Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Το μαχαίρι στο κόκαλο

Όσα διεκτυλίσσονται αυτές τις μέρες στον χώρο του αθλητισμού, είναι ένα τυπικό δείγμα συριζαϊκής δημιουργικής αμφισημίας, όπως θα ‘λεγε κι ο βαρουφάκης. Ένα κυβερνητικό έργο τέχνης, που έχει τα πάντα κι ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει, κρατώντας ό,τι καταλαβαίνει και του ταιριάζει καλύτερα.

Το πικρό ποτήρι που καλείται να πιει μέχρι τέλους ο μέσος φίλαθλος έχει ξεχειλίσει προ πολλού και κάθε καινούριος κρίκος που έρχεται να προστεθεί στην αλυσίδα, επιτείνει απλώς το μαρτύριο της σταγόνας: τα γεγονότα της κυριακής στη λεωφόρο, που περνάνε στο οπαδικό θυμικό ως προβοκάτσια ή ως η πράσινη ριζούπολη, αναλόγως τα χρωματιστά γυαλιά που φοράει κανείς· το χοντρό ξύλο και τα επεισόδια (σαν τηλεοπτικό επεισόδιο σε επανάληψη) σε αγώνα της β’ εθνικής (ποια football league ρε συ;), σε αγώνα τοπικού πρωταθλήματος και στο ντέρμπι κορυφής της α1 στο βόλεϊ –όλα αυτά μόνο μες στο 15’· οι καταγγελίες για στημένα παιχνίδια κι εγκληματικές οργανώσεις, το μπάχαλο με τον ορισμό του αεκ-ολυμπιακός για το κύπελλο, κοκ.

Όλα αυτά (κι άλλα τόσα) συνθέτουν ένα σκηνικό αποσύνθεσης και πλήρους απαξίωσης των πρωταθλημάτων, που δημιουργεί με τη σειρά της ένα ευνοϊκό κλίμα (αν μη τι άλλο ανοχής) απέναντι σε οποιαδήποτε κίνηση θα έβαζε λουκέτο σε αυτό τον οίκο ανοχής, για να τακτοποιήσει τα του οίκου (της ανοχής) και να τεθούν νέες βάσεις. Πόσο γερές βάσεις μπορούν να τεθούν όμως στην κινούμενη άμμο ενός σαθρού συστήματος; Και πόσο νέες ή πρωτότυπες είναι οι λατρεμένες εξαγγελίες για κάθαρση και το μαχαίρι που θα φτάσει επιτέλους στο κόκαλο; Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται η δημιουργική αμφισημία που λέγαμε.

Η αρχική διαρροή για την πρόθεση μιας επ’ αόριστον αναστολής των πρωταθλημάτων προκάλεσε πολλές θερμές αντιδράσεις κι ενθουσιώδεις προτροπές προς την κυβέρνηση να καθορίσει τον κόπρο του αυγεία. Για να τις διαδεχτεί τελικά η απόφαση προσωρινής αναστολής μόνο της σούπερ λιγκ, η απογοήτευση και η ειρωνεία των πρωτοσέλιδων αθλητικών τίτλων: «ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ», «ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ;», ΟΥΑΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΗ ΒΙΑ

Το πρωτοσέλιδο του σημερινού γκολ
Η επ’ αόριστον αναστολή των πρωταθλημάτων είναι κάτι σαν την έξοδο από την ευρωζώνη: δε δίνει καμία απολύτως λύση από μόνη της, αλλά δείχνει ίσως μια πολιτική βούληση για σύγκρουση, που προφανώς δεν είναι πρόθυμη να σηκώσει η συγκυβέρνηση. Όπως δεν πρόκειται να πειράξει το αυτοδιοίκητο της επο (ένα υβρίδιο σδιτ με χορηγούς και κρατική χρηματοδότηση), κάτι που θα σήμαινε την αποβολή μας από τις τάξεις της ουέφα-ευρωπαϊκής ένωσης. Για να μην πιάσουμε καν τη σύγκρουση με τα μονοπώλια, το μυστικό δείπνο δούρου-μαρινάκη, την ιδιωτικοποίηση του οπαπ που δεν ανακαλείται, τα λεφτά της περιφέρειας αττικής για λεωφόρο και νέα φιλαδέλφεια, την ταύτιση απόψεων με τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες και την «εθνική αστική τάξη» του γιαννακόπουλου και πάει λέγοντας. Σε αυτή τη βάση, η ανανέωση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού ευρύτερα θα θύμιζε απλώς το φιάσκο της «ανανέωσης της αριστεράς» που πρέσβευε στα νιάτα του ο κοντονής και η ακοα.

Αρχικά η κουβέντα θύμιζε με αντεστραμμένους όρους την αντίστοιχη συζήτηση για την ερτ και το αν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εν λειτουργία ή πρέπει να κλείσει για να φτιαχτεί από το μηδέν κάτι άλλο (εξίσου νοσηρό, αλλά πιο ελεγχόμενο και πιο κάτεργο) στη θέση της. Στην πράξη, το θέμα ήταν αρκετά πιο απλό, καθώς υπήρχε η πίεση και τα συμφέροντα διαφόρων πλευρών: της συνδρομητικής τηλεόρασης με τις ρήτρες για το «προϊόν» της, της επο για την εθνική, των ομάδων για τα έσοδά τους, του ολυμπιακού για τον τίτλο που θα προσθέσει στο παλμαρέ του –και βασικά θα μπορούσαν να του τον παραχωρήσουν προκαταβολικά με σύμβαση για τα επόμενα 99 χρόνια, όπως έγινε δηλ με το καραϊσκάκη.

Στην κουβέντα μπλέκουν, σχεδόν από παράδοση (κι ως αντανάκλαση της… ζήλιας των κατοίκων της ψωροκώσταινας για τις ανεπτυγμένες οικονομίες και τα προηγμένα πρωταθλήματα του δυτικού κόσμου, όπου όλα τάχα είναι αγγελικά πλασμένα) και τα περιβόητα θατσερικά μέτρα, που έλυσαν, υποτίθεται, ριζικά το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην αγγλία, ενώ στην πραγματικότητα απλώς το μετέθεσαν εκτός γηπέδων –τα οποία πρέπει να προφυλαχτούν ως η βιτρίνα του προϊόντος. Άλλωστε και ο φιλόπουλος στην ελλάδα δε δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια επεισοδίων στο γήπεδο, αλλά σε προκαθορισμένο ραντεβού θανάτου των οργανωμένων οπαδών.

Τα μέτρα του κοντονή –που στην πραγματικότητα δεν εισάγουν κάτι μη ψηφισμένο και κινούνται στην ίδια πεπατημένη ρότα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις- βάζουν θεωρητικά στο στόχαστρο το απόστημα των οργανωμένων συνδέσμων που γίνονται λέσχες –ας αφήσουμε προσωρινά κατά μέρος το ζήτημα της δικής μας παρέμβασης στα γήπεδα κι αν έπρεπε να είναι καλύτερη κι οργανωμένη- βάζοντας όμως σε εφαρμογή το μεγάλο αδελφό με τις κάμερες και τα ονομαστικά ηλεκτρονικά εισιτήρια! Κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν τελικά όλα αυτά τα θατσερικά τεθούν σε εφαρμογή από αυτή τη συγκυβέρνηση με κορμό το σύριζα. Πρώτη φορά αριστερά!

Κανένα απολύτως απόστημα δεν πρόκειται να σπάσει όμως, όταν χτυπάει κανείς το σαμάρι, αλλά φιλεύει το γάιδαρο, δηλ τους χρηματοδότες-στρατηγούς αυτών των ιδιωτικών στρατιών. Κι είναι πολύ εύστοχο το σχετικό τρολάρισμα του ζαραλίκου στο τουίτερ.
-Εκκρεμούν 1-2-3-4 ;; δικογραφίες για εγκληματικές οργανώσεις στο ποδόσφαιρο, τι θα κάνετε ;;
- Άμεση εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου
Αυτό θα πει λύση. Τώρα μάλιστα.

Σε κάθε περίπτωση η μπάλα είναι στην κερκίδα –και όχι επειδή την πέταξε εκεί ο κοντονής, αποφεύγοντας τον πυρήνα του προβλήματος. Κι είναι στα δικά μας χέρια-πόδια να παραμείνουμε παθητικοί θεατές, όπως τώρα, ή να επιβάλουμε δικούς μας όρους στο παιχνίδι.

13 σχόλια:

katy είπε...

"Ποτέ μην αγγίζεις σκατά, ούτε με γάντι. Το γάντι γίνεται πιο σκατένιο, το σκατό δεν γίνεται πιο γαντένιο".
Orson Welles (1915-1985), Αμερικανός ηθοποιός & σκηνοθέτης.

faros είπε...

Σωστός ο Orson Welles !

Επί της ουσίας, όμως.

Φυσικά και ΔΕΝ θα κάνει τίποτα το ... θεαματικό η συγκυβέρνηση ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ και στο ποδόσφαιρο.

Εδώ δεν έκανε τίποτα ακόμα, στο θέμα της ΝΕΡΙΤ ή τις καθαρίστριες!!!

Το ποδόσφαιρο αν δεν γίνει εραστιεχνικό (σε όλες τις βαθμίδες) ΔΕΝ πρόκειται να πάψει να είναι αυτό που θα λέγαμε άλλη μία καπιταλιστική (με ό,τι συνεπάγεται αυτό) ... θεσμική περίπτωση !

Ανώνυμος είπε...

Τελικά απολίθωμα μου φαίνεται οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σκαλώσει και δεν θα μπορέσει να πηδήξει ούτε την εφημερίδα.
ΒΔ

Ανώνυμος είπε...

Σωστά όλα από την αρχή ως το τέλος. Για να πω όμως τη μαύρη αλήθεια, και χωρίς καμιά ελπίδα ότι το πρόβλημα θα λύνονταν (όπως σωστά αναφέρθηκε), δε θα έβγαινα και στα κεραμίδια αν η κυβέρνηση προχωρούσε σε μέτρα όπως ο άμεσος υποβιβασμός πολλών ομάδων (συμπεριλαμβανομένων και του ΠΑΣ και του ΠΑΟΚ) και η διακοπή της συμμετοχής των ελληνικών ομάδων σε συλλογικές διοργανώσεις στο εξωτερικό για κάποια χρόνια. Σε επίπεδο συναισθήματος δε θα ήμουν απέναντι. Νομίζω μάλιστα ότι σήμερα, είναι διαμορφωμένη έτσι η κατάσταση που αν η κυβέρνηση προχωρούσε σε τέτοιες ενέργειες οι αντιδράσεις θα ήταν οι λιγότερες από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Φαίνεται όμως ότι είμαστε μπροστά σε μια πελώρια φάρσα όπως άλλωστε ήταν και το αναμενόμενο.

ρα

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Συμφωνω με ρα και φαρο.
Ο αθλητισμος πρεπει να ξαναγινει ερασιτεχνικος και μαζικος-λαικος.Ειναι καταντια να καθομαστε σα potato couch να βλεπουμε το αθλιο ελ.πρωταθλημα,την ωρα που η παχυσαρκια και τα καρδιακα χτυπανε κοκκινο.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

*couch potato (τεσ πα δε γαμιεται καταλαβατε τι θελω να πω)

gv είπε...

Ρε απολίθωμα πραγματικά θέλω να μου το εξηγήσεις γιατί το έχω απορία. Στο κατα τα άλλα γαμάτο μπλογκ σου αναφέρεσαι συχνά πυκνά στο ποδόσφαιρο και τα άλλα σιχαμερά του οπαδικού αθλητισμού, τόσο που να υποδηλώνει ότι κατα κάποιο τρόπο 'ασχολήσαι' με το θέμα. Πραγματικά δε καταλαβαίνω πως συμβιβάζεται αυτό με όλα τα υπόλοιπα. Προσοχή δεν μιλάω για το ίδιο το άθλημα (το οποίο είναι υγιεστατος για σωμα και ψυχή τρόπος να περναει κανείς την ώρα του παίζοντας, όπως και όλα τα αθλήματα) μιλάω για το σιχαμερό νταραβέρι που έχει να κάνει με τις 'ομάδες'.

Τό όλο concept "κάποιοι άλλοι παίζουν μεταξύ τους κι εγώ κουνάω μια σημαία και φωνάζω υπέρ της μίας πλευράς", ήταν απο την αρχή, στα Εton οπου γεννήθηκε, ένας μηχανισμός χειραγώγησης και αποχάυνωσης. Σαν τέτοιος θεωρώ ότι είναι δομικά αντίθετος με τον στόχο της χειραφέτησης των ανθρώπων.

Για μένα η μόνη τίμια στάση είναι η κατάργηση και ξήλωμα όλου του συστήματος και απαγόρευση του concept 'ομάδα'. Ας χτίσουμε 1000αδες σταδια γήπεδα και πισίνες για μας και τα παιδιά μας αλλά τί χρειάζονται οι σύλλογοι και τα οπαδικά 'εμείς' και 'οι άλλοι'?

Ανώνυμος είπε...

Oι δηλωσεις για τουρνικε και ηλεκτρονικα εισιτηρια ειναι δηλωσεις ανθρωπου που αν δει στον δρομο μια μπαλα θα φωναξει την αστυνομια για βομβα.

Και επειδη τοσο ασχετος δεν μου φαινεται ο συγκεκριμενος,προφανως ειναι πολιτικη θεση της κυβερνησης να πεταξει τη μπαλα στην κερκιδα και να μη συγκρουστει με το σαπιο εγκληματικο κατεστημενο του ποδοσφαιρου (aka μαρινακης) με ανταλλαγμα κανα καλο πρωτοσελιδο στα παραναζιστικα.

Το αιμα των επομενων νεκρων ειναι και στα χερια τους πλεον,ειδικα σε περιπτωση που συνεχιστει αυτο το πρωταθλημα.

ΛΣ

Ανώνυμος είπε...

Καλά έκαναν και διέκοψαν το πρωτάθλημα επ' αόριστον. Αν αυτό το επ' αόριστον το εννοούν θα δώσει αποτελέσματα έστω και αν χρειάζεται για να σταματήσει το μέτρο της επ' αόριστον διακοπής να γίνουν ερασιτεχνικές οι ομάδες και να περιμένουμε 5-10 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα.

Ανώνυμος είπε...

Δύο δρόμοι υπάρχουν. ΕΣΣΔ ή Μεγάλη Βρετανία. Υπάρχουν και άλλες χώρες που ακολούθησαν αυτά τα μοντέλα, αλλά αυτές οι δύο ήταν τα πρότυπα.

Ή ερασιτεχνική μπάλα κτήμα του λαού ή να γίνει η superleague σαν την PL(ακριβά εισιτήρια, καλό θέαμα) και να σπρώξουμε την σαπίλα στις μικρές κατηγορίες και τα τοπικά.

Από την θέση του φιλάθλου που δεν μπορεί να ξηλώνεται για να πάει να δει μπάλα η απαίτηση για ερασιτεχνικές λαϊκές ομάδες είναι πραγματικά μονόδρομος.

Πιστεύω πια ότι αυτό δεν το λέμε μόνο οι γνωστοί γραφικοί που τα λέγαμε κάποτε, αλλά όσοι δεν ανήκουν στους στρατούς των προέδρων (χωρίς βέβαια να καταλαβαίνουν όλοι πως φτάνουμε εκεί).

Προφανώς οι πρόεδροι προς το παρόν δεν θέλουν να πάνε προς λύση ΜΒ λόγω του ότι για να έχεις καλή επαγγελματική μπάλα πρέπει να ρίχνεις περισσότερο χρήμα από ότι τώρα (δεν θέλουν προς το παρόν). Η λύση ΕΣΣΔ όλοι γνωρίζουμε πως έρχεται. Άρα η κυβέρνηση μένει με το να λέει ανέκδοτα περί κάθαρσης, ηλεκτρονικών εισιτηρίων και τουρνικέ και εμείς γκρινιάζουμε πάλι την Κυριακή μετά το γήπεδο για όσα είδαμε.

Ο.Χ.Ε.Π.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ρα, ούτε εγώ θα έβγαινα στα κεραμίδια, δεν ξέρω αν προκύπτει κάτι τέτοιο απ' όσα γράφω, ίσα-ίσα. Λέω όμως ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε καμία τέτοια κίνηση -χώρια ότι αν το έκανε, δε θα είχε σχέδιο για να οδηγήσει αυτό κάπου. Δε νομίζω να έχεις αντίρρηση επ' αυτού.

GV, ευχαριστώ καταρχάς για το κοπλιμάν. Η ερώτηση είναι γιατί ασχολούμαι με τις ομάδες; Θα σου απαντούσα ότι είμαι φίλαθλος, μου αρέσει να παρακολουθώ συγκεκριμένα παιχνίδια κι ενίοτε να πηγαίνω στο γήπεδο (για το οποίο όμως πρέπει να ξηλώνεσαι όπως λέει κι ο οχεπ), χωρίς πάντως να είναι η βασική μου ενασχόληση. Δεν είμαι σίγουρος πως στην κοινωνία του μέλλοντος δε θα υπάρχουν σύλλογοι και ομάδες, αν και προφανώς θα λειτουργούν σε πολύ διαφορετικό πλαίσιο, και όχι ως αντανάκλαση του καπιταλιστικού ανταγωνισμού ή κάποιου συλλογικού εγωισμού, όπως λες.
Έχω υπόψη μου και μια τραβηγμένη ως τα άκρα θέση κάτι τροτσκιστών (από βιβλίο της εργατικής πάλης, αν θυμάμαι καλά) που κατηγορεί τον αθλητισμό συνολικά ως καταπίεση, που βάζει κανόνες στην ελεύθερη, άναρχη κίνηση των παιδιών και της ανάγκης τους να δρουν ελεύθερα.
Δεν την ταυτίζω με αυτό που λες, αλλά θέλω να δείξω απλά πως κάποια πράγματα λειτουργούν διαφορετικά, ανάλογα με τα κοινωνικά συμφραζόμενα που τα καθορίζουν και τα νοηματοδοτούν.

ΟΧΕΠ υπάρχει κι η σουηδία, αλλά δε νομίζω πως χωράνε στην χώρα μας σε αυτό το κομμάτι αυταπάτες για τον τρίτο δρόμο και τη δυνατότητα να τον ακολουθήσουμε.

Καίτη, καλώς (ξανα)ήρθες από τα μέρη μας.

Ανώνυμος είπε...

Όχι, δεν το είπα ως διαφωνία μαζί σου. Ίσα ίσα το αντίθετο, ως μείον μου που συναισθηματικά θα "μάσαγα" ίσως κάπως-έστω και λίγο έστω και "χωρίς αυταπάτες" που έχουμε ακούσει τελευταία-από ένα τέτοιο χειρισμό.

ρα

katy είπε...

Δεν σταμάτησα να σε διαβάζω, καλό μου Απολίθωμα, απλά δεν είμαι πάντα σε mood να σχολιάζω... :)

"Σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, τα πάντα περιπλέκονται από την παρουσία της αντίπαλης ομάδας".
Jean-Paul Sartre (1905-1980), Γάλλος φιλόσοφος.