Άσε με να μείνω (Ευρώπη)

...σε παρακαλώ. Όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω.

Έγινα σκιά σου και σ’ ακολουθώ (3), μα θα χαθώ

Κι ενώ το πριν ανακαλύπτει πως το κκε δεν είναι υπέρ της ρήξης με την εε, κάτι που εξηγεί πιθανότατα την ξεχωριστή συγκέντρωση της ανταρσυα στις 11 ιούνη που είχε συλλαλητήριο το παμε, σε αντίθεση με την κυριακή που δεν είχε πρόβλημα να βρεθεί στην ίδια συγκέντρωση με τη ρηξιακή αδεδυ και το μεγάλο καπέλο του σύριζα...

Κι ενώ ο γλέζος μιλούσε στους φιλέλληνες με τις σφυρίχτρες, τις καραμούζες και το πλακάτ «unfuck Greece» στις βρυξέλες και τος έλεγε πως την κρίση την προκάλεσε το χρηματιστικό κεφάλαιο (α-γάματα με κεφαλαία γράμματα, με τόσο βαθιές αναλύσεις)...

Κι ενώ θα νόμιζε κανείς ότι μετά τις ταυτότητες και την άνω πλατεία, ο πήχης της γραφικότητας είχε μπει πολύ ψηλά για να τον ξεπεράσει οτιδήποτε άλλο. Κι ότι την ομορφιά της αποκάλυψης (τώρα) της πρώτης φοράς, την περασμένη βδομάδα, δεν μπορεί τίποτα να την πλησιάσει...

προσοχή στη λεπτομέρεια με το κουκλάκι στο ένα χέρι

Κι ενώ πλησιάζει το 1992, όπως έλεγε το σήμα έναρξης των αυθαίρετων, και τα δελτία ειδήσεων είναι πιο τρομακτικά κι από τη μουσική του, στις πρώτες νότες του, και πιο αυθαίρετα κι απ’ τον κάπελα στις εκτιμήσεις τους για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στα χρονικά...

...ο μητσοτάκουλας ξεπροβάλλει με φόντο ελληνικές σημαίες, όπως το 92’ στο συλλαλητήριο για το μακεδονικό –λείπει μόνο ο κύρκος με τη φυσαρμόνικα να πει για τους λακεδαιμόνιους και την απουσία τους. Κρίμα μόνο που δεν άρχισε ο επίτιμος να απεύχεται από μικροφώνου το «ατύχημα» ενός grexit και να τρέχουν όλοι γήυρω του να γλιτώσουν από την καλοτυχία του. Ή να κάνουν μαζί του μια πρόποση για να ‘ρθουν όλα δεξιά...

Κι αν είχε χιούμορ η συγκυβέρνηση, θα ανακοίνωνε λίγες ώρες-μέρες νωρίτερα το κλείσιμο της συμφωνίας, για να πέσει πάνω στη χτεσινή συγκέντρωση και να την αφήσει χωρίς αντικείμενο και λόγο ύπαρξης. Ή για να βγουν στο καπάκι να πανηγυρίσουν όλοι μαζί αγκαλιασμένοι, αριστεροί και φιλελέδες, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί (αφού δεν είναι πια της μόδας ο διαχωρισμός), δωσίλογοι κι εθνικά περήφανοι διαπραγματευτές: θα σας δώσουμε γη, αλλά νερό με τη σταγόνα, για να παραπέμπει σε μαρτύριο.

Ο σκάι εν τω μεταξύ κάλυπτε ζωντανά τη συγκέντρωση, με έκτακτη ειδική εκπομπή, που ούτε ο 902 για το παμε δε θα έκανε. Με μονοκάμερο, και καμεραμάν που είχε πιασμένο λαιμό, και δε γυρνούσε δεξιά-αριστερά, για να μη φαίνονται τα κενά στις γωνίες. Αλλά με συγκινητικό ζήλο, συνεχή καλέσματα (κατεβείτε όλοι στο σύνταγμα), ζωντανές συνδέσεις και ρεπόρτερς που έπαθαν επιφοίτηση για μια μέρα και ξαφνικά ήξεραν να ξεχωρίσουν την προβοκάτσια και τα άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με την πορεία.

Μα πάνω απ’ όλα με ευθείες κι απροκάλυπτες προτροπές να γίνει η συγκέντρωση αυτή μαγιά για τη δημιουργία ενός καινούριου φιλο-εε πολιτικού φορέα με τη δική του ευγενική χορηγία. Και πώς θα το πούμε το νέο κόμμα; Ανεξάρτητοι- μένουμε ευρώπη – αποκλειστικά. Βγαίνουν ωραία και τα αρχικά, αν το καλοσκεφτείς...

Είχαν απόλυτο δίκιο πάντως τα ματ του σύριζα που περιφρούρησαν τη φλελέ πορεία από τους αναρχικούς. Αφενός γιατί πού θα βρούμε ξανά, με όσα έρχονται, τέτοια ευκαιρία να γελάσουμε κι αφετέρου γιατί όσοι συμμετείχαν στο χτεσινό σόου είναι η μοναδική ελπίδα (που έρχεται) του σύριζα να φανεί αριστερός, τώρα που κλείνει η συμφωνία των εταίρων και της εταίρας.

Δεν είναι όμως φτηνό κι εύκολο να χλευάζουμε όσους κατέβηκαν χτες στους δρόμους;

Έχετε δίκιο. Ας δούμε μια φωτογραφία.

Κι αναρωτιόμουν αν είχε τελικά δική της παρέμβαση η οακκε χτες.

Ας δούμε κι άλλη μία.

Αυτά τα αρχαιοπρεπή σκαθάρια της Amalias Road είτε είναι σπαρτιάτες, που αντί για «μολών λαβέ» υποστηρίζουν να δώσουμε και γη και νερό στους δανειστές, για να τους καλοπιάσουμε.

Είτε είναι ρωμαίοι, που πήραν σαφή θέση στο δίλημμα «τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με τους ρωμαίους ή με τους γαλάτες».

Είναι τρελοί αυτοί οι ρωμαίοι!

Μα όχι οβελίξ, είπαμε θα φερθούμε ευγενικά, χωρίς χλευασμούς. Μόνο μπούφλες. Κυρίως σε κάτι εργατοπατέρες και την πλειοψηφία του δσ των εργαζομένων της γιούρομπανκ, που είχε το θλιβερό προνόμιο να είναι το μοναδικό σωματείο που πήρε απόφαση συμμετοχής στο φεστιβάλ ανοησίας της περασμένης βδομάδας. Χαρά στο κουράγιο των σφων, που έχουν να αντιπαλέψουν αυτή την κατάσταση.

Οι άνθρωποι έχουν βέβαια ένα σκεπτικό. Σφάξε με αγά μου να αγιάσω. Και πως αν δεν αντιδρούσαμε εξ αρχής κι είχαμε κάτσει να το απολαύσουμε αδιαμαρτύρητα, παίρνοντας μόνοι μας κάποια μέτρα, θα το απολαμβάναμε και δε θα πονούσαμε τόσο.

Στο δια ταύτα. Αν η ιστορία των παρδαλών «επαναστάσεων» έχει επαναληφθεί πολλές φορές ως τραγωδία ανά την υφήλιο, εδώ προς το παρόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Αλλά αυτό δεν την καθιστά λιγότερο επικίνδυνη, ούτε αυτήν, ούτε συνολικά το δίπολο που πάει να στηθεί και μόνο τραγωδίες έχει να προσφέρει στο λαό μας.

Υγ: Ευρώπη-Ευρώπη, Europe, Europe…

Κι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει...

Υγ: όλοι σήμερα στην ομόνοια, για οξυγόνο...