Όσα επέζησαν στη μνήμη - οδοιπορικό μιας ζωής

Το περιοδικό ΑΤΕΧΝΩΣ (atexnos.gr)

σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου

Όσα επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας ζωής,

του Χρήστου Ι. Νταβαντζή

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν:

Χρήστος Τσιντζιλώνης, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ)

Κώστας Μαραγκουδάκης, Πρόεδρος του Ιδρύματος Περίθαλψης Ηλικιωμένων «Το Σπίτι του Αγωνιστή»

Νίκος Πουρναράς, συνεκδότης του περιοδικού ΑΤΕΧΝΩΣ, επιμελητής του βιβλίου

Θα διαβαστούν αποσπάσματα από το βιβλίο. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο συγγραφέας.

Κυριακή 9 Οκτώβρη 2016, στις 18:00

Κινηματογράφος Αλκυονίς

NEW STAR art cinema

Ιουλιανού 42-46, πλατεία Βικτωρίας

Τηλ: 210 8220 008

Είσοδος ελεύθερη

Ακολουθούν μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Χρήστου Νταβαντζή.

-.-.-

Με την οπισθοχώρηση των ΕΔΕΣιτών ο Ζέρβας, που ήταν στο Βουργαρέλι, έφυγε κατευθυνόμενος προς την Πλάκα. Περνώντας απ' τη Χώσεψη, στη θέση Αμπέλια, εμείς που ήμασταν στο παρατηρητήριο τον είδαμε καβάλα στ' άλογο με την ακολουθία του. Ο Γιάννης Αγγέλης που ήταν μεγαλύτερος από εμάς λέει: "Πάμε στον Κεδράκη να στήσουμε ενέδρα, να τους καθαρίσουμε;" "Να πάμε!", λέμε όλοι μαζί με μια φωνή.

Τρέχουμε γρήγορα και φτάνουμε στη θέση Κεδράκης. Σχεδόν πενήντα μέτρα από εκεί που θα περνούσε ο Ζέρβας με τους δικούς του ήταν ένας λοφίσκος με μικρά δέντρα. Εκεί πιάνουμε θέσεις, μαζεύουμε γρήγορα πέτρες και φτιάχνουμε πρόχειρα προχώματα. Ο Γιάννης είχε ένα αυτόματο με δυο δεσμίδες, ο Μάνθος ένα μάουζερ γερμανικό "ταμ τουμ", εγώ είχα μια αραβίδα ιταλική και ο Λευτέρης ένα μαυροβούνικο πιστόλι και δυο χειροβομβίδες, μια ιταλική καπνογόνου και μια εγγλέζικη "μιλς". Κρυφτήκαμε και περιμέναμε να φτάσουν στο σημείο που είχαμε στήσει την ενέδρα. Το τουφεκίδι στα Λαύρα και τον Άγιο Κοσμά συνεχιζόταν. Λίγο προτού φτάσουν ο Ζέρβας με το επιτελείο του, λέει ξαφνικά ο Γιάννης:

-Ξέρετε, αυτό που πάμε να κάνουμε είναι παράνομο. Αύριο θα μας περάσουν από ανταρτοδικείο και θα μας κρεμάσουν στην πλατεί.
-Τι είναι αυτά που λες Γιάννη; του λέω.
-Πρέπει να έχουμε εντολή για να κάνουμε τέτοιες πράξεις. Δεν μπορούμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες.

Και έτσι ματαιώθηκε η ενέργειά μας. Παραμείναμε στη θέση μας. Μετά από λίγο πέρναγε ανυποψίαστος ο Ζέρβας από μπροστά μας κι εμείς τον βλέπαμε και βράζαμε από μίσος.

Ο Γιάννης Αγγελής αργότερα πέρασε στο ΔΣΕ. Όταν γύρισε από την Τασκένδη, το 1979 περίπου, συναντηθήκαμε στους Αγίους Αναργύρους Αττικής. Αφού χαιρετηθήκαμε η πρώτη του κουβέντα ήταν: "Χρήστο, αν σκοτώναμε τότε το Ζέρβα, ίσως το κίνημα να είχε κέρδος. Ας μας σκοτώνανε κι εμάς μετά". Ο Ζέρβας το 1947 έγινε Υπουργός Δημόσιας Τάξης και μάζεψε τους κομμουνιστές σε ξερονήσια και φυλακές.

-.-.-

Όταν ο Κορνήλιος Κλωναρίδης πήρε σύνταξη, συνέχισα στο ιατρείο με την κόρη του, Ηρώ Κλωναρίδη. Κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και ζήτησε ραντεβού με την κυρία Κλωναρίδη. Της έκλεισα ραντεβού για την επόμενη μέρα και ήρθε.

(...)

Τότε τη ρωτάει η κ. Κλωναρίδη:
-Είστε υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων;
-Ναι, θα με ψηφίσετε; της απάντησε με ερώτηση η κ. Μπακογιάννη, αλλά η γιατρός χαμογέλασε και δεν απάντησε. Τότε πήρα εγώ το λόγο.

-Κυρία Μπακογιάννη είστε μια κυρία καθώς πρέπει αλλά ανήκετε στην άρχουσα τάξη. Εγώ δε θα σας ψηφίσω. όταν γίνετε Δήμαρχος, δε θα έρθετε στο Νέο Κόσμο να δείτε τα χάλια της περιοχής μας, θα πάτε Κηφισιά, Φιλοθέη, Ψυχικό.

Γέλασε και μου έδωσε το χέρι της. Μου λέει: "Είσαι ειλικρινής". Της ευχηθήκαμε καλή επιτυχία και έφυγε.

-.-.-

Κάποια μέρα ο Γιάννης Παπανικολάου με ειδοποίησε να βρεθώ στις εννιά το βράδυ στα γραφεία, στον τρίτο όροφο. Όταν πήγα βρήκα αρκετούς μέσα στην αίθουσα, γύρω στα πενήντα άτομα. Ο Γιάννης Παπανικολάου ήταν ο εισηγητής. Το θέμα ήταν η κατάργηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ ή όχι. Η συζήτηση ήταν ταραχώδης, ιδιαίτερα με δυο-τρία στελέχη από τα Γιάννενα. Τράβηξε πάρα πολύ, μέχρι αργά τη νύχτα. Η πλειοψηφία ήταν υπέρ της κατάργησης. Φεύγοντας από εκεί ο Γιάννης κι εγώ δεν ήμασταν καθόλου ικανοποιημένοι με την απόφαση που πάρθηκε. Στη συνέχεια ξεκίνησαν στα συλλαλητήρια από Πανεπιστήμιο μέχρι Ομόνοια. Τα πράγματα δεν εξελίσσονταν ομαλά.

Γίνεται μια συνέλευση στα γραφεία της ΕΔΑ, στην Αριστείδου, στον τέταρτο όροφο και το θέμα ήταν τι γίνεται με την κατάσταση των συλλαλητηρίων, πού πάμε; Υπήρξαν δυο-τρεις εισηγητές και θυμάμαι ήταν και ο Ηλιού που παρακολουθούσε τη συνέλευση. Από τις εισηγήσεις και θέσεις ορισμένων στελεχών έβγαινε ότι καλλιεργούταν θέμα πραξικοπήματος και ότι θα πρέπει να αντιδράσουμε. Ο Ηλιού κάπνιζε ατάραχος το πούρο του σε μια γωνιά. Σηκώνεται, παίρνει το λόγο και λέει: "Τι είναι αυτά που λέτε συναγωνιστές; Δεν μπορούν να κάνουν πραξικόπημα". Του απάντησαν ότι η εφημερίδα Αθηναϊκή προμηνύει τέτοιες εξελίξεις. "Μην τα πιστεύετε. Αυτά είναι για να μας τρομοκρατήσουν", είπε. Συνεχίστηκε ο διάλογος μεταξύ των συαγωνιστών και στελεχώων και κατά τις έντεκα η ώρα διαλυθήκαμε. Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών εκδηλώθηκε στις 12 η ώρα της ίδιας μέρας.

-.-.-

Το 1977 ταξιδέψαμε για δεύτερη φορά σε χώρες του σοσιαλισμού. Εγώ και ο γιατρός Μπαλάφας με την οικογένειά του, με δυο αυτοκίνητα. Εκτός από τη Ρουμανία, πήγαμε στη Βουλγαρία και στην Ουγγαρία και φτάσαμε μέχρι τη Βουδαπέστη. Παρατηρούσαμε στις χώρες αυτές τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού. Άλλη ζωή ο κόσμος εκεί, άλλος πολιτισμός. Μας έκανε εντύπωση που τα βλέπαμε και τα σχολιάζαμε, γιατί πριν δούμε με τα μάτια μας είχαμε ορισμένες αμφιβολίες αν είναι τόσο καλά τα πράγματα εκεί. Η αντίδραση προπαγάνδιζε τα αντίθετα εδώ.

(...)

Στην επιστροφή περνώντας από τη Βουλγαρία περάσαμε από τη Βάρνα. Σε ένα τεράστιο και πεντακάθαρο πάρκο, βλέπουμε μια ομάδα από Έλληνες. Επικεφαλής φαινόταν μια γυναίκα πολύ ζωηρή. Μόλις μας αντίκρισε μας φωνάζει:

-Έλληνες είστε;
Ναι, Έλληνες, της λέμε.
-Είστε και εσείς τουρίστες, όπως εμείς;
-Βεβαίως.
-Να σας κάνω μια ερώτηση; Σε όλη την Ελλάδα μπορείς να βρεις ένα πάρκο σαν αυτό που βλέπουμε εδώ πέρα;
-Φυσικά και όχι! της λέμε. Εμείς ερχόμαστε από τη Βουδαπέστη και είδαμε και εκεί πολύ ωραία πράγματα. Όπως και στη Ρουμανία.
-Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς, εγώ είμαι Νεοδημοκράτισσα, όμως όταν θα γυρίσω στην Αθήνα θα τους βρίσω τους δικού μου, για να μην πω ότι θα τους φτύσω. Γύρισα όλη τη Βουλγαρία και έμεινα κατενθουσιασμένη από τα έργα της και αυτοί οι κύριοι στην Αθήνα μας λένε χοντρά ψέματα...