Εισαγωγικά

Πολλές φορές κάποια απλά πράγματα μπορούν να μας δείξουν πολύ περισσότερα απ' όσα φανταζόμαστε.
Παίρνουμε μια απλη φράση:
Κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Κι έχουμε στη διάθεσή μας ως σημείο στίξης τα εισαγωγικά, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κατά το δοκούν.
Μια τέτοια μικρή λεπτομέρεια μπορεί να μας φανερώσει πάρα πολλά για την πολιτική ένταξη του καθενός.

Πχ αν κάποιος δεν χρησιμοποιήσει καθόλου εισαγωγικά, κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για αστό περιωπής, που πιστεύει ότι στη Σοβιετική ένωση υπήρχε σοσιαλισμός κι αυτός κατέρρευσε, απέτυχε παταγωδώς και δεν χρειάζεται να τον νεκραναστήσουμε και να τον επαναφέρουμε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Αν πάλι κάποιος χρησιμοποιήσει εισαγωγικά και τα βάλει στον υπαρκτό σοσιαλισμό, τότε πιστεύει ότι στη σοβιετική ένωση δεν υπήρξε κανενός είδους σοσιαλισμός, άποψη ευρέως διαδεδομένη στις τάξεις χαρούμενων αριστερών κι όχι μόνο. Βέβαια μπαίνει αυτομάτως το ερώτημα, πώς κατέρρευσε κάτι που ούτε καν υπήρξε, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Αν τέλος βάλουμε τα εισαγωγικά στην κατάρρευση, τότε "είμαστε ξανά με τον Λένιν" που έλεγε κι η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Στηλιτεύουμε την άποψη περί κατάρρευσης που συσκοτίζει την ουσία, υπερασπιζόμαστε τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε (περιμένοντας εναγωνίως νέες γνωριμίες στο ακουστικό μας) κι εξασφαλίζουμε συμφωνία με την κομμουνιστική ορθοδοξία.

Κι εγώ με τους ορθόδοξους είμαι (=ορθή σκέψη), κι όχι με τους άλλους που επικράτησαν καθολικά με τη νέα τάξη πραγμάτων.
Αλλά σέβομαι απεριόριστα -παρά τη διαφωνία μου- και τα παληκάρια που προχωράν και στο επόμενο βήμα και βάζουν δυο φορές εισαγωγικά κάνοντας χρήση του σχετικού δικαιώματος. Γιατί σκαμπάζουν πέντε πράγματα και δεν χάφτουν το απλοϊκό παραμύθι περί κατάρρευσης. Αλλά ταυτόχρονα προβληματίζονται τι διαόλο πράγμα ήταν αυτό που υπήρξε εκεί πάνω.
Και το να ψάχνεσαι είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Και πάνω απ' όλα προϋπόθεση για να βρεις.