Δελτίο Κομινφόρμ VII

ή αλλιώς δυστυχώς δε σε εκτέλεσαν "σύντροφε"

Λέγαμε χτες για τις διάφορες τιμές που απέδωσαν διάφοροι με τον τρόπο τους στην επέτειο της Βάρκιζας -και της ολομέλειας του ΚΚΕ που την ακύρωσε εν μέρει, αφού ούτως ή άλλως ποτέ δεν τηρήθηκε.

Η Έλενα Κατρίτση της ΕΡΤ πχ είχε καλεσμένη στην εκπομπή της ("Προσωπικά") την Έρη Ρίτσου, κι ελπίζω πως θα ανέβει σύντομα στο διαδίκτυο, για να τη δούμε και όσοι δεν προλάβαμε τη ζωντανή μετάδοση. Αναρωτιέμαι πάντως πότε επιτέλους θα πει κάποιος καλεσμένος στην οικοδέσποινα πως το όνομα της εκπομπής είναι λάθος, βασικά γιατί το "προσωπικό" είναι και πολιτικό.
Πολιτικά, δεν έχω αισθήματα για σένα φιλικά...

* * *

Η κυριακάτικη "Δημοκρατία" (πάντα εντός εισαγωγικών, όπως κι η αστική) έδινε το βιβλίο του Τάκη Λαζαρίδη "ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι". Κι επειδή τότε δεν τον είχε βρει και περιμαζέψει ακόμα ο "αριστερός" Κούλογλου να του δώσει όχι απλώς βήμα αλλά μόνιμο στασίδι, και το βιβλίο του ήταν σαφώς αντιδραστικό, ο μόνος οίκος που βρέθηκε να το εκδώσει ήταν ο Πελασγός, με το ακροδεξιό πολιτικό στίγμα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή...

Τουλάχιστον αυτός τα έλεγε από νωρίς. Κρίμα όμως που δεν το κατάλαβε πιο νωρίς να γλίτωνε και την ταλαιπωρία ο άνθρωπος. Φυλακές, δίκες, παραλίγο εκτέλεση, μαζί με τον Μπελογιάννη... Κι έτσι κάθε φορά που ακούω αυτόν τον τίτλο, μου έρχεται αυθόρμητα ως απάντηση ο σημερινός υπότιτλος: δυστυχώς δε σε εκτέλεσαν "σύντροφε".
Κι όχι, δεν είναι καφρίλα, αλλά συμβουλή με αγάπη. Τουλάχιστον θα 'χες γλιτώσει την υστεροφημία σου,,,

Την ίδια μέρα η Εστία έδινε ένα αντίστοιχο πόνημα, με "όλη την αλήθεια" για τον Άρη Βελουχιώτη και το Μελιγαλά. Ναι αλλά πόσα τέτοια να αντέξει κανείς σε μια μέρα. Έπρεπε να διαλέξω το ένα...

* * *

Μπορεί η ΑΕΛ να έχασε το Σάββατο στο Καραϊσκάκη και να έχει πάρει την κάτω βόλτα στη βαθμολογία (ενώ κάποτε ο δικός της τίτλος σηματοδοτούσε την έναρξη της... "πέτρινης δεκαετίας" του Ολυμπιακού -μέχρι να έρθει από τη ΓΛΔ ο γιος του Πέτρου Κόκκαλη και να αλλάξει τα κόζια), αλλά αύριο, που είναι η μέρα του Βαλεντίνου και του πανελλαδικού αγροτικού συλλαλητηρίου, είναι ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει: αγρότες, ερωτευμένους κι ενδιάμεσους (μη εξαρτημένους).

ΑΕΛ, τρακτέρ και love is in the air...

Οι Μπαλούρδοι εξαιρούνται από την παραπάνω αγωνιστική κι αγαπησιάρικη ενότητα και περιμένουν τους αγρότες και το μαχητικό, γαλατικού τύπου (αλά Αστερίξ) αυθορμητισμό τους, με καρδιοχτύπια κι αγωνία -μεγαλύτερη κι από τις θαυμάστριες του γνωστού Κρητικού αγρότη...

* * *

Λεβεντιά και βάσεις μαζί δε γίνεται, λέει ένα σύνθημα στην Κρήτη -αφού πιάσαμε τη λεβεντογέννα. Και επίγειος παράδεισος, με τόσα κρούσματα καρκίνου γύρω από τις βάσεις, είναι επίσης ουτοπικός. Εξαιρείται ο Μητσοτάκης, που έχει πάθει ανοσία και έκανε άφοβα κάθε χρόνο στο Μαράθι μπάνιο.

Και δεν υπάρχουν πολλά θεάματα, πιο θλιβερά από το να βλέπεις τους Κρητίκαρους, που πετούσαν κάποτε τους Αμερικάνους στη θάλασσα (για να μην περάσει η ατιμωρησία της "ετεροδικίας") γιατί πχ τάχα πείραξαν την αδερφή τους, να γυρίζουν τώρα σκηνές από την ταινία "καλώς ήλθε το δολάριο", με τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα, που ήρθαν σαν μάννα εξ ουρανού για τα μαγαζιά, μες στο χειμώνα, όπου δεν κουνιέται φύλλο, και μπορεί να σε πιάσει μελαγχολία ακόμα και στα εξωτικά Χανιά -όπου χιόνισε πρόσφατα, αλλά περίμεναν να έρθει ο αμερικάνικος στόλος, για να δουν "άσπρη μέρα".
Μπορείτε να δείτε μερικά χαρακτηριστικά γλοιώδη σχόλια (που δεν είναι τόσο μειοψηφικά, όπως άλλοτε), όπως τα σταχυολόγησε ο Poe στο ιστολόγιό του.

* * *

Χρωστάω κι ένα κομμάτι για τη θέση ανάνηψης, όπου σου κάνουν κάποιες "λαβές" και σε γυρίζουν στο πλάι, για να σε κρατήσουν ή μάλλον να σε επαναφέρουν στη ζωή. Οι πολιτικοί ανανήψαντες της Μακρονήσου πχ είναι ζωντανοί-νεκροί (κομμουνιστές που ξέχασαν να πεθάνουν, όπως λέει ο Ζίζεκ) που δεν τους έχει πιάσει όμως νεκρική ακαμψία. Και το ζητούμενο για τους αναμορφωτές τους δεν είναι απλά να τους επαναφέρουν στη ζωή και τις αγκάλες της μαμάς-πατρίδας, αλλά να τους έχουν όσο το δυνατόν πιο εύκαμπτους, σε βαθμό οξείας οσφυοκαμψίας. Αυτή λοιπόν είναι η θέση ανάνηψης για το πολιτικό μας σύστημα, που χτίζει νέους Παρθενώνες. (Και κάτι άσχετο, αλλά μήπως ήξερες εσύ, σφε αναγνώστη, πως το "παρτενοπέι" της Νάπολι, σημαίνει βασικά "Παρθενόπες";)

* * *

Πήρε το μάτι μου κάπου (στα Σαββατιάτικα του Teddy) μια δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη, που λέει πως η χώρα συχνά σώθηκε από μικρά κόμματα και πολιτικούς που δεν υπολόγισε κανείς αρχικά τη δύναμή τους.
Μόνο εγώ έκανα το συνειρμό και κατάλαβα πως ονειρεύεται να γίνει Μεταξάς;
-Αλόρ σε λα γκερ... Πάμε άλλη μία, να το τραβήξω από καλύτερο πλάνο..

* * *

Εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω.
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.

Στίχοι του Λουκιανού για το μικρό Ήρωα, που θα μπορούσαμε να τους τραγουδήσουμε εμείς για εκείνον.

Το Πρώτο Θέμα εν τω μεταξύ κατάφερε να μας θυμίσει πόσο βρωμερό είναι, πουλώντας cd με τα τραγούδια του -παρά την αντίθετη θέληση του ίδιου και της οικογένειάς του. Κι έτσι ξέσπασε ένας σχετικό ντόρος και πέρασε στα ψιλά ένα άθλιο κείμενο του αντιδραστικού Πανούτσου (που βρήκε επιτέλους στο Liberal, το σπίτι που του ταιριάζει).

Γιατί άθλιο; Το πρόβλημα δεν είναι προφανώς οι σωστές επισημάνσεις για τις μετά θάνατον αγιογραφίες με τις πολιτικάντικες σκοπιμότητες, ούτε πως την πέφτει στο Σύριζα -εξάλλου για αυτό πληρώνεται- και τον καθιστά συμπαθή. Αλλά ότι ο Πανούτσος (κι ο κάθε Πανούτσος) δεν είχε ποτέ αξίες για να αποκλείσει το Πρώτο Θέμα και τη βρωμιά του από αυτές. Και έτσι είναι προκλητικό να προσπαθεί να φέρει τον Κηλαηδόνη στα δικά του "απολίτικα" μέτρα.

* * *

Αύριο κάνει ντεμπούτο κι η καθημερινή εφημερίδα του συγκροτήματος Χατζηνικολάου, για να επισημοποιήσει τον έρωτά του με τη ΔΦΑ, με τίτλο "Αληθινές Ειδήσεις" (μετάφραση του Real News). Μπορεί να μην έχει λεφτά να πληρώσει τους εργαζόμενους στο ραδιόφωνο κι η κατάσταση να είναι κάπως έκρυθμη, αλλά τι ψυχή έχει μια εφημερίδα (που θα κλείσει μες σε λίγες βδομάδες) για να μην τη βγάλει;

* * *

Στη δίκη του Πελετίδη (που δεν έδωσε χώρο στους χρυσαυγίτες για εκδήλωση), είχαμε* μία ακόμα αναβολή, προφανώς γιατί υπολογίζουν στο γνωστό δικαστικό κόλπο για τους αλληλέγγυους: εντάξει, θα μαζευτούν, θα φωνάξουν, θα συμπαρασταθούν και στο τέλος θα βαρεθούν και θα τον αφήσουν μόνο του. Ναι αλλά δεν ξέρουν καλά πού έμπλεξαν...

(* να διορθώσω αυτό το σημείο: αναβολή είχαμε μόνο στη μία από τις δύο υποθέσεις της δίκης, που συνεχιζόταν μέχρι πριν από λίγη ώρα)

Φοβερό σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη