Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές Δημοκρατίες

Στο σημερινό κυριακάτικο ιστορικό ένθετο, η κε του μπλοκ φιλοξενεί μία ακόμα σημαντική δουλειά του άναυδου με την παρουσίαση και μετάφραση ενός ενδιαφέροντος άρθρου για την πορεία της οικοδόμησης και τη δουλειά των κομμουνιστών στις λαϊκές δημοκρατίες -θέμα που επανήρθε στο προσκήνιο με διάφορους τρόπους το τελευταίο διάστημα. Καλή ανάγνωση και κάθε καλόπιστη παρέμβαση στα σχόλια ευπρόσδεκτη.

Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Από τον Άναυδο – Μάιος 2014

1. Εισαγωγικά
Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε το 1953 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών Κόμματων (Cominform) For a Lasting Peace, for a People’s Democracy! τεύχος No. 6 (222), 6 Φεβρουαρίου 1953.

Ο λόγος για τη μετάφραση αυτή το γεγονός ότι πρόσφατα τόσο η ΚΟΕ η μαοϊκή συνιστώσα του Συριζα όσο και οι δοκησίσοφοι του ΕΑ χρησιμοποίησαν το ιστορικό παράδειγμα της Τσεχοσλοβακίας στην προσπάθεια τους να αποδείξουν  ότι υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό.

Οι μεν μαοϊκοί είναι πιο ειλικρινείς όταν γράφουν σε έναν από τα  μπλογκ τους:
(….) Συχνά ακούμε πολλούς αριστερούς και επαναστάτες να λένε “όλα ή τίποτα”, “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση θα λυθούν όλα”. Αγνοούν έτσι όλες τις εφεδρείες που διαθέτει, για συγκεκριμένο, φυσικά, διάστημα, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, προκειμένου να πετύχουν πολύ σημαντικά πλήγματα εναντίον της μεγαλοαστικής και κομπραδόρικης τάξης και του ιμπεριαλισμού, και καπιταλισμού, στρατηγικά. Αδιαφορούν λοιπόν για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την κήρυξη μιας εθνικής και δημοκρατικής επανάστασης που, αν και “στέκεται στο έδαφος της αστικής διαχείρισης”, όπως λένε διάφοροι που λένε “μόνο με το σοσιαλισμό θα λυθούν όλα” (προσοχή: όχι “με τη σοσιαλιστική επανάσταση”), αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να εξαπολυθεί η σοσιαλιστική επανάσταση. Στην πράξη, επομένως, όσοι λένε “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση (ή με το σοσιαλισμό) θα λυθούν όλα”, δεν εργάζονται (αφού δεν εργάζονται για να συγκεντρώσουν τις βασικές προϋποθέσεις) για κανενός είδους επανάσταση.(…)

Οι δε σύγχρονοι αποστάτες γράφουν πιο συνεσταλμένα στο διαβόητο μπλογκ τους ότι:
(…) Εργατοαγροτικές κυβερνήσεις που προέκυψαν εκλογικά σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας ήταν ουσιαστικά (ή κατά προσέγγιση), η κυβέρνηση του Λαϊκού μετώπου στην Ισπανία το 1936, η κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών-κομμουνιστών στην Τσεχοσλοβακία που προέκυψε από τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές στη χώρα αυτή, η κυβέρνηση Αλλιέντε στη Χιλή, οι κυβερνήσεις Τσάβες στη Βενεζουέλα. (…)
(…) Το 1946 στις εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση και τις Εθνικές Επιτροπές το ΚΚ Τσεχοσλοβακίας έλαβε το 40% των ψήφων. Οι εκλογές αυτές αποτέλεσαν το εφαλτήριο για το βάθεμα των μεταρρυθμίσεων σε προοδευτική κατεύθυνση, ενώ συγχρόνως οι αστικές δυνάμεις αντιτάχθηκαν στο νέο πακέτο κυβερνητικών μέτρων (…)

Και οι δύο όψιμοι οπαδοί του Καούτσκι διαστρεβλώνουν κατάφορα την ιστορική πραγματικότητα ξεχνώντας βολικά ότι στην Τσεχοσλοβακία η παρουσία του Κόκκινου Στρατού είχε εξουδετερώσει τις κατασταλτικές δυνατότητες του αστικού κράτους και εμπόδισε τους εκμεταλλευτές να έρθουν ξανά στην εξουσία είτε πάνω στις ντόπιες είτε πάνω στις ξένες λόγχες.   Επιπρόσθετα η οικονομική βοήθεια της ΕΣΣΔ ακύρωσε στην πράξη κάθε προσπάθεια οικονομικού εκβιασμού από την αστική τάξη.

Ο συγγραφέας του άρθρου Αλεξέι Τσεπίσκα γεννήθηκε το 1910 και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Σε ηλικία 19 χρονών έγινε μέλος του ΚΚΤσ.  Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με την δικηγορία. Το 1942 συνελήφθη από την Γκεστάπο και φυλακίστηκε στα στρατόπεδα του Άουσβιτς και του Μπούχενβαλντ μέχρι το τέλος του πολέμου. Το 1947 έγινε υπουργός Εσωτερικού Εμπορίου ενώ το 1948 υπουργός Δικαιοσύνης. Από το 1950 ως το 1956 ήταν υπουργός Άμυνας. Ήταν επικεφαλής της επιτροπής θρησκευτικών υποθέσεων και ο αγώνας του για τον περιορισμό της δύναμης του καθολικού κλήρου  Ως το 1956 ήταν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΤσ. Με την άνοδο των αναθεωρητών στην εξουσία απομακρύνθηκε από τη θέση του υπουργού ενώ το 1963 διαγράφτηκε από το ΚΚΤσ. σαν ένας από τους υπεύθυνους των ‘ακροτήτων’ της περιόδου 1948-1953. Πέθανε το 1990 παραμένοντας πιστός στο κομμουνιστικό ιδεώδες.


2. Για την Ταξική Πάλη στις Λαϊκές δημοκρατίες
Αλεξέι Τσεπίσκα Μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας

Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Ευρώπης λαμβάνει χώρα σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης. Ο Λένιν και ο Στάλιν μας διδάσκουν ότι η μετάβαση από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό δεν μπορεί να προχωρήσει  ειρηνικά χωρίς τη σκληρή ταξική πάλη, μας διδάσκουν ότι η επίτευξη του Σοσιαλισμού γίνεται μόνο με την ταξική πάλη.  Πίσω στο 1919 ο Λένιν αναπτύσσοντας τη θεωρία για τη δικτατορία του προλεταριάτου σημείωνε ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η συνέχιση της ταξικής πάλης του προλεταριάτου με νέες μορφές.

Η ιστορική νίκη του Σοβιετικού Στρατού πάνω στον φασισμό του Χίτλερ ήταν  αποφασιστική προϋπόθεση για τη δημιουργία των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας. Η αδερφική βοήθεια που προσέφερε η κραταιά Σοβιετική Ένωση έσωσε αυτές τις χώρες από τον εμφύλιο πόλεμο και από τη φρίκη της εξωτερικής επέμβασης. Ωστόσο η συνέχιση της ταξικής πάλης με νέες μορφές σε συνθήκες της δικτατορίας του προλεταριάτου όπως υπέδειξε ο Β.Ι. Λένιν είναι χαρακτηριστικό για όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας. Η αντίσταση των εκμεταλλευτών παίρνει διαφορετικές μορφές και εκδηλώνεται στην πολιτική και οικονομική ζωή, και στην ιδεολογική σφαίρα.

Κατάρρευση των αντεπαναστατικών σχεδίων της παγκόσμια αντίδρασης

Έπειτα από την απελευθέρωση των χωρών της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης από τον ηρωικό Σοβιετικό Στρατό οι εκμεταλλεύτριες τάξεις βασιζόμενες στα πολιτικά τους κόμματα προσπάθησαν να αποτρέψουν την δημιουργία του νέου σοσιαλιστικού συστήματος στις χώρες αυτές. Υπολόγισαν στο να διαταράξουν τις δημοκρατικές αλλαγές και να διατηρήσουν τον καπιταλισμό με τη βοήθεια αυτών των κομμάτων. Οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων  επιζητούσαν  δημαγωγικούς λόγους στο κοινοβούλιο να σπείρουν τη δυσπιστία στη δύναμη της εργατικής τάξης, δυσπιστία στα Κομμουνιστικά Κόμματα και τη Σοβιετικής Ένωσης. Η αστική τάξη επικεντρώθηκε στα μη-κομμουνιστικά κόμματα, στα τσιράκια του καπιταλισμού και του φασισμού, στους προδότες του λαού τους οποίους έσωσε από δίκαιη τιμωρία, και στους αντιδραστικούς κληρικούς. Για να οργανώσει  την  αντίσταση στο νέο σύστημα, η αστική τάξη σε όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας στηρίχθηκε στη δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών, τους; δοκιμασμένους υπηρέτες οι του καπιταλισμού και προδότες των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Δεν υπάρχει ούτε μια λαϊκή δημοκρατία στην οποία η εγκληματική δραστηριότητα των αστικών πολιτικών κομμάτων δεν διεξάγεται κάτω από την ηγεσία των επιτιθέμενων ιμπεριαλιστών, των διπλωματικών τους οργάνων και των εκπροσώπων τους. Ήταν μόνο η παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων που στην αρχική  φάση εμπόδισε την αστική τάξη στις Λαϊκές Δημοκρατίες να εξαπολύσει έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με τη βοήθεια της ξένης ένοπλης επέμβασης, από την προσπάθεια για την αποκατάσταση της καπιταλιστικής κυριαρχίας με τη βία, ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα του λαού.






Το αποτέλεσμα των προσπαθειών της αστικής τάξης να οργανώσει αντιλαϊκά πραξικοπήματα και να καταλάβει την εξουσία είναι γενικά γνωστό. Σε όλες τις λαϊκές δημοκρατίες η αστική τάξη, σε τελική ανάλυση, υπέστη ήττα, τα μη-κομμουνιστικά κόμματα εκκαθαρίστηκαν από προδότες και οι  εργαζόμενοι κάτω από την ηγεσία των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, βασιζόμενοι στην ανιδιοτελή εκτεταμένη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης, πήραν το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Σαν αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ενισχύθηκε και αναπτύχθηκε το κράτος της λαϊκής δημοκρατίας σαν μια μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου, που καλείται να συνθλίψει την αντίσταση των ανατραπέντων  εκμεταλλευτριών τάξεων, να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους γύρω από το προλεταριάτο και να οπλίσει την επανάσταση για να αγωνιστεί ενάντια στις ύπουλες μηχανορραφίες του ξένου εχθρού-ιμπεριαλισμού.

Μετά από αυτή την ήττα, η αστική τάξη, ενεργώντας κάτω από τις διαταγές των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, έριξε τις εφεδρείες της στο μέτωπο της ταξικής πάλης. Οι ιμπεριαλιστές άρχισαν να σχηματίζουν τις εφεδρείες αυτές πολύ πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στη διάρκεια του πολέμου και στη μεταπολεμική περίοδο. Πολύ πριν από τον πόλεμο οι οπλαρχηγοί του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου διέκριναν τον κίνδυνο που τα κομμουνιστικά κόμματα αποτελούσαν για την κυριαρχία του παγκόσμιου καπιταλισμού, κόμματα που γίνονταν πιο  ισχυρά χρόνο με το χρόνο και αναπτύσσονταν συνεχώς. Είναι ακριβώς αυτό που εξηγεί γιατί η ιμπεριαλιστική αντίδραση, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα και τρόπους, έστειλε τους πράκτορες, κατασκόπους και προδότες της στα Κομμουνιστικά Κόμματα με σκοπό να τα συνθλίψει από μέσα, να υποσκάψει τη δύναμή τους. Με τον τρόπο αυτό οι ιμπεριαλιστές κατάφεραν να δημιουργήσουν μέσα στα Κομμουνιστικά Κόμματα οργανώσεις για να προωθήσουν την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας Μία μόνο από αυτές τις πέμπτες φάλαγγες  στην υπηρεσία των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών - η συμμορία των κατασκόπων και δολοφόνων του Τίτο – κατάφερε να πετύχει στη μαύρη πράξη της πλήρους προδοσίας των συμφερόντων του λαού. Η αποκάλυψη  της εγκληματικής συμμορίας του Τίτο που βύθισε και πάλι τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας στην ζοφερή καπιταλιστική σκλαβιά ήταν ένα συντριπτικό πλήγμα για τις μηχανορραφίες των εχθρών των δημοκρατικών χωρών του λαού. Η επαγρύπνηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων βοήθησε να ματαιώσει εγκαίρως τις εγκληματικές σχέδια των συμμοριών κατασκοπείας και συνωμοσίας των Ράικ στην Ουγγαρία, Κοστόφ στη Βουλγαρία, Τζότζε στην Αλβανία, Σλάνσκι στην Τσεχοσλοβακία, Γκομούλκα-Σπιτσάλσκι στην Πολωνία.

Η αποκάλυψη της πέμπτης φάλαγγας που είχε οργανώσει ο Σλάνσκι με τις εντολές των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ δείχνει με  εντυπωσιακό τρόπο τις επικίνδυνες μορφές πάλης στις οποίες καταφεύγει ο ταξικός εχθρός προκειμένου να ματαιώσει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Τα ίχνη της εκτεταμένης  αντι-κρατικής συνωμοσίας που ηγούταν ο Σλάνσκι αποκάλυψαν ότι η ανατρεπτική και καταστροφική  δραστηριότητα των συνωμοτών ήταν ένας ζωτικής σημασίας κρίκος στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών ΗΠΑ στην προετοιμασία μιας επίθεσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας. Σε αυτή τη δίκη αποκαλύφθηκε ο ρόλος του διεθνούς Σιωνισμού σαν πράκτορας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, πράκτορας που χρησιμοποιείται από τον εχθρό, προκειμένου να διεισδύσει στα Κομμουνιστικά Κόμματα. Έτσι αυτές οι πέμπτες φάλαγγες, που αποτελούσαν τις εφεδρείες που ρίχθηκαν στη μάχη, ηττήθηκαν επίσης. Οι προσπάθειες των εχθρών της δημοκρατίας και του σοσιαλισμό να καταλάβουν την εξουσία στα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και στις Λαϊκές Δημοκρατίες  απέτυχαν.

Αλλά η ταξική πάλη στις Λαϊκές Δημοκρατίες δεν περιορίζεται απλώς στις προσπάθειες της αντίδρασης να καταλάβει την εξουσία και να αποκαταστήσει τον καπιταλισμό.
Αφού εθνικοποίησαν τη μεγάλης κλίμακας βιομηχανία και τις τράπεζες και αφού κατάργησαν την ιδιοκτησία της γης από τους γαιοκτήμονες, τα κράτη της λαϊκής δημοκρατίας στέρησαν από τους καπιταλιστές και τους γαιοκτήμονες την οικονομικής τους βάση. Αλλά σε αυτές τις χώρες εξακολουθούν να υπάρχουν απομεινάρια των εκμεταλλευτών που τους έχουν κατασχέσει τις επιχειρήσεις τους, πρώην τραπεζίτες και γαιοκτήμονες, μεγαλέμποροι, αντιδραστικοί στρατιωτικοί, η εκκλησιαστική ιεραρχία και αντιδραστικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν οι κουλάκοι, η πιο βάναυση εκμεταλλεύτρια τάξη. Όλα αυτά τα στοιχεία μαζί αποτελούν τους πυλώνες πάνω στους οποίους οι δυτικοί ιμπεριαλιστές στηρίζουν τη υπονομευτική τους δράση ενάντια στις Λαϊκές Δημοκρατίες

Οι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν με κάθε τρόπο να στηρίξουν και να ενθαρρύνουν την αντίσταση αυτών των εχθρικών στοιχείων. Στέλνουν κατασκόπους, δολοφόνους και τρομοκράτες σε αυτές τις χώρες, με σκοπό να παρεμποδίσουν με ανατρεπτικά μέσα την προέλαση  του εργαζόμενου λαού προς τον τελικό του στόχο. Ο στόχος  των δολιοφθορέων-εγκληματιών είναι, κατά πρώτο λόγο το σαμποτάζ στην οικονομική σφαίρα, στη βιομηχανία και τη γεωργία. Οργανώνουν κατασκοπεία και δολιοφθορά σε μύλους και εργοστάσια, στους σιδηροδρόμους και της υπαίθρου, καταφεύγουν στον εμπρησμό, τον εκφοβισμό και τη δολοφονία, επιδιώκουν να κάνουν όσο περισσότερο κακό μπορούν στην οικονομία και με αυτόν τον τρόπο να εμποδίσουν την εγκαθίδρυση της οικονομικής βάσης της νέας, σοσιαλιστικής κοινωνίας, να διαταράξουν την ειρηνική ζωή του εργαζόμενου λαού.

Αλλά οι προσπάθειες των εχθρών να παρεμποδίσουν την ειρηνική σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι μάταιες. Τσακίζοντας την ξέφρενη αντίσταση του ταξικού εχθρού ο εργαζόμενος λαός σε όλες τις Λαϊκές Δημοκρατίες, ταυτόχρονα εκπληρώνει με επιτυχία και υπερκαλύπτει τα εθνικά-οικονομικά πλάνα και με αυτοπεποίθηση προχωρεί προς τα εμπρός προς μια ευτυχισμένη ζωή.

Ένταση της πάλη στο ιδεολογικό μέτωπο

Σκληρή ταξική πάλη είναι επίσης σε εξέλιξη στο ιδεολογικό μέτωπο. Από την πρώτη μέρα της απελευθέρωσης από το σοβιετικό στρατό μια σειρά από χώρες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης από τον χιτλερικό ζυγό, η αστική τάξη, που πολύ πριν από το ξέσπασμα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου είχε παζαρέψει τα εθνικά συμφέροντα των χωρών τους με τους φασίστες του Χίτλερ φασίστες και στη συνέχεια με τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές προσπάθησε  να καλύψει το γεγονός αυτό, και να εξαπατήσει τις μάζες, διασπείροντας ψεύτικες θεωρίες σχετικά με ταξική αρμονία.

Μετά την ήττα του χιτλερικού φασισμού η αστική τάξη στις Λαϊκές Δημοκρατίες προσπάθησε να ισχυριστεί ότι όλοι, χωρίς εξαίρεση, δηλαδή οι εκμεταλλευτές και τα θύματα τους – οι εκμεταλλευόμενοι, υπέφεραν κάτω από το ζυγό του χιτλερικού φασισμού, και ότι όλοι, χωρίς εξαίρεση, πάλεψαν εναντίον αυτού του φασιστικού ζυγού. Με τον τρόπο αυτό η αστική τάξη ήθελε να αποσπάσει την προσοχή του εργαζόμενου λαού από τις εσωτερικές δυνάμεις της αντίδρασης, να τον κάνει να ξεχάσει ότι η αστική τάξη είχε συνεργαστεί με τους τραμπούκους των Ναζί και ότι αργότερα προσπάθησε να υποτάξει τους λαούς στο ζυγό του Αμερικάνικου και Βρετανικού ιμπεριαλισμού, να τους κάνει  να ξεχάσουν τον πόνο, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση που η "ντόπια" αστική τάξη έφερε στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους. Αλλά η αστική τάξη δεν κατόρθωσε να εξαπατήσει τον εργαζόμενο λαό. Χάρη στην αποφασιστικότητα και την επιμονή των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που ηγήθηκαν του αγώνα ενάντια στους καταπιεστές του Χίτλερ, η θεωρία της ταξικής πάλης των Μαρξ-Λένιν έγινε σε όλες τις χώρες το ισχυρό όπλο των εργαζομένων για την απελευθέρωση τους από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Κατέρρευσαν επίσης όλες οι προσπάθειες του εχθρού, που διείσδυσε μέσα στα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα με σκοπό να τους αποσπάσει από τον ηγετικό τους ρόλο στην ταξική πάλη χρησιμοποιώντας την παλιά, εχθρική θεωρία του Μπουχάριν για την ειρηνική εξέλιξη από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η ηττοπαθής θεωρία του Μπουχάριν για την απονέκρωση της ταξικής πάλης κατά την περίοδο της δικτατορίας του προλεταριάτου, που αποκαλύφθηκε και τσακίστηκε από ον σύντροφο Στάλιν, υπέστη επίσης ήττα στις Λαϊκές Δημοκρατίες.

Ο αστικός εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα όπλα που χρησιμοποιούνται από τους εχθρούς του λαού. Η ιστορία διδάσκει ότι η αστική τάξη καταφεύγει στον εθνικισμό, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των μαζών από την ταξική πάλη και να χρησιμοποιήσει το κίνημα της εργατικής τάξης προς το συμφέρον της. Η αστική τάξη στις Λαϊκές Δημοκρατίες προσπάθησε να δράσει με αυτόν τον τρόπο.

Οι εκμεταλλεύτριες τάξεις χρησιμοποιούν ευρέως τον  κοσμοπολιτισμό - το δηλητηριώδες όπλο του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-στην ιδεολογική πάλη. Από τη μια  ο κοσμοπολιτισμός εκδηλώνεται, με το να καλλιεργεί στις μάζες τη δυσπιστία στη δύναμη του λαού, αρνούμενος τον πατριωτισμό, την εθνική υπερηφάνεια και την εθνική συνείδηση,  περιφρονώντας το ρόλο του σοβιετικού σοσιαλιστικού πολιτισμού την τέχνη και την επιστήμη, το ρόλο του προλεταριακής διεθνισμού, και από την άλλη,  καλλιεργεί την μέχρι αηδίας λατρεία του δυτικού τρόπου ζωής, την καπιταλιστική τεχνική την παρακμιακή αστική κουλτούρα και ούτω καθεξής.

Η αστική τάξη για τους εγκληματικούς σκοπούς της χρησιμοποιεί και τον κλήρο που είναι εχθρικός στο σύστημα της λαϊκής δημοκρατία, ιδιαίτερα την αντιδραστική ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας.
Αλλά όλα αυτά δεν βοηθούν τους εκμεταλλευτές. Εκπαιδευμένοι από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, οι εργαζόμενοι στις λαϊκές δημοκρατίες όλο και περισσότερο πείθονται από την προσωπική τους εμπειρία ότι μπορούν να λύσουν σωστά όλες τις ερωτήσεις της ζωής στη χώρα τους μόνο αν καθοδηγούνται από τη διδασκαλία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν.

Ο αγώνας στο ιδεολογικό μέτωπο συνεχίζεται και είναι πολύ περίπλοκος. Χρειάζεται να διεξάγουμε μια ανειρήνευτη πάλη ενάντια στην αστική ιδεολογία, να εντείνουμε Κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση  των εργαζομένων

Να εμφυσήσουμε μια νέα εργασιακή πειθαρχία

Η ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας στις λαϊκές δημοκρατίες δεν κατέστρεψε όλες τις ρίζες του καπιταλισμού. Ο Λένιν διδάσκει ότι η μικροαστική τάξη στην πόλη και την ύπαιθρο κάθε μέρα και κάθε ώρα ξερνά από τις γραμμές της καπιταλιστές μικρούς και μεγάλους,  και ότι αυτά τα καπιταλιστικά στοιχεία κάνουν ότι είναι δυνατό για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους. Αυτή η αντίσταση μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με σκληρή ταξική πάλη. Δεδομένου ότι η εργαζόμενη αγροτιά δεν έχει κερδηθεί ακόμα οριστικά στη συλλογική καλλιέργεια, και μέρος της εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται, εμμένοντας στην ιδιωτική ιδιοκτησία, ο ταξικός εχθρός προσπαθεί να προσελκύσει με το μέρος του την εργαζόμενη αγροτιά.

Με την ίδρυση των λαϊκών δημοκρατιών  η εργατική τάξη συνειδητοποίησε ότι ήταν απαραίτητο να κερδίσει στο πλευρό της την εργαζόμενη αγροτιά σαν ένα αξιόπιστο και σταθερό σύμμαχο. Η αγροτική μεταρρύθμιση που πραγματοποιείται σε ευρεία κλίμακα στις λαϊκές δημοκρατίες και η σωστή πολιτική των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στον τομέα της γεωργίας, μια πολιτική που  βασίζεται, αφενός, στο να υποστηρίζει και να πείθει την εργαζόμενη αγροτιά , και από την άλλη, στο να περιορίζει και να εκτοπίσει τα καπιταλιστικά στοιχεία, δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες για να συνδεθεί η εργαζόμενη αγροτιά με  την εργατική τάξη με ισχυρούς δεσμούς και κοινά συμφέροντα

Η ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος στην ύπαιθρο είναι ζωντανή απόδειξη ότι και εδώ, στα πλαίσια της ταξικής πάλης, η αντίσταση των εκμεταλλευτών  ξεπερνιέται και σε όλες τις λαϊκές δημοκρατίες η ιδέα της μεγάλης κλίμακας γεωργία, η από κοινού καλλιέργεια της γης, σημειώνει ταχεία πρόοδο, παρά την ξέφρενη αντίσταση εκ μέρους των κουλάκων.

Όντας νέες οι λαϊκές δημοκρατίες δεν έχουν αρκετούς ειδικούς εργατικής και εργατο-αγροτικής προέλευσης για να δουλέψουν στο κράτος και στη  διαχείριση της οικονομίας . Ως εκ τούτου , είναι υποχρεωμένες να απασχολούν την παλιά διανόηση , τόσο στην κρατική διοίκηση και σε όλους τους κλάδους της εθνικής οικονομίας, να κερδίσουν με το μέρος τους όλους τους έντιμους ειδικούς και τους επανεκπαιδεύσουν. Η απασχόληση των αστών ειδικών κάτω από  την ηγεσία και τον έλεγχο της εργατικής τάξης συνοδεύεται από μια σειρά από δυσκολίες , δεδομένου ότι δεν είναι όλοι όσοι στο παρελθόν εργάζονταν για την αστική τάξη έτοιμοι να εργαστούν τίμια και ευσυνείδητα για τις λαϊκές δημοκρατίες, να μοιραστούν την εμπειρία τους με τους εργαζόμενους. Οι δίκες και ιδιαίτερα η δίκη του κέντρου της αντικρατικής  συνωμοσίας με επικεφαλής τον Σλάνσκι , απέδειξαν ότι ήταν διαμέσου αυτών των αστών ειδικών – δολιοφθορέων που η ανατραπείσα αστική τάξη κατεύθυνε κύριο χτύπημα της στην καρδιά των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας και ανέπτυξε ευρεία ανατρεπτική δραστηριότητα.

Η παγίωση του συστήματος της λαϊκής δημοκρατίας και η επιτυχής ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης- εντυπωσιακή μαρτυρία για την μεγάλη δύναμη των μαρξιστικών-λενινιστικών ιδεών- έχουν ισχυρή επίδραση στην επανεκπαίδευση της παλιάς διανόησης στην  οποία το κράτος της λαϊκής δημοκρατίας παρέχει πρωτοφανείς ευκαιρίες για να εφαρμόσει τις γνώσεις και τις ικανότητες της. Ταυτόχρονα, οι λαϊκές δημοκρατίες εκπαιδεύουν σε ευρεία κλίμακα ειδικούς από τις τάξεις των εργατών και των εργαζομένων.

Μία από τις κύριες μορφές της ταξικής πάλης στην εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτου είναι η εμφύσηση μιας νέας πειθαρχίας. Ο Λένιν έγραφε: "Μήπως η  ταξική πάλη κατά τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό δεν έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι είναι απαραίτητο να προασπίζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ενάντια στις καταπατήσεις από μια χούφτα, από ομάδες και τμήματα των εργαζομένων που προσκολλώνται με δύναμη στις καπιταλιστικές συνήθειες και  κοιτούν το σοβιετικό κράτος με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν: να δώσει σε ‘αυτό’ όσο το δυνατόν λιγότερα και στη χειρότερη δυνατή ποιότητα, και να αρπάξει από  ‘αυτό’ όσο το δυνατόν περισσότερα ".
Η εκπαίδευση στο πνεύμα της νέας πειθαρχίας είναι ένας αγώνας για μια σοσιαλιστική στάση απέναντι στην εργασία, απέναντι στο κράτος και τη δημόσια περιουσία, ένας αγώνας ενάντια στις επιβιώσεις της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, ενάντια στον εγωισμό της ατομικής ιδιοκτησίας, κ.λπ.
Για να εμφυσήσει τη νέα, συνειδητή πειθαρχία, το Κόμμα και το κράτος χρησιμοποιεί σαν κύριο όπλο του, το όπλο της πειθούς. Είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι κάθε εργαζόμενος θα πεισθεί ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδομηθεί χωρίς συνειδητή πειθαρχία. Θα πρέπει να διεξαχθεί ένας πεισματικός αγώνας για συνειδητή πειθαρχία έως ότου κάθε εργαζόμενος πειστεί ότι η κακή στάση απέναντι στην εργασία από την πλευρά του, βοηθά μόνο το ταξικό εχθρό.

Ανεκτίμητη η σημασία της βοήθειας και της εμπειρίας της ΕΣΣΔ.

Η εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης, η χώρα στην οποία έχουν καταργηθεί οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, έχει μεγάλη σημασία για τους εργαζόμενους στις λαϊκές δημοκρατίες που προχωρούν στο δρόμο προς το σοσιαλισμό. Από αυτή την εμπειρία μαθαίνουν πώς να πολεμούν ενάντια στους ταξικούς τους εχθρούς και να τους νικούν. Η βοήθεια  και η στήριξη που παρέχει η Σοβιετική Ένωση δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους σε αυτές τις χώρες α να αντιμετωπίσουν με επιτυχία όλες τις δυσκολίες και να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια στον αγώνα για τη νέα ζωή, για το Σοσιαλισμό.
Σε αντιδιαστολή με το σοβιετικό λαό που, μετά τη νίκη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, έπρεπε να παλέψει ενάντια στους εχθρούς στα μέτωπα του εμφυλίου πολέμου, ενάντια στην ένοπλη επέμβαση των ιμπεριαλιστών, οι εργαζόμενοι στις λαϊκές δημοκρατίες, χάρη στη Σοβιετική Ένωση, γλίτωσαν από αυτό. Αν δεν υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, τότε οι ιμπεριαλιστές, αναμφίβολα, ακριβώς όπως έκαναν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, θα είχαν οργανώσει χωρίς να διστάσουν κοινή επέμβαση ενάντια στις λαϊκές δημοκρατίες για να συντρίψουν τις δυνάμεις της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού

Η απελευθέρωση των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας από τον ηρωικό σοβιετικό στρατό δημιούργησε ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες για τους εργαζόμενους ώστε να αναμετρηθούν με τους δικούς τους εκμεταλλευτές, χωρίς εμφύλιο πόλεμο. Είναι αυτονόητο, ωστόσο, ότι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη, κάτω την ηγεσία των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες σκληρής και πολύπλοκης ταξικής πάλης στην πολιτική, οικονομική και ιδεολογική σφαίρα. Σε αυτόν τον αγώνα επιτεύχθηκε η ενότητα της εργατικής τάξης η οποία κέρδισε στο πλευρό της την πλειοψηφία του πληθυσμού, και το σύστημα της λαϊκής δημοκρατίας θριάμβευσε.

Το γεγονός ότι οι λαϊκές δημοκρατίες στο δρόμο προς το σοσιαλισμό όχι μεμονωμένα, αλλά στο ενωμένο στρατόπεδο των φιλειρηνικών κρατών, βασιζόμενα στην ισχύ της Σοβιετικής Ένωσης είναι  αποφασιστικός παράγοντας στην σκληρή πάλη ενάντια στους  εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.

Είναι αναγκαίο να τονιστεί ιδιαίτερα η τεράστια σημασία της οικονομικής ενίσχυσης που παρέχει η Σοβιετική Ένωση σε όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας. Ο  οικονομικός αποκλεισμός μέσω του οποίου ο ιμπεριαλιστής ποντάρει για να στραγγαλίζει τις χώρες που έχουν βάλει τέλος στην κυριαρχία των καπιταλιστών, μετατράπηκε σε φιάσκο. Οι χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου έχουν ενώσει τις δυνάμεις στον οικονομικό τομέα και έχουν δημιουργήσει την οικονομική τους συνεργασία και την αμοιβαία βοήθεια. Η συνεργασία αυτή βασίζεται στην ειλικρινή επιθυμία να βοηθήσει ο ένας τον άλλον για  να επιτευχθεί μια κοινή οικονομική πρόοδος. Στην πραγματικότητα, όπως επισημαίνει ο σύντροφος Στάλιν, πραγματοποιήθηκε όχι ο στραγγαλισμός αλλά η ενίσχυση της νέας παγκόσμιας αγοράς.

Αυτές οι ιδιομορφίες της  ταξικής πάλης στις λαϊκές δημοκρατίες δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι οι εργαζόμενοι στις χώρες δεν θα αντιμετωπίσουν την εντατικοποίηση της ταξικής πάλης κατά τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Είναι αδύνατο να οικοδομήσουμε το νέο κοινωνικό σύστημα, χωρίς την ολοκληρωτική κατάργηση των εκμεταλλευτριών τάξεων γενικά. Και οι εκμεταλλεύτριες τάξεις δεν μπορούν να καταργηθούν εν μία νυκτί - αυτή είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει μια ολόκληρη ιστορική περίοδο. Ο Λένιν έγραφε: ‘Η κατάργηση των τάξεων είναι ένα θέμα μακράς, δύσκολης και επίμονης πάλης των τάξεων, η οποία, μετά την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, μετά την καταστροφή του αστικού κράτους, μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου, δεν εξαφανίζεται (όπως οι χυδαίοι εκπρόσωποι του παλιού σοσιαλισμού και η παλιά σοσιαλδημοκρατία φαντάζεται), αλλά απλώς αλλάζει μορφές, και από πολλές απόψεις, γίνεται πιο έντονη’.

Σε αυτή την περίοδο, η εργατική τάξη διεξάγει έναν πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό αγώνα, αλλά ήδη με τη βοήθεια των νέων μεθόδων, νέων μορφών και με τη βοήθεια των οργάνων της κρατικής εξουσίας

Ανεβάστε την επαναστατική επαγρύπνηση!

Η εμπειρία της ταξικής πάλης που διεξήγαγαν οι εργαζόμενοι της Σοβιετικής Ένωσης,  καθώς και την πορεία της ταξικής πάλης στις λαϊκές δημοκρατίες επιβεβαιώνει πλήρως την άποψη ότι η ταξική πάλη κατά τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, δεν  πεθαίνει και να αποδυναμώνεται, αλλά, αντιθέτως, φουντώνει και γίνεται όλο και πιο έντονη. Οι εκμεταλλεύτριες τάξεις και οι συνεργοί τους, με την υποστήριξη και την παρακίνηση των δυτικών ιμπεριαλιστών, δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με το γεγονός ότι οι λαϊκές δημοκρατίες έχουν πάρει το δρόμο της ελεύθερης, δημοκρατικής και σοσιαλιστικής ανάπτυξης. Η αντεπαναστατική, εχθρική και τρομοκρατική δραστηριότητα των εχθρών του σοσιαλισμού στις λαϊκές δημοκρατίες επιβεβαιώνει πλήρως τη γνωστή θέση του  συντρόφου Στάλιν ότι ‘Δεν έχουν υπάρξει περιπτώσεις στην ιστορία όπου οι ετοιμοθάνατες  τάξεις έχουν αποχωρήσει οικειοθελώς από τη σκηνή.  Δεν έχουν υπάρξει περιπτώσεις στην ιστορία όπου η ετοιμοθάνατη αστική τάξη να μην έχει ασκήσει όση ισχύ της απομένει για να διατηρήσει την ύπαρξή της .... η προέλαση μας, η επίθεση μας θα περιορίσει  κι θα ξεζουμίσει τα καπιταλιστικά στοιχεία αλλά αυτές οι ετοιμοθάνατες τάξεις θα συνεχίσουν την αντίσταση τους’.

Η αυξανόμενη δύναμη του συστήματος της λαϊκής δημοκρατίας, οι  επιτυχίες στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, που αποτελούν σημαντική συμβολή στην υπόθεση της εδραίωσης του στρατοπέδου της ειρήνης και της δημοκρατίας, προκαλούν το κτηνώδες μίσος και την εχθρότητα, τόσο των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών όσο και των απομειναριών των ανατραπέντων  εκμεταλλευτριών τάξεων στο εσωτερικό των λαϊκών δημοκρατιών. Η ξέφρενη αντίσταση των ηττημένων αντιδραστικών  και εκμεταλλευτών εξηγείται όχι από το γεγονός ότι αυτές οι τάξεις γίνονται πιο ισχυρές, αλλά από το γεγονός ότι, όλο και περισσότερο, γίνονται πιο αδύναμες. Σύμφωνα με τα λόγια του συντρόφου Στάλιν, οι ετοιμοθάνατες τάξεις αισθάνονται ότι ο χαμός τους πλησιάζει, και, κατά συνέπεια, θα αντισταθούν με όλες τους τις δυνάμεις και όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Είναι ακριβώς τώρα που οι ιμπεριαλιστές εγκληματίες, με επικεφαλής τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ στην προσπάθεια τους για παγκόσμια κυριαρχία, ξεδιπλώνουν τις προετοιμασίες για μια νέα παγκόσμια σφαγή, και κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να προωθήσουν την αντίσταση των ανατραπέντων  εκμεταλλευτριών τάξεων.

Στις συνθήκες  όξυνσης της ταξικής πάλης ιδιαίτερη σημασία έχει η ιδεολογική δουλειά των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, η εκπαίδευση των μελών του κόμματος και του συνόλου των εργαζομένων στο πνεύμα του μαρξισμού-λενινισμού, στο πνεύμα της υψηλής πολιτικής επαγρύπνησης και του σοσιαλιστικού πατριωτισμού, η εμφύσηση της αγάπης και της αφοσίωσης για τη δική τους λαϊκή δημοκρατία και τη Σοβιετική Ένωση - προπύργιο της ειρήνης και της ασφάλειας των λαών, ο καλύτερος φίλος των λαϊκών δημοκρατιών.

Η όξυνση της ταξικής πάλης απαιτεί από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, να ανεβάσουν την επαναστατική επαγρύπνηση με κάθε τρόπο. Οποιαδήποτε χαλάρωση της επαγρύπνησης εξυπηρετεί τον ταξικό εχθρό. Η παραμέληση είναι η πιο επικίνδυνη, επειδή πηγάζει από τη εφησυχασμό και αυταρέσκεια που ακολουθούν τις επιτυχίες. Οι εργαζόμενοι στις λαϊκές δημοκρατίες έχουν σημειώσει σημαντική επιτυχία σε όλους τους τομείς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αυτές οι επιτυχίες να οδηγήσουν στην παραμέληση που ο ταξικός εχθρός θα προσπαθήσει πάντα να χρησιμοποιήσει. Είναι επίσης απαραίτητο στο μέλλον, να ενισχυθεί ο κρατικός μηχανισμός με κάθε τρόπο, και ιδιαίτερα αυτά τα όργανα του κράτους που η λειτουργία τους είναι η φύλαξη της εσωτερικής και  εξωτερικής ασφάλειας της χώρας, της δημιουργικής εργασίας των ανθρώπων, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας τους.

Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε τα σοφά λόγια του συντρόφου Στάλιν σύμφωνα με τα οποία ‘η τακτική βάση του επιστημονικού σοσιαλισμού είναι το δόγμα της ασυμβίβαστης ταξικής πάλης, μιας κι’ αυτό είναι το καλύτερο όπλο στα χέρια του προλεταριάτου. Η ταξική πάλη του προλεταριάτου - αυτό είναι το όπλο με το οποίο θα κατακτήσει την πολιτική εξουσία και στη συνέχεια θα απαλλοτριώσει την αστική τάξη, προκειμένου να εγκαθιδρύσει το σοσιαλισμό’.

72 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα συγχαρητηρια μου στον ΑΝΑΥΔΟ για την πολυ καλη δουλεια του. οι προβοκατορες ξεχνανε σκοπιμα την παρουσια του κοκκινου στρατου που απετρεψε αντεπαναστατικες ενεργειες για να μας πουνε οτι οριστε ο ειρηνικος δρομος δεν χρειαστηκε επανασταση. το πρωτο πειραμα ανατροπης εγινε τον ιουνη του 1953 στο αν.βερολινο με οχημα τους οπορτουνιστες μεσα απο το κομμα αποτυχανε γιατι οι κομμουνι στες αντιδρασανε. Στην ουγγαρια το 1956 το πραγμα εγινε χειροτερο. Εχοντας ξηλωσει τον σ. ΡΑΚΟΣΙ και στην θεση του ητανε ο ΙΜΡΕ ΝΑΓΚΙ εγινε γενικη εφοδος για ανατροπη. Αυτα τα γεγονοτα δειχνουνε ξεκαθαρα τη θα ειχε συμβη απο το 1945 αν δεν υπηρχε η ΕΣΣΔ.Και να συμπληρωσω για την ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΟ το ρολο του απεναντι στον ΔΣΕ μετα το 1948.Παρα το οτι καθυστερη σαμε εμεις το 1944 θα ητανε διαφο ρετικη η εξελιξη χωρις την ΠΡΟΔΟ ΣΙΑ. και παλι μπραβο στον ΑΝΑΥΔΟ και σε ολους σας ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Χρησιμο και επικαιρο. Ευγε στον Αναυδο και στο μπλογκ που ανεβαζει τετοια θεματα.

Αναμενω κανενα τρολ του ΜΑ να μας πει κατι για τον "τροτσκιστη, αριατεριστη και σεχταριστη" Τσεπισκα.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Δεν νομίζω ότι η ΚΟΕ είναι στον μλ χώρο πια. Ούτε μαοϊκή είναι η φιλο ΕΕ και φιλο Αμερικάνικη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μην κάνουμε τσουβαλιάσματα και οριζόντιες αναφορές σε ιδεολογίες. Υπάρχουν και κριτήρια τα οποία από ότι έχω καταλάβει στο μπλόγκ σας κουτσοέχετε.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Η εννοια της ΛΔ σε τι διαφερει απο αυτην της δικτατοριας του προλεταριατου?Ο συγγραφεας υπονοει οτι στις ΛΔ υπηρχε συμμαχια με τους αγροτες,αλλα αυτο συνεβη και στην ΕΣΣΔ.Εξ ορισμου η ΕΤ θα εχει την εξουσια με συμμαχους.

Το τελευταιο κομματι του κειμενου,ειναι χαρακτηριστικο των κειμενων της εποχης (αν και δυστυχως το συναντω και σε κειμενα του ΚΚΕ πολλες φορες),δηλαδη προτασεις που ειναι αυτονοητες ή ευχολογια,διανθισμενες με τσιτατα του Σταλιν.Το διαβασα διαγωνια ομολογω.

Πολυ ενδιαφερον κειμενο και συγχαρητηρια στον Αναυδο που για αλλη μια φορα εκανε καλη δουλεια.

Ανώνυμος είπε...

Παίδες λίγο ψιλό άσχετο-σχετικό.

Την Πέμπτη 6:30 έχει εκδήλωση για την γραφειοκρατία στην ΕΣΣΔ με ομιλητή τον Παυλίδη,στο στέκι του ΝΑΡ,πίσω από την Θεολογική.

-άσχετος-

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΧΕΤΟΣ. το γνωριζουμε το αντικομ μουνιστικο ποιημα του ναρ για την γραφειοκρατια που ταχα ξεκινησε να γιγαντωνεται μετα τον θανατο του ΛΕΝΙΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας την παρουσίαση, δεν βλέπω με τι τρόπο καταρρίπτει αυτό που γράφουν από την ΚΟΕ σαν εισαγωγή στα άρθρα του Γκότβαλντ, σε σχέση με την "εθνική και δημοκρατική επανάσταση", ή από τον ΕΑ σε σχέση με το ενιαίο μέτωπο.

1) Δεν ξέρω τι σχέση έχει το ενιαίο μέτωπο με την "εθνική και δημοκρατική επανάσταση" που γράφει η ΚΟΕ (η οποία κηρύσσεται, lol, ενώ η σοσιαλιστική "εξαπολύεται", wtf?). Από το απόσπασμα, μάλλον όχι και η καλύτερη. Ξέρω όμως ότι αν θέλουν να λέγονται επαναστάτες ή κομμουνιστές, θα πρέπει να τους προβληματίσει η κριτική που απηύθυνε ο Βλαδίμηρος στους σπαρτακιστές όταν εκείνοι ήταν η αριστερή πτέρυγα του SPD μεσούσης του πολέμου.

2) Το ενιαίο μέτωπο και η ενδεχόμενη κυβέρνησή του να αναγάγεται σε κοινοβουλευτικό δρόμο, πόσο δε μάλλον ειρηνικό (παρότι δεν διατυπώνεται ρητά από τον Άναυδο) νομίζω ότι αποτελεί απόρριψη της γραμμής "αιχμής" της 3ης Διεθνούς ως οπορτουνισμό/μπερνσταϊνισμό. Και λέμε για την γραμμή με την οποία τα κομμουνιστικά κόμματα συγκροτήθηκαν σαν μαζικά κ.ν.τ. ή που πορεύτηκαν μετά τα μέσα του '30 ενάντια στο φασισμό. Αυτή την αναγωγή την θεωρώ λάθος και μια τέτοια απόρριψη του ενιαίου μετώπου είναι οπορτουνισμός.

3) Η κατηγορία για ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο στο ενιαίο μέτωπο είναι για γέλια, αν αναλογιστούμε το ότι αυτό προέκυψε το '20 στην Γερμανία, με παρουσία του, πλέον μικρότερου, στρατού στην εσωτερική καταστολή, τις λευκές φρουρές-ναζισταριά να ξαναπιάνουν δουλειά (σε επίπεδα εφάμιλλα της προηγούμενης χρονιάς).

4) Η δεύτερη παράγραφος (για τον λόγο της μετάφρασης) είναι ένα μπλέντερ που χωράει τα πάντα. Το ενιαίο μέτωπο όπως εκφράστηκε ιστορικά στις αρχές του '20 (3ο+4ο Συνέδριο Κομιντέρν), το πως αυτό εκφράστηκε από τα μέσα του '30 (7ο Συνέδριο Κομιντέρν), το πως ελπίζει να το διατυπώσει ο Καλτσώνης ή whoever σήμερα, η σοσιαλδημοκρατία της τότε φρέσκα χρεοκοπημένης 2ης Διεθνούς, το ρεύμα του ευρωκομουνισμού ή ο συριζα σήμερα.
Και η εισαγωγή της ΚΟΕ σε εκείνη την ανάρτηση δεν πάει πίσω...

5) Όταν γράφει ο Τσεπίσκα ότι "Ήταν μόνο η παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων που στην αρχική φάση εμπόδισε την αστική τάξη στις Λαϊκές Δημοκρατίες..." υποθέτω ότι την αρχική φάση την εννοεί μέχρι το '47~'48. Δυστυχώς, δεν αναφέρεται σε λεπτομέρειες για να στηρίξει αυτή την διατύπωση (αν και τη θεωρώ προφανή).
Οι περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται είναι από το '48 και μετά, με αυτή του Σλάνσκι νομίζω το '51. Πάλι δεν αναφέρει λεπτομέρειες γιατί λόγω του χαρακτήρα του άρθρου του, ο Τσεπίσκα δεν ενδιαφέρεται να αποτελέσει πηγή για κάποιους που τα μελετάνε 60 και, χρόνια αργότερα...
Όπως και να 'χει, ότι αναφέρει ο Τσεπίσκα δεν αποτελεί "αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με τη βοήθεια της ξένης ένοπλης επέμβασης", κάτι το οποίο δεν ισχυρίζεται ούτε και εκείνος. Διευκρινιστικά, η παρουσία του σοβιετικού στρατού μέσα στην Τσεχοσλοβακία μεταπολεμικά τελειώνει το Δεκέμβριο του '45, όταν αυτός αποσύρεται.

Ντακ (to be continued)

Ανώνυμος είπε...

Όταν λες ποίημα, εννοείς με στίχους? Γιατί προ δεκαετίας τους θυμάμαι να ασκούνταν κατά βάση στην τέχνη του αστειάτωρα. Σαν τον Σεφερλή, αν τύχαινε και γέλαγες θα ήταν λόγω του γελοίου της όλης φάσης και όχι του ανέκδοτου.
Αν "μετρήσανε βήματα" και άρχισε να δεινοπαθεί η στιχουργική.... Please βάλε link αν είναι κάτι τέτοιο ΟΚ με τον Απολίθωμα.

Ντακ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Τον αδικεις τον Παυλιδη Παναγιωτη.Το βιβλιο του για την γραφειοκρατια παντως,αν και μικρο,ειχε επιστημονικη επαρκεια γιατι εστιαζε στις αντικειμενικες συνθηκες του σχηματισμου και της δρασης της γραφειοκρατιας,σε αντιθεση με ψυχολογιστικες,προσωποκεντρικες ή αναρχικες προσεγγισεις που βλεπουμε 99 στις 100 φορες απο δεξιους και αριστερους αναλυτες.Ηταν κατι πανω στο οποιο μπορουσε να συζητησει κανεις,χωρις υστεριες.Δεν ξερω ομως,γενικα την πολιτικη του σταση και θεσεις.

Και αν δουμε πως τελικα εγιναν οι ανατροπες,αυτο που εγινε ηταν οτι τα παρασιτικα στοιχεια που εθρεψαν στον κορφο τους τα ΚΚ,ανετρεψαν εκ των εσω το συστημα του σοσιαλισμου,γιατι το πλαισιο του ηταν ασφυκτικο για τις μπιζνες τους(οχι ομως και απαγορευτικο οπως φανηκε),και δεν ανατραπηκε απο πληθη ξεβρακωτων προλεταριων οπως θελει η Δυση να πιστευουμε.

Εδω εχουμε την εξης διαλεκτικη αντιστροφη:Το ΚΚΕ που υποστηριζε αυτα τα κρατη,που οι αλλοι παρουσιαζαν ως κρατικοκαπιταλιστικα,δεχεται εκ των πραγματων την υπαρξη μιας τετοιας γραφειοκρατιας και την θεωρει υπευθυνη για την ανατροπη,και ας μην χρησιμοποιει τον ορο της γραφειοκρατιας.

Αντιθετα,οι ανανεωτες,το εξωκοινοβουλιο κλπ,αν και κατηγγειλαν την γραφειοκρατια χρονια πριν το '89 (χωρις ομως να μπαινουν στην ουσια του ζητηματος),δεν την θεωρησαν υπευθυνη για την τελικη ανατροπη των σοσ. καθεστωτων,αλλα ευθυγραμμιστηκαν με την εκδοχη της Δυσης,περι λαικων επαναστασεων που εδιωξαν την κοκκινη χουντα.

Ανώνυμος είπε...

Τα μπράβο στον Άναυδο έχουν γίνει ρουτίνα πια, πρέπει να λέγονται όμως.

Πάρα πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, με πολύ καθαρή ματιά ο Τσεπίσκα.

Διαγράφτηκε βλέπω. Παρέμεινε όμως ως το τέλος πιστός στο κομμουνιστικό ιδεώδες. Μπαίνουν κάποια ερωτήματα ας μείνω όμως σε ένα. Πώς θα έπρεπε να κινηθεί-όντας εκτός κόμματος-κάθε τέτοιος αγωνιστής προκειμένου να αγωνιστεί αποτελεσματικά για το κομμουνιστικό ιδεώδες;

ρα

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)

6) Από την Κίνα και την Αλβανία ή το Βιετνάμ δεν πέρασε ο Κόκκινος Στρατός. Στην πρώτη υπήρξε παρατεταμένος εμφύλιος ('46-'49) με μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις από τα μέσα του '48. Μικρή (τηρουμένων των αναλογιών) συγκαλυμμένη επέμβαση του δυτικού ιμπεριαλισμού. Σε ένταση ο εμφύλιος εκεί δεν εξελίχθηκε όπως ο δικός μας ή ο σοβιετικός. Δεν εννοώ ότι δεν γίνανε μεγάλες μάχες.
Στη δεύτερη ο εμφύλιος έμεινε "χαμηλής έντασης" (όπως και σε όλη την Ευρώπη πλην Ελλάδας) και άνευ ξένης επέμβασης.
Η περίπτωση του Βιετνάμ (απουσία κ.σ.) είναι με μαρτυρική ιμπεριαλιστική επέμβαση δεκαετιών.

Στην Αυστρία η παρουσία του σοβιετικού στρατού (αρχικά σαν άμεση συνέπεια των πολεμικών επιχειρήσεων) ήταν αναμφισβήτητα σημαντική. Η χωρά χωρίστηκε σε ζώνες όπως η Γερμανία, και η τετραχοτομημένη Βιέννη ήταν εμβαπτισμένη στο σοβιετικό τομέα (έκταση 1/3 της χώρας). Η σοβιετική στρατιωτική παρουσία τερματίστηκε 10 χρόνια μετά τον πόλεμο, το '55. Αλλαγές έγιναν, αλλά Αλλαγή δεν είδε κανένας...
Ο στρατός της Σοβιετικής Ένωσης αποχώρησε από το Ιράν το '46, επανάσταση δεν έγινε πιο πριν, ούτε μετά.

Στη Γιουγκοσλαβία ο Κόκκινος Στρατός ήταν η κύρια στρατιωτική δύναμη στις επιχειρήσεις στα ανατολικά και βορειανατολικά της χώρας, ενώ δεν δραστηριοποιήθηκε πιο δυτικά. Η Κροατία (με σημαντικές φασιστικές άμυνες), όπως και γενικά τα 2/3 και άνω της χώρας, απελευθερώθηκαν χωρίς να τα δει σοβιετικός φαντάρος. Χωρίς ξένη επέμβαση αγγλοαμερικάνων και εδώ. Αν τα κάναν σαλάτα αργότερα, δεν νομίζω να φταίει το ότι δεν ποτίστηκε το χώμα με αρκετό αίμα από προαναφερθέντες φαντάρους ή ότι "από τότε φαινόντουσαν" ή ήταν έμμισθοι πράκτορες.

Αναφέρομε σε αυτά για να καταλήξω ότι ο Κόκκινος Στρατός δεν ήταν "ο κούκος που φέρνει την άνοιξη". Αν δεν είχαν τα φόντα να κάνουν επανάσταση σε μια χώρα ή να προχωρήσουν την επ. διαδικασία πέραν κάποιου σημείου, δεν μπορούσαν να απευθυνθούν στην ΕΣΣΔ για να κάνει "εξαγωγή επανάστασης".
Η όποια αρχική διστακτικότητα της διεθνούς αντίδρασης μπροστά στην γειτνίαση με την σοβιετική στρατιωτική παρουσία, φαίνεται βραχύβια και δια του πειράματος. Λέγε με Κίνα ή Βερολίνο, ή Κορέα κλπ.

Ντακ (to be continued)

Ανώνυμος είπε...

ΓΑΤΟΣ.Δεν θα διαφωνησω. Η απαντηση που δινω δεν ειναι για τον παυλιδη πιστευω αυτο που λες. η διαφωνια μου ειναι πολιτικη με το ναρ και εξηγω Σε καμμια περιπτωση δεν λεω οτι ολα πριν το 1956 ητανε σωστα και δεν υπηρχανε προβληματα απλα τοτε ητανε υπο διωγμο και οπου τα εντοπιζανε τα ξηλωνανε. Αντιθετα με την οπορτουνιστικη επικρατηση αυτα φτασανε να γινουνε επισιμη πολιτικη απο την στιγμη που εφαρμο ζανε νομους της αγορας. Καθαρα πολιτικη διαφωνια και επειδη οπως σου ειπα και αλλη φορα παντα μιλαω μπεσα τα ιδια υποστηριζω απο το 1991 ΦΙΛΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)

7) Η τοποθέτηση ενάντια στο ενιαίο ή/και αντιφασιστικό μέτωπο ειδικά για την μεταπολεμική ευρώπη θέλει μια προσοχή. Το να λέει κάποιος ότι προαπαιτούμενο της νίκης του εργατικού-λαϊκού κινήματος ήταν η παρουσία του Κόκκινου Στρατού καθώς η γραμμή του 7ου Συνεδρίου ήταν οπορτουνιστική, ήταν γραμμή κοινοβουλευτικού-ειρηνικού περάσματος και κατά συνέπεια δεν οδηγεί στο σοσιαλισμό, εκτός από λάθος είναι και επικίνδυνο.
Χωρίς να μπαίνουμε σε πολλές λεπτομέρειες, ο κ.σ. δεν ήταν παντού παρών και αυτό νομίζω επαρκεί για να καταρριφθεί ο ισχυρισμός. Επιπλέον, το ενιαίο/αντιφασιστικό μέτωπο δεν ήταν ευρωκομουνισμός.
Η συμβολή του κ.σ. στην συντριβή της ναζιστικής πολεμικής μηχανής και η μετέπειτα παρουσία του στην κεντρική ευρώπη λοιδορήθηκε ευθύς εξαρχής από την αντίδραση και αποτέλεσε μέρος, της κλασσικής σήμερα, προπαγάνδας ότι τα "καθεστώτα είναι στρατιωτικές δικτατορίες των σοβιετικών", ή "χώρες με σοβιετική κατοχή" (ευρωλυγούρικα αναγνωρισμένο χρόνια τώρα). Υπόκλιση και δικαίωση στη μαύρη προπαγάνδα είναι το να λέει κάποιος ότι η πολιτική του κομμουνιστικού κινήματος ήταν γραμμή ήττας και ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί η νίκη ήταν η "εισαγωγή επανάστασης". Γιατί πάντα ο Καουτσκικός "δρόμος" ήταν γραμμή ήττας (για το λαό).

Ο Άναυδος στις εισαγωγικές παρατηρήσεις του δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο αλλά δεν κλείνει και την πόρτα σε αυτό. Μπορεί να μην του πέρασε καν από το μυαλό. Απλά νομίζω ότι πρέπει να την κλείνουμε την εν λόγω πόρτα, μια που στις μέρες μας αναμοχλεύεται το θέμα.
Ο μακαρίτης ο Τσεπίσκα προφανώς και δεν λέει κάτι αντίστοιχο. Ούτε ταυτίζει το αντιφασιστικό ή το ενιαίο μέτωπο με τη σοσιαλδημοκρατική γραμμή, ούτε καν λέει ότι ο κ.σ. ήταν ο αναγκαίος παράγοντας για την νίκη. Γράφει ότι ο κ.σ. ήταν ο όρος για να αποτραπούν μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις και το αιματοκύλισμα (όπως σε Κίνα ή Βιετνάμ), τον "αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με τη βοήθεια της ξένης ένοπλης επέμβασης" που αναφέρει.
Στο κάτω κάτω και αυτός των αντιφασιστικών μετώπων ήταν.

Ντακ

ΥΓ1: Καλή δουλειά η μετάφραση του Άναυδου. Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετή ξένη αρθρογραφία/βιβλιογραφία μεταφρασμένη.
ΥΓ2: Για να γελάσουμε λίγο και με τους όρους. Το "Αυτές οι ιδιομορφίες της ταξικής πάλης ... δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι οι εργαζόμενοι στις χώρες δεν θα αντιμετωπίσουν την εντατικοποίηση της ταξικής πάλης κατά τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό..." δεν νομίζετε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τρολλάρισμα παλιότερα σε "ζυμώσεις" στα πανεπιστήμια. Γιατί κάποιοι τότε έβλεπαν τους ρυθμούς σπουδών σαν την ταξική πάλη του φοιτηταριάτου...

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη δεν έβαλα την ενημέρωση για να βγάλεις χολή.Απλώς είναι μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με ομιλητή ένα ωραίο αναλυτή.Παπουτσωμένε όντως υπάρχουν αυτές οι απόψεις,πάντως ούτε στο Ναρ ούτε στον Παυλίδη νομίζω να υπάρχουν

-Άσχετος

Ρόκυ είπε...

Παναγιώτη έχεις δίκιο για το ΝΑΡ,όχι όμως για τον Παυλίδη.Οι θέσεις που εκφράζει για την Σοβιετική Ένωση είναι σαφώς πιο κοντά σ'αυτές του ΚΚΕ παρά στου ΝΑΡ,σε βαθμό που απορώ πως γίνεται να τον καλούν κάθε τρεις και λίγο στις εκδηλώσεις τους.Αν τύχει και πέσει ποτέ στα χέρια σου το συγκεκριμένο βιβλίο του διάβασε το,έχει ενδιαφέρον

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΧΕΤΟΣ. Καμμια χολη. Τον παυλιδη δεν τον ξερω και εγραψα και στον ΓΑΤΟ οτι συμφωνω μαζι του. η διαφω νια μου ειναι πολιτικη με το ναρ γιατι μιλαει για καταρευση στην ΕΣΣΔ Και στην ΑΝ.ΕΥΡΩΠΗ. ΡΟΚΥ θα το κοιταξω το βιβλιο σε ευχαριστω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

@ντακ

Η δικτατορια του προλεταριατου μπορει να οικοδομηθει μονο πανω στα ερειπια του αστικου κρατους. Η ιδιαιτεροτητα στις λαικες δημοκρατιες της Αν. ευρωπης είναι ότι το αστικο κρατος στην ουσια τσακιστηκε από τον ΚΣ στην πορεια της απελευθερωσης τους από το ναζισμό. Στο πλευρό του ΚΣ πολέμησαν και οι τσεχοσλοβακικες μεραρχίεςπου ειχαν δημιουργηθει στην ΕΣΣΔ στη διάρκεια του πολέμου και στελεχωθεί από πολιτικους κυρίως πρόσφυγες αλλα και εντος της Τσεχοσλοβακιας υπήρχε ισχυρο ανταρτικο. Άρα η κατίσχυση των κομμουνιστων στις εκλογές του 1948 έγινε δυνατη αφου είχε τσακιστει το αστικο κρατος (με τον οποιο τροπο η ιστορικη συγκυρια επιβαλει.

Οποιαδηποτε βοηθεια μπορουσε να δωσει ο ΚΣ στις χωρες που ενοπλα το προλεταριατο (και οι συμμαχοι του) διεκδικουσαν την εξουσία την έδωσε. Σε Αυστρια, Φιλλανδια αλλα και Γιουγκοσλαβία (οπου εκει οι κομμουνιστες σφαγιαστηκαν και φυλακιστηκαν από τον τιτο) εκ του αποτελεσματος το προλεταριατο δεν σταθηκε ικανο είτε να διεκδικησει ειτε να κρατηθει στην εξουσία. Στις δυο πρωτες τα κκ δεν ειχαν ενοπλες δυναμεις στη δευτερη ήττηθηκαν

Το συμπερασμα συνεπως είναι ότι απαραιτητη προϋποθεση για τη σοσιαλιστικη οικοδομηση δεν μπορει να είναι παρα το τσακισμα του αστικου κρατους και αυτό μπορει να γινει μονο ενοπλα (όχι ειρηνικα).

Το αναλογο της εκκαθαρισης του Σλανσκι είναι η εκκαθαριση του Μπουχαριν το 1938 στη ΕΣΣΔ και αποτελει μια αποδειξη ότι η ταξικη παλη συνεχιζεται και στην πορεια οικοδομηση του σοσιαλισμού.

Ανώνυμος είπε...

Για το θαυμάσιο άρθρο και κάτι με ελληνικό ενδιαφέρον σχετικά με τον Α. Τσεπίσκα:Διαβάζουμε από την αντίστοιχη στήλη της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (10/8/2012) «49 χρόνια πριν»:ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΣΛΑΝΣΚΥ: Βιέννη, 9.- Η τσεχοσλοβακική κομμουνιστική εφημερίς «Ρούντε Πράβο» αναγράφει ότι ο Ρούντολφ Σλάνσκυ (φωτογραφία), πρώην γενικός γραμματεύς του κομμουνιστικού κόμματος της Τσεχοσλοβακίας, ο οποίος εξετελέσθη το 1952, «αποκατεστάθη δικαστικώς». Εις φύλλον της εφημερίδος ληφθέν ενταύθα, αναφέρεται ότι το Δικαστήριον είχε κατά τας τελευταίας εβδομάδας προβή εις την αναθεώρησιν των εκδοθεισών αποφάσεων εναντίον των ηγετών του κόμματος και των κρατικών λειτουργών οι οποίοι ετιμωρήθησαν αδίκως. Η είδησις της εφημερίδος αναμετεδόθη χθες την νύκτα και υπό του επισήμου Τσεχοσλοβακικού Πρακτορείου Ειδήσεων Τσέτεκα, το οποίον προσθέτει ότι ο Αλεξέι Τσεπίσκα, πρώην υπουργός της Αμύνης και ο Βλαντισλάβ Κοπρίβα, πρώην υπουργός της Ασφαλείας έχουν διαγραφή εκ του κομμουνιστικού κόμματος. Αμφότεροι εξεδιώχθησαν του κόμματος διά την ευθύνην των εις τας διεξαχθείσας πολιτικάς δίκας μεταξύ του 1949 - 1954. [Ούτοι] είχον αναπτύξει έκτακτον δραστηριότητα, αναζητούντες δήθεν εχθρούς εις τους κόλπους του κόμματος. Το πρακτορείον αναφέρει ότι οι εκτελεσθέντες αποκατεστάθησαν διότι «αι εναντίον των κατηγορίαι περί εσχάτης προδοσίας, κατασκοπείας και αντεπαναστατικής δραστηριότητος είχον χαλκευθή».
Ο «Τυμβωρύχος»

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Παναγιωτης

Το βιβλιο του Παυλιδη αν ενδιαφερεσαι μπορεις να το διαβασεις απο εδω http://www.scribd.com/doc/172181494/%CE%A4%CE%BF-%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%95%CE%A3%CE%A3%CE%94 ή εδω http://www.ilhs.tuc.gr/gr/Graf.htm

@Ασχετος

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θυμαμαι αν χρησιμοποιει ακριβως τον ορο ''γραφειοκρατια'' ή ''κρατικος καπιταλισμος'' αλλα θυμαμαι αναφερεται σε αυτα ως καταπιεστικα και βαζει την φραση υπαρκτος σοσιαλισμος σε εισαγωγικα.

Πχ απο το πολιτικο πλαισιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 2009

''Πίσω από την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική ρητορεία, ρητά ορίζει ως πρότυπο κοινωνικό τα αυταρχικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

http://www.antarsya.gr/node/100

Θα μου πεις ειναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ,οχι ΝΑΡ,αλλα το ΝΑΡ ειναι βασικη συνιστωσα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

@Αναυδος

2 ερωτησεις

α)Ποια ειναι τα σαμποταζ του Τιτο που αναφερονται?Εγιναν οντως με ευθυνη του Τιτο?

β)Οι παρατηρησεις που κανει ο αρθρογραφος για τον ρολο του Κ.Σ. αν και σωστες,μου δημιουργουν καταθλιψη για την επαναστατικη προοπτικη στην Ελλαδα,γιατι δεν υπαρχει πλεον κατι αντιστοιχο για να μας βοηθησει και ο πολιτικοστρατιωτικος μηχανισμος της Δυσης ειναι πιο ισχυρος και συμπαγης απο ποτε.
Ποσο πιθανη θεωρεις την επικρατηση μιας επαναστασης στην Ελλαδα?Χωρις να εξαρταται απο την απαντηση αυτη,το αν πρεπει να ακολουθησουμε αυτον τον δρομο ή οχι.

Ανώνυμος είπε...

Ο κοκκινος στρατος εκανε ακριβως αυτο που λεει ο Αναυδος, τσακισε το αστικο κρατος στις χωρες αυτες. Αυτο που λεει το ΚΚΕ και για αυτες τις χωρες και γενικοτερα ειναι η νομοτελεια που καθε αυτοαποκαλουμενος κομμουνιστης αποδεχεται αν θελει να ειναι σοβαρος. Οτι αν δεν τσακιστει ενοπλα το αστικο κρατος επανασταση και σοσιαλισμος γιοκ. Τα παραδειγματα αυτων των χωρων και το παραπανω κειμενο επιβεβαιωνουν αυτο το συμπερασμα που δεν ειναι του ΚΚΕ αλλα του θεμελιωδους εργου του Λενιν "Κρατος και Επανασταση". Αυτο ακριβως παραγνωριζε η τακτικη του ενιαιου μετωπου που δεν ηταν ασφαλως ειρηνικος δρομος( το ΚΚΕ δεν λεει κατι τετοιο) αλλα αφηνε ανοιχτες πορτες στον οπορτουνισμο και στη λογικη του ειρηνικου περασματος. Στην ουσια αυτη η τακτικη ειτε παραγνωριζε οτι το αστικο κρατος δεν μεταβιβαζεται στην εργατικη ταξη ειτε παραγνωριζε οτι η επαναστατικη κατασταση δημιουργειται αντικειμενικα. Ακομα και τιποτα απο τα 2 να μην συνεβη ειτε αποδεδειγμενο πλεον οτι η συμμετοχη ενος ΚΚ σε αστικες κυβερνησεις αμβλυνει την ταξικη παλη, αφηνει την εργατικη ταξη ακεφαλη και χωρις οργανωμενη συνειδητη πρωτοπορεια. Το ΚΚ που αναλαμβανει ρολο διαχειρηστη του καπιταλισμου εχει ανοιξει την πορτα στον εκφυλισμο και τον οπορτουνισμο. Ακομα και στην περιπτωση που η μαχη που θα δημιουργηθει εντος του αναμεσα στις συνεπης δυναμεις και τον οπορτουνισμο καταληξη με νικη των συνεπων δυναμεων και αποτροπη της ενσωματωσης του , οι συνεπειες θα ειναι ηδη τεραστιες και για το ιδιο το κομμα και για την εργατικη ταξη οπως εδειξε η ελληνικη εμπειρια.

ratm

Ανώνυμος είπε...

ΓΑΤΟΣ. Σε ευχαριστω για την πληρο φορια. Για τον ΤΙΤΟ που αναφερεις τα γεγονοτα στην ουγγαρια ξεκινησα νε μια μερα μετα την επιστροφη της ουγγρικης ηγεσιας απο το ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ υπαρχει στον 2ο τομο. επισης το βιβλιο μια αλλη ματια στο ΣΤΑΛΙΝ του ΛΟΥΝΤΟ ΜΑΡΤΕΝΣ στην σελ.370 εχει για την προδοσια του ΤΙΤΟ. Και βεβαια τα δικα μας με τον ΔΣΕ μετα το 1948 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

@ΠΓ

1. ο Τιτο δημιουργησε 2 στρατοπεδα συγκεντρωσης για τα μελη και τους οπαδους του ΚΚΓ που αντιταχθηκαν στη στροφη της Γιουγκοσλαβιας προς της ΗΠΑ Σε αυτα μαρτυρησαν περιπου 300,000 ατομα. Πολλοι επιφανεις κομμουνιστες δολοφονηθηκαν ειτε εκτελεστηκαν. Μακρινη αναμνηση των γεγονοτων αυτων ειναι η ταινια του Ε. Κουστουριτσα ο μπαμπας λειπε ταξιδι σε δουλιες

2. Ο Λενιν εγραψε τον ιμπεριαλισμο ακριβως για να αποδειξει τη θεωρια του αδυναμου κρικου που κανει εφικτη την προλεταριακη επανασταση σε μια η σε ομαδα χωρων. Η αναλυση του περιγραφει και σημερα το δρομο για την περιοχη μας και τον υπολοιπο πλανητη

Anef_Oriwn είπε...

Έχω την άποψη ότι η μετάφραση και παρουσίαση του άρθρου του Τσεπίσκα θα ήταν πιο ολοκληρωμένη αν γίνονταν και κάποιες διασυνδέσεις [υπό τη μορφή υποσημειώσεων] με το σήμερα... Αναφέρεται από τον μεταφραστή Άναυδο ότι το άρθρο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 1953, δηλ. πριν 60 χρόνια και βαλε, γι’ αυτό και είναι αναμενόμενο κάποιες εκτιμήσεις του αρθρογράφου που βασίζονταν στην τότε πληροφόρηση, αλλά και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, να έχουν διαφοροποιηθεί ή και να έχουν αλλάξει άρδην...

Γράφει, λοιπόν, κάπου στο κείμενο του ο Τσεπίσκα:
«Η επαγρύπνηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων βοήθησε να ματαιώσει εγκαίρως τις εγκληματικές σχέδια των συμμοριών κατασκοπείας και συνωμοσίας των Ράικ στην Ουγγαρία, Κοστόφ στη Βουλγαρία, Τζότζε στην Αλβανία, Σλάνσκι στην Τσεχοσλοβακία, Γκομούλκα-Σπιτσάλσκι στην Πολωνία»... Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σήμερα για τους πιο πάνω; Να σημειώσω ότι ο Γκομουλκα επανήλθε στην ηγεσία του Πολωνικού Κομμουνιστικού Κόμματος [του ΠΕΕΚ] και της χώρας το 1956 [για να καθαιρεθεί και πάλι αργότερα], ενώ ο εκτελεσθείς βούλγαρος κομμουνιστής Τράιτσιο Κόστοφ [τον οποίο ο αρθρογράφος κατηγορεί ότι υπήρξε μέλος «συμμορίας κατασκοπείας και συνωμοσίας»] αποκαταστάθηκε αργότερα...

Ανώνυμος είπε...

ΓΑΤΟΣ. Εριξα μια γρηγορη ματια στο βιβλιο του παυλιδη και ειχες δικιο αξιζει να διαβαστει περιγραφει το φαινομενο δεν ταυτιζεται με την θε ση του ναρ για καταρευση κραταει ιδια αποσταση και με την ανατροπη. Θα το διαβασω αναλυτικα σε ευχαρι στω και παλι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

@ανευ οριων

ολοι οσοι αναφερονται απο τον Τσεπισκα σαν εχθροι αποκατασταθηκαν αργοτερα με τον ιδιο τροπο που ο Χρ. στο 20 συνεδριο απεκατεστησε τους συνομωτες της δεκαετιας του 1930.

Εδικα ο Γκομουλκα που επεζησε εδειξε κατοπιν το ποιον του (οπως και ο Ναγκυ)

θα επρεπε ισως να βαλω υποσημειωσεις αλλα οπως καταλαβαινεις το εγχειρημα ειναι ερασιτεχνικο και δεν διεκδικει δαφνες πληροτητας

Ανώνυμος είπε...

6.46 Η αποψεις του σ.ΤΣΕΠΙΣΚΑ δικαιωθηκανε απο την ζωη 60 χρονια μετα. Αυτους που κατηγορει για προδοτες και βεβαια αποκατασταθηκανε μετα το 20ο συνεδριο το 1956 και την επικρα τηση του οπορτουνισμου δηλαδη της ιδεολογιας του καπιταλισμου μεσα στο ΚΚ. Αυτοι που διαγραψανε τον συντροφο το 1963 επειδη εκανε δηθεν ακροτητες το 1948 1953 ειναι αυτοι που με σταδιακα βηματα φερανε τον καπιταλισμο και διαλυσα νε το σοσιαλιστικο στρατοπεδο το 1991 ενω ο συντροφος πεθανε το 1990 κομμουνιστης. οποτε τα κολπα κια για νεα στοιχεια δεν παιανουνε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,

Προφανώς με την αναφορά ΣΟΥ στην ώρα κατάθεσης του σχολίου ΜΟΥ [6.46], αλλά και με τα υπόλοιπα που γράφεις, θα αναφέρεσαι σ’ ΕΜΕΝΑ και στα γραφόμενα ΜΟΥ... Διερωτούμαι,
- πρώτον για ποια «κολπα [...] για νεα στοιχεια [που] δεν πιανουνε» μιλάς, και
- δεύτερον, γιατί αρπάζεσαι αντί να συζητήσεις και να παραθέσεις στοιχεία γι’ αυτά που υποβάλλεις; Πώς, ας πούμεν, ο Τράιτσιο Κόστοφ, ο οποίος εκτελέστηκε το 1949 «με σταδιακα βηματα έφερε τον καπιταλισμο και διαλυσε [...] το σοσιαλιστικο στρατοπεδο το 1991»
Ας είμαστε λίγο προσεκτικοί και διαλεκτικοί σ’ αυτά που λεμε ˙ κι ας ψάχνουμε τα πράματα... Δεν πείθουμε με μονοκόμματες δίκην αξιωμάτων κι αφορισμών τοποθετήσεις...

****
Άναυδε,

Η αναφορά ΜΟΥ στον Γκομούλκα έγινε για να δείξω πόσο εύκολα κάποιος, που είχε πέσει σε δυσμένεια και είχε κατηγορηθεί για αντικομματική δράση και ως πράκτορας του εχθρού, μπορούσε να αποκατασταθεί [πολιτικά και κομματικά] και να αναλάβει ξανά ψηλά ηγετικά πόστα. Αυτό σίγουρα ήταν αποτέλεσμα μιας δύσκολης αλλά κι ανώμαλης [όχι υγιούς] κατάστασης μέσα σ’ ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, η οποία [ανωμαλία] με τη σειρά της αποτελούσε απότοκο των πολιτικών αδιέξοδων και σίγουρα και συνεχιζόμενων ταξικών αντιπαλοτήτων που ενυπήρχαν ακόμα μέσα στις νεαρές τότε “Λαϊκές Δημοκρατίες” και αντανακλούσαν και στα Κομμουνιστικά Κόμματα...
Εγώ προσωπικά πιο πολύ στον Κόστοφ ήθελα να εστιάσω... Οι τοποθετήσεις του Τσεπίσκα είχαν βαρύνουσα σημασία το 1953 σε συνθήκες οξείας ταξικής σύγκρουσης και ιμπεριαλιστικής επέμβασης εντός των νεαρών “Λαϊκών Δημοκρατιών”, αλλά δεν γίνεται 60 χρόνια μετά [και με δεδομένη την κατάρρευση εδώ και μια 20ετία του «υπαρκτού σοσιαλισμού»] να μην προβληματιζόμαστε [και να μην ψάχνουμε] για τη ορθότητα αποφάσεων που στοίχισαν μάλιστα και τη ζωή ανθρώπων...

Ανώνυμος είπε...

11.55 Δεν υπαρχει καμμια καταρρευση ολοι αυτοι που κατηγορηθηκανε για προδοσια ειχανε κανει αντεπαναστατικες ενεργειες για να ανατρεψουνε τα καθεστωτα και ητανε πραχτορες του ταξικου εχθρου. Οταν επικρατησε το 1956 ο οπορτουνισμος με το 20ο συνεδριο αυτοι που αναλαβανε, εφαρμοζοντας νομους του καπιταλισμου ΑΝΑΤΡΕ ΨΑΝΕ σταδιακα τα καθεστωτα οτι ακριβως επιχειρησανε να κανουνε οσοι ειχανε εκτελεστει. Ετσι λοιπον αποκαταστησανε τους πραχτο ρες και διαγραψανε το 1963 τον σ.ΤΣΕΠΙΣΚΑ που εμεινε κομμουνιστης μεχρι το θανατο του. Απο την στι γμη που μιλας για καταρρευση ενω προκειται για ανατροπη εισαι ομο ιδεατης τους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Anef_Oriwn είπε...

1. «Δεν υπαρχει καμμια καταρρευση ολοι αυτοι που κατηγορηθηκανε για προδοσια ειχανε κανει αντεπαναστατικες ενεργειες για να ανατρεψουνε τα καθεστωτα και ητανε πραχτορες του ταξικου εχθρου»...
2. «ΑΝΑΤΡΕΨΑΝΕ σταδιακα τα καθεστωτα οτι ακριβως επιχειρησανε να κανουνε οσοι ειχανε εκτελεστει»...
3. «Απο την στιγμη που μιλας για καταρρευση ενω προκειται για ανατροπη εισαι ομο ιδεατης τους»
...

Τοποθετήσεις αντιδιαλεκτικές και έμπλεες αφορισμών και συνθημάτων. Άσε που οι δύο πρώτες με τη ευκολία με την οποία διατυπώνονται και μάλιστα χωρίς τεκμηρίωση προκαλούν και τρόμο κάτι που ΠΟΣΩΣ συνάδει με την ανθρωποκεντρική φύση της Κομμουνιστικής ιδεολογίας...

Δηλώνω απλά βαρεμάρα να μπω σε παιχνίδια λέξεων, αλλά και διαδικασιών για να αποδείξω ότι δεν είναι ελέφαντας και δη με άτομα που θέλουν να λέγονται κομμουνιστές, αλλά έμαθαν να ακούν ΜΟΝΟ τον εαυτό τους. Είναι πραγματικά ηλίθιο να προσπαθείς να κάμεις συζήτηση με κάποιο του οποίου ο λόγος χαρακτηρίζεται κυρίως από επιθετικούς χαρακτηρισμούς και αξιωματικές τοποθετήσεις...
Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες υπήρξε και ανατροπή και κατάρρευση... Η επικέντρωση είτε το ένα είτε στο άλλο αποτελεί εθελοτυφλία και ΚΑΜΙΑ σχέση έχει με τη διαλεκτική. Εξ άλλου ούτε οι αποφάσεις του ΚΚΕ μιλούν μόνο για ανατροπή...
Τελεία [γιατί βαριέμαι]...

Ανώνυμος είπε...

@ Άναυδο

Μου γράφεις ότι η δικτατορία του προλεταριάτου ορθώνεται καταστρέφοντας την δικτατορία της μπουρζουαζίας, aka το κράτος της. Κομίζεις γλαύκας εις τα Αθήνας... Δεν είπα ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και ανάγκη.
Οι περίφημες εκλογές με το 31% γίναν το '46, η επανάσταση στη Τσεχοσλοβακία έγινε το '48. Και η διάλυση του αστικού κρατικού μηχανισμού έγινε τότε. Ο Τσεπίσκα δεν αναφέρεται καν στην διάλυση (και ανασύσταση) του στρατού που έγινε το '48-'49 (ή στα υπόλοιπα). Οι δυτικές πηγές ουρλιάζουν για τον διωγμό των μισών αξιωματικών από το στράτευμα τότε (πολύ κλάμα για τα παιδάκια που πεινάνε, τους αξιωματικούς που απολύονται, με λένε Αρτέμη...)
Μου φαίνεται ότι η χώρα είναι σε επαναστατική κατάσταση από το '47, που αρχίζουν και τα βιολιά του Σχεδίου Μάρσαλ. Η εφαρμογή της γραμμής του μετώπου μέχρι την επανάσταση δεν βλέπω που αντιβαίνει το τσάκισμα του αστικού κρατικού μηχανισμού (έστω αυτού του αποδυναμωμένου από τον πόλεμο προ 2-3 ετών) που γίνεται με την ίδια την επανάσταση.
Το παράδειγμα της Τσεχοσλοβακίας δεν το διαψεύδει.

Ολιγωρίες και καθυστερήσεις στην διάλυση του αστικού κράτους και αδυναμίες στην προώθηση της "δημοκρατικής δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς" όπως την έλεγε ο Βλαδίμηρος, παρέα με άλλα προβλήματα οικοδόμησης, αποτέλεσαν το λίπασμα της αντεπανάστασης του '68. Εμένα μου χτυπάει άσχημα το να πας να κάνεις εκλογές με ενιαία λίστα το Μάιο του '48, ενώ βάζεις απανωτά "γκολ" από το Φλεβάρη. Δε ξέρω, μπορεί να βοήθησε στις άλλες χώρες την αντιμετώπιση της αντικομουνιστικής προπαγάνδας, ενώ θεσμοί δυαδικής εξουσίας να μην είχαν ριζώσει. Κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται σαν καλή ιδέα βραχυπρόθεσμα αλλά μετά... όπως η αλλαγή από παραγωγική βάση σε εδαφική.

Νομίζω θα ήταν καλό να μην υπερτιμάς το πόσο τσακισμένος ήταν ο αστικός κρατικός μηχανισμός και αδύναμες οι εφεδρείες τους, όχι μόνο στη Τσεχοσλοβακία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (ειδικά η Πολωνία μου έρχεται στο νου). Επίσης, δεν πρέπει να υπερτιμάς τις δυνάμεις της επανάστασης. Αν δεν έχεις την απαραίτητη πλειοψηφία που αναλύει ο Λένιν (και για να μην παρεξηγιόμαστε δεν είναι η πλειοψηφία στις εθνικές εκλογές) όταν θα πας να σπάσεις την μετασταθή κατάσταση πραγματοποιώντας το "πραξικόπημα" θα φας τα μούτρα σου και θα πάρεις κόσμο στο λαιμό σου. Για τους τσεχοσλοβάκους η αστική συνέχεια έσπασε με το "πραξικόπημα" Φεβρουαρίου - Ιουνίου του '48. Αν νομίζεις ότι εκεί διαμορφώνονταν νικηφόροι όροι επαναστατικής κατάστασης το '45 με @@δάτο υποκειμενικό παράγοντα, όταν στην χώρα τους δεν υπήρχε το αντίστοιχο της Ελεύθερης Ελλάδας (πρωτοδυαδική εξουσία ας πούμε) ή του ΕΑΜ με μέλη σχεδόν το 1/3 του εθνικού πληθυσμού, τι να πω? Ή αν νομίζεις ότι η επανάσταση έγινε στη Ρωσία με το 20%, πάσο.... (για να μην πιάσουμε και την καυτή πατάτα της κεντικής ασίας).

Ντακ (to be continued)

Ανώνυμος είπε...

(συνέχεια)
Το Τσεχοσλοβάκικο Σώμα Στρατού (δύναμη < 20k), που πολεμούσε στους σχηματισμούς του Κ.Σ. ήταν σε μεγάλο βαθμό επανδρωμένο (το '44) από σλοβάκους πρώην αιχμαλώτους πολέμου, και εθελοντές τσεχικής καταγωγής από την Βολυνία. Νομίζω εξωπραγματικό να θεωρείς ότι όλοι αυτοί κατατάχθηκαν για την ένοπλη ανατροπή της μπουρζουαζίας επιπλέον της νίκης πάνω στο φασισμό.
Οι άγγλοι είχαν προετοιμάσει και εξοπλίσει μια ταξιαρχία τεθωρακισμένων στην Μέση Ανατολή. Η ταξιαρχία μετά από επιχειρήσεις στο δυτικό μέτωπο βρέθηκε με τη λήξη του πολέμου πίσω στη χώρα.
Στην Τσεχία οι αντάρτικοι σχηματισμοί είχαν δύναμη συντάγματος, και με σημαντική παρουσία σοβιετικών πρώην αιχμαλώτων πολέμου.
Στην εξέγερση της Σλοβακίας, οι 50 με 80 χιλιάδες που πολέμησαν συμπεριλάμβαναν κάθε καρυδιάς καρύδι. Το παρών έδωσε και η τσεχική αντάρτικη Ταξιαρχία. Για αυτή τη στιγμή η εξόριστη στην Αγγλία κυβέρνηση ετοιμαζόταν επί ενάμισι χρόνο, και, προφανώς, οι αγγλοαμερικάνοι είχαν παρουσία με την OSS και την SOE.
Ότι είχε απομείνει στη χώρα από τον αστικό πολιτικό χώρο (ειδικά στην Σλοβακία) "τελείωσε με τις σπουδές του" (γιατί και αυτοί μελετάγαν εκείνα τα χρόνια και δεν ξέραν τι γινόταν, ναι, ναι) με τις παραινέσεις των εν Αγγλία αδελφών τους και ότι ερείσματα είχε στον κρατικό μηχανισμό και την κοινωνία (που όπως φάνηκε δεν ήταν μικρά) τα κίνησε για να σώσει την κατάσταση και το τομάρι του μεταπολεμικά.

Αν δεν κάνω λάθος το αντιστασιακό κίνημα στην Σλοβακία ήταν σε υστέρηση σε σχέση με την Τσεχία (ή με την Πολωνία) ενώ η παρέμβαση του ΚΚ Τσ.-σλ. είχε να αντιμετωπίσει πιο μεγάλες δυσκολίες εκεί, προπολεμικά και μεταπολεμικά (η διείσδυση του φασισμού στις μάζες, ανάμεσά τους). Θα μπορούσαμε να ιεραρχήσουμε δυο παράγοντες για αυτό.
Πρώτο, το πως εκμεταλλεύτηκαν οι φασίστες πρωτίστως, αλλά και οι δυτικόφρονες αστοί πολιτικοί δευτερευόντως, το εθνικό ζήτημα των σλοβάκων από το '30.
Δεύτερο, το ανατολικό μισό της Τσεχοσλοβακίας (δηλ η Σλοβακία) ήταν περισσότερο καθυστερημένο οικονομικά και με μεγαλύτερη μικροαστική κοινωνικοταξική σύνθεση ως λιγότερο βιομηχανοποιημένο.

Η μικρή μου εμπειρία μου υποδεικνύει δυσκολίες όταν θα πας να πείσεις για την ανάγκη του κοινού αγροτικού νοικοκυριού τα μικροαστικά στρώματα που ξεπουπουλιάστηκαν από το ναζιστικό υπουργείο οικονομικών και τον πόλεμο όταν επιστρέφει ο δικός τους Ελ. Βενιζέλος από την Αγγλία καβάλα στο άλογο των αμερικάνικων υποσχέσεων...
Η δυσκολία της κατάστασης αποτυπώθηκε και στις εκλογές του '46. Στη σλοβακία το Δημοκρατικό Κόμμα μόνο, δηλαδή οι ξεπλυμένοι στην εξέγερση του '44 αστοί πολιτικάντηδες, πήρε 60%. Επιπλέον κομμάτι της πίττας πήραν και οι άλλοι θιασώτες του "ανήκομεν εις την Δύση".
Τελοσπάντων, ο ζητούμενο είναι ότι μέχρι να εξασφαλιστούν οι όροι ισχύει το "χθες ήταν νωρίς", και αν πας για μαλλί θα βγεις εσύ κουρεμένος και εκείνοι οι ντενεκέδες "από πάνω". Το μέτωπο οι κομμουσιστές το κάνουν για φτάσει η στιγμή του "τώρα είναι η ώρα".

Ντακ

Αναυδος είπε...

ανευ οριων

η αναθεωρηση και η αποκατασταση τοσο των κατηγορουμενων των δικών της δεκαετιας του '30 στην ΕΣΣΔ αλλα όσο και αυτών των Ραικ, Κοστοφ και Σλανσκι εγιναν μετα την πολιτικη στροφη στο 20ο συνεδριο.

η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ορθα η δικτατορια του προλεταριατου εβγαλε απο τη μεση τους παραπανω και λανθασμενα αποκατασταθηκαν απο τους αναθεωρητες.
Ειδικά ο Κοστοφ καταδικαστηκε για συνομωσια με τους τιτοικους με σκοπο την ανατροπη της κυβερνησης Οι διαδοχοι των Δημητροφ Κολαροφ ωστοσο εκλιναν περισσοτερο στις αποψεις του τιτο παρα στη μαρξιστικη-λενινιστικη γραμμη.

Συνεπως το πρωτο βημα ηταν η συκοφαντηση του Σταλιν και η ανευ βασανου αποκατασταση των ομοιδεατων τους. Π.χ. το 1968 ολοι οι καταδικασθεντες στη δικη Σλανσκι αποκατασταθηκαν Ο λογος που ο ιδιος ο Σλανσκι δεν μπορουσε να αποκατασταθει ηταν γιατι αναμεσα στα πειστηρια της δικης ηταν και μηνυμα από το σταθμο της CIA που του εδινε οδηγιες για να αποστατησει !!!

Η διαδοχη κατασταση ηταν αυτή που οδηγησε στην ανατροπη του σοσιαλισμου αρα πολλα από τα πεπραγμενα της πρεπει να αξιολογουνται με προσοχη (για να μην πω με δυσπιστια) Γιατι εντελει ή η καταδικη ηταν σωστη ή ηταν λανθασμενη μεση οδος δεν υπαρχει

Αναυδος είπε...

@ντακ

Επαναλαμβανω το αστικο κρατος και ειδικα οι κατασταλτικες του δυνατοτητες ειχαν συντριβει από την απελευθερωση της χωρας το 1945. Οι οποιοι ελιγμοι που ηταν σε θεση να κανει το ΚΚΤσ πετυχαν γιατι η αστικη ταξη δεν μπορουσε ενοπλα να τους σταματησει ουτε να καταφυγει σε ξενη βοηθεια. Όταν το πεδιο είναι ανοικτο πολλα μπορουν να γινουν όταν μπροστα σου εχεις την δικτατορια των αστων μονο το τουφεκι μπορει να φεριε τη λυση.

αρα το πρωτο καθηκον σημερα ειναι η οικοδομηση της λαικης συμμαχιας τωρα

Ανώνυμος είπε...

6.26. Γνωριζω πολυ καλα τη λενε οι θεσεις του ΚΚΕ για τις ανατροπες και συμφωνω 100%. Η ταξικη παλη στην περιοδο της δικτακτοριας του προλεταριατου συνεχιζετε με αλλες μορφες και παιρνει μεγαλυτερη εντα ση. τα υπολειματα της ταξης που ανατραπηκε προσπαθη παντα να παρει πισω οτι εχασε βοηθουμενη και απο το εξωτερικο. ενας απο τους τροπους ειναι να εισχωρουνε μεσα στα ΚΚ με τη μασκα του οπο ρτουνισμου για να κανουνε την ζημια τετοιοι ητανε ολοι αυτοι που εκτελεστηκαν στην αν.ευρωπη και αυτο αποδειχτηκε περιτρανα οταν το 1956 επικρατησανε στα ΚΚ οι οπο ρτουνιστες τους αποκαταστησανε γιατι ητανε της ιδιας λογικης.απο την στιγμη που ξεκινησανε στην οικονομια να εφαρμοζουνε νομους του καπιταλισμου μπηκανε οι βασεις για το σταδιακο ξηλωμα του συστη ματος. αυτο λεγετε ανατροπη και οχι καταρρευση. 8.39 Αποδειχτηκε περιτρανα απο την ιδια την ζωη οτι οπου γινανε ΜΕΤΩΠΑ με τους οπορτου νιστες εξελιχτηκε σε τραγωδια. πα ντου μα παντου αδυνατισε η αντιμε τωπιση του οπορτουνισμου εισχωρη σε μεσα στα ΚΚ και κατεστρεψε τα παντα. το συμπερασμα ειναι οτι μονο με ΛΑ ΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ενοτητα του λαου στην βαση και αντιμετωπι ζοντας τους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ σαν εχθρους τσιρακια της αστικης ταξης θα μπορεσει η εργατικη ταξη να παρει την εξουσια. καθε σχεση μαζι τους οδηγει τον λαο στον ταφο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Anef_Oriwn είπε...

Άναυδε,

Επανέρχομαι [αναγκαστικά μετά το δικό ΣΟΥ απαντητικό προς ΕΜΕΝΑ σχόλιο] για να σημειώσω μερικά γεγονότα [που αφορούν τον Τράιτσιο Κόστοφ] από καθαρά ιστορική άποψη...
Γράφεις: «... ο Κοστοφ καταδικαστηκε για συνομωσια με τους τιτοικους με σκοπο την ανατροπη της κυβερνησης Οι διαδοχοι των Δημητροφ Κολαροφ ωστοσο εκλιναν περισσοτερο στις αποψεις του τιτο παρα στη μαρξιστικη-λενινιστικη γραμμη»... Θεωρώ ότι η πιο πάνω τοποθέτηση ΣΟΥ,
- είναι πολύ απλουστευμένη,
- βρίσκεται δε σε αντίθεση με άλλες κατηγορίες που ακούστηκαν και ακούονται κατά του Κόστοφ, [όπως ότι υπήρξε μέλος «συμμορίας κατασκοπείας…»], και
- δεν λαμβάνει υπ’ όψη σημαντικά πολιτικά γεγονότα εκείνης της εποχής, όπως την εγγύτητα του ίδιου του Δημητρώφ με τον Τίτο και τις συζητήσεις τους για Βαλκανική Ομοσπονδία.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά γι’ αυτό το θέμα κι αλλά σχετικά ζητήματα που αφορούν τη Βουλγαρία [ας πούμε το για το ρόλο του Τόντορ Ζιήφκοφ την εποχή της καταδίκης του Κόστοφ –είχε επικρίνει το Κόμμα για χαλαρότητα απέναντι στον Κόστοφ- κι ακολούθως την εποχή της αποκατάστασης του –τότε ήταν πλέον ηγέτης του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος και της χώρας], αλλά παρατηρώ ότι η συζήτηση γίνεται αδιέξοδη άρα κι αντιπαραγωγική και δεν βλέπω τον λόγο να τη συνεχίσω...
Απλώς να σημειώσω για καθαρά ιστορικούς λόγους [κι ας κάμει ο καθένας τούς δικούς του συνειρμούς] ότι ο Δημητρώφ πέθανε τον Ιούλη του 1949, ο Κολάροφ τον Γενάρη του 1950, ενώ ο Κόστοφ έπεσε σε δυσμένεια τον Μάρτη του 1949, σταδιακώς περιθωριοποιήθηκε από το Κόμμα και καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε τον Δεκέμβρη του 1949...

Αναυδος είπε...

Ανευ Οριων

πραγματικά προσπαθω να καταλάβω το νοημα της αντιπαραθεσης

Η ο Κοστοφ ήταν ενοχος και καλώς τιμωρηθηκε ή ηταν αθωος και κακως τιμωρηθηκε.

Η δικη μου άποψη ειναι οτι ορθως τιμωρηθηκε και κακως αποκατασταθηκε. Επιπλεον ο λογος της αποκαταστασης του ηταν για να δικαιολογηθει η αναθεωρητικη στροφη μετα το 20ο συνεδριο. Η δαιμονοποιηση του Στάλιν ηταν εκ των ουκ ανευ προυποθεση για να αλλαξει η γραμμη και να φρεναρει ο σοσιαλιστικος μετασχηματισμος στην Αν. Ευρωπη

Ανώνυμος είπε...

3 ιουνη 10.16 αλλο πραγμα ο ΔΗΜΗ ΤΡΩΦ και η βαλκανικη ομοσπονδια και αλλο πραγμα ο σλαβικος εθνικισμος του τιτο. οσο για την αλλοπροσαλη σταση του ΖΙΦΚΩΦ αυτο δεν δικαιωνει σε τιποτα οσους εκτελεστηκαν τοτε και αποκατασταθηκανε μετα το 20ο συνεδριο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

orthodox είπε...

Οι κόκκινοι γλωσσαμύντορες μάλλον τη θεωρητική και ιστορική ένδειά τους επιδεικνύουν.

Η τρέχουσα ανάγνωση λέει πως το κόμμα πήρε λανθασμένες αποφάσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει προβλήματα, και εφάρμοσε νόμους του καπιταλισμού, το οποίο δημιούργησε το έδαφος για την επανεμφάνιση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και οδήγησε τελικά σε αλλαγή εξουσίας.

Οι όροι "ανατροπή" και "κατάρρευση" δεν είναι αντίθετοι, περισσότερο συμπληρωματικά λειτουργούν.
Πρόκειται για ανατροπή, διότι η αστική τάξη που από το 20ο συνέδριο και μετά άρχισε να παίρνει τα πάνω της και να αναπτύσσεται υπόγεια (ερώτηση: η αστική τάξη προϋπήρχε καταπιεζόμενη, ή δημιουργήθηκε απ' την αρχή λόγω των μεταρυθμίσεων του 20ου?) και τελικά όταν απέκτησε την απαραίτητη δύναμη, ανέτρεψε τη σοσιαλιστική εξουσία και εγκαθίδρυσε τη δικιά της.
Και πρόκειται για κατάρρευση γιατί η διαδικασία ενδυνάμωσης της αστικής τάξης έγινε ΜΕΣΑ στο σύστημα, με τους νόμους και τους μηχανισμούς του, με τη βοήθεια της κομματικής καθοδήγησης (η οποία υποστήριζε πως οικοδομεί το σοσιαλισμό ενώ τον υπέσκαπτε). Η κατάρρευση έγινε λόγω της εσωτερικής αντίφασης που υπήρχε ανάμεσα στην αναζωογονημένη αστική τάξη που προσπαθούσε να επιβληθεί στο μηχανισμό και στην εργατική τάξη που χρόνο το χρόνο απεμπολούσε κατακτήσεις της. Ήταν μια πάλη, ταξική πάλη, όπου όμως η εργατική τάξη ήταν μπροστά, είχε το πάνω χέρι (δικό της κράτος!) αλλά διαρκώς υποχωρούσε.
Το ποια λέξη θα χρησιμοποιήσεις έχει να κάνει με το πού εστιάζεις κάθε φορά.

Όταν ένα οικοδόμημα καταρρέει, σημαίνει πως δεν είχε γερά θεμέλια και δεν κατασκευάστηκε σωστά. Άρα χρέος και καθήκον μας είναι να μελετήσουμε την ιστορία και την επόμενη φορά να το χτίσουμε πιο σταθερό. Και όχι να αρνούμαστε ότι κατέρρευσε υποστηρίζοντας πως ήρθε εξωγήινη μπουλντόζα και το γκρέμισε!! Και σε τελευταία ανάλυση, εκείνοι που πήραν τις αποφάσεις ήταν γεννήματα του ίδιου του κόμματος, δεν τους επέβαλε κάποιος εξωτερικός!

Όσο για τους όψιμα αγριεμένους που μυρίζουν αίμα και διεγείρονται (για να το πω κομψά) η από πληκτρολογίου επιθετικότητά τους βασίζεται στην ανασφάλειά τους για τα όσα υποστηρίζουν. Το ερώτημα που δεν απαντήθηκε είναι, τι δυνατότητες είχαν οι συνεπείς δυνάμεις να ανατρέψουν την πορεία προς τον κατήφορο. Αν εσύ ΧΨΖ (οποιοσδήποτε) που φωνάζεις για τους πράχτορες που καλώς εκτελέστηκαν, ήσουν στο ΚΚΣΕ τις δεκαετίες '60-'70-'80 και έβλεπες την κατάσταση, τι ακριβώς θα έκανες και πόσο θα μετρούσε ο λόγος σου?
Θα διαφωνούσες ανοιχτά? Θα έκανες φράξια? Θα αρνιόσουν να συμμετέχεις? Θα έφτιαχνες άλλο κόμμα?
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι οι αναθεωρητές θα σε δίωκαν ή και θα σε εκτελούσαν αν έκανες κάτι τέτοιο.
Γιατί κι αυτοί βασίζονται στην κατάσταση που σήμερα υπερασπίζεσαι φωνάζοντας: Στην τρομοκρατία, στην πραχτορολογία, στον θρησκευτικού τύπου αφορισμό των διαφωνούντων. Η κομματική ηγεσία επί Χρουτσώφ-Μπρέζνιεφ κλπ δεν έκανε τίποτα διαφορετικό αυτό που υπερασπίζεσαι: Έκλεινε το στόμα στους διαφωνούντες. Ό,τι γίνονταν και πριν δηλαδή. Η διαφορά είναι πως το '56 πήραν το πάνω χέρι οι αναθεωρητές και οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις έγιναν μειοψηφία.

Σταματήστε λοιπόν να κάνετε κύρηγμα από άμβωνος και να εξαπολύετε μύδρους. Σε τελευταία ανάλυση ο λαός δεν πείθεται από τέτοια καραγκιοζιλίκια.
Ακούς εκεί "Απο την στιγμη που μιλας για καταρρευση ενω προκειται για ανατροπη εισαι ομοιδεατης τους"

Ανώνυμος είπε...

Η αστικη ταξη στην ΕΣΣΔ και στην καθε χωρα που χανει την εξουσια απο τα χερια της ποτε δεν θα παραιτηθει απο την προσπαθεια να κερδισει ξανα οτι εχασε βοηθουμενη και απο το εξωτερικο. Κατα την περιοδο της δικτακτοριας του προλεταριατου η ταξικη παλη αλλαζει μορφες που γινονται πιο αγριες. ενας βασικος τροπος ειναι να χρησιμοποιει τον ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ ο οποιος αποτελει την 5η φαλαγγα του καπιταλισμου μεσα στα ΚΚ. Στην ΕΣΣΔ μετα τον 2ο παγκοσμιο πολεμο και τους 20.000.000 νεκρους το κομμα εμεινε απο στελεχη. Μεσα απο αυτο το κενο μπορεσαν να αναριχη θουνε στην ηγεσια οπορτουνιστικα στελεχη και να παρουνε την ηγεσια του ΚΚΣΕ στο 20ο συνεδριο το 1956. τοτε αποκασταθηκανε οι προδοτες του 1935 της ΕΣΣΔ και οι αντιστοιχοι στην αν ευρωπη. Εφαρμοζοντας νομους του καπιταλισμου στην οικονομια και θεωριες περι παλα ικου κρατους στην πολιτικη κατω απο την σημαια του κομματος κοιμησανε τον λαο ωστε σταδιακα να ετοιμασουνε το οικοδομημα ετσι λοιπον το 1991 ολα ητανε ετοιμα για την τυπικη αλλαγη ταμπελας. Ολο αυτο το σκηνικο λεγετε ανατροπη. οποιος μασαει τα λογια του και μιλαει για καταρρεευ ση η και για τα δυο θολωνοντας τα νερα παιζει το παιχνιδι του καπιτα λισμου ακομη και στην ελαχιστη περιπτωση που το κανει κατα λαθος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

orthodox είπε...

Το παιχνίδι του καπιταλισμού το παίζει και όποιος επιμένει με σχολαστικισμό να κολλάει σε λέξεις και να συσκοτίζει την ουσία. Άσε που στο συγκεκριμένο δεν είναι καν φορμαλιστική τυπολατρία αλλά καραμπινάτος οπορτουνισμός: Δηλαδή μας λες πως οι ανατροπές έγιναν από "πράχτορες που διείσδυσαν και ανελίχθηκαν". Δηλαδή για σένα η νέα μορφή της ταξικής πάλης που εμφανίζεται στο σοσιαλισμό είναι παιχνιδάκια επικράτησης μεταξύ πραχτόρων και καταμετρήσεις ψήφων σε επιτροπές και όργανα! Πολύ ωραία άποψη, η πεμπτουσία του μαρξισμού-λενινισμού! Δηλαδή η ΕΣΣΔ ήταν μια βυζαντινή αυτοκρατορία που οι παραυτοκράτορες και οι αυλικοί αλληλομαχαιρώνονταν για το ποιος θα κάτσει στο θρόνο!

Είσαι σίγουρος ότι αυτή είναι η θέση του ΚΚΕ? Κάνε μια προσπάθεια να ξαναδιαβάσεις την απόφαση του 18ου για το σοσιαλισμό, χωρίς να παραλείπεις τα σημεία που σε ζορίζουν:

Μετά τον πόλεμο και την ανοικοδόμηση η κρατική ηγεσία βρέθηκε μπροστά σε πρωτόγνωρα προβλήματα στην οικοδόμηση, που οι μέθοδοι των προηγούμενων δεκαετιών δεν επαρκούσαν για να λύσουν. Έπρεπε να αναζητηθούν νέες λύσεις, δεν ήταν δυνατόν στα βιβλία των κλασσικών να αναζητηθούν απαντήσεις για προβλήματα που, όταν τα βιβλία γράφτηκαν, δεν είχαν ακόμα καν εμφανιστεί. Στον επιστημονικό σοβιετικό κόσμο έγιναν μεγάλες αντιπαραθέσεις, οι οικονομολόγοι είχαν άτυπα χωριστεί σε 2 στρατόπεδα, αγοραίους και μη αγοραίους, όχι ιδιαίτερα ξεκάθαρα. Επικράτησαν οι απόψεις των πρώτων, πρώτα και κύρια στην κομματική καθοδήγηση, και άρχισε η εφαρμογή των καπιταλιστικών νόμων της αγοράς.

Αντί να κάθεσαι/κάθεστε και να αυτολιβανίζεστε για την υπερεπαναστατικότητά σας, φτιάξτε ομάδες εργασίας και μελετήστε ποια ήταν αυτά τα προβλήματα, βρείτε και μελετήστε πρωτογενές υλικό, τις απόψεις που διατυπώθηκαν, τις προτάσεις, γιατί και πώς επικράτησε η μία γραμμή και όχι η άλλη, προσπαθήστε ένα σχεδίασμα του τι διαφορετικό θα μπορούσε να είχε γίνει - όχι ως ιστορική υπόθεση, η ιστορία δεν γράφεται με "αν", αλλά ως πολιτική πρόταση, ως παρακαταθήκη για τη νέα προσπάθεια οικοδόμησης.
Όταν κάθεσαι και ασχολείσαι αποκλειστικά και μόνο με παιχνίδια εξουσίας και συσχετισμών, υποσκάπτεις το έδαφος και αυτοκαταδικάζεσαι να πέσεις στα ίδια λάθη. Εάν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να σφραγίσεις την ορθότητα της γραμμής σου, λοιδορώντας όποιον διαφωνεί (ακόμα και τους κακοπροαίρετους, ακόμα και τους ξεπουλημένους - η αντικειμενική ανωτερότητα της επαναστατικής σου υπόστασης δεν χρειάζεται ξεκατινιάσματα για να λάμψει, κι αν συσκοτίζεται λόγω συνθηκών τότε σίγουρα με ξεκατινιάσματα δεν πρόκειται να το αποτρέψεις!) τότε δημιουργείς τις προϋποθέσεις για την επόμενη "λανθασμένη στροφή" που θα φέρει ολέθρια αποτελέσματα.

Το λύσαμε το ζήτημα, ΔΕΝ θα συγκυβερνήσουμε με το συριζα, ούτε με κανένα άλλο κόμμα, ΔΕΝ θα αναλάβουμε χρέη διαχειριστή της καπιταλιστικής εξουσίας. Κι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα 6,1% του λαού που το αποδέχτηκε και το επισφράγισε και εκλογικά (είναι ακόμα περισσότεροι αυτοί που το αποδέχτηκαν και συμφώνησαν αλλά όμως δεν μας ψήφισαν) Πάμε τώρα παρακάτω να απαντήσουμε σε κανένα άλλο ερώτημα, όπως π.χ. και τι διάολο προτείνουμε για τη δικιά μας εξουσία, την εξουσία του λαού, τι στράβωσε εκεί που έγιναν αυτά που λέμε και πώς θα αποφύγουμε το να ξαναστραβώσουν? Η "επαγρύπνιση" από μόνη της, χωρίς γνώση, είναι κενό γράμμα. Στην "επαγρύπνιση" πάτησαν και οι ηγεσίες μετά το 20ο συνέδριο και φτάσαμε μέχρι το Γκορμπατσόφ...

Και βέβαια οι απώλειες του πολέμου ήταν τεράστια πληγή, και επίσης είναι προφανές ότι αυτοί που βγήκαν μπροστά στη μάχη για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας ήταν η αφρόκρεμα των κομματικών μελών και στελεχών. Δεν είναι απάντηση όμως ότι "πέθαναν οι καλοί κι έμειναν οι σκάρτοι"!! Δηλαδή αν γίνει ένα γενικευμένο πογκρόμ εναντίον των κομμουνιστών, θες να μας πεις ότι δεν θα ξαναϋπάρξει ΚΚ για 200 χρόνια? Άρα δέχεσαι τις μαλακίες των ντεμέκ "ζαχαριαδικών" ότι το ΚΚΕ από το '68 και μετά δεν ήταν το ίδιο επαναστατικό ΚΚΕ αλλά κάποιο άλλο, ρεβιζιονιστικό? Ευτυχώς ελάχιστα να διαβάσεις ιστορία θα διαπιστώσεις πόσο άδικο έχεις.

Ιστρολλικός είπε...

Ρε Παναγιώτη χαλάρωσε λίγο την υπερβάλλουσα αντιρεβιζιονιστική σου επαγρύπνηση γιατί μπουρδουκλώνεσαι σε ανούσιες αντιπαραθέσεις. Για στοιχεία κατάρρευσης στην Ανατολική Ευρώπη (εκτός ΕΣΣΔ) έχει μιλήσει και η Παπαρήγα αν θύμαμαι καλά. Όπως και να χει, σταδιακή και μακροπρόθεσμη ανατροπή δεν υφίσταται. Η κατάσταση που επέτρεψε σε κάποιες μερίδες στελεχών να να ανατρέψουν το σοσιαλισμό είχε δημιουργηθεί σταδιακά από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό και μέσα από τις ίδιες τις θεσμικές διαδικασίες του σοσιαλιστικού κράτους. Όταν η ίδια η εξέλικη ενός οποιουδήποτε συστήματος οδηγεί στην καταστροφή του μπορούμε να μιλάμε για κατάρρευση, ακόμα και αν η τελική καταστροφή συντελέστηκε με κανονική ανατροπή.

Ο Χρουστσώφ δεν ήταν ούτε αστός όυτε ΠΡΑΧΤΟΡΑΣ των Αμερικανών ούτε και εφεδρικό άπειρο στέλεχος που αναδείχθηκε λόγω έλειψης. Στα μέσα της δεκαετίας του 30 ήταν Γραμματέας της ΚΟ Μόσχας ενώ αργότερα έγινε επικεφαλής του ΚΚ Ουκρανίας. Το ίδιο και άλλοι. Οι σύνεδροι του 20ου δεν μπήκαν ορθόδοξοι και αταλάντευτοι αγωνιστές και βγήκαν προδότες οππορτουνιστές.

Ανώνυμος είπε...

Εγω μιλαω ξεκαθαρα και της θεσεις του ΚΚΕ για της ανατροπες της γνω ριζω πολυ καλα. ο οπορτουνισμος δεν ειναι απλα μια διαφορετικη αποψη ειναι ο καπιταλισμος μεσα στο ΚΚ και υπαρχει συνειδητα για να στηριζει τον καπιταλισμο. Πραγματικα την δεκαετια του 50 επρεπε να πανε σε παραπερα βαθεμα των σοσιαλιστικων σχεσεων παραγωγης με την επικρατηση ομως του οπορτουνισμου βαδισανε συνειδη τα με σταδιακα βηματα στην εφαρμο γη νομων του καπιταλισμου. το βασικο συμπερασμα απο την πειρα που υπαρχει ειναι οτι οι ΣΟΣΙΑΛ ΦΑΣΙΣΤΕΣ πρεπει να αντιμετωπιζο νται σαν εχθροι του λαου κανενα μετωπο μαζι τους μονο ΛΑ ΙΚΗ ΣΥΜΜΑ ΧΙΑ. το ΚΚΕ Παρα τα προβληματα που ειχε ποτε δεν εγινε οπορτουνιστικο για αυτο αλλωστε και φτιαχτηκε το εσωτερικο. ιδεολογικες παρεκλισεις ειχε γιατι δεν εγινε δυνατον να καταργηθουνε τα μετωπα μεχρι το 1996 Ανατροπη λοιπον 100% και καμμια σχεση με καταρρευση γιατι αν υπηρχε επρεπε να ειχε διαλυθη και η ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ Η ΚΟΥΒΑ και τετοιο πραγμα δεν εχει γινει ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ιστρολλικός είπε...

Ο οππορτουνισμός είναι η επιρροή της αστικής ιδεολογίας στο ΚΚ. Συμφωνούμε. Άλλο όμως το να λες ότι η επιρροή της αστικής ιδεολογίας στους κομμουνιστές αντικειμενικά συνδράμει την αστική τάξη, κι άλλο ότι οι φορείς αυτών των παρεκκλίσεων είναι πράχτορες και προδότες. Αυτό είναι όχι μόνο μεταφυσικό και επικίνδυνο αλλά αν το ακολουθήσεις λίγο πιο πέρα σε οδηγεί σε απάραδεκτα συμπεράσματα. Συμφωνούμε ότι τα ΚΚ δεν είχαν επεξεργαστεί στρατηγική κατάληψης της εξουσίας κατά το Β'ΠΠ. Αυτή η ιδεολογική ανεπάρκεια αντικειμενικά βοήθησε την αστική τάξη να παραμείνει στην εξουσία. Τι σημαίνει αυτό, ότι η ηγεσία του διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος ήτανε ΠΡΑΧΤΟΡΕΣ; Ήταν ο Στάλιν και ο Δημητρώφ πράκτορες ή μήπως ήταν άσχετοι με την επεξεργασία στρατηγικής του κινήματος;

Πιο κάτω, λες ότι οι σοσιαλφασίστες πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εχθροί και άλλα τέτοια καπεταναλικία. Έστω. Από ποιόν; Εφ'όσον η ιστορική πείρα έχει δείξει οτι η ίδια η ηγεσία της πρωτοπορίας των πρωτοποριών, του ΚΚΣΕ μπορεί να στραφεί στον οππορτουνισμό ποιός θα επωμιστεί την ευθύνη να ξετρυπώνει και να καταδικάζει τους ΠΡΟΔΟΤΕΣ και ΠΡΑΧΤΟΡΕΣ;

Κάποιος πιο πάνω σου απεύθυνε την ερώτηση: Τι μπορούσαν να κάνουν τα μέλη του ΚΚΣΕ που θεωρούσαν ότι η γραμμή του Κόμματος ήταν λανθασμένοι; Έπρεπε να κάνουν φραξιονισμό, να μην πειθαρχήσουν τι; Εφ'όσον δεν υπήρχε η δυνατότητα να αντιδράσουν εντός των πλαισίων του καταστατικού και του νόμου, εφ'όσον δηλαδή δεν υπήρχε σε σοσιαλιστικό κράτος η δυνατότητα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ να αποτρέψουν/αναστρέψουν την ανατροπή του σοσιαλισμού τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με σοβαρή δυσλειτουργία αυτού του κράτους (αφού κράτος = μηχανισμός επιβολής της εξουσίας μιας τάξης). Αυτό το ζήτημα δεν λύνεται ούτε με ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ούτε με ευχολόγια για μελλοντική ιδεολογική καθαρότητα.

Ανώνυμος είπε...

Εγω δεν ειπα τον ΣΤΑΛΙΝ και τον ΔΗ ΜΗΤΡΩΦ πραχτορες σε καμμια περιπτω ση.Η επιλογη των αντιφασιστικων μετωπων εγινε ως αναγκη για την υπερασπιση της ΕΣΣΔ και ειχε ορους και προ υποθεσεις που στην πραξη γινανε κουρελοχαρτα. και στην συνεχεια γινανε και επισημη πραχτικη απο το 20ο συνεδριο. ο λαος που ακολουθει τους οπορτουνιστες δεν ειναι πραχτορες σε καμμια περιπτωση και το ζητουμενο για τους κομμουνιστες ειναι να τους κερδισσουνε μεσο της ΛΑ ΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ.Αυτοι ομως που φτιαχνουνε τετοια μορφωματα και πραχτορες να μην ειναι παιζουνε αυτο το παιχνιδι. Το θεμα ειναι να υπαρχει συνεχη επαγρυπνηση και να φυγει απο το στομα των κομμουνι στων η λεξη μετωπο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Συζήτηση νούμερο 3 και πιο ζουμερή.

- Ανατροπή γιατί ο σοσιαλισμός δεν κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος εξαιτίας εγγενών αντιφάσεων και προβλημάτων στη φύση του, αλλά επειδή στην πάλη του παλιού με το καινούριο επικράτησε το παλιό μέσα από ανειρήνευτη πάλη χρόνων (Αν και καλυμμένη μετά από ένα σημείο όπως θα υποστηρίξω παρακάτω). Δεν είμαι "γλωσσαμύντορας" (γαμάτη λέξη παρεπιπτόντως, σέβομαι κάποιον που μπορεί να διαφωνώ αλλά έχει τον τρόπο του...) αλλά παρόλο που σε πλευρές έχει δίκιο ο orthodox (δεν μου αρέσει το ψευδώνυμο, αλλά παρακάτω κι αυτό) η ανατροπή νομίζω ότι περιγράφει πιο ολοκληρωμένα και χωρίς να αφήνει "ουρές".

- Κι εμένα με προβληματίζει το γεγονός ότι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν οι οπορτουνιστές, αυτοί που στράφηκαν ενάντια στην επανάσταση ήδη από τη δεκαετία του '30 "νομιμοποίησε" αντίστοιχη αντιμετώπιση από τους αναθεωρητές μετά το '56. Μπουχάριν και τα λοιπά πριν τον πόλεμο έπρεπε να τεθούν στο περιθώριο, ακόμα και να εκτελεστούν αν υπήρχε λόγος (που υπήρχε γιατί υπάρχουν αποδείξεις συνεργασίας με τον αντίπαλο) αλλά με ενεργό ρόλο της εργατικής τάξης και εξηγώντας ότι η υποχώρηση μπορεί να φτάσει και στον πάτο. Η ακατάσχετη πρακτορολογία δεν βοήθησε πολύ, όπως και μια σχετική έλλειψη βαθιάς συζήτησης. Ανάλογα και μετά τον πόλεμο στις ΛΔ. Όταν λοιπόν το Κόμμα ήρθε μπροστά σε νέα καθήκοντα, και η ομάδα που στήριζε τα οικονομικά συμφέροντα των διευθυντών και μέρους των κολχόζνικων έβαλε μπροστά τον μπαμπούλα του Σταλινισμού για να περάσει αντισοσιαλιστικά μέτρα, είναι πολύ φυσικό πολλοί να πέσαν στην παγίδα. Δεν κοιμηθήκαν επαναστάτες και ξυπνήσαν οπορτουνιστές, η διαδικασία ήταν αρκετά πιο σύνθετη. Φυσικά πρέπει να πάρουμε υπόψιν μας και τις συνθήκες, καθώς και ότι γενικά το ΚΚΣΕ και ο Στάλιν σε αυτή την περίοδο εξέφραζαν τη σωστή γραμμή ειδικά στην οικονομία και στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Στις συμμαχίες ελέγχεται αυτό, όπως και σε πλευρές του εποικοδομήματος π.χ. Σύνταγμα του '36, αλλά είναι διαφορετική συζήτηση.

- Μέχρι το '56 γίναν λάθη, υπερβολές, χοντράδες. Όμως η γενική γραμμή ήταν σωστή, ήταν γραμμή υπεράσπισης και οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Οι αντιθέσεις εκφράζονταν ανοικτά και επιλύονταν ειρηνικά ή λιγότερο ειρηνικά. Μετά το '56 και ειδικά επί Μπρέζνιεφ όλα κρύφτηκαν κάτω από το χαλί. Όλα ήταν καλά και ανθηρά, ενώ στην πραγματικότητα η ανατροπή αποκτούσε την οικονομική της βάση...

- Τέλος, σχετικά με τα ψευδώνυμα. Ρε συ orthodox τι είσαι παπάς; Τι θες να αποδείξεις με το νικ; Γιατί επιλέγετε τέτοια ψευδώνυμα; Σοβαρά τώρα.

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Ο όρος "κατάρευση" δεν χρησιμοποιείται από το ΚΚΕ για τα γεγονότα στην σοβιετική ένωση στα τέλη της δεκαετίας 80-αρχές 90.
Ο λόγος είναι, τουλάχιστον όπως τον καταλαβαίνω εγώ, ότι αν λες "κατάρευση" εννοείς ότι το σύστημα ήταν σάπιο. Όπως λέει ο ιστρολλικός παραπάνω " Όταν η ίδια η εξέλικη ενός οποιουδήποτε συστήματος οδηγεί στην καταστροφή του μπορούμε να μιλάμε για κατάρρευση"
Ναι,αλλά ποιο είναι αυτό το σύστημα; Αν είναι σοσιαλισμός, προφανώς δεν μπορούμε να μιλάμε για "κατάρευση", γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι σάπιο σύστημα. Αν δεν είναι σοσιαλισμός τι είναι; Και πότε σταμάτησε να είναι σοσιαλισμός;
Ο όρος κατάρευση υπονοεί σαθρά θεμέλια. Χρησιμοποιείται από το αστικό κράτος για να πείσει ότι κάθε προσπάθεια σοσιαλισμού είναι καταδικασμένη, γιατί τα θεμέλια είναι σαθρά. Αυτό φαίνεται ότι έχει περάσει πάρα πολύ στον κόσμο που λέει "Ε και οι κομμουνιστές όταν πήραν την εξουσία τα ίδια και χειρότερα κάναν".
Αυτό είναι η ερμήνεια μου της θέσης του ΚΚΕ και φυσικά μπορεί να κάνω λάθος.
Αλλά δεν πιστεύω ότι μιλώντας για ανατροπή ρίχνεις την ευθύνη στον εξωτερικό παράγοντα. Απλώς αναγνωρίζεις ότι δεν υπήρχε καμιά κίνηση από τα κάτω για εξέγερση, ή όπως αλλιώς θα λεγόταν. Ήταν μια από τα πάνω προσπάθεια να αλλάξει ο χαρακτήρας της Σοβιετικής Ενωσης. Και για τον Λαφαζάνη δεν μπορώ να πω ότι ήταν πράκτορας στις αρχές του 90 αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν κατόρθωνε αυτός και οι όμοιοί του να διαβρώσου και να διαλύσουν το κόμμα θα λέγαμε ότι το κόμμα "κατέρευσε". Δεν θα "κατέρεε", θα το είχαν καταστρέψει συγκεκριμένοι άνθρωποι και συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Αυτό που θέλω να πω (ίσως όχι τόσο ξεκάθαρα και σύντομα όσο θα ήθελα) είναι ότι η κατάρευση είναι κάτι που θα συμβεί και είναι απλώς θέμα χρόνου το πότε, ενώ η ανατροπή προϋποθέτει ενεργητική προσπάθεια από κάποιον.

Partydog

Anef_Oriwn είπε...

Άναυδε,

Ο Κόστοφ ήταν ΑΘΩΟΣ και κακώς εκτελέστηκε!
Τελεία και παύλα!
[Μήπως η τοποθέτηση του σχολιογράφου Παναγιώτη«Απο την στιγμη που μιλας για καταρρευση ενω προκειται για ανατροπη εισαι ομοιδεατης τους», εκφράζει και το πνεύμα εκείνης της εποχής;]

*****
Σταχυολογώ μερικά σημεία από τον αντι-οππορτουνιστικό λόγο του σχολιογράφου Παναγιώτη [σχεδόν σε κάθε πρόταση του υπάρχει και η λέξη οπορτουνισμός]:


- «... ενας βασικος τροπος ειναι να χρησιμοποιει [σημ.: η αστική τάξη] τον ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ ο οποιος αποτελει την 5η φαλαγγα του καπιταλισμου μεσα στα ΚΚ»...
- «... ο οπορτουνισμος δεν ειναι απλα μια διαφορετικη αποψη ειναι ο καπιταλισμος μεσα στο ΚΚ και υπαρχει συνειδητα για να στηριζει τον καπιταλισμο»...
- «... το βασικο συμπερασμα απο την πειρα που υπαρχει ειναι οτι οι ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ πρεπει να αντιμετωπιζο νται σαν εχθροι του λαου κανενα μετωπο μαζι τους μονο ΛΑ ΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ...»
- «... ο λαος που ακολουθει τους οπορτουνιστες δεν ειναι πραχτορες σε καμμια περιπτωση [...]Αυτοι ομως που φτιαχνουνε τετοια μορφωματα και πραχτορες να μην ειναι παιζουνε αυτο το παιχνιδι...»


Είσαι σίγουρος συμπαθέστατε κατά τ’ άλλα Παναγιώτη, ότι ο λόγος ΣΟΥ δεν γίνεται βαρετός και πληκτικός και ότι με τις μονοκόμματες κι αφοριστικές τοποθετήσεις ΣΟΥ, πείθεις;

Ανώνυμος είπε...

10.33 Ειμαι πολυ σιγουρος για αυτα που λεω και απο την εμπειρια του ΚΚ αυτο το συμπερασμα εχω βγαλει οτι δεν προκειται για διαφορετικη αποψη αλλα για τον καπιταλισμο μεταμφιεσμε νο. Ολοι αυτοι που εκτελεστηκαν τοτε ηταν πραχτορες του καπιταλισμου με στοιχεια. Αποκατασταθηκανε οταν οι ομο ιδεατες τους καταλαβανε την εξουσια στην ΕΣΣΔ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Συμφωνω με τις παρατηρησεις των παραπανω σχολιαστων (αν και οχι παντα με το υφος τους,αλλα αυτο ειναι δευτεροτριτευον)

Να σταθω λιγο σε αυτο που ειπε ο Ορθοδοξος για αγοραιους και αντιαγοραιους.Συνηθως,η ''πηγη του κακου'' τοποθετειται σε αυτες τις συζητησεις μεταξυ αγ. και αντιαγ. και λιγο αργοτερα στο 20ο συνεδριο.

Ομως πιστευω,πως η ιδια η υπαρξη αγοραιων οικονομολογων στο επιστημονικο δυναμικο της ΕΣΣΔ αποτελει ενδειξη υπαρξης (πρωτο)καπιταλιστικων στοιχειων στην σοβιετικη κοινωνια,και το δε 20ο συνεδριο ηταν απλως η επικυρωση της αρχης του τελους της εργατικης εξουσιας και της σοσιαλιστικης οικονομιας.

Το πως σχηματιστηκαν αυτα τα καπιταλιστικα στοιχεια(καταχρηστικα χρησιμοποιω τον ορο ''καπιταλιστικα) και ποια ηταν,δεν ξερω,μια ιδεα πεταω.Εγω με τα λιγα που ξερω μου φαινεται οτι το κακο αρχισε να συμβαινει επι Σταλιν.Ενδειξη ειναι η τακτικη των ΛΜ,η οποια ηταν εμφανως λανθασμενη.

Ιστρολλικός είπε...

@ΡΓ

Προσυπογράφω. Θεωρώ όμως ότι η υπεράσπιση του σοσιαλισμού δεν μπορεί να είναι μόνο θέμα ηγεσίας/πολιτικής γραμμής. Ένα ΚΡΑΤΟΣ προκειμένου να είναι τέτοιο πρέπει είναι σε θέση να υπερασπίσει την εξουσία της άρχουσας τάξης του άσχετα με την σύνθεση ή την ποιότητα μιας κυβέρνησης. Τα σοσιαλιστικά κράτη δεν ανταποκρίθηκαν σε αυτό το καθήκον, αντίθετα έγιναν φορείς της αντεπανάστασης. Πάνω σε αυτό το ζήτημα πρέπει να ανοίξει πλατυά και επισταμένη συζήτηση.

@Partydog

Επι της ουσίας συμφωνούμε, αλλά:

Ο σοσιαλισμός γενικά και θεωρητικά δεν είναι σάπιο σύστημα. Ο ιστορικός σοσιαλισμός, ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ και τις ανατολικές χώρες δεν είναι κάτι γενικό όμως, είναι συγκεκριμένες περιπτώσεις. Γνωρίζουμε αυτά τα καθεστώτα δεν ευδοκίμησαν, στο τέλος εκφυλίστηκαν και ναι, ανατράπηκαν. Η ανατροπή αυτή όμως ήρθε ως αποτέλεσμα, ως επιστέγασμα αυτής της διαδικασίας του εκφυλισμού που προέκυψε από την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τις ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ τους αντιφάσεις. Τώρα πολιτικά συμφωώ ότι ο όρος ανατροπή είναι καλύτερος, ειδικά όταν μιλάμε στον "έξω" κόσμο ακριβώς επειδή όπως λες η αστική προπαγάνδα θέλει να πείσει τον κόσμο ότι ο σοσιαλισμός είναι αδιέξοδο. Παρ'όλα αυτά θεωρώ ότι η αποκλειστική χρήση του όρου ανατροπή αφήνει περιθώρια για εύκολες εξηγήσεις ότι η ανατροπή ήταν εργρο σκοτεινών κέντρων, προδοσίας και πραχτόρων. Τι δείχνει για ένα σύστημα ότι τα ανώτατα στελέχη του μπορεί να εργάζονται για την καταστροφή του αν όχι ότι ειναι προβληματικό;

Ανώνυμος είπε...

Επειδη ο ΡΓ,ο αναυδος και αλλοι με καλυψαν σε ολα θα σταθω μονο στον ορο ανατροπες ή καταρευση.
Ο ορος καταρευση εχει αποριφθει ορθα απο το ΚΚΕ γιατι καταδεικνυει νομοτελεια. Οτι δηλαδη ο σοσιαλισμος νομοτελιακα θα "επεφτε" κσι οτι δεν ηταν υποκειμενικοι οι λογοι αλλα αντικειμενικοι αρα και μη αναστρεψιμοι. Οταν καταρεει πχ ενα κτηριο γινεται απο τη φθορα του χρονου και τη μη συντηρηση- εκσυγχρονισμο του. Οταν ανατρεπεται κατι εβαλε το χερακι του. Σεισμος, τσουναμι,βομβα του Ξηρου, εγω με τη βαριοπουλα? Κατι ή καποιος τελος παντων. Ο ορος ανατροπη δεν μιλα για εξωτερικη επεμβαση αλλα για ανατροπες απο τα μεσα και τα πανω. Βεβαια αν παραβλεψουμε την ιμπεριαλιστικη περικυκλωση και πολυμορφη πιεση- επεμβαση ειναι αδυνατον να κατανοησουμε μερος των αιτιων που οδηγησαν σε μια σειρα λαθος αποφασεις. Κανεις δεν λεει οτι μπηκε ο συνεδρος στο 20ο συνεδριο κομμουνιστης και βγηκε αναθεωρητης οπως εχει και δικιο ο Παπ.Γατος και αυτο λεει και το 18ο συνεδριο οτι δηλαδη οι αγοραιοι και οι αποψεις τους προυπηρχαν ως μειοψηφια.

ratm

Ανώνυμος είπε...

@ιστρολικός

Στο ερώτημα που θέτεις και είναι εύλογο, προσωπική μου άποψη είναι ότι μόνο η ολόπλευρη συμμετοχή της εργατικής τάξης στην οικοδόμηση μπορεί να διασφαλίσει την υπεράσπιση του σοσιαλισμού. Αυτό σημαίνει συμμετοχή πρώτα από όλα στην παραγωγή, στις αποφάσεις, στην ανοικτή συζήτηση πάνω σε όλα. Συζήτηση φυσικά στα πλαίσια του σοσιαλισμού και της ανάπτυξης του. Νομίζω ότι συμφωνούμε ότι απόψεις παλινόρθωσης του καπιταλισμού δεν χωράνε σε αυτά τα πλαίσια. Ποιος μπορεί να το διασφαλίσει αυτό; Μόνο το Κόμμα ως πρωτοπορία πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική. Αλλά αυτό είναι πάντα προς κατάκτηση και, αν θες, πάντα υπό αίρεση. Ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι το Κόμμα θα παίζει πάντα το ρόλο του; Μα η γείωση με τις εργαζόμενες μάζες, να ακούγονται οι απόψεις τους και ταυτόχρονα η ανάπτυξη της θεωρίας μας σε επιστημονική βάση.
Θα μου πεις όλα αυτά καλά και άγια αλλά κοινότοπα και θεωρητικά. Συμφωνώ. Μπορούμε στην πραγματική ζωή να τα διασφαλίσουμε έστω και προσεγγιστικά; Αν το καταφέρουμε έχουμε κερδίσει ένα σημαντικό μέρος του πολέμου.
Για αυτό και θεωρώ ότι και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα στην ΕΣΣΔ. Ενώ ο Στάλιν (σχηματικά το λέω) είχε δίκιο στα περισσότερα, ενώ και ο ίδιος και το Κόμμα επισημάναν αυτές τις πλευρές, στην πράξη και ίσως κάτω από την πίεση των εξελίξεων αλλά και της αντικειμενικής δυσκολίας να πετύχεις όλα αυτά σε κάποιες περιπτώσεις προχώρησαν διοικητικά χωρίς να παίρνουν μέρος οι μάζες. Αυτό κόστισε αργότερα.
Τι θα κάνουμε σήμερα; Νομίζω ότι στο Πρόγραμμα του Κόμματος όλα αυτά έχουν ληφθεί υπόψη και τα βλέπουμε χωρίς ωραιοποιήσεις και μισόλογα. Όργανα εξουσίας σε παραγωγική βάση, πάλη για ενεργή και συνειδητή συμμετοχή της εργατικής τάξης, ρόλος του Κόμματος στην πραγματική του βάση.
Όταν κάποιοι αφορίζαν την ΕΣΣΔ, το ΚΚΕ βασανιστικά την μελετούσε και την μελετάει επιστημονικά μαρξιστικά. Το αποτέλεσμα είναι ένα πραγματικά σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα όταν άλλοι ταλαντεύονται ανάμεσα στον "ολοκληρωτικό καπιταλισμό" και τον "νεοφιλελευθερισμό"... (δεν άντεξα, την πέταξα την μπηχτή μου!) Καλό βράδυ

ΡΓ

orthodox είπε...

Ώρες-ώρες νομίζω ότι μιλάω σε ντουβάρι...

Πραγματικα την δεκαετια του 50 επρεπε να πανε σε παραπερα βαθεμα των σοσιαλιστικων σχεσεων παραγωγης με την επικρατηση ομως του οπορτουνισμου βαδισανε συνειδητα με σταδιακα βηματα στην εφαρμογη νομων του καπιταλισμου

Ακριβώς.
Δεν βάθυναν όμως.
Και δεν βάθυναν γιατί οι ηγεσίες βρέθηκαν μπροστά σε πρωτόγνωρα προβλήματα, αντικειμενικές δυσκολίες, που δεν ήξεραν πώς να αντιμετωπίσουν.
Κι εκεί ο οπορτουνισμός έδωσε λύσεις παρμένες απο τον καπιταλισμό.
Όμως έτσι υπέσκαψαν τα θεμέλια του σοσιαλισμού.

Θα χρειαστεί να το ξαναγράψουμε κι άλλες φορές για να καταλάβεις ότι ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙΣΤΕΙ???
Συμφωνούμε! Θα προχωρήσουμε επιτέλους παρακάτω?

Τα προβλήματα ήταν υπαρκτά και αντικειμενικά. Ο οπορτουνισμός επικράτησε πατώντας πάνω τους και δίνοντας τις δικές του (προδοτικές) λύσεις.
Ποια ήταν λοιπόν αυτά τα προβλήματα? Από τι εξαρτιόνταν? Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να λυθούν? Τι άλλες λύσεις θα μπορούσαν να είχαν δοκιμαστεί? Γιατί επικράτησαν οι οπορτουνιστικές γραμμές?

Άσε ξέρω θα μου απαντήσεις ότι είσαι πολύ σίγουρος για τις θέσεις και πως μόνο με λαϊκή εξουσία και αντιμετώπιση των σοσιαλφασιστών ως εχθρών γιατί όποιος μιλάει για κατάρρευση είναι ταξικός αντίπαλος και ουγκ.
(Σόρρυ απολίθωμα, σε παρακαλώ να μην το κόψεις λόγω της παραπάνω φράσης, γιατί έχω σοβαρά αρχίσει να υποπτεύομαι ότι ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ δεν είναι αυτό που θέλει να δείχνει.......)

ΡΓ, (για το 4 Ιουνίου 2014 - 9:54 μ.μ.) δεν με νοιάζει ποια λέξη θα χρησιμοποιήσουμε. Αντιδρώ όταν κολλάμε στη λέξη, όποια κι αν είναι αυτή. Το ίδιο θα αντιδρούσα και με κάποιον που επέμενε να μιλάει για "κατάρρευση" και λοιδορούσε όποιον χρησιμοποιούσε την "ανατροπή". Με ενδιαφέρει να συζητάμε επί της ουσίας αναζητώντας αιτίες και εντοπίζοντας το υλικό τους υπόβαθρο. Για να λύσουμε ένα πρόβλημα πρέπει να το κατανοήσουμε, και αυτό δεν μπορεί να γίνει με σχολαστικισμούς.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την απάντησή σου 5 Ιουνίου 2014 - 12:18 π.μ.

Partydog, κατά τη γνώμη μου ήταν σοσιαλισμός, μέχρι και τη στιγμή που επισήμως παραδόθηκε η εξουσία στους αστούς, δηλαδή μέχρι τις 25 Δεκέμβρη του '91. Και ήταν ένας σοσιαλισμός που κατέρρευσε από την εσωτερική αντίφαση, μεταξύ
- της εργατικής τάξης που πάλευε να προχωρήσει την οικοδόμηση και να βαθύνει τις κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής,
- και της αστικής τάξης που πάλευε να τις ανακόψει και να παλινορθώσει την εξουσία της,
όταν η πάλη αυτή κατέληξε στην επικράτηση των δεύτερων και ανατροπή του συστήματος.
(Ελπίζουμε ότι) στην επόμενη απόπειρα η εξέλιξη δεν θα είναι ίδια (και παλεύουμε γι' αυτό). Μπορεί όμως και να επαναληφθεί ως φάρσα - ειδικά αν το επίπεδο της πολιτικής σκέψης καθορίζεται από ανθρώπους σαν τον "πολύ σίγουρο για αυτά που λέει" ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.

Ο ορος καταρευση (...) καταδεικνυει νομοτελεια. Οτι δηλαδη ο σοσιαλισμος νομοτελιακα θα "επεφτε" κσι οτι δεν ηταν υποκειμενικοι οι λογοι αλλα αντικειμενικοι αρα και μη αναστρεψιμοι.

Άρα λοιπόν, αφού ο σοσιαλισμός, δηλαδή η ανατροπή του καπιταλισμού, είναι νομοτέλεια, δηλαδή ο καπιταλισμός νομοτελειακά θα "πέσει" και όχι από υποκειμενικούς αλλά από αντικειμενικούς λόγους, μας λες ότι θα ήταν πιο σωστό να μιλάμε για "κατάρρευση του καπιταλισμού" ενώ η "ανατροπή του καπιταλισμού" είναι λάθος? Πολύ ενδιαφέρον!
Να τι παθαίνει κανείς όταν επιμένει να ασχολείται τυπολατρικά με τις λέξεις και όχι με την ουσία...

ΥΓ. Το orthodox είναι αστεϊσμός, αναφορά στους "ορθόδοξους κομμουνιστές" aka σοβιετόφιλους των περασμένων δεκαετιών, τότε που ο ευρύτερος χώρος ψάχνονταν για ανανεωτές κλπ. Όπως έγραψα και λίγο πιο πάνω, για μένα σοσιαλισμός υπήρχε μέχρι και την τελευταία μέρα του Γκορμπατσώφ. Σοσιαλισμός σε αποσύνθεση, αλλά σοσιαλισμός.
Επίσης εν γένει θεωρώ ότι το παιχνίδι θα μπορούσε και να μην ήταν χαμένο έστω και την τελευταία μέρα.

Ανώνυμος είπε...

3.02 Να μην υποπτευεσαι τιποτα ειμαι με το ΚΚΕ και τιποτα αλλο. Την δεκαετια του 50 παρουσιαστηκανε προβληματα που απαιτουσανε το βαθεμα των σοσιαλιστικων σχεσεων παραγωγης. αυτα ειχανε δημιουργηθη απο της αναγκαστικες παραχωρησεις που γινανε μετα το 1935 λογο του πολεμου που ερχοτανε. Το ΚΚΣΕ ειχε μεινη απο στελεχη και επικρατησανε οι οπορτουνιστες που ακολουθησανε την αντιθετη πορεια ανοιγωντας τον δρομο στον καπιταλισμο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Αναυδος είπε...

@ορθοδοξε

επειδη λιγο ως πολυ ολοι συμφωνουμε στο διαταυτα ξενιζει το επιθετικο σου υφος.

@ ανευ
εχω 2 ερωτησεις
1 απο που πηγαζει η βεβαιωτητα σου οτι ο Κοστοφ ηταν αθωος ?

2 αφου πιστευεις οτι ηταν αθωος γιατι και ποιοι τον εστειλαν στον αλλο κοσμο ?

orthodox είπε...

Την δεκαετια του 50 παρουσιαστηκανε προβληματα που απαιτουσανε το βαθεμα των σοσιαλιστικων σχεσεων παραγωγης. αυτα ειχανε δημιουργηθη απο της αναγκαστικες παραχωρησεις που γινανε μετα το 1935 λογο του πολεμου που ερχοτανε,

1) Δηλαδή μας λες ότι ο κομμουνισμός δεν θα επικρατήσει ποτέ, αφού κάθε φορά που μια χώρα θα γίνεται σοσιαλιστική, και ο ιμπεριαλισμός θα αυξάνει όπως είναι φυσιολογικό την επιθετικότητά του εξαπολύοντας πόλεμο, η σοσιαλιστική χώρα θα αναγκάζεται να κάνει παραχωρήσεις οι οποίες θα ανακόπτουν το βάθεμα των κομμουνιστικών σχέσεων...
Δηλαδή προβάλεις ως μέλλον της ανθρωπότητας τον οργουελικό κόσμο του "1984" όπου οι λαοί κρατούνται σε κατάσταση σκλαβιάς και καταπίεσης μέσω μιας γενικευμένης, παρατεταμένης εμπόλεμης κατάστασης από την οποία δεν υπάρχει διέξοδος.

2) Επίσης βγαίνει το συμπέρασμα ότι η αντιμετώπιση της πολεμικής απειλής γίνεται μόνο με παραχωρήσεις?

3) Οι παραχωρήσεις αυτές δεν ήταν οπορτουνισμός?
Ενώ αυτές του '56 ήταν?
Με ποιο κριτήριο γίνεται ο διαχωρισμός?
Δηλαδή το '56, με όλα τα πυρηνικά του ιμπεριαλισμού στραμμένα ενάντια στην ΕΣΣΔ (πολύ χειρότερες συνθήκες από τα άρματα και τα πυροβόλα του '35) δεν υπήρχε πολεμική απειλή που απαιτούσε παραχωρήσεις?
Και τέλος, δηλαδή μας λες ότι η πορεία του σοσιαλισμού εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις του καπιταλισμού?


@άναυδε
Η επιθετικότητα μου είναι αποτέλεσμα της επιθετικότητας που κυριαρχεί γενικώς στις συζητήσεις.
Ακόμα κι όταν δεν στρέφεται εναντίον μου, δεν αποδέχομαι την πρακτορολογία από πουθενά. Ειδικά σε έναν τέτοιο χώρο συζήτησης που εκ των πραγμάτων και από τη φύση του έχει χαρακτήρα ακαδημαϊκό. Δεν είμαστε ούτε σωματείο ούτε σοβιέτ, είμαστε ιντερνετικό καφενείο, εάν ήδη από εδώ μέσα δεν είμαστε σε θέση να αντιπαρατεθούμε με τον αντίπαλο και το ρίχνουμε στους αφορισμούς και τα μπινελίκια, φαντάσου εκεί που ο λόγος μετράει, έχει αντίκτυπο στις συνειδήσεις, και το αποτέλεσμά του είναι το κέρδισμα ή το χάσιμο μίας συνείδησης.
Τέλος, ακόμα κι αν το θεωρήσεις ελιτίστικο, δεν μπορώ να συνυπάρξω με "ταούγκανους", σε όποιο χώρο κι αν βρίσκονται, ακόμα κι αν είναι κομματικά στελέχη (ιδίως τότε!!!)
Η υπεράσπιση των κομματικών θέσεων δεν μπορεί να γίνεται με λεκτικούς τραμπουκισμούς, και επιπλέον ένα τίμιο "δεν γνωρίζω-δεν είμαι σίγουρος" δεν δείχνει αδυναμία αλλά ειλικρίνεια και ηθική ανωτερότητα.

Ανώνυμος είπε...

Ορθοδοξε αγορι μου, στο χωριο μου λενε οποιος βαριεται να ζυμωσει δεκα μερες κοσκινιζει. Το ΚΚΕ απορριπτει τον ορο καταρευση και χρησιμοποιει τον ορο ανατροπη για συγκεκριμενους λογους.
Στο μαρξισμο η νομοτελεια της ανατροπης και οχι καταρευσης του καπιταλισμου πηγαζει απο την συνεχη παλη των ταξεων που θα οδηγησει στη δικτατορια του προλαιταριατου. Πουθενα στο μαρξισμο δεν αναφερεται οτι ο καπιταλισμος θα πεσει μονος του χωρις να τον ανατρεψει το προλαιταριατο.
Τελος ανοιξε και μελετησε την αποφαση του 18ου συνεδριου. Τα προβληματα δεν αποσιωπουνται ηταν πολυ συγκεκριμενα. Ελειψη καποιων προιοντων, μειωση της παραγωγης, επεφταν εξω τα πλανα του κεντρικου σχεδιασμου, ατηριξη της ΕΣΣΔ στις ΛΔ με συνεπειες στη δικη της επαρκεια, περογκες δαπανες για στρατιωτικο εξοπλισμο και μεσα κατασκοπιας και αντικατασκοπιας. Η αλλαγη στις υποδιαιρεσης 1 και 2 με σκοπο να παραχθουν πιο πολλα κσι γρηγορα οροιοντα απ'οτι μεσα παραγωγης εγινε γιατι υπηρχε προβλημα. Βοηθησε? Βραχυπροθεσμα ναι αλλα μακροπροθεσμα αποδειχτηκε καταστροφικη.
Γενικα οι ανατροπες στην ΕΣΣΔ αποτελεσαν αντικειμενο μελετης 15 χρονων για το ΚΚΕ και αντικειμενο ερευνας μαζι με πρωην στελεχη του ΚΚΣΕ, κρατικους αξιοματουχους , οικονομολογους και συντροφους πολιτικους προσφυγες κλπ κατσε λοιπον μελετησε σοβαρα τα ντοκουμεντα του 18ου και θα δεις τα προβληματα , τι λυσεις δοθηκαν, τι αλλες αποψεις υπηρχαν και τι αντιληψη και λυσεις σε οσα το επιτρεπουν βεβαια οι συνθηκες εχει το ΚΚΕ.

ratm

Ανώνυμος είπε...

12.58 οι παραχωρησεις που γινανε το 1935 ηταν ελιγμοι που μαζι με τα ΛΑ ΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ θεωρηθηκε οτι θα τραβηξουνε την εργατικη ταξη απο τους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ με τα ΚΚ. απο το αποτελεσμα βγαινει το συμπερασμα οτι συνεβη ακριβως το αντιθετο. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ητανε συνειδητος οπορτουνισμος. Το 1956 αυτο που συνεβη ειναι καραμπινατος συνειδητος οπορτουνισμος για να επανελθη σε μια πορεια ο καπιταλι σμος. Το οτι υπαρχει μετα το 1991 ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ ΚΟΥΒΑ δειχνη ξεκαθαρα οτι εκει που δεν επικρατησε ο οπορτουνισμος τα καθεστωτα δεν ανατραπηκαν. Το συμπερασμα που βγαινει απο την πειρα που υπαρχει ειναι οτι η ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ ειναι ο καπιταλισμος μεταφιεσμενος και στοχος του καθε ΚΚ πρεπει να ειναι η ΛΑ ΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με στοχο την αλλαγη ταξης στην εξουσια που για να γινει αυτο πρεπει πρωτα απο ολα να τελειωσουμε με τους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙ ΣΤΕΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

orthodox είπε...

Το "οποιος βαριεται να ζυμωσει δεκα μερες κοσκινιζει" μπορώ να σου το απαντήσω κι εγώ, και ίσως να ταιριάζει περισσότερο, αλλά δεν ξέρω αν εξυπηρετεί σε κάτι να απαντάμε με παροιμίες. Υποτίθεται ότι συμφωνούμε στην ουσία, αλλά επιμένεις να με διορθώνεις.

Συμφωνώ ότι είναι πολιτικοί οι λόγοι που επιλέγεται η χρήση της μίας λέξης (ανατροπή) και αποφεύγεται η χρήση της άλλης (κατάρρευση).
Ωστόσο κατά τη γνώμη μου υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα σε αυτή την (ορθή) επιλογή, μέχρι το "Απο την στιγμη που μιλας για καταρρευση ενω προκειται για ανατροπη εισαι ομοιδεατης τους" κι όποιος δεν το συνειδητοποιεί είναι καταδικασμένος να ξανακάνει τα ίδια λάθη και να ξαναζήσει την επανάληψη της ιστορίας - ως φάρσα αυτή τη φορά.
Η απόσταση στις δύο αντιλήψεις είναι πολιτική, ηθική, αισθητική και φιλοσοφική. Δεν νομίζω πως το κίνημα έχει ανάγκη από κομμουνιστές-ταλιμπάν που ασχολούνται μόνο με τη σχολαστική μελέτη των ιερών κομματικών γραφών.

Γράφεις
1) Ο ορος καταρευση (...) καταδεικνυει νομοτελεια. Οτι δηλαδη ο σοσιαλισμος νομοτελιακα θα "επεφτε" κσι οτι δεν ηταν υποκειμενικοι οι λογοι αλλα αντικειμενικοι αρα και μη αναστρεψιμοι.
2) Στο μαρξισμο η νομοτελεια της ανατροπης και οχι καταρευσης του καπιταλισμου πηγαζει απο την συνεχη παλη των ταξεων που θα οδηγησει στη δικτατορια του προλαιταριατου. Πουθενα στο μαρξισμο δεν αναφερεται οτι ο καπιταλισμος θα πεσει μονος του χωρις να τον ανατρεψει το προλαιταριατο.

και σου απαντώ:

Ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει νομοτελειακά από την εσωτερική του αντίφαση (κεφάλαιο-εργασία) όταν ο ισχυρός, προοδευτικός πόλος (εργασία) θα συγκροτηθεί σε διακριτή και αυτοκαθοριζόμενη πολιτική δύναμη, θα ανατρέψει την αστική εξουσία και θα οικοδομήσει τον κομμουνισμό.
Κατά την πρώτη προσπάθεια, δεν τα κατάφερε, υποχώρησε, το σύστημά του κατέρρευσε, η εξουσία του ανατράπηκε.
Κατάρρευση = θα πέσει από εσωτερική αντίφαση και όχι από εξωτερική επέμβαση.
Νομοτελειακά = η εσωτερική αντίφαση είναι πραγματική, αντικειμενική, οι δύο πόλοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν για πάντα, η αντίθεσή τους θα οξύνεται, και ο ισχυρός, ο προοδευτικός θα επικρατήσει.
Ανατροπή = ο ισχυρός πόλος θα δράσει συνειδητά ως δύναμη, η αλλαγή δεν θα γίνει "αυτόματα", ούτε ο καπιταλισμός θα πέσει από μόνος του.

Ξεκίνησα τις παρεμβάσεις μου γράφοντας:
Οι όροι "ανατροπή" και "κατάρρευση" δεν είναι αντίθετοι, περισσότερο συμπληρωματικά λειτουργούν.
Το ποια λέξη θα χρησιμοποιήσεις έχει να κάνει με το πού εστιάζεις κάθε φορά.


Αφού συμφωνούμε στην ουσία, γιατί επιμένεις να προσπαθείς να με "διορθώσεις"? Γιατί πρέπει ντε και καλά να χρησιμοποιήσω την ίδια λέξη και τις ίδιες εκφράσεις μαζί σου?
"στη λαϊκή συμμαχία δεν είναι προϋπόθεση η συμφωνία στο ακέραιο με το πρόγραμμα του κόμματος"... Εδώ δε μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσω διαφορετική λέξη απ' τη δικιά σου (παρ' όλο που την οριοθετώ όσο πιο αναλυτικά μπορώ) Και μη μου αρχίσεις τα συνδικαλιάρικα "δεν σου απαγόρεψε κανένας" - δεν θέλω να σε φανταστώ με εξουσία στα χέρια σου και με πραγματική δυνατότητα να μου απαγορεύεις...

Με τις λέξεις θα παίζουμε?

orthodox είπε...

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημά μου. Δεν διαφωνώ πολιτικά μαζί σου ή με τις θέσεις του ΚΚΕ. Δε με νοιάζει να χρησιμοποιηθεί η λέξη ανατροπή, κατάρρευση, κατάλυση, καταδρομή, πες το όπως θες! Με "χαλάει" και με απογοητεύει το ότι δεν θέλεις να δεις τη συμφωνία στην ουσία της και κολλάς στη διατύπωση, το ότι επεμβαίνεις για να με διορθώσεις επειδή δεν σου αρέσει η λέξη, και είσαι πρόθυμος να κάτσεις να μου το τεκμηριώνεις ενώ συμφωνούμε!
Και δυστυχώς δεν το κάνεις μόνο εσύ, φοβάμαι πως είναι διάχυτο πια στον κομματικό λόγο. Αν μη τι άλλο καταδεικνύει φόβο, ανασφάλεια, έλλειψη σιγουριάς για την πολιτική γραμμή και το ρόλο, καχυποψία, περιχαράκωση και κηνύγι αόρατων φαντασμάτων ("ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ' το ΚΚΕ, το φάντασμα του οπορτουνισμού!") Είμαστε που είμαστε λίγοι, ας διώξουμε και τους μισούς να μείνουμε ακόμα λιγότεροι - αλλά τουλάχιστον η ταύτισή μας σε επίπεδο λέξης θα είναι κρυστάλλινη και ακέραια!

Στην πιο πάνω συζήτηση ο jacob έγραψε "ανακινειτε θέματα που δεν απασχολουν κανεναν, παρα μόνο την γνωστη φράξια μεσα στο Κόμμα."
Δυστυχώς συμφωνώ μαζί του στο πρώτο κομμάτι, αν και δεν αποδέχομαι τη φραξεολογία, δεν θεωρώ ότι υπάρχουν φράξιες στο κόμμα, ούτε ότι η "ηγεσία" (τα ΚΚ δεν έχουν ηγεσία, έχουν καθοδήγηση) είναι κάποιου είδους "φράξια".
Το Μάη του '12 το κόμμα πήρε συλλογικά τη γενναία απόφαση να ξεκόψει εξ αρχής κάθε σενάριο συμμετοχής του σε αστική κυβέρνηση, με απώλειες στα έξω και τριγμούς στα μέσα. Η αξία της απόφασης δεν μπορεί να αποτιμηθεί τώρα, μόνο στο μέλλον θα δείξει πόσο σημαντική παρακαταθήκη ήταν.
Όσο συμφωνώ με την απόφαση αυτή όμως, άλλο τόσο θεωρώ ότι η αμφιβολία είναι χαρακτηριστικό ενός σκεπτόμενου και έντιμου ανθρώπου. Κι όσο πιο μεγάλη και βαριά είναι μια απόφαση, τόσο πιο έντονες είναι και οι διεργασίες της αμφισβήτησης - αλίμονό μας αν καταντήσουμε να είμαστε "απόλυτα σίγουροι" για την κάθε μας απόφαση. Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και μονολιθικότητα δεν είναι να είμαστε "απόλυτα σίγουροι" για την απόφαση και να μην έχουμε αμφιβολίες, αλλά να την υλοποιούμε ΠΑΡΑ τις αμφιβολίες και ΚΟΝΤΡΑ στις επιφυλάξεις, μέχρι η ιστορία να αποδείξει την ορθότητα ή τη σφαλερότητά της.
Αυτό που βλέπω να γίνεται είναι τρομακτικό, ουσιαστικά επιχειρείται ξαναγράψιμο ολόκληρης της ιστορίας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί μια απόφαση!
Σε λίγο θα μας πείτε ότι οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις θα έπρεπε, στο όνομα της απόρριψης της "ειρηνικής συνύπαρξης" να πατήσουν το κουμπί και να βομβαρδίσουν με πυρηνικά όλα τα ιμπεριαλιστικά κράτη!!!

orthodox είπε...

Πάμε παρακάτω.
Πουθενά δεν έγραψα οτι τα προβλήματα στην οικοδόμηση αποσιωπούνται. Δεν βλέπω όμως καμία διάθεση επεξεργασίας τους, συζήτησης πάνω σε αυτά, ανάπτυξη προβληματισμών.
Το τραγικό είναι ότι άμα τολμούσε κανένας το 2000 να υπονοήσει ότι ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ άρχισε να αποδομείται από το 20ο συνέδριο και μετά, θα τον βαφτίζατε αριστερό οπορτουνιστή και μαοϊκό!

Γράφεις:
1) Ελειψη καποιων προιοντων - πού οφείλονταν? πώς μπορούσε να αντιμετωπιστεί? ήταν αντικειμενικό πρόβλημα ή αποτέλεσμα επιλογών?
2) μειωση της παραγωγης - γιατί? είναι αντικειμενικό ότι η παραγωγή μειώνεται στα πρώτα στάδια της οικοδόμησης? αφού όχι τότε πώς μπορούσε να ανακοπεί?
3) επεφταν εξω τα πλανα του κεντρικου σχεδιασμου - γιατί? τι πρέπει να κάνουμε για να αποτραπεί? πώς μπορεί να ελεγχθεί καλύτερα?
4) στηριξη της ΕΣΣΔ στις ΛΔ με συνεπειες στη δικη της επαρκεια - επομένως ήταν λάθος η παροχή διεθνιστικής βοήθειας? δεν πρέπει να παρέχεται?
5) υπερογκες δαπανες για στρατιωτικο εξοπλισμο - άρα να μείνει το σοσιαλιστικό κράτος χωρίς στρατιωτική άμυνα?
6) Η αλλαγη στις υποδιαιρεσης 1 και 2 με σκοπο να παραχθουν πιο πολλα κσι γρηγορα οροιοντα απ'οτι μεσα παραγωγης εγινε γιατι υπηρχε προβλημα - γιατί υπήρχε πρόβλημα? τι άλλο μπορούσε να γίνει?

Αντί λοιπόν να σπαταλάς φαιά ουσία για να αποδείξεις ότι είμαι κρυφοοπορτουνιστής επειδή επιμένω να χρησιμοποιώ ΚΑΙ τη λέξη κατάρρευση για να τονίσω άλλη μια πτυχή (όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, μπορεί να είμαι και λάθος) μήπως να προβληματιστείς λίγο στα παραπάνω ερωτήματα, να βρεις και άλλα δικά σου που θα αναδείξουν πτυχές και θα χρησιμεύσουν για πολιτική παρακαταθήκη, θα βοηθήσουν στη σύνταξη σχεδίου, μιας πρότασης που θα κερδίσει την εργατική τάξη και θα γίνει υλική κοινωνική δύναμη?

Άσε που, αν πιαστεί κανείς από τα 5 και 6 που γράφεις μπορεί να βγάλει μέχρι και το συμπέρασμα ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε ένα κράτος είναι αδύνατη και μετά βγαίνουν οι περδίκηδες και αποκαλούν την "ηγεσία" του ΚΚΕ "τροτσκιστική"...

Στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ δεν ξέρω αν έχει νόημα να συνεχίσω να απαντώ. Αφού μας λέει κιόλας ότι η ΛΔ Κορέας είναι πρότυπο σοσιαλιστικού κράτους που δεν επικράτησε ο οπορτουνισμός.....
Για την Κούβα ακόμα περιμένω να δω πού οφείλεται η στροφή της προς την αγορά τα τελευταία χρόνια. Κι εκεί εισχώρησε ο οπορτουνισμός στην ηγεσία και άρχισε να προδίδει την επανάσταση? Γιατί έγινε αυτό, σε ποιες υλικές συνθήκες πάτησε?


Η συμμετοχή μου στη συζήτηση τελειώνει εδώ.

Anef_Oriwn είπε...

Άναυδε

Το πρώτο ερώτημα ΣΟΥ, αλλά από την αντίθετη πλευρά μπορεί να υποβληθεί κι από ΜΕΝΑ προς ΕΣΕΝΑ και μάλιστα με πιο έντονο κι απαιτητικό τρόπου γιατί μπορεί να έχουμε να κάνουμε με την εκτέλεση ενός αθώου ανθρώπου: «απο που πηγαζει η βεβαιωτητα σου οτι ο Κοστοφ ΔΕΝ ηταν αθωος», αλλά «ήταν ενοχος και καλώς τιμωρηθηκε»; [Στην περίπτωση που ήταν αθώος, δεν «τιμωρήθηκε» -πολύ απλό να το λες- αλλά δολοφονήθηκε!]…

Για να απαντήσω στο δεύτερο ερώτημα ΣΟΥ [δηλ. «ποιοι τον εστειλαν στον αλλο κοσμο» -από πότε υπάρχει «άλλος κόσμος» για τους κομμουνιστές;] πρέπει να κάμω ολόκληρη ανάλυση. Λόγω έλλειψης χρόνου θα περιοριστώ να πω ότι οι εκκαθαρίσεις που γίνονταν τότε μέσα στην γραμμές των Κομμουνιστικών Κομμάτων [όποια μορφή κι αν έπαιρναν αυτές, δηλ. αν ήταν εκτελέσεις, καθαιρέσεις από κομματικά ή κρατικά πόστα, ή/και διαγραφές], ήταν αποτέλεσμα ανωμάλων, ή/και αντιδημοκρατικών καταστάσεων μέσα στα Κομμουνιστικά Κόμματα ένεκα της ύπαρξης διχογνωμιών και διαφορετικών εκτιμήσεων για την πορεία και τις πολιτικές που θα ακολουθούνταν για την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού, . Χωρίς να αμφισβητώ ότι υπήρχαν και περιπτώσεις πραγματικής αντικομματικής δράσης και προδοσίας, ή υπόσκαψης του κόμματος, φραξιονισμού, ακόμα και κατασκοπίας και συνεργασίας με τον ταξικό εχθρό, κοντολογίς θεωρώ ότι κάποιες από τις εκτελέσεις [όπως ας πούμε εκείνη του Κόστοφ] ήταν και απότοκο των εσωκομματικών αντιπαλοτήτων για την κομματική εξουσία και για το ποια πολιτική γραμμή θα επικρατούσε τελικά στο Κόμμα. Ας μην ξεχνάμε ότι τότε στη Βουλγαρία οι δύο ιστορικοί ηγέτες του Κόμματος, ήταν ο μεν Δημητρώφ σοβαρά άρρωστος, ο δε Κολάροφ σε προχωρημένη ηλικία.
Να σημειώσω ότι μετά την εξέγερση της 9ης Σεπτεμβρίου του 1944 και την κατάληψη της εξουσίας από το Πατριωτικό Μέτωπο του οποίου ηγείτο το Κομμουνιστικό Κόμμα, επικεφαλής του Κόμματος μέχρι την επιστροφή του Δημητρώφ στη χώρα ήταν ο Κόστοφ. [Από τον Φεβράρη του 1945 μέχρι τον Δεκέμβρη του 1948 διετέλεσε και Πρώτος Γραμματέας του Κόμματος. Ο Δημητρωφ ήταν Πρωθυπιυργός τοτε. Ο Κόστοφ καθαιρέθηκε από τα κομματικά του πόστα τον Μάρτη του 1949 στην 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. για πολιτικά λάθη που είχαν να κάμουν, σύμφωνα με την κατηγορία που τού προσάφθηκε, με τις βουλγαρο-σοβιετικές οικονομικές σχέσεις,]... Μετά τον θάνατο του Δημητρώφ στην ηγεσία του Κόμματος και της χώρας εκλέχτηκε ο Βέλκο Τσιερβένκοφ, επ’ αδελφή γαμπρός(!) του Δημητρώφ. Το 1954 ο Τσιερβενκοφ αντικαταστάθηκε από τον Τόντορ Ζιήφκοφ...

[συνεχίζεται]...

Anef_Oriwn είπε...

[και η συνέχεια]...

Με αφορμή την αυθαίρετη και μονοκόμματη τοποθέτηση του σχολιογράφου Παναγιώτη ότι Απο την στιγμη που μιλας για καταρρευση ενω προκειται για ανατροπη εισαι ομοιδεατης τους, έτσι για προβληματισμό θα θέσω και το εξής ερώτημα: Μήπως οι τότε ηγέτες του Βουλγάρικου Κομμουνιστικού Κόμματος που έστειλαν τον σύντροφο τους Κοστόφ στο πυρ το εξώτερο και στην κρεμάλα λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο;

Απ’ εκεί και πέρα, ας δώσουμε προσοχή και σημασία σε κάτι πολύ σημαντικό που λέει ο orthodox: «Και δεν βάθυναν [σημ.: οι σοσιαλιστικες σχεσεις παραγωγης] γιατί οι ηγεσίες βρέθηκαν μπροστά σε πρωτόγνωρα προβλήματα, αντικειμενικές δυσκολίες, που δεν ήξεραν πώς να αντιμετωπίσουν.
Κι εκεί ο οπορτουνισμός έδωσε λύσεις παρμένες απο τον καπιταλισμό.
Όμως έτσι υπέσκαψαν τα θεμέλια του σοσιαλισμού»
...
Μήπως η εμφάνιση του οππορτουνισμού [και του ρεβιζιονισμού] ήταν αποτέλεσμα των τότε αντικειμενικών συνθηκών [όπως τις αναφέρει πιο πάνω ο orthodox], αλλά και της αναγκαιότητας για τη δημιουργία των λαϊκών κι αντιφασιστικών μετώπων στην πάλη ενάντια στο φασισμό [που ήταν και πολιτική/τακτική της 3ης Διεθνούς και του ίδιου του Στάλιν], αλλά και της συνεργασίας της Σοβιετικής Ένωσης με χώρες καπιταλιστικές ιμπεριαλιστικές για την συντριβή του χιτλεροφασισμού;
Άρα, κατ’ ΕΜΕΝΑ, αυτό που γράφει ο σχολιογράφος Παναγιώτης ότι «Το 1956 αυτο που συνεβη ειναι καραμπινατος συνειδητος οπορτουνισμος για να επανελθη σε μια πορεια ο καπιταλισμος», δεν έπεσε από τον ουρανό. Δεν ήταν κάτι το μεταφυσικό, αλλά το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης υλικής πραγματικότητας. Τώρα πώς θα αποφεύγεται αυτό; Ειλικρινά ΔΕΝ ξέρω! Το ότι όμως ο οπορτουνισμός [όπως τον ονομάζεται] γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα στο ίδιο το σοσιαλιστικό σύστημα [κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και δεδομένα] και οδήγησε σε λανθασμένες πορείες ήταν κάτι που υπόσκαψε εκ των έσω τα θεμέλια του συστήματος κι προλείαναν το έδαφος για την ανατροπή ή/και την κατάρρευση του συστήματος. Προσωπικά επιμένω στη χρήση ΚΑΙ του όρου κατάρρευση καθότι σχεδόν πουθενά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ΔΕΝ υπήρξε ουσιαστική αντίδραση κι αντίσταση στην ανατροπή του Σοσιαλισμού [και στην παλιννόστηση του καπιταλισμού] από μέρους της εργατικής τάξη και των εργαζόμενων γενικότερα. Δεν ήταν απλά μια ανατροπή που ετοιμάστηκε επιμελώς κι οργανωμένα από κάποιες δυνάμεις εντός κι εκτός των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Το ίδιο το σύστημα δεν μπορούσε πλέον να αυτο-προστατευτεί βασιζόμενο στον λαό!

Τέλος αναφορικά με μιαν άλλη τοποθέτηση του σχολιογράφου Παναγιώτη ότι «Το οτι υπαρχει μετα το 1991 ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ ΚΟΥΒΑ δειχνη ξεκαθαρα οτι εκει που δεν επικρατησε ο οπορτουνισμος τα καθεστωτα δεν ανατραπηκαν», για την Κορέα θα ‘θελα να τον παραπέμψω σε δηλώσεις της Αλέκας Παπαρήγα προ μερικών χρόνων σε συνέντευξη της στην “Ελευθεροτυπία”...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!

Anef_Oriwn είπε...

Και μια διόρθωση:
Σε προηγούμενο σχόλιο μου [αυτό με ημερομηνία 3 Ιουνίου 2014 - 10:16 μ.μ.] είχα γράψει ότι «ο Κόστοφ έπεσε σε δυσμένεια τον Μάρτη του 1949»… Τον Μάρτη του 1949 ο Κόστοφ καθαιρέθηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Σε δυσμένεια είχε πέσει από τον Δεκέμβρη του 1948...

Ανώνυμος είπε...

9.33 η ζωη απεδειξε οτι η ελιγμοι που γινανε με την δημιουργια των λα ικων μετωπων με τους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ οδηγησανε στα αντιθετα αποτελεσματα αρα λοιπον μονο με ΛΑ ΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και θεωροντας τον ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ καρ κινωμα μπορει η εργατικη ταξη να παρει την εξουσια. η υπαρξη της ΚΟΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ δειχνη ξεκαθαρα οτι ανατραπηκανε στην ΕΣΣΔ και στην αν. ευρωπη. οσοι εκτελεστηκανε το 1936 στην ΕΣΣΔ και το 1950 ητανε πραχτορες του ταξικου εχθρου το οτι αποκαταστα θηκανε το 1956 απο τον ΧΡΟΥΤΣΩΦ μας δειχνη πεντακαθαρα τη συνεβη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ορθοδοξε οταν απαντας σε μενα θα το κανεις με αποσπασματα δικα μου οχι του Παναγιωτη ή οποιου αλλου. Μου κοτσαρεις κατι που σου πε ο Παναγιωτης και επιχειρηματολογεις μετα με βαση αυτο στο τι θα σου απαγορευα και τι οχι αν μπορουσα. Και μου κοτσαρεις και κατι για τη Λαικη Συμμαχια που παλι δεν το ειπα εγω. Αυτο εγω το λεω φτηνη πασοκοσυνδικαλια. Στο τελος ξανακαταληγεις και στο συμπερασμα με το οποια ξεκινησες και πανω σε αυτο επιχειρηματολογησες, οτι ειναι διαχυτος στον κομματικο λογο ο αυταρχισμος(?) η πρακτορολογια(?) δεν ξερω τι θες να πεις αλλα ξερω οτι εγω δεν εκπροσωπο το ΚΚΕ αλλα τον εαυτο μου. Εγω δεν σε ταυτισα με το ΚΚΕ γιατι δεν εχω λογο να γενικευσω προς το κομμα την οποια αντιπαραθεση μου με καποιον που δηλωνει φιλος του ΚΚΕ. Εσυ γιατι το κανεις?
Τελος στα ερωτηματα σου απαντανε τα ντοκουμεντα του ΚΚΕ και στα πρωτα και στα δευτερα με βαση αυτα που ειπα ενδεικτικα εδω. Απορω γιατι ερχεσαι σε ενα μπλογκ και τα βαζεις τοσο επιθετικα εννοωντας οτι το ΚΚΕ δεν μιλα γι'αυτα και δεν καθεσαι να τα μελετησεις πρωτα και μετα να ρωτησεις ή να κουβεντιασεις σημεια τα οποια θεωρεις οτι εχουν ελειψεις. Μαλιστα ο πιο ευκολος δρομος ειναι να τα ρωτησεις στην ΚΟΒ του χωρου ή της περιοχης σου. Μη φοβασαι δεν θα σε κλειδωσει κανεις στα υπογεια του Περισσου για τια αποριες σου. Αντε καλο διαβασμα και θα δεις οτι ουτε τα 5 ουτε τα 6 που σου εβαλα ενδεικτικα βγαζουν το συμπερασμα σου. Ουτε στην Κουβα λεει το ΚΚΕ οτι συμβαινει αυτο που του βαζεις στο στομα απαντωντας και καλα στον Παναγιωτη.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Ανευ οριων
Προφανως και για να αναπτυχθεινο οπορτουνισμος υπηρχε υλικη βαση. Και αυτη δεν ηταν παρθενογεννεση του 20ου συνεδριου. Υλικη βαση υπηρχε και θα υπαρχει μεχρι να εξαλειφθει πληρως η οποια μορφη ατομικης ιδιωκτησιας. Απλα απο το 20ο συνεδριο και μετα η ταση προς την εξαλειψη που υπηρχε αντιστραφηκε και αρα οι υλικοι οροι αναπτυξης του οπορτουνισμου ενισχυθηκαν.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα, η κουβέντα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Πόσες φορές όμως κατά τη γνώμη σου χρειάζεται να μας πει κανείς ότι το καθεστώς στην ΚΟΡΕΑ άντεξε για να αρχίσεις να παίρνεις μέτρα; Κάθε φορά που πάει να γίνει σοβαρή συζήτηση πετάγεται το ίδιο τρολ (θέλω πραγματικά να ελπίζω ότι είναι τρολ, και δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται) και την γ@μ@ει, όπως θάλεγε και και ο Χαλβατζής, κανονικά.

Χίλια συγγνώμη για την παρέμβαση, αλλά ...

HNB

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

ΗΝΒ, καλά κάνεις και παρεμβαίνεις, αλλά αντικειμενικά δεν προλαβαίνω να παρακολουθήσω διεξοδικά τη συζήτηση και από μια διαγώνια ανάγνωση των σχολίων που κάνω, δεν έχω αντιληφθεί κάτι που να απαιτεί λήψη μέτρων. Θα την ξαναδιαβάσω προσεκτικά και θα το δω καλύτερα σε πρώτη ευκαιρία, αλλά τέλος πάντων, οι απόψεις του καθενός εκθέτουν -με την καλή ή την κακή έννοια- αυτόν που τις εκφράζει.

Ανώνυμος είπε...

Οσες φορες ειπε καποιος οτι ο ΚΟΣΤΟΦ εκτελεστηκε αδικα αλλες τοσες ειπα και εγω για την ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ για να αποδειξω οτι εχουμε ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ τωρα γατι εγω ειμαι τρολ και δεν ειναι ο αλλος σχολιαστης που ειπε πολλες φορες για τον ΚΟΣΤΟΦ το αφηνω στην κριση του καθενα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Anef_Oriwn είπε...

Σχολιογράφε Παναγιώτη,
Από την πόλην έρχεσαι και στην κορφή κανέλλα!

Ανώνυμος είπε...

7.49 Απο χωριο ερχομαι οχι απο την πολη. Οτι εχω γραψει ισχυει ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ