Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Κάτι παραπάνω από μια ανατροπή

Η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική. Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, μάστορας και κάλφας, οι εργάτες ενάντια στους αστούς, οι αστοί ενάντια στους κρατιστές, όπως το 'χει ο καθένας τέλος πάντων στο μυαλό του. Η βία είναι η μαμή (μαία και όχι μητέρα) της ιστορίας.

Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι κάποιοι αγώνες που έληξαν άσο, δύο ή χι (όπως έχει πει ο φιλελές Πανούτσος). Αλλά βασικά ιστορία ήταν αυτό που είδαμε χτες (όσοι δεν άλλαξαν κανάλι και χτυπάνε τώρα το κεφάλι τους στον τοίχο) στο χορτάρι του Καμπ Νου. Κι η διαιτησία μπορεί το πολύ να είναι η μαμή της ποδοσφαιρικής ιστορίας και τέτοιων γεγονότων που τη σημαδεύουν, όχι η μητέρα τους, όχι η γενεσιουργός αιτία.

Βασικά ήταν ιστορία που ξεφεύγει από τις ανθρώπινες διαστάσεις, μπλέκοντας στα χωράφια της μυθολογίας. Η Μπάρτσα κατάφερε χτες να μεγαλώσει χτες το μύθο της, το μύθο της διοργάνωσης, του γηπέδου (που είχε φιλοξενήσει τον τελικό Μπάγερν-Γιουνάιτεντ, το 99'), του αθλήματος, ακόμα και το μύθο της ΟΥΕΦΑλόνα, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, όπως η χαρούμενη πτώση του Σουάρες στην περιοχή, στο 90'.


Ιστορία είναι όταν κάθε μέρα μετράει σα μήνας κι ένα επτάλεπτο όσο ένας ποδοσφαιρικός αγώνας (ο λεγόμενος συμπυκνωμένος ιστορικός χρόνος). Όταν τα ντεσιμπέλ των οπαδών υπερκαλύπτουν τους εκφωνητές, και οι εκφωνητές παραληρούν σαν οπαδοί εκτός ελέγχου. Όταν οι παίκτες γίνονται μια αγκαλιά με τον κόσμο κι αυτός μια στρατιά μικρών Τζίμι Τζαμπ που εισβάλλει στο γήπεδο, καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές και γίνονται όλοι μαζί ένα κουβάρι, αξεδιάλυτο σαν ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Όταν ο προπονητής αφιερώνει την πρόκριση σε όσους την πίστευαν εξ αρχής και γύρω του ένα σωρό δύσπιστοι Θωμάδες πανηγυρίζουν την Ανάσταση. Όταν ο Πικέ λέει ότι σε εννιά μήνες τα νοσοκομεία θα έχουν πολλή δουλειά, συνδέοντας τον ποδοσφαιρικό οργασμό με τους ερωτικούς, που θα ακολουθούσαν το ίδιο βράδυ. Όταν πανηγυρίζουν την ανατροπή, ακόμα και στα αποδυτήρια της Ντόρντμουντ, που έπαιζε την ίδια ώρα με την Μπενφίκα.

Όταν όλος ο πλανήτης σχολιάζει αυτό που είδε, για να το πιστέψει. Και ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα ανταλλάζουν κρύες στημένες ατάκες και νεοταξίτικο χιούμορ, επιπέδου Σούπερ Λιγκ, με αφορμή μια αποτυχημένη πρόβλεψη του Κυριάκου για την Παρί -που στην αρχή νόμιζα πως είναι τρολιά, αλλά η ζωή ξεπερνά πάντα τη φαντασία. Όπως λέει κι ο Ζαραλίκος, τους ένωσαν τα μνημόνια, τους χώρισαν όμως τα αθλητικά, δυστυχώς...

Υπό άλλες συνθήκες, ένας blaugrana μπορεί να ασχολούνταν με τους άλλους. Με την κατσίκα του γείτονα, τον προκλητικό Ντι Μαρία που εκτέθηκε, τα κομπλεξικά γραπτά που μένουν, τα πικρόχολα σχόλια για τις οδυνηρές τεσσάρες που τελειώνουν την Μπάρτσα και τις μεγάλες ομάδες της (από τη Μίλαν το 94', την Μπάγερν το 13' κοκ), τους αμπελοφιλόσοφους που (ξανα)μιλούσαν για τον κύκλο που έκλεισε, επειδή δεν έχουν ιδέα από διαλεκτικές σπείρες.

Μηδένα προ του τέλους-σσσςςς...
Αλλά όχι. Η εποχή που το blaugrana κοινό ζούσε και πέθαινε ως antimadridista, για δύο αγώνες το χρόνο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί κι αυτός είναι ο μόνος κύκλος που έκλεισε (μαζί με διάφορα ρηχά "antifa" κι αντινεοφιλελέ μέτωπα). Η Μπάρτσα έχει αλλάξει επίπεδο και μεγαλώσει τόσο πολύ, που αφήνει τους άλλους να ασχολούνται μαζί της, να αντιδρούν σπασμωδικά, να ετεροπροσδιορίζονται και να υποστηρίζουν τον κάθε αντίπαλο, γιατί ήταν με την Παρί από παιδιά, κι ύστερα έκλαιγαν σα μικρά παιδιά, όπως κι οι άλλοι δίπλα τους, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι έχουν δει και δεν το χωρούσε ο νους τους, για να το εκλογικεύσει.

Η Μπάρτσα, που είναι κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος, πέτυχε κάτι παραπάνω από μια ανατροπή. Βασικά πέτυχε -χωρίς να κάνει κάτι σπουδαίο- την κατάρρευση της Παρί, που θα έχει τουλάχιστον να θυμάται την ιστορική τεσσάρα στον πρώτο αγώνα και μια κλασική κινηματογραφική ατάκα: we 'll always have Paris.

Ο Λουίς Ενρίκε λέει πως το έκτο γκολ το βάζει μόνη της η κερκίδα. Στην πραγματικότητα το βάζουν τα φαντάσματα της Παρί και του... χεσμένου Έμερι, που έφυγε κλαίγοντας από το Καμπ Νου, αφού έκλεισε αδικαιολόγητα την ομάδα του πίσω, κι αποδείχτηκε ο πιο λιγόψυχος Βάσκος.

Πριν τον αγώνα, πολλοί λένε πως αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να το γυρίσει, αυτή είναι η Μπάρτσα. Αντικειμενικά έχουν άδικο, αλλά η πραγματικότητα τους δικαιώνει.
Η Μπάρτσα δεν έχει καυτή έδρα, αλλά χτες ήταν οικοδέσποινα στην κόλαση. Έχει αδιαμφισβήτητη ποιότητα που της δίνει πολλές νίκες, αλλά καθόλου σκληρό μέταλλο -σαν την Ατλέτικο του Τσόλο- ή παράδοση στις ανατροπές -όπως η Ρεάλ του Ράμος- για τις δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι καν στο καλύτερο φεγγάρι της, αλλά πετυχαίνει αυτό που δεν κατάφερε στα ντουζένια της.

Δεν έχει τη μαγεία του Μέσι, δεν έχει καταιγιστικό ρυθμό, τριάντα τελικές προς το τέρμα ή 80% κατοχή μπάλας, όπως σε άλλες θρυλικές εμφανίσεις της. Ανακτά όμως το τρομακτικό πρες (πίεση) του παρελθόντος, ενώ παίζει με τρεις στην άμυνα, και το Νεϊμάρ κατά συνθήκη αριστερό μπακ, να μεταμορφώνεται από γατάκι σε λιοντάρι που βρυχάται και να γίνεται ο άνθρωπος του αγώνα. Έτσι, φτάνει στην τελική ευθεία με σκασμένα πνευμόνια από την υπερπροσπάθεια και πετυχαίνει το θάμα ακριβώς τότε, με κατάθεση ψυχής (και τη λιγοψυχία της Παρί, που αλλάζει μόλις τέσσερις πάσες στα τελευταία δέκα λεπτά) και τους καλύτερους μέσους της (Ινιέστα, Ράκιτιτς) εκτός αγώνα. Με ήρωα κι από μηχανής θεό ένα δικό της παιδί, από τη Masia, που όταν τελειώσει την καριέρα του, όλοι θα τον θυμούνται κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) για αυτό το γκολ -όπως θυμούνται τον Μπελέτι κυρίως για το γκολ του στον τελικό του Παρισιού.

Η Μπάρτσα πέτυχε την ανατροπή του αιώνα, κυρίως απέναντι στον κακό της εαυτό, τη μεγαλύτερη ανατροπή της ιστορίας, μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ. Και στις δύο περιπτώσεις το φρούριο πέφτει (και) από μέσα, αλλά παίζει ρόλο η εξωτερική πίεση. Η βασική διαφορά είναι ότι η Σοβιετία νικήθηκε από τους εχθρούς της και δεν κατέρρευσε ακριβώς, τουλάχιστον όχι όπως η Παρί, που στο τέλος λιποθυμά και περιμένει το μοιραία, χωρίς να αντιδρά.

Το τέλος μπορεί να βρει την Μπάρτσα να καταρρέει υπό το βάρος των αντιφάσεών της, σα Σοβιετία. Αλλά we 'll always have -θα έχουμε για πάντα- Στάλινγκραντ, Camp Nou, Κάρντιφ ή τέλος πάντων, τις αναμνήσεις από βραδιές σαν τη χτεσινή, που γράφουν (ποδοσφαιρική) ιστορία. Και ας μην προωθούν το προτσές της ταξικής πάλης, που παραμένει ιστορικά αδικαίωτη...

36 σχόλια:

Cos είπε...

Έχω μια τελείως διαφορετική προσέγγιση του θέματος. Το χθεσινό ματς ήταν το κορύφωμα της βρωμιάς του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δεν χρειάζεται να αναλυθούν οι διαιτητικές αποφάσεις, είναι κραυγαλέο ότι διαμόρφωσαν 100% το τελικό αποτέλεσμα.
Φυσικά, κανείς ή σχεδόν κανείς στην "πολιτισμένη Ευρώπη" δεν ασχολείται με τις διαιτητικές αποφάσεις. Όλοι |(ομάδες, αθλητικογράφοι κλπ) από το στοίχημα ζουν, από το στοίχημα κερδίζουν δισεκατομμύρια.
Ένα ματς καθρέπτης της καπιταλιστικής σαπίλας.

Ανώνυμος είπε...

Όνειδος, τραυματικό βράδυ, φοβερός πονοκέφαλος που ακόμα δεν έχει φύγει (συνετέλεσε βέβαια και ο παράλληλος διασυρμός της Μπενφίκα), διαιτητικό χειρουργείο χωρίς αναισθητικό ναι, όταν όμως παίζεις τόσο χεσμένος όσο αυτή η παριζιάνικη (μπλιάχ) ομάδα με τη θλιβερή, πουπουλένια αύρα, πόσω μάλλον όταν προ ημερών έχεις πατήσει τον θλιβερό αντίπαλο με 4-0, τότε είσαι άξιος και της μοίρας σου και του χειρουργείου ακόμα. Καταραμένη μέρα, κορδώνονται παντού οι καταλανοί φανφαρόνοι και δε μπορούμε να μιλήσουμε.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Είμαι Μπάρτσα .
Το χθεσινό θύμιζε στην αρχή σε κάποιες φάσεις «χειρουργείο» χωρίς να δίνονται φάουλ κάθε φορά που η Παρί έβγαινε αρκετά από την περιοχή της και πλησίαζε την μεσαία γραμμή ενώ δίνονταν πολύ εύκολα στην Μπάρτσα.

Στο Β’Ημίχρονο. Ένα κλασσικό πέναλτι που δεν δόθηκε στο τετ-α τετ του Ντι Μαρία με τον Τεν Στεγκεν στο 3-1 με την επακόλουθη κόκκινη κάρτα στον αμυντικό, και ένα πέναλτι «μούφα» που δόθηκε στον Σοάρες στο 4-1 στο 91’.

Δεν λέω η Μπάρτσα έχει καλύτερες μονάδες, η Παρί έπαιξε επιφυλακτικά στο Α’Ημίχρονο αλλά η πρόκριση ήταν δική της.

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα να δεις που για τη μπαρτσελόνα η διαιτησία είναι μαμή, για τα πρωταθλήματα του ολυμπιακού είναι υπόδικη.

Αλλά ναι, αυτό το συναίσθημα της επερχόμενης καταστροφής όπου άμα χρειάζεται να φάμε χ γκολ για να βγούμε απλά θα φάμε χ γκολ και θα βγούμε, όσο δύσκολο κι αν είναι, το έχουμε ζήσει εμείς οι ολυμπιακοί σε ευρωπαϊκούς αγώνες (μάντσεστερ, άρσεναλ πιο πρόσφατα) και είναι το τίμημα της μικρής -ακόμα- φανέλας. Αν δεν το βαζε ο Ρομπέρτο, θα το βαζε ο διαιτητής, αν δεν το βαζε κι αυτός θα το βαζαν μόνοι τους οι παριζιάνοι να δώσουν τέρμα στον πανικό τους.

ΓΜ

modesto είπε...

θα φυγω λιγοαπο το πολιτικο για να ασχοληθω με το αθλητικο, αλλα νομιζω οτι βλεπαμε διαφορετικο παιχνιδι.
υπαρχει μια φαση στο 1-0 με τραβηγμα στον νειμαρ μεσα στην περιοχη στο πλαι, φαση που αν γινοτανε στο κεντρο θα το εδινε το φαουλ και ο ειμερι.
τα πεναλτι ηταν και τα 2, το αν ο σουαρες επεσε θεαμτικα δεν αναιρει την αγκωνια στο λαιμο. για το πρωτο δεν το συζηταω καν. το γεγονος οτι ο αλλος γλιστρισε και γκρεμισε τον νειμαρ δεν σημαινει οτι δεν ηταν φαουλ επειδη δεν το ηθελε. η προθεση δεν αναιρει την πραξη.......
το πεναλτι της παρι ηταν, οκ.
ομως απο την αρχη του αγωνα εχουμε τα συνεχη βρωμικα μαρκαρισματα της παρι απο πισω στην φαση ή εκτος αυτης και το γεγονος οτι μεχρι το 30φευγα αν θυμαμαι καλα, εξωφθαλμα φαουλ ακομα και για καρτα δεν δυνοντουσαν, με αποτελεσμα σπασιμο ρυθμου, νευρων κτλ κτλ.
οσο για τον διαιτητη, να θυμησω οτι την σωστη αποφαση για το πρωτο πεναλτι την εδωσε ο βοηθος της γραμμης, αυτος ειχε δωσει αουτ.
αν ο διαιτητης ηθελε να βοηθησει, απο το πρωτο λεπτο θα εσκαγε καρτες στα πρωτα μαρκαρισματα και δεν θα χρειαζονταν ο γεροινιεστα να τρεχει σαν παλαβος για να μαρκαρει στο κεντρο
αυτα

zoot horn rollo είπε...

Πάντα μου άρεσε η Μπαρτσελόνα, χωρίς να βάζω πολιτικό-ιδεολογικό λόγο. Θυμάμαι Ρομάριο,Στόιτσκοφ,ορίτζιναλ Ρονάλντο,Ριβάλντο και μπόλικους ακόμα που έπαιξαν σε αυτή την ομάδα. Τα τελευταία χρόνια έχει παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο συνολικά.
Αλλά και το σπρώξιμο της σφυρίχτρας δε λείπει. Το είδαμε κι εχτές. Κι όλοι παίρνουν σφυρίγματα όταν σφίγγουν οι κώλοι. Δεν είναι μόνο η Μπαρτσελόνα.
Γενικά, όπως και στα υπόλοιπα, κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια (με εισαγωγικά και χωρίς).
Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο έκπληξης εδώ και χρόνια. Σε μόνιμη βάση οι ίδιες ομάδες, με λίγες εξαιρέσεις, π.χ. τελικό τύπου Πόρτο-Μονακό (2004) θα κάνουμε χρόνια να δούμε κι αν.

Ανώνυμος είπε...

ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΟΡΙΑ Η ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ.

Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΚΙ ΟΧΙ ΟΠΑΔΩΝ ΩΣ Η ΝΕΑ ΡΕΑΛ.

ΠΟΙΟΣ ΦΡΑΝΚΟ ΠΟΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ; ΤΕΤΟΙΑ ΣΦΑΣΗ ΣΤΟ ΓΟΝΑΤΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΑΝΙΑΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΙΧΑΜΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΕΠΟΣ.

2 ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΠΕΝΑΛΤΥ ΤΟ ΕΝΑ ΠΙΟ ΒΡΩΜΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ. ΕΚΕΙΝΗ Η ΑΠΙΘΑΝΗ ΚΟΥΡΑΔΑ Ο ΣΟΥΑΡΕΖ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΤΟΝ ΕΠΝΙΞΕ ΚΙΟΛΑΣ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ.

ΚΑΘΑΡΟ ΠΕΝΑΛΤΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΡΙ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ. ΧΘΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΕΤΕΡΟΣ ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΡΕΑΛ.

ΜΑ ΠΟΙΑ ΡΕΑΛ;

ΑΝ ΤΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΗ ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ GALLACTICOS ΕΝΩ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΓΑΡΓΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥ Ν ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΡΕΑΛ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.

ΣΙΧΑΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ. ΕΙΧΑΝΕ ΣΦΑΞΕΙ ΠΑΙΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΣΕΛΣΙ ΑΛΑ ΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΥΠΑΡΚΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΑΙΜΑΤΟΛΥΛΙΣΜΑ.

ΚΑΙ Η ΚΩΛΟΦΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΑΓΓΙΞΕ ΑΛΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΚΑΘΩΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΕΙΣ Η ΠΑΡΙ ΕΧΑΣΕ ΤΟΥΛΑΣΙΣΤΟΝ 2 ΣΙΓΟΥΡΑ ΓΚΟΛ.

ΟΤΙ ΣΟΥΤ ΕΚΑΝΕ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΕΜΠΑΙΝΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΜΠΑΙΝΕ ΕΔΙΝΕ ΠΑΣΑ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ.

ΕΜΕΤΟΣ ΣΙΧΑΜΑ ΟΝΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑ ΑΠΛΑ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ.

ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΣ ΓΛΥΤΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΕΑΛ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ.

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει μην το ξεφτιλίσουμε. Το ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού συγκρίνουν την ομάδα τους με την Μπάρτσα μπορεί να παραπέμπει σε κάποιο ευσεβή πόθο ή σε μια παράλογη διάθεση να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Στην προκειμένη ο γαύρος ακριβώς επειδή δεν έχει τις μονάδες της Μπαρτσελόνα και έχει συνηθίσει να παίζει με ευνοϊκή διαιτησία θα χρειαζόταν 2 πέναλντυ, την psg με 10 παίκτες πριν το εκτός έδρας γκολ, 9 παίκτες από το 70' μην σου πω και κανενα λαινσμαν να βγάλει οφ σαϊντ το εκτός έδρας, γιατί δεν έχει άτομο να βάλει την γκολάρα του τσογλανιού που ακούει στο όνομα Νεϊμάρ.

Ο.Χ.Ε.Π.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Οταν είδα, τυχαία, το πέναλντι, που δόθηκε στον επιθετικό της Μπάρτσα (αντί για κίτρινη) αναφώνησα:
"Μαρινάκη, ό,τι και να λένε για σένα ο Αλαφούζος και ο "δίκης"*, είσαι ένα ...αγγελούδι!"
Ευτυχώς, που είχα δουλειά να κάνω, και δεν έχασα το χρόνο μου να παρακολουθώ....
--------------------
(*)Αυτός ο Θεσσαλονικιός, που εδώ και τριάντα χρόνια "δικάζει" συνεχώς τον Ολυμπιακό!
Α, ναί, ο Θωμαϊδης!

Ανώνυμος είπε...

αναντροπη, σκατα στους εθνικιστες της βαρκελωνης τιμη και δοξα στη μαδριτη που επεσε και τελευταια

ατλετικο

Ανώνυμος είπε...

Από μικρός ήμουν Ρεάλ,χωρίς να έχω καμία ιδιαίτερη αντιπάθεια για την Μπαρτσελόνα,απλά δεν την υποστήριζα.Φανατικός "αντι-Μπαρτσελονίστα" έγινα το 2009,μετά από τον αλήστου μνήμης ημιτελικό απέναντι στην -εξίσου εμετική με την Παρί- Τσέλσι. Μία ιστορία που επαναλήφθηκε και χθες.Η Μπαρτσελόνα μας έχει συνηθίσει στο να δέχεται σπρώξιμο για να προχωρήσει όσο το δυνατόν πιο μακριά στην Ευρώπη,αλλά το χθεσινό,μαζί με το ματς με την Τσέλσι,άγγιξε τα όρια του σκανδάλου.
Προσυπογράφω φυσικά το σχόλιο του Cos.Το παιχνίδι αυτό ήταν η απόλυτη προσωποποίηση της σαπίλας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου,στο οποίο παίζονται εκατομμύρια και στο οποίο παρακολουθούμε 22 αθλητές που,στον βωμό της δια βίου οικονομικής εξασφάλισης,δέχονται να δουλεύουν σαν σκλάβοι τα 20 πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους.
Θα ήθελα,όμως,να προσθέσω τα εξής:το χθεσινό παιχνίδι έδειξε πως πάντα το μεγάλο όνομα (η μεγαλύτερη και πιο κερδοφόρα εταιρία,δηλαδή) θα έχει την -θεμιτή ή αθέμιτη- στήριξη ΟΛΩΝ των εμπλεκομένων για να κερδίσει (ή και να καταστρέψει,για να το πάμε λίγο εξωποδοσφαιρικά) μία μικρότερη.Και μιλάμε για μία εταιρία που απλά είναι ΛΙΓΟ μικρότερη.Δεν ήταν ούτε η Μονακό,ούτε η Μπεσίκτας,ούτε η Ζενίτ.Ήταν η Παρί των Αράβων,η Παρί των μεταγραφών των 40 & 50 & 60 εκ.€,η Παρί που είναι η μεγαλύτερη εταιρία του κλάδου στην Γαλλία και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη.Ήταν η Παρί,όμως,που ακόμα έχει να κάνει πολλά ακόμα για να γίνει το Brand που είναι η Μπαρτσελόνα,χωρίς να πολυπιστεύω πως θα τα καταφέρει ποτέ.
Τέλος,ως φανατικός "Αντι-Μπαρτσελονίστα" που είμαι,θα ήθελα να κάνω μία προβοκατόρικη παρατήρηση για το κείμενό σου,Απολίθωμα.Μετά το χθεσινό ματς,δεν μου ήρθαν στο μυαλό ατάκες για το ιστορικό προτσές,ούτε για την ΕΣΣΔ.Η μόνη ατάκα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το:"Θα γυρίσουμε και η γη θα τρέμει".Γιατί όπως γύρισε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη το "τέρας" με την αρωγή των διάφορων "δημοκρατών" και το "τέλος της ιστορίας" τους,έτσι γύρισε χθες κι η Μπαρτσελόνα από την ανυπαρξία,με την αρωγή της διαιτησίας.

Conolly

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως να πω την αμαρτία μου γελάω με τα σχόλια που δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι οι κακοτοπιές του χθεσινού ματς είναι η επιτομή της σαπίλας του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Γιατί η αντίθεση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μετριέται και με βάση το πόσο γκαγκατσόπληκτος είσαι, κι αν δεν μασάς από τις γαργάρες των "πολιτισμένων" για τα σφυρίγματα του κορακιού, υπάρχει κι η υγιής διατησία φίλες και φίλοι (σαν την υγιή επιχειρηματικότητα κι αυτή) και την θέλουμε.

Αλλά είναι και τα οικονομικά κίνητρα γιατί είμεθα και μαρξισταί. Ξεκάθαρα είναι σκοπός της ουέφα* να προμοτάρει ξανά και ξανά τις ίδιες ομάδες και να αφήνει μπουκάλα τους αμερικάνους/ρώσους/άραβες μεγιστάνες που μπήκαν πρόσφατα στο παιχνίδι να ρίχνουν χρήματα δεξιά αριστερά χωρίς αντίκρυσμα. Εδώ τώρα τυχαίνει να είχαμε και δύο ομάδες-ξαδερφάκια από οικονομικής απόψεως, οπότε έγινε πιο εύκολα η δουλειά.

*Χαίρομαι που είναι τόσο διαδεδομένη η ατάκα για την ουεφαλόνα (πάει πακέτο με το disgrace του Ντρογκμπά). Είναι και μια ένδειξη για το ποιός έχει το κουμάντο από πλευράς ενημέρωσης παγκοσμίως εδώ, κι αφήνοντας έξω τους γκαγκάτσηδες. Τι κι αν έκανε παπάδες εκείνη την χρονιά η μπάρτσα, ας είναι, τουλάχιστον οι κόποι των δικοικούντων της gazprom απέδωσαν καρπούς λίγα χρόνια αργότερα, οπότε ας κάνει λίγη υπομονή κι ο άραβας της παρί, ή στην τελική ας πάει να αγοράσει την μπάρτσα, άλλο που δεν θέλουν (άντε να πατήσουν πόδι στο να βγει η διαφήμιση από την φανέλα).

Ijon Tichy

Unknown είπε...

Ποτέ δεν είχα συμπάθειες ή αντιπάθειες σε ξένους συλλόγους. Χθες είχαμε δύο μούφα πέναλτι υπέρ Μπαρτσελόνα, ένα που δεν δόθηκε στο Ντι Μαρία (το παραδέχτηκε και ο Μαστσεράνο). Τέτοια σφαγή δεν θυμάμαι σε άλλο ευρωπαϊκό αγώνα τέτοιου επιπέδου.
Ας αλλάξει η UEFA τους κανονισμούς ώστε να προκρίνεται πάντα η πιο εμπορική ομάδα και το σκορ των αγώνων να μην έχει καμία σημασία. Νομίζω θα ήταν πιο τίμιο.

Ανώνυμος είπε...

Θα επιμείνω ότι χωρίς να σημαίνει ότι η διαιτησία στο ματς πρέπει να μείνει ασχολίαστη, είναι τόσο τιποτένιο το παίξιμο της Παρι, που ότι συναισθήματα και να τρέφει κανείς για τους ακατονόμαστους, η ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια πρέπει να τον αναγκάζει να μη σταθεί εκεί. Η μέρα ανήκει στους φίλους της ομάδας της Καταλωνίας και δικαίως θα λάβει θέση στη μυθολογία τους. Ούτε οι παίκτες ούτε η διοίκηση ούτε οι φίλαθλοι της Παρί στάθηκαν εκεί. Και έπραξαν σωστά. δε μπορούμε να είμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως. Τηρουμένων των αναλογίων, είναι σα να μέναμε στο θρυλικό ματς της αργεντινής με την αγγλία, στο γκολ του Μαραντόνα που έπρεπε να μη μετρήσει και να ξεχνάγαμε τα υπόλοιπα. Η μέρα δυστυχώς ανήκει στους ακατονόμαστους και δικαίως θα λάβει θέση στη μυθολογία τους. Είναι από τις φορές εκείνες που παρά τις άδικες διαιτητικές αποφάσεις (η χάρη σε αυτές) το αποτέλεσμα κρίνεται ποδοσφαιρικά δίκαιο.
Κάτω τα χέρια από το μεγάλο Ουρουγουανό του καιρού μας κι ας ανήκει σε τόσο λάθος ομάδα.
ρα

Cos είπε...

@Ijon Tichy
Πολύ ειρωνεία. Το συμπέρασμα σου; Όλα καλά και ωραία; Είμαστε κακομοίρηδες και γκρινιάρηδες και δεν χαιρόμαστε το υπερθέαμα που μας προσφέρουν;
Αν πάντως αυτό που κατάλαβες είναι ότι "υπάρχει κι η υγιής διαιτησία φίλες και φίλοι (σαν την υγιή επιχειρηματικότητα κι αυτή) και την θέλουμε", σηκώνω τα χέρια ψηλά. Φαίνεται ότι σου αρέσει να τσακώνεσαι με φαντάσματα συριζαίων.

Ανώνυμος είπε...

"Χειρουργείο" = Ο διαιτητής δεν σφυρίζει ανάποδα στην προφανή φάση, αλλά σε πολλά μικρά αμφισβητίσιμα στα όρια του "σκληρού-αντιαθλητικού". Τα δίνει στη μία ομάδα αλλά δεν τα δίνει στην άλλη.
Η Παρί,με τους παίκτες που έχει πως δεν μπορούσε να κάνει ούτε μία αντεπίθεση σε 45 λεπτά σε μία ομάδα που κατέβηκε σχεδόν χωρίς άμυνα;

Τελικά δεν έφτανε μόνο το "χειρουργείο" του Α'Μέρους. Χρειάστηκαν τα "ανάποδα" σφυρίγματα. Στο πέναλτι-μαρς της Παρί πάνω στον Ντι-Μαρία με κόκκινη και στην πτώση "άλλα κασκασντέρ" του Σοάρες. Όσο για τον τελευταίο, ήταν από την αρχή προκλητικός, παρά ότι υποστηρίζω πως καλώς "απάντησε" στα καραγκιοζιλίκια του Ιταλού αμυντικού στο Παγκόσμιο του 2014.

Όλοι παίρνουν σφυρίγματα όταν σφίγγουν οι κώλοι αλλά ο μύθος του όποιου "ηθικού πλεονεκτήματος" της Μπάρτσα των 3 καμπαλέρος πήγε περίπατο. Καλά δεν θα σκάσουμε από στεναχώρια για τα συμφέροντα του Σεϊχη της Παρί. Καινούργιος στην ηγεσία αθλητικών ομάδων, θα "ξαναχώσει" κάποια εκατομμύρια σε μεταγραφές και Παμπλικ ρελέτιονσιπ και μάλλον κάτι θα πάρει στο μέλλον. Ειδικά τώρα που έχει και προφανές "πάτημα".

Άλλη μια φορά θα ξαναδούμε το καλοκαίρι τον καημό για το "υγιές ποδόσφαιρο" της "φανέλας με το 9"

Με υπογραφή για τo Sfyrodrepano.blogspot

Υ.Γ.Πως διασφαλίζεται μία επένδυση σε ένα άθλημα που οι εκπλήξεις είναι πιο εύκολες και πιο απρόβλεπτες από ό,τι π.χ.σε Μπάσκετ -Βόλευ;

kolokotronis είπε...

Λυσσάξατε με τους Ισπανούς και τους Γάλλους...

Παναχαϊκάρα, λέμε!

Επιστρέφουμε! (εάν ξεμπερδέψουμε με τον ΠΑΟ Βάρδας και την Ερμιονίδα...)

Ανώνυμος είπε...

Η ειρωνία μου Cos αφορά τις υπεργενικεύσεις για τις κακοτοπιές του σύγχρονου ποδοσφαίρου επειδή δεν σου άρεσε το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Ειρωνικό και μόνο το γεγονός ότι ασκείται κριτική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο από την πλευρά και μόνο του οπαδού, και ακόμη χειρότερα, αποκλειστικά και μόνο με κατσαπλιάδικα οπαδικά γκαγκατσοκριτήρια. Έγινε και "καθρέφτης της καπιταλιστικής σαπίλας" το ματς επειδή βούτηξε ο σούαρες, αλλά φταίω εγώ μετά.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Σύντροφε απολίθωμα την Τετάρτη πρέπει να ήσουν στην καλύτερη σου φάση. Και άξια νομίζω. Όσοι επικαλούνται τον διαιτητή - κατα την ''ταπεινή'' μου άποψη - δεν έχουν την κατάλληλη τριβή με το άθλημα. Όχι γιατί δεν ευνοήθηκε η Μπάρτσα, αλλά γιατί απαγορεύεται να πετυχαίνεις γκολ εκτός έδρας, να έχεις 4-0 σκορ υπέρ από τον προηγούμενο αγώνα και τελικά να αποκλείεσαι. Απλά απαγορεύεται. Και για ότι γίνεται ευθύνεσαι εσύ και κανένας άλλος. Πάντως έχεις δίκιο αν έπιασα σωστά το νόημα. Ο αγώνας της Τετάρτης θα μπορούσε να είναι και σεμινάριο ταξικού αγώνα. Οργάνωση, πίστη, τακτική και φυσικά ο παράγοντας του λαού που βάζει το γκολ στο 90'

Κομμουνιστής με δεξιότητες

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ενα ποδοσφαιρικο σχολιο προς αμπαλους και οχι μονο :

11 Μάρτη 2014.στον ΑΝΤ...Λιάνα Κανέλλη προς τον Άδωνη Γεωργιάδη...

"Όταν δεν έχεις επιχειρήματα ένα Στάλιν θυμάσαι ,πέφτεις ,κοιμάσαι , ξυπνάς
έναν Στάλιν έχεις στην πλάτη σου, στα σεντόνια σου, στα μαξιλάρια σου,
στα σκέλια σου ένα Στάλιν έχεις,,, Κλάνεις μαλλί , θα τον φοβάσαι όσο ζεις...."

Cos είπε...

Ljon Tichy, καθόλου με ενδιέφερε το αποτέλεσμα του αγώνα. Μου είναι εντελώς αδιάφορο το σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εντός και εκτός συνόρων. Χεσμένη έχω την Παρί και την κάθε Παρί, τον κάθε άραβα και την κάθε πολυεθνική που την πατρονάρει. Όλα κινούνται από το στοίχημα και γύρω από αυτό. Τον αγώνα τον είδα γιατί δεν είχα κάτι άλλο να κάνω. Βλέπω λοιπόν ένα ολοφάνερα στημένο παιχνίδι (κατά την γνώμη μου), εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο να αποθεώνουν τον νικητή, τις εταιρείες στοιχημάτων να πίνουν συνέχεια κρασί στην υγεία των κορόιδων και μερικά εκατομμύρια από το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών να ξεπλένονται!
Αυτά είναι "καθρέπτης της καπιταλιστικής σαπίλας", όχι το ότι "βούτηξε ο Ρόμποκοπ -Σούαρες". Υπεργενικεύσεις; Βεβαίως. Αν θεωρείς ότι δεν ισχύουν αυτά που αναφέρω ή ότι το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός έχουν ελάχιστη σημασία, διαφωνούμε.

Υ.Γ: Αυτά τα γκαγκατσοκριτήρια δεν τα ξέρω, τι είναι; Κάποια νέα μαρξιστική ορολογία;

Ανώνυμος είπε...

Δεν ισχύουν αυτά που αναφέρεις cos για τον αγώνα, τι να κάνουμε (ότι το έστησαν ας πούμε με το 3-1 ως το 86, και το τελευταίο γκολ να έρχεται με προβολή με κλειστά μάτια -- ούτε με γκαγκάτση αυτά). Κι επίσης όχι, δεν στηρίζεται όλο το οικοδόμημα του σύγχρονου ποδοσφαίρου στον τζόγο και στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος μέσω αυτού, αυτό είναι μια παιδιάστικη ανάλυση που έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Τέτοια αντίθεση στον σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό με βάση τέτοια "δεδομένα" να την βράσω.

Ijon Tichy

Cos είπε...

Ijon Tichy τα δικά μου δεδομένα βράστα. Δεν επηρεάζει το στοίχημα τα αποτελέσματα των αγώνων. Δεν στήνονται αγώνες. Δεν ξεπλένονται χρήματα μέσα από το στοίχημα. Η Μπάρτσα νίκησε καθαρά χωρίς τίποτα περίεργο. Όπως είπε και ο Ματσεράνο, έκανε μεν πέναλτι, αλλά αυτό δεν επηρέασε το αποτέλεσμα! Τα γκαγκατσοκριτήρια μου (τώρα που έψαξα και έμαθα τον Κο Γκαγκάτση) λοιπόν είναι για πέταμα.
Τα δικά σου, που είναι πιο ώριμα και πιο κοντά στην πραγματικότητα, ποια είναι; Όμορφος (αθλητικός) κόσμος, αγγελικά πλασμένος;

Ανώνυμος είπε...

Μάλιστα, εταιρίες με τζίρο εκατομμυρίων (από εμπορική δραστηριότητα τελείως άσχετη του στοιχήματος τα περισσότερα), περιμένουν να στήσουν κανα ματσάκι για να βγάλουν κανα φράγκο στην ζούλα, απαξιώνοντας έτσι και το κύριο προϊόν τους. Για το ματς τα'παμε, 100% διαιτησία, κι ας κάνουν μόκο οι "πολιτισμένοι" (συμπεριλαμβανομένων των παικτών της παρί), πού να βρεθεί ένας αλαφούζος, ένας κυρ-σάββας τέλος πάντων να πει τα πράγματα με τ'όνομά τους, έτσι γυρνάνε οι τεσσάρες;

Ο σύγχρονος επαγγελμτικός αθλητισμός είναι σάπιος για χίλιους δυο λόγους, οι περισσότεροι εκ των οποίων σχετίζονται με την καπιταλιστική σαπίλα γιατ πχ στο επαγγελματικό ποδόσφαιροί οι ομάδες αυτές δεν είναι τίποτε άλλο από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κλάδους (διασκέδασης, ένδυσης κτλ). Σε αυτούς τους λόγους ωστόσο δεν συμπεριλαμβάνονται τα αποτελέσματα των αγώνων που δεν σου αρέσουν με βάση τις συμπάθειες/αντιπάθειες που έχεις (τα οπαδικά σου κριτήρια δηλαδή), οπότε όποιες γενικεύσεις πηγάζουν από τα τελευταία είναι κυριολεκτικά για τα σκουπίδια. Κι αυτό το τελευταίο δεν σώζεται ούτε από τα σκιάχτρα που προσπαθείς να βάλεις απέναντί σου (πότε είπα για αγγελικά πλασμένο αθλητικό κόσμο; νταξ, θα μου πεις την είχες έτοιμη την παπάτζα, πόσο να την κρατήσεις...) ούτε από τις υπόλοιπες αστειότητες (ότι ας πούμε είσαι υπεράνω και δεν ασχολείσαι, και το ματς από βαρεμάρα το'δες -- βαρεμάρα που επεκτάθηκε και στο μετέπειτα ρεπορτάζ με τις δηλώσεις μαστσεράνο -- λες κι είναι κάτι κακό το να παρακολουθεί κάποιος μπάλλα).

Ijon Tichy

Cos είπε...

Δεν απαντάς στις παπάτζες μου. Δηλαδή δεν στήνονται αγώνες; Αν, λέω αν, στήνονται αγώνες ο προχθεσινός δεν έμοιαζε με τέτοιον ή τα οπαδικά σου κριτήρια δεν σε αφήνουν να το δεις;
Ποδόσφαιρο παρακολουθούσα κάποτε. Εδώ και πολλά χρόνια, ναι, βλέπω μόνο όταν δεν έχω κάτι άλλο να κάνω.
Τέλος πάντων, ξεφύγαμε και έχεις γίνει ιδιαίτερα προσβλητικός και εριστικός.

Ανώνυμος είπε...

Α τώρα μιλάμε γενικώς και αορίστως για το αν στήνονται αγώνες. Όχι αν γίνονται τέτοια πράγματα σε αυτό το επίπεδο και με συλλόγους τέτοιων οικονομικών μεγεθών. Αλλά φυσικά δεν απάντησα σε τίποτα (άλλη αγαπημένη προκάτ ατάκα μετά από αυτήν για τον αγγελικά πλασμένο αθλητικό κόσμο), μόνος μου τα γράφω μόνος μου τα διαβάζω καθώς φαίνεται, αφού είσαι ανίκανος να κάνεις συζήτηση επί όσων συγκεκριμένων λες και στα οποία απάντησα ένα-ένα, άστο να πάει στο διάολο τότε.

Ijon Tichy

Cos είπε...

Να που τελικά συμφωνήσαμε σε κάτι, στο άστο να πάει στο διάολο.

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα "διαγώνια" το κείμενο. Περίμενα να γράψεις κάτι. Δεν με απογοήτευσες.

Με το περιεχόμενο όμως...
Τι ακριβώς εξυψώνεις ρε Μπιλ; Είδαμε ένα τερατούργημα, έναν από τους πιο κραυγαλέα και αντιαισθητικά στημένους διπλούς αγώνες που έχουν ποτέ παιχτεί.

Και βρίσκεις λόγους να πανηγυρίζεις και να χαίρεσαι;

σαπορ τουτουρκι

Ανώνυμος είπε...

Σόρι κιόλας αλλά οι εταιρίες δε θα βγάλουν "κανά τάλαρο παραπάνω στη ζούλα" από ένα στημένο παιχνίδι, π.χ. δεν είναι το ίδιο ένα Μπαρτσελόνα-Ντόρτμουντ με Παρί-Μπενφίκα από άποψη τηλεθέασης. Εκτός αν ξαφνικά τα κέρδη των αστών είναι αμελητέα σε αυτή την περίπτωση.
Και όσο γκαγκάτσικο είναι ότι το ματς ήταν 100% διαιτησία, άλλο τόσο είναι το 0% διαιτησία, ειδικά όταν αυτή επηρρέασε τουλάχιστον στο +/- 2 γκολ το ματς.

Σταλινικός Φιλελεύθερος

Ανώνυμος είπε...

Αχα, δηλαδή απαξιώνεται γενικά η διοργάνωση με τα στημένα για την αρπαχτή μιας χρονιάς. Θα το'στησαν και στο ντόρτμουντ φαντάζομαι. Δε πλοτ θίκενς που λεν και στα φάρσαλα.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Χώρια το ότι η συζήτηση εδώ δεν έχει να κάνει μόνο με τις δηλώσεις για το "100% διατησία" (πάλι δεν είπα πουθενά ότι ήταν 0% διαιτησία, αλλά ποιός κάθεται να διαβάζει τι λένε ακριβώς τα σχόλια εδώ μέσα για να το κάνεις κι εσύ θα μου πεις), αλλά κυρίως για τις υπεργενικεύσεις για το σύγχρονο ποδόσφαιρο με βάση την οπαδική γκαγκάτσικη νοοτροπία που βλέπει κυρίως στήμενα, κοράκια κτλ, ένα εντελώς αλλού γι'αλλού φαινόμενο (που με αυστηρούς οικονομικούς συνοψίζεται στο να ασκείς κριτική σε ένα σύστημα όχι για την δομή του αυτή καθεαυτή, αλλά μόνο για συγκεκριμένα φαινόμενα διαφθοράς -- εδώ μάλιστα είναι ακόμη χειρότερη η κατάσταση αφού αυτό εμπλέκεται με τις προσωπικές συμπάθειες, με καταγγελίες με μηδενικά στοιχεία κτλ).

Ijon Tichy

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Η αρχική σκέψη ήταν να μη σχολιάσω τίποτα. Η κε του μπλοκ διαφωνεί πλατιά με την πλειοψηφία των σχολιαστών, υπό άλλες συνθήκες μπορεί να εκνευριζόταν με κάποια σχόλια, αλλά όταν είσαι ακόμα μεθυσμένος από μια μαγική στιγμή, δε σε αγγίζουν πολλά πράγματα (τουλάχιστον μέχρι το επόμενο παιχνίδι και τη -φυσιολογική κατά τη γνώμη μου- ήττα από την Ντέπορ).
Όσο περνούσαν οι μέρες, άρχισα να αναθεωρώ, επηρεασμένος κι από τη γενική, περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Έβλεπα διάφορα άρρωστα δείγματα, που θα άξιζαν πρωτογενούς σχολιασμού κι όχι μια απλή απάντηση.
Και τώρα βρίσκομαι σε δίλημμα, αν πρέπει να επιμείνω στην αρχική σκέψη -που συνήθως είναι κι η σωστή- ή να γράψω ένα πιο συγκεντρωτικό κείμενο, που θα είναι ίσως το πιο ανόητο και άχρηστο στην ιστορία του μπλοκ, και θα έχει αυτόν ακριβώς τον τίτλο: ένα άχρηστο και ανόητο κείμενο.
Όχι πως αφορά -απαραίτητα- κάποιον αυτός ο εσωτερικός μονόλογος, απλώς είπα να τον μοιραστώ με τη βάση του μπλοκ.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω δεν ανταπάντησα σε συγκεκριμένο σχόλιο, αλλά συνολικά σε ένα-δύο αιχμές που με ενδιέφερε να σχολιάσω και δεν το βάζεις μόνο εσύ, όμως συνοψίζονται στα δικά σου επιχειρήματα. Αλλά, με την ίδια λογική θα μπορούσε κάποιος για σένα Ijon Tichy να πει ότι δεν αναφέρθηκε πουθενά το 100% διαιτησία για να το στήσεις απέναντί σου, καθώς κανείς δεν είναι αρκετά χαζός να πει ότι το ταλέντο και η ψυχολογία δεν είναι καθοριστικά στην αναμέτρηση.
Βέβαια, εσύ φαίνεται να ξιφουλκείς απέναντι σε ότι τάχα είπα εγώ ότι το έστησαν με την Ντόρτμουντ. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι από 2 ζευγάρια μπορεί να προκύψουν τελείως διαφορετικοί επόμενοι γύροι που θα κάνουν λιγότερο ή περισσότερο κόσμο να το παρακολουθήσει. Επομένως, τελείως διαφορετικός τζίρος για την ουέφα και τα λεφτά που φαντάζομαι τα μοιράζονται οι ιδιοκτήτες μεταξύ τους.
Επίσης, το ότι θα επηρεαστεί ένα παιχνίδι διαιτητικά δε σημαίνει ότι την επόμενη μέρα ο ποδοσφαιρικός κόσμος θα βγει αηδιασμένος και θα κάνει εμπάργκο στο τσου-λου για να μην το επιχειρούν οι ιδιοκτήτες/ουέφα. Αυτό φάνηκε και από το παιχνίδι αυτό. Κάποιοι βγήκαν ακόμα πιο εντυπωσιασμένοι από τη "μαγεία του αθλήματος", την ιστορία που γράφτηκε κλπ. Φίλαθλοι μπορεί να έγιναν οπαδοί. Δεν είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι θα σταματήσει μαζικά κόσμος να βλέπει, να αγοράζει κλπ. ειδικά αν σκεφτείς ότι η Μπάρτσα είναι η πιο εμπορική ομάδα που μάλιστα θα διεύρυνε τον κύκλο επιρροής της. Κάτι παρόμοιο γίνεται πχ στο ΝΒΑ με όλο και πιο χορογραφημένα από πριν αποτελέσματα, αλλά τα κέρδη αβγαταίνουν. Άκυρο, αλλά είπα να κάνω μία σύνδεση.
Επίσης, καταλαβαίνω ότι και από τις δύο μεριές κυριαρχεί ο μπαρτσελονισμός ή ο αντι-μπαρτσελονισμός αντίστοιχα. Αλλά, αν δεν ήταν η Μπάρτσα και ήταν κάποιος άλλος θα έβγαινες από τα ρούχα σου με προσβολές για να υπερασπίσεις π.χ. τη Ρεάλ. Ή αντίστοιχα αν γινότανε το ανάποδο δηλαδή να ανατρέψει η Παρί την Μπάρτσα θα μιλάγανε για χειρουργεία, κοράκια κλπ ή θα λέγανε καλά να πάθει; Άμα δε λυθεί αυτό γενικά δεν μπορείς να αναλύσεις αντικειμενικά μια τέτοια κατάσταση που εδώ δεν χοράνε οπαδικά.

Σταλινικός Φιλελεύθερος

Ανώνυμος είπε...

Το 100% διαιτησία αναφέρεται ήδη στο πρώτο σχόλιο του cos στον οποίον και πήγαιναν τα περισσότερα σχόλιά μου, δεν είναι κάτι που έβγαλα από το κεφάλι μου. Αφού λες να συμμετέχεις στην συζήτηση τότε καλύτερα είναι να την παρατηρείς λίγο πιο προσεκτικά γιατί και μου φόρτωσες πράγματα που δεν είπα, και τώρα λες ότι απαντάω σε σκιάχτρα.

Οι σκιές της διαφθοράς είναι πολύ σοβαρές για ένα τέτοιο προϊόν τώρα που υπάρχει και σχετική εμπειρία (το άλλοτε κραταιό ιταλικό πρωτάθλημα μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς πλέον αδυνατεί να ακολουθήσει τα υπόλοιπα κορυφαία της ευρώπης -- με την εξαίρεση της γιούβε που ήταν στο κέντρο όλου αυτού και πάρ'αυτά ήταν η μόνη ομάδα της ιταλίας που επανήλθε σε κορυφαίο επίπεδο). Επίσης δεν έχει σημασία μόνο να κρατάς στα ίδια υψηλά επίπεδα τους ήδη μεγάλους του χώρου, αλλά να αναδεικνύεις και καινούρια ονόματα για ευνόητους εμπορικούς λόγους (το καλύτερο παράδειγμα εδώ είναι η τσέλσι, που πριν 15 χρόνια δεν υπήρχε ουσιαστικά ως brand name). Το NBA που αναφέρεις είναι άριστο παράδειγμα για αυτές τις τακτικές, ολόκληρες ομάδες πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων (ποιός θυμάται τους άλλοτε ισχυρούς supersonics;) για να δημιουργηθούν καινούριες, ενώ τα κέρδη αυξάνονται διαρκώς (άλλο το μοντέλο τους βέβαια σε σχέση με το ποδόσφαιρο -- που ίσως ακολουθεί στο μέλλον βέβαια, ωστόσο είναι ενδεικτικό για κάποια πράγματα). Οπότε αυτές οι "προφανείς" εξηγήσεις για το τι γιατί μπορεί να στηθούν αγώνες μπάζουν από παντού κατ'εμέ.

Τέλος, ακριβώς τα ίδια θα έλεγα (παρεπιμπτόντως δεν προσέβαλα κανέναν, το να βγαίνει κάποιος να εκφράζει μια απίθανη αποψάρα και μετά να διαμαρτύρεται ότι τον προσβάλουν όσοι του επισημαίνουν το απίθανο της υπόθεσης, με ξεπερνάει) αν έπαιζε ο οποιοσδήποτε, και εκφράζονταν πάλι τέτοιες απόψεις, που βλέπουν παντού στησίματα, χειρουργεία κτλ, οι οποίες μάλιστα πασπαλίζονται με την "χρυσόσκονη" της δήθεν αντισυστημικότητας. Το θέμα της ανάδειξης της σαπίλας του σύγχρονου επαγγελματικού αθλητισμού είναι πολύ σοβαρό και αρκετά περίπλοκο για να αντιμετωπίζεται με τον κατσαπλιαδισμό της οπαδικής νοοτροπίας.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Απίθανο είναι για όποιον παρακολουθεί σοβαρά τα αθλητικά, να λέει πως δεν στήνονται οι αγώνες τέτοιου επιπέδου.

Έχουν στηθεί πολλοί αγώνες τσουλου και παγκοσμίου κυπέλλου.
Τελεία στο θέμα αν στήνονται.
Τελεία και παύλα.

σαπόρ τουτούρκι

Ανώνυμος είπε...

Με κάλυψε ο οικοδεσπότης σαπόρ για το θέμα με την καινούρια ανάρτηση (απλώς να πω ότι επειδή έγιναν τέτοια περιστατικά στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι μπορούν να γίνονται επ'άπειρον και σίγουρα όχι σήμερα σε τέτοιο επίπεδο και με τρόπο που να το καταλαβαίνουν και μικρά παιδιά -- πχ η υπόθεση του ντιναμό-παο με τις γούνες βγήκε στην φόρα λόγω εσωτερικών αποκαλύψεων και όχι κάποιας σφαγής -- καθώς δεν υπάρχει κανένας λόγος, το αντίθετο μάλιστα, όπως εξήγησα παραπάνω), όπου βλέπω ότι έχεις βγάλει ακόμη περισσότερα σενάρια του τύπου "τοι μασς κρυίββουν;". Άντε ξεκινήστε κι άλλο ένα petition, μην μας τρώνε την δόξα οι μαδριλένοι.

Ijon Tichy