Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Βιβλιότσαρκα

Παίρνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις της βάσης, η κε του μπλοκ προχωρά στην εξειδίκευση κάποιων σημείων της προηγούμενης "βιβλικής" ανάρτησης.

-Ήξερες, σφε αναγνώστη, πως στην Πολιτεία μπορείς να βρεις την ΚΟΜΕΠ με 20% έκπτωση, δηλ με 4,80 ευρώ, την ίδια στιγμή, που τριακόσια μέτρα παρακεί, στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής, κάνει έξι ευρώ, που είναι η κανονική της τιμή; Κι ότι ο μόνος τρόπος να σου βγει φτηνότερα είναι να γραφτείς συνδρομητής στην ΚΟΜΕΠ, με 25 ευρώ το χρόνο;

Πώς γκένεν αυτό; Αν καταλαβαίνω καλά, η Πολιτεία προπληρώνει τα κομμάτια (τιράζ) που παίρνει, είτε τα πουλάει είτε όχι -όπως κάνουν δηλαδή κάποιοι σφοι με τους Οδηγητές που χρεώνονται- κι εξασφαλίζει ως αντάλλαγμα προνομιακές τιμές για το δικό της κοινό. Κι αυτό ενώ οι περισσότεροι παίκτες πασχίζουν να φανούν συνεπείς στις συμβατικές τους υποχρεώσεις, για να μη βγάλουν κακό όνομα στην πιάτσα.

Αν πάλι είσαι από την επαρχία, η Πολιτεία σου εξασφαλίζει δωρεάν μεταφορικά για διαδικτυακές παραγγελίες, άνω των 30 ευρώ. Που σημαίνει πρακτικά πως μπορεί να διαλύσει τον ανταγωνισμό, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Κι ο μόνος λόγος να προτιμήσεις για τις αγορές σου ένα μικρό βιβλιοπωλείο, είναι για να επιβραβεύσεις τον εναλλακτικό του χαρακτήρα (όπως το "Καράβι" στα Χανιά), τις πρωτοβουλίες-εκδηλώσεις που κάνει (όπως οι "Ακυβέρνητες Πολιτείες" στη Θεσσαλονίκη) ή το απόθεμά τους σε παλιά, εξαντλημένα βιβλία (όπως το "Στίγμα" στην Πάτρα).
Όταν κλείνουν εξάλλου βιβλιοπωλεία σαν τον Ελευθερουδάκη και τον Παπασωτηρίου, καταλαβαίνει κανείς πόσο ασφυκτικά είναι τα πράγματα για τους μικρομεσαίους.

Παράλληλα, η Πολιτεία χτίζει το μύθο του καλού, εναλλακτικού εργοδότη. Είναι μαγαζί γωνία, έχει εδώ και χρόνια τους ίδιους υπαλλήλους (που ξέρουν σχεδόν απέξω κάθε ράφι στο οργανωμένο χάος των χιλιάδων βιβλίων και της μικρής πολιτείας που φτιάχνουν) ενώ προβάλλει σε πρώτο πλάνο αρκετά εναλλακτικά βιβλία με αριστερό πρόσημο κι αναφορές (για άλλες περιπτώσεις χρειάζονται εισαγωγικά και για άλλες όχι).

Το ερώτημα λοιπόν είναι από τη δική μας πλευρά αξιολογούμε θετικά αυτή τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στο χώρο του βιβλίου (όταν μάλιστα προσφέρεται με εναλλακτική συσκευασία και φτηνές, προσιτές τιμές) που από την άλλη περιορίζει την ποικιλομορφία, το εύρος της βιβλιότσαρκας, τη χαρά της αναζήτησης ή μάλλον τη μεταθέτει στα παλαιοβιβλιοπωλεία -τα μόνα που μπορούν να έχουν κάτι διαφορετικό.
Ή αν τέλος πάντων η εναντίωση σε αυτό το προτσές έχει ένα συναισθηματικό, ρομαντικό (με την έννοια του αντιδραστικού, του αναχρονιστικού) χαρακτήρα.

-Το μόνο βιβλιοπωλείο που μπορεί να ανταγωνιστεί εν μέρει την Πολιτεία είναι η Πρωτοπορία, που έχει τον Αρκά, τα Ελληνικά Γράμματα, μεταχειρισμένα βιβλία και πολλούς, επιλεγμένους τίτλους με 40% έκπτωση (για να "γιορτάσει" τα 40 χρόνια λειτουργίας του).

Έτσι λοιπόν στην Πρωτοπορία μπορεί να βρει κανείς το Κεφάλαιο (στον 21ο αιώνα) του Πικετί, με ένα 20ευρω (40% κάτω απ' την αρχική του τιμή). Αν κι ο Sniper που το ξεφύλλισε λέει ότι το βασικό του πλεονέκτημα είναι η μυρωδιά του, ενώ κατά τα άλλα είναι γεμάτο γλυκανάλατες κοινοτοπίες της σοσιαλδημοκρατίας, ενάντια στην ασυδοσία του κεφαλαίου, αλλά όχι απαραίτητα κι ενάντια στο κεφάλαιο (εκτός και αν το γράψουμε με κεφαλαίο, υπονοώντας το Κεφάλαιο του Μαρξ). Αλλά αυτό είναι το πιθανό "τίμημα" για τις δικές μας ελλείψεις στο κομμάτι της επικαιροποίησης -όπως τις σημείωνε κι ο Σεχτάρ σε ένα σχόλιό του.

Στην ίδια βιβλιότσαρκα, πετύχαμε και τις θρυλικές -λόγω ονόματος- εκδόσεις Οπορτούνα κι ένα βιβλίο για τους πρώτους αναρχικούς της Πάτρας και της Ηλείας, που επηρεάστηκαν τον 19ο αιώνα από Ιταλούς ομοϊδεάτες τους. Δεν ξέρω αν θα ήταν βάσιμος ο ισχυρισμός πως ο αναρχισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος στη νότια Ευρώπη, σε λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες με έντονο μικροαστικό στοιχείο (και πολλά μικρά βιβλιοπωλεία). Αλλά ο ταξικός αναγωγισμός δεν είναι ασφαλές κριτήριο για απόλυτα συμπεράσματα, αν σκεφτούμε ότι στις ίδιες χώρες συγκροτήθηκαν στη συνέχεια ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα -που ακολούθησαν βέβαια πολύ διαφορετικές πορείες ως τις μέρες μας.

-Αντί επιλόγου, στο σημερινό σημείωμα, καταγράφω μερικές ιδέες για διάφορες (επαν)εκδόσεις, που σε μένα τουλάχιστον φαίνονται πολύ ενδιαφέρουσες, αν κάποιος αναλάμβανε το ρίσκο τους.

-τα ενθυμήματα του Μπόση από τον Αϊ-Στράτη, συμπληρωματικά σε όσα αφηγείται ο Καζάκος.
-η μελέτη της Αλέκας για το γυναικείο ζήτημα -αν είναι κι επικαιροποιημένη, συμπληρωμένη, τόσο το καλύτερο.
-οι εντυπώσεις του Δελαστίκ* από το δημοσιογραφικό του ταξίδι στη ΛΔ του Αφγανιστάν, πριν από τρεις περίπου δεκαετίες.
(*ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του διευθυντή του ΠΡΙΝ, φροντίζοντας ακόμα και στο τελευταίο του σημείωμα από αυτό το πόστο, να δείξει πως έφτασε τα 64, αλλά μυαλό δεν έβαλε, και συνεχίζει να τρέφει/καλλιεργεί αυταπάτες για την κυβερνώσα αριστερά και τις προθέσεις της)
-το βιβλίο του Θέμου Κορνάρου, του κουμπάρου της εργατικής τάξης, για το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου.
-μια μπροσούρα (σοβιετική αν θυμάμαι καλά) σχετική με προβλήματα της σύγχρονης εποχής, από την οποία, λέει, πήρε το όνομά του και το εκδοτικό της Σύγχρονης Εποχής (αυτό τουλάχιστον έλεγε μια ετικέτα στο παλαιοπωλείο του Γκεζερλή, όπου είχα βρει το βιλίο).

-Το μέρος της διδακτορικής διατριβής του Σκολαρίκου για τον ευρωκομμουνισμό, που δε χώρεσε για λόγους οικονομίας στο αντίστοιχο βιβλίο, αλλά παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον (αναφορά στους φιλοσόφους που κινήθηκαν σε αντίστοιχα μήκη κύματος: Πουλαντζάς, Αλτουσέρ, κτλ).
-Η Λογική του Κεφαλαίου του Βαζιούλιν, κι άλλα έργα σοβιετικών φιλοσόφων.
-Το Crossing the River, του Victor Grossman που παρουσιάστηκε κι εδώ σε μια πρόσφατη ανάρτηση.
-Ντοκουμέντα από εσωτερικές, κομματικές διαδικασίες του διαστήματος που εξετάζει ο τρίτος τόμος του δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος.

Επίσης, υπάρχει έλλειμμα αξιόλογων, στρατευμένων λογοτεχνών (χωρίς να λείπουν τα ερεθίσματα κι οι ενδιαφέροντες καιροί) και επιστημονικών μελετών για μια σειρά ζητήματα (νομίζω πως τα βήματα που γίνονται δεν μπορούν να καλύψουν το κενό που αφήνει η απουσία του ΚΜΕ).

Αρκετές από τις παραπάνω ιδέες (πχ τα εσωτερικά κομματικά ντοκουμέντα) θα μπορούσε να τις υλοποιήσει, αντικειμενικά, μόνο η Σύγχρονη  Εποχή. Δεν παίζουν όμως, σε καμία περίπτωση, ρόλο κάποιας έμμεσης πρότασης ή υπόδειξης για το τι πρέπει να γίνει.

Δεν ξέρω και δεν μπορώ να έχω γνώμη για τα κριτήρια με τα οποία παίρνονται οι αντίστοιχες αποφάσεις. Δεν μπορώ, όμως, να μη σημειώσω το "αδιέξοδο" κάποιων συντρόφων (οργανωμένων και μη) που "έχουν κάτι να πουν (ή να εκδώσουν)" αλλά αναγκαστικά είτε προχωρούν στη δαπανηρή λύση της "αυτοέκδοσης", είτε καταφεύγουν στην αγορά, όπου οι εναλλακτικές του είναι μετρημένα κουκιά (Τόπος, Καψιμί, Εντός και καμία ακόμα).

Κι επειδή δεν έχω (και δεν ψάχνω ακριβώς) την απάντηση στα παραπάνω, κλείνω βάζοντας απλώς τον προβληματισμό.

26 σχόλια:

sofia είπε...

Διαβάζοντας την ανάρτησή θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση σχετική με την πρώτη πρότασή σου στον επίλογο. Γράφεις:
"Αντί επιλόγου, στο σημερινό σημείωμα, καταγράφω μερικές ιδέες για διάφορες (επαν)εκδόσεις, που σε μένα τουλάχιστον φαίνονται πολύ ενδιαφέρουσες, αν κάποιος αναλάμβανε το ρίσκο τους.

-τα ενθυμήματα του Μπόση από τον Αϊ-Στράτη, συμπληρωματικά σε όσα αφηγείται ο Καζάκος."

Θέλω να πιστεύω ότι εκ παραδρομής και όχι εν γνώσει σου αναφέρεσαι στο βιβλίο του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) Άη - Στράτης, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941, με το όρο ενθυμήματα! Ενθυμήματα ένα λογοτεχνικό έργο που έχει χαρακτηριστεί από τον Ριζοσπάστη (και όχι μόνο) "Διαμάντι της αγωνιστικής λογοτεχνίας;" Νομίζω ότι υποτιμάς τον συγγραφέα και το συγκεκριμένο έργο του, διότι ο Κώστας Πουρναράς ( Μπόσης) δεν καταγράφει απλά ό,τι θυμάται από τα γεγονότα που έζησε(άλλωστε το βιβλίο του γράφτηκε σχετικά άμεσα και εκδόθηκε από το Κόμμα μόλις το 1947, δηλαδή σχεδόν έξι χρόνια μετά τη μάχη της πείνας),αλλά επικεντρώνει στο γεγονός της πείνας των πολιτικών εξορίστων και στις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συνέβη.Το αναδεικνύει με τη λογοτεχνική του πένα και το ανυψώνει, το κάνει σύμβολο. Άλλωστε γι' αυτό το έργο έχουν γραφτεί ενθουσιώδεις κριτικές από πολύ σπουδαίους λογοτέχνες όπως ο Βάρναλης, ο Μ. Αλεξανδρόπουλος ,η Μ. Αξιώτη κ.α.
Πολύ θετική η πρότασή σου να επανεκδοθεί αυτό το πολύ σημαντικό έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας για να μπορέσει να το γνωρίσει και το ευρύ κοινό. Να θυμίσω ότι η πρώτη έκδοση του έγινε το 1947 για λογαριασμό του Εκδοτικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Έκτοτε επανεκδόθηκε το 1977 και χάθηκε για να εκδοθεί ξανά το 1995 με ιδιωτική πρωτοβουλία. Επειδή διάβασα και προηγούμενη ανάρτησή σου, στην οποία παραπέμπεις σε δική μου ανάρτηση για τις εκδοτικές προσεγγίσεις του Αη -Στράτη και της μάχης της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941, άραγε δεν σε προβλημάτισε το γεγονός ότι επιλέχθηκε για επανέκδοση η αφηγηματική μαρτυρία του Καζάκου αλλά με υπότιτλο τον τίτλο του έργου του Κώστα Πουρναρά
( Μπόση)ελαφρά αλλαγμένο, κάτι που δεν υπήρχε στην αρχική έκδοση του βιβλίου του Καζάκου , που έγινε το 1978;

Ανώνυμος είπε...

Λείπουν πολλά πράγματα, ειδικά οσον αφορά τις επιστημονικές εξελίξεις. Βλέπω λχ. πανεπιστήμια απο τα κορυφαία του κόσμου, το Columbia, δίνει πχ. δωρεάν μαθήματα για θέματα όπως η τεχνητή νοημοσύνη( https://www.edx.org/course/artificial-intelligence-ai-columbiax-csmm-101x#!?utm_source=fb-ifl-science&utm_medium=paid-social&utm_campaign=artificial-intelligence-ai-columbiax-mm-dec2016&utm_content=artificial-intelligence-ai-columbiax-mm-dec2016 ) και το επανατατικό κίνημα δεν είναι σε θέση να εκμεταλευτεί όλη αυτή τη γνώση και να την εγκοπλώσει στην στρατηγική του. Και δε μιλάω για Ελλάδα, αλλά παγκόσμια. Είμαστε πολύ πίσω απο τις ανάγκες των καιρών μας.


Σ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σοφία, δεν το έκανα με διάθεση υποτίμησης -αν ήταν έτσι δε θα το ανέφερα πρώτο μεταξύ των άλλων. Δέχομαι όμως ότι δεν ήταν καλή η διατύπωση καθώς κι όποιον άλλο όρο αντιπροτείνεις.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Ενα μεγαλο κενο της ΣΕ ειναι η ελλειψη σοβαρων ιστορικων βιβλιων γυρω απο τα σοσιαλιστικα κρατη.

Κατα τα αλλα εχει μια πολυ μεγαλη γκαμα εκδοσεων,και σε ο,τι αφορα τους κλασικους εχει εκδοσει σχεδον τα παντα.

Ανώνυμος είπε...

Η συγχρονη εποχη προφανως κ εχει κανει αρκετη δουλειά. Το θεμα ειναι οτι την θεωρω προβληματικη αν θελουμε μια ποιο γενικη κ ανοιχτη προσεγιση. Θα μπορουσε να εκδοσει κατι διαφορετικο απο την γραμμη του κκε; Για παραδειγμα ο ρουσης ειχε αναφερει στο μπλογκ του αθλιου παλια οτι στο βιβλιο του για την συμμετοχη των ερωαζομενων στα σωματεία του ειχε ζητηθει να αλλαξει ενα συμπερασμα αλλιως να το τυπωσει αλλου.
Χαμογελο

Ανώνυμος είπε...

Η Σ.Ε. είναι το εκδοτικό του ΚΚΕ. Εκφράζει τις θέσεις του, τη μ-λ κοσμοθεωρία και συνολικά την ιδελογική και πολιτική παρεμβασή του στην εργατική τάξη και στο λαό. Όποιοι προβληματισμοί, παρατηρήσεις και όποια κριτική, αντικειμενικά μπορούν να γίνονται πάνω σε αυτή τη βάση και μόνο.
Χαμογελο, όποιος ψάχνει κάτι άλλο (και δεν αναφέρμαι σε κριτικές παρατηρήσεις που αναφέρονται από τους περισσότερους) μπορεί να το βρεί σε δεκάδες εκδοτικούς οίκους που πασάρουν όλα τα ρεύματα της αστικής σκέψης και διανόησης μια χαρά....Μέχρι και ακαδημαϊκό μαρξισμό επικυρωμένο από τους αστικούς θεσμούς! Ναι αυτοί ντέ, που κατασυκοφαντούν το ΚΚΕ γιατί διεκδικεί το μονοπώλιο του μαρξισμού, ενώ αυτοί διεκδικούν το μονοπώλιο να ορίζουν κατα το δοκούν ποιοι καθηγητές είναι μαρξιστές και έχουν το δικαίωμα να ομιλούν γιατί έχουν τη βούλα τους. Μόνο στο ΚΚΕ δεν επιτρέπουν να λέει τη γραμμή του. Ο Λιβάνης ας πούμε έχει κάθε δικαίωμα να μας πουλά "μαρξισμό", αρκει να μην έχει σχέση με το ΚΚΕ.
Ρε το Ρούσση....Σαν τον Κατρούγκαλο και τον Μπίστη ένα πράγμα...Όλοι "κομμουνιστές", αφού έχουν και τη βούλα ΑΕΙ. Μαζί και οι τρίχες του Καλτσώνη...Όλοι καθηγητές και αυθεντίες. Μα πάνω από όλα δεν ειναι με τη γραμμή του ΚΚΕ! Για αυτό το λόγο και κατέκτησαν το δικαίωμα να αυτοαναγορεύονται μαρξιστές με τη βούλα ΑΕΙ και πλούσια βιβλιογραφία!!!
kk-1

Ανώνυμος είπε...

Kk-1
Το γνωρίζω ότι η σύγχρονη εποχή είναι κομμάτι της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ. Και ότι σύμφωνα με αυτή τη λογική έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί να εκδώσει κάποιο έργο Που δεν συμφωνεί με την γραμμή του. Το θέμα είναι ότι αυτό το πράγμα από μια γενικότερη σκοπιά είναι προβληματικό Ίσως ακόμα και για το ΚΚΕ αν πχ με την κριση καποιο βιβλιο δεν εκδοθει. Τώρα αυτές οι Ειρωνίες είναι εξίσου προβληματικές Και δείγματα μιας νοοτροπίας που δεν θεωρώ ότι μας πάει μπροστά. Όχι μόνο είναι αποκρουστικές Για μια μερίδα του Κόσμου Που σε λέει κολλημένο Αλλά δεν σου επιτρέπουν Να διορθώσεις τυχόν λάθη Που κανεις.
Χαμογελο

Ανώνυμος είπε...

Υγ. Ξέχασα να σου πω. Έψαχνα πρόσφατα ένα βιβλίο του Καλτσώνη Κράτος και ανενέργεια του νόμου. Ήταν η διδακτορική διατριβή του Και τελικά το βρήκα σε PDF Σε μια ιστοσελίδα που ανεβάζει όλες Διδακτορικές διατριβές Γίνονται στην Ελλάδα.
Μπορείς να βρεις τη διαφήμιση του βιβλίου Στο παρακάτω λινκ

http://www.rizospastis.gr/storyAmp.do?id=70079

Χαμόγελο

Ανώνυμος είπε...

@Χαμογελο,
Τι να κάνουμε;;; Δεν σου αρέσει το ΚΚΕ γιατί είναι ΚΚ. Προφανώς θα το προτιμούσες να είναι κάτι σαν τον Καλτσώνη...και να κάνει αβάντες στο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση.
Μόνο ξέχασες κάτι: Όσο ο Καλτσώνης ήταν στο ΚΚΕ έγραφε και κάτι σοβαρό. Μόνο που για να να αναγνωριστεί από τους κύκλους που συναναστρέφεται έπρεπε πρώτα να αποκηρύξει το ΚΚΕ και τη γραμμή του. Τότε αναγνωρίστηκε σαν μεγάλος ακαδημαϊκός και αυτός, βεβαίως, βεβαίως...Μόνο που ξέχασε και αυτός το σημαντικότερο...έγινε "κάποιος" ακριβώς με τις πλάτες του ΚΚΕ!
Και επειδή λές περί "κολλημένων" θα σου πώ οτι είσαι ό μεγαλύτερος κολλημένος σε σημείου δογματισμού. Φυσικά αν έλεγε και το ΚΚΕ τις ίδιες ανοησίες με τον κάθε Καλτσώνη και Ρούσση δεν θα ήταν "κολλημένο"... Πάντως μόνο κολλημενοι αντιΚΚΕ με παρωπίδες δεν αναγνωρίζουν οτι το ΚΚΕ δικαιώνεται από τη ζωή!
kk-1

Ανώνυμος είπε...

Μλκια ειπα για την σε. Δεν ειναι κομματι της κε. Συνήθεια απο τον ριζοσπαστη. Δεν αλλαζει οτι θεωρω οτι εχουν το δικαιωμα να πουν οχι σε ενα βιβλιο. Εξακολουθω να θεωρω οτι ειναι εν μερη προβληματικο
Χαμόγελο

πασοκος είπε...

νομιζω οτι καλο θα ηταν να μην γινεται (εστω και ηθελημενα) διαφημιση σε χωρους εργασιας οπως η πρωτοπορια, η εργοδοσια της οποιας πρωτοπορει στην τρομοκρατηση/ σβματικο και ψυχολογικο τραμπουκισμο αγωνιστων συνδικαλιστων. βλ https://bookworker.wordpress.com/2016/05/29/protoporia-apozimiwsi-anak/

γνωριζω οτι δεν εχεις σκοπο να παραξεις διαφημιση για τον συγκεκριμενο χωρο, αλλα νομιζω οτι καλο θα ηταν να υπαρχει μια προσοχη, ειδικα οταν αναφερεσαι αντιστοιχως και στην "εναλλακτικη" εργοδοσια της πολιτειας (η οποια πιθανολογω οτι οταν θα τελειωσει με τους ανταγωνιστες της θα εφαρμοσει αναλογες πρακτικες στους εργαζομεςνους της, κατι που πιστευω και για τον σκλαβενιτη).

by the way, ανοιξε στη θεση του παπασωτηριου αλλο βιβλιοπωλειο εχοντας νομιζω κρατησει τη διαρρυθμιση της προηγουμενης επιχειρησης. μου μυριζει διαδοχη επιχειρηση....

Ιστρολλικός είπε...

Άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Έχεις ρέντα τις τελευταίες μέρες Απολίθωμα.

Ο Σ. βάζει ένα πολύ σημαντικό θέμα που έχει αναδείξει στα σχόλιά του και ο Σεχτάρ στο παρελθόν. Δεν θα έλεγα ότι η θεωρία μας έχει μείνει πίσω, αλλά σίγουρα δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Αυτό είναι κάτι αναμενόμενο μετά τις ανατροπές. Δεν έχουμε χάσει μόνο τη δυνατότητα να στηριζόμαστε στο ερευνητικό έργο των χωρών του σοσιαλιστικού συνασπισμού, αλλά και τα ερείσματα που είχαμε στον επιστημονικό κόσμο στις καπιταλιστικές χώρες. Σε αυτό το πρόβλημα δεν υπάρχει λύση άλλη από αυτή που προτείνουν οι Θέσεις, δηλαδή η ενίσχυση της κουλτούρας αυτομόρφωσης στις γραμμές του Κόμματος και η οικοδόμηση δεσμών με τμήματα της επιστημονικής κοινότητας. Ενδεχομένως να πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας λόγω και τη σημασίας της για τον κεντρικό σχεδιασμό του μέλλοντος. (Παρεμπιμπτόντως πρόσφατα εκδόθηκε μια μελέτη για την ιστορία των δικτύων στην ΕΣΣΔ και τις προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί αυτή η τεχνολογία για να αντιμετωπίσει προβλήματα του σχεδιασμού. Ο συγγραφέας έχει γράψει ένα πιο εκλαϊκευτικό/περιληπτικό άρθρο που μπορεί να διαβαστεί στα αγγλικά εδώ: https://aeon.co/essays/how-the-soviets-invented-the-internet-and-why-it-didn-t-work).

Εδώ μπαίνει και το ζήτημα της ΣΕ. Ως εκδοτικό του ΚΚΕ, η ΣΕ προφανώς και οφείλει να προωθεί τη γραμμή και την κοσμοθεωρία του Κόμματος. Δεδομένου ότι οι πόροι είναι περιορισμένοι, αυτό πρέπει να γίνεται οργανωμένα και με σχέδιο. Δεν μπορεί να εκδίδονται έργα απλά και μόνο για προβληματισμό και για να πλουτίζει ο κατάλογος. Γι'αυτό θεωρώ ότι κάποιες από τις κριτικές που γράφτηκαν πιο πάνω είναι κάπως άδικες. Λέει ο ΠΓ για παράδειγμα, ότι η ΣΕ υστερεί σε τίτλους σχετικά με τα σοσιαλιστικά κράτη. Αυτό είναι μεν αλήθεια, αλλά η αιτία είναι ότι υστερούμε γενικά σε μελέτες πάνω στον ιστορικό σοσιαλισμό από τη σκοπιά μας. Αυτό προκύπτει από την έλλειψη επιστημονικού δυναμικού που επεσήμανα παραπάνω. Για να γράψει κάποιος ένα αξιόλογο έργο για την λειτουργία του εργατικού ελέγχου ή του ΚΣ στην Τσεχοσλοβακία πχ, πρέπει να ξέρει Τσέχικα, να πάει να κάνει για κανα χρόνο έρευνα στα Τσεχοσλοβάκικα αρχεία κ.ο.κ. Τέτοια δουλειά προφανώς και γίνεται από αστούς ιστορικούς, αλλά τα έργα αυτών δεν χρειάζεται η ΣΕ για να τα εκδόσει.

Το ίδιο ισχύει για παράδειγμα και για την πολιτική οικονομία. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η εκδοτική πολιτική της ΣΕ, αλλά το ότι δεν παράγεται αρκετό επιστημονικό έργο που έχει νόημα να εκδοθεί από τη ΣΕ.

Ανώνυμος είπε...

Κκ-1 Με αυτά που γράφεις δεν αξιζει να ασχοληθω μαζι σου. Σκεψου μονο αν ημουν κανενας 18-20χρονος αν η σταση σου θα με εκανε να προσεγγισω η να απομακρυνθω απο το κκε. Ενταξει μικρη αξια εχουν τα μπλογκ αλλα αν εχεις την ιδια σταση κ στις προσωπικες συζητησεις κανεις περισσοτερο ζημια παρα καλο.
Χαμογελο

Ιστρολλικός είπε...

ΚΚ 1, χαλάρωσε λίγο ρε φίλε, πουθενά δεν είπε κάτι τέτοιο το χαμόγελο.

Ανώνυμος είπε...

Σε ποιό σημείο απ' όλα; Γιατί ο Παπασωτηρίου ειχε πάνω από 20 υποκαταστήματα στην Ελλάδσ

πασοκος είπε...

(εστω και ΜΗ ηθελημενα) ηθελα να πω

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ευχαριστώ ιστρολλικέ, αλλά αν οι συζητήσεις είναι ενδιαφέρουσες, ρέντα έχουν οι σχολιαστές, όχι εγώ;)

Χαμόγελε, βάλε το σύνδεσμο αυτής της σελίδας που λες, αν τον έχεις πρόχειρο.

(Μη) Πασόκε, κατανοητό και μη παρεξηγήσιμο αυτό που λες. Γι' αυτό εξάλλου κι οι αναφορές μου στην Πολιτεία (ότι χτίζει και πουλάει ένα τέτοιο προφίλ) γίνονται από αυτό ακριβώς το πρίσμα, επισημαίνοντας τον κίνδυνο, κι όχι για να τη διαφημίσουν.

πασοκος είπε...

συγνωμη, εννοουσα το καταστημα που ηταν στην πανεπιστημιου-προπυλαια. εχει δε διαφημιστει και στις καθεστωτικες εφημεριδες και σχετικα σάιτ, λεγοντας οτι εχουν προσληφθει πρωην υπαλληλοι του παπασωτηριου και ελευθερουδακη. απλα το αναφερω γιατι μου φανηκε περιεργο οταν περασα απ'εξω και ειδα οτι ειχε την ιδια διαρρυθμιση, και σκεφτηκα κατευθειαν οτι μπορει να εγινε διαδοχη επιχειρηση για να γλιτωσει απο τυχον οφειλες σε πρωην εργαζομενους. βεβαια μπορει να εχω και λαθος.

οσον αφορα το θεμα, θεωρω οτι πολλες εκδοσεις του αναρχικου χωρου (δαιμονας του του τυπογραφειου, διαδοση κλπ) και της αυτονομιας βρισκονται κλασεις ανωτερο επιπεδο απο αντιστοιχες αριστερες, τοσο απο αποψη αισθητικης οσο και θεματικης, ενω εχουν ασχοληθει και με την ιστορια του κομμουνιστικου κινηματος, σε αντιθεση με τις αριστερες που γενικα αυτα τα εχουν θαμμενα.

οσο για την ιστορια του σοσιαλισμου, υπαρχει φυσικα η σειρα Marxist Regimes των τελων της δεκαετιας του 80.

Ανώνυμος είπε...

@απολιθωμα
http://www.didaktorika.gr/eadd/
χαμογελο

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Εχει δίκηο ο "μπεκατσάς" (sniper). Με τον Πικετί και το ανεκδιήγητο ..."Κεφάλαιο" του την πάτησα κι εγώ, ενσυνειδήτως. Ηθελα να πάρω στοιχεία και δεδομένα, παρότι κατάλαβα με την πρώτη ματιά πως πρόκειται για χαλβά. Μην το πάρετε, δε χρειάζεται. Ευτυχώς παρέχει ο ίδιος πρόσβαση στο τεχνικό του παράρτημα με πηγές-μεθόδους-δεδομένα, που όπως λεει τα έχει αναρτημένο στο:
http://piketty.pse.ens.fr/capital21c
Προφανώς τα "δεδομένα" του, όπως και όλης της αστικής βιβλιογραφίας χρειάζονται φιλτράρισμα-μεταγλωττισμό-επισκευή.
Θα το πούλαγα αν δεν ήμουνα σαβουροσυλλέκτης.

Ανώνυμος είπε...

Ο Ρούσης και ο κάθε Ρούσης είναι γνωστός στους όχι και τόσο πιο παλιούς από τους ντεμέκ προβληματισμούς-προβοκατοριές που έβαζε στον προσυνεδριακό του 18ου συνεδρίου για "σταλινική" στροφή (ζητούσε αποκύρηξη από το κόμμα της εσσδ επί στάλιν). Ηταν επίσης γνωστός για την επίθεση που έκανε στο κόμμα το 12' ότι το κκε έχει σεχταριστική γραμμή και αρνείται τον διάλογο με την υπόλοιπη "αριστερά" (ήταν η εποχή που η ανταρσυα συναντιόταν με το συριζα και το κκε αρνιόταν). Με βάση τα παραπάνω μάλλον το πρόβλημα δεν ήταν ένα συμπέρασμα σε ολόκληρο βιβλίο. Ακόμα και αν ήταν έτσι, σε εποχή σαν την σημερινή με τα τρομερά οικονομικά προβλήματα που έχει η ΣΕ στο να εκδίδει, το προβληματικό θα ήταν να ιεραρχούν στο να τα βρουν στην μία γραμμή με τον Ρούση και τον κάθε άλλο της συνομοταξίας του.

Σε διαβεβαιώ ότι το πρόβλημα κατανόησης εδώ δεν έχει βάση την ηλικία ή την συμπεριφορά μιας και έχουμε τόσα παραδείγματα κάθε μέρα, αλλά στην άρνηση του μικροαστού να στραπατσαρήσει και λίγο το ατομικό του συμπέρασμα εις βάρος του συλλογικού. Και απολύτως προσεκτικά να μιλάς στο εν λόγω 18χρονο ετοιμάσου για ένα χαμένο τρίωρο από την ζωή σου. Το πρόβλημα δεν είναι η μορφή (βρισίδι, συζήτηση) αλλά ότι η δουλειά ενάντια στον οπορτουνισμό είναι αργή και βασανιστική και αποδίδει πολλές φορές καρπούς ύστερα από χρόνια και αναπάντεχα.

Και ιδού που κατέληξα και εγώ κάποια στιγμή αναπάντεχα και ύστερα από περισσότερα βρισίδια και λιγότερες συζητήσεις στο κκε. Και αυτό το κκε θέλω. Οταν θα βγει το άλλο που δεν θα λέει ότι η ΣΕ είναι του κκε και δεν εκδίδει σύμφωνα με την γραμμή του για να πάρει εύκολη στήριξη από τον κάθε άγριο νεολαίο να μου το πείτε να μην κάθομαι τσάμπα να το υποστηρίζω.

Και μια γενική παρατήρηση. Η επικαιροποίηση της μλ κοσμοθεωρίας δεν είναι τόσο απλή διαδικασία. Μπορεί να πάρει δεκαετίες και θα πρέπει να γίνεται παράλληλα με τους πολύ δύσκολους αγώνες που έχουμε. Μην περιμένουμε ότι θα γίνει σοσιαλισμός και αυτά τα καθήκοντα θα ελαττωθούν, ώστε να φιλοσοφούμε με την ησυχία μας. Απλώς θα εκπληρώνεται αυτό το καθήκον με μεγαλύτερη άνεση από οικονομικής πλευράς. Αυτό το λέω γιατί κάποιοι φόρτωσαν στις ανατροπές ένα πισωγύρισμα. Η ζημιά στην θεωρητική δουλειά ήταν πιο διαχρονική από αυτό άσχετα με την μορφή που είχε σε κάθε χρονική συγκυρία. Και επί εσσδ είχαμε καμπές όπου θεωρητικά υπήρχαν γιγάντιες αδυναμίες (ίσως περισσότερες από οτι τώρα).

Ο.Χ.Ε.Π.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Θα προτιμουσα να διαβασω οσο το δυνατον τεχνοκρατικες μελετες πανω σε οικονομικα και ιστορικα θεματα απο αστους επιστημονες,παρα τα γνωστα αναμασηματα του Πουλατζα απο ''αριστερους''.

Στο scribd ειχα βρει ενα βιβλιο ονοματι Economic History of USSR απο τον Alec Nove γραμμενο στα '69 αρχικα και το επικαιροποιουσε μεχρι το '92. Ο ιδιος εχει εκδοσει και ενα αλλο με ονομα The East European Economies in the 1970s το οποιο δεν εχω διαβασει ακομα.

Ειχε πολυ ενδιαφεροντα αναλυτικα στοιχεια παρα την προελευση του συγγραφεα,και προσωπικα βρισκω ενα συγκεκριμενο στοιχειο πιο χρησιμο απο 100 θεωριες που εχουμε συζητησει και διαβασει απειρες φορες.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω με τον παπουτσωμενο γάτο.
Γενικά θεωρώ οτι η κριτική ιδιαιτερα του αντιπάλου σου εχει τις προυποθεσεις να σου δειξει πολύ καλύτερα τα λάθη σου. Γιαυτό θεωρώ ότι εχει αξια να διαβάζει καποιος απο ρούση μεχρι και πικετι. Και γεωργιάδη θα διαβαζα αν δεν ηταν τοσο αηδιαστικός. Πέρα απο αυτό το κομμουνιστικο κινημα ειναι 3 και ο κούκος. Δεν εχει τις πλατιες μαζες να πεις οτι μπορεις να κανεις ερευνα κτλ σε ολους τους τομεις. Αναγκαστικά θεωρώ οτι θα πρεπει να στηριχθεις και σε στοιχεια τρίτων που μπορει να μην συμφωνεις.
Θα θεωρούσα λάθος τα μέλη του ΚΚΕ να διαβαζουν μονο οτι βγάζει η συγχρονη εποχη. Αν λοιπον θεωρούμε οτι τα μελη του ΚΚΕ πρεπει να διαβαζουν μονο ριζοσπαστη και ΚΟΜΕΠ τοτε οκ. Αν ομως θεωρούμε οτι η υπαρξη και η μελέτη των αλλων αποψεων ωφελει το κινημα τοτε θεωρώ ότι δεν ειναι λαθος η εκδοση βιβλιων που δεν ακολουθούν την γραμμή του ΚΚΕ. Για την ωρα την εκδοση αλλων αποψεων μπορει να την στηριξουν αλλοι μικροι εκδοτικοι οικοι. Αν αυτό αλλάξει και μεινουν καποιοι μεγαλοι που δεν θεωρούν οτι πρεπει να εκδωσουν καποιο βιβλιο επειδη δεν θα εχουν τοσα πολλά κερδη θεωρώ οτι θα ειχε αξια η Συγχρονη εποχη να διευρυνει τα βιβλια που εκδιδει.
Δεν θεωρώ παντως οτι τα βιβλια του ρουση κτλ βαζουν μεσα οικονομικά τους εκδοτικους οικους. ΠΟλλα απο αυτά που ψαχνω ανα καιρους ειναι εξαντλημενα.

χαμογελο

Ανώνυμος είπε...

μου εφαγες ενα σχολιο νομιζω

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε νομίζω. Και δεν τα τρώω εγώ. Φταίει το σύστημα.
Ξαναπροσπάθησε πάντως (όποιος κι αν είσαι).

Ανώνυμος είπε...

Καθυστερημένο το σχόλιό μου, αλλά ήθελα να ρωτήσω τον Ιστρολλικό αν έχει διαβάσει το βιβλίο που αναφέρει και αν αυτό είναι καλύτερο από το άρθρο. Να πω την αλήθεια, τα επιχειρήματα που δίνονται στο άρθρο μου φαίνονται είτε αστεία ή απλώς αντιφατικά. Πχ μαθαίνουμε ότι τον Γκλούσκοφ τον έφαγε το κόμμα, παρ'ότι σε αυτό είχε την στήριξη ολόκληρου Μπρέζνιεφ ο οποίος τον κρέμασε τελευταία στιγμή (είχε καβάτζα και τον σοβιετικό πρωθυπουργό ο οποίος επίσης του έριξε άκυρο). Λεπτομέρειες για το δίκτυο δεν μαθαίνουμε. Διάφορα υπονοούμενα πετιούνται ως συνήθως από δω κι από κει για τα πολιτικά του πιστεύω (ω ναι, κάνανε αστειάκια οι επιστήμονες, συγκαλυμμένη κριτική σίγουρα, στην δύση έχουμε απλώς χιούμορ ακόμη κι όταν κάνουμε κριτική ορθά κοφτά). Και τέλος έχουμε και το συμπέρασμα ότι το ίντερνετ λειτούργησε στην δύση επειδή οι καπιταλιστές έδρασαν σαν σοσιαλιστές, ενώ απέτυχε στην ΣΕ όπου έγινε το αντίθετο, παρ'ότι στους αδικημένους ήρωες της υπόθεσης (δεν έχω ιδέα γιατί) μπαίνει κι ο Κοσύγκιν (ό,τι καταλάβατε κατάλαβα).

Ρωτάω γιατί η ίδια η υπόθεση είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις (αναφορές στον Γκλούσκοφ έχω δει και στην κομεπ σε άρθρα για τον Ιλιένκοφ), ενώ το μυθιστόρημα Red Plenty έχει πάρει κάμποση δημοσιότητα ακριβώς για αυτά τα "ιστορικά" του στοιχεία*.

*Στις ομιλίες του (που είναι το μόνο που κάνει πλέον) το αναφέρει ο σελέμπριτι-μαθηματικός (βραβευμένος με Fields -- παράτησε την έρευνα αφού το πήρε) Cedric Villani, δίνοντας βιογραφικά στοιχεία για τον Καντόροβιτς (μαθηματικός -- ο μοναδικός σοβιετικός που πήρε το Νόμπελ Οικονομικών) όπου μαθαίνει κανείς ότι ο Καντόροβιτς κινδύνευε να βρεθεί στα γκούλαγκς λόγω της δουλειάς του στον γραμμικό προγραμματισμό (που είχε πολλές πρακτικές εφαρμογές, ειδικά στην κεντρικά σχεδιασμένη σοβιετική οικονομία -- πρόκειται βέβαια για καθολικό εργαλείο για αυτό πήρε και το Νόμπελ). Την λεπτομέρεια ότι για αυτήν ακριβώς την δουλειά είχε πάρει το βραβείο Στάλιν πρέπει να ψάξεις αλλού για να την βρεις...

Ijon Tichy