Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα κι η ετοιμότητα της ΕΣΣΔ

Σαν σήμερα, 75 χρόνια πριν, ξεκινούσε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, δηλ η επίθεση των ναζί εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, που κατέληξε σε βάθος χρόνου στη συντριπτική τους ήττα και τη μεγάλη Αντιφασιστική νίκη των λαών. Κι αυτό παρά την αρχική τους προέλαση, κατά την οποία έφτασαν στα προάστια της Μόσχας, του Λένινγκραντ, αλλά και στις όχθες του Βόλγα, που διαρρέει το Στάλινγκραντ. Κι είναι αυτή ακριβώς η αρχική προέλαση που τροφοδότησε μια σειρά αστικούς μύθους για τον αιφνιδιασμό του Στάλιν, το κατά πόσο ήταν ετοιμοπόλεμος κι αξιόμαχος ο Κόκκινος Στρατός, κτλ, κατά το γνωστό σχήμα που λέει πως οι θρίαμβοι κι οι επιτυχίες είναι αποτέλεσμα της λαϊκής πρωτοβουλίας (που δρα προφανώς αυτόβουλα, χωρίς ηγέτες και καθοδήγηση), ενώ για κάθε πιθανή (έστω και προσωρινή) αποτυχία ή σκοτεινό σημείο ευθύνεται αυτή ακριβώς η ηγεσία.

Σε αυτό το πλαίσιο η κε του μπλοκ κρίνει σκόπιμο να αντιγράψει κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο του Βασίλη Σαμαρά (του πίσω μ-λ), Γιάλτα ή Πότσνταμ, και συγκεκριμένα από το κομμάτι με τίτλο "από το Μόναχο στο Πότσνταμ" και το δεύτερο μέρος που αναφέρεται στην "αντιμετώπιση της γερμανικής επίθεσης". Τα οποία πιστεύω ότι έχουν αρκετό ενδιαφέρον κι απαντάνε ουσιαστικά σε ορισμένα ζητήματα. Καλή ανάγνωση




Ένα άλλο κεφάλαιο σχετίζεται με την ειδικότερη προετοιμασία της Σ.Ε. απέναντι στον επερχόμενο πόλεμο (πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά). Ως προς το πρώτο, η απόδειξη βρίσκεται στον τρόπο που πολέμησε ο σοβιετικός λαός. Η μεγάλη "απορία" όλων των αστών συγγραφέων, είναι το πώς δεν κλονίστηκε το σοβιετικό καθεστώς παρ' όλες τις ήττες που στο πρώτο διάστημα υπέστη ο Κόκκινος Στρατός. Μια άλλη τους "απορία" είναι το άμεσο φούντωμα του ανταρτοπόλεμου στα μετόπισθεν του γερμανικού στρατού αμέσως μετά τη γνωστή έκκληση του Στάλιν. Ο Ρ. Καρτιέ αναφέρεται στις εκκλήσεις του Τσόρτσιλ στους Γάλλους να μη συνθηκολογήσουν αλλά να συνεχίσουν τον αγώνα με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένου και τους ανταρτοπόλεμου. Και σχολιάζει αυτήν την έκκληση υποστηρίζοντας "ότι ανταρτοπόλεμος" μπορεί να αναπτυχθεί μόνο ενάντια σε έναν κατακτητή όταν αυτός αρχίζει να εξασθενεί και όχι στη φάση που θριαμβεύει".

Από τη μεριά του έχει "δίκιο". Στην πλευρά της Γαλλίας είχαμε πχ τον Βεϊγκάν με τους "φόβους" του, που ούτε ήθελε ούτε βέβαια μπορούσε να εμπνεύσει μια τέτοια κατεύθυνση. Στη Σ.Ε. είχαμε άλλου είδους σχέση του λαού με την ηγεσία του. Ο Ζ. Ελλενστάιν αναφέρει ότι σε όλο το διάστημα που κατείχαν τα σοβιετικά εδάφη οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να αντλήσουν παρά το 1/7 αυτών που άντλησαν στο ίδιο διάστημα από τη μικρότερη σε έκταση κατεχόμενη Γαλλία. Το αποδίδει -και σωστά- στο ότι στη Σ.Ε. βρήκαν πολύ μικρότερη ανταπόκριση και διάθεση συνεργασίας από αυτήν που βρήκαν ανάμεσα στην αστική τάξη της Γαλλίας.

Στον οικονομικό τομέα, και ειδικότερα όσον αφορά την εκβιομηχάνιση υπήρξε μια ανάλογη κατάσταση. Είναι γνωστό ότι για έναν πόλεμο εκείνης της κλίμακας η ανάπτυξη της βιομηχανίας είναι ένας όρος εκ των ων ουκ άνευ.

Η εκβιομηχάνιση της ΣΕ αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο με πολλές και πολύ σημαντικές πλευρές. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η πλευρά που σχετίζεται με τον επερχόμενο πόλεμο. Και δεν υπάρχει ούτε ένας που να αμφισβητεί την τεράστια σημασία που έπαιξε το σοβιετικό βιομηχανικό δυναμικό στην εξέλιξη του πολέμου. Το μόνο που υπάρχει είναι μία ακόμη "απορία" τους. Πώς η ΣΕ σε διάστημα λίγων μόνο χρόνων κατόρθωσε από το μηδέν να κατακτήσει ένα βιομηχανικό επίπεδο τέτοιο που να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της εποχής.

Αν το γεγονός ότι η ΣΕ από γενική άποψη περίμενε τον πόλεμο δεν αμφισβητείται στα σοβαρά από κανέναν, κάπως αλλιώς τοποθετείται το ζήτημα για διάστημα ανάμεσα στην υπογραφή του συμφώνου μη επίθεσης ΣΕ-Γερμανίας και τη γερμανική επίθεση.

Αλλά και εδώ ακόμα δεν έχουμε ολοκληρωμένες και "ευθείες" τοποθετήσεις και αυτό που συναντάμε περισσότερο είναι πλαγιοβολές σε αναφορά με τον υποτιθέμενο "εφησυχασμό" του Στάλιν, και τον συνακόλουθο "αιφνιδιασμό' του.

Αναφερθήκαμε προηγούμενα στη μεταφορά γερμανικών στρατευμάτων στην Ανατολή, ακόμα από την περίοδο της μάχης της Αγγλίας. Η μεταφορά αυτή συνεχίστηκε μέχρις ότου ο βασικός όγκος του γερμανικού στρατού μεταφέρθηκε ανατολικά. Όλα αυτά γίνονταν με κάθε μυστικότητα, αλλά είναι αδύνατο κινήσεις αυτής της κλίμακας να μη γίνονται αντιληπτές.

Και βέβαια δεν μπορούμε να κάτσουμε και να συζητάμε σοβαρά το αν η σοβιετική ηγεσία τις είδε ή δεν τις είδε και αν τις έλαβε ανάλογα υπόψη. Όταν ο Μολότοφ διαμαρτύρεται στο Χίτλερ για τις κινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων ήδη γνωρίζει περί τίνος πρόκειται. Όταν προωθείται η αναδιάρθρωση της σοβιετικής ηγεσίας και ο Στάλιν αναλαβαίνει πρόεδρος του συμβουλίου των επιτρόπων του λαού (πρωθυπουργός) στις 6/5/1941 αυτό γίνεται ενόψει των εξελίξεων που επέρχονται. Όταν το 1940 αποφασίζεται η αύξηση των δαπανών για αμυντικές δαπάνες σε 43% του συνολικού προϋπολογισμού (Ζ. Ελλενστάιν) αυτό δείχνει κάποια πράγματα.

Μια ακόμη "απορία" των Δυτικών, είναι το θαύμα της μεταφοράς της βιομηχανίας πέρα από τα Ουράλια. Εμείς το μόνο που θα πούμε εδώ σε σχέση με αυτό, είναι πως δεν έγινε όπως κατά τη θεολογία πλάστηκε ο ουρανός και με ένα "γεννηθήτω" του Στάλιν. Τέτοια θαύματα στη συγκεκριμένη γήινη πραγματικότητα προϋποθέτουν μια πολύ σοβαρή προεργασία και προετοιμασία.

Υπάρχουν ωστόσο και πολύ πιο σαφείς ενέργειες που δείχνουν ποια επίγνωση των πραγμάτων είχε η σοβιετική ηγεσία. Στις 5/5/1941

"ο Στάλιν σε λόγο του προς τους νέους αξιωματικούς αναφέρει: Πρέπει να ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε αιφνιδιασμό" (Ζ. Ελλενστάιν). "Την παραμονή της εισβολής το σοβιετικό υπουργείο άμυνας εξέδιδε την ακόλουθη ανακοίνωση: Προς... κλπ 1) Στις 22 ή 23 Ιούνη είναι δυνατόν να διενεργηθεί αιφνιδιαστική επίθεση των Γερμανών στο μέτωπο των περιοχών Λένινγκραντ-Βαλτικής-Δυτικών περιοχών Κιέβου και Οδησσού. Η γερμανική επίθεση μπορεί να αρχίσει με προκλητικές ενέργειες (κατά το προηγούμενο της Πολωνίας σ.σ.). 2) Τα στρατεύματά μας οφείλουν να μην παρασυρθούν από καμιά προκλητική ενέργεια ικανή να δημιουργήσει σοβαρές περιπλοκές. Ταυτόχρονα τα στρατεύματα των περιοχών ... οφείλουν να είναι έτοιμα να αποκρούσουν ενδεχόμενες αιφνιδιαστικές επιθέσεις Γερμανών ή των συμμάχων τους..."

Ο Ζ. Ελλενστάιν που παραθέτει το απόσπασμα το τοποθετεί στα επιχειρήματα με τα οποία στηρίζει την άποψη για αιφνιδιασμό του Κόκκινου Στρατού. Βεβαίως πρόκειται για αυθαίρετη ερμηνεία. Εμείς το "διαβάζουμε" διαφορετικά το κείμενο. Να συνεχίσουμε όμως.

"Στις 22/6/41 ο σοβιετικός στρατός είναι κινητοποιημένος κατά 80%... Έχοντας αντιιληφθεί τις γερμανικές βλέψεις, οι Ρώσοι πραγματοποίησαν πυκνότερη συγκέντρωση στρατευμάτων στην Ουκρανία... (Ρ. Καρτιέ).

Ας αναφερθούμε όμως και στο Χρουτσόφ. Σε αυτόν που στη "μυστική" έκθεση στο 20ό Συνέδριο κατηγόρησε το Στάλιν πως "αιφνιδιάστηκε". Ο Μίλοβαν Τζίλας στο παθιασμένα αντισταλινικό βιβλίο του "Συνομιλίες με το Στάλιν", χωρίς να το θέλει ίσως, μας δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία. Αναφέρει πως σε συζήτησή του με το Χρουτσόφ αυτός του ανέφερε πως την παραμονή της γερμανικής επίθεσης του τηλεφώνησε από τη Μόσχα ο ίδιος ο Στάλιν και τον ειδοποίησε να είναι σε συναγερμό γιατί είχε την πληροφορία ότι οι Γερμανοί ήταν πιθανόν να αρχίσουν την επίθεση την επομένη, 22 Ιουνίου, Βέβαια ο Χρουτσόφ, πολιτικός υπεύθυνος τότε για την Ουκρανία, όταν μιλούσε με τον Τζίλας δε φανταζόταν ίσως ότι κάποτε θα του ήταν χρήσιμο να πει τα ακριβώς αντίθετα.

(...)

Ένα μεγάλο μέρος της επιχειρηματολογίας για αιφνιδιασμό της σοβιετικής ηγεσίας στηρίζεται στις ήττες που υπέστη το πρώτο διάστημα ο κόκκινος στρατός και στην οπισθοχώρησή του. Η συλλογιστική πάνω στην οποία στηρίζονται τα ανάλογα συμπεράσματα, λέει πάνω-κάτω τα εξής: Ο κόκκινος στρατός στο πρώτο διάστημα υπόστηκε ήττες, άρα δεν ήταν προετοιμασμένος, άρα η σοβιετική ηγεσία αιφνιδιάστηκε,

Το ότι μια τέτοια λογική είναι αυθαίρετη αυτή καθαυτή είναι το ένα ζήτημα. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι αυτή ανατρέπεται από τη συγκεκριμένη εξέταση των πραγματικών δεδομένων. Γιατί ούτε η σοβιετική ηγεσία "αιφνιδιάστηκε" ούτε ο κόκκινος στρατός ήταν απροετοίμαστος. Όλοι αυτοί "ξεχνάν" κάποια πράγματα.

"Ξεχνάν" πχ ποιες εκτιμήσεις υπήρχαν -αν όχι από τους ίδιους- από την πλευρά που εκπροσωπούν σε εκείνη την περίοδο. "Ξεχνάν" ότι περίμεναν να συντριβεί ο κόκκινος στρατός από τις πρώτες μέρες των μαχών, και συνακόλουθα να διαλυθεί η Σ.Ε.

Στις 23/6/1941 (την επομένη της επίθεσης, σ.σ.) ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Κνοξ ανακοινώνει στο Ρούσβελτ πως σύμφωνα με τις πιο έγκυρες γνώμες που μπόρεσε να συγκεντρώσει, ο Χίτλερ θα χρειαστεί έξι εβδομάδες με δυο μήνες για να διαλύσει τη Ρωσία" (Ζ. Ελλενστάιν). "Όλοι οι εμπειρογνώμονες έδιναν στο γαλλικό στρατό ένα συντελεστή αξίας διπλάσιο ή τριπλάσιο από εκείνο του ρωσικού στρατού" (Ρ. Καρτιέ). "Το τέλος της ρωσικής αντιστάσεως οι Δυτικοί το προσδιορίζουν όπως περίπου οι Γερμανοί. Η βιαιότητα των μαχών πιο πολύ ανησυχεί τον Τσόρτσιλ παρά τον καθησυχάζει. Σκέπτεται πως με τις μάχες αυτές γίνονται πιο εμπειροπόλεμα εκατομμύρια μαχητών, που θα είναι τρομεροί αντίπαλοι όταν σημάνει η ώρα της επίθεσης εναντίον της Αγγλίας. Στην Αμερική εξακολουθούν να επιμένουν στην αρχική εκτίμηση της κατάστασης. Ο Χίτλερ χρειάζεται τρεις μήνες για να τελειώνει με τη Ρωσία (Ρ. Καρτιέ).

Ο κόκκινος στρατός όμως και σε πείσμα των εκτιμήσεων "όλων των εμπειρογνωμόνων" τελικά νίκησε. Και από αυτό το καταλυτικό γεγονός όλοι αυτοί ανασύρουν ταχυδακτυλουργικά ό,τι νομίζουν ότι τους βολεύει, για να ενισχύσουν την -ήδη δοσμένη- "εκτίμησή" τους.

Κριτικάρουν πλέον τον κόκκινο στρατό, γιατί δε νίκησε από την αρχή. Στην ουσία, γιατί δεν ήταν τότε (1941) ο καλύτερος του κόσμου, εκείνος ο στρατός που οι ίδιοι θεωρούσαν κατώτερο από το γαλλικό, έναν στρατό που διαλύθηκε σε τρεις μέρες από τη γερμανική επίθεση.

Γιατί -αυτό λεν τα δεδομένα- στα 1941 ο πιο πλήρης, ο πιο ολοκληρωμένος στρατός του κόσμου ήταν ο γερμανικός. Και μάλιστα -αν εξαιρέσουμε τον κόκκινο στρατό- με μεγάλη απόσταση από όλους τους άλλους στρατούς. Και αυτό το στρατιωτικό δεδομένο ήταν από τα βασικά στοιχεία που καθόριζαν τον οπορτουνισμό στη στάση των Δυτικών όχι μόνο στην αρχή, αλλά σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Ο κόκκινος στρατός στην αρχή των εχθροπραξιών, όντως δεν ήταν και δε θα μπορούσε να είναι ο πληρέστερος του κόσμου. Έγινε στην πορεία. Και έγινε ο καλύτερος του κόσμου ακριβώς επειδή υπήρχαν οι προϋποθέσεις και η υποδομή (υλικές και ιδεολογικές), και επειδή πάρθηκαν έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα και στη σωστή κατεύθυνση.

Ας δούμε όμως περισσότερο συγκεκριμένα κάποια πράγματα. Από άποψη κινητοποίησης και γενικής ετοιμότητας, ήδη αναφέραμε προηγούμενα, ότι ο κόκκινος στρατός ήταν κινητοποιημένος, συγκεντρωμένος στα σύνορα, και με πυκνότερη τη διάταξή του στην Ουκρανία, όπου ακριβώς βρισκόταν το "κέντρο βάρους" της γερμανικής επίθεσης, όπως φάνηκε στη συνέχεια. Οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται σε ετοιμότητα, και πέρα από όσα ήδη αναφέραμε, αυτό φαίνεται και από τον τρόπο της άμεσης αντίδρασής τους στη γερμανική επίθεση.

Η ρωσική όμως αντίδραση εκδηλώνεται με ταχύτητα που καταπλήσσει στρατεύματα συνηθισμένα να κερδίζουν οριστικά την υπεροχή πάνω στον αντίπαλο. Από τις 22 Ιουνίου το βράδυ (ημέρα έναρξης της γερμανικής επίθεσης σ.σ.) τα σώματα στρατού του Ραϊχενάου και του Στιλπνάγκελ είναι κιόλας υποχρεωμένα να αντιμετωπίζουν σφοδρές αντεπιθέσεις" (Ρ. Καρτιέ).

Όσον αφορά το θάρρος και την αποφασιστικότητα των μαχητών του κόκκινου στρατού, αυτή δεν αμφισβητείται από κανέναν. Έχουν όμως κάτι να πουν και εδώ κάποιοι. Έχουν να χύσουν κάποια κροκοδείλια δάκρυα για τους στρατιώτες που "θυσίαζε" ο Στάλιν. Εμείς εδώ "δεν έχουμε" να αντιτάξουμε κανένα επιχείρημα. Απλώς ξέρουμε ότι όλοι αυτοί ήταν έτοιμοι για την αντίθετη περίπτωση.

"Η πρώτη έκπληξη προήλθε από το θάρρος των πολεμιστών, τη στιγμή που όλοι υπέθεταν ότι ο μπολσεβικισμός είχε εξαφανίσει τον πατριωτισμό και περίμεναν μια ηθική κατάρρευση" (Ρ. Καρτιέ).

Η έλλειψη λοιπόν μαχητικότητας θα αποδείκνυε την αντιλαϊκότητα κλπ του καθεστώτος. Η ύπαρξή της "αποδεικνύει" πάλι το ίδιο. Κι εμείς, πια, τι να πούμε.

Μια άλλη κατηγορία ενάντια στο Στάλιν, αφορούσε τον οπλισμό, την υλική υποδομή του κόκκινου στρατού. Μια κατηγορία που την επανέλαβε επίσημα ο Χρουτσόφ στο 20ό Συνέδριο:

Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής δε διαθέταμε πια το παλιό υλικό που είχε χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή οπλισμού και δεν είχαμε ακόμη το καινούριο υλικό.

Βέβαια ο Χρουτσόφ ψεύδεται αδιάντροπα. Ας συγκρατήσουν ωστόσο οι αναγνώστες τα λεγόμενά του. Μέσα στο συνολικό ψεύδος υπάρχει κάτι σημαντικό όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Και σε αυτόν όπως σε όλους που επαναλαμβάνουν τις ίδιες κατηγορίες, υπάρχει και η αναίρεσή τους, είτε στο ίδιο σημείο, είτε πιο κάτω (όταν υποχρεώνονται να αναφερθούν συγκεκριμένα), είτε στις αντιφάσεις που παρουσιάζονται μεταξύ τους.

Από το 1939 προγραμματίζεται η κατασκευή νέου τύπου αεροπλάνων και η μαζική τους παραγωγή αρχίζει το πρώτο εξάμηνο του 41... νέοι τύποι τανκς... πυροβόλων... (κατιούσες) (Ζ. Ελενστάιν)

Αμέσως από τις 23/6 οι άνδρες του Φον Κλάιστ ανακαλύπτουν ένα άρμα άγνωστου τύπου, το Τ34, σχεδιασμένο θαυμάσια, εξοπλισμένο ισχυρά, άτρωτο από το γερμανικό αντιαρματικό των 37 χιλιοστών, εκτός από τις ερπύστριες και τη σχάρα του κινητήρα του". "Η δεύτερη έκπληξη προήλθε από την αφθονία του υλικού και συγκεκριμένα του αριθμού των ρωσικών αρμάτων". "Στις 4/8/41 γίνεται σύσκεψη του Χίτλερ με τους διοικητές της ομάδας στρατιών Μίττε. Οι στρατηγοί εκφράζουν παράπονα για τα νέα σοβιετικά άρματα, τις κατιούσες... Ο Χίτλερ λέει σε κάποια στιγμή στον Γκουντέριαν: "Αν είχα πιστέψει πως οι Ρώσοι είχαν τόσα άρματα όσα λέγατε στο βιβλίο σας "Achtung Panzer" νομίζω πως δε θα είχα αρχίσει αυτόν τον πόλεμο". Ο Γκουντέριαν είχε μιλήσει για 10.000 σοβιετικά άρματα. Οι υπολογισμοί του ήταν πιθανότατα κατώτεροι κατά 50% από την πραγματικότητα. (Ρ. Καρτιέ).

Δε νομίζουμε ότι ως προς αυτό καθαυτό το ζήτημα έχουμε να προσθέσουμε τίποτα.

20 σχόλια:

experience είπε...

Έτυχε να διαβάζω σχόλια σε μία άσχετη με αυτό το θέμα δημοσίευση αλλά πήγε εκεί η συζήτηση και πόνεσαν τα μάτια μου να διαβάζω για τη συμμαχία των Σοβιετικών με τη Γερμανία και πως τα είχαν κάνει πλακάκια και ότι η Αγγλία είχε λιγότερες απώλειες γιατί είχε καλύτερη τακτική ενώ η Σ.Ε. όχι (ναι το είπαν και αυτό!!!). Ξέρω ότι υπάρχει μία προσπάθεια μείωσης της συνεισφοράς των Σοβιετικών στον πόλεμο (σε λίγο θα μας πουν ότι μας απελευθέρωσαν οι Αμερικάνοι, βασικά νομίζω το έχουν ήδη πει) αλλά ότι θα αμφισβητούσε κάποιος τις θυσίες τόσων ανθρώπων που είναι και μία ιστορική πραγματικότητα με ξεπέρασε.

Ανώνυμος είπε...

"Η πρώτη έκπληξη προήλθε από το θάρρος των πολεμιστών, τη στιγμή που όλοι υπέθεταν ότι ο μπολσεβικισμός είχε εξαφανίσει τον πατριωτισμό και περίμεναν μια ηθική κατάρρευση" (Ρ. Καρτιέ).

Αν ήταν έτσι, οι Γάλλοι με τον πατριωτισμό τους θα είχαν βάψει τα άπειρα αυγά.
Λες και υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από το μπολσεβίκο που κτίζει και δουλεύει εργοστάσια χωρίς αφεντικό-ιδιοκτήτη όταν είχε ζήσει μόλις 20 χρόνια προηγουμένως την απόλυτη εξαθλίωση και στις πόλεις και στα χωριά. Αλήθεια, ποιά θα ήτανε η έκβαση μιας ναζιστικής επίθεσης ενάντια στην ΕΣΣΔ αν η τελευταία βρισκόταν σε ιδεολογικές συνθήκες δεκαετίας 1980, είτε με τον Στάλιν επικεφαλής, είτε με τον Χρουτσώφ, είτε με τον Ιβάν τον τρομερό;

ΑΧΠ

Νίκος Σαραντάκος είπε...


Μπράβο, να μην περάσει η επέτειος έτσι.
Δεν θυμάμαι αν το έχεις ήδη σχολιάσει παλιότερα, αλλά πριν από 1-2 μήνες βγήκε στην επιφάνεια μια μαγνητοφώνηση συνομιλίας του Χιτλερ με τον Φινλανδό στρατάρχη Μανερχάιμ, τον Αύγουστο του 1942

https://www.youtube.com/watch?v=IMPZpZ3SsRc

Είναι συγκλονιστικό, αν δεν το έχεις ακούσει. Και αν το ακούσεις θα διαπιστώσεις, ακόμα κι από τον ήχο της φωνής του Χίτλερ, πως ήδη από το 1942 (πριν δηλαδή τις ήττες του στο ανατολικό μέτωπο και δυο χρόνια πριν από το... δυτικό μέτωπο) προαισθανόταν την ήττα -και λέει "πού να φανταστούμε ότι οι Σοβιετικοί είχαν τόσα αποθέματα; ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν τόσα τανκς;"

Ανώνυμος είπε...

Χορταστικό αφιέρωμα στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο από έναν μη μαρξιστή και σε κάθε περίπτωση κάθε άλλο παρά κομμουνιστή ιστορικό. Έχει όμως την τιμιότητα να παραδεχθεί πολλά από εκείνα που άλλοι αστοί ιστορικοί προσπαθούν πάση θυσία να διαστρεβλώσουν. Σε άλλα ζητήματα, π.χ. Κατύν, μάλλον ακολουθεί την πεπατημένη. Το αφήνω στην κρίση σας. Γιάννης Ν.

https://rogerios.wordpress.com/

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Σε δυο παραγοντες (Θαυματα)οφειλεται η μεγαλη Νικη ,που μονο ο σοσιαλισμος (Κεντρικος Σχεδιασμος) θα μπορουσε να προσδωσει .
1) Στο θαυμα της μεταφορας σε χρονο dt 11.000 βιομηχανιων και εργοστασιων περα απο τα Ουραλια πριν τον πολεμο ,πραγμα που δειχνει και την βαθμο προετοιμασιας της ΕΣΣΔ . Ενα τετοιο θαυμα δεν γινεται χωρις Κεντρικο Σχεδιασμο που δουλευει στην κυριολεξια με ακριβεια ρολογιου ,αν αναλογιστουμε τον ογκο του αριθμου των υλικων και των κατασκευων
2) Στα τελεια οργανωμενα δικτυα των παρτιζανικων τμηματων στα μετοπισθεν που σηκωσαν το βαρος της αποκοπης ,δολιοφθορας και σαμποταζ των προελαυνοντων τμηματων των Ναζι απο την μητερα τροφοδοτρια πατριδα τους .Οσο πιο βαθια μπαιναν στην ΕΣΣΔ τοσο κατω απο την δραση των παρτιζανων αποκοβονταν απο αυτην .Ειναι χαρακτηριστικο οτι οι μεραρχιες του Φον Παουλους στο Σταλινγκραντ ειχαν φτασει να τρεφονται με γατες και ποντικια στο τελος απο αδυναμια τροφοδοσιας τους λογω της δρασης των παρτιζανων .Γι αυτο το λογο στην πρωτη παρελαση την Νικης στην Μοσχα παρελασαν πρωτα πρωτα τα συμβολα και οι σημαιες των Παρτιζανικων αυτων μοναδων προς τιμην τους


ΥΓ κυκλοφορει και ενα ανεκδοτο σχετικα με την "μη προετοιμασια" του Σταλιν .Οταν επεστρεψε ο Μολοτωφ το 37 απο ενα πανευρωπαικο φορουμ και ειπε στον Σταλιν οτι ολοι οι ηγετες διαβεβαιωσαν για την Ειρηνη στην Ηπειρο, ο Σταλιν του απαντησε : ¨"Οποτε ειναι βεβαιο πλεον οτι παμε για ΠΟΛΕΜΟ "

Ανώνυμος είπε...

πέρα απο τις μπούρδες του Χρουτσόφ που εχουν ανασκευαστεί πλήρως απο Ζούκοφ και από άλλους για την προετοιμασία του πολέμου, αλλα ακομη αναπαράγονται από άσχετους (μιλάμε πραγματικά για στοιχείωτους τύπους) σαν τον Μπελαντή,

υπάρχει αλλη μια μικρή λεπτομέρεια ισως λιγότερο γνωστή που δειχνει το θαύμα του σοσιαλισμού.

πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε οτι ο ΒΠΠ ήταν πόλεμος εξάντλησης, πόλεμος μετώπισθεν, και εκει φάνηκε η ισχύς του σοσιαλισμού. Στην ασταμάτητη και αδιακοπη λειτουργία της παραγωγής που έδωσε τη προοπτική της νίκης στο Στάλινγκραντ και βέβαια μετά στο Κουρσκ στη μεγαλύτερη μάχη τεθωρακισμένων στο πλανήτη γη. Τα ναζιστικα τανκς ηττήθηκαν κατά κράτος απο τα θαύματα της τεχνολογίας Τ-34, εδώ το εγχειρίδιο του τανκ στα αγγλικά
http://www.allworldwars.com/T-34%20Tank%20Service%20Manual.html

Οταν ξεκινησε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα εγινε η μεγαλύτερη εναέρια μάχη που εχει καταγραφεί. Οι σοβιετικοι ειχαν επενδύσει σε τεράστιες ποσότητες καταδιωκτικών, ενώ οι ναζί σε βομβαρδιστικά. Παρότι οι απώλειες των ναζί ήταν τεράστιες, οι σοβιετικοι υστερούσαν σε ένα βασικο τομέα, δεν μπορούσαν να χτυπήσουν τα στουκας όταν αυτα ανεφοδιάζονταν. Οι ναζί ομως μπορούσαν να το κάνουν με τα σοβιετικά καταδιωκτικά. Ετσι στη πρώτη μεγάλη αναμέτρηση , οι σοβιετικοι βρέθηκαν χωρις αεροπορία, πράγμα που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις απανωτές ήττες απο τακτικές κυκλωτικές επιθέσεις των ναζί το πρώτο μήνα του πολέμο.

Οι ναζι ειχαν τον έλεγχο του αέρα, οι σοβιετικοι οχι. Στη Μοσχα βέβαια τα κολπα τέλειωσαν.

και εκει ο μεγάλος που δεν την έκανε τρέχοντας σαν κατι άλλους λαγούς αναρχικούς και σοσιαλδημοκράτες στη πολιορκημένη Μαδρίτη το 36 - δινει το έναυσμα για την αντεπίθεση μπροστά στα στρατά που ετοιμάζονται να βρεθούν στη πρώτη γραμμή.
https://youtu.be/BeK8nV5w_4U

Η μικρή αυτή λεπτομέρεια λοιπόν ειναι η εξής, μετά το Στάλινγκραντ και το Κουρσκ οι ναζι δεν ειχαν ούτε 1 αεροπλάνο, αντιθέτως οι σοβιετικοι ειχαν ήδη αναπτύξει νεα πολεμική αεροπορία.

el quinto regimiento

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Μας τελειωσες με το εγχειριδιο

Ανώνυμος είπε...

Σε ένα βιβλιο για τον ΒΠΠ που βρηκα παραπεταμενο στην υπο εγκαταλειψη βιβλιοθηκη του χωριού μου, περιέχεται η σύντομη έκθεση του Σοβιετικού Υπουργείου Εξωτερικών (Ιούλιος 1953) σχετικά με τα αίτια της νίκης.
αν η κε του μπλοκ το βρίσκει δόκιμο να το αντιγραψω ευχαρίστως (το έχω βγάλει φωτογραφίες)

Νταν Αι

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Προφανώς, γιατί όχι.

experience είπε...

Στην Ουκρανία αυτές τις μέρες τι κάνουν πλέον; Υπάρχει αμηχανία; Περιμένουν να περάσουν; Μήπως έχουν κιόλας ποινικοποιήσει την αναφορά σε αυτές;

Ανώνυμος είπε...

Αντιγράφω από το βιβλίο ΒΠΠ έκδοση 1960 ακριβώς το κεφάλαιο:

ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΩΝ
Η νίκη των συμμάχων στον πόλεμο κατάτης χιτλερικής Γερμανίας αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής μας. Η Ρωσία εσήκωνε ένα μεγάλο βάρος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο για την συντριβή του Άξονος.Οι ένοπλες δυνάμεις της απελευθέρωσαν το έδαφος της πατρίδος των, και υπερασπίστηκαν μαζί με όλο τον λαό την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, τις Κατακτήσεις και το Καθεστώς της χώρας των. Επί πλέον, με την εξασθένιση που επέφεραν στον χιτλερικό στρατό, εβοήθησαν στην απελευθέρωση όλης της Ευρώπης και με την προέλασί τους απελευθέρωσαν οι ίδιες τους την ανατολική, βόρειο και κεντρική Ευρώπη.
Η Γερμανία, μία από τις πιο προχωρημένες χώρες του κόσμου στην οικονομία, την τεχνική πρόοδο και την καλλιέργεια των γραμμάτων, κατάντησε στα χέρια του φασισμού να απειλήση με αφανισμό ολόκληρη την Ευρώπη, να εξολοθρεύση εκατομμύρια ανθρώπους, να καταστρέψη τον πολιτισμό πολλών αιώνων και τον μόχθο πολλών γενεών. Αντιθέτως οι σύμμαχοι, και στην προκειμένη περίπτωση η Ρωσία, μια χώρα που παληότερα ήταν καθυστερημένη, ανίσχυρη και σκοτεινή, εγλύτωσε τον κόσμο από τον μεγαλύτερο κίνδυνο που διέτρεξε ποτέ.
Πώς όμως μπόρεσε η Σοβ. Ένωσις να νικήση σ΄αυτόν τον τόσο σκληρό πόλεμο, πώς μπόρεσε να καταβάλη την χιτλερική Γερμανια, που χρησιμοποιησε τα μέσα και τις δυνάμεις σχεδόν όλης της Ευρώπης; Στο ερώτημα αυτό δίνονται διάφορες απαντήσεις, που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, αναλόγως της τοποθετήσεως του κρίνοντος. Ας αρκεστούμε εδώ ν΄αναφέρουμε πως εξηγούν οι ίδιοι οι Ρώσοι την Νίκη της Πατρίδος των, πράγμα που εκτίθεται περιληπτικά σε μία επίσημη έκδοσι του σοβιετικού Υπουργείου Εξωτερικών (έκδοσις του Ιουλίου 1953).
<< 1)Οι αιτίες της σοβιετικής νίκης πρέπει να αναζητηθούν πρώτα από όλα στα πλεονεκτήματα του κοινωνικού και κρατικού καθεστώτος. Αυτό έδωσε στο λαό και τον στρατό την μεγάλη και ακαταμάχητη δύναμι.
Πολλοί ξένοι επίσημοι είχαν την γνώμη, ότι το καθεστώς μας δεν θ΄αντέξει στον πόλεμο και θα διαλυθή. Αλλά το σοβ.καθεστώς πέρασε με επιτυχία τη δοκιμασία στη φωτιά του πολέμου, απέδειξε τη ζωτικότητα του, την ισχυρή δύναμη και τα αδιαφιλονίκητα πλεονεκτήματα του.
Στην κοινωνία μας δεν υπάρχουν άπληστα συμφέροντα, έτοιμα να πουλήσουν την πατρίδα τους στους ξένους. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες και τραπεζίτες της Γαλλίας, παρέδωσαν την χώρα τους στον Χίτλερ. Στη σοβιετική χώρα, οι χιτλερικοί δεν βρήκαν κανένα στήριγμα. Παρουσιάσανε μια πρωτοφανή στην ιστορία στερεότητα των μετόπισθεν και είχαμε τη δυνατότητα να επιστρατεύσουμε όλα τα μέσα για τις ανάγκες του μετώπου. Όλος ο λαός-εργάτες, αγρότες, διανοούμενοι-ρίχθηκε ενωμένος στον αγώνα για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας του.
Στα χρόνια του πατριωτικού πολέμου, επιβεβαιώθηκε η ορθότητα της πολιτικής για τη σοσιαλιστική εκβιομηχάνισι της χώρας. Η βιομηχανία έδοσε τις υλικές δυνατότητες για την διεξαγωγή του πολέμου και έσωσε τη χώρα από την υποδούλωση στον εχθρό.
Η Σοβ. Ένωσις, δεν δυσκολεύτηκε στη μετατροπή της εθνικής οικονομίας της, όσο οι Ην. Πολιτείες και η Αγγλία. Στις χώρες αυτές, οι επιχειρηματίες, που έπαιρναν στρατιωτικές παραγγελίες, καθυστερούσαν την μετατροπή των επιχειρήσεων τους για να πετύχουν περισσότερα κέρδη. Το σοβιετικό Κράτος, στηριζόμενο στην κοινωνική ιδιοκτησία και στην σχεδιασμένη οικονομία, ωργάνωσε πολύ γρήγορα τη μετατροπή της βιομηχανίας σε πολεμική και επεστράτευσε όλη την οικονομία της χώρας για τη συντριβή του εχθρού.
Η σοβιετική βιομηχανία, στα τελευταία τρία έτη του πολέμου, παρήγαγε κατά μέσο όρο ετησίως πάνω από 30.000 τάνκς και θωρακισμένα αυτοκίνητα, 40.000 αεροπλάνα, 120.000 πυροβόλα διαφόρων διαμετρημάτων, 450.000 ελαφρά και βαρέα πολυβόλα. Πάνω απο 3.000.000 τυφέκια. Περί τα 2.000.000 αυτόματα και 100.000 ολμοβόλα. Η ποσοτική και τεχνική άνοδος της πολεμικής παραγωγής, που ήταν συνεχής, εκάλυψε τις τεράστιες ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων της Σοβ. Ενώσεως στην εκπλήρωσι της υψηλής αποστολής τους.

(Συνεχίζεται...)
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

(Συνέχεια...)
Τεράστια προβλήματα αντιμετώπισε η σοβιετική αγροτική οικονομία. Παρ΄όλο που εχθρός κατέλαβε τις σοβαρώτερες αγροτικές περιοχές -Ουκρανία,Ντόν,Κουμπάν- ο στρατός δεν επείνασε, ο πληθυσμός ήταν εφωδιασμένος με τρόφιμα και η βιομηχανία με πρώτες ύλες. Στα χρόνια του πολέμου, απεδείχθη ότι ήταν σωστή η αρχή της συλλογικότητας στην αγροτική οικονομία. Χωρίς τα κολχόζ, χωρίς την αυτοθυσία των κολχοζνικών, χωρίς την πολιτική τους συνειδητότητα και οργάνωση, η σοβιετική χώρα δεν θα ημπορούσε να λύσει αυτό το δύσκολο πρόβλημα. Έτσι, η Σοβιετική Ένωσις απεδείχθη δυνατώτερη από τον αντίπαλο της, όχι μόνο στην πολεμική τεχνική και το μαχητικό πνεύμα των στρατιωτών της, αλλά και στην οργάνωσι και την ανάπτυξι της οικονομίας της.
Όπως είναι γνωστό, το Σοβιετικό κράτος είναι πολυεθνικό. Οι χιτλερικοί υπελόγιζαν, ότι ύστερα από το πρώτο σοβαρό κτύπημα και τις πρώτες αποτυχίες του Σοβιετικού στρατου, θα άρχιζαν οι φιλονικίες μεταξύ των λαων της Σοβιετικής Ενώσεως και το πολυεθνικό κράτος θα διελύετο. Όχι μόνον οι φασισταί, αλλά και πολλοί άλλοι, πίστευαν, ότι το Σοβιετικό πολυεθνικό κράτος είναι ετοιμόρροπο και προφήτευσαν την συντριβή της Σοβιετικής Ενώσεως. Όλοι αυτοί, γελάστηκαν στους υπολογισμούς τους. Ο πόλεμος απέδειξε, ότι το σοβιετικό κρατικό σύστημα είναι όχι μόνο βιώσιμο, αλλά και πολύ ισχυρό. Εκτός αυτού, το σοβιετικό κρατικό σύστημα απεδείχθη ότι είναι το πρότυπον πολυεθνικού κράτους, γιατί σ΄αυτό το εθνικό ζήτημα ελύθη καλύτερα από κάθε άλλο κράτος, γιατί το σύστημα αυτό βασίζεται στη φιλία και την αδελφική συνεργασία των σοσιαλιστικών εθνών. Η φιλία των λαών δέθηκε σφιχτότερα και δυνάμωσε περισσότερο στη διάρκεια του πολέμου. Όλοι οι λαοί του πολυεθνικού σοβιετικού κράτους, σαν μία ενιαία οικογένεια πολέμησαν τον εχθρό.
Ο σοβιετικός λαός έδειξε απεριόριστη εμπιστοσύνη στην κυβέρνησί του, πίστευε στην ορθότητα της πολιτικής και βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις την σοβιετική κυβέρνηση και το κομμουνιστικό κόμμα.Όλα αυτά συνθέτουν την αποφασιστική δύναμι, που εξασφάλισε τη νίκη εναντίον του εχθρού.
(Συνεχίζεται...)
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

Και πάλι υποτιμάται ένα, βασικό κατά τη γνώμη μου, στοιχείο που καθόρισε την εξέλιξη των πραγμάτων στην εκκίνηση της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα. Η γερμανία μέσα σε ελάχιστο χρόνο είχε πάρει υπό τον έλεγχό της το πολεμικό υλικό πρακτικά όλης της Ευρώπης πλην Βρετανίας. Θα ήταν πρακτικά αδύνατο να έχουν ήδη με το ξεκίνημα αντίστοιχη απάντηση οι σοβιετικοί.
Σε ότι αφορά τις εκτιμήσεις των δυτικών σχετικά με το βαθμό προετοιμασίας της ΕΣΣΔ. Αυτές στηρίζονταν στη δεδομένη ιστορική πείρα του καπιταλιστικού κόσμου τους. Πιστεύω οτι θα ήταν αδύνατο και να φανταστούν ακόμη το τι μπορεί να καταφέρει μια κεντρικά σχαδιασμένη λαϊκή οικονομία.
ΑΒ

Ανώνυμος είπε...

2) Στις μέρες του μεγάλου πατριωτικού πολέμου, ο σοβιετικός λαός υπεβλήθη εθελουσίως σε σοβαρές θυσίες και στερήσεις για να στείλει περισσότερα εφόδια στο μέτωπο. Οι απροσμέτρητες δυσκολίες του πολέμου δεν απεθάρρυναν, αλλ΄αντίθετα εσφυρηλάτησαν την σιδερένια θέλησι και το ηρωικό πνεύμα του σοβιετικού λαού. Χιλιάδες σοβιετικών ανθρώπων, με τα ηρωικά κατορθώματα τους στο όνομα της πατρίδος, περιεβλήθησαν αθάνατη δόξα. Οι αεροπόροι: Γκαστέλο, Ταλαλίχιν, Μαρέσεβ, Κοζεντούμ, οι παρτιζάνες: Ζόγια Κοσμοντεμιάνσκαγια, Λίζα Τσάικινα, οι ηρωικοί νεολαίοι του Κρασνοντάρ, ο μαχητής Αλέξανδρος Ματρόσωφ και χιλιαδες όμοιοί τους ήρωες έγραψαν τα ονοματά τους στα χρονικά του μεγάλου πατριωτικού πολέμου. Ο μεγάλος σοβιετικός πατριωτισμός και η απεριόριστη αφοσίωση στην σοσιαλιστική πατρίδα, είναι οι πηγές των ηρωικών κατορθωμάτων του σοβιετικού λαού στο μέτωπο και στα μετόπισθεν.
Οι εργάτες, οι αγρότες και οι διανοούμενοι έδωσαν όλες τις δυνάμεις τους για τη νίκη εναντίον του εχθρού. Ιστορικές είναι οι υπηρεσίες που πρόσφεραν οι γυναίκες και τα κορίτσια. Σήκωναν στους ώμους τους το μεγαλύτερο βάρος της εργασίας στις φάμπρικες και στα εργαστήρια, στα κολχόζ και στα σοβχόζ. Μ΄αυτά και με τη συμμετοχή τους στο μέτωπο, φάνηκαν αντάξιοι των πατέρων και των γιών, των συζύγων και των αδελφών υπερασπιστών της πατρίδος.
(συνεχίζεται...)
Νταν Αι

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια...
3) Ο σοβιετικός στρατός συνέτριψε την φασιστική στρατιωτική μηχανή, που λίγο πριν, είχε διαλύσει τόσους άλλους. Το ηθικό του σοβιετικού στρατού ήταν ασυγκρίτως ανώτερο από το ηθικό των χιτλερικών στρατευμάτων, διότι οι σοβιετικοί μαχηταί αγωνίζονταν για την υπεράσπιση της πατρίδος τους, ενώ οι Γερμανοί για την καταλήστευσι και την αρπαγή ξένων εδαφών.
Σφυρηλατημένος στις μάχες με τους εχθρούς, ο σοβιετικός στρατός μετεβλήθη σε στρατού ομαδικού ηρωισμού. Πάνω από 7.000.000 στρατιώτες, ναύτες, αξιωματικοί και στρατηγοί παρασημοφορήθηκαν στη διάρκεια του μεγάλου πατριωτικού πολέμου με παράσημα και μετάλλια της Ε.Σ.Σ.Δ. και 11.000 σοβιετικοί μαχηταί τιμήθηκαν με τον ανώτατο τίτλο του ήρωος της Σοβιετ. Ενώσεως.
Τα σοβιετικά στρατεύματα έμαθαν και χρησιμοποίησαν την ισχυρή και υψηλή τεχνική που τους πρόσφερε ο λαός. Έγιναν τεχνίτες στην χρησιμοποίηση των όπλων τους και οι αξιωματικοί_ τεχνίτες στην διοίκησι των στρατευμάτων. Ο σοβιετικός στρατός έγινε ο πιο έμπειρος σύγχρονος στρατός.
Οι παρτιζάνοι πρόσφεραν ανεκτίμητη βοήθεια στον σοβιετικό στρατό. Δεν άφησαν ήσυχο τον εχθρό, ούτε μέρα, ούτε νύκτα και τον υποχρέωναν να αποσύρη δεκάδες μεραρχίες από το μέτωπο για την περιφρούρησι των μετόπισθεν. Εκατοντάδες χιλιάδες επιδρομέων εξολοθρεύτηκαν από τους ηρωικούς παρτιζάνους.
4)Τέλος, η σοβιετική έκθεσις των αιτιών της Νίκης, αποδίδει στον πολιτικό οργανισμό (Σοβ.Κομ.Κόμμα) τον ρόλο του οργανωτού και εμπνευστού της Νίκης>>.

Συγνώμη για τα ορθογραφικά αλλά αντεγραψα απευθείας ότι έβλεπα.
Νταν Αι

λαθραναγνώστης είπε...

"Stalin wasn't stallin'"
https://www.youtube.com/watch?v=EI3u80z1qKo

λαθραναγνώστης είπε...

Στο Τ34,εφαρμόσθηκαν δύο καινοτομίε: Ήταν το πρώτο τανκ με "χαμηλό προφίλ" - εξαφανιζόταν μέσα στις πεδιάδες με σπαρτά, τα πυροβόλα των εχθρικών δεν κατέβαιναν τόσο χαμηλα΄για να το χτυπήσουν με ευθεία βολή και ήταν το πρώτο τανκ που δεν δεν βασίστηκε στην θωράκισή του αλλά ήταν σχεδιασμένο με κατάλληλες εξωτερικές γωνίες, ώστε τα βλήματα που το χτυπούσαν να εκτρέπονται χωρίς να τρυπούν τα τοιχώματά του.
Από τότε, αυτές οι δυο καινοτομίες, αποτέλεσαν χαρακτηριστικά της σοβιετικής σχολής.
Οι σοβιετικοί, χρησιμοποίησαν εκτεταμένα και τις γνωστές βόμβες μολώτωφ, τρομερά αποτελεσματικές εναντίον των τεθωρακισμένων που μέχρι τότε, υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στην αντιμετώπισή τους. Είχαν φτιαχτεί μαγνητικές βόμβες, βόμβες με κόλλα κλπ, αλλά όλες αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές. Το "κόλπο" με τις μολώτωφ, ήταν ότι η βενζίνη που περιείχαν, περνούσε μέσα από τους αρμούς των λαμαρίνων, διέβρεχε το εσωτερικό και κατά συνέπεια μετέδιδε τη φωτιά μέσα στο όχημα.
Να μην ξεχάσουμε φυσικά και τις "Κατιούσες" και τα καταπληκτικά καταδιωκτικά "Γιακ" (Γιάκομπλεφ).

Alxazar είπε...

Λοιπόν τρίτη λυκείου ιστορία γενικής και η καθηγήτρια να λέει (στο μάθημα για τον Α' Π.Π ) πως την ίδια αντιμετώπιση για τους στρατιώτες τους είχαν και ο τσάρος και ο Στάλιν. Τους θεωρούσα υλικό και όχι ανθρώπους επομένως και τους θυσίαζαν , εξου οι τεράστιες απώλειες στους αντίστοιχους πολεμους...
Θα μπορούσε να με πετάξει και έξω εκείνη τη μέρα

Ανώνυμος είπε...

- Πώς εκτιμάτε τον καθοδηγητικό ρόλο του Κόμματος στον πόλεμο ;;
- Δεν θα κερδίζαμε εμείς τον πόλεμο και η μοίρα της πατρίδας μας θα διαμορφωνόταν αλλιώς αν δεν υπήρχε η ατσαλένια δύναμή μας, το Κόμμα. Τα πιο δύσκολα και υπεύθυνα καθήκοντα του πολέμου πρωτίστως πέφτανε στις πλάτες των κομμουνιστών. Η οργάνωση της βιομηχανίας, η δουλειά στα μετόπισθεν. Θαυμάζω το τεράστιο έργο που εγινε στις πιο δύσκολες μέρες. Σύντομα, από τον Ιούνη μέχρι τον Νοέμβρη του 1941 μεταφέρθηκαν 1500 επιχειρήσεις από τις περιοχές που απειλούνταν από την κατοχή, στην Ανατολή και ξαναλειτούργησαν. ... Φανταστείτε οτι η επιχείρηση αεροπλάνων μέσα σ΄ ένα - δύο μήνες ξανάρχισε να παράγει στη νέα τοποθεσία. Μέρα και νύχτα κινούνταν στρατιωτικά τραίνα με βιομηχανικές εγκαταστάσεις και αντιστρόφως από την Ανατολή με οπλισμό για τον στρατό. Η γιγαντιαία αυτή κυκλοφορία γινόταν με εντάσεις, ανωμαλίες, παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, ωστόσο συντελούνταν αδιάκοπα, αυξάνονταν υποταγμένη στην καθοδηγητική οργανωτική δύναμη. Ο κρίκος αυτός είναι μόνο ένας από τις αναρίθμητες φροντίδες που πήρε στις πλάτες του το Κόμμα. Είμαι περήφανος που ανδρώθηκα και αναπτύχθηκα σε αυτό το Κόμμα.
(από συνέντευξη του στρατάρχη Ζούκοφ στον ανταποκριτή της Κομσομόλσκαγια πράβντα, δημοσιεύεται στο περιοδικό της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Εθνική Αντίσταση, τεύχος 166, Απρίλιος 2015) Γιάννης Ν.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.