Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Αμηχανία

Σημειώσεις για την ουκρανία

Οι πιο προσεκτικοί αναγνώστες της βάσης του μπλοκ θα έχουν παρατηρήσει ίσως πως τα κείμενα της κε που αναφέρονται στην ουκρανία έχουν περισσότερο τη μορφή σκόρπιων σημειώσεων παρά ενιαίου σημειώματος. Μια αντίστοιχη αποσπασματικότητα διακρίνει ίσως συνολικά τις αναλύσεις που συναντά κανείς στην κόκκινη μπλογκόσφαιρα, για να το θέσω έτσι σχηματικά –ή τέλος πάντων σε εκείνο το τμήμα του διαδικτύου, που αυτοπροσδιορίζεται με την ευρεία έννοια ως τέτοιο. Και ακόμα περισσότερο τις «ολοκληρωμένες» αφηγήσεις, που απομονώνουν ένα κομμάτι του παζλ και το προβάλλουν ως γενική εικόνα, που την κουμπώνουν σε ένα συνήθως έτοιμο, προκατασκευασμένο σχήμα, εγκαλώντας όσους  αρνούνται να το αποδεχτούν και να συμφωνήσουν υποχρεωτικά με αυτό. Το αποτέλεσμα είναι μια γενικότερη αμηχανία, που δεν προκύπτει μόνο από τη σύνθετη πραγματικότητα και τη δυσκολία να την προσεγγίσουμε σφαιρικά, αλλά έχει περισσότερα επίπεδα ανάγνωσης και βαθύτερα αίτια κατά τη γνώμη μου.

Η βασική δυσκολία έγκειται στην εκτίμηση της συγκεκριμένης κατάστασης, που δεν εμφανίζεται πάντα με καθαρές μορφές, έτοιμες να ταιριάξουν στις γενικές θεωρητικές αρχές και τα ερμηνευτικά μας σχήματα, αλλά είναι ιστορικά πρωτότυπη και σύνθετη, ιδίως σε μια περίοδο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και μιας πολεμικής σύγκρουσης. Ας θυμηθούμε πχ τη δυσκολία, όχι των τροτσκιστών, αλλά ενός αγωνιστή σαν τον πλουμπίδη, με οξυμένο κριτήριο, ιδεολογική κατάρτιση, κτλ, να εκτιμήσει σωστά ποιο ήταν το διακύβευμα κι η σωστή τακτική στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 40’, όπου αντέγραψε μηχανιστικά τη λενινιστική φόρμουλα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Ποια στοιχεία και τι παραμέτρους έχουμε λοιπόν στη σημερινή συγκυρία; Αφενός την απειλή γενίκευσης μιας πολεμικής σύγκρουσης και τη συνέχιση του ματοκυλίσματος των λαών της ευρύτερης περιοχής –και όχι μόνο. Αφετέρου ένα πείραμα γενικότερης πολιτικής σημασίας και εμβέλειας, με τις πολύχρωμες «επαναστάσεις» να αφήνουν στην άκρη το ειρηνικό προσωπείο και να δείχνουν τα δόντια τους και το «δημοκρατικό» τους περιεχόμενο. Αφενός δηλ είναι επιτακτική ανάγκη οι λαοί να χαράξουν δική τους αυτόνομη πορεία απεμπλοκής από την ιμπεριαλιστική διελκυστίνδα και να αποφύγουν την παγίδα να επιλέξουν τον «καλό» ιμπεριαλιστή και να συμμαχήσουν μαζί του. Αφετέρου είναι επίσης κρίσιμο να αποκρουστεί η επίθεση των φασιστικών δυνάμεων με την ανοιχτή ανοχή και στήριξη της δημοκρατικής δύσης, που –ας μην αμφιβάλλουμε- μπορεί να λειτουργήσει ως μοντέλο και προπομπός εξελίξεων και για άλλες χώρες-περιπτώσεις.

Η αμηχανία λοιπόν προκύπτει βασικά γύρω από το κομβικό ζήτημα: με ποιους να πας και ποιους να αφήσεις. Κι αν το δεύτερο σκέλος είναι μάλλον εύκολο να απαντηθεί, το πρώτο είναι που προκαλεί εύλογα τα περισσότερα ερωτήματα. Κάποιοι ισχυρίζονται πως κάθε συγκεκριμένη εκτίμηση της κατάστασης πρέπει να ορίζει το βασικό κίνδυνο κάθε φορά και να καθορίζει αντίστοιχα την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Αλλά ο δρόμος προς την κόλαση πολλές φορές είναι στρωμένος με καλές προθέσεις και το παραπάνω σχήμα στην πράξη μπορεί να οδηγήσει στις τελικές του συνέπειες στην αδιέξοδη λογική του μικρότερου κακού, που καταλήγει σχεδόν πάντα στο μεγαλύτερο, που θέλουμε θεωρητικά να αποφύγουμε.

Άλλοι πάλι βλέπουν τις ένοπλες λαϊκές πολιτοφυλακές που συγκροτούνται στην ανατολική ουκρανία, τις σοβιετικές σημαίες με την πολύ έντονη σημειολογία τους –ιδίως σε αυτές τις περιοχές και σε τόσο χαλεπούς καιρούς-, την ανακήρυξη λαϊκών δημοκρατιών, και κάνουν λόγο για αντιφασιστική εξέγερση, που δεν πρέπει να την κοιτάμε στα δόντια και να την κρίνουμε υπό το πρίσμα μιας απογειωμένης καθαρότητας (του τύπου σοσιαλισμός ή τίποτα). Κάποιοι μάλιστα φέρνουν ως επιχείρημα την περίπτωση των δικών μας πλατειών και της «ελπιδοφόρας κινητοποίησης των λαϊκών μαζών» παρά την παρουσία ενός διακριτού πυρήνα φασιστών στην άνω πλατεία. Ας μην μπούμε όμως στον πειρασμό να θυμίσουμε πχ την ουκρανική εκδοχή των πλατειών (μεϊντάν) και το ρόλο που έπαιξαν, γιατί θα ξεφύγουμε από την ουσία του θέματος.

Προκύπτει λοιπόν κατά πρώτον ένα ζήτημα, κατά πόσο αυτή η αυθόρμητη νοσταλγία κι οι αναφορές στο σοβιετικό παρελθόν (που σε κάποιες περιπτώσει επιβιώνουν με τη μορφή της ρωσοφιλίας) εκφράζουν ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητοποίησης, πίσω από το περίβλημα των πολιτοφυλακών και της λαϊκής δημοκρατίας. Και κατά δεύτερον, πόσο «καθαρός» είναι αυτός ο αγώνας, όχι από πολιτική άποψη, αλλά από την ανάμειξη και τον έλεγχο των ρώσικων μυστικών υπηρεσιών –που είναι κομβικό και άκρως ουσιαστικό σημείο, κι όχι διύλιση του κώνωπα.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως η όξυνση των αντιθέσεων οδηγεί στην εκδήλωσή τους με ολοένα πιο καθαρές μορφές: φασισμός εναντίον κομμουνισμού. Η αστική δημοκρατία δυτικού τύπου χάνει το φύλλο συκής της, φανερώνοντας το αληθινό της πρόσωπο. Ενώ ο κομμουνιστικός πόλος, ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί, γιατί είναι το μόνο εχέγγυο απέναντι στην προέλαση του φασισμού.

Η όποια αμηχανία προκύπτει σε τελική ανάλυση από την απουσία αυτού του παράγοντα, ενός ισχυρού κομμουνιστικού πόλου, που να παρεμβαίνει αποφασιστικά και να δίνει το στίγμα του στις εξελίξεις, από τη στρατηγική ανεπάρκεια και τις αντιφάσεις του ρωσόφιλου κκ ουκρανίας –τα μέλη του οποίου ωστόσο βρίσκονται υπό ανηλεή διωγμό- και δευτερευόντως από το σύνθετο και πολύπλοκο χαρακτήρα των αντιθέσεων (να πω παρεμπιπτόντως, θεωρώ πολύ προσεκτική κι εύστοχη τη διατύπωση στην ανακοίνωση της κετουκε για απροκάλυπτη επέμβαση των ηπα και της εε στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού τους με τη ρωσία για την ένταξη της ουκρανίας στη μία ή στην άλλη καπιταλιστική διακρατική ένωση). Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικό ότι σε διεθνή κλίμακα, αυτοί που ανέλαβαν μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης σε όσους αντιστέκονται σε αυτή την επέμβαση, δεν είναι κάποιο κόμμα ή συλλογικός φορέας αλλά τα μέλη της γνωστής μπάντα μπασότι από την ιταλία!

Η όποια αμηχανία συνεπώς δεν πρέπει να μεταφραστεί σε αδράνεια και παθητική παρακολούθηση των εξελίξεων, αλλά να αντιμετωπιστεί με δυνάμωμα της αλληλεγγύης, με ανεβασμένη, πολύμορφη δράση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενάντια στο ματοκύλισμα, τη φασιστική επίθεση και –στα καθ’ ημάς- την αγαστή σύμπραξη της ελληνικής κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.

Και κατά τη γνώμη μου είμαστε ακόμα πολύ κάτω από τον πήχη των απαιτήσεων..

35 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κατα τη γνωμη μου,αυτη η αμηχανια και δυσκολια στην διεξαγωγη συμπερασματων οφειλεται στο οτι οι αποψεις του λενιν,μιας και ολοι εκει ψαχνουμε να βρουμε τα θωρητικα πατηματα,δεν περιεχουν τον ορο "καπιταλιστικο κρατος το οποιο εχει περασει(και εχει δημιουργησει ολες του τις δομες) την σοσιαλιστικη φαση".δεν υπηρχε κατι τετοιο τοτε,αλλιως ο πολυμηχανος βλαδιμηρος θας μας ειχε απαλλαξει και σε αυτο το ζητημα απο το βαρος της σκεψης.το ζητημα δεν αφορα αποκλειστικα εμας σαν δυνητικα επαναστατικα υποκειμενα μιας και εμεις πανω κατω ξερουμε τι θελουμε.το θεμα ειναι το πως θα διαχειριστουν,πως θα αυτοπροσδιοριστουν και τι σκοπο εχουν να κανουν αυτα τα κρατη που πλεον ειναι καπιταλιστικα αλλα εχουν περασει το σταδιο του σοσιαλισμου και εν γενει εχουν βιωσει στο πετσι τους τα δοντια του ιμπεριαλισμου.ο λογος γινεται βεβαια για τη ρωσια και την κινα.ετσι θα αποδειχτει με ποιον θα παμε.οταν μας αποδειχτει οτι δεν ειναι σαν τους αλλους,τους "κακους" δυτικους δηλαδη,και οτι αν και καπιταλιστικα κρατη,εχουν ενσωματωσει στοιχεια του σοσιαλιστικου παρελθοντος και ειναι προθυμοι να τα επικαιροποιησουν και να δωσουν ενα αποφασιστικο χτυπημα στον δυτικο καπιταλιστικο πολο που ουτως η αλλως αποσυντιθεται.
εμεις ξεκαθαρα τα εχουμε στο μυαλο μας πιστευω

κοσα

ΣτΠ είπε...

Πιστεύω πως ο σοβιετικός κυριούλης δεν θα μου κρατήσει κακία εάν μεταφέρω την πολύ εύστοχη και συγκινητική δήλωσή του από το Facebook:

Η εξέγερση στην Ανατολική Ουκρανία προβάλλει στη συνείδηση αρκετών πολιτοφυλάκων ως, τρόπον τινά, μάχη για την ΕΣΣΔ. Μια μάχη την οποία η σημερινή γενιά των σαραντάρηδων , ανθρώπων που πρόλαβαν επί ΕΣΣΔ να διαμορφώσουν αισιόδοξες αντιλήψεις για τις προοπτικές του βίου τους αλλά μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού έχασαν τα πάντα , δίνει εξ αναβολής από το 1991 ενάντια στην οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας.

ΣτΠ

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟΡΙΑ: Μήπως κανείς μπορεί να μου δώσει πληροφορίες σχετικά με το τι λέει ακριβώς το ΚΕΚΡ και το ΚΚΡΟ (συνδέσμους κ.α) ;
ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΣ

faros είπε...

Παρακαλώ, να μου επιτραπεί, να παραθέσω μερικά πράγματα (θεωρόντας για τον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει η παραμικρή αμηχανία για το θέμα) :

1. Ό,τι συμβαίνει γενικά στην Ουκρανία, έχει να κάνει και με την συνεχιζόμενη εδώ και χρόνια καπιταλιστική κρίση, αλλά και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ ΕΠΑ - ΕΕ - ΡΩΣΣΙΑΣ.

2. Είναι γεγονός ότι κυρίως στην Νοτιο-Ανατολική Ουκρανία, οι υποστηρικτές του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού συστήματος, είναι πολλοί - ίσως και ΠΑΡΑ πολλοί.
Αυτό (όπως και άλλα στο παρελθόν όπως π.χ. ο Στάχανοφ) το εκμεταλλεύεται ο Πούτιν, για να κάνει "παιγχνίδι".

3. Με την στήριξη ΕΕ - ΕΠΑ, αυτή τη φορά, στην ηγεσία της Ουκρανίας, πέρα από μαφιόζικες πρακτικές, ισχύουν και φασιστικές και ναζιστικές - με άλλα λόγια, ούτε ο προηγούμενος Πρόεδρος ήταν κανένας ... καλός, αλλά τουλάχιστον δεν συγκυβερνούσαν οι ναζί του Δεξιού Τομέα.

4. Η ουσία του θέματος είναι αν η Ουκρανία θα πάει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή όχι !
Η Δύση, μπροστά στα συμφέροντά της, δεν την ενοχλεί ο εμφύλιος που γίνεται εκεί, ούτε αν τμήμα της Ουκρανίας (όπως η Κριμαία) βρεθεί στην Ρωσσική κυριαρχία, αρκεί ο μεγάλος όγκος της χώρας (των 46 εκατομμυρίων κατοίκων) να βρεθεί στα νύχια του μεγάλου κεφαλαίου !

5. Οι λεγόμενοι "αυτονιμιστές" ή "αντάρτες" ή ό,τι άλλο, καθώς και οι λεγόμενες "Λαϊκές Δημοκρατίες" καμία σχέση δεν έχουν ούτε με την ... ΕΣΣΔ, ούτε φυσικά με τον σοσιαλισμό - κάθε άλλο μάλιστα.

6. Τα παραπάνω, είναι θέσεις πολλών ΚΚ όχι μόνο της περιοχής μας ...

Ευχαριστώ και συγγνώμη για την κατάχρηση ...

Ανώνυμος είπε...

Γράφεις:

Η βασική δυσκολία έγκειται στην εκτίμηση της συγκεκριμένης κατάστασης, που δεν εμφανίζεται πάντα με καθαρές μορφές, έτοιμες να ταιριάξουν στις γενικές θεωρητικές αρχές και τα ερμηνευτικά μας σχήματα, αλλά είναι ιστορικά πρωτότυπη και σύνθετη, ιδίως σε μια περίοδο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και μιας πολεμικής σύγκρουσης. Ας θυμηθούμε πχ τη δυσκολία, όχι των τροτσκιστών, αλλά ενός αγωνιστή σαν τον πλουμπίδη, με οξυμένο κριτήριο, ιδεολογική κατάρτιση, κτλ, να εκτιμήσει σωστά ποιο ήταν το διακύβευμα κι η σωστή τακτική στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 40’, όπου αντέγραψε μηχανιστικά τη λενινιστική φόρμουλα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

όμως:

Μάκης Μαϊλης

Το Κόμμα δοκιμάζεται κάθε μέρα, ..., προοδεύει, εμπλουτίζει τη στρατηγική του. Όμως, αποδείχτηκε ότι ο πόλεμος γίνεται λυδία λίθος της αντοχής και της ικανότητας του Κόμματος, κάθε ΚΚ, να αντιμετωπίζει τέτοιες συνθήκες.

Ας θυμηθούμε κυρίως τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο Κόμμα μας εκφράστηκαν δύο γραμμές στην αρχική φάση του ελληνοϊταλικού πολέμου, εκείνη με το Α' γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη και η άλλη απ' την «Παλιά ΚΕ». Ανάλογη κατάσταση διαμορφώθηκε τότε και σε σειρά άλλων ΚΚ και μάλιστα των πιο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Μ. Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του Βελγίου. Μιλάμε, δηλαδή, για κράτη που διεξήγαγαν το λεγόμενο αμυντικό πόλεμο, κάποια μάλιστα βρίσκονταν υπό κατοχή από τη Γερμανία. Αυτά βεβαίως συνέβαιναν όσο ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηριζόταν από το Κόμμα των Μπολσεβίκων ιμπεριαλιστικός.
Η θέση που διαμόρφωσε το ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εδώ και ένα διάστημα, έχει δεχτεί μια ορισμένη επίθεση από τον διαδικτυακό φραξιονισμό. Βεβαίως γνωρίζουμε πού το πάνε. Ο καημός τους είναι η συμμαχία με την αστική τάξη ή τμήματά της. Με όσα λένε για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο θεωρούν σωστή τη στρατηγική του ΚΚΕ στην Κατοχή. Δεν το κρύβουν. Ισχυρίζονται ότι τα λάθη μας της Κατοχής και της μετέπειτα περιόδου δεν πήγασαν από τη στρατηγική του Κόμματος. Ότι δεν ήταν η στρατηγική του που οδήγησε στο Λίβανο. Η στρατηγική σωστή, αλλά ο Λίβανος, η Καζέρτα κλπ. λάθος. Σωστή η στρατηγική, γιατί η ίδια εφαρμόστηκε και στις 8 χώρες, που αποσπάστηκαν από το ιμπεριαλιστικό σύστημα μετά από το 1945.»
κτλ

Σφυροδρέπανε έυκολα ειρωνευεσαι όσους δεν αφομοιώνουν τον ιδεολογικοπολιτικο εμπολουτισμό αλλά δεν πας πίσω.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη κατάσταση για να αναλυθεί. (Καθ' υπέρβολή) υπάρχει συγκεκριμένη ανάλυση (πάνω κάτω του σοσιαλφασισμού) που ταιριάζει παντού και πάντα και σε γλυτώνει από οπορτουνιστικά λάθη και ανεπάρκειες.

(Εντάξει το σχόλιο είναι λίγο προβοκατόρικο αλλά προκαλείς :) )

Περαστικός

Ανώνυμος είπε...

αμήχανο είναι το ΚΚΕ, δεν είμαστε όλοι.

αμήχανα είναι τα κόμματα του ΚΕΑ, δεν είμαστε όλοι.

αμήχανα ήταν τα κόμματα του ΚΕΑ πχ το 99 (μα με τον Μιλόσεβιτς ?)

αμήχανο δεν ήταν το ΚΚΕ το 99. Όσοι ζήσαμε τις συγκλονιστικές στιγμές με τις συναυλίες Μίκη -Καζάκου- ΚΚΕ τότε, ξέρουμε.

ούτε είναι πολύ σύνθετα και μπερδεμένα τα πράγματα.

1. ιμπεριαλιστική επέμβαση και όχι γενικά ανταγωνισμός Η νόμιμη κυβέρνηση Γιαννουκόβιτς δεν έκανε τα ίδια, και οι κομμουνιστές πάντα ιεραρχούν και τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Ούτε βλέπουμε πχ την Ρωσία να περικυκλώνει τις ΗΠΑ, να επιχειρεί να ρίξει τον Ομπάμα κλπ. Και όντας σε μια χώρα κάτω από την μέγγενη και τον ασφυκτικό έλεγχο του ευρω-αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αυτά τα βλέπεις.

Αν είμαστε πάντα σε ισχύ του ιμπεριαλισμού και της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, σαν δόκιμη μεταφορά για το διεθνές σύστημα, θέση που στην ελληνική αριστερά πια δεν υποστηρίζει κανείς.

2. Το πρόβλημα με την θέση του ΚΚΕ δεν είναι αυτό που λες αλλά η εκτίμηση για τους "αντιπαρατηθέμενους εθνικισμούς" χωρίς ιεράρχηση και ανάλυση. Το "όλοι εργάτες είστε μην τσακώνεστε" δεν ειναι θέση του κομμουνιστικού κινήματος, γιατί δεν είναι όλοι εργάτες, τόσο απλά. Γιατί και οι εργάτες είναι μέρος της κεφαλαιακής σχέσης, με αντιφάσεις, εθνική συνείδηση, ένταξη σε κοινωνικά μπλοκ κλπ.

3. Την επέμβαση ακολούθησε η αντιιμπεριαλιστική αντιφασιστική εξέγερση, με αυτονόητη στήριξη από την Ρωσία. Οι επαναστάτες της Νοβορωσίας έχουν κάθε λόγο να θέλουν την βοήθεια της Ρωσίας, για την οποία η δυναμική των ΛΔ και του είδους της αυτοδιάθεσης που θα παλέψουν να αποκτήσουν είναι ένα μεγάλο αγκάθι. Δεν μπορεί όμως να μην τις στηρίζει, για εθνικούς λόγους.

Εν ολίγοις δηλ οι ΛΔ και η αλληλεγγύη σε αυτές είναι το κοινό και άλυτο πρόβλημα του ιμπεριαλισμού (δυτικού), της Ρωσίας και των μπαντερικών.

Δυστυχώς είναι εξίσου πρόβλημα της μεταμοντέρνας αριστεράς.

"κάποιος σύντροφος"

Ανώνυμος είπε...

Ασφαλως αν αγνοει καποιος "συντροφος" οτι περα απο τις σημαιες με τα σφυροδρεπανα υπαρχουν και αυτες με τα συμβολα του Τσαρου, αν αγνοει οτι στην σημερινη Ρωσια που καποιοι μας την πλασαρουν και ως αντιφασιστικη και αντιιμπεριαλιστικη δυναμη ανθει ενα απο τα πιο δυνατα νεοφασιστικα κινηματα με την στηριξη-ανοχη του Πουτιν, αν αγνοει οτι ο καθε Ρωσος ή Ουκρανος ολιγαρχης κοιταζει τα συμφεροντα του και καθολου δεν νοσταλγει την ΕΣΣΔ ,αν ολα τα αγνοει ή κανει οτι δεν τα βλεπει , γιατι να ειναι αμηχανος? Κανεις δεν ειναι αμηχανος πλην της δυστυχως σκορπιας στους 5 ανεμους ΕΤ της Ουκρανιας.
Το ΚΚΕ παντως αμηχανο δεν ειναι απλα το ΚΚΕ δεν ειναι σαλτιμπαγκος. Καταγγελει αυτο που βγαζει ματι (επεμβαση ΗΠΑ-ΕΕ,ναζιστικα στοιχεια στην κυβερνηση που αναγνωρισε η ΕΕ) και εκφραζει την αλληλεγγυη του οπου πρεπει(ΚΚΟυ, ουκρανικη εργατικη ταξη κλπ) τα υπολοιπα χρειαζονται μελετη , γνωση της καταστασης και παρακολουθηση των εξελιξεων.
Παντως καλη προσπαθεια και να παραποιησουν καποιοι τη θεση του ΚΚΕ και να την εξομοιωσουν με την καταπτυστη του ΚΕΑ. Που ουτε αυτο ειναι αμηχανο. Ανοιχτα ευθυγραμμιστηκε με ανακοινωση του (με 7μηνες καθυστερηση και αυτη) με την πολιτικη της ΕΕ.
Στο δια ταυτα οποιος θελει πολεμα με τη φωτογραφια του Πουτιν στην καρδια αλλα οχι να ειναι και συνεπης κομμουνιστικη σταση αυτη.
Και δανειζομενος ενα σχολιο που εκανε καποιος στην αναδημοσιευση ενος κειμενου της αντιπροσωποιας (ΕΑ) απο τη θυγατρικη (iskra) αναρωτιεμαι.
Αν σημερα που οντως ο λαος της ανατολικης Ουκρανιας αγωνιζεται και ειναι ενοπλος θεωρουν καποιοι "συντροφοι" ανωριμο και ανεπικαιρο να μιλισουμε για το σοσιαλισμο , τοτε ποτε θα το κανουμε?

Υγ. Το γραψα και στο LR καμια αυταπατη για τη ρωσικη ΑΤ. Αυτοι προκαλεσαν ενα τεραστιο πισωγυρισμα ανατρεποντας το σοσισλισμο, αυτοι οταν το 1993 ειδαν το λαο τηα Μοσχας να εξεγειρεται βομβαρδισαν το Κρεμλινο σκοτωνοντας κομμουνιστες και εργατες διχως ιχνος δισταγμου.
Υγ2 τακτικοι ελιγμοι ναι, ιεραρχηση εχθρου ναι ΑΛΛΑ τακτικη που υπηρετει την στρατηγικη, αυτοτελης οργανωση της ΕΤ και αγωνας για τη δικη της εξουσια οχι κατω απο ξενες σημαιες. Δυστυχως η απουσια οργανωμενης πρωτοπορειας με συνεπη στρατηγικη και ικανοτητα να καθοδηγισει τις μαζες σφραγιζει μεχρι στιγμης με αρνητικο τροπο τις εξελιξεις...
Υγ3 η οποια αμηχανια νομιζω οτι ειναι απορια του χρονου που απαιτειται για να δουμε πως θα εξελιχθουν τα πολυ ρευστα πραγματα αυτη στιγμη και ασφαλως απορια του προβληματισμου για το που οδευουν συνολικα τα πραγματα και ποια η αντιδραση του εργατικου κινηκατος.

ratm

Ανώνυμος είπε...

"Την επέμβαση ακολούθησε η αντιιμπεριαλιστική αντιφασιστική εξέγερση, με αυτονόητη στήριξη από την Ρωσία. Οι επαναστάτες της Νοβορωσίας έχουν κάθε λόγο να θέλουν την βοήθεια της Ρωσίας, για την οποία η δυναμική των ΛΔ και του είδους της αυτοδιάθεσης που θα παλέψουν να αποκτήσουν είναι ένα μεγάλο αγκάθι. Δεν μπορεί όμως να μην τις στηρίζει, για εθνικούς λόγους"
Σε αυτο συμφωνοι. Αλλα μπορει να τους στηριζει ωστε να μπορεσει να τους πατροναρει. Και προς το παρον ευκολα ή δυσκολα ο Πουτιν ελεγχει τους λεγομενους αυτονομιστες. Οχι ολους αλλα τους αυτοπροσδιοριζομενους ως κομμουνιστες προσπαθει νσ τους κανει στην ακρη ή να τους ευνουχισει πολιτικα. Γιατι ΛΔ με ηγετες ολιγαρχες και με νομιμοποιημενη την ατομικη ιδιοκτησια στα μεσα παραγωγης δεν ξερω τι σοι ΛΔ ειναι...

ratm

Ανώνυμος είπε...

10.18 ΤΟ ΚΚΕ δεν εχει καμμια αμηχα νια. η προηγουμενη κυβερνηση γιανουκοβιτς μαζι με το ΚΚ εξαθλιωσε τον λαο εξυπερετωντας τα ρωσικα καπιταλιστικα συμφεροντα και εστρωσε τον δρομο στον φασισμο που εξυπηρετει την Ε.Ε ο λαος πρεπει να αγωνιστει κατω απο την δικη του ταξικη σημαια για να παρει τα μεσα παραγωγης στα χερια του. ολα τα υπολοιπα ειναι αθλιοτητες του οπορτουνισμου ολων των αποχρωσεων για να μην ανατραπη ποτε ο καπιταλισμος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

1.33 ο φασισμος και ο οπορτουνισμος ειναι δυο οψεις του ιδιου νομισματος. παλευουνε και οι δυο για την σωτηρια του καπιταλισμου. Η εργατικη ταξη πρεπει να παλεψει κατω απο την δικη της ταξικη σημαια για την ανατροπη του καπιταλισμου. Τα λα ικα μετωπα που ητανε ελιγμος για την σωτηρια της ΕΣΣΔ καταστρεψανε παντου το ΚΚ και πουθενα η εργατικη ταξη δεν πηρε την εξουσια. ΕΑΜ 1944 ΙΤΑΛΙΑ ΣΑΛΕΡΝΟ ΓΑΛΛΙΑ το ιδιο οταν επικρατησε αυτη η αποψη το 1956 με την οπορτουνιστικη στροφη ινδονησια 1965 χιλη 1973. οποιος επιμενει να μην βλεπει αυτην την πραγματικο τητα απο τις τραγωδιες το κανει σκοπιμα. ο οπορτουνισμος δεν ειναι μια αλλη διαφορετικη αποψη ειναι ο καπιταλισμος μεσα στο ΚΚ ειναι ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

διαλυση ΟΚΝΕ ΣΜΑ 1943 ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕ ΡΤΑ 1944 καταδικη της ΑΣΟ ως τυχοδι ωχτες ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ μονο με τον εφεδρικο ΕΛΑΣ ο τακτικος στην ηπει ρο 1945 ΒΑΡΚΙΖΑ χωρις να εχουμε χασει σε ολη την χωρα. μπορει καποι ος να πει οτι αυτα δεν ειναι δου λεια του οπορτουνισμου αν δεν ειναι και ο ιδιος. Ενας λαος σφαγιαστηκε και 70 χρονια μετα ακουμε τα ιδια παραμυθια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πολλές φορές τυχαίνει να μετανιώνω για κάποιους τίτλους που βάζω σε κείμενα (πχ στο "οι γερμανοί (δεν) είναι φίλοι μας"), γιατί κάποιοι αναγνώστες διαμορφώνουν από εκεί συνολική άποψη και δεν κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τη συνέχεια. Ας το ξεκαθαρίσω λοιπόν για άλλη μια φορά. Την αμηχανία τη συνδέω με ένα πολύ συγκεκριμένο παράγοντα, την απουσία ισχυρού κομμουνιστικού πόλου που να αφήνει το στίγμα του στις εξελίξεις, όπως γράφω και στο κείμενο. Αν κάποιοι (σφοι εντός ή εκτός εισαγωγικών), θέλουν τώρα να πιαστούν από αυτή τη λέξη για να πουν τα δικά τους, και μάλιστα να προβάλουν ό,τι λέω περί αμηχανίας, στο κκε συνολικά, αυτό είναι δικό τους θέμα, χωρίς πολλή σημασία.

Περαστικέ, σατιρίζω όσους είχανε αλλεργία με τον εμπλουτισμό. Όχι όσους δεν τον έχουν αφομοιώσει. Και προφανώς δεν είμαι δείκτης ή κριτήριο για το βαθμό αφομοίωσης του νέου προγράμματος (είναι λίγο παλιά ιστορία πια ο εμπλουτισμός). Άσε που δεν βλέπω πολύ καθαρά την αντίφαση που σημειώνεις. Εγώ κάνω λόγο για την τακτική που απέρρεε από την ανάλυση του πολέμου και ο μαΐλης για τη στρατηγική του εαμ.
Για την ουκρανία πάντως μπορεί να ακολουθήσει κανείς την παραπομπή στο κείμενο και να δει τι λέει το κκε.

Κόσα, έχω διαβάσει κι άλλα κείμενα που αναπτύσσουν ένα παρόμοιο με το δικό σου σκεπτικό αλλά ομολογώ πως δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω -για να το θέσω επιεικώς. Το σχόλιο του ρατμ με καλύπτει σχετικά με τη ρωσία.

Φάρε, δεν τίθεται θέμα κατάχρησης, ευπρόσδεκτη η συμβολή σου.

ΣτΠ, μπορείς να δεις σχετικά και το παρακάτω βιντεάκι -αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι ο σοβιετικός κυριούλης ανέπτυξε πλήρως το σκεπτικό που θα ήθελε.

https://www.youtube.com/watch?v=SjTEM6hLsnw

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

«Το ΚΚΕ στο φόντο αυτών των ανησυχητικών εξελίξεων καταδικάζει τις ξένες παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους κομμουνιστές και τον εργαζόμενο λαό της Ουκρανίας και την πεποίθησή μας πως αυτός πρέπει να οργανώσει τη δική του αυτοτελή πάλη, μακριά από τους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με κριτήριο τα συμφέροντά του και όχι με κριτήριο ποιον ιμπεριαλιστή επιλέγει το ένα ή άλλο τμήμα της ουκρανικής πλουτοκρατίας.»
Προσέχτε τις διατυπώσεις, τις λέξεις, μία προς μία: Σαφέστατη θέση, ζυγιασμένες κουβέντες, αλήθειες χωρίς φάλτσα. Αυτή η τοποθέτηση προσανατολίζει κομμουνιστές ( αλλά και κομμουνίζοντες, όπως η αφεντιά μου) προφυλάσσοντάς τους ταυτόχρονα από πολλές παγίδες.
Σε τέτοιες δύσκολες ώρες δοκιμάζεται ο μπούσουλας, που έχει ο καθένας.
Πριν αλέκτωρ φωνήσει, πολλοί θα τραβάνε τα μαλλιά τους. Για την αστάθεια, ολιγοπιστία, η το χαμηλό ιδεολογικό τους υπόβαθρο. Οι οπορτουνιστικές ψυχές σκάσανε πάλι μύτη, κάτω από το άγχος της μάταιης προσμονής μιας δικαίωσης από τον ουρανό (γιατί από την γή δεν πρόκειται να προκύψει….). Κάντε λίγο υπομονή και θα γελάσουμε, έστω πικρά.
Προσυπογράφω τον Φάρο, ( 4 Σεπτεμβρίου 2014 - 8:40 μ.μ. ), καθώς και τους ratm, Παναγιώτη, μετέπειτα.
Ηδη ο φασίστας Ποροσένκο και ο …αντιϊμπεριαλιστής(!) Πούτιν πήγανε για να τα βρούνε στο Μίνσκ.
Μην ανησυχείτε, προς το παρόν οι κόρακες δε θα βγάλουνε τα μάτια τους. Μάλλον μας δουλεύουν αμφότεροι. Αλλά τα κορόϊδα, που σκοτωθήκανε κάτω από ξένες σημαίες, δε θα αναστηθούν. Και είμαι περίεργος να δώ, πως η αυτοθυσία τους θα βοηθήσει, ποιους και σε τι…
«Ξένοι οι Λαοί στον τόπο τους και δούλοι,
Δεν έχουνε πατρίδα, οχτροί και μούλοι!»
Προς το παρόν όλα αυτά φαίνονται να είναι κουνήματα μέχρι να βρεθεί και για την Ιμπεριαλιστική Ρωσία η θέση της στην πυραμίδα η στο ιμπεριαλιστικό τραπέζι, πείτε το όπως σας βολεύει. Στην αρχή πίστεψα κι εγώ, πως τα θηρία πάνε για χοντρή κόντρα, κίνδυνο παγκοσμίου πολέμου κλπ. Αλλά, μετά από οχτώ μήνες, έχω αρχίσει να τους βαρυέμαι. Δε φαίνονται να είναι ιδιαίτερα στριμωγμένοι, αψιμαχίες χαμηλής έντασης είναι οι 2000 νεκροί και οι 700.000 πρόσφυγες. Μέχρι να «κάτσουν» οι νέες ισορροπίες. Κι άμα βαθύνει η καπιταλιστική κρίση, τα ξαναλέμε.
Το μόνο πραγματικό τραίνο, που χάνουμε είναι η προσπάθεια να γίνει η Ε.Τ. «τάξη για τον εαυτό της», και εδώ η αρωγή των ταξικών καιροσκόπων στην Α.Τ. είναι ανεκτίμητη.
Ο δε «θρίαμβος του Πούτιν», η «άνοδος της δημοτικότητάς του» κλπ., θα ρευστοποιηθεί την ώρα του απολογισμού, που δε θ’ αργήσει. Τότε θα σκεφτούν όλοι, τι είναι νάχεις (χορτάτος) όλη την Ουκρανία, και να θριαμβολογείς (με άδειο στομάχι) γιατί σου απόμεινε η Κριμαία, άειντε και η Μαριούπολη…

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Κόσα, μια κι έκανες και σεφτέ, σοβαρά εννοείς, πως πρόκειται (υποθέτω η Ρωσία) για ένα ...ενιαίο κράτος, που πέρασε από τον ...Καπιταλισμό στον ....Σοσιαλισμό(!) σαν διάδοχη ...φάση(!) η στάδιο( τι απο τα δύο;);!;! Ηξερα πως η Επανάσταση χωρίζει χρονικά και ιστορικά δύο τελείως διαφορετικές ποιότητες.
Και μάλιστα "... έχουν βιώσει στο πετσί τους (σ.Σ.: ποιοί; Τα ..."κράτη";!) τα δόντια του ιμπεριαλισμού."
Από ό,τι ξέρω, το σημερινό αστικό ρωσικό κράτος το μόνο, που έχει βιώσει είναι τα δόντια της Δικτατορίας του Προλεταριάτου, τον δε Ιμπεριαλισμό τον είδε σαν απελευθερωτή, που μάλιστα έτρεξε και να τον συνδράμει τότε...
Αλλο πράμα το αστικό κράτος, άλλο πράμα το σοσιαλιστικό, άλλο πράμα ο πληθυσμός μιας χώρας και άλλο ο λαός, μάλλον σαλάτα τάχεις κάνει.
Επειδή κι εγώ (εκτός από τον Κάπταιν) έχω δεί κι αλλού, πιο ραφιναρισμένη, αυτή την άποψη, σχετικά με την επιρροή στη φύση του αντεπαναστατικού κράτους, της επανάστασης και του σοσιαλισμού, από την ανατροπή του οποίου προέκυψε,
θα παρακαλούσα,
να μας το κάνεις λίγο πιο λιανά.
Εγώ πιστεύω ότι το κράτος των ρώσων ολιγαρχών, ακριβώς επειδή έχει βγεί από την φωτιά της αντεπανάστασης, είναι πιο σκληροτράχηλα αντικομμουνιστικό, και άρα διάκειται πιο φιλικά προς τον φασισμό από πολλά "δυτικά", που δεν έχουν τέτοιες εμπειρίες. Μην κοιτάς, που το "παίζουν" ...αντιφασίστες, για να παραπλανούν τον ρωσικό λαό (και όχι όλο τον πληθυσμό...), που αυτός έχει τις πραγματικές και τραυματικές εμπειρίες! Οι αστοί είναι παμπόνηροι, το αληθινό τους πρόσωπο το δείχνουν μόνο όταν τους συμφέρει...
Νομίζω, πως διευκρινίζοντας τι ακριβώς εννοείς, θα βοηθήσεις σίγουρα εμάς, και πιθανόν και σένα τον ίδιο.

Αναυδος είπε...

κι εγώ συντασσομαι με του φαρο, παναγιωτη, ρατμ και σεχταρ.

Οι αναλυσεις που βλέπουν κατι διαφορετικό στη σύγκρουση αυτή από έναν σκυλοκαυγα δυο ιμπεριαλιστικών στρατοπεδων στην πλατη της ουκρανιας προέρχονται από 2 πηγες

- Η πρωτη πηγη δικαιολογει, ιεραρχει και εντελει διαλεγει ιμπεριαλιστη στην Ουκρανια επειδη απλουστατα υποστηρίζει το ρευμα εκεινο που ετοιμαζεται να πραξει το ίδιο στην Ελλαδα (λεγε με Συριζα και μετωπικοι απρόθυμοι συνποδοιποροι του). Με άλλα λογια κρινει εξ ιδιων τα αλλοτροια

- η δευτερη πηγη προερχεται μαλλον από την αφελη υπόθεση ότι η Ρωσια και η Κινα δεν είναι ιμπεριαλιστικες χώρες. Καλο βέβαια είναι να κατανοήσουν ότι ολες οι ανεπτυγμενες καπιταλιστικες χωρες βρίσκονται στο σταδιο του ιμπεριαλισμό και η ισχύς τους καθοριζει σε ποιο υψος της ιμπεριαλιστικης πυραμιδας βρισκονται

demis είπε...

Για μένα η μεγαλύτερη αμηχανία έγκειται στο να βλέπεις την ιερή κληρονομιά της αντιφασιστικής νίκης των λαών, να τη διαχειρίζονται τώρα θρασύτατα οι νέοι τσάροι και οι ολιγάρχες φίλοι τους. Τώρα που η "καλή" πλέον Ρωσία θα έσωζε κι εμάς, ρε γμτ...

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με faros, ratm, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, Σεχτάρ, Άναυδο. Δεν έχω να προσθέσω κάτι σε όσα είπαν-δε θέλω και να επαναλαμβάνομαι. Θα σημείωνα μόνο ότι η δυσκολία του καθένα να καθαρίζει τα γυαλιά του θα γίνεται εντονότερη όσο οι κόντρες θα γίνονται οξύτερες και όσο θα πλησιάζουν την Ελλάδα.

Δεν είμαι σίγουρος ότι ο "όλος" ΣΥΡΙΖΑ έχει στα σοβαρά επιλέξει Ρωσία. Νομίζω ότι απλά έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει κάπως πιο "δυναμικά" τη Ρωσία ως "μπαμπούλα" στη περιβόητη "διαπραγμάτευση" όπως την έχει στο μυαλό του. Να κάνουν τη μπλόφα ακόμα πιο μεγάλη, μπας και γίνει πιο πειστική. Κάτι που διαισθάνομαι-αν και δεν το έχω αποκρυσταλλώσει-ότι δεν αντιβαίνει στα συμφέροντα των ΗΠΑ (και νομίζω ότι και οι ίδιοι το διαισθάνονται αυτό).

ρα

Ιστρολλικός είπε...

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η θέση του Κόμματος είναι πέρα για πέρα σωστή. Στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή διεξάγεται ιμπεριαλιστική κόντρα με θύμα τον λαό. Καλοί ιμπεριαλιστές δεν υπάρχουν.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους η έκβαση της σύγκρουσης. Ο ιμπεριαλισμός της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ) είναι αυτή τη στιγμή ο κυρίαρχος ιμπεριαλισμός, γεμίζει τον κόσμο πτώματα και στρατολογεί τις πιο μάυρες δυνάμεις της αντίδρασης σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή για να κάνει τη δουλειά του. Αντίθετα, ο Ρωσικός ιμπεριαλισμός έχει περιθώρια ειρηνικής ανάπτυξης, χρειάζεται γενικά τη σταθερότητα περισσότερο από τον πόλεμο. Ο Ρωσικός ιμπεριαλισμός δεν οργανώνει φασιστικά πραξικοπήματα στην νότιο Αμερική και την Ασία. Στην τελική, ο λαός μας δεν καλείται να δεθεί στο άρμα της Ρωσίας. Ο δικός μας ιμπεριαλισμός είναι ο ιμπεριαλισμός της Δύσης και αυτόν έχουμε καθήκον να παλέψουμε. Το ΚΚΕ δεν κάνει διαμαρτυρίες έξω από την Ρωσική πρεσβεία, αυτά τα κάνει η ΟΑΚΚΕ.

Η κατάσταση στην Ουκρανία και τον κόσμο είναι τέτοια που κάθε νίκη της Νοβορωσίας χαλάει τους σχεδιασμούς του κυρίαρχου ιμπεριαλισμού για την περιοχή, σε τελική ανάλυση μειώνει την επικράτεια του νεοναζιστικού ΝΑΤΟικού μορφώματος που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ. Αυτό δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους, όπως δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους και η έκβαση του πολέμου στη Συρία.

Από τα παραπάνω μέχρι την προσπάθεια που κάνουν μερική να βγάλουν την Ρωσία και την Κίνα μη ιμπεριαλιστικές υπάρχει τεράστια απόσταση. Η θεωριτικοποίηση τακτικών επιλογών έχει κάνει στο παρελθόν μεγάλο κακό στο κίνημα και καλό είναι να κριτικάρεται όπου συμβαίνει. Η μόνη αρχή για τους κομμουνιστές είναι το ταξικό συμφέρον και η προοπτική της επανάστασης (για τους κυβερνώντες, η υπεράσπισή της).

Αλλά για να δούμε και κάτι άλλο. Εκτός από τους ιμπεριαλιστές, υπάρχουν και οι λαοί, η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα. Στην Ουκρανία έγινε ένα πραξικόπημα με ιδεολογικό φορέα τον νεοναζιστικό ουκρανικό εθνικισμό. Κάποιες περιοχές ξεσηκώθηκαν και τελικά εξαναγκάστηκαν σε ένοπλη σύγκρουση με το καθεστός. Αυτές οι περιοχές είναι η βιομηχανική καρδιά της Ουκρανίας, ιστορικό προπύργιο της σοβιετικής εργατικής τάξης. Η σύγκρουση λοιπόν έχει βαθυά ταξικό χαρακτήρα.

Παλεύουν κάτω από ξένες σημαίες; Παλεύουν. Το όνομα Νοβορωσία είναι μια ξένη σημαία, οι σταυροί οι αετοί και οι κορώνες είναι ξένες σημαίες, η ορθοδοξία ως επίσημη θρησκεία, τέρμα ξένη. Παρ'όλη όμως την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία εθνικιστικών δυνάμεων (σίγουρα μπλεγμένων με τις Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες) στη Νοβορωσία κινητοποιούνται και πολεμούν και αναδεικνύονται *ανοιχτά* κομμουνιστές, στελέχη του ΚΚΟυ, της Μπορότμπα, του Εργατικού Μετώπου (αδερφού του ΡΟΤ Φροντ του ΚΕΚΡ). Αυτή η πραγματικότητα δυστυχώς δεν παρουσιάζεται επαρκώς στα μη ρωσόφωνα μέσα.

Όλα αυτά τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ουκρανία οι κομμουνιστές (καλοί ή κακοί πολιτικά δεν μας ενδιαφέρει) διόκωνται, τρομοκρατούνται και δολοφονούνται. Κάποιες σημαίες λοιπόν είναι πιο ξένες από άλλες.

Κάτι τελευταίο. Η κατάσταση φαίνεται να σταθεροποιείται. Είναι πολύ πιθανό οι εχθροπαξίες σύντομα να σταματήσουν και να δημιουργηθεί μια τυπική για την περιοχή "παγωμένη σύγκρουση". Οι άνθρωποι που σήκωσαν τα όπλα θα αρχίσουν να αναρωτιούνται για ποιο σκοπό σκοτώνονταν. Οι κομμουνιστές που πάλεψαν δίπλα τους θα είναι σε αρκετά καλή θέση να τους εξηγήσουν ποια είναι η πραγματικά δική τους σημαία - της ΕΣΣΔ.

Ανώνυμος είπε...

Ιστρολικε προσυπογραφω αυτο που ειπες. Δε νομιζω οτι χωραει παρερμηνειες η θεση του ΚΚΕ. Νομιζω οτι ολες του οι ανακοινωσεις και αυτες που υπεγραψε με αλλα ΚΚ εμπεριεχουν το τακτικο στοιχειο της ιεραρχησης του εχθρου. Πουθενα δεν καταγγελεται πχ η Ρωσια για επεμβαση οπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Παντου τονιζεται οτι η κυβερνηση ειναι βαθια αντιδραστικη και εχει ναζιστικα στοιχεια στους κολπους της. Ειναι εμφανες οτι οι εργατες που ειναι ταξη (αν και ο λαος ως εννοια για εμας τους κομμουνιστες περιλαμβανει μονο εργατες και συμμαχα στρωματα) πολεμουν στξν ανατ.Ουκρανια και πρεπει να τους σταθεις αλληλεγγυος και να τους πλησιασεις ωστε να τους βαλεις τη λογικη σου. Η ανακοινωσεις της Πρωτοβουλιας αυτο κανουν. Ωστοσο η συγκριση ποσο μαλλον η ταυτιση του ουκρανικου εμφυλιου με τον ισπανικο ή τον ελληνικο ειναι τουλαχιστον εκτος τοπου και χρονου με τα τωρινα δεδομενα. Αν στο μελλον παρει η συγκρουση αλλα χαρακτηριστικα , θα ξαναεκτιμησει και ορθα τη σταση του και το ΚΚΕ και καθε πολιτικος φορεας. Αλλα αν σημερα διεξαγωταν ενας εμφυλιος οχι απλα με ταξικα χαρακτηριστικα διοτι τετοια υπαρχουν αλλα εμφυλιος που θα εκρινε το ποιος/ποιον τοτε αμφιβαλω αν ο Πουτιν θα ειχε ταλαντευσεις.

ratm

Ανώνυμος είπε...

ΙΣΤΡΟΛΛΙΚΟΣ. υπαρχει και η Ενωση κομμουνιστων ουκρανιας που δεν στη ριζε την προηγουμενη κυβερνηση για νουκοβιτς που οδηγησε τα πραγματα εδω ουτε ζητουσε δημοψηφισμα για το αν θα πανε με την Ε.Ε η την Τ.Ε. και θετει τα ζητηματα στην σωστη ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΗ τους βαση.Αρα λοιπον αυτοι που πολεμησανε δεν θα ειναι σε καλυτερη μοιρα να εξηγησουνε στον λαο την κατασταση γιατι εγκλοβισατηκανε κατω απο ξενη σημαια. Επισης το ΚΕΚΡ εχει της ιδιες θεσεις με την Ε.Κ και με το ΚΚΕ. προφανως πρεπει να ενοεις το ΚΚΡΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

κοκινος καπνας είπε...

Η Ρωσία είναι μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, η οποία μάλιστα είναι εξαιρετικά στρατιωτικοποιημένη, η δεύτερη πυρηνική δύναμη του πλανήτη, με υπερσυγκεντρωμένο κρατικομονοπωλιακό καπιταλιμό και με ισχυρότατο τακτικό στρατό.

Η Ουκρανία είναι μία χώρα του Τρίτου Κόσμου, στις παρυφές του Δεύτερου.

Η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε μια τουλάχιστον ύποπτη στους μπροστάρηδές της εξέγερση (Μεϊντάν), για να διαμελίσει σε καθαρά εθνοτική βάση το μικρό γείτονά της.

Οι φασίστες και φιλοναζιστές των Σβόμποντα - Δεξιού Τομέα δεν είχαν προλάβει να χτυπήσουν - ασκήσουν βία κατά των Ρώσων και ρωσόφωνων στην Ουκρανία, ακριβώς γιατί ενώ συμμετέχουν στη νέα εξουσία, δεν μπορούν εν μία νυκτί να κάμουν τον ουκρανικό λαό φασίστα συλλήβδην.

Στο όνομα κάποιας μελλοντικής βίας κατά των Ρώσων - ρωσόφωνων, η Ρωσία απέκοψε ένα αυτόνομο μεν, συστατικό δε κομμάτι της Ουκρανίας (Κριμαία), ενώ υποδαύλισε εθνορατσιστική και διόλου αντιφασιστική εξέγερση στα ανατολικά, την οποία πληρώνει - εξοπλίζει - καθοδηγεί. Ηγέτες της εξέγερτσης είναι - όπως δηλώνουν οι ίδιοι και όχι εγώ ο "κακός οακκείτης" - απόγονοι των τσαρικών, λευκοφρουρών μεγαλορώσων, όπως δηλώνουν και οι ίδιοι. Μάλιστα, παρά τα τάχα "σοβιετικά" σύμβολα, οι φίλοι σας οι Ρώσοι φασίστες μέμφονται το Λένιν και το Στάλιν που "πούλησαν" τάχα στην Ουκρανία τις ανατολικές περιοχές, τη λεγόμενη "Νοβοροσίγια" (Νέα Ρωσία)το 1922 και δηλώνουν ανοιχτοί συνεχιστές των "Λευκών" του ρωσικού εμφύλιου 1917-1922.

Η ηγεσία Ποροσένκο χαμογελάει και δίνει το χέρι στον Πούτιν ενώ εκείνος διαμελίζει την Ουκρανία, ενώ η βρωμερή ιμπεριαλιστική Δύση δεν δίνει ούτε ντουφέκι σστη μικρή αυτή χώρα για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Ο "δυτικόδουλος" Ποροσένκο δηλαδή παίζει ως τώρα εντελώς το παιχνίδι του Πούτιν.

Οι χρυσαυγίτες πάλι συμμετέχουν ασμένως στο «αντιναζιστικό» μέτωπο των φίλων του Αδόλφου Πούτιν.

Μετά από τα παραπάνω, πώς να χαρακτηρίσει κανείς "αριστερούς" που οι μεταξύ τους διαφωνίες περιορίζονται στο αν θα είναι ανοικτά ή καλυμμένα με τον Πούτιν;

Ανώνυμος είπε...

ΙΣΤΡΟΛΛΙΚΟΣ. Συμφωνουμε

Ανώνυμος είπε...

4.47 Ο παπας ο παχυς εφαγε παχια φακη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ιστρολλικός είπε...

Ρε κόκκινε τρολλά για πες μας λίγο για τον φαιοκόκκινο άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης και τον πράκτορα Τσάβεζ.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ιστρολλικέ,
Θα συμφωνούσα, πως η σύγκρουση , και όχι η έκβασή της, «δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους». Ετσι και αλλιώς το παγκόσμιο κομ. κίνημα, σήμερα, και να ήθελε να επηρεάσει την έκβασή της (αν έκρινε,πως πρέπει να…, λέμε τώρα…), δεν έχει τα μέσα, δυστυχώς.
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, πρέπει θαρρώ, να τα πάρουμε από την αρχή. Δηλαδή από το ’89. Για μένα είναι σαφές, πως ό,τι γίνεται σήμερα στην Ουκρανία (όπως και ό,τι πήγε να γίνει στην Τσετσενία, και στην Οσετία) είναι η λογική συνέχεια του ’89, που ακόμη δεν έχει τελειώσει. Δεν έχει κλείσει αυτή η ιστορία.
Οι νεορώσοι ολιγάρχες, πίστεψαν,πως παίρνοντας την εξουσία στην πρώην ΕΣΣΔ, θα κληρονομούσαν και όλη την προίκα της, η έστω (οι πιο προσγειωμένοι από δαύτους), πως θα την διεκδικούσαν. Μετά το σύντομο σχετικά διάλειμμα Γιέλτσιν (=διαλύω τα πάντα, δίνω γην και ύδωρ στους «δυτικούς» με μοναδικό στόχο την σταθεροποίηση της νέας καπιταλιστικής εξουσίας), άρχισαν να διεκδικούν την προίκα, που είχε αρχίσει να σκορπάει. Χάσανε τις βαλτικές, χάσανε όλο το πρώην Σύμφωνο της Βαρσοβίας, χάσανε οριστικά το (από πριν μισοχαμένο) Αφγανιστάν και καμπόσες ασιατικές, Καζακστάν, Μογγολίες, Αζερμπαιτζάν, Γεωργία, ορεινή Καραμπαχία κλπ., υπολόγιζαν όμως στο ουκρανικό φιλέτο, λόγω των ισχυρών πολιτικοοικονομικών δεσμών, που είχαν εκεί, και δυστυχώς σε αυτούς φαίνεται πως περιλαμβανόταν και το ΚΚΟυ… (εγώ, μια και δεν εκφράζω το ΚΚΕ παρά μόνο τον εαυτό μου, θα το πω ανοιχτά και όποιος θέλει ας με διορθώσει!).
Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, δηλ. τους «δυτικούς» συνεταίρους τους, που εύλογα τους έδωσαν να καταλάβουν, πως από τα ιμάτια της πρώην ΕΣΣΔ έχουν μερίδιο και αυτοί, και πως αυτά τα κανονίζουν οι συσχετισμοί ισχύος, οικονομικής και στρατιωτικής. Αυτή τη γλώσσα μιλάνε οι ιμπεριαλιστές, αυτούς τους συσχετισμούς ψάχνουν τώρα αμφότεροι – οι «σκυλοκαυγάδες», που λέει κι ο Αναυδος.
(συνεχίζεται)

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

(συνέχεια)
Προφανέστατα στην Ουκρανία επιτίθεται το ΝΑΤΟ (με κυρίως ωφελούμενο το USA) και αμύνεται, υποχωρεί, προσπαθώντας να «διασώσει» ό,τι μπορεί, από αυτά, που ΝΟΜΙΖΕ, (η κάνει πως νόμιζε…), ότι ήταν δικά του, ο ρώσικος ιμπεριαλισμός. Αλλά δεν έχω καταλάβει:
1. Αν ο Ιμπεριαλισμός γενικά θα είναι ασθενέστερος απέναντι στο εργατικό κίνημα με αναβαθμισμένη τη θέση της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας.
2. Αν αυτή η εξασθένηση είναι τόσο άξια λόγου, ώστε να πηγαίνουν κομμουνιστές και εργάτες να σκοτώνονται γι αυτό.
3. Δεν βλέπω και κανένα ταξικό χαρακτήρα στη σύγκρουση των ιμπεριαλιστών. Το να παρασύρονται λαός κι εργάτες μιας ιστορικά εργατικής περιοχής, ακόμη και κομμουνιστές (μιλάω για ΕΚΑ- ΚΕΚΡ, τους άλλους τους έχω χεσμένους σαν καθοδηγητές) επαρκεί για να δώσει ταξικό, και μάλιστα «βαθύ», χαρακτήρα, σε έναν σκυλοκαυγά;
«Στάδιο» μου βρωμάει εδώ…, έστω και με τη μορφή της διακριτικής ανακωχής (η «κριτικής συμπαράταξης», για να θυμηθούμε και τα παραδοσιακά κλισέ, που ταιριάζουν εδώ….) με κάποιους … προσωρινά «ειρηνικούς» (!) και «αντιφασίστες» η «μη φασίστες» ιμπεριαλιστές. Δεν υπαινίσσομαι προθέσεις για σένα, αλλά είναι απόψεις, που κυκλοφοράνε ευρέως και στην ελληνική αριστερά. Και θαρρώ παραμένει το ερώτημα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, (5-9-2014, 2:39 μ.μ.): Τι θα πούνε οι κομμουνιστές, που παρασύρανε τον κόσμο να σκοτώνεται κάτω από ξένες σημαίες, όταν ο τελευταίος θα αρχίσει να αναρωτιέται γιατί σκοτώθηκε; Σημασία δεν έχει τι έλεγε κανείς (…η «κριτική» της «συμπαράταξης»!) αλλά, κυρίως, τι έκανε. Αυτό μετράει ο κόσμος. Και φοβάμαι, πως οι κομμουνιστές της Ουκρανίας και της Ρωσίας, (με βάση και τις παραπομπές σου στο LR, που είχα τότε διαβάσει) δεν άντεξαν την πίεση, και ίσως βγούν είναι εκτεθειμένοι.
Τα γράφω αυτά, σαν σκέψεις, και όχι χωρίς ενοχές, γιατί κάθομαι στην αναπαυτική μου καρέκλα, την ώρα, που αυτοί είχαν μπροστά τους χειροπιαστό τον δολοφονικό φασισμό. Δεν τους κατηγορώ (πάντα σε ΕΚΑ – ΚΕΚΡ αναφέρομαι) γιατί ξέρω πως συχνά η ιστορία σου παίζει δυσάρεστα παιχνίδια και μερικά λάθη μπορεί να είναι και αναπόφευκτα. Δε θάθελα να είμαι στη θέση των κομμουνιστών π.χ. της Συρίας, παληότερα του Ιράκ και ακόμη παληότερα του ηρωϊκού Τουντέχ. Καταλαβαίνω, πως το παγκόσμιο κ.κ. ψηλαφεί το δρόμο του, μετά από μια περίοδο στασιμότητας που απέληξε σε στρατηγική ήττα. Και είναι πάντα πιο εύκολο να διαπιστώνεις λάθη, ιδίως εκ των υστέρων, από το να προτείνεις έγκαιρα τις σωστές λύσεις. (Αυτό, αυτοσαρκαστικά).
Αλλά πάντα πρέπει να σκέφτεται-επαγρυπνεί κανείς, de omnibus dubidandum, και, σωστά, τουλάχιστον να μη θεωρητικοποιούμε τακτικές επιλογές, ιδίως αμφιλεγόμενες η επισφαλείς τέτοιες.
Καλή νύχτα σε όλους.

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΧΤΑΡ. πολυ σωστα. Δεν πρεπει να θεωριτικοποιουνται τακτικες επιλο γες και να παραμενουνε ως ελιγμοι. Τρανταχτο παραδειγμα ο φασισμος που θεωρειτε απο τα αστερια του οπορτου νισμου σαν κατι διαφορετικο απο τον καπιταλισμο οποτε σε αυτην την περιπτωση λεει δεν πρεπει να εχουμε στοχο την ανατροπη του καπιταλισμου που γενναει και τον φασισμο βεβαια Την καλημερα μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ιστρολλικός είπε...

@Σεχτάρ

Θα απαντήσω σημείο προς σημείο, για χάρη συντομίας.

1) . "Αν ο Ιμπεριαλισμός γενικά θα είναι ασθενέστερος απέναντι στο εργατικό κίνημα με αναβαθμισμένη τη θέση της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας."

Το ζήτημα δεν πρέπει να τίθεται από αυτή την σκοπιά. Το θέμα δεν είναι τόσο το αν συμφέρει το εργατικό κίνημα μια αναβθμισμένη Ρωσία, όσο το αν συμφέρει να αποτύχει σε κάποιο βαθμό το συγκεκριμένο εγχείρημα του δυτικού ιμπεριαλισμού. Ανάλογα, δεν μας ενδιαφέρει να ισχυροποιηθεί η παρουσία του Ιράν των Αγιατολαδων στην Μέση Ανατολή, αλλά μας ενδιαφέρει να μην ανατραπεί το καθεστώς από καμια "Περσική Άνοιξη" κατά τα πρότυπα της Λιβύης και της Συρίας.
2. "Αν αυτή η εξασθένηση είναι τόσο άξια λόγου, ώστε να πηγαίνουν κομμουνιστές και εργάτες να σκοτώνονται γι αυτό."

Οι κομμουνιστές και οι εργάτες δεν σκοτώνονται γι'αυτό. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους όταν έγινε το πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες ανακοίνωσαν την πρόθεση τους να εκκαθαρίσουν τη χώρα από τα ρωσικα και γενικά μη ουκρανικώς ορθά στοιχεία. Οι πραξικοπηματίες αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τον κόσμο κατασταλτικά. Έτσι ξεκίνησε η σύγκρουση, στην οποία φυσικά εμπλέκεται και η Ρωσία για τα δικά της συμφέροντα.

3. Τι θα πούνε οι κομμουνιστές, που παρασύρανε τον κόσμο να σκοτώνεται κάτω από ξένες σημαίες, όταν ο τελευταίος θα αρχίσει να αναρωτιέται γιατί σκοτώθηκε;

Εκτιμώ πως οι κομμουνιστές, οι σωστοί τουλάχιστον, ήδη λένε στον λαό ότι η σημαία κάτω από την οποία πρέπει να παλέψουν είναι της ΕΣΣΔ. Τώρα ο βαθμός που αυτή η πολιτική δουλειά γίνεται σωστά ή όχι είναι κατι που δεν μπορούμε να κρίνουμε. Το μόνο σίγουρο πάντως έιναι ότι οι κομμουνιστές δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να κάτσουν με τα χέρια σταυρωμένα και να πουν σε κόσμο που απειλείται "τι Δεξιός Τομέας τι Μπερκούτ".

Δεν υπάρχουν πάντα καλές επιλογές, υπάρχουν όμως σωστές. Θεωρώ ότι στην συγκεκριμένη συγκηρία, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τους κομμουνιστές εκεί από το να στηρίξουν τη σύγκρουση με σκοπό τουλάχιστον να γλυτώσουν από τον έλεγχο του Κιέβου.

Ξαναλέω τώρα: από αυτό μέχρι τη δημιουργία θεωρητικών σχημάτων που υποστηρίζουν στρατηγική σύμπλευση με τη Ρωσία στη βάση κάποιας ιδιεταιρότητας της ως κοινωνικού σχηματισμού, υπάρχει τεράστια απόσταση. Δεν αντιλέγω ότι πρέπει να προσέξουμε απέναντι σε τέτοιες απόψεις, αλλά ο αντίλογος σ'αυτό δεν μπορεί να είναι να πάει ο κόσμος άκλαφτος για να μην πάει κάτω από ξένη σημαία.

Ανώνυμος είπε...

ΙΣΤΡΟΛΙΚΟΣ. Πραγματικα οταν ανατρα πηκε η κυβερνηση γιανουκοβιτς ο δεξιος τομεας ξεκινησε εθνοκαρση εναντια σε οσους δεν ητανε ουκρανοι η απαντηση ομως δεν μπορει να ειναι με εθνικα κριτηρια απο το κκ. αν δεν ητανε εγκλοβισμενο στην λογικη της αστικης διαχειρησης και της ενταξης στην Τ.Ε θα μπορουσε να ηγηθει του ουκρανικου λαου σε ταξι κη βαση για την ανατροπη του καπιταλισμου δεν μπορει να το κανει γιατι ειναι μερος του προβλη ματος. Δεν λεω οτι αυτα που λες ταυτιζονται με την ρωσια αλλα αντικειμενικα οταν αφησεις το παραθυρο λιγο ανοιχτο ο οπορτουνι σμος θα το ανοιξει ολοκληρο και μαζι την πορτα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@Σφυροδρέπανε
Πέρα από ποια ανάλυση είναι σωστή να μην χάσουμε ολοκληρωτικά την επαφή με την λογική.
Εσύ σαφώς θεωρείς οτι η γραμμή της παλιάς Κ.Ε. ήταν λανθασμένη για τη συγκεκριμένη στιγμή και ο Μ.Μ. σωστή. Το γιατί συμβαίνει αυτό αρκεί μια απλή ανάγνωση.
Περαστικός

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Ιστρολλικέ,
1. Δε θεωρώ ότι το ε.κ. πρέπει να ζυγιάζεται ειδικά σε σχέση μόνο με την Ρωσία (αν και εδώ υπάρχουν κάποιοι παληοί λογαριασμοί, που πρέπει κάποια στιγμή να εξοφληθούν….). Μίλησα για τον «Ιμπεριαλισμό γενικά», γιατί θεωρώ πως οποιαδήποτε κίνηση χειραφέτησης της ε.τ. θα τον βρεί όλον απέναντί της, και Ρώσους και μη Ρώσους.
Να το κάνω πιο λιανά: Αν αποτύχουν οι δυτικοί (χλωμό το βλέπω, έτσι όπως πάει), δηλαδή αν ξαναπεράσει ΟΛΗ η Ουκρανία στη σφαίρα επιρροής των Ρώσων ολιγαρχών (γιατί αυτό παίξανε με Γιαννουκόβιτς…), προφανώς και θα πρόκειται για περιφανή νίκη του Πούτιν, δηλ. του ρώσικου ιμπεριαλισμού. Το ερώτημά μου είναι: σε αυτή την περίπτωση τι θάχει κερδίσει το ε.κ.;
Αν καταφέρει και πετύχει κάποια αυτονομία της Νοβοροσίγια, (ήδη έχουν την Κριμαία, που δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει στην Ουκρανία) θεωρώ πως θα είναι ήττα (συνέχεια μιας ήττας…) της Ρωσίας, για τους λόγους, που εξέθεσα στο σχόλιό μου (6-9-2104, 2:13μμ.), που μακροπρόθεσμα θα βγάλει προβλήματα στον ρώσικο καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, μετά τους πρόσκαιρους μαυρογιαλούρικους πανηγυρισμούς των νεορώσων.
Τρίτη εκδοχή δεν βλέπω (π.χ. μια, έστω σοσιαλίζουσα Νοβοροσίγια), ιδίως με τον τρόπο, που μαθαίνω ότι παρεμβαίνουν οι κομμουνιστές στη σύγκρουση εκεί.
Δεν ήταν ρητορική η ερώτησή μου – πραγματική ήταν. Η αίσθησή μου είναι πως θάναι κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία, έχασε η Δύση-κέρδισε η Ρωσία, μηδέν εις το πηλίκον για το ε.κ., ίσως και κάτω από το πηλίκον αν αυτό θα γίνει, έτσι όπως πάει, με μη αυτόνομη παρουσία του εκεί κ.κινήματος (οι ξένες σημαίες πάντα έχουν ένα κόστος…, δεν είναι σημαίες ευκαιρίας, όπως διατείνονται οι οπορτουνιστές).
Ευχαρίστως θα άκουγα μιαν διαφορετική εκδοχή σε αυτό. Δηλαδή, έστω, με την ήττα των δυτικών, που εσύ θέτεις σαν σημαντική, πως θα εξασθενούσε γενικά ο ιμπεριαλισμός και άρα κάποιοι αδύναμοι κρίκοι του θα άρχιζαν να τρίζουν – επί τέλους κάτι ν’ αρχίσει να κουνιέται…
2. Ομολογώ, ότι δεν θεωρώ επαρκή την εικόνα, που έχω, για την δράση των κομμουνιστών (πάντα ΕΚΠ και ΚΕΚΡ) στις κύρια εμπλεκόμενες χώρες, Ουκρανία και Ρωσία. Αν έχουμε νεκρούς (και πολιτικά κόστη) από την παρέμβασή μας σε αυτή τη σύγκρουση, αυτά είναι αβαρίες, που πρέπει να αιτιολογηθούν. Δεν είναι θέμα προθέσεων, αλλά αποτελεσμάτων. Ποια είναι η αιτιολόγηση; Τι προσδοκούμε σαν κ. κίνημα από την παρέμβασή μας (με την τρέχουσα μορφή της, την μη-αυτόνομη, αν καλώς έχω καταλάβει…) σε αυτή τη σύγκρουση;
3. Ακόμη και το «τι δεξιός – τι μπερκούτ», αν δεν είναι αριστερίστικη υπεκφυγή, καθόλου δεν συνεπάγεται χέρια σταυρωμένα, μάλλον το αντίθετο: Περισσότερη και σκληρότερη-δυσκολότερη δουλειά. Τα λόγια δεν πολυμετράνε, τα έργα (η «συμπαράταξη») είναι, που μένει και σου χρεώνεται. Το να λες «ζήτω η ΕΣΣΔ» η «…τιμούμε την ΕΣΣΔ» αλλά «άντε τώρα να σκοτωθούμε για την …. Αλλαγή» δε σου θυμίζει κάτι;
Και τι σημαίνει «στηρίζω την σύγκρουση», (εκτός από το «ρίχνω λάδι στη φωτιά») αν όχι διαλέγω πλευρά, δηλαδή ιμπεριαλιστή; Εγώ θα το συζητούσα να ρίξουμε με κάποιο τρόπο λάδι στη φωτιά, αλλά όχι με νεκρούς εργάτες, και όχι «πούστικα» (σχωράτε το πνεύμα και όχι το γράμμα της αγοραίας ομοφοβικής χυδαιότητας), αλλά λεβέντικα: Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, η κάπως έτσι.
Θα συμφωνήσω στο αυτονόητο: Εκτός από την αλάνθαστη επιλογή, υπάρχουν και μερικές καλές, και αυτά τα γράφω σαν σκέψεις, πάντα με τους ενδοιασμούς, που εξέφρασα στο κλείσιμο του 2:13, και όχι σαν κριτική προς εσένα. Είναι δείγμα υγείας για την κομμ. Αριστερά να φουντώνουν τέτοιες συζητήσεις.

Ανώνυμος είπε...

Από την πλευρά του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας, ο πόλεμος είναι εθνικός.
Ο Λένιν έκανε κριτική στην Λούξεμπουργκ, (στην μπροσούρα του Junius), για την θέση ότι στην εποχή του ιμπεριαλισμού, δεν υπάρχουν εθνικοί πόλεμοι, επειδή έτσι κι αλλιώς, αυτοί εμπλέκονται με τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και έγραφε ότι σε περίπτωση κοινωνικής οπισθοδρόμησης είναι δυνατοί ακόμα και στην Ευρώπη εθνικοί πόλεμοι.
Ο οικοδεσπότης ανέφερε στην αρχή της ανάρτησης το γράμμα του Ζαχαριάδη.
Νομίζω έχει πολλές ομοιότητες με την Ουκρανία.
Ειδικά για τις ενστάσεις που αναφέρονται, μήπως η αντίσταση στους Ιταλούς δεν ήταν προς το συμφέρον της ιμπεριαλιστικής Αγγλίας? (τώρα Ρωσίας) μήπως δεν έλεγε (και ήταν πραγματικά) "υπό την ηγεσία της κυβέρνησης Μεταξά"? (τώρα φιλο-Ρώσοι ολιγάρχες).
Παλεύω κάτω από τις δικές μου σημαίες, σημαίνει, εκτός των άλλων, ότι αξιοποιώ και κάθε ευκαιρία να φέρω τον κόσμο κάτω από αυτές.

Εμείς προπαγανδίζουμε τον σοσιαλισμό, αλλά δεν περιμένουμε ο λαός να μας δηλώσει πρώτα πίστη στον μαρξισμό-λενινισμό, την στιγμή που τον βομβαρδίζουν οι ιμπεριαλιστές φιλελευθερο-φασίστες του Κιέβου, για να αγωνιστούμε στο πλευρό του.

ημιάγριος



Ανώνυμος είπε...

ΗΜΙΑΓΡΙΟΣ. αυτα ολα δοκιμαστηκανε οταν τα λα ικα μετωπα επιλεχθηκαν ως ελιγμος για την προστασια της ΕΣΣΔ και το αποτελεσμα ητανε το ΕΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ να κανουνε θεωρια τους ελιγμους να υπογραψουνε τις συμφωνιες με την αστικη ταξη και τους αγγλους να μην διεκδικησουνε την εξουσια τον οκτωβρη του 1944 και να οδηγηθει ο λαος στην σφαγη ενω ειχε τις προ υποθεσεις να νικησει. Τα ιδια συνεβησαν παντου.οπως επισης και μετα το 20ο συνεδριο οταν επικρατησαν τα μετωπα σαν θεωρια παντου καταστροφη ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ 1965 ΧΙΛΗ 1973. Το διαχρονικο συμπερασμα ειναι οτι οταν σταματησεις να βλεπεις τον οπορτουνισμο σαν αναχωμα του καπιταλισμου και τον δεις σαν διαφορετικη αριστερη αποψη η καταστροφη ειναι σιγουρη. αγωνας λοιπον σαν ταξη εναντιον ταξης ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Το γραμμα λεει του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ εχει πολλες ομοιοτητες με την ουκρανια. ΜΑΛΙΣΤΑ. Το τη ακριβως ενοουσε στο γραμμα ο συντροφος φαινεται απο τις αντιπαρεθεσεις που ειχε με αυστριακους και γερμανους συγκρατουμενους του στο νταχαου και ακομα καλυτερα κατα την επιστροφη του και την δημιουργια του ΔΣΕ που στην πραγματικοτητα ειναι δικο του δημιουργημα. φαινεται ξεκαθαρα απο εκεινα τα χρονια οτι ο ελιγμος αυτος αδυνατι σε την αμυνα απεναντι στους οπορτουνιστες στα χερια των οποι ων ΣΙΑΝΤΟΣ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ ολα γινανε κουρελοχαρτα. οσο λοιπον και να προσπαθουνε οι διαφοροι ΜΑΝΙΑΔΑΚΗ ΔΕΣ να ντυσουνε τον ΛΕΝΙΝ καουτσκι και τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ σαν παρτσαλιδη ΔΕΝ ΤΣΙΜΠΑΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. θα συνεχι σουμε να αποκαλυπτουμε τον βρωμικο και προβοκατορικο ρολο τους ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Naphta είπε...

Όχι ότι έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία, αλλά δηλώνω ότι συντάσσομαι με τους faros, ratm, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, Σεχτάρ, Άναυδο, ρα και με όποιον άλλο προσπαθεί μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να κρατήσει ψηλά την σημαία του ΚΚΕ και να υπερασπίσει το πρόγραμμά του όχι μόνο στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα, τα οποία απ' ό,τι φαίνεται δεν θα 'χουν τελειωμό.