Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Πέφτει…

Κι ενώ ακούμε την πολεμόχαρη ιαχή του ξυλοκόπου να φωνάζει «πέφτει-ει-ει-ει…» για μία ακόμα κυβέρνηση και να μας προειδοποιεί να προσέχουμε μη μας πλακώσει, σαν τις αυταπάτες μας, με την πτώση της…
…ο λεπιδοφόρος απολογισμός της τελευταίας εξαετίας δείχνει πως οδεύουμε για το τέταρτο ή πέμπτο διαφορετικό κυβερνητικό σχήμα (χάνει κανείς τον μέτρημα με όσα έχουν γίνει) που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, για να μας αφήσει στον τόπο. Μένουμε Ελλάδα.

Καραμανλής στα τελειώματα, ΓΑΠ, Παπαδήμος που εγκαινίασε την εποχή των (παγετώνων και των) συγκυβερνήσεων, Σαμαράς (με Δημαρ και χωρίς), Σανελ (χωρίς Κοκό κι από τηγανίτα τίποτα) με Λαφαζάνη και χωρίς. Και τώρα… Κι αν βάλεις μέσα και τις υπηρεσιακές, με τον κάθε Πικραμμένο, μεγαλώνει κι άλλο ο λογαριασμός. Μονάχα το ελικόπτερο (και ο Μέσι, άντε και ο Τσε Γκεβάρα) μας λείπει για να γίνουμε Αργεντινή). Το οποίο παραλίγο να μάζευε και τους βουλευτές της ΚΟΕ, σε μια εκδίκηση της ιστορίας (ΟΥΣΤ!). Τη γλίτωσαν όμως στο παραπέντε και μπορούν τώρα να ξαναφέρουν εκείνα τα καλτ πλακάτ-αφίσες: βουλευτές του Πασόκ (δηλ του Σύριζα) ψηφίστε όχι.

Αλλά κι αυτό δεν είναι σίγουρο ότι χρειάζεται. Γιατί την τελευταία φορά δε χρειάστηκε καν να κατέβει στο δρόμο το κίνημα, για να ρίξει κι αυτή τη μνημονιακή κυβέρνηση (για την ακρίβεια κινητοποιήθηκαν πιο πολλά άτομα για υπογραφές υποστήριξης του νέου πολιτικού χώρου που θα στεγάσει πολιτικά το «όχι», παρά για τη συγκέντρωση). Το έκανε απουσιάζοντας, από το σπίτι του, από τη σκηνή του, το πληκτρολόγιό του. Από εκεί να καταλάβεις πόση δύναμη έχει αποκτήσει και γιατί πετάει από νίκη σε νίκη, μέχρι το τέλος. Και δεν το ξέρεις πριν το τέλος πως μοιάζει η (κινηματική) σιωπή με αγάπη μεγάλη;
Αγάπη ρε μ… (μνημόνια) Για την κυβέρνηση, το νέο ανάχωμα, το Ανάχωμα Τούμπας, την Προοδευτική Τούμπας, για την κυβερνητική κωλοτούμπα και τις αυταπάτες που καλλιεργήσαμε και τώρα τις βλέπουμε σαν παιδιά μας, που δυσκολευόμαστε να αποχωριστούμε. Είδες όμως πόσο σκληρό είναι το μνημόνιο για τους αγρότες και τους μικροκαλλιεργητές; Ας γυρίσουμε πλευρό και πλατφόρμα.

Το επόμενο επιχορηγούμενο φρούτο θα είναι η έξοδος από την ευρωζώνη κι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Για να της δώσουμε όμως μια διεθνιστική νότα, μπορούμε να συγκροτήσουμε το μέτωπο του ευρωπαϊκού νότου, που θα δώσει λύση στο πρόβλημα της απομόνωσης, αλλά και νέα ευφάνταστα λογοπαίγνια που θα πλαισιώσουν το Grexit, όπως πχ το UscITAlia ή το Es(p)alida (που δεν είναι όμως πολύ εμπνευσμένο και πρέπει να ξαναδουλευτεί).

Με το Όχι, στο δρόμο που χάραξε ο Καζάκης (όταν συνεργάστηκε με τον Παπαθεμελή) ή ακόμα καλύτερα μαζί με αυτόν.  Και πάνω απ’ όλα με εκλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες (χωρίς κοινωνική αναταραχή, που έλεγε και η Ράνια Τζήμα) κι εκλογικού χαρακτήρα συνεργασίες, που τώρα πια δεν κρίνονται μια φορά στα τέσσερα χρόνια, αλλά πολύ πιο συχνά. Είναι ήδη η τρίτη φορά μες στο 15’ που οδηγούμαστε σε κάλπες. Άσε που έχεις και μια αγωνία τι θα βγει η ψήφος σου, όπως λέγαμε και στο χτεσινό σημείωμα. Ψηφίζεις όχι και σου βγαίνει ναι σε όλα, ψηφίζεις αντιμνημονιακά και σου βγαίνει τρίτο μνημόνιο. Αμεσοδημοκρατία ρε μ… (μνημόνια).

Ο πραγματικός απολογισμός αυτής της περιόδου βέβαια δείχνει την κούραση-απογοήτευση και το συμβιβασμό του κόσμου, που μπορεί να σφραγίσει το τέλος του «ένδοξου αντιμνημονιακού ξεσηκωμού» του με την ψήφο του και την ανάδειξη (παλιό- και νέο-)μνημονιακών δυνάμεων στις επικείμενες εκλογές. Όχι γιατί είναι πλαστός ο διαχωρισμός μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αλλά γιατί είναι κάλπικη (και με ήτα) η γραμμή που έμπαινε μεταξύ των αστικών δυνάμεων (και εξακολουθεί να μπαίνει, κρατώντας έξω από το κάδρο της ευθύνης τον «αριστερό» Λαφαζάνη).

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα τα μνημόνια μένουν. Και το ζητούμενο είναι μετά από πόσες πανομοιότυπες εκλογικές διαδικασίες, θα βγάλει πολιτικά συμπεράσματα ο κοιμώμενος γίγαντας-λαός για την αξία της λαϊκής ετυμηγορίας στο αστικό πλαίσιο και για το πού βρίσκεται πραγματική η αληθινή του δύναμη. Όπως λέει και μια σφισσα, δεν μπορώ άλλη αστική δημοκρατία, μπούχτισα!

Ας κλείσουμε με ένα πιο θεωρητικό συμπέρασμα. Η επαναστατική κατάσταση μπορεί να εμφανίζεται αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από τη θέλησή μας, αλλά δεν είναι εντελώς άσχετη από τη δράση μας, και δεν εννοώ μόνο ως προς την αξιοποίησή της. Η πολιτική κρίση των κορυφών δε θα μετατραπεί ποτέ σε επαναστατική, όσο μπορούν να την ξεπερνάνε εις βάρος του λαϊκού παράγοντα, καλύπτοντας το δικό του κενό. Όσο σωστό είναι πως δεν αρκεί να μη θέλουν οι από κάτω, αλλά να μην μπορούν ταυτόχρονα και οι από πάνω, ισχύει και το αντίστροφο, σε μια πλήρη διαλεκτική σύνδεση των δύο πόλων. Όσο οι από κάτω δεν αντιδρούν, οι από πάνω πάντα θα μπορούν.

Ξύπνα λαέ κι όλοι οι λαοί μετά Σου.

(Και το «λαέ», δεν έχει καμία σχέση με το νέο μόρφωμα).

26 σχόλια:

Unknown είπε...

Λαϊκή Ενότητα το όνομα για το νέο αντιμνημονιακό μόρφωμα που φιλοδοξεί να μαζέψει τους απογοητευμένους. Οσμίζομαι -όπως έλεγε και ο τραγικός Σαμαράς- ότι στα μέλη του Σύριζα - Σχήματος Β - κομμάτι Ανταρσύα έχει ισχυρό ρεύμα. Στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ του 15 καμιά απήχηση. Στους κομμάτι του 37% του Σύριζα του 15 - που η σύνθεση του είναι διαφορετική από αυτή των μελών του - δε τραβάει και τόσο αλλά θα κόψει ένα 5-6 άντε 7%. Με τους λοιπούς Καζάκηδες-ΑνελοΡαχήληδες-Αλαβανό Ανταρσιαίους-Εργατικούς Αγώνες και δεν συμμαζεύεται άντε να πάει 8%.

Για το ΚΚΕ μας η ελπίδα είναι πέρα από το 5% που έχουμε σαν πυρήνα να πείσουμε ένα κομμάτι αυτό του 7-8% της ΛΑΕΝ του Λαφαζέν. Μαζί κυβερνούσαν και είναι χειρότεροι υποκριτές από τον Τσίπρα - Ήξεραν πως το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ήταν απάτη περίμεναν να αποδειχτεί στη πράξη και να ρίξουν το Τσίπρα από τη Προεδρία. ΛΑΕΝ = Σύριζας της δραχμής.Αν το καταφέρουμε αυτό ίσως δούμε φως πάνω από τα ποσοστά των ευρωεκλογών.


Για να σχολιάσω και αυτά που βλέπω στη ΝΔ, ο Βαγγέλας παγιδεύτηκε από Σαμαρικούς και Καραμανλικούς που διόλου δε ενδιαφέρονται να πάει καλά η ΝΔ στις εκλογές. Ακούω πολλούς δεξιούς εδώ και κει που δε τους αρέσει το άνοιγμα προς το μεσαίο χώρο και θα ενισχύσουν τα Χρυσαύγουλα. Τα οποία είναι εξαφανισμένα αλλά ανακτούν δυνάμεις.Φοβάμαι θα ανέβουν σε ποσοστά Ευρωεκλογών

Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ θα έχουν δύσκολο έργο γιατί θα χάσουν και άλλο κόσμο προς το Σύριζα. Εξάλλου τα ίδια λέει με αυτούς ο Τσίπρας και είναι κόμμα εξουσίας, γιατί να μη το ψηφίσει το Σύριζα κάποιος Ποταμίσιος ή Πασόκος θα είναι και με τους νικητές.

Άρα Ποτάμι με το ζόρι να πάρει πάλι το 6% το δε ΠΑΣΟΚ θα παλέψει με Λεβέντη και τους Ανέλ για το 3%

Ο Σύριζα ανέλπιστα θα μαζέψει ότι κατακάθι υπάρχει από ΝΔ,ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι και θα βαδίσει προς το 40%. Τραγικό - απίστευτο - πιθανό σενάριο αν τον στηρίξουν και τα μέσα μαζικής διαπλοκής

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα θα περιμένω και τη δική σου πρόβλεψη

Ανώνυμος είπε...

Επικειται πολιτικος γαμος μεταξυ αριστερου ψαλτη του Συριζα (Λαφαζανη) και αριστερου ψαλτη (Ανταρσυα) του αριστερου ψαλτη του Συριζα. http://antarsya.gr/node/3224. Και το ερωτημα ειναι: πως θα χωρέσουν δυο αριστεροι ψαλτες (τρεις αμα παντρευτεί μαζι τους κι ο Αλαβανος) στην ιδια εκκλησια; Τον δεξιό ψαλτη ποιος.θα τον παιξει; Η χρυση αυγη μηπως; Γιατι οχι? Αφου κι αυτη το οχι στηριξε... DOG

faros είπε...

Φαντάζεστε τον Λαφαζάνη ... πρωθυπουργό ;;;;;;;;;;;;;;

Αν τον στηρίξουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ακόμα και ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑς ...

Αναυδος είπε...

Μιας και ο προφητης έχει αξια μονο πριν από το χριστό

Ολοι μαζι κατω από τον πιλαφ είναι δύσκολο ως και αδύνατον να ενταχθούν. Οι καπετανιοι είναι πολλοί. Δεν ειμαι σιγουρος ότι η ζωιτσα θα ακολουθησει Η ανταρσυα θεωρητικα θα διασπαστει γιατι η λαφαζανικη ενοτητα δεν θετει θεμα εξοδου από την εε αλλα μονο από ευρωζωνη
Από την άλλη χωρις ενοτητα ο συφερτος αυτος δεν θα μπει ουτε στη βουλη

Ανώνυμος είπε...

Τι τσίρκο είναι αυτό που παρακολουθούμε;

Ο Αλέξης που τα βροντάει και φεύγει, για να ξανάρθει αυτοδύναμος και μνημονιακότερος.
Ο Παναής που την είδε αρχηγός στα γεράματα, που αυγουστιάτικα δε θέλει να τρέχει πριν τελειώσει τα μπάνια του, που έτσι και μας φέρει πίσω τη δραχμούλα θα είμαστε άρχοντες.
Ο Ρούντι που δεν μπορεί να αποφασίσει που να πάει, μπας και σώσει την καρεκλίτσα του.
Η Ζωή με τη γκρίνια της για τους θεσμούς που καταπατούν όλοι οι άλλοι.
Ο Χαρυ Κλυνν που απογοητεύτηκε από την ανεπάρκεια του Μεϊμαράκη.
Ο Λυκούδης που πενθεί που θα πάμε σε εκλογές.

Το τσίρκο μπορεί να μην έχει λιοντάρια, αλλά από κλόουν και γελωτοποιούς είναι γεμάτο.

Και τώρα προγνωστικά.
Στη βουλή μπορεί να μπουν Συριζα, ΝΔ, ΚΚΕ, χα, ποτάμι και ο Παναής.
Πασοκ και ανελ τους βλέπω να υποβιβάζονται. Γαπ, Γκλέτσο και Λεβέντη δε βλέπω να ανεβαίνουν. Οι εκλογές θα γίνουν βιαστικά και δε νομίζω κάποιος να προλάβει να κάνει την έκπληξη. Για το ποσοστό του Παναή το 8% μου φαίνεται πολύ. Εδώ ο Ανδρέας Παπανδρέου με πολύ περισσότερο χρόνο, χρήμα και δυναμική στην πρώτη του εμφάνιση πήρε 13%. Δεν υπάρχει χώρος για να αναπτυχθεί κόμμα μεταξύ Σύριζα και ΚΚΕ. Όσους μπουν στη βουλή τους βλέπω με αυξημένα ποσοστά, εκτός ίσως από το ποτάμι.

Αυτά, και από αρχές Σεπτέμβρη θα φαίνονται καλύτερα οι τάσεις του σοφού λαού μας.

ARGIE

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, τα πράγματα είναι τόσο ρευστά που τα δεδομένα θα αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Υπάρχει πολύ κόσμος που πραγματικά ψάχνεται και το δικό μας ποσοστό θα εξαρτηθεί από το σε πόσο κόσμο θα φτάσουμε για να κάνουμε κουβέντες που αναδεικνύουν την δική μας πρόταση διεξόδου. Προγνωστικά δεν μπορούν να γίνουν. Ο Τσίπρας φαίνεται να έχει ένα προβάδισμα αλλά μην ακούτε τα ΜΜΕ για αυτοδυναμίες κλπ. Η ΝΔ θα την παλέψει ως εκ τούτου δεν είμαι σίγουρος ότι οι ναζί θα έχουν κάποια ιδιαίτερη δυναμική. Το ποτάμι κι εμείς ελαφρά άνοδο, ενώ θα ψήφοι θα σκορπίσουν και σε λεβεντογκλέτσους που υπερπροβάλλονται.

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

Aναυδε, γράψε με κι εμένα στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης (προ Χριστού):
Προχτές εδώ, είχα πεί ότι ο τοκετός του "Πασοκ-3" θάναι δύσκολος. Οχι τόσο βλέποντας τους τόσους "καπεταναίους", "αποψάκηδες", "πλατφορμάκηδες", τα δεκάδες κείμενα "τι να κάνουμε" κ.α. Αυτά είναι τρόπος ύπαρξης του οπορτουνιστικού χώρου, φυσιολογικά γι αυτουνούς πράγματα, δείχνουν τις δυσκολίες της γέννας αλλά δεν έχουν αποφασιστική σημασία. [Με πολλούς από αυτούς θα γελάσουμε όταν βγούνε οι λίστες των ψηφοδελτίων.... Ασε,που, μερικοί, ήδη από καιρό, έχουνε χάσει το λογαριασμό, τι και που έχουν υπογράψει, κι αν δεν ήταν άσκοπη χασούρα χρόνου, θάταν ένας χαβαλές να τα καταγράφεις].
Θεωρώ (αυτή είναι η προφητεία) πως το αποφασιστικό είναι ότι δεν πρόκειται να τους "παίξει" άμεσα η άρχουσα τάξη. Η απόφαση και ο τρόπος/χρόνος για τις κάλπες, δείχνουν ότι, το η, τα προπλάσματα του "Πασόκ-3" δεν προβλέπονται για κυβέρνηση με τούτες τις κάλπες.
Μάλλον για ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ του αστικού πολιτικού συστήματος από τους διαφόρους αριστερούς καραγκιόζηδες πρόκειται, αφού πρώτα τους χρησιμοποίησαν για να κάνουν τη δουλειά τους οι μάγκες. Για να βελτιωθεί η εμπιστοσύνη των "αγορών" και να αρχίσουν να ανακάμπτουν οι δείκτες των χρηματιστηρίων.
Τώρα ο χυλός του "ΝΑΙ+ΟΧΙ-αλλά-μέσα-στην-ΕΕ" είναι ανακουφισμένος και πίνει τους φραπέδες του στις ξαπλώστρες των παραλιών.
Η ζύμωση θα αρχίσει μετά τις εκλογές, όταν θα γυρίσουν πίσω και θα αρχίσουν να λαβαίνουν τα ραβασάκια με τους λογαριασμούς, τις κατασχέσεις, τις χρεοκοπίες και τις απολύσεις.
Που να στοχεύουμε; Την αποκάλυψη της πολιτικής χρεοκοπίας και αυτογελοιοποίησης του οπορτουνιστικού χώρου. Μια διαδικασία, που είναι μοιραία αλλά ακριβώς γι αυτό, μπορούμε να την επιταχύνουμε, για να συστέλλεται ο πολιτικός χρόνος.
Αν ακυρώσουμε τη δυνατότητα της α.τ. να στήσει το "πασόκ-3" με την ησυχία της, τότε θα προσανατολιστεί σε ανοιχτή σύγκρουση:
Φασισμός vs. ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ-ΚΚΕ.
Αυτό (πρέπει να, και) θα είναι το ντέρμπυ.
--------------------
(Υ.Γ. Ετσι λύνω και την απορία του Κάπταιν, γιατί "ξεπορτίζω στα site της ανταρσυας κλπ." τελευταία.)

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Πριν από οποιαδήποτε άλλη απάντηση, καταρχάς αυτό

http://mao.gr/narnka/

Διεργασίες όχι στην ανταρσυα-μαρς ή γενικά στην ανταρσυα, αλλά στο εσωτερικό του ίδιου του Ναρ. Κυρίως στελέχη της νεολαίας (ή που πέρασαν πρόσφατα από τη νεολαία) και όχι ονόματα της παλιάς γενιάς, αλλά σε κάθε περίπτωση, κάθε άλλο παρά τυχαία.

Κι είμαστε ακόμα στην αρχή

Αναυδος είπε...

τα κειμενα αυτα περι ενοτητας συμπτηξεως μετώπου κλπ είναι τόσο προβλέψιμα που δεν τα διαβαζω πλεον. Υπαρχει ενα προτυπο και πανω σε αυτο γραφουν τα παντα αλλάζοντας ένα κομμα εδώ μια τελειά εκει

Το κενοφανες είναι η ανακαλυψη ενός απόκρυφου νοηματος στο όχι του δημοψηφισματος. Κι ενός ‘ηρωικου’ αγωνα που κρατησε περι τη μια εβδομαδα και που εγινε κατω από την αιγιδα του αστικου κρατους !!!.
Καταλαβαινω ότι κάθε παραμυθιασμα θελει ένα νομιμοποιητικο μυθο αλλα να αναγαγεις ένα δημοψηφισμα που για πολιτικαντικους λογους επινοησε ο συστημικος συριζα για να σκεπασει την αντιλαικη του αποκαλυψη σε κατι παραπανω από την απατη που ηταν δειχνει και το βαθος των ψευδαισθησεων που εχει ο κοσμος στον οποιο ζουνε (και τα στρωματα που εκφραζουν).

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Το ΚΚΕ πρεπει να προβληματιστει για την τακτικη του αν και σε αυτες τις εκλογες δεν ανεβασει σημαντικα τα ποσοστα του,καθως και δεν ανεβει το επιπεδο της συνειδησης και των αγωνων.

Μπορει να απεχουμε πολυ απο το να βρισκομαστε σε επαναστατικη κατασταση,αλλα καλα καλα δεν εχουμε ουτε ενα εργατικο κινημα που να διεκδικει εστω να μην κατεβει και αλλο το λαικο εισοδημα.

ΥΓ Μην ακουσω παλι για τις -γνωστες και υπαρκτοτατες- αντικειμενικες δυσκολιες.Αυτες παντα θα υπαρχουν.Σημασια εχει τι κανει η δικια μας ομαδα οχι μονο η αντιπαλη.

Ανώνυμος είπε...

Πρεπει να προβληματιστει και να κανει τι; Να τα βρει με τον Συριζα 2 και τη συνιστωσα του την Ανταρσυα για να χαντακωσουν ακομα περισσότερο το κινημα; Προϋπόθεση για να δυναμωσει το κινημα ειναι να παει κοντρα στους Λαφαζανηδες και τις συνιστωσες του που παλευουν για τη σωτηρια του καπιταλισμου! Dog

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Εννοειται οτι πρεπει να μεινει το ΚΚΕ απεναντι στους Λαφαζανηδες,αλλα αυτο απο μονο του δεν αρκει.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

(συνεχεια του προηγουμενου)

Δεν εχω καποια συγκεκριμενη προταση στο μυαλο μου,αλλα ειναι σαφες οτι κατι λαθος κανει το κομμα τα τελευταια 5 χρονια.

dimK. είπε...

(ελληνικα) χαιρετισματα σε ολους..
ενδιαφεροντα οσα διαβαζω και εχουν νοημα και λογικη για οσα επίκεινται να γινουν.
Απο μερους μου μονο αναμονη και καμια προβλεψη.
Περιμενω τα ποσοστα των κκε/ανταρσυα για να δω τι γινεται με την κομμουνιστικη αριστερα
Η συγκυρια ειναι ευνοικη,αν και τα κλασικα προβληματα ειναι παντα εδω.
Θελω να δω ποσο θα περασει η προταση του κκε στον κοσμο και ποσο κερδισμενο θα βγει απο αυτο το ξεβρακωμα της "ευρωπαϊκης λυσης".
Ερωτηση εργασιας προς ολους:
ΑΝ τα ποσοστα δεν ειναι καλα,ποσο θα ειναι υπευθυνο ειναι το κκε και η τακτικη του για αυτο?
(δεν εχω συγκεκριμενα ποσοστα σαν αποτυχια.
Αν θελει κανεις να απαντησει,ας βαλει στο μυαλο του οτιδηποτε θεωρησει σαν αποτυχια..
παραμονη σε προηγουμεναν ποσοστα/μικρη μονο ανοδο/πτωση?
Οτιδηποτε...)

Cos είπε...

"Ας κλείσουμε με ένα πιο θεωρητικό συμπέρασμα. Η επαναστατική κατάσταση μπορεί να εμφανίζεται αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από τη θέλησή μας, αλλά δεν είναι εντελώς άσχετη από τη δράση μας, και δεν εννοώ μόνο ως προς την αξιοποίησή της. Η πολιτική κρίση των κορυφών δε θα μετατραπεί ποτέ σε επαναστατική, όσο μπορούν να την ξεπερνάνε εις βάρος του λαϊκού παράγοντα, καλύπτοντας το δικό του κενό. Όσο σωστό είναι πως δεν αρκεί να μη θέλουν οι από κάτω, αλλά να μην μπορούν ταυτόχρονα και οι από πάνω, ισχύει και το αντίστροφο, σε μια πλήρη διαλεκτική σύνδεση των δύο πόλων. Όσο οι από κάτω δεν αντιδρούν, οι από πάνω πάντα θα μπορούν."
Ακριβώς. Στο "θεωρητικό αυτό συμπέρασμα" έχουμε την βάση πάνω στην οποία πρέπει να κτίσουμε. Η συγκυρία μοιάζει σχεδόν ιδανική για μας.

Αναυδος είπε...

Προσπαθω να καταλαβω πως το εκλογικο αποτελεσμα θα αποτελεσει κριτηριο ορθοτητας της στρατηγικης και τακτικης του ΚΚΕ.

Ολοι συμφωνουμε ότι η κωλοτουμπα συριζα αποδυκνειει εμπρακτα ότι εντος του συστηματος η υποταγη είναι μονοδρομος. Συνεπως το ξαναζεσταμενο φαγητο ανταρσια-λαε που κινουνται στον ιδιο ακριβως δρομο οδηγουν ξανα στην ηττα το εργατικο κινημα. Αρα το οποιο ποσοστο τους τι ακριβως θα δειξει εκτος του ότι οι αυταπατες εξακολουθουν να παραμενους ισχυρες ?
Από την άλλη η προταση του ΚΚΕ δεν εξυπηρετειται από κανενα εκλογικο αποτελεσμα ουτε από την ιδια την εκλογικη διαδικασια που παντα παραμενει ενας θεσμος επιλογης αφεντικου και όχι ριζικης αλλαγης πολιτικης. Αρα οποιο κι αν είναι το αποτελεσμα (που θα είναι συναρτηση πολλων παραγοντων, αποχη, απογοητευση, προπαγανδα, τρομοκρατια κλπ) δεν εχει να προσφερει τιποτε στην αξιολογηση της προτασης του ΚΚΕ (ακομη κι αν είναι θετικο).

Αλλοι είναι οι δεικτες του ποσο πειθουμε (αυξηση μελων στα συνδικατα, ανατροπη των αρνητικων συσχετισμων σε αυτά, εργατικοι αγωνες, στρατολογια, κλπ)

Cos είπε...

@Αναυδος
Νομίζω ότι οι δείκτες που αναφέρεις πολύ δύσκολα μπορούν να ευδοκιμήσουν στα συνδικάτα με τις σημερινές συνθήκες. Οι λόγοι είναι πολλοί.
Η τρομοκρατία ας πούμε που αναφέρεις, στους χώρους δουλειάς είναι πολλαπλάσια από ότι συνολικά στην κοινωνία. Η απογοήτευση και κυρίως η ανασφάλεια τεράστια. Επιπλέον ο αριθμός των εργαζόμενων κάθε μέρα και συρρικνώνεται, ενώ οι συνεχώς αυξανόμενες ελαστικές σχέσεις απασχόλησης κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την δράση στα συνδικάτα.
Αντίθετα, οι συσχετισμοί είναι ευνοϊκοί για πολιτική δράση. Το αστικό πολιτικό σύστημα βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδα και για αυτό κάνει συνεχώς εκλογές. Τα ισχυρά αστικά πολιτικά κόμματα "καίγονται" το ένα μετά το άλλο και το νέο οπορτουνιστικό ανάχωμα κομίζει μια αναξιόπιστη και ευάλωτη πολιτική πρόταση. Οι εργατικοί αγώνες δεν μπορούν πλέον παρά να είναι καθαρά πολιτικοί αγώνες συνολικής ρήξης.
Το εκλογικό ποσοστό δεν είναι κριτήριο της ορθότητας της στρατηγικής του ΚΚΕ, είναι όμως μια ισχυρή ένδειξη για την ικανότητα του να πείσει για την πολιτική του πρόταση ευρύτερες μάζες εργαζόμενων. Είναι ακόμα μια ένδειξη για την ικανότητα του να εκμεταλλευτεί και μέσω των εκλογών την σημερινή πολιτική αδυναμία των αστών, ώστε να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος.

Αναυδος είπε...

Φίλε Cos κανεις δεν θα διαφωνησει αναφορικά με τις δυσκολιες που αναφερεις. Ωστόσο πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι η πολιτική δράση είναι σχεδόν πάντοτε απόρροια της συνδικαλιστικής συνεπώς αν ο οικονομικός αγώνας είναι στο ναδίρ το αυτό θα ισχύει και για τον πολιτικό αγώνα.
Επισης νομίζω ότι υποτιμάς την ισχυ του αστικού συστήματος. Όχι μόνο δε βρίσκεται σε αδιέξοδο αλλα καταφερε να παρασυρει στο μνημονιακό στρατόπεδο ευρείες λαικές μάζες. Το γεγονος και μονο ότι το μνημονιο 3 ψηφιστηκε από πολύ μεγαλυτερο αριθμο βουλευτων από ότι τα 2 προηγουμενα (και το πολιτικο προσωπικο γνωριζει και τις επιπτωσεις) δειχνει ότι το αστικο συστημα με το συριζα στην κυβερνηση βγηκε ενισχυμενο και τωρα εχοντας το μαχαιρι και το καρπουζι θα κοψει το μετεκλογικο τοπιο κατά πως το βολευει.

Ο μεγαλυτερος κινδυνος στα επομενα χρονια θα είναι η παραιτηση και αποστρατευση αυτου του κόσμου που ανακαλυψε τον αγωνα τα τελευταια 5 μνημονιακα χρονια. Τωρα θα ξαναβαλουν το κεφαλι μεσα χωρις (και αυτό ειναι το χειροτερο) να εχουν εξαγοραστει από το κεφαλαιο. Ο κινδυνος είναι η υποταγη Εκει θα κριθει η μαχη και όχι στις εκλογες

Ανώνυμος είπε...

Και πότε δεν υπήρχε τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς όμως Cos; Πάντα υπήρχε κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς υπήρχε πολύ περισσότερο από σήμερα. Χωρίς λοιπόν να λέω ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα (στον ιδιωτικό κυρίως τομέα, στο δημόσιο-μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας-είναι εξαιρετικά μικρότερη), εκλαμβάνω το συγκεκριμένο περισσότερο ως δικαιολογία (που και γω τη λέω στον εαυτό μου) παρά ως αιτία. Υπήρχε λιγότερη τρομοκρατία από ότι σήμερα τον Απρίλη του 1942 ή μήπως υπήρχε λιγότερη το 1936 (και έχει τη σημασία του το ότι το 1936 υπήρχαν μεγαλύτερες εργατικές κινητοποιήσεις από ότι πχ το 1932 οπότε και συνέβη κρατική χρεοκοπία). Δεν είναι λοιπόν-κατά τη γνώμη μου- η τρομοκρατία η αιτία, τα αίτια είναι βαθύτερα και πιο σύνθετα.
Συμφωνώ με όσα λέει ο Άναυδος ξαναδιατυπώνω όμως την αίσθησή μου ότι όσο διατηρείται αυτή η ΓΣΕΕ και δε συγκροτείται μια νέα, χαΐρι σε κάποιους δείκτες είναι δύσκολο να δει κανείς.
Από το ΚΚΕ σε αυτές τις εκλογές θα ήθελα να δοθεί ακόμα περισσότερο βάρος στην εξειδίκευση του προγράμματος, να δίνει ο κάθε ομιλητής παραδείγματα οργάνωσης της οικονομίας ανά τομέα (γεωργία, βιομηχανία, μεταφορές, τουρισμό κτλ) χωρίς καθόλου να φοβάται να μιλά (αλλά αντίθετα να είναι περήφανος) και για τις απαραίτητες θυσίες που θα απαιτούνται στα πρώτα βήματα (αλλά θυσίες με προοπτική-την οποία και θα αναφέρει βέβαια). Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ενασχόληση με τα άλλα κόμματα (ούτε καν με του Λαφαζάνη-εκεί αρκεί η υπενθύμιση ότι δεν έριξαν αυτοί την κυβέρνηση του τρίτου μνημονίου, η κυβέρνηση του μνημονίου πήγε μόνη της σε εκλογές). Αν είναι δυνατόν, όλος ο χρόνος στα πάνελ θα πρέπει να αναλωθεί στο να εξηγηθεί απλά και κατανοητά το πρόγραμμα του κόμματος.

ρα

Ανώνυμος είπε...

Καλοί και σωστοί είναι οι προβληματισμοί πολλών συντρόφων, αλλά μιας και βλέπω πολλούς να θέτουν το ζήτημα "τι κάνουμε λάθος;" και να μην έχουν απάντηση, θέλω να θέσω κι εγώ το ερώτημα "τι μπορούμε να κάνουμε σωστά;" όταν βρισκόμαστε προ καινούριων εκλογών όπου αρκετοί σφυρίζουν αδιάφορα για τις κινήσεις συριζα (τις δικαιολογούν κιόλας μ'ό,τι απίθανο μπορεί κανείς να φανταστεί), άλλοι πάνε για το πασοκ 3 (του υπουργού των νεκρών και του σκανδάλου στα ελπε, που ελέγχει μεγάλο μέρος του συνδικαλιστικού κομματιού του συριζα -- αυτά τα τσιράκια της εκάστοτε εργοδοσίας), ο γραφικός ακροδεξιός λεβέντης θα γίνει βουλευτής "επειδή τα έλεγε" κι "από αντίδραση", ενώ ίσως έχουμε κι άνοδο της χα (ειδικά με τις τελευταίες εξελίξεις στο μεταναστευτικό). Δεν το θέτω ειρωνικά το ερώτημα, ρωτάω επί της ουσίας αν καταλαβαίνει κανείς τι σκατά σκέφτεται και πώς πορεύεται η σκέψη μεγάλου κομματιού της κοινωνίας. Υπάρχει μια απάντηση και αυτή αφορά το κίνημα που βρίσκεται σε χειμερία νάρκη από την "πρώτη φορά αριστερά", αλλά η συνέχεια των εξελίξεων δεν βγάζει κανένα νόημα, ούτε συμπεράσματα βγάζει ο κόσμος (όπως επίμονα ζητάει το κόμμα) ούτε τίποτα.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Στο ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε σωστά,ως απλός φίλος του Κόμματος,θα έλεγα μία διαφορετική παρουσία στις συζητήσεις στην τιβί όπου δεν είναι ανάγκη να απαντάμε σε όλες τις στημένες ερωτήσεις.Η παρουσία των ίδιων και των ίδιων,κάποιων μάλιστα χωρίς λέγειν και σπιρτάδα είναι λίγο εκνευριστική.Αυτό που θεωρώ είναι ότι το Κόμμα δεν έχει κατανοήσει,πως πλέον είναι μεγάλη εκείνη η μερίδα του κόσμου που πρώτα πρέπει να ενθουσιαστεί ή να πορωθεί με κάτι που θ'ακούσει και ύστερα θα προσελκυστεί ουσιαστικά.Όλοι μας επικροτούμε τις πρωτοβουλίες τις ΚΝΕ αυτές τις περιόδους αλλά δεν έχουν συνέχεια.Δεν νομίζω ότι πρέπει να κλωνοποιήσουμε Παφίληδες γι'αυτό!Και ο Λιονής και ο Τζίμας,ο Μ.Παπαδόπουλος είναι εξαιρετικοί.Και θα'ναι κι άλλοι σίγουρα.Ο Ζαριανόπουλος δεν εμφανίζονταν πριν τις εκλογές σε κανάλια.Γιατί καθυστέρησαν τόσα χρόνια να βγουν?
Ξέρω ότι επικεντρώνομαι σε κάτι που δεν φαίνεται επουσιώδες,αλλά παρατηρώ πως η επικοινωνιακού τύπου προσέγγιση σε πρώτο βαθμό είναι αναγκαία στις μέρες μας.Εννοείται πως πρωτεύον είναι η δουλειά στα εργοστάσια και στους υπόλοιπους χώρους δουλειάς,αλλά μετά την απώλεια του 902,μέσο με το οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε παπάδες και μεγαλύτερα ανοίγματα στη νεολαία,θεωρώ πως όσοι εμφανίζονται στα κανάλια θα πρέπει να δίνουν με έξυπνο τρόπο έναυσμα σε ακροατές να ψάξουν τις θέσεις του Κόμματος από την πρωτογενή τους πηγή και όχι να αναλώνονται μόνο σε σχολιασμό επικαιρότητας,καταγγελία του κάθε αναχώματος που θα βγαίνει(εδώ το σχόλιο ''σύριζα νο2'' ήταν πετυχημένο καθώς τελειώνει κατευθείαν την κουβέντα)και λίγα δευτερόλεπτα για την πρότασή μας και καθόλου χρόνος για την υλοποίησή της και τις δυνατότητες που θα ανοιχθούν για το λαό.
Θάνος

Ανώνυμος είπε...

@Θάνος

Νομίζω ότι κάνεις κάποια λάθη στην προσέγγισή σου.

1) "Αυτό που θεωρώ είναι ότι το Κόμμα δεν έχει κατανοήσει,πως πλέον είναι μεγάλη εκείνη η μερίδα του κόσμου που πρώτα πρέπει να ενθουσιαστεί ή να πορωθεί με κάτι που θ'ακούσει και ύστερα θα προσελκυστεί ουσιαστικά (...) Ξέρω ότι επικεντρώνομαι σε κάτι που δεν φαίνεται επουσιώδες,αλλά παρατηρώ πως η επικοινωνιακού τύπου προσέγγιση σε πρώτο βαθμό είναι αναγκαία στις μέρες μας."

Δεν είναι "πλέον" μεγάλη η μερίδα του κόσμου που πρέπει να ενθουσιαστεί και να πορωθεί, ούτε "στις μέρες μας" αναγκαία η επικοινωνιακότητα. Έτσι ήταν πάντα. Η εργατική τάξη δεν παρακινείται σε ξεσηκωμούς, μικρούς ή μεγάλους, από αναλύσεις για την υπεραξία και θεωρητική τεκμηρίωση της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Αυτό που χρειάζεται για να κερδηθεί είναι μια μεγάλη αφήγηση που θα στοχεύει στο παρόν της και στο μέλλον της, στη βάση της πραγματικότητας που ζει και μέσα από το πρίσμα των δυνατοτήτων που έχει.
Η αγκιτπροπ (αγκιτάτσια-προπαγάνδα) είναι ολόκληρη τεχνική με διεπιστημονικό υπόβαθρο.

2) Η παρουσία των ίδιων και των ίδιων,κάποιων μάλιστα χωρίς λέγειν και σπιρτάδα είναι λίγο εκνευριστική. (...) Και ο Λιονής και ο Τζίμας,ο Μ.Παπαδόπουλος είναι εξαιρετικοί.Και θα'ναι κι άλλοι σίγουρα.Ο Ζαριανόπουλος δεν εμφανίζονταν πριν τις εκλογές σε κανάλια.Γιατί καθυστέρησαν τόσα χρόνια να βγουν?

Όλοι αυτοί οι χαρισματικοί σύντροφοι αναδείχτηκαν μέσα από την παρέμβασή τους στους χώρους δουλειάς, στη βάση. Επομένως για να φτάσει κάποιος να του ανατεθεί η δημόσια απεύθυνση σε ευρύ κοινό, θα πρέπει
α) να έχει αποδείξει στην πράξη ότι έχει το κατάλληλο υπόβαθρο για να αντεπεξέλθει στο δημόσιο "διάλογο" (όπου "διάλογος" εννοώ στον άθλιο, χυδαίο πόλεμο των προπαγανδιστών της αστικής τάξης ενάντια στο κόμμα που διεξάγεται επικοινωνιακά με ατάκες, συκοφαντίες, ειρωνίες, διακοπή του ειρμού της σκέψης, προβοκάτσιες, διαστρεβλώσεις κλπ)
β) να έχει δοκιμαστεί στην πράξη επανειλημένα και να έχει διαμορφώσει όσο το δυνατόν το κατάλληλο ήθος ώστε να μην παρασυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και απομακρυνθεί από τη βασική αρχή της συλλογικότητας (δυστυχώς πολλοί Ανδρουλάκηδες, Κωστόπουλοι και άλλοι παρόμοιοι που έχουν αναδειχθεί κατά καιρούς από αυτό το κόμμα, φούσκωσε τόσο πολύ ο εγωισμός τους που σε συνδιασμό με την ιδεολογική τους ανεπάρκεια, κατέληξαν κυνηγοί της καρέκλας και γύρεψαν την ατομική τους "δικαίωση")

Ανώνυμος είπε...

3) Η αναφορά στον 902 είναι ατυχής. Ο 902TV, κατά τη γνώμη μου, ήταν τόσο πολιτικά όσο και σε άλλες πλευρές του (πχ πολιτιστικά), νεκροταφείο. Η αντιμετώπιση του τηλεοπτικού σταθμού σαν μια τυπική μεταφορά του χαρτιού (Ριζοσπάστης) στην οθόνη οδήγησε στην αποτυχία.
Αντίθετα, ο 902TV θα έπρεπε να περιλαμβάνει πλουσιότερο πρόγραμμα, να αφήνει χώρο για πρωτοβουλίες και πειραματισμούς, να δίνει βήμα σε εργαζόμενους, στη νεολαία, να αποτελέσει χώρο διαλόγου/αντιπαράθεσης ακόμα και με οπορτουνιστικές ή καθαρά αστικές δυνάμεις.

Για προσκάλεσε στο πάνελ έναν ΣΥΡΙΖαίο και ξεκίνα να τον "ανακρίνεις" πολιτικά. Κάν'του συγκεκριμένες ερωτήσεις, δώσ'του χρόνο να μιλήσει όσο θέλει, και μετά ξεκίνα να ξετινάζεις μία προς μία τις φράσεις του, να αναδείχνεις τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του.
Ή αντίστοιχα τους αριστεριστές με τα "μεταβατικά προγράμματα" τους.

Κατά τα άλλα, ελάχιστα ανησυχώ για τη Λα(φαζαν)ική Ενότητα και τις ιστορικές της καρικατούρες. Μάλιστα νομίζω ότι ο συμβολισμός της επιλογής του ονόματος είναι ακριβώς ο αντίθετος από αυτόν που επιθυμεί να προσδόσει: Ο άνθρωπος είναι στην κοσμάρα του, δεν πρόκειται να παρεκλίνει ούτε εκατοστό από την εξυπηρέτηση του τμήματος εκείνου της αστικής τάξης που θα τον προωθήσει. Η επιλογή του ονόματος δείχνει πως δεν έχει απολύτως τίποτα καινούργιο να πει στο λαό. Εκτός από το "ΣΥΡΙΖΑ νο.2" εξίσου πετυχημένο είναι και το "ο Λαφαζάνης το μόνο που θα καταφέρει είναι να φέρει το μνημόνιο 4 σε δραχμές". Και αυτό ο λαός, όσο κι αν εξακολουθεί να θέλει να αυταπατάται, το εντοπίζει και το βλέπει.

Αυτό που θα ήταν επικίνδυνο, θα ήταν ένα κόμμα με μια βαρύγδουπη, σοβαρή ονομασία, κάτι σαν "Κόμμα Εθνικής/Οικονομικής Ανασυγκρότησης" που θα στελεχώνονταν από "τεχνοκράτες" οικονομολόγους (ο Λαπαβίτσας είναι μια πιθανή φυσιογνωμία) και διακομματικά στελέχη του παλαιού πολιτικού συστήματος που δεν έχουν "καεί" να υποστηρίζουν (τύπου Σκανδαλίδη ας πούμε, με προφίλ σοβαρού, μετρημένου) και θα παρουσίαζε ένα καλοδουλεμένο και αναλυτικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας μέσω αλλαγής νομίσματος. Που βεβαίως θα έμπαινε με ορίζοντα πάνω από τετραετία, ενδεχομένως και με σύνθημα "μη μας ψηφίζετε μόνο για μια τετραετία, αυτό που ξεκινάμε το σχεδιάζουμε για να κρατήσει 8 χρόνια", και που τάχα εάν ακολουθηθεί πιστά "θα επιστρέψουμε στην ανάπτυξη".
Κάτι τέτοιο θα έβαζε πραγματικά οριστική ταφόπλακα, αφού για μια δεκαετία θα διέλυε κάθε σκέψη αμφισβήτησης και αντίστασης (πλην ΚΚΕ βεβαίως!)

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Αναυδος

''Προσπαθω να καταλαβω πως το εκλογικο αποτελεσμα θα αποτελεσει κριτηριο ορθοτητας της στρατηγικης και τακτικης του ΚΚΕ.''

Δε σε προβληματιζει αν το ΚΚΕ παραμεινει στα χαμηλα μονοψηφια (και μαλιστα σε χαμηλοτερα ποσοστα απ'οτι πριν 10 χρονια) μετα απο 5 χρονια χαμου?Κανονικα θα επρεπε

''Από την άλλη η προταση του ΚΚΕ δεν εξυπηρετειται από κανενα εκλογικο αποτελεσμα ουτε από την ιδια την εκλογικη διαδικασια που παντα παραμενει ενας θεσμος επιλογης αφεντικου και όχι ριζικης αλλαγης πολιτικης. Αρα οποιο κι αν είναι το αποτελεσμα (που θα είναι συναρτηση πολλων παραγοντων, αποχη, απογοητευση, προπαγανδα, τρομοκρατια κλπ) δεν εχει να προσφερει τιποτε στην αξιολογηση της προτασης του ΚΚΕ (ακομη κι αν είναι θετικο).

Αλλοι είναι οι δεικτες του ποσο πειθουμε (αυξηση μελων στα συνδικατα, ανατροπη των αρνητικων συσχετισμων σε αυτά, εργατικοι αγωνες, στρατολογια, κλπ)''

Συμφωνω για την αποψη που εχεις για τις εκλογες.Δεν παυουν ομως να αποτελουν το καλυτερο εργαλειο αποτυπωσης των συσχετισμων στην κοινωνια.

Η ψηφος ειναι το μινιμουμ που μπορει να δωσει καποιος για να δειξει οτι στηριζει το κομμα.Ειναι σχεδον απιθανο καποιος να εχει αγωνιστικη δραση,να κατεβαινει με το ΠΑΜΕ κλπ αλλα να μην μας ψηφιζει.

Απο την αλλη,οι δεικτες που αναφερεις στην παρενθεση,εχουν οντως καλυτερευσει? (Δεν ειναι ρητορικο)

@ρα

''Από το ΚΚΕ σε αυτές τις εκλογές θα ήθελα να δοθεί ακόμα περισσότερο βάρος στην εξειδίκευση του προγράμματος, να δίνει ο κάθε ομιλητής παραδείγματα οργάνωσης της οικονομίας ανά τομέα (γεωργία, βιομηχανία, μεταφορές, τουρισμό κτλ) χωρίς καθόλου να φοβάται να μιλά (αλλά αντίθετα να είναι περήφανος) και για τις απαραίτητες θυσίες που θα απαιτούνται στα πρώτα βήματα (αλλά θυσίες με προοπτική-την οποία και θα αναφέρει βέβαια). Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ενασχόληση με τα άλλα κόμματα (ούτε καν με του Λαφαζάνη-εκεί αρκεί η υπενθύμιση ότι δεν έριξαν αυτοί την κυβέρνηση του τρίτου μνημονίου, η κυβέρνηση του μνημονίου πήγε μόνη της σε εκλογές). Αν είναι δυνατόν, όλος ο χρόνος στα πάνελ θα πρέπει να αναλωθεί στο να εξηγηθεί απλά και κατανοητά το πρόγραμμα του κόμματος.''

+100

Στα πανελ,ενω οι βουλευτες και τα στελεχη χτυπανε κεντρο οταν αναλυουν τις τωρινες πολιτικες,στο δια ταυτα,οταν ειναι να πουν για την προταση του ΚΚΕ,ξεμπερδευουν με το ποιημα ''Διαγραφη-αποδεσμευση-Κοινωνικοποιηση'' ή μιλουν γενικα για αγωνες.

Αμφιβαλλω αν κανεις εξω απο τα μελη και τα στελεχη ξερει ακριβως τι ζητα το ΚΚΕ.

Neophyte_commie είπε...

Γάτε:
«Δε σε προβληματιζει αν το ΚΚΕ παραμεινει στα χαμηλα μονοψηφια (και μαλιστα σε χαμηλοτερα ποσοστα απ'οτι πριν 10 χρονια) μετα απο 5 χρονια χαμου?Κανονικα θα επρεπε»

Όχι δεν θα έπρεπε, ακριβώς γι' αυτό. Σκέψου το ως εξής: Μέχρι και το 2009 μάς ψήφιζε και ένας κόσμος που έδειχνε οργή και απογοήτευση από τα τότε αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν συμφωνούσε με την πρόταση του Κόμματος (το οποίο δεν έβγαινε και τόσο επιθετικά μ' αυτήν, γιατί τότε είχαμε καπιταλιστική ανάπτυξη, γίνονταν αυξήσεις κλπ, ο κόσμος δεν έβλεπε τόσο καθαρά την πραγματική μείωση αγοραστικής δύναμης). Επίσης, κάθε διάσπαση των μεγάλων κομμάτων (ΔΗΑΝΑ, ΠΟΛΑΝ, ΔΗΚΚΙ, ΛΑΟΣ) έπαιρνε ποσοστό μεγαλύτερο από εμάς ήδη τότε που είχαμε μεγάλα ποσοστά (έλεγξέ το στο ypes.gr).

Το 2012 ήταν οι πρώτες εκλογές σε περίοδο κρίσης. Η ΑΤ μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ από οπορτουνιστικό κόμμα διαμαρτυρίας σε αστικό κόμμα εξουσίας. Το πράγμα άλλαξε άρδην. Σ' αυτό το κόμμα μετσφέρθηκαν με ευθύνη της αστικής τάξης οι μισοί ψηφοφόροι των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα οποία διασπάσθηκαν σε ΑΝΕΛ, ΚΙΔΗΣΟ, ιδρύθηκε ΠΟΤΑΜΙ και ΔΗΜΑΡ. Τέλος, δημιουργήθηκε εκ του μηδενός (κόμμα ένα) η ΧΑ, ως αποτέλεσμα των πλατειών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Παπαδήμου. Το αποτέλεσμα ήταν να φύγουν ακριβώς εκείνοι οι ψηφοφόροι που μάς ψήφιζαν ως διαμαρτυρία και τίποτε παραπάνω.

Έτσι ξεχώρισε η ήρα από το σιτάρι. Το Κόμμα φέρθηκε άψογα, βγαίνοντας κατ' ευθείαν με την πολιτική πρόταση (που πιο πριν δεν μπορούσε να βγει πιο άμεσα), και κτίζει πάνω σε αυτήν. Έτσι το 4,5 έγινε 5,5 και τώρα εκτιμώ ότι θα γίνει 6-6,5. Σου φαίνεται λίγο, αλλά δεν είναι. Το Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ-ΑΚΕ) το '35 έπιασε 5% και μετά ακολούθησαν τα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ.

Τώρα, γιατί δεν ψηφίζει ο κόσμος: Κατα τη γνώμη μου οι λόγοι είναι οι εξής:
α) Δεν ξέρει την πρόταση.
β) Δεν πιστεύει πως είναι εφαρμόσιμη (γιατί η ΕΣΣΔ «κατέρρευσε»).
γ) Ακόμη κι όταν δεν ισχύουν τα (β)-(γ), δεν πιστεύει ότι μπορούμε να φτάσουμε εκεί (δεν καταλαβαίνει τι είναι η Λαϊκή Συμμαχία, δεν γνωρίζει/καταλαβαίνει την μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο κλπ, δεν καταλαβαίνει πώς μπορείς να διαγράψεις μονομερώς το χρέος («αφού τα πήραμε, πρέπει να τα δώσουμε», «πώς θα δανειστούμε μετά;») δεν καταλαβαίνει πώς μπορεί να συγκροτηθεί το νέο κράτος.
δ) Βασικά, δεν ξέρει γρυ από μαρξισμό-λενινισμό για να κατανοήσει καν ότι δικαιούται να πάρει όλη την παραγωγή με το έτσι θέλω.
ε) ΦΟΒΑΤΑΙ ότι θα ανοίξει τον δρόμο σε μια στυγνή δικτατορία που θα τον εξορίζει στα γκούλακ, θα τον βάλει να δουλεύει δέκα ώρες την ημέρα και να κοιμάται πάνω σε άλλους είκοσι κλπ, και η οποία δεν θα έχει έξοδο πια.
(1/2)

Neophyte_commie είπε...


Αυτά πρέπει να απαντηθούν. Τα ίδια τα κείμενά μας τα απαντάνε, αλλά ποιός τα διαβάζει. Κατά την γνώμη μου θέλει να δουλευθούν σε μαζικό επίπεδο. Υλικό υπάρχει, λχ το βίντεο «Ο σύγχρονος αντικομμουνισμός με αιχμή τον σοσιαλισμό», που είναι στο Youtube, μπορεί να παιχθεί σε πλατείες πριν βγει ο κεντρικός ομιλητής. Το προεκλογικό δεκάλεπτο μπορεί να μην είναι αποσπάσματα από την ομιλία του Κουτσούμπα, αλλά αποσπάσματα από αυτό. Το υλικό που θα μοιράζουμε, εκτός της ανακοίνωσης της ΚΕ, μπορεί να έχει και ένα τετρασέλιδο με τέτοια πράγματα.

Αλλά και πάλι πρέπει να γίνει κατανοητό το εξής: Αυτό δεν θα πιάσει αμέσως. Η συνείδηση θέλει πολύ χρόνο για να αλλάξει, θέλει επιμονή και κυρίως υπομονή. Όσοι είναι από κουκουέδικες οικογένειες δεν το καταλαβαίνουν, αλλά για τον μέσο άνθρωπο θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΟ συνειδησιακό άλμα για να περάσει με το ΚΚΕ. Είναι άθλος! Πραγματοποιήσιμος, αλλά πραγματικά ηράκλειος. Για τον μέσο άνθρωπο είναι κατάντια, φυγή από την πραγματικότητα η αλλαγή του συστήματος. Για να τον πείσεις ότι δεν είναι έτσι πρέπει πραγματικά να καταλάβει ότι το σύστημα είναι άδικο, έπρεπε να είχε ανατραπεί από πολλά χρόνια (και γιά δες, κάπου ανατράπηκε και οι άνθρωποι ζούσαν καλά), ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν μπορεί να αλλάξει τάξη και από εκμεταλλευόμενοι να γίνουν εκμεταλλευτές και δεν φταίνε αυτοί γι' αυτό.

«Η ψηφος ειναι το μινιμουμ που μπορει να δωσει καποιος για να δειξει οτι στηριζει το κομμα.»

Κάθε άλλο. Η ψήφος είναι βουνό. Σε μια κινητοποίηση μπορεί να έρθει κάποιος όταν δει ότι πραγματικά τον συμφέρει (χιλιάδες παραδείγματα από τα σωματεία και τις λαϊκές επιτροπές). Αλλά η ψήφος είναι δέσμευση. (Γιατί οι εκλογές δεν είναι σημαντικές για μας, γι' αυτόν όμως είναι, έτσι έχει μάθει.) Σημαίνει ότι αρχίζει να το παίρνει σοβαρά. Σημαίνει ότι έχει καθίσει να δει (και όχι για να γελάσει) τρία στελέχη στην τηλεόραση, έχει ρωτήσει τον εαυτό του «ρε λες;» και έχει απαντήσει «ναι, μάλλον λέω». Η ψήφος δεν είναι προϋπόθεση αυτού του «ναι», το «ναι» είναι προϋπόθεση της ψήφου.
(2/2)