εξ αμάξης στο σεκ, σαν κάποια άμιλλα ή πλειστηριασμός, ποιος θα χώσει τα περισσότερα. Αλλά στο επόμενο ήταν όλοι μαζί αγαπημένοι, μια ωραία συντροφική ατμόσφαιρα, σα να μην είχε συμβεί τίποτα.

Και τώρα που (φαίνεται πως) διαλύεται η αρας κι αφήνει μόνο του το ναυτικό της αραν... νιώθεις να σε κατακλύζει ένα κύμα φοιτητικής καφρίλας γεμάτη νοσταλγία και τρυφερότητα, ως ελάχιστος φόρος τιμής. Η αρας ζει στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή, (αυστηρά) μες στο πολυτεχνείο και τα πανεπιστήμια και πάνω απ’ όλα στις καρδιές μας. Αμήν…

Εδώ μπορείτε να θυμηθείτε το εισαγωγικό κομμάτι κι εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος. Το επόμενο μέρος θα αναφέρεται στην περίοδο του μαϊούνη και θα βγει στις οθόνες των λαπ τοπ και των ipad κοντά σε εκείνους τους μήνες κατά προσέγγιση. Το δεύτερο μέρος θα δημοσιευτεί σε καμιά 20ετία περίπου, που θα αποχαρακτηριστούν τα αρχεία της κε του μπλοκ και θα λάβουμε τη σχετική έγκριση.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έκλαψα από τα γέλια, φοβερό κείμενο...

Δυστυχώς η κατάσταση σήμερα δεν έχει τόσο πολύ πλάκα και χαβαλέ μέσα στα ΑΕΙ/ΤΕΙ. Εντάξει προφανώς έχει την πλάκα του όταν σε συνέλευση τμήματος ο Μουλας βάζει ως πρώτο θέμα το Νικο Ζαχαριάδη ''ΠΟΥ ΤΟΝ ΦΑΓΑΝ ΟΙ ΧΡΟΥΤΣΟΦΙΚΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΚΚΕ'' αλλά η γενική εικόνα είναι άσχημη. Κολλητηλίκια με συνασπισμένους καθηγητάδες , πορείες με τη ΓΣΕΕ, αντιΚΚΕ και αντιΣοβιετικός λόγος, ουδεμία μέχρι στιγμής κριτική στο σύριζα ή στις πλατείες και κραυγές για τη συγκρότηση ενος τα πάντα όλα αντιφασιστικού μετώπου. Αυτά είναι τα ΕΑΑΚ σήμερα και δε το λέω ούτε με χαρά ούτε με διάθεση πολεμικής αλλά από την πλευρά ενός ντεμέκ ''ενωτικού'' ανθρώπου που βλέπει πώς πιθανότερο είναι να πάνε όλοι αυτοί μαζεμένοι στον Τσίπρα παρά να συμπαραταχθούν με το εργατικό ταξικό κίνημα...

Ούτε Καν

Ανώνυμος είπε...

Εξεταστική και όλοι οι αγαπημένοι αρασίτες κάθονται ο ένας πάνω στον άλλον. Στην απλή παρατήρηση να κάτσουν με απόσταση 2 θέσεων, αρχίζει ο εξάψαλμος για την καθηγητική αυθαιρεσία και ότι δεν μπορεί να παίζουν έτσι με τα νεύρα των φοιτητών που θέλουν να δώσουν. Και αυτά είναι κεκτημένα του κινήματος.
Η φοβερή απόφαση του αχμμετ να γίνουν προαιρετικά τα εργαστήρια σε σχολή πολυτεχνείου γιατί δεν μπορεί να μας ελέγχει με απουσίες η καθηγητική αυθαιρεσία.
Μαιούνης (αν και είναι για το επόμενο μέρος) αγαπημένοι πάλι να ουρλιάζουν ότι μας ρίχνουν ληγμένα δακρυγόνα (που δεν έχει και σημασία δηλ η ημερομηνία λήξης) και να έχουν λάφυρο ένα άδειο που το περιέφεραν από συνέλευση σε συνέλευση στο εμπ.
Κι άλλα πολλά. Ελπίζω ο νέος σχηματισμός να κρατήσει όλα αυτά γιατί θα μας λείψουν αλλιώς.

mariori

Ανώνυμος είπε...

ΑΡΑΣ δεν χρειάζεται σήμερα στα ΑΕΙ... αυτό το κενό το καλύπτει η αριστερίστικη στροφή της ΚΝΕ....

Λαμογιος είπε...

Σκηνικα σαν αυτο

''Θυμάμαι τον τύπο που έτρωγε τα χαρτιά από τα πρακτικά για να αποτρέψει τη σύγκληση της εφεε, όταν αυτό έμοιαζε αρκετά πιθανό ως ενδεχόμενο. Τότε που οι αρασίτες μου έλεγαν εμπιστευτικά: καλύτερα στην κνε παρά στο ναρ, έτσι κι αλλιώς μεταλλαγμένοι κνίτες είναι κι αυτοί. Ενώ οι ναρίτες μου απαντούσαν πως οι αρασίτες δεν είναι τυπικοί εαακίτες, γιατί είναι ούγκαλοι. Κι οι αρανίτες, που ήθελαν να γίνει η εφεε, μας έλεγαν μεταξύ σοβαρού κι αστείου: γιατί δεν τους πλακώνετε να προχωρήσουμε επιτέλους στη διαδικασία;''

με καναν να αρχισω να βλεπω με καλο ματι το ''μονολιθικο'' κκε και εξ ισου καχυποπτα τα καλεσματα για ενωση της αριστερας.

Ανώνυμος είπε...

Εμενα αυτη την περιοδο με ζωνει το αλλο...
Φοβαμαι μηπως οταν εξαντληθουν τα εναπομειναντα περιθωρια στο χωρο της ανωτατης,βλεποντας τη κοντοθωρη γραμμη μας να καταρρεει ,ακομη και μεις(οι φιλοι και οπαδοι), αναγκαστουμε με βαρεια τη καρδια να ψηφισουμε τα μαϊουνικα πλαισια των εαακιτων με την ιδια ελαφροτητα που αντιδραστικοι ψηφιζουν πλαισια της δαπ.

Ανώνυμος είπε...

εγω παντως πιστευω οτι το σωστο ειναι ουγκανος - ουγκανοι, απο το ουγκα και ουνοι. το ουγκαλοι ακουγεται λαθος.

jo.

Ανώνυμος είπε...

ριξτε μια ματια στις συνελευσεις , τα πλαισια τους μας καταποντιζονται σε μονοψηφιους αριθμους ενω τα εαακιτικα ειτε επικρατουν ειτε αποτελουν το αντιπαλο δεος στην δαπ , πολυ φοβαμαι πως με την καταρευση της πασπ και της συρικνωσης του μας , το κινημα θα παιζεται αναμεσα σε εαακ και δαπ , θου κυριε φυλακειν τω στοματι μου .

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ ΜΕΛΩΝ


H αποχώρηση μίας ομάδας μελών από την ΑΡΑΣ επικύρωσε μία διεργασία, η οποία χαρακτηριζόταν από στρεβλά και απολιτικά χαρακτηριστικά και εξελισσόταν στην οργάνωση τους τελευταίους μήνες.
Δυστυχώς είναι απολύτως τραγελαφικό να παράγονται διασπάσεις με τέτοια απολίτικα χαρακτηριστικά μέσα στη συγκυρία της σκληρότατης επίθεσης του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας, μέσα στη συγκυρία της όξυνσης της ταξικής πάλης και ενώ είναι απολύτως αναγκαίο να συσπειρωθούν και να συστρατευθούν ευρύτερες δυνάμεις προκειμένου:
α) ενιαιομετωπικά και χωρίς πολιτικές προϋποθέσεις να συστρατευθούν στο κίνημα όλες οι δυνάμεις προκειμένου να μην περάσουν τα μέτρα με παλλαϊκό ξεσηκωμό, οργάνωση της αλληλεγγύης και πάλη ενάντια στο φασισμό,
β) να συγκροτηθεί το αριστερό ριζοσπαστικό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα παλέψει ενιαία το αναγκαίο σήμερα πρόγραμμα ανατροπής (διαγραφή του χρέους, έξοδο από την ΟΝΕ και την ΕΕ, εθνικοποιήσεις, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μέτρα διασφάλισης του λαϊκού εισοδήματος) προκειμένου οι εργαζόμενοι και τα καταστρεφόμενα λαϊκά στρώματα να αντιτάξουν τη δική τους ισχύ απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου,
γ) να ενισχυθεί η αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κινήματος που αντιλαμβάνεται ότι η λύση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία περνά από την σύγκρουση με το σύνολο των δυνάμεων του κεφαλαίου και όχι με έναν ανέφικτο κοινωνικό συμβιβασμό.
Αυτού του είδους οι διασπάσεις ενισχύουν αντικειμενικά αντίπαλα σχέδια που είτε υποτάσσουν την οργή σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, εν αναμονή κυβερνήσεις και κοινωνικά συμβόλαια, είτε προκρίνουν αδιέξοδες σεχταριστικές λογικές ενισχύοντας τον κατακερματισμό και την απογοήτευση. Δεν θα μας κάνει συνεπώς εντύπωση να δούμε πολλούς που δεν ενδιαφέρονταν ποσώς ούτε για την ΑΡΑΣ, ούτε για την αντικαπιταλιστική αριστερά να επιχαίρουν για αυτή την αποχώρηση.


Eμείς καθόλου δεν επιχαίρουμε. Όσο κι αν η διαδικασία που ακολουθήθηκε γι’αυτή την αποχώρηση είναι εντελώς απαράδεκτη, αφού η ομάδα αυτή αποχωρεί εν κρυπτώ και με συνωμοτικό τρόπο χωρίς να διατυπώσει στο πλαίσιο των πολιτικών διαδικασιών της ΑΡΑΣ, αλλά ούτε και τώρα, κάποια διαφοροποίηση προς τις πολιτικές κατευθύνσεις της ΑΡΑΣ, εμείς θα ήμασταν απόλυτα διατεθειμένοι να ευχηθούμε στην ομάδα που αποχωρεί καλή επιτυχία και πρωτίστως να τους δούμε να ενεργοποιούνται συστηματικά στο κίνημα και στην αντικαπιταλιστική αριστερά (αυτό ισχύει πολύ περισσότερα για άτομα που υπογράφουν τα κείμενα και που είτε δεν είχαν καμία σχέση με την ΑΡΑΣ, είτε δεν συμμετείχαν τα τελευταία 5 χρόνια σε καμία διαδικασία της ΑΡΑΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ -δεν ισχύει βέβαια για υπογράφοντα που απομακρύνθηκε από την ΑΡΑΣ λόγω του ότι κατέβηκε υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ). Δυστυχώς πολύ φοβούμαστε ότι ο τρόπος που αρχίζουν την πολιτική τους σταδιοδρομία δεν οδηγεί εκεί, καθώς αντί για πολιτικές κατευθύνσεις τα μόνα που αναφέρονται στο κείμενο αποχώρησης είναι χονδροειδή ψέματα: ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα τα οποία είναι αυταπόδεικτα όπως για κυκλική σταυροδοσία στις βουλευτικές εκλογές ( δυνατότητες που σε κάθε περίπτωση δεν έχει η ΑΡΑΣ...), για συντονισμό με άλλες οργανώσεις για μεταβολή του συσχετισμού στο εσωτερικό της ΑΡΑΣ, για την χρησιμοποίηση στελεχών εν είδει αποδιομπαίου τράγου για την βελτίωση των πολιτικών σχέσεων με άλλες οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρόκειται για ένα μείγμα εσκεμμένης διαστρέβλωσης και φαντασιοπληξίας που μόνο σκοπό έχει να πλήξει την ΑΡΑΣ και να δημιουργήσει πολιτική σύγχυση, διαλυτικά φαινόμενα και φθορά. Αυτό αποδεικνύεται ακόμα πιο ξεκάθαρα από την απαράδεκτη προσπάθεια, η διασπαστική ομάδα να ονομασθεί με το όνομα ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, δηλαδή το όνομα του περιοδικού της ΑΡΑΣ που εκδίδεται τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ως όργανο της οργάνωσης και στην παραγωγή του οποίου το σύνολο της ομάδας που αποχώρησε είχε ελάχιστη συμβολή.

ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

ακόμα και σε αυτή την ανάρτηση ξεμύτισαν οι γεροντοκόρες "Κασσάνδρες" του Μικροαστικού Αγώνα και της Μουχλιασμένης Σποράς. ΕΛΕΟΣ!

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπήρξα ποτέ φοιτητής και ίσως για αυτό το λόγο δε θα έπρεπε να σχολιάσω, αλλά βλέποντας αυτό το ποστ ξανά και ξανά, μου τη σβουράει.

Προσωπικά θέλω να πω οτι θεωρώ ολόκλητο το φοιτητικό κίνημα μια μουχλιασμένη πτυχή της κοινωνίας μας. Σε κάθε επίπεδο, πολιτικά, αισθητικά, κοινωνικά. Απο την παρακμή των διαδικασιών των ΓΣ και των εκλογών, στην συντεχνιακή στοχευση των εκάστωται κινημάτων(βασικός μας στόχος να προστατέψουμε τα συμφέροντα της κάστας μας απο την αλλη που ζητάει αναβάθμιση του χαρτιού της), στην πλήρη έλλειψη ταξικής συνείδησης ακόμα και απο τμήματα της "αριστερας"(ποιός απο τους φοιτητές δεν ευελπιστεί βαθιά μέσα του να γίνει κάτι παραπάνω απο εργάτης;), στην αισθητικη σαπίλα των χιλλιοβαμένων τοίχων απο ηλίθια αναρχικά συνθήματα και αφίσσες, στη συμπεριφορά μεταξύ φοιτητώ που το ξύλο για ένα τραπεζάκι είναι καθημερινότητα, στη μαγκιά-κλανιά των "μουρών" απο κάθε παράταξη, στην ετερη μαγκιά του να χρωστάς 12.000 μαθήματα στο 25ο έτος κτλ.

Δεν ξέρω αν φταίω εγώ που το προσλαμβάνω έτσι σαν κάποιος απ έξω, και δεν ξέρω τη θέση της ΠΚΣ για όλα αυτά. Αλλά σίγουρα σαν αποτέλεσμα μου είναι τελείως απεχθες. Και τα ΕΑΑΚ μου κάναν πάντα η απόλυτη εκπροσώπηση όλων αυτών.


metalorixos

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δίκιο έχεις μεταλλωρύχε. Αλλά αφενός η μαρτυρία εστιάζει σκόπιμα σε αυτά τα σημεία και την κωμική πλευρά του πράγματος, χωρίς να το εξετάζει σφαιρικά. Δεν υπάρχει μόνο αυτή η πτυχή στο φοιτητικό κίνημα. Αφετέρου κάποια πράγματα μάλλον είναι χαρακτηριστικά της ηλικίας, αλλά γαλουχούν μια σειρά στελεχών που κουβαλάν τα κουσούρια του φοιτητικού συνδικαλισμού για μια ζωή. Κι αυτό ανεξαρτήτως άλλων αρετών και προθέσεων που μπορεί να έχουν.

Ανώνυμος είπε...

Μεταλλωρυχε, μηπως σου αρεσει η Μερεντα;

Ανώνυμος είπε...

Μεταλλωρυχε εισαι ενας εμετικος τραγικος σεχταριστης, αριστεριστης και αντεπαναστατης σε μεγιστο βαθμο..Βασικα εκφραζεις οτι και οι ακροδεξιοι χριστιανοι νοικοκυραιοι !! Και ειμαι σιγουρος οτι εισαι ενας μικροαστος με λεφτα του μπαμπα που προσπαθειις να λουστης με μια εισαγομενη ψευτοπρελεταριακη κουλτουρα για να κρυψεις την γυμνια σου..Ασε που εχεις ξενερωσει που δεν μπηκες στο πανεπιστημιο , οχι επειδη -οπως αοειροι- δουλευες , αλλα επειδη θα εβλεπες βιβλιο και θα εφριτες..Αντε κ στην χρυση αυγη

Ανώνυμος είπε...

Σώπα ρε, όλα αυτά εγώ; Και όλα αυτά γιατί εξέφρασα μια άποψη, την οποία ξεκαθάρισα οτι την έχω σαν εξωτερική παρατήρηση και οτι μπορεί να κάνω και λάθος, για το Ιερό Φοιτητικό Κίνημα; Και βγήκε και το συμπερασμα γιατί δεν έγινα φοιτητής ε; Τι μαθαίνει ο κόσμος...



metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Κάποιος παραπάνω είπε "το κινημα θα παιζεται αναμεσα σε εαακ και δαπ , θου κυριε φυλακειν τω στοματι μου ." Θέλω να μάθω αν έχει ακουστά την αποτίμηση και επιβεβαίωση γραμμής και γενικά την έννοια της γραμμής μαζών. Και τελικά να κοιτάξει ποιές γραμμές επιβεβαιώθηκαν στις διάφορες περιόδους όξυνσης του φοιτητικού κινήματος. Μήπως ήταν αυτές των """αριστεριστών"""?