Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Μαργαριτάρια στο βυθό που ‘ναι κρυμμένα

Περνάμε στο τρίτο μέρος με τις ερωτήσεις του κοινού και τις απαντήσεις του μαργαρίτη.
Η πρώτη ερώτηση που δέχτηκε ήταν για την εναλλαγή βρετανίας και ηπα στην καθοδήγηση και χρηματοδότηση του «εθνικού στρατού» στον εμφύλιο. Η ελλάδα ήταν σημαντικός κόμβος στο δρόμο προς την ανατολή (ινδία, κτλ) αλλά ήταν το πρώτο σημείο από το οποίο άρχισε να ξηλώνεται η βρετανική αυτοκρατορία, γιατί δε μπορούσε να αντέξει οικονομικά τον επικείμενο  πόλεμο. Αυτό το δηλώνει επίσημα τον νοέμβρη του 46’, ένα μήνα μετά την ίδρυση του δσε και αποσύρεται για να πάρουν τη σκυτάλη οι αμερικανοί, με το δόγμα τρούμαν να είναι το πρώτο κείμενο-εφαρμογή της νέας κατάστασης.

Στη συνέχεια του ζητήθηκε να κατονομάσει το συνάδελφό του που ήταν υπεύθυνος για κάποιο συγκεκριμένο αστικό μύθο (δυστυχώς δε μπόρεσα να ακούσω ποιον ακριβώς) και είπε ότι είναι κάπως δύσκολη η θέση του, γιατί την επόμενη βδομάδα (δηλ κάπου στα μέσα νοέμβρη) θα πήγαινε σε ένα συνέδριο προς τιμήν του μαρατζίδη (έτσι μας αποκάλυψε εμμέσως την ταυτότητά του), όπου αν σημείωσα καλά θα ακούσει μια εισήγηση για το κατύν. Αν και αυτό που ενδιαφέρει το μαρατζίδη και τους ομοίους του –κι εδώ βρίσκεται η ουσία- δεν είναι μόνο το κατύν, αλλά κάτι πολύ πιο φιλόδοξο: η αναψηλάφηση της δίκης της νυρεμβέργης, που αποτελεί το ουσιαστικό διακύβευμα, πίσω από την υπόθεση του κατύν.

Σχετικά με τη βοήθεια στο δσε και το ρόλο των σοβιετικών, είπε ότι η στάση τους ήταν πολύ προσεκτική, καθώς οι βρετανοί είχαν καταστήσει σαφές πως θα θεωρούσαν την επικράτηση των κομμουνιστών στην ελλάδα casus belli και πιθανή αφορμή έναρξης του 3ου παγκοσμίου πολέμου, ενώ η εσσδ ακόμα επούλωνε τις πληγές της από τον προηγούμενο. Γι’ αυτό και δεν προχώρησαν στην επίσημη αναγνώριση της κυβέρνησης του βουνού, αλλά παρείχαν βοήθεια μέσω των λαϊκών δημοκρατιών και των γειτονικών κκ –όπως έκαναν δηλαδή με την ισπανία, όπου η βοήθεια ήταν ως ένα βαθμό διακρατική, αλλά κυρίως διαμέσου της κομιντέρν και των διεθνών ταξιαρχιών.
Το πρόβλημα με τη σοβιετική βοήθεια δεν ήταν πως δεν υπήρχε, αλλά η αδυναμία προώθησής της στο νότο, λόγω και της ελληνικής γεωγραφίας, που άφησε ουσιαστικά άοπλο τον δσε στην ρούμελη και την πελοπόννησο. Οι σοβιετικοί συνεπώς εξάντλησαν τα περιθώρια που είχαν για παροχή βοήθειας, χωρίς να διακινδυνεύσουν ένα νέο πόλεμο.

Σε αντίστοιχη ερώτηση για το ρόλο των άγγλων, απάντσε πως ήταν επί της ουσίας ο ένας από τους δυο στρατούς που πολέμησε στα δεκεμβριανά (ο άλλος ήταν ο ελας) κι ότι αν είχαν φέρει στην ελλάσα τις ίδιες δυνάμεις και το 40-41’, οι γερμανοί θα τα είχαν βρει σκούρα στην επέλασή τους στο ελληνικό έδαφος. Ανέφερε επίσης κάποια καινούρια στοιχεία που ήρθαν στο φως απ’ τα αρχεία του bbc για το βομβαρδισμό της αθήνας και ένα παράδειγμα για τον αμελητέο ρόλο που έπαιξαν στην απελευθέρωση της θεσσαλονίκης, όπου μας είχαν παραδώσει για το αβέρωφ πυροβόλα χωρίς οβίδες.

Ρωτήθηκε επίσης σχετικά με το αντιρατσιστικό μέτωπο κι είπε ότι οι μετανάστες είναι κομμάτι της εργατικής τάξης, που πρέπει να αντιπαλέψει από ισότιμες θέσεις τον ιμπεριαλισμό που το έφερε εδώ και την εγχώρια πλουτοκρατία, και όχι κάτι διαφορετικό από εμάς, μια φυλή άλλου χρώματος που χρήζει μιας αστικού τύπου φιλανθρωπίας. Ο ρατσισμός επιδιώκει να διασπάσει το εργατικό κίνημα και να μας φέρει όλους στην θέση του ξένου, ανασφάλιστου εργάτη, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Στο τέλος έκανε και ένα δηκτικό σχόλιο για τον τυχοδιωκισμό εκείνων των οργανώσεων, που εκθέτουν τους μετανάστες, για να τους χρησιμοποιήσουν πολιτικά.

Μια συντρόφισσα από το κοινό ρώτησε για τη διαφορά στα οικονομικά του ελας και του εδες, και πως αν είναι αλήθεια ότι όσοι κατατάσσονταν στον δεύτερο αμείβονταν με μια χρυσή λίρα, το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι από πού προήλθαν αυτά τα λεφτά κι όχι οι πόροι του εαμ.

Ο μαργαρίτης έδωσε εισαγωγικά κάποιες πληροφορίες για την άφιξη της κυβέρνησης "εθνικής ενότητας" του παπανδρέου και τον φόβο των στελεχών της να κατέβουν στον πειραιά, προτού συγκεντρώσουν μερικές πληροφορίες για τις διαθέσεις του κόσμου. Γι’ αυτό κατέβηκαν από το πλοίο με μία μέρα καθυστέρηση, στις 18 οκτώβρη, με το πρόσχημα ότι η 17η ήταν γρουσούζικη μέρα!

Την πρώτη εβδομάδα το εαμ ήταν κυρίαρχο, ενώ υπήρχαν μόνο διακόσιοι βρετανοί, που είχαν ως πρώτο τους μέλημα να αναζητήσουν τα έπιπλα της βρετανικής πρεσβείας... Τα γραφεία του εαμ βρίσκονταν στην οδό κοραή, ενώ αυτά του κουκουέ στην πλατεία συντάγματος, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το υπουργείο οικονομικών.

Οι προκλήσεις άρχισαν μετά τις 9 νοέμβρη και την άφιξη της ορεινής ταξιαρχίας απ’ την ιταλία. Ο μαργαρίτης αναφέρθηκε και στο δικαιολογημένο δισταγμό του ελας να αναλάβει την πολιτική ευθύνη να ανατινάξει το μεγάλη βρετανία, με τόσους ηγέτες και διπλωμάτες διεθνούς εμβέλειας, που ήταν χοντρή υπόθεση –και πολύ χοντρή μάλιστα, αν συνυπολογίσει κανείς την παρουσία του τσώρτσιλ.

Όσο για τις απειλές προς όσους κατατάσσονταν εθελοντικά στον ελας ότι θα πεινάσουν και θα είναι ξιπόλυτοι, ο ελάς δεν άφησε ποτέ τους στρατιώτες του ξιπόλυτους, όπως έκανε ο εθνικός στρατός με τους δικούς του στην αλβανία. Μπορεί να μην είχαν κανονικά άρβυλα, αλλά ο λαός τους προμήθευε με γουρουνοτσάρουχα.

Ο ελάς και το εαμ μπορούσαν να υπολογίζουν σε ευρύτατη λαϊκή στήριξη. Φορολογούσαν τα αγροτικά προϊόντα με 10% και με αυτά τα έσοδα συντηρούσαν μια ολόκληρη κρατική μηχανή, ενώ η φορολογία των κατοχικών κυβερνήσεων κυμαινόταν από 25 έως 34% αλλά χρειάζονταν επιπλέον γερμανικό και βρετανικό χρήμα, γιατί τα υπόλοιπα χάνονταν στη διαφθορά.

Ο μαργαρίτης μίλησε επίσης για την οργάνωση χι, που είχε ως αποκλειστικό στόχο της την καταπολέμηση του κομμουνισμού, συνεργαζόταν με συμβούλους του παπανδρέου και είχε άριστες σχέσεις με όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος την περιέβαλε με εμπιστοσύνη. Αυτό της επέτρεψε να αναλάβει μια σημαντική αποστολή, όπως τη μεταφορά του αγγλικού οπλισμού στα αστυνομικά τμήματα. Επειδή όμως οι χίτες ήταν πρόθυμοι να πουλήσουν και τη μάνα τους προκειμένου να βγάλουν χρήματα, συμφώνησαν να πουλήσουν ένα μέρος αυτού του οπλισμού και στον ελας. Μόλις ανακαλύφτηκε αυτό το κύκλωμα, οι γερμανοί προχώρησαν σε αντίποινα, που οδήγησαν και στο ολοκαύτωμα στο κορωπί στις 8 οκτώβρη, το τελευταίο στον ελλαδικό χώρο, πριν από την αποχώρηση των γερμανών από την ελλάδα.
Στη συνέχεια η χι ανέλαβε την αναδιανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας του ερυθρού σταυρού. Και είναι γνωστές αρκετές περιπτώσεις ατόμων που εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να γιγαντώσουν την περιουσία τους.

Η τελευταία ερώτηση ήταν σχετικά με την υποτιθέμενη μοιρασιά της χαρτοπετσέτας και το περίφημο ραβασάκι του τσώρτσιλ στο στάλιν με τα ποσοστά και τις σφαίρες επιρροής. Ο μαργαρίτης λέει ότι οι άγγλοι έχουν πράγματι ένα χαρτάκι με τα γράμματα του τσώρτσιλ και κάποια τσεκαρισμένα ποσοστά (αν και ο στάλιν γενικά επικύρωνε με την υπογραφή του κι όχι με τσεκ). Αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τους σοβιετικούς. Και η μοναδική πηγή είναι τα απομνημονεύματα του τσώρτσιλ, ο οποίος διηγείται ότι αμέσως μετά το ραβασάκι, ένιωσε τύψεις, γιατί αυτοί έπιναν τσάι μοιράζοντας τον κόσμο, ενώ οι μάχες στο μέτωπο μαίνονταν, κρατώντας για τον εαυτό του το ρόλο του καλού, ευαίσθητου ιμπεριαλιστή.

Πέρα από τα χαρτάκια και τις ιστορίες όμως, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι οι άγγλοι είχαν θέσει σαφή όρια με περιοχές που θεωρούσαν ζωτικής σημασίας κι η ελλάδα ήταν πρώτη σε αυτή τη λίστα.

Μπορείτε να δείτε στα σχόλια σε ατελή μορφή και ένα προσχέδιο με σημειώσεις που είχα κρατήσει πέρσι για το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης του ρεύματος με το μαργαρίτη για τα 70χρονα του εαμ -αν αυτό έχει πλέον κάποια αξία.

19 σχόλια:

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Συνέχεια με το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης για το εαμ, με τη συζήτηση, τις τοποθετήσεις και τις απαντήσεις του μάργκαρετ, όπως τουλάχιστον τις αντιλήφθηκα και τις κατέγραψα. Τον ρώτησαν για την ταξική σύνθεση του εαμ, τη δουλειά στους ανέργους, τη γραμμή της λαοκρατίας, τη συμφωνία της βάρκιζας, και φυσικά τη σύγκριση με τη σημερινή εποχή και την ανάγκη ενός νέου εαμ –δεν ήταν μόνο ναρίτες στο στέκι. Λογικό ότι οι μνήμες δεν είναι πλέον τόσο νωπές και τα κενά της καλείται να τα συμπληρώσει δημιουργικά η φαντασία, χωρίς να αλλοιώσει την πραγματικότητα.

Ο μαργαρίτης λέει ότι το εαμ είχε μεγάλο πρόβλημα μες στις πόλεις με την εργατική τάξη, κι αυτό μολονότι το εεαμ ήταν από τους συνιδρυτές του. Ο εδες στην ιδρυτική του διακήρυξη έκανε λόγο για εργατική τάξη και σοσιαλισμό. Ώσπου ήρθε στα πράγματα το πασόκ του ανδρέα, και φάνηκε τι είδους σοσιαλισμό εννοούσε.
Βασανιστικές σχέσεις με τους εργάτες που πληρώνονταν με το συσσίτιο του στρατιώτη, και κάθε απεργία θα ισοδυναμούσε με πείνα και λιμοκτονία. Το δίλημμα αν θα έπρεπε να κάνουν σαμποτάζ ή όχι, καταστρέφουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Ο φόβος για αντίποινα και να κλείσουν εντελώς τα εργοστάσια. Η προβληματική μαζικότητα του 44, με συμφεροντολόγους προς ίδιον όφελος και το 1,5 εκατομμύριο μέλη χωρίς αντιθέσεις.

Σχετικά με τη γραμμή της λαοκρατίας και το ρόλο που (τυχόν) έπαιξε για την ήττα και τη μη ολοκλήρωση της επανάστασης, είπε ότι –με εξαίρεση την αλβανία ίσως- ήταν το πιο προωθημένο αίτημα που είχαν επεξεργαστεί τα αντιστασιακά κινήματα, χωρίς να υπάρχει άλλο παρόμοιό του. Κατά συνέπεια (δε μας το ‘πε σαφώς αλλά το υπονόησε) δεν ήταν αυτή η αιτία της ήττας των εαμικών δυνάμεων. Κι αν δεν κάνω λάθος, αυτή η εκτίμηση δεν είναι σύμφωνη με κάποιες πρόσφατες επεξεργασίες του κόμματος, που συνεργάστηκε με το μαργαρίτη –μεταξύ άλλων- κατά τη συγγραφή του δοκιμίου ιστορίας. Μπορεί και να κάνω λάθος, πάντως.

Για το ρόλο των σοβιετικών είπε ότι όπου μπορούσαν να λύσουν προβλήματα το έκαναν. Όπως για παράδειγμα σε μια ναυτική επιχείρηση, όπου έσπασαν μέσω ποταμών τον αποκλεισμό του βελιγραδίου –από τους άγγλους, εάν κατάλαβα καλά- για να το τροφοδοτήσουν. Αλλά στην περίπτωση της αθήνας, δεν είχαν αυτήν τη δυνατότητα.
Η πολιτική τους υπαγορευόταν από το συσχετισμό δύναμης. Έβλεπαν κάθε φορά, ως πού μπορούσαν να πάνε. Οι βρετανοί άρχισαν ήδη από τον απρίλη του 44 να βομβαρδίζουν με διακοινώσεις το υπουργείο εξωτερικών της εσσδ, όπου επισήμαιναν τη σημασία της ελλάδας για αυτούς κι απειλούσαν με διάλυση της συμμαχίας. Ο πόλεμος στην ευρώπη συνεχιζόταν κι οι σοβιετικοί είχαν κάθε λόγο να φοβούνται μια μονομερή υπογραφή ειρήνευσης με τους ναζί, όπως έγινε στην ιταλία. Αυτό που ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν οι σοβιετικοί ήταν μια επανάληψη των όρων του 19’, όπου βρέθηκαν απομονωμένοι να πολεμάν εναντίον του λευκού στρατού και των ιμπεριαλιστικών χωρών που εισέβαλαν στην επικράτειά τους.

Για τις συμφωνίες που υπογράφτηκαν, είπε ότι η πραγματική καταστροφή ήταν η συμφωνία του λιβάνου κι όχι τόσο η βάρκιζα, γιατί η διαχείριση της ήττας του δεκέμβρη, ούτως ή άλλως δεν ήταν εύκολη. Ποιος φταίει για τη συμφωνία του λιβάνου; Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Θα μπορούσε να πει ότι ήταν βλάκες αυτοί που την υπέγραψαν και τελειώσαμε. Αλλά δεν το λέω, για να το αφήσω ανοιχτό προς συζήτηση.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Για το ενδεχόμενο ενός σημερινού εαμ. Πρέπει πρώτα να χαράξουμε κόκκινες γραμμές. Γιατί υπάρχουν αυτοί που αναζητούν την επάνοδο προς τα πίσω. Αυτό είναι το μαράζι του μικροαστού, που θα ήθελε να μην χρωστά και τότε όλα θα ήταν εντάξει. Λες και –όπως είπε μια γνωστή πολιτικός- θα δουν τον τσίπρα στις βρυξέλλες και θα τους πέσουν ξεροί από το φόβο τους. Γνωστή πολιτικός... χμμ, ποια να λέει, ποια να λέει;

Υπάρχει κι ο αριστερισμός, που θεωρεί πάντα πρόβλημα την ηγεσία των απέναντι. Κι αν αυτή εξέλιπε, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το ίδιο κι ως προς την ερμηνεία της ήττας του εαμ, όπου όλοι θεωρούν ότι ξέρουν. Τρομάρα μας. Δόθηκαν και διευκρινίσεις. Ο αριστερισμός υπάρχει σε όλους τους χώρους, τον καταδικάζουμε απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Φυσικά υπάρχει ανάγκη για συνεργασία σε κάποια ζητήματα, αν έχουμε πχ κάποιες διαφορές για να κάνουμε κατάληψη. Όχι αυτό το χάλι που γίνεται τώρα στο πανεπιστήμιο, όπου η εαακ κι η κνε παίζουν κυνηγητό στους διαδρόμους και πλακώνονται. Κοίταξα τον κοντόχοντρο με βλέμμα γεμάτο επίκριση, και τον ρώτησα γιατί τρέχει στους διαδρόμους με τους σφους και κυνηγιούνται. Όλα είναι ώριμα, αλλά υπάρχουν οι κακοί που δε θέλουν ενότητα.

Κριτική και στο μύθο της πανίσχυρης εργατικής τάξης, με ένα ακραίο παράδειγμα από την κρέτα φαρμ στο ρέθυμνο, απ’ όπου και κατάγεται. Εκεί η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι ινδοί και ψάχνουν να βρουν σε ποια γλώσσα να τους μιλήσουν και να τους προσεγγίσουν.

Δεύτερος κύκλος, αφού κάποιος από τους παρεμβαίνοντες μπέρδεψε τον ρούσο με το ρούση. Η σύνδεση με την οκτωβριανή επανάσταση που δούλεψε μέσα στους ανέργους.

Aiwarikiaar είπε...

Διόρθωση.

Το συνέδριο για το οποίο μίλησε ο Μαργαρίτης, ότι θα πήγαινε, ήταν αφιερωμένο στον Χάγκεν Φλάισερ, και όχι του Μαραντζίδη. Ο τελευταίος έδωσε ομιλία με τίτλο : Σιωπηλός θρήνος: Η μεταπολεμική μνήμη του Κατίν στην Αν. και τη Δυτ. Ευρώπη.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Μπράβο ρε Κάπταιν,
Από πέρσι τα περίμενα αυτά. Δυο πράγματα να βάλω επιτροχάδην λόγω πίεσης χρόνου, και ελπίζω να επανέλθω γιατί αυτό το ποστ (τα ποστ) αξίζει να μείνει και να συζητηθεί.
Οπως μου επανέλαβε και προχτές ο Φοίβος ο Τσέκερης, οι Αγγλοι όχι απλά "δεν βοήθησαν" στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης αλλά αντίθετα συμφώνησαν με τους Γερμανούς να τους διευκολύνουν στην αναίμακτη αποχώρηση, ιδίως από τα νησιά, όπου μπορούσαν να τους κάνουν μεγάλη ζημιά λόγω ναυτικού, με αντάλλαγμα την παράδοση σε αυτούς της Θεσσαλονίκης, πριν εισέλθει ο ΕΛΑΣ!. Μάλιστα ο Φοίβος ισχυρίζεται πως κάποια γερμανικά τμήματα μεταφέρθηκαν με αγγλικά πλοία, που μου φαίνεται τραβηγμένο, όχι επί της ουσίας, αλλά για "τα μάτια". Δεν επέμεινα για πηγές. Οι Άγγλοι ήθελαν να συνεχίσει να μάχεται ο γερμανικός στρατός στο Ανατολικό Μέτωπο.... Ο πόλεμος είχε αρχίσει ήδη να αλλάζει χαρακτήρα μετά την γιγαντιαία αρματομαχία στο Κούρσκ, που έκρινε την έκβαση στο Ανατολικό. (Μάλλον τότε θα πρέπει να συνειδητοποίησε ο Τσώρτσιλ οτι τον βάζει στην μπάντα η Ιστορία).
Την συμφωνία εκείνη ακύρωσε ο ΕΛΑΣ, που έδιωξε τους Γερμανούς και κατέλαβε την πόλη, αφήνοντας τους Αγγλους σύξυλους.
Ενα δεύτερο, κομβικής σημασίας, είναι η σπέκουλα για την περίφημη "Γιάλτα". Εχω ξαναγράψει εδώ πως η Γιάλτα ήταν μια μεγάλη νίκη για το παγκόσμιο προοδευτικό (κομμουνιστικό, εργατικό, εθνικοαπελευθερωτικό) κίνημα. Πολλή ηττοπάθεια για το "χαρτάκι". Απορώ εδώ και για την στάση του ίδιου του Μαργαρίτη (αν υπήρξε η όχι κλπ.), δεδομένου ότι από τα υπόλοιπα "συμφραζόμενα" του ίδιου πουθενά δεν αξιολογείται δυσμενώς η στάση της Σ.Ενωσης. Εχουν γραφτεί και στην ΚΟΜΕΠ εξαιρετικά άρθρα, ακόμη από την δεκαετία με τις βάτες, για την Γιάλτα, αλλά ποιός διαβάζει ΚΟΜΕΠ.... Αν με τον Β' Π. Πόλεμο οι καπιταλιστές πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι, η Γιάλτα ήταν ακριβώς η κουρευτική μηχανή. Εκεί αποδέχτηκαν την παρουσία του Ερυθρού Στρατού (κι αν υπήρξε "χαρτάκι" αυτό ακριβώς έκανε) σχεδόν στην μισή Ευρώπη. Που επί της ουσίας σήμαινε γι αυτούς την απώλεια σχεδόν της μισής Ευρώπης. Βέβαια τετελεσμένο γεγονός ήταν αυτό χάρη στην Αντίσταση των κομμουνιστών και κύρια του Ερυθρού Στρατού, αλλά έχει σημασία ότι συμφωνήθηκε ρητά, γιατί μπορούσε ο πόλεμος να συνεχιστεί με άλλη πια μορφή και σίγουρα οι καπιταλιστές δε θα χύναν το δικό τους αίμα. Η ελληνική εργατική τάξη δεν έχασε τίποτε από την Γιάλτα, αντίθετα κέρδισε και αυτή. Δεν έχασε γιατί και πριν από τον πόλεμο καπιταλισμό/φασισμό είχαμε, και ολόκληρη η χώρα διαφιλονικούμενο "πεδίο βολής φτηνό" μεταξύ ιμπεριαλιστών ήταν. Κέρδισε γιατί η συγκρότηση του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου ώξυνε την ταξική πάλη και στην Ελλάδα, εξανάγκασε το Κεφάλαιο σε μεγάλες παραχωρήσεις στο οικονομικό πεδίο, βόηθησε και στον ένοπλο αγώνα (ποιός μας έδινε όπλα;), ήταν και μια βάση υποστήριξης για τους πολιτικούς αγώνες του ελληνικού λαού και της Ε.Τ. του. Εκείνα τα χρόνια, κι ας ήταν εκτός νόμου το ΚΚΕ, δεν είχαμε την νοοτροπία του ηττημένου ακριβώς γιατί πάνω από το Καϊμακτσαλάν και την Ροδόπη παραμόνευε μια πανίσχυρη Αρκούδα. Αλλωστε γι αυτό έπεσε η Χούντα και αποδέχτηκαν οι κεφαλαιοκράτες την νομιμοποίηση των κκ και του ΚΚΕ, που τώρα πασχίζουν να ξανπάρουν πίσω.
Τα ξαναλέμε.

Ανώνυμος είπε...

Κ Σεχταρ με ολο το σεβασμο διαφωνω. Ξεκαθαριζω απο την αρχη οτι δεν ειμαι κομματικο μελος οποτε στερουμαι θεωρητικου υποβαθρου.

Θεωρω τη πολιτικη της ΕΣΣΔ λανθασμενη κ μαλιστα τη θεωρω τοσο λανθασμενη που στην ουσια συνεβαλλε στις κατοπινες εξελιξεις σε σημαντικο βαθμο.

Θεωρω οτι τη στιγμη της πιο μεγαλης νικης της, αυτη υπερτιμησε τις δυναμεις της κ υποτιμησε την ισχυ των αντιπαλων της.

Ανελαβε να στηριξει χωρες ολοκληρωτικα κατεστραμμενες, χωρες εξοχως προβληματικες με παραδοση απολυταρχισμου κ αντικομμουνισμου την ωρα που επρεπε η ιδια να ριχτει στη μαχη της ανοικοδομησης της με ολες της τις δυναμεις.

Αφησε ετσι στις ΗΠΑ το χωρο να ριξουν το Μαρσαλ στις πιο ανεπτυγμενες κ ολιγοτερο κατεστραμμενες χωρες κανοντας την προσπαθεια τους πολυ ευκολη. Τοσο ευκολη που εριξαν μεγαλα κ ισχυρα ΚΚ στην αγκαλια τους δια της "επιτυχιας" του σχεδιου μαρσαλ

Ανώνυμος είπε...

Δεν αφήνετε τον Τσέκερη έξω από τις βρωμιές σας λέω εγώ; Ευτυχώς ο άνθρωπος τα έγραψε σε βιβλίο...

http://www.protoporia.gr/edo-polytechneio-sta-chronia-tis-katochis-p-296952.html

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ανώνυμε (24 Δεκεμβρίου 2012 5:27 μ.μ.)
Καταρχήν σεβασμό οφείλουμε όλοι σε όσους έκαναν σημαντικές θυσίες για να πάει μπροστά η Ιστορία, και εγώ δεν ανήκω σε αυτούς. Δεύτερον, μακάρι η κομματική ιδιότητα να ήταν πιστοποιητικό θεωρητικής κατάρτισης. Θα ήταν ένας ιδανικός κόσμος.... Ολοι έχουμε χρέος να βελτιώνουμε την κατάρτισή μας, όχι μόνο τα κ.μ. Τρίτον, δεν είμαι κ.μ. και άρα ό,τι λέω μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον εναντίον μου.
Επί της ουσίας, δεν κατάλαβα, που ακριβώς διαφωνείς, ποιό ήταν το λάθος της Σοβιετίας;
Υπονοείς πως έπρεπε να αποσύρει τον Ερυθρό Στρατό αμέσως μετά τον πόλεμο πίσω στα σύνορά της;
Η ήττα οφείλεται στην ανάσχεση της ανάπτυξης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και του εποικοδομήματος, και όχι στην έλλειψη πόρων.
Νομίζω πως πρέπει να γίνεις σαφέστερος. Ισως βρείς και μόνος σου της απαντήσεις

antarsya είπε...

Αυτα που γραφει ο Σεχταρ ειναι ανεκδιηγητα....Πήραν οι σοβιετικοι την φασιστικη Βουλγαρία και τη Ρουμανία (για ζωτικο χωρο προφανως) και ξεπουλησαν την Ελλαδα του γιγαντιου ΕΑΜ μαζι με Σιαντο Μπαρτζιωτα και λοιπους ανικανους τουλαχιστον......
Και βρισκεται Ελληνας κομμουνιστης που υπερασπίζεται το Στάλιν....
Ανάφτε και κανένα κερί.....

Ανώνυμος είπε...

Σεχταρ αυτο που λεω ειναι οτι θα ηταν απειρως σπουδαιοτερο να παρθει μια 'η περισσοτερες εκ των γαλλια γερμανια ιταλια απο το να γινει προσπαθεια να γινουν σοσιαλιστικες οι χωρες της Αν Ευρωπης. Δεν ξερω γιατι υποτιμας το ζητημα των πορων. Οι χωρες αυτες ξεκιναγαν υπο του μηδενος με την ΕΣΣΔ να πρεπει να φροντισει για τα παντα ενω στη σχεδον ανεπαφη γαλλια η εντελως ανεπαφη αμερικη μπορουσε με λιγα συγκριτικα χρηματα να προπαγανδιζει "θαυματα". Θα ελεγα σχετικα με τον κοκκινο στρατο τα εξης: θα επρεπε να μεινει για ενα μικρο χρονικο-οχι πανω απο χρονο- διαστημα προκειμενου να βοηθησει να συγκροτηθουν ισχυρα (αλλα εξω απο κυβερνηση ακομα) κκ κατι που θα συνεπαγονταν ταχειες κ μαζικες εκκαθαρισεις των συνεργατων των γερμανων κ των προηγουμενων κυβερνησεων. Η μονη χωρα που επρεπε να μεινει ο κοκκινος στρατος αλλα οχι μονο να μεινει αλλα να την κανει κ τμημα της ΕΣΣΔ ειναι η Πολωνια (ωστε να υπαρχουν κ κοινα συνορα με γερμανια που θα επρεπε να εμενε χωρις καθολου στρατο). Νομιζω οτι κανεις δε θα μπρουσε στη δυση να βγαλει κιχ για τις εκκαθαρισεις που υπονοω. Βασικος παραγοντας μη επιθεσης στην ΕΣΣΔ θα επρεπε να ηταν-οπως κ ηταν-οι εργατες στη δυση. Να αφηνε τις ΗΠΑ να σηκωσουν μονες τους το βαρος της ανασυγκροτησης ολης της ευρωπης χωρις να πεσει στη παγιδα του "παραπετασματος". Κ μολις κατορθωνε να ανακαμψει η ιδια (κ να αποκτησει ατομικη βομβα) τοτε να δραστηριοποιουνταν κι αυτη κ τα ΚΚ πιο επαναστατικα.

κομμαντο πατριωτικής εντροπίας είπε...

Πράγματι ήταν πολύ χοντρή υπόθεση να πατηθεί το κουμπί κάτω από το ξενοδοχείο.
Θα ήτανε ένα κοσμοϊστορικής σημασίας χτύπημα. Χτύπημα υλικό και συμβολικό παγκόσμιου βεληνεκούς που θα άλλαζε το ρουν του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα στον 20ο αιώνα. Ένα ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ -διότι απαξ και το έκαναν οι έλληνες, οι μιμητές θα ήταν πολλοί- στην ιδιότυπη πολιτικαλι κορεκτ ασυλία των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Το μήνυμα θα ήταν ακαριαίο και ξεκάθαρο: εδώ σαυτό τον τόπο δεν έχουμε ούτε ιερό ούτε όσιο. όποιος αληταράς ιμπεριαλιστής ξαναπατήσει το πόδι του θα πεθάνει δε πανα είναι και ο πάπας. Και θα βλέπαμε μετά που θα πήγαιναν οι ψευτομαγκιές των τόρηδων για τρίτο παγκόσμιο... σιγά τα καλσόν!

Ανώνυμος είπε...

Χωρις να αποκλειω να επρεπε στο τελος να πατηθει υπενθυμιζω οτι ο πολεμος δεν ειχε τελειωσει. Ουτε στην Ευρωπη ουτε στην Απω Ανατολη. Δεν ξερουμε υπο ποιες συνθηκες θα συνεχιζονταν, ουτε τι θα γινονταν με την ατομικη βομβα που θα αποκτουσαν σε λιγους μηνες οι αμερικανοι

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ανώνυμε (Νικ;) της 25 Δεκεμβρίου 2012 12:01 π.μ.
Προσπάθησε να καταλάβεις τα ιστορικά γεγονότα γιατί με τα λόγια χτίζονται ανώγεια και κατώγεια. Οι χώρες αυτές αφενός είχαν κ.κ., δεν τους τάφτειαξαν οι σοβιετικοί, και αφετέρου το πρόβλημα ήταν το ανέβασμα της ταξικής πάλης σε ανώτερο επίπεδο. Πως θα εξυπηρετούνταν αυτό με μια προγραμματισμένη υποχώρηση του Ερυθρού Στρατού; Είδαμε την αντίδραση να οργανώνει εκεί εξεγέρσεις πολλά χρόνια μετά, αψηφώντας ακόμη και την παρουσία του Ε.Σ. Θα σταύρωνε τα χέρια μπροστά στην προσωρινή ...μονοετή παρουσία του!;!; Τι θα γλύτωνε μετά τους κομμουνιστές; Δεν είδαμε και εδώ την λυσσασμένη αντίστασή τους αρχικά το '44, και τα επιθετικά δολοφονικά πογκρόμ μετά την άφιξη των άγγλων το '45;
Και καλά, σοβαρά πιστεύεις ότι με το σχέδιο Μάρσαλ οι καπιταλιστές ...ανέλαβαν βάρη;!;! Εχεις καταλάβει πως λειτουργεί το σύστημα; Οι κεφαλαιοκράτες χρηματοδοτούν τις μπίζνες τους αξιοποιώντας την εκμετάλλευση της Ε.Τ. Η μεγαλοφυϊα του Θ. Ρούζβελτ ήταν πως κατάλαβε τι ευκαιρία έδινε ο πόλεμος για να κυριαρχήσουν οι αμερικανοί κεφαλαιοκράτες, παραμερίζοντας Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, και έτσι και έγινε. Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν μέρος μιας τεράστιας κερδοφόρας μπίζνας για τους κεφαλαιοκράτες, όπου τον πρώτο λόγο είχαν πια οι αμερικανοί. Αν η μπίζνα αυτή είχε από τότε εξαπλωθεί και στην Ανατ. Ευρώπη, τα οφέλη τους θάταν πολλαπλάσια, το σοσιαλιστικό πείραμα θα είχε λήξει πολύ πρόωρα και δεν θα είχε χρειστεί ΤΟ '89!! Κέρδισε πολλά ο κόσμος και η Ε.Τ. από την περίοδο '45 - '89, και είχε και την ευκαιρία να κάνει και το άλμα στον ουρανό. Ακριβώς γιατί υπήρξε η ΚΟΜΕΚΟΝ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, έστω και αν δεν μπόρεσε να κρατηθεί και αργότερα άρχισε να λυγίζει. Αλλωστε η σημερινή τεράστια εκστρατεία συσκότισης και συκοφάντησης εκείνης της περιόδου επιβεβαιώνει το πόσο επικίνδυνη υπήρξε για την Αντίδραση. Και ακριβώς γι αυτό η στάση καθενός μας απέναντι σε αυτή την προσπάθεια είναι η λυδία λίθος της προοδευτικότητάς του. Πρέπει να διαβάσεις περισσότερη ιστορία και να έρθεις (νοερά) στην θέση των αγωνιστών εκείνης της εποχής.
-------------
Κομμάντο πατριωτικής εντροπίας, άλλο αγώνα και άλλο τυχοδιωκτισμός! Δεν υπάρχει ούτε βασιλική ούτε τεμπέλικη μικροαστική οδός για εύκολες νίκες.
Εδώ το ΕΑΜ και ο Ελάς άφησαν τα στρατεύματά τους έξω από την Αθήνα, που σημαίνει δεν ήθελαν να θέσουν θέμα εξουσίας, και εσύ ήθελες να εκτελέσουν τον ...Τσώρτσιλ!;!;! Ρε παιδιά, συνειδητοποιείτε τι λέτε, η ζείτε με την φαντασία σας; Στον πόλεμο (αν έχεις αποφασίσει να τον κάνεις...) όλα έχουν μια σειρά: Πρώτα σκοτώνεις τους φαντάρους του αντιπάλου μετά καταλαμβάνεις την χώρα του και στο τέλος, άμα χρειάζεται, εκτελείς τους αρχηγούς του. Το ανάποδο είναι ανεκδιήγητο τακτικό λάθος με καταστροφικές στρατηγικές συνέπειες. Για σκέψου συσπείρωση και ατσάλωμα του αγγλικού λαού γύρω από τους κεφαλαιοκράτες του ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΑΜ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΟΠΟΥ ΓΗΣ που θα πετύχαινε μια τέτοια προβοκάτσια. Σκέψου τον αντίχτυπο σε όλο το αντιφασιστικό στρατόπεδο. Νομίζεις πως με χαρά τους πολέμαγαν οι μισοί κεφαλαιοκράτες εναντίον των άλλων μισών; Και μάλιστα σε συμμαχία με τους κομμουνιστές και τον μισητό τους Στάλιν; Ηδη από την μάχη του Κούρσκ καταλάβαιναν ότι ο πόλεμος δεν έπαιρνε καθόλου ευνοϊκή τροπή για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους, και γύρευαν τρόπο να ξεμπλέξουν το ταχύτερο.
Πάτε καλά εκεί στο Ανταρσύα;

Ανώνυμος είπε...

ηξερα οτι οι ανταρσυιοι ειναι οπορτουνιστες αλλα οχι κρετινοι απ'οτι φαινεται ουτε ιστορία ξερουν ουτε γεωγραφία
απλως για να εχουμε καλο ερωτημα η Ελλαδα τι ηταν επι Μεταξά ?

κομμαντο πατριωτικής εντροπίας είπε...

Σεχτάρ μη μου το παίζεις εμένα έκπληκτος, αυτά πάνε πέστα σε κανα κνίτη της γειτονιάς σου.

Διαφωνώ σε όλα απόσα λες τα θεωρώ μεγαλειώδεις χαζομάρες και πραγματικά δεν θα χαλάσω γραμμάριο φαιάς ουσίας για να σου αποδείξω ότι σε καμμία περίπτωση δεν θα ατσαλώνονταν ο αγγλικός λαός(!) με τους κεφαλαιοκράτες του άμα πατούσαμε το κουμπί.

Το μεγάλο ζήτημα είναι: γιατί, αν ισχύουν όλα αυτά που λες, το "συμμαχικό" ΕΑΜ έστειλε τους μαχητές του να κάνουν μια τόσο μεγάλη επιχείρηση? Ήταν μια επιθετική τρομοκρατική συνομωτική ενέργεια μεγάλης σημασίας. Εάν όντως πίστευαν αυτά που λες γιατί το ξεκίνησαν in the first place... -που λενε κι άγγλοι-??

{εγώ έχω μια απάντηση. για πες μας τη δικιά σου}

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κομμάντο ...εντροπίας, (26 Δεκεμβρίου 2012 4:17 π.μ.),
έχεις δίκηο, δεν δικαιολογούμαι να το παίζω έκπληκτος δεδομένου ότι, ιδιαίτερα εδώ και 5 χρόνια (αρχής γενομένης από τον μικροαστικό Δεκέμβρη του 2008) μένω ενεός από τα κατορθώματα του χώρου σας. Καλύτερα, πράγματι, να το θεωρήσεις "ρητορική έκπληξη", όπως και είναι.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο σε όσα σου έγραψα. Ο νοών νοείτω. Αν δεν καταλαβαίνεις τι θα σήμαινε η εκτέλεση του Τσώρτσιλ στις 25 Δεκέμβρη του '44, ε, αυτό είναι ένα ακόμη μήνυμα για όλους εμάς τους υπόλοιπους ότι πρέπει να σας προσέχουμε...
Οσο για τα κίνητρα, που ρωτάς, νομίζω πως η επιχείρηση οργανώθηκε στα πλαίσια των συγκρούσεων, που εκτυλίχτηκαν μετά την 3η Δεκέμβρη, ήταν μία από τις πολλές, και βέβαια στόχος της δεν ήταν η ...δολοφονία του Τσώρτσιλ! Φαίνεται πως στράβωσε η δουλειά με την αναπάντεχη εμπλοκή της παρουσίας Τσώρτσιλ και ασφαλώς δεν μπορούσε να συνεχιστεί, για τους λόγους, που σου εξέθεσα. Αυτό για μένα εξηγεί αρκετά καλά την φαινομενική ανακολουθία της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, να οργανώνει μια τόσο σημαντική επιχείρηση και αμέσως να την αναβάλλει (μέχρι που οι Αγγλοι, ανακάλυψαν και εξουδετέρωσαν τον μηχανισμό). Μπορεί να ήταν και αμφιταλαντεύσεις μιας ηγεσίας και ενός ολοκλήρου κινήματος, που μάλλον "έμπλεξε" σε μια σύγκρουση, για την οποία (κακώς) δεν ήταν προετοιμασμένο. Αλλά, αν η ολοκλήρωση του σχεδίου θα συνεπαγόταν την δολοφονία του Τσώρτσιλ, τότε καλύτερα, που δεν προχώρησε, με οποιαδήποτε αιτία. Οπως σωστά παρατήρησε και ο Μαργαρίτης, θα "παραχόντραινε το παιχνίδι". Μια αντίστοιχη ανακολουθία υπήρξε και με την υπονόμευση της Λεωφόρου Συγγρού, που μάλλον δεν εμπλεκόταν ο Τσώρτσιλ εκεί. Η ουσία ήταν πως τότε το ΕΑΜ, το ΚΚΕ, ο ίδιος ο Λαός κλπ. δεν ήταν προετοιμασμένοι να θέσουν θέμα εξουσίας, και κυρίως να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά, ότι αυτό συνεπαγόταν. Τα στρατηγικά λάθη δεν διορθώνονται με ξεκάρφωτες-σπασμωδικές ενέργειες, πολύ λιγώτερο με επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς.
Στον Ριζοσπάστη, την περίοδο 2001 - 2002 γράφτηκαν αρκετά και από πρωταγωνιστές αυτής της επιχείρησης, που ονομάστηκε "μάχη των υπονόμων".

Ανώνυμος είπε...

Πόσα έχετε να μάθετε από τους κνίτες της γειτονίας σας μερικοί υπερεπαναστάτες αγγλοφάγοι κομμουνισταράδες....

κομμαντο πατριωτικής εντροπίας είπε...

"Η ουσία ήταν πως τότε το ΕΑΜ, το ΚΚΕ, ο ίδιος ο Λαός κλπ. δεν ήταν προετοιμασμένοι να θέσουν θέμα εξουσίας, και κυρίως να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά, ότι αυτό συνεπαγόταν. "
Το σχέδιο Μακρίδη για την κατάληψη των Αθηνών το γνωρίζεις?

Βλέπω πως ακόμα και μετά το περίφημο...δοκίμιο ιστορίας, κάποιοι αμετανόητοι συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι.

Για τον ΟΚΑΝΑ είσαι Σεχτάρ. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τον υπόφαινόμενο, δεν είσαι καθόλου επικίνδυνος. Έχει μειωθεί αρκετά ο αριθμός των ανθρώπων στην Ελλάδα οι οποίοι θα μπορούσαν να επηρρεαστούν απτις πολιτικές σου απόψεις.
Ευτυχώς για το κίνημα..

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

κομμαντο .... εντροπίας (26 Δεκεμβρίου 2012 9:35 μ.μ.)
Αλλο κάποια σχέδια για κατάληψη της Αθήνας και άλλο οι αποφάσεις για την κατάληψη της εξουσίας και την Επανάσταση.
Αλλά...
....ευτυχώς για το κίνημα του 95.50%, που δεν μασάει σε τέτοιες λεπτομέρειες!
Και πάλι έχεις δίκηο.
Καλή νύχτα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η κε του μπλοκ θέλει να ευχαριστήσει τον Aiwarikiaar για τη διόρθωση που έκανε, το σεχτάρ για τα πολύ ωραία σχόλιά του και τον από κάτω ανώνυμο για τη νηφάλια κουβέντα που άνοιξε.
Να πω επίσης πως τον κομμάντο δεν πρέπει να τον χρεώνουμε απαραίτητα στην ανταρσύα, τον τελευταίο καιρό..