Σήμερα η κε του μπλοκ παίρνει το κυριακάτικο ρεπό της, αντιγράφοντας κι αναδημοσιεύοντας από το τρέχον τεύχος της ΚΟΜΕΠ μια παρέμβαση στον προσυνεδριακό διάλογο, όπου θα μπορούσα να προσυπογράψω το βασικό πυρήνα του προβληματισμού που βάζει κι αρκετά επιμέρους σημεία του.
Καλή ανάγνωση (και τροφή για σκέψη-προβληματισμό) και μην παρατήσετε την ανάρτηση πριν το τέλος της, γιατί έχει κι ενδιαφέρον υστερόγραφο.
Ολόκληρο το κείμενο των Θέσεων -κύρια το 40 Κεφάλαιο- διαπερνάται, ορθώς, από μια έντονη ανησυχία σχετικά με: την ανάπτυξη του επιπέδου διαλεκτικής υλιστικής σκέψης, αύξηση της γνώμης των εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο, ιδεολογική εμβάθυνση, γνώση νομοτελειών καπιταλιστικής οικονομίας, συμπερασμάτων σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, (Θέσεις 40, 45)... προσπάθεια για περισσότερο διάβασμα (41), ανάδειξη του ειδικού ρόλου των κομματικών εντύπων (48)...
Γνώμη μου είναι, πως για να γίνουμε πιο ικανοί στα παραπάνω, οφείλουμε να ξαναδούμε με μεγάλη προσοχή ζητήματα έρευνας τα οποία έχουμε αμελήσει. Στην εποχή μας, που ο αντίπαλος χρησιμοποιεί πάσης φύσεως εργαλεία για τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, το Κόμμα επιβάλλεται να αναπτύξει τις δικές του αντιστάσεις. Αναγκαία είναι η επανίδρυση ενός ερευνητικού κέντρου το οποίο, όπως θα εξηγήσω παρακάτω, θα επιλύσει σωρεία αδυναμιών.
Διευκρινιστικά, το ΚΚΕ δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει ερευνητικό κέντρο, καθώς η στοχοθεσία του είναι διαφορετική, αλλά επικουρικά, είναι επιβεβλημένο από τις συνθήκες. Οι σκοποί του και τα βασικά προβλήματα που θα κληθεί να επιλύσει είναι τα παρακάτω:
Καταρχάς, θα μπορέσει να συνδράμει στην επεξεργασία, εκλαΐκευση και απόδοση στο Κομματικό δυναμικό ζητημάτων του Προγράμματος (π.χ. αντικειμενικές - υποκειμενικές συνθήκες ταξικής σύγκρουσης, σχέση εγχώριου και διεθνούς συσχετισμού ταξικής πάλης -Θέσεις 43).
Ακόμη, θα μπορέσει να αναλύσει ζητήματα πολιτικής οικονομίας. Σε αυτόν τον τομέα θεωρώ πως πραγματικά είμαστε πίσω από τις εξελίξεις. Την ίδια στιγμή που τα αστικά κέντρα λήψης αποφάσεων, Ινστιτούτα και Πανεπιστήμια δίνουν τεράστια σημασία -και άπλετα κονδύλια- με σκοπό την έρευνα για την αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών αλλά και την όσο γίνεται μεγαλύτερη συνδρομή της εργατικής τάξης στο ξεπέρασμα της κρίσης, το Κόμμα οφείλει να προβάλλει τη δική του προσέγγιση, ακολουθώντας τη μαρξιστική πολιτική οικονομία. Έχουμε άραγε προχωρήσει σε βασικές αναλύσεις σχετικά με το θεμελιώδη μαρξιστικό νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους; (Αγωνιώδης υπήρξε η προσπάθεια του Κόμματος σ' αυτό το ζήτημα από τη δεκαετία του '40 - βλ. Πληθωρισμός και μεροκάματα ΚΟΜΕΠ 1947 (8): 347-351, Η καπιταλιστική εκμετάλλευση στην Ελλάδα, Βαθμός και μορφές, 1987, ΣΕ).
Τέτοιες αναλύσεις, θα βοηθήσουν το ίδιο το Κόμμα να προβάλλει με πολύ μεγαλύτερη τεκμηρίωση τις προτάσεις του, τόσο το ίδιο όσο και στο κίνημα. Για παράδειγμα, πώς θα τεκμηριώσουμε τη δική μας πρόταση σχετικά με τον κατώτατο μισθό, το επίπεδο φορολογίας, το ασφαλιστικό σύστημα; Πώς υποστηρίζουμε πως το ποσοστό κερδοφορίας κλάδου της ελληνικής οικονομίας κατά την πρόσφατη οικονομική κρίση δεν μειώθηκε ("Ρ" 24/11/2016, 11-14);
Παράλληλα, θα στηρίζει κύρια το ταξικό εργατικό κίνημα. Όσοι από μας έχουν επισκεφτεί τουλάχιστον μια ευρωπαϊκή χώρα, γνωρίζουν πως όλα τα Κόμματα και συνδικάτα έχουν το δικό τους επιστημονικό φορέα. Και αφού αυτά τα ξεπουλητάρια κάνουν τέτοιες κινήσεις με σκοπό τον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση, επιτρέπεται εμείς να μη δείχνουμε το δικό μας δρόμο; Αλήθεια, γιατί δίνουμε το δικαίωμα σε φορείς όπως το ΙΝΕΓΣΕΕ να ερευνούν εργατικά ζητήματα χωρίς να θίγουν τον πυρήνα των προβλημάτων και τα ιερά και τα όσια της ΕΕ, χωρίς αντίλογο;
Συνάμα, αναγκαίο είναι να πυκνώσουμε έναν ήδη επιτυχημένο τρόπο δράσης: ημερίδες, συνέδρια κ.α. Για παράδειγμα, στις ερχόμενες αγροτικές κινητοποιήσεις, καλή ιδέα θα ήταν να διοργανώσουμε σειρά παρεμβάσεων για το φλέγον ζήτημα της ΚΑΠ. Θετική είναι η πείρα από αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο παρελθόν (βλ. Για την αγροτική νεολαία, υλικά του διήμερου Μάης '86-Τρίκαλα: Ενάντια στα μονοπώλια και στην ΕΟΚ... Οδηγητής, 1986. Θέσεις 82).
Επιπρόσθετα, αυτό το ινστιτούτο μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς, κατ' αρχάς για την χώρα μας, προσελκύοντας όχι μόνον τους μαρξιστές. Σίγουρα, πρέπει να γίνει το βήμα για συντρόφους που ασχολούνται με σειρά επιστημών (Ιστορία, Κοινωνιολογία, Φυσικές Επιστήμες) στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με τι άραγε καταγίνονται οι εκατοντάδες σ/φοι που κατακλύζουν τα ευρωπαϊκά ΜΠΣ;
Γνωρίζω πολύ καλά, πως δε βρισκόμαστε σε εποχές που ο συσχετισμός δύναμης ήταν διαφορετικός. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε καθηγητές πανεπιστημίου, καθώς η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει ταχθεί με τη μεριά του αντιπάλου, ή ινστιτούτα και καθηγητές από την ΕΣΣΔ. Υπάρχει όμως κάτι διαφορετικό. Μια νέα γενιά κομμουνιστών με λαμπρές σπουδές βρίσκεται στο προσκήνιο. Αναζητήσατε τα τελευταία τεύχη της Επιθεώρησης της Πολιτικής Οικονομίας (Review of Political Economy). Γιατί αυτό το δυναμικό δεν αξιοποιείται; Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτήν την κατάσταση; Όταν η τεχνολογία και η επιστήμη καλπάζουν, εμείς γιατί εμμένουμε σε άρθρα-αντιγραφή από αστικές οικονομικές εφημερίδες στον "Ρ" και απλοϊκές ερμηνείες στην ΚΟΜΕΠ; Ήδη από το μακρινό 1932, χρησιμοποιούσαμε διαγράμματα για την ευκρινή παρουσίαση των επιτυχιών των πεντάχρονων πλάνων της ΕΣΣΔ (βλ. Η νικηφόρα ανοικοδόμηση του Σοσιαλισμού. ΚΟΜΕΠ 1932 (2): 98-106). Σήμερα γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να παράγουμε αξιόλογα κείμενα;
Επιπλέον, με μια τέτοια δουλειά θα συνεχίσουμε τη μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και των αιτιών που οδήγησαν στις ανατροπές. Προσπάθειες όπως αυτή που παρουσιάζεται στο βιβλίο Συζήτηση για Θέματα Πολιτικής Οικονομίας... 2005. ΣΕ, οφείλουν να επανέλθουν στο προσκήνιο.
Παράλληλα, θα μεταφέρουμε τη συζήτηση πιο βαθιά τόσο στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (το οποίο επηρεάζεται από πάσης φύσεως μαρξίζοντες με επικίνδυνες απόψεις για σειρά ζητημάτων). Χαρακτηριστική φέρ' ειπείν είναι η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το MEGA για την επανέκδοση κειμένων του Μαρξ, διαστρεβλώνοντας πλήρως τα πραγματικά του νοήματα. Ζητήματα σχετικά με την έννοια της αξίας, το ρόλο του χρήματος, τις κρίσεις. Ακόμη, αυτή η δουλειά μπορεί και πρέπει να μεταδοθεί και σε επίπεδο Παγκόσμιων Ομοσπονδιών (ΠΣΟ κ.α.). Αδήριτη είναι η ανάγκη μελετών σχετικά με το παγκόσμιο ταξικό εργατικό κίνημα, την ίδια ώρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας (ILO) πασχίζει να αφοπλίσει την εργατική τάξη.
Θεωρώ, πως τα Τμήματα της ΚΕ που σχετίζονται με τα παραπάνω, εξ αρχής δυσκολεύονταν να παράξουν τέτοιου τύπου έργο. Προφανώς και δεν το θέτω αντιπαραθετικά, καθώς οι λειτουργίες τους διαφέρουν. Σίγουρα η από κοινού δράση τους θα είχε θετικά αποτελέσματα.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν απορρίπτω τις αξιόλογες προσπάθειες που γίνονται. Οι εκδόσεις π.χ. των Σεγκάλ, Κολοντάι, κινούνται σ' αυτή την κατεύθυνση. Όποιος βρέθηκε στο πρόσφατο συνέδριο του Παντείου για τον Εμφύλιο, μόνο θετικά λόγια έχει να πει για την συνολικότερη παρέμβασή μας εκεί. Ας πολλαπλασιάσουμε τέτοιες ενέργειες και τρόπο δράσης υπό την αιγίδα ενός ενιαίου φορέα. Να δυναμώσει η αυτοτελής ιδεολογική μας παρέμβαση, οι προσπάθειές μας για οικοδόμηση, η πορεία της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Υστερόγραφο:
Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου και ο Σύλλογος Δρομέων Κορυδαλλού Νίκαιας Κερατσινίου (Σ.ΔΡΟ.ΚΟ.ΝΙ.ΚΕΡ) διοργανώνουν από κοινού αγώνα Ανώμαλου δρόμου και δυναμικό περπάτημα 10.000 μ. καθώς και αγώνα 1.000 μ. για παιδιά. Αυτός ο 1ος Λαϊκός Αγώνας Δρόμου είναι αφιερωμένους στους αγώνες των μεταλλωρύχων του Λαυρίου, κι έχει ως σκοπό του να αναδείξει το μαζικό, λαϊκό αθλητισμό, την ανάγκη ελεύθερης πρόσβασης στην άθληση για όλους και το φυσικό κάλλος της Λαυρεωτικής (σμιλεμένο από τα χέρια των μεταλλωρύχων που άφησαν ανεξίτηλη την υπογραφή τους και το πέρασμά τους στο τοπίο). Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία χωρίς πολυεθνικές και χορηγούς να τη μολύνουν και να την καπελώνουν.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σε αυτόν το σύνδεσμο.
Καλή ανάγνωση (και τροφή για σκέψη-προβληματισμό) και μην παρατήσετε την ανάρτηση πριν το τέλος της, γιατί έχει κι ενδιαφέρον υστερόγραφο.
* * *
Ολόκληρο το κείμενο των Θέσεων -κύρια το 40 Κεφάλαιο- διαπερνάται, ορθώς, από μια έντονη ανησυχία σχετικά με: την ανάπτυξη του επιπέδου διαλεκτικής υλιστικής σκέψης, αύξηση της γνώμης των εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο, ιδεολογική εμβάθυνση, γνώση νομοτελειών καπιταλιστικής οικονομίας, συμπερασμάτων σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, (Θέσεις 40, 45)... προσπάθεια για περισσότερο διάβασμα (41), ανάδειξη του ειδικού ρόλου των κομματικών εντύπων (48)...
Γνώμη μου είναι, πως για να γίνουμε πιο ικανοί στα παραπάνω, οφείλουμε να ξαναδούμε με μεγάλη προσοχή ζητήματα έρευνας τα οποία έχουμε αμελήσει. Στην εποχή μας, που ο αντίπαλος χρησιμοποιεί πάσης φύσεως εργαλεία για τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, το Κόμμα επιβάλλεται να αναπτύξει τις δικές του αντιστάσεις. Αναγκαία είναι η επανίδρυση ενός ερευνητικού κέντρου το οποίο, όπως θα εξηγήσω παρακάτω, θα επιλύσει σωρεία αδυναμιών.
Διευκρινιστικά, το ΚΚΕ δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνει ερευνητικό κέντρο, καθώς η στοχοθεσία του είναι διαφορετική, αλλά επικουρικά, είναι επιβεβλημένο από τις συνθήκες. Οι σκοποί του και τα βασικά προβλήματα που θα κληθεί να επιλύσει είναι τα παρακάτω:
Καταρχάς, θα μπορέσει να συνδράμει στην επεξεργασία, εκλαΐκευση και απόδοση στο Κομματικό δυναμικό ζητημάτων του Προγράμματος (π.χ. αντικειμενικές - υποκειμενικές συνθήκες ταξικής σύγκρουσης, σχέση εγχώριου και διεθνούς συσχετισμού ταξικής πάλης -Θέσεις 43).
Ακόμη, θα μπορέσει να αναλύσει ζητήματα πολιτικής οικονομίας. Σε αυτόν τον τομέα θεωρώ πως πραγματικά είμαστε πίσω από τις εξελίξεις. Την ίδια στιγμή που τα αστικά κέντρα λήψης αποφάσεων, Ινστιτούτα και Πανεπιστήμια δίνουν τεράστια σημασία -και άπλετα κονδύλια- με σκοπό την έρευνα για την αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών αλλά και την όσο γίνεται μεγαλύτερη συνδρομή της εργατικής τάξης στο ξεπέρασμα της κρίσης, το Κόμμα οφείλει να προβάλλει τη δική του προσέγγιση, ακολουθώντας τη μαρξιστική πολιτική οικονομία. Έχουμε άραγε προχωρήσει σε βασικές αναλύσεις σχετικά με το θεμελιώδη μαρξιστικό νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους; (Αγωνιώδης υπήρξε η προσπάθεια του Κόμματος σ' αυτό το ζήτημα από τη δεκαετία του '40 - βλ. Πληθωρισμός και μεροκάματα ΚΟΜΕΠ 1947 (8): 347-351, Η καπιταλιστική εκμετάλλευση στην Ελλάδα, Βαθμός και μορφές, 1987, ΣΕ).
Τέτοιες αναλύσεις, θα βοηθήσουν το ίδιο το Κόμμα να προβάλλει με πολύ μεγαλύτερη τεκμηρίωση τις προτάσεις του, τόσο το ίδιο όσο και στο κίνημα. Για παράδειγμα, πώς θα τεκμηριώσουμε τη δική μας πρόταση σχετικά με τον κατώτατο μισθό, το επίπεδο φορολογίας, το ασφαλιστικό σύστημα; Πώς υποστηρίζουμε πως το ποσοστό κερδοφορίας κλάδου της ελληνικής οικονομίας κατά την πρόσφατη οικονομική κρίση δεν μειώθηκε ("Ρ" 24/11/2016, 11-14);
Παράλληλα, θα στηρίζει κύρια το ταξικό εργατικό κίνημα. Όσοι από μας έχουν επισκεφτεί τουλάχιστον μια ευρωπαϊκή χώρα, γνωρίζουν πως όλα τα Κόμματα και συνδικάτα έχουν το δικό τους επιστημονικό φορέα. Και αφού αυτά τα ξεπουλητάρια κάνουν τέτοιες κινήσεις με σκοπό τον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση, επιτρέπεται εμείς να μη δείχνουμε το δικό μας δρόμο; Αλήθεια, γιατί δίνουμε το δικαίωμα σε φορείς όπως το ΙΝΕΓΣΕΕ να ερευνούν εργατικά ζητήματα χωρίς να θίγουν τον πυρήνα των προβλημάτων και τα ιερά και τα όσια της ΕΕ, χωρίς αντίλογο;
Συνάμα, αναγκαίο είναι να πυκνώσουμε έναν ήδη επιτυχημένο τρόπο δράσης: ημερίδες, συνέδρια κ.α. Για παράδειγμα, στις ερχόμενες αγροτικές κινητοποιήσεις, καλή ιδέα θα ήταν να διοργανώσουμε σειρά παρεμβάσεων για το φλέγον ζήτημα της ΚΑΠ. Θετική είναι η πείρα από αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο παρελθόν (βλ. Για την αγροτική νεολαία, υλικά του διήμερου Μάης '86-Τρίκαλα: Ενάντια στα μονοπώλια και στην ΕΟΚ... Οδηγητής, 1986. Θέσεις 82).
Επιπρόσθετα, αυτό το ινστιτούτο μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς, κατ' αρχάς για την χώρα μας, προσελκύοντας όχι μόνον τους μαρξιστές. Σίγουρα, πρέπει να γίνει το βήμα για συντρόφους που ασχολούνται με σειρά επιστημών (Ιστορία, Κοινωνιολογία, Φυσικές Επιστήμες) στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με τι άραγε καταγίνονται οι εκατοντάδες σ/φοι που κατακλύζουν τα ευρωπαϊκά ΜΠΣ;
Γνωρίζω πολύ καλά, πως δε βρισκόμαστε σε εποχές που ο συσχετισμός δύναμης ήταν διαφορετικός. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε καθηγητές πανεπιστημίου, καθώς η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει ταχθεί με τη μεριά του αντιπάλου, ή ινστιτούτα και καθηγητές από την ΕΣΣΔ. Υπάρχει όμως κάτι διαφορετικό. Μια νέα γενιά κομμουνιστών με λαμπρές σπουδές βρίσκεται στο προσκήνιο. Αναζητήσατε τα τελευταία τεύχη της Επιθεώρησης της Πολιτικής Οικονομίας (Review of Political Economy). Γιατί αυτό το δυναμικό δεν αξιοποιείται; Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτήν την κατάσταση; Όταν η τεχνολογία και η επιστήμη καλπάζουν, εμείς γιατί εμμένουμε σε άρθρα-αντιγραφή από αστικές οικονομικές εφημερίδες στον "Ρ" και απλοϊκές ερμηνείες στην ΚΟΜΕΠ; Ήδη από το μακρινό 1932, χρησιμοποιούσαμε διαγράμματα για την ευκρινή παρουσίαση των επιτυχιών των πεντάχρονων πλάνων της ΕΣΣΔ (βλ. Η νικηφόρα ανοικοδόμηση του Σοσιαλισμού. ΚΟΜΕΠ 1932 (2): 98-106). Σήμερα γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να παράγουμε αξιόλογα κείμενα;
Επιπλέον, με μια τέτοια δουλειά θα συνεχίσουμε τη μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και των αιτιών που οδήγησαν στις ανατροπές. Προσπάθειες όπως αυτή που παρουσιάζεται στο βιβλίο Συζήτηση για Θέματα Πολιτικής Οικονομίας... 2005. ΣΕ, οφείλουν να επανέλθουν στο προσκήνιο.
Παράλληλα, θα μεταφέρουμε τη συζήτηση πιο βαθιά τόσο στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (το οποίο επηρεάζεται από πάσης φύσεως μαρξίζοντες με επικίνδυνες απόψεις για σειρά ζητημάτων). Χαρακτηριστική φέρ' ειπείν είναι η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το MEGA για την επανέκδοση κειμένων του Μαρξ, διαστρεβλώνοντας πλήρως τα πραγματικά του νοήματα. Ζητήματα σχετικά με την έννοια της αξίας, το ρόλο του χρήματος, τις κρίσεις. Ακόμη, αυτή η δουλειά μπορεί και πρέπει να μεταδοθεί και σε επίπεδο Παγκόσμιων Ομοσπονδιών (ΠΣΟ κ.α.). Αδήριτη είναι η ανάγκη μελετών σχετικά με το παγκόσμιο ταξικό εργατικό κίνημα, την ίδια ώρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας (ILO) πασχίζει να αφοπλίσει την εργατική τάξη.
Θεωρώ, πως τα Τμήματα της ΚΕ που σχετίζονται με τα παραπάνω, εξ αρχής δυσκολεύονταν να παράξουν τέτοιου τύπου έργο. Προφανώς και δεν το θέτω αντιπαραθετικά, καθώς οι λειτουργίες τους διαφέρουν. Σίγουρα η από κοινού δράση τους θα είχε θετικά αποτελέσματα.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν απορρίπτω τις αξιόλογες προσπάθειες που γίνονται. Οι εκδόσεις π.χ. των Σεγκάλ, Κολοντάι, κινούνται σ' αυτή την κατεύθυνση. Όποιος βρέθηκε στο πρόσφατο συνέδριο του Παντείου για τον Εμφύλιο, μόνο θετικά λόγια έχει να πει για την συνολικότερη παρέμβασή μας εκεί. Ας πολλαπλασιάσουμε τέτοιες ενέργειες και τρόπο δράσης υπό την αιγίδα ενός ενιαίου φορέα. Να δυναμώσει η αυτοτελής ιδεολογική μας παρέμβαση, οι προσπάθειές μας για οικοδόμηση, η πορεία της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Αντώνης Κυπαρίσσης
ΚΟΒ Κρητικών - Κάτω Γαλάτσι
* * *
Υστερόγραφο:
Το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου και ο Σύλλογος Δρομέων Κορυδαλλού Νίκαιας Κερατσινίου (Σ.ΔΡΟ.ΚΟ.ΝΙ.ΚΕΡ) διοργανώνουν από κοινού αγώνα Ανώμαλου δρόμου και δυναμικό περπάτημα 10.000 μ. καθώς και αγώνα 1.000 μ. για παιδιά. Αυτός ο 1ος Λαϊκός Αγώνας Δρόμου είναι αφιερωμένους στους αγώνες των μεταλλωρύχων του Λαυρίου, κι έχει ως σκοπό του να αναδείξει το μαζικό, λαϊκό αθλητισμό, την ανάγκη ελεύθερης πρόσβασης στην άθληση για όλους και το φυσικό κάλλος της Λαυρεωτικής (σμιλεμένο από τα χέρια των μεταλλωρύχων που άφησαν ανεξίτηλη την υπογραφή τους και το πέρασμά τους στο τοπίο). Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία χωρίς πολυεθνικές και χορηγούς να τη μολύνουν και να την καπελώνουν.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σε αυτόν το σύνδεσμο.
14 σχόλια:
Πολύ καλή και ενδιαφέρουσα πρόταση! Πιστεύω ότι μπορεί, και πρέπει να υλοποιηθεί!
Ιβάν Τζόνι
Γονιμη κριτικη λεγεται.
Χαρακτηριστική φέρ' ειπείν είναι η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το MEGA για την επανέκδοση κειμένων του Μαρξ, διαστρεβλώνοντας[...]
Ξέρει κανείς κάτι γι'αυτό; Ελπίζω να μην κάνει ο συντάκτης τη γελοία σύγχιση που υποψιάζομαι!
Τα υπόλοιπα δε με καλύπτουν - εκτός από τη γενική ανησυχία. Βέβαια, το κόμμα του επιστημονικού σοσιαλισμού πρέπει να έχει επιστημονική μεθοδολογία, ουσιώδης μορφή της οποίας είναι η επιστημονική έρευνα. Παντού και πάντα, κανείς δε λέει το αντίθετο. Η αξία μιας σχετικής συμβολής είναι στη διατύπωση προτάσεων συγκεκριμένων, για τα γενικά και τα ειδικά. Κι εδώ νομίζω το περιεχόμενο είναι αμελητέο.
Αρκετά ενδιαφέρουσα παρέμβαση στο προσυνεδριακό διάλογο.
Ο.Χ.Ε.Π.
¨"Στην εποχή μας, που ο αντίπαλος χρησιμοποιεί πάσης φύσεως εργαλεία για τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, το Κόμμα επιβάλλεται να αναπτύξει τις δικές του αντιστάσεις. Αναγκαία είναι η επανίδρυση ενός ερευνητικού κέντρου το οποίο, όπως θα εξηγήσω παρακάτω, θα επιλύσει σωρεία αδυναμιών."
ΑΝΑΓΚΑΙΑ περισσοτερο απο ποτε
Ερωτήσεις για προβληματισμό
Δεν σπούδασαν αρκετά στελέχη του ΚΜΕ από Λεμονοσόφ μέχρι LSE;
Τότε και αυτοί δεν ήταν "νέα γενιά κομμουνιστών με λαμπρές σπουδές";
Τα στελέχη του ΚΜΕ που κατέληξαν;
Ποια θέση πήραν άλλοι μετά το 1991 και μέχρι και το 19ο;
Επιστημονικός οπορτουνισμός δεν υπήρξε μέσα στο ΚΚΕ;
Ποιο προσανατολισμό έχει η Επιθεώρηση της Πολιτικής Οικονομίας που έχει δυναμικό που δεν αξιοποιείται;
Αυτά που γράφονται στην συγκεκριμένη παρέμβαση για τον 20ο και ειδικά στο συγκεκριμένο σημείο δεν αποτελούν ικανή συνθήκη. Δεν απαντούν στο πως δεν θα επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα σε τόση μεγάλη κλίμακα που παραλίγο να διαλύσουν ή να μεταλλάξουν το ΚΚΕ μεταπολιτευτικά δύο φορές.
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot
Προσυπογράφω τα του με υπογραφή
Ο καμένος στο χυλό φυσά και το γιαουρτ
Τα τμήματα της ΚΕ είναι παραπάνω από αρκετα
"Δεν απαντούν στο πως δεν θα επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα σε τόση μεγάλη κλίμακα που παραλίγο να διαλύσουν ή να μεταλλάξουν το ΚΚΕ μεταπολιτευτικά δύο φορές."
Σε αυτό μας απαντά η ίδια η εικόνα του κκε σήμερα. Οι όροι της ιδεολογικής δουλειάς έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Οι "φωστήρες" δεν σουλατσάρουν ανενόχλητοι. Η ίδια η βάση εγκρίνει δοκίμια κλπ. Τα κακώς κείμενα των 80s σε θέματα στρατηγικής επίσης λείπουν. Το ίδιο και η ικανότητα να προβλέπει το κκε τις εξελίξεις συλλογικά (πράγμα που επηρέασε πολύ το θέμα στις ανατροπές). Είναι βέβαια άλλο θέμα να θέλεις να στήσεις κάτι και άλλο αν αντικειμενικά μπορείς.
Ο.Χ.Ε.Π.
@ Ο.Χ.Ε.Π.
Οπορτουνισμός ως επίδραση της αστικής τάξης υπάρχει και θα υπάρχει ακόμα και στην περίπτωση που έρθει η Λαϊκή Εξουσία. Το ζήτημα είναι να τον περιορίσουμε πάρα πολύ ασχέτως αν τώρα οι σημερινοί πολιτικοί του φορείς μετά το Δημοψήφισμα του 2015 έχουν υποστεί ήττα δεκαετίας.
Από ότι έχω διαβάσει τότε αρνιόντουσαν τον φραξιονισμό λίγο πριν τον κάνουν. Μετά τον έκαναν πρώτα οι «αριστεροί» που κατέληξε σε ρεύμα και μετά οι «δεξιοί» που ενσωματώθηκαν στον ΣΥΝ.
Αν δεν ήταν ο Χαρίλαος με την παρέμβαση στην Λάρισα ,πιθανόν ΓΓ να ήταν ο Δραγασάκης. Το Κόμμα είχε μπατάρει από τα δεξιά. Αν δεν ήταν οι Οικοδόμοι Σιδεράδες και λοιπή εργατική τάξη δεν θα άφηναν κουμπί στην Κομματική Περιουσία.
Αν δεν ήταν η περίοδος με Γενική Γραμματεία Αλέκας (την οποία επέκρινα ως ήπια και παρα-αναλυτική όταν έβγαινε στην τηλεόραση), στην καλύτερη το Κόμμα θα ήταν στο μπαίνω - δεν μπαίνω στην Βουλή στην χειρότερη θα είχε μεταλλαχθεί σε μία «Κριτική στήριξη» του Αριστερού Σοσιαλδημοκρατικού Καρνάβαλου που λέγεται Σύριζα.
Με συνέπεια την εκτόξευση του καθαρόαιμου φασισμού στο 15% + για πλάκα. «Κατανοητές» οι διαδικτυακές φωνές για «κλίκα Αλέκας». Άλλα μάλλον θα έχουν στο μυαλό τους.
Επειδή έγραψα για Επιστημονικό Οπορτουνισμό, τώρα δύο πρώην Στελέχη με διαφορετικές αλλά όχι αντίθετες πορείες λένε πως δεν πίστευαν στον υπαρκτό ή αφήνουν υπονοούμενα – μισόλογα πως δεν ήταν η προσωπική τους θέση αλλά η κομματική για τον Γιαρουζέλσκι κ.α.
Το όλο ζήτημα είναι το ανέβασμα της ιδεολογικής κατάρτισης κάθε μέλους, οπαδού και η εξειδίκευση της στον κάθε τομέα. Αυτό είναι το σημαντικό. Τα υπόλοιπα, έρχονται.
Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot
Η τοποθέτηση βάζει ένα σημαντικό ζήτημα που έχει συζητηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν σε σχόλια και αναρτήσεις στο σφυροδρέπανο και άλλα μπλοκς, καθώς φυσικά και σε καφενεία, τσιπουράδικα και όπου αλλού γίνονται τέτοιες συζητήσεις ψυχοθεραπείας. Αυτό είναι το γεγονός ότι η Μ-Λ θεωρία (συνολικά, όχι μόνο του ΚΚΕ) δυσκολευέται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις σε ένα σημαντικό αριθμό αντικειμένων. Η κατάσταση αυτή είναι φυσικά μία από τις πολλές συνέπειες της μεγάλης αντεπανάστασης.
Παρ'όλα αυτά, η βασική πρόταση που βάζει το κείμενο μου φαίνεται λάθος. Τι ακριβώς σημαίνει το να ιδρυθεί ένα ίδρυμα ερευνών προσκείμενο στο ΚΚΕ; Ο συντάκτης δίνει το παράδειγμα ανάλογων ιδρυμάτων που ανήκουν σε οππορτουνιστικούς πολιτικούς φορείς, συνδικάτα κλπ. Τέτοια κέντρα έχουν μόνιμο προσωπικό, εξωτερική χρηματοδότηση από ένα κάρο αστικά ευαγή ιδρύματα (βλέπε Open Society Institute κλπ) και υποστήριξη από κρατικούς φορείς, ΕΕ κλπ. Έχει το ΚΚΕ τέτοιους πόρους, ώστε να μπορεί συγκρουστεί κατά μέτωπο με αυτού του τύπου την επιστημονική παραγωγή; Όχι σύντροφοι, δεν έχει. Εφόσον λοιπόν δεν έχει, τι θα ήταν ένα ΚΜΕ 2.0 πέρα από μια ταμπέλα για όλους τους επιστήμονες που είναι ιδεολογικά κοντά στο ΚΚΕ; Χρειάζεται αυτή η ταμπέλα; Εγώ δεν βλέπω γιατί.
Κατά τη γνώμη μου, η προσπάθεια ανοίγματος που κάνει το ΚΚΕ στους επιστήμονες είναι εξαιρετικά σημαντική. Στο στάδιο όμως που βρίσκεται αυτή η προσπάθεια δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πάρει άλλη μορφή από την ισχύουσα, δηλαδή τη συνεργασία κομμουνιστών επιστημόνων με τα αντίστοιχα τμήματα της ΚΕ. Πέραν αυτού, νομίζω το μόνο που θα μπορούσε να γίνει σε αυτή τη φάση είναι να δημιουργηθεί κάποια οργανωτική σχέση μεταξύ των κομμουνιστών επιστημόνων, στη βάση του γνωστικού αντικειμένου (ένα ιστορικό παράδειγμα θα ήταν το Communist Party Historians' Group του ΚΚΜΒ της δεκαετίας του '50). Είναι πολύ σημαντικό οι κομμουνιστές επιστήμονες να συντονίζουν την ερευνητική και διδακτική δραστηριότητά τους, ειδικά σε πεδία με μεγάλη ιδεολογική σημασία.
Ας το πάρουμε και με βάση την εμπειρία. Όταν υπήρχε και 'λειτουργούσε' το ΚΜΕ, ποιο ήταν το έργο του; Υπάρχει κάποιο ΚΜΕ έργο που είναι σημαντικότερο/πιο διαφωτιστικό από αυτά των Μαργαρίτη, Γκίκα κλπ;
Νομίζω, πως ο Αντ. Κυπ. θέτει ένα θέμα, που όλοι, έχουμε αντιληφθεί, και από αυτή την άποψη, με ξενίζουν λίγο οι απορριπτικές θέσεις. Τουλάχιστον, για μένα είναι "βάση για συζήτηση" χωρίς να υιοθετώ την λύση, που ενδεχόμενα νομίζουμε ότι προτείνει.
Φίλοι, είναι τεράστια τα κενά, κι αυτό φαίνεται στο πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Το ΚΚΕ ακόμη και σήμερα χάνει κόσμο δικό του γιατί απλά ο εχθρός έχει καλύτερα οργανωμένο τον προπαγανδιστικό του μηχανισμό, όπου βέβαια κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα τεράστια υλικά μέσα, που κάνουν τις φαιδρές απόψεις να φαίνονται αδιαμφησβήτητες. Εμείς τι έχουμε, αν όχι την δύναμη της λογικής που κουμπώνει με τις αντιφάσεις του συστήματος;
Θα συμφωνήσω, πως η εμπειρία από τα γυάλινα εργαστήρια παραγωγής σοφίας είναι αρνητική. Εχουν αποδειχτεί ευάλωτα στον εχθρό. Ο κομμουνιστής επιστήμονας πρέπει νάχει στο ένα χέρι το μολύβι και στο άλλο το τσαπί της δουλειάς η το όπλο. Καθόλου εύκολο αλλά αλλιώς δε βλέπω να γίνεται. (Με την ευκαιρία, εξαιρετική κίνηση η παρουσίαση του όπλου του Κομμουνιστή Διανοούμενου...).
Αλλά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την επιτακτική ανάγκη για την οργανωμένη και πλατειά ανάπτυξη της κουλτούρας μας.
Ας γίνουν πιο αυστηρά τα κριτήρια.
Κυρίως, ας στραφεί περισσότερο η έρευνα/τεκμηρίωση στις τρέχουσες ανάγκες της πολιτικής/ιδεολογικής πάλης, με γνώμονα την πλατειά διάδοσή της.
Ο αφισσοκολητής και ο διακινητής του "Ρ" δεν πρέπει να κρίνεται μόνο από το πόσες αφίσσες η πόσα φύλλα έσπρωξε. Αυτό δεν είναι καλό ...μάρκετινγκ!
Πρέπει να ξέρει καλά, νάχει χωνέψει, τι λένε τα έντυπα, που διακινεί, και αυτό κυρίως νάχει στο νού του. Αυτή είναι η "πραμάτεια", όχι το ...χαρτί.
Αλλα, πάνω απ' όλα, πρέπει να ανέβη το επίπεδο της "γενικής διάνοιας" του κόσμου του ΚΚΕ, να καταπολεμήσουμε τον πρακτικισμό και την αποϊδεολογικοποίηση. Το ανεβασμένο επίπεδο θα δώσει και φωτεινότερες κορφές.
Είναι λίγη, ανεπαρκής η αλήθεια, που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, σε σχέση με τις ανάγκες. Αλλά, έχω παρατηρήσει, πως ούτε κι αυτή δεν είναι κτήμα όλων μας. Πως περιμένουμε να πολεμήσουμε έτσι, με μπουκωμένα όπλα; Ας ξεκινήσουμε από αυτό.
Ανέβασμα της ιδεολογικής "θερμοκρασίας". Κίνητρα για σκέψη σε όλους.
Περισσότερο βάρος στην ιδεολογική ανύψωση του απλού μέλους και της επιρροής.
Και για να μην θεωρητικολογώ, κάτω στο Κερατσίνι και στα Καμίνια εργατόκοσμος, που πριν από έξι-οχτώ χρόνια έβλεπε θετικά το ΠΑΜΕ(*), σήμερα είναι εχθρικός γιατί πιστεύει ότι «το ΠΑΜΕ διώχνει τις δουλειές». Αυτό δεν είναι πια συνδικαλιστικό πρόβλημα, είναι ιδεολογικό, χρειάζεται σωστή διαφώτιση. Δεν θα μπορέσει να το λύσει ο Πουλικάκος, αν δεν του δοθεί βοήθεια. Εγώ τα λέω εκεί, που μιλάω, αλλά με ακούνε καχύποπτα, και ορθώς, γιατί ανήκω στην εργατική αριστοκρατία και είμαι διανοούμενος, δεν είμαι ο κατάλληλος διαφωτιστής. Αυτά, που τους λέω (κι αν είναι και σωστά…) πρέπει να τους τα λένε εργάτες, δικοί τους άνθρωποι, με τα δικά τους λόγια.
Προχτές, πήρανε το μπαταρισμένο καράβι από το λιμάνι και το σύρανε στην …Τουρκία για διάλυση! Αυτό, δεν έπρεπε να το αφήσουμε έτσι. Ηταν πρώτης τάξης ευκαιρία για ταξική-πολιτική προπαγάνδα, ξεβράκωμα της αστικής τάξης και των … «τουρκοφάγων» της χρυσής αυγής. Κάπως έτσι δένεται το οικονομικό με το πολιτικό.
---------------------------------
(*) Το μόνο θετικό είναι πως πια οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει τον συνδικαλισμό με το ΠΑΜΕ. Οι άλλοι έχουν ψοφήσει. Αλλά έχει συκοφαντηθεί ο συνδικαλισμός συνολικά και ολοκληρωτικά. Αυτό, πρέπει να ανατραπεί, και δεν θα ανατραπεί οικονομίστικα, αλλά πολιτικά και επαναστατικά. Δεν υπάρχουν πια άλλα περιθώρια για «λύσεις» εντός συστήματος.
Πουλικόγιαννης εννοείς.
Πρώτη φορά που συμφώνω με Σεχτάρ! Και με τον οικοδεσπότη συμφωνώ, αλλά αυτό είναι συχνότερο.
Είπα να το πω :)
Αζαν Προβοκατερ
Δημοσίευση σχολίου