Είμαστε ακόμα ζωντανοί σαν ΔΟΛ συγκρότημα

Σημειώσεις για την επικείμενη αναστολή λειτουργίας των εκδόσεων του ΔΟΛ

Το "Ελεύθερο Βήμα" έπαψε να είναι ελεύθερο μετά την κατοχή -σε αντίθεση με τον ελληνικό λαό, που κι αυτός σύντομα θα ξανασκλαβωνόταν- κι έμεινε σκέτο "Βήμα", για να αποσυνδεθεί από τους δυσάρεστους συνειρμούς και τις μνήμες του δοσιλογικού του παρελθόντος. Οσονούπω μπορεί να πάψει να είναι και "Βήμα" και να υπάρχει γενικώς.

-Το 65' στα Ιουλιανά, δεν είχε κάτι άλλο να πετάξει από τον τίτλο του, κι ο κόσμος έκαιγε τα φύλλα του, εξαγριωμένος με τη στάση του. Το συγκρότημα μπορεί να είναι ΠαΣοΚ, σε όλες τις αποχρώσεις του, από την εποχή του Βενιζέλου, μα ένας εκδότης είναι πάνω απ' όλα με τον εαυτό του και τα δικά του συμφέροντα. Βλέπε πχ και την υπόθεση Κοσκωτά, όπου το ζουμί δεν ήταν στα σκάνδαλα, αλλά στην προσπάθεια άλωσης του τύπου και παραγκωνισμού των μεγαλοεκδοτών.

-Τη δεκαετία του 90' το συγκρότημα βρέθηκε στο απόγειο της δόξας, της κυκλοφορίας των εντύπων του και της ισχύος του, με το Σημίτη, τα ΔΟΛιανά, την είσοδό του στο χρηματιστήριο, την επέκταση των δραστηριοτήτων του, τις "ευγενείς χορηγίες" για το Μέγαρο, που θεμελίωναν επιχειρηματικές συμφωνίες.

-Μόνο στο χώρο του τύπου, το συγκρότημα έφτασε να ελέγχει και να εκδίδει τα εξής έντυπα.
"Βήμα", "Νέα, "Οικονομικός Ταχυδρόμος", "Marie Claire", "Το παιδί μου κι εγώ", "Vita", "Γάμος", "Διακοπές", "National Geographic", "Ram", "Hitech", "Rom", "Marker Hitech", "Αγγελιοφόρος" κι "Αγγελιοφόρος της Κυριακής". Ενώ στις ιδιόκτητες εκτυπωτικές του μονάδες τυπώνονταν δεκάδες άλλα έντυπα, εφημερίδες και περιοδικά. Χώρια η πρόσκαιρη ανάμειξή του στο ALTER κι η εκπομπή του Ψυχάρη στον ΑΝΤ-1, στα μέσα της δεκαετίας του 90'.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο ΔΟΛ πληρώνει το γεγονός ότι ζούσε κι εξέδιδε παραπάνω από τις δυνατότητές του...

-Σταδιακά, μαζί με το (παλιό, "ορθόδοξο") ΠαΣοΚ, κλείνουν τα εκδοτικά στηρίγματα της Αλλαγής και τα τελευταία απομεινάρια του κύκλου της Μεταπολίτευσης: Ελευθεροτυπία, ΔΟΛ και φυσικά το Μέγκα, που ήταν το τηλεοπτικό τους δημιούργημα, μαζί με τον Μπόμπολα και το Βαρδινογιάννη.
Αυτό μπορεί να είναι "τέλος εποχής" για τα ΜΜΕ που γνωρίσαμε, όχι όμως για το σύστημα και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί ή για τα παχυλά αμειβόμενα παπαγαλάκια του.

-Ούτε κλαίμε, ούτε γελάμε, όπως θα έλεγε κάποτε η Αλέκα. Το (μιντιακό έστω) σύστημα δεν πεθαίνει με το θάνατο ενός συγκροτήματος, όπως η αστική τάξη δεν εξαφανίζεται με τη δολοφονία ή τον τυχαίο θάνατο ενός καπιταλιστή. Αυτοί που θα την πληρώσουν είναι οι εργαζόμενοι που μένουν στο δρόμο, χωρίς δουλειά. Σε αντίθεση με τα παπαγαλάκια που δεν πρόκειται να χαθούν -αλλά πόσα να χωρέσει κι ο ΣΚΑΪ, αν πάρει και τον Πρετεντέρη;

Αυτό από την άλλη δε νομιμοποιεί ακριβώς διάφορες "αριστερές υπογραφές" που θεώρησαν χρέος στο Λαμπράκη (όρκο στη ζωή) να εκφράσουν την αγωνία τους για να σωθεί το συγκρότημα και να συνεχίσει το Ταξίδι του Ψυχάρη.

-Στη σημερινή συγκυρία, υπάρχουν εξελίξεις που μας φαίνονται περίεργες, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να φανεί η σκοπιμότητά τους.
Δεν είναι λίγο περίεργο να κολλάει το ενδιαφέρον του Σαββίδη -αν είναι όντως υπαρκτό; Ή να βγαίνει η ανακοίνωση της επικείμενης αναστολής λειτουργίας, λίγο μετά την (επανα)τοποθέτηση του Μουλόπουλου στο συγκρότημα, εν είδει κυβερνητικού επιτρόπου (όπως στην Τράπεζα Κρήτης); Και οι Συριζαίοι να χαίρονται για το "τέλος της διαπλοκής", έχοντας καταπιεί αμάσητο το διορισμό του Μουλόπουλου;

-Κι από την άλλη, δε μοιάζει τραγική ειρωνεία το άδειασμα του συγκροτήματος από τις τράπεζες, που το στήριζαν συστηματικά όλο αυτό το διάστημα, πχ με χορηγίες για το Μέγαρο;
Σημειώνω από το βιβλίο του Ντένη Αντύπα (βετεράνου δημοσιογράφου, που θήτευσε σε διάφορα διευθυντικά πόστα στο συγκρότημα) για το Λαμπράκη, που μπορείτε να το βρείτε στο παζάρι στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης.

Μεγάλοι χορηγοί και ευεργέτες-δωρητές του Μεγάρου Μουσικής γίνονται κατά καιρούς η Εθνική Τράπεζα (επί διοικήσεων Στέλιου Παναγόπουλου, Γιώργου Μίρκου, Θεόδωρου Καρατζά, Τάκη Αράπογλου), η Εμπορική Τράπεζα (επί διοικήσεων Αδαμάντιου Πεπελάση, Παναγιώτη Πουλή, Κωνσταντίνου Γεωργουτσάκου, Γιάννη Στουρνάρα), η Ιονική (επί προεδρίας Τάκη Αράπογλου, Παναγιώτη Κορλίρα, Χ. Σταματόπουλου), η Eurobank.

Στους δωρητές συναντάμε επίσης τους Αλαφούζους της Καθημερινής, το Βαρδινογιάννη, τον Κόκκαλη, τη Λάτση, τον Μπόμπολα, τον Κοντομηνά, τον Κωστόπουλο της ALPHA BANK, το Φιλίππου της ΦΑΓΕ, τον εφοπλιστή Γουλανδρή, τον Παπαστράτο, την καπνοβιομηχανία Καρέλια, τον Κυριακού του ΑΝΤ-1, τον Κοπελούζο (φυσικό αέριο, σε μεταγενέστερη περίοδο), το Μέγκα, την Τογιότα, το Ίδρυμα Ωνάση, το Τζόνι Γουόκερ, το Μυτιληναίο, το Μαρινόπουλο, το Μόραλη, το Δήμο Αθηναίων επί Έβερτ και...
...τον Κώστα Καίσαρη, τη σεζόν 2000-01.

Η συνέχεια, εντός των ημερών, όπως λέει κι η ανακοίνωση του ΔΟΛ...