Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Σημειωματάριο

Σημειώσεις με αφορμή την ουκρανία και την επικαιρότητα

Το περασμένο καλοκαίρι τα σύννεφα μιας διεθνούς πολεμικούς σύρραξης –πέρα από τις μάχες του συριακού στρατού με τις ένοπλες δυνάμεις κατά του άσαντ- είχαν αρχίσει να μαζεύονται απειλητικά πάνω από τη συρία, προμηνύοντας επικίνδυνη κλιμάκωση στην αντιπαράθεση των συγκρουόμενων συμφερόντων και την ιμπεριαλιστική διελκυστίνδα μεταξύ ηπα, εε και ρωσίας. Η διεθνής κοινότητα παρακολουθούσε φοβισμένη κι αμήχανη τις εξελίξεις, ενώ πολλοί αναλυτές περίμεναν πως θα άναβε τελικά το φιτίλι στην περιοχή, καθώς φαινόταν πως κανείς δε θα κάνει πίσω σε αυτή τη διένεξη, για να μην πληγεί το γόητρό του αλλά προπαντός για λόγους ουσίας. Τα πράγματα φάνηκαν προσωρινά να ηρεμούν και να οδηγούνται σε εκτόνωση. Αυτό όμως ήταν απλώς μια ανάπαυλα ηρεμίας προτού ξεσπάσει η καταιγίδα.

Όσοι περίμεναν να παγιωθεί μια εύθραυστη έστω ισορροπία τρόμου, που δε θα εκτρέπεται σε θερμά πολεμικά επεισόδια, ξέχασαν μάλλον το βασικό δίδαγμα πως ο πόλεμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνέχεια της ιμπεριαλιστικής ειρήνης –και όχι κάποια παρέκκλιση από αυτήν. Και έτσι βρέθηκαν σε αμηχανία μπροστά στις εξελίξεις στην ουκρανία, που εκτυλίσσονται σα χιονοστιβάδα και διαψεύδουν παταγωδώς πάσης φύσεως πασιφιστικές αυταπάτες.

Στην παραπάνω κατηγορία συμπεριλαμβάνονται προφανώς κι όλοι όσοι ένιωσαν να πέφτουν από τα σύννεφα (του πολέμου που μαζεύονται πάνω από την ουκρανία) και να σοκάρονται που η καταιγίδα ξέσπασε τόσο κοντά μας, στην αυλή της ευρώπης. Ή πάλι εκπλήσσονται με τον αντιδραστικό ρόλο της εε, τη στάση της και την ανοιχτή στήριξη στους ουκρανούς νεοναζί. Η εε όμως δεν είναι κάποιου είδους καταφύγιο για τους λαούς της ευρώπης αλλά σφαγείο που τους φέρνει σαν πρόβατα στο στόμα των λύκων και της συμμαχίας τους.

Ευτυχώς εμείς βέβαια έχουμε το πασοκ, που είναι δύναμη ασφάλειας και ελπίδας για τον τόπο. Αλλά αν τυχόν φύγει από την κυβέρνηση, θα αποσταθεροποιηθεί το σύμπαν και η ελλάδα θα κινδυνεύει να γίνει σαν την ουκρανία –τάδε έφη λεωνίδας γρηγοράκος. Γιατί όσο να πεις, όταν βλέπεις το βενιζέλο να σπεύδει στο κίεβο να αναγνωρίσει πρώτος και να καλύψει πολιτικά τους νεοναζί στην κυβέρνηση της ουκρανίας, νιώθεις μια σιγουριά απέναντι στους φασίστες και τον πόλεμο, πως θα κάνει ακριβώς τα ίδια και στην χώρα μας. Και ότι θα κατεβάσει το βασικό μισθό κοντά στα 70 ευρώ της μολδαβίας –να τα βλέπει η μητέρα του στουρνάρα με τα πεντακόσια ευρώ σύνταξη και να νιώθει προνομιούχος.

Δεν μπορείς λοιπόν παρά να γελάσεις με το χοντροκομμένο (σαν τη σιλουέτα του) θράσος του μπένι που εκβιάζει τους ψηφοφόρους πως θα φύγει από την κυβέρνηση αν δεν του δώσουν τουλάχιστον ένα διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές, θυμίζοντας κάπως το μικρό πέπε από το «αστερίξ στην ισπανία», που κρατούσε την αναπνοή του μέχρι να πειστούν οι άλλοι γύρω του να του κάνουν κάθε χατίρι. Τον μπένι βέβαια μικρό δεν τον λες ακριβώς, αλλά έχει γίνει αναμφίβολα καρικατουρίστικη φιγούρα –και ας μην είναι ο μόνος που θέτει αστεία ψευδοδιλήμματα στο εκλογικό σώμα.

Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα όμως από την κυβέρνηση και το αν θα μείνει ή αν θα φύγει στις 26 ο βενιζέλος κι οι σύμμαχοί του, αν δε σκεφτεί τι ακριβώς θα έρθει στη θέση τους. Η μόνη δύναμη σταθερότητας για τους λαούς δεν είναι μια κυβερνητική εναλλαγή αλλά ο δικός τους αγώνας ενάντια στον πόλεμο και το σύστημα που τον γεννά, όπως τα σύννεφα τη βροχή. Κι η λύση δεν προϋποθέτει μια μετριοπαθή στάση αναμονής αλλά ανάπτυξη επιθετικών πρωτοβουλιών ενάντια στο ματοκύλισμα και τα γεράκια που το οργάνωσαν. Κάτι που αναδεικνύει το μέτρο και της δικής μας ευθύνης για την οργάνωση και την ενίσχυση αυτού του κινήματος. Γιατί είναι δική μας ευθύνη να σπάσουμε αυτή την εκκωφαντική σιωπή, να κινητοποιήσουμε ευρύτερες λαϊκές μάζες, να μην αφήσουμε να μας καταπιεί η προεκλογική περίοδος και το καταθλιπτικό κλίμα της.

Η χτεσινή επέτειος της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών (που θέλουν να τη σκεπάσουν με το πέπλο της λήθης και να τη μετατρέψουν σε μέρα του ευρώ και της ενωμένης ευρώπης) έρχεται σε μια δύσκολη και σημαδιακή συγκυρία, που προσφέρεται για αναπόφευκτες συγκρίσεις τώρα που βγήκαν πάλι παγανιά οι φασίστες και η σαπίλα όλου του ντουνιά –με δημοκρατικό προσωπείο ή χωρίς- στις χώρες που έκαναν την πρώτη οργανωμένη έφοδο στον ουρανό. Όχι φυσικά για να μελαγχολήσουμε με τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις για τη σημερινή κατάντια. Αλλά γιατί μας δείχνει τη λύση, το μόνο δρόμο που έχουν οι λαοί για να νικάνε..

2 σχόλια:

Αναυδος είπε...


των φρονιμων τα παιδια πριν πεινασουν μαγειρευουν ?

http://www.zougla.gr/politiki/article/flert-siriza-marinaki

Ουκρανός τριτοδιεθνιστής είπε...

Στην αυτοανακηρυχθείσα «Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ», σε μία εκ των δύο ανατολικότερων επαρχιών της Ουκρανίας, οι οποίες κατοικούνται κατά πλειοψηφία από Ρώσους και ρωσόφωνους Ουκρανούς, «λαϊκός κυβερνήτης» (πρακτικά πρωθυπουργός) τοποθετήθηκε κάποιος Πάβελ Γκουμπάρεφ. Ο τύπος αυτός είναι ένας ξετσίπωτος ναζιστής, ίδιος και χειρότερος με τα χιτλερικά κατακάθια του Σβόμποντα και του Δεξιού Τομέα στα δυτικά, ο οποίος ήταν μέλος του ανοιχτά χιτλερικού – εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος «Ρωσική Εθνική Ενότητα» του Αλεξάντερ Μπαρκάσοφ, που ιδρύθηκε στη Μόσχα το 1990. Το κόμμα αυτό είχε οργανώσεις, εκτός της Ρωσίας, σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Ουκρανία (προφανώς εντός των ρωσικών μειονοτήτων). Η γραμμή του ήταν γραμμή πανσλαβικής - πανρωσικής ενότητας και διακήρυσσε την απέλαση όλων των Εβραίων, αλλά και όλων των υπόλοιπων μη εθνικά Ρώσων από τη Ρωσία. Ήταν επίσης ο επίσημος προστάτης των Ρώσων στρατιωτών που διέπραξαν εγκλήματα πολέμου στην Τσετσενία, καλώντας να μην δικαστούν ούτε για τα μάτια.Ανήκε μάλιστα μέχρι το 1999 στην Παγκόσμια Ένωση Εθνικοσοσιαλιστών!

Ο ναζιστής Γκουμπάρεφ εδώ και μερικά χρόνια συμμετέχει σε ένα «κομμουνιστικό» (!!!) κόμμα ονόματι «Προοδευτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα» στην Ουκρανία, το οποίο δηλώνει ανοιχτά ευρασιατικό, πανσλαβιστικό και φιλορωσικό. Ηγέτιδά του, από το 1996, είναι η Νατάλια Βιτρένκο.

Στις 17 Απριλίου φιλορώσοι αποσχιστές, με τη βοήθεια στρατιωτικών συμβούλων από τη Ρωσία, κατέλαβαν τον πύργο τηλεοπτικών μεταδόσεων της περιφέρειας του Ντονέτσκ. Αμέσως κατάργησαν τη μετάδοση ουκρανικών τηλεοπτικών δικτύων και τα αντικατέστησαν με ρωσικά. Στις 20 Απριλίου, ανήμερα των γενεθλίων του Χίτλερ, οι φιλορώσοι λακέδες του Κρεμλίνου κόμπαζαν για τη «νίκη» τους με αντισημιτική φρασεολογία. «Εδώ, από το Σλοβιάνσκ, δίνουμε ένα πνευματικό χτύπημα στο επίπεδο της ενημέρωσης στη βιβλική μήτρα, στις μεταδόσεις των σιωνιστικών ζόμπι».

Στη συνέχεια, οι ρωσοναζήδες μετέδωσαν διάλεξη του ηγέτη του Κόμματος της Ρωσικής Πνευματικής Ενότητας Κονσταντίν Πετρόφ, τον οποίο το Εβραϊκό Κογκρέσο Ευρώπης – Ασίας χαρακτηρίζει ηγέτη μιας «αντισημιτικής νεοπαγανιστικής εθνικομπολσεβικικής σέχτας».

Στην περιοχή μοιράστηκαν φυλλάδια τα οποία καλούσαν τους Εβραίους της περιφέρειας του Ντονέτσκ να περάσουν από τις νέες «αρχές» για καταγραφή, η οποία θα τους κόστιζε και 50 δολάρια ΗΠΑ το κεφάλι! Η κίνηση διαψεύστηκε από τις φιλορωσικές – φιλοναζιστικές αποσχιστικές αρχές ως «προβοκάτσια», ωστόσο ο «πρόεδρος» της «δημοκρατίας» Ντένις Πουσίλιν παραδέχθηκε ότι τα ανατριχιαστικά αντισημιτικά φυλλάδια μοιράστηκαν από άντρες του, χωρίς ωστόσο να αναλαμβάνει την ευθύνη για το περιεχόμενό τους.

Σύμφωνα με την «Ένωση κατά της Δυσφήμησης», με έδρα τη Νέα Υόρκη, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη εάν τα φυλλάδια μοιράστηκαν με ευθύνη των «επίσημων» αποσχιστικών αρχών, κάποιας ομάδας στο εσωτερικό τους χωρίς κεντρική καθοδήγηση ή από κάποια τρίτη πηγή.

Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι η δήθεν «αντιναζιστική εξέγερση» της ανατολικής Ουκρανίας είναι θερμοκήπιο χιτλερικών ιδεών και δράσης γκρεμίζει σα χάρτινο πύργο τα παραμύθια του Κρεμλίνου.

Σύμφωνα εξάλλου με τον αρχιραββίνο της πόλης του Ντονέτσκ, Πίντσας Βισέτζκι, ο γραμματέας Τύπου της τοπικής «δημοκρατίας», την οποία οι ναζήδες έχουν το θράσος να αποκαλούν και «λαϊκή», Αλεξάντερ Κριάκοφ, είναι «ο πιο γνωστός αντισημίτης της περιοχής».

Μέλη της «Λαϊκής Πολιτοφυλακής του Ντονμπάς» κατηγορούνται επίσης με στοιχεία από τοπικές εφημερίδες («Τα Νέα του Ντονμπάς») ότι επιδίδονται σε συστηματική βία κατά των Ρομά, δέρνοντας ακόμη και τα γυναικόπαιδα και ληστεύοντάς τους συστηματικά στην περιοχή του Σλοβιάνσκ.

Η αμερικανική αποστολή στον ΟΑΣΕ κάλεσε στις 9 Μαΐου τη Ρωσία να ασκήσει επιρροή στους φιλορώσους αποσχιστές ώστε να σταματήσουν «τη συστηματική αντι-Ρομά βία».

Ο δε «λαϊκός δήμαρχος» του Σλοβιάνσκ Βιάτσεσλαβ Πονομάρεφ έχει εξαπολύσει κυνήγι ενάντια στη χρήση της ουκρανικής γλώσσας, καλώντας τους μαχητές του να επεμβαίνουν όπου την ακούνε να μιλιέται από κατοίκους.