Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Μετεκλογική σύσκεψη

Οι περισσότερες κομματικές οργανώσεις βρίσκονται αυτό το διάστημα στη διαδικασία των μετεκλογικών συσκέψεων. Ένας κλασικός προβληματισμός σε αυτές τις διαδικασίες, όπου συμμετέχουν, πέρα από οργανωμένα μέλη κι οι φίλοι του κόμματος, είναι σε τι επίπεδο-μήκος κύματος πρέπει να κινηθεί η συζήτηση· αν πρέπει πχ να αποφευχθεί η γκρίνια κι η κριτική-αυτομαστίγωνα, για να μην αποθαρρυνθεί  ο κύκλος των επιρροών ή αν πρέπει να τεθούν πιο ειδικά ζητήματα, που μπορεί να μην τους απασχολούν όλους ή να δυσκολεύονται να τα παρακολουθήσουν, με αποτέλεσμα να χάσουν το ενδιαφέρον τους για τη συζήτηση, κτλ. Που συνήθως είναι ψευτοδιλήμματα, γιατί κανείς προβληματισμός δε συνεισφέρει αρνητικά και δεν εμποδίζει κάτι, αν τεθεί με τον κατάλληλο τρόπο –ίσα-ίσα, που αυτό είναι το νόημα αυτών των διαδικασιών.

Την καλύτερη εκτίμηση κι εξειδίκευση των ποιοτικών στοιχείων του αποτελέσματος, μπορούν να την κάνουν εκείνοι οι σφοι που κολυμπάνε –κατά το κοινώς λεγόμενο- στις μάζες, κάνουν οργανωμένο άνοιγμα, έχουν σταθερή επαφή με τον κόσμο και μπορούν να μετρήσουν συγκεκριμένα τα βήματα που κάνει, τις μετατοπίσεις, τις ταλαντεύσεις του, να σφυγμομετρήσουν καλύτερα τις διαθέσεις του, να αφουγκραστούν τα ζητήματα που βάζει. Οι υπόλοιποι μπορούμε ως απλοί παρατηρητές του πολιτικού σκηνικού και του περιβάλλοντός μας, να ‘χουμε μια γενική αίσθηση και να κάνουμε κάποιες (λιγότερο ή περισσότερο εύστοχες) εκτιμήσεις, χωρίς ωστόσο συγκεκριμένη βάση και ιδιαίτερη πρακτική αξία.

Με βάση τους παραπάνω περιορισμούς λοιπόν, υπάρχουν δύο συγκεκριμένα ζητήματα, που θέλω να επισημάνω, ως εκλογικό υστερόγραφο –πέρα από την ανάλυση και την επεξεργασία των στατιστικών στοιχείων που προκύπτουν για τον επαναπατρισμό ενός μέρους παλιών ψηφοφόρων, την επιρροή του κόμματος στη νεολαία και ειδικά σε όσους ψήφισαν πρώτη φορά, στα αστικά κέντρα και τις λαϊκές συνοικίες.

Το πρώτο δεν αφορά ακριβώς την πρόσφατη αναμέτρηση, αλλά τις εκλογές του μαΐου του 12’. Πόσο διαφορετικό θα ήταν εκείνο το αποτέλεσμα (8,5%) αν ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι και είχαμε έτοιμες, επεξεργασμένες απαντήσεις σε κάποια κομβικά ζητήματα: πχ για την αριστερά και αν την χαρίζουμε (παρά το θολό κι ασαφές περιεχόμενό της) ως έννοια στο σύριζα ή για τον περιβόητο αστικό μύθο πως το κκε δε θέλει να κυβερνήσει. Κι όταν λέω έτοιμες απαντήσεις δεν εννοώ κάτι διαφορετικό από αυτό που λέμε και τώρα, με συγκεκριμένες διατυπώσεις που αποφεύγουν έξυπνα τους σκοπέλους της αστικής δημοσιογραφίας και της προπαγάνδας τους –πχ η θέση πως το κκε έχει θέση σε μια διακυβέρνηση με το λαό στο τιμόνι και με τα τάδε χαρακτηριστικά-προϋποθέσεις.

Με άλλα λόγια, το ζητούμενο ήταν αυτά που λέγαμε μετά το μάη του 12’ –ήδη δηλ εν όψει των εκλογών του ιουνίου- να τα είχαμε πει, με τον ίδιο τρόπο και πριν, ιδίως κατά τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου του μάη, που εν πολλοίς έκριναν και διαμόρφωσαν μια παγιωμένη –σήμερα- εικόνα.
(Υπόψη πως αυτό ακριβώς το σημείο με τις διατυπώσεις, το είχε πιάσει στρεβλά από τη δική του σκοπιά ένας σχολιαστής-κομήτης, σε μια προεκλογική ανάρτηση).

Πόσο διαφορετικό όμως θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα του μαΐου και πόσο δραματικές αλλαγές θα είχε επιφέρει μια καλύτερη επικοινωνιακή τακτική; Είναι σωστό μεθοδολογικά να αποδίδουμε τέτοιο αποφασιστικό ρόλο στο επικοινωνιακό κομμάτι, ότι μπορεί δηλ να καθορίζει τις πολιτικές τάσεις ή να ανατρέπει ακόμα ευρύτερους αστικούς σχεδιασμούς και διεργασίες; Και συνολικά, είναι ασφαλές κριτήριο κι ερμηνευτικό κλειδί οι εκλογές για την πολιτική μας δουλειά και μια σειρά σχετικά ζητήματα; Ένα καλύτερο αποτέλεσμα το 12’, θα σήμαινε και μεγαλύτερη πολιτική συνειδητοποίηση του κόσμου, λιγότερες αυταπάτες και πίεση, πχ για το ζήτημα της αριστερής κυβέρνησης; Θα άλλαζε τα δεδομένα στην οργάνωση του εργατικού κινήματος, στους χώρους δουλειάς, κτλ;

Η προφανής απάντηση στα παραπάνω είναι αρνητική. Υπάρχουν όμως τα εξής σημεία (όχι μεν αλλά) που πρέπει να συνυπολογίσουμε: το μάη του 12’, παίχτηκε σε (αυτό που συνηθίζουμε να λέμε) συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο, μεγάλο παιχνίδι ανακατατάξεων και διεργασιών, που οφείλαμε να το έχουμε αντιληφθεί εγκαίρως (δηλ νωρίτερα) και να το αντιμετωπίσουμε από καλύτερες θέσεις. Κι η κάλπη μπορεί να μην πριμοδοτεί ευθέως το εργατικό κίνημα και την ταξική πάλη, επηρεάζει άμεσα όμως αυτούς που τη διεξάγουν, όσους συμμετέχουν απλά στο κίνημα ή έχουν και πιο πρωτοπόρα δράση. Όπως το 4,5% του κκε (αλλά και το 27% του σύριζα) τον ιούνιο του 12’ δεν ευνόησε την ανάπτυξη του κινήματος, έτσι και ένας διαφορετικός συσχετισμός δυνάμεων, θα μπορούσε να δώσει τη βάση και το έναυσμα –και τίποτα περισσότερο- για το ξεδίπλωμα περισσότερων διεκδικητικών (κι όχι απλά αμυντικών) αγώνων.

Το δεύτερο και πιο ενδιαφέρον σημείο (που δεν μπορεί ωστόσο να αναπτυχθεί εκτενώς εδώ), είναι πως περισσότερο από κάθε άλλη αναμέτρηση, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από την εκτίμηση του αποτελέσματος είναι η ανάλυση της επόμενης μέρας και του νέου τοπίου που διαμορφώνεται. Στο οποίο το κκε δεν είναι μόνο η λαϊκή αντιπολίτευση, όπως έλεγε το προεκλογικό μας σποτάκι, ούτε ένα είδος «αριστερής αντιπολίτευσης» που θα γίνει η φωνή της συνείδησης της νέας κυβέρνησης και θα την εμποδίζει να ολισθαίνει προς τα δεξιά, αλλά και αξιωματική –κατ’ ουσίαν- αντιπολίτευση. Είναι βασικά η μόνη δύναμη που μπορεί να αρθρώσει διαφορετικό πολιτικό λόγο κι ουσιαστική εναλλακτική πρόταση στην επικοινωνιακή καταιγίδα του σύριζα, το κλίμα εθνικής ομοψυχίας που καλλιεργείται και τις φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις που διοργανώνονται αυτό το διάστημα.
Αυτό απαιτεί να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο, με στοχευμένες δράσεις, πρωτοβουλία κινήσεων και οξυμένα αντανακλαστικά. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αναλυθεί, κατά τη γνώμη μου, σε αυτές τις συσκέψεις (και όχι μόνο) το επόμενο διάστημα, χωρίς καμία καθυστέρηση, κωλυσιεργία και αναμονή.

77 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Ως μονίμως ανάποδος θα ξεκινήσω από το τέλος.
Η ουσία των όσων λέει το ΚουΚουΕ (περι λαϊκής αντιπολίτευσης, φύσης του καπιταλισμού, αίτια των ανατροπών κλπ) είναι το πιο σημαντικό. Όλοι μας όμως θα πρέπει να σημειώσουμε οτι ΟΛΕΣ οι διασπάσεις του κομμουνιστικού κινήματος στο παρελθόν (στην Ελλάδα αποχωρήσεις από το ΚΚΕ):
1) δεν κατάφεραν να αναλύσουν τον καπιταλισμο και κατα συνέπεια να αναπτύξουν ένα αντίστοιχο εργατικό (σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό) κίνημα.
2) ακόμη και αν είχαν τη λογική της δημιουργίας οργάνωσης με τα χαρακτηριστικά του κόμματος νέου τύπου, δεν κατάφεραν να το πλησιάσουν ούτε στο ελάχιστο.

Προσωπικά και με την ελάχιστη εμπειρία που μπορώ να αποκτήσω ατομικά σε μια ζωή, αλλά με τη μεγιστη εμπειρία που θα μπορούσα να αποκτήσω από τη γραπτή ζωή των αποθανώντων, εύκολα και ευθαρσώς διακυρύσσω προσωπικά λόγω ταξικής θέσης και αντίληψης χωρίς να πιστεύω οτι είμαι αλάθητος αλλά αδύναμος, ανοργάνωτος, γυμνός:
Η ανάπτυξη του κόμματος της εργατικής τάξης με διαλεκτική και επιστημονική θεώρηση των αιτίων της κοινωνικής προόδου, ο αγώνας για την εξουσία της, είναι παράγοντας προόδου ΚΑΘΕ κοινωνίας, είναι παράγοντας κτίσης και κτισήματος κάθε αντίληψης. Πέρα και μακριά από θεοκρατικές αντιλήψεις Σταλινικών, Τροτσκιστών, Μαοϊκών, προσωπολατρικών θεωρήσεων, και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γεννηθεί μελλοντικά.

Ανώνυμος είπε...

7.12 Ξεκιναω απο το οτι δεν υπαρχει ο ορος Σταλινισμος αλλα Μπολσεβικισμος. Και πανω σε αυτη την βαση χτιζουμε το Κομμα νεου τυπου με Δημοκρατικο Συγκεντρωτισμο και Δικτακτορια του Προλεταριατου. Αυτο οικοδομηθηκε στην ΕΣΣΔ το 1917 οταν οι Μπολσεβικοι ανατρεψανε την Αριστερη Κυβερνηση Κερενσκι Μενσεβικων και Εσερων. Το 1934 αποκαλυφθηκε συνωμοσια στον Κοκκινο Στρατο απο τους Ζηνοβιεφ Καμενεφ Μπουχαριν Τροσκι σε συνεργα σια με τον Χιτλερ για την ανατροπη των Μπολσεβικων. Στο 20ο Συνεδριο το 1956 λογο των τεραστιων απωλειων του πολεμου επικρατησε η Οπορτουνιστικη ομαδα που συνειδητα με σταδιακα βηματα εφαρμοσε νομους του καπιταλισμου με αποτελεσμα το 1991 την ολοκληρωση της ανατροπης. Αρα οπως καταλαβαινεις οι Μπολσεβικοι μιλανε για Σοσιαλισμο και οι αλλοι αποτελουνε την 5η φαλαγγα του καπιταλισμου με ψευτικη Προβια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

πολιτικός αν-αλήτης είπε...

Κι η κάλπη μπορεί να μην πριμοδοτεί ευθέως το εργατικό κίνημα και την ταξική πάλη, επηρεάζει άμεσα όμως αυτούς που τη διεξάγουν, όσους συμμετέχουν απλά στο κίνημα ή έχουν και πιο πρωτοπόρα δράση. Όπως το 4,5% του κκε (αλλά και το 27% του σύριζα) τον ιούνιο του 12’ δεν ευνόησε την ανάπτυξη του κινήματος, έτσι και ένας διαφορετικός συσχετισμός δυνάμεων, θα μπορούσε να δώσει τη βάση και το έναυσμα –και τίποτα περισσότερο- για το ξεδίπλωμα περισσότερων διεκδικητικών (κι όχι απλά αμυντικών) αγώνων.


O ισχυρισμός φαίνεται εκ πρώτης λογικός. Όμως αν το δούμε καλύτερα έχει μια "τρύπα".
Οι εκλογές είναι ένα "περιοδικό φαινόμενο", όπως είπε χτες ο Βενιζέλος. Όπου επιδοκιμάζονται ή αποδοκιμάζονται πολιτικές, στάσεις κτλ. Η διαδικασία από μόνη της είναι νοθευμένη (βλ. και καλπονοθευτικό νόμο, πολιτική διαφήμιση και δαπάνες) αλλά ας δεχτούμε ότι είναι σημείο προς συζήτηση. Εκδηλώνεται η προσδοκία του κόσμου, η ελπιδα, η οργή η απογοήτευση, η παραίτηση.

Ο ισχυρισμός του Απολιθωμένου παραλείπει το πως φτάνεις σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα και ξεκινά από το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα και τί δυνατότητες δίνει για μετά.

Τα ποσοστά του Ιουνίου κανονικα θα έπρεπε να είναι ένα μεγάλο καμπανάκι κινδύνου για το ΚΚΕ. Ώστε να πάρει πρωτοβουλίες για πλατιά μαζική δράση με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο κατώφλι της εξουσίας και το ξέραμε όλοι από τότε.
Δεν έγινε όμως κάτι τέτοιο. Ο οπορτουνισμός θριάμβευσε εκλογικά γιατί έπαιζε χωρίς αντίπαλο.

Περισσότερη αξία έχει ίσως η συγκριση με το 2009. Φαίνεται πως σε συνθήκες κρίσης, καπιταλιστικής κρίσης, το 1/3 του εκλογικού σώματος που ψήφιζε ΚΚΕ έχει χαθεί μεσα σε πέντε χρόνια.

Ανώνυμος είπε...

7.56 Η λυση δεν ητανε οσο και να σε βολευε να γινουμε εμεις Οπορτουνιστες στην θεση του Τσυριζα. Απο την στιγμη που η Αστικη ταξη επαιξε το χαρτι του οπορτουνισμου ητανε απολυτα βεβαιο οτι ανθρωποι που ψηφιζανε ΚΚΕ για Δεκαετιες και ειχανε διαπαιδαγωγηθει πριν απο το 1991 και για δεκαετιες στην λογικη οτι ολοι αριστεροι ειμαστε με μικροδιαφορες να πανε στον Τσυριζα. Ητανε το απαραιτητο τιμημα για να μην παρεκλινουμαι απο τις αποφασεις του 15ου Συνεδριου το 1996 που ελεγε οχι Πολιτικα Μετωπα και οχι συμμετοχη σε κυβερνηση με τους Καπιταλιστες στην εξουσια. Αυτο ειναι που χαλασε τα σχεδια στον οπορτουνισμο και Σκουζει. ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Yannis Theocharis είπε...

Απολίθωμα οι προβληματισμοί που βάζεις είναι θεμιτοί, χολένουν όμως φανερά εκεί που βλέπεις επικοινωνιακό αντι για ιδεολογικο-πολιτικό πρόβλημα σύνδεσης τακτικής-στρατηγικής.

Το ΚΚΕ από 1996 μέχρι το 2009 διεκδικούσε την εξουσία μέσα από το ΑΑΔΜ, (και) κοινοβουλευτικά εννοώ...

Όταν με την έλευση της κρίσης του δόθηκε η ευκαιρία να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, εκείνο το μάζεψε άρρον-άρρον. Ο πανικός του μήπως και υλοποιηθεί το πρόγραμμά του είναι δυσεξήγητος με πολιτικά καθαρά κριτήρια...

Η κωλοτούμπα αυτή απαιτούσε τη "άτεγκτη" εκικοινωνιακή γραμμή την οποία κριτικάρεις.

ΥΓ 1. το βράδυ των εκλογών είδα στην ανάλυση των exit polls ότι το ΚΚΕ έχασε το 28% των ψήφων που είχε πάρει τον Ιούνιο του '12 (δηλ. το 1.26% από το το 4.5%). Αλλά υπερκάλυψε από νέους ψηφοφόρους και από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ του '12. Δεν έχω παρακολουθήσει αν έχει αλλάξει κάτι στα νούμερα. Αν όχι, θεωρείς πως η παραπάνω εικόνα δικαιολογεί τη θέση περί "μερικού επαναπατρισμού";

ΥΓ2. Αν και το ΚΚΕ (δικαιωματικά) αναφέρεται στη στήριξή του από τους νέους ψηφοφόρους, δεν έχω δει να ερμηνεύει τη στήριξη του από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ του '12. Τι σημαίνει η μαζική αυτή μετακίνηση γι' αυτό τον κόσμο και τι για τη γραμμή του ΚΚΕ;

Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμώμενος.

zoot horn rollo είπε...

Να και οι άμεσοι "διάδοχοι" των κλασσικών...φάτε καμιά μαρς καλύτερα ή και κανένα κοψίδι(η) (στη μεγάλη πείνα).

faros είπε...

Θέλω να μου επιταπεί να πω κάποιες σκέψεις μου - όχι κατ΄ανάγκη ως απάντση στο ποστ, αλλά αφορμής δοθείσης !

Όλες οι κριτικές ή αυτοκριτικές θέσεις, καλές είναι, όμως κατά τη γνώμη μου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η σωστή (εκ του αποτελέσματος) τακτική των αντιπάλων του ταξικού κινήματος.

Είναι π.χ. δύσκολο, πολύ δύσκολο, να αντιπαρατεθείς στην ελπίδα !

Οι αμερικάνικες εταιρίες που πατρονάρουν χρόνια τώρα μια σειρά από τα αστικά κόμματα της χώρας μας (και τα οπορτουνιστικά φυσικά) ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους !

Μόνο με την αλήθεια, δεν πετυχαίνεις πάντα !
(να πω κάτι το ... παραδοσιακά τετριμμένο: Τον Χριστό που λένε κάποιοι ότι έλεγε την αλήθεια, τον ... σταύρωσαν !)

Όμως, κάποιοι, αυτόν τον δρόμο διαλέξαμε να πορευτούμε (αυτόν, τον ταξικό, της αλήθειας) και έτσι θα συνεχίσουμε, πιστεύοντας ότι σύντομα όλοι θα αντιληφθούν ότι έχουμε δίκιο !

Ανώνυμος είπε...

Οταν τα κομματα του Δικομματισμου και οι συμμαχοι τους εχουνε αδυνατισει στο επακρο οι συσχετισμοι στην ταξικη παλη και στο συνδικαλιστικο κινημα εχουνε αλλαξει ριζικα τοτε ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ μια κυβερνηση ΑΑΔΜ που δεν θα αποτελει ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΤΑΔΙΟ Και δεν θα εχει σχεση με αστικο κοινοβουλιο. Αυτο ελεγε η αποφαση του 15ου το 1996 και δεν διεκδικουσαμε κυβερνηση μεσα στον καπιταλισμο. Αυτο ισχυε πραγματι στο 10ο συνεδριο το 1978.Πραγματι απο την ενημερωση που εχω και εγω χαθηκανε και αλλοι ψηφοι απο αυτους που μας ειχανε ψηφισει το 2012. Ητανε και αυτοι διαπαιδαγωγη μενοι στις αυταπατες πριν το 1991. Καλυφθηκε αυτο απο ψηφους εργατων που πηραμε απο ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ. και ειναι πολυ σημαντικο αυτο γιατι αρχισαν να φαινονται τα αποτελεσμα τα τις δουλειας μας απο το 1991 να τελειωνουμε με το παραμυθι δεξια αριστερα και να βαζουμε το πραγματικο διλλημα Η με το κεφαλαιο η με τους Εργατες. Το οτι αυτο δημιουργει πανικο στα Λουλουδια ειναι πολυ ευχαριστω. Συνεχιζουμε αταλαντευτα στην πορεια που ξεκινησαμε το 1991 αφηνοντας τους να ΣΚΟΥΖΟΥΝΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Εγω απο τη μερια μου, συμμεριζομενος σε ενα βαθμο τον προβληματισμο του απολιθωματος για το 2012(που ηταν και προβληματισμος και αυτοκριτικη του κομματος και της ΚΕ δηλαδη) θα αρκεστω σε αυτο το αρθρο που νομιζω οτι βαζει σε σωστη βαση τα πραγματα για το απο δω και περα.

http://rizospastis.gr/story.do?id=8301099

Και πιο ειδικα σε αυτη τη φραση που χρησιμοποιει.

''Τα κριτήρια αξιολόγησης - εκτίμησης της εκλογικής μάχης για το ΚΚΕ, δεν έχουν σχέση με κανενός άλλου κόμματος. Αυτό πηγάζει από τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, από το Πρόγραμμά του, από τη στρατηγική του. Προκύπτει από αυτό που τονίζει η πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου: «Με τη συστηματική και ολόπλευρη δράση του, το ΚΚΕ πρέπει να συμβάλλει στις εκλογικές αναμετρήσεις ώστε η ψήφος στο ΚΚΕ από τμήματα των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να εκφράζει όχι μόνο τη διάθεση να στηριχτεί η πολιτική δύναμη που με συνέπεια παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα αλλά και ταξική επιλογή, με στόχο το αδυνάτισμα του αστικού πολιτικού συστήματος, της αστικής διακυβέρνησης. Κάθε ρωγμή της να ενισχύει την κατεύθυνση της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας».''

Οι εκλογες αποτυπωνουν το επιππεδο συνηδειτοτητας της εργατικης ταξης τη δοσμενη στιγμη. Αποτυπωνουν συσχετισμους δυναμης , βοηθουν στο να κανεις μια πλατια πολιτικη εξορμηση.
Προφανως δεν δινουν την εξουσια γι'αυτο και το ΚΚΕ δεν τη διεκδικησε μεσω αυτων το 2012.
Οσοι κομπογιαννητες του Μαρξισμου πιστευουν οτι ενας θεσμος που τον χρησιμοποιει η αστικη ταξη κατα το δοκουν και εννιοτε τον καταργει κιολας μπορει να της στερησει την εξουσια καλα θα κανουν να παρουν και να μελετησουν την 1η ΚΟΜΕΠ του 2015. Αφου ξεκινησουν πρωτα με την Α,Β του μαρξισμου.
1) Μανιφεστο
2)Βασικες αρχες μαρξιστικης φιλοσσοφιας
3) Κρατος και Επανασταση

Οσο για τα εκλογικα στοιχεια. Υπηρχαν δημοσκοποι που ελεγαν οτι εχανε το ΚΚΕ γυρω στο 20% απο αυτους του 2012 προς ΣΥΡΙΖΑ αλλα κερδιζε και απο το ΣΥΡΙΖΑ γυρω στο 2% απο αυτους του 2012 που σημαινει οτι σε απολυτο αριθμο στο περιπου οτι εχανε το κερδιζε. Επισης κερδισε απο ΠΑΣΟΚ, απο νεους που ψηφισαν 1η φορα.
Το οτι ενας κοσμος ψηφοφορος του ΠΑΣΟΚ στραφηκε στο ΚΚΕ δεν ειναι παραξενο και πιο παλια κερδιζε απο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το κομμα. Αυτος ο κοσμος συνηθως ειναι κοσμος που εκτιμα τη δραση του κομματος για τα λαικα προβληματα, που ειδε στο χωρο δουλειας του το ΠΑΜΕ, που δεν ειναι πεισμενος για τον σοσιαλισμο ενδεχομενως αλλα εμπιστευεται το ΚΚΕ.
Εξαλλου ξερουμε καλα οτι πιθανον ουτε οσοι ψηφιζουν το κομμα δεν ειναι πεισμενοι για συγκρουση σημερα και δεν θα μπορουσε να ειναι και διαφορετικα. Μην κοιτατε που η ισκρα λεει οτι το 70% θελει συγκρουση με την ΕΕ. Αν αυριο εμπαινε το ζητημα επι ταπητος το ΚΚΕ και ενας σκληρος πυρηνας γυρω απο αυτο θα ηταν με την πλευρα της ρηξης. Ακομα και ο ''πολυς'' Κριτιας με τα ποδια στην πλατη θα ταν και θα αγοραζε κωλοχαρτα ή θα σηκωνε καταθεσεις ενδιαμεσα απο τις προσευχες να μην γινει τιποτα και του παρουν το σπιτι οι κομμουνιστες.

ratm

πολιτικός αν-αλήτης είπε...

Οι διατυπωσεις του ΚΚΕ προεκλογικά ήταν πολύ μελετημένες και ζυγισμένες. Ακρίβεια ελευθερου σκοπευτή. Εκεί που ήθελε να απαντήσει, απαντούσε μια χαρά. Το ίδιο ισχύει και μετεκλογικά. Στη Βουλή οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ κατά του Συριζα ήταν πολύ-πολύ προσεκτικές. Δεν τον κατηγόρησε καν για "κωλοτούμπα", ενω θα μπορούσε πολύ άνετα.

Την ίδια στιγμή πολλοί Συριζαίοι κατηγορούν τον Τσίπρα για κωλοτούμπες και αυτό είναι το πιο ήπιο που ακούς.

Θεωρητικά, ένα πολιτικό κόμμα επιδιώκει να πλειοψηφήσει εκλογικά ή με άλλον *τρόπο* και να γίνει κυβέρνηση ώστε να εφαρμόσει το προγραμμά του. Ο στόχος του είναι η εξουσία και γι' αυτό κάνει συμμαχίες και πολεμική στα άλλα κόμματα

Στην πράξη υπάρχουν και άλλα προβλήματα.

Ας σκεφτούμε και την άλλη εκδοχή.

Αν το ΚΚΕ με πλατιά μαζική δουλειά (οπορτουνισμός λέγεται πια; θα έχω χάσει επεισόδια...) είχε ποσοστά του 10-15% ίσως και 20% οι απαιτήσεις θα ήταν άλλες και εκ των πραγμάτων θα έφτανε η ώρα της συγκυβέρνησης.... Τι θα έλεγε, ξέρετε δεν θέλω να κυβερνήσω και να εφαρμόσω το προγραμμά μου;

Κακοτοπιές. Ενω το πολύ μέτριο 5.47% σε απαλλάσει κατα πολύ από διάφορες ευθύνες και έχεις όλη την άνεση να κάνεις "λαϊκή αντιπολίτευση" -θα δουμε στην πράξη τί σημαίνει αυτό-.

Ανώνυμος είπε...

Αναλητη αν το ΚΚΕ καιοποιοδηποτε ΚΚ ειχε 20% με τη στρατηγικη του ακεραιη και με οτι αυτο θα σημαινε για τον υποκειμενικο παραγοντα συνολικα τοτε θα υπηρχε τετοια οξυνση της ταξικης παλης που αναποφευκτα θα εστελνε εκτος νομου το ΚΚΕ. Φυσικα αυτο δεν θα ηταν οπως και δεν ειναι απλο οποτε οσο στη σφαιρα της φαντασιας ειναι αυτο που μολις σου εγραψα αλλο τοσο και περισσοτερο ειναι αυτο που γραφεις και συ...

ratm

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κάπταιν, κακά τα ψέματα, αγώνες αναπτύσσονται συνήθως με την προσδοκία ενός άμεσου αποτελέσματος, μια μικροαύξηση, μια επαναπρόσληψη, οτιδήποτε. Αγώνες «για την τιμή των όπλων» η «για ένα γαμώτο» προϋποθέτουν ανεβασμένο επίπεδο συνειδητότητας, που είναι είδος εν ανεπαρκεία. Οι μεμονωμένοι οικονομίστικοι αγώνες γίνονται μαζικοί όταν αρχίσουν να παντρεύονται με μια διάχυτη αντίληψη ανάγκης μιας ευρύτερης κοινωνικής αλλαγής, που δε χρειάζεται και νάναι επακριβώς, με ακρίβεια μ/λ ανάλυσης, προσδιορισμένη. Τότε έχουμε «κίνημα». Τώρα ένα κίνημα, πιο καλά προσανατολισμένο είναι, και όσο πιο μ/λ πρωτοπορία διαθέτει, μπορεί να γίνει και επαναστατικό..
Εχω την εντύπωση πως ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει το αγερίδειο δίλημμα (« η με το σύστημα η με το ΚΚΕ»), και διστάζει να κάνει το άλμα, φοβούμενος ότι μπορεί να είναι «σάλτο μορτάλε», και απλά ψάχνεται για μια θεσούλα εντός του συστήματος, έστω και απλής επιβίωσης. Γι αυτό και όλην αυτή την διετία περίμενε να δεί, τι θα του κάτσει από Σαμαρά, δηλαδή μέσω Σαμαρά, χωρίς κίνημα.
Όταν ο τΣύριζας άρχισε να του κλείνει το μάτι « εμείς θα τα βρούμε με τους αμερικανούς…» ( τα ταξίδια στο Τέξας κλπ. ήταν για εγχώρια κατανάλωση, marketing ήταν, και όχι για να κλείσει η δουλειά – αυτές οι δουλειές κλείνονται off και όχι on camera. Βέβαια και το marketing, η προβολή του προϊόντος, ήτανε υποχρέωση του συμβαλλομένου μέσα στη συμφωνία….) έκανε αμέσως switch over. Αν ξανάκανε τώρα εκλογές δε θα διέλυε το ΚΚΕ, το δεξιό μπλοκ θα διέλυε, αλλά αυτό μάλλον δεν το προβλέπει η συμφωνία, γιατί αλλιώς, όπως έχουμε πεί, θάπρεπε ήδη να έχει στηθεί και το προσήκον αριστερό ανάχωμα.
Τα λέω αυτά, γιατί, αγνοώντας τους χαζοχαρούμενους «αριστερούς», που βλέπουν «αριστερές στροφές» κλπ., θεωρώ, πως η ελληνική κοινωνία μένει μάλλον μετέωρη, παρά την φαινομένη συντηρητική πολιτική αναδίπλωση την εποχή της κρίσης. «Σύστημα» ψήφισε με τον Σαμαρά, «σύστημα» ψήφισε και με τον τΣύριζα. Δεν έγινε περισσότερο συντηρητική από ότι ήταν, τουλάχιστον όσο την θυμάμαι. Ισα-ίσα παρατηρώ, πως η κρίση ξύπνησε μερικούς και άρχισαν να ψάχνονται, γκρεμίζοντας παληές βεβαιότητες, τουλάχιστον σε ότι αφορά την θεοπνευστία του Καπιταλισμού.
Πιστεύω, πως το -4% των εκλογών του 6/2012, περισσότερο καλό μας έκανε, από ότι θα μας έκανε, π.χ. ένα +2 η +3% τότε. Βοήθησε το Κόμμα να κοιταχτεί στον καθρέφτη η μάλλον να ακτινογραφηθεί. Οσο στηριζόταν η υπολόγιζε σε δυνάμεις, όπως οι τρούληδες, που βλέπανε το Κόμμα σαν έναν πιο αποτελεσματικό τΣύριζα, μεγαλύτερο κακό έκανε στον εαυτό του (και τελικά στον Λαό). Και σε τούτες τις εκλογές πιθανόν χάσαμε ένα ~10%, ίσως και παραπάνω, από το 4.5% του 2012. Αρα η ανανέωση στο σώμα των ψηφοφόρων πρέπει να ξεπερνάει το 5.47-4.05 = 1.42%, η σε ποσοστό επί των «σταθερών» 1.42/4.05 = 35%!
Τους ξέρουμε αυτούς; Ξέρουμε τι τους έφερε (η τους ξανάφερε, το και πιθανότερο) στο ΚΚΕ; Τι ακριβώς έδιωξε τους άλλους; Πόσο συμπαγές είναι και αυτό το «σταθερό» 4.05%;
(συνεχίζεται)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

(συνέχεια)
Χρειάζεται περισσότερη ιδεολογική ζύμωση, τώρα, που οι καιροί είναι ευνοϊκοί, γιατί αυτή είναι η σίγουρη κεφαλαιοποίηση των όποιων πολιτικών κερδών για ένα επαναστατικό κόμμα. Οι απώλειες ψηφοφόρων σε τέτοιες εποχές δεν έχουν τον αμετάκλητο χαρακτήρα εκείνων της καπιταλιστικής μπελ επόκ. Τότε είχαμε συνήθως ταξικές διαφοροποιήσεις, η αλλιώς «εξαγορά». Τώρα ποια εξαγορά; Τα διαθέσιμα αργύρια είναι πεντεροδεκάρες και σίγουρα θα νοιώσουν τον εμπαιγμό. Απεγνωσμένοι άνθρωποι είναι, και το πιθανότερο θα ξαναγυρίσουν στο Κόμμα πιο φανατικοί (και κυρίως πιο σοφοί) από πριν, γιατί θάχουν διδαχτεί από την εμπειρία τους. Αρκεί το Κόμμα να δείξει σταθερότητα, στοχοπροσήλωση και να βαθύνει τον σημερινό προσανατολισμό του.
Νομίζω πως είμαστε πολύ μακρυά από τον κορεσμό στον τομέα «διαφώτιση-προπαγάνδα». Τα όργανα, έντυπα, εκδοτικά, αλλά και βοηθητικά think tanks, παρά τις θεαματικές βελτιώσεις, ούτε έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητές τους, ούτε, κυρίως, αντισταθμίζουν την θύελλα της ταξικής παραπληροφόρησης. Ανοίχτε μια «Καθημερινή» η μια «ΕφΣυν», και δείτε τι γίνεται.
Σχετικά με αυτό το ζήτημα, μου έκαναν εντύπωση κάποιες τοποθετήσεις «εχθρών» και φίλων, τις προάλλες, με αφορμή μιαν ερώτηση εδώ, αν υπάρχουν και αν πρέπει να διεκδικούνται «μη εφαρμόσιμα» αιτήματα από το εργ. κίνημα. Μάλιστα, η εκτίμηση ότι ο Καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει μερικές πολύ θεμελιώδεις αντιφάσεις του χαρακτηρίστηκε … «ηττοπάθεια»! Κάποια στιγμή θα προσπαθήσω να επανέλθω στο θέμα, που σκιαγράφησα εδώ κι εδώ, γιατί δείχνει, για μένα, πόσα μπορούν ακόμη να γίνουν στον τομέα «Διαφώτιση-Ζύμωση», και πως μπορούμε να γίνουμε πιο ουσιαστικοί, αποφεύγοντας άγονες φλυαρίες για «αέρα-πατέρα» ΑΑΔΜέτωπα παρωχημένου αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού.
Το ΚΚΕ δεν έχει βγάλει καν τα καλύτερα όπλα του και ο Φασισμός το εκμεταλλεύεται δουλεύοντας ύπουλα κάτω από τα πόδια μας.

Ανώνυμος είπε...

Πολλα ονοματα εχει μεγαλη πλακα η υποθεση. Το ΚΚΕ δεν εχει κανενα λογο να κατηγορησει τον Τσυριζα για κωλοτουμπα γιατι αυτος ακριβως ειναι.Εξουσια για το ΚΚΕ ειναι η εργατικη ταξη να παρει τα μεσα παραγωγης στα χερια της. Τα κομματα υπαρχουνε για να ειναι διαχειρηστες των Αστων και τιποτα αλλο.Για αυτο αλλωστε και κανουνε συνεργασιες.Η Αποστολη του ΚΚ ειναι να ενωσει τον λαο σε ταξικη βαση για να παρει την εξουσια. Αρα και 40% να ειχε παλι για Εργατικη Λαικη Αντιπολιτευση μιλαμε. Με βαση βεβαια οτι εχει πει ο Λενιν για τον καπιταλισμο. Εκτος αν εχουμε Φεουδαρχια.Το γλεντι με τα πολλα ονοματα εχει μεγαλη πλακα χαχαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Είναι κακό να ερμηνεύεις επικοινωνιακά απολίθωμα το λάθος στην σύνδεση τακτικής-στρατηγικής όταν μιλάς για το κκε. Όταν το κάνεις για την ανταρσυα και τον Αλαβάνο (που πάτωσαν για μία ακόμη φορά παρά το δέκατο μετωπικό σχήμα που επιχείρησαν να κάνουν) όμως δεν υπάρχει πρόβλημα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι όλοι οι ντούροι κομμουνιστές έχουν φύγει από το κόμμα και αυτοί που έμειναν να ψηφίζουν είναι οι πασόκοι του 12'. Α και μην ξεχάσω. ΑΑΔΜ ΑΑΔΜ ΑΑΔΜ ΑΑΔΜ. Το είπα αρκετές φορές;
Ο.Χ.Ε.Π.

Red Star είπε...

@Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμώμενος.

Είναι λάθος το στοιχείο που αναφέρεις από τα exit polls.

Δεν φταις εσύ γιατί δεν έγινε και η διευκρίνιση από τους δημοσκόπους, πλην τη δημόσια αναφορά στο θέμα στη τηλεόραση του Θωμά Γεράκη της Marc.

Άλλωστε δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο στο σκληρό πυρήνα του 4,5 % που άντεξε τον Ιούνη του 2012 και ψήφισε Κ.Κ.Ε.

Οι απώλειες που αναφέρεις είναι σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2014 , όπου το ΚΚΕ είχε καταγράψει ποσοστό 6,1 %.

Το κοινό exit poll των 5 εταιρειών ,έκανε σύγκριση Ευρωεκλογών και Βουλευτικών 2015 για 2 κυρίως λόγους.

1) Οι δημοσκοπήσεις που είχαν προηγηθεί είχαν δείξει πως σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων μπέρδευε την ψήφο του Μάη του 2012 με τη ψήφο του Ιούνη του 2012 οπότε αποφασίστηκε τόσο στα τελευταία γκάλοπ όσο και στο κοινό exit poll να γίνει σύγκριση με την κάλπη των ευρωεκλογών του 2014 που ήταν πιο πρόσφατη.

2) Το ποτάμι πήρε μέρος πρώτη φορά στις ευρωεκλογές του 2014 και θεωρήθηκε πως δεν θα προβλεφθεί το ποσοστό του σωστά (και η τρίτη θέση) αν δεν γινόταν σύγκριση με τις ευρωκλογές

Το Κ.Κ.Ε. με βάση αρχικές δημοσκοπήσεις που έγιναν με σύγκριση τον Ιούνη 2012 είχε τη μεγαλύτερη συσπείρωση από όλα τα κόμματα (πάνω από 90 %) και οι απώλειες προς το ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε απόλυτους αριθμούς μικρότερες από 0,3 % ή 6 % της δύναμης του.Αντίθετα οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ ήταν σε απόλυτους αριθμούς ήταν περίπου 0,8 % ή 3 % της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ.Το ισοζύγιο ήταν θετικό επομένως,ενώ ήταν απειροελάχιστες οι ψήφοι που κέρδισε από όλα τα υπόλοιπα κόμματα και νέους ψηφοφόρους με εξαίρεση την Δημοκρατική Αριστερά που είχε επίσης απώλειες 5 % της δύναμης της προς το ΚΚΕ δηλαδή σε απόλυτο ποσοστό 0,3 %.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''Κι όταν λέω έτοιμες απαντήσεις δεν εννοώ κάτι διαφορετικό από αυτό που λέμε και τώρα, με συγκεκριμένες διατυπώσεις που αποφεύγουν έξυπνα τους σκοπέλους της αστικής δημοσιογραφίας και της προπαγάνδας τους –πχ η θέση πως το κκε έχει θέση σε μια διακυβέρνηση με το λαό στο τιμόνι και με τα τάδε χαρακτηριστικά-προϋποθέσεις. ''

Πιστευω πως το συγκεκριμενο παραδειγμα που ανεφερες ειναι κακο.Εχω ακουσει συχνα εκπροσωποι του ΚΚΕ να λενε αυτο το πραγμα,και πιστευω πως δημιουργει μεγαλυτερη συγχυση.Φαινεται λες και το ΚΚΕ θεωρει πως θα σχηματιστει καπως,καπου,καποτε,μια αληθινη λαικη κυβερνηση που θα χει κοινωνικοποιησει ηδη τα ΜΠ,και το ΚΚΕ θα συνεργαστει μαζι της.Πρεπει να αλλαξει αυτο το σημειο.

Σε ο,τι αφορα το επικοινωνιακο κομματι,μεχρι προσφατα εδινα μια αλφα βαρυτητα σε αυτο.Αν σκεφτεις τους ορους με τους οποιους διεξαγεται ομως η προπαγανδα μεσω των ΜΜΕ,και τα μεσα απο τα οποια διαμεσολαβειται,τοτε οντως τα περιθωρια ειναι πολυ μικρα.

(Και αν παρατηρησεις,δεν μπορω να πω οτι εχουμε τιποτα μεγαλους ρητορες(απ'ολα τα κομματα στη βουλη).Απο πολιτικους αρχηγους,το καλυτερο λεγειν το εχουν ο Θεοδωρακης και ο Βενιζελος (αυτος ομως ειναι τελειως αντιπαθητικος).Ο μεν βγηκε 4ος,ο αλλος 7ος,ειναι οι καθολου χαρισματικοι Σαμαρας και Μιχαλολιακος βγηκαν 2ος και 3ος αντιστοιχα.Ο δε Τσιπρας,δεν μπορω να πω οτι εχει καποιο ιδιαιτερο χαρισμα,προσωπικα με πιασε υπνηλια στις προγραμματικες του.)

Μπορουμε ομως καποια σημαντικα θεματα να τα διασαφηνιζουμε καλυτερα και να μειωνουμε τα περιθωρια παρερμηνειων,κυριως σε ο,τι αφορα το θεμα της φυσης της ΛΕ και της ΛΣ.Ενω ειμαστε πολυ λεπτομερεις στο θεμα της ΕΕ (και σωστα),την προοπτικη που προσφερει το Κομμα δεν την αναλυουμε σχεδον καθολου.Και δεν πρεπει να επαναληφθουν λαθη σαν αυτο της Παπαρηγα το '12 σχετικα με το αν το ΚΚΕ θα κυβερνησει.

(συνεχεια)

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

(συνεχεια)

Παμε τωρα στα εκλογικα αποτελεσμα καθ'εαυτα.Αν και το στραπατσο του '12 δεν επαναληφθηκε,το ΚΚΕ σε απολυτο αριθμο ψηφων ειναι στα επιπεδα των μεσων της δεκαετιας του '90.Το '15 μετα απο 6 χρονια κρισης,πηρε λιγοτερο απο το '96,που ηταν 5 χρονια μετα την αντεπανασταση και τις διασπασεις.Αυτο ειναι πολυ απογοητευτικο χωρις να μπορω να προσδιορισω τι φταιει ακριβως.

Δεν το θετω σαν θεμα ΑΑΔΜ vs ΛΕ,οπως εχω ξαναπει,αυτες οι 2 γραμμες ειναι σχεδον πανομοιοτυπες.Αν ηταν το ΚΚΕ υπερ της Δευτερας Παρουσιας τωρα,ηταν και τοτε.Το σιγουρο ειναι οτι δεν ειχε γινει καλη δουλεια προ κρισης,με αποτελεσμα να πρεπει να γινει αυτα τα χρονια,ο,τι θα πρεπει να χε γινει 15 χρονια πριν.Και αυτο παρα τις αντικειμενικες δυσκολιες,οτι ο ΣΥΡΙΖΑ τους πουλαει πανευκολες λυσεις,ενω το ΚΚΕ ζηταει να θυσιασεις απο ενα μεροκαματο μεχρι τη ζωη σου,γιατι αυτα παντα θα ισχυουν.

Μετα τον Οκτωβριο του '11 για πρωτη φορα υπαρχει η ευκαιρια να ανεβει το επιπεδο των αγωνων.Μετα,θα ειναι το πολιτικο και οικονομικο κλιμα τετοιο,που αν δε ξεσπασει πολεμος στο εδαφος μας,δε βλεπω να αλλαζει κατι δραστικα.Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτος του οτι ριχνει τις απαιτησεις δραματικα,εκφασιζει την κοινωνια με ραγδαιους ρυθμους,και δεν ειναι ουτε καν 1 μηνα κυβερνηση.Τα περιθωρια στενευουν.

TRASH είπε...

Υπάρχει πράγματι ένα ζήτημα στην σύνδεση εκλογών-κινήματος.
Το ζήτημα αυτό προκύπτει από την τάση του ψηφοφόρου να προσπαθεί να «δικαιολογήσει» (στον εαυτό του πρώτα-πρώτα) την ψήφο του, όσο αβέβαια, με μισή καρδιά, ή «εκβιαστικά» και αν προέκυψε αυτή.

Γνωρίζω ανθρώπους, συστηματικούς ψηφοφόρους του ΚΚΕ για χρόνια, που για να δικαιολογήσουν αυτό που οι ίδιοι καταλάβαιναν ως «αποστασία τους» τον Ιούνη του ’12, κατέφευγαν στον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό. Όταν λέμε αντικομμουνισμό εννοούμε τύπου Κουρή. Και δεν κατέφευγαν εκεί για να πείσουν κανέναν άλλον, παρά τον ίδιο τον εαυτό τους. Περιττό να συμπληρώσω πως ούτε σε απεργία τους ξαναείδαμε ποτέ...

Η κάλπη λοιπόν δεν διαμορφώνεται μόνο από τους ψηφοφόρους, αλλά τους διαμορφώνει κιόλας. Ας το κρατήσουμε αυτό.

Να μιλήσω και για τα πιο μπακαλίστικα λίγο.
Επαναπατρισμός ποσοστών υπήρξε, επαναπατρισμός ψηφοφόρων μάλλον όχι.
Προσωπικά, αλλά και από συζητήσεις με συναγωνιστές, γνωρίζω παλιούς συστηματικούς ψηφοφόρους του παλιού ΣΥΝ (και της ΕΑΡ και του «εσωτερικού») που αηδιασμένοι από την πλήρη ΠΑΣΟΚοποίηση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν ΚΚΕ στην λογική πως «τουλάχιστον αυτοί είναι αριστεροί». Ας το κρατήσουμε και αυτό, πιο πολύ για τον χειρισμό του όρου «αριστερά» στο μέλλον.
Δεν γνωρίζω αντίθετα κανέναν παλιό ψηφοφόρο του ΚΚΕ που να «επαναπατρίστηκε» αποδεδειγμένα, από τον Ιούνη του ’12. Άμα «υπογράψεις» μια φορά, δύσκολα επανέρχεσαι.

Όσο και αν θα φανεί περίεργο, η άνοδος των ποσοστών του ΚΚΕ προέρχεται κατά κύριο λόγο από νέους ψηφοφόρους, νέους με την έννοια πως ψήφισαν για πρώτη φορά. Στην ηλικιακή κατηγορία 18-24 το ΚΚΕ έχει ποσοστά +44% του μέσου όρου του(!!!!) και αναδείχεται σε 4ο κόμμα με 7,7%!!! Αυτό επιβαβαιώνει πως και τα αποτελέσματα στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.
Μετά από χρόνια γίνεται μια καλή και συστηματική δουλειά στην νεολαία.
Ας το κρατήσουμε και αυτό, γιατί εκτός από το να είναι ελπιδοφόρο, βάζει και καθήκοντα.
Υ.Γ.
Μια και το πρόγραμμα του 15ου συνέδριου μίλαγε ρητά για «σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα», μπορεί να μας υποδείξει το τρολ το σημείο του που προέβλεπε σοσιαλιστικό μετασχηματισμό με ...εκλογές, ή που χαρακτήριζε το ΑΑΔΜ εκλογικό όχημα;
Σελίδα και παράγραφο παρακαλώ...

Αναυδος είπε...

Νομίζω ότι σε κάποιο βαθμό χάνουμε το κυρίαρχο που είναι η αντικειμενική πραγματικότητα. Η αντανάκλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος δύσκολα επηρεάζεται από μια καλύτερη επικοινωνιακή στρατηγική που θα μπορουσε να ακολουθήσει το ΚΚΕ.

Συνοπτικά η αντικειμενική πραγματικότητα αντανακλάται στα κοινωνικά στρώματα στα οποία απευθυνεται το ΚΚΕ με τη σημαντική επιδείνωση της ζωής τους (ανεργία, μειωση μισθού, λιγότερες παροχές κλπ). Η επιδείνωση αυτή αυξάνι το κόστος της αντίστασης και κατά συνέπεια μείωνει τη δυνατότητα αντίστασης που έχουν σήμερα οι κατακερματισμένες ταξικές δυνάμεις και η επιρροή τους (ενδιεκτικά οι απολύσεις μόνο και μόνο επειδή κάποιος πήρε μέρος στην πανελλαδική απεργία του Νοεμβρίου) Ταυτόχρονα ενισχύει τόσο την αποστράτευση όσο και την αναζήτηση μιας λύσης που ακριβως επειδή δεν συμπεριλαμβάνει την άμεση συμμετοχή εμπεριέχει τον συμβιβασμό σαν κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Αν προσθέσουμε τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες των τελευταίων 70 ετών δηλ. τη βαθια ριζωμένη αντίληψη ότι η κυβέρνηση καθορίζει το σύστημα και όχι το σύστημα την κυβέρνηση η προσωπική μου άποψη είναι ότι η άνοδος του Συριζα ηταν αναπόφευκτη. Ταυτόχρονα αναπόφευκτη είναι και η συρρίκνωση των ποσοστών του ΚΚΕ. Οποιος σήμερα θεωρεί ότι η επιστροφή του 1/10 των χαμένων είναι κάτι σημαντικό, ορθά ψηφίζει Συριζα και όχι ΚΚΕ και οποιοδηποτε επιχείρημα για το αντίθετο πηγαίνει σε κλειστά αυτιά.

Μονο οποιος κατανοεί ότι ο καπιταλισμός είναι το πρόβλημα ψηφίζει πλεόν ΚΚΕ κι αυτό είναι αποτέλεσμα της αντικειμενικής πραγματικότητας και όχι της στρατηγικής του Κόμματος

Το μόνο που οφείλει και μπορεί να κάνει το ΚΚΕ πέρα από την προπαγάνδα της γραμμής του στην επιρροή του, και την οργάνωση των όποιων διεκδικητικών αγώνων όπου και όπως μπορεί είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Με άλλα λόγια η οργάνωση της εργατικής τάξης σε ταξικα συνδικάτα.

Κόκκινη Φράξια είπε...

Καλά τα συμπεράσματα, αλλά η αλήθεια είναι πως κανείς διορατικός πολιτικός ή δημοισιογράφος δεν προέβλεψε την κρίση του 10, την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ το 12 την θεαματική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ή την απήχηση της ΧΑ.

Οπότε κουβέντα να γίνεται για την κουβέντα.

Η αντικειμενική πραγματικότητα
δεν ξεφυτρώνει ξαφνικά ! Διαμορφώνεται διαχρονικά.Ας αφήσουμε το παραμύθι των συσχετισμών δυνάμεων και της ανασύνταξης του κινήματος.40 χρόνια το ακούμε.

Δεν υπάρχει Λένιν, Στάλιν, Ζαχαριάδης,Τσε, Φιντέλ για να δώσουν όραμα,ας υπάρξει τουλάχιστον Κομμουνιστικό Κόμμα αντάξιο του τίτλου και της Ιστορίας του.

Οι φοβίες της Αλέκας όταν το ΚΚΕ πήγαινε να αρπάξει τη δεύτερη θέση από το ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 11, μας οδήγησαν στην διπλή ήττα του 12.

Ένα απρόσμενο γεγονός, ένα ατύχημα που λέει και ο κακομοίρης Σαμαράς, θα φέρει τα πάνω κάτω.Σήμερα, σε 1 χρόνο, σε 3 χρόνια θα συμβεί, η Ευρ.Ένωση δεν έχει μέλλον.

Και εκεί θα κριθεί η στρατηγική του ΚΚΕ και θα φανερωθούν οι προθέσεις του βασανισμένου λαού.

Μόνη ελπίδα μας το ΚΚΕ και η επανάσταση.

Αναυδος είπε...

Δυστυχως η μεταφυσικη κυριαρχει στα μυαλα και καθοριζει τον τροπο σκεψης ακομη κι ορισμενων που ορκιζονται στην επανασταση. Ο ένοχος βρεθηκε στις φοβιες της Αλέκας στοχασμος βαθυς και αναλυση εμπεριστατωμενη. Ποιες οι φοβιες η επιδραση τους κλπ αγνωστο αλλα με έναν τροπο μαγικο αυτές φταινε για την πτωση των εκλογικων ποσοστων Όπως φανταζομαι μαγικα ο κοσμος θα πεταξει τις αλυσιδες του και θα πυκνωσει τις γραμμες μας αν ένα μηνυμα που κανεις δεν το σκεφτηκε φτασει στα κινητα τους.

Δυστυχως η πραγματικοτητα διεπεται από σιδερενιους νομους

Το αν ειχε προβλεψει κανεις την καταρευση του ΠΑΣΟΚ ή την ανοδο της ΧΑ δεν εχει καμια σημασια για τον απλουστατο λόγο ότι τοσο ο συριζα οσο και η χα αποτελουσαν αναχωματα αναχώματα που συμφωνα με την προβλεψη και το υπόδειγμα του ΚΚΕ λειτουγησαν υποδειγματικα και το 12 και το 14. Η αντικατασταση της παλιας σοσιαλδημοκρατιας από την (όχι και τόσο) νεα σοσιαλδημοκρατια δεν αλλαζει το συσχετισμο δυναμεων ουτε εχει μειωσει τις αυταπατες του λαου που περιμενει από την κυβερνηση του να τον σωσει (με τον ιδιο τροπο που τον πατα στο σβερκο).

Θα προτεινα στη κοκκινη φραξια να διαβασει τις αναλυσεις του Κομματος (ριζοσπαστης και κομεπ βρισκονται διαθεσιμα στο διαδικτυο ευκολα και χωρις χρεωση) και να προσπαθησει να κατανοησει ότι η συνειδηση καθοριζεται από την πραγματικοτητα και όχι το αντιθετο . Οπου συμβαινει το αντίθετο και αυτο συμβαινει μόνο στα μελη την επιρροη και σε σημαντικο ποσοστο των ψηφοφορων του Κομματος η προσπαθεια που εχει απαιτηθει είναι τεραστεια και η διατηρηση του παράδοξου αυτού στη διάρκεια του χρόνου δεν είναι δεδομένη

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το Σεχτάρ-αν τον κατάλαβα σωστά-ότι τώρα αρχίζουν να διαμορφώνονται ευνοϊκότερες συνθήκες για να κατανοηθούν βαθύτερα από όλους κάποια ζητήματα που θέτει το ΚΚΕ (πχ ο ρόλος της ΕΕ, το ζήτημα της εξουσίας κτλ).

Αν μπορείς Σεχτάρ πες μου τι σημαίνει/από πού βγαίνει η έκφραση "αγερίδειο δίλημμα";

Δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί σχετικό αυτή τη συζήτηση (νομίζω ότι κατά κάποιο τρόπο είναι) αλλά έχω την αίσθηση ότι σημειώνεται μια ποιοτική διαφορά τις τελευταίες ημέρες. Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που αφήνεται να εννοηθεί-αρκετά καθαρά όμως-από πιόνια του συστήματος εντός κοινοβουλίου, το ενδεχόμενο να υιοθετήσουν την εκδοχή διαχείρισης της κρίσης με δραχμή και καπιταλισμό (ανάλογα με τις απαιτήσεις των "εταίρων"). Πρώτα η ΧΑ τη Δευτέρα με τον Κασιδιάρη και ακολούθως, το βράδυ της ίδιας μέρας, ο Καμμένος στον Πρετεντέρη. Πιθανώς κάποιος να σκεφτεί ότι ο Καμμένος το έκανε για λόγους μπλόφας και μόνο, αυτό όμως νομίζω ότι χωλαίνει στο ότι το 2012 δεν είχε πράξει το ίδιο. Βρίσκω πιθανότερο σενάριο το ενδεχόμενο αυτή η κίνηση να αντικατοπτρίζει επιθυμίες ορισμένων κύκλων του κεφαλαίου οι οποίοι τώρα αισθάνονται πιο δυνατοί να κινηθούν προς αυτό το plan b αν το plan a δεν τους ικανοποιήσει επαρκώς.

ρα

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Εχεις δίκηο να απορείς, ρα, 2:13,
Δικό μου το λάθος. Αθερίδειο είναι το δίλημμα:
[Ερ.: Δεν είναι σοβαρός ο ΣΥΡΙΖΑ;
Απ.: «Καθόλου. Δύο είναι οι τάσεις: το ΚΚΕ και οι άλλοι. Το ΚΚΕ έχει καθαρή θέση και όλοι οι άλλοι απλώς σκοτώνονται για τις καρέκλες».]
Ηταν η πιο έξυπνη υποστήριξη του ΚΚΕ, που έχω ακούσει, κι ας μην ψήφισε!
http://www.tovima.gr/media/article/?aid=459327

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ ρε Σεχτάρ. θυμήθηλα, έχεις απόλυτο δίκιο

ρα

Κόκκινη Φράξια είπε...

Άναυδος εθελοτυφλείς

Η Αλέκα Παπαρήγα κατέστρεψε τους τελευταίους προεκλογικούς μήνες του 11 αυτό που έχτιζε χρόνια η ίδια με την ΚΕ του ΚΚΕ.

Το ανάχωμα ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να της χτίσει άγαλμα.

Η επικοινωνιακή πολιτική του ΚΚΕ ήταν τραγική.

Η πραγματικότητα που αρνείσαι να δεις ήταν πως το ΚΚΕ ήταν πάνω από το ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστά 13 ως 15 και θα ήταν και πάνω από το ΠΑΣΟΚ

Η ΓΓ φοβήθηκε να γίνει ηγέτιδα και αντί να εμψυχώσει το λσό που ερχόταν στο ΚΚΕ τον έστειλε στους οπορτούνες.

Άσε τις παροτρύνσεις λοιπόν γιατί κοιμάμαι και ξυπνάω με το Κόμμα στη σκέψη.

Τη πραγματικότητα 40 χρόνια την δημιούργησαν Φλωράκης, Φαράκος και η Παπαρήγα λάθη το 1981 λάθη το 1985 λάθη το 1989 λάθη το 1990 , λάθη το 2008, λάθη το 2011 ξυπνήστε πια και αφήστε τη μοιρολατρία.Δεν είχαμε χάσει ποτέ εκλογική μάχη από τους οπορτούνες.

Νέα Σπορά , Εργατικός Αγώνας. Ημεροδρόμος υπονομεύουν το ΚΚΕ ανενόχλητοι καθημερινά. Γιατί τους χαιδεύουν διάφοροι ;

Το ΚΚΕ θέλει ηγέτη που θα καθαρίσει το κόμμα από τους αποτυχημένους και μελλοντικούς Κοτζιάδες και Δαμανάκηδες.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας πρέπει και μπορεί να κάνει την διαφορά.


Yannis Theocharis είπε...

@Σεχτάρ ο Τρομερός
Ποια ακριβώς είναι τα "βοηθητικά think tanks";

@Red Star
Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση. Έχουμε λοιπόν ένα block παλιών ψηφοφόρων του ΚΚΕ, που τώρα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές και ΚΚΕ σε ευρωεκλογές/περιφερειακές.

Έχουμε επίσης ένα block ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του '14 που στήριξε το ΚΚΕ το '15. Καμία αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ του 40% είχε και εργατικά/λαϊκά στρώματα και ανάμεσά τους υπήρχε κόσμος που συμπαθούσε το ΚΚΕ. Τώρα όμως μιλάμε για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ του '14 με Βενιζέλο, μνημόνιο (θα έγραφα και για κατοχική κυβέρνηση, αλλά είναι απαγορευμένη λέξη αυτή). Επιμένω λοιπόν στο ερώτημά μου: τι σημαίνει αυτή η στήριξη γι' αυτό τον κόσμο και τι για τη γραμμή του ΚΚΕ;

@TRASH
Μετά χαράς:

Από το πρόγραμμα του ΚΚΕ, 1996-2009(RIP):

Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα.

Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης.

Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. Η πείρα δείχνει ότι θα είναι βραχύχρονο. Αν οι εξελίξεις δεν πάρουν θετική πορεία, τότε η κυβέρνηση θα ανατραπεί, κάτω από την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ανατροπή της δε σημαίνει υποχρεωτικά συνολικό πισωγύρισμα. Μπορεί να γίνει παράγοντας για να κατανοηθεί βαθύτερα η ανάγκη ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση ο αποφασιστικός παράγοντας θα είναι η ενότητα της εργατικής τάξης, η κατάκτηση του ηγετικού καθοδηγητικού ρόλου της, καθώς και του Κόμματός της, του ΚΚΕ, στο Μέτωπο.


ΥΓ. Με τις ανοησίες σας τον χάσαμε το Ζουράρι, μας τον πήρε ο Καμμένος. Είναι ένας μικρός θεούλης λέμε...

Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμώμενος.

zoot horn rollo είπε...

Ναι, αλλά και το 1996-2009 σεχταριστές μας ανεβοκατέβαζαν μαζί με ΟΛΑ τ'άλλα κοσμητικά, κανέναν δε μπορείς να ικανοποιήσεις πια, είναι και πολύ απαιτητικοί οι άτιμοι...

Ανώνυμος είπε...

Οταν τα κομματα του Δκομματισμου και οι Συμμαχοι τους εχουνε αδυνατισει στο επακρο οι συσχετισμοι στην ταξικη παλη και στο συνδικαλιστικο κινημα εχουνε αλλαξει ριζικα τοτε Μπορει να υπαρξει κυβερνηση ΑΑΔΜ που δεν θα ειναι ενδιαμεσο σταδιο και δεν θα εχει σχεση με αστικο κοινοβουλιο. Αυτα ελεγε το 15ο συνεδριο οτι δεν μπαινουμε σε κυβερνηση μεσα στον καπιταλισμο. Αντιθετα το 9ο και 10ο Συνεδριο 1973 και 1978 Μιλαγανε για κυβερνηση μεσα στον καπιταλισμο με τα γνωστα τραγικα αποτελεσματα το 1989 1991 Τα ντοκουμεντα υπαρχουνε και οποιος θελει να δει βλεπει ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Αν δει κανεις στις ΚΟΜΕΠ των αρχων της δεκαετιας του '00,καθε σχεδον θεμα κλεινει σε τετοιο στυλ

''Το προβλημα των ναρκωτικων (πχ) μπορει να λυθει μονο αν ο λαος παρει την εξουσια στα χερια του κλπ κλπ''

Επειδη οπως εχω ξαναπει,εχω παρει τις ΚΟΜΕΠ με τη σειρα αυτο το διαστημα,ουτε ΜΙΑ φορα δεν αναφερεται η κυβερνηση ΑΑΔΜ ως λυση.Θα επιστρεψω με συγκεκριμενα παραδειγματα σε λιγο.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

''Στις σημερινές συνθήκες παραπέρα εξάπλωσης των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα υγείας, ενίσχυσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, για το ίδιο το κεφάλαιο είναι αναγκαίος ο έλεγχος της αγοράς από το κράτος, για να εξασφαλίζονται όροι «υγιούς ανταγωνισμού». Για το εργατικό κίνημα η απάντηση δεν μπορεί να είναι η συνύπαρξη, ο έλεγχος, η θεσμοθέτηση κανόνων ανταγωνισμού αλλά η κατάργηση της ίδιας της αγοράς και του ανταγωνισμού. Η κατάργηση κάθε μορφής επιχειρηματικής δράσης.

Η προάσπιση και προαγωγή της υγείας του ανθρώπου προϋποθέτει υποχρεωτικά άλλου τύπου οικονομική ανάπτυξη που θάχει επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Οπου τα βασικά μέσα παραγωγής θάναι ιδιοκτησία όλης της κοινωνίας και θα λειτουργούν με κριτήρια την κάλυψη των αναγκών του λαού και όχι το κέρδος. Αυτό ασφαλώς προϋποθέτει και διαφορετικού τύπου εξουσία. Λαϊκή Εξουσία. Σοσιαλισμό.


Στην καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής, η εργατική δύναμη γίνεται εμπόρευμα και μάλιστα το πλέον κακοπληρωμένο και κακομεταχειρισμένο, για την παραγωγή του κέρδους, την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. Από αυτή την άποψη είναι στρατηγικής σημασίας για εργατικό-λαϊκό κίνημα να παλεύει συνολικά, ενωτικά, ταυτόχρονα για την κατάκτηση δημόσιου δωρεάν λαϊκού συστήματος υγείας, την κατάργηση του ιδιωτικού τομέα, την κατάργηση της ίδιας της εκμετάλλευσης. ''

http://komep.gr/2002-teyxos-2/apanthsh-stis-antidrastikes-anadiarthroseis-sthn-ygeia

''Παραπάνω περιγράφονται μια σειρά προτάσεις για την αναμόρφωση της Ιατρικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Ομως οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στη σημερινή πολιτικο-οικονομική πραγματικότητα ούτε να εκληφθούν ως προτάσεις μικροβελτίωσης του ήδη προβληματικού συστήματος. Η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει έξω από τον προσανατολισμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ώστε αυτός να εξυπηρετεί πραγματικά τα συμφέροντα και τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Δεν μπορεί να είναι ασύνδετη από τον αγώνα μιας ισχυρής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία. Ο αγώνας για μια ιατρική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου και προσαρμοσμένης στις λαϊκές ανάγκες είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση και Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα Υγείας. Είναι ένα από τα επιμέρους μέτωπα πάλης για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ για τη λαϊκή οικονομία και εξουσία. ''

http://komep.gr/2003-teyxos-3/oi-ekselikseis-sthn-iatrikh-ekpaideysh-sthn-ellada-bmeros

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Και τριτο και...καλυτερο απο την '' ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 16ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ: «ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» '' του 2001

''Το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ παρουσιάζει αυτές τις εκτιμήσεις του για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και τον κόσμο, την πολιτική πρότασή του για το ΑΑΔΜ στον ελληνικό λαό και τον καλεί σε κοινή δράση και πάλη, πιστεύοντας ακράδαντα ότι ωριμάζει η ανάγκη για βαθιές αλλαγές, κυοφορείται η δυνατότητα της γενικής αντεπίθεσης. Ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εκδηλωθούν οι θετικές διεργασίες, οι ανακατατάξεις, τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα όσο γίνεται πιο γρήγορα, να είμαστε έτοιμοι στις απότομες εξελίξεις και όχι ουρά των γεγονότων.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αδιέξοδα υπάρχουν εκεί που βασιλεύει η μοιρολατρία, ο φόβος, η απάθεια, η αυταπάτη, η σύγχυση.

Δε φτάνει η οργή και η αγανάκτηση. Το θέμα είναι πώς αυτή η οργή και αγανάκτηση θα μετατραπεί σε μια συνειδητή επιλογή λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης που κτίζει τη διέξοδο και την προοπτική.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ. Βρίσκεται στα χέρια της εργατικής τάξης και των πιο καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων. Είναι θέμα πολιτικής επιλογής. Ο καθένας πρέπει όσο πιο γρήγορα γίνεται να αποφασίσει. Και η απόφαση για τον εργάτη, τον αγρότη τον μικροεπαγγελματία, το νέο, τη γυναίκα, το συνταξιούχο, τον διανοούμενο και καλλιτέχνη πρέπει να είναι μία: ΠΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ''

http://komep.gr/2001-teyxos-1/apofash-toy-16oy-synedrioy-toy-kke-gia-to-antiimperialistiko-antimonopoliako-dhmokratiko-metopo

Και αυτα ειναι μονο ελαχιστα απο τα πολλα παραδειγματα που δειχνουν οτι ουτε την πολυθρυλητη περιοδο 96-09,το ΚΚΕ ειχε για σημαια του μια υποτιθεμενη ΑΑΔΜ κυβερνηση.

Σταματηστε το δουλεμα.Ο Ρ υπαρχει σε ηλεκτρονικη μορφη απο το 96 και η ΚΟΜΕΠ απο το 2000.Επειδη συνηθως δεν εχω(οπως και αλλοι) την υπομονη να κατσω να ψαξω λιγακι παλιες τοποθετησεις του κομματος,δε σημαινει οτι αυτες δεν υπαρχουν,και ειναι πολυ ευκολα διαθεσιμες σε ολους.

Και αν δε σας φτανουν αυτες που εβαλα,υπαρχουν και αλλες.-

Ανώνυμος είπε...

Κριτία αυτό το σημείο που παραθέτεις δεν δείχνει σοσιαλιστικό μετασχηματισμό με εκλογές. Αυτή η κυβέρνηση εξηγείται στο κείμενο ότι έχει ως σκοπό να συμβάλει στις συνθήκες που θα καλλιεργήσουν τον υποκειμενικό παράγοντα στην επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και όχι να μετασχηματίσει το σύστημα. Εκτός αυτού το εκλογικό είναι μια πιθανή έκφανση των κοινωνικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο μέτωπο και όχι αυτοσκοπός. Αν δεν υπάρχουν, δηλαδή άλλες αντιμονοπωλιακές πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν στο μέτωπο στις υπόλοιπες εκφάνσεις του (συνδικαλιστικά κλπ.) πέρα του ΚΚΕ, των συνεργαζόμενων του και των φίλων του δεν υπάρχει νόημα για διαφορετικό εκλογικό σχήμα. Βέβαια το ίδιο μπορεί να γίνει και τώρα, αλλά όχι επιδιώκοντας δημιουργία ενδοκαπιταλιστικής κυβέρνησης.


Επικοινωνιακά το 12' είχαμε σημαντικό πρόβλημα. Αυτό το παραδέχεται και το κόμμα. Τώρα προσωπικά να αποδώσω ευθύνες ονομαστικά σε στελέχη δεν μπορώ να το κάνω από την στιγμή που είμαι εντός εκτός και επί τα αυτά. Προτείνω το ίδιο και στους υπόλοιπους σχολιαστές που δεν ξέρουν τα εσωτερικά. Λέγοντας αυτά νομίζω ότι η πτώση του 12' εξηγείται σε ένα κομμάτι ψηφοφόρων που ψήφιζαν συναισθηματικά το κόμμα ή λόγω αδράνειας και όχι συνειδητά. Κακά τα ψέματα η δεκαετία του 80' άφησε πίσω της συντρίμμια που για να μαζευτούν χρειάστηκαν δεκαετίες, αφού έχουμε και κκ στην χώρα μας που μιλά για σοσιαλιστική επανάσταση είμαστε συγκριτικά σε καλό σημείο. Η γενιά που ανδρώθηκε σε εκείνη την εποχή έχει και τις χειρότερες αυταπάτες λόγω συγκυριών. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτές δεν θα ξεριζωθούν με θεωρητικές παπάτζες, με συναιτερισμούς πολιτικών μαγαζακίων και με μεγάλους ρήτορες, αλλά με δράση στο κίνημα. Και εκεί παρά τα μπρος πίσω κάνουμε βήματα.
Ο.Χ.Ε.Π.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κριτία, 11 Φεβρ. 2015 - 8:49 μ.μ.,
Εννοώ τις βοηθητικές επιτροπές η/και ομάδες εργασίας της ΚΕ, και το ΚΜΕ (που ήξερα από παληά, αλλά αγνοώ αν υπάρχει ακόμη και τι κάνει).
---------------------

Με την ευκαιρία, η πέμπτη φράση στο 12:59, έχασε ένα "όσο" και για νάχει νόημα πρέπει να διαβαστεί έτσι:
"Τώρα ένα κίνημα, όσο πιο καλά προσανατολισμένο είναι, και όσο πιο μ/λ πρωτοπορία διαθέτει, μπορεί να γίνει και επαναστατικό.."

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Είναι πια σαφές:
Μέχρι το '12 το ΚΚΕ ψηφιζότανε για να γίνει ΑΑΔ Κυβέρνηση - ο κόσμος αυτό ήξερε από παληά, αυτό καταλάβαινε. Εξ ου και τα "καλά" ποσοστά. Παρά την αλλαγή του 15ου, η διαφοροποίηση, ατελής αλλά όχι λάθος, προφανώς για εσωτερικούς λόγους δεν μπορούσε να βγεί καθαρά προς τα έξω.
Ετσι "κυκλοφόρησε" η άποψη πως το ΚΚΕ "δε θέλει να κυβερνήσει", και μη μας τα ζαλίζει....
Μετά το 19ο ξεκαθάρισε (και με ζόρικη εσωκομματική πάλη), ότι το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει, αλλά με τον όρο της εξουσίας = Λαϊκή Εξουσία.
Μέχρι να το "πιάσει" ο Λαός αυτό, συν την διάκριση Κυβέρνηση-Εξουσία, και κυρίως γιατί μόνο η Λ.Ε. είναι διέξοδος σήμερα, θα χρειαστεί καιρός και εντατική δουλειά.
Δε θεωρώ ότι έγινε επικοινωνιακό πολιτικόλάθος το '12. Θα ήταν καθυστέρηση και πισωγύρισμα να αφηνόταν θολό το τι ζητάμε και να ψηφιζόμασταν σαν ένας πιο συνεπής-μαχητικός τΣύριζα. Δε λύνονται τα προβλήματα με την αναβολή τους.
Το ότι υστερεί επικοινωνιακά το Κόμμα, είναι φανερό. Αλλά το '12 δεν έγινε κανένα πολιτικό λάθος - το αντίθετο. Απλά τότε βγήκαν στον αφρό ουρές από παληότερες αμαρτίες.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Δηλαδη Σεχταρ λες πως

α)η γραμμη του 15ου ηταν ενας συμβιβασμος αναμεσα σε ''Κριτιες'' και ''Παναγιωτηδες'' (για να το κανω παραστατικο)

β)η εσωκομματικη παλη ηταν τοσο σκληρη,που αν και σε επιπεδο επισημων ανακοινωσεων,δε δινοταν εμφαση στην κυβερνηση ΑΑΔ,αυτη προπαγανδιζοταν (τουλ. απο τα μελη που συμφωνουσαν με αυτη) σε επιπεδο ζυμωσης?Απ'οτι καταλαβαινω υπηρχε πιθανον διγλωσσια και ασαφεια απο τα καθοδηγητικα οργανα?

Ανώνυμος είπε...

ΓΑΤΟΣ.Ητανε τελειως διαφορετικη η κατασταση απο οτι την βλεπουμε σημερα.Παρα την Διασπαση του 1991 ητανε βαθια ριζωμενη η αντιληψη και σε καλοπροαιρετους συντροφους οτι το να κανεις συνεργασια με τους αναθεωρητες ειναι κατι φυσιολογικο απλα πρεπει να προσεξεις τους ορους Και υπηρχανε και αυτοι που ητανε φευγατοι και μεινανε για την ρεβανς και αντιδρουσανε σε καθε αλλαγη που επιχειρηθηκε απο το καλοκαιρι του 1995 και το κανανε συνειδητα.Δεν μπορουσανε ιδεολογικες παρρεκλισεις 40 χρονων να αλλαξουνε σε μια μερα ηθελε μελετη η ιστορια διερευνηση των ανατροπων και αυτο μαζι με την ανασυγκροτηση ηθελε το χρονο του. Παντως η κοντρα με τα Βαριδια ητανε πραγματικα ζορικη. Ειχανε την ατυχια να εχουνε πεσει πανω στις ανατροπες που δεν γινοτανε κουκουλομα.Αυτα απο προσωπικη εμπειρια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

11 Φλεβαρη 8.12. Εισαι σε πραγματικο παραληρημα και εχεις μπλεξει ανομοια πραγματα. Το ΚΚΕ απο το 15ο Συνεδριο το 1996 εχει ξεκαθαρισει οτι δεν κανει συνεργασια με οπορτουνιστες και δεν συμμετεχει σε κυβερνησεις οσο οι καπιταλιστες θα εχουνε την εξουσια. Αντιθετα το Προγραμμα του 9ου και 10ου Συνεδριου 1973 1978 Εβαζε συνεργασια με Οπορτουνιστες και συμμετοχη σε κυβερνηση μεσα στον Καπιταλισμο. Σε αυτην την βαση εγινε η Συμμαχια το 1974 με το εσωτερικο ο εκλογικος στοχος 17% το 1981 και το οτι σε δευτερους γυρους δημοτικων εκλογων ψηφιζαμε το Πασοκ. Επισης σε αυτην τη βαση εγινε το Κοινο πορισμα με την Εαρ το 1988 ο Συνασπισμος και η συμμετοχη σε κυβερνησεις μεσα στον καπιταλισμο το 1989. Σε αυτη τη βαση γεννηθηκανε Δαμανακη Ανδρουλακης Λαφαζανης Φαρακος. Και ερχεσαι τωρα και μας λες οτι για να αντιμετωπισου με τους οπορτουνες να γινουμε εμεις οπορτουνες. ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Στο επικοινωνιακό κομμάτι, και χωρίς να υπερτιμηθεί η αξία τους (αλλά και ούτε να υποτιμηθεί) και χωρίς να θεωρηθεί ως κάποιου είδους υποκατάστατο των επίσημων οργάνων του ΚΚΕ, νομίζω ότι αξίζουν καλά λόγια στη γενικότερη παρουσία των λεγόμενων "κόκκινων ιστολογίων" (ειδικά στις νεότερες ή τις "σχετικά νεότερες" ηλικίες).

ρα

Αναυδος είπε...

παντως ο κριτιας βρηκε στην αδελφη ψυχη που εψαχνε τοσα χρονια ξενιτευομενος

χθες η λουκα φωναζε στον Βαρουφακη οτι θα τον παραδεχτει αν βγουμε απο την ΕΕ και επιστρεψουμε στη δραχμή Ιδιας ποιοτητας και τα δικα του επιχειρηματα

Yannis Theocharis είπε...

@Παπουτσωμενος Γατος
Πολύ σωστά τα έγραφε η ΚΟΜΕΠ. Δε βλέπω που έρχεται σε αντίθεση με το λενινιστικό πρόγραμμα ('96-'09 RIP).

Σε γενικές γραμμές, το πρόγραμμα έλεγε πως το ΚΚΕ παλεύει για το σοσιαλισμό. Έπαιρνε όμως υπόψιν ότι ο υποκειμενικός παράγοντας ήταν ανώριμος και έλεγε παλεύουμε για κυβέρνηση ΑΑΔΜ, η οποία ανεξάρτητα με το τι έχουν στο μυαλό τους οι σύμμαχοι αντικειμενικά θα οξύνει την κατάσταση με την AA πολιτική της και θα φέρει άμεσα τους συμμάχους και κυρίως το λαό μπρος το πραγματικό δίλημμα, αν θα κάνει την σοσιαλιστική επανάσταση, ή αν θα επιτρέψει στα μονωπόλια να ρίξουν την κυβέρνηση του ΑΑΔΜ.

@Ο.Χ.Ε.Π.
Ασφαλώς το λενινιστικό πρόγραμμα δεν ήταν "σοσιαλιστικό μετασχηματισμό με εκλογές". Ήταν τακτική-καταλύτης για να έρθει πιο κοντά ο στρατηγικός στόχος, για να βοηθήσει τον υποκειμενικό παράγοντα να ωριμάσει γρήγορα. Αλλά αν το πεις αυτό σήμερα, θα σε καταγγείλουν για "βουλισιαρχία", "αναρχική παρέκλιση" κλπ. κλπ.

@Σεχτάρ
Κι εγώ καταλήγω σε παρόμοια συμπεράσματα, αλλά από την άλλη πλευρά. Για χρόνια πίστευα ότι το ΑΑΔΜ δεν προχωράει γιατί φταίνε οι άλλες δυνάμεις, η νιρβάνα της ευημερίας με δανεικά κλπ. Η τελευταία 6ετία ήταν αρκετά διαφωτιστική. Από ότι σωστά αναφέρεις, αποδείχτηκε ότι στο ΚΚΕ υπήρχε μέρος της ηγεσίας (με αντιστοίχηση και στη βάση προφανώς) που δεν εφάρμοζε το λενινιστικό πρόγραμμα, αλλά ζήμωνε ένα άλλο. Ο δημ. συγκεντρωτισμός βλέπεις είναι για τους "άλλους".

Και για τις αποτυχημένες κατα καιρούς δηλώσεις της Αλέκας, τις δικαιολογούσα έλεγα "άλλο εννοούσε, αλλά δε το εξέφρασε σωστά και το εκμεταλλεύτηκε η ελευθεροτυπία", την ξέρετε όλοι αυτή τη λογική... Μέχρι που κατάλαβα πως λειτουργεί ο μηχανισμός. Επομένως τη φράση "χωρίς το ευρώ θα καταστραφούμε" δε θα μπορούσα να μην την πάρω στα σοβαρά. Αν ήθελε ο μηχανισμός να στηρίξει τη στρατηγική επιλογή της μεγαλοασατικής τάξης της Έλλαδας, δε θα μπορούσε να το κάνει με τον τρόπο του Πρετεντέρη. Μόνο αυτό τον τρόπο είχε και τον χρησιμοποίησε. Τόσο απλά...

Το πρώτο μισό της δεακετίας των '00 δίναμε ομηρικές μάχες στα ΑΕΙ για να υπερασπιστούμε τη γραμμή του ΑΑΔΜ, όπως την αναδημοσίευσα στο προηγούμενο σχόλιο. Αχτίφ και κόντρα αχτίφ από το κόμμα στη σπουδάζουσα για να εξηγήσει ότι εκείνη η γραμμή ήταν Μ-Λ, ενώ οι "υπερεπαναστάτες" ήταν "οπορτουνιστές".

Πόσο γελοίοι πρέπει να αισθανόμαστε στο φως των σημερινών αποκαλύψεων;;;

Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμώμενος.

Ανώνυμος είπε...

Ο Πανικος και το παραληρημα συνεχιζεται. Ολα τα ντοκουμεντα ειναι ξεκαθαρα μετα το 1996 οτι δεν μιλανε για Πολιτικες Συνεργασιες και κυβερνηση μεσα στον καπιταλισμο Πραγματι τετοιους στοχους ειχαμε στο 9ο και 10ο συνεδριο 1973 1978 με τραγικα αποτελεσματα.Συμμαχια το 1974 ανοχη στο ΠΑΣΟΚ το 1981 συνασπισμος 1989 και 2 αστικες κυβερνησεις.Ολα αυτα ητανε αποτελεσμα τις οπορτουνιστικης στροφης το 1956. Και καποιοι προσπαθησανε να εκμεταλευτουνε αυτην την παγιωση της καταστασης για να συμβουνε τα ιδια και το 2012 και το κανανε συνειδητα. Το κομμα τους ξεβρακωσε και τωρα Σκουζουνε.Επισης να θυμισω την Λενινιστικη τακτικη στην περιοδο του καπιταλισμου οτι ανετρεψε την αριστερη κυβερνηση Κερενσκι. Επισης η Τιτικα Σαριγκουλη στις εκλογες ψηφισε ΚΚΕ Επειδη λεει αποκαταστησε Σταλιν Και Ζαχαριαδη Μαλλον θα ειναι Τροτσκιστρια.Εκτος αν εχουμε Φεουδαρχια και μου διεφυγε. χοχοχο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Επισης να υπενθυμισω οτι το 1953 το ΚΚΕ με τον Ζαχαριαδη εφερε σχεδιο προγραμματος που καταργουσε το ενδιαμεσο σταδιο εξουσιας.Το 1954 τους υποχρεωσανε απο το ΚΚΣΕ ΧΡΟΥΤΣΩΦ να το παρουνε πισω και το 1955 με το Πογκρομ στην Τασκενδη σε εξελιξη να φερουνε το παλιο.Λιγο μετα στην 6η ολομελεια ξηλωθηκε η ηγεσια και επικρατησε ο οπορτουνισμος.Οποτε καλο θα ειναι να μη μιλανε για σχοινι στο σπιτι του κρεμασμενου χοχοχοχο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Γάτε, (12/2,-12:17)
Σχηματικά ναί, σήμερα φαίνεται σαν συμβιβασμός όπως παραστατικότατα το λές. Μόνο που, τότε, δεν ήξερα να είναι τόσο πολύ ξεκαθαρισμένες και οριοθετημένες οι δύο απόψεις σε πρόσωπα, και, ακόμη λιγότερο, σε στρατόπεδα. Νομίζω ψηλαφητά βρέθηκε ο δρόμος. Ο μπούσουλας φαίνεται πως ήταν η ταξική συνείδηση πολλών συντρόφων αλλά και η τομή στην ελληνική κοινωνία, που πήρε σχήμα χάρη στον Δεκλεμβρη '44 και τον αγώνα του ΔΣΕ. Οταν είναι ασαφείς κάποιες θέσεις εύλογο είναι καθένας, σε ιδιωτικές συζητήσεις, να τις "ερμηνεύει", όπως εκείνος τις καταλαβαίνει, θεωρώντας πως είναι εντός γραμμής. Το ποιός τις ερμηνεύει καλύτερα θα φανεί αργότερα. Εχει και θύματα ο αγώνας. Μην τα βάζουμε με τον Δημ. Συγκεντρωτισμό. Δεν είναι φάρμακο για πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία, και όπως έχει ξαναειπωθεί, η χάραξη σωστής πολιτικής γραμμής δεν εξασφαλίζεται ΜΟΝΟ με "μηχανικά" μέσα, όπως είναι οι οργανωτικοί κανόνες. Μακάρι νάταν τόσο απλά (και τόσο αντιϊστορικά;) τα πράγματα. Για τα καθοδηγητικά όργανα, που λές, τουλάχιστον για τα ανώτερα, η δική μου εντύπωση είναι πως ήταν προσεκτικά στις διατυπώσεις, δεν ξέφευγαν από τις διατυπώσεις του προγράμματος. Αλλά καλύτερα θα σου απαντούσε ένα σημερινό κομμ. στέλεχος, που ήταν και τότε σε κεντρική θέση.
------------
Κριτία, τα παραπάνω ισχύουν και για σένα σαν απάντηση.
Θεωρώ ότι εκδηλώνει μικροπρεπή αγωνία προσωπικής δικαίωσης το περί "μηχανισμού", Πρετεντέρη μεγαλοαστικής τάξης κλπ.
Κι αν χρειάστηκες τόσα χρόνια για να καταλάβεις "πως λειτουργεί ο μηχανισμός", τότε μην περιμένεις να σε πάρει κανείς στα σοβαρά!
Αναρωτιέσαι τι εικόνα δίνεις, υποτιμώντας τόσο πολύ τον εαυτό σου για χάρη του ιερού σκοπού της σπίλωσης του κόμματος;

Επί της ουσίας, το ΑΑΔΜ σαν εργαλείο για έναν, έστω και μεταβατικό(!) καπιταλισμό, άειντε "βραχύχρονο", προφανώς και δεν μπορούσε ούτε μπορεί να προχωρήσει γιατί απλά δεν χρειάζεται σε κανέναν.
Σήμερα αντιμονοπωλιακή-αντιϊμπεριαλιστική συμμαχία, βασικά κοινωνική, μόνο τον σοσιαλισμό μπορεί να επικαλείται σαν στόχο, άν δε θέλει να γελοιοποιηθεί.
Κι επειδή το βλέπω σύντομα να γυρνάει σε φασισμό το ντοβλέτι, αλοίμονό μας αν ξαναγυρίσουμε σε ..."αντιδικτατορικές-δημοκρατικές" ενότητες.

Αν τώρα οι αυθεντικές ΑΑΔ δυνάμεις θέλουν ΑΑΔΜ χωρίς Λ.Ε., δεν νομίζω πως το 5% μπορεί να θεωρηθεί αιτία της αποτυχίας τους: Hic Rodos, hic salta!

zoot horn rollo είπε...

Δε βγαίνει Κριτία, και γίνεται και πολύ βαρετή η συνεχής κοπτοραπτική από το περασμένο προσυνεδριακό διάλογο.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Κριτιας

Στα κειμενα που χω διαβασει μεχρι στιγμης (2000-2003),δεν αναφερεται πουθενα η κυβερνηση ΑΑΔΜ.Μαλιστα,θα μπορουσες να αντικαταστησεις το ΑΑΔΜ με τη ΛΣ,και να κυκλοφορουσες το κειμενο και σημερα.

Σε επιπεδο ζυμωσης δε ξερω τι λεγοταν.

Yannis Theocharis είπε...

@Παπουτσωμενος Γατε
Στο πρόγραμμα αναφέρονταν;

Κριτίας, ο εκ των Κασσιτερίδων νήσων ορμώμενος.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Το λεγε,αλλα δεν το χε σα στοχο,αλλα σαν κατι που μπορει να προκυψει στην πορεια της ταξικης παλης και σιγουρα οχι σαν κυβερνηση με προοπτικη τετραετιας.

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα αντιμονοπωλιακή-αντιϊμπεριαλιστική συμμαχία, βασικά κοινωνική, μόνο τον σοσιαλισμό μπορεί να επικαλείται σαν στόχο, άν δε θέλει να γελοιοποιηθεί.

Έχω μια ερώτηση: οι κοινωνικές δυνάμεις που καλούνται να συγκροτήσουν τη Λαϊκή Συμμαχία, έχουν αντικειμενικά κοινό ταξικό συμφέρον τους το σοσιαλισμό; Από που προκύπτει αυτό, όταν μιλάμε για την εργατική τάξη από τη μια και στρώματα μικροεμπορευματοπαραγωγών, όπως οι αυταπασχολούμενοι και οι μικροί αγρότες; Άλλο πράγμα να λες "έχουν κοινό συμφέρον την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό" και άλλο το "έχουν κοινό συμφέρον το σοσιαλισμό".

Θα με ενδιέφερε η άποψή σου.

Agitator

Ανώνυμος είπε...

11.47 Ο καπιταλισμος βρισκεται στο Ιμπεριαλιστικο του Σταδιο συμφωνα με τις προυποθεσεις που βαζει ο Λενιν και δεν ειναι μονο στην εξωτερικη πολιτικη. Ετσι Εργατες Αυτοαπασχολουμενοι και φτωχοι αγροτες εχουνε συμφερον μεσα απο την λαικη συμμαχια να παλεψουνε για την ανατροπη του καπιταλισμου. Αυτος ειναι ο μοναδικος δρομος και οχι οι αυταπατη οτι ο καπιταλισμος θα γινει ανθρωπινος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη συμφωνώ ότι ο καπιταλισμός είναι - εδώ και έναν αιώνα - μονοπωλιακός και η έννοια του ιμπεριαλισμού δεν περιορίζεται στην εξωτερική πολιτική. Αλλά δε μου απαντάς στο ερώτημα, να με συγχωρείς. Τι σχέση έχει αυτό που είπες, με αυτό που ρώτησα; Μπορεί η τάξη των μικρών εμπορευματοπαραγωγών να προσβλέπει αντικειμενικά στο σοσιαλισμό, όταν ο τελευταίος είναι η άρνηση συνολικά των εμπορευματικών σχέσεων; Σ'αυτό αν μπορείς, μου λες την άποψή σου και μην το κλωθογυρίζεις με γενικές αλήθειες στις οποίες κάθε σοβαρός λενινιστής συμφωνεί...

Agitator

Ανώνυμος είπε...

12.29 Ασφαλως και μπορει.Γιατι η Κοινωνικοποιηση ειναι στα συγκεντρωμενα μεσα παραγωγης Στο χωριο εκτος Απο το Σοβχοζ υπαρχει και το Κολχοζ που ειναι συνεταιρισμος αγροτων.Του δινεις την δυνατοτητα να καλιεργει την γη που σημερα δεν μπορει λογο της ΚΑΠ και της συγκεντρωσης σε λιγα χερια χωρις βεβαια να του δινεις Τρακτερ και μηχανηματα Μ.Τ.Σ στην ιδιοκτησια του αυτα ειναι στο κρατος και επισης απαγορευεται η εκμεταλευση μισθωτης εργασιας και του καθοριζεις και τις τιμες παραδοσεις στο κρατος αποκλειστικα Οπως γινοτανε στην ΕΣΣΔ Μεχρι το 1956. Ετσι εχει πολυ καλυτερο συμφερον απο τον Σοσιαλισμο απο οτι στον καπιταλισμο.Και στην πορεια θα τον πεισεις οτι ειναι καλυτερο για αυτον να παραδωσει τη γη και να εργαστει στο Σοβχοζ οπως ο εργατης στο εργοστασιο. Η Περιοδος που μιλαω δεν ειναι Σταδιο Ειναι Μεταβατικη Στιγμη γιατι εχει ηδη ξεκινησει η επαναστατικη διαδικασια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Agitator , 13/2 – 11:47,

Επειδή η φράση είναι δική μου, νομίζω απευθύνεσαι σε μένα.
Είναι απλό (για μένα): Τα «ενδιάμεσα» στρώματα, που αναφέρεις, και προφανώς σε αυτά αναφέρεται η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, δεν είναι σταθερά. [ Παρένθεση: Ποτέ δεν ήταν σταθερά σε όλο τον κόσμο, αλλά ειδικά στην Ελλάδα, ειδικές συνθήκες επέτρεψαν την παράταση της επιβίωσής τους και μάλιστα μιαν αρκετά «περίεργη» άνθησή τους, δίπλα και παράλληλα με την (και ενίοτε και σε βάρος της) ανάπτυξη μεγάλων επιχειρήσεων/μονοπωλίων. Εδώ η αγροτιά, δεν προλεταριοποιήθηκε απευθείας μέσα στην μεγάλη βιομηχανία, αλλά πέρασε από ένα στάδιο μικροαστικοποίησης, αρκετά μακρόχρονο για να δημιουργήσει μιαν αντίστοιχη συνείδηση ψευδοσυνεταιρικής, αλλά διακριτής προς την μεγαλοαστική, τάξης, που εκφράστηκε χαρακτηριστικά με το Πασόκ. Αυτό νόμιζαν οι πασόκοι, άλλο τι στην πραγματικότητα συνέβαινε - παράρτημα της μεγαλοαστικής τάξης ήταν. Όμως αντικειμενικά η μικροαστικοποίηση περιόριζε τον εφεδρικό βιομηχανικό στρατό, κρατώντας ψηλά την τιμή της εργασίας, φρενάριζε την συγκεντροποίηση/κερδοφορία του Κεφαλαίου, και δημιουργούσε μικροαστική συνείδηση και στους καθεαυτού εργάτες. Κλείνει η παρένθεση.]
Σήμερα η κατάρρευση των στρωμάτων αυτών, δηλ. η προλεταριοποίησή τους, επιταχύνθηκε ορμητικά με την κρίση. Και όλοι οι χειρισμοί της κρίσης από την Τρόϊκα δείχνουν ότι το ζητούμενο είναι ακριβώς αυτό: Προλεταριοποίηση των μικροαστών με τελικό στόχο την αύξηση του βιομηχανικού, τακτικού και εφεδρικού, στρατού, συμπίεση της τιμής εργασίας (=ανταγωνιστικότητα), και γενναία αύξηση του β. εκμετάλλευσης.
Γνώμη μου: Πια δεν μπορεί ΚΑΙ να κάνει πίσω το Κεφάλαιο σε αυτή την εξέλιξη (εκτός του ότι ποτέ δεν ήθελε το αντίθετο….). Θα το τραβήξει μέχρι το τέρμα. Το πολύ-πολύ «διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης», ήγουν συσσίτια, κι άσε πρώτα να τα δούμε κι αυτά, γιατί απόψε ακούω πως και το «Obamacare» απορρίπτεται από τον αμερικανικό λαό (=φασισμός!). Αγριεύει πολύ το πράμα…
Πάμε τώρα στο περίφημο ΑΑΔΜ και να το δούμε στο σημερινό του πλαίσιο, που τα πράγματα είναι λιγότερο περίπλοκα από παληά. Οι «μικρομεσαίοι» η θα γίνουν μονοπώλια η θα κλείσουν, κανένα μέλλον δεν έχουν σαν μικρομεσαίοι. Είναι θέμα επιπέδου ανάπτυξης των δυνάμεων παραγωγής. Δεν χρειάζονται πια στην κοινωνία και μάλιστα με την σημερινή (μεγαλο)κεφαλαιοκρατική δομή της. Δεν χρειάζονται ούτε πια και στον Σοσιαλισμό ακόμη και από τα πρώτα στάδια του (ενώ π.χ. οι κουλάκοι της ΝΕΠ χρειάστηκαν στην μπολσεβίκικη επανάσταση). Ποιο είναι το συμφέρον των σημερινών μικρομεσαίων, που αναπόφευκτα και αναπόδραστα προλεταριοποιούνται; Δε βλέπω άλλο από την ανθρώπινη προλεταριοποίηση, που μόνο η Λαϊκή Εξουσία, ο Σοσιαλισμός, μπορεί να τους εξασφαλίσει, με ανοιχτή προοπτική της τελικής και ολικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της Ανάγκης, στον Κομμουνισμό. Αυτά σε αντικειμενικό επίπεδο, ανεξάρτητα πως σκέφτονται οι άνθρωποι.
Να το δούμε και από πλευράς υποκειμενικής; Πάλι ορφανό θα μείνει το ΑΑΔΜ. Οι εργάτες και οι μικροαστοί, που δεν θέλουν να εξαλείψουν τα μονοπώλια, παρά μόνο να εκβιάσουν μια «καλύτερη μοιρασιά», μόνο με έναν όρο μπορούν να συνεργαστούν με τους εργάτες, που θέλουν να εξαλείψουν τα μονοπώλια: Να παραιτηθούν οι τελευταίοι από την πρόθεση εξόντωσης αυτών, που οι πρώτοι θεωρούν «συνεταίρους» (… «εταίρους»…) τους και εγγυητές της «ελευθερίας» και ύπαρξης τους, δηλ. τα μονοπώλια. Αλλά αυτό δεν είναι πια «ΑΑΔΜ» αλλά μια γελοιότητα: Μέτωπο Διαπραγματεύσεων με τον Ιμπεριαλισμό και τα Μονοπώλια, ….ΜΔΙΜ!!
Γελοιότητα αν το πάρεις στα σοβαρά σαν «μορφή» ΑΑΔΜ, αλλά καθόλου γελοιότητα, αν το δείς σαν αυτό, που πράγματι είναι: Η ξετσίπωτη διαμεσολαβημένη πίεση της μεγαλοαστικής τάξης στην εργατική να υποταχτεί. Είναι ακριβώς αυτή η πίεση, που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή το εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ από το Μάβρο Μέτωπο, που έχει άτυπα συμπηχθεί, και έχει ακέραιες πιθανότητες να μετεξελιχτεί σε κανονικό ΦΑΣΙΣΜΟ.
ΑΑΔΜ σήμερα μπορεί να είναι μόνο η ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ για την ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Να ξεκινήσω με το ότι χαίρομαι να συμμετέχω σε μια συζήτηση με επίπεδο, όπου ο συνομιλητής δεν αποφεύγει να παίρνει θέση στα ζητήματα που τίθενται. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι διαφωνώ σε πολλά με το Σεχτάρ, τόσο στο μεθοδολογικό σκέλος, όσο και στο ζήτημα των εκτιμήσεων και συμπερασμάτων.

Καταρχάς, συμφωνώ ότι η ανάπτυξη και ο ρόλος των μεσοστρωμάτων στην Ελλάδα αποτελεί μια από τις ιδιομορφίες του ελληνικού καπιταλισμού, ιδιαίτερα μεταπολεμικά. Έχω αρκετές επιμέρους διαφωνίες (πχ τα στοιχεία δείχνουν ότι το μερίδιο εργασίας στο κοινωνικό προιόν ως μέτρο της αξίας της εργατικής δύναμης στη χώρα ήταν σταθερά μικρότερο από εκείνο στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και το μέσο όρο του στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τύπου ΕΕ στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα). Ωστόσο, επειδή αυτές οι διαφωνίες αναφέρονται σε επιμέρους πλευρές που δεν συναρτώνται παρά έμμεσα με το θέμα μας, τις προσπερνώ και θα σταθώ στην κατά την άποψή μου ουσία του.

Μια πρώτη μεθοδολογική παρατήρηση. Η τάση συρρίκνωσης των μεσαίων στρωμάτων χαρακτηρίζει τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής από τις απαρχές του, όχι μόνο τώρα. Ταυτόχρονα, η διαλεκτική προσέγγιση αυτής της τάσης οφείλει να παρατηρεί ότι η τάση αυτή εκδηλώνεται ως «καθαρό ισοζύγιο» ανάμεσα στην τάση καταστροφής και στην τάση επανεμφάνισης. Ποτέ και πουθενά δεν υπάρχει – ούτε υπήρξε, ούτε υφίσταται σήμερα – τάση «απόλυτης καταστροφής» των μεσαίων στρωμάτων. Επιπλέον, για μια σειρά λόγους εθνικών ιδιομορφιών ή γενικότερων συγκυριών, η τάση αυτή μπορεί να επιταχύνεται, να καθυστερεί ή και να ανακόπτεται προσωρινά. Αυτό, ούτε καινούργιο φαινόμενο είναι, ούτε αναιρεί τη γενική κατεύθυνση της τάσης, απλά μας υποχρεώνει να κατανοούμε σωστά, διαλεκτικο-υλιστικά, τη σχέση οικονομίας-πολιτικής, όχι ως μηχανιστική υποταγή της δεύτερης στην πρώτη, ούτε ως αποκοπή της από αυτήν, αλλά ως αλληλεπίδραση, όπου το στοιχείο της οικονομίας έχει τον τελευταίο λόγο σε βάθος ιστορικής μακρο-κλίμακας.

Από την άποψη αυτή, δε συμφωνώ καθόλου με τη θέση σου ότι «τα μεσαία στρώματα είναι καταδικασμένα να καταστραφούν στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού», ή, ότι «είναι άχρηστα στο μονοπωλιακό κεφάλαιο». «Καταδικασμένα» να συρρικνώνονται είναι, αλλά συρρίκνωση δε σημαίνει καταστροφή – αυτό είναι μηχανιστική ισοπέδωση της τάσης. Τα μονοπώλια δε μπορούν να καταργήσουν ολοκληρωτικά ούτε τα μεσοστρώματα, ούτε τη μη μονοπωλιακή αστική τάξη πρώτα-πρώτα για οικονομικούς λόγους: αφενός, η βάση της ύπαρξης των μεσαίων στρωμάτων είναι η απλή εμπορευματική παραγωγή. Ο καπιταλισμός είναι η εμπορευματική παραγωγή στην ανώτερη, καθολική βαθμίδα της και ο μονοπωλιακός καπιταλισμός είναι η τελευταία, ιστορικά, φάση ανάπτυξής της. Η απλή εμπορευματική παραγωγή δεν καταργείται, ούτε μπορεί να καταργηθεί, απλά έχει προ πολλού περάσει στο περιθώριο – αλλά περιθώριο δε σημαίνει εξαφάνιση. Αφετέρου, αν δεχθούμε ότι μπορούν, είναι σα να δεχόμαστε ότι στο έδαφος του μονοπωλιακού καπιταλισμού μπορεί να ξεπεραστεί πλήρως η αναρχία της παραγωγής, να υπάρξει πλήρης σχεδιοποίηση και καταμερισμός της παραγωγής ανάμεσα στους ομίλους. Αυτό, όμως, είναι μια «ειδυλλιακή» εικόνα, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα των αξεδιάλυτων αντιφάσεων του καπιταλισμού, που – ειδικά στο μονοπωλιακό του στάδιο – οξύνονται ακόμα παραπέρα. Ο Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό» του περιγράφει επακριβώς τη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στον ανταγωνισμό και στο μονοπώλιο, στο σχέδιο και στην αναρχία της παραγωγής και καταλήγει ότι η ανάπτυξη των μονοπωλίων οξύνει αυτές τις αντιθέσεις, δεν τις αμβλύνει – η προοπτική της «καταστροφής» (με την ιστορική έννοια: της «απάλειψης» ως τάξης) των μεσοστρωμάτων και της μη-μονοπωλιακής αστικής τάξης ισοδυναμεί με άμβλυνση, εξαφάνιση ακριβέστερα, αυτών των αντιφάσεων στο έδαφος του καπιταλισμού, κάτι που είναι αδιανόητο για τη λενινιστική σκέψη, ενώ αντίθετα είναι η δικαίωση της αντίληψης του Κάουτσκι για το «παγκόσμιο τραστ» και τον «υπερ-ιμπεριαλισμό».

Agitator

Ανώνυμος είπε...

Η επιβίωση των μεσαίων στρωμάτων και η τάση ενίσχυσης της ταξικής πόλωσης στο εσωτερικό τους, δε σημαίνει φυσικά ότι η ανάγκη κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης μαζί τους είναι νομοτελειακή. Θα προσπεράσω, όμως, το ζήτημα του κάτω από ποιες προϋποθέσεις κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο, μιας και στο πλαίσιο του ελληνικού καπιταλισμού το ειδικό βάρος των αυτοαπασχολούμενων και μικρών αγροτών είναι τέτοιο που η απάντηση έχει ήδη δοθεί. Με δεδομένο, λοιπόν, όπως προβλέπει και το πρόγραμμα του ΚΚΕ, ότι η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά μεσαία στρώματα είναι ο δρόμος οικοδόμησης των υποκειμενικών προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση στη χώρα μας, προχωρώ στη δεύτερη μεθοδολογική μου παρατήρηση.

Οι κοινωνικές συμμαχίες εδράζονται – και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά – στα αντικειμενικά συμφέροντα των τάξεων που τις συγκροτούν. Από την άποψη αυτή, μετράει η ταξική θέση των φυσικών προσώπων που καλούνται να συμμετάσχουν σήμερα στη συμμαχία και όχι η μελλοντική ταξική θέση που τους υποσχόμαστε. Να το πω πιο απλά για να γίνει κατανοητό: όταν λες σε ένα αυτοαπασχολούμενο «έλα να παλέψουμε ενάντια στο μονοπώλιο που σε πιέζει και σε εξωθεί σιγά-σιγά εκτός αγοράς», αυτό είναι αντικειμενικό του συμφέρον. Όταν του λες, επίσης, «μπες σε ένα συνεταιρισμό με άλλους συναδέλφους σου, με τον οποίο συνεταιρισμό η δική μας διακυβέρνηση (της λαϊκής εξουσίας, για να μην παρεξηγούμαστε) θα συνάψει προνομιακές σχέσεις (σαν τους ΜΤΣ που έλεγε σωστά ο Παναγιώτης πριν κλπ.)» αυτό δεν είναι αντικειμενικό του συμφέρον, γιατί προϋποθέτει την παραίτηση από την ατομική ιδιοκτησία στα (περιορισμένα, έστω) μέσα παραγωγής που διαθέτει. Εμπορευματοπαραγωγός ως τάξη χωρίς ατομική ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, δε μπορεί να νοηθεί. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε αυτό το γεγονός, όμως και θεωρήσουμε την ένταξη στο συνεταιρισμό ως αντικειμενικό συμφέρον, ο σοσιαλισμός δεν είναι ο συνεταιρισμός. Ναι μεν τα κολχόζ ήταν κατώτερη, ατελής μορφή κοινωνικής ιδιοκτησίας, όχι όμως καθαυτά, αλλά εξαιτίας του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας. Στόχος, όμως, του τελευταίου είναι η διαρκής συμπίεση των εμπορευματικών σχέσεων, τελικά η μετατροπή των «κολχόζ» σε «σοβχόζ» και άρα η κατάργηση των αυταπασχολούμενων ως τέτοιων. Τόσο, λοιπόν, από τη σκοπιά των σχέσεων ιδιοκτησίας, όσο και από τη σκοπιά των εμπορευματικών σχέσεων εν γένει, η σοσιαλιστική-κομμουνιστική προοπτική δε συνιστά αντικειμενικό συμφέρον της τάξης των εμπορευματοπαραγωγών, εκτός και αν βαφτίσουμε ως συμφέρον μιας κοινωνικής τάξης ή στρώματος την κατάργησή τους.

Υπάρχει το αντεπιχείρημα: «ναι, αλλά στις συνθήκες της μετάβασης από το μεμονωμένο αγρόκτημα/μαγαζί στο κολχόζ/συνεταιρισμό ή από το κολχόζ στο σοβχόζ/κρατική παραγωγική μονάδα, η αλλαγή θα είναι προς το συμφέρον του συνεταιρισμένου εμπορευματοπαραγωγού, θα του εξασφαλίζει βελτίωση της θέσης του και άρα είναι συμφέρον του». Όχι, σύντροφε Σεχτάρ, αυτό δεν είναι σωστό. Και υπάρχουν δυο ζητήματα που θέλουν προσοχή ως προς αυτό.

Agitator

Ανώνυμος είπε...

Το ένα είναι ότι αυτό που στην πραγματικότητα αποτελεί συμφέρον του αυτοαπασχολούμενου ή μετά του συνεταιρισμένου «κολχόζνικου» ως φυσικού προσώπου είναι η «προδοσία», η «απάρνηση» της τάξης του. Αυτό ισχύει ακόμα και στην περίπτωση της εθελοντικής ένταξης στο συνεταιρισμό, πολλώ δε μάλλον για την υποχρεωτική ένταξη ή τη συνένωση των συνεταιρισμών σε κρατικές-κοινωνικές παραγωγικές μονάδες. Άρα, δεν πρόκειται για «αντικειμενικό» αλλά για «υποκειμενικό» του συμφέρον, προιόν της εξέλιξης της συνείδησής του, της συνειδητοποίησής του ως ατομικού υποκειμένου ότι μέσω της πράξης του αυτής διασφαλίζεται η ανθρώπινή του υπόσταση και αυτό, στη δεδομένη φάση ανάπτυξης της συνείδησής του, «μετράει» περισσότερο από τη διασφάλιση της ατομικής του επιχείρησης ή του δικαιώματός του να πουλάει το πλεόνασμα της παραγωγής στην αγορά. Εδώ έχουμε ένα παράδειγμα εφαρμογής της διαλεκτικής της ποσότητας και της ποιότητας: όσο περισσότερες «υποκειμενικές προδοσίες» της τάξης τους από τους μικροπαραγωγούς έχουμε, τόσο πιο «αντικειμενικό» θα γίνεται το συμφέρον των υπόλοιπων να τους μιμηθούν. Προϋπόθεση γι αυτό είναι η ύπαρξη κατάλληλων πολιτικών όρων και πρώτα-πρώτα της ίδιας της εργατικής/λαϊκής (ο όρος «λαϊκή» είναι επέκταση του «εργατοαγροτική» που χρησιμοποιούσε το ΚΚ στην εποχή των Λένιν-Στάλιν) εξουσίας. Το να λες εκ των προτέρων, χωρίς να υπάρχει αυτή η θεμελιακή πολιτική προϋπόθεση, ότι ο σοσιαλισμός είναι αντικειμενικό συμφέρον των μικροπαραγωγών ως τάξη, αυτό είναι κατά την άποψή μου σοβαρό ιδεολογικό και πολιτικό λάθος, βουλησιαρχικού χαρακτήρα.

Το δεύτερο ζήτημα, που είναι απόρροια του πρώτου, έχει να κάνει με το ζήτημα του χαρακτήρα της συμμαχίας. Με βάση την προηγούμενη ανάλυση, η θεώρηση του σοσιαλισμού ως αντικειμενικού συμφέροντος των μικροπαραγωγών και, συνεπακόλουθα, η υιοθέτησή του ως άμεσου στόχου της Λαϊκής Συμμαχίας, τη μετατρέπει από κοινωνική (δηλαδή θεμελιωμένη στα αντικειμενικά ταξικά συμφέροντα των δυνάμεων που τη συγκροτούν) σε μιας συγκεκριμένης μορφής πολιτική συμμαχία, δηλαδή σε συμμαχία του κόμματος της εργατικής τάξης (ως πρωτοπορίας του επαναστατικού κοινωνικού υποκειμένου) με τα τμήματα εκείνα των εκμεταλλευόμενων στρωμάτων που βάσει της συνείδησής τους (και όχι πλέον της ταξικής τους θέσης) είναι πρόθυμα να «υπερβούν» το ταξικό τους παρόν, χάριν του σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού μέλλοντος. Αυτή η αντίληψη, όμως, είναι η αντίληψη του εργατικού αντικαπιταλιστικού μετώπου, κάτι εντελώς διαφορετικό από την αντίληψη-γραμμή της αντιμονοπωλιακής-αντικαπιταλιστικής λαϊκής συμμαχίας που αποφάσισε το 19ο συνέδριο, αποτελεί παρέκκλιση από τη λογική του.

Το ΚΚΕ, ήδη από το 16ο συνέδριο, όπως σωστά αναφέρθηκε από άλλους συνομιλητές, τόνιζε ότι η έννοια της «λαϊκής εξουσίας» είναι μια έννοια στην οποία δεν αποδίδουν το ίδιο περιεχόμενο όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουν στο ΑΑΔΜ τότε, στη Λαϊκή Συμμαχία σήμερα. Για το ΚΚΕ (δηλ. για την εργατική τάξη μιας και το κόμμα «μιλάει» εξ ονόματός της ως πρωτοπορία της) η λαϊκή εξουσία είναι η δικτατορία του προλεταριάτου. Αλλά αυτό δεν ισχύει για τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις της συμμαχίας και εδώ υπάρχει έδαφος ανάπτυξης αντιθέσεων στο εσωτερικό της συμμαχίας, για τις οποίες προειδοποιούσαν τα ντοκουμέντα των συνεδρίων του Κόμματος από το 15ο και μετά. Το σύνθημα της Λαϊκής Εξουσίας συμπυκνώνει την απαίτηση η αντιμονοπωλιακή πάλη (που αποτελεί την αντικειμενική βάση συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας) να μην περιοριστεί απλά στις συνέπειες της πολιτικής των μονοπωλίων, αλλά να στραφεί ενάντια στην ίδια την ιδιοκτησία τους και, συνεπακόλουθα, στην εξουσία που την υπηρετεί.

Agitator

Ανώνυμος είπε...

Αυτό, πολιτικά, μπορεί να σημαίνει το γνωστό 3πτυχο «αποδέσμευση από ΕΕ/ΝΑΤΟ-διαγραφή του χρέους-κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με το λαό στην εξουσία», όπου όμως το τι έννοια δίνει κανείς στο σύνθημα της «κοινωνικοποίησης» και πως αντιλαμβάνεται το «λαό στην εξουσία» διαφέρει από κοινωνική δύναμη σε κοινωνική δύναμη – και αντίστοιχα, από κόμμα-εκφραστή της αλφα δύναμης σε κόμμα-εκφραστή της βήτα. Ακόμα, δηλαδή και αν εμφανιστούν στην πορεία κόμματα μικροαστικά που υιοθετούν το πλαίσιο της λαϊκής συμμαχίας και μέσω της συμμετοχής των μελών τους στους φορείς του οργανωμένου λαϊκού κινήματος συνεργαστούν με τους κομμουνιστές, πάλι θα υπάρχει αντιπαράθεση στο εσωτερικό της συμμαχίας πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Οι μεν (τα κόμματα αυτά) θα δίνουν στην κοινωνικοποίηση περιεχόμενο που ταυτίζεται με την εθνικοποίηση/κρατικοποίηση και στη λαϊκή εξουσία περιεχόμενο μιας «δυαδικής εξουσίας» που εκφράζει τη συνύπαρξη της αστικής δημοκρατίας με στοιχεία «εργατικού ελέγχου», «εργατικών συμβουλίων» κλπ., ενώ το Κόμμα θα μιλάει για εργατική εξουσία και επέκταση της κοινωνικοποίησης στο επίπεδο του κεντρικού σχεδιασμού και της πορείας σταδιακής υπέρβασης των εμπορευματικών σχέσεων. Νομίζω ότι η διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη του Κόμματος και στην αντίληψη του εργατικού αντικαπιταλιστικού μετώπου είναι προφανής.

Έγραψα πολλά και κούρασα, αλλά ήθελα να παρουσιάσω ολοκληρωμένα τη σκέψη μου. Αν συνεχιστεί ο διάλογος, υπόσχομαι να είμαι πολύ πιο λακωνικός στις απαντήσεις μου.

Agitator

Ανώνυμος είπε...

@Agitator

Λες πολλά και, αναπόφευκτα, λες βλακείες.

"Αντικειμενικό" συμφέρον για τον μικροαστό είναι ο προ-μονοπωλιακός, μη-μονοπωλιακός καπιταλισμός. Είναι αυτό αντικειμενικό να συμβεί, σήμερα; ΟΧΙ. Επομένως, ο δρόμος αυτός αντικειμενικά (αφού σου αρέσει τόσο η χρήση της λέξης) είναι κλειστός.

Τι απομένει; ο δρόμος προς τη βαρβαρότητα και ο δρόμος προς το σοσιαλισμό. Εκτός κι αν "βαφτίσουμε αντικειμενικό συμφέρον μιας τάξης τη φρίκη χωρίς τέλος, ο σοσιαλιστικός δρόμος είναι μονόδρομος. Είναι αυτός ο δρόμος, δρόμος "προδοσίας της τάξης τους"; ΝΑΙ, είναι. ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; Είναι γι αυτό το λόγο λιγότερο "αντικειμενικός";

Αφού σου αρέσουν οι ακριβολογημένες διατυπώσεις, να μια: οι αυταπασχολούμενοι και μικροί παραγωγοί έχουν αντικειμενικό συμφέρον να αρνηθούν τη θέση τους ως επιχειρηματίες και να πάρουν τη θέση τους στη λαϊκή οικονομία, ως εργαζόμενοι, όπως και η εργατική τάξη. Σε καλύπτει;

Αν αφαιρεθεί αυτό το στοιχείο από τον μακροσκελή "συλλογισμό" σου, τα υπόλοιπα είναι ανάξια λόγου και σχολιασμού.

Ένας παλιός

ΥΓ. Η εργατική τάξη, έχει αντικειμενικό συμφέρον τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, δηλαδή την κατάργηση της μισθωτής εργασίας. Να μια τάξη που "έχει αντικειμενικό συμφέρον την κατάργησή της"...

Ανώνυμος είπε...

@Ένας παλιός

οι αυταπασχολούμενοι και μικροί παραγωγοί έχουν αντικειμενικό συμφέρον να αρνηθούν τη θέση τους ως επιχειρηματίες και να πάρουν τη θέση τους στη λαϊκή οικονομία, ως εργαζόμενοι, όπως και η εργατική τάξη. Σε καλύπτει;

Πολύ ενδιαφέρον «επιχείρημα». Με βάση αυτή την «ακριβολογημένη» διατύπωση, θα πρότεινα να καλέσουμε και τη μη-μονοπωλιακή αστική τάξη να συμμετάσχει στη Λαϊκή Συμμαχία. Μήπως, άραγε, το δικό της αντικειμενικό συμφέρον δεν είναι ο μη-μονοπωλιακός καπιταλισμός προς τον οποίο δεν υπάρχει επιστροφή; Μήπως, άραγε, δεν έχει αντίθεση με τα μονοπώλια, αφού τα τελευταία την εκτοπίζουν; Μήπως, άραγε, για αυτήν η βαρβαρότητα μπορεί να είναι επιλογή περισσότερο από ό,τι για οποιονδήποτε άλλο; Ε, τι απομένει άλλο; Μα, ο σοσιαλισμός βέβαια!

Παλιέ, εμπρός στο δρόμο του 8ου συνέδριου, για τη συμμαχία με τους μεσαίους καπιταλιστές. «Για το σοσιαλισμό», ρε γαμώτo…

Agitator

Ανώνυμος είπε...

7.50 Εγω δεν ειδα πουθενα να λεει ουτε για 8ο Συνεδριο ουτε για πατριωτικη αστικη ταξη μην το κουραζεις πες το καθαρα αυτο που θελεις. Δεν θελεις Σοσιαλισμο το καταλαβαμε ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη,

Αφιερωμένο σε σένα, για τα εύστοχα σχόλια και τις απαντήσεις σου...

https://www.youtube.com/watch?v=_u3614q3p70

Agitator

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ρε Agitator, πραγματικά μου θυμίζεις τον ινστρούκτορα του Τραμπάκουλα, με αυτό το τρομερό κατεβατό. Αν θέλεις να σε καταλαβαίνει ο λαός νάσαι πιο σύντομος και να μιλάς στην γλώσσα του. Αν έκανες όλον αυτό τον κόπο για τη συζήτησή μας με σκλαβώνεις, αλλά θα χρειαστώ λίγο χρόνο να σε διαβάσω διεξοδικά, και να καταλάβω τι λες. Αν δεν βρώ τον χρόνο ....τζάμπα ο κόπος σου, γιατί πείθομαι μόνον όταν καταλαβαίνω, και όχι όταν απειλούμαι να χαρακτηριστώ ...καουτσκικός. (Ξέρεις, διαγραμμένος είμαι, και δεν κωλώνω σε τέτοια). Συνοπτικά να θίξω κάποια, που μου έκαναν εντύπωση σε πρώτη διαγώνια ματιά.
1. Για τα ενδιάμεσα στρώματα εξαρχής έγραψα "ποτέ δεν ήταν σταθερά...κλπ" ακριβώς για να αποφύγω να πιάσω μια γνωστή και βαρετή σολομωνική, εκτός της πραγματικότητας, που αντιμετωπίσαμε στην πατρίδα μας από το 1960 και ιδίως από το '80 και δώθε, μέχρι το 2009.
Με ενδιαφέρει μόνο οι ουσία, οι αδρές γραμμές και δεν το βρίσκω λογικό να αρπάζομαι από λεπτομέρειες για να συσκοτίσω φαινόμενα. Για να μην πλατειάζω, όποιος ενδιαφέρεται ας πάει εδώ για τις απόψεις μου για το θέμα των "μικρομεσαίων" στην Ελλάδα, μην τις επαναλαμβάνω.
2. Οταν έχεις ~930 χιλ. επαγγελματίες και ξέρεις ότι αυτοί θα γίνουν ~300 χιλ, ...δεν πα να λέει ο Κάουτσκι ό,τι θέλει! Μόνο εκφράσεις όπως "κατάρρευση" και "καταστροφή" αποδίδουν την ΟΥΣΙΑ του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ φαινομένου τα άλλα μοιάζουν με βυζαντινολογίες, που συνήθως επιστρατεύονται για να καλύψουν άρρητες σκοπιμότητες.
3. Τους μικρομεσαίους δε θα τους προλεταριοποιήσει το ΚΚΕ, ο Καπιταλισμός ήδη το κάνει με καλπάζοντες ρυθμούς. Τα περί "αντικειμενικής ταξικής θέσης" τους τα θεωρώ αποστροφή από μια πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή οι μικρομεσαίοι μας καλύπτουν με χώμα η μπετά τις πισίνες τους, κι έχουν ήδη σκοτώσει τα καγιέν τους. Είναι σε κατάσταση αλλοφροσύνης. Θα πας τώρα εσύ, κομμουνιστής άνθρωπος να τους προτείνεις συμμαχία στη βάση του ότι είναι εκείνο, που πια δεν είναι, και ούτε θα ξαναγίνει σε κανένα μέλλον;
4. Δε θεωρώ πως το Κόμμα πάλεψε ανεπαρκώς το θέμα του ΑΑΔΜ από το '68 και δώθε. Η ψυχούλα μας το ξέρει... (Δεν ήμουν ...εκ γενετής διαγραμμένος!) Δε βλάστησε γιατί ήταν λάθος σπόρος σε λάθος έδαφος.
5. Προσωπική γνώμη: Αν θέλεις να δείς πως θα μπορούσε να είναι το ΑΑΔΜ σήμερα κοίτα τις "πλατείες" εδώ, το podemos αλλού κλπ. Υπάρχει το ΑΑΔΜ και είναι αυτό. Ευτυχώς, που δεν συμμετέχει το ΚΚΕ, γιατί δε θα μπορούσε να αλλάξει τίποτε. Αλλωστε έγιναν δοκιμές με τις γνωστές αντιδράσεις.
Η αυτό η ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Ανάμεσα δε στέκει τίποτε άλλο.

Συγγνώμη αν δε παρακολούθησα βήμα-βήμα τους εκτενείς συλλογισμούς σου. Αν βρώ χρόνο ίσως επανέλθω λεπτομερέστερα.

zoot horn rollo είπε...

Τι τα θέλετε τα σεντόνια μερικοί, αφου σε μια-δυο παραγράφους μπορείτε(;) να τα συμπυκνώσετε. Θυμηθείτε και το "φίλο" μας το Μπεντεβή...

Ανώνυμος είπε...

Σεχτάρ, ευχαριστώ για την απάντηση. Κατανοώ τη στενότητα χρόνου, σέβομαι ότι μια αντίστοιχα αναλυτική απάντηση πιθανόν να απαιτούσε χρόνο πολύτιμο για σένα, που δεν το διαθέτεις και το εκτιμώ.

Δεν είναι κακό να διαφωνούμε και δε χρειάζεται να θυμώνουμε ή να πετάμε μπηχτές, εξαιτίας του γεγονότος αυτού (εγώ, πάντως, σίγουρα δε σε αποκάλεσα "καουτσκιστή" κι ούτε το πιστεύω - σε μια άποψη αναφέρθηκα η οποία δικαιώνει κατά την άποψή μου τον Κάουτσκι αν την καλοσκεφτεί κανείς). Το να συζητάμε ήρεμα και σοβαρά, αρκεί.

Εκείνο που θέλω να είναι λοιπόν σαφές είναι το τι λέει ο καθένας, ποιος υπερασπίζεται με συνέπεια τις θέσεις του Κόμματος και ποιος λέει - απολύτως θεμιτά - τις απόψεις του και από εκεί και πέρα όλα καλά. Δεν υπερασπίζεσαι τη Λαική Συμμαχία με αυτά που λες, τι να γίνει. Πουθενά το Κόμμα δεν είπε ότι εγκατέλειψε τη λογική του ΑΑΔΜ επειδή ήταν λάθος. Πουθενά δεν "αποκήρυξε" το 15ο συνέδριο, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστές του "Αγώνα" και της "Σποράς". Η ΛΣ είναι η συγκεκριμενοποίηση του ΑΑΔΜ του 15ου συνέδριου στις σημερινές συνθήκες, με καλύτερες, πιο ξεκάθαρες διατυπώσεις (π.χ. τη γνωστή για την κυβέρνηση που τόσες παρεξηγήσεις δημιούργησε ή το ξεκαθάρισμα του ότι δε μιλάμε για "από τα πάνω" πολιτικές συμμαχίες αλλά για "παράλληλη" δράση στο κίνημα και αυτό εφόσον υπάρξουν στο μέλλον πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν στον αντιμονοπωλιακό-αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό). Ξεκαθάρισε επίσης ότι η ΛΣ είναι η τακτική συσπείρωσης στο σήμερα, το πρόπλασμα για τη δημιουργία του εργατικού-λαικού επαναστατικού μετώπου, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, γι αυτό και ότι αφορά την αντίληψη του Κόμματος για τη ΛΣ δε συμπεριλήφθηκε στο Πρόγραμμα, αλλά στην Πολιτική Απόφαση του 19ου συνέδριου. Αυτά είναι τα "καινούργια" και καινοτόμα στοιχεία, αλλά ο πυρήνας της λογικής της κοινωνικής συμμαχίας είναι ο ίδιος. Μην ερμηνεύεις την προσωπική σου άποψη για γραμμή του Κόμματος, δε βοηθά κανέναν αυτό. Ίσα-ίσα, βοηθά και ενισχύει τη βρώμικη προπαγάνδα των οπορτουνιστών, ότι τάχα το Κόμμα "εγκατέλειψε" τη στρατηγική του κλπ. κλπ. Ελπίζω να το καταλαβαίνεις.

Από εκεί και πέρα, σέβομαι απόλυτα την άποψή σου (όσο και αν δε θες να την πεις ανοιχτά) ότι το εργατικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο (που θεωρητικά είναι επεξεργασία του ΝΑΡ, αλλά εσχάτως στην πράξη το έχει εγκαταλείψει χάριν των "σειρήνων" του Αλαβάνου και στο βάθος του ΣΥΡΙΖΑ) είναι η ενδεδειγμένη τακτική για το κίνημα. Μόνο που αυτή η άποψη είναι διαφορετική από εκείνη του ΚΚΕ. Το Κόμμα ούτε με την αντίληψη των πλατειών και του Podemos ταυτίζεται, ούτε με τις επεξεργασίες του ΝΑΡ. Έχει τη δική του επεξεργασμένη στρατηγική και τακτική, συσπείρωσης και πάλης που ανοίγει το δρόμο προς το σοσιαλισμό στην πράξη κι όχι στα λόγια, όπως οι άλλοι, είτε από "δεξιά", είτε από "αριστερά" (δηλαδή, πάλι από δεξιά...)

Για τα υπόλοιπα, θα μιλήσει η ζωή.

Agitator

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Συμπλήρωση στο 14/2, 10:45.
Το λινκ (...ας πάει εδώ για τις απόψεις μου...) που δε φαίνεται να λειτουργεί, παραπέμπει σε αυτό:
http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2012/01/blog-post_11.html
Δείτε και τα σχόλια του κλεισίματος στο ίδιο.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Μην την πεφτετε ετσι στον Agitator ρε σεις,μια χαρα μιλαει.

Ανώνυμος είπε...

2.14 Τα πραγματα ειναι απλα και μην τα μπερδευεις. Το ΚΚΕ απο το 1996 δεν μιλαει για Πολιτικα Μετωπα και Ενδιαμεσα Σταδια εξουσιας. Ειχε μενει η λεξη ΑΑΔΜετωπα παλης που εχει το ιδιο νοημα με την λαικη συμμαχια.Δεν μπορουσανε ιδεολογικες παρεκλισεις 40 χρονων να εξαφανιστουνε σε μια μερα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Agitator, 2:14,
τώρα μάλλον αποκαλύπτεσαι. Και έτσι εξηγείται γιατί δεν έβγαλα νόημα με την πρώτη από το σεντόνι σου. Αρχικά νόμισα, πως φταίω εγώ, και γι αυτό επιφυλάχτηκα να το ξαναδιαβάσω, τώρα όμως τα εξήγησες εν συντομία.
Δεν είσαι καλόπιστος.
Ανακατεύεις Ν.Σ./Ε.Α., ΝΑΡ, Κάουτσκι κλπ. χωρίς λόγο και ξεκάρφωτα, γιατί; Για να προκαλέσεις συνειρμούς;
Μπορούσες να υποστηρίξεις την άποψή σου και χωρίς αυτά.
Μετά κάνεις και τον επιθεωρητή Κλουζώ ("..όσο κι αν δε θές να την πείς ανοιχτά..."), και μάλιστα μου χρεώνεις και το ..."εργατικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο" (!!), που είναι κακό γιατί είναι επεξεργασία του ΝΑΡ (αυτό μας έλειπε, τώρα, να ψάχνουμε τι κατά καιρούς έχει πει ο κάθε καραγκιόζης, για να μη φανεί ότι λέμε τα ίδια), και στο τέλος αποφαίνεσαι σαν ξερακιανός κήνσορας (...αυτοδιορισμένος!), ότι αυτό το εύρημά σου είναι μια άποψη "διαφορετική από εκείνη του ΚΚΕ".
Κλείνεις με μιαν αφοριστική γενικολογία "Το Κόμμα ούτε......(δηλαδή, πάλι από δεξια...)",
και,
"Για τα υπόλοιπα (ποια ακριβώς δεν κατάλαβα παρά τις σεντονιάδες) θα μιλήσει η ζωή".
To μόνο άξιο από όλο αυτό είναι η αφορμή να διευκρινίσω ότι θεωρώ πως η Λ.Σ. έχει εξ ορισμού ΚΑΙ αντιϊμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα.
Γι αυτό και το 19ο συμπληρώνει και δεν αναιρεί το 15ο. Ομως η απολυτοποίηση του ΑΑΔΜ είναι άρνηση της Λ.Σ.
Αλλά νόμιζα και νομίζω πως αυτά είναι αυτονόητα.

Κατά τα άλλα, δεν κατάφερες να εξηγήσεις γιατί το
"Σήμερα αντιμονοπωλιακή-αντιϊμπεριαλιστική συμμαχία, βασικά κοινωνική, μόνο τον σοσιαλισμό μπορεί να επικαλείται σαν στόχο, άν δε θέλει να γελοιοποιηθεί" δε σου αρέσει.
Αλλά εγώ δε θα κάνω τον επιθεωρητή Κλουζό.

Ανώνυμος είπε...

Όχι, Σεχτάρ, εγώ είμαι μια χαρά καλόπιστος. Για εσένα, μετά την απάντησή σου, δεν ξέρω.

Το αν εξήγησα ή όχι και τι, το αφήνω στην κρίση του καθενός.

Η απολυτοποίηση του ΑΑΔΜ είναι άρνηση της ΛΣ . Εσύ αποκαλύπτεσαι, Σεχτάρ. Άρνηση της ΛΣ είναι η διαστρέβλωση του ΑΑΔΜ που επιχείρησαν οι νεοσπορίτες/εργατοαγωνιστές, τάχα για υπερασπιστούν τη στρατηγική του Κόμματος. Το Κόμμα, όμως, ούτε χάρισε, ούτε θα χαρίσει το 15ο Συνέδριο και το ΑΑΔΜ στον οπορτουνισμό, όχι γιατί θεωρεί ότι τίποτε δεν άλλαξε, αλλά γιατί θεωρεί ότι το βασικό και κύριο στην αντίληψη για την κοινωνική συμμαχία διατηρεί την ορθότητά του. Εσύ, όμως, μιλάς για "απολυτοποίηση" που σημαίνει ότι το ΑΑΔΜ στο βασικό του σκεπτικό κάπου έπασχε και τώρα διορθώθηκε. Εγώ εξήγησα επακριβώς τι άλλαξε στο 19ο συνέδριο, σε σχέση με το 15ο. Αντί, λοιπόν, να πετάς γενικόλογες φράσεις του τύπου "απολυτοποίηση", οφείλεις να εξηγήσεις: άλλαξε και τίποτε άλλο στην αντίληψη του Κόμματος για την κοινωνική συμμαχία, εκτός από όσα ανέφερα ή όχι; Γιατί αν όχι, τότε ποια "απολυτοποίηση" καταγγέλλεις και ποιος είναι ο φορέας της; Αν ναι, τότε επιβεβαιώνεις αυτό που σου λέω, ότι επιχειρείς - ηθελημένα ή όχι - να εμφανίσεις την προσωπική σου άποψη(;), εντύπωση(;) ως άποψη του Κόμματος. Ως προς αυτό, χωρίς κανένα συνειρμό, ευθέως σου λέω ότι έχεις λάθος και το λάθος αυτό αντικειμενικά βοηθά τον οπορτουνισμό στην προσπάθειά του να χτυπήσει το Κόμμα.

Και, ναι, για το ρόλο του καθενός, τελικός κριτής είναι η ζωή...

Agitator

Ανώνυμος είπε...

Απορώ αρκετές φορές με την υπομονή του Σεχτάρ ειδικά όταν η κακοπροαίρετη διάθεση και προσπάθεια κάποιου είναι χειρότερη κι απο του Κριτία (που τελικά είναι δεκα φορές προτιμότερος). Αν είναι να πάρουμε χάρακα και μοιρογνωμόνιο δεν είναι ανάγκη να το ψάξουμε και πολύ κύριοι.

Η Λαϊκή Συμμαχία είναι συμμαχία για ποιά εξουσία; Να την ονομάσουμε την εξουσία στην οποία αποβλέπει ως Λαϊκή Εξουσία; Αυτή η εξουσία στην οποία αποβλέπει, για το ΚΚΕ-όχι απαραίτητα για όλους τους συμμάχους- με τι ταυτίζεται; Μήπως κάποιοι που βγάζουν χάρακα και μοιρογνωμόνιο μπορούν να μας πουν με τι την ταυτίζει το ΚΚΕ, όχι μόνο μετα το 19ο αλλά και πριν από αυτό; Το "Να δημιουργηθεί μια νέα λαϊκή εξουσία, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική", ποιό κόμμα να το έλεγε; Μήπως να αναρωτηθούμε διάφοροι-ως επίδοξοι Κλουζώ κι εμείς-ποιανών θέσεις είναι το να υπάρχουν ενδιάμεσες εξουσίες μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού;

"οι κοινωνικές δυνάμεις που καλούνται να συγκροτήσουν τη Λαϊκή Συμμαχία, έχουν αντικειμενικά κοινό ταξικό συμφέρον τους το σοσιαλισμό; Από που προκύπτει αυτό;"
Τέτοια ρωτάνε αυτοί οι οποίοι αυτοχαρακτηρίζονται θεματοφύλακες και έχοντες το προνόμιο να μιλούν ως να εκπροσωπούν κάτι περισσότερο από τον εαυτό τους. Ας το ρωτήσουν αυτό στο κόμμα που έγραφε: "Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, η φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά μικροαστικά στρώματα της πόλης". ΚΚΕ το λένε αυτό το κόμμα και αυτό το απόσπασμα είναι από το 15ο συνέδριό του. Προφανώς αυτό το κόμμα, όταν περιέγραφε αυτές τις δυνάμεις ως κινητήριες της σοσιαλιστικής επανάστασης, θα το έκανε επειδή θεωρούσε πως το αντικειμενικό τους συμφέρον δεν είναι ο σοσιαλισμός αλλά κάτι το διαφορετικό. Τι έχουν να πούνε οι διάφοροι διαδικτυκοί αγκιτάτορες; Μήπως λίγο περισσότερη σεμνότητα δε θα έβλαφτε;

ρα

Ανώνυμος είπε...

Ως μικρή συνέχεια του προηγούμενου σχολίου να συμπληρώσω ότι το εξωφρενικό είναι πως για βάση στο επιχείρημα περί αντικειμενικότητας/υποκειμενικότητας, κάποιος βγαίνει και χρησιμοποιεί τους μικρούς αγρότες. Την εποχή που σε ΕΕ και ΗΠΑ η έννοια του μικρού αγρότη είναι ήδη (σχεδόν)εξαφανισμένη και την ώρα που η συγκεντροποίηση της γης θα αρχίσει να επιταχύνεται στην Ελλάδα (και ως εκ τούτου η επιτάχυνση της εξαφάνισης των μικροκαλλιεργητών/μικροκτηνοτρόφων), βγαίνει κάποιος και λέει ότι η στήριξη της λαϊκής εξουσίας είναι υποκειμενικό συμφέρον και όχι αντικειμενικό συμφέρον για τους φτωχούς αγρότες.

ρα

Ανώνυμος είπε...

ρα και Σεχταρ λυπάμαι αλλά το Κόμμα λεει αυτα που λεει ο agitator και οχι αυτα που λέτε εσείς.Και στο φινάλε δεν χρειάζεται τέτοιος εκνευρισμός συζήτηση κάνουμε ακόμα και αν κάτι ειναι παρεξηγημένο ή θολό οι ομοιδεάτες θα την βρουν την άκρη.

Νικήτας

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι κύριε Νικήτα-και ανεξάρτητα από το αν έχετε εσείς ή εγώ δίκιο-θεωρώ ότι το σχόλιό σας είναι ανάλογης ουσίας με το να εμφανίζονταν κάποιο σχόλιο που να έλεγε: "agitator και Νικήτα λυπάμαι, έχετε άδικο γιατί το κόμμα τα λέει διαφορετικά από εσάς" και να το υπέγραφε πχ ένας Γιώργος. Αφού λοιπόν μπαίνετε στον κόπο να γράψετε κάτι, καλύτερο θα ήταν να γράψετε κάτι πιο ουσιαστικό και χρήσιμο (για αυτούς ιδίως που κατ' εσάς κάνουν λάθος) από αυτό που γράψατε.

ρα

Ανώνυμος είπε...

12.14 Να και το καινουργιο ψευδωνυμο καλοριζικο.Καταρχην δεν ειμαστε ομοιδεατες. Το ΚΚΕ απο το 1996 στο 15ο Συνεδριο λεει αυτα που γραφει ο Σεχταρ ο ρ.α και εγω.Δεν μιλαει για Πολιτικα Μετωπα και κυβερνησεις με τους καπιταλιστες στην εξουσια.Αυτα που λες τα ελεγε πραγματι το προγραμμα του 9ου και 10ου το 1973 1978. που ητανε αποτελεσμα των ιδεολογικων παρρεκκλισεων του 20ου συνεδριου που δεν εγινε δυνατον να αλλαξουνε μετα το 1968 λογο ΕΔΑ και χωρις Κ.Ο.Ετσι λοιπον δεν υπαρχει κατι θολο αυτα που λες εφαρμοστηκανε και καταστραφηκε το ΚΚ μεχρι το 1991. Τα πραγματα ειναι απολυτα ξεκαθαρα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Και μέχρι να φιλοτιμηθεί ο κύριος Νικήτας να προσθέσει κάτι ουσιαστικό στις ερωτήσεις του agitator περί αντικειμενικού συμφέροντος ορισμένων κοινωνικών δυνάμεων που καλούνται στη Λαϊκή Συμμαχία ας πέσει μια ματιά στο κάτωθι:

"Είναι γεγονός ότι το Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος έχει επεξεργασμένη τη στρατηγική του για τη συγκέντρωση των δυνάμεων που έχουν αντικειμενικά συμφέρον για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και που θα συγκρουστούν για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την εγκαθίδρυση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Αυτό δεν είναι καινούριο ζήτημα. Οπως επίσης δεν είναι καινούριο ζήτημα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα όταν επεξεργάζεται το Πρόγραμμά του παίρνει στη δοσμένη στιγμή υπόψη του τις εξελίξεις στον καπιταλισμό,(...)
Βεβαίως, όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα κάνει λόγο για δυνάμεις που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από το πέρασμα στο σοσιαλισμό, σαφώς και αναφέρεται σε κοινωνικές δυνάμεις. Και επιδιώκει με βάση τις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα, στην καπιταλιστική κοινωνία, να προσδιορίσει όσο γίνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού, ανεξάρτητα από το αν η πλειοψηφία τους δεν το συνειδητοποιεί ακόμη ως αναγκαιότητα.

Στη Θέση 73 αναφέρεται: «Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική. Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως η ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι (δηλαδή αυτοί που έχουν κύριο εισόδημα μέσω της μισθωτής εργασίας και όχι από κάποια ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής), τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη, η φτωχή αγροτιά». Εδώ αναφέρονται με σαφήνεια αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις.(...)"
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/12/2012&id=14363&pageNo=11
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20/12/2012

Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν agitators και Νικήτες σε εγρήγορση να φυλάνε και να προστατεύουν το ΚΚΕ από διαστρεβλωτές που μιλάνε για αντικειμενικό συμφέρον των φτωχών αγροτών λόγου χάρη στην ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Ίσως μάλιστα να είναι και έτοιμοι να καταγγείλουν και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση που γνωρίσαμε ως μη σοσιαλιστική, στη βάση του ότι επιβίωναν ακόμη μορφές εμπορευματικής παραγωγής. Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιοι φύλακες σαν τον agitator και το Νικήτα.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Ο πανικός και η ταραχή μερικών δείχνουν πολλά. Το ίδιο και η προσπάθειά τους να αναζητήσουν «κάλυψη» σε άσχετες με το θέμα συζήτησής μας παραγράφους από το πρόγραμμα. Όσο κι αν προσπαθούν, όμως, δε θα αποφύγουν να πάρουν θέση επί της ουσίας.

Οι φτωχοί μικροπαραγωγοί έχουν συμφέρον να καταργηθεί η συγκεντρωμένη καπιταλιστική ιδιοκτησία, δηλαδή να καταργηθούν τα μονοπώλια. Αυτό είναι το κόκκινο νήμα που τα φέρνει αντικειμενικά κοντά στην εργατική τάξη, που δίνει στην εργατική τάξη το δικαίωμα και τη δυνατότητα να τραβήξει μεγάλο μέρος ή και το σύνολο αυτών των στρωμάτων στην επαναστατική πάλη. Κι αυτό γιατί άλλος δρόμος για την κατάργηση των μονοπωλίων από την ανατροπή της εξουσίας τους δεν υπάρχει. Να από ποια σκοπιά, πολύ σωστά, το Κόμμα χαρακτήρισε τις δυνάμεις αυτές κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Άλλωστε, αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο απόσπασμα που ατυχώς για τον ίδιο παρέθεσε ο ρα, για να δει πόσο τον εκθέτει. Το απόσπασμα από το πρόγραμμα μιλάει – ακριβώς όπως και εγώ – για συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού, ενώ το άρθρο του «Ρ» μιλάει για «πέρασμα στο σοσιαλισμό». Για όποιον έχει μια στοιχειώδη επαφή με την κομματική και γενικότερα μαρξιστική φιλολογία, ο όρος αυτός αναφέρεται στην περίοδο μετά την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στην οποία ξεκινά η οικοδόμηση των νέων, σοσιαλιστικών σχέσεων. Είναι μια περίοδος στην οποία, εν γένει, ούτε η ατομική ιδιοκτησία σε όλα τα μέσα παραγωγής θα έχει καταργηθεί (μιλάμε για τη χώρα μας), ούτε πολύ περισσότερο οι εμπορευματικές σχέσεις. Οπότε, ναι, γιατί να μην έχουν μέχρι εκεί συμφέρον οι μικροπαραγωγοί; Αφού οι βάσεις της ύπαρξής τους δε θα έχουν θιγεί μέχρι τότε. Το απόσπασμα που με τόσο «αέρα» μας ξεφούρνισε ο ρα, όχι μόνο δεν τον υπερασπίζει, αντίθετα εκθέτει ακόμα περισσότερο την άποψή του.

Κανείς δε διανοήθηκε, λοιπόν, στη συζήτηση να αμφισβητήσει το αντικειμενικό συμφέρον των φτωχών μικροπαραγωγών να ανατραπεί η εξουσία και να καταργηθεί η ιδιοκτησία των μονοπωλίων. Εκείνο που το Κόμμα όμως προσθέτει – και οι Σεχτάρ και ρα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν – είναι ότι ταυτόχρονα, οι δυνάμεις αυτές έχουν διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει κοινωνικοποίηση, τι σημαίνει συνεταιρισμός, τι σημαίνει κεντρικός σχεδιασμός, τι σημαίνει λαϊκή εξουσία. Και το ένα ισχύει και το άλλο, το πρώτο δεν αναιρεί το δεύτερο . Όλες αυτές οι διαφορές δεν εξαφανίζονται δια μαγείας επειδή η ΛΣ θα επικαλεστεί αυτά τα συνθήματα, αυτό το Κόμμα το ξέρει και προετοιμάζει την εργατική τάξη να διεξάγει με επιτυχία τη διαπάλη στο εσωτερικό της συμμαχίας για να ηγεμονεύσει η δική της, ως το τέλος επαναστατική αντίληψη για την «επόμενη μέρα».

Αλήθεια, αφού είναι έτσι όπως τα λέτε, σύντροφοι, για πέστε μου, πού είδατε τα πλαίσια πάλης των φορέων της ΛΣ (π.χ. της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ) να καλούν τους μικροπαραγωγούς να παλέψουν για το σοσιαλισμό; Αντίθετα, είδατε και θα δείτε να αναφέρεται η αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας. Αυτό είναι το κοινό δεσμευτικό πλαίσιο των δυνάμεων της Συμμαχίας, το οποίο οι δυνάμεις που την αποτελούν το κατανοούν αντικειμενικά με διαφορές ως προς το βάθος και την έκταση. Ακόμα και αν οι δυνάμεις αυτές συμφωνούσαν στο σύνθημα του σοσιαλισμού και πάλι με διαφορετικό τρόπο θα το κατανοούν, όπως με οδυνηρό τρόπο έχει επιβεβαιώσει η εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ου αιώνα. Γι αυτό και στην πολιτική απόφαση του 19ου συνέδριου αναφέρεται: «Η κάθε κοινωνική δύναμη, εκτός από το κοινό πλαίσιο δράσης, έχει και τα δικά της καθήκοντα» .

Agitator

Ανώνυμος είπε...

Το Κόμμα ούτε παραιτήθηκε, ούτε θα παραιτηθεί από το καθήκον της πλήρους και αυτοτελούς ζύμωσης του προγράμματός του. Αυτό λένε σε πλήθος σημείων τόσο το ίδιο το Πρόγραμμα, όσο και η Πολιτική Απόφαση του 19ου. Και θα παλεύουμε αυτοτελώς να πείσουμε ως Κόμμα πια και όχι ως ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ κλπ. τους μικροπαραγωγούς να αρνηθούν το συμφέρον της τάξης τους και να στρατευθούν στην υπόθεση της εργατικής τάξης, γιατί αυτό είναι το μακροπρόθεσμο ατομικό τους συμφέρον. Αλλά αυτό είναι δικό μας καθήκον, του Κόμματος, όχι της ΛΣ. Να γιατί στην πολιτική απόφαση του 19ου αναφέρεται: «Το ΚΚΕ θέτει ανοιχτά στο λαό ότι έχει στρατηγικό σκοπό το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, την ανατροπή της αστικής εξουσίας και την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη. Με την πρότασή του για τη Λαϊκή Συμμαχία κάνει εκείνους τους απαραίτητους συμβιβασμούς, αφού δεν είναι δυνατό η κοινωνική συμμαχία να συμφωνήσει με το δικό του πρόγραμμα. Είναι αναγκαίο όμως η Λαϊκή Συμμαχία να οικοδομείται σε αντιπαράθεση με την εξουσία των μονοπωλίων, τις κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, με γενική γραμμή πλεύσης τη λαϊκή εξουσία. Να έχει οριοθετημένη πρόταση διακυβέρνησης - εξουσίας από τις αστικές κυβερνήσεις, δηλαδή την εξουσία των μονοπωλίων, με την έννοια ότι κατευθύνει τη δράση της στην αλλαγή τάξης στο επίπεδο της εξουσίας. Οι εργατικές και λαϊκές μάζες, μέσα από την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωσή τους χαρακτήρα σύγκρουσης εφ' όλης της ύλης και με όλες τις μορφές με την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου».

Οι Σεχτάρ και ρα, όμως, λένε κάτι διαφορετικό. Συγχέουν το αντικειμενικό συμφέρον των μικροπαραγωγών σήμερα, δηλαδή την κατάργηση των μονοπωλίων και της εξουσίας τους με το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, δηλαδή την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας σε όλα τα μέσα παραγωγής, την κατάργηση των εμπορευματικών σχέσεων. Επειδή πράγματι στο εσωτερικό των μικροπαραγωγών οξύνεται η ταξική πόλωση, επειδή εντείνεται η τάση συρρίκνωσης και προλεταριοποίησης, πιστεύουν ότι μπορούμε από σήμερα κι όλας να αντιμετωπίζουμε τους μικροπαραγωγούς ως εργάτες που δεν έχουν να χάσουν τίποτε παρά μόνο τις αλυσσίδες τους. Ισοπεδώνουν τις διαφορές ανάμεσα στον ελληνικό καπιταλισμό και στον καπιταλισμό των ΗΠΑ ή των ηγετικών χωρών της ΕΕ, όπου το ειδικό βάρος των μεσαίων στρωμάτων είναι σχεδόν μηδαμινό. Κι έτσι, διαστρεβλώνουν την αντίληψη του Κόμματος για την κοινωνική συμμαχία, τη μετατρέπουν σε συμμαχία του Κόμματος της εργατικής τάξης με τμήματα των φτωχών μεσαίων στρωμάτων που αποφάσισαν ήδη να παραιτηθούν από την ταξική τους θέση, χάριν της προλεταριακής υπόθεσης, δηλαδή σε μια συμμαχία σε ιδεολογική-πολιτική κι όχι κοινωνική βάση.

Όσα αποσπάσματα του «Ρ» και του συνεδρίου για άσχετα με τη συζήτηση θέματα κι αν επικαλεστούν, δε θα κρύψουν την αλήθεια.

Agitator