Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Κοινωνικοποίηση κι αυτοδιαχείριση

Ξεκινώντας με τη διασαφήνιση των όρων, νομίζω πως αρχικά πρέπει να συμφωνήσουμε -ή και όχι- πως η "εθνικοποίηση" ως έννοια βασικά ταυτίζεται με την κρατικοποίηση. Έχω υπόψη μου ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, το σύνθημα της εθνικοποίησης της γης, ως θέση των μπολσεβίκων, που αναγκάστηκαν τελικά να υποχωρήσουν και να δεχτούν τη θέση των εσέρων για αναδιανομή της γης στους άπορους αγρότες (το οποίο διαιώνιζε την ιδιωτική ιδιοκτησία και απλώς μετατόπιζε χρονικά τη σύγκρουση με τα αστικά στρώματα της υπαίθρου).

Το αγροτικό ζήτημα όμως, έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, καθώς προωθήθηκε τελικά η κολεκτιβοποίηση, δηλ η δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών ως μεταβατικής μορφής, και δευτερευόντως τα σοβχόζ (δηλ οι κρατικοί συνεταιρισμοί). Κάτι που δεν είναι προφανώς άσχετο με το μέσο παραγωγής -τη γη- και τη φύση του, πχ σε σχέση με τον κοινωνικό χαρακτήρα των βιομηχανικών μονοπωλίων.

Το δεύτερο σημείο που πρέπει να διευκρινιστεί, γιατί έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ από τη σχετική σύγχυση, που διεισδύει ενίοτε και στις γραμμές μας, είναι η κρατικοποίηση που συναρτάται άμεσα από τον τύπο του κράτους στον οποίο αναφέρεται.
Σε αυτήν ακριβώς πατάει η ρετσινιά του κρατισμού, που επιχειρούν να μας κολλήσουν οι φιλελέδες -και διάφορα ιδεολογικά αδελφάκια τους, με πιο "ριζοσπαστικό" πρόσωπο- αδυνατώντας βασικά να ξεχωρίσουν -ή μάλλον συγχέοντας σκόπιμα- δυο λογιών άχυρα: το δημόσιο τομέα μιας καπιταλιστικής χώρας και την κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής μιας σοσιαλιστικής χώρας.
Παλιά τους τέχνη κόσκινο, να φαίνονται ως αντίπαλοι του κράτους, μη σου πω κι αντιεξουσιαστές (σαν τον αναρχικό τραπεζίτη του Πεσόα και τον αντιεξουσιαστή ΓΑΠ, ενώ αποτελούν το πιο σάπιο, κρατικοδίαιτο κομμάτι της κοινωνίας.

Βρίσκουν όμως κατά καιρούς πάτημα και σε δικά "μας" (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ολισθήματα κι αδυναμίες. Γιατί, όσο σωστό κι απαραίτητο είναι να υπερασπιζόμαστε σήμερα το δημόσιο, δωρεάν χαρακτήρα κάποιων αγαθών, υπηρεσιών κτλ, τόσο λανθασμένη είναι η λογική πως η κρατικοποίηση ορισμένων παραγωγικών τομέων μας προσεγγίζει στο στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού. Μια λογική που διαπερνά σαν κόκκινο νήμα διάφορα μεταβατικά προγράμματα των καιρών μας, εφευρίσκοντας ένα... δυαδικό σύστημα, μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού (δηλ στάδιο).

Αυτά περιγράφουν σε γενικές γραμμές το δίπολο (νεο)φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας (παρά τα αδιέξοδα και την κρίση ταυτότητας ιδίως της τελευταίας) που εγκλωβίζει δυστυχώς ως τις μέρες μας κόμματα κι οργανώσεις ανά την υφήλιο, που αυτοπροσδιορίζονται μεν ως κομμουνιστικά, αλλά επιμένουν να μην αφομοιώνουν τα διδάγματα της ιστορικής πείρας για τις διάφορες φάσεις ανάπτυξης του καπιταλισμού και τις επακόλουθες, ευέλικτες μετατοπίσεις των διάφορων αστικών, πολιτικών πόλων: από τη σοσιαλμανία του Καραμανλή, μέχρι τη νεοφιλελεύθερη "μετάλλαξη" της σοσιαλδημοκρατίας και τις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) που υπερβαίνουν αυτό το δίπολο.

Το ωραίο της υπόθεσης όμως είναι η απόπειρα σοσιαλδημοκρατικής καταγγελίας του κρατισμού, που συναντά το αναρχικό όραμα της αυτοδιαχείρισης των επιχειρήσεων, που δρουν με περισσότερη ελευθερία, χωρίς τις νόρμες και το ασφυκτικό πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού (που είναι βασική παραγωγική σχέση του σοσιαλισμού).
Παρεμπιπτόντως, αν κάποιοι αναρχικοί αγανακτούν με το παραπάνω "τσουβάλιασμα", μπορούν να αναλογιστούν (αν)αρχικά γιατί επιμένουν να βάζουν όλους τους τύπους κρατών (εργατικό, αστικό, κοκ) στο ίδιο τσουβάλι.

Στη δική μας χώρα, η ελληνική ιδιαιτερότητα εκφράστηκε μεταξύ άλλων και με μια "ιδιαίτερη" μορφή σοσιαλδημοκρατίας -το ΠαΣοΚ- που απέρριπτε αρχικά την ένταξη στη Σοσιαλιστική Διεθνή, καταγγέλλοντας το ρεφορμισμό της -sic. Ένα "κίνημα" που δεν περιορίστηκε στον κλασικού τύπου εκφυλισμό του κοινωνικού κράτους, του δημόσιου τομέα, των συνεταιρισμών, κτλ, αλλά πρόβαλλε έναν κατά φαντασία σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Ο οποίος σε αντίθεση με το "κρατικό μοντέλο" του υπαρκτού, έβαζε ως στόχο την κοινωνικοποίηση (των προβληματικών, που τις παρέδωσε ξανά στο κεφάλαιο, καθαρές από χρέη) κι όχι απλώς την κρατικοποίηση.

Μια "κοινωνικοποίηση" που στο σχετικό νομοσχέδιο επιχείρησε να κατοχυρώσει τον ασφυκτικό (μη κρατικό υποτίθεται) περιορισμό κι έλεγχο των απεργιών.
Και δεν είναι τυχαίο πως έδενε με το σύνθημα της αυτοδιαχείρισης και δανειζόταν πολλά στοιχεία από τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και το δικό της "αδέσμευτο" τρίτο δρόμο προς τον καπιταλισμό.
Δεν είναι τυχαίο επίσης πως στη Σοβιετική Ένωση, το σύνθημα της αυτοδιαχείρισης λειτούργησε ως μοχλός για τη μεγαλύτερη αυτονόμηση των επιχειρήσεων -δηλ του κεφαλαίου- και την επιτάχυνση της διαδικασίας της παλινόρθωσης.

Την αυτοδιαχείριση πολλοί αγάπησαν, το σοσιαλισμό κανείς τους.
Στο σοσιαλισμό το κράτος (η δικτατορία του προλεταριάτου, δηλ η εργατική τάξη) απαλλοτριώνει τα μέσα παραγωγής εξ ονόματος της κοινωνίας -με την οποία δεν ταυτίζεται, και ούτε μπορεί να γίνει αυτό μονομιάς, γιατί τότε θα εξέλιπε η ιστορική αναγκαιότητα του κράτους και θα το καταργούσαμε εξ αρχής.

Η αυτοδιαχείριση μιας επιχείρησης ως στόχος, χωρίς τα παραπάνω -πόσο μάλλον απέναντί τους- είναι καταδικασμένη να καταλήξει στην αναγέννηση του στενού ιδιωτικού πνεύματος, ακόμα κι αν το ντύσουμε με ωραίες φράσεις ή τη μορφή ενός "συλλογικού εγωισμού", και σε ένα βάθος χρόνου στην καπιταλιστική παλινόρθωση.

Μένει ανοιχτό ως ζήτημα η σχέση μεταξύ κρατικοποίησης και κοινωνικοποίησης, που ήταν και ο βασικός λόγος για να γραφτεί αυτό το κείμενο -που για αλλού αυτό ξεκίνησε, αλλά ξεστράτισε στην πορεία κι αλλού η ζωή το βρήκε.

25 σχόλια:

Poe είπε...

αντε επιτελους, ηταν λαικο αιτημα
δλδ στο βαθμο που εγω ειμαι λαος

Poe είπε...

"Μένει ανοιχτό ως ζήτημα η σχέση μεταξύ κρατικοποίησης και κοινωνικοποίησης, που ήταν και ο βασικός λόγος για να γραφτεί αυτό το κείμενο -που για αλλού αυτό ξεκίνησε, αλλά ξεστράτισε στην πορεία κι αλλού η ζωή το βρήκε."

Πφ.. εκανα το πρωτο σχολιο πριν διαβασω το αρθρο, μονο απο τον τιτλο
παραστρατησες:)
εχω σκεφτει καιε γω παντως μερικες διαστασεις του θεματος
ας πουμε ο Λενιν εθετε το ζητημα της γραφειοκρατιας, και υποστηριζε οτι στους "κοινωνικοποιημενος" κλαδους αυη δεν θα υπηρχε

απο την αλλη ειναι και το ζητημα του κερδους
μια κρατικη εταιρια η μια εθνικοποιημενη, μπορει ως στοχο της να εχει το καπιταλιστικο κερδος, να λειτουργει δλδ με τους κανονες της αγορας
ενω οταν κοινωνικοποιεις εναν κλαδο, ως κυριο στοχο σου πρεπει να βλεπεις την κοινωνικη ωφελεια, ανεξαρτητα απο το κερδος
το λεμε για παραδειγμα αυτο για την υγεια.. οτι τα νοσοκομεια, δεν πρεπει να λειτουργουν με τους κανονες τις αγορας, δεν πρεπει να αναμενουμε απο τα νοσοκομεια κερδος, αλλα να παρεχουν υπηρεσιες υγειας οσο το δυνατον καλυτερης ποιοτητας στο συνολο της κοινωνιας
αντιστοιχα και για τα σχολεια
αντιστοιχα και για τα πανεπιστημια

αυτα
ισως τελικα γραψω καιε γω αρθρο

Ανώνυμος είπε...

ωραια κ ενδιαφεροντα αυτα που μας ειπες συντροφακι και στα πιο πολλα συμφωνουμε,πως θα μπορουσαμε να διαφωνησουμε αλλωστε? :) καποια λιγα παλι,δεν τα πολυκαταλαβαμε,μας λειπουν κ καποιες βασικες (ιστορικες κλπ) γνωσεις.. (αυτο για καποιον κυριουλη καραμανλη πχ)..

τεσπα,θα θελαμε να μαθουμε τι πιστευεις για την αυτοδιαχειριση της ΒΙΟΜΕ,καθως και για τις καταληψεις εργοστασιων κ επιχειρησεων στην αργεντινη (πχ τη zanon η zanone που ειναι η μακροβιοτερη,η πιο διασημη και πετυχημενη)

*εμεις*

Ανώνυμος είπε...

Εγώ νομίζω το απάντησες μια χαρά το θέμα. Η βάση της διαφοράς είναι ο κεντρικός σχεδιασμός και άρα οι σχέσεις παραγωγής.
Έχεις ελεύθερη αγορά και εκμετάλλευση εργασίας; Κρατικοποιείς, αφού το κράτος είναι απλά ρυθμιστής αυτών των 2 και λειτουργεί όχι για το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά για το συμφέρον των αστών, το οποίο και ενσαρκώνει.
Έχεις κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο; Κοινωνικοποιείς, αφού το κράτος είναι εργατικό, και άρα εκφράζει την πλειοψηφία της κοινωνίας (εξ ου και κοινωνικοποίηση).

Ιβάν Τζόνι

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ο λαός θέλει, ο Poe μπορεί.
Αφού είσαι ο πρώτος διδάξας με τα παραστρατήματα, δε δικαιούσαι δια να κατακρίνεις ;)
Δικαιούσαι όμως (κι επιβάλλεται) να γράψεις

ΙΤ δεν είναι τόσο απλό, όμως. Περισσότερα στο β' μέρος.

*Εμείς* δεν είναι ακριβώς το θέμα της ανάρτησης και δεν έχω αυτή τη στιγμή χρόνο και κουράγια να το ξανανοίξω (ίσως κάποια άλλη στιγμή, σε κάποιο άλλο κείμενο). Έχει συζητηθεί εκτενώς σε παλιότερη ανάρτηση πάντως (αν τη βρω, θα βάλω το σύνδεσμο).
Αν *εσείς* θέλετε πάντως να βάλετε κάποια θέση προς συζήτηση, καλοδεχούμενη.
Και για όποια απορία υπάρχει, χτυπάτε ελεύθερα.

skatopsyxos είπε...

Άσε Απολίθωμα,το'χω.

http://www.komep.gr/2013-teyxos-5/gia-th-legomenh-aytodiaxeirish-ton-ergostasion-h-periptosh-ths-biome

Εγώ να κάνω αντερώτηση στο δια ταύτα λοιπόν:Για συνεταιρισμούς τύπου "ΘΕΣ ΓΑΛΑ" τι λέτε "Εσείς";

Ανώνυμος είπε...

Η διάκριση που κάνει ο Ιβάν Τζόνι, ότι δηλαδή η Κρατικοποίηση προηγείται της Κοινωνικοποίησης, είναι το το πιο απλό μοντέλο που μπορεί να περιγράψει και να διακρίνει τις διαφορές τους στους «μη μυημένους » και να το καταλάβουν.

Εκεί όμως που γίνονται συνεχώς παρεξηγήσεις και υπάρχει κενό ενημέρωσης για την κοινωνικοποίηση επί Σοσιαλισμού, είναι στο κομμάτι που δεν αφορά τις μεγάλες βιομηχανίες ή την πρωτογενή παραγωγή που είναι πιο διακριτός ο ρόλος τους στη σοσιαλιστική παραγωγή, αλλά τους ελευθέρους επαγγελματίες.

Σε πολλές περιπτώσεις τα ερωτήματα όπως, τι θα απογίνει ένα μίνι μάρκετ της γειτονιάς, ένα τοπικό ταχυφαγειο, ένα κοσμηματοπωλείο, ένας ιδιοκτήτης μπουτίκ ρούχων, δεν είναι εύκολο να απαντηθούν , όχι τόσο για το εάν είναι χρήσιμα καταστήματα και επί Σοσιαλισμού, αλλά εάν οι άνθρωποι που τα λειτουργούν, θα συνεχίσουν να τα διαχειρίζονται έστω κάτω από αντικερδοσκοπική λογική ή θα αναγκαστούν να τα κλείσουν. Ερωτήματα, που λιγο-πολύ επανερχονται από επιρροές αλλά και από συζητήσεις μεταξύ συντρόφων και που θα ηταν καλο να αποσαφηνιστούν

Γ.Κ.

Αναυδος είπε...

Στα πλαίσια του καπιταλισμού η εργατική αυτοδιαχείριση δρα ενάντια στην επανάσταση.
Καταρχήν αφαιρεί από το κίνημα τους εργάτες αυτούς που ασχολούνται πλέον με τα χιλιάδες προβλήματα της διαχείρισης της επιχείρησης τους Από την άλλη δημιουργεί ψευδαισθήσεις για λύση στα πλαίσια του συστήματος παρότι αποδεδειγμένο στα πλαίσια του καπιταλισμού τέτοια εγχειρήματα είναι καταδικασμένα είτε στην αποτυχία (αν αρνηθούν να υποκύψουν στις επιταγές του ανταγωνισμού) ή στη μετατροπή των συνεταιρισμένων εργατών σε αφεντικά (στην περίπτωση της επιτυχιας). Συνήθως συμβαίνουν και τα δύο μαζί όπως έδειξε το παράδειγμα του αγροτικού συλλόγου Λάρισας. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι εργάτες που έχουν αποδεχτεί την ομαδική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής θα βρεθούν ενεργά αντίθετοι στην προσπάθεια οικοδόμησης μίας κοινωνίας που θα βασίζεται στην συλλογική/κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής

Ανώνυμος είπε...

@Γ.Κ.

Μιλάς για τους επαγγελματίες και αυτούς που έχουν μικρομάγαζα από ότι κατάλαβα. Σε πρώτη φάση αυτά τα άτομα στον καπιταλισμό είναι λίγο πολύ καταδικασμένα να χάσουν το μαγαζί τους από μεγάλες αλυσίδες και από τον τεράστιο ανταγωνισμό, ο οποίος όλο και γίνετε μεγαλύτερος, ενώ η νέα οικονομική κρίση που αχνοφαίνεται, θα διαλύσει και τους τελευταίους μικρούς οδηγώντας τους στο να γίνουν εργάτες.

Στο σοσιαλισμό όταν μιλάμε για κοινωνικοποίηση, μιλάμε για κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της Γης και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
Σε αυτές τις κατηγορίες δεν περιλαμβάνονται τα μικρομάγαζα και οι ΕΒΕ!
Στο σοσιαλισμό αρχικά θα απαγορευτεί η εκμετάλλευση εργασίας, δηλαδή οι μικρές επιχειρήσεις θα μπορούν να δουλέψουν μόνο από τους ιδιοκτήτες τους, και πιθανότατα από μέλη της οικογένειας τους που θα θέλουν.
Ταυτόχρονα όμως θα δημιουργηθούν συνεταιρισμοί ΕΒΕ, από τους πιο πρωτοπόρους, οι οποίοι θα έχουν σκοπό να συνενώσουν τις παρούσες μικρές επιχειρήσεις (και άρα την παραγωγή), και να τις κάνουν μεγάλες ώστε κάποια στιγμή να κοινωνικοποιηθούν και να ενταχθούν στο κεντρικό σχεδιασμό.
Για να συμμετάσχει κάποιος θα του δοθούν κίνητρα (δεν θα ενταχθεί με το ζόρι), που θα κάνουν εντελώς ασύμφορη την διατήρηση μιας επιχείρησης έξω από τους συνεταιρισμούς!
Κάποια πολύ ενδιαφέροντα άρθρα/ανταποκρίσεις από την ΕΣΣΔ για το θέμα, είναι στο παρακάτω σύνδεσμο:
https://erodotos.wordpress.com/2009/02/03/synetairismoi-essd-ellines-rizospasti/

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

Δουλεύοντας χωρίς αφεντικά: Πόσο εφικτό στον καπιταλισμό;

1) Η συζήτηση του έντιμου Μη Μαρξιστή Οικονομολόγου Καλλωνιάτη για τον Βασκικό συνεταιρισμό της Montragon στις υπήρχε παλαιά στις σελίδες της «Ε».
Ο συνεταιρισμός αφού μεγάλωσε «μισθώνει» εργατική δύναμη. Η Ισπανία πάντως δεν έγινε σοσιαλιστική. Όπως σοσιαλιστικό δεν έγινε το Η.Β. αν και υπάρχουν παραδείγματα «αλληλέγγυας» ή «κοινωνικής» οικονομίας.

2) Με το παρακάτω κείμενο, υπάρχει ιδεολογική διαφοροποίηση και επί μέρους διαφωνίες. Αλλά έχει απτά παραδείγματα στις πολύ χρήσιμες παραπομπές.
ΒΙΟΜΕΤ , applebee's, ΖΑΝΟΝ, ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΗ «ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ» κ.α.
http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/02/blog-post_3965.html

3) Εξάντας. Αργεντινή. 10 χρόνια μετά την χρεωκοπία. Αυτοδιαχείριση σε φθίνουσα πορεία
https://www.youtube.com/watch?v=VezimgHet5k

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Τ.Σ. είπε...

Ε καλα τωρα. Αφου η αυτοδιαχειρηση ητανε οπορτουνιστικο φρουτο των γιουγκοσλαβων τι καλο θα ητανε; Nα τα λετε να τα γραφετε.

Ανώνυμος είπε...

@ skatopsyxos - 1:29 π.μ.
Σωστότατος!
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

zoot horn rollo είπε...

Τακτικος Αναστοπουλος.
Ταιριαστο.

Ανώνυμος είπε...

Τρότσκα νομίζω το 6ο Συνέδριο της ΚΔ φταίει, έτσι δεν είναι; Αυτό που έβαλε τη γραμμή συμμαχίας των κομμουνιστών με την εθνική αστική τάξη ντε. Βέβαια ο Λέων δεν έκανε διακρίσεις εκείνη την περίοδο. Με όλες τις αστικές τάξεις συμμαχία παιδιά μην είστε σεχταριστές: εθνική, ξενόδουλη, ναζιστική γερμανική, ιαπωνική, μούρικα όλοι σύντροφοι και φίλοι. Μόνο οι γραφειοκράτες στην απ'έξω αφού ένας είναι ο εχθρός. Ξέρω ότι δεν μπορείτε σαν χώρος γενικά, αλλά κράτα ένα επίπεδο.

Αυτό που θέλω να πει κάποιος αν ξέρει είναι τι γινόταν με τη σίτιση καθώς ο κλάδος των τροφίμων θα είναι κοινωνικοποιημένος, έτσι; Οι φουρνάρηδες πχ πού πάνε;

Σταλινικός Φιλελεύθερος

Ανώνυμος είπε...

3 παραδείγματα αυτοδιαχείρισης ή διαχείρισης μαγαζιών από αναρχικούς:

1. Πάτρα, μαγαζάκι τσιπουρο-κρασο-μπαροκαφε, φτιαγμενο με cob (πηλό) που ήταν και της μοδός. Το αφεντικό προσπαθούσε να περάσι το κλίμα ότι είμαστε όλη μια παρέα. Και βασικά αυτός πίνοντας με όλους γινόταν μία παρέα. Και από μόνος του δηλαδή. Άφησε 4 μήνες εργαζόμενη απλήρωτη. Όταν ζήτησε δεδουλευμένα την έδιωξε με άσχημες φωνές.
peace

2. Μπούκα, το φαγάδικο στην Κασσάνδρου στην Θεσσαλοανίκη. Το ξεκατίνιασμα υπάρχει στο indymedia. Κάτι αντίστοιχο που έγινε με το Ατέχνως έγινε και με την Μπούκα. Κάποιος ήταν αφεντικό τελεικά.

3. Καζάνι που βράζει, φαγάδικο της Θεσσαλονίκης συνεταιριστικό και αυτοδιαχειριζόμενο, δλδ διαχειρίζεται τον εαυτό του. Συμμετχουν πρώην αφεντικο-υπάλληλοι από την Μπούκα. Διαφορετικές απόψεις υπήρχαν αλλά το συνεταιριλίκι δούλεψε με αξιοπρέπεια και το φαγητό αξίζει και με το παραπάνω.

Μπόνους τραγούδι, ΒΙΟΜΕ: I love you σου λεω, look at me που κλαιω. Μιλαμε για ενα απο τα πιο καλοστημενα προπαγανδιστικα μαγαζακια που πουλανε αερα κοπανιστο (απο αποψη πολιτικης προτασης). Γιατι απο προϊοντα δεν πουλανε τιποτα παραπανω απο σαπουνια με βορακα κλπ, πραγματα που αν θελει, τα φτιαχνει οποιοσδηποτε στο σπιτι. Ποσο χαρηκα οταν βρηκα τα σαπουνια σε αυτοδιαχειριζομενο μαγαζι στην Αθηνα... ΝΟΤ.


Λοιπον, δεν χρειαζεται να τα χαλασαι καν ο καπιταλισμος τα αυτοδιαχειριζομνα. Χαλανε και απο μονα τους.


σαπορ τουτουρκι

Poe είπε...

Παντως μιας και μιλαμε για "αυτοδιαχειριζομενα"
γιατι να μην γυρισουμε στις συντεχνιες του μεσαιωνα
που και αυτοδιαχειριζομενες ηταν
και τοσους αιωνες κρατησαν;
Εγω γουσταρω παντως σας παιρνω και για καλφαδες αμα θετε

Τ.Σ. είπε...

Δεν ειναι σχετικο αυτο που γραφεις με το θεμα της αναρτησης. Αλλα αν θελεις να το ψαξεις εχω καποια στοιχεια, μονο που δεν αφορουν το το 6ο συνεδριο, αλλα οτι ακολουθησε,( το 6ο συνεδριο αφορα (τα εχω γραψει) τις αποικιες και ημιαποικιες, ασια, ν.αμερικη). Εξαλλου υπαρχει και το 7ο με λαικα μετωπα κτλ.
Στο θεμα μας. Ψαξε λοιπον εδω:
''Ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός δημιουργεί εκείνο το μηχανισμό, εκείνο το σκελετό της κοινωνικής διεύθυνσης της οικονομίας, που μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιείται από τις δημοκρατικές επαναστατικές δυνάμεις... Η κατάκτηση του κρατικού τομέα, η διεύθυνση του για το συμφέρον της κοινωνίας, η παραπέρα διεύρυνση του με την κρατικοποίηση των διαφόρων μορφών της μονοπωλιακής ιδιοκτησίας συνθέτουν την υλική βάση του δημοκρατικού ελέγχου πάνω στην οικονομία, το κλειδί για τη λύση των ριζικών προβλημάτων της αντιμονοπωλιακής δημοκρατίας''

Ποιος υποστηριζει τα παραπανω; Oχι o Τροτσκι.Ποιος μιλαει για κρατικοποιησεις, ποιος εχει λερωμενη τη φωλια του;

υ.γ Τι ελεγε ο Τελμαν το '32 για τους σοσιαλδημοκρατες και τα εθνικοσοσιαλιστικα κομματα; Και τι ελεγε ο Πικ και ο Δημητρωφ, ξαφνικα μετα το 7ο συνεδριο της διεθνους για τα λαικα μετωπα και την αναγκη υπερασπισης καθε ιχνους δημοκρατιας; Αν θες στα θυμιζω οταν υπαρξει αφορμη.

Τ.Σ. είπε...

Αχρηστη (;) πληροφορια. Οι Χαιτας, Ευττυχιαδης αντιπροσωποι του κκε στο 6ο συνεδριο, δολοφονηηκαν απο το Σταλιν προφανως σα Μπουχαρινικοι. Ο Χαιτας ητανε και γ.γ. του κομματος.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Οπώς εγραψα και προσφατα, η αυτοδιαχείριση είναι κάτι που εφαρμοζόταν και εφαρμόζεται ακόμα στην Ελλάδα σε κλάδους με μικρή συγκεντρωση με την μόρφη οικογενειακών και ατομικών επιχειρήσεων και εκμεταλλεύσεων γης.

Τα αποτελεσματα τα έχουμε δει οποτε δε χρειάζονται αναλύσεις.

Όσο για τους μικροεπιχειρηματίες, και μονο η απαγόρευση χρήσης εργατικής δύναμης θα τους τσακίσει χωρίς την αναγκη για βια. Αυτό δε σημαινει οτι η εναντίωση τους στο σοσιαλισμό θα εξαλειφθεί όμως.

Ανώνυμος είπε...

Δε θα παραλείψω Τροτσκα να ψαξω ποιος ειπε αυτο το αποσπασμα που δειχνει... κατι. Ειπαμε λιγο επιπεδο, αλλα ξερω γενικως δεν μπορειτε σαν χωρος και σε θεωρητικο επιπεδο και απο τις προσωπικοτητες που βγαζετε. Καλα δεν εχεις πει και κατι χρησιμο απο τοτε που παρακολουθω το μπλογκ. Συνεχισε τα σχολιακια με τις δολοφονιες και τις προδοσιες που (δεν) εκαναν οι κομμουνιστες. Μονο γελιο προκαλεις πλεον και αναδεικνυεις τα αδιεξοδα των τροτσκιστων που για ολα φταινε αναλυσεις τις δεκαετιας του 30 μπροστα στο φασισμο που πρωτη φορα εμφανιστηκε ως μορφη διαχειρισης της αστικης εξουσιας τοτε. Αλλα ναι, η ΚΔ λυγισε, η 4η κρατησε τη σημαια ψηλα. Σωστα το ειχα ξεχασει.

Σταλινικός Φιλελεύθερος

zoot horn rollo είπε...

Σταλινολογία/πτωματολογία, πρωτότυπο. Και γόνιμο.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Άχρηστη πληροφορία: οι τροτσκιστές έστηναν δολοφονικά καρτέρια στο Χαϊτά, τον Ευτυχιάδη και τους συντρόφους του.
Χρήσιμη πληροφορία: οι επόμενες άχρηστες πληροφορίες θα πάνε κατευθείαν στον κάδο με τα ανεπιθύμητα.

Ανώνυμος είπε...

"Να τα πάρουμε όλα αλλά ΟΧΙ! την εξουσία!".
Οι "κοοπερατίβες" ο ΟΗΕ ,η Μοντραγκόν,Η Έβεργκρίν και άλλα ωραία...
http://olaeinedromos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_17.html

Θα ξεγελάσουμε του Καπιταλιστές και λάου – λάου χωρίς θα φέρουμε τον σοσιαλισμό στην πράξη.

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

Παλαιότερα είχαμε προλεταριάτο και δεν είχαμε αστική τάξη. Κονδύλης και λοιποί
Τώρα δεν έχουμε ούτε προλεταριάτο. Η ταξική πάλη προχώρησε τόσο πολύ που πήγαμε στον Κομμουνισμό με σως Κατρούγκαλου όταν στα κομμουνιστικά διαλλείματα έφτιαχνε Αστικά Συντάγματα σε πρώην Σοσιαλιστικές χώρες και δεν το καταλάβαμε. Ξεπεράσαμε τον Σοσιαλισμό ως αρχή του Κομμουνισμού και φτάσαμε στον Κομμουνισμό.

Να μάθουμε ιστορία όπως π.χ.να υποστηρίζουμε το SPD όταν πετσόκοβε τους Σπαρτακιστές της Λούξεμπουργκ στην Γερμανία, τον Πρωθυπουργό στην Γαλλία ειδικό στην αντιμετώπιση των απεργιών λίγο πριν έρθει ο Ρίμπερτοφ στο Παρίσι, και τον άλλο γαμάτο πρωθυπουργό σοσιαλδημοκράτη του Βελγίου, αντικαπιταλιστή και κατά των τραπεζών, που είπε «περάστε» στον Χίτλερ αφού πρώτα έκανε και ένα αγώνα για τα μάτια του κόσμου τριών - τεσσάρων - πέντε ημερών και μετέπειτα «τιμωρήθηκε» με μία θέση Γραμματέα στο ΝΑΤΟ.

Ποια στάδια προς τον Κομμουνισμό και άλλες μαλακίες; Στην πράξη τον κατάργησε ο Σύριζα.

Τον Κομμουνισμό μέσω Σύριζα δεν καταλάβαμε πως ήρθε γιατί μάλλον θα πέρασε «τραίνο» πάνω από το ΚΚΕ όπως προειδοποιούσε ο «σύντροφος» Ευρωβουλευτής του Σύριζα που ψήφισε την αντιεργατική Οδηγία της Σέρκας.
Μάλλον δεν καταλάβαμε πως ήρθε, όταν σχεδόν μαζικά οι τοπικές του Πασοκ, σχεδόν μαζικά 2011-2012,μετακόμιζαν κατά Σύριζα μεριά. Κάτι διψήφια ποσοστά του ΚΚΕ στις δημοσκοπήσεις τους προβλημάτιζαν και μιας και το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει μαζί τους, μεταλαμπάδεψαν τον σοσιαλισμό στην πράξη στον Σύριζα.
Σε άλλη πορεία, κάποια μικρομεσαία στελέχη της «Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης» όπως αυτοπροσδιορίζονταν το ΠΑΣΟΚ, πήγαιναν κατά χ.α, (π.χ. Αργολίδα) ή όπως δήλωναν στην Βουλή, χρόνια ήταν αυτοί και η οικογένειά τους ΑνδροΠαπανδρεϊκοι.

Μάλλον δεν καταλάβαμε πως ήρθε, όταν οι «σύντροφοι»του Πασοκ αφού ψήφισαν στην Βουλή το πρώτο μνημόνιο μαγεύτηκαν από τον Σύριζα. Μάλλον όταν ανέθεσε να τον εφαρμόσει στην Πράξη ο «εκ βαθους καρδίας ανήκουμε στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ» «σύντροφος» Αλέξης με συνοδοιπόρους τους Καμμένο, Κουίκ.

Ο «σύντροφος» Αλέξης θα ψηφίσει μόνος του το μνημόνιο 3+, ή 4 ή «συμφωνία», αφού η ΝΔ δεν συναινεί αν τα πάνω από το 3,5% αντισταθμιστικά ψίχουλα μπουν στο ίδιο άρθρο. Και ας φωνάζουν οι «σύντροφοι» Βιομήχανοι Εφοπλιστές ΜεγαλέΜποροι μέσω εφημερίδων τους και επιμελητηρίων τους για ευρύτερη συναίνεση και ΚΑΙ στην μορφή άλλα 2015. Στην ουσία συναίνεση υπάρχει αλλά ο Κουλης δεν είναι ούτε βλάκας ούτε τόσο πιέζεται για να το κάνει και στην μορφή. Και προχωρά και παραπέρα ζητώντας από τον Σύριζα την ψήφιση του ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ.

Η «Αυγή» ζητά να συνταχθούν με τον Σύριζα τα ΑνδρεοΠαπανδρεικά στελέχη του Κινήματος. Για ηλίθιους θα ψάχνει να ψηφίσουν μαζί το μνημόνιο 3+, ή 4 ή «συμφωνία» ή όπως αλλιώς το Βαπτίσουν.

Το ξαναγράφω, η παρουσία του Λαλιώτη στο Γεύμα της Φώφης σηματοδοτεί για μένα εξελίξεις στην κεντροαριστερά, όταν ο Σύριζα ξαναεπιστρέψει -όχι άμέσως ούτε στις επόμενες εκλογές- στα γνώριμα του «μπαίνει δεν μπαίνει» στη Βουλή. Η Φώφη μπορεί να ζητά ευρύτερη συναίνεση άλλα Λεβέντη αλλά μάλλον για μετά τα μέτρα και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ με συμμετοχή - ψήφιση της ΝΔ.

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

@Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Το σχόλιό μου μπηκε κατα λάθος σε αυτό το νήμα. Ήταν για άλλο, το
http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2017/03/blog-post_2.html

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot