Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Νόμπελ Ειρήνης

Στα καθ' ημάς, είναι αρκετά εύκολο να αποδείξει κανείς πόσο μεροληπτικά αποδίδονται τα βραβεία Νόμπελ της νορβηγικής Ακαδημίας και ποιες σκοπιμότητες υπηρετούν, με ένα παράδειγμα από την ποίηση. Ο Σεφέρης και ο Ελύτης, που είχαν πολιτική έγκριση ή το άτυπο πιστοποιητικό φρονημάτων και δε θεωρούνταν τόσο επικίνδυνοι για την αστική εξουσία, τιμήθηκαν αμφότεροι με το βραβείο. Αντίθετα, ο Βάρναλης κι ο Ρίτσος που ήταν κομμουνιστές, έμειναν με το βραβείο Λένιν και δε νομίζω να στενοχωρήθηκαν ιδιαίτερα για αυτό.

Εκεί που γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, χωρίς εξαιρέσεις και περιθώρια αμφιβολιών, είναι στην επιλογή των προσώπων ή οργανισμών που τιμώνται με το Νόμπελ Ειρήνης. Και δεν είναι μόνο -ή όχι κυρίως- η βράβευση του Λεό Μπουρζουά το 1920 (προέδρου της Κοινωνίας των Εθνών) κι η σημειολογία του ονόματός του που δίνουν το γενικό τόνο. Αλλά μια σειρά καθάρματα που "κοσμούν" τη σχετική λίστα, δίνοντας το πολιτικό στίγμα και το κριτήριο των επιλογών -στις οποίες δυσκολεύεται να βρει κανείς μερικές διαφοροποιήσεις, όπως ο Μαντέλα (από κοινού με τον Ντε Κλερκ βεβαίως, βεβαίως) κι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Καταρχάς βρίσκουμε πολλούς προέδρους των ΗΠΑ, από το Θίοντορ Ρούζβελτ (ούτε καν τον Φρανκλίνο της αντιφασιστικής συμμαχίας) και τον Ουίλσον (ως πρωτεργάτης της Κοινωνίας των Εθνών) μέχρι τον Ομπάμα, νομίζω όλοι τους όσο ήταν εν ενεργεία πρόεδροι και πολιτικοί, με εξαίρεση τον Κάρτερ.

Συναντάμε επίσης τον Τζ. Μάρσαλ για το σχέδιο Μάρσαλ (!) με τους τόσο αγαθούς, ειρηνευτικούς σκοπούς της ανοικοδόμησης, τον Αλ Γκορ για τις οικολογικές του ανησυχίες-μπίζνες και τον Χένρι Κίσινγκερ για την ειρήνη που έκλεισε στο Βιετνάμ, αφού πρώτα το ματοκύλισαν (ο Βιετναμέζος Θο το αρνήθηκε).

Θα ήταν άδικο και αναληθές όμως να πιστέψουμε πως οι πολιτικές σκοπιμότητες της Ακαδημίας δεν της επέτρεψαν να απονείμει το βραβείο σε προσωπικότητες με καταγωγή από σοσιαλιστικές χώρες. Η αρχή έγινε με τον (ελληνικής καταγωγής) αντιφρονούντα επιστήμονα Αντρέι Ζαχάροφ και την πάλη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για να ακολουθήσει το 83' ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα (ηγέτης της Αλληλεγγύης) ένα μόλις χρόνο μετά την επιβολή στρατιωτικού νόμου από το Γιαρουζέλσκι και το 90' ο σοβιετικός πρόεδρος Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Είτε γιατί θα ενέκρινε ή είχε ήδη εγκρίνει την αμερικάνικη επέμβαση στον Περσικό κόλπο, με την αιγίδα του ΟΗΕ, είτε γιατί πρωτοστατούσε στο "τιτάνιο έργο" της διάλυσης της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού μπλοκ, που έφτανε προς το τέλος του.

Φέτος το βραβείο Νόμπελ απονεμήθηκε στον πρόεδρο της Κολομβίας Χ.Μ. Σάντος, για τις ειρηνευτικές του προσπάθειες, τον τερματισμό του εμφυλίου και τη συμφωνία οριστικής κατάπαυσης του πυρός, που δεν εγκρίθηκε πάντως στο πρόσφατο συμβουλευτικό δημοψήφισμα. Πέρα από την όποια κριτική μπορεί να κάνουμε εμείς (από τη ζεστασιά και την ασφάλεια του πληκτρολογίου μας ασφαλώς) στο αντάρτικο των FARC για την παράδοση των όπλων, είναι εντυπωσιακό ότι το βραβείο δεν απονέμεται και σε αυτούς (από κοινού με την άλλη πλευρά της διαπραγμάτευσης). Κάτι που αποδεικνύει για πολλοστή φορά το αλάνθαστο ταξικό ένστικτο της νορβηγικής Ακαδημίας.

Υποψήφια για το φετινό βραβείο ήταν κι η συγκλονιστική γιαγιά από τη Λέσβο που έγινε άθελά της διάσημη με το φωτογραφικό στιγμιότυπο, όπου τάιζε με μπιμπερό ένα μωρό προσφύγων. Σήμερα δηλώνει σχεδόν ανακουφισμένη που δεν πήρε τελικά το βραβείο, γιατί δε θα άντεχε τη ζηλοφθονία από το περιβάλλον του χωριού, όπου (θα) έμπαινε το ερώτημα: γιατί αυτοί κι όχι εγώ/εμείς; Κι αυτό από μόνο του θα αρκούσε για να την καταστήσει άξια νικήτρια, γιατί όχι μόνο δεν επιδίωξε κάποια δημοσιότητα για την πράξη της, αλλά (σε αντίθεση με πολλούς συνυποψήφιούς της) τη θεωρεί περίπου ανεπιθύμητη.

Έτσι αυτό που μένει πίσω είναι η ημιανεπίσημη καμπάνια από χρήστες του διαδικτύου (αλλά κάπου εμπλέκονταν και τα κανάλια, αν δεν κάνω λάθος) για την υποστήριξη της ελληνικής υποψηφιότητας, που συγκέντρωνε τα πιο αντιφατικά (αλλά όχι πάντα αντιφασιστικά) χαρακτηριστικά. Φαντάσου πχ σφε αναγνώστη, το μέσο Ελληνάρα που ναι μεν θέλει να κερδίσει η χώρα του -έτσι γενικά κι αόριστα- ένα Νόμπελ, αλλά την ίδια στιγμή έκλεινε το σχολείο του, για να μην πάνε τα παιδιά των προσφύγων στις ίδιες τάξεις με τα δικά του και τα μολύνουν, χαλάσουν τον "πολιτισμό" μας και την "πανανθρώπινη" κουλτούρα μας που αποδεικνύει πως "πας Ελληνάρας" βάρβαρος.

Σκέψου επίσης πόσες αφορμές για Νόμπελ απανθρωπιάς δώσαμε τελευταία: Ωραιόκαστρο, Φιλιππιάδα, ακόμα και στην ίδια τη Λέσβο, που γενικά ξεφεύγει από τον κανόνα των τουριστοθρεμμένων νησιωτών, που δεν ανέχονται να τους χαλάνε τη βιτρίνα.
Καθάρματα, θα μου πεις. Γιατί όχι; Στην τελική αυτοί που παίρνουν τα Νόμπελ Ειρήνης, καλύτεροι είναι; Κι αν δεν είσαι καθίκι του κερατά, πού πας ξιπόλητος στα αγκάθια, να σε τιμήσουν;

Υπάρχει προφανώς κι η Ελλάδα που αντιστέκεται. Η γιαγιά από τη Λέσβο, οι μαθητές που χειροκρότησαν τα προσφυγάκια, καθώς προσέρχονταν στο σχολείο τους. Κι υπάρχουν κι αυτοί που επιχειρούν να κρύψουν πίσω από αυτά, ή πίσω από τη σκατοψυχιά της άλλης πλευράς, τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες στο προσφυγικό. Γιατί είναι εύκολο πχ να προβάλλεις και να χειροκροτάς τους πρόσφυγες μαθητές που πήγαν χτες στα σχολεία, για να μη συζητηθεί ποτέ σοβαρά τι γίνεται με τις τάξεις ένταξης, την ενισχυτική διδασκαλία για την εκμάθηση της ελληνικής και φυσικά το επιπλέον προσωπικό που θα απαιτούσαν αυτές οι διαδικασίες.

Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σχετικά με την ιστορία της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων θα ήθελα να σημειώσω πως κατέρρευσε το ιδεολόγημα ότι οι βορειοελλαδίτες είναι ανυχτόψυχοι και καλοί άνθρωποι. Είμαι από τη μεσσηνία και μπορώ να πω ότι η σκατοψυχιά των πελοποννήσιων όντως νόμιζα ότι δεν συγκρίνεται με τους βόρειους. Τώρα κατάλαβα ότι οκ οι νότιοι δεν είμαστε και οι καλύτεροι άνθρωποι, άλλα διάολε δεν κλείσαμε σχολεία για να μην μπουν τα προσφυγάκια ούτε κάψαμε καταυλισμούς ούτε πετάξαμε γουρουνοκεφαλές..

φάνης

Antonxxx είπε...

Οχι οτι οι Σουηδοι ειναι καλυτεροι, αλλα το βραβειο ειρηνης
απονεμει η Νορβηγηκη Ακαδημια.

Ανώνυμος είπε...

Στη Λέσβο ήταν μουφα το όλο θέμα. Ψάξε λιγο και θα το δεις. Δυο τρεις μαλακες ηταν και τα μάζεψαν κατευθείαν.
ΒΧ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σωστή η διόρθωση Anton, να είσαι καλά.

Ανώνυμους, κάτι τεχνικό -που δεν κατάλαβα ακριβώς- πήγε στραβά με το σχόλιό σου κι αφαιρέθηκε. Ούτως ή άλλως όμως, δε θυμάμαι να χωρίσαμε πολύ καλά την τελευταία φορά και δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να το ξαναπροσπαθήσουμε.

ΒΧ, για να το λες έτσι θα είναι, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο μέρος που να είναι εντελώς απαλλαγμένο από τους "ελληνόψυχους".
Κι αυτό ισχύει και για το σχόλιο του Φάνη. Στη Β. Ελλάδα υπάρχει ισχυρή ακροδεξιά -που την καταπίνει συνήθως αλλά όχι πάντα η επίσημη έκφραση της Δεξιάς. Αλλά εκεί ήταν και τα παιδιά που χειροκρότησαν τα προσφυγάκια, όταν έμπαιναν στο σχολείο τους.

Νίκος Σαραντάκος είπε...


Προφανώς το πιο απροκάλυπτα πολιτικό Νόμπελ είναι της Ειρήνης. Στη Λογοτεχνία, τουλάχιστον, είχε βραβευτεί και ο Σόλοχοφ (αλλά και ο Πάστερνακ, και ο Μίλος και άλλοι).

Αυτό με την ελληνική καταγωγή του Ζαχάροφ, χωρίς να είναι εντελώς αβάσιμο, είναι λίγο υπερβολικό. Ο πατέρας του ήταν Ρώσος. Η μητέρα του Ρωσίδα, αλλά είχε προπάππο τον Alexei Semenovich Sofiano, στρατιωτικό ελληνικής καταγωγής. Άμα το πάμε έτσι, και ο Πούσκιν ήταν αφρικανικής καταγωγής.

Ανώνυμος είπε...

Μια... δημιουργικη ασαφεια, ειναι οτι οι μεν προοδευτικοι πολιτες που δεχονται τους προσφυγες ανοιχτομυαλα αμελουν κινδυνους, οι δε φασιστοποιημενοι ρατσιστες πατουν πανω σε υπαρκτα προβληματα για να προβαλλουν την ατομικιστικη σκεψη τους ως... πατριωτισμο.

Ναι, τα προσφυγοπουλα μπορει να ειναι και αρρωστα. Θες και... υγειονομικος κινδυνος γιατι βρισκονται σε χωρους μαζικης προσελευσης; Να το πουμε κι ετσι.
Αυτο δεν δικαιολογει τους φασισταραδες και τις ατακες "εδω το κρατος δεν δινει για εμας" (σιωπηρη αποδοχη της καταστασης) "θα δωσει για τους ξενους;; " (οι ξενοι παιρνουν απο το κρατος, εμεις οχι --> αρα οι ξενοι φταινε που δεν εχουμε δικαιωματα).

Λοιπον, δυστυχως οι προσφυγες παιρνουν απο την ΕΕ και τις ΜΚΟ εξαθλιωση ισοδυναμη του πολεμου. Απο το κρατος παιρνουν εκμεταλλευση. Απο το κρατος παιρνουν τοσα δικαιωματα ισα με να διατηρουνται στην ζωη και να αναπαραγουν φτηνα χερια.

Οπως λοιπον εχω καναγραψει ειναι διπλος πυλωνας εκμεταλλευσης των προσφυγων:
1. Ως φθηνα εργατικα χερια, με το στησιμο των καταυλυσμων προκλητικα κοντα σε βιομηχανικες περιοχες ή σε αλλες που θα γινουν εργα.
2. Ως ιδελογικο καλυμμα του συστηματος. Υπαρχει ο μεγαλος κινδυνος εκει εξω ταχαμου, οι μουσουλμανοι που θα μας βιασουν, που μας γεμιζουν αρρωστιες και μας παιρνουν τις δουλειες. (Μανωλαδες, ελιες, σκαλωσιες, αρμεγμα κλπ)


σαπορ τουτουρκι

Ανώνυμος είπε...

Μια χαρά πολιτικό βάρος έχουν όλα αυτά τα βραβεία, και τα νόμπελ φυσικής, χημείας κτλ, και το fields για τους μαθηματικούς. Αυτό το βάρος ήταν ακόμη μεγαλύτερο όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ, και πάρα πολλές φορές οι βραβευθέντες από αυτές τις χώρες ήταν άτομα που δεν είχαν ευρεία αποδοχή στους ακαδημαϊκούς κύκλους εκεί ώστε να δημιουργούνται θέματα από το πουθενά.

Συγκεκριμένα για τον Πάστερνακ, δεν του δόθηκε το Νόμπελ επειδή ήταν όντως σπουδαίος συγγραφέας, αλλά για καθαρά πολιτικούς λόγους με όχημα τα όποια αντικομμουνιστικά συμπεράσματα μπορούσαν να βγουν (αν ήθελες να τα τραβήξεις από τα μαλλιά όπως έκαναν και κάνουν όλοι οι δυτικοί προπαγανδιστές σε όλες αυτές τις περιπτώσεις -- και την κλανιά ενός συγγραφέα ως δυσαρέσκεια για το "καθεστώς" την εκλάμβαναν) από το Δρ. Ζιβάγκο. Η ανάμιξη των MI6 και CIA στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι γνωστή και καταγεγραμμένη, κι ένα περιστατικό για το οποίο οι αστοί είναι εξόχως περήφανοι:

https://en.wikipedia.org/wiki/Boris_Pasternak#Nobel_Prize
https://www.theguardian.com/books/2014/apr/09/cia-published-doctor-zhivago-in-cold-war-declassified-documents-reveal
http://www.bbc.com/news/magazine-27942646

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

λίγο άσχετο με την ανάρτηση:
Σε ένα από τα σχόλια στο άρθρο της Guardian που παραθέτει ο Ijon Tichy αλίευσα ένα άρθρο που περιγράφει τους δεσμούς πολλών αμερικανών δημοσιογράφων και ΜΜΕ με την CIA εδώ:

http://www.carlbernstein.com/magazine_cia_and_media.php

ΑΧΠ

λαθραναγνώστης είπε...

Νόμπελ Ειρήνης τους, η οποία καταστρέφει ότι άφησε όρθιο ο πόλεμός τους!

Ανώνυμος είπε...

Με αφορμή το φετινό Νόμπελ ειρήνης πάντως, κι επειδή πήρα μόλις ενδοτουιτεροφλεβική δόση ατσαλιού (βαθύ κόκκινο -- ναι αυτό που το έκραζαν κάποιοι, που το θεωρούσαν βόθρο κτλ --, κορδάτος, φίλης -- ήρωας! --, οι πρόσφυγες περνάνε μούρλια και θέλουν να μείνουν εδώ για πάντα, κι ενημέρωση από ανταρσυα και λοιπούς καπελατζήδες για κινητοποιήσεις, κι όχι από τα βρωμερά εργατικά συνδικάτα που θέλουν σουβλάκι και μπύρα, αυτή είναι η φάση του τουίτερ και μπαγκώσμεια αιμπανάστασει να'ούμε), να πούμε ότι δεν είναι πράγματα αυτά που διαβάζουμε από τους χοντρούς καναπεδάκηδες του περισσού. Η σωστή μαργκξηζντηκύ ανάάάλλλειζη γίνεται με βάση το φαίνεσθαι των πολιτικών επιλογών του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (ναι και με πηγές από πυροβολημένους ρεπουμπλικάνους που θεωρούν ότι στους μεγάλους του μ-λ συγκαταλέγεται κι ο Ομπάμα). Πώς ο σωστός μαρξύστης γνωρίζει ότι οι κινήσεις του εγχώριου κεφαλαίου καθορίζονται από αυτά που λέει ο πρετεντέρης κάθε βράδυ και γράφει ο μανδραβέλης κάθε πρωί, έτσι να πούμε.

Τουλάχιστον αν δεν πάει καλά η συμφωνία, είναι παρήγορο το ότι οι αντάρτες των FARC μπορούν να υπολογίζουν στην έμπρακτη (πραγματικά έμπρακτη, όχι σαν αυτήν των χοντρών να πούμε, να θυμηθούμε τώρα τα του καλοκαιριού στην Γαλλία;) αλληλεγγύη των ατσάλινων που αμέσως θα πάρουν το τουφέκι τους να βρεθούν στα βουνά της Κολομβίας (αρκεί να έχει wifi και χώρο για καθρέφτες στο αεροπλάνο).

Ijon Tichy