Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Μια σούμα για την κρίση

Στα προηγούμενα μέρη παρουσιάσαμε σε τρεις συνέχειες, με εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο του Σακελλαρόπουλου για την κρίση και την κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα, τα βασικά σημεία ενός (ευρύτατα διαδεδομένου στο ελληνικό αριστεροχώρι) ερμηνευτικού σχήματος της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμια, ευρωπαϊκή και ελλαδική κλίμακα. Η συγκεκριμένη προσέγγιση επιλέχτηκε γιατί αποτελεί μια τυπική και συνοπτική εκδοχή μιας αντίληψης που υπάρχει σε διάφορες μικροπαραλλαγές, που παρουσιάζουν κάποια βασικά κοινά γνωρίσματα.

-Ο κομβικός ρόλος της κρίσης του 73'
Κατά το Μαυρουδέα, κάθε μεγάλη οικονομική κρίση σηματοδοτεί μια νέα περίοδο και μια δομική αλλαγή στην αρχιτεκτονική του καπιταλιστικού συστήματος. Έτσι, η κρίση του 29' άνοιξε το δρόμο στο new deal και τον κεϊνσιανισμό, (ο οποίος όμως επικράτησε μόνο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την καταστροφή-απαξίωση μεγάλης μερίδας κεφαλαίου, στη βάση της ανοικοδόμησης), ενώ η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 70' καθόρισε την "αλλαγή υποδείγματος" και την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Αντιστοίχως, περιμένουμε να διαφανούν τα χαρακτηριστικά της νέας περιόδου, που σηματοδότησε η κρίση του 08', μετά την "εξάντληση του προηγούμενου μοντέλου συσσώρευσης".

Σε κάθε περίπτωση, αν αληθεύει ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει πλήρως την κρίση του 73' και να αναχαιτίσει την πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους, παρά την ενισχυτική ένεση που του έδωσαν οι ανατροπές της διετίας 89-91, επιβεβαιώνεται ταυτόχρονα κι η εκτίμηση πως η αστική τάξη διεθνώς έχει την τάση να αμβλύνει τις συνέπειες της κρίσης, αναβάλλοντας χρονικά την εκδήλωσή τους, που μετατοπίζεται χρονικά προς τα πίσω. Το μόνο που καταφέρνει έτσι, όμως, είναι μια παροδική και αναιμική περίοδος ανάκαμψης, που τη διαδέχεται μια νέα, σφοδρότερη κρίση, με εντονότερες, οξυμένες αντιφάσεις, που σωρεύονται διαρκώς στο καζάνι που σιγοβράζει κι απειλούν να τινάξουν το καπάκι και να εκραγούν, με απρόβλεπτες συνέπειες.

-Τραπεζικό σύστημα
Η θεωρία της χρηματιστικοποίησης, που δείχνει τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και της εναγώνιας προσπάθειάς του να ανιστρέψει τις συνέπειες της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους δεν ερμηνεύεται ως επιβεβαίωση της σύμφυσης του χρηματιστικού και του βιομηχανικού κεφαλαίου, που περιλαμβάνει ο Λένιν στα βασικά χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού, αλλά ως μια υπέρβασή του, με την καθολική επικράτηση του τραπεζικού τομέα. Δημιουργεί συνεπώς το έδαφος για την εισδοχή από την πίσω πόρτα του ιδεολογήματος του καζινοκαπιταλισμού -που αναπτύσσεται εις βάρος της... πραγματικής παραγωγής. Ενώ στην πιο ριζοσπαστική εκδοχή του, καταλήγει στο (μεταβατικό) στόχο της κρατικοποίησης των τραπεζών, θεωρώντας ουσιαστικά πως μπορεί η καρδιά του συστήματος, δηλ οι τράπεζες, να χτυπάνε φιλολαϊκά σε ένα ξένο, αντιλαϊκό σώμα. Μεταβατικό υβρίδιο-Φρανκεστάιν.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

-Κρίση ανταγωνιστικότητας
Η καπιταλιστική κρίση λοιπόν, στα καθ' ημάς, δεν ερμηνεύεται μαρξιστικά ως κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων (κι όχι υπερπαραγωγής προϊόντων, που ακούγεται συχνά) που δεν μπορούν να επενδυθούν, εξασφαλίζοντας το μέγιστο κέρδος, στα πλαίσια της διευρυμένης αναπαραγωγής, ούτε καν ως τέτοια που εκδηλώνεται όμως ως κρίση χρέους (ένα άλλο "αγαπημένο" ιδεολόγημα για το αριστεροχώρι) αλλά ως κρίση ανταγωνιστικότητας για την περίπτωση της Ελλάδας.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι ακριβώς το ίδιο, με το ότι μια μικρή επιχείρηση έκλεισε μες στην κρίση, γιατί δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τα μονοπώλια στον κλάδο της. Αυτό όμως δε μας λέει απολύτως τίποτα για το χαρακτήρα και τα αίτια της κρίσης.

Επιπλέον, αυτή ακριβώς η ανάλυση δείχνει τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του όποιου μεταβατικού σχεδίου-προγράμματος. Εφόσον αυτό το τελευταίο προετοιμάζει θεωρητικά το επαναστατικό άλμα στις σημερινές συνθήκες και πάντα εντός των πλαισίων του καπιταλισμού, ακολουθώντας λοιπόν υποχρεωτικά τους δικούς του νόμους, πώς ακριβώς σκοπεύει αυτή η μεταβατική διαδικασία να αντιμετωπίσει το ζήτημα της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας; Αγνοούν μήπως οι διάφοροι αναλυτές ότι ο βασικός (αν όχι μοναδικός) τρόπος να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι να μειώσει το κόστος παραγωγής, δηλ την αξία της εργατικής δύναμης, δηλ τους μισθούς και τα μεροκάματα; Και μήπως τελικά καταλήγουν έτσι, σε αυτό ακριβώς που ισχυρίζονται πως αποφεύγουν;

Η αναφορά στα προβλήματα ανταγωνιστικότητας του ελληνικού καπιταλισμού σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να εκληφθεί ως κάποιου είδους επιθυμία από μέρους μας για ύπαρξη ενός ιδιαίτερα ανταγωνιστικού ελληνικού καπιταλισμού. Ο σκοπός είναι η περιγραφή κι η ανάλυσης μιας οικονομικοκοινωνικής πραγματικότητας. Από εκεί και πέρα, από τη σκοπιά των συμφερόντων των κυριαρχούμενων τάξεων, το ζήτημα σε τακτικό επίπεδο είναι η μείωση του βαθμού εκμετάλλευσης της ζωντανής εργασίας από το κεφάλαιο, και σε στρατηγικό η κατάργηση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής.

Κλείνοντας για τη μελέτη του Σακελλαρόπουλου, θα έλεγα πως περιλαμβάνει μερικά άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια στα επόμενα μέρη, όπου εξετάζει την ταξική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας, απαντά σε αστικά ιδεολογήματα κι αποδεικνύει στατιστικά την αύξηση της εργατικής τάξης, αφού πρώτα ασχοληθεί με το μαρξιστικό ορισμό των τάξεων γενικά.

Κλείνοντας παράλληλα αυτό το σημείωμα, θα επαναλάβω κάτι που έγραψε ο Σεχτάρ σε ένα σχόλιό του: ότι πρέπει να τολμάμε να αναπτύσσουμε τη θεωρία μας, παίρνοντας τα ρίσκα που συνεπάγεται μια τόσο δύσκολη προσπάθεια (αναθεώρηση) και να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τα νέα φαινόμενα, που δεν καλύπτονται από το θεωρητικό κεκτημένο.

Αυτό κατά τη γνώμη μου σημαίνει μεταξύ άλλων να μελετήσουμε ξανά και πολύ, να διερευνήσουμε πώς, πότε, με ποιους υλικούς όρους μια οικονομική κρίση μπορεί να μετατραπεί σε επαναστατική, σε ευκαιρία από τη δική μας σκοπιά. Να βρίσκουμε την ουσία μες στο χαμό και να μη συγχέουμε σκόπιμα τα πιο απλά πράγματα, ιδίως σε μια περίοδο που η κρίση τα απλουστεύει, οι αντιθέσεις οξύνονται στο έπακρο και τείνουν να εμφανιστούν στην πιο καθαρή μορφή. Και παράλληλα να έχουμε την ικανότητα να μιλάμε συγκεκριμένα, να εκλαϊκεύουμε σύνθετες, δυσνόητες οικονομικές έντονες, τάσεις, φαινόμενα.

70 σχόλια:

experience είπε...

Το ότι δεν μετατρέπεται η κρίση σε μια μαζική επανάσταση νομίζω είναι πολύ πιο απλό από ότι το κάνουμε. Ναι μεν η κρίση είναι βαθιά και πολύ επίπονη αλλά και αυτό που προτείνει το ΚΚΕ εμπεριέχει πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας και μεγάλο ρίσκο. Το να γίνει η επανάσταση δε σημαίνει ότι θα είναι και νικηφόρα, και στη Ρωσία πέρασε από 40 κύμματα, εμφύλιο κλπ και ήταν νικηφόρα αλλά θα μπορούσε και να μην ήταν, το βήμα και το ρίσκο είναι τεράστιο και εξαρτάται πάρα πολύ και από το ποσοστό του κόσμου που τάσσεται υπέρ του. Άλλος φοβάται, άλλος δεν πιστεύει στον σοσιαλισμό, άλλος λέει τι να κάνουμε ας δούμε με καμιά διαχείριση μπας και περάσουμε λίγο καλύτερα και τη γλιτώσουμε έτσι. Η πραγματικότητα δείχνει κιόλας ποιο είναι το σωστό αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο και απορώ πως δεν δίνεται αυτή η απάντηση στις ερωτήσεις του στυλ "γιατί δεν ανεβαίνει το ποσοστό σας". Δεν είναι εύκολο για κάποιον να αμφισβητήσει το σύστημα από το οποίο εξαρτάται κιόλας για να επιβιώσει οικονομικά.

LeftG700 είπε...

Γράφει ο εισηγητής στην προτελευταία παράγραφο του κειμένου του:

Κλείνοντας παράλληλα αυτό το σημείωμα, θα επαναλάβω κάτι που έγραψε ο Σεχτάρ σε ένα σχόλιό του: ότι πρέπει να τολμάμε να αναπτύσσουμε τη θεωρία μας, παίρνοντας τα ρίσκα που συνεπάγεται μια τόσο δύσκολη προσπάθεια (αναθεώρηση) και να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τα νέα φαινόμενα, που δεν καλύπτονται από το θεωρητικό κεκτημένο.

Αυτό, επί της αρχής, είναι κάτι τόσο σωστό που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ αριστερό άνθρωπο να μην το προσυπογράφει. Ωστόσο, από την άλλη, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι ο ίδιος ο γραφιάς, που μας θυμίζει αυτήν την αρχή, στο συγκεκριμένο συμπερασματικό κείμενο για το βιβλίο τού Σακελλαρόπουλου, δεν μας δίνει κάποιο έμπρακτο παράδειγμα δικής του αναθεωρητικής (με τη θετική έννοια) σκέψης. Ενώ, λογικά, θα υπέθετε κανείς ότι κάτι από όλα όσα διάβασε στο βιβλίο τού κέντρισαν τη σκέψη και θυμήθηκε αυτήν την αρχή, αυτό που συμβαίνει είναι να απορρίπτει κάθε ιδέα τού συγγραφέα που βγαίνει εκτός «της πεπατημένης», ας πούμε. Επί πλέον και αντίστροφα, από τα όσα γράφει στην τελευταία παράγραφο, εκείνο που καταλαβαίνει κανείς είναι ότι το περιεχόμενο των κεφαλαίων που βρίσκει πως είναι «πολύ πιο ενδιαφέροντα» κινούνται ακριβώς εντός «της πεπατημένης».

Αντίφαση; Λάθος διατύπωση; Θεωρία που δεν εφαρμόζεται έμπρακτα; Κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ;

experience είπε...

Η οικοδόμηση του ανατολικού μπλοκ ήταν κάτι ΤΕΡΑΣΤΙΟ και μπορείς να πεις και αδιανόητο από πολλές απόψεις. Θα έπαιζε καθοριστικότατο ρόλο στη σημερινή κρίση. Αντί να το διαφυλάξουν και να διορθώσουν τις αδυναμίες του προσφέροντας ακόμα καλύτερη ζωή στους κατοίκους το διέλυσαν έτσι απλά σαν να μη συμβαίνει τίποτα και το κάνανε δώρο στη δύση. Σαν να πουν οι σημερινοί που κρατάνε την εξουσία εντάξει παιδιά, δεν βγάζουμε άκρη με την κρίση (όντως δεν βγάζουνε), το διαλάμε και κάντε σοσιαλισμό, άντε τα λέμε.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Κοίτα να δεις Λεφτακόσια,

περάσαμε έναν όμορφο κι ευτυχισμένο μήνα με τα σχόλιά σου, αλλά όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος.
Έχοντας τη βεβαιότητα ότι έρχεσαι εδώ, επειδή το τσαρδί σου το έχει πάρει η κάτω βόλτα και θες να ψαρέψεις καινούρια πελατεία.
Ότι στο μικρό σου το μυαλό νομίζεις πως οι κουτοπόνηρες παρεμβάσεις σου, πότε προσβλητικές και πότε με φανερά φτιαχτή αστική ευγένεια, διεμβολίζουν τη βάση του ΚΚΕ, βρίσκουν ρήγματα, όπου διεισδύουν και κάνουν πολιτική δουλειά.
Ότι είσαι η περίπτωση ενός τεράστιου εγωπαθούς (αν και άλλο συνθετικό θα ταίριαζε εδώ πρώτο, σαν τους χαρακτηρισμούς που χάριζες με ανόητα υπονοούμενα σε σχολιαστές, κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια) μαλάκα, που πιστεύει ότι είναι μάστορας του λενινισμού, της τακτικής, του λόγου και της έξυπνης ειρωνείας.
Ότι είχες παρόμοια κατάληξη σε μια σειρά άλλα ιστολόγια.
Ότι παρόλα αυτά δεν απέκτησες ποτέ το γνώθι σαυτόν, για να κάνεις την αυτοκριτική σου.
Και πως δεν υπήρχε περίπτωση να μας αδειάσεις τη γωνιά από μόνος σου, και θα εκμηδένιζες τις πιθανότητες να γίνει σοβαρή συζήτηση, που δε θα κινείται γύρω από σένα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των τρολ του είδους σου, που τρέφονται από την προσοχή των άλλων.

Παίρνοντας επίσης υπόψη ότι είσαι τόσο μαλάκας που μιλάς για τον εαυτό σου σε πρώτο πληθυντικό, για να έχεις την ψευδαίσθηση ότι εκφράζεις κάτι συλλογικό, πέρα από εσένα.
Πως όταν κανείς δεν ασχολούνταν με τα σχόλιά σου, τα επανέφερες (και μια φορά τα ξανάγραψες αυτούσια, ούτε καν ο σύνδεσμος δε σε κάλυπτε), για να κεντρίσεις το ενδιαφέρον, να πετύχεις να ερεθίσεις κάποιον.
Ότι δεν υπάρχει ούτε μία φορά που να κατάφερες να κάνεις συζήτηση χωρίς να καταφέρεις να δείξεις το χαρακτήρα σου και πόσο μαλάκας είσαι. Ούτε ένας σχολιαστής που να στενοχωρηθεί ή να μη συμφωνεί με αυτήν την κατάληξη. Ούτε μία φορά που να πρόσθεσες κάτι πραγματικά γόνιμο κι ενδιαφέρον, μία φορά που να είχες θετική συμβολή στη συζήτηση, στον προβληματισμό, κτλ.
Και μια σειρά άλλα, τα οποία δε χρειάζεται να αναφέρω αναλυτικά, δεν είσαι δα καμιά σπουδαία περσόνα (σε αντίθεση με ό,τι φαντάζεσαι) για να γράψει κανείς το Αντι-Ντίρινγκ για χάρη σου (μη χάνεις όμως τις ελπίδες σου, ούτε ο Ντίρινγκ ήταν κάτι σπουδαίο. Μπορεί τελικά να ασχοληθεί κάποιος άλλος μαζί σου).

Και γνωρίζοντας πως δεν τίθεται κανένα θέμα λογοκρισίας, γιατί έχεις δικό σου τσαρδί, για να γράφεις ό,τι νομίζεις, κι αν κάποιος νομίζει πως θα του λείψουν τα σχόλιά σου, μπορεί να πηγαίνει εκεί και να σε διαβάζει ή να συζητάτε. Θα σου βάλω και σύνδεσμο στο "λατρεύουμε να μισούμε" για να σε βρίσκουν πιο εύκολα.

Σου λέω πως δε χρειάζεται να στέλνεις άλλα σχόλια προς έγκριση. Το τελευταίο σου σημερινό σχόλιο σε αυτό το κείμενο, θα δημοσιευτεί μετά από λίγες μέρες.
Στο μικρό σου μυαλό αυτό μπορεί να είναι απλώς η επιβεβαίωση ότι είσαι επικίνδυνος και τόσο γαμάτος που φοβούνται να σε αντιμετωπίσουν, δεν έχουν επιχειρήματα και δε συμμαζεύεται. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για την αδυναμία σου να έρθεις στοιχειωδώς σε επαφή με αυτό που σου λένε και με την πραγματικότητα εν γένει.

Καλή συνέχεια στην καριέρα σου, στα άλλα μαγαζιά που τραγουδάς

Δεν τα λέμε

Γιάννης είπε...

@experience "Ναι μεν η κρίση είναι βαθιά και πολύ επίπονη αλλά και αυτό που προτείνει το ΚΚΕ εμπεριέχει πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας και μεγάλο ρίσκο..."

Μην εισαι καθολου σιγουρος οτι ο κοσμος φοβαται μια επανασταση. Απο την εξωκοινοβουλευτική αριστερα εως τους φασιστες, μεχρι σε τηλεμαιντανους τυπου Βελοπουλου και Χιου, οι λεξεις επανασταση, εξέγερση, ξεσηκωμος ειναι καθημερινη προσταγη, μεχρι αηδιας. Κάποιοι μαλιστα κανανε πολιτικη καριερα μιλωντας "επαναστατικα". Αλλος ειναι ο φοβος και το κολλημα του λαου για τον Σοσιαλισμο και αυτο φαινεται και στις προσωπικες συζητησεις καθημερινά.

experience είπε...

@Γιάννης
Υπάρχουν και άλλα που ακούγονται σε προσωπικές συζητήσεις, ναι. Έχει να κάνει και με μία παγιωμένη αντίληψη για αυτό το σύστημα (Ναι αλλά υπάρχει ανελευθερία, τεχνολογική στασιμότητα, το είδαμε κι αυτό, αν είναι τόσο καλό γιατί το αλλάξανε, αν τους ρωτήσεις τώρα ζούνε καλύτερα κλπ). Δεν ξέρω, ίσως ανάλογα και με ποιους μιλάς να ακούς και διαφορετικά πράγματα, αυτά που ανέφερα πάντως νομίζω ότι είναι πολύ συχνά. Υπάρχει όμως και το πώς θα συγκρουστούμε και με το υπάρχον κατεστημένο που πλέον παίζει μόνο του. Άλλο είναι να έχεις μία υπερδύναμη που μπορεί εν δυνάμει να σε στηρίξει και άλλο είναι να πας μόνος σου, νομίζω παίζει και αυτό ρόλο και όχι αμελητέο.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ο Λεφτης προσπαθησε να κελάηδισει και σε εμας !
Στο αρθρο του Δημητρη Scenic που αναδημοσιευσαμε .αλλα πηγε ακλαυτος για ΒΡΟΥΒΕΣ
(το μπλοκ ειναι "σταλινικο" εξ αλλου )

Ανώνυμος είπε...

@ Γιάννης
"Απο την εξωκοινοβουλευτική αριστερα εως τους φασιστες, μεχρι σε τηλεμαιντανους τυπου Βελοπουλου και Χιου, οι λεξεις επανασταση, εξέγερση, ξεσηκωμος ειναι καθημερινη προσταγη, μεχρι αηδιας."

Άλλο να το λένε, άλλο να το εννοούνε. Πολλοί μάλλον μοιάζουν μ' εκείνον από το κοινό του Χατζηνικολάου, κάντε εσείς απεργία κάνα μήνα να κατέβω κι εγώ μετά.

ΓΜ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Νομίζω, πως είναι σωστή η παρατήρηση του Μαυρουδέα για τον ρόλο των μεγάλων κρίσεων.
Η κρίση του '29 σηματοδότησε την κατάρρευση του χρήματος σαν εμπορεύματος. Ο χρυσός πήγε στην μπάντα, σαν ο απόλυτος μονάρχης των συναλλαγών. Η αναπόφευκτη αστάθεια, που προκάλεσε αυτή η, αναπόδραστη λόγω της εξέλιξης των δυνάμεων παραγωγής, αλλαγή επιχειρήθηκε να ελεγχθεί με τις θεωρίες και τους κανόνες του Κέϊνς, που δώσανε σχήμα στον Κρατικομονοπωλιακό Καπιταλισμό. Που είχε γεννηθεί μάλλον ανεξάρτητα από τις θεωρίες του Κέϊνς, στην φωτιά εκείνης της κρίσης και επιβεβαιώθηκε (η χρησιμότητά του) στην πυρκαϊά του Β' ΠΠ, και στην ανάσχεση της ορμής κι εξάπλωσης της Μπολσεβίκικης Επανάστασης. Αυτή η αναπροσαρμογή του Καπιταλισμού "δούλεψε" καλά για ~30 χρόνια, μέχρι που χρεοκόπησε κι αυτή αρχές του '70, με την εμφάνιση του "στασιμοπληθωρισμού", και ορόσημο την λεγόμενη "κρίση του πετρελαίου". Το κρατικομονοπωλιακό μοντέλο χρεοκόπησε και αυτό και αντικαταστάθηκε από τον "νεοφιλελευθερισμό", που ήταν απλά "Καπιταλισμός-χωρίς-φερετζέ". Οπως επισημαίνει ο Προκόπης Κωφός (διαβάστε τον, ειδικά από την μέση και κάτω έχει τρομερό ενδιαφέρον) τότε αρχινίσανε οι κεφαλαιοκράτες το τροπάρι της "ανταγωνιστικότητας" και το φάρμακο της "Λιτότητας". Ο λόγος ήταν στην πραγματικότητα ο, ας τον πούμε, "καπιταλιστικός κορεσμός" της παγκόσμιας οικονομίας και η εκμηδένιση της δυνατότητας εκτατικής ανάπτυξης, που έδιναν πριν η αποικιοκρατία, και αργότερα η καθυστέρηση των οικονομιών των χωρών της "τρίτης βαθμίδας". Οι αγορές έφτασαν τα όριά τους, δεν υπήρχαν πια "νέες χώρες" για τα περισσευάμενα κεφάλαια αφού ο πλανήτης ατυχώς είναι στρογγυλός, και γενικεύθηκε το σκυλοφάγωμα της αναδιανομής της πίτας, το λεγόμενο "ξαναμοίρασμα", μόνο, που, αυτή τη φορά, το εκάστοτε "έπαθλο" είναι φτενό, δεν έχει "ψαχνό", λόγω της λίγο-πολύ ανεβασμένης παντού οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου, και του συνακόλουθα φθείνοντος ποσοστού του κέρδους. Γι αυτό και οι "αναιμικές" και ασταθείς ανακάμψεις. Αναγκαστικά, όπως επισημαίνει ο Π.Κ. οι κεφαλαιοκράτες ξεζούμιζαν τους δικούς τους λαούς με τις λιτότητες, για να έχουν περισσότερο κέρδος συγκριτικά με τους ανταγωνιστές τους, και να τους εκτοπίσουν από τις αγορές τους. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια μια διαρκής κρίση, που μεταναστεύει από χώρα σε χώρα όπως οι "οπές" στους ημιαγωγούς, γιατί οι κεφαλαιοκράτες, που χάνουν, καταστρέφονται, κλείνουν επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι εξωθούνται στην ένδεια και την μετανάστευση. Η ήττα του Σοσιαλισμού το '89-'91, επιβράδυνε αυτά τα φαινόμενα δίνοντας ανάσες στον Καπιταλισμό.
Το νέο "φάρμακο", που είχαν βρεί ψηλαφητά οι κεφαλαιοκράτες ήταν η λεγόμενη "πιστωτική επέκταση", το λεγόμενο "χρέος" (σε τι, και από ποιόν σε ποιόν;). Το "χρέος" είναι κάτι σαν το ναρκωτικό: Δημιουργεί μιαν εικονική πραγματικότητα ψευδοεπέκτασης και ανύπαρκτης "ανάπτυξης". Αλλά, όπως και τα κλασσικά ναρκωτικά, έχει το μειονέκτημα ΚΑΙ του εθισμού, που μοιραία σπρώχνει σε όλο και μεγαλύτερη "δόση" χρέους και άρα όλο και μεγαλύτερη απόσπαση από την πραγματικότητα.
Ηταν θέμα χρόνου να αρχίσει να σκάει αυτή η γιγαντιαία φούσκα, κι αυτό άρχισε το 2008, που αλλού; Στην "Μητρόπολη" του Καπιταλισμού. Η αλήθεια είναι πως κάποιες προειδοποιητικές κρίσεις αυτού του χαρακτήρα είχαν προηγηθεί (Αργεντινή), αλλά το 2008 σηματοδότησε την "νέα εποχή".
Τι θα επακολουθήσει;
Ο Φασισμός για ένα μεγάλο πόλεμο, που το μέγεθός του δεν μπορούμε να συλλάβουμε, ούτε και τις συνέπειές του.
Η ο Σοσιαλισμός.
Η ανθρωπότητα είναι μπροστά στο δίλημμα Σοσιαλισμός η Θάνατος.
Οσο αργότερα το κατανοήσει τόσο χειρότερα γι αυτήν, για όλους μας.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@experience,ΓΜ

Παιδια,μια επανασταση ειναι ενας πολεμος,με ο,τι αυτο συνεπαγεται.

Πολυ δυσκολα θα μπει καποιος να θυσιασει την υγεια του,την σωματικη του ακεραιοτητα ή την οικογενεια του,οταν εχει εστω ενα κεραμιδι κατω απο το κεφαλι του και ενα (μισογεματο) πιατο φαι καθε μερα.

Πιστευω λοιπον πως η σχετικη εξαθλιωση δεν αρκει,και πρεπει να φτασει στο επιπεδο της απολυτης εξαθλιωσης μεγαλο τμημα του πληθυσμου.

Οσο ο καθενας εχει ενα σπιτακι,ενα αυτοκινητακι,μια συνταξη απο τον παππου να τον συντηρει κλπ,δυσκολα θα ξεκουνηθει.

Επισης,ειναι πρακτικα αδυνατο σε συνθηκες ειρηνης να γινει επανασταση (ο λαος δεν εχει οπλα),αν δεν συμφωνησει και μεγαλο τμημα των ενοπλων δυναμεων στο να γινει επανασταση.

Γιάννης είπε...

@experience
Εχει γινει αναλυτικη συζήτηση για αυτό το ζητημα πριν από 4-5 χρονια σε άλλο μπλογκ, όμως ακομα και σημερα τα ζητουμενα παραμενουν. Συνοπτικα οσο μπορω τα 2 κυρια θεματα:

1.Απουσια Εικονων: Ο κοσμος δεν εχει «εικονες» από την καθημερινοτητα του σοβιετικου πολιτη. Σε αντιθεση με την συνεχη προπαγανδιση του «αμερικανικου τροπου ζωης» μεσα από ταινιες κυριως και βιβλια, η ΕΣΣΔ εδεινε την αισθηση μιας κλειστης και μυστηριας κοινωνιας με ελαχιστη βιβλιογραφια και ακομα πιο ελαχιστα προπαγανδιστικα φιλμ για την μαζα. Ο ρολος που ειχε η σοβιετικη οικογενια στην κοινωνια, τα δικαιωματα, τα προνομια και οι υποχρεωσεις περιγραφονται με θεωρητικούς ορους και παραμενουν θολα ακομα και στον κομματικο πυρινα, ποσο μαλλον στους ανθρωπους εξω από το Κομμα.

2.Απουσια Προοπτικης: το πιο σημαντικο με διαφορα σημειο που σκονταφτει ο λαος για την εφοδο στον ουρανο είναι η προοπτικη. Δεν ειμαστε στο 17 οπου ο Σοσιαλισμος είναι μια «καθαρη» ιδεα που θα χτίστει στην πορεια. Από ιδεα, μεσα στο 20ο αιωνα εγινε πραξη, οικοδομηθηκε με τα φωτεινα και τα λιγοτερο φωτεινα στοιχεια του.Εχουμε δηλαδη περασει ηδη το επιπεδο οπου πλασαρεις μια ιδεολογια και πλεον εχεις να υπερασπιστεις ένα οικοδόμημα, μια ηδη διαμορφωμενη σοσιαλιστικη κοινωνια στην πραξη και όχι θεωρητικα (με το πρόβλημα όμως να παραμενει η «Απουσια Εικωνων»).

Αφου λοιπον εχουμε περασει στο επιπεδο που πρεπει να υπερασπιζεται ο λεγομενος Υπαρκτος Σοσιαλισμος και ο κοινωνικος του χαρακτηρας στην πραξη και δεν ξεκιναμε από το μηδεν δηλαδη από το θεωρητικο επιπεδο, θα επρεπε να υπαρχουν «φωτεινα παραδειγματα» σοσιαλιστικης οικοδομισης που να επιταγχυνουν στην συνείδηση του λαου την αντιληψη για το τα πλεονεκτιματα του κομμουνισμου. Στις μερες μας η Κουβα, η Κορεα, ακομα και η Βενεζουελα αν θελετε, δεν είναι δειγματα που θα κανουν την μαζα να ταυτιστεί ή να θελει να μιμιθει, ασχετα με τους τονους αρνητικης προπαγανδας που ριχνει πανω τους και η ΑΤ. Ακομα και η Κινα που εξελισσεται σε υπερδύναμη, κάθε άλλο παρα προμοταρει τον σοσιαλιστικο τροπο ζωης αν εχει δικο της προπαγανδιστικο μηχανισμο. Ετσι λοιπον, όταν τα σοσιαλιστικα κρατη μεταβαλλονται σιγα-σιγα σε καπιταλιστικα και επιπλεον υπαρχει η ανατροπη-πτωση της ΕΣΣΔ, φυσικα ο κοσμος αναρωτιεται ενστικτωδώς για το ποιες προοπτικες εχει μια σοσιαλιστικη επανασταση στη χωρα και με ποιους συμμαχους. Δυστυχως δεν υπαρχει καποια ισχυρη απαντηση σε αυτό και η απουσια μιας ΕΣΣΔ είναι καθοριστικη για την μεγαλη εναλλακτική και τις προοπτικες νικης που θα πεισει τον λαο να ξεσηκωθει.

Δεν είναι λοιπον ότι ο ελληνικος λαος, που λιγο-πολύ εχει την (καλη)αντιδραστικοτητα μεσα του, φοβαται να μιλησει για επαναστασεις, για ρηξη και για ανατροπες. Το δυσκολο είναι να πεισεις για το μετα, κυριως όταν δεν υπαρχουν απτα αποτελεσματα και εικονες από άλλες χωρες που θα μπορουσαν να εμπνευσουν καταλυτικά τις συνειδησεις. Μια δυνατη, αυταρκης σοσιαλιστικη χωρα με χαρουμενο τον λαο, θα εκανε τοση δουλεια προπαγανδιστικα υπερ της Επαναστασης οσο 100 θεωρητικα βιβλια, πορειες και διαλεξεις μαζι, για τον κομμουνισμο.

Ανώνυμος είπε...

Ξερει καποιος να μου εξηγήσει τι ειναι η "ζωντανή εργασία"; Αν υπαρχει και "νεκρή" και κατω απο ποιες συνθήκες ειναι "νεκρή";
ΥΓ τον λεφτετοιο και εγω τον βαρέθηκα, και χαίρομαι που του εκανες Ξουτ, γιατι πολλες φορες ηταν αιτια να παρατήσω την ανάγνωση των σχολίων γιατι με κούραζε.

Νταν Αι

experience είπε...

@Γιάννης
Δεν παρακολούθησα αυτή τη συζήτηση που λες, θα ήταν ενδιαφέρουσα πιστεύω αλλά συμφωνώ, δεν θεωρώ την Βενεζουέλα σοσιαλιστική ούτε και την Κίνα αλλά συμφωνώ με το κεντρικό νόημα του σχολίου. Κατά τη γνώμη μου το πιο επιτυχημένο παράδειγμα που υπάρχει με όλα του τα ελαττώματα ήταν η ΕΣΣΔ, δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα κάποιο παράδειγμα χώρας δυνατής που ζει με σοσιαλισμό, αυτό που υπάρχει είναι η θεωρητική γνώση και η πρακτική εμπειρία του παρελθόντος η οποία είναι αναγκαία γιατί το θέμα είναι και στην πράξη τι γίνεται. Και ο Παπουτσωμένος Γάτος έχει σε μεγάλο βαθμό δίκιο σε αυτό που έγραψε. Δεν έχω κάτι άλλο να πω, καλύφθηκα.

Ανώνυμος είπε...

μια οφειλόμενη απάντηση , γράφει ο σφυροδρέπανος:

"Κλείνοντας παράλληλα αυτό το σημείωμα, θα επαναλάβω κάτι που έγραψε ο Σεχτάρ σε ένα σχόλιό του: ότι πρέπει να τολμάμε να αναπτύσσουμε τη θεωρία μας, παίρνοντας τα ρίσκα που συνεπάγεται μια τόσο δύσκολη προσπάθεια (αναθεώρηση) και να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τα νέα φαινόμενα, που δεν καλύπτονται από το θεωρητικό κεκτημένο."

επειδή το σχόλιο του Σεκτάρ απευθυνόταν σε κάποια σχόλια δικά μου,
δείτε εδώ:
http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2016/06/blog-post_6.html

περίμενα να κλείσει το κύκλο της κρίσης ο σφυροδρέπανος για να απαντήσω κωδικοποιημενα.

Η μαρξιστική θεωρία του χρήματος δεν χρήζει καμίας παραπέρα ανάπτυξης στο πυρήνα και στην ουσία της. Αρκει να τη μελετήσουμε. Αντιθέτως, υπάρχουν αναθεωρητικές φωνές, υποστηρίζω πως μια απ' αυτές του ειναι του Σεκτάρ, που λένε οχι, δεν ξέρετε τι σας γινεται, τα πράγματα έχουν αλλάξει, χρειάζεται νεος Μαρξ, εχουμε ριζικά νέα φαινόμενα κτλ...

Αφου λοιπόν έγραψα 1, 2, 3 πραγματάκια , ο Σεκτάρ μου απάντησε οτι αυτα που γράφω ειναι "αλληλογρονθοκοπούμενα", οταν του ειπα να γινει σαφής, αυτός δεν έγινε ποτε. Αντιθέτως μου πέταξε 4 έννοιες που νομίζει οτι συνιστούν ποιοτικές τομές στη λειτουργία του χρήματος που καθιστούν τη μαρξιστική θεωρία του χρήματος ξεπερασμένη. No way.

Εξηγούμαι... στα επομενα συνοπτικά σχολια βασιζομενος και σε οσα εχω γραψει στο προηγούμενο θρεντ. Θα προσπαθήσω να ειμαι οσο εκλαϊκευτικος γινεται.

el quinto

Antonxxx είπε...

Νταν Αι
Νεκρή εργασία ειναι το κεφαλαιο το οποίο ζει απο το ζωντανη εργασία, δηλαδή την εργασία του εργατη.

Ανώνυμος είπε...

μερικές απο τις έννοιες του Σεκτάρ...
___________________

"αν δεν πληρώνω τους εργάτες μου, πως θα αγοράζουν τα αυτοκίνητά μου;". Σήμερα, όλοι μιλάνε για "ανταγωνιστικότητα", "έκρηξη χρέους", "fiat money", "ποσοτική χαλάρωση", "ανάπτυξη" που δεν έρχεται, έχουμε ξεπεράσει την εκτατική ανάπτυξη του Καπιταλισμού, έχει τελειώσει η Αποικιοκρατία, κλπ., κλπ. κλπ.
___________________

Το fiat money, ειναι ένας όρος αδόκιμος για μας τους μαρξιστές με την έννοια ότι ο Μαρξ ο ίδιος περιγράφει τη λειτουργία του χρήματος ΩΣ ΜΕΣΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ και εξηγει αναλυτικα-ιστορικα πως καταλήξαμε απο το "commodity money" δηλαδή απο νομισματα σε χρυσό σε νομίσματα και τραπεζογραμμάτια που αλλοτε εξαργυρώνονται και άλλοτε δεν εξαργυρώνονται σε χρυσό.
Και φανταστείτε οτι αυτή η ανάλυση γινεται στις πρώτες 100-200 σελίδες του 1ου Τομου του Κεφαλαίου. Για μια πιο εμπρεριστατωμένη ανάλυση υπάρχει πάλι η Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας του Μαρξ.

_______________________________________________________

Παμε στο κανόνα του χρυσού και την έκρηξη χρέους. Το χειρότερο πράγμα για έναν κομμουνιστή ειναι να μην μελετάει προσεχτικα την ιστορία και τους οικονομικους όρους κάτω απο τους οποίους πραγματοποιήθηκαν συγεκριμένες οικονομικές διεθνείς συμβάσεις, οπως το Bretton Woods. Οταν δεν το κάνει αυτο, τότε γινεται έρμαιο του κάθε σοσιαλδημοκράτη, που πουλάει παραμύθια για τους κακούς νεοφιλελεύθερους τους Φριντμαν και τους καλοκαγαθους κρατικιστές του Κέυνς.

Μετά τον πολεμο οι ΗΠΑ κατείχαν τα 2/3 του χρυσού παγκοσμίως. Ηθελαν να εξασφαλίσουν την ηγεμονία τους σε αγορές με εξαγωγές κεφαλαίου σε ολες τις χώρες του πλανήτη και πρώτα και κύρια στις χώρες του καπιταλιστικού κοσμου. Γι αυτο επέβαλαν ένα σύστημα σταθερών οικονομικών συναλλαγματικών ισοτιμιών, βασισμένες στο χρυσό, δηλαδή ΕΜΜΕΣΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ, αφου όπως ειπαμε οι ΗΠΑ κατείχαν την μεγαλύτερη ποσότητα χρυσού ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Με αυτό τον τρόπο ήθελαν να αντιμετωπίσουν όλους τους προστατευτικούς φραγμούς των δασμών, των ποσοστώσεων της ξαφνικής υποτίμησης του νομίσματος που επέβαλαν η μια χώρα μετά την άλλη στην Ευρώπη του μεσοπολέμου ενάντια στα εμπορεύματα και στις εξαγωγές των ΗΠΑ. Τώρα οι ΗΠΑ ειχαν το πεπονι και το μαχέρι, αφού Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία ζητούσαν εναγωνίως πιστώσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων για να μπορέσουν να ανοικοδομηθούν.

Οι αμερικανοι λοιπόν επέβαλαν στους ανίσχυρους συμμάχους τους ΚΑΝΟΝΕΣ σε ενα παγκόσμιο σύστημα πληρωμών, που θα ανάγκαζε ολες τις βασικές κεντρικές τράπεζες να εναρμονιστούν με έναν ΚΟΙΝΟ ΤΡΟΠΟ στον έλεγχο του του ισοζυγίου πληρωμών, χωρίς την όξυνση χρηματιστικών επιθέσεων εις βάρος των ΗΠΑ, όπως γινόταν το 1930-31. Αυτο το παιχνίδι-κανονων ΟΦΕΛΟΥΣΕ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ. Οι αλλοι αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν. Καθε χώρα που δεν θα άντεχε την χρηματοδότηση του χρέους της απο τις αγορές, θα προσέφευγε στο ΔΝΤ, που θα επέβαλε συγκεκριμένους σταθερούς όρους διανειοδότησης, ΚΟΒΩΝΤΑΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ που θα μπορούσε να ορθώσει μια τέτοια κυβέρνηση, λαμβάνοντας φουλ αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να αυξηθεί η "ανταγωνιστικότητα" κτλ...., επαναφέροντας το ισοζύγιο πληρωμών εναρμονισμένο στη σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία.

Τι μας λέει η σοσιαλδημοκρατική-αστική προπαγάνδα; Το Μπρέτον Γουντς προωθούσε τη σταθερότητα της οικονομίας, μείωνε τις αυθαιρεσίες των σπεκουλάντηδων, και άλλα ωραία, εξωραϊζοντας πλήρως το ταξικό υπόβαθρο και πάλη των ΗΠΑ να ηγεμονεύσουν στις αγορές παγκοσμίως.

Συνεχίζω με ένα τελευταίο σχολιο

el quinto

Ανώνυμος είπε...

Οταν το 71 οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν μονες τους το Bretton Woods, το δολάριο μετατράπηκε αυτομάτως στο νο1 αποθεματικο νομισμα. Δεν χρειάζονταν πια οι κανόνες του παρελθόντος, γιατι εβαζαν φραγμούς στο ίδιο το χρηματιστικο κεφάλαιο των ΗΠΑ να κερδοσκοπίσει ανεξέλεγκτα, ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ το μΕΓιΣτο κΕΡΔΟΣ.

Ο Φριτνμαν ισχυριζόταν το 80 ότι η διογκωση του χρέους σε μια μεγάλη και εύρωστη οικονομία δεν συνιστά πρόβλημα για το ισοζύγιο πληρωμών της. Μπορει μια χώρα Α να έχει αρνητικο ισοζύγιο πληρωμών ως προς τη Β, αλλα αυτό ειναι μονο μια όψη στη λογιστική εκτίμηση του ισοζυγίου πληρωμών. Η χώρα B μπορει να πουλά στη C που αγοράζει απο τη Α, οπότε τελικά η Α είναι οφελειμένη. Και μα την αλήθεια αυτο ισχύει και πρώτος το περιγράφει θαυμάσια ο Μαρξ για τη Μεγάλη Βρετανία και ισχύει για σχεδόν ολες τις ιμπεριαλιστικές χώρες σήμερα, με πρώτη-πρώτη τις ΗΠΑ.

Στη τελική το κρατικο χρέος, μετατρέπει αυτόματα ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Μαρξ στο τέλος του 1ου Τομου του κεφαλαίου. Παντα το μονιμο φορολογικο υποζύγιο ο εργάτης και αγρότης χρηματοδοτει το κεφάλαιο μέσω κρατικών χρεογράφων και ομολολόγων και κρατικών εγγυησεων. Το χρέος ειναι λοιπόν πάντα ένα εργαλείο για την καταλήστευση και καθυπόταξη του εργαζόμενου λαού.

Και τέλος η ποσοτική χαλάρωση δεν ειναι τίποτε αλλο απο ένα απο τα εργαλεία που εχει η κεντρική τράπεζα προκειμένου να αυξήσει τη ρευστότητα στην αγορά, αγοράζοντας συγκεκριμένα τραπεζικά προϊόντα, ανταλάσσοντας τμήμα των διαθεσίμων της με αυτά. Σε αρκετές περιπτώσεις -οπως π.χ. στην ιστορία με Ντράγκι- η πολιτική αυτή αφορά την προσπάθεια να τονωθεί η αγορά απο τις τράπεζες.

Αντιστοιχα εργαλεία υπήρχαν και το 30. Μας πρήζαν πριν μερικά χρονια με το ευρωομόλογο. Λες κι αν εκδιδόταν ευρωομόλογο εδω θα άλλαζε η κατάσταση στην Ελλάδα, η θα δέχονταν οι γερμανοι να χρηματοδοτήσουν το δικο μας χρέος, προσφέροντας τσάμπα τμήμα του κέρδους και οφέλους που θα ειχαν από την μερική υποτίμηση του ευρώ. Πάλι σοσιαλδημοκρατικές παπάτζες.

el quinto regimiento

Τακτικος σχολιαστης είπε...

PAIJE MPALITSA ARXONTA

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Η ιστορικη εξηγηση του Σεχταρ αγγιζει περισοτερο την πραγματικοτητα .Δεν ειναι αναγκη ντε και και καλα να βρισκουμε διαφωνιες στις λεπτομερρειες ρε Quinto απλα για να διαφωνουμε .Γιατι φτανουμε και στις "πατατες" (ο 71 οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν μονες τους το Bretton Woods,) οταν ειναι γνωστο τι οδηγησε στην κριση του 73 ...

Και για το ιστορικο του πραγματος

http://laikhexousia.blogspot.gr/2016/06/h_19.html

Ανώνυμος είπε...

Νταν αι η μη ζωντανη εργασια ειναι αυτη που εχει αντικειμενοποιηθει στο στεθερο κεφαλαιο
Quinto

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Μια ερωτηση για τον Αρχοντα. Εχει διαβασει το τριτο τομο του κεφαλαιου, για περιμενει να το διαβασει πρωτα ο Σταλιν για να τοποθετηθει;
(ervthsh apo dhmosiografo).

Ανώνυμος είπε...

Το 71 οι ηπα σταματησαν να συνδεουν αμεσα το δολαριο με το χρυσο τορπιλιζοντας το χρυσο κανονα. Δεν εγραψα καμια πατατα. Κατα τα αλλα αν διαβασεις το θρεντ που αναφερω θα καταλαβεις. Οταν εξεταζουμε ποιος εχει δικιο η λαθος σε κατι ξεχναμε αν ειναι φιλος μας. Δεν νομιζω στη κομεπ να βρεις αυτα που γραφει ο σεκταρ.
Quinto

Ανώνυμος είπε...

ας αρχίσουμε λοιπόν σωστά τη λογομαχία..(η αγαπημένη λέξη του Μαγιακόφσκι :-0)

γραφει ο Σεκτάρ....
"Η κρίση του '29 σηματοδότησε την κατάρρευση του χρήματος σαν εμπορεύματος."

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναλήθεια απ' αυτό. Το χρήμα ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, ανεξάρτητα αν συνδέεται έμμεσα ή άμεσα με το χρυσό, η παλιότερα με το ασήμι ή σήμερα κυρίως με τα επενδυτικά προϊόντα ΣΤΑΘΕΡΗΣ απόδοσης, κυρίως χρεόγραφα αμερικανικού δημοσίου. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ. Το χρήμα ειναι ΓΕΝΙΚΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ, ξεχωρίζει απ' ολα τα άλλα εμπορεύματα στην αρχή της KAΘΟΛΙΚΗΣ εμπορευματικής παραγωγής, όταν ολοι αναζητούν μέσω του εμπορίου να ανταλλάξουν το δικο τους εμπορευμα με όποιο αλλο εμπορευμα χρειάζονται για να καταναλώσουν, ακολουθώντας την ανταλλαγή ισοδυνάμων οσον αφορά την δαπάνη εργασία (κύκλος: Ε-Χ-Ε).
Αρχικά το χρήμα συνδέεται κυρίως με πολύτιμους λίθους που αντιστοιχούν σε ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ και έτσι ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΤΑΘΕΡΗ και όχι τοσο ευκολα ΕΥΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΑΞΙΑ με την αλλαγή των όρων της παραγωγής συγκριτικά με αλλα εμπορεύματα και την περίοδο της πιο αναπτυγμένης εμπορευματικής παραγωγής, δηλαδή στο κεφαλαιοκρατικο σύστημα παραγωγής (κύκλος Χ-Ε-Χ', Χ'>Χ), το χρήμα ειναι από τα βασικότερα εμπορεύματα, μαζί με την εργατική δύναμη.

Κι επειδή ακριβώς το χρήμα ειναι εμπόρευμα, μπορούμε να κατανοήσουμε αμέσως φαινόμενα που κρύβονται από το φετιχισμό του εμπορεύματος, όταν δηλαδή αποδίδονται ανθρώπινες ιδιότητες στα αντικειμενα, στο χρήμα. Πρώτα απ' ολα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η σχετική αξια του εμπορεύματος χρήματος ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ στις ιμπεριαλιστικές χώρες, στις χώρες με υψηλή οργανική σύνθεση του κεφαλαίου και βέβαια με μεγαλύτερη παραγωγικότητα της εργασίας και εντατικότητα της εργασίας απ' ότι π.χ. η Ελλάδα.

Γιατι το εμπόρευμα χρήμα (δολάριο) των ΗΠΑ αντιστοιχει σε πολύ μικρότερο μέσο κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας απ ότι το ελληνικο ευρώ (ναι υπάρχουν πολλά ευρώ). Επομένως τα επιτοκια δανεισμού σε αυτές τις χώρες θα ειναι πάντα μικρότερα σε χώρες σαν τη δική μας.... ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΚΕΙ... Ετσι η πίστωση λειτουργεί πολύ πιο αποτελεσματικά στις ιμπεριαλιστικές χώρες, αυξάνει πολύ πιο γρήγορα την ταχύτητα της κυκλοφορίας του κεφαλαίου (βλέπε ξανά κύκλο Χ-Ε-Χ') , απ' ότι σε μια χώρα σαν την ελλάδα, και αυξάνει σημαντικότατα την μάζα του κέρδους. Σχηματίζονται δηλαδή ξανά και ξανα από τη μια οι όροι για το ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ, αλλα και απο την άλλη οι όροι για την κρίση υπερσυσσώρευσης, όταν η αναρχία στη παραγωγή βαράει κόκκινο, λόγω της πτώσης του ποσοστού κέρδους σε κλιμακα κοινωνική, και βέβαια στην εποχή μας παγκόσμια.

Ο Σεκτάρ σβήνει με αυτά που γράφει ολο το Κεφάλαιο του Μαρξ.

el quinto

Ανώνυμος είπε...

συνεχιζει ο Σεκτάρ:
"Ο χρυσός πήγε στην μπάντα, σαν ο απόλυτος μονάρχης των συναλλαγών."

Ο χρυσός δεν ήταν το 29 ο απόλυτος μονάρχης των συναλλαγών. Για την ακρίβεια ποτέ δεν ήταν. Αυτή δεν ειναι η μαρξιστική θεωρία του χρήματος. Ο Μαρξ εξετάζει στο 3ο Τομο του Κεφαλαίου τη σχέση των πληρωμών ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες και στη συναλλαγματική τους ισοτιμία και εξηγεί θαυμάσια οτι κάθε καπιταλιστικά αναπτυγμένη χώρα διαθέτει πάντα ως διαθέσιμο στη Κεντρική της Τράπεζα, τόσο χρυσό, όσο της ειναι απαραίτητος για να καλύψει τον όγκο των συναλλαγών της. Κάτω απ' αυτό το κατώφλι, μπορει να υποστει ζημια σε περίπτωση εμπορικής -δηλαδή χρηματιστηριακής κρίσης- γιατι δεν θα μπορέσει να καλύψει-εγγυηθεί τις πληρωμές της, πάνω απ' αυτό το κατώφλι ΧΑΝΕΙ, αν δεν το διαθέσει προς πώληση σε χώρες που τον έχουν ανάγκη, και δεν έχουν διαθέσιμα. Και τότε βέβαια μην νομίζει κανεις οτι ο χρύσος πέρναγε απο τη μια χώρα στην αλλη με καραβιές.

Πρώτα η κεντρική τράπεζα εγγυόταν νέες συναλλαγματικές ανταλάσσοντας τμήμα του διαθέσιμου συναλλάγματός της, που δεν ειναι μονο ο χρυσός ειναι και διάφορα άλλα εμπορεύματα ή επενδυτικά προϊόντα με τα οποία μπορει να εξισώσει τις χασούρες απο πληρωμές αλλων προϊόντων και στο τέλος-τέλος χρησιμοποιόταν ο χρυσός. Τα σιτηρά έλεγε ο Στάλιν ειναι το συνάλλαγμα των συναλλαγμάτων. Κάποιοι το έχουν ξεχάσει αυτό. Πως έγινε ρε παιδιά η εκβιομηχάνιση στην ΕΣΣΔ, πουλώντας χρυσό ;:-)

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΠΙΑΡΟΥΜΕ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ.

Ειναι ακριβώς το παράδειγμα του θησαυριστή μεταφερμένο στις παγκόσμιες συναλλαγές. Οταν υπάρχει ανάγκη ρευστότητας, ο χρυσος ρέει στη κυκλοφορία, όταν η ρευστότητα μειώνεται ο χρυσος αποσύρεται.

Δια του λόγου το αληθές, η Ισπανία το 30 είχε το 5ο μεγαλύτερο απόθεμα σε χρυσό στο πλανήτη. Ο ογκος των πληρωμών της και διεθνών της συναλλαγών ομως ήταν πολύ μικρότερος απο ότι στις εξής χώρες: Ιαπωνία, ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία. Η οικονομία της ήταν τα καλά της τα χάλια. Αυτα που γράφει ο Σεκτάρ ειναι φουλ φάουλ.



el quinto

Ανώνυμος είπε...

συνεχίζει ο Σεκτάρ:
¨"
Η αναπόφευκτη αστάθεια, που προκάλεσε αυτή η, αναπόδραστη λόγω της εξέλιξης των δυνάμεων παραγωγής, αλλαγή επιχειρήθηκε να ελεγχθεί με τις θεωρίες και τους κανόνες του Κέϊνς, που δώσανε σχήμα στον Κρατικομονοπωλιακό Καπιταλισμό. Που είχε γεννηθεί μάλλον ανεξάρτητα από τις θεωρίες του Κέϊνς, στην φωτιά εκείνης της κρίσης και επιβεβαιώθηκε (η χρησιμότητά του) στην πυρκαϊά του Β' ΠΠ, και στην ανάσχεση της ορμής κι εξάπλωσης της Μπολσεβίκικης Επανάστασης. "

Και εδώ Ζούκοφ εχούμε ΠΕΡΙΛΑΜΠΡΑ αυτό που περιγράφω εξαρχής, την επαναφορά σοσιαλδημοκρατικών θεωριών από το παράθυρο. Οπως εξηγώ το Bretton Woods ωφελούσε τους αμερικανούς που ειχαν στα χέρια τους τα 2/3 του χρυσού παγκοσμίως. Αυτοι επέβαλαν λοιπόν καθολικούς κανόνες στις πληρωμές στο καπιταλιστικο κοσμο, συνδεδεμένες με το χρυσό, προκειμένου να ελέγξουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις αλλες καπιταλιστικές αγορές και να θριαμβεύσουν έναντι των αντιπάλων τους ιμπεριαλιστών, καπιταλιστών, χρηματιστικού κεφαλαίου. Γιατι δεν ήθελαν οι ανταγωνιστές τους να ακολουθήσουν πολιτικές άγριας υποτίμησης και χρηματιστικής κερδοσκοπίας όπως έκαναν εις βάρος τους μετά τη μεγάλη κρίση. ΔΕν ήθελαν να υποτιμηθει το δολάριο ξανά όπως έγινε το 1929.

Η ΕΣΣΔ την ίδια εποχή εξηγούσε πολύ καλά (διαβάστε στο σοβιετικό εργχειρίδιο της Πολιτικής Οικονομίας, πρώτη Εκδοση) ότι ο Κεϋνσιανισμος ειναι μια απόπειρα συγκάλυψης της νέας λεηλασίας εις βάρος των εργατών των στις μητροπόλεις και βέβαια των λαών παγκόσμια. Ο ΣΤάλιν γράφει χαρακτηριστικά στους σοβιετικούς οικονομολόγους πρέπει να ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ, ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΑ ΤΟ ΕΙΔΑΤΕ, αναφέρεται ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ στον ΚΕΥΝΣ.

πάμε παρακάτω. Γραφει ο Σεκτάρ:
"Αυτή η αναπροσαρμογή του Καπιταλισμού "δούλεψε" καλά για ~30 χρόνια, μέχρι που χρεοκόπησε κι αυτή αρχές του '70, με την εμφάνιση του "στασιμοπληθωρισμού", και ορόσημο την λεγόμενη "κρίση του πετρελαίου". Το κρατικομονοπωλιακό μοντέλο χρεοκόπησε και αυτό και αντικαταστάθηκε από τον "νεοφιλελευθερισμό", που ήταν απλά "Καπιταλισμός-χωρίς-φερετζέ". Οπως επισημαίνει ο Προκόπης Κωφός (διαβάστε τον, ειδικά από την μέση και κάτω έχει τρομερό ενδιαφέρον) τότε αρχινίσανε οι κεφαλαιοκράτες το τροπάρι της "ανταγωνιστικότητας" και το φάρμακο της "Λιτότητας". "

H πτώση του ποσοστού κέρδους τέλη 60 αρχές του 70 οδηγούν στις ΗΠΑ, στην εγκατάλειψη του κανόνα του χρυσού, και στο ξάνοιγμα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, που ενισχύθηκε το 80 με τη δευτερογενή αγορά σύνθετων προϊόντων, γιατι πλέον οι κανόνες που ειχαν θέσει, έθεταν φραγμούς στο ίδιο το χρηματιστικό κεφάλαιο των ΗΠΑ. Η πετρεαλαϊκή κρίση επέσπευσε τη διαδικασία αυτή.
Συν τοις άλλοις, το δολάριο πλέον ήταν το παγκόσμιο αποθεματικο νόμισμα. Ενα νέο γενικο ισοδύναμο για τις παγκόσμιες συναλλαγές. Ολοι το αποδέχονταν αφου οι ΗΠΑ ήταν η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη. Η κρίση του 2008-2009 απέδειξε αριβώς τη σταθερότητα του δολαρίου.

Ο ΚΜΚ δεν χρεοκόπησε ποτέ!!! Aν ειναι δυνατόν να λέγονται τέτοια πράγματα. Ας μας εξηγήσει ο Σεκτάρ ποιος χρηματοδότησε ολες τις εισβολές των ΗΠΑ έκτοτε καθώς και την τεράστια στρατιωτικοποίηση της οικονομίας της που ισχύει μέχρι σήμερα. Aς μας εξηγήσει ποιος αναχρηματοδότησε ολες τις τράπεζες των ΗΠΑ; Ποιος δινει τις τεράστιες κρατικές εγγυήσεις της βιομηχανίας; Πως συνεχίζεται η πολιτική ντάμπγικ για τους φάρμερς των ΗΠΑ που παράγουν βαμβάκι και ενισχύουν την βιομηχανία τους;

el quinto

Τακτικος σχολιαστης είπε...

@Αρχοντα 3:54
Ο τοκος δεν ειναι συνδεδεμενος με την αξια του χρηματος (ΠΑΤΑΤΑ)
Ο ΤΟΚΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΡΟΠΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ, ΟΠΩΣ Η ΑΜΟΙΒΗ ΣΤΙΣ ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ.

Επισις μην ξεχναμε οτι ο Νομος της αξιας δεν εχει απολυτη ισχυ αλλα παντα (εκτος απο το επιπεδο αφαιρεσης του α' τομου του κεφαλαιου) επιβαλλεται μεσω των μηχανισμων της αγορας, οπως πχ της-εξισωσης-του-ποσοστου-κερδους-στους-διαφορους-τομεις

(ερωτηση δημοσιογραφου:
-Aρχοντα, απο ποσους τομους αποτελειται το κεφαλαιο;)

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια
@ quinto
Άνοιξα και εγω τον πρωτο τόμο του κεφαλαίου να δω τι λεει ο Μαρξ και καπου στη σελίδα 244 γραφει οτι το κεφάλαιο ειναι πεθαμένη εργασία που ζωντανευει σαν βρυκόλακας ρουφώντας ζωντανή εργασία... Επισης αν καταλαβα καλα κανει διάκριση μεταξυ σταθερού και μεταβλητού κεφαλαίου... Αρα δεν ειναι η πεθαμένη εργασία το σταθερό κεφάλαιο, γιατι θα ειναι σαν να λεμε "οι μηχανές μας πίνουν το αίμα"
Οποτε νομιζω οτι ο @Antonxx ηταν πιο κατατοπιστικός λέγοντας ακριβως τον σωστο ορισμό του κεφαλαίου του Μαρξ, δηλαδη την κοινωνική σχεση εκμετάλλευσης των καπιταλιστων προς τους μισθωτούς εργατες.
Θα ακούσω τον Antonxx που φαινεται να το εχει καταλάβει λιγο καλυτερα το θεμα, ομως quinto ευχαριστω για το ενδιαφέρον να βοηθήσεις
Καλη συνεχεια σε ολους
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

και μια συμπλήρωση:

για να καταλάβουμε κάτι που πιστεύω οτι πολλοι τη πατάμε οταν δεν ασχοληθούμε συγκεκριμένα.

η αναγκαια ρευστότητα σε μια χώρα, δηλαδή η ποσότητα του χρήματος που πρέπει να υπάρχει σε μια χώρα ειναι ίση με το λόγο των εμπορευμάτων που πωλιούνται προς τον αριθμό των περιστροφών της χρηματικής μονάδας σε μια μέρα. Με ενα ευρώ γινονται πολλές συναλλαγές Ε-Χ-Ε-Χ-Ε-Χ-Ε σε μια μέρα. Ποτέ δεν υπάρχουν σε μια αγορά τόσα ευρώ όσα ειναι π.χ. τα εμπορεύματα που πωλιούνται ή όσο ειναι ο χρυσος και το συνάλλαγμα και τα διαθέσιμα στις τράπεζες. Το Ζeitgeist έλεγε οτι αυτο ειναι κλεψια και άλλες μαλακιούλες, προμοτάροντας τότε η θεωρία των κακών τραπεζιτων, πρώην θησαυριστών που με μια παγκόσμια συνωμοσία ελέγχουν το πλανήτη, ξεκινώντας απο τη μετατροπή του "commodity money" (το γενικο ισοδύναμο πολύτιμος λίθος στην απλή εμπορευματική παραγωγή Ε-Χ-Ε) σε "Fiat money" (το χρήμα ως μέσο κυκλοφορίας που ειναι σήμερα και ήταν έτσι απο το 18ο αιώνα και πολύ πιο πριν στο κεφαλαιοκρατικο τρόπο ανάπτυξης που κυριαρχεί ο Χ-Ε-Χ' με Χ'>Χ)

Οταν εξετάζουμε τον αντίκτυπο των πληρωμών εμπορευμάτων (εισαγωγές-εξαγωγές) απο άλλη χώρα στην εσωτερική αγορά, θα πρέπει να προσθέσουμε τις πληρωμές στις εισαγωγές στον αριθμητή και να αφαιρέσουμε τα εμπορεύματα των εξαγωγών.

Ο παράγοντας πίστωση λειτουργεί ως εξης: μειώνει τον αριθμητή, γιατί πρέπει να αφαιρεθούν τα εμπορεύματα που αγοράστηκαν με πίστωση και θα πρέπει να πληρωθούν μια στιγμή στο μέλλον, τόσο για την εσωτερική αγορά, όσο και για τις εισαγωγές. Το ιδιο ισχύει και για τα εμπορεύματα-εισαγωγές που αγοράστηκαν με πίστωση. Προστίθενται μόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές της συγκεκριμένης περιόδου εξέτασης. Με αυτό τον τρόπο η αναγκαία ρευστότητα μειώνεται.

Οσο αυξάνεται και διογκώνεται το πιστωτικο σύστημα, τόσο η αναγκαία ρευστότητα μειώνεται και η ταχύτητα της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, ο κύκλος Χ-Ε-Χ' αυξάνei συνεχώς στη μονάδα του χρόνου, τα κέρδη αυξάνονται . Οταν υπάρχει πρόβλημα στις εξαγωγές και μειώνονται έναντι εισαγωγών, τότε αν δεν υπάρχουν διαθέσιμα, το κενο πρέπει να χρηματοδοτηθει απο το κράτος με αύξηση του χρέους, εκδίδοντας χρεόγραφα που εγγυάται το ίδιο το κράτος μέσω του προϋπολογισμού. ΟΙ ΗΠΑ αυτο μπορούν να το κάνουν σε μεγάλο βαθμο γιατι εχουν ενα ατού σε σχέση με των ψωροκώσταινα, πρώτα ολοι εχουν τα χρεόγραφά τους ως παγκοσμιο αποθεματικο νομισμα, πειθοντας βάσιμα όλους τους μεγάλους επενδυτές ότι δεν θα πάψουν να αποδίδουν τη σταθερή τους απόδοση και δεν θα κατρακυλήσει η τιμή τους, δεύτερον οι ΗΠΑ συναλλάσσονται με ολο το πλανήτη. Μπορούν λοιπόν να αντισταθμίζουν χασούρες που φαίνονται λογιστικά στο ισοζύγιο πληρωμών τους μέσω τρίτων χωρών που χρωστάνε στις ΗΠΑ, και έχουν θετικο ισοζύγιο πληρωμών έναντι των πιστωτών των ΗΠΑ. Η Ελλαδίτσα αυτα δεν μπορει να τα κάνει ούτε για πλάκα.

Η πίστωση λοιπόν ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ έχει τεράστια σημασία στο καπιταλισμο. Αν αρχίσουμε να μιλάμε για φούσκες γενικά και αόριστα και διόγκωση του χρέους οπως γράφει ο Σεκτάρ, τότε μιλάμε για "καπιταλισμο-καζινο" και άλλες σοσιαλδημοκρατικές θεωριούλες που σβήνουν τη λειτουργία του καπιταλισμού.


el quinto

Ανώνυμος είπε...

Βρε εξυπνοπούλι τακτικε σχολιαστά για διάβασε την ενότητα στο 3ο Τόμο που γράφει ο Μαρξ για το πως κυμαίνεται το ύψος του επιτοκίου δανεισμού. Εκει λοιπόν γράφει ότι η διακύμανση του επιτοκίου δεν εξαρτάται από έναν γενικο νόμο ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ακολουθεί τον βιομηχανικό κύκλο ανάπτυξης.

ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΣΚΑΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΕΚΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ, επειδή οι πιστώσεις κόβονται στον αριθμητή του λόγου που έγραψα, και αυξάνονται ξαφνικά οι ληξιπρόθεσμες πληρωμές, ΟΠΟΤΕ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ; Τι γίνεται ομως με το ποσοστό κέρδους; ΩΧ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ. Το επιτόκιο αυξάνεται, το ποσοστό κέδους πέφτει! ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; Μπας και φταίει η θεωρία του Μαρξ, ή κάποιοι τα έχουν ολα κακοχωνεμένα στο μυαλό τους;

Για πες μας απο τι εξαρτάται πρώτα και κύρια ο βιομηχανικος κύκλος π.χ. απο την αναζωογόννηση στην άνθιση; Ωχ, απ' το πως πως αυξάνεται γρήγορα η παραγωγικότητα της εργασίας, και πέφτει ο μέσος κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας γιατί το κεφάλαιο κάνει νέες επενδύσεις σε μηχανές, σταθερό κεφάλαιο. Ετσι δεν ειναι; Τι λες λοιπόν να συμβαίνει με το επιτόκιο δανεισμού τότε και ποια θα ειναι η διάκριση με τις χώρες σαν την Ελλάδα, όπου η παραγωγικότα της εργασίας ειναι μικρότερη;

Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ (ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ 1ος ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ :-) κι ας γράφει για την Μεγάλη Βρετανία σε σχέση με τη Γερμανία της εποχής του)

Βιάζεσαι να πιαστεις απο κάτι για να τα χώσεις Βρε ραν τα πλαν, σου πέταξα σε αλλη συζήτηση χωρίο απο τις θεωρίες για την υπεραξία για να σου αποδειξω οτι τα έχεις όλα μπερδέψει στο μυαλό σου. Εσύ ανακάλυψες λοιπόν μετά απο 1-2 μέρες, ότι το απόσπασμα αυτό το χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Στάλιν στα "Οικονομικά Προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ". Και τι με αυτό; ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ; ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ; Γιατι δεν το παραδέχεσαι;

Eσυ δεν μας έλεγες οτι ειναι ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ σταθερού κεφαλαίου όταν η οργανική σύνθεση κεφαλαίου ειναι χαμηλή γιατι γενικά έγραφες το μέσο κέρδος εξισώνεται;;; ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!!

Ελα θα ειμαι ειλικρινης μαζί σου, τον 1ο τομο των έχω διαβάσει ολόκληρο, το 3ο μεγάλα αποσπάσματά του, το δεύτερο επι τροχάδην. Τις θεωρίες για την υπεραξία καθόλου. Εισαι ευχαριστημενος, κάλυψες το δημοσιογραφικό σου ενδιαφέρον; Κανε μας τη χάρη λοιπόν και να σαι σίγουρος όταν θα κάνω σε κάτι λάθος ΘΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ δημοσια, το έχω ξανακάνει και μάλιστα το έκανα μονος μου, ολοι το κατάλαβαν εκ των υστέρων... :-)

_____________________
ακριβώς νταν-αι οι μηχανές στο καπιταλισμο σου ρουφάνε το αίμα, αυτο έγραψα και αυτο έγραψε και ο Antonxxx, ρώτα τον αν διαφωνεί. Το γράφει καλύτερα βέβαια και ο Μαρξ με το παρέδειγμα του προμηθέα...δεσμώτη

el quinto

Ανώνυμος είπε...

χα, χα τώρα να σας πω δεν ξέρω αν ειναι ενδιαφέρουσα η κουβέντα, πιστεύω ομως οτι το να γράφουμε ο ιμπεριαλισμος ειναι χάρτινη τίγρης κτλ... ή τσιτάτα δεν οδηγούμαστε και σε κανένα συμπέρασμα.

Εχει ενδιαφέρον,ομως, πως η κακοχωνεμένη θεωρία οδηγει σε μαργαριτάρια.

Κάποτε λοιπόν οι γάλλοι προυτνονικοι έγραφαν ότι επειδή το ποσοστό κέρδους πέφτει συνεχώς (υπάρχει πλην της τάσης του συγκεκριμένου βιομηχανικού κύκλου υπό εξέταση και η γενική τάση, ας πούμε απο την εποχή της έναρξης του διεθνούς πιστωτικού συστήματος, από την τιμή του ποσοστού κέρδους που έβγαζαν οι βεντσιάνοι τοκογλύφοι που ήταν πανύψηλο ----το ΠΟΣΟΣΤΟ ΚΕΡΔΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙ ΓΡΑΜΜΙΚΑ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΙΑ ΠΤΩΤΙΚΗ ΤΑΣΗ, σε διαγράμματα θα δειτε ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ)

το επιτόκιο σχεδον θα μηδενιστεί, οπότε ο Προυντον ειχε δικιο για το δικο του "οραμα νησίδων" με τον έλεγχο μις κεντρικής τράπεζας. Ελεγαν: "Η ζωή τον επιβεβαιώνει". Ο Λαφάργκ λοιπόν εξηγούσε ότι το επιτόκιο δεν πρόκεται ποτέ να πέσει κάτω απο ένα 3% (ενα χαμηλο ποσοστό) και αυτά ειναι χαζομάρες ανθρώπων που δεν έχουν καταλάβει τίποτε απο οικονομία.

Ετσι και εδώ λοιπόν, κάποιος που έμαθε οτι η υπεραξια παράγεται στη παραγωγή και διανέμεται στο εμπόριο και στις τράπεζες μεσω της κυκλοφορίας , ότι τελικά το κέρδος εξισώνεται μέσω του ανταγωνισμού σε ένα μέσο κέρδος ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ, νομίζει οτι ολα τα μεγέθη της οικονίας ειναι μέσα. Αρκει λοπόν να βρούμε το μέσο όρο και να πολλαπλασιάζουμε κάθε φορά με το κεφάλαιο που θα επενδύσουμε.

ΒΡΕ MΠΟΥΜΟΥΝΑ σύρε εξω στην κεφαλαιαγορά και ρώτα εναν επενδυτή ή ενα golden boy ισχύουν αυτα που λες; Μάλλον θα γελάει μαζί σου με τις ώρες.. αλλιως θα σου έλεγα πήγαινε να κάνεις μια τέτοια επέδυνση, αγόρασε μετοχές μονο με τον πολλαπλασιαμο του μέσου ποσοστού κέρδους με το κεφάλαιο που θα ρίξεις, για δες μετά απο δυο χρόνιαα, κέρδισες το μέσο κέρδος, ή τα έχασες ολα;

ΧΑ ΧΑ ΧΑ !
__
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ, δεν ειναι μόνο η ανταλλαγή ισοδυνάμων με δαπάνη ίσης αφηρημένης εργασίας. Ειναι και η προσφορά και η ζήτηση, Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ.
Το χρήμα ειναι και μέτρο της αξίας. Η εργασία στο καπιταλισμο, ή όπου ο νομος της αξιας εχει ρόλο σημαντικο λόγω εμπορευματικής παραγωγής, μπορει να μετρηθει μονο έμμεσα μέσω του χρήματος.
ΟΥΤΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...
ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΑ!!!

el quinto

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Αρχοντα, παρεκτρεπεσαι.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ quinto,
Προφανως δεν ειναι το ιδιο πραγμα το "κεφάλαιο" με το "σταθερό κεφάλαιο" που εσυ λες ως πεθαμένη εργασία. Το οτι εσυ τα τσουβαλιάζεις και κανεις απο πανω και τον ειδικό επι βασικών αρχών μαρξισμού, ενω ουσιαστικα ειναι κομπογιαννιτισμος η ανάλυση σου, δείχνει απο μονο οτι καπως δεν τα καταλαβαινεις καλα τα πραγματα, ή μαλλον τα καταλαβαινεις κατα πως βολεύει τον ετεροπροσδιορισμο σου...
Ετσι που λες... Εγω που καταλαβαινω την πεθαμένη εργασία ως το κεφάλαιο, θα κανω τον αγώνα μου εναντίον του και εσυ που καταλαβαινεις την πεθαμένη εργασια ως τις μηχανές τον αγώνα σου εναντίον τους... Ενας απο τους δυο μας θα καταφέρει να αλλαξει τα πραγματα και ο αλλος απλα θα κανει μερικες ζημιές...
Ιστορια ειναι αυτη...θα γραφτεί...
Καλη συνεχεια σε ´ολους
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

Η εργατικη δυναμη ειναι ζωντανη εργασια ναι η ου; στο καπιταλισμο οι μηχανες σου ρουφανε το αιμα ναι η ου; εχεις κατι πιο χαριτωμενο να γραψεις; οχι δεν πειραζει. Συνεχισε ετσι...
Quinto

Ανώνυμος είπε...

Παρακληση σφυροδεπανε. Μπορεις να εμφανισεις το παρακατω μηνυμα 2 μερες μετα οπως εκανες με τον λεφτυ; θελω να δω ποσοι θα οικοδομησουν πανω στο σφαλμα που εκανα χτυπωντας και καλα την αξοπιστια μου για οσα εγραψα πριν
Διορθωνω λοιπον το κεφαλαιο σου ρουφαει το αιμα αξιοποιωντας ολες τις μεθοδους υπερεκμεταλλευσης της εργασιας που προσφερουν οι μηχανες. Οποιος βιαζεται σκονταφτει και κανει λαθη.
Καποιοι ομως που αναμασουν σοσιαλδημοκρατικες θεωριες δεν αναγνωριζουν ποτε τα λαθη τους.
Quinto

Ανώνυμος είπε...

Quinto
Το μηχάνημα που εχεις μπροστα σου και γραφεις ...σου πίνει το αίμα...
ΣΠΑΣΤΟ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙΣ

Νταν Αι

Τακτικος σχολιαστης είπε...

(οχι οτι προβληματιζομουνα ιδιαιτερα, αλλα) η παραγωγη υπεραξιας στην εκκλησια, το ανακριτικο της ασφαλειας, το σχολειο, ειναι σημαντικη
ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΕΙΣ ΒΡΕ ΒΛΑΚΑ (μαρξιστικα μιλωντας παντα)

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Κυρ' Σταύρο,
Είμαι σ' ένα ονειρεμένο νησί του Αιγαίου, απολαμβάνω υπέροχες ώρες, και απόψε, βρίσκοντας λίγο χρόνο έπεσα πάνω στα κατεβατά σου!
Για πολυλογά-παπαγαλιστή σε είχα, αλλά τέτοιο μνημείο ασυναρτησίας γύρω από την Πολιτική Οικονομία είχα χρόνια (και μάλλον ποτέ...) να διαβάσω.
Ομολογώ, πως βαρέθηκα να προχωρήσω πέρα από το πρώτο κομμάτι (3:54). Μάτια μου, προφανώς δεν έχεις καταλάβει τίποτε, ούτε τις στοιχειώδεις έννοιες, τι ήταν, πως γεννήθηκε και πως εξελίχτηκε το χρήμα, τι το νόμισμα, τι είναι ο τόκος (= το νοίκι του χρήματος) και τι το λεγόμενο "κόστος" (το γενικό ισοδύναμο με μέση αφηρημένη κοινωνική εργασία) του χρήματος, τί έκαναν άλλοτε και τι κάνουν σήμερα οι τράπεζες και ιδίως οι κεντρικές (και οι σούπερ-κεντρικές), τι ήταν ο "Χρυσός Κανόνας", πως τα αστρονομικά χρέη του Α'ΠΠ, που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν οι ηττημένοι, οδήγησαν στο '29 και στην αποκάλυψη εκείνου, που ήδη είχε διαμορφωθεί, τι ήταν οι "σταθερές ισοτιμίες", γιατί δεν τα καταφέρνει πια ο ΚΜΚ, κλπ, κλπ, κλπ....
Ευτυχώς βλέπω πως το επίπεδο των σχολιαστών του μπλόγκ είναι καλό, τουλάχιστον για τα δικά μου κριτήρια.
Η συζήτηση μαζί σου είναι μια κουραστική και άγονη αγγαρεία. Οπως σου είπα, μου θυμίζεις πολύ τον κακό δούλο της υπέροχης παραβολής των ταλάντων. Χαίρομαι, που επικαλείσαι (απαλά) την ....ΚΟΜΕΠ, (του ...."Περισσού"!), αλλά, μην πιάνεσαι από τα γένια του Μαρξ για να σωθείς. Θα του τα βγάλεις.....

Ανώνυμος είπε...

προς τακτικο σχολιαστή:
κανεις οτι δεν καταλαβαινεις [εισαι και λιγο ραν τα πλαν μπορει να μην τα πιανεις αμέσως], αλλα εγω ειπα κατι πολύ απλο, με αυτα που ισχυρίζεσαι οποιοσδηποτε αγοράζει τυχαία μετοχές με κεφάλαιο Κ , σε 2 χρονια περιμενει να πάρει απόδοση το μέσο ποσοστο κέρδους. Αυτα μας γράφεις απο τη πρώτη στιγμή. Τώρα λοιπον άρχισες το παραμιλητο. Δεν πειράζει συνέχισε ετσι. Για να μαθαινεις λιγο μπαλίτσα, προφανώς ένας καπιταλιστής θα φροντίσει να αγοράσει μετοχές που του αποδίδουν τη μέγιστη απόδοση και μετοχές με μικρή απόδοση αλλά σταθερή με μικρό ρισκο. Μακροπρόθεσμα ο ανταγωνισμος θα οδηγήσει σε κοινωνική κλιμακα στο μέσο κέρδος. Στοιχειακα, μέσω ανταγωνισμού, κάποιοι θα έχουν χασούρες, κάποιοι θα κερδίσουν παραπάνω απο το μέσο κέρδος.
Τελικα δες μας ειπες το επιτόκιο δανεισμού και η διακύμανσή του ακολουθει ένα γενικο νομο; ή το κατάλαβες και άρχισες το τσάμικο; Γι αυτο δεν μίλησα εξαρχής;

Μας ειπες οτι ο τοκος προκύπτει απο την υπεραξία, ως τίμημα που καταβάλλει ο βιομήνανος στο τραπεζίτη που του δάνεισε κεφάλαιο. ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ. Σε ποια αντιφαση έχω πέσει με αυτα που έγραψα νωρίτερα, για αποκάλυψέ μας. Για να στο θεσω αλλιώς, ΠΩΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΤΟΚΟΥ, δηλαδή τίμημα που καταβάλλει απο την υπεραξία του ο βιομήχανος στο τραπεζίτη,
ΩΧ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ!!!!,
ωχ πως την πάτησες, κατάλαβες τώρα τη σημασία που έχει το χρήμα σαν εμπόρευμα; Τι σημασία εχει η σχετική αξία του χρήματος να ειναι μικρή, στη διαμόρφωση του επιτοκιου;


προς Σεκτάρ:
κύριε Σεκτάρ ειναι γνωστό οτι δεν εισαι μαρξιστής αλλα σοσιαλδημοκράτης σερβίροντας και λίγο 'μ-λ' φρασεολογία και λίγο Ζαχαριάδη στα σχόλια σου κτλ.... Τουλάχιστον σε εμένα είναι ολοφάνερο, οποτε σα καλός μπολσεβίκος οφείλω να το αποδειξω στους υπόλοιπους. Εχω καταγράψει παραπάνω ολα τα μαργαριτάρια σου. Δεν εχεις διαβάσει ποτε το Κεφάλαιο του Μαρξ και πας να τοποθετηθεις για το χρήμα, κοπιάροντας απο τα δεξιά σου. Και μονο που λες οτι καταργήθηκε το χρήμα σαν εμπόρευμα (!!!!) , ή οτι ο ΚΜΚ μας τέλειωσες αποδεικνύει τον ισχυρισμό μου. Μάταια πας να κρυφτείς. Συνέχισε τις βουτιές σου στο ονειρεμένο σου νησί καλύτερα :-)

el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

και εδώ ο λόγος του Νίξον στις 15 Αυγούστου του 1971 που ανακοινώνει την κατάργηση του κανόνα του χρυσού για τις ΗΠΑ και ουσιαστικά προαναγγέλει την κατάργηση του Bretton Woods. Δειτε τον ολο:

https://youtu.be/iRzr1QU6K1o

οχι τιποτε αλλο για να μην ακούω για πατάτες. Ειπαμε οι ΗΠΑ ειχαν το πεπόνι και το μαχέρι το 1944 να επιβάλλουν την σταθερή ισοτιμία του δολαρίου με το χρυσό γιατι κατειχαν τα 2/3 του χρυσού του πλανήτη, ειχαν στρατιωτικές βάσεις μέσα στην ηπειρωτική Ευρώπη (Γαλλια, Γερμανία, Ιταλία), ειχαν πυρηνικούς πυραύλους κοκ, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία τους χρωστούσαν ΤΕΡAΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΔΟΛΑΡΙΩΝ ΣΕ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ για την ανόρθωσή τους.
Οι σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες συνδυασμένες με το χρυσό ΠΟΥ ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΟΙ ΗΠΑ (2/3 του παγκοσμιου χρυσού ειχαν) ωφελούσαν τότε πρώτα και κύρια τις ΗΠΑ. ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ, αν ως γάλλος ή γερμανός χρωστάς στο νομισμα της χώρας που πιστώνεσαι (δολάριο) τότε τα κολπάκια της υποτίμησης του δικού σου νομίσματος δεν σε ωφελούν ΚΑΘΟΛΟΥ.



Στη συνέχεια βέβαια άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία η οικονομία των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών χωρών. Ειπαμε παιδιά Λένιν, Η ΑΝΙΣΟΜΕΤΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ. Τεράστια αμερικανικά κεφάλαια που επενδύθηκαν στην Ευρώπη, ΕΠΕΝΔΥΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΡΙΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ, οδήγησαν σε υπερκέρδη που άρχισαν να τα ελέγχουν μέσω του χρηματιστηρίου και του κρατικου φορολογικού συστήματος κάθε μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Αυτο δεν ειναι περίεργο. Ετσι γινόταν πάντα. Οι βεντσιάνοι χρηματοδότησαν τους ανερχόμενους καπιταλιστές ολλανδούς, οι ολλανδοί τους ανερχόμενους καπιταλιστές βρετανούς. Οι βρετανοί τους ανερχόμενους καπιταλιστές αμερικανούς κοκ... Σήμερα οι πάντες τους ανερχόμενους ιμπεριαλιστές Κινέζους κοκ, εξου και ο παρασιτισμος βαράει κοκκινο μέσα στην ηπειρωτική ευρώπη πια, οχι μονο στη Μεγάλη Βρετανια με τη συγκρότηση της ΕΟΚ και μετά της ΟΝΕ. Οι μεγιστάνες του χρηματιστικού κεφαλαίου των ΗΠΑ κοιτούσαν να αυξήσουν τα κέρδη τους, δεν τους ενδιέφερε αν έχτιζαν τους μελοντικούς ανταγωνιστές τους, και αν ο παρασιτισμός (ΡΕΝΤΙΕΡΗΔΕΣ, ΑΥΞΗΣΗ ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΣΤΗ ΠΙΣΤΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΞΟΔΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ) ΔΙΟΓΚΩΝΟΤΑΝ μες στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο. -αυτά καταγράφονται και στο σοβιετικό εγχειρίδιο της πολιτικής οικονονομίας της ΕΣΣΔ-

el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

Οι ευρωπαίοι λοιπόν ιμπεριαλιστές άρχισαν με τις σειρά τους να ανοίγονται στην αγορά των ΗΠΑ, κερδίζοντας με εξαγωγή κεφαλαίου και εξαγωγή εμπορευμάτων. Το ισοζύγιο πληρωμών των ΗΠΑ άρχισε να γινεται αρνητικο. Το δολάριο άρχισε να υποτιμάται δεχόμενο πιέσεις, με όλους τους τρόπους που εξήγησα παραπάνω, όταν η Κεντρική Τράπεζα κοιτάει πρώτα να ισοφαρίσει με πληρωμές αλλων εμπορευμάτων που ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, να εκδίδει και να εγγυάται νέες συναλλαγματικές, το κράτος να εκδίδει νέα χρεόγραφα και στο τέλος να σπρώχνει χρυσο σε πληρωμές. Ο χρυσός έφευγε απο τις ΗΠΑ και μεταφερόταν για καταβολή πληρωμών στην Ευρώπη. Η σταθερή ισοτιμία χρυσού-δολαρίου ΔΕΝ ΩΦΕΛΟΥΣΕ ΠΙΑ ΤΙΣ ΗΠΑ. ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟ, έτσι δεν είναι;

ας το σπάσω σε τάλιρα:
Οι χρεώστες ευρωπαίοι και οι ιάπωνες ειχαν μετατραπεί σε πιστωτές των ΗΠΑ. ΟΙ ΗΠΑ λοιπόν ήθελαν να έχουν ολο το οπλοστάσιο των υποτιμήσεων και των δασμών που δεν τους επέτρεπε να έχουν το Brettοn Woods που οι ίδιοι ειχαν χτίσει στο παρελθόν
Οταν φαινόταν το προανάκρουσμα της μεγάλης κρισης (πετραλαϊκή) με προηγηθεισες απανωτες επιθέσεις στο δολάριο λόγω κερδοσκοπικών επιθέσεων (υποτίμηση αμερικανικών κρατικών χρεογράφων), ο Νίξον με μια κινηση μετέτρεψε το δολάριο σε παγκοσμιο αποθεματικο νομισμα, επιβάλλοντας κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες ανάμεσα στα νομισματα διεθνώς, καταργώντας το κανόνα του χρυσού και οχυρώνονοντας την αμερικανική οικονομία με ισχυρούς δασμούς.

Και στις δυο αυτές κινήσεις κρύβεται η προσπάθεια των ΗΠΑ να ηγεμονεύσουν στο πλανήτη. Οι σοσιαλδημοκράτες τύπου Σεκτάρ απλώς γράφουν για το καιρό.

Οπως βλέπετε λοιπόν η μαρξιστική θεωρία του χρήματος θαυμάσια περιγράφει τα πάντα, αρκει να τη μελετήσουμε.

el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

Ολη η μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης εχει ξαναγραφτεί απο κομπογιαννίτες σοσιαλδημοκράτες και κάποιοι βέβαια ειναι πρόθυμοι να την παπαγαλίσουν.

Διαβάζω κατά καιρούς για το "κράτος πρόνοιας" και λέω τι λένε οι άνθρωποι, ξέρουν πως φτιάχτηκε; ας πιάσουμε τη Γαλλία. Εχετε ιδέα πόση ήταν η αγροτιά (μεσαιοι, φτωχοι ) αμέσως μετά το πόλεμο και 15 χρόνια μετά; Η φτωχη και μεσαία αγροτιά στη ΓΑΛΛΙΑ ΞΕΚΛΗΡΙΣΤΗΚΕ, ΞΕΠΑΤΩΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ για να χτιστούν οι φάμπρικές στις πόλεις. Ο φτωχος γάλλος αγρότης δεν μπορούσε να καλύψει το κόστος παραγωγής της αγροτικής παραγωγής με τίποτα, πήγαινε στη πόλη να δουλέψει ως ανειδίκευτος εργάτης.

Πέρα απο τους μετανάστες εργάτες που προσελκύονταν απο παντού με μεροκάματο χαμηλότατο, ζώντας σε ελεεινά τρισάθλια υπόγεια, εκατομμύρια πληθυσμού προλεταριοποιήθηκαν στη βόρεια Ευρώπη, η γη συγκεντρώθηκε σε ελάχιστους μεγάλους φάρμερς, που κατέχουν σήμερα με τα τελευταία δεδομένα της ΕΕ 500 στρέμματα γης κατα μέσο όρο στη Γαλλία. Στην Ελλάδα ο αντίστοιχος μέσος όρος σήμερα ειναι περί τα 45-50 στρέμματα γης. Στην ΙΤαλία ο νότος συνέχιζε να στενάζει και να προμηθεύει με φτηνο εργατικό δυναμικο το Βορρά. Δειτε το ροκο και τα αδέλφια του, Βισκοντάρα.

Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση καθώς και η έκρηξη της ανοικοδόμησης με τα κεφάλαια απο τις ΗΠΑ οδήγησαν σε μια τεράστια αύξηση της σχετικής υπεραξίας στη βόρεια ηπειρωτική ευρώπη. Η αναγκαία εργασία (για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης) μειώθηκε, η υπερεργασία (που βγάζει την υπεραξία) αυξήθηκε τρομακτικά, το 8ωρο παρέμενε σταθερό, οι καπιταλιστές έβγαζαν υπερκέρδη .

Οι αξίες των καταναλωτικών εμπορευμάτων που απευθύνονταν στον εργάτη μειώνονταν θεαματικά λόγω της ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, το ίδιο συνέβαινε ομως και με την αξια της εργατικής δύναμης, ΜΕΙΩΝΟΤΑΝ ΚΙ ΑΥΤΗ, ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΥΞΑΝΟΤΑΝ Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ. Για πρώτη φορά ενας εργάτης μπορούσε να αγοράσει το αυτοκινητό του, το ραδιοφωνό του, την τηλεόρασή του κοκ.
Η διάκριση μεροκάματου και κέρδους σε επίπεδο τιμών χανόταν στην αντίληψη του μέσου εργάτη, πάντα μέσω του πληθωρισμού που έτρεχε αλματικά, παίρνονας αυξήσεις ονομαστικές , και βεβαίως της ζωής του που σταδιακά βελτιωνόταν, πάντα ομως το κεφάλαιο κέρδιζε ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

Την ίδια στιγμη η έκρηξη της παραγωγής οδήγησε σε απίστευτη αύξηση της τιμής της γης. Ενας εργάτης δεν μπορει να χρηματοδοτεί με τίποτα τον γιο του, οταν αυτός ενηλικιωθει. Ειναι κανονας στη βόρεια ευρώπη οτι στα 18 σου φεύγεις απο το σπίτι σου και ξεκινάς μονος της ζωής σου.

ΜΑζί με την υπερεκμετάλλευση του πλανήτη για 2 δεκαετίες περίπου τα εργατικά στρώματα που ειχαν λεηλατηθεί μέσω της υπερκμετάλλευσης της εργασίας τους μετά τον πόλεμο, ειχαν φαινομενικά πολύ καλύτερα μεροκάματα απ' οτι στο Νοτο. Και τι με αυτό;

Μολις άρχισε η κριση μετά το 73, τα πάντα αρχίζαν σιγα-σιγά να ξεπατώνονται.

el quinto regimeiento

Ανώνυμος είπε...

Ο Τομας Τζέφερσον θα γελούσε μετά δακρύων αν κάποιος Σεκτάρ του έλεγε ότι το δολάριο σταμάτησε να συνδέεται με το χρυσό το 1971, οπότε έπαψε να ειναι...εμπόρευμα.

Βλέπετε στην εποχή του Τζέφερσον, το δολάριο ήταν συνδεδεμένο με το ασήμι . Η σύνδεση του χρήματος με τα ευγενή μέταλα (κι οχι πολύτιμους λίθους που έγραψα παραπάνω -;), πραγματοποιήθηκε ακριβώς γιατι τα ευγενή μέταλα εχουν μια ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΤΑΘΕΡΗ στο χρονο, σε σχέση με τα αλλα εμπορεύματα, οπότε ξεχωρίζουν ΩΣ ΓΕΝΙΚΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ.

Αυτα ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ Ο ΜΑΡΞ στο 1ο Τομο του ΚΕφαλαίου. Ο Σεκτάρ δεν τα γνωρίζει γι αυτό μας πέταξε συμπληρωματικά και τις θεωρίες για το fiat money.!!!

Εξήγησα λοιπόν πως ιστορικά τη θέση αυτή του ΓΕΝΙΚΟΥ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟΥ την πήρε το αμερικανικο δολάριο και τώρα βέβαια η θέση αυτή ως ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ υπονομεύεται απο το ευρώ, δηλαδή απο τη συμμαχία ΓΑλλίας-Γερμανίας.

Οποιος δεν έχει ασχοληθει με την πίστωση, νομίζει οτι οι τράπεζες παράγουν συνεχώς χρήματα, κέρδη MEΣΩ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ ΣΠΕΚΟΥΛΑΝΤΗΔΩΝ που συνεχώς καλλιεργούν φούσκες ή τζογάρουν σε σουπερ χρηματιστηριακά παράγωγα στη δευτερογενή αγορά. Η σεκτάρεια λογική, που μας κατήργησε το χρήμα ως εμπορευμα, γιατι δεν συνδέεται με το χρυσό, εκει οδηγει, με μαθηματική ακρίβεια.

Η πίστωση αυξάνει -οπως ξαναεγραψα- ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ τη ταχύτητα στο Χ-Ε-Χ', οπότε η βιομηχανία παράγει πολύ περισσότερη υπεραξία σε μια χρονιά γιατι εχει συνεχώς μαζικές παραγγελίες για πωλήσεις -να το πω ετσι απλα-. Οι πληρωμές θα καταβληθούν στο μέλλον,γιατί το πιστωτικο σύστημα εγγυάται οτι θα καταβληθούν. Η τεράστια υπεραξία που παράγεται λοιπόν με τη σειρά της διανέμεται στο τραπεζικο και εμπορικό κεφάλαιο. Ο παρασιτισμος του κεφαλαίου αυξάνει γιατι το εθνικο εισόδημα προορίζεται σε μεγάλο βαθμό, ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ στη πίστωση. Ομως το μέσο ποσοστό κέρδους πέφτει...οπότε καποια στιγμή γίνεται το μπαμ.

Ο Μαρξ διέβλεπε απο την εποχή του ότι οι καπιταλιστές θα μπορούν στο μέλλον να αναπτύξουν υπέρμετρα τη πίστη, διευκολύνοντας την παραγωγή υπεραξίας. Υπάρχει λοιπόν η γνωστή τοποθέτηση της Λούξεμπουργκ που αναμασούσε αυτες τις σεκτάρειες αναλύσεις οτι ο καπιταλισμος αναπτύχθηκε εκτατικά, χώθηκε παντού ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ, οπότε τώρα θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, δεν θα υπάρξει δυνατότητα να ανακάμψει. Η Λούξεμπουργκ έλεγε οτι ο Μαρξ υπερτόνισε οικονομίστικά τη δύναμη της πίστης. Ο Λένιν βέβαια τη χτύπησε σκληρότατα, εξηγώντας ξανά και ξανά οτι ο Μαρξ ειχε δίκιο. Οτι η κρίση δημιουργεί ευκαιρία για το προλεταριάτο να πάρει την εξουσία, απο την άλλη ομως τα μονοπώλια συγκεντρώνουν και συγκεντροποιούν ΤΑΧΥΤΑΤΑ τη παραγωγή, καταστρέφουν αξίες και σιγα-σιγα κερδίζουν έδαφος και ανακάμπτουν μέσω της πίστης.

Το πιστωτικο σύστημα-φούσκα ειναι στα μυαλά απολογητών του ιμπεριαλισμου, που υπονοούν οτι υπάρχει και καλός καπιταλισμος χωρίς το συγκεκριμένο πιστωτικο σύστημα. Aυτά λενε στην ουσία οι σοσιαλδημοκράτες απολογητές του ιμπεριαλισμού τύπου Σεκτάρ

el quinto regimiento

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Ωστε το χρημα, αν και εμπορευμα δεν εχει αξια εξισουμενη με την τιμη του αλλα ΤΑΛΑΝΤΕΥΕΤΑΙ συγχρονα με τον κυκλο της κρισης. ΕΤΣΙ Ε;

Oταν ομως σου εγραψα το ιδιο για τα εμπορευματα, εκανες τον ηλιθιο!

Πραγματικα εισαι για γελια.

Ανώνυμος είπε...

ποια ειναι η τιμή του χρήματος, οέο :-) Πρόκειται περι ταυτολογίας αν δεν το κατάλαβες.

δεν μπορεις να μιλάς για τιμή στο χρήμα, αφού είπαμε ειναι το γενικο ισοδύναμο. Ολα τα εμπορεύματα εξισώνονται μεσω της ανταλλακτικής τους αξίας με αυτό, με το ΓΕΝΙΚΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ ΧΡΗΜΑ, και αποκτούν τιμή.

τακτικέ σχολιαστά τα εχεις μπουρδουκλώσει ολα . Το χρήμα ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, εχει αξια και η αξία του προσδιορίζεται απο το μέσο κοινωνικά αναγκαίο χρονο εργασίας για να παραχθεί. ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΡΞ. ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΕΓΩ.


Το επιτόκιο δανεισμού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑ, εξαρτάται ομως απο την αξία του χρήματος. ΑΥΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΕΞΑΡΧΗΣ. Ειπα ότι η σχετική αξια του χρήματος ειναι μικρότερη σε μια ιμπεριαλιστική χώρα, από οτι σε μια χώρα μεσαίου επιπέδου ανάπτυξης, όπως η εξαρτημένη Ελλάδα. Οπότε το επιτόκιο δανεισμού ειναι ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ στην ιμπεριαλιστική χώρα, γιατι το χρήμα στην ιμπεριαλιστική χώρα ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;
Αν εισαι σοβαρός, θα το παραδεχτείς, αυτό έγραψα.
Την ιδια διατύπωση θα τη βρεις καρμπον στον Μαρξ στο 1ο Τομο του ΚΕφαλαίου στη σύγκρηση Μεγάλης Βρετανίας και χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, οχι τιποτε αλλα για να πειστείς μιας και είσαι τσιτατολόγος της συμφοράς.


Εσυ ομως πέταξες τη μπάλα στην εξέδρα, λέγοντας ...ο τοκος ειναι τμήμα της υπεραξιας που παράγεται στη βιομηχανία. Που κολλάει αυτο; Το επιτόκιο δανεισμού, καθορίζει το τόκο, τακτικέ σχολιαστέ μας. Το επιτόκιο δανεισμού καθορίζει πόσο τμήμα της υπεραξίας που παρήχθη στη βιομηχανία θα πάει στη τσέπη του τραπεζίτη. Δεν γίνεται το αντίστροφο. Δεν καθορίζει ο τόκος το επιτόκιο δανεισμού. Κατάλαβες εξυπνοπούλι μας;


Ο Σεκτάρ βέβαια τσίμπησε και επανέλαβε τους ισχυρισμούς σου! συνδικαλιάρικα ενήργησε. νομισε οτι βρήκε υποστηρικτή καλά αυτός ειπαμε νομίζει οτι το χρήμα δεν ειναι εμπόρευμα , επειδή αποσυνδέθηκε με το χρυσό . Ειπαμε αλλη σφαιρα σοσιαλδημοκρατική.

Που να ξέρε βέβαια ότι εσύ χτυπάς τους μπολσεβίκους γιατι δεν εδραίωσαν και καλά την αμεσοδημοκρατία -οπως νομίζεις εσύ- σύμφωνα με το έργο του Λένιν κράτος και επανάσταση -οπως το διαβάζεις δηλαδή εσύ- που λες ότι στο κομμουνισμό θα λαμβάνουμε ολα τα προϊόντα που χρειαζόμαστε, χωρίς δαπάνη εργασίας!!!
Μα τη παναγιά ρε , αυτο έγραψες επί λέξη! Οταν σου ζήτησα απόσπασμα του Λένιν, άρχισες τα παλαβά.

Αμα εισαι μάγκας να παραδεχτείς το λάθος σου. Και να σταματήσεις τις εξυπναδούλες. Αλλα κόβω το πουλί μου οτι δεν πρόκειται να παραδεχτείς το λάθος σου :-) γιατι εισαι κοινος τροτσκίζων τρολης που μπήκες στη κουβέντα γράφοντας εξυπναδούλες για τον Κλιφ, οτι και καλά τον κοπιάρω, και όταν σου απέδειξα οτι ο Κλιφ γράφει ακριβώς τα αντιθετα από μένα, άρχισες να λες οτι δεν εχεις διαβάσει ποτέ σου Κλιφ

τροτσκο-Tρόλη μάθε λίγο μπαλίτσα αγόρι μου. Φάε τη σκονη ενος σταλινικου για 100στη φορά. Αμα, πια.

el quinto regimiento

Τακτικος σχολιαστης είπε...

To ποσοστο υπερβλακειας στα σχολια αυξανεται
Τωρα μαθαινουμε οτι η παραγωγικοτητα εκτινασσεται
ενω προχτες εγραφες οτι ο καπιταλισμος ειναι αδυνατ να την αυξησει γιατι μειωνεται το ποσοστο κερδους

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ τελικα οι νομοι αλλαζουν κατα περιπτωση, αναλογα με το τι θες να αποδειξεις.

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Δηλαδη τωρα το κερδος δεν βγαινει απο την υπεραξια αλλα επειδη ο Αγγλοι εκμεταλλευονται τους Γερμανους που εκμεταλλευονται τους Αμερικανους και ολοι μαζι εκμεταλλευονται τους Κινεζους και τους Ρωσους. Η γιορτη της πατατας λεμε. Ραντιεριδες τοπε κι ο Μαρξ το 1848.
(αν και αυτο εχει καποια σχετικη αληθεια)

Ανώνυμος είπε...

Χα χα μεαα επεσα. Εμπιστευομαι τους αναγνωστες του μπλογκ τρολη. Σε μια λογομαχια κατι τυποι σαν και εσενα βοηθανε να εκτεθουν αλλοι που φερουν και καλα την εξωθεν καλη μαρτυρια. Τσιαο
Quinto

Τακτικος σχολιαστης είπε...

H ellada ειναι εξαρτημενη χωρα...
ε, μα ετσι εξηγουνται ολα
(ηθελα τοσο να το γραψω!)

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Σε μια φαση που οι ιμπεριαλιστες παιρνουν υπερκερδη . που εκμεταλλευονται ο ενας τον αλλο με διαφορους τροπους, που δεν ξερεις τι χρωστας λογω πληθωρισμου, που οι πιο μεγαλυτερες ιμπεριαλιστικες δυναμεις εχουν τα μεγαλυτερα χρεη, που εχουν καθε λογω να κατευθυνουν τις νομισματικες ισοτιμιες,που που που (ειπα πριν δεν ειμαι οικονομολογος) σε αυτη τη φαση ξεκινας το συλλογισμο σου λεγοντας οτι το επιτοκιο, εξαρταται μονοσημαντα (οχι απο την αξια του χρηματος αυτο τολυσαμε) αλ΄λα απο την φαση του κυκλου που βρισκεται η οικονομια ή/εναλλακτικα οτι μας βολευει απο τον αριθμο των περιστροφων της επενδυσης και απο τη παραγωγικοτητα της εργασιας.

Αποφασισε τελικα, τι ειναι το Κεφαλαιο, εγχειριδιο με τσιτατα οπου πηδαμε τους τομους και τα επιπεδα αφαιρεσης αναλογα με το τι θελουμε να αποδειξουμε,
ή τροπος αναλυσης-συνθεσης της πραγματικοτητας

Ανώνυμος είπε...

παιδια μια απορια απο μενα τον αδαη που ειμαι της θεωρητικης και δε σκαμπαζω απο μαθηματικα.το οτι η κινα και η ιαπωνια εχουν στην κατοχη τους κρατικα χρεωγραφα των ΗΠΑ σημαινει οτι ειναι οι "δανειστες" τους?επισης οτι οι ρωσοι και οι κινεζοι αγοραζουν συνεχεια χρυσο τελευταια τι σημαινει?τριτο,με την τωρινη οικονομικοπολιτικη τους δομη οι κινεζοι υπαρχει περιπτωση να προσπαθουν να βαλουν τους νομους της αξιας και της αγορας να δουλεψουν υπο σχετικο ελεγχο με τα αναλογα οφελη?(δεν εχω αυταπατη οτι αυτο σημαινει κατι σε πολιτικη ποιοτητα βεβαια,αλλα αναρωτιεμαι).το σχημα,αντι να μπω στο πολιτικο και υλικο αθλο της αμεσης πραγματικης οικοδομησης του σοσιαλισμου,εκμεταλλευομαι την παγκοσμιοτητα του ιμπεριαλισμου και πετυχαινω γρηγοροτερα-ευκολοτερα αποτελεσμα χωρις να εχω αντιπολιτευση ουτε δεξια ουτε αριστερα...
με οτι κακο βεβαια συνεπαγεται για τους κινεζους εργατες,και τους εργατες των προηγμενων καπιταλιστικων χωρων.αυτος ειναι ο σοσιαλιμπεριαλσιμος?

υγ.η παραπανω λογομαχια περισσοτερο οξυνει το τραυμα που μου αφησε η δασκαλα στα μαθηματικα στο δημοτικο παρα το αμβλυνει.

σαρτζεντ εκο

Ανώνυμος είπε...

Ο κινέζικος καπιταλισμος αναπτύχθηκε ραγδαία λόγω της μαζικής εξαγωγής κεφαλαίου σε βαριά βιομηχανία απο τους δυτικούς, αμερικάνους και ευρωπαίους. Τα μεροκάματα στη Κίνα ήταν πολύ χαμηλά. Η βίαιη προλεταριοποίηση εκατομμυρίων αγροτών απο την ύπαιθρο στα βιομηχανικά κέντρα της Κίνας εξασφάλιζε μια τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού για τις βιομηχανίες. Τα κέρδη λοιπόν για το χρηματιστικο κεφάλαιο των αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ήταν τεράστια. Παράλληλα, το κινέζικο κράτος εγγυήθηκε την εξασφάλιση υποδομών καιτην ενίσχυση μέσω του κρατικού προϋπολογισμού των ξένων επενδύσεων. Μιλάμε για μια τεράστια λεηλασία των φτωχών αγροτών και εργατών της Κίν.ας

Πλάι στις ξένες εταιρίες, στις μικτές κινέζικες και ξένες άρχισαν να φτιάχνονται και κινεζικές εταιρίες βαριάς και ελαφριάς βιομηχανίας. Οι εξαγωγές των τελευταίων ηταν τεράστιες σε ολο το πλανήτη. Η Κινα λοιπόν άρχισε να αποκτά συνάλλαγμα απο τις πληρωμές που δεχόταν σε τόκους και εμπορεύματα και να εμπλουτίζει αμέσως το χαρτοφυλάκιο της δικής της κεντρικής τράπεζας με αμερικανικά κρατικά χρεόγραφα, που όπως είπαμε εγγυώνται τη πιο σταθερή απόδοση στο κοσμο, και γι αυτό συνιστούν το νο1 γενικό ισοδύναμο στις διεθνείς συναλλαγές. Ο χρυσός έπεται. Για να καταλάβετε η κυβέρνηση εργατικών με υπουργό Μπράουν στη Βρετανία, ξεπούλησε το 1999-2001 το μισό χρυσό στα αποθέματα της βρετανικής κεντρικής τράπεζας, για να το ανταλλάξουν με ευρώ και δολάρια.
https://en.wikipedia.org/wiki/Sale_of_UK_gold_reserves,_1999%E2%80%932002

Αυτα βέβαια προ κρισης, μετά την κριση ολοι παλεύουν να συγκεντρώσουν ξανά χρυσό γιατί γνωρίζουν ότι σε συνθήκες όξυνσης της κρισης του καπιταλισμού, το δολάριο δεν ειναι σίγουρο οτι θα διαθέτει για πάντα την ισχύ του.

Πιστεύω ότι η παραγωγικότητα της εργασίας (με την μαρξιστική έννοια του όρου) στην Κίνα, παρότι αυξάνει, δεν ειναι ίδια με αυτή των ΗΠΑ ή της Γερμανίας, είναι πολύ χαμηλότερη. Το κλειδί είπαμε ειναι τα χαμηλά μεροκάματα, τα οποία βέβαια δεν μπορούν να παραμένουν χαμηλά για πάντα. Το κινεζικο κεφάλαιο εφαρμόζει/ε πάνω στους κινέζους όλες τις μεθόδους υπερεκμετάλλευσης της εργασίας τους, (παράταση εργάσιμης ημέρας, δουλειά με το κομμάτι, αύξηση απόλυτης και σχετικής υπεραξίας). Πάντα ομως υπάρχει ενας βασικος κανόνας, δεν μπορεις να παράγεις περισσότερο από ότι θα πουλήσεις, οπότε το περιθώριο κέρδους ειναι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ, στο καθορίζει η αγορά. Αυτο βέβαια εκδηλώνεται στοιχειακά, όπως γνωρίζουμε, αλλα μεσοπρόθεσμα κάθε καπιταλιστική επιχειρήση μπορει να κάνει τις εκτιμήσεις της και να πέφτει σε μεγάλο βαθμό μέσα. Οσο αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας στη Κινας τα περιθώρια αύξησης κέρδους μέσω της αποκομισης απόλυτης υπεραξίας στενεύουν, γιατι η εσωτερική αγορά δεν απορροφά τα επιπρόσθετα εμπορεύματα, οπότε σιγά σιγά αυξάνουν τα μεροκάματα. Αυτο βεβαια γινεται και μεσω της ταξικής πάλης. Στη Κίνα ξεσπάνε απεργίες κατα καιρούς στα βιομηχανικά κέντρα, αρκετά σκληρές.


el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα μέσω της εξαγωγής κεφαλαίου στη Κίνα οι ευρωπαιοι και αμερικανοι ιμπεριαλιστές καταφέρνουν να αντισταθμίζουν την πτώση του ποσοστού κέρδους στις μητροπόλεις. Οπως ειπαμε ξανά στο καπιταλισμο, αφού τα κέρδη απο την ελαφριά βιομηχανία και τη πίστωση συσσωρεύονται μετά απο χρόνια, ρίχνονται σε αύξηση του σταθερού κεφαλαίου στη βαριά βιομηχανία. Ετσι γινεται η διευρυμένη αναπαραγωγή στο καπιταλισμό. Αυτο γινεται ομως μέσω του δρόμου του κέρδους. Το σταθερό κεφάλαιο αυξάνεται πολύ πιο γρήγορα απο το μεταβλητο κεφάλαιο, (ετσι ειναι αποδοτικές οι επενδύσεις σταθερού κεφαλαίου στο καπιταλισμό) οπότε το ποσοστό κέρδους που ειναι η υπεραξία προς το αθροισμα σταθερού και μεταβλητού κεφαλαίου, τείνει να πέσει. Οι επενδύσεις στη βαριά βιομηχανία της Κίνας αντισταθμίζουν την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους στις μητροπολεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Αν δεν υπήρχε η βιομηχανία της Κίνας, αυτή τη στιγμή θα ζούσαμε πολύ άγριες καταστάσεις, απότομης οξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με άγριο οικονομικό πόλεμο υποτιμήσεων, δασμών, ποσοστώσεων, ντάμπιγκ και πληθωρισμού και βέβαια στη τελική με πόλεμο για την εξασφάλιση αγορών.

Οσο αυξάνονται ομως τα μεροκάματα των κινέζων εργατών, τα περιθώρια κέρδους στενεύουν για μια σειρά απο ξένες καπιταλιστικές επιχειρήσεις αναποφευκτα θα κοιτάξουν αλλες εναλλακτικές σε χώρες με χαμηλότερα μεροκάματα. Βέβαια δεν υπάρχει μια ατέλειωτη δεξαμενή φθνηνού εργατικού δυναμικού στο πλανήτη γη. Οι χώρες του Νότου π.χ. Βραζιλία, Μεξικό, Ινδία έχουν κι αυτές τεράστια προβλήματα. Τα περιθώρια τεράστιων κερδών απο εξαγωγή σε αυτές τις χώρες έχουν και εκει μια ημερομηνία λήξης, υπάρχει κορεσμός, και άλλωστε υπάρχει και εκει κριση και πτώση του ποσοστού κέρδους.

Οι ιμπεριαλιστικές χώρες λοιπόν της Δύσης σε μεγάλο βαθμό ωφελούνται από την ανάπτυξη της Κίνας. Από την άλλη βέβαια ωφελείται και ο κινέζικος ιμπεριαλισμος που ορμά στην παγκόσμια αγορά για να πουλήσει εμπορεύματα και να κανει επενδύσεις σε κεφάλαιο. Εκει τώρα οι ευρωπαίοι και καθώς οι αμερικανοί αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα. Δεν μπορούν να πάρουν άγρια μέτρα π.χ. υψηλών δασμών εναντίον της Κίνας γιατί 1ον η Κίνα θα πάρει σκληρά αντίμετρα και τα κέρδη των δικών τους εταιριών στη Κίνα θα εξανεμιστούν, γιατι 2ον θα αρχίσει να ξεπουλάει τα αποθέματα που εχει σε δολάριο και θα αρχίζει να αγοράζει ευρώ ή και χρυσό, προκαλώντας τεράστια προβλήματα στις ΗΠΑ.

Πραγματοποιείται ομως σύγκρουση σε πολλά ζητήματα. Ενα από αυτά ειναι η συναλλαγματική ισοτιμία του γουαν. Η Κινα αρνειται να ανατιμήσει σημαντικά το γουάν παρότι δέχεται τεράστιες πληρωμές από τις επενδύσεις που κάνει. Ακολουθεί έναν οικονομικό πόλεμο υποτίμησης του νομίσματός της για να κυριαρχήσει παγκόσμια. Το μάρμαρο το πληρώνουν βέβαια οι εργάτες και οι αγρότες της Κίνας.

Η Κίνα βέβαια ακολουθει και αυτή τους όρους της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευης που θα οδηγήσουν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΤΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ. Το σταθερό της κεφάλαιο αυξάνεται πολύ πιο γρήγορα απο το μεταβλητό κεφάλαιο, οπότε το πόσοστό κέρδους τείνει να πέσει. Ηδη αυτο πέφτει, παρότι το ΑΕΠ φαινεται να έχει μια αύξηση μεγαλύτερη απο όλες τις άλλες δυτικές χώρες. Μη ξεχνάμε ότι στο ΑΕΠ συνυπολογίζονται και κέρδη από υπηρεσίες, κέρδη δηλαδή που έχουν ήδη παραχθει στη βιομηχανία και εμφανίζονται στο πιστωτικο τομέα, στο εμπορικο κεφάλαιο και σε άλλες δραστηριότες που έχουν να κάνουν με τα εξοδα κυκφλορίας στη Κίνα. Η αύξηση του εθνικού εισοδήματος στη Κίνα ειναι πολύ μικρότερη απ' αυτή που παρουσιάζεται ως αύξηση του ΑΕΠ.

Οταν λοιπόν ξεσπάσει το μεγάλο μπαμ στη Κίνα, εκεί θα γίνει το έλα να δεις
Γιατί ούτε οι δυτικοι ιμπεριαλιστές θα έχουν τα κέρδη που έχουν , ούτε θα μπορούν κι αυτοι με τη σειρά τους να αντισταθμίζουν την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους τους μέσα στις μητροπόλεις.

Ολα ειναι ένα κουβάρι, αλλα ξεδιαλύνονται.

el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

αυτος εισαι :) ευχαριστω

σαρτζεντ εκο

Ανώνυμος είπε...

για τη παραγωγικότητα της εργασίας της Κινας και τα μεροκάματα

εδω ένα άρθρο του 2012 στο New Υork Τimes που επισημαίνει την αύξηση των μισθών στη Κινα
http://www.nytimes.com/2012/02/18/opinion/chinese-labor-cheap-no-more.html?_r=2

επισης πίνακες απο "εργατικό" παρατηρητήριο φιλοδυτικο στο Χον-Κογκ , To Chinese Labour Bulletin
http://www.clb.org.hk/content/wages-and-employment
που επιβεβαιωνει την σταθερή αύξηση των μεροκάματων στη Κίνα και μάλιστα με θεαματική αύξηση.

τώρα για τη παραγωγικότητα έπεσα διάνα. Προσέξτε οι αστοι μετράνε τη παραγωγικότητα της εργασίας ως το λόγο του ΑΕΠ που παράγεται σε ένα χρόνο προς το συνολικό χρονο εργασίας
δείτε παράδειγμα
http://www.investinganswers.com/financial-dictionary/economics/labor-productivity-3494

Η Κίνα παραμένει με αυτόν τον τρόπο υπολογισμού πολύ κάτω από τις ΗΠΑ
δειτε εδω:
https://www.accenture.com/t20150521T070634__w__/us-en/_acnmedia/Accenture/Conversion-Assets/Outlook/Images/1/Accenture-Outlook-Lagging-Behind-Large.jpg

αλλα με σταθερή αύξηση πολύ μεγαλύτερη των ΗΠΑ.

Για τους μαρξιστές η παραγωγικότητα της εργασίας μετριέται ως το άθροισμα των αξιών των εμπορευμάτων που παράγoνται στη βιομηχανία ανά μονάδα χρόνου παραγωγικής εργασίας. Υπάρχει τρόπος υπολογισμού, τον υποδεικνύει ο Μαρξ στο 1ο Τομο του Κεφαλαίου. Η διαφορά βεβαίως μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας με τον μαρξιστικό τρόπο υπολογισμού θα παραμένει μεγάλη.

el quinto regimiento

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Ομως οι καπιταιστικες χωρες εχουν τεραστια χρεη. Αρα τα διαθεσιμα τους δεν εχουν μεγαλη σημασια, εκτος απο οτι ειναι ενα μεσο πληρωμης των εισαγωγων (σε λογιστικη μορφη βεβαια οχι σε φυσικη). Ειναι σαν τα ψιλα που εχουμε στην τσεπη ή την καρτα. Αμα ειναι να κανουν μεγαλες αγορες, πχ οπλα, επενδυσεις, παιρνουν δανειο απο την αγορα.
Ο χρυσος ειναι για το εφε. Τι να τον κανει μια χωρα το χρυσο, να τζογαρει, η να αποφυγει μια κριση. ΟΛΕΣ οι μεγαλες χωρες εχουνε μεγαλο χρεος. Απο το χρεος των μεγαλων ιμπ.χορων βγαινει μεγαλο κερδος. Με δυο τροπους. Δανειζουνε με υψηλα επιτοκια και παιρνουνε τοκο για τα κεφαλαια που αλλοιως θα μενανε ανενεργα (λογω υπερσυσσωρευσης) και με τις ενεσεις που κανει το κρατος στο κεφαλαιο επιδοτησεις, φοροαποφυγη, εισφοροαποφυγη ατοκα δανεια). Ετσι το κεφαλαιο κερδιζει διπλα απο το χρεος των κρατων.
Αλλα ο κευνσανισμος εχει εγκαταλειφθει για το φιλελευθερισμο, και το χρηματιστικο κεφαλαιο παιζει μπαλιτσα (λημαν μπροδερς, παραγωγα,) Τωρα η πλακα ειναι πως οσο λαθος ηταν ο κενσυανισμος διοτι απλα μετεθετε το προβλημα της υπερπαραγωγης, στο χρεος και τον πληθωρισμο, αλο τοσο λαθος ειναι και ο φιλελευθερισμος που προκαλει χειροτερα προβληματα. Αυτα τα εχουν καταλαβει οι κεφαλοαικρατες αλλα αντι να βρουν τον τροπο που ειναι η παραγωγη αξιων χρησης οι οποιες δεν εχουν αξια και αρα τιμη. Αν το κανουν αυτο θα εξαφανιστουν. Η παραγωγη δωρεαν προιοντων (κομμουνισμος) εξαφανιζει την αναγκη κεφαλαιου (νεκρης εργασιας) και αρα της εκμεταλλευσης
(συνεχιζω)

Ανώνυμος είπε...


και εδώ σύγχρονα στοιχεια για την εξαγωγή κεφαλαίου της Κίνας στην Ευρώπη μέσω Α.Ξ.Ε δηλαδή άμεσες ξένδες επενδύσεις . Αυτες πραγματοποιήθησαν κυρίως μέσω εξαγορών ευρωπαϊκών επιχειρήσεων (acquisition) για τον έλεγχο του μάνατζμεντ.
http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2016/april/tradoc_154472.pdf

Η μεγάλη βέβαια μπίζνα της Κίνας ειναι στη Ανατολική Ασία-στον Ειρηνικό, όπου το 2013 έλεγχε το 34.73% των το συνολικών επενδύσεων σε ΑΞΕ.

http://www.fdiintelligence.com/Landing-Pages/fDi-report-2014/fDi-Report-2014-Asia-Pacific#Main

OI Α.Ξ.Ε διαφοροποιούνται απο τις επενδύσεις σε διάφορα ομόλογα, μετοχές και αλλα προϊόντα γιατι ακριβώς επικεντρώνουν στον έλεγχο επιχειρήσεων, πράγμα που μπορει να γίνει με εξαγορά, ίδρυση θυγαρτικών και κοινοπραξίες με ντόπιες επιχειρήσεις.

διαβάστε εδω πρώτες σε σελίδες για τον ορισμο των ΑΞΕ
http://nefeli.lib.teicrete.gr/browse/sdo/fi/2011/MpouchlaAndrianiKalliopi/attached-document-1343904784-362442-11218/Mpouxla_Andriani2011.pdf

el quinto regiimiento

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Εχω και εγω μια απορια. Αφου λεμε (νομιζω και οι κλιφικοι και οι σταλινικοι) οτι η αμερικη ειναι ο μεγαλυτερος ιμπεριαλιστης που με εξαγωγες κεφαλαιων εκμεταλευεται και τους φτωχους αλλα και αλλους μικρους ιμπεριαλιστες (Ρωσια, Κινα, αραβες) και εχει επιβαλλει το δολλαριο σαν μεσο διεθνων συναλλαγων αλλα και μεσο αποθησαυρησης, γιατι οι αμερικανοι ειναι οι πιο αστεγοι, αφραγκοι και γενικα μαλακες του πλανητη; H Γαλλια πχ εχει μεγαλο χρεος με γαματο κρατος προνοιας ενω η Σουηδια δεν παιζεται. Δεν θα αρκουσε να βαζαμε λιγο Κευνς ή εναλλακτικα να ακολουθουσαμε το σουηδικο μοντελλο ( τα σουηδικα μοντελλα ετσι και αλλοιως);

Ανώνυμος είπε...

τεσπα.
Ελπίζω να σας έπεισα οτι οι λειτουργίες του χρήματος:

Α. ως μέτρου της αξίας . Ειπαμε γενικό ισοδύναμο το χρήμα, το χρήμα ειναι το κατεξοχήν ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ της εμπορευματικής κυκλοφορίας. Οποιος γράφει το αντιθετο δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα. ΜΙΛΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΣ και κοινος κομπογιαννίτης.

B. ως μέσου κυκλοφορίας , ολοκληρώνοντας το κύκλο Ε-Χ-Ε μέσω της ανταλλαγής ισοδυνάμων.

Γ. ως μέσου θησαυρισμού το χρήμα εμφανίζεται συνεχώς σε αποθέματα τόσο των τραπεζών, όσο και των βιομηχάνων και των εμπόρων σε ολα τα σημεια της κυκλοφορίας. Η ποσοτική θεωρία του χρήματος την οποία ο Μαρξ επαναδιατυπώνει απαλλαγμένη από τα λάθη του Ρικάρντο βοηθάει στη κατανόηση του φαινομένου.

Δ. ως μέσου πληρωμής . Ειπαμε πίστωση, αυξάνει τη ταχύτητα της κυλοφορίας του κεφαλαίου Χ-Ε-Χ'. Οι κομπογιαννίτες μιλανε για φούσκες και επειδή δεν έχουν ιδέα τι ειναι η δευτερογενής αγορά των τραπεζών, σφυράνε κλέφτικα και βέβαια την κάνουν με ελαφρά, μιλώντας για "νοικι" του χρήματος και άλλα αυτοσχεδιαστικά της στιγμής.

Ε. ως παγκόσμιου χρήματος στις διεθνεις πληρωμες και συναλλαγές. Εδώ ο 3ος Τόμος ειναι θαυμάσιος για την περιγραφή ολων των φαινομένων. Εκει ο Μαρξ συγκρούεται με τις θέσεις των αγγλων τραπεζικών της εποχής του.

παραμένει ως έχει. Οποιος λέει τα αντιθετα δεν ειναι λενινιστής, δεν ειναι μαρξιστής, ειναι κομπογιαννίτης

el quinto regimiento
εκλαϊκευμένα οσο μπορούσα

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Eνα παραδειγμα παραγωγης για καταναλωση αξιων χρησης (κομμουνισμος) ειναι οι ανανεωσιμες. Ενα αλλο ειναι το πετρελαιο αλλα αυτο το εχουν λιγοι και τελειωνει (τα αποθεματα που υπαρχουν ειναι ολο και πιο δυσκολο να βγουν.
Οι ανανεωσιμες θα ειναι το τελος του κεφαλαιου. Το κρατος θα βαλει φορο ή μονοπωλιο στις ανανεωσιμες, ειναι σιγουρο. Αυτο θα προκαλεσει μια μεγαλη επανασταση.

Ανώνυμος είπε...

σχολιαστή οσο περισσότερο μιλάς, τόσο περισσότερο επιβαρύνεις τη θέση σου
συνέχισε έτσι, για να καταλαβαίνουν οι πάντες τι καπνο φουμάρεις

el quinto

Ανώνυμος είπε...

ελα και ένα τελευταίο για τη δευτερογενή αγορά να τελειώνουμε με τους κομπογιαννίτες.
Απο τα παλιά τα χρόνια (βεντσιανους-ολλανδους) υπάρχουν δυο χρηματιστήρια

Α) το χρηματιστήριο αξιών στο οποίο αγοράζονται και πωλιούνται μετοχές που έχουν να κάνουν με κεφάλαιο επιχειρήσεων που ειναι εισηγμένες στο Χ.Α

B) το χρηματιστήριο παραγώγων , όπου αγοράζονται προϊόντα δεικτες για τις τιμές μετοχών και μπορευμάτων στο χρηματιστήριο αξιών.
http://www.athex.gr/Derivatives/
Το χρηματιστήριο παραγώγων ειναι ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ, στην καπιταλιστική Ολλανδία 2 αιώνες πίσω γινόταν το έλα να δεις με τη τιμη της τουλίπας

Στο Χρηματιστήριο Παραγωγών, ο κάτοχος ενος τίτλου ειναι κάτοχος ΑΥΛΟΥ Τίτλου Οποιος αγοράζει αυτα τα προϊόντα δεν κατέχει ΤΙΠΟΤΑ απο μια επιχείρηση. Και εδω ειναι το τρομερό, οι κομπογιαννίτες που μας σερβίρουν εδώ 'μ-λ' φρασεολογία και δεν ξέρουν καν οτι το χρήμα ειναι εμπορευμα, εχουν μαύρα μεσάνυχτα γι αυτό.

Στο χρηματιστήριο Παραγώγων ποντάρεις-στοιχηματίζεις απλως ποιες θα ειναι οι τιμές εμπορευμάτων και μετοχών στο χρηματιστήριο αξιών στο μέλλον. Οποιος πέφτει πιο κοντά στη τιμή κερδίζει, και εισπράττει τη διαφορά απο τον ηττημένο.

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗ ΠΙΣΤΩΣΗ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Ενισχύει δηλαδή τη ταχύτητα στο κύκλο Χ-Ε-Χ'. Προσέξτε αυτα τα έχουν προλάβει ολοι οι γνωστοι μαρξιστές Στάλιν, Λένιν, Μαρξ, Εγκελς, ειπαμε εκτος απο τους κομπογιαννίτες... :-)

Η δευτερογενής δια-τραπεζική αγορά που ενισχύθηκε το 80, ΕΙΣΑΓΑΓΕ ΕΝΑ ΝΕΟ χρηματιστήριο παραγώγων ανάμεσα σε μεγάλους οικους-επενδυτές, κεντρικές τράπεζες, μεγάλες τράπεζες και funds. Εκει παίζονταν δομημένα προϊόντα (βλέπε π.χ. CDO) συνδεδεμένα με ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΖΙΔΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ σε ο,τι μπορεις να φανταστείς, απο τα κέρδη, την απόδοση δηλαδή τόκων σε δάνεια για σπιτια, εορτοδάνεια, δάνεια διακοπών, δάνεια αυτοκινήτων μέχρι τις ασφαλιστικές εισφορές ταμείων.

O λόγος ειναι πάλι η ενίσχυση της πίστωσης. TA ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ

el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

και εδώ ένα ωραίο αρθράκι για τη κρίση της τουλίπας. Για να καταλάβουμε ΠΩΣ ΟΙ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΙΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ 4.. χα χα :-)

https://oikonomica.com/2012/01/14/tulip_mania/

διαβάστε το ειναι διαφωτιστικό για το πως δουλεύει το χρηματιστήριο παραγώγων και ετσι θα καταλάβετε και τη δευτερογενή αγορά.

Σφυροδρέπανε αγορασε το βιβλίο του Λαφάργκ για το χρηματιστήριο. Κυκλοφορεί απο το 2006, διαβάζεται εύκολα και θα βγάλεις ευκολα αποσπάσματα κάνοντας καλύτερη σούμα.


el quinto

υγ: φαντάζομαι Ζούκοφ -μιας και έγραψες εδώ- καταλαβαινεις οτι υπάρχει τεράστια διαφορά σε αυτά που γράφω εγώ ιστορικά και σε αυτά που γράφει ο Σεκταρ. Δεν χρειάζεται να απαντήσεις...

Ανώνυμος είπε...

Επειδη ομολογώ δεν διάβασα κανένα από σχόλια σου quinto παραμόνο τα κεφαλαία γράμματα και τα τμήματα του αφορούσαν το ερωτημα μου (μην το εκλάβεις σαν ειρωνία είναι σκετη ειλικρίνια)
μπορείς να γράψεις επιγραμματικά, με ποιον και σε τι ακριβως διαφωνείς;
Θα με βοηθήσει να δω αν έχει ενδιαφέρον να διαβάσω τα σχόλια σου
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

εγώ ισχυρίζομαι οτι το Βretton Woods επιβλήθηκε το 1944 απο τις ΗΠΑ γιατι αυτο εκεινη τη στιγμή τους ωφελούσε αφου ήταν οι κάτοχοι των 2/3 σε παγκόσμια αποθέματα χρυσού του πλανήτη, οπότε με το κανόνα του χρυσού και τις σταθερές συναλλαγμικές ισοτιμίες οι ευρωπαίοι τους χρεώστες υποτάσσονταν πλήρως στις ΗΠΑ, δεν ειχαν δυνατότητες να ελιχθούν με κόλπα υποτιμήσεων και "ποσοτικής χαλάρωσης". Πλήρωναν τα χρέη τους στο νομισμα των ΗΠΑ, δηλαδή στο χρυσό. Οι σοσιαλδημοκρατικά παρεκκλίνοντες λένε οχι το Βretton Woods εφαρμόστηκε γιατι οι ΗΠΑ ήθελαν να επιβάλλουν κανόνες στους κερδοσκόπους να μην υπάρχουν αναταραχές στα χρηματιστήρια (γενικά και αόριστα). Παπάτζες. Εξωραίζουν τον αμερικανικο ιμπεριαλισμό, παρουσιάζοντας τον Κέυνς σαν έναν δεξιά παρεκκλίνοντα μαρξιστή. Διάβασε τι λέει ο Σεκτάρ και θα καταλάβεις. Και δεν ειναι μονο ο Σεκτάρ. Εχω υπόψη μου ενα ιστολόγιο που εχει διαβαστεί απο αρκετούς και δηλώνει και κόκκινο.
οριστε
_______________________________________________________________________________
http://teddygr.blogspot.gr/2011/11/7.html
"Το Μπρέτον Γουντς, όπως είδαμε, απέδειξε το ένστικτο της επιβίωσης του καπιταλισμού. Οι δυτικές δυνάμεις υιοθέτησαν την αρχή ότι η μεταπολεμική οικονομία έπρεπε να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση για τους απογοητευμένους πολίτες ώστε αυτοί να μη στραφούν στην ελκυστικώτατη ιδεολογία του κομμουνισμού. Αυτή η ανάγκη οδήγησε στην δημιουργία ενός "ευπρεπούς" καπιταλισμού με κοινωνική ασφάλιση, δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κράτος πρόνοιας, προστασία των εργαζομένων κλπ.

Όπως έχουμε ξαναπεί από τούτο το ιστολόγιο, ο κεϋνσιανισμός και ο μαρξισμός εκκινούν από κοινό σημείο, με τις ίδιες διαπιστώσεις, άλλο αν στο "διά ταύτα" προτείνουν διαφορετικές λύσεις. Οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι εφάρμοσαν τις ιδέες τους με θρησκευτική ευλάβεια, διοχετεύοντας τεράστια κονδύλια σε υποδομές, επιδοτώντας γενναιόδωρα την εγχώρια παραγωγή, ενισχύοντας την βιομηχανική ανάπτυξη και εφαρμόζοντας υψηλούς δασμούς για να αποτρέπουν τις εισαγωγές. Πάνω στις αρχές αυτές στήθηκε και το περίφημο "Νέο Συμβόλαιο (Νιού Ντηλ)".

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στον δυτικό κόσμο ήταν να κλείσει κάπως το χάσμα που χώριζε προπολεμικά την ελίτ από την εργατική τάξη, όσο κι αν τα επιτεύγματα των κομμουνιστικών χωρών σ' αυτόν τον τομέα έμεναν απλησίαστα. Οι εργάτες συγκροτούσαν ισχυρά συνδικάτα, διεκδικούσαν συνθήκες εργασίας που ούτε καν μπορούαν να διανοηθούν 30 χρόνια πριν και οι αμοιβές τους πλησίασαν -ή και έφτασαν- εκείνες των μεσοαστικών στρωμάτων. Ειδικά στην Νότια Αμερική, η ανάπτυξη υπήρξε τόσο έντονη ώστε άρχισε να διατυπώνεται η άποψη πως με τέτοια πολιτική θα μπορούσε σιγά-σιγά να εκλείψει ο ταξικός διαχωρισμός."
_____________________________________________



el quinto

Ανώνυμος είπε...

Το 71 οι ευρωπαίοι χρεώστες των ΗΠΑ ειχαν μετατραπεί σε σε πιστωτές των ΗΠΑ. Το ισοζύγιο πληρωμών των ΗΠΑ ήταν αρνητικό. Ο χρυσός έφευγε απο τις ΗΠΑ στην Ευρώπη γιατι οι αμερικανοι έπρεπε να καταβάλλουν τα χρέη τους βάσει του χρυσου κανόνα. Το δολάριο άρχισε να κατρακυλά. Οπότε οι ΗΠΑ έκαναν το εξής απλο: κατάργησαν μονοι του το χρυσο κανόνα, επέβαλαν κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες και οχυρώθηκαν με δασμούς.

Tα αλλα σχόλιά μου εμπλουτιζουν την εικονα ΚΑΙ ΕΞΗΓΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑΤΙ και πως αναπτύχθηκε το "κράτος πρόνοιας" και βέβαια ότι ποτέ δεν υπήρξε ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΨΑΛΙΔΑΣ μεταξύ της ελίτ (sic!) και των εργατών στη βόρεια ευρώπη, ίσα - ίσα. ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΡΑΜΑΚΤΙΚΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΓΑΖΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΧΤΑΩΡΟ Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΟΥΛΕΥΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗΣ ( Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕΣΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ) ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΥΞΗΘΕΙ Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. ΑΠΛΩΣ Ο ΑΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ΕΣΒΗΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟ ΕΡΓΑΤΗ ΠΟΥ EΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΦΤΗΝΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟ ΑΜΑΞΙ.

Αυτα μετά τη κρίση του 73 τέλειωσαν και αρχίζει σταδιακά το ξεπάτωμα στις μητροπόλεις με ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΑΠΟΚΟΜΙΣΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ (το οχτάωρο σταδιακά τελειώνει), ΠΕΤΣΟΚΟΜΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ και ΝΕΕΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (4ωρο, 6ωρο κλπ), ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αντεργατικής επίθεσης ειναι το πρώτο συμβολαιο εργασίας για τους νέους εργάτες τη δεκαετία του 80 στη Γαλλία που ανανεώθηκε το 2006), μέχρι που φτάσαμε στο Ηartz IV στη Γερμανία μετά το 2000 και σήμερα στον αντίστοιχo ΣΚΛΗΡΟ αντεργατικό νομο στη ΓΑλλία το 2016. Αντιστοιχο σάρωμα εχει προηγηθει 2 χρονια πριν στην ΙΤαλία


Το γεγονός ότι στην Ευρώπη αναπτύχθηκε η κοινωνική ασφάλιση σε αντίθεση με τις ΗΠΑ εχει να κάνει προφανώς με την ανάπτυηξη της ταξικής πάλης στην Ευρώπη, τα ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα σε ολη την ηπειρωτική Ευρώπη μετά τον πόλεμο (Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα, DDR) και βέβαια με το φόβο της ΕΣΣΔ. Οταν τα κομμουνιστικά κόμματα έπαψαν να ειναι κομμουνιστικά και να μετατρέπονται σε αστικά κόμματα με σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, τα κεκτημένα άρχισα να δέχονται τις πρώτες μεγάλες επιθέσεις

Ο ΚΜΚ δεν καταργήθηκε ποτέ. Μονο αστοιχειωτοι και άσχετοι με το λενινισμο μπορούν να γράφουν τέτοιες χοντράδες.

el quinto regimiento

Ανώνυμος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=w3RBc-hcVXA

απολοικο σχημα αλλα μου φανηκε ενδιαφερον να το μοιραστω

σαρτζεντ εκο

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Και αφου ο αμερικανικος ιμπειαλισμος τους εκμεταλλευεται ολους με τα κολπα τα νομισματικα, τοτε δεν μπορει θα ειναι και η αγγλια και η γερμανια λιγο ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ , ετσι quinto;

Ανώνυμος είπε...

@Quinto
Γραφεις στο σχολιο σου των 19/6/2016 7:43μμ , οτι το '71 οι ΗΠΑ φευγουν απο το Μπ.Γουντς (αυτο εννοεις πιστευω με την αποσύνδεση δολλαριου απο τον χρυσο) , "τορπιλίζοντας ετσι τον κανόνα του χρυσού". Θελω να μου το εξηγήσεις λιγο τι ακριβως εννοεις για να καταλάβω και τα παρακάτω που γραφεις.
Ενδιαφέροντα ολα αυτα παντως
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

ολα ετοιμα τα θες νταν αι, σορρυ (ειλιρινα) δεν εχω χρονο, διάβασε ολα τα σχολια και θα δεις επεξηγήσεις παρακάτω. μετά αρχισε να διαβάζεις και για το bretton woods και θα καταλάβεις (για τις σταθερές ισοτιμίες, πως το δολάριο θεωρείτο το βασικο νομισμα συνδεδεμένο ΣΤΑΘΕΡΑ με την αξία του χρυσού, κι έτσι γινονταν ολες οι συναλλαγές).

el quinto

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Πολυ ενδιαφεροντα τα σχολια του Κουιντο,χωρις φυσικα να υιοθετω τους χαρακτηρισμους του προς το Σεκταρ.

Θελουμε και περισσοτερα τετοια σχολια,και λιγοτερα τετριμενα περι οπορτουνισμου κλπ που εχουν καταληξει να ναι το 80% των σχολιων τον τελευταιο καιρο.