Αλύγιστο ΠΑΣΟΚοχώρι

Υπάρχουν οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης κι ο "Αλύγιστος" του Κ. Κοτζιά -καμία σχέση συγγένειας, πόσο μάλλον πολιτική με τον υπουργό- που θα μείνει αθάνατος, σαν τη μνήμη του Ν. Πλουμπίδη, στον οποίο αναφέρεται.
Κι υπάρχουν κι αυτοί που τους καπηλεύονται, ενώ τον ήπιαν αλύγιστο, χωρίς ντροπή και τσίπα -μονάχα Τσίπρα.

Ναι, αλλά με την κοινωνία όρθια, σου λένε. Που την παίρνουν για ένα στα όρθια, με σαφείς επιρροές από Παπακαλιάτη, σαν την π... τη μάνα που τους γέννησε που θα έλεγε και ο Σαραμάγκου (γιατί ο Χριστόφορος δεν έχει φετίχ με το ευρώ, αλλά με τους τοίχους και τις μάνες, που τις κοινωνικοποιεί με αριστοφανική κοινοκτημοσύνη).

Ιδιωτικοποιήστε και τα ξερονήσια και τις φυλακές όπου "μείνατε" αλύγιστοι, θα μπορούσε να τους πει ο Σαραμάγκου σήμερα. Αλλά αφενός δεν υπάρχει κανείς λόγος να τους τα χαρίσουμε. Αφετέρου υπάρχει βάσιμος φόβος πως θα το κάνουν κι αυτό -ήδη υπάρχουν διάφορα σχέδια για τη Μακρόνησο και την... "αξιοποίησή" της, αυτή τη φορά με τουριστικές εγκαταστάσεις, αντί για "αναμορφωτήρια" και Παρθενώνες.

Ξαναζωντάνεψαν και τον Γοργοπόταμο, όπως είπε και ο -ντιπ- Καμμένος (θυελλώδικα χειροκροτήματα, ουρανομήκεις επιδοκιμασίες). Ο Γοργοπόταμος στον Αλαβάνο στέλνει περήφανο χαιρετισμό, ενώ βλέπει να "λουφάζουν έντρομοι ντόπιοι και ξένοι λύκοι" στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, που την υπερασπίζονται με πάθος, σα λυκόσκυλα του συστήματος (ο όρος "μαντρόσκυλα" είναι κατοχυρωμένος για/από τους χρυσαυγίτες).
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα -στον αδύναμο κρίκο της...

Γοργοπόταμος καλεί Αλαβάνο. Όβερ...

Ο κανονικός Ζέρβας βέβαια μες σε λίγα χρόνια είχε γίνει υπουργός κι εκτελούσε κομμουνιστές (από αυτούς που δε λύγισαν ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ούτε στις 17 ώρες διαπραγμάτευση). Αλλά ο σύγχρονος ακροδεξιός Ζέρβας είναι ακίνδυνος (;) και φαντασιώνεται πως παίζει στο TOP-GUN, αναχαιτίζοντας Τούρκους.

Ξεκίνησαν οι μάπες και ο εμφύλιος...

Κι αφού ο Μητσοτάκης το έχει τερματίσει και γελάει μόνος του με τα δικά του κρύα αστεία, από τότε που έπαψε να δανείζεται τα σκίτσα του (νεοφιλελέ) Αρκά, γιατί να μην πάει κι ο Κουτσούμπας μια φορά στη Βουλή, με ένα επίκαιρο σκίτσο του Ζάχαρη, σαν κι αυτό;

Θα 'ταν κι ένας μικρός φόρος τιμής στο συγγραφέα του Misterio Buffo και τους σατιρικούς διαλόγους που στήνουν κάθε φορά στη  βουλή οι πυλώνες του νέου δικομματισμού.

Κι αν σας μπερδεύει η ευλύγιστη, οσφυοκαμπτική τακτική του Σύριζα (διαβάστε και λίγο Λένιν βρε αστοιχείωτοι, ΝΕΠ, Μπρεστ-Λιτόφσκ, "Αριστερισμός"), ας μην παραγνωρίζουμε πως παραμένουν αλύγιστοι κι αταλάντευτοι στις δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού, όπως είπε ο Τσίπρας. Μην καρτεράτε να λυγίσουνε ούτε για μια στιγμή, μηδέ όσο στην κακοκαιρία λυγάει το κυπαρίσσι. Έχουνε την ΕΕ πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει.
Λυγάει η βλακεία σίδερα, πώς μας τρελαίνεις σήμερα. Λύγισε-εεε...

Τι δηλαδή; Δε λυγίσατε με το ανθρώπινο δράμα του Αλέξη, τον έρπη που έβγαλε από τη στενοχώρια του και τις 17 ολάκερες ώρες σκληρής (κι αλύγιστης) διαπραγμάτευσης; Μα τι άνθρωποι είστε εσείς; Πού είναι οι αριστερές σας ευαισθησίες;

Του Γιάννη Ιωάννου, που έχει έμπνευση με κάθε "Αλλαγή"...

Κι αν πριν από μερικές μέρες είχαν το Σπούτνικ (της νεολαίας Γκαγκάριν, που λέει και η Ρένα Δουρου-τι), τώρα συνεχίζουν δυνατά κι αριστερά, με φεστιβάλ μουσμουλιάς και παραισθησιογόνων, εκτοξεύοντας σε διαστημικά επίπεδα την πολιτική αλητεία.
Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος, ο ανατέλλων, του ΠΑΣΟΚ και τα σύγχρονα γενόσημά του.

Αλλά η Ρένα Δουρου-τι επιμένει: τώρα που ο Σύριζα έχει γίνει συμπλήρωμα (σχεδόν συνιστώσα) της ΝΔ, κι ένα καθαρά αστικό κόμμα, θα μπορούσαμε να πηγαίνουμε στα συνέδριά τους. Πού θα βρουν άλλωστε τόσες αφορμές για γέλιο μαζεμένες οι δικοί μας;

Και τι γίνεται με τον (άντε... παραιτήσου, σύντροφε) Κουβέλη; Πόσο αλύγιστες είναι οι δικές του κόκκινες γραμμές, για να χωρέσουν σε μια αλύγιστη κατακόκκινη γραμμή; Κάτι σαν (τηρουμένων των ροζ αναλογιών) Συνέδριο των Νικητών, όπου γύρισαν τα απολωλότα πρόβατα, εκτός από την "Αριστερή Αντιπολίτευση" του Λαφαζάνη-Τρότσκι.

Μεμέ (ή κάτι τέτοιο τες-πα) του Πάνου Ζάχαρη

Ομολογώ πως το αρχικό σχέδιο ήταν μια πολιτική κριτική στις θέσεις και το νέο, προτεινόμενο καταστατικό, αλλά αυτά ούτε τα μέλη δεν πρέπει να τα διάβασαν. Μόνο η ΚΟΜΕΠ επιμένει να τα παίρνει στα σοβαρά και να ασκεί πολιτική κριτική, επί της ουσίας. Η οποία όμως, σε κάθε αστικό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, δε βρίσκεται στα ντοκουμέντα, αλλά στο παρασκήνιο, τις δολιχοδρομίες για τα πόστα και τους συσχετισμούς, κοκ.

Το αμέσως επόμενο αρχικό σχέδιο (κι ας είναι αντίφαση εν τοις όροις, εδώ οι άλλοι θεωρούν εαυτούς κομμουνιστές κι αλύγιστους) ήταν μια πιο χαλαρή ματιά στο πολιτικό παρασκήνιο του συνεδρίου και σε διάφορα καλτ διαμαντάκια με μαρξιστική χρυσόσκονη: δηλώσεις, κορόνες, θέσεις, καταστατικό, τα πάντα. Αλλά βλέπεις τους αλύγιστους να προκαλούν και λυγίζεις αναπόφευκτα...

Ας κλείσουμε με μερικά ακόμα στιγμιότυπα του Συνεδρίου.

Από την πόλη έρχομαι...

Πάλι καλά που δεν έβαλε τους στίχους του Ρίτσου για τα παιδιά της ΚΝΕ (που έρχονται από πολύ μακριά).

Ο σύντροφος Τζουμάκας στο Συνέδριο, με το σοσιαλιστικό του όραμα.

Οι ωραίες αφίσες του Σύριζα, που δεν πάσχουν από προσωπολατρία, όπως κάτι σταλινικά απολιθώματα, αλλά συμπυκνώνουν την πολιτική ουσία του Συνεδρίου.

-Το face control στην είσοδο του σταδίου, που χρησιμοποιεί η λαοπρόβλητη κυβέρνηση:



-Το παράπονο της Πράσινης Οικολόγας, που δεν αναφέρεται ποτέ το κόμμα της στη συγκυβέρνηση Σ-ΑΝΕΛ ενώ συμμετέχει και αυτό στην κυβέρνηση.
-Το θερμό χειροκρότημα στον ακροδεξιό Ζέρβα (κι άλλη αντίφαση, αλλά δε βαριέσαι, αυτές κινούν την ιστορία) που έχει καταφέρει να χειροκροτηθεί από τους πάντες: από τους εθνικιστές μέχρι τους εξωκοινοβουλευτικούς, που έκαναν τους χειροκροτητές στην κεντρική συγκέντρωση του Ιουλίου, πριν από το δημοψήφισμα.

-Τις παρουσίες του ΑΚΕΛ και του HDP (με το οποίο κατεβαίνει το ΕΜΕΡ, που πλέον είναι κάτι σαν το αδελφό κόμμα του Ναρ).
Σκ... στο ΑΚΕΛ, είπαμε; Ε να πούμε τότε...
-Και το live blog του Newsit, όπου ο πρόεδρος του ΚΕΑ και γραμματέας του ΚΚΓ αναφέρθηκε ως... γγ του γαλλικού ΚΚΕ.
(Βλέπε στο 22.24. δεύτερη παράγραφος)
Πώς έλεγαν οι χρυσαυγίτες δικηγόροι εκείνο το αμίμητο για το ΚΚΕ Τουρκίας (στη δίκη της Χρυσής Αυγής); Κάπως έτσι...

Υπάρχουν και χειρότερα, μα θα στα πω αργότερα...