Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Ξεφυλλίζοντας τον κυριακάτικο τύπο

Δελτίο Κομινφόρμ ΙΙ

Η εορταστική επιστροφή στα πάτρια εδάφη με γέμισε με οικογενειακή θαλπωρή, λίπος από αληθινό γύρο κι άχρηστες πληροφορίες από το διαδίκτυο. Αλλά είχε ως παράπλευρο όφελος την (εκ νέου) επαφή με το πριν, την εφημερίδα της ανεξάρτητης αριστεράς, που αγοράζει ανελλιπώς ο σφος άβερελ, και το τελευταίο φύλλο της με ένα άτυπο αφιέρωμα, εορταστικό και πολυσέλιδο, στο κκε και στην υπαρξιακή της αγωνία.

Και αυτά τα δύο κατά βάση ταυτίζονται. Μπορεί η άνοδος του σύριζα να έχει στριμώξει εκλογικά το κόμμα και να έχει (ξανα)φέρει την ανταρσύα στα όρια της επιβίωσης, αλλά τα βέλη της πολεμικής συνεχίζουν να σημαδεύουν ως επί το πλείστον κατά ‘δώ μεριά, την ίδια στιγμή που με την αξιωματική αντιπολίτευση καθαρίζουν με ένα μικρό σχόλιο για τον τσακαλώτο, που είναι ο εύκολος στόχος, και με τα χαριτωμένα λογοπαίγνια του νεαρού συντάκτη του πριν για το ταξίδι τσίπρα στη λατινική αμερική και τα χαλασμένα ημερολόγια μοτοσικλέτας. Τους κάναμε τη μούρη κρέας, που θα ‘λεγε κι ο μίσσιος..

Ο νεαρός σπαρίλας δε φταίει σε τίποτα φυσικά, καθώς είναι υποχρεωμένος να τηρεί κάποια προσχήματα και να κάνει την κριτική του με το βαμβάκι –ιδίως από τότε που αποκαλύφθηκε τόσο άδοξα ποιος κρυβόταν πίσω από το διαδικτυακό του ψευδώνυμο. Και το ίδιο ακριβώς θα έκανε αν υπ-έγραφε το ρεπορτάζ του κκε. Αυτά τα κείμενα όμως τα αναλαμβάνει το βαρύ πυροβολικό της εφημερίδας, με τα πεπειραμένα στελέχη που δεν έχουν ιδιαίτερο επαγγελματικό κόστος για όσα γράφουν.

Όπως έλεγε τις προάλλες και η αλέκα στο σπαρίλα: δε λέω ότι τα έγραψες εσύ, εσύ τότε ήσουν μικρός. Σε εκείνη τη συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση των θέσεων όπου είχε δώσει επικοινωνιακό ρεσιτάλ στο δεύτερο μέρος των ερωτοαπαντήσεων, με χαλαρό στιλ και καφέ στο χέρι. Αλλά αυτό θα ήταν το θέμα μιας άλλης ανάρτησης, η οποία δεν έγινε ποτέ στην ώρα της.

Αυτά τα λίγα εισαγωγικά. Περνάμε στο κυρίως θέμα και τα σχόλια της στήλης πρινηδόν, που βάζει στο στόχαστρο τις εκτός εποχής θέσεις του κκε για το 19ο συνέδριο και λέει ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα, καταμεσής της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης...

{Παρένθεση.
Δε γνωρίζω αν βρισκόμαστε καταμεσής, στην αρχή ή το τέλος της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης –για τους φίλους ετε- με άξονα την πληροφορική και την αυτοματοποίηση της παραγωγής, αλλά οι πρώτες αναφορές στον όρο υπήρχαν από τα μέσα του εικοστού αιώνα. Και ήδη από τη δεκαετία του 60’ οι σοβιετικοί την είχαν θέσει στο επίκεντρο της προσοχής τους, χωρίς να καταφέρουν ποτέ ωστόσο να περάσουν στη μαζική παραγωγή τα επιτεύγματά της, με αποτέλεσμα να χάσουν το τρένο της ετε. Κάτι που είναι σχεδόν παράδοξο αν λάβει υπ’ όψιν κανείς πόσα ντοκουμέντα κι αναλύσεις της εποχής τόνιζαν την απόλυτη προτεραιότητα αυτού ακριβώς του ζητήματος –μέχρι και ο φαράκος έγραψε στα ελληνικά μια μπροσούρα για την ετε και τις ιδεολογικές προεκτάσεις του θέματος.

Είναι κάπως σαν εκείνο το κλασικό ανέκδοτο των αμάν, σε διασκευή, με σχήμα σοβιετικό και πρωθύστερο.
Ελάτε σύντροφοι, να πιάσουμε όλοι μαζί το τρένο της ετε που σφυρίζει. Πάμε σύντροφοι, ελάτε, όλοι μαζί. Ελάτε σύντροφοι. (Και μετά το τσέρνομπιλ). -Έλα μ-λ- κα σύντροφε, να δεις τι έκανες..
Κλείνει η σοβιετική παρένθεση, μέχρι να την ανοίξει ξανά η ιστορία}

Η στήλη λοιπόν λέει ότι καταμεσής της ετε και παρά τα εκατομμύρια ανέργους, σήμερα παράγονται διπλάσια τρόφιμα από τα αναγκαία για όλο τον πλανήτη, κάτι που δείχνει τις δυνατότητες για μια ποιοτικά διαφορετική διευθέτηση του ελεύθερου και εργάσιμου χρόνου. Και με βάση αυτό συμπεραίνει ότι η θέση 89 που υποστηρίζει ότι στο σοσιαλισμό «η παραγωγικότητα της εργασίας δεν επιτρέπει ακόμα αποφασιστικά μεγάλη μείωση του εργάσιμου χρόνου κι εξάλειψη των βαριών εργασιών» δεν κατανοεί τις ποιοτικές αλλαγές της εποχής και την ασυνεχή (μες στη συνέχειά του) ανάπτυξη του καπιταλισμού –με αυτό το τελευταίο υπονοεί πιθανότατα την ανάλυση του ρεύματος για το νέο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Κατά μία έννοια αυτή η κατηγορία ότι είμαστε εκτός εποχής (δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε) αποτελεί το άκρον άωτον της ειρωνείας προερχόμενη από μια εφημερίδα που δίνει συχνά την εντύπωση ότι ο χρόνος της έχει σταματήσει στο 89’ –κι εμείς αγαπάμε τα 80'ς, αλλά δεν κάνουμε έτσι. Έχω μάλιστα κατά βάθος την υποψία ότι ο εν λόγω σχολιαστής πήγε κατευθείαν στη θέση 89 για σημειολογικούς λόγους, και βρήκε κάτι να κριτικάρει, τιμής ένεκεν, σε ένα φαινομενικά δευτερεύον ζήτημα.

Όποιος διαβάσει πάντως προσεκτικά τη θέση 89 δύσκολα θα διαφωνήσει. Η πλήρης διατύπωση του σημείου που αναπαράγει το πριν είναι: στο σοσιαλισμό «η παραγωγικότητα της εργασίας δεν επιτρέπει ακόμα αποφασιστικά μεγάλη μείωση του εργάσιμου χρόνου κι εξάλειψη των βαριών εργασιών, ώστε να εξαλειφθεί η ανάγκη του κοινωνικού καταμερισμού προς εργασία».
Με άλλα λόγια στο σοσιαλισμό θα υπάρχουν χειρώνακτες, και ο γνωστός διαχωρισμός πνευματικής-χειρωνακτικής εργασίας. Αν δεν υπήρχαν αυτά, θα είχαμε πετύχει επί της ουσίας την εξάλειψη των τάξεων και θα μπορούσαμε άμεσα να κάνουμε λόγο για ανεπτυγμένο σοσιαλισμό στα πρόθυρα του ώριμου κομμουνισμού.

Επιπλέον. Μπορεί ένας κόσμος να έχει συνηθίσει να σκέφτεται με συνθήματα που ηχούν ευχάριστα, πχ το λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Αυτά όμως δεν ανταποκρίνονται πάντα στην πραγματικότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να αλλάξουμε. Στη σοβιετική ένωση πχ υπήρχε μηδενική ανεργία, με κατοχυρωμένη εργάσιμη βδομάδα 41 ωρών, αλλά κι επιτακτική ανάγκη για περισσότερα εργατικά χέρια. Κι η εποχή μπορεί να αναπτύσσεται με άλματα κι ασυνέχειες, αλλά το άλμα αυτό δε μπορεί να γίνει πάνω από την πραγματικότητα και τον κοινωνικό χαρακτήρα της σύγχρονης εργασίας και των μέσων παραγωγής.

Εξάλλου οι θέσεις μιλάνε για (και θεωρούν σε πρώτη φάση ανέφικτη) την αποφασιστική μείωση που θα άρει τον καταμερισμό εργασίας κι όχι τη σχετική μείωση της εργάσιμης εβδομάδας. Συνεπώς η κριτική του πριν είναι μεν απολύτως στο πνεύμα της εποχής της (κριτική να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι για να χτυπήσουμε το κκε), αλλά βασικά εκτός τόπου και χρόνου ως προς την ουσία του πράγματος.

Αν κάποιος βέβαια είναι ιστορικά αισιόδοξος ότι μπορεί σε καπιταλιστικό έδαφος να πετύχει μια σειρά εντυπωσιακές αντικαπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις, όπως τη φιλολαϊκή λειτουργία των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, αν με άλλα λόγια το σοσιαλιστικό μέλλον ξεκινάει σήμερα, χωρίς επαναστατικό πέρασμα, δικαιούται ίσως να πιστεύει πως ο σοσιαλισμός θα είναι ένας μικρός κομμουνισμός, χωρίς χειρωνακτική εργασία και καταμερισμό εργασίας, με μια σειρά φοβερές κατακτήσεις, που δε μπορούμε να τις συλλάβουμε εμείς, τα απολιθώματα παλιάς κοπής, που είμαστε εκτός εποχής.

Εξάλλου επιβάλλεται να συνεχιστεί, ακόμα και με όρους δευτέρας παρουσίας, μια άτυπη άμιλλα κι η παράδοση της πλειοδοσίας στα εκάστοτε κομματικά συνθήματα του κκε και των συσπειρώσεών του. Όταν πχ το παμε έβαζε στο πλαίσιο πάλης του το αίτημα για βασικό μισθό 1400 ευρώ, ήταν ζήτημα τιμής για το εξωκοινοβούλιο να βάλει στόχο εκατό παραπάνω, για να καταδείξει την ποιοτική διαφορά του χώρου από (όλους) τους άλλους συμβιβασμένους. Το ίδιο ακριβώς είχαμε και με την εργάσιμη εβδομάδα. Με τα δικά μας συνθήματα να βάζουν το πάγιο αίτημα επτάωρο πενθήμερο για όλους σταθερό. Και το εξωκοινοβούλιο να πλειοδοτεί με εξάωρο πενθήμερο τριαντάωρο. Κι εγώ σκεφτόμουν ότι ίσως έπρεπε να φωνάζουμε εξάωρο πενθήμερο σοσιαλισμό, για να κάνουμε ρελάνς.

Από την άλλη βέβαια υπήρχε και το διαλεκτικό συμπλήρωμα αυτής της παράδοσης, με διάφορα αόριστα μίνιμουμ, πχ στα κοινά πλαίσια των φοιτητών, που έβαζαν στόχους πάλης για γενναίες (θαρραλέες ου μην και ατρόμητες) αυξήσεις στα κρατικά κονδύλια για την παιδεία, κάμποσα ευρώ βασικό μισθό, κοκ.

Στην ίδια ακριβώς σελίδα υπάρχει ένα ακόμα σχόλιο για τον κυριακάτικο ριζοσπάστη, τη συνέντευξη δυο «συνδικαλιστών του μηχανισμού του παμε» (έτσι!)** και τη συκοφάντηση των ταξικών δυνάμεων στους οτα. Αποφεύγοντας (ή απαξιώνοντας) να απαντήσει σε όσα θεωρεί ψευδή ή ανακριβή, καταλήγει στο φοβερό συμπέρασμα ότι η κυβερνητική προπαγάνδα δύσκολα θα έβρισκε καλύτερο υποστηρικτή από το ριζοσπάστη. Εμένα πάντως αυτό που μου έκλεψε την καρδιά είναι η αυτούσια μεταφορά του λατινικού sic, με τη λεπτή ειρωνεία που το χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά ο βλαδίμηρος στην ελληνική, για να σχολιάσει τη λανθασμένη χρήση του αρσενικού άρθρου πριν από το αρκτικόλεξο της ανταρσύα.
**{ότι ο προσκείμενος στον ανταρσύα (έτσι!) συνδικαλιστής…}

Στη σελ 14 υπάρχει επίσης μια αναφορά για τις μαζικές απολύσεις στο ριζοσπάστη και την δήλωση αποχώρησης της πόπης χριστοδουλίδου από την παράταξη του παμε στους δημοσιογράφους. Όλα αυτά από μια εφημερίδα που αφενός η ίδια βρίσκεται στο όριο της επιβίωσης, αφετέρου «χαρτζιλικώνει» με συμβολικά ποσά τους λιγοστούς υπαλλήλους που έχουν θέση πλήρους απασχόλησης σε αυτήν. Επομένως γνωρίζει από πρώτο χέρι τις ιδιαιτερότητες μιας εφημερίδας του χώρου, καθώς και τα οικονομικά ζόρια που τραβάει.

 Η κορύφωση όμως έρχεται στη σελίδα 19 με ένα κείμενο του μιχάλη ρίζου για το 89’ και την κομματικότητα. Στην προαναγγελία του άρθρου στη σελ 2, διαβάζουμε μια σύντομη περιγραφή: το φάντασμα της κυβέρνησης τζανετάκη εξακολουθεί να στοιχειώνει τον περισσό, καθώς η συμφωνία με τις επιλογές του 89’ παρουσιάζεται ως προαπαιτούμενο για την κοινή δράση.
Καθώς χαϊδεύουμε εκ νέου τα ακρότατα όρια της τραγικής ειρωνείας, θυμόμαστε συνειρμικά την παροιμία για το γάιδαρο (μπακούνιν) και τον πετεινό, που πριν ακόμα λαλήσει τρις, κάποιοι είχαν απαρνηθεί με μπακουνικό ζήλο κάθε έννοια κόμματος –και κομματικότητας κατ’ επέκταση. Επί της ουσίας το κείμενο αποτελεί μια απάντηση στην απάντηση της αλέκας που είχε ερωτηθεί από το πριν για τη συνεργασία με άλλες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις και χώρους που έφυγαν-διασπάστηκαν κάποτε από το κόμμα. Αλλά αυτή η απάντηση κι η ανταπάντησή της, θα μας απασχολήσει αναλυτικά σε επόμενη ανάρτηση, καθώς αυτή έχει αρχίσει ήδη να ξεφεύγει σε έκταση.

Θα ήταν σοβαρή παράλειψη όμως να κλείσουμε αυτή την αποδελτίωση χωρίς μια πολύ σύντομη αναφορά στο φινάλε που της αξίζει: το κείμενο της εφημερίδας των συντακτών για τις μάχες στην κόκκινη μπλογκόσφαιρα, που παρουσιάζει τον αντώνη από το lenin reloaded και το redfly planet ως διαμορφωτές της γραμμής και της κοινής γνώμης.

Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι η κε του μπλοκ γλίτωσε από μια τέτοια δημοσιότητα και δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο. Το δυσάρεστο όμως είναι ότι το κείμενο δεν το υπο-γράφει ο γνωστός φώτης παπούλιας, που ανήκει στο δυναμικό της εφημερίδας, αλλά ο νίκος σβέρκος (ψωνίσαμε από σβέρκο που λένε). Έτσι χάσαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε κάτι μεγαλειώδες, ευφάνταστο και πραγματικά διασκεδαστικό. Δεν πειράζει όμως, μια άλλη φορά..

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αναφέροντας αυτό το ζήτημα για την ΕΤΕ, θυμήθηκα ένα επικό ρούπωμα που είχε ρίξει το Sarajevo στο Πρίν σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Παραθέτω τα άρθρα χωρίς παραπάνω σχολιασμό:

Το άρθρο του Πρίν(το οποίο δεν υπάρχει πλέον στο site)
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1268460


Η απάντηση του Sarajevo
http://www.sarajevomag.gr/entipa/teuhos_50/i50_p25_3d.html


Το χειρότερο είναι οτι κάτι τέτοιοι αλαφροίσκιωτοι με τον θόρυβο που παράγουν, θολώνουν το τοπίο σε ένα πραγματικά σημαντικό ζήτημα.


metalorixos

Ανώνυμος είπε...

Το ΝΑΡ εχει εκφυλιστει σε κατι λιγο πιο σοβαρο απο την ΟΑΚΚΕ η την κινηση για την ανασυνταξη του ΚΚΕ που πριν απ' ολα ειναι αντι-ΚΚΕ οργανωσεις και μετα οτιδηποτε αλλο.

Ανώνυμος είπε...

Αν δεν κανω λαθος, οι οακκιτες θεωρουν την καΚΚΕ τσιρακι του ΚΚΕ πανω κατω. Διαστημικες λογικες.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μεταλλωρύχε,
Πρέπει να κούφανε πολλούς τότε αυτή η τεχνοκρατική πατάτα του "Πριν".
Με είχε εντυπωσιάσει και μένα η σχετική ..ασχετοσύνη σε ένα χώρο, που επικαλούνταν (κάποτε;) συνεπή "αντικαπιταλισμό". Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, η σύνταξη της εφημερίδας είχε κολλήσει από δίπλα στο επίμαχο αρθρογράφημα ένα συμπληρωματικό κείμενο δικό της, που προσπαθούσε να τα "μαζέψει" λίγο. Και η πίτα άκοπη και ο σκύλος χορτάτος.
Είχα προκαλέσει έναν άτυπο διάλογο τότε στο αλήστου μνήμης GRANMA, με κάποιους ενδημούντες εκεί (και γνωστούς...) ανταρσυώτες-ναρίτες.
Δες σχόλια στο Newswire6 από 513 (Μαρτίου 1, 2011 στις 3:50 μμ #), και 541 (Μαρτίου 2, 2011 στις 3:00 μμ #) και εφεξής, εδώ:
http://mygranma.wordpress.com/newswire-2/newswirehttpmygranma-wordpress-comwp-adminedit-phppost_typepagepaged2inline-edit/newswirearchive/newswire20110305/
(Η αρίθμηση σχολίων έχει καταργηθεί, μόνο οι ημερομηνίες προσανατολίζουν. Τότε είχα το νικ "Ηλίας από τον Μελιγαλά", πριν με ...αναβαθμίσουν σε σεχταριστή οι οικοδεσπότες).
Δεν ήξερα πως υπήρξε και η ανάρτηση στο .
Είναι καλά (και παρήγορα) αντανακλαστικά αυτά σε καιρούς μαζικής θολούρας.
Στην Αμερική ειδικά γίνεται τεράστια σπέκουλα για την δήθεν κοσμογονική τεχνολογική εξέλιξη, που την συγκρίνουν με την ανακάλυψη του ...τροχού η της φωτιάς(!). Ο λόγος: Να ροκανίσουν τα λεφτά του κοσμάκη πουλώντας αξιόγραφα επενδύσεων των αετονύχηδων, που λανσάρουν το "νέο Ελντοράντο". Μια ακόμη φούσκα του Καπιταλισμού-που-σαπίζει.
Και δυστυχώς, όπως πάντα, απαραίτητος μαϊντανός οι illouminati της "ανεξάρτητης Αριστεράς" του "Τρίτου Πώλου", (με ωμέγα).

Ανώνυμος είπε...

Αυτές οι αναφορές στο πώς θα είναι ο σοσιαλισμός που μας τάζουν θυμίζουν τροτσκιστική ομάδα.
Αντίσταθείτε στο κλείσιμο του μαγαζιού.

KOMMANTO είπε...

Ευτυχώς το μπλογκ παρέμεινε αντεργκραουντ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Και για πες μας ρε μεγάλε ανώνυμε διανοητή, σε τι ακριβώς θυμίζει τροτσκιστική ομάδα, σε ό,τι αφορά το πώς θα είναι ο σοσιαλισμός; Για δώσε μας τα φώτα σου..

Ανώνυμος είπε...

Λίπος από πραγματικό γύρο... Πόσο δίκιο έχεις και πόσο μου έχει λείψει...

Ανώνυμος είπε...

Θυμίζουν τροτσκιστική ομάδα γιατί πρέπει να περιγραφεί πρώτα ο δρόμος για να φτάσεις ως εκεί,τα πρότερα στάδια για τη συγκέντρωση δυνάμεων,και εννοώ: συμμαχίες, τακτικούς στόχους,αιχμές,αδύνατα σημεία αντιπάλου.
Εδώ όμως εχει ξεπεραστεί ακόμα και το στάδιο της "Αντεπίθεσης" που μας ταζόταν ως πριν λίγο καιρό, και μιλά σαν να έχουμε πια "νικήσει", οπότε σερβίρεται "έτοιμη" τροφή που απευθύνεται σε παθητικούς δέκτες, με τη λογική του "ανοίξαμε και σας περιμένουμε, προτιμήστε μας".
Λες και η εργατική τάξη ήταν μπροστά από βιτρίνες και η βασική της αγωνία ήταν ότι δεν ήξερε ποιο σοσιαλισμό να ..ψωνίσει.
Σαφώς θα έπρεπε να σκιαγραφηθούν πτυχές του "τελικού στόχου".Πρέπει να απαντιέται η συκοφαντία περί "ανέφτικτου" του σοσιαλισμού. Όμως η δυσανάλογη αναφορά στον προτεινόμενο σοσιαλισμό σημαίνει αγωνία να "καλύψουμε" τον πραγματισμό του σύγχρονου και γαλουχημένου στο μικροαστισμό Έλληνα που απαιτεί άμεσες λύσεις ήσσονος πονου. Μεγαλύτερη αξία ωστόσο θα είχε η επεξεργασία θέσεων για τους τρόπους κινητοποίησης αυτού του πραγματιστή σύγχρονου Έλληνα.

Είναι επομένως μεταφυσική η δυσανάλογη αναφορά στο σοσιαλιστικό στάδιο, γιατί ούτε λαμβάνει εκείνα τα ζικ-ζάκ της ιστορίας που δεν σου επιτρέπει να περιγράψεις ή να υλοποιήσεις αυτά που έγραφες εκ των προτέρων, ούτε λαμβάνει υπόψη το βαθμό της ενεργού συμμετοχής των μαζών σε όλη την προηγούμενη περίοδο, και το συσχετισμό "δύναμης" μεταξύ λαού-Μετώπου που θα έχει προκύψει.
Προς αποφυγή παρεξήγησης, δεν εννοώ ανταγωνισμό μεταξύ λαού-Μετώπου. Όμως άλλα είναι τα καθήκοντα στην οικοδόμηση σοσιαλισμού,οι μορφές κρατικής εξουσίας κλπ όταν έχει προκύψει επανάσταση με μεγάλη συμμετοχή του λαού (και αναλόγως των τμημάτων και της έντασης συμμετοχής του καθενός ξεχωριστά) και άλλη όταν είναι η "καθαρή" εργατική επανάσταση που όλοι ονειρευόμαστε.
Μη σε κουράζω. Όσοι έχουν "θητεύσει" παλιά σε εξωκοινοβουλευτική οργάνωση βλέπουν προς μεγάλη τους έκπληξη και στενοχώρια να συμβαίνουν τα ίδια πράγματα στο μεγαλύτερο κόμμα της αριστεράς. Το μπαμ έρχεται και δεν θα είναι σαν μια "21η Δεκεμβρίου 2012". Θα έρθει όπως ήρθε ξαφνικά μια μέρα η Χρυσή Αυγή στην (κομματική) ζωή μας όταν βλέπαμε εργατόπαιδα να την ψηφίζουν μαζικά κι εμείς κοιταζόμασταν στα μάτια έκπληκτοι.

Κάτι τελευταίο. Χαρακτηρισμοί όπως "διανοητές" δείχνουν πως κάποιοι έχουν μείνει στην προγενέστερη φάση. Τώρα, στον πραγματιστή σύγχρονο Έλληνα, αυτοί δεν μπορούν να συσκοτίσουν την ουσία και να εκτρέψουν τη συζήτηση.Επιτέλους, αφήστε τα στην άκρη.

tsimarasm είπε...

Αν έχεις αμφιβολίες ρε σφυροδρέπανε, δες το άρθρο του Παπασταύρου στην ΚΟΜΕΠ(δεν θυμάμαι ποιά, αλλά πάνε μερικά χρόνια τώρα).
Αν εξαιρέσεις τις αρλούμπες που λέει(και για αυτές τον ευχαριστούμε θερμά),νομίζω ότι μια τέτοια τακτική των τροτσκιστών περιγράφει-κατακεραυνώνει. Ή κάνω λάθος;! Ακόμα και στο θέμα του πολέμου τους ¨δικαιώνουν¨ αυτές οι θέσεις.
Σαν πολιτική διαθήκη του Πουλιόπουλου είναι!

Μαλάκα μου φαίνεται ότι για σένα το Κόμμα έχει μπει πάνω και από τον ΠΑΟΚ

Άντε πάντα γειά μας!
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε! και πάνω από όλα ο χαβαλές!

Ανώνυμος είπε...

Ε εντάξει να πεις το μπρεζνιεφικό απολίθωμα τροτσκιστή, αλλά παοκτζή; Δε μελετάς προσεκτικά τις αναρτήσεις και τις γραφές...
Σε λίγο θα του πεις ότι του αρέσει ο γύρος στην αθήνα και έχει βάλει το κόμμα πάνω από αυτόν.

mariori

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Φίλε όταν λες "στο πώς θα είναι ο σοσιαλισμός που μας τάζουν θυμίζουν τροτσκιστική ομάδα" να έχεις κάποια στοιχειώδη συνέπεια και να απαντάς σε αυτό που λες. Για το πώς θα πάμε ως εκεί δεν ξέρω κάποιον που να συμφωνεί περισσότερο με τους τροτσκιστές από όσους μιλάνε πχ για μεταβατικά αιτήματα, κρατικοποιήσεις τραπεζών, ενιαίο μέτωπο με τη γσεε κτλ. Πάρε τις θέσεις τους και κάνε συγκρίσεις. Πρέπει το λαϊκό στρώμα να κάνει μετά το αριστερόμετρο και ένα τροτσκόμετρο, για να βάλουμε κάτω τους τροτσκισμούς μας και να τους μετρήσουμε. Έλεος πια με αυτά τα παιδιάστικα επιχειρήματα.

2. Φυσικά και το κόμμα είναι πιο πάνω από τον παοκ. Ποιος τον μπιπ μπιπ τον παοκ. Εδώ έκλεισε ο μάκης στην τούμπα, τι να λέμε τώρα;

3. Τιμή και δόξα στον πιο πάνω ανώνυμο που πιάνει τα πραγματικά υψηλά νόηματα.

Ανώνυμος είπε...

O.P.A,
γράφω "Αυτές οι αναφορές" προτού γράψω το υπόλοιπο που γράφεις.Θα έπρεπε να καταλαβαίνεις σε τι αναφέρομαι.
Έπειτα, την καταγγελόμενη πλέον λογική περί σταδίων που επί Λένιν διατυπώθηκε και αναπτύχθηκε περαιτέρω από την Κομιντέρν ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ μόνο οι αναδημοσιευτές των -"πετώ τη μπάλα στην εξέδρα"- επιχειρημάτων της σημερινής ΚΕ την εξισώνουν με τα μεταβατικά αιτήματα των τροτσκιστών.
Σε κάθε περίπτωση, μια σειρά έννοιες έχουν εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο κάποιων που κατά τα άλλα ενδιαφέρονται να μην "κλείσουν το μαγαζί". Έννοιες που ακόμα και ο απλός μέσος Έλληνας, αν δεν τις συνειδητοποιεί, τουλάχιστον θέλει να τις κάνει πράξη.
Το να μη θέτεις ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ σημαίνει πως δεν σε καίει και πολύ η ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ δυνάμεων,ούτε η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ του κάθε φορά ΒΑΣΙΚΟΥ αντιπάλου (που οδηγεί και σε άλλαγή συσχετισμών, και όχι το αντίστροφο όπως λέει η ΚΕ).
Το να μη σε νοιάζει να εντοπίσεις το κάθε φορά ΑΔΥΝΑΜΟ ΣΗΜΕΙΟ του αντιπάλου και να συγκεντρώσεις τις δυνάμεις ώστε να τον υποχρεώσεις σε ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ-ΤΑΚΤΙΚΗ ΗΤΤΑ, σημαίνει πως ακόμα περισσότερο δε σε νοιάζει να του δώσεις ένα ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ, που θα αλλάξει την ΡΟΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Δε νοιάζεσαι να δημιουργήσεις κανένα νέο Στάλινγκραντ.
Γιατί έχοντας..νικήσει στον πόλεμο, σε νοιάζει πλέον μόνο να βρεις μια φαεινή ΙΔΕΑ, τελειοποιημένη σε ένα χαρτί, που να την παρουσιάσεις σε υποψήφιους παθητικούς "αγοραστές".
Αυτό είναι μια έμπρακτη παραδοχή της "ειρηνικής συνύπαρξης" με τον αντίπαλο. Γιατί ούτε ενδιαφέρεσαι να αποσπάσεις ενδιάμεσες δυνάμεις.8% εσύ, 92% αυτός, μια χαρά. Μια ή άλλη. Ή, όπως το λένε και κάποιοι γκουρού της ΚΕ, "καπιταλισμό είχαμε και πριν, καπιταλισμό και τώρα".

Σε τι, λοιπόν, διαφέρει η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ για απόσπαση δυνάμεων από τον αντίπαλο και ενδιάμεσων δυνάμεων, η αδιαφορία για τους "αδύναμους κρίκους", η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ για τη συσσώρευση δυνάμεων και αποφασιστικά χτυπήματα, από τη νιρβάνα του τροτσκιστή που τα έχει λύσει όλα;


Αναυδος είπε...

μου φαινετε οτι θα πρεπει ο καλτσωνης και ο ρουσης να διοργανωσουν ενα συνεδριο στη Παντειο με θεμα ‘ Ειναι το νεο-σταλινικο ΚΚΕ τροτσκιστικό ?’
Προτεινω σαν επιτιμους ομιλιτες Μπιτσακη και Γλεζο και στο προεδριο τους τροτσκιστες της Ανταρσυας (ΣΕΚ) και τους τροτσκιστες του Συριζα (ΔΕΑ κλπ)
Τα πρακτικα να εκδοθουν απο τις εκδοσεις Λιβανη και να κληθει η εφημεριδα των συντακτων να καλυψει τις εργασιες.

Ανώνυμος είπε...

Οι μαθητές πόσες ώρες θα διαβάζουν στο προτεινόμενο σύστημα?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ώπα μία, γιατί η μπάλα πάει εκτός γηπέδου, όχι στην κερκίδα.
Σε τι ακριβώς αλλάζει το νόημα της πρότασής σου άμα προσθέσουμε "αυτές οι αναφορές"; Ορίστε πάρτο όλο μαζί. Αυτές οι αναφορές στο πώς θα είναι ο σοσιαλισμός που μας τάζουν θυμίζουν τροτσκιστική ομάδα.
Βλέπεις να αλλάζει κάπου το νόμα; Μη ξεχάσουμε κι ό,τι ξέρουμε δηλ.

Ώπα δύο. Δηλ είμαστε με τη λογική των σταδίων; Και από πότε ο λένιν ήταν με τη λογική των σταδίων; Σε ποιο ακριβώς έργο του τα αναλύει όλα αυτά;

Ώπα τρία. Τακτικοί στόχοι πάλης κι αιτήματα προφανώς και υπάρχουν. Τα άμεσα αιτήματα που μπαίνουν σε όλα τα πλαίσια του παμε πχ δεν είναι ο στρατηγικός μας στόχος. Είναι άλλο προφανώς να μη συμφωνεί κανείς με αυτά ή να πιστεύει ότι χρειάζονται διαφορετικά αιτήματα. Και άλλο να διαστρεβλώνει χονδροειδώς τα πράγματα, για να τα βολέψει με το συμπέρασμά του.

Και εγώ επιμένω. Πάρε τις θέσεις των τροτσκιστών, σύγκρινέ τες στο σήμερα με αυτά που βάζεις, και θα διαπιστώσεις ομοιότητες που ούτε φαντάζεσαι. Έβαλα και στο πιο πάνω σχόλιό μου ενδεικτικά κάποια σημεία

Ανώνυμος είπε...

Αλλος ανώνυμος.

Απολίθωμα χάνεις τη ψυχραιμία σου. Πρέπει να ανοίξουμε όλοι τα μάτια και να δούμε οτι δεν έχει υπάρξει ξανά πρόγραμμα κομμουνιστικού(και στη χάρη, οχι μόνο στο όνομα) κόμματος που να μην προβλέπει, να μην σχεδιάζει όχι μόνο τον σοσιαλισμό αλλά ΠΩΣ θα πάμε εκεί. Όποιος αυτό το πράγμα δεν το βλέπει, τότε ας ασχοληθεί να αναπτύξει τις ικανότητες του στο να επιδρά "παραλυτικά στα εππιτελεία του ταξικού αντιπάλου".

Ανώνυμος είπε...

Άναυδε, πάλι κοτσάνα πέταξες. Η ιδέα για συνέδριο με τον Μπιτσάκη δεν είναι πρωτότυπη. Την είχε πρωτοδιατυπώσει ο Παπαδόπουλος το 1990:
http://taklas.blogspot.gr/2012/11/13-1990_14.html

Sparrow είπε...

Τελικά είναι πολύ γελοίο μερικοί να ψάχνουν με παραμορφωτικό φακό στα λιθαράκια της σοσιαλιστικής κοινωνίας που έχεις στο πρόγραμμά σου, να εντοπίζουν κάτι που τους ξίνισε και να σε κατηγορούν ότι δεν είναι σωστό, ενώ οι ίδιοι να υποστηρίζουν τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού !!

Και κάτι σχετικό με προηγούμενο σχόλιο:
Όταν παρουσιάζει το κκε ένα πρόβλημα νομίζω ότι πρέπει να συνοδεύεται από δύο λύσεις: την άμεση, δλδ την αυριανή, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και την λύση του προβλήματος μέσα και από το σοσιαλισμό.
Μόνο έτσι θα μπει στο νόημα σιγά-σιγά ο κόσμος που έχει μεσάνυχτα από το σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Παράδειγμα.

Πρόβλημα 1ο: Θέρμανση. Προτεινόμενη λύση σήμερα: κατάργηση του φόρου πετρελαίου κλπ Λύση στο σοσιαλισμό: το πετρέλαιο θέρμανσης θα παρέχεται δωρεάν

Πρόβλημα 2ο: Δάνεια κατοικιών. Λύση σήμερα: όσοι είναι άνεργοι δεν πρέπει να πληρώνουν. Λύση στο σοσιαλισμό: όλα τα δάνεια κατοικίας θα καταργηθούν.

Ανώνυμος είπε...

Ναι ρε μεγαλε απο πανω , ετσι απλα θα καταργηθουν τα δανεια, το πετρελαιο θα ειναι τζαμπα για ολους...Αντε και 3 Τσεχοσλοβακες 2μετρες για τον καθενα μα;...Επικινδυνοι και γραφικοι

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άλλε ανώνυμε, δεν έχω ψυχρό αίμα για να το χάσω, αλλά κουβέντα κάνουμε κι από ντρίπλα σε ντρίμπλα το πάμε. Για τις θέσεις και το πρόγραμμα έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση τι θεωρώ θετικό και τι με προβληματίζει. Προσπαθώ να βρω όμως στοιχειωδώς έναν ειρμό με το αρχικό θέμα της ανάρτησης και δεν τον βρίσκω.

Τελευταίε ανώνυμε νομίζω πως τον παρεξήγησες τον σπάροου. Δεν είναι αυτή η ουσία στο σχόλιό του και δεν το βάζει έτσι ακριβώς.

Sparrow είπε...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα, το νόημα τό πιασες. Θα επιμείνω περισσότερο άλλη φορά.
Όσο για τους ανώνυμους που σχολιάζουν, βάλτε κάποιο όνομα ρε γμτ..λίγη φαντασία; αλλά τί τα θες, η "αντίδραση" ποτέ δε ξεχώρισε για τη φαντασία της...
Τελευταίε ανώνυμε, κλειδοκράτορας στο ταμείο του κράτους την έχεις δει; τί άγχος σ'έχει πιάσει με το δημόσιο χρήμα; ε, ρε ασχετίλα...

Ανώνυμος είπε...

Κλειδοκρατορας οχι αλλα τουλαχιστον αντιλαμβανομαι οτι το χρημα δεν ειναι κολλεε α4 στα 4 αλλα αλλα αντιστοιχει σε παραχθεν πλουτο που εκφραζεται σε αυτην την μορφη του ανταλλακτικου μεσου
.Αν εχετε παρει διαζυγιο με την ορθη σκεψη,την επιστημη και την διαλεκτικη , οχι Μαρξ και Λενιν αλλα Βολταιρο και Ζαν Ζακ Ρουσω πρεπει να μελετησετε...

Ανώνυμος είπε...

Εσένα, Sparrow, πώς σε λένε;