Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Έφυγε ο σύντροφος Μπάμπης Αγγουράκης

Αυτός ο γ… περονόσπορος που έχει πέσει στις τάξεις του κόμματος το τελευταίο διάστημα και παίρνει, χωρίς υπερβολή, τους καλύτερους συντρόφους, τον ένα μετά τον άλλο είναι κάτι το απερίγραπτο. Κι είναι τραγική ειρωνεία ότι πήρε από κοντά μας ένα σύντροφο που έδειχνε να σφύζει από υγεία κι ήταν πραγματικά άξιος θαυμασμού να τον βλέπεις πχ στις μαραθώνιες πορείες ειρήνης, να βγάζει αγόγγυστα στα εξήντα του όλη τη διαδρομή, με το χαμόγελο στο στόμα, και εσύ δίπλα του να αγκομαχάς να ακολουθήσεις το ρυθμό του. Το κενό που αφήνει –όχι τόσο στο ευρωψηφοδέλτιο, αλλά πρωτίστως- στο κόμμα και το κίνημα είναι μεγάλο και δυσαναπλήρωτο.


 Ελπίζω μόνο πως οι γνωστοί διαδικτυακοί υπόνομοι θα σεβαστούν τη μνήμη του συντρόφου και δε θα σπεύσουν σαν ύαινες να αξιοποιήσουν προεκλογικά τον χαμό του, για να μιλήσουν τάχα εκ μέρους του, να αποκαλύψουν όσα δε θέλησε ή δεν πρόλαβε να πει δημόσια, να πουν πως.. αποκλείστηκε από την κετουκε στο 19ο συνέδριο και άλλα τινά παρόμοια. Το μόνο που δεν έχουμε ακούσει μέχρι τώρα για τους συντρόφους που έφυγαν είναι θεωρίες συνωμοσίας για το βιολογικό τους τέλος –σαν αυτές που έκανε κάποτε ο τρότσκι για το θάνατο του λένιν και το ρόλο του στάλιν. Αλλά θα μου πεις, ποτέ δεν είναι αργά, ας μην τους βάζουμε λοιπόν ιδέες..

Το βιογραφικό του συντρόφου, που δημοσίευσε ο 902 αναφέρει τα εξής:
Ο σύντροφος Μπάμπης Αγγουράκης γεννήθηκε το 1951 στο Βουκουρέστι Ρουμανίας, από γονείς στελέχη του Κόμματος, πολιτικούς πρόσφυγες.
Το 1968 μετακομίζει με την οικογένειά του στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ). Το 1973 παίρνει το πτυχίο του μηχανικού συστημάτων πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης. Μέχρι το 1979 οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνταν να επαναπατρίσουν την οικογένειά του. Λίγο πριν τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα, παίρνει το πτυχίο του διδάκτορα συστημάτων πληροφορικής του Πολυτεχνείου της Δρέσδης, στο οποίο και εργάζεται από το 1973 έως το 1979. Το 1968 οργανώνεται στη ΚΝΕ και αργότερα στο Κόμμα.
Συμμετείχε στα Συντονιστικά της ΚΝΕ και των Φοιτητών στις σοσιαλιστικές χώρες και στη Δυτική Ευρώπη. Εκλέγεται μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ στο 1ο, 2ο και 3ο Συνέδριο της Οργάνωσης.
Στην ΚΝΕ δουλεύει στην αρχή στην Ιδεολογική Επιτροπή και στη συνέχεια στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων. Συνέβαλε στην καθιέρωση των μπριγάδων αλληλεγγύης στη Νικαράγουα.
Το 1987 αναλαμβάνει υπεύθυνος του Τμήματος πληροφορικής και πολιτικής έρευνας και τεχνολογίας του Κόμματος.
Στο 12ο Συνέδριο εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επανεκλέγεται στην ΚΕ στο 13ο, 14ο, 15ο, 16ο, 17ο και στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος.
Από το 1997 έως το 2000 ήταν βουλευτής Α' Αθήνας. Το 2009 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Ηταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

Μπορείτε να θυμηθείτε παρακάτω τα άρθρα του συντρόφου στον κομματικό τύπο, που εμφανίζει η σύνθετη αναζήτηση του ριζοσπάστη.

Στη συνέχεια ακολουθούν δύο βίντεο με τηλεοπτικές δηλώσεις του αγγουράκη μετά την απρόκλητη επίθεση των ματ στους διαδηλωτές του παμε. Η ψυχραιμία και το ήθος του είναι αξιοθαύμαστα, όπως άλλωστε και το σχόλιό του για τους ματατζήδες που τον είχαν χτυπήσει: «είναι να τους λυπάται κανείς, δε σκέφτονται ότι κι αυτοί θα μείνουν άνεργοι».



Ακόμα καλύτερα τα είπε την ίδια μέρα, στην ελληνοφρένεια (εδώ μετά το 24 και 40)

Μπορείτε επίσης να θυμηθείτε.
Μία πρόσφατη συνέντευξή του (ηχητικό) στον 902 από την κριμαία, όπου βρέθηκε ως παρατηρητής του δημοψηφίσματος του μαρτίου, προσκεκλημένος του κκ ουκρανίας και του κκρο.

Μία προεκλογική συνέντευξή του στο πόρταλ του 902, στα τέλη απρίλη.


Κι άλλη μία στο ραδιόφωνο του άλφα, μόλις την περασμένη εβδομάδα.



Η κηδεία του σ. Μπάμπη θα γίνει την Τετάρτη 14 Μάη στο Νεκροταφείο Καισαριανής στις 4.30 μ.μ. και θα είναι πολιτική.
Καλό ταξίδι κι ελαφρύ το χώμα…

Υγ: αναρωτιέμαι τι θα γίνει τώρα στο τυπικό κομμάτι με τα ψηφοδέλτια. Θα είναι μακάβριο βέβαια να υπάρχει και το όνομα του συντρόφου, αν και δε νομίζω να συμβεί κάτι τέτοιο. Αν και εφόσον όμως είναι αδύνατο για τεχνικούς λόγους να αλλάξουν τα ψηφοδέλτια, είναι σχεδόν σίγουρο πως όλοι οι σφοι θα συμπεριλάβουν το όνομά του, τιμής ένεκεν, και με τη συναισθηματική φόρτιση των ημερών.

29 σχόλια:

zoot horn rollo είπε...

Καλό ταξίδι στο σύντροφο...

Ανώνυμος είπε...

Παράδειγμα κομμουνιστή ως προς το ήθος και τη σεμνότητα του εκτός των άλλων. Συνυπογράφω το κομμάτι της ανάρτησης ως προς το σεβασμό από κάποιους γνωστούς...

ΡΓ

anonymous anonymous είπε...

Σπουδαίος κομμουνιστής. Μεγάλο το κενό που αφήνει.

chemist είπε...

Μεγάλη θλίψη για το θάνατο του συντρόφου.
Εκτός από την τεράστια αγωνιστική του δράση θα τον θυμόμαστε και για τις εύστοχες στατιστικές αναλύσεις-προβλέψεις για τις εκλογές.

Ανώνυμος είπε...

Δεν τον γνώριζα μέχρι το τελευταίο διάστημα που άρχισε να εμφανίζεται στα ελληνικά ΜΜΕ. Απο τη πρώτη φορά που τον είδα, στη συνέντευξη στην ΕΡΤ, ήταν εντυπωσιακός.Μετά απο μια ματιά στο βιογραφικό του, είχα αποφασίσει οτι θα ήταν ένας απο τους σταυρούς μου στο ευρωψηφοδέλτιο. Kαλό κουράγιο στους κοντινούς του ανθρώπους.


metalorixos

spiral architect είπε...

Μεταφέρω σχόλιό μου στο μπλογκ του Αντώνη:
Ο κομπιουτεράς του Κόμματός μας, αυτός που με 2-3 άλλους έστησε τον πρώτο διαδικτυακό σέρβερ στην Ελλάδα σε ένα πισί 80386, έβαζε μέσα στο δίσκο του το Ριζοσπάστη και ανέβαινε καθημερινά στο διαδίκτυο. Εποχή χωρίς μηχανές αναζήτησης, χωρίς ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και διαδικτυακές εφημερίδες, χωρίς πρωτόκολλα HTML, χωρίς flash players, μόνο κείμενα και ελάχιστες φωτογραφίες. Πληκτρολογούσες αυτούσια τη διεύθυνση (μαζί με το "http://www") στον Εξπλόρερ των windows 3.1 και έμπαινες με dial-up για να τον διαβάσεις, εκτός αν σ’ έπαιρναν τηλέφωνο, οπότε η σύνδεση κοβόταν. Aυτά το 1993, όταν πρωτομπήκα με τη βοήθεια ενός συνάδελφου στο διαδίκτυο και οι μόνες ελληνικές ιστοσελίδες που θυμάμαι ήταν του Ρ., της Νισάν και του ΟΤΕ.
Κρίμα. :(

Ανώνυμος είπε...

Διαψεύδονται οι ελπίδες σου.σφυροδρέπανε, για τους οχετούς του διαδικτύου, αλλά σύννεφα για να πέσουμε δεν ψάχνουμε..
Τιμή μεγάλη να έχεις πορευτεί στο πλάι του, έστω και σε μια κινητοποίηση. Στις 6 του Μάρτη , στην κινητοποίηση των ανέργων μπήκε μπροστά, άφοβος, μαχητής, πρωτοπόρος, κομμουνιστής!
Μαρία του 19ου

Unknown είπε...

Δεν ξέρω αν θεωρηθεί συνωμοσιολογικό το σχόλιό μου, αλλά δε θεωρώ ασύνδετο τον τραυματισμό του από τα ΜΑΤ με το καρδιακό επεισόδιο. Γνωρίζω ανάλογες περιπτώσεις θρόμβωσης που προκλήθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα από κάποιο χτύπημα, οι οποίες οδήγησαν σε καρδιακή προσβολή. Ίσως κάποιος με ιατρικές γνώσεις μπορεί να μας εξηγήσει πιθανή συσχέτιση.
Όπως και να χει, επροκειτω για έναν από τους συμπαθέστερους και αγνότερους συντρόφους και το κενό που αφήνει είναι πραγματικά δυσαναπλήρωτο. Να τον έχουμε ως παράδειγμα.

chemist είπε...

Φοβερό το περιστατικό στις εκλογές του 93 με όλες τις εταιρίες να προβλέπουν είσοδο του ΣΥΝ στη βουλή και τον Μπάμπη να επιμένει από νώρις ότι μένει εκτός και να δικαιώνεται πανυγηρικά

Ανώνυμος είπε...

η μεγαλη στεναχωρια τον οδηγησε στον θανατο

δημητρης

Ανώνυμος είπε...

Για ποια στεναχωρια μιλαει ο ποιητης ΠΑΝ

Ανώνυμος είπε...

Μην αρχίσετε τις μαλακίες!

ΡΓ

Ανώνυμος είπε...

Ρ.Γ Εγω θα σεβαστω πληρως τον θανα το του συντροφου μας και δεν προκει ται να απαντησω σε καμμια μαλακια μεχρι την τεταρτη. Σε αυτο δινω τον λογο μου ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

η στεναχώρια σ/φοι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε τέτοιους αιφνίδιους θανάτους.
Η ζωη είναι πολύ σύνθετη τελικά. Ο σφυροδρέπανος αναρωτιέται τι χτύπησε το κόμμα περονόσπορος.
Σκεφτείται λίγο σ/φοι είναι τραγικό αλλά στην ζωή δυστυχως δεν υπάρχει άσπρο μάυρο.
Οι σ/φοι που νόμιζαν και αντιμετώπιζαν το κόμμα ως ασπρο μαυρο μια ολοκληρη ζωή πρέπει να μπερδέυτηκαν και να ζορίστηκαν αρκετα τον τελευταιο καιρό. Ωρα να βγαίνουν και κάποιοα συμπερασματα για την ζωή (όχι για την πολιτικη του κομματος που είναι σωστή)


δημήτρης

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δημήτρη, το τελευταίο σχόλιο που άφησες με το "προσκλητήριο" νεκρών και ζωντανών, εκτός του ότι δεν προσθέτει κάτι στο προηγούμενό σου σχόλιο, ξεπερνά τα θεμιτά όρια κατά τη γνώμη μου κ δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες, για να το θέσω επιεικώς. Γι' αυτό και πέρασε στα ανεπιθύμητα

zhukov είπε...

Ήταν κεντρικός ομιλητής στην συγκέντρωση στην πλατεία Κοτζιά για τη συνθήκη Σένγκεν αρχές 1999 αν θυμάμαι καλά....
Η πρώτη συγκέντρωση του ΚΚΕ που συμμετείχα
Πολύ στενοχωρήθηκα ρε μάγκες...

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δημήτρη, δεν μπορώ εδώ να σου απαντήσω σε ένα σχόλιο που μου λες να μην το ανεβάσω, ούτε να ανασκευάσω κάποιες ανακρίβειες που σου έχουν μεταφέρει.
Το επιχείρημα το κατάλαβα πολύ καλά αλλά λέω ότι η ονοματολογία κι αυτό το προσκλητήριο ζωντανών και νεκρών δεν είχε να προσθέσει τίποτα και θα γ.. τη συζήτηση, όπως είχε πει κι ένας σφος που αναφέρεις. Δε βλέπω πώς ακριβώς θα τιμούσε αυτό τη μνήμη του σφου αγγουράκη.
Για τα υπόλοιπα που με ρωτάς, αν θες στείλε μου κάποιο μέιλ να σου απαντήσω σε ό,τι αφορά εμένα. Σε ό,τι αφορά άλλους συντρόφους, εγώ ούτε απόρριψη είδα, ούτε και κάτι άλλο απ' όσα αναφέρεις.

Ανώνυμος είπε...

Τον ήξερα τον Μπάμπη. Απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια. Πάνε τώρα 3 δεκαετίες. Σε λίγες δουλειές κομματικές βρεθήκαμε, λίγα και τα ποτήρια που τσουγκρίσαμε (ήτανε βλέπεις και σχετικά συντηρητικός σ’ αυτό). Οι λίγες κουβέντες που κάναμε ήταν αρκετές για να δεις με τι ποιότητα ανθρώπου είχες να κάνεις. Όχι, δεν θα τον λιβανίσω (τα σιχαινόταν αυτά). Μετρημένος, κομματικός, με άποψη αλλά και με σεβασμό στο να ακούει τον άλλο, σε κέρδιζε σαν άνθρωπος ακόμα και όταν διαφωνούσες μαζί του. Στο γραφείο του Κ.Σ. της Κ.Ν.Ε. ο Μπάμπης, εγώ παρακάτω κομματικά, διαφωνήσαμε όταν αντιμετωπίσαμε μαζί μια φράξια στην οργάνωση. Ήταν φυσικά και άλλες εποχές. Άλλες οι κομματικές προσεγγίσεις τότε. Οι σύντροφοι που συγκρουόμασταν, τη δεκαετία του 80, ήταν οι προάγγελοι της Περεστρόϊκα και της συνεργασίας όλων των «αριστερών» δυνάμεων (δηλαδή του εσωτ.). Ζαχαριαδικός εγώ, ανιζαχαριαδικός ο Μπάμπης, προσεγγίζαμε διαφορετικά το πώς έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τη φράξια. Με βάση το (τότε) καταστατικό ο Μπάμπης, με σύγκρουση που να αναδείκνυε γενικότερα ζητήματα πολιτικής του κόμματος εγώ. Δεν συμφωνήσαμε. Κάποια στιγμή μου τα έψαλε κιόλας. Δεν έγινε αυτό όμως αιτία για να την δει αλλιώς σε κομματικό επίπεδο. Την όποια κομματική προσφορά είχα και δυνατότητα, την εκτιμούσε, την τιμούσε και το έδειχνε και στη συνέχεια. Όποτε βρισκόμασταν σε δουλειές, δεν είχε χάσει το χαμόγελό του και την όποια διάθεσή του απέναντί μου (πέστην φιλική ή συντροφική). Η πιο δύσκολη στιγμή; Το 13ο Συνέδριο. Άλλοι, που είχαν φάει ψωμί μαζί μου, δεν μου λέγαν καλημέρα. Τώρα αυτοί ήταν οι «σωτήρες» ανανεωτές του κόμματος και εγώ από την άλλη πλευρά (κι απ’ τους πιο σεσημασμένους μάλιστα γιατί μαζί με λίγους ακόμα ζητούσαμε την αποκατάσταση του Νίκου). Ο Μπάμπης, δυστυχώς, στη δικιά τους λίστα για την Κ.Ε. Εγώ όχι απλώς δούλευα για την άλλη πλευρά, αλλά θεωρούσα (και καλά έκανα, επιμένω σ’ αυτό) ότι έπρεπε η δουλειά μαζί τους να τελειώνει στα περιθώρια του Συνεδρίου. Συγκρουστήκαμε σε ένα διάλειμμα. Του είπα και κάποιες βαριές κουβέντες (για τον πατέρα του και τη στάση που είχε κρατήσει σε σχέση με το Ν.Ζ.). Κατάλαβα ότι τον πίκρανα. Δεν γινόταν αλλιώς όμως. Έτσι ήταν τότε. Ή από κει θα ήσουν ή από δω. Έγινε ότι έγινε. Η στάση του μετά με έκανε να προβληματιστώ. Οι άλλοι έφυγαν, πήραν τον δρόμο τους. Αυτός όμως εκεί. Πιστός στο Κόμμα και πραγματικός Ψηλορείτης. Ανταμώσαμε αρκετά χρόνια μετά. Ο Ζαχαριάδης, κουτσά στραβά αποκαταστάθηκε. Δεν είπαμε πολλά. Και καλά κάναμε. Εκ των υστέρων «δικαιώσεις» και «πικρίες» δεν ταιριάζουν στους κομμουνιστές.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά για τον Μπάμπη. Για την κομματικότητά του, την ανθρωπιά του, την επιστημονική του συγκρότηση…… Δε χρειάζεται. Τα είπε και το Κόμμα και πολλοί άλλοι σύντροφοι που μίλησαν γι’αυτόν. Όσα ανέφερα πιο πάνω, σύντομα τις προσωπικές μου εμπειρίες, το έκανα για να καταλήξω σε τούτο δω. Η ζωή ενός επαναστάτη έχει σκαμπανεβάσματα. Όλοι μας που ζήσαμε, που ζούμε αυτή τη ζωή το ξέρουμε. Σημασία έχει όμως να μην κλοτσάς την καρδάρα, που έλεγε ο Χαρίλαος. Και ο Μπάμπης δεν την κλότσησε. Γιατί έμεινε ως το τέλος αυτό που εγώ απλά διάλεξα για ψευδώνυμο.
Γεια και χαρά σου σύντροφε.


Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Το Μπαμπη τον γνώρισα στην Ροδο λίγο πριν φύγω, σε μια εκδηλωση,
'θα τα λεμε συντροφε εκει έξω,έχει πολύ ενδιαφερον το μερος που πας,κοιταξε να μαθεις την γλώσσα καλά μου ειπε,θα σε χρειαστουμε εκει,αυτος την ήξερε φαρσι ο πως και άλλες πεντε αν δεν απατώμαι.Κατσαμε κανα διωρο συζητώντας και αναλυοντάς μου τα εδώ,πραγματα που εγώ δεν πολυήξερα.Γνωριζε τα πάντα. Ανταλλαξαμε κανα δυο ιμειλ στις αρχες.Ετρεχε παντου ο Μπαμπης!! Μεγάλη απώλεια για το κομμα. Ηθελα να γράψω κατι στο ποστ του Μπρεζνιεφ για την Ηπειρο,αλλα δεν βρηκα τον χρόνο,θα τον βρω ομως ελπιζω το βράδι,θα θελα ομως να ξεπροβοδίσω τον Συντροφο με τον δικο μας τροπο εκει πάνω
https://www.youtube.com/watch?v=PlDewqjio4I

Sentic

Ανώνυμος είπε...

Με συγκινησανε τα λογια του ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥ για τον σ. ΑΓΓΟΥΡΑΚΗ και θελω να πω και εγω μερικα λογια εχοντας ζηση εκεινα τα χρονια στην ΚΝΕ ητανε πραγματικα τελειως διαφορετικη η κατασταση μεσα στο κομμα. Ειχα και εγω την αποψη απο τοτε οτι επρεπε να αποκατασταθη ο σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Οταν ανεφερες κατι τετοιο σε κοιταγανε παραξενα σχεδον ολοι τοτε ειχα παρεξηγηση την σταση πολλων συντρο φων περασανε τα χρονια οι συλλογι κοι σκεψη του κομματος ανεβηκε πο λυ και σημερα καταλαβαινω οτι τοτε οπως ειχε παγιωθη η κατασταση δεν μπορουσε να γινει τιποτα διαφορε τικο Χωρις να ξερω προσωπικα τον συντροφο ευχομαι κουραγιο στους δικους του ανθρωπους και ας εχουμε την τιμη ολοι να μεινουμε μεχρι το τελος διπλα στο ΚΚΕ ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΤΗΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

anonymous anonymous είπε...

Πράγματι, ο Μπάμπης ήταν στη λίστα των δεξιών οπορτουνιστών στο κρίσιμο 13ο συνέδριο. Και εκλέχτηκε στην Κ.Ε. τότε από τη δική τους λίστα (για τους νεώτερους: οι δύο λίστες ήταν άτυπες, αλλά όλοι οι σύνεδροι τις γνωρίζαμε). Δεν το έγραψα νωρίτερα σήμερα, αλλά από τη στιγμή που το έγραψε ο "αμετανόητος" δεν είχε νόημα να μην το επιβεβαιώσω κι εγώ.

Όμως ο Μπάμπης *έμεινε* στο Κόμμα όταν οι δεξιοί οπορτουνιστές έφυγαν. Και έδωσε στο Κόμμα τον καλύτερο εαυτό του από το 1991 μέχρι το θάνατό του. Και φυσικά, εξελίχθηκε και η σκέψη του, μαζί με τη σκέψη όλου του Κόμματος.

Τα παραπάνω αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο το πόσο ξεχωριστός κομμουνιστής και άνθρωπος ήταν ο Μπάμπης. Και βέβαια, δείχνουν και το μεγαλείο του Κόμματος που μπορεί και διαπαιδαγωγεί τέτοια στελέχη.

Ανώνυμος είπε...

Μπορει να μην τον γνωριζα αλλα στεναχωρηθηκα πολυ με την ειδηση...Σεμνος ανθρωπος,επιστημονας,κομμουνιστης παραδειγμα για ολους!
Καλο ταξιδι συντροφε

Μιχαλης

Ανώνυμος είπε...

Ας προστεθώ κιεγω σ΄αυτούς που γνωρισαν τον σ. Μπάμπη. Σεμνός με ήθος, τίμιος και πάνω απ΄όλα δημοκράτης.Τον γνωρισα σε μια δύσκολη περίοδο της τότε οργάνωσης μου της ΚΝΕ. Οι δρόμοι μας χώρισαν μετά το 1990. Εγώ στον ΣΥΝ εκείνος στο ΚΚΕ. Ουδέποτε ειχα να πως κατι γι αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί δεν σε κέρδιζε ούτε με τις φωνές, ουτε με τα εξυπνακίστικα τερτίπια της γλώσσας, αλλά με την καθαρότητα των απόψεών του, ανεξάρτητα αν διαφωνούσες μαζί του ή όχι.
θα ταν αντιθετος μ΄εκείνο κομμάτι της ανάρτησης που σαφώς βλέπει εχθρους του Μπάμπη και αλλες τινές φαντασιώσεις.Για να πουμε τα πραγματα έστι όπως είναι. Κάποιοι τον Αγγουράκη τον ήξεραν μεσα από τα κείμενα του και από τις λιγοστες εμφανίσεις τους. Κα΄ποιοι από μας τον ζησαμε εντονα. Κι αν διαφωνήσαμε δεν εχουμε να του προσάψουμε τίποτε. Την προεκλογική αξιοποίηση του θανάτου του σ. Μπάμπη την κάνει με υπουλο τρόπο αυτό το κομμάτι της ανάρτησης. Ας ελειπε. Λίγη σοβαρότητα μπροστα στο θανατο του σ. Μπάμπη δεν βλάπτει. Ο Μπάμπης δεν ακολουθούσε τέτοιες φραστικές πρακτικές με ανοικειους χαρακτηρισμούς.
Ευχαριστώ για το χώρο σας.

απόστολος Π.

Ανώνυμος είπε...

Ρε αποστολη Π. εμεις τους νεκρους μας τους τιμαμε με αγωνες και δεν τους βαζουμε στην στρουγκα οποιουδηποτε προεκλογικου αγωνα.

Επειδη ο σ.Μπαμπης τελικα δεν διαλεξε να παρει το δρομο της αντι-ΚΚΕ πολιτικης σταδιοδρομιας οπως το σιναφι σου, τελικα ποναει τοσο που ακομα και στο θανατο του καθε συντροφου μας βλεπεις εκ του Περισσου πονηρα πονηματα.

Δεν σεβεσαι ουτε το πνευμα της αναρτησης ουτε και το πνευμα των υπολοιπων που σχολιαζουν με τιμη και σεβασμο προς το προσωπο του συντροφου μας.
Κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια, μονο αυτου σου λεω, γιατι σεβομαι και το ιστολογιο και την αναρτηση.

Τα υπολοιπα θα τα πουμε και στην καλπη και στους δρομους...

Τσαντισμενος με βρωμιαρηδες

Ανώνυμος είπε...

Τιμανε τους πεθαμενους για να θαψου νε τους ζωντανους. Ετσι ητανε και ετσι θα ειναι παντα ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όντως η σοβαρότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Δεν κατάλαβες καν σε ποιους αναφέρεται το κομμάτι που τόσο πολύ σε ενόχλησε -εκτός πια και αν έχεις καταλάβει και τους καλύπτεις πολιτικά, που να σου πω την αλήθεια, δε θα μου έκανε πλέον εντύπωση με τόσα που βλεπουμε. Μόνο κάποιος τελείως πωρωμένος με την κάλπη και την κυβερνητική προοπτική όμως, θα μπορούσε να ερμηνεύσει υπό αυτό το πρίσμα την ανάρτηση και να βρει προεκλογικές σκοπιμότητες εκεί που δεν υπάρχουν -κρίνοντας πιθανότατα εξ ιδίων τα αλλότρια. Και το σταματώ εδώ, σεβόμενος τη μνήμη του συντρόφου

Ανώνυμος είπε...

Απόστολε Π.,
Κατάφερες (ηθελημένα ή όχι) να γα@@@@@ς τη συζήτηση. Η απώλεια ενός ανθρώπου, πολύ περισσότερο ενός αποδεδειγμένα καλού επαναστάτη, δημιουργεί διττά συναισθήματα. Στους συντρόφους του η ένταση αυτών των συναισθημάτων (δικαιολογημένα) είναι απόρροια κοινών αγώνων ή και ακόμα της συναίσθησης της σοβαρής απώλειας για το Κόμμα. Δεν είμαι απ’ αυτούς που θα υποστηρίξω ότι ανάλογα συναισθήματα νοιώθουν, τέτοιες στιγμές, και άνθρωποι που συναντήθηκαν μαζί του πολιτικά και μετά χωρίσανε οι δρόμοι τους. Είναι φυσικό. Η ιδεολογική διαφοροποίηση δεν σημαίνει απαραίτητα και απώλεια κάθε ανθρώπινου, φιλικού συναισθήματος. Από αυτού όμως, μέχρι να επικαλείσαι προεκλογική εκμετάλλευση του θανάτου ενός κομμουνιστή, πάει πολύ. Εσύ καλά έκανες (κατά την γνώμη μου), να γράψεις δυο επικήδεια λόγια για τον πρώην σύντροφό σου. Αυτοί που ήταν μαζί του μέχρι χτες δεν έχουν δικαίωμα να πουν κάτι; Ακόμη και μια κουβέντα παραπάνω ρε αδερφέ. Στο κάτω κάτω, εκτός από το χαμό ενός συντρόφου, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σχετικά νέο άνθρωπο, με ένα παλικάρι και όχι με καμιά αρχαιολογία (ξέρεις εσύ απ’ αυτές). Μια καλή κουβέντα που είπες, έφτανε, τα άλλα ήταν περιττά (και σε εκθέσανε). Γιατί τον Μπάμπη, όπως σωστά είπες, τον διέκρινε η καθαρότητα της σκέψης του που ήταν πάντα όμορφη ζωγραφιά στις ιδεολογικές αναζητήσεις των κομμουνιστών (στα χρώματα και την τεχνοτροπία μπορεί να διαφωνούσαμε) και όχι γελοιογραφία (κι απ’ αυτές ξέρεις εσύ).

Αμετανόητος

Αντωνης είπε...

http://lskalamarias.blogspot.com/2014/05/blog-post_6844.html

http://leninreloaded.blogspot.com/2014/05/blog-post_9156.html

Κανένα άλλο σχόλιο.

Ανώνυμος είπε...

Κουράγιο στους δικούς τους, να τον θυμούνται και να είναι περήφανοι γι' αυτόν.

Από τα πρόσωπα που χωρίς να τα ξέρεις καθόλου, με τη πρώτη ματιά σε κάνουν να καταλαβαίνεις ότι είναι εξαιρετικά ηθικά στοιχεία.

ρα

ΥΓ. Έχω την αίσθηση (κρατώ μια μικρή επιφύλαξη αλλά μάλλον θυμάμαι καλά) ότι ο Μάκης Κοψίδης όταν αποχώρησε από το ΚΚΕ κάπου (σε κανένα ραδιόφωνο) είχε χρησιμοποιήσει το όνομα του Αγγουράκη ως παράδειγμα ότι η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ κυνηγά άξια στελέχη (είχε νομίζω κάνει και επίθεση στην Κανέλλη).

Παίρνει τους καλούς νωρίς ο Χάρος κι αφήνει πίσω κάτι καθάρματα...

Με αφορμή τη παραπάνω ανάμνηση διάβασα και τη δήλωση αποχώρησης του Κοψίδη (http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1158591&publDate=21/2/2002). Ήταν εξαιρετικά διαφωτιστική για κάποια σχόλια στη συζήτηση για τις φοιτητικές εκλογές