Αντίο Ζωή

Δυο δρόμους έχει η Ζωή: ρήξη ή ενσωμάτωση

Είναι προφανώς αστείο να ισχυρίζεται κανείς πως η Ανταρσυα έχει κεφάλαια για να τα επενδύσει σε στελέχη άλλων χώρων. Η δράση των δικών της στελεχών είναι αφιλοκερδής, για την αγνή χαρά του παραγοντισμού. Κι αν της λείπει κάτι, αυτό είναι -σε κάθε περίπτωση- η εργατική βάση, όχι τα τίμια στελέχη.

Έχει πλάκα όμως, να τους βλέπεις να χρησιμοποιούν σοβαρά επιχειρήματα για να την αποδομήσουν (σε ποιον άραγε;) και να αποδείξουν το αυτονόητο: ότι η Κωνσταντοπούλου δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Κι έτσι θυμήθηκαν πως έχει θολό αντιμνημονιακό λόγο, πως δεν έβγαλε ανακοίνωση ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα, κτλ. Κι αν συμβαίνει αυτό, είναι γιατί δεν απευθύνονται σε αμύητο κόσμο, που δεν ξέρει τι γίνεται, αλλά σε πρώην θαυμαστές - συνοδοιπόρους της Ζωής, που έφταναν σε διαδικτυακούς οργασμούς με τα "πώς είπατε;" και τους χειρισμούς της.

Κι αν είναι έτσι, γιατί να μη μείνουν σε αυτά που τους ενώνουν; Πχ στην επιτροπή για τη διαγραφή του χρέους; Να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από πέντε-έξι άτομα, όπως έλεγε ο Βαμβακούλας, με τη διαφορά πως αυτή θα είναι μονοπρόσωπη ή γύρω από τη Ζωή.

Ακόμα κι αν δεν μπλέξουμε όμως την Ανταρσυα ως χώρο, η εμπλοκή ονομάτων όπως ο Χαραλαμπόπουλος (υποψήφιος με το Επικρατείας της Ανταρσυα, το 15') του Unfollow, που είχε γραμμή στήριξης και προβολής της Κωνσταντοπούλου (μέχρι που... τι άραγε;) δε δίνει πάτημα για να υποψιαστεί κανείς πως κάτι πιο χοντρό παίζεται πίσω από αυτές τις καταγγελίες; Λέω εγώ τώρα...

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ. Όλα είναι θέμα ψυχολογίας και τσάκρα (ρωτήστε την Κονιόρδου). Ή μάλλον δεν έχει χιόνι στην Ελλάδα. Αφού δε χιόνισε στην πρωτεύουσα (και στη συμπρωτεύουσα) κι Αθήνα είναι μόνο η Ελλάδα (ή κάτι τέτοιο). Βέβαια χιόνισε και το έστρωσε, ακόμα και μες στην πόλη των Χανίων, που έλεγες πως πιο εύκολα θα φτάσει (και θα στρώσει) ο σοσιαλισμός, παρά το χιόνι.

Τουλάχιστον η κυβέρνηση πέτυχε την αποκέντρωση του χιονιά, με μεγάλη επιτυχία. Εντάξει, μπορεί να υπάρχουν κάτι προσφυγικοί καταυλισμοί μες στο χιόνι και χιλιάδες άλλοι αγκαλιά με μια σόμπα ή τρεις κουβέρτες (που το γλεντάνε και ζούνε παραπάνω από τις δυνατότητές τους) ακόμα και μαγκάλι που σκότωσε μια γιαγιά στην Κομοτηνή (αλλά δεν έχει παρέμβει ακόμα ο Τζήμερος να μιλήσει για τις παθογένειες της παιδείας) κι όχι δύο φοιτητές, όπως επί Σαμαρά, γιατί αυτό θα πει Αριστερά (της προόδου). Αλλά δεν μπορεί, τέλος πάντων, ένας χιονιάς να αμαυρώσει το κυβερνητικό έργο και τις μόνιμες ευεργετικές συνέπειές του. Άντε το πολύ να βάλει λίγες πινελιές για το κοντράστ.

Μιλάμε εξάλλου για μια κυβέρνηση που κατάφερε στην υπόθεση με την τύχη του παιδιού της συλληφθείσας Π. Ρούπα, να αποδείξει με τον πιο εμφατικό τρόπο τη συνέχεια του αστικού κράτους, και να της τη βγουν από τα αριστερά ακόμα και οι δεξιοί, όπως ο γιος της Ντόρας -όχι ο Κυριάκος, ο άλλος. Αυτό κι αν είναι αριστερή στροφή στο πολιτικό σκηνικό του τόπου, ε;

Άσπρη μέρα
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη, είτε από ζωή (όχι την Κωνσταντοπούλου) είτε από θάνατο. Αλλά στο ενδιάμεσο ντύθηκε νυφούλα στα λευκά, από άκρη σε άκρη, θυμίζοντας το Πέτρογκραντ, τέτοιες μέρες, του 1905, και την επέτειο της ματωμένης Κυριακής με το ποίμνιο του απατεώνα παπα-Γκαπόν (κι όχι Γκαμπόν, στην Αφρική), ο οποίος πυροδότησε άθελά του τον πρώτο γύρο της επανάστασης, που νίκησε στον τρίτο, με νοκ-άουτ, κατά τας γραφάς.
Κι αν έχουμε έτοιμο Κερένσκι στο πρόσωπο του Αλέξη, ποιον να κάνουμε παπά-Γκαπόν; Το Σώρα;

Ζουν ανάμεσά μας
Θα μπορούσε να είναι μια αποθαρρυντική για την ένδειξη της εργατικής τάξης στην Ελλάδα. Ή μάλλον για τη συνείδηση της εργατικής τάξης ή έστω ενός τμήματος των λαϊκών στρωμάτων της. Τέλος πάντων, αυτό. Χωρίς άλλες εισαγωγές.



Ότι ο Σώρας, εν τω μεταξύ, θα έμπαινε στο στόχαστρο του ΣΚΑΪ κι αυτό του δίνει δημοσιότητα και πιθανότητες από το πουθενά, για να μπει στη Βουλή (τόσα νούμερα, γιατί όχι ένα παραπάνω;), είναι μόνο δική μου εντύπωση;
Το ότι γίνεται βασικό θέμα αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και Σύριζα, δε δείχνει τα ανεμοδαρμένα και πρωτόφαντα ύψη της πολιτικής μας ζωής (χωρίς κεφαλαίο, αλλά με πολλά κεφάλαια);

Πώς φίλησα το Μουσολίνι
Κι οι φατσούλες από τις... Ελλήνων Συνελεύσεις δεν είναι βγαλμένες από τους πυρήνες του Καζάκη-ΕΠΑΜ; Που -κοίτα να δεις, κοίτα να δεις, προσπαθώ να θυμηθώ και δε μου 'ρχεται...- ποιος τον είχε πάει τουρνέ εκδηλώσεων σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και το βοήθησε να γίνει μούρη με πολιτική υπόσταση;
Α, ναι. Το Ναρ κι η Ανταρσυα.

Καλημέρα Ζωή
Το μόνο που μπορεί να αντιπαρατεθεί στον προηγούμενο συν(ελευσ)Έλληνα κολοσσό, είναι το βίντεο από μια προσυνεδριακή εκδήλωση του Ναρ και τη γραφική φιγούρα που λέει πως ενσαρκώνει (αυτός μόνος του, όπως ο Αλσέστ το πλήθος) το σύγχρονο προλεταριάτο και πως διαβάζοντας, έγινε ο Λένιν και ο Ζαχαριάδης της εποχής του, και ότι όποιος θέλει να μάθει απ' την επαφή-τριβή με την εργατική τάξη, ας έρθει να του μιλήσει, γιατί του άφησαν μόνο πέντε λεπτά καιρό.

Το βίντεο είναι στην πραγματικότητα θλιβερό μάλλον, παρά κωμικό. Και το βασικό πρόβλημα δεν το έχει ο ομιλητής, αλλά αυτοί που τον οργάνωσαν (αφού δεν τον δέχτηκε το "σταλινικό ΚΚΕ) και του έδωσαν το λόγο, για να εκτεθεί.
Είπαμε, διεύρυνση και στρατολόγηση, αλλά όχι έτσι.

Κου-κου-βα
Παρεμπιπτόντως, υπάρχει μια φήμη για μετονομασία του ρεύματος, που του έχει μείνει μόνο ο όρος "κομμουνιστική απελευθέρωση" κι έτσι φαντάζει ως πιθανό όνομα το ΚΚΑ. Ή αλλιώς Κου-Κου-Ά. Που είναι αδύνατο να μη μου θυμίσει συνειρμικά το γνωστό παιδικό τραγουδάκι.