Γίνονται πράγματα

Μια σφισσα που έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο (είδες τι ωραία που ακούγεται η ανεργία με την κατάλληλη διατύπωση;) για να καίγεται με διάφορα και να συλλέγει άχρηστες πληροφορίες, την έχει σημαδέψει ανεξίτηλα μια συνέντευξη της πολιτικοποιημένης (έχει κατέβει υποψήφια και με το λαος) ηθοποιού (γιατί διέπλασε τα ήθη πολλών εφήβων) βάνας μπάρμπα, που ασφυκτιούσε στη φτωχική και μικρή σα στηθόδεσμο χώρα μας, κι εξέφραζε το παράπονο πως στην ελλάδα «δε γίνονται πράγματα».

Κι αυτός –από τελείως διαφορετική σκοπιά- είναι κι ο καημός πολλών σφων, που βουλιάζουν κάθε μέρα στη στεριά της μίζερης ρουτίνας μας, ιδίως αν τη συγκρίνουν με το πρόσφατο παρελθόν, που ήταν γεμάτο ενδιαφέροντα γεγονότα και μεγάλες προσδοκίες για όσα θα έρχονταν, αλλά έμειναν από λάστιχο κάπου στη μέση και μας έστησαν στο ραντεβού με την ιστορία.

Υπάρχουν όμως κάποια ευχάριστα διαλείμματα, που σπάνε τη μονοτονία και τη δύναμη της αδράνειας-συνήθειας, σαν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και σαν τον χαρταετό που κάνει δύο-τρία τινάγματα, σαν επιθανάτιους ρόγχους, πριν ξαναπέσει παταγωδώς στο έδαφος, μέχρι την επόμενη έφοδο στον ουρανό. Αν μη τι άλλο, οι τελευταίες μέρες ήταν κάπως γεμάτες και γίνονταν πράγματα, όχι απαραίτητα θετικά, πάντως ενδιαφέροντα. Να αρχίσει να κινείται κάτι κι ας είναι κι η άμμος γύρω μας –η κίνηση είναι το παν. Τα συγκεντρώνω και τα παρουσιάζω ανά κατηγορίες.

Κατηγορία φεστιβάλ

Οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδεις επαφές με κύκλους πλην λακεδαιμονίων, διαδικτυακά ή δια ζώσης, θα έχει ακούσει τουλάχιστον μια φορά τη γλυκιά καραμέλα για διασπαστικές κινήσεις, πορείες, ακόμα και φεστιβάλ, που όσο πάει κυκλοφορεί σε περισσότερες γραφικές γεύσεις. Πχ γιατί το κουκουέ κάνει διασπαστικό διήμερο μεταναστών και δε συμμετέχει στο αντιρατσιστικό –όπως τις πρώτες χρονιές, όπου οι σφοι έπαιζαν τον κινούμενο στόχο για διάφορους μαύρους, που έψαχναν να εκτονωθούν; Γιατί διάλεξε να κάνει κομματικό συλλαλητήριο (σ.σ.: του παμε) τη μέρα που γιορτάζαμε την επιστροφή της ερτ; Και πάει λέγοντας.

Αυτή τη φορά όμως ήμασταν ένα βήμα μπροστά από τον αντίπαλο, κάνοντας αντιπερισπασμό-διάσπαση στους εαυτούς μας. Το φεστιβάλ αει της οργάνωσης γινόταν τις ίδιες ακριβώς μέρες με το 15^ο μεταναστευτικό διήμερο του κόμματος. Τόσο διασπαστές είμαστε...

Η κε του μπλοκ πρόλαβε μόνο στο φινάλε τον κορακάκη στο πάρκο φιξ, αλλά πρόλαβε να διαπιστώσει ότι υπήρχε πολύς κόσμος, πολλοί μετανάστες (που είναι ακόμα πιο σημαντικό) και πολλά ενδιαφέροντα πιάτα από διάφορες κουζίνες, που αποτελούν επιπλέον κίνητρο για πολλούς σφους –κι ας μην το παραδέχονται ανοιχτά.

Εν τω μεταξύ, στο ίδιο πάρκο, την ίδια μέρα, καλούσε και μια ομάδα αναρχικών, για ένα δικό της διήμερο. Κι ενώ θα περίμενε κανείς να λυθεί με όρους κινήματος, τελικά απλώς άλλαξαν το μέρος διεξαγωγής της δικής τους πρώτης μέρας, οπότε και θα συνέπιπταν οι εκδηλώσεις.

Εναλλακτικά υπήρχε και το φεστιβάλ της κοε, που δεν έχω καταλάβει πολύ καλά αν συνεχίζει να υφίσταται οργανωτικά, αλλά εξακολουθεί να διοργανώνει το φεστιβάλ resistance, όπου το φετινό σύνθημα ήταν «τελικός στόχος η απελευθέρωση» (κι ενδιάμεσα μέτρα στάδια αντί για πρόβατα, ώσπου να αποκοιμηθεί το κράτος). Από το πολιτικό της πρόγραμμα ξεχώρισα μια εκδήλωση με θέμα «είναι εφικτός ένας μετακαπιταλιστικός κόσμος;» και ανάμεσα στους ομιλητές κάποιο στέλεχος της βολιβιανής κυβέρνησης, που είναι ζήτημα βέβαια τι απάντησε, εφόσον ο τίτλος άφηνε ανοιχτό το ερώτημα.

Και δεν έβαζε καν απαγορευμένες λέξεις, πχ σοσιαλισμός, γιατί θα ‘ταν σαν ταινία σοσιαλιστικού ρεαλισμού, που στα δίνει όλα στο πιάτο μασημένη τροφή, και δε σου αφήνει λίγο δικαίωμα στο σασπένς και την αγωνία (θα έχουμε σοσιαλισμό, στάδιο ή κάτι άλλο;) ούτε συγκρίνεται με την ομορφιά (του αγώνα) του (μετα)καπιταλιστικού σουρεαλισμού της κυβερνώσας αριστεράς.

Κατηγορία διαδηλώσεις

Αυτές τις μέρες γίνονται συνεχόμενα συλλαλητήρια από διαδηλωτές που διεκδικούν τη μνημονιακή απόχρωση της προτίμησής τους (μέχρι να φτάσουμε τις πενήντα και τα όρια του σαδομαζοχισμού).

Την περασμένη τετάρτη έκανε σεφτέ μια «αυθόρμητη κι ακομμάτιστη» φιλοκυβερνητική συγκέντρωση, με σύνθημα «γκρεμίζουμε τη διαπραγμάτευση, παίρνουμε τη λιτότητα στα χέρια μας» ή κάτι παρόμοιο. Που θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται memorandum pride, με τη ζωή κάπου στο κέντρο για τη λεζάντα.

Όσο για το καπέλο της υπόθεσης, όπως λέει και ο ζάχαρης, μπορούμε να φτιάξουμε κι εμείς μια αθώα, ακομμάτιστη πρωτοβουλία, με έναν τυχαίο τίτλο για ξεκάρφωμα, πχ λοκομοτίβα για την ανασυγκρότηση του υπερσιβηρικού, και να καλούμε στο αυριανό συλλαλητήριο του παμε.

Ο επίσημος σύριζα συμμετείχε στη χτεσινή συγκέντρωση της αδεδυ, με το εξωκοινοβούλιο, που ανέβηκε στο περιστύλιο της βουλής και προβάρει τους διαδρόμους, για όταν έρθει η ώρα. Είναι ζήτημα βέβαια τι ακριβώς ζητάει η κυβερνώσα αριστερά και από ποιον το διεκδικεί. Αλλά δε θα τα χαλάσουμε εκεί τώρα.

Οι φιλελέδες απάντησαν ενδιάμεσα με ένα φεστιβάλ ηλιθιότητας και τίτλο «μένουμε ευρώπη», ξεχνώντας όσα πιπιλούσαν τόσο καιρό για το κέντρο που μαραζώνει, ερημώνει και οσονούπω κλείνει οριστικά από τις αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις. Άμαθοι όπως ήταν από τέτοια, χάζεψαν εντελώς από τις λιγοστές χιλιάδες κόσμου που μαζεύτηκε, με τον πρετεντέρη να κάνει λόγο για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στα χρονικά! Κι ήταν τόσο το μεθύσι της χαράς τους, που είπαν να το επαναλάβουν σήμερα, για να προσφέρουν ξανά χαρά στον κόσμο του τουίτερ, με νέο, άπειρο υλικό για τρολάρισμα –που καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα αξιοποιηθεί αύριο.

Το δίπολο που πάει να στηθεί είναι πιο γελοίο αλλά και πιο επικίνδυνο από ποτέ. Αύριο ο κόσμος (όπως και στις 11 ιούνη) θα είναι περισσότερος απ’ όσο είχαν αθροιστικά οι δύο πόλοι, αλλά ο μέσος τηλεθεατής δε θα το μάθει ποτέ από τα αντικειμενικά μμε κι η ζωή θα συνεχιστεί μετά το διαφημιστικό διάλειμμα.

Κατηγορία εκδηλώσεις

Έχει παλιώσει λίγο, αλλά διατηρεί τη φρεσκάδα και την αξία του. Μες στο μήνα λοιπόν έγινε μια συνάντηση κορυφής στο στέκι nosotros της άλφα-κάπα στα εξάρχεια, σε μια εκδήλωση όπου μίλησαν μεταξύ άλλων ο χάγιος κι ο μηλιός σχετικά για το κίνημα και την αριστερή κυβέρνηση.

Βιντεάκια από την εκδήλωση και τα όσα είπαν οι ομιλητές μπορείτε να βρείτε εδώ.

Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει η φοβερή τοποθέτηση του συριζαίου ευρωβουλευτή μηλιού –που παραμένει εκτός κυβέρνησης, ως χρυσή εφεδρεία- που λέει πως οι αιχμές των συνδικάτων δεν πρέπει να είναι αντικυβερνητικές (γιατί η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει έναν παγιωμένο –sic- καπιταλισμό) αλλά αντισυστημικές, αντικαπιταλιστικές. Δε μας λέει βέβαια τι ακριβώς κάνει το κόμμα κι η κυβέρνησή του για αυτό. Μένει όμως η εκπληκτική αντιστροφή της σχέσης αιτίου-αιτιατού που αποδίδει τη βασική ευθύνη στο εργατικό κίνημα, για να βγει λάδι ο σύριζα. Σα να λέμε, αφού δεν τραβάει το κίνημα από κάτω, τι να σου κάνει και η κυβέρνηση με τις καλές της προθέσεις; Και υποθέτω πως με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, δεν έχει νόημα να βάζουμε αντι-εε αιχμές στο λόγο μας, εφόσον το ζητούμενο είναι να χτυπήσουμε το σύστημα συνολικά κι όχι με ημίμετρα.

Είδες πόσο ωραία γίνεται κουρέλι η διαλεκτική –με τις κατάλληλες διατυπώσεις πάντα;

Αύριο γίνεται στα γραφεία της εσηεα και η παρουσίαση του νέου βιβλίου του πι-πι για την αριστερά, την κυβέρνηση και το κράτος, με ομιλητές τον ένα καλύτερο (σύριζα) από τον άλλον.

Λαφαζάνης, μπιτσάκης, τσακνής, για ξεκάρφωμα ο σκαμνάκης, και συντονιστής ο καλός πασόκος τάσος παππάς.

Κατηγορία δηλώσεις

Το γνωστό χουντικό κατακάθι, νίκος μαστοράκης, είπε ότι ο σύριζα είναι χούντα. Με βάση τις πεποιθήσεις του, αυτό σημαίνει ότι θεωρεί πως έχουμε επανάστασις. Ίσως μάλιστα να προσβλέπει και σε καμιά θέση στην ερτ (πρώην νερίτ και υενεδ), όπου εργαζόταν φιλότιμα επί της προηγούμενης χούντας, με αποκαλυπτικά αστυνομικά ρεπορτάζ.

Ες αύριον τα σπουδαία, στο δρόμο...