Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Τι γυρεύει ο σύντροφος στο παζάρι;

Με αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση. Κι αυτό ας το έχουμε καλά στο νου μας το επόμενο διάστημα, που θα βρεθεί στο επίκεντρο το ασφαλιστικό (να το ακούει κι ο σεχτάρ, που έχει υποσχεθεί καιρό τώρα να γράψει κάτι σχετικά).

Τα βιβλία όμως (που αφορούν κι αυτά έναν ιδιαίτερο κλάδο, με μονοπώλια, απλήρωτους υπαλλήλους και το σπάσιμο της ενιαίας τιμής) εννοείται πως προσφέρονται για παζάρια (χωρίς διάλυση, γιατί αυτό είναι κανιβαλισμός). Παζάρια παραδοσιακά κι ανατολίτικα, που δεν εξευρωπαΐζονται επιτηδευμένα σε μπαζάαρ, για να φαίνονται κυριλέ και σαλονάτα.



Τι γυρεύει όμως ο σύντροφος στο παζάρι (και δεν εννοώ το παζάρι των βρυξελλών, όπου δεν υπάρχει κανείς απολύτως σύντροφος, εταίρος ή σύμμαχος); Έλα ντε. Αυτό ωστόσο δεν είναι ένα συνηθισμένο παζάρι, αλλά το μόνο είδος αγοράς, όπου ο σφος μπορεί να βγάλει ανερυθρίαστα την καταναλωτική του μανία και να πάρει χωρίς τύψεις το καλάθι, για να το φορτώσει με ψώνια και πνευματικά εφόδια. Και επειδή σχεδόν κανείς σφος, όσο μαζικό στοιχείο κι αν είναι, δε νιώθει στο στοιχείο του με το εμπόριο και τις δοσοληψίες, τόσα δίνω πόσα θες, τα κομπρεμί και το παζάρεμα για το πόσα θα χάσουμε (αλλά θα λέμε ότι κερδίσαμε), για να επιδοθεί στη βασική, σχεδόν εθιμική και τελετουργική διαδικασία της διαπραγμάτευσης στο παζάρι, ο θεσμός έχει προνοήσει κι έχει ήδη από πριν φιξαρισμένες, χαμηλές τιμές, για κάθε βαλάντιο, από 50 λεπτά έως... 15 ευρώ για την επίτομη βιογραφία του στάλιν από το γάλλο μαρί και τις εκδόσεις οδυσσέας (πολλά στοιχεία, αλλά μούφα η πολιτική σκοπιά του).

Παρακάτω ακολουθεί μια ενδεικτική λίστα με προτάσεις κι «ενδιαφέροντα ευρήματα», που δε φιλοδοξεί προφανώς ούτε κατά προσέγγιση να αποτελέσει έναν εξαντλητικό κατάλογο. Κι η οποία είναι προσαρμοσμένη στο κοινό και τη θεματολογία του μπλοκ, οπότε παρακάμπτει αρκετές ενδιαφέρουσες προτάσεις: από κλασική ξένη λογοτεχνία (ζαχαρόπουλος) μέχρι τα λαογραφικά του φιλιππότη, που έχει επίσης το δίτομο έργο του γάτου με το χρονικό του πολυτεχνείου (στοιχεία, μαρτυρίες πρωταγωνιστών και άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες).

Χωρίς άλλες εισαγωγικές σάλτσες λοιπόν, για να χωρέσουν όσο το δυνατόν πιο πολλά, έχουμε και λέμε: τα βιβλία του σκαμπαρδώνη απ’ τις εκδόσεις παρασκήνιο –προσοχή μην το μπερδέψετε με το προσκήνιο που έχει επίσης αξιόλογα βιβλία. Στην αντεπίθεση του μαρξισμού πχ ο συγγραφέας δίνει εξηγήσεις για τα «αριστερίστικα» πλην εξίσου αντιμαοϊκά κι αντιρεβιζιονιστικά συνάμα νιάτα του· για την (ούτε ιμπεριαλιστική, ούτε κι εξαρτημένη, αλλά) ενδιάμεση θέση της ελλάδας και τον χαρακτήρα της επικείμενης επανάστασης –και όλα αυτά σε ένα μόλις πυκνό υποκεφάλαιο.

Τα πολιτικά κείμενα του λδκορεάτη κιμ ιλ σουνγκ, για να ‘ρθετε επιτέλους σε επαφή με την περιβόητη φιλοσοφία του juche –όχι πως χάνετε τίποτα δηλ, αν δεν έχετε έρθει.
Διάφορες εκδόσεις των κλασικών, ένα βιβλίο της τζένης βεστφάλεν, το δικαίωμα στην τεμπελιά από το γαμπρό του μαρξ, λαφάργκ, αλλά και μια εκλαΐκευση του κεφαλαίου από τον κάουτσκι, τον καιρό που ήταν ακόμα μαρξιστής. Όπου γενικά με τον κάρολο (όχι τον μαρξ, τον άλλο) δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν και να τον ακολουθούν ως χαρακτηρισμοί: ή που θα ‘ναι λακές και κουτεντές ή αλλιώς αναφερόμαστε στον καιρό που ήταν ακόμα μαρξιστής. Τρίτος καουτσκικός δρόμος δεν υπάρχει.

Πολλά βιβλία του μωραΐτη που τα ‘χει τετρακόσια κι ένα του φοίβου τσέκερη, που τα ‘χει και αυτός άλλα τόσα, από τις εκδόσεις εντός. Οι εκδόσεις ειρήνη με τις πολιτικές βιογραφίες της νίτσας λουλέ (κορυφαία καλτ στιγμή αυτή του λεωνίδα κύρκου), τους λόγους του γιαρουζέλσκι, το βιβλίο του τολούδη περί τασκένδης και της χρουτσοφικής επέμβασης, μελέτες του χατζηαργύρη κι άλλα πολλά, κατά κανόνα σπάνια κι αξιόλογα.

Την ιστορία του κομμουνιστικού-εργατικού κόμματος αλβανίας. Βιβλία του μάξιμου, του κορδάτου από τον μπουκουμάνη (για την ιστορία του αγροτικού ζητήματος και για την παλαιά διαθήκη), το πρώτο μισό από τον πρώτο τόμο της... τετραλογίας του βλαντά, που φτάνει ως το 1940 (δεύτερος και τρίτος πιάνουν αντίσταση και δεύτερο αντάρτικο του δσε, ενώ ο τέταρτος την περίοδο ως την χούντα). Ευρωκομμουνιστικές νότες από στοχαστή και θεμέλιο, πχ του μπενά για το ελληνικό 68’ και το κκε εσ., αλλά κι ένα του εκσυγχρονιστή συριζαίου κωνσταντίνου τσουκαλά. Το ασίγαστο πάθος του μακαρίτη πρέβε από τις εκδόσεις στάχυ –που προσωπικά μου άρεσαν πιο πολύ απ’ το «διάδοχό» τους κψμ. Κι οι οποίες είχαν πέρυσι ένα λογοτεχνικό πόνημα της βαλαβάνη, που δεν μπόρεσα να βρω φέτος, με μια πρόχειρη ματιά.

Οι εκδόσεις ασυνέχεια με το πρακτικά ανεξάντλητο στοκ κι ένα θεματικό εύρος που εκτείνεται: από μια συλλογή άρθρων της αναγέννησης της δεκαετίας του 60’, ως μια απάντηση της ασυνέχειας στην πολιτική και τα επιχειρήματα του πίσω μουλού. Κι απ’ τα άπαντα του χοτζέα σε μια έκδοση με τις μαρτυρίες κάποιων (δευτεροκλασάτων) πρωταγωνιστών της οχτωβριανής επανάστασης.

Η πομπηία του καζάκη με την αρθρογραφία του στο ποντίκι, τον καιρό που ήταν ακόμα άσημος (μαρξιστής είναι ζήτημα αν υπήρξε ποτέ). Ένα βιβλίο για το λένιν και την ψυχανάλυση –που είχε κερδίσει περισσότερο πάντως το ενδιαφέρον του τρότσκι. Μια συλλογή σκίτσων του κώστα γρηγοριάδη (σκιτσογράφου του εργατικού αγώνα) με πρόλογο της λιάνας κανέλλη, τον καιρό που ήταν ακόμα... στο ριζοσπάστη. Το open gap του ποταμίσιου πετρουλάκη με κάτι άθλια σκιτσάκια για τις απεργίες στα λιμάνια (ταυτότητα; εισιτήριο; άδεια από το παμε;). Τα ιστορικά βιβλία από τον εκδοτικό του σιδεράτου με τον «πολιτικό θεοδωράκη», τους «στοχασμούς» του φαράκου, και τις συνεντέξεις πέντε ανεθωρητών στο λευτέρη μαυροειδή, που έχουν μπόλικο ζουμί. Αστικό καλτ με βαρυσήμαντες υπογραφές: σημίτης, κεφαλογιάννης («προβλήματα δημοκρατίας»), βέλτσος, κατσανέβας, και ο επικός τίτλος «μια ζωή τσάτσος», από τον ομώνυμο συγγραφέα (τσάτσος).

Ένα δίτομο του ψυρούκη, το «πνεύμα του σοσιαλισμού» του γάλλου ζωρές, γκαροντί για το κινέζικο πρόβλημα (τον καιρό που δήλωνε μαρξιστής ή μήπως βουδιστής;), το φιλοσοφικό λεξικό (γιουτζίν-ρόζενταλ), τρεις τόμοι με τις κλασικές κινηματογραφικές κριτικές του μεγάλου ράφα, το ΤΙΝΑ (there is no alternative) is dead του πάνου τριγάζη, κι ένα βιβλίο για τον «καλό στάλιν», δηλ τον καλό πατερούλη που καλούνται να «δολοφονήσουν» κάτι σοβιετικοί καλλιτέχνες προκειμένουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και την προσωπικότητά τους.

Και... και... και...

Και τέλος πάντων, αν (που σίγουρα θα) έχουμε ξεχάσει πολλά, αφήστε κάτι και για του χρόνου, μην τα πάρετε όλα από φέτος (εξάλλου κάθε χρόνο τα περισσότερα βιβλία επαναλαμβάνονται, οπότε πρέπει να προσέχετε μην τα πάρετε δυο και τρεις φορές). Και το 16’ η ελπίδα θα ‘χει έρθει πια για τα καλά και θα συζητάμε για καμιά συμφωνία-πρόγραμμα παράτασής της.

12 σχόλια:

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Μπράβο, σκέφτομαι να πάω αύριο στο παζάρι. Το οποίο, να πω, πέρσι είχε και πολύ καλά λογοτεχνικά. Εκείνο το λεξικό όμως το φιλοσοφικό, δεν είναι Γιουτζίν, είναι Γιουντίν -και πρώτο όνομα μπαίνει του Ρόζενταλ θαρρώ. Εκτός αν έκανες λογοπαίγνιο, οπότε παρντόν.

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο (σε ένα βαθμό) με το σημερινό δημοσίευμα, απλώς αναρωτιέμαι: Μετά τα χθεσινά θα πρέπει να αισθανόμαστε ανακούφιση αφού "γλιτώσαμε" την έξοδο από το ευρώ ή απογοήτευση για το ότι η κυβέρνηση υποχώρησε (αναμενόμενο εφόσον διαπραγματεύεται εντός του ευρώ και της εε)..Με λίγα λόγια: πόση αντίφαση μπορεί να χωρέσει σε ένα συναίσθημα;

"Ετερότοπος"

δύτης των νιπτήρων είπε...

ο επικός τίτλος «μια ζωή τσάτσος», από τον ομώνυμο συγγραφέα (τσάτσος)
-------
Όχι ακριβώς. Είναι του γνωστού Μιχαλόπουλου, της "Ελεύθερης Ώρας":
http://www.e-shop.gr/dimitris-tsatsos-mia-zoi-tsatsos-p-BKS.0151972

JohnyQ είπε...

άλλη μια χρονιά που χάνω το παζάρι...καταραμένη ξενιτιά..
την προηγούμενη ήταν η καταραμένη θητεία.. :-(

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαρξ πάντως τον είχε πάρει χαμπάρι από νωρίς τον Καούτσκι, εδώ το επικό του θάψιμο από (ένα ακόμη) εξαιρετικό σχόλιο του "Μη Απολιθωμένου":

http://leninreloaded.blogspot.com/2012/12/karl-kautsky.html?showComment=1355623871241#c2147394738709515039

Ijon Tichy

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Aπολιθωμα,τιποτα κομιξ ειδες να χει?Σκεφτομαι και γω να παω.

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Έχει κάμποσα κόμικς. Είδα το Μεγάλο ρεμάλι του Ράιζερ και κάτι άλλα που δεν είναι της ηλικίας μου κι έτσι δεν τους έδωσα προσοχή.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Θενξ Νικο,θα παω να τα κοιταξω απο βδομαδα.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

ΠΓ, πρόλαβε άλλος να σου απαντήσει για τα κόμικς, εγώ θα προσθέσω πως πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να δεις κυρίως παλιές εκδόσεις

Δύτη έχεις απόλυτο δίκιο και ευχαριστώ για τη διόρθωση του λάθους. Το βιβλίο το είδα από μακριά, ακριβώς γιατί με απώθησε το στιλ των εκδόσεων, οπότε μου δημιουργήθηκε λανθασμένα η εντύπωση ότι ο τίτλος "δημήτρης τσάτσος, μια ζωή τσάτσος" περιείχε και το όνομα του συγγραφέα και ότι ήταν πολύ έξυπνο κι αυτοσαρκαστικό

Τζόνι κιου, κάντο χρονιά παραχρονιά με αγρανάπαυση ενδιάμεσα. Τα περισσότερα βιβλία επαναλαμβάνονται, δεν χάνεις κάτι φοβερό με αυτόν τον τρόπο

Ανώνυμος είπε...

Κακώς κατά τη γνώμη μου που δεν αναφέρθηκαν και λογοτεχνικά. Η μόρφωση μας δεν μπορεί να αφήσει απ έξω την τέχνη, ειδικά σε σχέση με την πολιτική συνείδηση.

Αρνητικό Ρεύμα

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Από λογοτεχνικά, ο οικοδεσπότης ανέφερε τον Σκαμπαρδώνη νομίζω. Επίσης, απ' ό,τι θυμάμαι, στο παζάρι βρίσκεις πολλά καλά έργα κλασικής ξένης λογοτεχνίας (π.χ. Μπαλζάκ) στη σειρά του Ζαχαρόπουλου.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Αρνητικό ρεύμα, αν έγραφα και για τα λογοτεχνικά, το κείμενο θα είχε ίσως τη διπλάσια έκταση και ελάχιστοι θα το διάβαζαν ως το τέλος.
Παρεμπιπτόντως, ο ανδρέας σκαμπαρδώνης που αναφέρω δεν είναι λογοτέχνης. Πολιτικά δοκίμια γράφει ο άνθρωπος, φαίνεται άλλωστε κι από τη σύντομη αναφορά που κάνω.