Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Ο προσυνεδριακός του 15ου - Β’ μέρος

Στο προηγούμενο μέρος είδαμε αναλυτικά τις δυο βασικές κατηγορίες τοποθετήσεων στον προσυνεδριακό διάλογο του 15ου. Εδώ συνεχίζουμε από το σημείο που είχαμε σταματήσει, με τις κατηγορίες που προαναγγείλαμε στον επίλογο του α’ μέρους.

Όπως σχεδόν σε κάθε προσυνεδριακό, υπήρχαν πολλές επιστολές σκληροπυρηνικών αντι-ρεβιζιονιστών συντρόφων, που σήμερα (αν ζουν ακόμα) μπορούν να νιώθουν δικαιωμένοι από τις τελευταίες επεξεργασίες των συνεδρίων του κόμματος, τότε όμως κάποιοι εξ αυτών είχαν πολλά ακόμα να καταλογίσουν είτε στο κκε είτε στο διεθνή ρεβιζιονισμό, όπως αυτός εκφράστηκε με τη στροφή του εικοστού συνεδρίου του κκσε επί χρουτσόφ.

Ο νίκανδρος κεπέσης για παράδειγμα στο κείμενο που έστειλε στον προσυνεδριακό με τίτλο ιδεολογική πυξίδα, μιλάει για τον ιμπεριαλισμό που γεννά τον πόλεμο «όπως το σύννεφο τη βροχή», επισημαίνει την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς από το σχέδιο στην κατάκτηση της εξουσίας με ένοπλη εξέγερση, που ‘ναι απαραίτητη, για να αντικρουστεί η χρουτσοφική αναθεωρητική αντίληψη για τον ειρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό. Συνιστά την ανάγνωση του «πώς δενόταν το ατσάλι», ιδιαίτερα από τους κνίτες και τις κνίτισσες, και παρατηρεί ότι η αποδέσμευση απ’ την εε δε μπορεί να αναφέρεται ως κάποιος περίπατος στην προκυμαία του φαλήρου, σε καλοκαιριάτικο απόγευμα και όχι ως σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστές.

Υπάρχει επίσης η πολύ πιο επικριτική επιστολή του γιώργου γκέτση που κάνει λόγο για τις αντικαταστατικές διαγραφές στην τασκένδη των συντρόφων που αντέδρασαν στο εικοστό συνέδριο, τις ευθύνες της οπορτουνιστικής ηγεσίας για τον τυχοδιωκτισμό της σπουδάζουσας και την άνδρωση διάφορων ανδρουλάκηδων μες στο κόμμα, και για την κε που κρατώντας το σφυροδρέπανο στο χέρι προχωρά στο δρόμο του οπορτουνισμού, μαζί με αυτούς που έδιωξε (ναρ-συν). Θεωρεί ότι υπάρχει ασάφεια κι αντιφάσεις στην εκτίμηση για τη θέση της ελλάδας στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, τον καθορισμό του μετώπου και της κυρίαρχης αντίθεσης. Ενώ, σχετικά με τις θέσεις για τον εκδημοκρατισμό του δημοσίου και την παραγωγική ανάπτυξη σε αντίθεση με τις επιλογές της εε, σχολιάζει ότι η κε θα ανακάλυψε φαίνεται κάποια μηχανή του χρόνου, γιατί στην ουσία βάζει στόχο να γυρίσουμε πίσω, στα πρώτα στάδια του καπιταλισμού, πριν την εμφάνιση μονοπωλίων ακολουθώντας τη θεωρία περί λαϊκού καπιταλισμού.

Ο σταμάτης σαντοριναίος λέει εξ αρχής ότι το πρόγραμμα και το καταστατικό κινούνται προς οπορτουνιστική γραμμή και σοσιαλθολούρα ως προς το τι είναι κομμουνιστικό κόμμα. Εκτιμά πως το κόμμα δε θα πάει ποτέ προς τα μπρος, αν η ηγεσία δεν καταγγείλει τον ρόλο της θρησκείας στη νεολαία, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το στρατό, τους μισθοφόρους, την παιδεία που είναι όργανα καταπίεσης της καπιταλιστικής μηχανής. Και κλείνει την επιστολή του κάνοντας έκκληση προς τους συντρόφους του να στείλουν στο συνέδριο εργάτες και αγρότες για να πάρουν στα ροζιασμένα χέρια τους την ηγεσία του κκε. Ενδιάμεσα κάνει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις για το ρίζο, τα επαγγελματικά στελέχη, το κμε, τους βουλευτές και μια σειρά άλλα ζητήματα.

Ένας άλλος σύντροφος από την αγιάσο βάλλει κατά του ααδμ, του πολυκομματισμού στον σοσιαλισμό, των εισαγωγικών στον όρο «δικτατορία του προλεταριάτου» κι άλλα σημεία τα οποία φανερώνουν κατά τη γνώμη του την οπορτουνιστική κατρακύλα του προγράμματος. Ενώ κλείνει την επιστολή με την πεποίθηση πως η συνεπής επαναστατική γραμμή, που είναι σήμερα μειοψηφία μες στο κόμμα, θα τσακίσει τελικά τον οπορτουνισμό και θα χτίσει ξανά ένα ισχυρό κκε που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η ελληνική κοινωνία, αλλά και το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Δεν ξέρω αν ο παναγιώτης κουτσκούδης ζει ακόμα και τι άποψη θα είχε σήμερα για το κόμμα, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κάποιοι χώροι χρησιμοποιούν σήμερα την ίδια ακριβώς φρασεολογία από την ανάποδη –αντικαθιστώντας απλώς τη λέξη «οπορτουνισμός» με τον «αριστερισμό».

Κλείνουμε την παρουσίαση αυτής της κατηγορίας με την εξής πρόταση-σταθμό προς το 15ο συνέδριο: Πιστεύω πως ήρθε η ώρα το πορτρέτο του Ι. Β. Στάλιν να μπει σε κάθε ΚΟΒ, δίπλα στα πορτρέτα του Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και του Ν. Μπελογιάννη.

Η δεύτερη κατηγορία που προαναγγείλαμε είναι αυτή των σημερινών «θεματοφυλάκων» των αποφάσεων και του προγράμματος του 15ου συνεδρίου, όπως οι επώνυμοι σχολιαστές της ιστοσελίδας του εργατικού αγώνα. Ο δημήτρης καλτσώνης, μέλος τότε της συντακτικής επιτροπής της κομεπ, έκανε μια αρκετά καλή τοποθέτηση για τα στελέχη και την ιδεολογική δουλειά, ενώ κατέθεσε και την προσωπική του συμβολή για το θέμα του καταστατικού, που ανήκει κατά μία έννοια στο ευρύτερο αντικείμενό του (νομική).

Η τοποθέτηση όμως που παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι αυτή του βασίλη λιόση, με τον χαρακτηριστικό τίτλο: ερασιτεχνικό ή επιστημονικό πρόγραμμα; Ο λιόσης λέει ότι η πρώτη εντύπωση από μια πρόχειρη ανάγνωση του προγράμματος είναι μάλλον θετική αλλά αναιρείται με μια προσεκτική μελέτη, που διαπιστώνει κενά, ασάφειες, προχειρότητες και τελικά έναν ερασιτεχνισμό(!).

Στη συνέχεια διατυπώνει κάποιους προβληματισμούς και (μη ρητορικά) ερωτήματα, για την προσέγγιση της επανάστασης, τη νομοτέλεια, τη σχέση εθνικού-διεθνικού, το ααδ μέτωπο και την χιλή του αλιέντε.
Τελικά τι είναι το ααδ μέτωπο; Μια ενιαιομετωπική τακτική; Ένα νομοτελειακό στάδιο ή τάση της επανάστασης; Γιατί επιλέγεται ως ο προσφορότερος δρόμος για τη λαϊκή συσπείρωση; Γιατί ο δικός μας δρόμος να περάσει αναγκαστικά μέσα από τη συγκρότηση του ααδ μετώπου και την αντίστοιχη κυβέρνηση; Γιατί πρέπει να προσανατολίσεις το μέτωπο στη δημιουργία κυβέρνησης; Τι εμπειρίες έχουμε αποκομίσει από πολυτιμότατο παράδειγμα της χιλής; Τι σημαίνει ειρηνικός και μη ειρηνικός δρόμος;
Ενώ λίγο πριν είχε θέσει καίρια ερωτήματα: πόσο ακόμα έχουμε ασχοληθεί με τη διαμάχη στάλιν-τρότσκι για τη θεωρία της διαρκούς επανάστασης (και) για τη θέση ανάπτυξης του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα;

Ενώ τελειώνει με μια επίκαιρη παρατήρηση: ας διδαχτούμε απ’ τις δυο τελευταίες φράξιες. Ας συζητήσουμε κι ας διαφωνήσουμε με ειλικρίνεια, με επιχειρήματα συντεταγμένα, χωρίς ταμπέλες με διάβασμα κι ιδεολογικό εξοπλισμό. Ας μη δημιουργούμε περιχαρακώσεις και στρατόπεδα, κάνοντας την χάρη των ταξικών μας εχθρών. Όσο κι αν διαφωνούμε με το σύντροφό μας ας μην ξεχνάμε πως είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη: σύντροφος!
Το ζήτημα βέβαια είναι αν ο λιόσης συνεχίζει και σήμερα να συμφωνεί στην πράξη με αυτό το σημείο.

Πέρα από τις δυο βασικές κατηγορίες που επισημάναμε στο πρώτο μέρος, υπήρξαν διάφορες «ενδιάμεσες» (και μη εξαρτημένες) τοποθετήσεις, που κρατούσαν αποστάσεις και από τις δυο αντιλήψεις. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η τοποθέτηση του χρήστου κόφφα με τον τίτλο «ας μη γονατίσουμε, όπως ο γαλιλαίος» (που είχε δίκιο, μολονότι ήταν μειοψηφία) που λέει ότι το πρόγραμμα καθορίζει σωστά τον αντίπαλο και τον τελικό στόχο, ενώ παρακάτω συνεχίζει για το ζήτημα της κυβέρνησης:

Για παράδειγμα, μια συντρόφισσα καταψήφισε τη λογική του κειμένου για την κυβέρνηση του μετώπου επειδή στο άκουσμα κυβέρνηση καταλάβαινε κυβέρνηση τζαννετάκη, άλλος γιατί καταλάβαινε κυβέρνηση της χιλής, άλλος τραβάει τσιτάτο του λένιν για να αποκρούσει την πιθανή λογική της κυβέρνησης, ενώ ο μεγάλος επαναστάτης έβλεπε τέτοια κυβέρνηση.
Αναφέρει κάποια ιστορικά παραδείγματα για την πείρα του εαμ και του (τραγικά επικαιρου σήμερα) νοτιοαφρικανικού μετώπου, για να κλείσει με το συμπέρασμα.
Το λάθος δεν είναι κυβέρνηση ή μη κυβέρνηση. Το λάθος θα είναι να μην έχεις καθαρό, τι περιμένεις, να μην της αναθέσεις καθήκοντα που δεν μπορεί να εκπληρώσει. Χρειάζεται να έχεις τα μάτια ανοιχτά, να μην εγκλωβιστείς. Αποκλεισμοί σε τέτοια ζητήματα δε χωρούν. Στο χώρο και στο χρόνο λύνεται το συγκεκριμένο κάθε φορά με βάση τους συσχετισμούς, με καθοριστική προϋπόθεση να είναι λυμένο το κύριο: το πρόβλημα της εξουσίας.

Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου παρουσιάζουν οι δυο τοποθετήσεις του πετρόπουλου από την κόβα του ριζοσπάστη. Μια σχετικά νηφάλια, όπου αναλύει τα είδη συμμαχιών, την ανάγκη συμβιβασμών και την αξιοποίηση όλων των μορφών πάλης, για να φτάσει στην κατακλείδα ότι αυτό μπορεί να γίνει όταν το κόμμα αποτινάξει από πάνω του κάθε λογής βαρίδια που δυσκολεύουν το βηματισμό του!

Στην επόμενη οξύτατη τοποθέτησή του για το σχέδιο προγράμματος, ο πετρόπουλος κάνει λόγο για ένα κεντρίστικο κείμενο που γέρνει αριστεροδέξια, έχοντας ολάνοιχτες πόρτες στο δεξιό και στον αριστερό οπορτουνισμό) με αντιεπιστημονικό, βολουνταριστικό κι εμπειρικό χαρακτήρα, που σπρώχνει την κομματική μάζα να αντιμετωπίζει τα προβλήματα τακτικής και στρατηγικής με τρόπο συναισθηματικό και καθυστερημένο βασισμένη στα ένστικτα που δημιούργησε η πρόσφατη ήττα κι υποχώρηση. Οι φορείς δεξιών κι αριστερών απόψεων της κομματικής ηγεσίας κολακεύουν την πολιτικοϊδεολογική καθυστέρηση της βάσης, που με τη σειρά της βρίσκει τον καλύτερο εαυτό της καθυστέρησης και των αγκυλώσεων στην ηγεσία!
Έτσι λοιπόν οι συντάκτες του σχεδίου θερίζουν ό,τι έσπειραν, ενώ τα μέλη της κε και του πγ αντιπαρατίθενται δημόσια πολλές φορές με μη κομματικό τρόπο, έχοντας την αυταπάτη ότι διεξάγουν ιδεολογικοπολιτική συζήτηση αρχών, η οποία μοιάζει με τη συζήτηση που είχαν δυο πέρσες φυσιοδίφες για την αρκούδα, χωρίς να έχουν δει ποτέ τους το ζώο. (-Τι γεννάει αυτό το ζώο, μικρά ή αυγά; -Για όλα είναι ικανό αυτό το ζώο). Όλα είναι δυνατά λοιπόν σε αυτό το κόμμα, καταλήγει ο πετρόπουλος, όσο η άγνοια βαφτίζεται γνώση και φιλοξοξεί να καλύψει το κενό της επιστημονικής αλήθειας.
Περισσότερο ενδιαφέρον πάντως από αυτές καθαυτές τις θέσεις και τις απόψεις που εκθέτει ο πετρόπουλος στην επιστολή του, έχει η μεθοδολογική του προσέγγιση κι οι παρατηρήσεις του για το θεμιτό τρόπο διεξαγωγής ενός διαλόγου.

Στη ίδια κατηγορία θα μπορούσε να ενταχθεί ίσως και η τοποθέτηση του καλαματιανού. Ο οποίος εκτιμά ότι δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής συμμαχίας με τα κόμματα που δρουν σήμερα, χωρίς να αποκλείει μελλοντικά τη συγκρότηση συνεπών α-α δυνάμεων. Ενώ για το ζήτημα της κυβέρνησης λέει ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης με λαϊκή πλειοψηφία, δε μπορεί να νοείται ως νομοτέλεια, κι ότι πρέπει να αποτελέσει δέσμευση ότι η συμμετοχή του κκε σε κυβερνητικά σχήματα μπορεί να γίνει μόνο στα πλαίσια της κυβέρνησης του ααδμ. Μέτωπο και κυβέρνηση δε θα είναι διαφορετικά πράγματα. Μιλάμε για κυβέρνηση του α-α μετώπου, που θα υλοποιεί τις κατευθύνσεις του, και θα διευκολύνει το πέρασμα στην επαναστατική διαδικασία. Ο καλαματιανός αναγνωρίζει επίσης δύο κινδύνους, αφενός να κατανοηθεί η κυβέρνηση του μετώπου σαν μοναδικός στόχος και να γλιστρήσουμε στο κυνήγι και μόνο της κυβερνητικής εξουσίας κι αφετέρου να υποτιμηθεί στην πράξη και να παρακάμπτεται αυτή η επιδίωξη.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το καταστατικό θέμα που προέκυψε με τους υπέργηρους συντρόφους, που δε μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα της καθημερινής δράσης της κοβ και της οργανωμένης ζωής, αλλά θα ήταν ατιμωτικό να διαγραφούν μετά από τόσα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο κόμμα και τους αγώνες του κόμματος, όπως λέει στην τοποθέτησή του κι ο γιάννης κατσαντώνης. Ο οποίος αντιπροτείνει να θεωρούνται τα μέλη αυτά παλαίμαχοι, γνωστοί στις κοβ της γειτονιάς τους και να μη διαγράφονται. Τότε καθιερώθηκε αν δεν κάνω λάθος κι ο θεσμός της επαφής για τα μέλη που εμπίπτουν σ’ αυτή την ειδική κατηγορία –αν και όσους «γέρους» συντρόφους είχα συναντήσει σε συνοικιακές κόβες, τους έβλεπα πιο γερούς κι από εμάς τους εικοσάρηδες.

Τι άλλο μπορεί να διαβάσει κανείς σε αυτόν τον προσυνεδριακό;
Το αντιπελατειακό-αντιεξυπηρετικό δοκίμιο του (πουλέν της κε του μπλοκ) κώστα τζατζάνη, που μεταξύ άλλων γράφει για τα χρωματιστά αδέρφια μας (τους μετανάστες) και ότι το κόμμα το έσωσαν αυτοί που είχαν τη φλόγα του οκτώβρη και του στάλινγκραντ.
Τη σύντομη τοποθέτηση του κώστα κάππου, που θεωρεί ότι τα ντοκουμέντα κινούνται σε θετική κατεύθυνση, αλλά παρουσιάζουν κενά κι ανεπάρκειες ή λάθη σε μια σειρά σημεία (για τη δικτατορία του προλεταριάτου, τις μη ειρηνικές μορφές πάλης, το οργανωτικό και την ανάδειξη οργάνων και αντιπροσώπων, κ.ά.).

Την επιστολή του μπογιόπουλου, στο δικό του δημοσιογραφικό στιλ, για την «πραγματική αριστερά» και το ξεχείλωμα του όρου, όπου δεν ισχύει η φράση «ό,τι δηλώσεις είσαι».
Την –επίσης ιδιαίτερου στιλ- τοποθέτηση του χουρμουζιάδη για τη συνείδηση της εργατικής τάξης που την χαιρετίσαμε μες στα τραγούδια μας, γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά, δεν της εξηγήσαμε όμως γιατί είναι περήφανη, και ποιο είναι το νόημα της αθανασίας της.
Το κείμενο που έστειλε ο ξενικουδάκης για την ετε, που μοιάζει περισσότερο με άρθρο στο ριζοσπάστη –χωρίς όμως τις γνωστές πηγές από το scientific American.

Την τοποθέτηση του δαμίγου (από το ριζοσπάστη κι αυτός) που συνοψίζει την πείρα από το φιλειρηνικό κίνημα σε διάκριση με την πολιτική πρακτική πείρα από το εγχείρημα του ενιαίου συνασπισμού.
Την παρέμβαση ενός μέλους της εκτελεστικής επιτροπής τηςεδα για την αριστερά και τις κρυφοφιλίες πασόκ-συν.
Και την πρόταση ενός  αμαρουσιώτη (που καταγγέλλει μεταξύ άλλων ότι του άλλαξαν τον τίτλο «ο οπορτουνισμός επίσημη στρατηγική του κόμματος» στο προηγούμενο γράμμα του) για την καθιέρωση εσωκομματικού δελτίου ανά τρεις μήνες που να περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τις μειοψηφούσες απόψεις στην κε.

Την επιστολή ενός ιερέα(!) που ζητά την προσθήκη ότι το κόμμα θα στηριχτεί και στον κατώτερο κλήρο για την ανάσταση του λαού μας και το σοσιαλισμό, τελειώνοντας με τη φράση «ένας ιερεύς λαός και εξουσία στην εκκλησία».
Κι ενός αστυνομικού(!) που πιστεύει ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη που πρέπει να πάρει συνειδητή μορφή και να έχει πολιτική καθοδήγηση, γιατί αν αφεθεί μόνη της θα πάρει αυθόρμητο χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να μην πετύχει τους στόχους της και να πισωγυρίσει στην τωρινή και πιθανά χειρότερη κατάσταση. Ενώ κάνει μια προφητική αναφορά στην ανάγκη δημιουργίας αντιμονοπωλιακού-αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που τα έχει όλα και συμφέρει.

Αφήσαμε για το φινάλε την καίρια παρέμβαση μιας σφισσας για την κακή χρήση της γλώσσας, τις πολυσύνθετες λέξεις και τις παραγράφους όπου χάνεται το νόημα.

Στον επιλογο κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω πως όλα τα παραπάνω είναι απλώς ένα μέρος (κι αυτό αποσπασματικά) του πλούσιου διαλόγου που είχε διεξαχθεί τότε και βάζει αρκετά ψηλά τον πήχη για το επικείμενο προγραμματικό συνέδριο. Όσοι αναγνώστες βρήκαν αυτές τις αναρτήσεις ενδιαφέρουσες μπορούν να ανατρέξουν στην έκδοση με τα υλικά του 15ου συνεδρίου κι ιδιαίτερα στην εισήγηση της απερχόμενης κετουκε, που απαντά στα ζητήματα που τέθηκαν κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού και επίσης στις σελίδες του ριζοσπάστη της εποχής, όπου δημοσιεύονται κάποιες τοποθετήσεις.

Ξεφυλλίζοντας ηλεκτρονικά το αρχείο του ρίζου η κε του μπλοκ και τα λαγωνικά της «ξετρύπωσαν» επίσης:
-το ρεπορτάζ από την παρουσίαση του πρώτου τόμου τουδοκιμίου ιστορίας του κόμματος, από το μαμάτση και το μάκη μαΐλη
-και την πληροφορία ότι το κμε εκείνη την εποχή όχι μόνο δε φυτοζωούσε, αλλά εκτός από τις συνεχείς εκδηλώσεις και εκδόσεις, διοργάνωνε και τριήμερες ή εβδομαδιαίες πασχαλινές εκδρομές. Περασμένα μεγαλεία...

Υγ: μια βασική διαφορά σε σχέση με τον επικείμενο προσυνεδριακό είναι ότι τότε υπήρχαν τρία θέματα προς συζήτηση και όποιος το επιθυμούσε μπορούσε να τοποθετηθεί ισάριθμες φορές στον προσυνεδριακό –μία για το καθένα. Τώρα αντιθέτως, όπως προκύπτει από την ανακοίνωση της επιτροπής δημοσίου διαλόγου της κετουκε, οι θέσεις της κε θεωρείται ότι περιλαμβάνουν και το σχέδιο προγράμματος, κι έτσι θα υπάρχει μια ενιαία τοποθέτηση και για τα δυο μέρη (συν άλλη μία για το καταστατικό).
Η κε του μπλοκ εκφράζει σε πρώτο στάδιο την ανησυχία της για αυτήν την ενοποίηση, όχι μόνο για τον περιορισμένο χώρο που θα έχουν οι τοποθετήσεις για να τα χωρέσουνε όλα, αλλά και για πιο ουσιαστικά ζητήματα. Τα οποία όμως θα δούμε εν καιρώ..

57 σχόλια:

Αναυδος είπε...

Το ερωτημα στο οποιο αδυνατουν να απαντησουν οι εργατοσποριτεςνεοαγωνιστες ειναι αν υπαρχει δυνατοτητα στα πλαισια του καπιταλισμου να υπαρξει φιλολαικη εξοδος απο την κριση ?.
Δεν ειναι ντροπη να υποστηριζεις οτι με εθνικοποιησεις (και προβληματικών επιχειρησεων), επιπλεον φορολογια επιστροφη σε εθνικο νομισμα και προστατευτισμό μπορει η Ελλαδα να βγει απο την κριση. Ντροπη ειναι να τα υποστηριζεις αυτα στο ονομα του Λενιν, του Μαρξ, του Σταλιν, του Σαρλη, του Κορδατου του Χαριλαου της Γ’ διεθνους του ΕΑΜ κλπ. Δεν παλευψαν ολοι αυτοι για τη μεικτη οικονομια του Καλτσωνη αλλα για το σοσιαλισμό
Ο ταξικος συμβιβασμος αν μεταμφιεζεται σε λενινισμό τοτε προκειται για απατη και συνεπως απατεωνες ανωνυμους επι το πλειστον (μνημων, ΠΔ και αλλα ευφανταστα παρανωμια) αλλα στην πραξη χατζιαβατηδων του Συριζα
Απο οτι φαινεται το τροπαιο του Χριστοφια δεν αφηνει πολλους να κοιμηθουν

Ανώνυμος είπε...

Οποτε όταν ο Λένιν χαρακτήριζε αριστεριστικο και παιδαριώδες το σύνθημα κανένας συμβιβασμός, λέγοντας ότι κάποιοι συμβιβασμοί είναι αναγκαίοι, προφανώς εννοούσε αταξικούς συμβιβασμούς...


Π.Δ.

Anonymous anonymous είπε...

"...Η ΚΕ του μπλογκ" εκφράζει την ανησυχία της..." Μάλιστα! Κι εσύ στους "ανησυχούντες", σφυροδρέπανε; Κρίμα, γιατί τον τελευταίο καιρό τα έλεγες καλά.

BraveYoungEagle είπε...

Για την επιστολή του Μπόγιο μπορείς να παραθέσεις κάποιο λινκ;

kk είπε...

Προς Π.Δ.
"Από τον εργάτη που θέλει να μπει στις γραμμές του κομμουνισμού, το Κόμμα έχει το δικαιωμα να απαιτήσει: πρέπει να δεχτείς το πρόγραμμά μας, να τηρείς τις καταστατικές μας αρχές και να υπακούεις στην καθοδήγηση των εκλεγμένων οργάνων μας. Αλλά είναι παράλογο και εγκληματικό να θέτουμε από τα πριν τις ίδιες αυτές απαιτήσεις, ή και ακόμα ένα μέρος τους στις μάζες των εργατικών οργανώσεων όταν τίθεται το ζήτημα της ενιαίας δράσης για καθορισμένους στόχους πάλης. Έτσι υποσκάπτονται τα πραγματικά θεμέλια του Κόμματος. Το Κόμμα μπορεί να εκπληρώσει τα καθήκοντά του μόνο αν διατηρεί σωστές σχέσεις με την τάξη. Αντί να στέλνει τέτοιου είδους μονόπλευρα τελεσίγραφα, που ερεθίζουν και προσβάλουν τους εργάτες, το Κόμμα πρέπει να προτείνει ένα καθορισμένο πρόγραμμα για ενιαία δράση: αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για την κατάκτηση της πραγματικής ηγεσίας....Καθένας θα πρέπει να διαβάσει την μπροσούρα του Λένιν: Ο «Αριστερισμός», η Παιδική Αρρώστια του Κομμουνισμού. Σήμερα είναι το πιο επίκαιρο βιβλίο. Αναφερόμενος ακριβώς σε καταστάσεις όμοιες με αυτήν της σημερινής Γερμανίας, ο Λένιν –παραθέτω κατά λέξη– γράφει: «Η απόλυτη ανάγκη για την πρωτοπορία του προλεταριάτου, για το συνειδητό του κομμάτι, για το Κομμουνιστικό του Κόμμα, να καταφεύγει σε ελιγμούς, σε συμφωνίες, σε συμβιβασμούς με τις διάφορες ομάδες των προλετάριων, με τα διάφορα κόμματα των εργατών και των μικρονοικοκυραίων. Όλο το πρόβλημα είναι να ξέρεις να εφαρμόζεις αυτή την τακτική έτσι που να ανεβάζεις και όχι να χαμηλώνεις το γενικό επίπεδο της προλεταριακής συνειδητότητας, της επαναστατικότητας και της ικανότητας για τον αγώνα και τη νίκη», (όπ.π., σελ. 59)...".
Τα συγκεκριμένα είναι αποσπάσματα από το κείμενο του Τρότσκι "ΚΑΙ ΤΩΡΑ;-ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ". Δεν λέω ότι ο Π.Δ. είναι τροτσκιστής, αλλά δεν είναι εντυπωσιακό ότι χρησιμοποιεί παρόμοια επιχειρήματα με τους τροτσκιστές της δεκαετίας του ΄30 ενάντια στην Κ.Δ.; Και πιστέψτε με, αν δείτε τι έγραφε ο Τρότσκι θα εντυπωσιαστείτε με τις ομοιότητες που έχουν οι θέσεις του με αυτές όσων κατηγορούν την Κ.Ε. του ΚΚΕ...

Ανώνυμος είπε...

Αυτό είναι το μόνο κείμενο του Τρότσκι που δε σε βρίσκει σύμφωνο; Κάτι από Λένιν έχεις διαθέσιμο;

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Ναι όμως φίλε μου kk καλό θα ήταν κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή η καραμέλα ''τα επιχειρηματά σου μοιάζουν με αυτών που ήθελαν αυτό άρα και εσύ είσαι λίγο μάλλον απο αυτό''

Ουτε καν

Για τα του συνεδριου...επιφυλλάσομαι ακομα

makis είπε...

"Anonymous anonymous είπε...
"...Η ΚΕ του μπλογκ" εκφράζει την ανησυχία της..." Μάλιστα! Κι εσύ στους "ανησυχούντες", σφυροδρέπανε;"

έχει να πέσει τρελό γέλιο...

Μνήμων είπε...

1. Άναυδε, η λέξη είναι παρωνύμια, όχι παρανώμια... Μάθε και κάνα ελληνικό, και το 1920 οι κομμουνιστές, ήξεραν να μιλάνε τουλάχιστον.

2. Ανεγκέφαλους ανεγκέφαλους μου έλειψες!!!

3. Αντιθέτως η δική σου βλακεία κκ δε θα λείψει ποτέ σε κανέναν... Κι εγώ συμφωνώ πάντως πως είναι εντυπωσιακό ότι ο Λένιν "χρησιμοποιεί παρόμοια επιχειρήματα με τους τροτσκιστές" (και τον ίδιο τον Τρότσκι!) στα διάφορα βιβλία που γράφει! Έχω ταραχτεί πολύ άσχημα αυτή τη στιγμή!

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν,
Σχετικά με την ανησυχία σου για την ενοποίηση των θεμάτων στις θέσεις, η υποψία μου είναι ότι μπορεί να επιβάλλονται από τις συνθήκες της οξύτητας των αντιπαραθέσεων και του απόηχου της ταξικής πάλης και μέσα στο κόμμα. Να το πω λίγο δραματικά, αν και δεν είναι τόσο: Αν είναι να διαλυθεί το κόμμα (και απουσιάζοντος ενός καλύτερου, έστω και σαν φύτρου η έστω σαν πρότασης) εν ονόματι μιας δημοκρατικής διαδικασίας εκτός τόπου και χρόνου, καλύτερα να λείπει το βύσσινο. Ξέρεις τι θέλω να πω: Ομαδοποιήσεις "προγραμματικών" εναντίων "καθοδηγητικών" η "καταστατικών" κλπ. Σε τέτοιους καιρούς, η ενότητα, έστω και στο λάθος, είναι λιγότερο επικίνδυνη από την παραλυσία. Οι διαδικασίες τύπου "πεδίου μάχης" (που δεν τις διαλέγουμε, αλλά μας επιβάλλουν οι συνθήκες - έχουμε αποδείξει πως μπορούμε να κάνουμε και πιο "άνετες") σίγουρα δεν εγγυώνται την ακαδημαϊκή διεξοδικότητα/σχολαστικότητα. Από την άλλη, όμως έχουν το πλεονέκτημα της αμεσότητας που έχει μια μάχη, ξέρουμε όλοι γιατί μιλάμε, δεν χρειάζονται και πολλές "περικοκλάδες". Τι να λέμε τώρα για "ασφαλιστικό", εδώ σε λίγο δεν θάχουμε να φάμε....
Αλλωστε, και η ποιότητα της αντιπολίτευσης των "φίλων του Λαού" (και του κόμματος...), αναφέρομαι στα επιχειρήματα και τον εν γένει πολιτικό λόγο τους, με πείθει ότι δεν έχουμε να πούμε πολλά-πολλά σε αυτή τη φάση. Και το 7ο Συνέδριο το '47, σε παρόμοιες συνθήκες (τηρουμένων των αναλογιών) είχε γίνει, αλλά έβγαλε σωστές αποφάσεις και συμμάζεψε πολλά από τα ασυμμάζευτα του παρελθόντος.
Αισιοδοξία και Δύναμη.

Ανώνυμος είπε...

Αnonymous

Κάνουμε προσκλητήριο συμμετοχής στον προσυνεδριακό διάλογο. Οφείλουμε να έχουμε ανοικτά αυτιά, ψύχραιμη και υπεύθυνη στάση απέναντι σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που ανεξάρτητα από τις διαφορετικές γνώμες του, προσβλέπει και ελπίζει στο ΚΚΕ που φέτος συμπλήρωσε 94 χρόνια αδιάλειπτων και ανυποχώρητων αγώνων για το λαϊκό συμφέρον, κατά της ταξικής εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της ξενικής κατοχής, κατά των εξαρτήσεων από το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα

Αν διαφωνείς τα παράπονα σου στην αλέκα...

mariori

Ανώνυμος είπε...

Ούτε Μέτωπο?
Ούτε ΑΑΔΜ? Πρόγραμμα χωρίς συμμαχία?
Τι γίνεται? Ποιός τα γράφει αυτά τα πράγματα? Είναι σοβαροί οι άνθρωποι?
Καταλαβαίνουν τι κάνουν ή παιδιαρίζουν?
Τι ΚΚΕ θέλουνε? Ποιό είναι αυτό το ΚΚΕ?
Και επιτέλους ας αποφασίσουν. Άλλα η Αλέκα άλλα οι θέσεις. Άλλα ο ένας άλλα ο άλλος. Ούτε η Κ.Ε. δε λέει τέτοια πράγματα. Ποιός διαμορφώνει τη γραμμή ?

Ανώνυμος είπε...

Σε προηγούμενη φάση είχα πει ότι αμφιβάλλω κατά πόσο η συζήτηση από δω για το συνεδριο θα βοηθήσει πραγματικά. Και μόλις δύο μέρες από τη δημοσίευση των θέσεων επιβεβαιώνομαι. Σπέκουλα ότι δεν προτείνει η ΚΕ συμμαχίες, "ρητορικά" ερωτήματα "ποιος διαμορφώνει τη γραμμή" και άλλα άκρως "συντροφικα". Αναρωτησου φίλτατε Μπρέζνιεφ αν αυτό καθιστά συμβολή στην πολλή σοβαρή διαδικασία του Συνεδρίου. Όχι τίποτα άλλο, χάνεται και ο θεμιτος προβληματισμός. Επαναφέρω την πρόταση μου. Όλα στον προσυνεδριακό ή στις συσκέψεις ανοιχτά (για τους φίλους του ΚΚΕ) και πολιτικά. Αυτο σημαίνει δημοκρατικός διαλογος όχι η σερναμενη βρωμιά...

kk είπε...

Π.Δ. μην προκαλείς την τύχη σου, γιατί θα αρχίσω να στέλνω αποσπάσματα του Tρότσκι και θα φανεί ποιος συμφωνεί με τι...Ειδικά κάτι κείμενα για τα μεταβατικά προγράμματα, τον πόλεμο, τις ιμπεριαλιστικές και καθυστερημένες χώρες, τα μέτωπα ενάντια στο φασισμό...Πίστεψε με θα δείς πολλά όμοια με αυτά που υποστηρίζεις!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τον ανώνυμο 10 Δεκεμβρίου 2012 10:07 π.μ. 'Οσοι θέλουν να "λογαριαστούν" με τη "σατανική" ηγεσία του ΚΚΕ που "καταστρέφει" το κόμμα, να το κάνουν ανοιχτά, εκεί που πρέπει και με ονοματεπώνυμο. Από δω μέσα, το πολύ πολύ να ετοιμάσουν ένα καλό βιογραφικό για τις τατιάνες της μεσημεριανής ζώνης.

Και σου προτείνω κι εσένα Απολίθωμα να γράψεις κάτι και να το στείλεις κι όλας, γιατί οι προβληματισμοί σου είναι πάντα από τη σκοπιά του αληθινού φίλου του κόμματος και η κριτική σου είναι δημιουργική κι όχι καταστροφική, σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των ναιτών ιπποτών-θεματοφυλάκων του κκε του 20ου αιώνα και βασικά οποιουδήποτε κκε εκτός του σημερινού βεβαίως βεβαίως.

Anonymous anonymous, αν νομίζεις ότι βοηθάς το κόμμα με το να μην ανησυχείς ποτέ και για τίποτα και με το να βλέπεις εχθρούς του κόμματος σε κάθε διαφωνία, είσαι βαθιά νυχτωμένος, έτοιμος υποστηρικτής οποιασδήποτε ολίσθησης προς τη χειρότερη γραφειοκρατία και το μικροαστισμό. Κρίμα, γιατί κι εσύ τον τελευταίο καιρό μας τα λεγες λίγο καλύτερα.

Ανώνυμος είπε...

Καλά Σεχτάρ είσαι τρομερός.

"η ενότητα, έστω και στο λάθος, είναι λιγότερο επικίνδυνη από την παραλυσία".

Δεν είμαι σίγουρος, καθόλου σίγουρος για το πόσοι θα έχουν επιζήσει από το κρύο και την πείνα ως την άνοιξη (και το 19ο Συνέδριο). Το ΚΚΕ έχει πρακτικά διαλυθεί όχι από την ιδεολογική διαπάλη διαφόρων ομάδων εντός του (και χαρά στην ιδεολογική διαπάλη ρε παιδιά!) αλλά από την συνειδητή αποστροφή του κόσμου που στο παρελθόν πίστεψε, στήριξε ή συμπορεύτηκε.

Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει ίχνος αξιοπιστίας στην πολιτική που ακολουθειται όσο και αν λιβανίζουν την "εργατική τάξη" όσες σπονδές και αν κάνουν στον σοσιαλισμό και την επανασταση.
-δείτε ας πούμε την τελευταία πρόταση του ΠΑΜΕ για επαναφορά μισθών στο ...2009 απο 1/1/2013(!)- δηλαδή μισθούς 700 ευρω.

Οι συνοπτικές διαδικασίες θα μπορύσαν να εξηγηθούν αν είχε τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο ανατροπής με επαναστατικά χαρακτηριστικά και οπωσδήποτε με πνεύμα ενότητας και συνεννόησης και όχι φυσικά με εκκαθαρίσεις. Δηλαδή να μετατεθούν χρονικά οι διαφωνίες χαριν της επίτευξης ενός άμεσου σημαντικού στόχου.

Φυσικά τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει και ούτεθα υπάρξει φυσικά.

Τάκιτος

Ανώνυμος είπε...

Όχι, όχι, σε παρακαλώ! προφανώς έχεις στη διάθεσή σου απόκρυφα κείμενα του Τρότσκι υπέρ των Λαϊκών μετώπων και του Στάλιν...

Π.Δ.

τα νιάτα του κόσμου είπε...

Τι ψεύτες, τι εγκληματίες κατά της εργατικής τάξης είναι οι ψευτοκομμουνιστές του Περισσού...

Τόσα χρόνια πουλάγαν παραμύθια στους εργάτες για "αμύθητα πλούτη του κεφάλαιου", ότι δήθεν υπήρχαν ελληνικά "μονοπώλια" στην Ελλάδα, έλεγαν ακριβώς ό,τι και ο Σημίτης και ο Καραμανλής περί "μεγάλων ρυθμών ανάπτυξης" που απλώς έπρεπε να μοιραστεί το αποτέλεσμά τους η φτωχολογιά για να μπουκώσει από το πολύ φαΐ...

Και ξαφνικά, ένα πρωί, όταν ο παγκόσμιος ολετήρας Παπανδρέου ο Γ' ανατίναξε τη χώρα με τις προβοκάτσιες του, ο λαός ξύπνησε και είδε μια χώρα χωρίς παραγωγή, με σχεδόν ανύπαρκτη βαριά βιομηχανία (μεταλλουργία, χημική βιομηχανία, μηχανοκατασκευή, αυτοκινητοβιομηχανία), με τσακισμένη και τη βιομηχανία μέσων κατανάλωσης, με αγροτοκτηνοτροφία δηλητηριασμένη από τις συμμορίες των τεσσάρων κομμάτων (των δύο κυβερνητικών και των δύο "αριστερών"), τσακισμένη στο γόνατο, η οποία υπάρχει όσο υπάρχει υποτυπωδώς ακόμη λόγω του χαμηλού - εξευτελιστικού μεροκάματου των μεταναστών εργατών γης, και με έναν τριτογενή ο οποίος όταν κόπηκαν τα δανεικά απ' όξω και τα καταναλωτικά δάνεις, αρρώστησε βαριά και μπήκε στην εντατική.

Καλύπτανε δηλαδή οι "φίλοι" μας οι περισσιώτες το έγκλημα της καταστροφής της χώρας και του λαού, της παραγωγικής βάσης της πατρίδας μας από τ' "αριστερά". Η καπιταλιστική Ελλάδα δήθεν "αναπτυσσόταν με ρυθμούς 4% και 5%", όπως διατυμπάνιζαν οι απατεώνες των ηγετικών κλικών ΠΑΣΟΚ και αργότερα και ΝΔ. Η Ελλάδα δηλαδή κατά τους ηγέτες των 4 βασικών κομμάτων εκείνου του καιρού γινόταν Ελβετία ή έστω Σουηδία, και όλο το θέμα ήταν στη μοιρασά του πλούτου.

Δηλαδή, πιο απλά, οι κνίτες μαζί με τα σταυραδέρφια τους του ΣΥΝ και του "λαϊκού αριστερού" τμήματος του ΠΑΣΟΚ, ανάπτυσσαν μια χαρά τον παρασιτισμό, την παραγωγική αποσάθρωση, τον υπερδανεισμό για να ταΐζουν τις ολιγομελείς συμμορίες τους που διέφθειραν όλο το δημόσιο τομέα, τον ηθικό ξεπεσμό στους κάμπους με τις επιδοτήσεις που πηγαίναν στις πουτάνες, στα πανέρια και στις κοκκαΐνες (πρωτοστάτες οι αγροτοπατέρες του Περισσού σε αυτά), καλύπταν τα "αδέρφια από τη Μόσχα" Κόκκαλη, Μπόμπολα, Γερμανό και σία που καταληστεύαν το δημόσιο σε συνεργασία με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τον Καραμανλή, κι από την άλλη λέγαν στο λαό ανερυθρίαστα ψέμματα για "υπερανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα".

Στρατιές οι άνεργοι, πεθαμένος στο καναβάτσο από την αγωνία για το μέλλον του ο λαός, σε λίγο με το χοντρό χειμώνα θα τρέχουμε από σπίτι σε σπίτι να σώσουμε τα παιδάκια και τους γέροντες να μην πεθάνουν απ' το κρύο, και οι κερατάδες έμπορες της ηρωίνης των "1400 βασικό μισθό κόντρα στη συναίνεση και το συμβιβασμό" θέλουνε λέει επιστροφή στους μισθούς του 2009...

Μπα;; Δεν είναι "ρεφορμισμός" αυτό;; Δε μας απομακρύνει από τη "λαϊκή εξουσία" καλλιεργώντας "αυταπάτες";; Δεν αποτελεί "εξωραϊσμό του συστήματος";;;

Δεν μου αρέσει η βία σαν μέσο όταν δεν είναι απολύτως αναγκαία, και στο κάτω κάτω η μεσαία στελέχωση και ειδικά η βάση του Περισσού έχει πάρα πολλούς καλούς, τίμιους εν πάση περιπτώσει, πολιτικά εντελώς μπερδεμένους φυσικά, ανθρώπους.

Αλλά για μερικούς από τους αρχικνίτες, ειδικά κάτι λαμόγια στο συνδικαλισμό, κάτι τραμπούκους αρριβίστες και αρχιψεύτες που κοιτάν το μέσο άνθρωπο λες και είναι κατσαρίδα, θα το κρυφοφχαριστιόμουνα να τους κυνηγάει ο κόσμος με τίποτα ματσούκια καμιά δόση...

Ανώνυμος είπε...

νομιζω σχολια σαν του παραπανω ερπετου της οακκε πρεπει να κοβονται

τα νιάτα του κόσμου είπε...

Άσε το "ερπετό της ΟΑΚΚΕ" που λέει αλήθειες που τις μισοξέρεις και σύ, ανώνυμε τραμπούκε, και ασχολήσου λίγο με τα ερπετά εντός, εκτός κι επί τ' αυτά του κόμματός σου...

Φλωρακικοί και νεοτροτσκιστές ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τη μεγάλη "μάχη του προγράμματος", η οποία θα βγάλει όξω μπόλικη μπόχα και για τους μεν και για τους δε... Εκεί να δεις ερπετοσύνη ηθικής και πολιτικής εξαχρείωσης που θα φάμε στη μάπα ως τον Απρίλη... Οι διασπάσεις του σοσιαλφασισμού μυρίζουν όπως όταν ανοίγεις καπάκι βόθρου...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Γενναίε νέε αετέ, εκ παραδρομής αναφέρθηκα σε ένα δημοσιογραφικό κείμενο του μπογιό, το οποίο μπορείς να το βρεις εδώ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3652697

κι όχι στην τοποθέτησή του στον προσυνεδριακό που ήταν αντίστοιχου ύφους -θα τη ψάξω εκ νέου και μόλις τη βρω θα την παραθέσω με σύνδεσμο που θα παραπέμπει σε αυτήν.

Η κε του μπλοκ λαμβάνει σοβαρά τις παρατηρήσεις των σφων αναγνωστών κ θα σκεφτεί στο άμεσο μέλλον πώς θα χειριστεί την κατάσταση, για να μη γίνει το μπλοκ βήμα κάθε πικραμένου αντικομματικού. Σκέφτεται να γράψει στον προσυνεδριακό, αλλά όχι μόνο εκεί. Δε διαγράφει τα σχόλια του οακνίτη γιατί τα θεωρεί άκακα κι αβλαβή, αλλά δεν υπόσχεται ότι θα ακολουθήσει την ίδια τακτική μελλοντικά αν αποβούν εις βάρος της συζήτησης. Τις ανησυχίες της και τα άλλα σχόλιά της επί των θέσεων θα τα εκθέσει σε ξεχωριστό κείμενο μες στη βδομάδα, για να κριθούν και από τη βάση του μπλοκ.

Ανώνυμος είπε...

Άραγε μπορούμε να γράψουμε? Για σύγκρινε ανακοινώσεις της επιτροπής προσυνεδριακού διαλόγου προηγούμενων συνεδρίων με την τελευταία.

Ανώνυμος είπε...

"Αποκλείονται από τη δημοσίευση κείμενα που είναι εκτός των θεμάτων διαλόγου, με αναφορές σε πρόσωπα και υβριστικούς χαρακτηρισμούς, εχθρικά προς την ιδεολογία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ. Σημειώματα που τυχόν έρθουν στην Επιτροπή είτε εκπρόθεσμα είτε ξεπερνούν την έκταση που έχει προσδιοριστεί, δε θα δημοσιευτούν, θα τεθούν όμως υπόψη των αντιπροσώπων του 19ου Συνεδρίου."

Σε χάλασε προβοκατοράκο ε; Δεν μας παρατάτε ρε με το φραξιονισμό σας! Τοποθετηθείτε στα ίσα χωρίς λάσπη και βρωμιά ρε!

Ανώνυμος είπε...

Το αποκορύφωμα της ηθικής και της συντροφικότητας στην αντιπαράθεση:

http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-03-38/584-2012-12-09-21-14-24

Για τους αμερικάνους απεργούς υποτίθεται ότι γράφει, στην κακιά ηγεσία του ΚΚΕ τα χώνει... Η χυδαιότητα και, ας μου επιτραπεί, η πολιτική κουτοπονηριά δεν έχει όρια! Καλά αυτό αποδείχτηκε και στο αμίμητο πόνημα για τον Μίσσιο με τον σπαραξικάρδιο τίτλο: "Δεν είναι αυτό το ΚΚΕ! Δεν είναι αυτός ο Ριζοσπάστης!" Ωιμέ, Ωιμέ, Ωιμέ!

Ανώνυμος είπε...

Προς ανώνυμο 10 Δεκεμβρίου 2012 6:12 μ.μ.: για κοιταξε τι γραφει πριν απο αυτο το απόσπασμα που παρέθεσες εσύ:

"Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα όλα τα παρακάτω στοιχεία του συγγραφέα: ονοματεπώνυμο, διεύθυνση , τηλέφωνο, κομματική ή κνίτικη οργάνωση που ανήκει. Τα στοιχεία αυτά είναι προϋπόθεση για τη δημοσίευση του κειμένου."

Όποιος δεν είναι μέλος του κόμματος ή της ΚΝΕ δεν δικαιούται να συμμετέχει στον προσυνεδριακό διάλογο. Αυτό πρώτη φορά συμβαίνει οπότε ξεχάστε τις παρεμβάσεις στο διάλογο όσοι δεν είστε μέλη, γιατί πολύ απλά δε μπορείτε πλέον να πείτε τη γνώμη σας.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Λοιπόν μνήμων, η αρχή γίνεται με σένα και η συνέχεια θα έχει και άλλους σαν εσένα. Αν θες ξαναγράψε το σχόλιό σου με τρόπο που να φαίνεται ότι θέλεις όντως να συζητήσεις. Αλλιώς δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να το λουστεί εδώ πλην εμού και θα το δεις δημοσιευμένο σε καμιά βδομάδα. Με τις υγείες σας..

Υγ: τα παραπάνω ισχύουν για όλους, ανεξάρτητα από την τοποθέτηση τους και το μέρος που παίρνουν. Το κακό παράγινε.

Ανώνυμος 17:50 είπε...

Αυτό που ήθελα να πω, και μάλλον δεν έγινε κατανοητό, είναι ότι φαίνεται ο προσυνεδριακός διάλογος να περιορίζεται αυτή τη φορά μόνον στα μέλη. Πράγμα που είναι μέσα στα πλαίσια του καταστατικού, απ'όσο γνωρίζω. Ωστόσο δεν θεωρώ ότι βοηθάει και ασφαλώς αφαιρεί την δυνατότητα από μας τα μη μέλη να τοποθετηθούμε, έτσι ώστε να βοη8ηθεί η συζήτηση που θα ανοίξει ενόψει προσυνεδριακού όσο το δυνατόν καλύτερα. Πράγμα που προφανώς βοηθάει να γίνει γραπτά μέσα από το ρίζο περισσότερο από ότι σε μια σύσκεψη. Εμένα προσωπικά με πικραίνει αυτό. Όσο για τα χουλιγκαλινίκια του ανώνυμου ίσως θα έπρεπε να λείπουν.

Μνήμων είπε...

Δεν πειράζει βασιλάκη... Κάνε μόνο λίγο υπομονή...

Ανώνυμος είπε...

Για όσα γράφει ο Λαφαζάνης..

http://kokkiniepithesi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4786.html

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα, τον Μνήμωνα να τον βάλεις να κάθεται στο ένα πόδι στη γωνία. Και αν το ξανακάνει, ποινολόγιο και στο διευθυντή. Ε μα πια...

Ανώνυμος είπε...

Χαχα... Σφυροδρέπανε, όσο και αν γλύφεις θα θέλεις απόφαση της ΕΠ για να ξεκινήσει η διαδικασία και 4/5 πλειοψηφία... Τι φαση:)

demis είπε...

Τσακνής στη Στάη, πολύ καλός!
"Κανείς δεν είναι ανεξάρτητος απ' τα διαβάσματά του", απάντησε στην Στάη, που ψάρευε σε θολά νερά, κι έβαλε στη θέση του τον είρωνα (και πρόσφατα βραβευμένο) Θ. Βαλτινό, τον -και καλά- "ψύχραιμο" διανοούμενο (Από τους πιο εμπαθείς αντιαριστερούς και αντικομμουνιστές που κυκλοφορούν στην πιάτσα!), λέγοντας: "Το υποκείμενο (ποιος μας φταίει) έχει όνομα: Είναι το κέρδος! Είναι το κεφάλαιο! Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε!"

Ποιον Βαλτινό...;

Aυτόν...:

"Ακολουθεί στις 18:10 ένα επεισόδιο της εκπομπής «ΕΞΙΣΤΟΡΕΙΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΕΙΝ» με τον Γιάννη Τζαννετάκο. Ο λογοτέχνης Θανάσης Βαλτινός, ακαδημαϊκός, έχει μεταφέρει τις τραυματικές εμπειρίες του ως παιδί και ως έφηβος από την Κατοχή και τον Εμφύλιο πόλεμο στη γραφίδα του ως συγγραφέα στα βιβλία του « Η κάθοδος των 9», «Ορθοκωστά», «Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο» κλπ. Στη συνέντευξή του αναφέρεται σε συγκλονιστικά περιστατικά ενώ αναλύει τα αίτια του Εμφυλίου, καθώς επίσης και τη βαθμιαία όσο και επώδυνη πορεία από την ανωμαλία στην ομαλότητα όπως αυτή σχεδόν διαμορφώθηκε στην πρώτη πενταετία της δεκαετίας του ’60..."

Ανώνυμος είπε...

Η Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ απευθύνεται στους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και συμπορευόμενους με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, σε όσους εκτιμούν το ρόλο του ΚΚΕ στο κίνημα και θέλουν να πάρουν μέρος στη δημόσια συζήτηση, με γραπτό κείμενο στον «Ριζοσπάστη» ή στην ΚΟΜΕΠ, για τις Θέσεις της ΚΕ στον Απολογισμό της δουλειάς του Κόμματος από το προηγούμενο Συνέδριο, στο Σχέδιο Προγράμματος και στο Σχέδιο Καταστατικού και τους ενημερώνει για τις εξής προϋποθέσεις συμμετοχής στο Δημόσιο Διάλογο

Γιατί δε βάζετε όλο το κείμενο;

mariori

TRASH είπε...

-Και μετά τι;
-Τι θα κάνουν οι ταλιμπάν του 15ου συνέδριου;
-Θα επικαλιστούν τις αποφάσεις της 6ης ("πλατιάς και καλά")ολομέλειας;
-Θα επικαλεστούν τις αποφάσεις για την ...αυτοδυάλυση των Κομματικών οργανώσεων;
-Θα περιμένουν το ....20ο συνέδριο, μήπως και βγει σημαδιακό;
Ακόμα δεν εχουμε δει τοποθετήσεις για το φλέγον αυτό ζήτημα, και δεν μπορούμε να κοιμηθούμε από την αγωνία μας...
Ενημερώστε μας για το μέλλον του (εργατικού) αγώνα σύντροφοι....!

Ανώνυμος είπε...

καταλαβαίνω (και τα όσα μαθαίνω με επιβεβαιώνουν) ότι έχει γίνει ο χαμός μετά την ανακοίνωση των θέσεων της ΚΕ και γι αυτό θα προσπαθήσω να μην ρίξω λάδι στη φωτιά. Για πρώτη φορά από το 1918 η βάση εξεγείρεται κατά της ηγεσίας παρ ότι η τελευταία εκτοξεύει "επαναστατικά" πυροτεχνήματα για να καλύψει την βαθιά δεξιά και δοσιλογική στροφή της.

Σε ορισμένα ζητήματα ο "νιάτα του κόσμου" έχει δίκιο. Παρά το γεγονός ότι η ανάλυση του ΚΚΕ για το Μάαστριχτη ήταν σωστή (αλλά επιφανειακή) κυρίως λόγω της επιρροής των παλαίμαχων κομμουνιστών, το ΚΚΕ εναρμονίστηκε και προσαρμόστηκε στις "νέες συνθήκες" (Μάαστριχτ) χωρίς πρακτικά να δώσει σχεδόν καμία μάχη. Ενώ στα λόγια καταδικαζε το Μάαστριχτ που μεταξύ άλλων οδήγησε στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες βιομηχανικούς εργάτες, το μόνο που είχε να προτείνει ήταν να συνεχίσουν να αμοιβονται εν είδει αποζημίωσης με ένα κονδύλι της ...ΕΕ όπως και έγινε, τουλάχιστον για κάποιους απο αυτούς.


Δεν ήταν αυτό εκμαυλισμός και ειδικά της εργατικής τάξης και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο;

Το "έξω από την ΕΟΚ/ΕΕ" αντικαταστάθηκε από το βλακώδες (αλλά παμπόνηρο) σύνθημα "Απειθαρχία/ανυπακοή" δηλαδή προχωρήστε εσείς στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση αλλά εμείς θα είμαστε "ανυπάκουοι". Το πόσο ανυπάκουοι ήταν οι ηγέτες του ΚΚΕ, έστω και έτσι, μπορεί να το κρίνει ο καθένας...


Ωστόσο το βασικότερο δεν είναι τα (παλαι ποτέ) 1400 ευρώ ή τα τωρινά 751 που προτείνει το ΠΑΜΕ(πφφφφ!!!) Το ουσιαστικό είναι η κατάλυση των εθνικών κρατών, του πολιτεύματος, της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας (για αρχή η Ελλάδα-Πορτογαλία-Κύπρος) μεσα στο 2013 μέσω του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης.

Αυτό δεν το κρύβει κανένας πια. Το λένε ανοιχτά όλοι οι ανώτατοι αξιωματούχοι της ΕΕ. Το ΚΚΕ, λίγο καιρό πριν προσχωρήσει η χώρα στον ESM θεωρεί "αστικό επιχείρημα" την απώλεια εθνικής κυριαρχίας...

Δυστυχώς αυτή η εξέλιξη συνοδεύεται με εκτεταμένη και αδυσώπητη γενοκτονία που γίνεται ήδη σιωπηλά. Στις "θέσεις" της η ΚΕ του ΚΚΕ δεν αναφέρει ΛΕΞΗ για αυτό το έγκλημα. Έτσι απλά "διογκώθηκε απότομα το δημόσιο χρέος" μια ωραία μέρα και η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ. Τι ωραία! Δεν είναι ώρα για σοσιαλισμό; (από όσους έχουν επιζήσει βέβαια)

ΥΓ. Ανεφερα παλιότερα το παράδειγμα του δοσιλογικού ΚΚ Ιράκ που αγωνίζεται για την "εργατική εξουσία" στο (κατεχόμενο) από τις υπερδυνάμεις Ιρακ. Το ΚΚΕ από ό,τι φαίνεται ακολουθεί το δρόμο του.

Τάκιτος

Ανώνυμος είπε...

Τακιτε, το σύνθημα της απειθαρχίας και ανυπακοής συμπυκνωνε αρκετά τη γραμμή του ΚΚΕ επί Φλωράκη για σύγκρουση με τις συνέπειες της ένταξης και, σε μια περίοδο που το φιλοΕΕ ρεύμα ήταν συντριπτικά κυρίαρχο, μπορούσε να συσπειρώσει δυνάμεις, προκειμένου να ζυμωθει η αποδέσμευση. Το ότι αυτο δεν έγινε είναι άλλο θέμα. Ίσως το κύριο. Προφανώς, κανένα σύνθημα δεν μπορεί να είναι παντός καιρού.

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση. Ο προσυνεδριακός διάλογος αφορά αποκλειστικά τα μέλη του κόμματος ή κ τους φίλους του;

Ανώνυμος είπε...

ΠΔ, εισαι σαφως ο λιγοτερο χυδαιος απο τους "θεματοφυλακες" του 15ου συνεδριου και η κριτικη σου στον οχετο του Τακιτου, που ειχε δειξει σχεδον με την εμφανιση του εδω μεσα τη σκοπια σπο την οποια κινουνταν, ειναι αυτη? Λασπη στο κκε να ναι κι οτι να ναι, ετσι? Ξεσκεπαστηκατε, με πιο θορυβωδη τροπο απο καθε αλλη φορα. Αυτη ειναι η μαγεια του ιντερνετ ομως, υποθετω.

Ανώνυμος είπε...

Σχολίασα επί ενός θέματος συγκεκριμένου τον τακιτο, δεν ήξερα ότι έπρεπε να τοποθετηθώ για ο,τι έχει γράψει.

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα τις θέσεις και δείχνει πως απευθύνεται περισσότερο στο εσωτερικό του ΚΚΕ ή της αριστεράς, παρά προς το λαό. Εύχομαι να μη συμβαίνει αυτό που υπονοεί ο Σεχτάρ και ένας άλλος.

Λυπάμαι που για πρώτη φορά μετά από ν συνέδρια, δεν βρίσκω να συζητήσω την τάδε ή τη δείνα θέση (π.χ."9")με φίλους από το ΚΚΕ.

Το σημαντικότερο είναι να μη συμβεί αυτό που είπε ο Τάκιτος, νομίζω: να μη διαλυθεί το ΚΚΕ όχι λόγω ανυπαρξίας δράσης των ΚΟΒ, αλλά λόγω της λόγω πείνας εγκατάλειψης των μαζών που είχαν πιστέψει στο ΚΚΕ και αγωνιστεί μαζί του, ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Ανώνυμος είπε...

Οχι ΠΔ, φυσικα και δεν "επρεπε". Ειναι θεμα επιλογης το τι θα κρινουμε, πώς θα το κρινουμε, απο ποια σκοπια, τι θα αφησουμε στο απυροβλητο, ποιον ξεσκονιζουμε ακομα και στα σημεια στιξης και ποιον αφηνουμε να μπουρδολογει, "μαλωνοντας" τον για το ενα χιλιοστο απ αυτα που λεει. Το σουτ που εκανες παντως, σκοτωσε τρεις μπεκατσες πανω απο τη θυρα των επισημων. Ειπαμε, "η μαγεια του ιντερνετ" ή "οταν διαχειριζομαστε με ηλιθιο τροπο την ανωνυμια στα blogs". Ας γινει το παθημα σου, μαθημα για τους επομενους. Συνεχιστε το φτυαρι, συγγνωμη για τη διακοπη

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ε αφού γίναμε και φίλοι και μιλάμε με υποκοριστικά μνημονάκο, να μην σου το αφήσω χωρίς ανταπόδοση. Καμία υπομονή όμως με άτομα που δε θέλουν να κάνουν διάλογο. Στο καλό και να μας γράφεις -συντροφικά, αλλιώς καθόλου.
Παρεμπιμπτόντως, άλλο συγκλίνουν και άλλο ταυτίζονται. Στοιχειώδες, μνήμων.

Ανώνυμε, ήμουν υποχρεωμένος να αποβάλω το συμμαθητή σου μνήμονα, μέχρι να επιδείξει την ειλικρινή του μεταμέλεια. Τίποτα από όλα αυτά όμως δε θα 'χε συμβεί αν δεν είχε παραβιάσει κατάφορα το πρόγραμμα και τς αποφάσεις του 15ου συνεδρίου
Έλα τώρα στον πίνακα να πεις μάθημα για τις αποικίες της εε στην νότια ευρώπη.

Ανώνυμε χα-χα, εγώ θέλω από κεντρική επιτροπή και πάνω με εννιά δέκατα και να μου ζητήσουν συγνώμη γονυπετείς. Αλλιώς δεν ξαναγυρνάω. Να τους το πεις.

Ανώνυμος είπε...

Τι λες ρε παιδί μου? Έπαθα τόσο μεγάλη ζημιά? Αποκαλύφθηκα,Ε? Μήπως παραβίασα και το καταστατικό του 15ου? Το πρόγραμμα?

Την άποψη του τακιτου για το κόμμα την παράγει και θα την αναπαράγει η νέα, υποτίθεται υπερεπαναστατική, γραμμή απογείωσης από την πραγματικότητα. Όπως θα έλεγε η Αλέκα, είναι αυταπάτη η ελπίδα πως θα αντιμετωπίσουμε τη γραμμή του τακιτου, πρέπει να καταπολεμήσουμε την αιτία που την τροφοδοτεί, δηλαδή τη γραμμή εκείνη που λέει ή μνημόνιο ή σοσιαλισμός, λέγοντας στις μάζες "πεινατε? Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Είναι νομοτέλεια να μας πάρει πίσω τις κατακτήσεις".

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Ποιές αποικίες; Εγώ βλέπω μόνο ιμπεριαλιστικές χώρες κύριε Κρίτσα...

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά συγγνώμη που θα επιμείνω. Αν ξέρει κανείς αν μπορούν να στείλουν επιστολή-όχι απαραίτητα για να δημοσιευτεί- κ φίλοι του κόμματος στον προσυνεδριακό διάλογο ας μου απαντήσει. Δεν το ρωτώ από κάποια σκοπιμότητα δεν ξέρω αν το εξέλαβε κανείς ως κάτι τέτοιο. Ούτε κ το ρωτώ για να το κρίνω.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Α κύριε ανώνυμε, αυτά δεν τα μάθατε στο δικό μου μάθημα. Τα παράπονά σας στον ινστρούχτορα που σας τα δίδαξε.

Μηδέν και στη γωνία μαζί με τους άλλους

Ανώνυμος είπε...

Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις...

Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ είπε...

Με αφορμή αυτή σου την ανάρτηση μπήκα στο τριπάκι να διαβάσω κι εγώ το προσυνεδριακό του 96 και συνέχισα μετά και με του 2000 ο οποίος είναι εξίσου ενδιαφέρον.Αν και πέρασαν μέρες απ'την ανάρτηση παραθέτω εδώ δύο παρεμβάσεις που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες για όσους θέλουν και τύχει να τις δουν. Η πρώτη του Θανάση Παπαρήγα http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=520025&publDate=7/11/2000 και η άλλη του Γρηγόρη Γρηγοριάδη http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=551887&publDate=25/11/2000

Ανώνυμος είπε...

Ε όχι και στο ίδιο ποστ ο Γρηγοριάδης με το Θανάση τον Παπαρήγα... Ο ένας τα πίστευε ο άλλος έκανε ... τακλάδες.

Τελικά λέτε πίσω από τους ΣΥΡΙΖαιους, ΠΑΣΟΚους, φραξιονιστές, αντιπολιτευόμενους να είναι ο ... Παπαρήγας;

Ανώνυμος είπε...

Σφυροδρεπανε δεν ειναι λιγο γελοιο να ανοιγεις συζητηση με σχολια που δεν δημοσιευεις ? Μην απαντας καθολου αλλιως γαμας και συ λιγο την κουβεντα. Δικαιωμα σου βεβαια δικο σου το μαγαζι απλα δεν νομιζω οτι μπορει καποιος να παρακολουθησει αυτη την αντιπαραθεση.

makis είπε...

τελικά με όλη αυτή τη χαρωπή παρελθοντολογία παρασύρθηκα...και ξέχασα να ρωτήσω:η κε του κκε τα τελευταία δέκα χρόνια (το νούμερο είναι χαλαρό) εφάρμοζε το πρόγραμμα του κόμματος?τι γίνανε οι στόχοι του?δεν πάλευαν γι αυτό οι κομμουνιστές 16 χρόνια? αν δεν ήταν σωστό ,θα απολογηθεί κανένας που μας το φόρτωσε?η θέση ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗ,ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΚΚΕ του τελευταίου χρόνου με μια μαγική χωροχρονική στρέβλωση ήταν εντέλει συνεπής με το πρόγραμμα του 19ου?είχε δίκιο ο Γράψας? ήμασταν όλοι οπορτουνισταί?

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδη εσυ Μακη, περιμενεις απο την ΚΕ (για την οποια τρεφεις τα "καλυτερα" αισθηματα) να σου πει αν το προγραμμα του 15ου ηταν καλο? Κι απο ποιον ζητας συγγνωμη που στο φορτωσε? Απο την ΚΕ ή απο τα μελη του ΚΚΕ που το ψηφισαν? Ενας ενας ολοι οι κουκουεδες να ζητησετε συγγνωμη απο το Μακη για το προγραμμα του 15ου παρακαλω. Καλα, αν ειστε τοσο αστειοι απο τωρα, θα μας πεθανετε στα γελια τον απριλη.

Ανώνυμος είπε...

To βρήκα στον εργατικό αγώνα, αλλά είναι Λένιν, δε φαντάζομαι να πειράζει λοιπόν. Και έχει όντως στενή σχέση με όλα τα σημερινά επίδικα:«Ο μαρξισμός απαιτεί σαφή διαχωρισμό του προγράμματος-μάξιμουμ από το πρόγραμμα-μίνιμουμ. Μάξιμουμ είναι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, που είναι ακατόρθωτος χωρίς την εξάλειψη της εμπορευματικής παραγωγής. Μίνιμουμ είναι οι μετασχηματισμοί που μπορούν να γίνουν και μέσα στα πλαίσια της εμπορευματικής παραγωγής. Το μπέρδεμα του ενός με το άλλο οδηγεί αναπόφευκτα σε κάθε λογής μικροαστικές και οπορτουνιστικές ή αναρχικές διαστρεβλώσεις του προλεταριακού σοσιαλισμού, συσκοτίζει αναπόφευκτα το καθήκον της κοινωνική επανάστασης που πραγματοποιείται με την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο» (Άπαντα, Εκδόσεις Σ.Ε., τόμος 13ος, σελ. 401).

Π.Δ.

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν θέλω να κάνω μια πρόταση στον διαχειριστή του ιστολόγιου επί της διαδικασίας, όπως λέγαμε και στις ατέρμονες φοιτητικές συνελεύσεις των νεανικών μου χρόνων.

Δεν έχω αμφιβολία ότι μια συζήτηση με θέμα σαν κι αυτό της παρούσας ανάρτησης οξύνει τα πνεύματα, ενεργοποιεί υπέρ του δέοντος το θυμικό και τροχοπεδεί το λογικό με αποτέλεσμα να πέφτουν και χαρακτηρισμοί υβριστικοί και κατηγορίες ασύστατες και επιθέσεις (π. χ. ο ισχυρισμός ότι ο μακαρίτης ο Θανάσης ο Παπαρήγας έκανε «τακλάδες» είναι απαράδεκτος καθότι αθεμελίωτος). Αυτό είναι πρόβλημα, αλλά όχι αξεπέραστο, γιατί στην πορεία της συζήτησης κι οι θέσεις κι οι απόψεις ξεκαθαρίζουν κι όσοι παραφέρονται αυτοαποκαλύπτονται. Εντάξει, δεν είναι όλα μέλι-γάλα, αλλά κάτι βγαίνει από την κουβέντα, και για τους μεν και για τους δε (ελπίζω…). Έπειτα όλοι παραφερόμαστε και πρώτος αυτός που γράφει αυτές τις γραμμές. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω…

Τα πράγματα όμως είναι εντελώς διαφορετικά όταν εκτοξεύονται ανοιχτές απειλές του τύπου: «Αλλά για μερικούς από τους αρχικνίτες, […] θα το κρυφοφχαριστιόμουνα να τους κυνηγάει ο κόσμος με τίποτα ματσούκια καμιά δόση…» και του τύπου «Φλωρακικοί και νεοτροτσκιστές ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τη μεγάλη “μάχη του προγράμματος” […]».

Φορέας τέτοιων και άλλων ανάλογων χυδαίων, ιταμών και ειδεχθών απειλών στο παρελθόν είναι ο —επιεικώς— ανεκδιήγητος διαχειριστής του άθλιου ιστολόγιου «Κόκκινο Μετερίζι» ο οποίος είναι συν τοις άλλοις τόσο «ευφυής» που διαλέγει για ψευδώνυμο επιγραφή της αρχικής σελίδας του μίζερου μπλογκ του («τα νιάτα του κόσμου») και νομίζει ότι οι αναγνώστες είναι εξίσου με αυτόν βλάκες και δεν θα τον μυριστούνε.

Δεν είναι όμως η πνευματική ένδεια ή —σίγουρο τίποτα δεν είναι την σήμερον ημέραν— η διανοητική καθυστέρηση αυτού του μαοϊστή το πρόβλημα στις συζητήσεις που γίνονται εδώ, μιας και κανένας δεν είναι τέλειος κι ο καθένας έχει τις ελλείψεις του. Το πρόβλημα είναι ότι το υποκείμενο αυτό ηδονίζεται σε βαθμό σαδισμού με την βία και δεν παραλείπει να το εκδηλώνει απειλώντας περίπου άμεσα σχεδόν όλους εμάς που συμμετέχουμε στις διάφορες συζητήσεις. Δεν είναι δηλαδή οι πολιτικές —αν υποθέσουμε ότι έχει κάποιες— απόψεις του, αλλά η κτηνωδία της έκφρασής του, η αναίσχυντη κι επαίσχυντη δήλωσή του ότι «φχαριστιέται» —στα κρυφά βέβαια όπως όλοι οι θρασύδειλοι του φυράματός του— να βλέπει να κακοποιούνται άγρια οι κομμουνιστές και η πρωτοφανής αναφορά του σε μαχαιρώματα. Όλα αυτά γίνονται μεν κάτω από το γνωστό στους παλαιότερους καμουφλάζ του ψευδεπίγραφου «μαχητικού αντιρεβιζιονισμού» των ιδεολογικών του ταγών (βλ. Μάο και πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα), ισοδυναμούν δε στην ουσία με δραστήρια προπαγάνδα που καλεί, προτρέπει κι ενθαρρύνει τα στρώματα, στα οποία απευθύνεται, να κάνουν χρήση ωμής και τυφλής βίας κατά των κομμουνιστών, βίας που φτάνει μέχρι και τις επικίνδυνες για την ζωή και την σωματική ακεραιότητα βλάβες και κακώσεις. Κι εδώ θα διαφωνήσω κάθετα με τον διαχειριστή του ιστολόγιου που θεωρεί «τα σχόλια του οακνίτη» «άκακα κι αβλαβή».

Για να συνοψίσω: Κάτι πρέπει να κάνει ο διαχειριστής για να σταματήσει αυτός ο ψυχανώμαλος και αντικομμουνιστής να μας απειλεί μ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί η υπόθεση έχει παρατραβήξει! Ας μείνει στην στρούγκα του να τα λέει και να αυτοεκτονώνεται (αν και τον τελευταίο καιρό του κολλάνε εκεί πολλοί και διάφοροι κι έχει αρχίσει και τον κόβει άγριος κρύος ιδρώτας) ή, αν δεν έχει να κάνει τίποτα καλύτερο, ας τον λουστεί η «Ο»«Α»«Κ»«Κ»«Ε», της οποίας υποδύεται τον «ανεπίσημο» διαπρύσιο κήρυκα…

makis είπε...

εεεε....ότι είπε ο από πάνω (1:45 π.μ.)

Ανώνυμος είπε...

Θεμελιώδης παρεξήγησις. Από τους 2 δεν εννοώ ότι ο Παπαρήγας είναι αυτός που έκανε τους τακλάδες.

Mea Culpa...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

"Σφυροδρεπανε δεν ειναι λιγο γελοιο να ανοιγεις συζητηση με σχολια που δεν δημοσιευεις ?"

Ναι, αλλά δεν ανοίγω καμία συζήτηση, ειδικά με άτομα που δεν έχουν καμία διάθεση να το κάνουν, όπως μπορείς να διαπιστώσεις παραπάνω. Απλά του άφησα ένα μήνυμα να το διαβάσει, γιατί δεν είχα άλλον τρόπο για να το κάνω.

Πικουλίν, έχουν περάσει ακόμα περισσότερες μέρες από το σχόλιό σου, αλλά έστω κι αργοπορημένα, θέλω να πω α. ότι πολύ καλά έκανες κι ότι β. η κε του μπλοκ θα κάνει το ίδιο, πιθανότατα με όλους τους προσυνεδριακούς που μπορεί να βρει σε διαδικτυακό αρχείο μέχρι σήμερα. Αλλά υπάρχει η σημαντική έλλειψη των επιστολών που δημοσιεύονταν στην κομεπ, που 'χαν και μεγαλύτερη έκταση.