Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Ο τρίτος δρόμος του Κοτζιά

Η περίπτωση του νίκου κοτζιά μέσα από τα βιβλία του

Την πολιτική διαδρομή του νίκου κοτζιά (πέντε κόμματα, δύο πολιτικές) μπορείτε να τη θυμηθείτε σε αυτό το κείμενο της ρένας δουρου-τι, μαζί με την εύστοχη εκτίμησή της ότι προαλείφεται για υπουργός εξωτερικών. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως η πρώτη δημόσια εμφάνισή του στο πλευρό του πρωθυπουργού αλέξη ήταν στο ταξίδι του τελευταίου στη μόσχα, πριν από μερικούς μήνες.


Αλλά η χάρη αυτών των πολιτικών του μετακινήσεων του διανοητή, πότε με ελαφρά πηδηματάκια, πότε με μεγάλα «μαοϊκά» άλματα, μπορεί να γίνει σε βάθος κατανοητή, μόνο αν παρακολουθήσουμε την πορεία της σκέψης του, μέσα από τα γραπτά κειμήλια που μας έχει αφήσει. Κι επειδή καθένα από αυτά τα μαργαριτάρια θα απαιτούσε ειδική ανάρτηση, θα περιοριστούμε εδώ στα απολύτως απαραίτητα, εισαγωγικά στοιχεία.

Εφόσον μιλάμε για συγγραφικό έργο πάντως, το όνομα «κοτζιάς» δεν είναι συνδεμένο με το νυν υπουργικό εξωτερικών, αλλά με τον (αν δεν απατώμαι οικτρά) πατέρα του, τον κώστα κοτζιά, που (ευτυχώς από μια άποψη) δε βρίσκεται εν ζωή για να καμαρώσει την εξέλιξη του γιου του, νίκου, τα τελευταία χρόνια. Ο πρεσβύτερος κοτζιάς είναι από τους σπουδαιότερους κομμουνιστές λογοτέχνες της μεταπολεμικής ελλάδας, που δυστυχώς έφυγε αρκετά νέος, αλλά πρόλαβε να αφήσει αξιόλογο έργο πίσω του:
-Τον αλύγιστο, όπου αποδίδει μοναδικά το μεγαλείο και το εσωτερικό δράμα του ήρωα νίκου πλουμπίδη, από την κρατούσα αντιζαχαριαδική σκοπιά της εποχής βέβαια, αλλά με γνήσια κομματική αφοσίωση, χωρίς κορόνες κι υπερβολές.
-Τον παράνομο, όπου αναδεικνύεται μεταξύ άλλων ο χαμηλός βαθμός ετοιμότητας του κόμματος για να αντιμετωπίσει την επιβολή της χούντας και τις ευθύνες της ομάδας των αναθεωρητών για αυτή την εξέλιξη.
-Τον καπνισμένο ουρανό, όπου δίνει λογοτεχνικά την ιστορία των παιδιών που έδωσαν τη ζωή τους στο κάστρο του υμμητού ενάντια στους ναζί και τους συνεργάτες τους.
-Και τη γαλαρία νο 7, που μπορείτε να τη βρείτε, όπως και τα άλλα έργα, στα ράφια της σύγχρονης εποχής με τις προσφορές, σε πολύ προσιτές τιμές.

Οι.. «γονιδιακές» προϋποθέσεις λοιπόν έμοιαζαν άριστες για το νίκο κοτζιά (κι αν τελικά πρόκειται για απλή συνωνυμία, παίρνω πάνω μου την πολιτική ευθύνη, αλλά κρατήστε τις πληροφορίες για τα βιβλία). Αλλά ο τελευταίος καθοριστικός λόγος ανήκει πάντα στο περιβάλλον. Κι ο κοτζιάς δεν ξέφυγε τελικά από τον κανόνα αρκετών στελεχών εκείνης της γενιάς, που ανελίχθηκε σχετικά γρήγορα στην κομματική ιεραρχία, για να καλύψει το στρατολογικό κενό που άφησε η χαμένη (άνοιξη) δεκαετία 58’-68’ (με τη διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων) και αργότερα η χούντα.

Ο νίκος κοτζιάς εμφανίζεται στο συγγραφικό προσκήνιο, αν δεν κάνω λάθος, με την μπροσούρα «η πολωνία κι εμείς» (που δεν εμφανίζεται σε όλα τα βιογραφικά του), όπου αναπτύσσει αρκετά πειστικά τη δική μας σκοπιά υπεράσπισης του σοσιαλισμού. Την ίδια στιγμή ένας άλλος νικόλας, ο νίκος μπίστης, αποσπόταν από το κόμμα που τον ανέδειξε και ξεκινούσε ένα μεγάλο ταξίδι περιπλάνησης από κόμμα σε κόμμα, ξεπερνώντας κάθε φαντασία, σοβιετικό κοσμοναύτη και πολιτικό πλανήτη. Ο νίκος κοτζιάς άργησε μερικά χρόνια να καταλάβει πού βρίσκεται το συμφέρον του και να μπει κι αυτός σε τροχιά. Θα είχε πάντως ενδιαφέρον να απαντούσε πώς βλέπει σήμερα όσα έγραφε τότε και πώς θα υπερασπιζόταν την εσωτερική συνέπεια της διαδρομής του. Από μία άποψη είναι κάπως περίεργο που δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με αυτό η μονταζιέρα της νδ, που αφενός όμως δεν έχει τόσο κύρος στην αντιπολίτευση, αφετέρου προτιμά να αναδεικνύει φανταστικά γεγονότα και απλοϊκά στοιχεία που απευθύνονται κατευθείαν στο θυμικό και δε θέλουν σύνθετη σκέψη.

Λίγα χρόνια μετά, στον απόηχο του 11ου συνεδρίου του κόμματος, που επικεντρώνει στο φαινόμενο πασόκ και τον πολιτικό χαρακτήρα του κινήματος, που είναι ήδη κυβέρνηση, ο νίκος κοτζιάς αναλύει θεωρητικά τον «τρίτο δρόμο του πασοκ» και δίνει το στίγμα με τον χαρακτηρισμό του ως σοσιαλρεφορμιστικού κόμματος. Δεν κατέτασσε ακριβώς δηλ το πασόκ στην παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία, δίνοντας (μεγαλύτερη απ’ όση έπρεπε) αξία σε κάποιες δευτερεύουσες επιμέρους διαφοροποιήσεις του από τη σοσιαλιστική διεθνή (στην οποία εντάχτηκε τελικά αργότερα, με τον γαπ να διατελεί πρόεδρός της). Εμείς διυλίζαμε δηλ, κατά μία έννοια, τον κώνωπα για το πολιτικό φύλο των αγγέλων πρασινοφρουρών, ενώ η πασοκάρα αλώνιζε και άλωνε συνειδήσεις, εδραιώνοντας την κυριαρχία της, που κρατάει ως τις μέρες μας, σε διάφορες παραλλαγές. Κι έτσι ο κοτζιάς είχε τις θεωρητικές βάσεις για τον τρίτο δρόμο, που καλείται να εφαρμόσει σήμερα στην πράξη, από τη θέση του υπουργού εξωτερικών.

Τα επόμενα χρόνια ο κοτζιάς καταπιάστηκε με τη σχέση συνειδητού αυθόρμητου, σε μια μικρή μπροσούρα του κμε, που παρά το μέγεθός της δεν ήταν ακριβώς εκλαϊκευτική και προσιτή για το ευρύ κοινό –εδώ είναι ζήτημα πόσα κράτησε ο ίδιος από όσα έγραφε τότε.

Για να φτάσουμε στο 12ο συνέδριο, με την προγραμματική επεξεργασία για το συνασπισμό της αριστεράς και την αριστερή, προοδευτική κυβέρνηση –που στην πράξη μετατοπίστηκε ακόμα πιο δεξιά. Ο κοτζιάς εκθέτει εν έτει 1987, ένα χρόνο δηλ πριν από την υπογραφή του κοινού πορίσματος με την εαρ, το περιεχόμενο και τους πολιτικούς στόχους αυτού του συνασπισμού, σε μια μπροσούρα που παραμένει επίκαιρη, διαχρονικό μνημείο αριστερού κυβερνητισμού και των παθογενειών που ταλάνιζαν τότε το διεθνές, κομμουνιστικό κίνημα (η κε του μπλοκ επιφυλάσσεται για μια σύντομη παρουσίασή της στο προσεχές μέλλον).

Υπό το φως των παραπάνω, ο αναγνώστης μπορεί σίγουρα να εκτιμήσει καλύτερα την αποχώρηση του κοτζιά από το κόμμα το 89’, με αφορμή την κυβέρνηση τζανετάκη, και τα όσα λέει στην καλτ μπροσούρα «μια συζήτηση που δεν έγινε», που περιλαμβάνει και την απάντηση της κε, όπως και τις σχετικές τοποθετήσεις του κώστα μπατίκα, που πριν την αποχώρησή του ήταν αναπληρωματικό μέλος της κετουκε. Η τραγική ειρωνεία είναι πως παρά τις διαμετρικά αντίθετες πορείες που ακολούθησαν τότε ο κοτζιάς και η κίνηση του μπατίκα, σήμερα ο κοτζιάς και η κο ανασύνταξη (μετά το θάνατο του μπατίκα, αλλά και την αποχώρηση όσων μελών διαφωνούσαν με τις τελευταίες επιλογές της) βρέθηκαν και πάλι στα ίδια μέρη, δηλ την κυβερνώσα αριστερά του σύριζα.

Ως προς το περιεχόμενο εκείνης της μπροσούρας, αναφέρω ενδεικτικά δύο σημεία που καταδεικνύουν το «αριστερό, ριζοσπαστικό» στίγμα των συγγραφέων της. Αφενός ο ΝΚ αποχωρεί δηλώνοντας πίστη στην πολιτική του γκορμπατσόφ και της περεστρόικα, που θα εξαλείψει τέτοιες γραφειοκρατικές, αντιδημοκρατικές συμπεριφορές· αφετέρου δεν απορρίπτει εξ αριστερών κι από θέση αρχής το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με τα αστικά κόμματα, αλλά την κυβέρνηση τζανετάκη, ως συγκεκριμένη επιλογή.

Στο ενδιάμεσο (1988) κυκλοφορεί μια μπροσούρα από τις εκδόσεις οδηγητή, με τα πρακτικά μιας συζήτησης από το φεστιβάλ της ίδιας χρονιάς, κάποια άρθρα του κοτζιά και μια ραδιοφωνική, δημόσια συζήτηση-αντιπαράθεσή του με τον ανδριανόπουλο, που ήταν καλεσμένος και στη φεστιβαλική εκδήλωση. Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε εδώ μια παλιότερη ανάρτηση, όπου είχαν παρουσιαστεί εκτεταμένα αποσπάσματα του βιβλίου.

Κι έτσι φτάνουμε στο σήμερα, που κάνει όλα όσα διηγηθήκαμε πριν να μοιάζουν με τα χρόνια της αθωότητας… Ο κοτζιάς παίζει πλέον σε πολύ υψηλότερα παιχνίδια και με πολύ διαφορετικούς όρους. Κατά συνέπεια, τα παραπάνω στοιχεία δε θα μας δώσουν το κλειδί για να ερμηνεύσουμε τα σημερινά λόγια κι έργα του, είναι όμως ενδεικτικά για τη συνέπεια και το πολιτικό ποιόν του ανδρός, όπως αυτό καταγράφεται και στην αμίμητη δήλωσή του, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, όπου μιλάει για το τελευταίο βιβλίο του, πατριωτισμός και αριστερά (που μπορεί σίγουρα να μας δώσει περισσότερα στοιχεία για μια πιο επίκαιρη πολεμική).

Όπως γνωρίζετε ουδέποτε με ενδιέφεραν οι καρέκλες και για αυτό αρνήθηκα μέχρι σήμερα να δεχτώ μέχρι σήμερα τις προτάσεις που μου έγιναν να είμαι υποψήφιος βουλευτής ή ευρωβουλευτής

Ε μα προφανώς και το γνωρίζουμε, νίκο. Αλίμονο…

17 σχόλια:

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Φάουλ! Πριν καν συνεχίσω το διάβασμα, ο Ν.Κ. δεν είναι γυιός του Κ. Κοτζιά, αλλά του Αγγέλου Κοτζιά, γνωστού επιχειρηματία-εισαγωγέα η/μ ειδών εσωτερικών εγκαταστάσεων οικοδομών, και αξιοπρεπέστατου ανθρώπου, που επίσης έχει πεθάνει.

Ανώνυμος είπε...

Κατά μια έκφραση που ακουγόταν πολύ στα μετά το 13ο συνέδριο χρόνια για κάποιους από εκείνους που βρέθηκαν να πολεμούν το κόμμα με πρόσχημα τις τότε επιλόγές: "επέστρεψαν στην τάξη τους". Για τον Κοτζιά ισχύει, όπως ανέφερε ο προηγούμενος σχολιαστής. Για άλλους ισχύει το "στην τάξη που ήθελαν και επιδίωκαν να ανήκουν". Τότε παρουσιαζόταν σε εμάς και κεντρικά από τα πάνω ως η "ιδεολογική ναυαρχίδα" στα 1980… Συμμετείχε επίσης στο συλλογικό "Η διανόηση στην Ελλάδα, ταξική θέση και ιδεολογία", το οποίο, τηρουμένων των αναλογιών δεν έκανε άσχημη ανάλυση για την εποχή. Ένας που συμμετείχε σε αυτό ήταν και ο Θανάσης Ιωάννου (γνωστός από άλλες… περιπέτειες). Ο "Τρίτος δρόμος" γράφτηκε πριν το 1985, ήταν νομίζω μέσα στα καθήκοντα του 11ου συνέδριου αλλά άργησε να βγει. Δεν το έχω μπροστά μου εδώ που είμαι, αλλά αναφέρει διάφορα στην εισαγωγή. Όντως εμείς ψαχνόμσταν να δούμε από πού μας ήρθε και το Πασοκ αλώνιζε. Σε σχέση με άλλες μετριότητες που κυκλοφορούσαν τότε στα ιδεολογικά, με ευθύνη μεταξύ άλλων και του Φαράκου, ο Κοτζιάς τουλάχιστον δε συγκρινόταν. Φυσικά, για να θυμηθούμε και το... αντίπαλο δέος, υπήρχε και ο άσπονδος φίλος του ο Μίμης, που αν και τενεκές καρατίων, τη δουλειά του την έκανε μια χαρά με τα ανεκδιήγητα τύπου "Σοσιαλιστική Αυτοδιοίκηση-Αυτοδιαχείρηση" κτλ. Κατά ένα άλλο κλισέ "Οι αριστεροί και οι δεξιοί οπορτουνιστές κάποτε συνατιώνται". Αυτοί ήταν τότε περί το 2008 στην αυλή του ΓΑΠ. Ο ρόλος του φυσικά είναι κάθε άλλο παρά καθαρός πολύ πριν τη διαγραφή του και στο Κόμμα και στην ΚΝΕ… Δε χρειάζονται λεπτομέρειες αυτοί που συμμετείχαν τότε τα ξέρουν…
ΚΚΘ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Απο το '68 μεχρι το '89 που τελικα εφυγε,μεσολαβησαν 20 χρονια,μεσα στα οποια πολλα μπορει να αλλαξαν.

Στις ατομικες πολιτικες επιλογες δεν μπορουμε να παραβλεψουμε τον παραγοντα της ψυχολογιας,αλλα δεν μπορεις να ξερεις τι επαιζε στο μυαλο του καθενος καθε ιστορικη στιγμη.

Ο Κοτζιας κρινεται τις δεκαετιες του '70 και του '80 ως μελος του κομματος,και μαζι με αυτον κρινεται και το ιδιο το κομμα.Διαφωνω με το να τον κοιταμε με τον μεγενθυντικο και να λεμε ''α το 1975 εγραψε το αυγο με ''β'',αρα ηταν απο τοτε φαινοταν οτι ηταν πασοκος''.

ΥΓ Το βιβλιο του για το ΠΑΣΟΚ εψαχνα να το αγορασω περσυ,αλλα δυστυχως η ΣΕ μου πε οτι εχει εξαντληθει.

Ανώνυμος είπε...

Μαλλον η συγκεκριμενη αναρτηση ειναι λιγο ατυχης.την δεκαετια του 80 ο νκ υπερασπιστηκε μια επαναστατικη γραμμη απεναντι στην δεξια στροφη του 11 και 12 συνεδριου.ακομη και η επιστολη παραιτησης του δεν ειναι υμνος στον γκομπι.αν αφησουμε τις κορωνες και διαβασουμε προσεκτικα το αρθρο του πγ στην κομεπ θα δουμε οτι πολλες εκτιμησεις ταυτιζονται.για να μην θυμηθουμε μελη του τοτε πγ αλλα και του νυν τι λεγαν τοτε και τι σημερα

Ανώνυμος είπε...

9.55 Η Επιστολη παραιτησεις του ασφαλως και δεν υποστηριζε τον Γκορμπατσωφ και φαινομενικα διαφω νουσε με την δημιουργια του Συνασπισμου και την κυβερνηση Τζανετακη γιατι απλα επρεπε να παρασυρουνε εκτος κομματος και συντροφους που διαφωνουσανε με εκεινες τις επιλογες χωρις να συμφωνουνε με την φραξια.Αλλιως αν μιλαγε ανοιχτα δεν θα επιανε το κολπο. Σημερα παντως ειναι στον συριζα και σε μια κυβερνηση Τζανετακη με τα γεννοσημα. Οσο για το τη λεγανε στελεχη σημερινα που και τοτε ητανε στην ηγεσια ολοι εχουνε κανει την αυτοκριτικη τους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ποτε ρε παιδια κανανε αυτοκριτικη;τελικα μονο οι σημερινοι συριζαιοι ψηφιζαν υπερ του συν,του κοιινου πορισματος,κτλ.δες τι λεει και ο τσαμπης

Ανώνυμος είπε...

11.56 Ξερω πολη καλα τη λεω.Απο το 14ο Συνεδριο και μετα ολη η πορεια του κομματος με την ωριμανση της ειναι αυτοκριτικη.Το οτι αλλαξε το προγραμμα του κομματος το 1996 και αποκατασταθηκαν τα επαναστατικα χαραχτηριστικα του αυτο που γραφω δειχνει. Και στο φιναλε ητανε Ιδεολογικες παρεκλισεις που ερχονται κατευθειαν απο το 20ο συνεδριο και δεν εγινε δυνατο να απαλλαγουμε παρα το οτι εγινε διασπαση το 1968 Κοιταχτε εσεις να απαλαγειτε απο αυτα που δηθεν κατηγορειτε για τοτε και ασε το ΚΚΕ Αυτο βρηκε τον Μπολσεβικικο δρομο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ;
http://leninreloaded.blogspot.gr/2015/02/blog-post_98.html#more

...Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την ανακοίνωση (σ.Σ.,του Στέιτ Ντιπάρτμεντ), ο κ. Κέρι και ο κ. Κοτζιάς συζήτησαν την κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία και την καταπόλεμηση της τρομοκρατίας στην περιοχή.
Αλλά...
Στην ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών αναφέρονται τα εξής:
....Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, η οποία διεξήχθη σε πολύ καλό κλίμα, συζητήθηκαν θέματα διμερούς συνεργασίας, καθώς και περιφερειακά και διεθνή ζητήματα. Οι δύο Υπουργοί....κλπ.

Ποιός λέει την αλήθεια Νικολάκη;
Η μάλλον, ποιός μασάει τα λογάκια του;
Κάποτε Νικολάκη, με όλες τις αδυναμίες σου, φτερούγιζες για να γίνεις αητός.
Τώρα, Νικολάκη, μέσα στην "λαμπράν της υπατείας περιβολήν", κρύβεις ένα ψοφοδεές ανθρωπάκι, που μηχανεύεται τρόπους, και εκφράσεις, να κρύψει την ξεφτίλα του....
Ηθελε @ρχ!δ!@ το κουκουεδιλίκι Νικολάκη!

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Καταρχάς ξεκινάμε με σήκωμα του χεριού, όπως οι παίκτες στο μπάσκετ, που παραδέχονται ότι υπέπεσαν σε φάουλ. Αυτό είναι όμως ένα από τα προτερήματα του διαδικτύου, η ανάδραση με τους αναγνώστες, που μπορούν να σε διορθώσουν.
Μέα κούλπα λοιπόν, αν και η αλήθεια είναι πως αυτά για τον κώστα κοτζιά ήθελα να τα πω ούτως ή άλλως και δε θα έβρισκα άλλη αφορμή στα κοντά.

ΚΚΘ κι εγώ είδα κάπου ως χρονολογία κυκλοφορία το 1985, αλλά έχω την εντύπωση πως είχε βγει πιο νωρίς. Σε κάθε περίπτωση είναι γραμμένο στα πλαίσια του 11ου συνεδρίου, ως εξειδίκευση, περαιτέρω ανάλυση, κτλ, της συνεδριακής επεξεργασίας για τον χαρακτήρα του πασόκ.

ΠΓ, είναι όντως εξαντλημένο, αλλά μπορείς να το βρεις μάλλον εύκολα σε κάποια παλαιοπωλεία. Όχι πάντως ότι χάνεις και τίποτα, αν δεν το έχεις διαβάσει..

Ανώνυμε, καταρχάς είχες την τύχη να πέσεις πρώτα στην αντίληψη του συνδιαχειριστή του μπλοκ, αλλιώς δε θα δημοσιευόταν το σχόλιό σου, ως ανώνυμο. Διάλεξε ένα ψευδώνυμο, αν θες να συνεχίσουμε.
Κατά δεύτερον, εγώ μιλάω πολύ συγκεκριμένα για όσα γράφει στην μπροσούρα "μια συζήτηση που δεν έγινε". Την έχεις διαβάσει; Κι αν ναι, εξακολουθείς να έχεις την ίδια άποψη; Αν όχι, καλό δε θα ήταν να τη διαβάσεις πρώτα, προτού μας πεις όσα θα ήθελες να ισχύουν;

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ΚΚΘ θα έλεγα ότι δεν είναι δόκιμος ο όρος αριστεροί οπορτουνιστές. Νομίζω ότι καλύτερα να λέμε οπορτουνιστές (που μπορούν να είναι μόνο δεξιοί) και αριστεριστές. Αριστεριστές είναι πχ αυτοί που πχ απορρίπτουν συμμετοχή στο αστικό κοινοβούλιο που να υπηρετεί τους στόχους που είχε βάλει ο Λένιν. Έτσι οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαφώς και δεν είναι αριστεριστές. Είναι οπορτουνιστές των οποίων η διαφορά με όσους πήγαν στο ΣΥΝ είναι αυτή και μόνο: Οι μεν θέλαν να είναι το ΚΚΕ ουρά της σοσιαλδημοκρατίας οι δε ήθελαν να γίνει το ΚΚΕ το νέο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας. Το ίδιο δεξιοί ήταν και γι' αυτό καθόλου τυχαίο ότι στην πορεία συναντήθηκαν.

ρα

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Συμφωνω με ρα.Κατα τη γνωμη μου,αριστεριστες οπως τους περιεγραψε ο Λενιν,δεν υπαρχουν εδω και παρα πολλες δεκαετιες.Σιγουρα οχι μετα τον ΒΠΠ.Μαοικοι,τροτσκιστες και λοιποι,καταχρηστικα αποκαλουνταν ετσι απο το κομμα.

Το πιο κοντινο σε αριστεριστες που εχουμε σημερα,ειναι οι αναρχικοι,αλλα αυτοι ειναι και τελειως αλλος πολιτικος χωρος.

Tolis είπε...

Εγω μπορω να περιφανευομαι οτι κληρονομησα το βιβλια απο τον πατερα μου και κοσμει την βιβλιοθηκη μου, οπως πολλες κομεπ με αρθρα του αλαβανου και του ανδρουλακη.Γενικα μια ολοκληρη βιβλιοθηκη που γενικα ολα τα βιβλια της ειναι κατω απο την ετικετα "ειρωνια".
Αν και γενικα ειναι πολυ ενδιαφεροντα τα κειμενα εκεινης της περιοδου οσον αφορα τις βλακειες που καναμε το '80.

Ανώνυμος είπε...

Κοτζιάς στο Der Spiegel

- Πώς στέκεστε απέναντι σε παλαιότερα κείμενα, στα οποία υπερασπιζόσασταν την καταστολή της πολωνικής Solidarnosc;

Δεν έριξα ποτέ πέτρες, όπως ένας άλλος υπουργός Εξωτερικών. Παρόλα αυτά μερικοί πιστεύουν ότι είμαι ό,τι χειρότερο υπάρχει. Ήμουν στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Έγραψα κατ' εντολήν του κόμματός μου πράγματα, π.χ. για την Πολωνία, τα οποία ήταν ανοησίες. ΟΚ. Αυτά ήταν πριν από 35 χρόνια. Αλλά ποιος μιλάει για το ότι εξέδωσα τα έργα του Γιούργκεν Χάμπερμας στην Ελλάδα;

http://www.kathimerini.gr/802930/article/epikairothta/politikh/n-kotzias-eimaste-mia-xwra-ftwxh-alla-me-isa-dikaiwmata

Όλη η συνέντευξη ενδιαφέρουσα.

πχ σχετικά με τις κυρώσεις στη Ρωσία

- Άρα όχι περαιτέρω κυρώσεις;

Κυρώσεις ναι, εάν είναι απαραίτητες

ρα

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

"Έγραψα κατ' εντολήν ....ανοησίες. ΟΚ."
Ο δημοσιογράφος τον εξευτελίζει, αλλά, πρόσεξε, ρα, δεν του δίνει τη χαριστική βολή: "Και γιατί, πιστεύετε ότι δεν θα γράψετε η δεν θα κάνετε και σήμερα ανοησίες;".
Συνεντεύξεις βαρειάς, πρακτορικής, σκοπιμότητας.
Είναι η πιο βρώμικη Κυβέρνηση, που διορίστηκε (βεβαίως με την ανοχή του ελληνικού Λαού....) ποτέ. Πιο βρώμικη και από την "Αλλαγή" του Παπατζή Β'.
Ασκημα σημάδια.

Ανώνυμος είπε...

Σεχταρ.Τον γνωριζες προσωπικα το Κοτζια γιατι θυμαμαι οτι ειχες πει οτι γνωριζες και τον Λογοθετη της Νικαιας. Τρομερες παρεες μπαγασα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Σωστή η παρατήρησή σου Σεχτάρ.

ρα