Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Δως μου ένα μέρος να σταθώ

Την τρίτη μέρα κατά τας γραφάς, έγινε το έλα να δεις –αλλά πού να χωρέσεις. Γιατί χίλιοι καλοί σφοι χωράνε (κι ένας οπορτουνιστής περισσεύει) αλλά τι γίνεται με τους δεκάδες χιλιάδες, όταν και στις τρεις σκηνές (κι όχι μόνο στη μία, σαν άλλες χρονιές) του φεστιβάλ γίνεται το αδιαχώρητο, όπως και στους πέριξ δρόμους που τις συνδέουν; Κι εκεί σκοντάφτει και καταρρίπτεται η θεωρία συνωμοσίας που είχες αρχίσει να πλάθεις στο μυαλό σου για την εν μέρει τεχνητή έλλειψη αρκετών καρεκλών, ώστε ο άλλος να το σκεφτεί δυο και τρεις φορές πριν σηκωθεί και αφήσει τη δική του (γιατί δε θα την ξαναβρεί ποτέ) και να μείνει έτσι να ακούσει καθιστός όλη την ομιλία του κουτσούμπα.

Που αυτή τη φορά κράτησε σκάρτη μια ώρα (μόλις πενήντα λεπτά), γιατί έπρεπε να βγουν κι οι άλλοι να τραγουδήσουν. Αλλά ο κούτσι είχε πιο πολύ λαό από τους περισσότερους καλλιτέχνες. Τόσο πολύ που δεν αναρωτιέσαι πια αν μας ψηφίζουν όλοι αυτοί, γιατί το ‘χεις σίγουρο πως κατά καιρούς κάνουν καμιά παρασπονδία, αλλά αν θα βγάζαμε απόλυτη πλειοψηφία (50%+) σε κάποιες σκηνές ειδικά. Που εντάξει, κατά βάθος όλοι κουκουέ είναι, άλλο αν δεν το ξέρουν ή δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμα. Και δεν είναι κακό (ίσα-ίσα) που μες στο πλήθος είναι και μερικοί «τυχαίοι», μη συνειδητοποιημένοι, γιατί για κανέναν δεν είναι τυχαίο στην πραγματικότητα που βρέθηκε στο φεστιβάλ της κνε. Και το ζήτημα είναι πώς θα τον βρούνε και θα παρέμβουν οι σύντροφοι, για να κάνουν το τυχαίο συνειδητό –εξ ου και ο ρόλος του τυχαίου και του σφου κνίτη στο κοινωνικό προτσές. Πώς η ανάγκη γίνεται η ιστορία...

Όπως φυσικά δεν είναι τυχαίες οι γαργάρες που κάνουν για το φεστιβάλ, τα κυρίαρχα κι εναλλακτικά μμε σε αγαστή σύμπνοια. Τα μεν τη βγάζουν με τη συναυλία της γκάγκα, τα δε με πλάνα από τις εκδηλώσεις στο σύνταγμα για το φύσσα –χωρίς να ενοχληθούν όμως από το δόγμα ‘no politica’ που πρεσβεύουν από την ανάποδη κάποιοι φίλοι και συγγενείς του δολοφονημένου παύλου. Άντε το πολύ να φιλοτιμηθούν να ασχοληθούν λίγο την τελευταία μέρα, με την πολιτική ομιλία του γγ.

Ο οποίος έπιασε «πατριωτικά» όλες τις γενιές, από τους επονίτες και τους λαμπράκηδες, μέχρι τους νεότερους που έζησαν την αντεπανάσταση και τη βαθιά κρίση του συστήματος. Διάνθισε την ομιλία του με πολλούς στίχους, από ρωμιοσύνη ως μαγιακόφσκι, κι έκανε λόγο σε κάποιο σημείο για επιστημονικό κομμουνισμό (sic)! Ενώ αφιέρωσε ένα αρκετά μεγάλο μέρος στον ψευτοκαβγά μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συναντήθηκε στο κόμο με τους μεγάλους εταίρους της και.. τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε. Όταν τελείωσε η ομιλία, ο ουρανός γέμισε με κόκκινα μπαλόνια που ‘καναν τη δική τους επουράνια έφοδο, αλλά δεν ήτανε τα BoyCoke μπαλόνια για την κόκα-κόλα, ούτε σαν το μπαλόνι-μίσα στους ολυμπιακούς της μόσχας, γιατί δεν έχει μασκότ το φεστιβάλ. Και συμφωνήσαμε με μια σφισσα ότι πρέπει να υπάρχει σχέδιο καρφίτσα κι ειδική χρέωση για ένα σφο κνίτη, που να σκάει «κατά λάθος» όλα τα μπαλόνια της ντόρας της εξερευνήτριας, που είναι άθλιο κινούμενο σχέδιο και της αξίζει μονάχα ένας αργός και βασανιστικός θάνατος.

Τη σκυτάλη στην κεντρική πήρε ο θου-μου (ΘΜ), που θύμιζε λίγο ΑΜ (την αυτού μεγαλειότητα) όταν μίλησε για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό, ενώ έκοψε δύο φορές τα συνθήματα που πήγε να φωνάξει από κάτω ο λαός. Αλλά έδωσε μία από τις πιο δυνατές στιγμές του φεστιβάλ στα δύο τελευταία τραγούδια, τον ύμνο της κνε και τους ήρωες, που τα είπαν μαζί χιλιάδες στόματα, με μια φωνή κι υψωμένη γροθιά. Ενώ ο μεράτζας πιο πριν σου έδινε την εντύπωση πως θα ακουγόταν μέχρι πίσω, ακόμα και αν δεν είχε μικρόφωνο.


Άντε δηλ να μην τραγουδούσαν μόνο μερικά μποφιλάκια, που είχαν άγνωστες λέξεις και στίχους, αλλά γέμισαν τον χώρο περιμένοντας να βγει το είδωλό τους επί σκηνής. Όπως φίσκα ήταν –για ακατανόητους λόγους- κι η μαθητική σκηνή με το μουζουράκη, που πρέπει να ήταν (στην καλύτερη) λίγο σουρωμένος και έλεγε κρύα αστεία του τύπου «αυτό το τραγούδι το έγραψα για τη γιουροβίζιον. Αλλά τη μία χρονιά έστειλαν τον αγάθωνα γιατί έχει μεγαλύτερο μουστάκι και την άλλη κάποιον άλλο γιατί ήταν μεγαλύτερο πουστ...κι». Κι ύστερα από ένα τραγούδι του sting (englishman in newyork, που τελειώνει με το be your self no matter what they say) είπε ότι πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Αλλά τι γίνεται αν είσαι μαλάκας...;
Έλα ντε; Σπουδαίο πράγμα πάντως η αυτογνωσία.

Αυτό που ήταν όμως χωρίς προηγούμενο ήταν ο πανικός και το λαϊκό προσκύνημα στη λαϊκή σκηνή με τη γλυκερία, που τράβηξε μέχρι τις τρεις παρά.. Και ο κόσμος δεν έλεγε να φύγει με τίποτα, ίσα-ίσα, είχε βάλει τραπέζια και καρέκλες και πίσω από το δρόμο για την έξοδο, όπου μόνο άκουγε. Ναι αλλά πώς το εννοούμε αυτό το «χωρίς προηγούμενο»;
-Ξέρεις, οι κνίτες δουλεύουν συλλογικά σα μια γροθιά με το μοχλό του αρχιμήδη, κι αν τους δώσεις ένα πάρκο να σταθούν, μπορούν να κινήσουν τη γη και να το μεταμορφώσουν σε μια κόκκινη πολιτ..
-Ναι ρε σφε, αλλά στη λαϊκή δεν έχει τόπο να σταθείς, ούτε για να βάλεις μια καρέκλα. Δεν χωράει..
Κι αν είναι μικρός κι ο χώρος στο τρίτση, πού να πάμε δηλ, στο οακα;

Κι είναι πολλές σκηνές ακόμα, μικρά ψηφιδωτά μιας μεγάλης εικόνας, που δε χωράνε να αναφερθούν όλα ξεχωριστά –εδώ δεν χωρούσε μια καρέκλα επιπλέον στη λαϊκή.
Το τραγικό μαλλί του παπακωνσταντίνου, που επιμένει να το κρατάει, διασκευάζοντας τα χαιρετίσματα: σας αγαπάω, μα δεν κουρεύομαι. Η επετειακή έκδοση του ρίζου για τα 40χρονα από την επανέκδοσή του και το πρώτο νόμιμο φύλλο του στη μεταπολίτευση, με το ευχαριστήριο στην ελευθεροτυπία –μετά από τις πλημμύρες του 95’- χωρίς την οποία δε θα μπορούσε να βγει ο ριζοσπάστης εκείνης της ημέρας. Ένα βιβλίο στον πάγκο της σύγχρονης εποχής (αλλά από άλλο εκδοτικό) για την τελευταία μάχη του λένιν –που εντάξει, μπορεί να εννοεί κατά της γραφειοκρατίας και να το παρεξήγησα, αλλά εμένα μου μύριζε τροτσκισμό από το εξώφυλλο.  Το σύντομο σκετσάκι με ένα μασκοφόρο εκπρόσωπο της εε και της κυβέρνησης –η φαντασία της εξουσίας- που ευτυχώς δεν είχε συνέχεια. Το προλεκάλτ μπλουζάκι ενός σφου απ’ τη λδ του βορρά που έγραφε πίσω τους στίχους: μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, πέσανε πάνω στην εργατιά –και αν δεν ήταν η κακιά στιγμή, θα είχαμε και φωτογραφικά ντοκουμέντα. Το βιντεάκι στο στέκι του αθλητισμού, που έντυσε την αναφορά στον χουλιγκανισμό με πλάνα από αλαφούζο και τα σπορ του βορρά (που είχαν εξώφυλλο για το σαββίδη)· αλλά ντάξει, μπορεί μετά να έδειχνε κάτι και για τους γάβρους, δεν το είδα ως το τέλος. Τις συζητήσεις στο τέλος της ημέρας για την ιδιόμορφη γοητεία της λατινικής αμερικής και τις φαρκ στην κολομβία, που κολλάνε παντού, ακόμα και αν μιλάς για το εθνικό ζήτημα στην ισπανία και τους κομμουνιστές της που αρνούνται να αναγνωρίσουν το αντάρτικο των φαρκ. Το βιβλίο του γιου του λούντο μάρτενς (που είχε γράψει το «μια άλλη ματιά στο στάλιν») για την κρίση της ευρωζώνης, που το είχε στον πάγκο της η βέλγικη αποστολή.
Και το παγωτό της κνε, που δεν το είχαμε μόνο ως συνοδευτικό των λουκουμάδων, αλλά υπήρχε κοτζάμ υπερπαραγωγή, με καροτσάκι, κουδουνάκι και ντελάλη να διαφημίζει την πραγμάτεια. Σα σκηνή από τη δεκαετία του 50’, που ήταν ακόμα στα πράγματα ο σφος με το μουστάκι κι ο ζαχαριάδης και δεν είχανε λιώσει οι πάγοι και τα παγωτά μας με το νικήτα.

Κι άλλα πολλά που θα τα ‘χει κάθε σφος ως υλικό για να διηγείται κάποτε ιστορίες στα εγγόνια του (αν προλάβει να δει). Ε κι αν κάποιοι νιώθουν με τον καιρό να γερνάνε και μελαγχολούν, είναι που έχει μπει ψηλά ο πήχης από τα προηγούμενα φεστιβάλ και τις αναμνήσεις τους από τον καιρό που ήταν κι οι ίδιοι η νιότη του κόσμου, όπως ο κομμουνισμός.

Ήτανε νέοι, ήτανε νέοι, ήταν παιδιά, κι έτυχε να ‘ναι και καλή σοδειά.

Που μένει τώρα απούλητη να σαπίζει σε αυτό το σάπιο σύστημα. Μα κάθε σεπτέμβρη ξανανθίζει και φυτρώνει στο στήθος ένα κλωναράκι από την ελπίδα μέσα μας.. Και του χρόνου.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...το κιοσκι με τα κοκτειλ ((προσφορα της ΚΝΕ)) κοντα στη λιμνη,με ωραιοτατη καιπιρινια((μονο αυτο δοκιμα)) .Απο τωρα ανυπομονω για το 41ο
adrastia

Ιστρολλικός είπε...

Απολίθωμα το βιβλίο δεν το πέτυχα στον πάγκο αλλά από τον τίτλο που δίνεις νομίζω ότι πρόκειται για το Lenin's Last Struggle του Moshe Lewin. Ο εν λόγω κύριος ήταν από τους πιο αξιόλογους αστούς ιστορικούς της ΕΣΣΔ και συγκρούστηκε με την κλασσική σχολή του ολοκληρωτισμού και των δεκάδων τρισεκατομμυρίων θυμάτων του Στάλιν. Ο ίδιος μάλιστα είχε περάσει από τις γραμμές του ΚΣ κατά τον Β' ΠΠ.

Η εκτίμηση του για τον ίδιο τον Στάλιν βέβαια είναι χοντροκομμένα αρνητική. Το συγκεκριμένο βιβλίο υποστηρίζει τη θέση ότι ο Λένιν στα τελευταία του χρόνια διεξήγαγε σκληρό αγώνα κατά του Στάλιν, με απαρχή κυρίως την κόντρα πάνω στο Γεωργιανό ζήτημα. Παρ'όλα αυτά ο ίδιος ο Λεβίν δεν ήταν Τροτσκιστής. Από τα έργα του φαίνεται περισσότερο σαν οπαδός του Μπουχάριν (όπως και οι περισσότεροι της αναθεωρητικής σχολής της δυτικής σοβιετικής ιστοριογραφίας) αλλά και του Αντρόπωβ.

zhukov είπε...

Η κύρια αίσθηση που μου έμεινε εμένα είναι ότι ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά...
Από τον πολιτισμό ως και τις παρευρισκόμενες αν με πιάνετε...
Κάλυψη ομιλίας με drone πρέπει να έγινε πρώτη φορά στην Ελλάδα και διορθώστε με αν κάνω λάθος...

zoot horn rollo είπε...

@DNR
Δεν αποκλείεται, είχα μια διαίσθηση ότι κάποια τέτοιου τύπου "είδηση" θα έσκαγε.
Ας απευθύνουν αλλού τα παραπονα τους όμως, άλλοι τους έγλειφαν και πήγαν να τους εκμεταλλευτούν πολιτικά,ας τα πουν εκεί...δε ξέρουν που θα τους βρουν; Ε mr. Βαξεβάνη; Για να μη θυμηθούμε άλλα...

Neophyte_commie είπε...

Ειρήσθω εν παρόδω ότι τέτοιο ομοφοβικό ατόπημα έκανε ο Μουζουράκης και στην εκδήλωση της Σπουδάζουσας τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη, όπου είπε «σήμερα δεν είναι κανένας πούστης εδώ, όλοι είναι στο πράιντ» ή κάπως έτσι· δεν θυμάμαι πώς μού το μετέφεραν. (Ήμουν όντως στο πράιντ.)

Σημειώνονται αυτά… Όπως σημειώνεται και η συναγωνίστρια που συμφώνησε μαζί μου ότι είναι ομοφοβικό το «για κανέναν πούστη δεν θυσιάζομαι» του Βασίλη. (Αλλά εντάξει, ο Βασίλης συγχωρείται γιατί είναι εξήντα χρονών άνθρωπος. Ο Μουζουράκης που έχουμε μια ηλικία δεν συγχωρείται.)

Note to self: Κάποια χρονιά που θα έχω λεφτά να πάω και στης Αθήνας.

Ανώνυμος είπε...

Σφυροδρέπανε πες μου να καταλάβω, το βιβλίο αυτό το πουλούσε η Σύγχρονη εποχή ή βρέθηκε απλώς στους πάγκους. Βασίλης

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Τελικά, το Φεστιβάλ είναι μια πλατειά, σχεδόν "μετωπική", εκδήλωση, υπό τον έλεγχο της "ΚΝΕ-Οδηγητή" (αυτό μ' άρεσε).
Τώρα να πω πως δεν ένοιωσα οίκτο για τον υπουργάρα πολιτισμού του Πασοκ, που γυρεύει το λιγότερο να δικαιολογηθεί κι από πάνω για τις μπομπές του, με άκομψους χοντροπασόκικους τρόπους;
Τη μια να μας δίνει, από μικροφώνου, συμβουλές για ...μέτωπα(!), προφανώς με την "τάξη" του και κυρίως με την αφεντομουτσουνάρα του.
Την άλλη να αναπολεί το κνίτικο-κομματικό (απώτερο...) παρελθόν του (που όμως απαρνήθηκε για μια καρέκλα και τριάκοντα αργύρια), θεωρώντας ότι ...ανήκει στο βιογραφικό του!! Και κάνοντας γαργάρα, ότι αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει ρίψασπι και πουλημένο. Η, να ρίχνει, τάχα μου "παιχνιδιάρικα", χριστοπαναγίες(!) στο ακροατήριο γιατί δεν ικανοποιούσε τις χειροκροτηματικές ...υποδείξεις(!) του!
Τι τάθελες ρε μίζερε πασοκάκο όλα αυτά; Λίγη ταπεινότητα απάδει στο μικροαστικό υπερεγώ σου, που τελικά σε γελοιοποιεί; Αν ήσουνα ισορροπημένος, μπορούσες να πετάξεις ένα "τραβάτε μπρος, σύντροφοι, κι εμείς ακολουθάμε κατά δύναμη και κατά κρίση" και νάσαι αληθινός, ούτε "απολογίες", που κανείς δε σου ζήτησε, ούτε να θέλεις να βγείς κι από πάνω εκεί, που έχεις χεσμένη τη φωληά σου...
Ατιμη φάρα οι μικροαστοί, θ' αργήσουν να ψοφήσουν, αλλά θα ψοφήσουν, κι αυτή τη φορά, όχι σε "γκούλαγκ"!.
Θα μου πείς τώρα, Κάπταιν, τι κάθομαι και ψειρίζω, είναι και η μιζέρια μέρος της πραγματικότητας, και η ΚΝΕ στο Φεστιβάλ, την έβαλε κι αυτήν να δουλέψει για την επανάσταση. Αν το κρίνεις γκρινιάρικο κόφτο, , αλλά κάτι τέτοιοι "σελέμπριτις" εδώ μου κάθονται.
Και ίσως να χρειάζεται να τα λέμε της πεθεράς, για να τ' ακούνε και οι "νύφες", αν με πιάνετε...

jim_jim είπε...

Το μουσικό χαλί απο το σποτάκι της ΚΝΕ απο ποιο κομμάτι ειναι;

http://youtu.be/mbFs1loZhG4

Ανώνυμος είπε...

(ακολουθεί προβοκατσια)
... κι έκανε λόγο σε κάποιο σημείο για επιστημονικό κομμουνισμό (sic)!...
Εντάξει όταν μιλάς μπορεί να σου φύγει κάτι, εδω μίλησε για μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία...

Πρες Παπιε

Ανώνυμος είπε...

Καταρχην εχω την αισθηση οτι το φετινο Φεστιβαλ ανεβασε τον πηχη για τα Φεστιβαλ της ΚΝΕ σε οτι αφορα, την προετοιμασια και προπαγανδα(τα πρωτα πανο και αφισες τα ειδα απο τον Ιουλιο!) , την οργανωση το 3ημερο , τις εκδλωσεις συνολικα και περαν του 3ημερου πχ αφιερωμα σε Κατρακη στα πλαισια του Φεστιβαλ στις αρχες Σεπτεμβρη και φυσικα στη συμμετοχη που μαλλον ηταν η μεγαλυτερη των τελευταιων χρονων και σιγουρα μεγαλυτερη της περσινης.
Στα παραπονα μου δεν ειναι πραγματα σαν αυτο που λεει ο Σεχταρ οχι γιατι εχει αδικο αλλα γιατι εχω συνηθισει με τα χρονια τον ΘΜ. Εγω χαλαστηκα με τη Μποφιλιου που ενω την βαλαμε στη μεγαλη συναυλια του Σαββατου στην κεντρικη σκηνη, δειγμα οτι η ΚΝΕ εκτιμα το ταλεντο της (προσωπικα εγω προτιμω ακομα και τα αστεια του Μουζουρακη απο το να ακουω για γεννιες του φωτος κλπ) και αυτη δεν την ακουσα ουτε στην αρχη ουτε στο τελος απ'οσο μου παν να πει ενα ευχαριστω την ΚΝΕ για την προσκληση κλπ. Αντιθετα μου εκαναν πολυ καλη εντυπωση ο Μαγγαλιος και ο Βιτζηλαιος και με την εξαιρετικη παρουσια τους και με τις πολυ καλες φωνες και επιλογες τραγουδιων αλλα και με τα οσα ειπαν απο σκηνης κατι που εδειξε οτι ξεραν πολυ κσλα που ηρθαν και γουσταραν γι'αυτο.

Υγ. Η λαικη σκηνη το Σαββατο με τη Γλυκερια πρεπει να ειχε ρεκορ προσελευσης.
Υγ2 Πλεον μπορω να λογιζομαι ως πιστο κοινο των Κολεκτιβα. Μονο και μονο για το κομματι των Iron Maiden και των Black Sabbath που με γυρισε 15 χρονια πισω στα εφηβικα και μετεφηβικα μου χρονια.

ratm

Ανώνυμος είπε...

Τώρα που ολοκληρώθηκαν (υποθέτω) οι φεστιβαλικές αναρτήσεις-ανταποκρίσεις να ευχαριστήσω τον σφυροδρέπανο για τον κόπο του που έδωσε την ευκαιρία σε όσους είμαστε μακριά να πάρουμε μια καλή μυρωδιά από τα όσα διαδραματίστηκαν εκεί(στη περιοχή μου ο καιρός έκανε αρκετή χαλάστρα).

Καμιά έκπληξη για τη Γλυκερία. Εξαιρετική τραγουδίστρια και κατα τα φαινόμενα αξιοπρεπέστατος άνθρωπος διαχρονικά. Έκπληξη είναι που είχε καιρό να εμφανιστεί, όχι οτι συγκέντρωσε τόσο κόσμο. Η Γλυκερία παρεμπιπτόντως έχει δυο δίσκους στη πρώτη δεκάδα των πιο εμπορικών δίσκων διαχρονικά (στις 33 στροφές). Είναι μάλιστα από τις τραγουδίστριες με πραγματική διεθνή καριέρα-ποιός είπε ότι το λαϊκό δε μπορεί να είναι ταυτόχρονα και διεθνές;

Δε νιώθω να διαφωνώ με όσα έγραψε ο Σεχτάρ. Νομίζω όμως ότι στους καλλιτέχνες μπορούμε να είμαστε κάπως πιο ανεκτικοί στα κακά-μιας και πρόκειται για ειδική κατηγορία ανθρώπων-αρκεί να είμαστε ταυτόχρονα και αρκετά πιο μετρημένοι στα καλά και να μη ταυτίζουμε την κριτική επί του έργου με την κριτική στο δημιουργό σε ανθρώπινο επίπεδο. Έχει τύχει άνθρωποι μικροί να έχουν δημιουργήσει αριστουργήματα όπως έχει τύχει και καταπληκτικοί άνθρωποι να έχουν παράγει μέτριο καλλιτεχνικό έργο. Επί τη ευκαιρία μπράβο και στη Παπουτσάκη αφού η απαγγελία της ήταν καλή.

Άνδρες όπως ο Μεράντζας ή ο Γκάλης (για να κάνω αναφορά και σε προηγούμενη ανάρτηση που είχε αναφορά σε αυτόν) παραδίδουν μαθήματα του πως είναι να μεγαλώνεις ηλικιακά με αξιοπρέπεια. Όχι σαν κάτι άλλους ντεμέκ "αιώνιους εφήβους" που λες να μη ρίξει καμιά στάλα μη τυχόν και αρχίσει να τους ξεβάφει η κομοδινί η χαίτη.

ρα

Neophyte_commie είπε...

ρα: Σωστός!

gdmn1973: Έχεις δίκιο, δικό μου λάθος -- το επιχείρημα βέβαια παραμένει.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Συγγνωμη ηταν ο Πανος fuckin' Μουζουρακης στο φεστιβαλ της ΚΝΕ?Συριζοκατι δεν ηταν αυτος?Πιο μεγαλο ατοπημα και απο τους GT ηταν η συμμετοχη του.

Μποφιλιου ευχαριστη εκπληξη (και αυτη για συριζοχαρουμενη την ειχα,οπως και τους περισσοτερους εντεχνοροκολαικους),ο ΘΜ ειναι για μπατσες.Ειχα διαβασει σχετικα προσφατη συνεντευξη του στην Αυγη και καθε δευτερη κουβεντα του ηταν για το κακο ΚΚΕ.

Ανώνυμος είπε...

Ο Μουζουρακης ηταν και περισυ.
Προσωπικα εχω απογοητευτει τοσο πολυ απο τους καλλιτεχνες που τον προτιμω απο κατι αριστερους τυπου Τσακνη, Παπακωσταντινου κλπ Ο ανθρωπος ξερουμε οτι δεν ειναι ΚΚΕ αλλα ερχεται λεει την καλησπερα του ευχαριστει για την προσκηση και κανει το προγραμμα του. Λεει την καληνυχτα του και τελος. Αντιθετα χορτασαμε τοσα χρονια απο τους αλλους που ενδιαμεσα απο καθε τραγουδι μας εβγαζαν και ενα λογο λες και αμα θελαμε δεν εχουμε συζητησεις στα Φεστιβαλ ή την κεντρικη ομιλια απο τον ΓΓ της ΚΕ και ειχαμε αναγκη απο τις σοφιστειες του καθενα που μετα το φεστιβαλ πηγαινε και επαιζε απο τη ΓΣΕΕ, τις Αναιρεσεις και το φεστιβαλ του ΣΥΡΙΖΑ μεχρι και στην ΟΝΝΕΔ!(Μαχαιριτσας) Καπως ετσι καταληξαμε να ακουμε απο τον Μπιλι πριν 2 χρονια να παμε στους αγανακτηστας (δε διευκρινησε στην πανω ή στην κατω πλατεια. Εκτοτε 1000 φορες Μουζουρακης που ξερει οτι ηρθε να τραγουδησει και οχι να βγαλει πολιτικο λογο σε Φεστιβαλ πολιτικης νεολαιας!
Ενταξει περα απο αυτο που ειναι δικη μου αποψη φανταζομαι και ο Μουζουρακης και η Μποφιλιου και πολλοι αλλοι νεοι καλλιτεχνες ειναι στα πλαισια του ανοιγματος της ΚΝΕ στη νεα γεννια καλλιτεχνων.

ratm

Red Star είπε...



Νατάσσα Mποφιλιου :Ψηφίζω ΚΚΕ. Για μένα είναι το πιο πιστό και το πιο προσανατολισμένο κόμμα της Βουλής. Και ας μη συμφωνώ απόλυτα με τις θέσεις του. Η πιστότητα και ο σαφής προσανατολισμός του, με ικανοποιούν περισσότερο από το να πιστέψω σε κάτι που πάει να συμβεί, που δεν ξέρεις αν θα είναι αυτό ή εκείνο ή το άλλο…

Red Star είπε...

http://kke4ever.blogspot.com/2013/03/blog-post_6712.html

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Επειδή δεν προλαβαίνω να απαντήσω σε όλα αναλυτικά, θα πιάσω μόνο το θέμα του βιβλίου για το οποίο ρωτάει ο βασίλης. Ήταν απλώς στους πάγκους μαζί με όλα τα υπόλοιπα, αλλά το λέω και στο κείμενο, πως ήταν από άλλες εκδόσεις. Τα υπόλοιπα τα κάλυψε με το παραπάνω νομίζω το σχόλιο του ιστρολλικού. Και για το στίχο του άσιμου, με πρόλαβαν άλλοι..

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Διαβασα τη συνεντευξη της Μποφιλιου,απορω γιατι ψηφιζει ΚΚΕ ενω εχει συριζαιικες αποψεις.Μεχρι και καλα λογια για τον Κουβελη ειπε.
Θεμα χρονου να πηδηξει σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαξιωθει παρα πολυ ωστε να ταυτιστει καποιος καλλιτεχνης μαζι του)

Ανώνυμος είπε...

Η Μποφιλιου ειναι κορη του Νικου Μποφιλιου σπουδαιου καλιτεχνη απο το μουσικο συνολο Ρωμιωσυνη,ισως κ αυτο παιζει ενα μικρο ρολλο για τη σταση της.
adrastia

Ανώνυμος είπε...

Διαβαζοντας και εγω τη συνεντευξη της καταλαβα οτι το ψηφιζει γιατι το εμπιστευεται σε αντιθεση με το ΣΥΡΙΖΑ ή αλλα κομματα (και καλα κανει). Το προβλημα για μενα δεν ειναι να εχει καποιος διαφωνιες με το κομμα αυτο ειναι λογικο. Δε θα πεισει αυτους που συμφωνουν μαζι του το ΚΚΕ (αυτοι να στρατολογηθουν πρεπει) αυτους που διαφωνουν θα πεισει. Η ενσταση μου ειναι να ειναι ο αλλος καθετος. Οτι οι διαφωνιες του ειναι αναμφισβητητα ορθες και πρεπει οπως και να χει να αλλαξει σε αυτα τα θεματα το ΚΚΕ με τον τροπο που ο ιδιος θελει. Αυτη η σταση δεν αφηνει πολλα περιθωρια μετατοπισης εφοσον ο αλλος ειναι τοσο απολυτος.

ratm

anonymous anonymous είπε...

Γιατί είχα μείνει με την εντύπωση ότι η Μποφίλιου ήταν στις πρόσφατες ευρωεκλογές υποψήφια ευρωβουλευτής με τους Οικολόγους-Πράσινους; Τόσο λάθος έκανα; Ή μήπως ήταν συνωνυμία;

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Πιστευω οτι η Μποφιλιου αντιπροσωπευει μεγαλο μερος της βασης του ΚΚΕ,που ναι μεν στηριζει το κομμα,αλλα εχει γενικοτερα αντιφατικες και συγκεχυμενες αποψεις.Πχ σιγουρα οι περισσοτεροι,αν οχι ολοι,που μετακινηθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ στο '12,ειχαν τετοιες αντιληψεις.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Π.Γ., (26/9, 11:53 μ.μ.) σωστή παρατήρηση!
Είναι και δική μου διαπίστωση, ότι τελικά η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ είναι πλήρως γνωστή και κατανοητή σε ένα μάλλον στενό κύκλο.
Είναι ένα χρόνιο πρόβλημα, που έγινε φανερό όταν επιτέλους άρχισε να ξελασπώνει το Κόμμα από ιδεολογικά (και πολιτικά) βαρίδια, και να κάνει βήματα προς τα εμπρός.
Δεν κατάλαβαν όλοι....
Πρέπει να αντιμετωπιστεί όσο υπάρχει καιρός, (που δεν υπάρχει).
Από την άλλη, στοιχειοθετεί (αυτή η διαπίστωση) βάσιμες ελπίδες, ότι δεν έχει εξαντλήσει, ακόμη και σήμερα, με αυτό το υποκειμενικό υπόβαθρο του Λαού, όλα τα περιθώρια της πολιτικής επιρροής του.
Κοινώς, υπάρχει κόσμος, έτοιμος να προσλάβει το μήνυμα του κόμματος, η έστω να προβληματιστεί, αρκεί να το ...μάθει!