Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

4Χ4

α’ μέρος εκλογικών εντυπώσεων

1η Μαΐου, πέντε, δέκα-δεκαπέντε, είκοσι-εικοσπέντε, φτου και φεύγουν...!

Με ένα απλό φτου στο φάκελο, που το σαλιώνουμε ακόμα, σαν τον αλεξη, από αλληλεγγύη στην τρίτη ηλικία, που πρέπει να τα ‘δε όλα και να βραχυκύκλωσε χτες με τρεις διαφορετικές κάλπες. Σαν τα παλούκια θέματα των πανελλαδικών, που λίγοι τα λύνουν σωστά, πολλοί κόβονται κι οι υπόλοιποι τα βάζουν στην τύχη, άλλα αντ’ άλλων, κι ό,τι κάτσει στο τέλος.

Οπότε λοιπόν σαλιώνουμε και στο καπάκι πάμε για μπάνιο –κι ας μην υπάρχει σάλιο- με τρέντι, διχαλωτές σαγιονάρες, σαν κι αυτές στην αφίσα της δούρου, που δεν έβαλε καν τις τίμιες, προλεταριακές μιτσούκο ή τις άλλες τις ‘αθάνατες’ του στρατού. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές βέβαια, ο μικρός τότε σύριζα ήταν πιο απαιτητικός και μας ζητούσε να χάσουμε ένα μπάνιο, για να χάσουν αυτοί (οι κακοί) τον ύπνο τους. Τώρα όμως έκανε εκπτώσεις, ακόμα και σε αυτό. Θέλω δέκα λεπτά από τον χρόνο σου.


Όχι στάσου, αυτό ήταν απ’ τη διαφήμιση του γιαννάκη για την αιμοδοσία. Ενώ αυτός μας ζήτησε μία μέρα από τον χρόνο μας. Τόσο υπολόγισε ο αλέξης πως χρειάζεται, για να σταματήσει την αιμορραγία διαρκείας του λαού και τη σφαγή των μισθωτών δούλων (ομιλούντων εργαλείων, όπως τους έλεγε ο αριστοτέλης) και των δικαιωμάτων τους. Και τι είναι μια μέρα μπρος στην αιωνιότητα και την κυβερνητική προοπτική; Ενώ οι αγώνες, η οργάνωση, κτλ, παραείναι ίσως χρονοβόρες διαδικασίες και μέθοδες. Σκέτη γραφειοκρατία, για τη δευτέρα παρουσία.



Τώρα όμως ήρθαν έτσι τα πράγματα, που έχασαν τελικά αυτοί τον ύπνο τους, μέχρι να βεβαιωθούν για τη νίκη της δούρου στην αττική. Η οποία πήγε χτες να ψηφίσει μαζί με τη φουκαριάρα τη μάνα της, για να εκμαιεύσει τη φουκαριάρα την ψήφο μας, για μια φουκαριάρα καρέκλα στην περιφέρεια. Συμπληρώνοντας έτσι την αγία τριάδα «πατρίς –θρησκεία- οικογένεια» μετά τις ριζοσπαστικές της δηλώσεις για το άγιο όρος και την περιουσία του, και τις δηλώσεις της πρώτης κυριακής για τη νίκη στην αττική που θα φέρει τη νίκη σε όλη την πατρίδα! Και δε με ενοχλεί ο όρος, όσο η λανθασμένη χρήση του, σε μια φράση όπου δεν κολλούσε πολύ (την χώρα έπρεπε να πει), αλλά μπήκε για να δώσει το κατάλληλο μήνυμα.

Στη λδ του βορρά ο δεύτερος γύρος κρίθηκε με καθαρά αποτελέσματα, ως πανηγυρικά στην αναμέτρηση του τζίτζι (ιλ παραντίσο) με τον ιωαννίδη, που κουβαλά ούτως ή άλλως την κατάρα των τελικών και των φάιναλ φορ. Δεν πειράζει όμως, γιατί οι χαμένοι τα παίρνουν όλα (και τα τρία) και βασικά κερδίζουν αλλού: στην αγάπη του κόσμου για το καλτ υλικό τους. Ο καλαφάτης είχε βάλει το σύνθημα «εντάξου στο εντάξει», ενώ ο ιωαννίδης προτίμησε το ακόμα χειρότερο «ψηφίζω κόουτς»!


Δεν είναι να απορείς μετά πώς έχασαν.
Ούτε μπουτάρη, ούτε καλαφάτη, μόνο κουκουέ, για να τους μπεις στο μάτι.

Το φαιδρό της υπόθεσης είναι πως ο τζίτζι είχε θέσει ως φιλόδοξο στόχο στην πρώτη κιόλας παρουσίαση της υποψηφιότητάς του, να είναι λέει η κεντρική μακεδονία η πρώτη περιφέρεια της ελλάδας, που θα βγει από την οικονομική κρίση –πσσς.. μεγάλε, πες μας κι άλλα. Βέβαια σου βγαίνει ξινό το γέλιο όταν σκέφτεσαι πώς σκοπεύει να πετύχει αυτό το στόχο, καταργώντας πχ μεταξύ άλλων την κυριακάτικη αργία –να δούμε τώρα τι μέρα θα γίνονται κι οι εκλογές.

Το ακόμα χειρότερο της υπόθεσης είναι πως η κεντρική μακεδονία είναι ίσως η μόνη περιφέρεια, όπου στην ουσία η νδ δεν πλήρωσε τη.. διάσπαση της παράταξης, όπως στο δήμο αθήνας, αλλά πέρασε στο β’ γύρο και τους δύο νεοδημοκράτες υποψήφιους, αν και ο τζίτζι εμφανίζεται τάχα ως υπερκομματικός. {Σ’ αυτές τις εκλογές έχουμε πήξει στην εκλογική ανεξαρτησία, όπως πήζαμε παλιά στους.. «αντάρτες» του πασόκ και της ανταρτομάνας νδ· με τη διαφορά πως αυτό πια γίνεται σχεδόν βάση σχεδίου, με ανεπίσημη στήριξη και όχι επειδή κάποιος δεν κατάφερε να πάρει το χρίσμα}. Κι όταν ακούς τον τζίτζι να λέει στις πρώτες δηλώσεις του «για μας δεν υπάρχουν δεξιοί κι αριστεροί μακεδόνες» καταλαβαίνεις πως από μέσα του πρέπει να συμπληρώνει «αλλά μόνο δεξιοί μακεδόνες...»

Στο σύγχρονο (α)μωραλιστάν, ο «νικητής πειραιάς» κατάφερε το ακατόρθωτο, καθιστώντας σχεδόν συμπαθή συγκριτικά, το βαμμένο ακροδεξιό μιχαλολιάκο. Αλλά οι κομμουνιστές έχουν αναπτύξει ισχυρά αντισώματα στην (παθο)λογική του μικρότερου κακού –και αυτό ισχύει και για την εξίσου.. τρομακτική εκλογή του μπέου στο βόλο, απέναντι στον υποψήφιο του σύριζα, που γύρεψε συμμαχία με τον πασόκο (απερχόμενο δήμαρχο) σκοτινιώτη για ένα «δημοκρατικό μέτωπο» στο δεύτερο γύρο και πέραν των εκλογών.

Το πιο ωραίο βέβαια ήταν η τοποθέτηση της τοπικής ανταρσυα, που αφού επισημαίνει τα παραπάνω, καταλήγει στην ανακοίνωσή της με τον εξής κρυστάλλινο και σαφή χρησμό: «έχουμε κοινές αγωνίες και με τον κόσμο που θέλει να αποφύγει τα χειρότερα, συμμετέχοντας για να μη βγει ο Μπέος, με κριτική στήριξη στον Πατσιαντά, όπως και με τον κόσμο που δε θα συμμετάσχει στην κάλπη του δήμου, σε ένα πλαίσιο αναζήτησης πάντα μιας πραγματικής ανατρεπτικής φωνής». Πώς να μην είναι λοιπόν ευεπίφοροι στις πιέσεις του σύριζα και να μην πέσουν κάτω από τη μία ποσοστιαία μονάδα, στις ευρωεκλογές;

Το τελευταίο φύλλο του πριν μάλιστα, όπου και βρήκα τα παραπάνω, πανηγυρίζει συγκρατημένα για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη θεσσαλονίκη για το νερό και το αποτέλεσμα στις σκουριές (δήμος αριστοτέλη), όπου ο αντίπαλος του πάχτα (και νέος δήμαρχος πλέον) είχε οριστεί, λέει, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του κινήματος (ε τότε αλλάζει το πράγμα).

Περνάμε τώρα και στο εντυπωσιακό 4Χ4, το απόλυτο που είχε δηλ η λασυ στην παρουσία της στο δεύτερο γύρο, που μου θύμισε συνειρμικά τα θρυλικά λάντα νίβα και –σε δεύτερη φάση- τη μαύρη διαφήμιση του τζανετάκου για τη φώφη γεννηματά, με το τζιπάκι και τα μικρού κυβισμού οχήματα –ντάξει τσιμπητέ, άραξε τα κυβικά σου. Με τη διαφορά βέβαια ότι εκείνος είχε πατώσει εκλογικά, ενώ για εμάς κάθε ανακοίνωση νέου αποτελέσματος είχε περισσότερη γλύκα από την προηγούμενη.


Το μικρό πέτρογκραντ της ελλάδας ξαναβάφτηκε κόκκινο, για δεύτερη σερί αναμέτρηση, με την επανεκλογή της απερχόμενης δημοτικής αρχής. Μπορεί να άλλαξε ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου και να αντικαταστάθηκε ο κοτσαμπάς, που ήταν γνωστός και ιδιαίτερα δημοφιλής στο λαό, αλλά τα πεπραγμένα της διοίκησης (πχ η κίνηση με το δημοτικό γυμναστήριο και τη φτηνή άθληση για τον εργατόκοσμο της περιοχής) αντανακλούσαν στο σύνολο του συνδυασμού, δίνοντας τη νίκη στη λασυ.

Έτσι, στα δυτικά της αθήνας σχηματίζεται μαζί με το χαϊδάρι ένα κόκκινο τόξο (στο οποίο μερικοί προσπαθούν λάθρα και αυθαίρετα να χωρέσουν και το συριζαίο μπίρμπα από το αιγάλεω). Σε αυτήν την κόκκινη γραμμή στάθηκε κι ο (πολύ συμπαθής ως φυσιογνωμία) μιχάλης σελέκος, τονίζοντας τη συγκρότηση ενός πόλου αντίστασης στην τοπική διοίκηση (και κατ’ ευφημισμό αυτοδιοίκηση). Ας σημειωθεί και το ιστορικό 70% που συγκέντρωσε η λασυ στο β’ γύρο, που αποτελεί ποσοστό ρεκόρ στα χρονικά του δήμου.

Στην ικαρία πήγε να στηθεί εκ νέου, με επίσημο και κραυγαλέο τρόπο, η ανίερη συμμαχία του 10 –με συμμετοχή και μέρους του σύριζα, βεβαίως-βεβαίως- αλλά αυτή τη φορά έμειναν με την όρεξη κι η λασυ αποκατέστησε την (κόκκινη και εργατική) τάξη πραγμάτων στον ηρωικό βράχο, με μια μικρή σχετικά διαφορά εκατό ψήφων, για να καίει.. –κι αυτό παρά το ευρύ προβάδισμα του πρώτου γύρου, που αποδεικνύει με αδιάψευστο τρόπο το στήσιμο που λέγαμε.

Άφησα για το τέλος την πάτρα, στο τρίτο αστικό κέντρο της χώρας, όπου η μάχη κρίθηκε προτού καλά-καλά ξεκινήσει η βραδιά. Και η λασυ θα μπαίνει, για μια πενταετία τουλάχιστον, αγκάθι στο σχεδιασμό διάφορων επιχειρηματικών συμφερόντων που θέλουν να βάλουν στο χέρι το παραλιακό μέτωπο και άλλες περιοχές-φιλέτα στον αστικό ιστό της πάτρας. Σατιρίζοντας την κινδυνολογία –που έδωσε ρέστα αυτό το διάστημα- ο 2310 γράφει πως ο πελετίδης θα καταργήσει το καρναβάλι, υποχρεώνοντας όλους τους καρναβαλιστές να φοράνε μάσκες με την (ποντιακής και βαθιάς λαϊκής καταγωγής) μουτσούνα του. Κι αν το προχωρήσουμε ως σενάριο, μπορούμε να μοιράσουμε τέτοιες μάσκες σε όλους τους πατρινούς και να συνεχίσουμε το μύθο της ταινίας ‘V for Vendetta’ –που στην πραγματικότητα έχει καταφύγει στην πάτρα και χτες αναδείχτηκε δήμαρχος.


Remember, remember the 7th November
K for Κώστας Πελετίδης και for Κομμουνιστές

Δε θυμάμαι ακριβώς τι είχαμε κάνει στις ‘αυτοδιοικητικές’ εκλογές του 06’, πάντως πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην εποχή του καποδίστρια (όχι προφανώς του κυβερνήτη· του προγράμματος), για να βρούμε ένα τόσο θετικό αποτέλεσμα στους δήμους για τις δυνάμεις και τους συνδυασμούς που στηρίζει το κόμμα. Κι αυτό δικαιολογεί με το παραπάνω το ολόψυχο πανηγύρι των συντρόφων, που κράτησε μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες. Γιατί από σήμερα κιόλας ξεκινάνε τα δύσκολα στις περιοχές που εξέλεξαν κομμουνιστές δήμαρχους (ενάντια στη φτηνή προπαγάνδα πως το κκε δε θέλει πραγματικά να κερδίσει δήμους). Οι οποίοι θα έχουν απέναντί τους το αστικό κράτος και το ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας των σημερινών δήμων και της τοπική διοίκησης. Έχουν όμως και ένα σπουδαίο εργαλείο, ένα σημαντικό όπλο που δε διαθέτει κανείς άλλος. Τη δύναμη του οργανωμένου λαϊκού παράγοντα και της παρέμβασής του. Κι αυτό ακριβώς το στοιχείο πρέπει να αξιοποιηθεί και να ενισχυθεί το επόμενο διάστημα.

50 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να φανεί λίγο τοπικιστικό, αλλά να αναφέρουμε την καταγωγή του «τεμέτερον» σ. Πελετίδη. Είναι βορειοελλαδίτης πόντιος, από το Ρυάκιο Κοζάνης. Για την ιστορία, στο μικρό χωριό του το κόμμα έλαβε και ένα από τα καλύτερα ποσοστά στη Δυτική Μακεδονία (35 ψήφους-12,92%). Με βαθιές αγωνιστικές παραδόσεις, το χωριό του καμαρώνει για το σ. που καταφέρνει με τη στάση του να πολλαπλασιάζει τα ποσοστά του κόμματος στην Πάτρα. Να του ευχηθούμε καλή πορεία και στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι να ψηφίσουν πιο μαζικά ΚΚΕ. Γιατί η προσωπική πορεία του συντρόφου, όπως και ο ίδιος δεν παύει να διακηρύσσει, δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή στην πράξη των ιδανικών με τα οποία γαλουχήθηκε. Καλό κουράγιο στο σύντροφο, στη δύσκολη μάχη που έχει να δώσει από δω και πέρα με το αστικό κράτος.

Αμετανόητος.

Ανώνυμος είπε...

Για να ελαφρυνουμε λιγο τη τσιτα των ημερων:
Κυριε Τζημερομαλακα,
Που μας ζαλισες τα παπαρια με τον ωμο αντικομμουνισμο σου και την υπεραξια του Μητρογλου απο τη σελιδα σου στο FB,
Που μας γεμισες τα βραδια στον ενικο και αλλου-απο προβολη στα ΜΜΕ δε νομιζω να χεις παραπονο- με τις ρηξικελευθες και καινοτομες προτασεις σου για την οικονομια που θα βασιζεται στη δυνατοτητα της γιαγιας να πουλαει πουλοβερ,μαρμελαδες και τσολιαδακια
και με το ατιμο γραφειοκρατικο δημοσιο που οι αντιστοιχοι ζουκεμπεργκ της Ελλαδας αντι για το FB θα ειχαν μονασει στο αγιο ορος και αλλα ωραια...
Μηπως...
λεω μηπως ...
μετα το 0,7 των ευρωεκλογων που πηραν τα "γιοφυρια"και σε φερνουν πιο κατω κι απ το παναθηναικο κινημα......
τιθεται κανα θεματακι ηγεσιας για τη δημιουργια ξανα;;;
Tι ειπατε; τρολλια;Για ρωτηστε και την Αλεκα...
Гриша

Ανώνυμος είπε...

Απολίθωμα αυτός που βγήκε δήμαρχος σπάρτης στις προηγούμενες είχε κατέβει με το ΚΚΕ. Εσύ που σαι μέσα στα πράματα ξέρεις τι παίζει?

Ανώνυμος είπε...

Εδω στην ξενιτια, στο Βολο, κεντρικος δρομος ηταν κλειστος για να γιορτασει η πολη την εκλογη του νεου δημαρχου που στηριχτηκε κι απο χα μεταξυ αλλων. Στο συριζα εγλειφαν το σκοτινιωτη ολη την προηγουμενη εβδομαδα, ελεγαν μισολογα για το κκε (υποθετω οτι εμεις φταιμε που δεν βγηκαν) και "εγκριτοι κι αντικειμενικοι" (συριζαιοι) δημοσιογραφοι ελεγαν οτι αισθανονται μια αηδια που τελικα βγηκε ο μπεος. Γιατι τον στηριξαν φασιστες? Οχι. Γιατι ειναι αποδεδειγμενα λαμογιο του ποδοσφαιρου, καταδικασμενος και υποδικος? Οχι. Γιατι θα στηριξει τα συμφεροντα των μεγαλοεπιχειρηματιων? Οχι. Αισθανονται μια αηδια γιατι στα τιμημενα εδρανα του δημαρχειου, απο τα οποια εχουν περασει τιτανες, εκατογχειρες και αλλα ιερα τερατα της πολιτικης, θα καθεται τωρα ο μπεος και η παρεα του και αυτο προσβαλλει την αισθητικη τους.

sniper

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ανώνυμε (την επόμενη φορά θα χρειαστεί κι ένα ψευδώνυμο) δεν ξέρω πώς προκύπτει ότι είμαι μέσα ή έξω απ' τα πράγματα, πάντως ναι, ο δήμαρχος σπάρτης είχε κατέβει με εμάς στις τελευταίες εκλογές, χωρίς να ξέρω τι μεσολάβησε έκτοτε.

http://www.notospress.gr/article.php?id=16497

Χτες στον χατζηνικολάου, προς το τέλος, ψάχνονταν να βρουν αν είναι κκε ή συριζαίος, κάποιες φήμες λεν ότι μπορεί να πρόσκειται κάπως και στις γνωστές ιστοσελίδες. Δεν ξέρω από μέσα το θέμα όμως, ας μας πει καλύτερα κάποιος που να μένει στην περιοχή και γνωρίζει περισσότερα.

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Η περίπτωση Βαλιώτη έχει πολλά κοινά με ανάλογες που απασχόλησαν το κόμμα παλιότερα. Αναδεικνύει και το θέμα προσωπικότητας-στελέχους-κόμματος. Πρόκειται για εκείνες τις περιπτώσεις που ένα μέλος-στέλεχος του κόμματος έχει ευρύτερη προβολή και αποδοχή σε μια τοπική κοινωνία από τη συνολική πολιτική του κόμματος. Αυτό είναι συνήθως συνάρτηση της πολιτικής του ταυτότητας και δράσης μέσα από τις γραμμές του κόμματος και των προσωπικών του χαρακτηριστικών και ικανοτήτων. Τέτοιους συντρόφους παλιότερα προωθήσαμε μέσα στην τοπική αυτοδιοίκηση και καταφέραμε να τους εκλέξουμε, ακόμη και σε περιπτώσεις δήμων και κοινοτήτων που δεν είχαμε ισχυρή πολιτική επιρροή. Οι καιροί ήταν διαφορετικοί φυσικά, διαφορετικές επεξεργασίες είχαμε, άλλος ήταν ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης τότε (διοίκησης τώρα). Εδώ επεισέρχεται το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης που δίναμε σ’ αυτά τα στελέχη, η επιρροή που δεχόταν από το αστικό κράτος και η κατά καιρούς πολιτική και λογική που είχαμε για το ζήτημα των συμμαχιών. Μερικοί άντεξαν, άλλοι καβάλησαν το καλάμι και θεωρούσαν ότι η δική τους παρουσία μόνο ήταν αυτή που δημιουργούσε την αυξημένη επιρροή μας στις τοπικές εκλογές, άλλοι ξεπουλήθηκαν στα συμφέροντα του αστικού κράτους και μας δημιούργησαν πολλά προβλήματα στη σχέση μας με τον κόσμο (πολλές φορές και με το δικό μας κόσμο). Το σενάριο ήταν συνηθισμένο. Σε δήμους και κοινότητες που εκλεγόταν κομμουνιστής, διάφοροι «παράγοντες» του την πέφταν, τον εξυμνούσαν, του προσφέραν το πελατολόγιο των ψηφοφόρων που ελέγχαν. Όλα αυτά φυσικά με το αζημίωτο. Άλλες φορές για να κάνουν παιχνίδια εξ αιτίας των δικών τους προσωπικών ανταγωνισμών και συμφερόντων και άλλες για να τον τραβήξουν ολοκληρωτικά στο δικό τους χώρο και να καρπωθούν πολιτικά οφέλη σε βάρος του κόμματος. Η αλήθεια είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις τα κατάφεραν. Σε άλλες έσπασαν τα μούτρα τους. Σε μερικές κάναμε και μεις λάθη εξ αιτίας προσωπικών ανταγωνισμών που μπαίναν στις γραμμές μας ή από λάθος χειρισμούς και αδυναμία κατανόησης του συνολικού προβλήματος της σχέσης στελέχους-κόμματος. Είναι ένα ζήτημα που θέλει βαθιά μελέτη και συνεχή επαγρύπνηση. Και όχι μόνο φυσικά στην τοπική διοίκηση…..

Αμετανόητος

Αναυδος είπε...

απο πρωτο χερι για τον Β. Βαλιωτη

http://www.apela.gr/article/109038/gontikas-o-baliotis-sugkrotei-psifodeltio-ehthriko-kai-antipalo-sto-kke

Ανώνυμος είπε...

Ο συγκεκριμενος απ'οσο ξερω ηταν συνεργαζομενος οχι μελος του κομματος. Διαπιατωσε οτι η ταμπελα του ΚΚΕ και πολυ περισσοτερο η αρνηση του ΚΚΕ να βαλει γνωστους δεξιους και πασοκους στο ψηφοδελτιο του στερουσε την ευκαιρια να γινει δημαρχος μιας και οντως ηταν δημοφιλης στην πολη. Ε απ'οτι φαινεται το "υπερκομματικο" ψηφοδελτιο με ψηφοθηρικες επιλογες χωρις πολιτικες αρχες απεδωσε.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Ο Βαλιώτης υποστηρίζονταν εδώ και χρόνια και ως κοινοτάρχης και αργότερα ως δήμαρχος Οινούντος και ως υποψήφιος δήμαρχος με τη Λαϊκή Συσπείρωση όπου στις προηγούμενες δημοτικές πήραμε 17%.
Όπως είπε και ο Ν. Γόντικας ο Βαλιώτης βρέθηκε συνειδητά απέναντι στο ΚΚΕ, ενώ υποσχόταν στήριξη μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Ο Βαγγέλης αναδείχτηκε από τα μπλόκα της αγροτιάς που συσπειρώθηκε στην ΠΑΣΥ (μπλόκα Ευρώτα κλπ) Το τελευταίο διάστημα απουσίαζε από τους αγώνες της ΠΑΣΥ επισκεπτόμενος «ανεξάρτητα» μπλόκα με ΣΥΡΙΖΑ κλπ.
Κρίμα Σπάρτη, απέκτησες τον Κορτζίδη σου...
Γιώργος Χ.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Φταίνε λίγο κι οι δικοί μας.
Οταν κάποιος (εντάξει, μέσα στη γενική ξεραϊλα) μας πλησιάσει μέσα από αυτά τα πλατειά σχήματα, χεζόμαστε από τη χαρά μας και νομίζουμε πως πιάσαμε τον πάπα από..., να μην πω τι. Τον ανεβάζουμε στον ουρανό, για να "αποδείξουμε" πως το κόμμα δεν είναι απομονωμένο κλπ., του φουσκώνουμε οι ίδιοι τα μυαλά. Αμα έχει και κάποιο φυσικό χάρισμα επικοινωνίας βρίσκει ανταπόκριση, ιδίως στα γατόνια, που μυρίζονται από μακρυά τον ακίνδυνο ντεμεκ-κουκουέ. Θέλει και πολύ να πάρουν αέρα τα μυαλά του;
Ορα Γκλέτσο, Ζουράρι, Μπουτάρη κλπ. κλπ.
Δυστυχώς δεν ψοφάει εύκολα η παληά-εδαϊτικη αντίληψη, πως για νάναι κανείς "πλατύς" και να συσπειρώνει, πρέπει νάναι και λίγο αμφιταλαντευόμενος, λίγο "λάσκος", λίγο οπορτουνιστάκος.
Θυμάστε, οι παληότεροι φράσεις κλειδιά, όπως "να βρούμε αυτά, που μας ενώνουν", "να βρούμε .."προσωπικότητες"(!) κλπ. κλπ.
Αλλά, το σεχταριστικό-φοβικό "κούμπωμα" είναι η πίσω πλευρά του καιροσκοπικού, χωρίς αρχές, "ανοίγματος", που δείχνουν τον κοινό πυρήνα του προβλήματος: Την ιδεολογική ανεπάρκεια σε συνδυασμό με έλλειμμα ταξικότητας.

Κάποιος είχε πεί πολύ σοφά, πως "μόνο όποιος είναι ιδεολογικά και πολιτικά αδιάλλακτος μπορεί να κάνει πραγματική πλατειά πολιτική", και το μυαλό μου πάει σε έναν τύπο με μουστάκια.

Ανώνυμος είπε...

Σοφά και άγια όσα είπες Σεχτάρ. Συμφωνώ και επαυξάνω. Αλλά θα έπρεπε να πεις και για την Κανέλη, το Μαργαρίτη, τους στρατηγούς που τελευταία εμαφανίζονται όλο και πιο συχνά υποψηφίοι.....

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΧΤΑΡ
το θέμα δεν είναι αν είναι πολιτικά αδιάλλακτος, καθώς θα ήταν αφελές να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις από άτομα που είναι ''απέξω'' και έρχονται σε εμάς(ο καθένας για τους δικούς του λόγους). Το θέμα είναι γιατί δεν τους αφομοιώνεις αυτούς.
Οπότε είτε εμείς πρέπει να τους πέρνουμε πρέφα και να μην τους αναδεικνύουμε άμεσα, αλλά να τους ψήσουμε το ψάρι στα χείλι για κάποιο διάστημα, είτε να μην τους βάζουμε σε εκλόγιμες θέσεις.

Ανώνυμος είπε...

....άσε, που είχαμε και την κ. Αράπη-Καραγιάννη υποψήφια (απο το ΠΑΣΟΚ στο ΔΗΚΚΙ, μετά υποψήφια με το ΣΥΡΙΖΑ και αφού δεν την βάλαν τώρα, είδε πόρτα και μπήκε....Τι να πει κανείς; Μακάρι να τις κόψουμε αυτές τις μα@@@@@ς γιατί αργά ή γρήγορα απολογούμαστε για τις κολοτούμπες άλλων.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Αμετανοητε. Το να συγκρινεις το Ζουραρι με το Μαργαριτη ή τον Μπουραρη με την Κανελλη ειναι τουλαχιστον αστοχο. Η πορεια του καθε συνεργαζομενου δειχνει αν ηταν σωστη επιλογη ή οχι. Η Κανελλη προσεγγισε το κομμα την ιδια περιοδο με το Ζουραρι αλλα η πορεια του ενος και του αλλου απεχεινετη φωτος.
Για τους συνεργαζομενους απο τα σωματα ασφαλειας νομιζω οτι ειναι κομβικο ζητημα η παρεμβαση και ο απεγλωβισμος ανθρωπων απο εκει.

ratm

Ανώνυμος είπε...

http://www.nooz.gr/Euroekloges-2014/oi-neoi-ellines-eurovouleutes

Και όπως θα έλεγε ο Γκάρι Λίνεκερ: Ο οπορτουνισμός είναι απλό άθλημα, πολλοί οπορτουνιστές κυνηγούν μια καρέκλα για απεριόριστο χρονικό διάστημα και στο τέλος κερδίζει ένας Κύρκος!

ARGIE

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Αμετανόητε,
Μου φαίνεται πως εσύ έπιασες την πίσω πλευρά, το σεχταριστικό-φοβικό κούμπωμα.
Δεν έχω καμιά ένδειξη καιροσκοπισμού από Κανέλλη, Μαργαρίτη και τους συμπαθέστατους αξιωματικούς. Μέχρι τώρα καλά έχουν πάει όλοι τους. Δείχνουν να έχουν κατανοήσει τους όρους της συνεργασίας και τους τιμούν. Εκτός αν ξέρεις κάτι, που δεν ξέρω.
Το πρόβλημα δεν είναι οι διαφορετικές απόψεις σε μη κρίσιμα ζητήματα, η, θάλεγα, και σε κρίσιμα, αρκεί να μην εκφράζονται με εχθρικές προς το κόμμα και την πολιτική του ενέργειες. Η ειλικρίνεια και η ανυστεροβουλία είναι το ζητούμενο. Ο,τι δηλαδή προβλέπει η κοινή λογική για μια οποιαδήποτε συνεργασία. Γιατί παληότερα υπήρχε μια νοοτροπία πως το ΚΚΕ πρέπει να θυσιάζεται για την "ενότητα", δηλαδή, να αποδέχεται τον ρόλο του λοιδωρούμενου η του κατηγορούμενου επί πάντων και άλλων τινών, κοινώς τον ρόλο του μαλάκα. Εχω ζήσει το φαινόμενο "συνεργαζόμενοι" να υπονομεύουν και να συκοφαντούν ανοιχτά το κόμμα, και να υπάρχουν κ. μέλη, δυστυχώς και στελέχη, που σιωπούσαν για να μην κόψει η μαγιονέζα της "ενότητας". Να θυμίσω την ιστορία με τον Αννινο στην Πάτρα, και κάπως πιο πρόσφατα (ίσως καμιά δεκαριά χρόνια), με κάποια κοινή συγκέντρωση "διαλόγου" με ρούσσηδες, χρύσηδες κλπ. δημοκρατικές δυνάμεις, που κατέληξε σε ένα είδος ...δίκης του ...ΚΚΕ(!), με την Αλέκα, προσκεκλημένη, να παρακολουθεί από κάτω αμίλητη (μάλλον από ευγένεια, τι να κάνει...., στη θέση της θα σηκωνόμουνα και θάφευγα επι τόπου).

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Εμενα η Κανελλη δεν μου αρεσει.Σιγουρα ειναι τιμια και δεν την βαζω στο ιδιο τσουβαλι με αλλα νουμερα που κατα καιρους ειχαμε στους κολπους μας,αλλα δε θεωρω οτι ανταποκρινεται στον ρολο του βουλευτη,που πρακτικα ειναι η βιτρινα του Κομματος.

Την ειδα χθες στον Χ/νικολαου,συνεχως ουρλιαζε,και διεκοπτε τους αλλους,χωρις οι παρεμβασεις της να εχουν ουσια τις περισσοτερες φορες,με αποτελεσμα να φαινεται απλως υστερικη.Και το κακο ειναι οτι η Κανελλη ειναι απο τα ατομα του ΚΚ που βλεπω περισσοτερο απ' ολα στα πανελ.

Εγω την βλεπω ως μια μορφωμενη μικροαστη κυρια που κανει το κεφι της,προβαλλοντας ενα ''αντισυμβατικο'' προφιλ.Θα μπορουσα να την φανταστω ανετοτατα στο κομμα του Καμμενου,οσο και αν φαινεται αισχρο αυτο που λεω.

Αναρχομαρξιστομαοϊκοτιτοϊκοσταλινικός είπε...

Συμφωνώ Π.Γ για την Κανέλλη, μεγαλώνοντας ηλικιακά, έχει χάσει αυτό το επικοινωνιακό ατού που είχε παλιότερα και φαίνεται πολλές φορές σαν υστερική. Εξάλλου η υπερέκθεση στα Μ.Μ.Ε, ποτέ δεν έκανε καλό σε κάποιον που θέλει να θεωρείτε σοβαρός, πόσο δε μάλλον κομμουνιστής.

Ανώνυμος είπε...

Η Κανελλη ηταν ηδη υπερεκτεθειμενη στα ΜΜΕ για χρονια πριν μας προσεγγισει, μαλιστα απο τοτε που ειναι βουλευτης μας εμφανιζεται λιγοτερο, οποτε αυτο δε νομιζω οτι επαιξε καποιο ρολο στο να χειροτερεψει η συμπεριφορα της. Ουτε εμενα μου αρεσε στις τελευταιες εμφανισεις της, ομως πριν λιγο καιρο σε τηλεοπτικη εκπομπη ηταν εξαιρετικη, οποτε υποθετω οτι περναει περιοδο ντεφορμαρισματος. Ηταν μεγαλη η σεζον, πολλα τα ματς, κουραση τραυματισμοι κλπ. Γενικα της βαζω θετικο προσημο, η δε πορεια της ειναι αξιοθαυμαστη.

sniper

Ιστρολλικός είπε...

Συμφωνώ πάλι με τον Σεχτάρ.

Για τους αξιωματικούς ειδικά, είναι εξαιρετικής σημασίας η παρέμβαση του Κόμματος σε αυτό το χώρο για ευνόητους λόγους. Το Κόμμα, παραμένοντας φυσικα ιδεολογικά αδιάλλακτο πρέπει να επεκτείνει την επιρροή του, ειδικά στο στρατό όπου η ΧΑ αλωνίζει και χρησιμοποιεί τα στρατόπεδα ως φυτώρια. Δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένουν κάποιοι, να ασπαστούν οι αξιωματικοί τον προλεταριακό διεθνισμό και τον Μαρξισμο-Λενινισμό και μετά να προσεγγίσουν το Κόμμα;

Ανώνυμος είπε...

Σεχτάρ, ούτε φοβικά το έβαλα το ζήτημα, ούτε ήθελα να φανεί σα την αντίθετη σεχταριστική άποψη. Μπορεί φυσικά να μην φάνηκε αυτό εξαιτίας ότι δεν επεκτάθηκα σε λεπτομέρειες. Θα σου πω μάλιστα ότι πολλές φορές, άστοχες κινήσεις ή πολιτικές στάσεις που παίρνει η καθοδήγηση τις θεωρώ σεχταριστικά απομεινάρια και τις κρίνω ανάλογα (χωρίς φυσικά να διεκδικώ το αλάθητο). Αλλά με τους διάφορους αυτούς επώνυμους, το κακό έχει παραγίνει. Μόλις εμφανίζονται, να η προβολή, να η υποψηφιότητα, να η διαφορετική αντιμετώπιση στο τι λένε και πράτουν σε σχέση με άλλα στελέχη του κόμματος. Ναι συμφωνώ ότι άλλο μέλος του κόμματος και άλλο συνεργαζόμενος. Αλλά για θυμησέ μου κανένας παλιάργατο, που λένε στο χωριό μου, που συνεργαστήκαμε μαζί του και από απλό συνεργαζομένο τον κάναμε βουλευτή, δήμαρχο ή κάτι ιδιαίτερα προβεβλημένο. Το πολύ πολύ σε κανένα σωματείο να τον βάλαμε. Τι τρέχει λοιπόν με όλη αυτή την κουστωδία των διανοουμένων, των πρώην στελεχών άλλων κομμάτων ή των πρώην στελεχών της αστικής αστυνομίας και του στρατού; Με ποια λογική τόση προβολή και τόση πρεμούρα; Δε λέω ότι όλοι έχουν την ίδια στάση. Άλλα η πλειοψηφία συνήθως παίρνει αυτό που τη βολεύει και μετά μη τον είδατε τον Παναή. Φυσικά όποιος παίρνει ακόμα, κάνει το καλό παιδί γιατί αλλιώς κάτι έχει να χάσει. Και πιο συγκεκριμένα.
Δε λέω ότι η Λιάνα, δεν βοήθησε στην προβολή της πολιτικής μας για κάποιο διάστημα. Ναι, το έκανε και μάλιστα επιτυχημένα, άλλωστε η δουλειά της ήταν και κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την ικανότητά της και τις διασυνδέσεις της με τα ΜΜΕ. Την ίδια ώρα όμως έκδιδε και την Νέμεσή της με τα πατριδοκάπηλα άρθρα κάποιων που σήμερα να μη θυμηθώ που βρίσκονται. Δεν λέω ότι πρέπει να την πετάξουμε. Αλλά κάποιο φρένο στις συμπεριφορές και κάποια στιγμή μια εξωκοινοβουλευτική συνεργασία πλέον μαζί της θα ήταν απαραίτητη. Αν το θέλεις και σαν δοκιμασία. Εκεί θα φανεί και ποιος είναι τι.
Ανακαλύψαμε ξαφνικά τον Μαργαρίτη και συνεργαστήκαμε μαζί του. Από την προβολή που του γίνεται και τη μόνιμη παρουσία του σε ομιλίες για ιστορικά θέματα θα νόμιζε κανείς ότι είναι ο ιστορικός του κόμματος. Είναι καθηγητής πανεπιστημίου φυσικά αλλά μη μου πεις ότι δεν σε προβληματίζει η από «εσωτερικού» και ΑΣΚΙ καταβολές του. Μη μου πεις ότι δεν σε προβληματίζουν οι απόψεις του για τους τσάμηδες και οι παλίοτερες επεξεργασίες του για το ΔΣΕ. Δε λέω ότι είναι Μαραντζίδης, ούτε ότι η δουλειά του δεν αξίζει. Βεβαίως και θα συνεργαστούμε μαζί του και θα τον παρακολουθήσουμε. Αλλά να μη ξεχνάμε ότι έχουμε και μεις, μέσα στο κόμμα πολλούς ιστορικούς που συνήθως μένουν στα αζήτητα. Και το κυριότερο. Άντε καλά με την συνεργασία για την ιστορία. Η υποψηφιότητα για βουλή, ευρωβουλή που κολλάει; Στην κομματική προσφορά, στους εργατικούς αγώνες, σε δοκιμασμένη συνεργασία χρόνων. Δυστυχώς όχι. Μόνο στο καθηγητιλίκι. Αρμόζει αυτό σε ένα εργατικό κόμμα;
Όσο για τους στρατηγούς κλπ. που έθιξα, δυό λόγια μόνο θα πω. Θα το δικαιολογούσα αν ήξερα ότι οι εν λόγω απόστρατοι ήταν περιφρουρημένα μέλη που τώρα, μετά την συνταξιοδότησή τους, παίζουν και τέτοιο ρόλο. Αλλά επειδή όλοι πήγαμε φαντάροι και λίγο πολύ έχουμε εμπειρία από «καλούς» και «κακούς» αξιωματικούς, ας μπούμε στον κόπο να ψάξουμε για μερικούς την στάση τους κατά την διάρκεια της θητείας τους. Όσο αστικός και αν είναι ένας στρατός, μια αστυνομία κλπ., ο δημοκρατικός αξιωματικός φαίνεται…..πόσο μάλλον ο κομμουνιστής.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Αμετανοητος δυσκολα μπορει να διαφωνησει καποιος μαζι σου αλλα νομιζω οτι οταν το συγκεκριμενοποιεις το χανεις.
Πχ. Κανελλη. Το νομισμα εχει 2 οψεις. Ναι δεν ειναι η Πασιοναρια αλλα σκεψου την αφετηρια της με το Ζουραρι και που ειναι αυτος και που η Κανελλη. Ο ανθρωπος αλλαζει και το κομμα ειναι σχολειο. Αυτο μπορει να το δει ο καθενας και στον εαυτο του. Ποσο αλλαξε η σταση ζωης του συνολικα μεσα απο την κομμουνιστικη διαπαιδαγωγιση.
Δευτερον Μαργαριτης. Δεν ξερω καλα τι και πως ουτε εχω ασχοληθει με το πολιτικο παρελθον του αλλα οσες φορες τον εχω ακουσει ειναι απολυτα ευθυγραμμισμενος με το ΚΚΕ. Στο κατω κατω η συνεργασια για την ευρωβουλη δεν ειναι αξιωμα. Αλλα ανιδιοτελης συμβολη στη μαχη του κομματος. Ο συνεργαζομενος ξερει οτι υπαρχει γραμμη για το ποιοι θα εκλεγουν οποτε και οι στρατηγοι και ο Μαργαριτης ηξεραν οτι οι ευρωβουλευτες που θα εκλεξει το ΚΚΕ θα ειναι οι Παπαδακης και Ζαριανοπουλος.
Τελος το ποιος ηταν ή ειναι περιφρουρημενο μελος αξιοματικος ειναι κατι που ευτυχως δεν το ξερουμε εγω ή εσυ αλλα μονο αυτοι που πρεπει. Ωστοσο για τον αξιοματικο απο το ναυτικο που εχουμε καπου διαβαζα επιστολες στηριξης απο πρωην στρατιωτη του και μονο το οτι η καθημερινη (αν θυμαμαι καλα) αφηνε υπονοουμενα για την επαρκεια του ως αξιοματικος σημαινει οτι ειχε μπει στο ματι αρκετων. Οπως και να εχει καλιτεχνες, ανθρωποι της διανοησης και σωματα ασφαλειας χρειαζονται ειδικο τροπο δουλειας και αντιμετωπιση.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Ναι, Ratm, συμφωνώ μαζί σου ότι οι διανοούμενοι, οι στρατιωτικοί, και μια σειρά άλλες κατηγορίες κοινωνικών στρωμάτων, επαγγελμάτων κ. ά. Θέλουν ειδική δουλειά. Άλλωστε αυτό δεν είναι ούτε δική σου, ούτε δική μου ανακάλυψη. Οι μεγάλοι μας δάσκαλοι ασχολήθηκαν μ’ αυτό και μας το άφησαν σαν υποθήκη. Δε χρειάζεται να θυμηθούμε εδώ εκατοντάδες δουλειές τους θεωρητικές για την ειδική δουλειά στο στρατό, στη διανόηση κλπ.
Πρακτικά όμως, όταν εφαρμόζεις όλη αυτή την πείρα, την θεωρητική, του κομμουνιστικού κινήματος, δε μπορεί να μη δεν παίρνεις υπόψη σου το χαρακτήρα του κόμματος, την αναγκαιότητα προβολής εργατικών στελεχών, την επαγρύπνηση που χρειάζεται να έχεις απέναντι στον φυσικό οπορτουνισμό της διανόησης και της γραφειοκρατίας του πολιτικού προσωπικού που προέρχεται από άλλη τάξη. Αυτό δε σημαίνει ότι η τελική σου στάση πρέπει να μεταφράζεται σε σεχταρισμό ολκής, θα ήταν εγκληματικό και θα μας απομόνωνε από κάθε δυνατότητα συνεργασίας. Κάποια μέτρα όμως πρέπει να παίρνονται και οι συγκρίσεις να γίνονται με αντικειμενικούς όρους. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Ναι έχεις δίκιο. Άλλη η πορεία της Κανέλλη και άλλη του Ζουράρη. Μη ξεχνάς όμως ότι η Κανέλλη βγήκε βουλευτής και συνεχίζει να αδιάκοπα να είναι. Ο Ζουράρης αντίθετα πήρε τον πούλο (ευτυχώς) και μάλλον σ’ αυτό έπαιξε ρόλο η αντίδραση των Θεσσαλονικιών μελών και οπαδών και όχι η γραμμή (για να μη ξεχνιόμαστε). Έχουμε δηλαδή να συγκρίνουμε ανάμεσα σε συνεργαζόμενο που πήρε και συνεχίζει να παίρνει απ’ το κόμμα κάτι που για μας τους κομμουνιστές πρέπει να είναι απλά μια κομματική χρέωση αλλά για άλλους είναι τουλάχιστον ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους. Σύγκριση λοιπόν δεν μπορεί να γίνει έτσι. Αν θυμηθούμε και παλιότερες συνεργασίες, δύσκολα θα βρούμε περίπτωση που να τα έσπασαν μαζί μας όσο διαρκούσαν οι θητείες (μόνο στην περίοδο της ΕΔΑ θα δούμε κάτι τέτοιο και κει ήταν συνήθως εκβιασμοί για παραπέρα θητεία).
Δεύτερον. Για το Γιώργο Μαργαρίτη. Αφού δεν ξέρεις να σε πληροφορήσω. Είναι μέλος της εταιρίας των ΑΣΚΙ (του κλεμμένου κομματικού αρχείου δηλαδή). Δεν ξέρω αν έχει αποχωρήσει από τότε που προσέγγισε το Κόμμα, αλλά το όνομά του φιγουράρει ακόμα στην ιστοσελίδα των ΑΣΚΙ. Δεν ξέρω αν για σένα αυτό είναι αμελητέο, αλλά για μένα είναι σοβαρό. Και θα έπρεπε να είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του. Όχι σα δήλωση μετανοίας, αλλά σαν μια ορθή αντίληψη που του επιβάλλει και η σχέση του με το κόμμα αλλά και η επιστημονική του ιδιότητα. Και για να το ξεκαθαρίσω. Την προσέγγισή του, σαν ιστορικού, με το κόμμα δεν την θεωρώ αρνητική. Παρά τις επιμέρους διαφωνίες που έχω με απόψεις του που έχουν αποτυπωθεί σε εργασίες του, τη θεωρώ ευεργετική. Είναι ικανός ερευνητής και η δουλειά του είναι από τις καλύτερες. Αλλά η υπερβολική προβολή και το αντίστοιχο θάψιμο καταδικών μας ιστορικών με προβληματίζει. Όσο για την υποψηφιότητα και το θέμα της γραμμής θα σου πώ μόνο αυτό. Καλύτερα να φυλαγόμαστε. Γιατί δεν υπήρξαν μόνο περιπτώσεις σαν τον Ζουράρη που «είχαν γνώση οι φύλακες» αλλά και κάτι άλλες σαν τις τηλεπερσώνες Υψηλάντη, Φιλλίνη και παρ’ ολίγο Φόνσου που τρέχαμε και δεν προλαβαίναμε.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ. Αν θελεις μου διευκρι νιζεις λιγο περισσοτερο τη ειναι το ΑΣΚΙ ευχαριστω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ναι, Παναγιώτη, να σου πω. Είναι τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας. Πρόκειται για μια εταιρεία που έκαναν οι αναθεωρητές για να στεγάσουν το κλεμμένο αρχείο του κόμματος κατ’ αρχήν και πολλά άλλα στη συνέχεια.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ. Αν θελεις λες και κατι για της διαφωνιες που ανεφερες. ευχαριστω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Η Κανελλη μεσα απο το περιοδικο της,ειχε διαδωσει την καταπτυστη θεωρια συνομωσια περι δηλωσης Κισσινγκερ,που εχουν καραμελα ολα τα ακροδεξια μπλογκ.

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω ρε Παναγιώτη, αν και ξεφεύγει από τη συζήτηση. Όταν διάβασα π.χ. την εργασία του «Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες» που αναφέρεται στους τσάμηδες, διέβλεψα μια κεντροβαρή τάση που τον διέκρινε για να αναδείξει την μετακατοχική εγκληματική δράση του Ζέρβα και του ελληνικού κράτους ενάντια στον τσάμικο πληθυσμό. Την δοσιλογική στάση όμως της πλειοψηφίας των τσάμηδων δεν την αναδείκνυε. Περισσότερο η δουλειά του αποτυπώνει την μειονοτική καταπίεση (πρόβλημα όντως υπαρκτό), όχι όμως την αντιδραστική στάση τους κατά τη διάρκεια της κατοχής, ούτε και την μετέπειτα στάση της Λ.Δ. Αλβανίας απέναντί τους. Αυτή η προσέγγιση που κάνει ο Μαργαρίτης με βρίσκει αντίθετο. Και μαρξιστικά και ευρύτερα επιστημονικά να το δεις, θα πρέπει να βλέπεις όλες τις πλευρές.
Θα έχεις επίσης, υπόψη σου το πιο γνωστό του έργο, το δίτομο για τον εμφύλιο. Καλή ερευνητική δουλειά, άξια μελέτης και αναμφισβήτητα συμβάλλει στη μελέτη της ιστορίας, αλλά η συστηματική αποφυγή να τονιστεί ο ταξικός χαρακτήρας του πολέμου, η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε ότι υποτιμά σε ένα βαθμό το ρόλο του Νίκου Ζαχαριάδη, εμένα με βρίσκει διάφωνο. Παρ’ όλα αυτά δεν παύει η δουλειά του να έχει σημαντική αξία αν την δεις από κριτική ματιά και χωρίς προκαταλήψεις. Με δυο λόγια θα έλεγα ότι είναι πολύ καλός επιστήμονας αλλά στον μαρξισμό δεν παίρνει 10.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ. Σε ευχαριστω συντροφε για την ενημερωση. Συμφωνω με τις επισημανσεις σου και συγνωμη για την αλλαγη θεματος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι καλά Παναγιώτη. Τη συγγνώμη στο Σφυροδρέπανο που καταχραστήκαμε το χώρο του.

Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο, αλλά μου το έστειλαν και μου άρεσε.

Όταν ο Λένιν μελετούσε νομικά στο Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης είχε έναν καθηγητή ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου. Κάποια μέρα, ο καθηγητής κατά τη διάρκεια τού μεσημεριανού γεύματός του καθόταν στο εστιατόριο τού Πανεπιστημίου όταν ο Λένιν ήλθε, με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του. Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Λένιν: «Κύριε Ουλιάνοφ, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια τού φαγητού τους;» και ή απάντηση τού Λένιν ήταν... «Μην ενοχλείσθε κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ' ένα άλλο τραπέζι. Πράσινος από τα νεύρα του ο καθηγητής θέλησε να πάρει την ρεβάνς στην επόμενες εξετάσεις, αλλά ο φοιτητής Ουλιάνοφ του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του. Τότε ο καθηγητής τού έθεσε την παρακάτω ερώτηση: «Κύριε Ουλιάνοφ, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά; Ποιο από τα δύο θα παίρνατε;» Χωρίς να πολυσκεφτεί ο Λένιν τού απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρήματα.» Τότε ο καθηγητής μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνεία τού είπε: «Αν ήμουν στην θέση σας θα έπαιρνα αυτό με την σοφία, δεν νομίζετε;» και ο Λένιν τού απάντησε με απάθεια: «Ο καθένας παίρνει αυτό που τού λείπει.» Ο καθηγητής ήδη υστερικός από την απάντηση τού φοιτητή του έγραψε στην κόλλα τού διαγωνίσματος, "Ηλίθιος" και την έδωσε στον Λένιν. Ο Λένιν πήρε την κόλλα τού διαγωνίσματος και κάθισε κάτω. Μερικά λεπτά αργότερα πάει στον καθηγητή του και τού λέει: Κύριε καθηγητά, υπογράψατε το γραπτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε.»


Αμετανόητος

Ανώνυμος είπε...

Ιδεολογικά ράμματα για τη γούνα της Κανέλλη υπάρχουν σίγουρα πολλά, αλλά ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τη σκοπιμότητα του άτυπου λαϊκού δικαστηρίου εναντίον της. Σε ηθικό επίπεδο νομίζω ότι ως τώρα τουλάχιστον και μέχρις αποδείξεως του εναντίου,έχει σταθεί απολύτως εντάξει απέναντι στο κόμμα, το σημαντικότερο όμως είναι ότι ανέλαβε προσωπικό κι επαγγελματικό κόστος για τη συμπόρευση της αυτή, σε αντίθεση με διάφορα ήδη αναφερθέντα αλλά κι αρκετά ακόμη παραδείγματα ανθρώπων που κόλλησαν απλά μερικά άκοπα αριστερά ένσημα προς μετέπειτα εξαργύρωση. Η καραμέλα περί Κίσινγκερ ήταν όντως σοβαρό ατόπημα, το οποίο, αν και νομίζω ότι προηγήθηκε της συνεργασίας της με το ΚΚΕ, δεν προήλθε ωστόσο από το Νέμεσις- μολονότι σίγουρα έδωσε σημαντικότατη ώθηση στο μύθο-, ούτε βέβαια περιορίστηκε σε ακροδεξιούς κύκλους, μια εποχή ο παρολίγον ευρωβουλευτής των Συριζαίων Λαζόπουλος είχε κάνει παντιέρα την εν λόγω θεωρία στην εκπομπή του, εγώ δε ως μαθήτρια θυμάμαι και πασόκους καθηγητές μου να την αναπαράγουν.

Amor omnia vincit

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ, Σφυροδρέπανε, τι πράγματα πάλι είναι αυτά; Τι τόχεις κάνει το μαγαζάκι και βγαίνει ο πασαένας και "βαθμολογεί" επιλογές του ΚΚΕ αν είναι καλοί/ές μαρξιστές/ίστριες ή όχι; Εκκολαπτήριο νέων "βαθμολογητών" στα μέτρα της χαβούζας που λέγεται ελληνική ιδιωτική τηλεόραση; Και τι είναι αυτοί που "βαθμολογούνε" και δε δίνουνε "δέκα"; Η μετεμψύχωση του Μαρξ, του Ένγκελς και του Λένιν; Και ξεμπουκάρει μετά ο κάθε γραφικός και βαράει παλαμάκια ευχαριστώντας για την "πληροφόρηση"; Ειδικά σ’ αυτήνε τη δύσκολη περίοδο, τι κάνουμε; Δημόσιο φραξιονισμό και ξεβράκωμα μπροστά σ’ αστούς κι οπορτουνιστές; Εντάξει, ο χαβαλές χαβαλές, το ποδόσφαιρο ποδόσφαιρο κι η ψυχοθεραπεία ψυχοθεραπεία, αλλά όλα έχουνε τα όριά τους… Δηλαδή ο Γιώργος ο Μαργαρίτης παραλληλίζεται ελαφρά, επιπόλαια κι ανόητα με τον τσαρικό πανεπιστημιακό καθηγητή που κυνήγαγε τον Λένιν και κανένας δεν διαμαρτύρεται; Αμάν πια, έλεος!

Ερυθρός

Ανώνυμος είπε...

Ερυθρος. εγω εκανα δυο ερωτησεις στον συντροφο μου απαντησε ειπα απλα οτι συμφωνω με αυτα που ειπε και δεν εκανα κανενα φραξιονισμο. οσο για το αν παω να βοηθησω τον οπορτουνισμο ειλικρινα το ακουω για καλαμπουρι ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Μαγαζάκι το Σφυροδρέπανο, γραφικός ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ και «βαθμολογητής» της χαβούζας εγώ (Αμετανόητος). Όλοι μαζί απ’ ότι φαίνεται στήσαμε καινούργια φραξιονιστική ομάδα για το «ξεβράκωμα» του Κόμματος. Ερυθρέ, μου θύμησες τον αλήστου μνήμης Σεϊτανίδη, της εποχής του μεσοπολέμου, που ανακάλυπτε πίσω από κάθε κριτική φραξιονιστές και τροτσκιστές «υπερασπιζόμενος» την «γραμμή» (κατά το μυαλό του) της Διεθνούς. Σ’ αυτό το γενικό τσουβάλιασμα, που θα το περνούσα ασχολίαστο και χαμογελαστά, υπάρχουν και ορισμένα όρια όμως. Από πού κατάλαβες ρε λεβέντη ερυθρέ σύντροφε, ότι το ανέκδοτο που έστειλα για τον Λένιν, παραλληλίζεται με τον Μαργαρίτη; Την εισαγωγή του που λέει «Άσχετο» δεν την διάβασες; Μετά την τοποθέτησή μου για τη δουλειά του Μαργαρίτη αυτό κατάλαβες; Ότι τον στέλνω στο πυρ το εξώτερον παραλληρίζοντάς τον με τον καθηγητή του Βλαδίμηρου; Και γιατί τώρα να μην υποθέσω και γω ότι η δική σου παρέμβαση έχει «ύποπτο» χαρακτήρα για να δημιουργήσει εντυπώσεις για δήθεν «φαγωμάρες» μέσα στις γραμμές του ΚΚΕ (κομματικές και εξωκομματικές); Νομίζεις ότι η κομματική μονολιθικότητα διασφαλίζεται με τέτοιου είδους επιθέσεις; Νόμιζέ το. Άσε όμως (τουλάχιστον σε μένα) να βλέπω το ζήτημα όπως θεωρώ ότι είναι το σωστό. Αυτή τη «λογική» της αποφυγής κάθε δημόσιας κριτικής και της ταύτισης της με το φραξιονισμό που υπαινίσσεσαι, τη χορτάσαμε αρκετές δεκαετίες τώρα, μετά το 1956. Κι αν ακόμα υπάρχουν τα απομεινάρια του Παρτσαλίδη και του Κολιγιάννη στα μυαλά κάποιων, δεν θα είναι μακριά ο χρόνος που θα γίνουν σκόνη. Ποιος σου είπε ερυθρέ σύντροφε, ότι σε ένα επαναστατικό κόμμα φοβόμαστε την ανοιχτή κριτική, ακόμα και προς την ηγεσία, όταν αυτή ξεκάθαρα στοχεύει στην υπεράσπιση των αρχών μας; Ποιος είσαι συ που θα χαρακτηρίσεις κάποιους «φράξια» χωρίς να μπεις στον κόπο να κρίνεις αυτά που λένε (την ουσία δηλαδή) και να αποδείξεις ότι αποτελούν πισώπλατη μαχαιρία στο Κόμμα; Να σου θυμίσω μόνο ότι αυτή την ίδια ανοιχτή κριτική την εφάρμοζε και ο Λένιν και ο Στάλιν, σε εποχές πιο κρίσιμες, για να βοηθήσουν το κίνημα όταν διαπίστωναν λάθος επιλογές και απόψεις συντρόφων. Να σου θυμίσω ότι ο Ζαχαριάδης κριτικάριζε ανοιχτά από το Ριζοσπάστη, το Γληνό, το Ζέβγο, τον Πορφυρογένη, το Θέο, το Σκλάβαινα, τον Ασημίδη κ.ά. για κατά καιρούς απόψεις τους και επιλογές χωρίς να θεωρηθεί αυτό φραξιονισμός. Μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς να καταλήξανε στο φραξιονισμό μετά (πχ. Ασημίδης), άλλοι μετά από χρόνια να έσπασαν (Σκλάβαινας). Άλλοι όμως στάθηκαν εκεί που έπρεπε. Ο λόγος; Την κριτική την αντιλαμβανόταν σαν απαραίτητο στοιχείο της επαναστατικής πολιτικής ενός εργατικού κόμματος που ανοιχτά και ξάστερα έχει να απολογηθεί μόνο απέναντι στην τάξη που την υπόθεσή της υπηρετεί. Και για να σε προλάβω σε τυχόν προσπάθειά σου να παραλληλίσεις αυτά που λέω. Δεν ταυτίζω την αφεντιά μου, τον Παναγιώτη και τον σφυροδρέπανο με κανέναν Λένιν, Στάλιν και Ζαχαριάδη. Άλλωστε αν δεις τις κατά καιρό απόψεις που εξέφρασε ο καθένας, εδώ μέσα θα δεις ότι διαφωνούμε σε αρκετά θέματα και πρακτικές. Αυτό όμως δεν αποτελεί εμπόδιο να γίνεται μια κουβέντα ανάμεσα σε συντρόφους που αν μη τι άλλο υπηρετούν την ίδια υπόθεση. Αν τώρα εσύ «ανακάλυψες» καμιά πλατφόρμα αντεπαναστατική που πάμε να χτίσουμε με την ανταλλαγή πληροφοριών και απόψεων, χτύπα την από θέση. Με θέσεις όμως απέναντι σ’ αυτά που είπαμε, όχι με προσωπικούς αφορισμούς και αναπόδεικτες εικασίες.

Αμετανόητος

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Eρυθρος

Δεν νομιζω να κανει περισσοτερο κακο στο κομμα ενας ανωνυμος που σχολιαζει σε ενα μπλογκ,απο μια βουλευτη του κομματος,με οχι και τοσο σωστη συμπεριφορα.

@Αμορ

Καμια αντιρηση ως προς το ηθος της,αλλα θα ηθελα να την βλεπω λιγοτερο στα καναλια,γιατι συχνα κανει περισσοτερο κακο απο ζημια.

Οντως,δεν εχει την αποκλειστικοτητα η ακροδεξια,στην διαδοση αυτης της θ.συνομωσιας,αλλα πρωτοστατουσε και πρωτοστατει.Οσο για τους πασοκους καθηγητες που ανεφερες,δεν μπορω να πω οτι αποτελει αντεπιχειρημα,γιατι οπως φανηκε φασιστικα στοιχεια υπηρχαν και στην ''Δημοκρατικη Παραταξη'',οπως και σε ολα τα αστικα κομματα.

Κάππα Κάππα. Ε; είπε...

"Είναι ικανός ερευνητής και η δουλειά του είναι από τις καλύτερες. Αλλά η υπερβολική προβολή και το αντίστοιχο θάψιμο καταδικών μας ιστορικών με προβληματίζει."

Αμετανόητε,
Ποιοί είναι οι "κατάδικοί μας" ιστορικοί που θάβονται;

Νίκος Σαραντάκος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

@Αμετανόητος

Ο λαός μας λέει: "Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια" και: "Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται".

---> Δεν ταυτίζω την αφεντιά μου, … με κανέναν Λένιν, Στάλιν και Ζαχαριάδη.

Πάλι καλά…

---> Άσε όμως (τουλάχιστον σε μένα) να βλέπω το ζήτημα όπως θεωρώ ότι είναι το σωστό.

Εγώ είμ’ εγώ που λένε…

---> Από πού κατάλαβες ρε λεβέντη ερυθρέ σύντροφε, ότι το ανέκδοτο που έστειλα για τον Λένιν, παραλληλίζεται με τον Μαργαρίτη; Την εισαγωγή του που λέει «Άσχετο» δεν την διάβασες;

Μάλλον για μ@@@κες περνάς και μένα και πολλούς άλλους που διάβασαν τα σεντόνια σου…

Ας πρόσεχες…

Ερυθρός

Ανώνυμος είπε...

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ Ακριβως οπως το λες ειναι συντροφε. Υπαχει σε μερικα μυαλα η σκονη παρτσαλιδη κολιγιαννη ακομα. Ειναι η λογικη οτι οποιος κανει κριτικη βοηθαει τον οπορτουνισμο οπως ακριβως εγινε μετα το 1956 διαφωνουσε καποιος με την περεστρο ικα ελεγε καποιος για τον ζαχαριαδη να αποκατασταθη εκανε λεει ζημια. Ενω ολοι αυτοι που ανεχτηκανε αυτο το χαλι ητανε ενταξει. Αλλα αυτο που γελασα πολυ ειναι οτι τωρα στα 50 μου χρονια παω να βοηθησω τον οπο ρτουνισμο. Συγκρατησα τα νευρα μου γιατι θα μου εκοβε το σχολιο και με το δικιο του ο σφυροδρεπανος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Το σοβαρό κατά τη γνώμη μου πρόβλημα είναι ότι η "κριτική" (ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το) γίνονται εκ του προχείρου, σε ένα blog, με την μορφή ανώνυμων σχολίων. Και αυτό που λέω δεν είναι καθόλου κατάλοιπο άλλων εποχών περί πρακτορολογίας. Είναι άλλωστε πολύ πρόσφατος και πολύ γνωστός ο ρόλος ιστοσελίδων που με πρόσχημα μάλιστα την υπεράσπιση του κόμματος και των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών του, χυδαιολογούν εναντίον του. Δόξα τον πανάγαθο (που θα έλεγε και η Κανέλλη) το ΚΚΕ έχει τρόπους και διαδικασίες για να αναπτύσσεται ανοιχτός και ειλικρινής διάλογος και να ακούγονται όλες οι απόψεις τόσο εντός των γραμμών του, όσο και με φίλους και οπαδούς. Το ζήτημα όμως είναι (ανεξαρτήτως προθέσεων) να μην δίνουμε έδαφος (αντικειμενικά, θέλοντας και μη) σε όσους/ες θέλουν να βλάψουν το κόμμα. Μπορεί και να με πείτε υπερβολικό ή παλαιολιθικό και συνομοσιολόγο, αλλά και η ιστορία είναι πλούσια και πονεμένη και οι καιροί ιδιαίτερα δύσκολοι και πονηροί.

Φίλος

Ανώνυμος είπε...

@Παπουτσωμένος Γάτος

Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως οι εν λόγω πασόκοι καθηγητές μου καθόλου φασιστικές αντιλήψεις δεν έχουν σήμερα ούτε είχαν τότε, αν κάτι τέτοιο υπονοείς, δέχομαι βέβαια πως ο ορισμός του τι συνιστά φασιστική αντίληψη είναι αρκετά ευρύς. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται για συνωμοσιολόγους, ξενοφοβικούς, εθνικιστές κλπ. Επίσης να πω πως η εναλλακτική στην μη παρουσία Κανέλλη στα κανάλια (η ποιότητα της οποίας είναι άνιση) είναι πολλές φορές καθόλου παρουσία του κόμματος, στο βαθμό έστω που η Κανέλλη αντικατοπτρίζει τις απόψεις του κι όχι τις δικές της. Από εκεί και πέρα αν το κόμμα ήθελε να την αποσύρει από τα κανάλια, θα της το είχε ζητήσει, και είμαι σχεδόν βέβαιη πως, παρότι ως μη μέλος δεν έχει υποχρέωση να υπακούσει θα το έπραττε. Στην τελική δεν καταλαβαίνω δηλαδή, ποιοι είμαστε εμείς που θα δώσουμε ανωνύμως μέσω διαδικτύου συμβουλές για τον ποιον και για πόσο θα προβάλει το ΚΚΕ στην τηλεόραση.

@ΝΣ
Αν το είχε πάρει πίσω, προσωπικά δε θα μίλαγα για σοβαρό ατόπημα, αλλά μόνο για λάθος. Πάντως εγώ ήμουν πολύ μικρή όταν ξέσπασε ο ντόρος με τη Νέμεση (το '97 όπως γράψατε)και τον ρόλο της Κανέλλη τον έμαθα πολύ αργότερα, ενώ ακόμα κι όταν ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το μύθο, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000, το όνομα της δεν αναφερόταν καθόλου σε σχέση με τη δήθεν δήλωση (εννοώ δεν αναφερόταν σε σχέση με αυτά που άκουγα εγώ, προφανώς δε λέω πως δεν υπήρχαν καθόλου σχετικές αναφορές). Άρα όσο ρόλο και να έπαιξε στη διάδοση της (τον οποίο όπως έγραψα σαφέστατα στο προηγούμενο ποστ δεν αμφισβητώ καθόλου) από ένα σημείο και πέρα η ιστορία αυτή είχε γίνει τόσο κοινός τόπος σε ευρύτατες ομάδες από σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα, που είναι λίγο παράλογο να σφυροκοπούμε μόνο την Κανέλλη.

Amor Omnia vincit

AGIS είπε...

Είναι τουλάχιστον άδικος ο τρόπος που το σχόλιο του "αμετανόητου" αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που έκαναν το βήμα να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ, να εμφανιστούν δημόσια σαν συνεργαζόμενοι σε μια σειρά μάχες καθώς κι από θέσεις εκπροσώπησης.

Είναι άδικο και σε σχέση με το ατομικό κόστος που -αρκετές φορές- συνεπάγεται αυτή η επιλογή. Αλλά είναι άδικο και για τον απλό λόγο ότι οι συνεργαζόμενοι με το ΚΚΕ αντιμετωπίζονται σαν κάποιο ιδιαίτερο είδος που βαθμολογείται με ιδιαίτερα κριτήρια, ενώ σε τελική ανάλυση τα κριτήρια για την προσωπική στάση και διαδρομή του καθενος είναι κοινά ανεξάρτητα αν "είναι" ΚΚΕ ή συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ. Με άλλα λόγια δεν κατανώ γιατί από τη Φόνσου ή από το Ζουράρη επειδή υπήρξαν συνεργαζόμενοι να υπάρχουν αυξημένες απαιτήσεις σε σύγκριση με τις απαιτήσεις που υπάρχουν πχ από τον Κοψίδη, τον Κοτζιά και τον Ανδρουλάκη, τη Δαμανάκη ή το Φαράκο που δεν ήταν "συνεργαζόμενοι" αλλά στελέχη του κόμματος.
Και γιατί να μπαίνει στο στόχαστρο με αφορμή κάποιες αδυναμίες η πολιτική συνεργασιών του ΚΚΕ (και μάλιστα προσωποποιημένα) τη στιγμή που με αυτές καθρεφτιζεται και ταυτόχρονα ενισχύεται η απήχηση κι η επιρροή των θέσεων του ΚΚΕ σε μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτική διαστρωμάτωση, πράγμα όχι απλώς χρήσιμο αλλά στην πραγματικότητα κρίσιμο.
Όσο για τις αδυναμίες, αυτές είναι αναπόφευκτες σε κάθε στάδιο της πολιτικής ανάπτυξης είτε πρόκειται για την πολιτική συνεργασιών είτε για την πολιτική ανάδειξης στελεχών: στην πραγματικότητα πρόκειται για αλληλένδετες πλευρές που συμβαδίζουν με τη γενικότερη διαδικασία οργανωτικής και πολιτικής στερέωσης του ΚΚΕ, αδυναμίες που το περιεχόμενό τους είναι διαφορετικό σε κάθε ανώτερο στάδιο αυτής της διαδικασίας, και σε τελική ανάλυση αδυναμίες που παρότι αναφέρονται σε πρόσωπα στην πραγματικότητα δεν προσωποποιούνται και δεν είναι προσωπικές.

Αλλά αφού το ζήτημα τέθηκε και σε προσωπικό επίπεδο ας το δούμε κι έτσι, ιδίως σε σχέση με τις σημερινές κομματικές συνεργασίες:

συνεχίζεται

AGIS είπε...

συνεχεια

Αν και φυσικά δεν μπορώ να μπω στο μυαλό και τις προσωπικές σκέψεις του οποιουδήποτε, το ότι η Αράπη ακολούθησε μια διαδρομή από το ΔΗΚΚΙ κι από το ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει καθόλου κατ' ανάγκη ότι αφού "δεν την βάλαν τώρα, είδε πόρτα και μπήκε". Μπορεί πολύ απλά να σημαίνει ένα ορισμένο ξεκαθάρισμα της θέσης της μέσα από την εμπειρία της τελευταίας περιόδου και της συνεχούς οπισθοχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ έως το πρόσφατο "ανήκομεν εις την δύσιν" του Τσίπρα. Ξεκαθάρισμα που δεν αφορά μόνο την Αράπη αλλά έναν κόσμο τον οποίο κατά κάποιο τρόπο δυνητικά τον "εκπροσωπεί". Τώρα αν από αυτά βγαίνει συμπέρασμα ότι μόλις έβαλα για την Αράπη το "χέρι μου στη φωτιά", θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω για κανέναν, στην τελική ούτε και για τον εαυτό μου, και καλό θα είναι να μην το βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά αλλά να παλεύει για να περπατά στη γραμμή που χαράζει με συνέπεια.
Ειλικρινά πάντως δεν μπορώ να καταλάβω τη "θετική" σκοπιμότητα που μπορεί να έχει μια τέτοιου είδους κριτική ("είδε πόρτα και μπήκε") και μάλιστα ακριβώς πάνω "στη στιγμή που συμβαίνει". Τέτοια κριτική δεν θα την περίμενα "εκ των έσω" και μάλλον χρειάζεται μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση σε κάποιες κρίσεις που αθροίζονται στην απαξίωση μιας επιλογής ενδεχομένως όχι εύκολης. Δεν νομίζω ότι τυχόν αυριανή επιβεβαίωση μιας τέτοιας κριτικής δικαιώνει την ευκολία της έκφρασης τέτοιων κρίσεων σήμερα.

Η Κανέλη πάλι είναι μαχήτρια, και τα λάθη που κάνει είναι λάθη μαχήτριας, και η κριτική απέναντί της εν μέρει μου θυμίζει τον οπαδό που από την κερκίδα κατηγορεί τον παίχτη που δεν ντρίπλαρε όπως θα ντρίπλαρε ο ίδιος κλπ. Αστοχίες και βέβαια έχει "διαπράξει", αλλά δεν ξέρω κανέναν που να μην έχει διαπράξει αστοχίες, ακόμα και για το Ζαχαριάδη που λες δε θα μπορούσα να πω ότι δεν έχει, όπως και για τα σημετρινά ηγετικά στελέχη του κόμματος, και θα ήταν αδύνατο να μην έχουν διαπράξει αστοχίες, αλλά είναι πιο εύκολο να τις εντοπίζουμε αυτές στη "συνεργαζόμενη" Κανέλη πλην όμως είναι το ίδιο βλαβερή η τέτοιου είδους προσωποποίηση των λαθών (και των επιτυχιών θα πρόσθετα) είτε πρόκειται για συνεργαζόμενους είτε πρόκειται για κομματικούς. Βλαβερή όχι με την έννοια των "όπλων στον εχθρό", αλλά κυρίως με την έννοια ότι είναι βλαβερή η προσωποποίηση καθώς αποπροσανατολίζει από την πολιτική ουσία και εντοπίζει το ζήτημα στις "ιδιότητες" του προσώπου.
Όσο για τη "δήλωση Κίσινγκερ" το ατόπημα είναι πολύ μικρό σε σύγκριση με το γεγονός ότι αυτά που "δεν είπε" ο Κίσινγκερ αποτελούν την ουσία ή μέρος από την ουσία της στρατηγικής που υπηρετεί. Θα το σύγκρινα με τη φωτογραφία του Γιάτσενιουκ να χαιρετά φασιστικά, την οποία δεν θα τη δημοσίευα στο μπλογκ μου αν ήξερα ότι είναι καρέ από πλάνο όπου κουνά το χέρι του, αλλά από τη στιγμή που "την πάτησα" δε θα ζητήσω και συγγνώμην από τον φασίστα, δεν θα βγάλω τη φωτογραφία και δε θα κάνω επανόρθωση.


συνεχίζεται

AGIS είπε...

συνεχεια

Το τετράτομο του Μαργαρίτη για τον εμφύλιο έχει μια ιδιαίτερη οπτική θίγοντας σημαντικότατες πλευρές που δεν έχουν θιχτεί από καμιά άλλη προσέγγιση. Η ταξικότητα του πολέμου προκύπτει από το περιεχόμενο της όλης ανάλυσης κατά τη γνώμη μου και μάλιστα προκύπτει κατά τρόπο που καταδείχνει και τις πραγματικές ιστορικές συνθήκες που επέδρασαν ώστε ο ταξικός χαρακτήρας του πολέμου να μην ολοκληρωθεί, να μην αγκαλιάσει πλατιά τη δραστηριότητα των καταπιεσμένων τάξεων και στρωμάτων έχοντας και άλλη τελική έκβαση. Επίσης κατά τη γνώμη μου αποφεύγει με συνέπεια να αναδείξει τον προσωπικό ρόλο του οποιουδήποτε και όχι μόνο του Ζαχαριάδη επιμένοντας έτσι στις "υλικές συνθήκες"¨και την επίδραση τους στην ιστορία. Αδυναμίες υπάρχουν στην προσέγγιση, ομως αυτό είναι συζήτηση γύρω από την ιστορία και καθόλου αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να επηρεάσει την αξία της συμπόρευσης του Μαργαρίτη με το ΚΚΕ κι ακόμα περισσότερο που προέρχεται κι από το χώρο που προέρχεται γυρίζοντας την πλάτη στο σημερινό πολιτικό "αποκρυστάλλωμα" του χώρου αυτού.
Είναι άλλωστε διαφορετικό πράγμα η αποτίμηση της ιστορίας από τον καθένα και η διαφορετικό πράγμα η σχέση του με την παρούσα πράξη.
Και φυσικά και αρμόζει σε ένα εργατικό κόμμα να συμπορεύεται και να αναδείχνει, κατά κάποιο τρόπο και να περιφρουρεί, όχι υπό τύπο κολακείας σίγουρα ούτε χωρίς ιδεολογική αντιπαράθεση, τους επιστήμονες, τους λογοτέχνες, τους καλλιτέχνες κλπ που έμπρακτα μέσα από το έργο τους και την κοινωνική φύση της δουλειάς τους συντάσσονται με την πλευρά της εργατικής τάξης και των αγώνων της.

Είναι επίσης το ζήτημα των συνεργαζόμενων μέσα από την εργατική τάξη: Είμαι βέβαιος ότι τέτοιες περιπτώσεις θα υπάρχουν αρκετές στα ψηφοδέλτια των τοπικών εκλογών, μόνο που εδώ οι "καρποί" δεν συνδέονται με την ηχηρότητα του ονόματος αλλά με τη συμβολή στην καθημερινή και "αθορυβη" πάλη. Να θυμίσω πάντως ότι στο ευρωψηφοδέλτιο συμπεριλαμβανοταν συνεργαζόμενη με το ΚΚΕ και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, μια συμβολή που στην πραγματικότητα δεν της αρμόζει κανένας "ντόρος" και που δεν θα την ανέφερα καν, αν δεν υπηρχε τόσο επιτακτικά η απαίτηση να αναφερθούν "παλιάργατα" και μάλιστα κατά κάποιο τρόπο σε αντιπαράθεση με τους "καθηγητές" κλπ.

Τέλος, @αμετανόητος, νομίζω αν έχεις κάποια στοιχεία για την επαγγελματική συμπεριφορά συνεργαζόμενων στρατιωτικών κλπ και νομίζεις ότι είναι σοβαρά, καλό θα είναι να ενημερώσεις απευθείας το κόμμα, γιατί η όποια αναφορά εδώ μέσα κάπου φέρνει σε αρβύλα και, το λιγότερο, δεν είναι εποικοδομητική.

Σόρυ για το μακροσκελές.

anonymous anonymous είπε...

Οι κομμουνιστές κάνουν κριτική ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ και μόνο.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όποιος βρει την ευκαιρία να ακούσει την κριτική που ασκεί ο μαργαρίτης στα ασκι, πχ σχετικά με αυτό που ετοιμάζουν (συμπόσιο; συνέδριο; δε θυμάμαι ακριβώς) για τα 70χρονα του δεκέμβρη, θα τη βρει αν μη τι άλλο απολαυστική.
Επίσης, η κανέλλη αν ήθελε τη βολή της και την προβολή της θα έμενε εκεί που ήταν και δε θα ερχόταν ποτέ στο κκε, για να την χτυπάνε πανταχόθεν -αυτό ακριβώς της είχε τονίσει τότε ο χαρίλαος. Κι είναι πράγματι εντυπωσιακά τα βήματα που έχει κάνει.
Κατά τα άλλα καλύπτομαι σε μεγάλο βαθμό από τα σχόλια του άγη και της anor omnia vincit.

Ερυθρέ το μπλοκ δεν είναι μαγαζάκι ούτε με ενδιαφέρει να πουλάει και να κάνει νούμερα -όπως είχε υπονοηθεί κάπου αλλού.
Ο συντονισμός της συζήτησης, για να μην καούν τα χλωρά με τα ξερά, οι ειλικρινείς ανησυχίες μαζί με τα τρολ και τους βαλτούς, δεν είναι εύκολη υπόθεση και ομολογώ πως δεν είναι και το καλύτερό μου πόσο μάλλον στη διαδικτυακή τους μορφή, όπου οι παρεξηγήσεις είναι συχνές και πολύ εύκολες.

Αμετανόητε (θα σε ρωτήσω ξανά, ευθέως αυτή τη φορά, αν έχεις κάποια σχέση με τον αμετανόητο που είχε και μπλοκ ή αν πρόκειται για απλή συμψευδωνυμία),
το κκε είναι το μόνο κόμμα απ' ό,τι έχω υπόψη που κάνει συνάξεις μελών και φίλων για την αποτίμηση του αποτελέσματος και την ανοιχτή (αυτο)κριτική. Επιβάλλεται λοιπόν να πεις εκεί τη δική σου κριτική, για να έχει νόημα και να πιάσει και τόπο. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις εδώ παρεμβάσεις σου, δεν είναι πρόθεσή μου να σε φιμώσω, έχεις κάνει μερικά πολύ ωραία και δυνατά σχόλια, όπως αυτό για τον αγγουράκη, αλλά κάποια σχόλιά σου τις τελευταίες ημέρες δεν ήταν ούτε προσεκτικά, ούτε ακριβώς εποικοδομητικά. Προσπάθησε λίγο να φιλτράρεις κάποιες σκέψεις, αλλιώς θα αναγκαστώ και εγώ να αντιδράσω ανάλογα.

Ανώνυμος είπε...

αν μπωρεις δωσε λινκ με την κριτικη του μαργαριτη στα ασκι

ανεμοστροβιλος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεν ξέρω αν έχει εκφραστεί κάπου δημόσια και υπάρχει ως ντοκουμέντο γραπτό ή οπτικό. Εγώ πάντως την κατέγραψα, βάση δικών μου πρόχειρων σημειώσεων, σε μια παλιότερη ανάρτηση, προς το τέλος του κειμένου

http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2014/03/blog-post_31.html