Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα

Διεεξοδος - άλλη μια ρεφορμιστική αυταπάτη
Άναυδος – Ιούλιος 2016

Η κε του μπλοκ φιλοξενεί σήμερα ένα κείμενο του Άναυδου για το νεοπαγές εξωκοινοβουλευτικό μέτωπο-πρωτοβουλία για το GRexit, που κάνει μια αναδρομή στο (κακό) προηγούμενο αντίστοιχων κινήσεων και μια ανάλυση του χαρακτήρα της τωρινής κίνησης. Καλή ανάγνωση.
Στις 3/7 έγινε η ιδρυτική συνδιάσκεψη άλλης μια μετωπικής πρωτοβουλίας της Ανταρσυας με το ευφάνταστο είναι αλήθεια όνομα που μοιάζει με νυχτερινού κέντρου ΔιΕΕξοδος. Στους υπογράφοντες η συντριπτική πλειοψηφία είναι στελέχη της Ανταρσυα που τα τελευταία χρόνια έχουν υπογράψει εκατοντάδες εκκλήσεις, παραινέσεις καλέσματα κλπ. σε μια εμφανή προσπάθεια να εξοντώσουν τους αστούς με το χαρτομάνι. Ανάμεσα στους υπογράφοντες αυτή τη φορά υπάρχουν ονόματα πρώην συριζέων και νυν της ΛΑΕ αλλά και πρώην δημοσιογράφων του Ριζοσπάστη που συσπειρώνονται πίσω από την αποκλειστικά αντικομουνιστική ιστοσελίδα Εργατικός Αγώνας.

Είναι άλλο ένα βήμα στη σειρά των μετωπικών πρωτοβουλιών της Ανταρσυα που ξεκίνησαν με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Προηγήθηκε η πρωτοβουλία αριστερών οικονομολόγων, η επιτροπή λογιστικού έλεγχου η πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων και άλλες που χάθηκαν στη λήθη. Οι πρώτες μετωπικές πρωτοβουλίες έγιναν με την αγαστή συνεργασία του Σύριζα και ο βασικός τους σκοπός ήταν να ξεπλύνουν τον Συν-Σύριζα στα μάτια ενός κατά το μάλλον ή το ήττον ριζοσπαστικού ακροατηρίου. Έτσι διαγράφηκε μονομιάς η στρατηγική συμμαχία του Συν-Σύριζα με το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 20 χρόνια όπως αυτή εκφράστηκε στις κοινές καθόδους στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην αυτοδιοίκηση. Ξεπλύθηκαν επίσης οι στρατηγικές επιλογές του Συν-Σύριζα να ψηφίσει τη συνθήκη του Μ Μάαστριχ, τις αρχικές ιδιωτικοποιήσεις ΟΤΕ και ΔΕΗ όπως και να ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν. Με την συνδρομή αυτών των πρωτοβουλιών ένα ανάχωμα της σοσιαλδημοκρατίας και του αστισμού βαφτίστηκε ριζοσπαστική αριστερά αλλά και σύμμαχος καταρχήν στο κίνημα αλλά και γιατί όχι και στο πολιτικό επίπεδο. Μάλιστα στους πρώτους μήνες της πρώτης φοράς αριστεράς η Ανταρσυα και οι μετωπικές της πρωτοβουλίες βρέθηκαν στους δρόμους να στηρίξουν τη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης ενώ στην κορυφαία απάτη της δεκαετίας στο δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 έδωσαν τα ρέστα τους υπέρ του ΟΧΙ των Συριζα-Ανελ και ενάντια στη θέση του ΚΚΕ για ΟΧΙ στα μνημόνια και στην ΕΕ.

Σήμερα πιστοί στη ρεφορμιστική τους στρατηγική επανέρχονται φτιάχνοντας άλλο ένα μέτωπο ενάντια στην ΕΕ με τα εναπομείναντα ρετάλια του Συριζα. Το κείμενο ξεκινά με πολλές ορθές διαπιστώσεις για το τι είναι η ΕΕ και τι σημαίνει για το λαό η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ αλλά και με θεμελιακά σφάλματα όπως το ότι (…) τα Μνημόνια είναι συνώνυμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (…) λες και ο καπιταλισμός εκτός ΕΕ έχει άλλο τρόπο να βγει από την κρίση του πλην της λιτότητας. Έξυπνα αποφεύγει τη λέξη καπιταλισμός (χρησιμοποιείται μόνο μια φορά σαν επίθετο) που από ό,τι φαίνεται χωρίζει αντί να ενώνει το κοινό στο οποίο απευθύνεται η πρωτοβουλία.

Η κύρια θέση είναι ότι:
(…) Δεν μπορεί να υπάρξει απαλλαγή του εργαζόμενου λαού από τα Μνημόνια και τη φτωχοποίηση, παρά μόνο μέσα από τη ρήξη και την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη προπαγάνδα, η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ είναι προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Μέσα από ένα κίνημα που θα θέτει το θέμα της ρήξης και αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, ενάντια στην οικονομική ολιγαρχία και την πολιτική της. Από τη σκοπιά του διεθνισμού, της ανεξαρτησίας της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, της λαϊκής κυριαρχίας, κι όχι από τη σκοπιά της “εθνικής” ανάπτυξης (….)

Ωστόσο το κείμενο διανθίζεται και από το πολιτικό πρόγραμμα της Ανταρσυα που ζητά: (…) τη μονομερή διαγραφή του χρέους, για εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας κάτω από εργατικό και λαϊκό έλεγχο, για την άμεση βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και την ικανοποίηση των στόχων του εργατικού και λαϊκού κινήματος (…)

Έξω από την ΕΕ με καπιταλισμό;
Η ΕΕ είναι μια ιμπεριαλιστική ένωση που ιδρύθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή ήταν στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης. Η επιλογή αυτή της ελληνικής αστικής τάξης παραμένει σε ισχύ και σήμερα αν και σαν απόρροια της καπιταλιστικής κρίσης μερίδες του κεφαλαίου έχουν πλέον διαφορετική άποψη όπως αυτό αντανακλάται τόσο στην ισχυροποίηση της Χρυσής Αυγής όσο και στη δημιουργία του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος των Μπαλτάκου-Καρατζαφέρη.

Εδώ βρίσκεται η μεγάλη αυταπάτη της πρωτοβουλίας. Πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί μια στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης χωρίς η εξουσία της να έχει ανατραπεί και το κράτος της συντριβεί. Με ποιον τρόπο θα πειστεί η αστική τάξη να αποδεχτεί την έξοδο από την ΕΕ το κείμενο δεν το ξεκαθαρίζει αλλά έμμεσα το θεωρεί πιθανό. Μάλιστα δεσμεύεται να αναλάβει να πείσει τον λαό ότι (…) υπάρχει ζωή έξω από την ΕΕ (…) με τους αστούς ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής προσθέτω εγώ. Αρνητική έκπληξη προκαλεί και η απουσία από το κείμενο οποιασδήποτε αναφοράς για το ΝΑΤΟ και την παρουσία των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα μας. Μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα ότι η πρωτοβουλία πιστεύει ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ είναι συμβατή με την παραμονή στο ΝΑΤΟ!

Στην πραγματικότητα βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο αθώα. Η μετακίνηση του Σύριζα στην άμεση υπηρεσία της αστικής τάξης άφησε ορφανό το ρόλο του αναχώματος που θα απορροφά και θα εκτρέπει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών. Τον χώρο αυτό φιλοδοξεί να καλύψει η Ανταρσυα αν και στη προσπάθεια της αυτή έχει να αντιμετωπίσει τον ισχυρό ανταγωνισμό της ΛΑΕ. Με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες πασπαλισμένες με ριζοσπαστικές κορώνες η Ανταρσυα και ο περίγυρος της πάνε πάλι να παγιδέψουν και να εκτονώσουν τις διαθέσεις του κόσμου που τους ακολουθεί σε μία ακόμη ρεφορμιστική αυταπάτη. Ακόμη χειρότερα και αφού όπως φαίνεται η έξοδος από την ΕΕ αρχίζει και αποτελεί επιλογή ευρύτερων μερίδων του κεφαλαίου (όπως δείχνει η άνοδος των ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων σε όλη την ΕΕ) η πρωτοβουλία αυτή, πέρα από προθέσεις κινδυνεύει να αποτελέσει το φτωχό συγγενή ενός αλλόκοτου μετώπου.

Άφησα το πιο σημαντικό για το τέλος. Η νέα αυτή πρωτοβουλία έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με το ΚΚΕ και τη θέση του για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική εξουσία. Πάνω από 30 χρόνια το ΚΚΕ θέτει θέμα αποδέσμευσης από την ΕΕ αλλά και πάλης ενάντια στις συνέπειες από της πολιτικές της. Τα τελευταία 6 περίπου χρόνια το ευρωενωσιακό οικοδόμημα αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα σε ευρύτερες λαϊκές μάζες που μέχρι τότε άκουγαν τη θέση του ΚΚΕ ενάντια στην ΕΕ αλλά δεν πείθονταν (είτε σαν αποτέλεσμα εξαγοράς και εκμαυλισμού είτε προπαγάνδας). Είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή που ένα επαναστατικό κόμμα οφείλει να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και αφού η πρόβλεψη του γίνεται πλέον βίωμα σε ευρύτερες μάζες να τους δείξει το μοναδικό δρόμο για την απαλλαγή από τα δεσμά της ΕΕ. Και αυτός ο δρόμος δεν είναι άλλος από το δρόμο της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή/εργατική εξουσία. Ο αγώνας για την ανατροπή της εξουσίας των αστών είναι ενιαίος με τον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ. Και είναι απορίας άξιο πως υποθέτει κάποιος ότι το λαϊκό κίνημα θα επιβάλλει στους αστούς την αποδέσμευση και όχι την εξουσία του. Είναι φανερό ότι οποιαδήποτε άλλη πρόταση για έξοδο από την ΕΕ χωρίς λαϊκή εξουσία είναι πέρα από προθέσεις αντεπαναστατική. Θα λειτουργήσει σαν ανάχωμα στη παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση και θα έρθει σε αντιπαράθεση στο μαζικό κίνημα με την πρόταση του ΚΚΕ.