Στου Αποστόλη το κουτούκι

Η κε του μπλοκ έχει σήμερα την τιμή να φιλοξενεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ανταπόκριση από το βόρειο άκρο της περιφέρειας της στερεάς και τον ηρωικό δήμο στυλίδας με το πάρκο του λαού και τον νταή –χριστό κι απόστολο- γκλέτσο για δήμαρχο. Καλή ανάγνωση και κάθε καλόπιστο σχόλιο, ευπρόσδεκτο.

Εάν -λέμε εάν- γινόταν η ζεύξη του Μαλιακού κόλπου (με 45 χιλιόμετρα κέρδος), δε θα είχατε θέμα να δείτε τη Στυλίδα γιατί η παράκαμψή της θα γινόταν έτσι και αλλιώς και θα έβγαινε πιο ανατολικά (της Εδέμ). Πολύ περισσότερο αν γινόταν η διπλή ζεύξη (Αγ. Κων/νος- Εύβοια- Φθιώτιδα, με 80 χιλ. κέρδος) που επιθυμούσαν και πάλευαν κάποτε οι Βολιώτες αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν, ούτε αυτοί ούτε οι Λαμιώτες. Επικράτησαν άλλες λογικές και τα σουβλατζίδικα της εθνικής οδού. Έτσι συνεχίστηκαν τα θανατηφόρα δυστυχήματα στο γνωστό και μη εξαιρετέο πέταλο του Μαλιακού. Δεν ξέρω πώς λύνονται τέτοια προβλήματα σε συνθήκες επαναστατικής λαϊκής εξουσίας αλλά σίγουρα θα πρέπει να πάρουμε υπόψη όλα τα προηγούμενα. Anyway…

Τα οδικά έργα, η ΠΑΘΕ δηλαδή, θα παρακάμψουν οριστικά τη Στυλίδα, εφαρμόζοντας το νέο δόγμα καπιταλιστικής ανάπτυξης που αφήνει στην ησυχία τους όλες τις επαρχιακές πόλεις. Οπότε δε θα την βλέπετε αλλά μόνο θα την ακούτε ή θα τη γεύεστε, καθώς η πόλη παράγει πολύ καλή πράσινη ελιά (συνταγές σε άλλο σημείωμα) κι αλιεύει διάφορα ψάρια στο Μαλιακό κόλπο με κύρια τον γαύρο και τη σαρδέλα

Αυτό που δε θα βλέπετε είναι ένας τσιμεντένιος όγκος μιας καθ’ όλα επαρχιακής πόλης που έμοιασε τελικά στη «μητέρα» της, την Αθήνα, και βρίσκεται στο μέσον της χώρας με πολύ ωραία θέα στο Μαλιακό κόλπο. Αυτό που βλέπετε τώρα, όταν περνάτε από δω, είναι το «πάρκο του λαού» με τη μεγάλη ταμπέλα προς την εθνική. Το όνομα του οποίου αποτέλεσε όμως για λίγο πεδίο μικρής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε πρώην δημάρχους και άλλους παράγοντες, καθώς κάποιοι ευφάνταστοι στυλιδιώτες το θεώρησαν σοβιετικού τύπου (γιατί τους θυμίζει το σπίτι του λαού στον περισσό), κάτι που ούτε καν οι κομμουνιστές δεν είχαν στο μυαλό τους.

Το πάρκο είναι ίσως ο καλύτερος χώρος στη Στυλίδα που καλύπτει ανάγκες αναψυχής. Ως τέτοιο φτιάχτηκε και τέτοιο παραμένει. Αρκετά φιλόδοξο, με μικρά γήπεδα τένις, όργανα γυμναστικής που τα έβαλε «ο.. Τόλιας ο Γκλέτσος», με μικρό υπαίθριο θεατράκι για μουσική τέρψη και το όνομα της μεγάλης ντίβας Μαρίας Κάλλας (τότε συνήθως στα θέατρα επαρχίας κι Αθηνών δίνονταν πασοκικά ονόματα με προτίμηση στο Μελίνα Μερκούρη), με χώρο κυκλοφοριακής αγωγής κι άλλα πολλά και καλά. Αν δεν ήταν το πάρκο ίσως το μόνο αξιοθέατο θα ‘ταν.. ο Γκλέτσος μετά συγχωρέσεως κιόλας.

Ο Καλλικράτης όπως κι ο συχωρεμένος Καποδίστριας έφτιαξαν ένα και μοναδικό δήμο για όλη την ανατολική Φθιώτιδα, από τη Στυλίδα μέχρι τα σύνορα με τη Μαγνησία. Έτσι δημιουργείται ζωτικός πληθυσμιακός χώρος για τους ιδιώτες, που θα αναλάβουν τομείς και δραστηριότητες του δήμου και κάθε δήμου σε όλη τη χώρα –εργολαβίες υπάρχουν ήδη στο δήμο. Σημαντικό στοιχείο είναι επίσης η μείωση του προϋπολογισμού σε ετήσια βάση, κατ’ εφαρμογή των μνημονιακών ντιρεκτίβων της κεντρικής διοίκησης. Έτσι λοιπόν για να καλύψει ο νυν δήμαρχος, γνωστός και μη εξαιρετέος Τόλιας Γκλέτσος, τις ανάγκες των σχολειών σε πετρέλαιο απευθύνθηκε (δηλαδή κατ’ ουσίαν ζητιάνεψε) στον εκπρόσωπο της διεθνούς τοκογλυφικής αλητείας, αυτόν που περιηγήθηκε στο Μαξίμου το 10’ απ’ το Γιωργάκη, το ίδρυμα Τζορτζ Σόρος. Και να πώς ανοίγει η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης, χωρίς να το πάρουμε πρέφα.

Στη Στυλίδα διεκδικούν την ψήφο των κοντά 13 χιλιάδων ψηφοφόρων τρεις συνδυασμοί.

Λόγοι αντικειμενικότητας μου επιβάλλουν να ξεκινήσω πρώτα από το συνδυασμό της λαϊκής συσπείρωσης ο οποίος είχε μία έδρα στο προηγούμενο δ.σ.. Επικεφαλής βρίσκεται –και πριν και τώρα- ο Χρήστος Οικονόμου. Αξιόλογη παρουσία στην περιοχή και στο εργατικό κίνημα, καθώς ήταν ο πρόεδρος του σωματείου στην πρώτη μεγάλη μεταπολιτευτική απεργία στη Λάρκο το 1977, η οποία διήρκεσε 112 μέρες κι έληξε με νίκη των εργατών, αναγκάζοντας το μεγάλο αφεντικό της εταιρείας, τον Μποδοσάκη, να ικανοποιήσει το σύνολο σχεδόν των αιτημάτων των εργατών της μεγαλοβιομηχανίας. Ο ίδιος σε κουβέντες, δημόσιες και ιδιωτικές, επισημαίνει την σημασία της μεγάλης εκείνης απεργίας, θεωρώντας πως έδωσε μεγάλο αέρα στο εργατικό κίνημα της εποχής και μπόλιασε ό,τι έχουμε σήμερα. Η Λάρκο είναι βιομηχανία με δεσπόζουσα θέση στην ευρωπαϊκή αγορά και όχι μόνο, που παράγει χάλυβα. Έχουμε δίκιο όταν λέμε πως αυτές οι επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν εργαλεία στην εξουσία της εργατικής τάξης. Αν δεν τάχεις, τότε πώς θα κάνεις πολιτική;

Χωρίς διάθεση κομπορρημοσύνης ο Οικονόμου έκανε τη Δευτέρα το βράδυ στην μοναδική πλατεία της πόλης την καλύτερη ομιλία που έχω ακούσει από κομμουνιστή υποψήφιο δήμαρχο κι έθεσε αυτά που οι άλλοι αποφεύγουν ή δε μπορούν να πουν, σε αντίθεση με πολλούς δικούς μας υποψήφιους που αρκούνται στον αυτόματο πιλότο των κομματικών θέσεων –είπα, απ’ όσους έχω ακούσει…

Ο έτερος συνδυασμός είναι αυτός του Τόλια, όπως τον λένε αυτοί που τον αγαπάνε ή τον επικρίνουν, του Γκλέτσου. Νυν δήμαρχος με… αγωνιστικές περγαμηνές στα θέατρα, στις τηλεοράσεις και στα δημοτικά συμβούλια, που αν κάποιος ήθελε να τα ιεραρχήσει, σίγουρα θα έπαιρνε την πρώτη θέση το τηλεοπτικό γυαλί, με σημείο καμπής την εκπομπή που έκανε ο Μπογδάνος για λογαριασμό του. Εκεί ήταν που ο Τόλιας ευχαρίστησε δημοσίως τον πρωθυπουργό Σαμαρά και αναρίγησαν όλοι οι νεοδημοκράτες -ένα μεγάλο μέρος τους μάλλον θα τον ψηφίσει. Ενώ ευχαρίστησε και το εργοστάσιο της Ανγκροϊνβεστ, στο Αχλάδι Στυλίδας, που έχει αναλάβει... εργολαβικά την υποστήριξη του Τόλια με υποψηφίους και άλλα τινά. Να μη μας διαφύγει και η προνομιακή υποστήριξη που παρέχει το συγκεκριμένο εργοστάσιο, μπουκώνοντας άπορους και μη προνομιούχους κατοίκους, με μακαρόνια και κοτόπουλα μη ελευθέρας βοσκής, καθώς λέγεται. Και ύστερα μου λες πώς κλείνουν στόματα και αλλοιώνεται η εκλογική συνείδηση.

Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και την αγωνιστική κινητοποίηση του Τόλια του Γκλέτσου για τα διόδια της Πελασγίας –πετυχημένη προσωρινά καθώς εξασφάλισε για τους κατοίκους της Πελασγίας κάρτες ελεύθερης διέλευσης για ένα χρόνο. Μια κινητοποίηση-ακτιβισμός, με… επαναστατικό άλμα πάνω από τις μπάρες που προκάλεσε μάλιστα και το ενδιαφέρον της ναυαρχίδας του συγκροτήματος Λαμπράκη. Τον εθνικό δρόμο που τον έχουμε χρυσοπληρώσει, τον έχει.. δανειστεί «προσωρινά» ο Μπόμπολας με τη γερμανική Χοχτιφ, σωρεύοντας χρήμα και δόξα· ενώ εμείς αναγκαζόμαστε να κυκλοφορούμε σε παράδρομους αμφίβολης κυκλοφοριακής ασφάλειας, για να γλιτώσουμε τα τρία κι ενενήντα ευρώ τη φορά. Η κατάργηση των διοδίων γενικώς ως αίτημα του κινήματος δεν ενδιαφέρει τον Γκλέτσο, γι’ αυτό και δεν το θέτει. Τον ενδιαφέρει όμως να ψαρεύει ψήφους από τη λαϊκή συσπείρωση προβάλλοντας το σούπα-προφίλ του, όλοι μαζί είμαστε, σε τέτοιο βαθμό που η ΛαΣυ τον ανάγκασε να ζητήσει συγνώμη από το κόμμα για καταχρηστική αναφορά στο όνομά του.

Τον Γκλέτσο τον στηρίζει ημιανεπίσημα και ο Σύριζας, αφού προβεβλημένο στέλεχός του βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο και δεν κατέβασε ξεχωριστό συνδυασμό παρά και ενάντια στις κεντρικές αποφάσεις του κόμματος –είναι και οι προσωπικές φιλοδοξίες στη μέση, βλέπεις. Στο συνδυασμό του Γκλέτσου συμμετέχουν ακόμα και μερικοί μη κραγμένοι χρυσαυγίτες, απλοί ψηφοφόροι της.

 Ο τρίτος συνδυασμός είναι αυτός του Πανουργιά Πανουργιά, που προέρχεται από μεγάλο τζάκι –ο παππούς του ήταν στρατηγός κι υπουργός της δεξιάς, για να μην ξεχνιόμαστε. Σχετικά νέος, ξοδεύει και αυτός τον χρόνο του και το χρήμα του για «το καλό του τόπου». Είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνει και εκφράζει πολιτικά το κυβερνητικό μπλοκ, που το στηρίζουν μετ’ επιτάσεως κι όλοι οι αμετανόητοι πασοκτζήδες. Ας σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη φορά που τα πασόκια δεν κατεβάζουν δικό τους υποψήφιο δήμαρχο και αφήνονται στη ζεστή αγκαλιά των νεοδημοκρατών.

Η ύπαρξη τριών μόλις συνδυασμών μπορεί –και μακάρι- να δώσει αρκετούς πόντους στη λασυ. Θα  φανεί, που λεν, στο χειροκρότημα και τον πρώτο γύρο. Κυριακή, κοντή γιορτή.