Εντάξει, είναι μια τρομερή ιδέα, τόσο πρωτότυπη, που δεν την έχει σκεφτεί κανείς άλλος: ένα ημερολόγιο, αφιερωμένο στο 17' του νου και της καρδιάς μας, του αιώνα των επαναστάσεων στον οποίο "ανήκομεν" -όπως έγραψε για τον εαυτό της η Έρη Ρίτσου- αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα γίνουμε οι δούλοι του 21ου αιώνα.
Στην πραγματικότητα, η ιδέα δεν είναι καθόλου πρωτότυπη, μέχρι κι η Αυγή κυκλοφόρησε τις προάλλες με ένα τέτοιο, οκτώ χρόνια μετά το ημερολόγιο που 'χε βγάλει για το Δεκέμβρη και τη... γενιά του Τσέρνομπιλ, που αντέχει στα χημικά. Θα μπορούσαμε να το πούμε δύο τετραετίες πριν, αφού έτσι μετράνε πια οι Συριζαίοι το χρόνο, με κυβερνητικές θητείες, αν και δε μοιάζει πολύ πιθανό να εξαντλήσουν τη δική τους τετραετία. Κι είναι κρίμα, γιατί θα μπορούσαν να γιορτάσουν το 18' πχ, ως κυβέρνηση, τα εκατό χρόνια από τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, που έχει γίνει καραμέλα στα χείλη τους ως δικαιολογία για τα δικά τους. Αλλά το πραγματικά πρωτότυπο θα ήταν να κάνουν πχ εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Οχτωβριανής, όπως είχαν κάνει δέκα χρόνια πριν για τα 90χρονα. Κι αν ήταν μια φορά προκλητικό τότε -σα να τιμάνε την επέτειο της Οχτωβριανής οι μενσεβίκοι- βάλτα κάτω να δεις πόσες φορές παραπάνω θα είναι τώρα.
Είναι τόσο "πρωτότυπη" λοιπόν η σύνδεση με το 17' που καταλήγει σχεδόν καταθλιπτική, σαν τυπική ευχή, που δε θα γίνει πράξη, όχι φέτος τουλάχιστον, με τέτοιους αρνητικούς συσχετισμούς. Αλλά δεν πρέπει να μας παίρνει από κάτω, γιατί το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή και τους κανονιοβολισμούς του Αβρόρα, που λίγα πράγματα τους προμήνυαν το 1914, στην αρχή του Α' Π.Π.
Κι αν εμείς προσμένουμε φέτος μια επανάληψη του 1917, όχι ως φάρσα ή τραγωδία, αλλά πιο πολύ για να παίρνουμε θάρρος και να συνεχίζουμε, φαντάσου στο τέλος της χρονιάς κάποιους υπονόμους του διαδικτύου να προσμένουν για το 18' την επανίδρυση του κόμματος, εκατό χρόνια μετά από το ιδρυτικό συνέδριο στον Πειραιά.
Θα μπορούσε επίσης να βγει εκ των υστέρων ένα ημερολόγιο για το 16' και τους διάσημους που άφησαν τα εγκόσμια κατά τη διάρκειά του, ένας (τουλάχιστον) κάθε μήνα. Αλλά αντί για αυτό, που είναι μακάβριο και χωρίς νόημα, ας δούμε τι θα μπορούσε να έχει ένα ημερολόγιο του 17', μήνα προς μήνα.
Είναι κρίμα που δεν υπάρχει κάποια φωτογραφία που να δείχνει το Βλαδίμηρο μαζί με τη Ρόζα. Αλλά ο Γενάρης είναι αφιερωμένος στη μνήμη τους, την επέτειο θανάτου του πρώτου και την επέτειο της δολοφονίας της δεύτερης από τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες, που πρόδωσαν την υπόθεση της εργατικής τάξης.
Ο κουτσοφλέβαρος θα μπορούσε να είναι αφιερωμένος στην πτώση του τσάρου (με το παλιό), αλλά αυτές τις μέρες συμπίπτουν, κατά σατανική σύμπτωση, διάφορα συνέδρια και διαδικασίες, που δεν πέρασαν στην ιστορία, για καλό λόγο. Από το 20ό Συνέδριο (του ΚΚΣΕ), την 7η Ολομέλεια του ΚΚΕ που διαγράφει το Ζαχαριάδη, το πρώτο συνέδριο της Περεστρόικα (που έγινε επίτηδες στα 30 χρόνια από το 20ό Συνέδριο, για να τονίσει την ιστορική συνέχεια) και το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 91'. Όπου γιορτάζουμε όμως το ιστορικό 57-53 της Αλέκας ενάντια στο Δραγασάκη.
Ο σύντροφος με το μουστάκι. Δε χρειάζονται περσότερα.
Είναι οι θέσεις του Απρίλη. Το συνέδριο του Απρίλη. Το Τσέρνομπιλ κι η γενιά του. Η φύση ξυπνάει, ο κόσμος όχι, αλλά η γη θα γίνει πράσινη από το χορτάρι κι αμέσως μετά κόκκινη είτε από ζωή είτε από θάνατο.
Ο κόκκινος Μάης, η Πρωτομαγιά, τα γενέθλια του Μαρξ, μα πάνω από όλα η αντιφασιστική νίκη των λαών και η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, να στοιχειώνει τη συλλογική, ιστορική μνήμη της αστικής τάξης.
Θα μπορούσε να είναι πολλά, όπως τα γενέθλια του Τσε. Αλλά βασικά είναι τα 30 χρόνια από το Τιρινίνι και τις δηλώσεις του Γκομέλσκι για τη Μαυριτανία. Έπος, από κάθε άποψη. Ακόμα και της μασκότ που στοιχειώνει τις παιδικές μου μνήμες.
Ο Ιούλιος βασικά ξεκινά με το διήμερο της ΚΝΕ. Πού θα είναι φέτος άραγε; Μπορεί να ξεπεράσει τον πήχη που έβαλε το τελευταίο διήμερο στο Βίτσι και τις συγκλονιστικές περιγραφές των σφων για το σύννεφο της ομίχλης που κατέβαινε, θαρρείς περπατώντας, από το βουνό για να τους καταπιεί;
Τον Αύγουστο είναι η επέτειος θανάτου του Ένγκελς. Κι ο Αύγουστος σημαίνει παραδοσιακά θάλασσα κι ελαφριά αναγνώσματα στην παραλία. Πχ, όπως το Αντι-Ντίρινγκ.
Φεστιβάλ ΚΝΕ. Εδώ είναι το ταξίδι.
Οκτώβριος
Η επέτειος από την εκτέλεση του Τσε. Μα πάνω από όλα η Οχτβριανή -που έγινε Νοέμβριο- και άλλαξε τον κόσμο.
Νοέμβριος
Είναι και το Πολυτεχνείο, και το τείχος του Βερολίνου. Αλλά βασικά είναι ο Φιντέλ και η πρώτη επέτειος από το θάνατό του.
Δεκέμβριος
Τα όπλα που διάλεξε το ΕΑΜ από τις αλυσίδες. Και βασικά η σημαία που μένει πάντα ψηλά και κρατάει ζωντανή την ελπίδα.
Στην πραγματικότητα, η ιδέα δεν είναι καθόλου πρωτότυπη, μέχρι κι η Αυγή κυκλοφόρησε τις προάλλες με ένα τέτοιο, οκτώ χρόνια μετά το ημερολόγιο που 'χε βγάλει για το Δεκέμβρη και τη... γενιά του Τσέρνομπιλ, που αντέχει στα χημικά. Θα μπορούσαμε να το πούμε δύο τετραετίες πριν, αφού έτσι μετράνε πια οι Συριζαίοι το χρόνο, με κυβερνητικές θητείες, αν και δε μοιάζει πολύ πιθανό να εξαντλήσουν τη δική τους τετραετία. Κι είναι κρίμα, γιατί θα μπορούσαν να γιορτάσουν το 18' πχ, ως κυβέρνηση, τα εκατό χρόνια από τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, που έχει γίνει καραμέλα στα χείλη τους ως δικαιολογία για τα δικά τους. Αλλά το πραγματικά πρωτότυπο θα ήταν να κάνουν πχ εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Οχτωβριανής, όπως είχαν κάνει δέκα χρόνια πριν για τα 90χρονα. Κι αν ήταν μια φορά προκλητικό τότε -σα να τιμάνε την επέτειο της Οχτωβριανής οι μενσεβίκοι- βάλτα κάτω να δεις πόσες φορές παραπάνω θα είναι τώρα.
Είναι τόσο "πρωτότυπη" λοιπόν η σύνδεση με το 17' που καταλήγει σχεδόν καταθλιπτική, σαν τυπική ευχή, που δε θα γίνει πράξη, όχι φέτος τουλάχιστον, με τέτοιους αρνητικούς συσχετισμούς. Αλλά δεν πρέπει να μας παίρνει από κάτω, γιατί το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή και τους κανονιοβολισμούς του Αβρόρα, που λίγα πράγματα τους προμήνυαν το 1914, στην αρχή του Α' Π.Π.
Κι αν εμείς προσμένουμε φέτος μια επανάληψη του 1917, όχι ως φάρσα ή τραγωδία, αλλά πιο πολύ για να παίρνουμε θάρρος και να συνεχίζουμε, φαντάσου στο τέλος της χρονιάς κάποιους υπονόμους του διαδικτύου να προσμένουν για το 18' την επανίδρυση του κόμματος, εκατό χρόνια μετά από το ιδρυτικό συνέδριο στον Πειραιά.
Θα μπορούσε επίσης να βγει εκ των υστέρων ένα ημερολόγιο για το 16' και τους διάσημους που άφησαν τα εγκόσμια κατά τη διάρκειά του, ένας (τουλάχιστον) κάθε μήνα. Αλλά αντί για αυτό, που είναι μακάβριο και χωρίς νόημα, ας δούμε τι θα μπορούσε να έχει ένα ημερολόγιο του 17', μήνα προς μήνα.
Ιανουάριος
Είναι κρίμα που δεν υπάρχει κάποια φωτογραφία που να δείχνει το Βλαδίμηρο μαζί με τη Ρόζα. Αλλά ο Γενάρης είναι αφιερωμένος στη μνήμη τους, την επέτειο θανάτου του πρώτου και την επέτειο της δολοφονίας της δεύτερης από τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες, που πρόδωσαν την υπόθεση της εργατικής τάξης.
Φεβρουάριος
Ο κουτσοφλέβαρος θα μπορούσε να είναι αφιερωμένος στην πτώση του τσάρου (με το παλιό), αλλά αυτές τις μέρες συμπίπτουν, κατά σατανική σύμπτωση, διάφορα συνέδρια και διαδικασίες, που δεν πέρασαν στην ιστορία, για καλό λόγο. Από το 20ό Συνέδριο (του ΚΚΣΕ), την 7η Ολομέλεια του ΚΚΕ που διαγράφει το Ζαχαριάδη, το πρώτο συνέδριο της Περεστρόικα (που έγινε επίτηδες στα 30 χρόνια από το 20ό Συνέδριο, για να τονίσει την ιστορική συνέχεια) και το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 91'. Όπου γιορτάζουμε όμως το ιστορικό 57-53 της Αλέκας ενάντια στο Δραγασάκη.
Μάρτιος
Ο σύντροφος με το μουστάκι. Δε χρειάζονται περσότερα.
Απρίλιος
Είναι οι θέσεις του Απρίλη. Το συνέδριο του Απρίλη. Το Τσέρνομπιλ κι η γενιά του. Η φύση ξυπνάει, ο κόσμος όχι, αλλά η γη θα γίνει πράσινη από το χορτάρι κι αμέσως μετά κόκκινη είτε από ζωή είτε από θάνατο.
Μάιος
Ο κόκκινος Μάης, η Πρωτομαγιά, τα γενέθλια του Μαρξ, μα πάνω από όλα η αντιφασιστική νίκη των λαών και η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, να στοιχειώνει τη συλλογική, ιστορική μνήμη της αστικής τάξης.
Ιούνιος
Θα μπορούσε να είναι πολλά, όπως τα γενέθλια του Τσε. Αλλά βασικά είναι τα 30 χρόνια από το Τιρινίνι και τις δηλώσεις του Γκομέλσκι για τη Μαυριτανία. Έπος, από κάθε άποψη. Ακόμα και της μασκότ που στοιχειώνει τις παιδικές μου μνήμες.
Ιούλιος
Ο Ιούλιος βασικά ξεκινά με το διήμερο της ΚΝΕ. Πού θα είναι φέτος άραγε; Μπορεί να ξεπεράσει τον πήχη που έβαλε το τελευταίο διήμερο στο Βίτσι και τις συγκλονιστικές περιγραφές των σφων για το σύννεφο της ομίχλης που κατέβαινε, θαρρείς περπατώντας, από το βουνό για να τους καταπιεί;
Αύγουστος
Τον Αύγουστο είναι η επέτειος θανάτου του Ένγκελς. Κι ο Αύγουστος σημαίνει παραδοσιακά θάλασσα κι ελαφριά αναγνώσματα στην παραλία. Πχ, όπως το Αντι-Ντίρινγκ.
Σεπτέμβριος
Φεστιβάλ ΚΝΕ. Εδώ είναι το ταξίδι.
Οκτώβριος
Η επέτειος από την εκτέλεση του Τσε. Μα πάνω από όλα η Οχτβριανή -που έγινε Νοέμβριο- και άλλαξε τον κόσμο.
Νοέμβριος
Είναι και το Πολυτεχνείο, και το τείχος του Βερολίνου. Αλλά βασικά είναι ο Φιντέλ και η πρώτη επέτειος από το θάνατό του.
Δεκέμβριος
Τα όπλα που διάλεξε το ΕΑΜ από τις αλυσίδες. Και βασικά η σημαία που μένει πάντα ψηλά και κρατάει ζωντανή την ελπίδα.
7 σχόλια:
Καλη Χρονια σε ολους με υγεια , ευτυχια , αγωνες και τη νικη που θα μας δωσει ολα οσα αξιζουμε!
ratm
Αξίζει να διαδωθεί, για να φανεί το ήθος των κομμουνιστών και να πάρουν θάρρος οι υπόλοιποι να δουν οτι δεν είναι όλα ίσσωμα στο βωμό της ατομικής βόλεψης.
http://ergatikokentrolamias.blogspot.gr/2016/12/blog-post_30.html
Σ.
Υγεία, δύναμη, δημιουργικότητα και βεβαίως Χρόνια Πολλά στον οικοδεσπότη.
ρα
Καλη χρονια σε ολους!
Ειναι περιεργο οταν συνειδητοποιεις ποσα εγιναν μεσα σε μολις 100 χρονια.Ας ελπισουμε οτι μεσα στα επομενα 100 χρονια,τα παιδια μας και τα εγγονια μας θα προλαβουν μια νεα ανοδο του σοσιαλισμου.
Καλή Χρονιά, και να θυμίσει λίγο από 1917!
---------------------------------------------------------------------
Τώρα θα ρωτήσεις, «πότε και πως;»….
…αφού «δε θα γίνει πράξη, όχι φέτος τουλάχιστον, με τέτοιους αρνητικούς συσχετισμούς.»
Και λες, εντάξει, το πρόβλημα δεν είναι χρονικό, αλλά οι περίφημοι «συσχετισμοί».
Πως αλλάζουν οι συσχετισμοί;
Ο κακός (= «σταλινικός») της χριστουγεννιάτικης παρέας το ξέκοψε, με τον γνωστό ξερό και απόλυτο τρόπο του: Αμα γίνουν καταστροφές, άμα βλέπουμε φέρετρα, και πολλά, στους δρόμους.
Φτάνει;
«Όχι σύντροφε, δεν μπορούμε να το πούμε αυτό!» …..Θα τον έβαζε στη θέση του ο σύντροφος με το μουστάκι, που άνθιζε τα σπαρτά, και όλα τάξερε:
«Κοιτάχτε το Χαλέπι. Τίποτα όρθιο δεν έχει μείνει. Αλλάξανε οι συσχετισμοί;
Μπα…
Ωραία το δουλεύει το μηχανάκι η Αντίδραση: Να μην καταλαβαίνει ο, κατά τα άλλα «ξύπνιος», «μικροαστός» (που περιλαμβάνει και τον μικροαστίζοντα εργάτη, και σωστά τον αποκαλείτε γενικά «πασόκο» καλύπτοντας το περίπου ~90% της ελληνικής κοινωνίας σας)….
…να μην καταλαβαίνει, λοιπόν, τι του φταίει, η, ακόμη χειρότερα, να πιστεύει, πως “c’ est la vie”, τα φέρετρα των πτωμάτων και των ελπίδων σας και πως «αυτός ο κόσμος είναι ο καλύτερος εφικτός», όπως σας λέει ο τΣυριζάνος της παρέας, υπενθυμίζοντας σας, άθελά του, πως κάθε αισιοδοξία δεν είναι υποχρεωτικά …κομμουνιστική!
Όπως ο, πρώην κνίτης, γιός του συντρόφου σας, που γύρισε από την Αγγλία, «βολεμένος» με ετήσιο συμβόλαιο καμιά πενηνταριά χιλ. λίρες, και σχεδόν του πέταξε πίσω στη μούρη του πατέρα του τα βιβλία, από την Σ.Ε., που (πολύ καθυστερημένα….) του χάρισε για χριστουγεννιάτικο δώρο: Αυτά είναι, του είπε, ξεπερασμένα! Νομίζοντας, ο ξεριζωμένος, πως έχει πιάσει τον πάπα….»
Και πως, λοιπόν, αλλάζουν οι συσχετισμοί, οεο, σύντροφε με το μουστάκι;
«Για ν’ αλλάξουνε οι συσχετισμοί, πρέπει, πριν απ’ όλα, να πειστούν οι ίδιοι οι κομμουνιστές για τον …κομμουνισμό!
Είστε σίγουροι πως τον θέλετε; Συζητείστε το με τον εαυτό σας. Με ειλικρίνεια, δε θα σας ακούει κανείς.
Μετά να εκσυγχρονίσετε, πάλι πριν απ’ όλα, το ιδεολογικό σας οπλοστάσιο. Κάτι πάτε να κάνετε στον τομέα της Ιστορίας εκεί στην Ελλάδα, αλλά από Οικονομία είσαστε διεθνώς όλοι πίσω. Το ομολογείτε, όταν εκδίδετε τα κλασσικά μας συγγράμματα και ήδη από τον πρόλογο αναγκάζεστε να μας «διορθώνετε» για να ταιριάξουν με την δική σας πραγματικότητα, που δεν είναι πια στις μορφές της ίδια με τη δική μας. Χρειάζεστε μιαν updated έκδοση της δικής μας Πολιτικής Οικονομίας, με τα νέα φαινόμενα της εποχής σας, να μη σας τα ζαλίζουν οι κάθε είδους «πασόκοι» καιροσκόποι, και να ερμηνεύετε η και να προβλέπετε τις εξελίξεις. Δύσκολο, χωρίς Ακαδημία των Επιστημών, δε λέω, αλλά η ανάγκη είναι ανάγκη. Χρειάζεστε να μελετάτε καλύτερα τον Διαλεκτικό/Ιστορικό υλισμό, γιατί θαρρώ έχετε αφήσει τους «μεταμοντέρνους» χωρίς σφαλιάρες. Και μετά, να πείσετε και τον Λαό, πριν απ’ όλα, με τη στάση σας. Κι εδώ τελευταία δεν τα πάτε άσκημα, αλλά χρειάζεται σταθερότητα. Μετά, κοιτάχτε το θέμα της εκλαϊκευσης, γιατί οι αντίπαλοί σας είναι πολύ προχωρημένοι σε αυτό, κι έχουν και τα μέσα. Χρειάζεστε, κοντολογίς, ανασύνταξη στο ασκέρι σας.
Αν είσαστε αρκετά επαρκείς σε αυτά, τότε, όταν εμφανιστούν τα φέρετρα, θάχετε πολλές ελπίδες να γυρίσετε τους συσχετισμούς.
Μέχρι τότε, επιμονή στην Ανασύνταξη και υπομονή.».
Αυτά μας είπε ο σύντροφος με το μουστάκι, και ξαναγύρισε στη στενάχωρη τεφροδόχο, που τον έβαλαν, καλού-κακού, οι άσπονδοι συντρόφοι του, που τον λιβάνιζαν όσο ζούσε. Αλλά, δε μπόρεσαν να την κλείσουν στεγανά, και, που και που, τους λακάει, όπως καληώρα.
Με όλο το θράσος για το καπέλλωμά του,
Ένας κακός μαθητής του.
Y.Γ. Α, δείτε, μου είπε ο μουστάκιας, και το ενδιαφέρον χριστουγεννιάτικο του Dies Brumalis. Που δεν είναι ..."προ 4 εβδομάδων"!
Και απολαύστε αυτοτρολλάρισμα των αντικαπιταλιστών πασόκων. Ο Ζαχαριάδης δε σκέφτηκε να δώσει ...οδηγίες για ...αντικαπιταλιστικό(!) κόψιμο της ...πίτας(!) στη γνωστή μπροσούρα του "Ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής, μέλος του ΚΚΕ"...
@Σεχτάρ ο Τρομερός
"Χρειάζεστε μιαν updated έκδοση της δικής μας Πολιτικής Οικονομίας, με τα νέα φαινόμενα της εποχής σας..." Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!
Το πρόβλημα όμως, πέρα του ότι δεν υπάρχει ακαδημία ή κάτι αντίστοιχο, είναι ότι μιλάμε για ένα έργο που πρέπει να είναι πολύ καλοδουλεμένο, μελετημένο, άκρος επιστημονικό και προσεγμένο, καθώς με το που βγει, φανταζόμαστε όλοι τη ντόρος έχει να γίνει περί αναθεωρητισμού των κλασικών κλπ...
Επίσης και η οργάνωση θα πρέπει να είναι έτυμη με αντίστοιχο τρόπο να το υπερασπιστεί και να το διαδώσει. Στη παρούσα φάση, είμαστε στο επίπεδο που μαθαίνουμε καλά τους κλασικούς, για να έχουμε μια καλή βάση να προχωρήσουμε σε αυτό που λες, και στο σήμερα! Τουλάχιστο σε αυτό γίνετε καλή προσπάθεια και με αποτελέσματα.
Κάτι ακόμα. Όπως έχουμε μάθει από την ιστορία, όταν έρχεται η ώρα, όσο απροετοίμαστος και να είσαι, οι συσχετισμοί είναι πολύ πεισματάρηδες, και θα γυρίσουν με το μέρος σου είτε είσαι είτε δεν είσαι εσύ έτοιμος για αυτούς. Αυτό όμως, σημαίνει ότι ΠΡΕΠΕΙ να είσαι έτοιμος, και όχι το αντίθετο, αφού μόνο έτσι θα καταφέρεις να τους χρησιμοποιήσεις για να φτάσεις στον τελικό σου στόχο.
Ιβάν Τζόνι
Δημοσίευση σχολίου