Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Οι απαντήσεις του πόλου

Ο πόλος είναι η ανταρσύα. Αλλά τι ακριβώς πόλος είναι; Αντικαπιταλιστικός ή οπορτουνιστικός; Ιδού η απορία. Με αυτό το ερώτημα καταπιάνεται το άρθρο του αποστόλη παππά στην τελευταία κομεπ. Κι αυτό το κείμενο αφορούν οι απαντήσεις του πόλου και δυο στελεχών του, του μπόλαρη από το σεκ και του τουλιάτου της αραν*. Το πρώτο δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πέρα από το παιδικό κλείσιμο, όπου κάνει καθρεφτάκι και μας επιστρέφει την κατηγορία του οπορτουνισμού. Εμάς θα μας απασχολήσει το δεύτερο, το οποίο παρουσιάζει κάποιες αξιώσεις σοβαρής ανάλυσης και αναπαράχθηκε έντυπα (από το πριν) και ηλεκτρονικά (μεταξύ άλλων από το γνωστό και μη εξαιρετέο εργατικό αγώνα).

Έτσι παρατηρείται το εξής παράδοξο: η απάντηση του τουλιάτου στην κομεπ έγινε ευρύτερα γνωστή και δημοφιλής σ’ έναν κόσμο που αγνοεί παντελώς το κείμενο της κομεπ και το ακριβές περιεχόμενό του. Εάν όμως το διάβαζαν προσεκτικά, θα είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν πως το κείμενο του τουλιάτου απέχει αρκετά από το να δώσει συνολικές και πειστικές απαντήσεις στα ζητήματα που βάζει το άρθρο της κομεπ, τόσο αντικειμενικά λόγω έκτασης, όσο και εξαιτίας υποκειμενικών αδυναμιών. Για να αποκαταστήσει αυτήν την ανισότητα, η κε του μπλοκ παραπέμπει σε αυτόν το σύνδεσμο (στο βουνό), που οδηγεί στο κείμενο του αποστόλη παππά, ώστε ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Αυτό που πρέπει να επισημανθεί αρχικά είναι η διακύμανση στον χρόνο των αντιδράσεων και των συναισθημάτων που προκαλεί η αντίστοιχη αρθρογραφία της κομεπ. Παλιότερα η βασική πηγή ικανοποίησης του μέσου αριστεριστή από ένα τέτοιο άρθρο ήταν η επιβεβαίωση της ύπαρξης του, ότι δεν αποτελεί αμελητέα ποσότητα, υπάρχει έξω από τα αμφιθέατρα και έχει αποδείξεις γι’ αυτό. Το άρθρο του παπασταύρου με τη συνοπτική χαρτογράφηση του εξωκοινοβουλευτικού χώρου ήταν κάτι σαν έγγραφη ιατρική βεβαίωση που πιστοποιούσε ότι «υπάρχω κι όσο υπάρχεις, θα υπάρχω», στην πιο απλή και άδολη μορφή του ετεροπροσδιορισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι στις πορείες του μαιούνη κάποιοι σεκίτες ζήτησαν να τους το φωτοτυπήσουν και το μοίραζαν μεταξύ τους σαν προκήρυξη.

Έκτοτε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά. Όχι τόσο ως προς την εκλογική επιρροή του χώρου, που επέστρεψε στα συνήθη μεγέθη του υπό την πίεση του συριζα, αλλά ως προς τις διεργασίες που συντελούνται και το προτσές ενοποίησής του σε τέτοια βάση, ώστε ο κλασικός όρος «αριστερισμός» (νοούμενος ως αριστερός οπορτουνισμός ή αριστερή παρέκκλιση) να μην ανταποκρίνεται πλέον στην περιγραφή της πραγματικότητας και να χρησιμοποιείται συμβατικά, χάριν συνεννόησης.

Έτσι τώρα, η βασική ικανοποίηση του αρθρογράφου της αραν, προκύπτει από τη διαπίστωση ότι η κομεπ σταμάτησε να τους αντιμετωπίζει ως ταυτόσημη πολιτική δύναμη με το συριζα. Έλα όμως που δεν είναι ακριβώς έτσι.
Καταρχάς, στο βαθμό που ισχύει το παραπάνω συμπέρασμα, αυτό δε συμβαίνει εξαιτίας κάποιας θετικής μετατόπισης της ανταρσυα (που καλείται να καλύψει το κενό του συριζα στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται), αλλά λόγω της ταχύτατης μετεξέλιξης του συριζα σε βασικό πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Κατά δεύτερον, το άρθρο του παππά επισημαίνει τη σύγκλιση και τις ζυμώσεις με ένα κομμάτι του συριζα και λοιπές συριζογενείς δυνάμεις: το αριστερό ρεύμα του λαφαζάνη, το μέτωπο του αλαβάνου (κι εγώ θα πρόσθετα τον κουβελάκη, ίσως τη δεα, και ένα κομμάτι της κοε). Ο τουλιάτος όχι μόνο δε διαψεύδει τις διεργασίες αυτές, αλλά παραδέχεται ότι δεν έχουν προχωρήσει στον επιθυμητό βαθμό (καθώς τις θεωρεί μια προσπάθεια να καλυφθεί όχι το κενό της οπορτουνιστικής πτέρυγας του συριζα, αλλά της αριστεράς εν γένει, του κκε συμπεριλαμβανομένου).

Ο παππάς λέει επίσης ότι το άμεσο πρόγραμμα της ανταρσυα ακολουθεί τη λογική του προγράμματος του συριζα, ασκώντας του «εποικοδομητική κριτική» (σε αντίθεση με την «καταστροφολογική» κριτική του κκε) από τη σκοπιά της ασυνέπειάς του, της δεξιάς παρέκκλισης του απ’ το «μεταρρυθμιστικό» πρόγραμμα. Εν ολίγοις δηλαδή καμία σχέση με όσα του προσάπτει στο κείμενό του το στέλεχος της αραν. Ούτε συνδικαλιστική ταύτιση των δύο χώρων (όπως υπονοεί παρακάτω ο τουλιάτος), ούτε αντιμετώπισή τους ως κάτι το ριζικά διαφορετικό, όπως μας λέει στην εισαγωγή για να το αναιρέσει αργότερα.

Παρακάτω ο τουλιάτος, ξεκινώντας από τη θεματολογία της κομεπ, που διαμορφώθηκε στη βάση των αναγκών του ιδεολογικού εξοπλισμού και του πολιτικού αγώνα στο μετεκλογικό σκηνικό, λέει ότι το άρθρο για την ανταρσυα είναι παράταιρο με τα υπόλοιπα γιατί δεν προκύπτει από την εκλογική της δυναμική και συμπεραίνει ότι είναι καρπός εσωτερικής πίεσης από μέλη και οπαδούς που αναρωτιούνται γιατί δε συνεργάζεται το κόμμα με τις έντιμες, κομμουνιστικές δυνάμεις της ανταρσυα.

Είναι όπως μας τα λέει τα πράγματα; Είναι όντως παράταιρο το κείμενο για την ανταρσυα με την υπόλοιπη αρθρογραφία της κομεπ και με τις απαιτήσεις του πολιτικού αγώνα; Όχι σφοι, δεν μπορούμε να το πούμε αυτό. Ο παππάς εξηγεί πολύ καλά στην εισαγωγή του το σκοπό και τη σημασία της πολεμικής του: στο πολιτικό σκηνικό σχηματίζονται δύο νέοι πόλοι, και επιχειρείται να στριμωχτεί το κκε στον (κεντρο)αριστερό, με τις δυνάμεις της ανταρσυα να παίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο λόγω των κομμουνιστικών τους αναφορών, λειτουργώντας ως συγκολλητική ουσία. Αυτό το σημείο εξάλλου το επισημαίνει και ο ίδιος ο τουλιάτος στην αμέσως επόμενη πρότασή του: η βασική εκτίμηση του άρθρου είναι ότι υπάρχουν εν εξελίξει διεργασίες για τη συγκρότηση ενός τρίτου πόλου στην Αριστερά που θα καλύψει τη θέση ενός οπορτουνιστικού μορφώματος μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε νέα σοσιαλδημοκρατία και θα καταλάβει την κεντρική θέση του κεντροαριστερού πόλου στο νέο αστικό πολιτικό σκηνικό. Με άλλα λόγια ένα κομμάτι της ρίζας του συριζα μαζί με την ανταρσυα θα καλύψουν το κενό του προεκλογικού συριζα, που προορίζεται για αντικαταστάτης του πασοκ στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, το οποίο με τη σειρά του ετοιμάζεται να καλύψει το κενό της δεξιάς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Γιατί λοιπόν να μην ενδιαφέρουν αυτές οι διεργασίες τα κομματικά μέλη και τους αναγνώστες της κομεπ και να ψάχνουμε άλλους λόγους που να εξηγούν γιατί γράφτηκε αυτό το άρθρο;

Σε όλο το υπόλοιπο κείμενο ο τουλιάτος επιστρατεύει όλα τα στερεότυπα επιχειρήματα πολεμικής στο κκε μαζί με μερικές φτηνές συνδικαλιές: το κκε καταστρατηγεί το πρόγραμμά του, απαντά έμμεσα στους διαφωνούντες στο εσωτερικό του, υποτιμά τα άμεσα αιτήματα, συγχέει τη στρατηγική με την τακτική και πρέπει να αναζητήσει αλλού τις αιτίες της πτώσης του και όχι στο εύρημα ότι οι σημερινές συνθήκες είναι δυσκολότερες ακόμα κι απ’ το 93. Αυτό το τελευταίο (που σε πρώτη φάση σου φέρνει αυθόρμητα στο νου την παροιμία: στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί) το αλίευσε από το άρθρο της μπέλλου στην αρχή του ίδιου τεύχους της κομεπ.

Στο ίδιο άρθρο η μπέλλου γράφει μεταξύ άλλων για τη σύγχυση των όρων «τακτική- στρατηγική» ότι μια σειρά προτάσεων και αιτημάτων του κκε (για την ανεργία, τη φορολογία, την υγεία, την παιδεία) δεν αποτελούν το πρόγραμμα του κκε για την εργατική εξουσία αλλά το πλαίσιο πίεσης προς κάθε αστική κυβέρνηση για την υπεράσπιση των συνθηκών ζωής της λαϊκής πλειοψηφίας (κάτι που θα γνωρίζει και ο αρθρογράφος της αραν εφόσον έχει διαβάσει το άρθρο). Εγώ με τη σειρά μου θα προσθέσω ότι η αποτίμηση μιας πρότασης ή ενός μεταβατικού προγράμματος ως ρεφορμιστικού δεν οφείλεται στο ένα ή το άλλο τακτικό αίτημα αλλά στο τι αντιλαμβάνεται κι αναδεικνύει ως φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Από τα υπόλοιπα η κε του μπλοκ θα επιλέξει να σταθεί σε δύο σημεία. Το πρώτο αφορά το μέτωπο και τη στρατηγική.
Εξ αυτού προκύπτει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα κοινής δράσης εφόσον ο καθένας εξυπηρετεί μία άλλη στρατηγική, λέει ο τουλιάτος για τη θέση της κομεπ. Και στη συνέχεια αναρωτιέται: από πότε οι κομμουνιστές κάνουν κοινή δράση μόνο με όσους συμφωνούν στρατηγικά;

Στην παραπάνω ερώτηση η λέξη κλειδί που καθορίζει το νόημα είναι το ρήμα «εξυπηρετεί». Οι κομμουνιστές μπορούν να συνεργαστούν με άλλες δυνάμεις που έχουν διαφορετική στρατηγική, αρκεί αυτό να υπηρετεί το δικό τους στρατηγικό στόχο. Εάν αυτή η συνεργασία εξυπηρετεί κάποια άλλη στρατηγική, τότε το ερώτημα αντιστρέφεται: από πότε οι κομμουνιστές πρέπει να ακολουθούν πολιτική ουράς στο στρατηγικό σχεδιασμό άλλων δυνάμεων, επιδιώκοντας ένα μέτωπο για το μέτωπο, ως αυτοσκοπό; Και γιατί πρέπει ντε και καλά να συμφωνήσουν με την κοινή δράση στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος που κρίνουν ότι δεν απαντά ολοκληρωμένα και από ταξική σκοπιά στη συγκυρία της κρίσης και οδηγεί στην ενσωμάτωση των αγώνων που αναπτύσσονται;

Δεύτερο ζήτημα, το φλερτ της ανταρσυα με την ιδέα μιας (αριστερής, εργατικής, αντιμνημονιακής ή όποιος επιθετικός προσδιορισμός ταιριάζει) κυβέρνησης. Ο αρθρογράφος της αραν κατηγορεί τον παππά ότι διαστρεβλώνει τις θέσεις της ανταρσυα και παραθέτει ένα απόσπασμα από την απόφαση της πρώτης πανελλαδικής της συνδιάσκεψης.
Η θέση μας είναι ότι μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική δεν περνάει μέσα από τη συμμετοχή στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας εντός της καπιταλιστικής κυριαρχίας, αλλά από τη συγκρότηση αυτοτελών οργάνων πάλης για την εργατική εξουσία, ανταγωνιστικών και εξωτερικών προς το αστικό κράτος.

Αμέσως παρακάτω όμως σπεύδει να αναιρέσει ο ίδιος την παραπάνω θέση.
- αρχίζει να χρησιμοποιεί ιστορικά παραδείγματα από τον σχηματισμό κυβερνήσεων στη μεταπολεμική τσεχοσλοβακία, στην χιλή, τη βενεζουέλα – σε εντελώς διαφορετικές ιστορικές συνθήκες, όπως αναγνωρίζει κι ο ίδιος.
- ξανατσιτάρει τα περιβόητα αποσπάσματα από το πρόγραμμα του κκε για το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης αντιμονοπωλιακών δυνάμεων τα οποία έχουν δεινοπαθήσει στα χέρια διάφορων ερμηνευτών τους που αντιστρατεύονται πλήρως τη στρατηγική πρόταση του 15ου συνεδρίου για τη λαϊκή εξουσία.
- κι αναφέρει ότι οι δρόμοι που θα ακολουθήσει μία σύγχρονη επαναστατική διαδικασία και μετάβαση είναι ένα αχαρτογράφητο ακόμα πεδίο και πως το αν και πώς μία κυβερνητική στιγμή και η σύγκρουση που θα επέλθει με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού μπορεί να αποτελέσουν μέρος μίας ευρύτερης επαναστατικής διαδικασίας μετάβασης είναι ανοιχτό προς συζήτηση
Συνεπώς είναι ζήτημα το ποιος διαστρεβλώνει ποιον – άλλο αν η ανταρσυα βρήκε ανέλπιστο (;) υπερασπιστή στο πρόσωπο (που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο) του χαρκοβίτη, που έσπευσε να υιοθετήσει για τους δικούς του λόγους τις κατηγορίες του τουλιάτου.

Για κακή τους τύχη όμως το άρθρο του παππά είναι ντοκουμενταρισμένο με αρκετές παραπομπές: στην προεκλογική πρόταση της κομμουνιστικής ανανέωσης για αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Σε ένα άρθρο του π. σωτήρη που λέει ότι η συμμετοχή της αριστεράς στην κυβέρνηση, καθαυτή μια κατάθεση από τη μεριά των λαϊκών μαζών πρέπει να σημαίνει και αριστερή διακυβέρνηση. Και σε μια απόφαση του κσο της αραν (όπου συμμετέχει κι ο ίδιος ο τουλιάτος) η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά: εδώ και δεκαετίες οποιαδήποτε διαδικασία μετασχηματισμού σε χώρες με αναπτυγμένους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς δεν μπορεί να είναι μια στιγμιαία εξεγερτική διαδικασία (…) αυτή κατά τη γνώμη μας μπορεί να περιλαμβάνει και το ζήτημα μιας κυβέρνησης της αριστεράς ή με συμμετοχή της αριστεράς όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως κομμάτι μιας ευρύτερης επαναστατικής διεργασίας.

Κι αυτό το τελευταίο δεν είναι η άποψη της μειοψηφίας των 51 της αραν που ήθελαν εκλογική συνεργασία με το συριζα, αλλά απόφαση του κεντρικού της οργάνου που είναι ενδεικτική για τις προθέσεις και τις διεργασίες που δρομολογεί ένα κομμάτι τουλάχιστον της ανταρσυα – η οποία δεν έχει απαραίτητα ενιαία αντίληψη επί αυτού του ζητήματος.

Ειδικά το κομμάτι που εκπροσωπεί η αραν έχει όλα τα φόντα και τις προδιαγραφές για να γίνει η κοε της νέας εποχής, η ισχυρή συγκολλητική ουσία που μπορεί να ενώσει τα πάντα (εκτός από το ενδοαλτουσεριανό σχίσμα): αυτούς που έφυγαν με τη β πανελλαδική κι αυτούς που έμειναν στο κκε εσωτερικού. Αυτούς που έφυγαν από το κκε το 89, με αυτούς που έφυγαν από κατοπτρικά αντίθετη σκοπιά το 91. Τους ευρωλάτρες και ευρωφετιχιστές με τους ευρωμάχους. Τους οπαδούς της αυτόνομης εκλογικής καθόδου της ανταρσύα, με όσους υποστήριζαν την κοινή κάθοδο με το συριζα.

Αυτούς που θεωρούσαν το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον αλαβάνο ιστορική χαμένη ευκαιρία με αυτούς που αρνήθηκαν τη συμμετοχή του στις εκλογές του μάη, για να τη δουν με καλό μάτι μετεκλογικά. Αυτούς που απορρίπτουν κάθε μορφή κυβερνητισμού με αυτούς που αντιλαμβάνονται την κυβέρνηση ως κρίκο και μεταβατική στιγμή στο επαναστατικό προτσές και έγιναν μέρος του ντεκόρ στο προεκλογικό σόου του συριζα κατά την περίοδο των διερευνητικών εντολών. Όλοι μαζί –πλην λακεδαιμονίων- στο μεγάλο, παναριστερό μέτωπο με το μεταβατικό πρόγραμμα, όπως το έβαζε και στην κατακλείδα ενός προηγούμενου άρθρου το ίδιο στέλεχος της αραν.

Όσο για το ζήτημα της κυβέρνησης νομίζω ότι θα χρειαστεί να επανέλθουμε σε επόμενη ανάρτηση για να το δούμε αναλυτικά. Αν το στριμώχναμε εδώ, μάλλον θα αδικούσαμε τη σημασία του.

*Στο ενδιάμεσο βγήκε ένα ακόμα κείμενo του κώστα νάγια στο πριν, χωρίς να προσθέτει κάτι ιδιαίτερο κατά τη γνώμη μου. Μπορείτε να το βρείτε εδώ μαζί με μια σύντομη (αντ)απάντηση του ρίζου.

24 σχόλια:

faros είπε...

Πολύ καλή ανάλυση.

Θα έλεγα πάάάρα πολύ καλή !

Τώρα, δεν νομίζω να ... νομίζουν τα στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή και άλλων γύρω από αυτήν, ότι η αστική τάξη τους προορίζει για τον ρόλο του ... Σύριζα - μιας και ο τελευταίος ήδη έχει μετατοπιστεί στο χώρο του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ !

Ας μην έχουν τέτοιες αυταπάτες !

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ευχαριστώ πολύ! Καλό Μήνα!

Αναυδος είπε...

Νομίζω ότι το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο σου συνοψίζει ευστοχα τη συγκυρία
(...) Οι κομμουνιστές μπορούν να συνεργαστούν με άλλες δυνάμεις που έχουν διαφορετική στρατηγική, αρκεί αυτό να υπηρετεί το δικό τους στρατηγικό στόχο. Εάν αυτή η συνεργασία εξυπηρετεί κάποια άλλη στρατηγική, τότε το ερώτημα αντιστρέφεται: από πότε οι κομμουνιστές πρέπει να ακολουθούν πολιτική ουράς στο στρατηγικό σχεδιασμό άλλων δυνάμεων, επιδιώκοντας ένα μέτωπο για το μέτωπο, ως αυτοσκοπό;(...)

Τα δηθεν μινιμουμ προγραμμα καταργησης του μνημονιου, παυσης πληρωμών και αφου αναγκαστικά αφαιρέσουμε το έξω απο την ΕΕ (αφου με τη λογική των μετωπολάγνων δεν συσπειρώνει) απαντά (και αυτό όχι με βεβαιοτητα) στα αιτήματα συγκεκριμένων στρωμάτων αλλά θα εξακολουθεί να αφήνει τον εργατη άνεργο ή κακοπληρωμένο (καπιταλισμός γαρ).

Είναι σαν το ΕΑΜ να καλούσε σε απελευθερωση της Πελλοπονησου αφήνοντας την υπόλοιπη Ελλάδα στη μποτα του κατακτητη.

Ανώνυμος είπε...

ασε μας ρε αναυδε , σε ενα μετωπο καποιος εχει την ηγεμονια , τι θελετε να μας πειτε , αν εφτιαχναν μετωπο η ανταρσυα με το κκε , την ηγεμονια θα την ειχε η ανταρσυα και θα παρεσυρε το κκε σε οπορτουνιστικη παρεκλιση ? θα μας τρελανεται τελειως με αυτα που λετε .

Αναυδος είπε...

προς τον ανωνυμο 2/10 1:58

δεν ξερω αν διαβαζεις το τι γραφουν οι αλλοι αλλα πουθενα δεν εγραψα για ηγεμονια. Επανελαβα αυτο που εγραψε και ο οικοδεσποτης οτι το μινιμουμ προγραμμα της δηθεν αριστερης κυβερνησης δεν ειναι ουτε προαπαιτουμενο ουτε προυποθεση για το μαξιμουμ προγραμμα του ΚΚΕ αρα δεν υπαρχει κοινος τόπος

Ανώνυμος είπε...

Αν γινόταν μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία την ηγεμονία θα την είχε το ΚΚΕ.
Αν γινόταν μέτωπο για την έξοδο από το ευρώ/ρήξη με την ΕΕ και την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ηγεμονία θα την είχε η Ανταρσύα.

Εδώ έχουμε μία κατάσταση όπου κανένας από τους δύο δε δείχνει πρόθυμος να παραιτηθεί από την ηγεμονία σε ένα οποιοδήποτε μέτωπο (θεμιτό εφόσον και οι δύο πιστεύουν ότι έχουν δίκιο και ότι η δική τους πολιτική δίνει διέξοδο), έχουμε όμως το ένα από τα δύο κόμματα, την ανταρσύα, να κάνει επιθέσεις "φιλίας" για μια συνεργασία που με τους όρους που θέτει δεν θα γίνει ποτέ. Νομίζω προσδοκώντας να κερδίσει συμπάθειες μέσα από το ρηχό πρόταγμα της ενότητας που πολλοί, όχι τόσο πολιτικοποιημένοι, θεωρούν "καλό πράμα".

Αυτό δεν είναι θεμιτό.

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδη το προγραμμα της αριστερης κυβερνησης ερχεται σε συγκρουση με την λαικη εξουσια που ευαγγελιζεστε , δεν μπορει να αποτελεσει βημα προς την λαικη εξουσια , δεν μπορει με τιποτα να ειναι προς την κατευθυνση της λαικης εξουσιας , πρεπει οπωσδηποτε να ερχεται σε αντιθεση με την λαικη εξουσια , να χαρω την διαλεκτικη σας . Ενα ερωτημα απλως να θεσω , ας πουμε οτι εβγαινε ο συριζα κυβερνηση στις εκλογες και εκανε πραξη αυτα που υποσχονταν (αν και εχω πολλες επιφυλαξεις ) , δηλαδη καταγγελια του μνημονιου , μη πληρωμη του χρεους μεχρι να αρχισει η αναπτυξη και τα υπολοιπα . . . , θα ειχαμε η δεν θα ειχαμε οξυνση της ταξικης παλης στην ελλαδα , θα ειχαμε μια αριστερη κυβερνηση να νομοθετει υπερ των εργαζομενων και θα ειχαμε τους αστους να απολυουν κοσμο και να χρησιμοποιουν ολα τους τα μεσα για να την ριξουν , αυτο που περιγραφω απομακρυνει η φερνει πιο κοντα την λαικη εξουσια ? κι αν την φερνει πιο κοντα γιατι το κκε ειναι τοσο εχθρικο ? σε τελικη αναλυση η λαικη εξουσια θα ερθει μονο με την επανασταση η με μια πολυπλοκη και πολυσυνθετη διαδικασια που ουτε καν να φανταστουμε δεν μπορουμε .

Ανώνυμος είπε...

Καταρχας συγχαρητηρια για το αρθρο,που αν κ παταει σε 2 ολοκληρες αναλυσεις που αντιπαρατιθενται σχετικα ολοκληρωμενα(εφ ολης της υλης)προσθετει νεα επιχειρηματα κ στοιχεια.
Αρχιζοντας το σχολιο μου θα ηθελα να πω οτι η οικονομικη καπιταλιστικη κριση φανερωσε απο ολες τις αποψεις τον χαρακτηρα καθε πολιτικης κ συνδικαλιστικης δυναμης.ποιες ειναι εκεινες που αθελα τους η επιτηδες εγκολπωνουν την παλη στον καπιταλισμο κ ποια ειναι εκεινη που δινει την μονη επαναστατικη διεξοδο για το λαο απο την καπιταλιστικη κριση.
Το αρθρο του ΑΠ εινια πολυ σωστο απο την αποψη της παραδοσης στοιχειων κ στο τι στοχευει.οι απαντησεις ομως?περιμενε κανεις να ειναι τοσο μα τοσο φτωχες?προκιται για εναν απιστευτο βολονταρισμο κ εναν μικρομεγαλισμο κ τελικα πατρωναρισμα κ καπελωμα που πρεπει να επιβαλλει ντε κ καλα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΚΚΕ.
1ον.Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρησιμοποιει το καλπικο επιχειρημα ττης εφαρμογης του προγραμματος του 1996.μαλιστα.να το δουμε.το προγραμμα του 1996 εχει τις επιρροες του απο κεινη την εποχη κ ειναι λογικο,αλλα αφου δεν εχει γραφτει νεο ολο το ΚΚΕ πορευεται με αυτο κ καλα κανει.τι οριζει λοιπον αυτο το προγραμμα?οτι ειμαστε σε εποχη περασματος απο τον Καπιταλισμο στο Σοσιαλισμο συμφωνα με την λενινιστικη αναλυση.επειτα στεκεται στο οτι η επομενη επανασταση στην Ελλαδα θα ειναι Σοσιαλιστικη.οριζει ομως κ το δρομο που θα φτασουμε ως εκει.
υπαρχει ενα συνεκτικο προγραμμα αμεσων αιτηματων που οριζονται απο την υλικη αναπτυξη του καπιταλισμου κ τις λαϊκες αναγκες και μετα λεει μεσα για το Μετωπο,το γνωστο κ ως ΑΑΔΜ.καταρχας το Μετωπο για να επιφερει αυτες τις ριζικες αλλαγεςς πρεπει να αναφερεται συγκεκριμενα στα κοινωνικα στρωματα που εχουν συμφερον κ αναγκη αυης της επαναστατικης αλλαγης της κοινωνιας.επισης επειδη εχουμε ταξικη παλη,που σημαινει μη ευθυγραμμη πορεια,το ΚΚΕ παιρνει υποψη του το ενδεχομενο να γινουν εκλογες κ να υποστουν φθορα ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ κ να εκλεγει μια αντιμονοπωλιακη κυβερνηση μεσω των αστικων εκλογων που ομως αν συμβει αυτο το ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ η κυβερνηση αυτη θα βαλει το λαο να συγκρουστει με ολους τους μηχανισμους κ να παρει την εξουσια.αρα κ το μετωπο που προβλεπει το προγραμμα αλλα κ το ενδεχομενο κυβερνησης μεσω εκλογων μιλανε για οξυνση της ταξικης παλης.
η νεα καραμελα της εφαρμογης προγραμματος μιλαει για ΑΜΒΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ αφου προβλεπει ενα μετωπο πολιτικων κορυφων το οποιο θα καθοδηγει το κινημα αναλογα με το πως θελει αυτη η κυβερνηση αριστερων η αλλων δυναμεων.δεν ειναι στιγμη για τη συγκεντρωση δυναμεων για την εργατικη εξουσια αλλα μια αστικη κυβερνηση που θα γυρισει πισω τον καπιταλισμο στην αναπτυξη αου οπως λενε"θα κανει παραγωγικη ανασυγκροτηση κ εθνικοποιησεις" κ θα φερει εθνικο νομισμα σε συνθηκες ιμπεριαλισμου κ περικυυκλωσης.ΑΥΤΟ Κ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Τελος για το Μετωπο ετσι οπως το περιγραφουν κ σε θεσεις τους κ σε αρθρα,απαιτουν ουσιαστικα να εγκαταλειψει το ΚΚΕ το προγραμμα κ ολα τα συνεδρια του απο το 1918 κ μετα, αφου το ΚΚΕ σαν μια γνησια επαναστατικη δυναμη αντιπαθει τηνν απο τα πανω συγκολιση πολιτικων δυναμων.με δεδομενη κτην πειρα του ενιαιου ΣΥΝ.επισης οι προυποθεσεις που θετουν αυτοι για μετωπο ειναι μια προς μια ενα μινιμουν προγραμμα σοσιαλδημοκρατικης διαχειρισης της κρισης προς οφελος τμηματος του κεφαλαιου.
Παλη λοιπον εναντια στις οπορτουνιστικες αντιληψεις οπου κ αν εδραζονται αυτες.πλη κ μαλιστα ακομα πιο οξυμενη τωρα που οι οπορτουνιστες βαζουν ζητημα διατηρησης του καπιταλιστικου συστηματος κ τα διπλωσαν μπροστα στη δυσκολια της κρισης.

Ανώνυμος είπε...

Στις συνεργασίες-μέτωπα κάποιος ΚΕΡΔΙΖΕΙ την ηγεμονία εκφράζοντας τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ μέσα στον αγώνα κι όχι με το έτσι θέλω.Γ Κρητικός

Ανώνυμος είπε...

1)Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως πολιτική στην οικονομία,στα πλαίσια παντα της μεταβατικής κυβέρνησης,υιοθετεί τη λογική των κρατικοποιήσεων.(Το που θα βρεθούν τα λεφτά για να γίνουν είναι μια άλλη ιστορία που δεν είναι της παρούσης.Το αντίστοιχο πάτως λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ)
2)Κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική της είναι και η αύξηση του φορολογικού συντελεστή,για τις μεγάλες επιχειρήσεις, στο 45%.Οτι θα φορολογήσει τους πλούσιους υπόσχεται και ο Αλέξης,ενώ κάτι αντίστοιχο κάνει και ο Ολάντ στη Γαλλία με μερικούς εξ αυτών να πιπιλάνε την καραμέλα της μεταφοράς των επιχειρήσεων τους εκτός Γαλλίας(καταραμένο Μαάστριχτ).Βεβαίως η φορολόγηση των πλουσίων δεν είναι πιο γενικό σε σχέση με τη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων(για α μην τα τσουβαλιάζουμε κιόλας).
3)Ας υποθέσουμε οτι ανατρέπει και το μεσαιωνικό καθεστώς που επικραρεί στις εργασιακές σχέσεις.
Τα παραπάνω ίσχυαν και στη δεκαετία του 80 επι ΠΑΣΟΚ,δηλαδή την περίοδο εκείνη οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα στήριζαν ΠΑΣΟΚ;Για το σοσιαλισμό το πηγαίναμε αλλα στην πορεία μας χάλασε η συνταγή;Η μήπως θα πρέπει να εμπιστευτούμε τους ταξικά αδιάφθπρους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Y.Γ:Εργατικός έλεγχος στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς δε νοείται.Τι έλεγχο μπορεί να ασκήσει κάποιος σε μια επιχείρηση που δεν του ανήκει;Τι έλεγχος μπορεί να ασκηθεί σε ένα κοινοβούλιο που θα εξακολουθεί να διαμορφώνεται με τους σημερινούς όρους;
K.A.B

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μια επιλεκτική απάντηση στον ανώνυμο των 5.34. Αν και όπως είπα σκοπεύω να πιάσω σε ξεχωριστή ανάλυση διεξοδικά το θέμα της κυβέρνησης, θα έλεγα ότι στη σημερινή συγκυρία, μια κυβέρνηση της αριστεράς μάλλον θα δυσφημούσε την υπόθεσή μας με την αναξιοπιστία της, απογοητεύοντας τον κόσμο παρά θα την προωθούσε. Και αυτό ισχύει στο πολλαπλάσιο για μια πιθανή κυβέρνηση σύριζα, όπου δε θα είχαμε "κατάθεση ελπίδας", όπως αναφέρει ο π.σωτήρης, αλλά "ανάθεση ελπίδας" και δυστυχώς ταχύτατη διάψευσή της. Αυτά συγκεκριμένα, για τη συγκυρία. Για τα επί της αρχής, εν καιρώ.

Ανώνυμος είπε...

Toν Χρίστο τον γνωρίζω προσωπικά...
Μια μέρα θα γίνει ο "Τσίπρας" της Επαναστατικής Αριστεράς (δεν το λέω για κακό)

Ανώνυμος είπε...

Επειδή η βάση του ΚΚΕ σε αντίθεση με την ηγεσία του αποτελειται απο μεροκαματιάρηδες αγωνιστές, γρήγορα θα καταλάβει ότι τα περί μετώπου ή λαικής εξουσίας είναι βυζαντινολογίες και θα μπορέσει να οργανώσει την πάλη του λαού μαζί με όλες τις αντικαπιταλιστικές-αριστερές δυνάμεις.

Ανώνυμος είπε...

“Η ουσία του ζητήματος έγκειται στο αν το προλεταριάτο θα είναι έτοιμο την αποφασιστική στιγμή για την άμεση ανατροπή της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση της εξουσίας του και αν θα έχει εξασφαλίσει στην περίπτωση αυτή την υποστήριξη των συμμάχων του ή πάλι αν το κίνημα του προλεταριακού Ενιαίου Μετώπου στη δοσμένη φάση θα είναι σε θέση μονάχα να πιέσει το φασισμό ή να τον ανατρέψει, χωρίς όμως να περάσει άμεσα στη συντριβή της διχτατορίας της αστικής τάξης. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, το να παραιτηθούμε μόνο και μόνο για το λόγο αυτό από τη δημιουργία και την υποστήριξη μιας κυβέρνησης του Ενιαίου Μετώπου ή του αντιφασιστικού Λαϊκού Μετώπου, θα ήταν πολιτικά ανεπίτρεπτα κοντόφθαλμο και δε θα ήταν σοβαρή επαναστατική πολιτική.” Αυτά τα ζητήματα τα είχε απαντήσει η ΚΔ από το 7ο συνέδριο το 1935 με την εισήγηση του Γκ Δημητρώφ βάζοντας τα θεμέλια για τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη του 1945 είπαμε! Μήπως ήταν οπορτουνιστές κι αυτοί? Γ Κρητικός

Αναυδος είπε...

Απορώ με ολους αυτούς τους μετωπολάγνους. Είναι πολιτκά τυφλοί ή το απλώς το παιζουν τυφλοι για να θολώσουν τα νερά. Το 2012 το προβλημα δεν ειναι ο φασισμός, δεν ειναι η ξενη κατοχή δεν ειναι ακομη περισσοτερο η υπερασπιση της σοσιαλιστικής πατριδας (ΕΣΣΔ για τους απορουντες) ουτε τα φεουδαρχικ΄καταλοιπα ουτε η μη ολοκληρωμενη αστικοδημοκρατικη επανασταση.

Το προβλημα στα 2012 είναι ο καπιταλισμός νετος σκετος και η κριση του. Και απο την κριση του καπιταλισμου ή βγαινει ανατρεποντας τον ειτε συνθικολογωντας μαζι του αποδεχόμενος τις απώλειες τις εργατικής ταξης.

Το να προσπαθεις να λυσεις ενα νεο προβλημα με παλια εργαλεια αρχικά ειναι αφελεια. Οταν επμενεις ομως ειναι ταξικη συνεργασία σε βαρος της εργατικής τάξης. Αφου σας αρεσουν οι ιστορικες αναλογιες μια κυβερνηση Συριζα με συμμετοχη του ΚΚΕ θα ηταν μια νεα Βαρκιζα.

Ναι το προγραμμα της αριστερης κυβερνησης ερχεται σε συγκρουση με τη λαικη εξουσια και αυτο ειναι διαλλεκτική,. Την επιστροφη στο 2008 ευαγγελιζονται συγκεκριμενα κοινωνικα στρωματα που ειναι εθισμενα στο να εκμεταλλευονται εμμεσα και αμεσα την εργατικη ταξη και ειναι εχθροι του σοσιαλισμού.

Αναυδος είπε...

Ο ανώνυμος (2/10 5:34 )είναι ενα ενδεικτικό παραδειγμα του πως οι ευχές μας μετατρεπονται σε πολιτική αναλυση που δεν εχει σχεση με την πραγματικοτητα και σε πολιτική θεση βλαπτική για τα συμφεροντα των εργαζομενων

Ο Συριζα δεν θα κανει πράξη αυτά που υποστηρίζει προεκλογικά για τον απλουστατο λογο ότι ειναι εναφαρμοστα στα πλαισια του καπιταλισμού (δεν ειναι δηλ μονο θεμα προθεσεων). Η στροφή του Συριζα σε πιο συντηριτικές συνταγές έγινε εμφανής από τον Μάη στον Ιούνη, στο οικονομικό του προγραμμα και στις αποστροφες του λογου του προεδρου του περι σχεδιου Μαρσαλ κλπ. Το εργο το έχουμε δει στο Ελλαντα πριν απο 30 περίπου χρονια οπου οι αμερικανικες βασεις εφευγαν μενοντας, οπου το κοστος αποδεσμευσης απο την ΕΟΚ ηταν μεγαλυτερο εντελει απο το κοστος παραμονής, απο το άρθρο 4 εναντια στις απεργιες κλπ κλπ κλπ

Η αναδειξη μιας κυβέρνησης Συριζα είναι ακριβως το αποτελεσμα του ταξικού συμβιβασμού και όχι της εντασης της ταξικής παλής. Είναι η επιλογή του αποδεχομαι τις μειώσεςεις μισθών και δεν απεργώ οπως οι Χαλυβουργοί. Αποδέχομαι να απολυθουν οι συναδελφοι μου για να μην κλεισει η εταιρία. Αν εχω πληρωνω το χαρατσι της ΔΕΗ κλπ κλπ. Ειναι το αποτελεσμα της μικρής συμμετοχής των εργαζομενων στα συνδικάτα και της ηγεμονίας σε αυτά των πρακτορων της εργοδοσίας και της κυβερνησης

Αρα στην υποθετικη περίπτωση που θα φορολογουσε το κεφαλαιο ολοι αυτοί που τον στηριξαν θα βρεθούν στις πλατειες διαμαρτυρομενοι για τα αναπτυξιοκτόνα μετρα της ‘αριστερης’ κυβερνησης Επειδή στα σωματα ασφαλειας θα παρεμεναν το 30-40% που ψηφισε χρυση αυγη το πιο πιθανο ειναι ο Τσιπρας να εφευγε με ελικοπτερο απο το κτιριο τηε Βουλής (για να επαληθευτή μια προφητεία του)

Οσο για την διαλεκτική δεν κάνει η κυβέρνηση το ταξικό κινημα αλλά το ταξικό κινημα επιβάλλει την κυβέρνηση του και την εξουσία του Η ταξική πάλη οξυνεται σημερα με τα δολοφονικά μετρα της κυβέρνησης και το θεμα ειναι τι κανουμε. Αναγουμε τις ελπιδες μας στον σωτηρα Τσιπρα ή δινουμε τη μαχη στους τοπους δουλιάς, αυξανοντας τους συνδικαλισμένους και εκπαραθυρώνοντας όλη εκεινη τη συμμορία (Παναγοπουλος, Φωτοπουλος, Μπαλασοπουλος κλπ) που μας εχει κατσικωθει στο σβερκο και που σημερα ανακαλυπτει την ταξικη πάλη

Ανώνυμος είπε...

Αναυδε λες:
«Απορώ με ολους αυτούς τους μετωπολάγνους. Είναι πολιτκά τυφλοί ή απλώς το παιζουν τυφλοι για να θολώσουν τα νερά.»
Είναι αστείο να μιλάνε έτσι οι ..τυφλοί . Καλά κκ μετωπομάχοι σεχταριστές δεν βλέπετε!!!! Αλλά ούτε ΑΚΟΥΤΕ τον κόσμο που σας φωνάζει στις πορείες και στις διαδηλώσεις ΕΛΑΤΕ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ? όταν εσείς στρίβεται δι άλλης οδού? Κι αυτοί δεν είναι στημένοι που θα χαίρονταν που απομονώνεστε…!! Είναι οι εργαζόμενοι, ο λαός!
Ακόμη λές
«Το 2012 το πρόβλημα δεν είναι ο φασισμός, δεν είναι,……. είναι ο καπιταλισμός νέτος σκέτος και η κρίση του.»!!!!!
Σάμπως ο φασισμός είναι ξεχωριστό φαινόμενο από τον καπιταλισμό και την κρίση του αλλά και ο πόλεμος….που «όποιος δεν ακούει τους κρότους του …είναι κουφός»!! Οσο για τη «μη ολοκληρωμένη αστικοδημοκρατική επανάσταση.»,μάλλον το Βιβλίο του Π Πουλόπουλου έχεις υπ όψιν σου "Τα Λαϊκά Μέτωπα και η προλεταριακή πολιτική" και όχι της ΚΔ και του Δημητρώφ που αναλύουν την κατάσταση στην Ιταλία Γερμανία, Γαλλία και όλες τις χώρες της Βόρειας και κεντρικής Ευρώπης! Δεν είναι κακό να ξέρετε τι λέγανε οι κομμουνιστές ( έστω ) μιαν άλλη εποχή. Η ιστορική ανέλιξη είναι σπειροειδής και ορισμένες ομοιότητες θα βρέιτε! Γ Κρητικός.

Αναυδος είπε...

Λυπάμε κρητικε αλλά αν στον ασθενη που πασχει απο καρκινο του προτεινεις θεραπια για σκλυρηνση κατα πλάκας απλουστατα θα τον στειλεις στον άλλο κόσμο αυτο κανεις εσυ και οι ομοιοι σου οταν αναζητατε την ταξικη συνεργασία

Συνεχιζε να παρερμηνευεις τον δημητροφ που αναφερεται σε αλλες εποχες και καταστασεις αφου ετσι σε βολευει. Ταυτισε την Ελλαδα του 2012 με την ναζιστική Γερμανία και τη φασιστικη Ιταλία του 20-30 αλλά θα σε παρακαλουσα να μου εξηγησεις από που συμπεραινεις οτι η αστικοδημοκρατικη επανασταση δεν εχει ολοκληρωθει στην Ελλαδα ?

Τελος πολλοι από αυτους που μας εφτυναν,ιεβριζαν και προπηλακιζαν στις πλατειες ηταν στημμενοι και πληρωμενοι και άλλοι αυτοι που ψηφιζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ολα αυτά τα χρονια αλλα παρολα αυτα εχουν τη λυση

Ειπαμε Βαρκιζα τελος

Ανώνυμος είπε...

Διάβαζε καλύτερα Άναυδε! Πού μίλησα για το ότι η αστικοδημοκρατική επανάσταση δεν έχει ολοκληρωθεί στην Ελλάδα ?Δεν είδες τα εισαγωγικά στη «μη ολοκληρωμένη αστικοδημοκρατική επανάσταση.» που ήτανε δικά σου λόγια από προηγούμενο σχόλιο? Εξ άλλου το ΚΚΕ στην 5η Ολομέλεια μίλησε για Λαοκρατούμενη Σοσιαλιστική Ελλάδα. Γιατί μπερδεύεστε με το χαραχτήρα της Επανάστασης αφού παράλληλα προωθούσε το δημοκρατικό Μέτωπο ΕΔΑ που μετά το 58 το παρέδωσαν ουρά στην οικογένεια Παπανδρέου. Γ Κρητικός.

Ανώνυμος είπε...

Το "ΧΘΕΣ" τού κομμουνιστικού κινήματος, η ΙΣΤΟΡΙΑ, χρησιμεύει για να βγάζουμε συμπεράστατα και να παίρνουμε εμπειρία (θετική ή αρνητική).

Αυτά τα συμπεράσματα, αυτή η εμπειρία, βοηθούν να αντιμετωπίζουμε σωστότερα το παρόν και να μεθοδεύουμε καλύτερα το μέλλον.

Το παρόν λοιπόν τού ΚΚΕ,
μιας και γι' αυτό ο πολύ λόγος, αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ πλέον πατά πολύ γερά στα ποδάρια του σαν ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ.

Ας αφήσουμε λοιπόν το κλωθογύρισμα στο παρελθόν ως όπλο ενάντια στο παρόν και το μέλλον,
κι ας μελετάμε το παρελθόν, την ιστορία,
υιοθετώντας και για το παρόν τα θετικά,
ταυτόχρονα με την απόρριψη της επανάληψης των αρνητικών.

Κι ας μην ξεχνάμε,
ότι κάθε γεγονός,
κάθε συμπεριφορά,
κρίνεται με τα δεδομένα τής εποχής της
και όχι με τα σημερινά.

Είναι λαθροχειρία να κάνουμε το αντίθετο.
Κρύβει σκοπιμότητες ΜΗ επαναστατικές.

Άρα σκοπιμότητες που υπηρετούν τη διαιώνιση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.

Το ίδιο κρύβουν και οι επιθυμίες για συνεργασίες κορυφής σε τάχα επαναστατική κατεύθυνση.
Μόνο που μια τέτοια κατεύθυνση με το λαό στον καναπέ, δεν προκύπτει ποτέ.
Επομένως οι συμμαχίες πρέπει να ξεκινήσουν απ' τη βάση.

Εργάτες, αγρότες, ελευθεροεπαγγελματίες, γυναίκες, νέοι, αλλά και βίαια προλεταριοποιημένοι επιστήμονες, διανοούμενοι κλπ.

Αν δεν πάρει μαζικά σάρκα και οστά αυτή η συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, καμιά συμμαχία κορυφής δεν μπορεί ν' ανατρέψει τον καπιταλισμό.

Υπάρχει κανείς που δεν κατανοεί αυτήν την αδιαμφισήτητη αλήθεια;

Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν ότι με μια ...Αριστερή, έστω και κατ' όνομα αντικαπιταλιστική κυβέρνηση, θα ανατρέψουμε τον καπιταλισμό.

Δεν κάνουν οι κυβερνήσεις επανάσταση, αλλά οι λαοί.
Όλα τα άλλα είναι "παραμύθια" για να κοιμόμαστε πιο εύκολα...

ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ


ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Αναυδε μας αφηνεις αναυδους.Τι θα πει τελος η Βαρκιζα.Εχετε οπλα να μας μιρασετε;Η εργατικη ταξη πειναει.Τοχει παρει χαμπαρι η αριστερα των προνομιων;θεωριες απο ανθρωπους με μικροαστικη συνειδηση χτισμενη 30 και 20 και δεκα χρονια πανω σε καρεκλες βουλευτικες ευρωβουλευτικες συνδικαλιστικες κτλ.Αυτοκινητα σπιτια διακοπες λευτα στην ακρη σιγουρια για το μελον.Ποιο μελος απο την ΚΕ δουλεψε τελευταια σε εργοστασιο και ποτε;Τι καταλαβαινουν απο αναγκαιοτητα ανατροπης της εκμεταλευσης;Το διαβασαν στα απαντα του ΛΕΝΙΝ;Ας μας απαντησουν λοιπον ποιο ειναι το τμημα του κεφαλαιου στην ελλαδα που επιθυμει την εξοδο απο το Ευρω.Συγκεκριμενα.Γιατι εγω ο αγραμματος ανεργος εργατης εχω καταλαβει οτι η ονε και εε ευνοησαν το κεφαλαιο οσο δε μπορουσε να φανταστει.Θελουν λοιπον να αυτοκτονησουν;Αν εμεις πουμε εξω απο εε και ονε τωρα θα εχουμε συμαχισει με τμημα του κεφαλαιου;Ο καπιταλιστικος μηχανισμος της εε δεν πρεπει να στοχοποιηθει απο την εργατια;και να χτηπηθει σα χταποδι.Τι θα πει η εξοδος απο το ευρω εναι καταστροφη χωρις λαικη εξουσια.Γιατι θα μας βγαλει καποια καπιταλιστικη εξουσια; ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΤΕ ΑΥΤΑ ΡΕ ΑΓΥΡΤΕΣ;ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΣΑΤΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ.ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ .ΕΛΕΟΣ.

Ανώνυμος είπε...

Κουίζ.Με πια μεγάλη ιδέα μας εκαναν το μυαλό κουρκούτι τρείς δεκαετίες και πάνω, με πιο εργαλείο μας ισοπεδώνουν και μας φοβερίζουν αποπάνω οτι αν το χάσουμε θα εξαφανιστούμε απο τον πλανήτη. Ο ευρών κερδίζει φωτοτυπιμένες όλες τις συνθήκες και τους όρους που συνοδεύουν τη μεγάλη ιδέα και το εργαλείο.Πως θα ανατρέψουμε τον καπιταλισμό σύντροφοι αν δεν εστιασουμε στα εργαλεία του.Τι κερδίζει το κεφάλαιο απο την ΕΕ και τι οι εργάτες,τι ειναι το γ... Συμφωνο για το Ευρώ ειναι η θηλειά που μας πέρασε στο λαιμο ο καπιταλισμος αν δεν την κόψουμε πως θα αναπνευσουμε,πως θα δυναμώσουμε να χτυπησουμε το θηρίο,τα μονοπωλια που λεει και η Αλέκα.Ρογμές, παντού ρογμές για να γκρεμίσουμε τον τοίχο.Ετσι χτήζεται η λαική εξουσία.Καλα τα βουλευτιλίκια και ευρωβουλευτιλικια αλλα λαικη εξουσία με πορδές δε γίνεται.ΑΝΕΡΓΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ.

Ζωχιός Γιάννης είπε...

Μια ερώτηση: Γιατί το: "Ο/Η Ανώνυμος είπε...";
Τόσο σοβαρά σχόλια, ανώνυμα;
Τι λόγο έχει ένας αριστερός να είναι ανώνυμος;