Πέρυσι τέτοιο καιρό, το κλίμα ήταν διαφορετικό. Τα κανάλια πίεζαν την κυβέρνηση, γιατί περίμεναν τη διαδικασία με τις άδειες (που κατέληξε σε φιάσκο), οι αγρότες ήταν πάλι στους δρόμους, αλλά με πιο μαζικούς όρους -απ' όσο μπορώ να καταλάβω τουλάχιστον- κι η πανεργατική απεργία ήταν ίσως η μεγαλύτερη της τελευταίας τριετίας, ευχάριστη νότα από το πρόσφατο κινηματικό παρελθόν.
Φέτος η μόνη "πίεση" είναι για να κλείσει η αξιολόγηση -που έχει γίνει όρος-φετίχ. Και μόνο τα ΝΕΑ -που δεν είναι πια εδώ- πίεζαν λίγο την κυβέρνηση, για να πάρουν δάνειο και να συνεχίσουν να λειτουργούν. Αλλά δεν το έκαναν από θέση ισχύος και πάντως δεν είχαν αντίπαλο την κυβέρνηση που μέχρι και κυβερνητικό επίτροπο έβαλε στο συγκρότημα, για να βρει μια λύση.
Η δική μας αξιολόγηση "κλείνει" στις 21 Φλεβάρη, στο δρόμο και τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ -και όσο πιο μαζική είναι τόσο το καλύτερο. Ενώ μια βδομάδα πριν, είναι το κεντρικό συλλαλητήριο των αγροτών που είναι στα μπλόκα. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο για Βαλεντίνο;
Η επικαιρότητα μονοπωλήθηκε και από δύο σκάνδαλα (το πανάκριβο σπίτι που αγόρασε η Μαρέβα και το ταξίδι του Τσίπρα) αποφεύγοντας επιμελώς όμως να ασχοληθεί με την ουσία του ταξιδιού και τις υψηλές συναντήσεις του Αλέξη και τις χρυσοφόρες μπίζνες για το κεφάλαιο (που θα φέρει όμως την ανάπτυξη). Τα υπόλοιπα είναι τόσο αδιάφορα, που αρκεί πως τα ανακίνησαν δύο κολοσσοί, σαν το Βαξεβάνη και τον Άδωνη, για να καταλάβεις τη βαρύτητά τους.
Εν τω μεταξύ, η ΔΦΑ θέλει να φτιάξει την αριστερή της λεζάντα με το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Όπου δεν αρκεί να είσαι οικονομικά εξαθλιωμένος για να το πάρεις, αν δεν πάρεις μια γεύση κι από την αθλιότητα στις ουρές του ΟΑΕΔ, αφού το ηλεκτρονικό σύστημα κατέρρευσε -εκτός κι αν το ανέτρεψαν αντεπαναστάτες. Ο μακροπρόθεσμος στόχος μοιάζει να είναι σκυμμένα κεφάλια, που θα γλείφουν τα ψίχουλα και θα λένε ευχαριστώ ή απλά θα σιχτιρίσουν με αυτήν την ταλαιπωρία και θα τα χαρίσουν στο κράτος. Έτσι κι αλλιώς τη λεζάντα της η κυβέρνηση την έχει κάνει.
Και φροντίζει να την επιβεβαιώνει κάθε τόσο, όπως τώρα στην Ουκρανία με τη νομιμοποίηση μιας ημι-φασιστικής κυβέρνησης που καταργεί τον εορτασμό της 8ης Μάρτη (ημέρα της γυναίκας) και ποινικοποιεί κάθε αναφορά στο σοβιετικό παρελθόν. Κι εις ανώτερα...
Την ίδια στιγμή, ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος στο Ριζοσπάστη συνεχίζεται με αυξημένο ενδιαφέρον. Ξεχωρίζω (χωρίς να ομαδοποιώ και να ταυτίζω μεταξύ τους) τις παρεμβάσεις δυο σφων που βάζουν το ζήτημα της βελτιωμένης παρουσίας του κόμματος στο διαδίκτυο (1η και 2η), μία άλλη παρέμβαση που δε μένει στην ανάγκη διάδοσης και αύξησης κυκλοφορίας του Ρίζου, αλλά προτείνει μερικά σημεία για το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό, κι άλλη μία που βάζει σημαντικά ζητήματα στο μέτωπο της Τέχνης και του Πολιτισμού (εξηγώντας μάλιστα και τις διαφορές των δύο όρων).
Στο αθλητικό δελτίο, εκτός από την αγωνιστική δραστηριότητα, χτες ήταν η επέτειος του τραγικού θανάτου των 21 οπαδών της "Θύρας 7" στο Καραϊσκάκη (συνωστισμό θα το έλεγαν μάλλον κάποιοι ιστορικοί), που αμαύρωσε το θρίαμβο της ομάδας τους επί της ΑΕΚ.
36 χρόνια μετά, τα περισσότερα γήπεδα έχουν αποκτήσει θεωρητικά ασφαλείς εξόδους, καθίσματα-καρεκλάκια και ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, αλλά το βασικό είναι πως έχουν αδειάσει. Λίγο η τηλεόραση, κάτι οι τιμές των εισιτηρίων που είναι αδικαιολόγητα υψηλές, κάτι το πρωτάθλημα που αντικειμενικά δε βλέπεται...
Έτσι ο κίνδυνος δυστυχημάτων ελαχιστοποιείται κι η πρόληψη αποδεικνύεται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης...
Ας σημειωθεί, παρεμπιπτόντως, και το εξής. Συνηθίζουμε να λέμε και να πιστεύουμε πως το αφιόνι του ποδοσφαίρου γίνεται βαλβίδα ασφαλείας για το σύστημα, αποπροσανατολίζοντας τη νεολαία -κι όχι μόνο- από τα πραγματικά προβλήματα της ζωής κι εκτονώνοντας την ορμή της σε ακίνδυνα -για το σύστημα- μονοπάτια.
Στον αντίποδα, υπάρχει όμως και μια αντίστροφη ανάγνωση, που λέει πως ο κόσμος του γηπέδου δεν είναι ακριβώς αντίπαλος για το μαζικό κίνημα και δεν πηγαίνει αντιπαραθετικά προς αυτό. Πριν από τριάντα χρόνια, βρισκόταν και τα δύο στο ζενίθ της μαζικότητάς τους κι ακολούθησαν παράλληλους βίους και σχεδόν ταυτόχρονη παρακμή, μαζί με κάθε τι άλλο μαζικό και συλλογικό από εκείνη την εποχή..
Πρωθύστερο υστερόγραφο: Δηλ θα έρθουν όντως οι Boney M;
Κοίτα να δεις... Ναι αλλά η φίρμα τους έχει πεθάνει. Και ξέρουν πως πρωταγωνιστούν άθελά τους σε δύο κορυφαίες ελληνικές ταινίες της εποχής; Το μάθε παιδί μου γράμματα και το Αλαλούμ;
Ρα-Ρα-Ράσπουτιν...
Κλείνουμε τη σημερινή ανάρτηση με ένα διήμερο ιστορικών εκδηλώσεων για το ΔΣΕ. Μερικοί αναγνώστες μπορεί να θυμούνται μια πρόσφατη αναφορά σε τμήματα του αναρχικού χώρου που υπερασπίζονται κριτικά (με έμφαση στο κομμάτι της υπεράσπισης) τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ και νιώθουν (και) δική τους κληρονομιά την παρακαταθήκη που άφησε, αναδεικνύοντάς την με το δικό τους τρόπο.
Δεν ξέρω αν αυτή η περίπτωση υπάγεται στο παραπάνω σχήμα (ή αν την τσουβαλιάζω άδικα και κάνω συνειρμικά έναν άστοχο συσχετισμό, επειδή είδα την αφίσα τους σε Εξάρχεια και Indymedia). Όπως και να είναι, σημασία έχει αυτή καθαυτή η πρωτοβουλία και οι κρίσεις επί του περιεχομένου μπορούν να ακολουθήσουν. Η κε του μπλοκ σκόπευε ούτως ή άλλως να την προβάλλει, πόσο μάλλον αφού μου έστειλαν ενημερωτικό μήνυμα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που ακολουθεί.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Παρασκευή 10 Φλεβάρη
18:30 Οι γυναίκες στο ΔΣΕ
19:30 Από τη Βάρκιζα στην ίδρυση του ΔΣΕ: ο αγώνας για την ανασυγκρότηση
του επαναστατικού κινήματος στις συνθήκες του μονόπλευρου εμφυλίου πολέμου
Εικαστική εγκατάσταση "Πηνελόπη": Μια αφήγηση για την πορεία των χιλίων
αόπλων της Ρούμελης
Σάββατο 11 Φλεβάρη
18:30 Ο λαϊκός επαναστατικός πόλεμος 1946-1949
20:30 Η ιστορική παρακαταθήκη του ΔΣΕ
Η ιστορία του ΔΣΕ είναι η ιστορία μιας λαϊκής επανάστασης! Διήμερο Εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη, 10 και 11 Φλεβάρη
Η ιστορία δεν είναι μια απλή εξάσκηση ακαδημαϊκών γνώσεων και μια απλή αλληλουχία σημαντικών γεγονότων. Η ιστορία είναι το ίδιο το αίμα που ποτίζει το παρόν και το μέλλον μας. Είναι ταμπούρι, είναι προμαχώνας, είναι θέση μάχης στον διεξαγόμενο ταξικό πόλεμο. Η επαναστατική μνήμη δεν είναι νεκρό γράμμα, δεν είναι μαυσωλείο. Είναι ζώσα ιστορία, διδάσκει, πλάθει το παρόν μας και φωτίζει το μέλλον. Από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του χθες παίρνουμε τη σκυτάλη για να συνεχίσουμε την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, δίχως αφέντες και δούλους. Για μια κοινότητα των ανθρώπινων αναγκών και όχι του αδηφάγου καπιταλιστικού κέρδους. Ακόμα και όταν δεν ταυτιζόμαστε με τους αγώνες του χθες, τιμάμε τη μνήμη τους, πλουτίζουμε τη χλώρη και πλαταίνουμε τη γη στο περιβόλι που μας κληρονομήσαν. Βυθιζόμαστε στις ρίζες του παρελθόντος για να στήσουμε τον κορμό μας ακόμα πιο στέρεα στο παρόν και να υψώσουμε τα κλαδιά μας ακόμα ψηλότερα στο μέλλον. Η κληρονομιά του χθες δεν είναι στάχτη. Είναι ζωντανό κύτταρο της σημερινής μάχης.
Αυτός ο τόπος είναι πλούσιος σε κάστρα αγώνα. Και η ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού είναι ένα από αυτά. Η ένοπλη αναμέτρηση που έδωσε ο ΔΣΕ με το μοναρχοφασιστικό αστικό καθεστώς και τους ιμπεριαλιστές προστάτες του (Βρετανούς αρχικά, Αμερικάνους ακολούθως) ήταν η κορυφαία και πιο συγκλονιστική στιγμή της ταξική πάλης στην Ελλάδα. Εκεί που η αστική εξουσία αμφισβητήθηκε στα ίσια και επιδιώχθηκε στην πράξη η συνέχεια και ολοκλήρωση της λαϊκής εποποιίας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Μιας εποποιίας βαθιά ταξικής, πατριωτικής και διεθνιστικής συνάμα, που συμπυκνώθηκε από τους στίχους του αντάρτικου: “Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά”. Η στρατιωτική ήττα του 1949 δεν μειώνει σε τίποτα αυτούς τους ηρωικούς αγώνες. Κάθε ήττα, έλεγε η μεγάλη κομμουνίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, σφυρηλατεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των διαδοχικών ιστορικών ηττών που ανοίγουν εν τέλει το πέρασμα για την μεγάλη και οριστική νίκη της κοινωνικής επανάστασης.
Ο κύκλος των εκδηλώσεων που θα ξεκινήσει με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ας θεωρηθεί μια μικρή συμβολή στη σφυρηλάτηση της επαναστατικής μνήμης. Μιας μνήμης που μετουσιώνεται σε ζώσα Ιστορία. Και με τα λόγια το Βάλτερ Μπένγιαμιν, ας μετατρέψουμε την ταξική μνήμη σε κάλεσμα των ηττημένων της Ιστορίας για εκδίκηση!
Φέτος η μόνη "πίεση" είναι για να κλείσει η αξιολόγηση -που έχει γίνει όρος-φετίχ. Και μόνο τα ΝΕΑ -που δεν είναι πια εδώ- πίεζαν λίγο την κυβέρνηση, για να πάρουν δάνειο και να συνεχίσουν να λειτουργούν. Αλλά δεν το έκαναν από θέση ισχύος και πάντως δεν είχαν αντίπαλο την κυβέρνηση που μέχρι και κυβερνητικό επίτροπο έβαλε στο συγκρότημα, για να βρει μια λύση.
Η δική μας αξιολόγηση "κλείνει" στις 21 Φλεβάρη, στο δρόμο και τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ -και όσο πιο μαζική είναι τόσο το καλύτερο. Ενώ μια βδομάδα πριν, είναι το κεντρικό συλλαλητήριο των αγροτών που είναι στα μπλόκα. Σκέφτεστε κάτι καλύτερο για Βαλεντίνο;
* * *
Η επικαιρότητα μονοπωλήθηκε και από δύο σκάνδαλα (το πανάκριβο σπίτι που αγόρασε η Μαρέβα και το ταξίδι του Τσίπρα) αποφεύγοντας επιμελώς όμως να ασχοληθεί με την ουσία του ταξιδιού και τις υψηλές συναντήσεις του Αλέξη και τις χρυσοφόρες μπίζνες για το κεφάλαιο (που θα φέρει όμως την ανάπτυξη). Τα υπόλοιπα είναι τόσο αδιάφορα, που αρκεί πως τα ανακίνησαν δύο κολοσσοί, σαν το Βαξεβάνη και τον Άδωνη, για να καταλάβεις τη βαρύτητά τους.
Εν τω μεταξύ, η ΔΦΑ θέλει να φτιάξει την αριστερή της λεζάντα με το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Όπου δεν αρκεί να είσαι οικονομικά εξαθλιωμένος για να το πάρεις, αν δεν πάρεις μια γεύση κι από την αθλιότητα στις ουρές του ΟΑΕΔ, αφού το ηλεκτρονικό σύστημα κατέρρευσε -εκτός κι αν το ανέτρεψαν αντεπαναστάτες. Ο μακροπρόθεσμος στόχος μοιάζει να είναι σκυμμένα κεφάλια, που θα γλείφουν τα ψίχουλα και θα λένε ευχαριστώ ή απλά θα σιχτιρίσουν με αυτήν την ταλαιπωρία και θα τα χαρίσουν στο κράτος. Έτσι κι αλλιώς τη λεζάντα της η κυβέρνηση την έχει κάνει.
Και φροντίζει να την επιβεβαιώνει κάθε τόσο, όπως τώρα στην Ουκρανία με τη νομιμοποίηση μιας ημι-φασιστικής κυβέρνησης που καταργεί τον εορτασμό της 8ης Μάρτη (ημέρα της γυναίκας) και ποινικοποιεί κάθε αναφορά στο σοβιετικό παρελθόν. Κι εις ανώτερα...
* * *
Την ίδια στιγμή, ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος στο Ριζοσπάστη συνεχίζεται με αυξημένο ενδιαφέρον. Ξεχωρίζω (χωρίς να ομαδοποιώ και να ταυτίζω μεταξύ τους) τις παρεμβάσεις δυο σφων που βάζουν το ζήτημα της βελτιωμένης παρουσίας του κόμματος στο διαδίκτυο (1η και 2η), μία άλλη παρέμβαση που δε μένει στην ανάγκη διάδοσης και αύξησης κυκλοφορίας του Ρίζου, αλλά προτείνει μερικά σημεία για το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό, κι άλλη μία που βάζει σημαντικά ζητήματα στο μέτωπο της Τέχνης και του Πολιτισμού (εξηγώντας μάλιστα και τις διαφορές των δύο όρων).
* * *
Στο αθλητικό δελτίο, εκτός από την αγωνιστική δραστηριότητα, χτες ήταν η επέτειος του τραγικού θανάτου των 21 οπαδών της "Θύρας 7" στο Καραϊσκάκη (συνωστισμό θα το έλεγαν μάλλον κάποιοι ιστορικοί), που αμαύρωσε το θρίαμβο της ομάδας τους επί της ΑΕΚ.
36 χρόνια μετά, τα περισσότερα γήπεδα έχουν αποκτήσει θεωρητικά ασφαλείς εξόδους, καθίσματα-καρεκλάκια και ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, αλλά το βασικό είναι πως έχουν αδειάσει. Λίγο η τηλεόραση, κάτι οι τιμές των εισιτηρίων που είναι αδικαιολόγητα υψηλές, κάτι το πρωτάθλημα που αντικειμενικά δε βλέπεται...
Έτσι ο κίνδυνος δυστυχημάτων ελαχιστοποιείται κι η πρόληψη αποδεικνύεται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης...
Ας σημειωθεί, παρεμπιπτόντως, και το εξής. Συνηθίζουμε να λέμε και να πιστεύουμε πως το αφιόνι του ποδοσφαίρου γίνεται βαλβίδα ασφαλείας για το σύστημα, αποπροσανατολίζοντας τη νεολαία -κι όχι μόνο- από τα πραγματικά προβλήματα της ζωής κι εκτονώνοντας την ορμή της σε ακίνδυνα -για το σύστημα- μονοπάτια.
Στον αντίποδα, υπάρχει όμως και μια αντίστροφη ανάγνωση, που λέει πως ο κόσμος του γηπέδου δεν είναι ακριβώς αντίπαλος για το μαζικό κίνημα και δεν πηγαίνει αντιπαραθετικά προς αυτό. Πριν από τριάντα χρόνια, βρισκόταν και τα δύο στο ζενίθ της μαζικότητάς τους κι ακολούθησαν παράλληλους βίους και σχεδόν ταυτόχρονη παρακμή, μαζί με κάθε τι άλλο μαζικό και συλλογικό από εκείνη την εποχή..
* * *
Πρωθύστερο υστερόγραφο: Δηλ θα έρθουν όντως οι Boney M;
Κοίτα να δεις... Ναι αλλά η φίρμα τους έχει πεθάνει. Και ξέρουν πως πρωταγωνιστούν άθελά τους σε δύο κορυφαίες ελληνικές ταινίες της εποχής; Το μάθε παιδί μου γράμματα και το Αλαλούμ;
Ρα-Ρα-Ράσπουτιν...
* * *
Κλείνουμε τη σημερινή ανάρτηση με ένα διήμερο ιστορικών εκδηλώσεων για το ΔΣΕ. Μερικοί αναγνώστες μπορεί να θυμούνται μια πρόσφατη αναφορά σε τμήματα του αναρχικού χώρου που υπερασπίζονται κριτικά (με έμφαση στο κομμάτι της υπεράσπισης) τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ και νιώθουν (και) δική τους κληρονομιά την παρακαταθήκη που άφησε, αναδεικνύοντάς την με το δικό τους τρόπο.
Δεν ξέρω αν αυτή η περίπτωση υπάγεται στο παραπάνω σχήμα (ή αν την τσουβαλιάζω άδικα και κάνω συνειρμικά έναν άστοχο συσχετισμό, επειδή είδα την αφίσα τους σε Εξάρχεια και Indymedia). Όπως και να είναι, σημασία έχει αυτή καθαυτή η πρωτοβουλία και οι κρίσεις επί του περιεχομένου μπορούν να ακολουθήσουν. Η κε του μπλοκ σκόπευε ούτως ή άλλως να την προβάλλει, πόσο μάλλον αφού μου έστειλαν ενημερωτικό μήνυμα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που ακολουθεί.
Πρόγραμμα εκδηλώσεων
Παρασκευή 10 Φλεβάρη
18:30 Οι γυναίκες στο ΔΣΕ
19:30 Από τη Βάρκιζα στην ίδρυση του ΔΣΕ: ο αγώνας για την ανασυγκρότηση
του επαναστατικού κινήματος στις συνθήκες του μονόπλευρου εμφυλίου πολέμου
Εικαστική εγκατάσταση "Πηνελόπη": Μια αφήγηση για την πορεία των χιλίων
αόπλων της Ρούμελης
Σάββατο 11 Φλεβάρη
18:30 Ο λαϊκός επαναστατικός πόλεμος 1946-1949
20:30 Η ιστορική παρακαταθήκη του ΔΣΕ
Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της επαναστατικής ιστορίας
Ακολουθεί το κείμενο που συνοδεύει το κάλεσμά τους στο συνέδριο.
Η ιστορία δεν είναι μια απλή εξάσκηση ακαδημαϊκών γνώσεων και μια απλή αλληλουχία σημαντικών γεγονότων. Η ιστορία είναι το ίδιο το αίμα που ποτίζει το παρόν και το μέλλον μας. Είναι ταμπούρι, είναι προμαχώνας, είναι θέση μάχης στον διεξαγόμενο ταξικό πόλεμο. Η επαναστατική μνήμη δεν είναι νεκρό γράμμα, δεν είναι μαυσωλείο. Είναι ζώσα ιστορία, διδάσκει, πλάθει το παρόν μας και φωτίζει το μέλλον. Από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του χθες παίρνουμε τη σκυτάλη για να συνεχίσουμε την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, δίχως αφέντες και δούλους. Για μια κοινότητα των ανθρώπινων αναγκών και όχι του αδηφάγου καπιταλιστικού κέρδους. Ακόμα και όταν δεν ταυτιζόμαστε με τους αγώνες του χθες, τιμάμε τη μνήμη τους, πλουτίζουμε τη χλώρη και πλαταίνουμε τη γη στο περιβόλι που μας κληρονομήσαν. Βυθιζόμαστε στις ρίζες του παρελθόντος για να στήσουμε τον κορμό μας ακόμα πιο στέρεα στο παρόν και να υψώσουμε τα κλαδιά μας ακόμα ψηλότερα στο μέλλον. Η κληρονομιά του χθες δεν είναι στάχτη. Είναι ζωντανό κύτταρο της σημερινής μάχης.
Αυτός ο τόπος είναι πλούσιος σε κάστρα αγώνα. Και η ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού είναι ένα από αυτά. Η ένοπλη αναμέτρηση που έδωσε ο ΔΣΕ με το μοναρχοφασιστικό αστικό καθεστώς και τους ιμπεριαλιστές προστάτες του (Βρετανούς αρχικά, Αμερικάνους ακολούθως) ήταν η κορυφαία και πιο συγκλονιστική στιγμή της ταξική πάλης στην Ελλάδα. Εκεί που η αστική εξουσία αμφισβητήθηκε στα ίσια και επιδιώχθηκε στην πράξη η συνέχεια και ολοκλήρωση της λαϊκής εποποιίας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Μιας εποποιίας βαθιά ταξικής, πατριωτικής και διεθνιστικής συνάμα, που συμπυκνώθηκε από τους στίχους του αντάρτικου: “Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά”. Η στρατιωτική ήττα του 1949 δεν μειώνει σε τίποτα αυτούς τους ηρωικούς αγώνες. Κάθε ήττα, έλεγε η μεγάλη κομμουνίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, σφυρηλατεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των διαδοχικών ιστορικών ηττών που ανοίγουν εν τέλει το πέρασμα για την μεγάλη και οριστική νίκη της κοινωνικής επανάστασης.
Ο κύκλος των εκδηλώσεων που θα ξεκινήσει με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ας θεωρηθεί μια μικρή συμβολή στη σφυρηλάτηση της επαναστατικής μνήμης. Μιας μνήμης που μετουσιώνεται σε ζώσα Ιστορία. Και με τα λόγια το Βάλτερ Μπένγιαμιν, ας μετατρέψουμε την ταξική μνήμη σε κάλεσμα των ηττημένων της Ιστορίας για εκδίκηση!
24 σχόλια:
φοβαμαι οτι στην εκδηλωση γαι τον ΔΣΕ θα ακουσεις γαι ΔΣΕ χωρις ΚΚΕ
ειναι σκυλευση να ασχολειται καποιος με την ηρωικη ιστορια του ΔΣΕ με πολιτικους ορους (δηλ. εξωακαδημαικα) χωρις να ειναι ΚΚΕ (εστω και με το ΚΚΕ πριν απο 70 χρονια)
Πολύ καλές οι προτάσεις του προσυνεδριακού για Ρίζο και ιντερνετ!
Πιστεύω ότι άμα μπουν μέσα στην επεξεργασία και άτομα με περισσότερη εμπειρία στα θέματα, θα μπορέσουν όντως να γίνουν πολύ καλές αλλαγές στη σωστή κατεύθυνση, τις οποίες τις χρειαζόμαστε όλοι.
Πολύ καλό σημάδι εξ αρχής, ήταν και ότι το πρόβλημα το αναγνωρίζει και η ίδια η απερχόμενη ΚΕ. Από εκεί και πέρα νομίζω τα θέματα θα μπουν στην ημερησία, και με την συμβολή όλων μας θα πάρουν το σωστό δρόμο.
Πάντα μου έκανε εντύπωση που στο βίντεο κλιπ του "Ράσπουτιν" (που είναι στην κόκκινη πλατεία), δεν εμφανίζετε κανένα σφυροδρέπανο ή αστέρι, σύμβολα που τα έψαχνα πάντα όταν το έβλεπα!
Να μου πεις και εγώ πολλά θέλω... Όπως και να έχει, η μουσική τους και μάλλον το συγκεκριμένο κομμάτι, είναι σήμα κατατεθέν της εποχής, και πάντα όταν παίζει, η νοσταλγία ξεχειλίζει και ας μην έζησα τότε.
Ιβάν Τζόνι
@Αναυδος
Ένδειξη ό,τι το Κόμμα..ανεβαίνει!
Δεν γνωρίζω τους πολιτικούς χώρους αλλά, όταν διαβάζω τη λέξη «Πρωτοβουλία», χωρίς μία αναφορά σε κόμμα, οργάνωση, ή έστω ομιλητές,με μία μόνο αναφορά στον χώρο, το καχύποπτο μυαλό μου πηγαίνει αλλού. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Μην ανησυχείς.
ΔΣΕ με ΝΑΙ στο μνημόνιο Τσίπρα δεν πάνε μαζί.
ΔΣΕ χωρίς αναφορά στο ΚΚΕ δεν γίνεται.
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot
Νομίζω ότι θα συμφωνήσω με τον "Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot".
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι χώροι πριν κάποια χρόνια δεν έπιαναν στο στόμα τους όχι τον ΔΣΕ, αλλά ούτε καν τον ΕΛΑΣ!
Το άνοιγμα που έχει κάνει το ΚΚΕ είναι μεγάλο, και έχει αναδείξει σε μεγάλο βαθμό αυτά τα θέματα, στηριζόμενο πάνω σε σοβαρές επιστημονικές δουλειές, όχι πάνω σε φανφάρες. Αυτό αντικειμενικά έχει αντίκτυπο.
Ιβάν Τζόνι
Δεν συμφωνώ με την προ εβδομάδας παρέμβαση από την Σουηδία. Την θεωρώ ίσως και από τις πιο άστοχες στον Προσυνεδριακό. Όχι μόνο για τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ είναι κοντά σε κάθε απολυμένο ασχέτως που εργάζεται. Δεν καταλαβαίνω την θέση του για τις ΚΟΙΝΣΕΠ.
«Τελευταία ζητήματα είναι α. ότι υπάρχουν φίλοι ή και ενδεχόμενα μέλη μετά από χρόνια θητείας σε κρατικές ή ιδιωτικές θέσεις, καθηγητές ή γιατροί και άλλοι που είναι σε σχέση υψηλόμισθη, ενδεχόμενα διευθυντική, αλλά εξαρτημένης εργασίας. Ποια καθήκοντα απορρέουν από τις Θέσεις για το στρώμα αυτό, μικρό μεν αλλά ιδιαίτερης σημαντικής ευθύνης και ιδεολογικής ευαισθησίας;»
Η ταξική θέση από την εποχή του Λένιν, καθορίζεται από 4 παράγοντες. 1) Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής 2) Τον ρόλο στην παραγωγή 3) Θέση στην παραγωγή Π.χ. διευθυντική 4) Συνολικό Εισόδημα. Όχι μεμονωμένα αλλά πολλές φορές ως συνισταμένη.
Αν ως μικροαστικό στρώμα είναι κοντά στην εργατική τάξη τότε απορώ γιατί μπλέκεται ο φίλος του Κόμματος από Σουηδία και χρειάζεται «εξειδίκευση» λόγω «σημαντικής ευθύνης και ιδεολογικής ευαισθησίας». Τι εννοεί;
Υπάρχει κόσμος από μικροαστικά στρώματα, που ήδη προσφέρει.
Βγαίνουν και άλλα προβλήματα στην «εξειδίκευση».
Κρατική θέση στην Παιδεία στη θέση Διευθυντή σχολείου,θέση μάνατζερ και υπεύθυνο περικοπών, πως συμβιβάζεται με την ιδιότητα μέλους του ΚΚΕ; Υπάρχει παράδειγμα.
Στα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης του ΚΚΕ.
Ακόμα δεν έχει βρεθεί η δήθεν τουιτερική «παρέμβαση» Παπαρήγα υπέρ του Σύριζα το 2012. Να μην γράψουμε το ολοκληρωμένο άρθρο του παλιού «Ελεύθερου Τύπου» για το f.b.
Ο Σέρβερ του τουίτ και f.b. είναι αλλού. Αν και δεν έχω λογαριασμό στα σόσιαλ μίντια ξέρω πως εκεί έχουν βρεθεί «φίλοι» του ΚΚΕ που μετά αλλάζουν το παραμύθι: «Δεν μας τα λέει καλά το ΚΚΕ. Δεν ανοίγεται».
Ενώ πιθανά φόρουμ του Κόμματος, ακόμα και με σέρβερ υπό τον έλεγχο του Κόμματος, ενέχει τον κίνδυνο «φίλων» με μπόλικη διάθεση για «ηλεκτρονικό φραξιονισμό».
Όπως στην εποχή του 19ου σε φιλικά προς το ΚΚΕ μπλοκ.
Οι «περίεργες» παρεμβάσεις θα φέρουν αναγκαστικά δικαιολογημένους αποκλεισμούς αλλά και «καταγγελίες» για τους σωστούς αποκλεισμούς από το φόρουμ. Χώρια τις εργατοώρες να απαντά το ΚΚΕ.
Το θέμα είναι να συμμετέχει ο κόσμος στα σωματεία, στα συνδικάτα, στις παρεμβάσεις και να βοηθά εργατικό κίνημα ή κόμμα με όποιο τρόπο μπορεί.
Η e-democracy είναι για τους «αγανακτισμένους».
Την ίδια μέρα είχε πιο καλές και ουσιαστικές παρεμβάσεις. Όπως από την Κεντρική Μακεδονία.
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot
Με υπογραφή,
οι παραπομπές δεν μπαίνουν ως διαφήμιση, υπονοώντας ότι κάποιες παρεμβάσεις είναι καλύτερες ή πιο ουσιαστικές από κάποιες άλλες.
Οι συγκεκριμένες μπήκαν επειδή πιάνουν ένα πολύ σημαντικό κι ενδιαφέρον θέμα, το οποίο ούτως ή άλλως μπαίνει και στις Θέσεις.
Συμφωνούμε με το καθήκον της αναβάθμισης της διαδικτυακής παρουσίας του κόμματος; Αν ναι, ας ρίξουμε ιδέες κι ας πούμε και κάτι άστοχο, δεν πειράζει. Αν όχι, πιστεύουμε προφανώς πως όλα είναι καλώς καμωμένα ή ότι χρειάζονται σίγουρα μια βελτίωση, αλλά γενικά επαρκούν.
Αν πάλι συμφωνούμε γενικά και αφηρημένα, χωρίς να το δούμε συγκεκριμένα, τι και πώς μπορεί να γίνει, πώς ακριβώς συμβάλλουμε;
Ξαναδιαβάζω την παρέμβαση του Σκανδιναβού -που ούτε τον ξέρω ούτε θέλω να κάνω το συνήγορό του- κι αναρωτιέμαι τι ακριβώς σου φάνηκε τόσο άστοχο για όσα λέει περί διαδικτύου. Διαβάζω ξανά και το δικό σου σχόλιο κι αναρωτιέμαι σε ποιον ακριβώς απαντάς.
Μίλησε κανείς για e-democracy; Για υποκατάσταση του μαζικού ανοίγματος με δουλειά στα ΜΚΔ; Είπε κανείς ότι πρέπει όλα τα μέλη και οι οπαδοί να ανοίξουν προφίλ σε ΦΒ και τούιτερ; Εγώ καταλαβαίνω να λέει ακριβώς το αντίθετο, πως χρειάζεται κεντρική παρέμβαση-παρουσία.
Το αν η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας χρησιμοποιεί τα ΜΚΔ, επηρεάζεται άμεσα και διαμορφώνει γνώμη από αυτά, εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι ως προτροπή, αλλά ως αντικειμενική διαπίστωση. Κι είναι ζήτημα αν θέλουμε να αφήσουμε αυτό το πεδίο στον αντίπαλο, χωρίς καν να έχουμε δική μας παρουσία.
Το ότι αυτό ενέχει διάφορους κινδύνους είναι το μόνο βέβαιο. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς πιστεύουν κάποιοι σφοι ότι αποκτάται η ωριμότητα ενός χρήστη στο διαδίκτυο; Διά της αποχής; Ή με σωστή καθοδήγηση, ακόμα και μέσα από λάθη πολλές φορές (και το λέω αυτό από τη δική μου πείρα);
Σε τελική ανάλυση, με το δικό σου σκεπτικό, μπορούμε να πούμε πως και το μπλοκ όπου μιλάμε λειτουργεί πχ αποπροσανατολιστικά, ή ότι τα σχόλια που κάνουμε υποκαθιστούν αντικειμενικά το μαζικό άνοιγμα, κτλ.
Δε βλέπεις κάποια αντίφαση; Και δε στο λέω προφανώς για να σταματήσεις να σχολιάζεις, ίσα-ίσα.
@Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot
Να προσθέσω σε αυτά που λέει το απολίθωμα, ότι μιλάμε για μια προσπάθεια που αντικειμενικά πρέπει να γίνει.
Από την στιγμή που το ΚΚΕ και πιθανότατα μόνο αυτό, γνωρίζει καλά τους κινδύνους του φακελώματος κλπ., θα μπορέσει να κάνει κατάλληλη και σχεδιασμένη αξιοποίηση, η οποία θα έχει σκοπό να φτάσει περισσότερο κόσμο, που δεν έχει καν ιδέα τι είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.
Σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για αντικατάσταση της μαζικής δουλειάς, αλλά πιο πολύ για ένα ακόμα τομέα προπαγάνδας.
Μην ξεχνάμε ότι η συνείδηση σε μεγάλο κομμάτι του κόσμου που είναι στα ΜΚΔ είναι όχι στο 0, αλλά στο -20!
Αν θέλουμε να έχουμε το μεγάλο κομμάτι των μεσαίων στρωμάτων, έστω φιλικά ουδέτερους απέναντι μας, στην περίπτωση της επαναστατικής κατάστασης, πρέπει να τους φτάσουμε από όπου μπορούμε, πόσο μάλλον από το βασικό μέσο το οποίο χρησιμοποιούν.
Ιβάν Τζόνι
Οι ουρές είναι είτε στα ΚΕΠ είτε στις αρμόδιες υπηρεσίες των Δήμων. Έτσι για το τυπικό. Το ουσιαστικό άλλη ώρα.
Λέων
Από την εποχή πάντως που ο αναρχικός χώρος υπερασπιζόταν τον Άγι Στίνα, έχει κάνει άλματα προόδου.
Αυτο θα δειξει.
Η συζήτηση για το ίντερνετ πρέπει να είναι μια συζήτηση που θα συνυπολογίζει το διάβασμα και την κατανόηση των θέσεων πάνω στο θέμα. Χωρίς να υποτιμώ την καλή θέληση όσων πρότειναν νομίζω ότι προτάσεις του στυλ "να κάνουμε γκρουπ στο φβ, επειδή η νεολαία ενημερώνεται από εκεί" είναι άστοχες. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι οι θέσεις έχουν μια ολόκληρη παράγραφο που μιλάει για το γεγονός ότι η ενημέρωση και γνώση έχει αντικατασταθεί από την στείρα συλλογή σκόρπιων πληροφοριών και ότι πρέπει να σπάσει αυτό στα μυαλά της νεολαίας. Με δεδομένο ότι το φβ είναι ο νο.1 συλλεκτής άχρηστης και σκόρπιας γνώσης στο ιντερνετ λόγω δομής και μεγέθους δεν απαντιέται το καθήκον που μπαίνει με αυτές τις προτάσεις. Δεν θα πάω καν στο φακέλωμα που δεν απάνταει στο σύνθημα για κόμμα παντός καιρού. Η αλήθεια είναι ότι και να έχεις προφιλ κατά πάσα πιθανότητα δεν θα σε βοηθήσει να ενημερωθείς για τίποτα.
Δηλαδή, (κάνω τυχαίο login in στις δημοσιεύσεις μου) με το που μπαίνω βλέπω: τουιτερικού βεληνεκούς καφρίλα για τον σόιμπλε, τσίπουρα φίλων από βραδυνή έξοδο, πολιτική παρέμβαση για τον "σοσιαλφασίστα τον τζίφρα", αναδημοσίευση της χθεσινής ραδιοφωνικής εκπομπής του μπογιόπουλου που κράζει για τον ουκρανό, τυχαίο άκυρο ancient meme, την σελφι μιας φίλης μου, μια συνταγή για frozen yogurt.
Ξέρετε τι θα κάνω; Like στους φίλους μου με τα τσίπουρα, θα ακούσω την εκπομπή του μπογιόπουλου και ταυτόχρονα θα φτιάχνω frozen yogurt. Δεν νιώθω και πολύ ενημερωμένος η αλήθεια είναι. Και μιλάω για εμένα που έτσι και αλλιώς είμαι κκε. Ενας νεολαίος χωρίς πολιτικό προσανατολισμό θα "ενημερωθεί" ακόμα χειρότερα γιατί για αντικειμενικούς λόγους θα είμαστε μια ακόμα δημοσίευση στις 4-5 που μετα βίας θα πατήσει μέσα σε ένα κλίμα γενικής ελαφρότητας που επικρατεί στο μέσο. Είναι δηλαδή μια αδιέξοδη λογική. Η την σπας ή το παλεύεις από "τα μέσα" και καταλήγεις να σπαταλάς δυνάμεις.
Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για τα μπλογκ, αλλά κακά τα ψέματα ίσως οι συζητήσεις που κάνουμε εδώ να μην πρέπει να μεταφερθούν σε ένα κομματικό μπλογκ. Χώρια τα τρολλ, χώρια τις λογοκρισίες που θα πέσουν σε φασίστες και μη και θα είναι ακόμα χειρότερα από ότι εδώ λόγω ότι μιλάμε για κόμμα και όχι μεμονωμένο φίλο του.
Για μένα νομίζω ότι πρέπει να βγει προς τα έξω μαζικά ο ριζοσπάστης. Δεν ξέρω τι έγινε με την διακίνηση στις Θέσεις όταν ο Ρ είχε διακίνηση 74000 φύλλα, αλλά το μισό από αυτό αν γίνεται σε μόνιμη βάση αρκεί. Και εμείς μισό άρθρο να διαβάσουμε αρκεί. Αν το αφήνουμε στην γωνία δεν πάμε πουθενά. Και κυρίως δεν θα μπορούμε να πείσουμε άνθρωπο ούτε γύρω μας, ούτε στο χώρο δουλειάς, ουτε καν στο ιντερνετ. Ο οποίος Ρ πραγματικά βοηθάει στο να αποκτήσεις μια οργάνωση στις σκόρπιες πληροφορίες και να μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις σε μια κουβέντα. Ακόμα στο ειδησεογραφικό να βελτιωθεί λίγο η μορφή του m.902.gr (έκδοση κινητού) που δεν σε βοηθά να το βλέπεις τις ειδήσεις που το κόμμα θεωρεί σημαντικές, δεν προωθεί σε ξεχωριστό σημείο τις αναδημοσιεύσεις από Ρ κλπ.
Σε κάθε περίπτωση το αφήνω εδώ με κάποια ενδεικτικά. Δεν θα κάνω τοποθετήση για τον προσυνεδριακό μεσώ σχολίου και το προσεγγίζω λίγο αν συνεχίζω. Την γενική λογική μου θέλω να περάσω για να μην παρεξηγηθώ.
Ο.Χ.Ε.Π.
Καλό είναι η προβολή του ΔΣΕ και από άλλους χώρους της αντικαπιταλιστικης αριστερας πέρα του ΚΚΕ
Η ανάγκαιότητα του ένοπλου αγωνα πρέπει να υποστηρίζεται από όλη την αντικαπιταλιστικη αριστερα σήμερα
Η κριτική μου επιφύλαξη για την εκδήλωση ειναι
1) εαν θα συνδιαστει με μια κριτική στην τότε στρατηγικη των σταδιών του ΚΚΕ
γιατι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όχι μονο την περιοδο του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ αλλά και στην περίοδο του ΔΣΕ η στρατηγική δεν ήταν η πάλη για την εργατικη εξουσια (με εξαιρεση στο τελος που ο Ζαχαριαδης απροειδοποιητα έβαλε ζητημα για σοσιαλιστικη επανασταση σε μια ολομελεια, χωρις να προετοιμάσει κανεναν)
και 2) Εάν θα γίνει αναφορά στον ρόλο του Στάλιν και του Μολοτωφ, οι οποίοι ύστερα αμέσως από το τέλος του εμφυλιου κάλεσαν τον Ζαχαριάδη σε συσκεψη στην Μοσχα θετοντας για πρώτη φορα το ζήτημα του πράκτορα. Αυτο ήταν και η αρχη της γνωστης περιπέτειας. Το δευτερο ειναι σημαντικο γιατι αναπαραγει το γνωστο σχημα : οποιος ειναι με το ενοπλο ειναι πρακτορας
Καμιλο Μπερνέρι
@Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα
Δεν αναφέρομαι προσωπικά. Ούτε υπονοώ κάτι διαφορετικό και αν σου δόθηκε η εντύπωση μπορώ να το θεωρήσω και λάθος μου. Τοποθετούμαι στην παρέμβαση του Σκανδιναβού. Η οποία δεν θα με είχε προβληματίσει αν δεν αντανακλούσε μία γενική αίσθηση του «γιατί το ΚΚΕ δεν έχει ΜΚΔ»;
Αν προσέξεις, η παρέμβαση του Σκανδιναβού επικεντρώνεται σε f.b – twitter. Η θέση του, το ΚΚΕ να αποκτήσει τα «δικά του» μέσα στο f.b - twitter είναι άστοχη, για να μην πω αφελέστατη. Το τι θα μπορούσε να γίνει χρειάζεται να περιλαμβάνει αυτούς τους κινδύνους. Ανέφερα το παράδειγμα με την Αλέκα. Δεν είναι τόσο τυχαίο πως οτιδήποτε, από οποιωνδήποτε είναι εναντίων του ΚΚΕ, αναπαράγεται με ταχύτητα φωτός.
Άλλο ως οπαδός, συνοδοιπόρος να έχει κάποιος π.χ. το δικό του blog του. Ίσα, ίσα που σε blog οπαδών, συνοδοιπόρων θεωρώ χρήσιμες αρκετές αναρτήσεις. Ειδικά με θέματα Ιστορίας. Επίσης θα γνωρίζεις πως κατά καιρούς, δημοσιεύσεις που έχουν γίνει από blog, αναδημοσιεύτηκαν στον 902.gr. Είναι όμως τελείως διαφορετικό από το να έχει το ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΚΕ τα δικά του ΜΚΔ με φόρουμ.
Χωρίς να κάνω τοποθέτηση στον συνεδριακό αλλά ως συζήτηση στο μπλοκ. Μικρά άρθρα - απαντήσεις όχι τόσο από «Ρ» λόγω περιορισμένου χώρου - αλλά κυρίως από 902.gr πάνω στην γενικότερη βλακεία και αντικομμουνιστική σκοπιμότητα που αναπαράγεται στο internet ίσως να ήταν χρήσιμα.
Συμφωνώ σε αρκετά με τον ΟΧΕΠ.
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot
δηλαδη αναρχικοι και τροτσκιστες ανακαλυπτουν τη σημερον ημερα τον ΔΣΕ και την ενοπλη παλη για τν ανατροπη της αστικης εξουσιας ?
και μας εγκαλουν για σταλιν και μολοτοφ ?
οι ακαπνοι μας κανουν και μαθηματα μας λενε τι να προσεξουμε την επομενη φορα οταν αυτοι θα ξαναδιασπουν τις γραμμες μας, θα συκοφαντουν τον αγωνα μας κσι θσ ξαναστειλουν συγχαρητηρια στον μελλοντικο παπαγο αν παρ'ελπιδα ηττηθουμε?
ο συριζα εξαχριωνει μου φαινεται τους παντες
Δεν ξέρω κατά πόσο έχει σημασία να καθόμαστε και να συζητάμε για το αν πρέπει το Κόμμα να έχει επίσημο λογαριασμό στα ΜΚΔ ή όχι,καθώς το βρίσκω ιδιαιτέρως ασήμαντο ως θέμα.Πάντως,προσωπικά κλίνω προς το ότι δεν πρέπει να έχει,αποκλειστικά και μόνο για λόγους περιφρούρησης.Βέβαια,είναι και θέμα επιπέδου προσωπικής συνείδησης το ΤΙ προσωπική πληροφορία θα δίνεις στην δημοσιότητα και ΠΩΣ θα την δίνεις.Γιατί είναι άλλο πράγμα να δηλώνεις στο προφίλ σου π.χ. τι μουσική σου αρέσει,άλλο πράγμα να δίνει ένας οργανωμένος στοιχεία για την Οργάνωσή του.
Περισσότερο πρέπει να κάτσουμε να συζητήσουμε για το τι στάση κρατάμε απέναντι στα ΜΚΔ.Σίγουρα,η περιφρούρηση είναι μία πολύ σημαντική πτυχή που πρέπει να είναι στο μυαλό οποιουδήποτε είναι στο πλευρό (και,πολύ περισσότερο,στο εσωτερικό) του Κόμματος,αλλά τα ΜΚΔ είναι ένας νέος τρόπος επικοινωνίας,που διευκολύνει αρκετά την επαφή μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν δυνατότητα να τα λένε συχνά (ή και καθόλου) από κοντά.
Το θέμα είναι να μην είμαστε φοβικοί απέναντί τους.Τα συμπεράσματα περί κίνδυνου φακελώματος είναι ολόσωστα,αλλά δεν αρκούν για να χαρακτηριστεί ως "de facto αρνητική" η χρήση τους.Για παράδειγμα,η εικόνα του χρήστη των ΜΚΔ που δεν ασχολείται με τίποτε άλλο,δεν βγαίνει από το σπίτι του ή δεν έχει διαπροσωπικές σχέσεις είναι έτη φωτός μακριά από την πραγματικότητα,πόσο μάλλον στην εποχή των τάμπλετ και των κινητών με ίντερνετ.Επομένως,μία προπαγάνδα "συκοφάντησης" των ΜΚΔ,μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει.Δεν είναι και πολύ σοβαρό,μεταξύ μας,να πιέζονται οργανωμένοι μαθητές,15 ή 16 χρονών,να σβήσουν τους λογαριασμούς του σε αυτά,ειδικά με τέτοια επιχειρήματα.Αντιθέτως,πιο χρήσιμο θα ήταν να μάθουν πως να είναι πιο προσεκτικοί.
Όσον αφορά την πολιτική παρέμβαση σε αυτά,ενδεχομένως να δεχτώ πως μπορεί να παίξουν και τέτοιο ρόλο.Και εδώ,όμως,θέμα συνείδησης είναι το αν τα ΜΚΔ θα είναι κάτι πρόσθετο στην κοινωνική και πολιτική σου ζωή,ή αν θα τα αφήσεις να την αντικαταστήσουν.Βέβαια,νομίζω πως υπερεκτιμούνται οι πολιτικές παρεμβάσεις μέσω των ΜΚΔ.Αυτό το σκηνικό με την Αλέκα στις εκλογές του 2012,ας πούμε,δεν ήταν καμία οργανωμένη πολιτική προβοκάτσια.Ένα από τα άπειρα τρολλ που κυκλοφορούν στο Ίντερνετ ήταν,που,προφανέστατα,δεν έπαιξε τον παραμικρό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.Αδυνατώ να πιστέψω πως κάποιος,που σκεφτόταν να ψηφίσει το Κόμμα (άσχετα αν το ψήφισε ή όχι),παίζει να το πήρε στα σοβαρά.Και όποιος το πήρε,προφανώς δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να ψηφίσει το Κόμμα ούτως ή άλλως.
Conolly
Ένα ζήτημα που καίει είναι το πώς προσεγγίζεις απαίδευτες πολιτικά μάζες που έχουν μάθει να απαξιούν για "τα κοινά", να μισούν τα συνδικάτα και τα κόμματα και ανήκουν στους ανεργους, στους ημιαπασχολούμενους και γενικά σε μια μάζα ανθρώπων χωρίς σταθερή δουλειά και τόπο εργασίας-κατοικίας. (σεζόν, άνεργοι, 5μηνα κλπ)
Αυτό το κομμάτι λαού το προσεγγίζεις με τουΐτερ και φμπ;
Θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος.
Μόνο που χρειάζεται ποιοτικό περιεχόμενο, στοχευμένο, που να τραβάει το μάτι. Χρειάζεται προπαγάνδα με λαϊκά συνθήματα όχι με κομματικά (επιστημονικά και λόγια) αναμασήματα.
Τέτοια σποτάκια έχουν παραχθεί (για μια απεργία και για την ΧΑ) και έχουν παιχτεί έξω από τις "επιρροές".
σαπόρ τουτούρκι
Από τις παρεμβάσεις στον προσυνεδριακό που δίνονται εδώ, προσωπικά διαφωνώ αρκετά με τις προτάσεις για τον ρίζο. Αν μειωθεί τόσο πολύ η ύλη όπως ζητείται πού θα μένει χώρος για εκτενείς αλλά όχι μακροσκελείς αναλύσεις για διάφορα θέματα (που είναι παρεπιμπτόντως υπερχρήσιμες, και αυτές που διαβάζουν οι περισσότεροι); Φοβάμαι ότι έτσι θα πάμε σε ένα μοντέλο όπου απ'την μια θα έχουμε τηλεγραφική ανάλυση των γεγονότων στον ρίζο και απ'την άλλη τις μακροσκελείς αναλύσεις της κομεπ, το οποίο μοντέλο μου φαίνεται πολύ προβληματικό για την διάδοση των απόψεων του κόμματος.
Ijon Tichy
Κατά τη γνώμη μου το fb ήtwitter δεν είναι γήπεδα που μπορεί να παιχτεί μπάλλα από οποιοδήποτε κόμμα. Ν' ανεβαίνουν video, άρθρα, αναλύσεις κτλ ναι, αυτό είναι σημαντικό να γίνεται καμια αντίρρηση, συμφωνώ και επαυξάνω που λένε. Στα άλλα δύο όμως είναι τέτοια η φύση τους ως μέσα που ανάμεσα σε άλλα ευνοούν και το κανιβάλλισμα θέσεων και ατόμων από τη μια (να γίνεται η τρίχα τριχιά με το παραμικρό) και το καλαμοκαβαλίκεμα με βάση τα διαδικτυακά likes.
Για το θέμα του Ριζοσπάστη που είναι καίριο θα επαναλάβω μια παλιότερη σκέψη μου ότι πρέπει να μειώσει σελίδες και να γίνει free press (θα υπάρχουν διαφημιστικές καταχωρήσεις), νσ διανέμεται δωρεάν. Οκτώ σελίδες τις καθημερινές είναι υπεραρκετές. Την Κυριακή να κυκλοφορεί λίγο πιο διευρυμενος 2-4 σελίδες περιέχοντας άρθρο της Κομεπ ή επιπέδου Κομέπ. Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε και στο να βρίσκεται καθημερινά σε πολλά χέρια, και να διαβάζεται παντού (στο μετρό, στον ηλεκτρικό, στο λεωφορείο, στο διάλλειμμα στην εργασία κτλ) αλλά θα πρόσφερε ευελιξία και αποτελεσματικότητα στο σχεδιασμό της διανομής (πχ δημοσιεύται την Τετάρτη ένα άρθρο για τον κλάδο του επισιτισμού ή του Τουρισμού-κατευθύνεις στοχευμένα το μοίρασμα των φύλλων της εφημερίδας εκει και φτάνει η εφημερίδα στα χέρια πολλών εργαζομένων του κλάδου. Με 1.5 ευρώ της καθημερινές και 2.5 τις Κυριακές δε νομίζω να υπάρχει πιθανότητα ούτε μια στο εκατομμύριο να αυξηθεί δραματικά η κυκλοφορία.
ρα
Το μεγαλυτερο θεμα με τα ΜΚΔ και το ιντερνετ ειναι οτι ειναι πολυ πιο ευκολο να σε ρουφιανεψει το κρατος μεσω αυτων. Αν λυθει αυτο το ζητημα τοτε δε βρισκω το λογο να μην διατηρει ΜΚΔ το ΚΚΕ.
Τα σωματεια και τα συνδικατα δεν εχουν πια μαζικοτητα ενω το ιντερνετ το χρησιμοποιουν ολοι (και οχι μονο τα μεσαια στρωματα οπως ανεφερε ενας poster παραπανω). Αυτο δε σημαινει οτι τα ΜΚΔ αντικαθιστουν τα συνδικατα (ειμαι σιγουρος οτι καποιος θα πει οτι ισχυριζομαι κατι τετοιο),αλλα πολυ απλα το ΚΚΕ πρεπει να παει στον κοσμο,γιατι το αναποδο πολυ δυσκολα θα γινει.
Επιπλεον, ενα 25% του κοσμου ειναι ανεργο οποτε εκ των πραγματων δεν μπορει να εχει επαφη με τα συνδικατα.
Επισης, το οντως χαμηλο επιπεδο των χρηστων των ΜΚΔ δεν αποτελει παρα μια αποτυπωση του χαμηλου επιπεδου του κοσμου εν γενει. Το να δει ενας χρηστης αναμεσα στις τοσες μπουρδες του fb και μια σωστη κουβεντα απο το ΚΚΕ ειναι μεγαλη υποθεση,ακομα και αν την κουβεντα αυτη την προσεξουν ενας στους 100.
Ο Ρ. σαν μεσο προσεγγισης νεων φιλων και μελων δεν μπορει να λειτουργησει.Τον Ρ. θα τον παρει καποιος που ειναι ηδη φιλος του ΚΚΕ για να ενημερωθει για τις θεσεις του κομματος. Καποιος αδιαφορος με το ΚΚΕ (πολυ περισσοτερο εχθρικος) ουτε που θα ασχοληθει. Εδω εχουν πεσει τα φυλλα των αστικων εφημεριδων.
Συμφωνω με την προταση του ρα να γινει ο Ρ. free press. Μπορει να συνδιαστει με την διανομη του απο κνιτες ωστε να μην χαθει η παρουσια και η επαφη με τον κοσμο.
“Και μόνο τα ΝΕΑ -που δεν είναι πια εδώ- πίεζαν λίγο την κυβέρνηση, για να πάρουν δάνειο και να συνεχίσουν να λειτουργούν.”
Το παραδοξο: Πιεσαν την κυβερνηση και παρολο που η κυβερνηση είναι το ιδιο κομμα που «λατρευε να μισει» το Συγκροτημα, τουλαχιστον μεσω Μουλοπουλου κατι πηγε να γινει με το ντιλ του Σαββιδη. Η νουδου που υποτιθεται ειχε προωθηθει μεσω του Βηματος και των Νεων εις βαρος των Συριζαιων, τι εκανε; Νιπτει πολύ βολικα τα χερια της, σου λεει: καλυτερα κλειστος ο πασοκοβιος Δολ, παρα να τον εχουμε μεσα στα ποδια μας.
Παντως οι εργαζομενοι του ΔΟΛ, ακομα και τωρα αποκαλύπτουν την ιδεα που εχουν για τον εαυτο τους σε σχεση με αλλους –υποδεεστερους;- συναδελφους του κλαδου. Η ανακοίνωση τους, αφου βεβαιως εχουν κριθεί πλέον όλα, είναι δείγμα μιας «αριστοκρατικής» αντίληψης για τα πραγματα, οπου ο κλαδος οφειλει να σταθει διπλα τους όταν εκεινοι σε τοσες άλλες περιπτωσεις, όχι μονο δεν ειχαν σταθεί σε κανένα αλλά αδιαφορουσαν επιδεικτικά για εφημεριδες που αγωνιζονταν για να μην κλεισουν.
Με τον τρομερο τιτλο «Δεν διαλυόμαστε ησύχως - Αγωνιζόμαστε! » η Πρωτοβουλια Εργαζομενων Για Να Μην Κλεισει Ο Δολ μεταξυ αλλων απαιτει:
…από την κυβέρνηση(από την κυβερνηση; Όχι από το κρατος; ) είτε να πάρει αυτή τις μετοχές είτε σε κάθε περίπτωση να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας, χωρίς κουρέματα σε αποζημιώσεις και μισθούς (πως και δεν απαιτουν και την …επιστροφη του Χρήστου Δ. Λαμπράκη;) και με την απαίτηση μας, ο έλεγχος της ενημέρωσης να είναι υπόθεση της συντακτικής μας επιτροπής.
Μονάχα αν ο ΔΟΛ περάσει στον έλεγχο των εργαζόμενων μπορούμε να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να δεσμεύσει την προσωπική περιουσία του Ψυχάρη αλλά και να διαγράψει(!!!) τα χρέη του ΔΟΛ στις τράπεζες για να μην έχουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη(καμία απολύτως, βέβαια,επεσαν απο τα συννεφα με τον Ψυχαρη), τον βραχνά των τραπεζιτών από πάνω τους (οποτε κατι χιλιαδες μικρομαγαζατορες,αυτοαπασχολουμενοι, επαγγελματιες που εχουν χρεη και τοσα χρονια βασανιζονται στις εφοριες, να πα να γ… Εμεις ειμαστε ο ΔΟΛ και Απαιτουμε να διαγραφουν τα χρεη μας από τις ατιμες τραπεζες που τοσα χρονια μας δανειζανε αερα).
Επίσης, εννοειται ότι ολοι οι δημοσιογραφοι είναι υποχρεωμενοι να παλεψουν για τον ΔΟΛ (γιατι και αυτος παλεψε για αυτους…τι; Όχι; ):
… Απαιτούμε από την ΕΣΗΕΑ και όλες τις Ενώσεις να προκηρύξουν απεργία σε όλα τα ΜΜΕ για συμπαράσταση στους εργαζόμενους του ΔΟΛ και απεργιακή συγκέντρωση στην Μιχαλακοπούλου. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνει λουκέτο στον παλιότερο δημοσιογραφικό Οργανισμό και ο κλάδος να μην είναι επί ποδός πολέμου για να κρατηθούν οι θέσεις εργασίας
http://zoornalistas.blogspot.gr/2017/02/blog-post_35.html
"Οκτώ σελίδες τις καθημερινές είναι υπεραρκετές."
Σχεδόν κάθε καθημερίνος έχει τετρασέλιδα ένθετα για την εξειδίκευση σε ένα κλάδο και είναι ο λόγος για τον οποίο διαβάζουν καθημερινό όσοι διαβαζουν. Μαζί με τις ειδήσεις, το κεντρικό άρθρο, το εξώφυλλο έχουμε φτάσει χαλαρά τις 10-12 σελίδες χωρίς διαφημίσεις, προσυνεδριακούς, καλέσματα σε συγκεντρώσεις και ομιλίες. Νομίζω το βασικό είναι ότι δεν φτάνει μαζικά στον ενδιαφερόμενο κλάδο όταν πρέπει, όχι η ύλη του.
Το σχήμα που προτείνεις ταιριάζει πιο πολύ για απογευματινή εφημερίδα στυλ "ρίζος της δευτέρας" ή για αυτόνομο εβδομαδιαίο οδηγητή (όχι ως ένθετο στον Ρ εννοώ). Το δεύτερο μου αρέσει λιγάκι σαν ιδέα.
Ο.Χ.Ε.Π.
H free press δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να είναι 8 σελίδες. Θα είναι 58 και οι 50 διαφημίσεις, αλλιώς δεν βγαίνουν τα νούμερα, όπως γίνεται με τις περισσότερες. Άντε να πεις ότι δεν θα βάλεις τόσες διαφημίσεις, αλλά και πάλι η ποσότητα ύλη / άχρηστες σελίδες είναι πολύ μικρή. Τα όποια προβλήματα διάδοσης του ρίζου δεν νομίζω πως έχουν να κάνουν ούτε με το μέγεθός του αλλά και ούτε με την θεματολογία του, είναι πολύ διαφορετικής φύσεως (και κάποια δεν αφορούν τον ίδιο τον ρίζο μόνο, αλλά ολόκληρο τον κλάδο των εφημερίδων).
Ijon Tichy
"Μπορει να συνδιαστει με την διανομη του απο κνιτες"
Παπουτσωμένε Γάτε, αυτό το θεωρώ αυτονόητο και απολύτως απαραίτητο (αν και όχι μόνο από μέλη-φίλους της ΚΝΕ αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία) όχι μόνο για την προσωπική επαφή που είναι το κυριότερο αλλά και για άλλους λόγους (πχ ενεργητική στόχευση στο σε ποιό κοινό μοιράζεται η εφημερίδα κάθε μέρα αναλογα με την ύλη της ημέρας). Συμπληρωματικά θα έβαζα και το να υπάρχει ειδικά κατά τη διανομή και κουπόνι ενίσχυσης ακόμα και πενηντάλεπτου για όποιον επιθυμεί κάποιες φορές από τις όσες του δίνεται στο χέρι η εφημερίδα να δίνει και μια μικρή ενίσχυση.
" H free press δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να είναι 8 σελίδες. Θα είναι 58 και οι 50 διαφημίσεις, αλλιώς δεν βγαίνουν τα νούμερα, όπως γίνεται με τις περισσότερες"
Αν μιλούσαμε για μια οποιαδήποτε εφημερίδα θα συμφωνούσα απολύτως με αυτή τη φράση Ijon Tichy. Για μια κομματική εφημερίδα με συγκεκριμένους όρους γραψίματος και διανομής, θεωρώ πως τα νούμερα είναι δυνατό να βγουν για τον αριθμό σελίδων που έγραψα.
ΟΧΕΠ το "κόνσεπτ" είναι ότι θα λειτουργεί δίπλα στο 902.gr και για πολλά από τα πράγματα που αναφέρεις (πχ επιστολές προσυνεδριακού, πολλές από τις ειδήσεις και εκδηλώσεις) θα μπορεί κάποιος να ενημερώνεται από το site ή από την εντονώτερη δραστηριοποίηση των τοπικών οργανώσεων (ακόμα και από τον διανομέα) προς την κατεύθυνση αυτή. Στην εφημερίδα θα πρέπει να μπαίνουν ειδήσεις που θα περιέχουν και ανάλυση, έρευνες, αφιερώματα, συνεντεύξεις, κείμενα στο στυλ του "ερώτηση-απάντηση" που είναι εξαιρετικά χρήσιμη στήλη κτλ.
Σύμφωνα μέ ένα πρόχειρο υπολογισμό μου, νομίζω ότι για την καθημερινή αγορά του Ριζοσπάστη απαιτείται να δαπανήσει κανείς τουλάχιστον 40 ευρώ το μήνα. Αυτό είναι ένα ποσό άνω του 10% του επιδόματος ανεργίας και περίπου 7% του κατώτατου μισθού (για του άνω των 25). Φτάνει το 4% των εσόδων κάποιου που έχει μηνιαία έσοδα ύψους 1000 ευρώ. Δεν έχω υπάρξει ποτέ κομματικό μέλος αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τέτοιο νούμερο μάλλον είναι υψηλότερο από την τυπική κομματική συνδρομή που πρέπει να δίνει κάθε μήνα κάποιο μέλος. Εγώ με τέτοια νούμερα δε δίνω κάποια πιθανότητα να μπορεί να ανέβει δραματικά η κυκλοφορία του Ριζοσπάστη. Αν κάποιος θέλει να είναι σίγουρος ότι η εφημερίδα θα μπορεί να μπαίνει καθημερινά σε πχ τουλάχιστον 40.000 νοικοκυριά τις καθημερινές και 65000 τις Κυριακές, νομίζω πώς μια τέτοια κατεύθυνση θα είχε κάποιες πιθανότητες επιτυχίας.
ρα
Διαφωνώ πλατιά με κάποια σχόλια, κι έχω την εντύπωση πως μπλέκουν αρκετά πράγματα μεταξύ τους χωρίς λόγο. Αλλά το βασικό είναι πως δεν απαντάνε στο ζητούμενο που μπαίνει κι από τις θέσεις: πώς θα βελτιωθεί η διαδικτυακή παρουσία του κόμματος.
Επ' αυτού καλύτερα θα ήταν να μαζέψω μερικές σκέψεις και να τις εκθέσω "εισηγητικά", οπότε δε θα το συνεχίσω εδώ.
Δημοσίευση σχολίου