Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Σημειώσεις για την Κούβα

Η κε του μπλοκ επέλεξε συνειδητά να περάσουν μερικές μέρες από την επίσκεψη Ομπάμα στο νησί της επανάστασης και να αφήσει τις εντυπώσεις να κρυώσουν, για να μην προχωρήσει σε κρίσεις και εκτιμήσεις, εν θερμώ. Ακολουθούν μερικές σκόρπιες, σχετικές σκέψεις, που θα αποφύγουν επιμελώς την υποτιθέμενη (;) προφητεία του Φιντέλ για τις προϋποθέσεις επίσκεψης αμερικανού προέδρου στο νησί (μαύρος πρόεδρος και λατινοαμερικάνος Πάπας), εφόσον δεν επιβεβαιώνεται η αξιοπιστία της.


-Η πιο φαιδρή επικοινωνιακή αξιοποίηση του θέματος έρχεται για άλλη μια φορά από τη ΔΦΑ και τα παπαγαλάκια της. Αφού ακόμα κι η Κούβα αναγκάζεται να κάνει κάποιους ελιγμούς κι έναν ιστορικό συμβιβασμό με τις ΗΠΑ, πώς είμαστε τόσο αυστηροί με την αριστερή κυβέρνηση και τον επώδυνο συμβιβασμό στον οποίο υποχρεώθηκε;
Είναι το επόμενο βήμα μετά την επίκληση του Λένιν και όσα γράφει περί συμβιβασμών στο βιβλίο του για τον Αριστερισμό. Ίδιες ακριβώς καταστάσεις, hasta la reforma siempre... Έλα όμως που ούτε καν οι δεξιοί (που για αυτούς είμαστε όλοι ίδιοι, μενσεβίκοι - μπολσεβίκοι) δεν τις μπερδεύουν πια.

-Επί της ουσίας τώρα. Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας και ας δεχτούμε πως η επανάσταση έχει εξαντλήσει τα καύσιμά της στο νησί (που τα τελευταία χρόνια είχε μια στενότητα με τα καύσιμα και το πετρέλαιο). Ή ακόμα χειρότερα πως έχει επικρατήσει υπόγεια η αντεπανάσταση και περιμένει την ευκαιρία να εκδηλωθεί ανοιχτά.
Ακόμα κι έτσι να ήταν (που δεν είναι), αυτό δεν κρίνεται από μια συνάντηση κορυφής, όσο ισχυρούς συμβολισμούς κι αν διαθέτει. Όση αμηχανία ή περίεργα συναισθήματα κι αν μας γεννά η εικόνα του Ομπάμα, με φόντο τον Τσε, δεν είναι η δική του επίσκεψη που θα κρίνει το μέλλον της επανάστασης στην Κούβα, ούτε το αποφασιστικό κριτήριο που θα καθορίσει τη δική μας στάση και κριτική.
Ας κρατήσουμε παρόλα αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μια σημαδιακή πολιτική στροφή μπορεί να επισφραγιστεί από μια τέτοια επίσκεψη, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την επίσκεψη του Νίξον στη μαοϊκή Κίνα στα πλαίσια της προσέγγισης των δύο χωρών.

-Αν δει κανείς με προσοχή τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, θα συμφωνήσει ότι οι εντυπώσεις ήταν μάλλον με το μέρος της κουβανικής πλευράς. Η απολογία Ομπάμα για το εμπάργκο, η δέσμευσή του (λέμε τώρα) πως ο κουβανικός λαός είναι ο μόνος υπεύθυνος για να αποφασίσει την τύχη του και τις εσωτερικές υποθέσεις του, η αποστομωτική απάντηση του Ραούλ στην ερώτηση για τους πολιτικούς κρατούμενους, κτλ.

Υπάρχει όμως και η μπανανόφλουδα, που πρέπει να προσέξουμε να μην πατήσουμε. Όπως πχ με την περιβόητη συγνώμη του Κλίντον στην Ελλάδα για το χουντικό πραξικόπημα του 67', που εν πολλοίς έχτισε τη μεγάλη δημοτικότητα του Στεφανόπουλου, ενός συντηρητικού πολιτικού, που θεωρήθηκε πετυχημένος και συμπαθής ΠτΔ γιατί έκανε ποδήλατο. Την ίδια στιγμή, ο κόσμος στους δρόμους της Αθήνας γευόταν τη γλύκα της μεταμέλειας και τα χημικά του αστικού κράτους που περιφρουρούσε ασφυκτικά τις επίσημες πολιτικές αρχές.
Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ σπάνια δίνουν κάτι χωρίς αντάλλαγμα, ακόμα και όταν πρόκειται για το πεδίο των εντυπώσεων.

-Η υπεράσπιση της Κούβας βέβαια καθίσταται αυτονόητη απέναντι στη μαύρη αστική προπαγάνδα, πχ για τις σχέσεις της Κούβας με τη ροκ μουσική, που αγνοεί ακόμα και τα πιο στοιχειώδη, όπως το άγαλμα του Τζον Λένον στην Κούβα. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα και για όσους δε θα ψάξουν ποτέ την αλήθεια, για να τη μάθουν.

Παρεμπιπτόντως, νομίζω πως θα είχε αρκετό ενδιαφέρον μια αντίστοιχη έρευνα για τις σχέσεις της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού συνασπισμού με τη ροκ, τα συγκροτήματα του δυτικού κόσμου και τις περιοδείες τους. Κι αν κάποιο αστικό παπαγαλάκι ενδιαφέρεται να βρει αληθοφανή επιχειρήματα για το δηλητήριό του, μπορεί να χρησιμοποιήσει όσα γράφει ο μικρός Ρόζενταλ (στους λαβύρινθους της συνείδησης, αν δεν κάνω λάθος) για τους χίπηδες και την άσφαιρη αμφισβήτησή τους απέναντι στο σύστημα.

-Το χειρότερο με αυτούς τους αστείους αστικούς μύθους (που ωστόσο βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για τη διάδοσή τους κι αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό) είναι πως βλάπτουν σοβαρά τη σοβαρή κριτική, καθώς χρειάζεται να σπαταλάμε δυνάμεις και φαιά ουσία, για να αποκρούσουμε παρόμοιες επιθέσεις, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα ανόητα σχόλια εμποδίζουν τις σοβαρές συζητήσεις στο μπλοκ...

Χρειάζεται λοιπόν μια σοβαρή κριτική προσέγγιση μακριά από εύκολους αφορισμούς. Μια κριτική που θα υπερβαίνει τη στείρα λογική πως δε δικαιούμαστε, εμείς οι άκαπνοι, να βλέπουμε κριτικά την πορεία και τις επιλογές της επανάστασης (κάτι που δημιούργησε μια  σειρά προβληματικά φαινόμενα τον περασμένο αιώνα, κατά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε). Κι από την άλλη, θα πρέπει να απαντά πολύ συγκεκριμένα στο ερώτημα "τι διαφορετικό μπορεί να γίνει και προπαντός με ποιον τρόπο θα γίνει".

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχουμε δύο πράγματα κατά νου.
Πρώτον, ότι μιλάμε για μια επανάσταση με πολύ βαθιές λαϊκές ρίζες, που κατάφερε να κολυμπήσει σχεδόν μόνη της απέναντι στο ρεύμα της αντεπανάστασης και δύσκολα θα μπορέσουν οι εχθροί της να την καταπνίξουν.
Δεύτερον, πως αν κάποιος νοιάζεται πραγματικά για την τύχη της κουβανικής επανάστασης, θα της προσφέρει την καλύτερη δυνατή υπηρεσία, επεκτείνοντας την επανάσταση στη δική του χώρα, για να σπάσει την απομόνωση των Κουβανών.

33 σχόλια:

experience είπε...

Πέρα από αυτά το θέμα είναι τι θέλουν οι Αμερικανοί, γιατί σίγουρα κάτι θέλουν. Από ότι διάβασα θα πάρουν τον έλεγχο κάποιως ξενοδοχείων, κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω, δεν είμαι ειδικός αλλά μπορεί να σκέφτηκαν ότι είμαστε τόσα χρόνια αντίπαλοι και δεν καταφέραμε τίποτα με το εμπάργκο, ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο τώρα, να διεισδύσουμε και σιγά σιγά να έρθει η διάβρωση. Κάποιο σχέδιο υπάρχει που να περιλαμβάνει την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτως, δεν υπάρχει περίπτωση. Αυτούς δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι με τίποτα.

Ανώνυμος είπε...

Ότι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει αυτη τη στιγμή στην μόνιμη μαυρίλα που ζούμε είναι η Κούβα και το παράδειγμα της. Παρ'όλα αυτά δεν ξέρω πόσο μπορεί να αντέξει ακόμα μόνη της μέσα στο στόμα του λύκου. Δεν είναι τυχαίο το άνοιγμα των ΗΠΑ την παρούσα στιγμή. Γνωρίζουν ότι αν φύγει η γενιά της επανάστασης (πάνω από 10 χρόνια δεν δίνω) θα είναι πολύ πιο εύκολο να αλώσουν το νησί από μέσα όπως περίπου συνέβη και με την ΕΣΣΔ, εκτός και αν ξεσπάσουν επαναστάσεις μέχρι τότε και σε άλλα μέρη της υφηλίου. Βασίλης

Ανώνυμος είπε...

Στις 16 Απριλη θα γινει το 7ο συνεδριο του ΚΚ Κουβας. Υποθετω οτι οι αποφασεις του θα δημοσιευτουν και θα κρινει ο καθενας.

Ο.Χ.Ε.Π.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Τον "Τούρκο" δεν τον πιάνεις φίλο....

Ανώνυμος είπε...

Το κόστος από το εμπάργκο και το εξωτερικό χρέος της Κούβας είναι 2 από τα θέματα που πιστεύω χρειάζεται να αναλυθούν αν είναι να βγουν συμπεράσματα για τα "καύσιμα της επανάστασης". Ανκαι πολλές συζητήσεις ξεκινούν και σταματούν με αφορισμούς τύπου "το κόστος του εμπάργκο είναι αβάστακτο" και "η Κούβα έχει υπέρογκο χρέος" και αμέσως βγαίνει και η διάγνωση - το ντεπόζιτο είναι άδειο.

Εγώ πάντως με τα νούμερα που βρήκα δεν βγάζω το ίδιο συμπέρασμα.

Έχει κάποιος υπόψιν ακριβή νούμερα, αντικειμενικές μελέτες;

Αντιγράφω κάποια νούμερα που βρήκα από το δίκτυο από σχόλιο μου κάπου αλλού:

Διαβάζω ότι το κόστος του εμπάργκο που επέβαλαν στην Κούβα οι ΗΠΑ είναι για την Κούβα $685 εκ. και για τις ΗΠΑ $1.2 δις ετησίως. Συν $500 εκ. για ΗΠΑ για προπαγάνδα συνολικά, τα τελευταία χρόνια.

(από http://archive.is/Njip μέσω wikioedia με πηγές κυβερνητικά τμήματα)

Το ΑΕΠ της Κούβας είναι στα $80 δις. Το κόστος της από το εμπάργκο των ΗΠΑ, αν είναι το πραγματικό - $684 εκ. άμεσο και έμμεσο (είναι;), αντιπροσωπεύει το 0.85% του ΑΕΠ της ετησίως. Κάποιος μπορεί να πει ότι αυτά είναι "ψίχουλα" μπροστά στο "κέρδος" της δημόσιας υγείας και παιδείας που είχαν τα τελευταία 50 χρόνια οι κουβανοί (μιλώντας από τον καναπέ μου). Στην γειτονική Αϊτή ο μέσος όρος ζωής είναι τα 62 και στην Κούβα τα 78, Κολομβία, Ονδούρες 73. Το ΑΕΠ κατά κεφαλή στη Κούβα είναι $7,000 ενώ της Κολοβμίας στα $7,900.

Επίσης πολλοί μιλούν για το εξωτερικό χρέος της Κούβας και ότι αυτό είναι ένας μεγάλος πονοκέφαλος για αυτήν. Το χρέος της Κούβας είναι σήμερα στα 35% του ΑΕΠ της από πρόχειρη έρευνα. Ενώ πρόσφατα έκανε αναδιάρθρωση ενός χρέους $11 δις όπου της χαρίστηκαν τα 2/3 (http://www.reuters.com/article/us-cuba-debt-exclusive-idUSKBN0TY23C20151215). κτλ. κτλ.



ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο με την ανάρτηση, απλά για ενημέρωση , αν θες το βάζεις



ΚΚΕ
ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ

Πολιτικές εξελίξεις και η θέση του ΚΚΕ <>.

ΚΥΡΙΑΚΉ 3 ΑΠΡΙΛΗ
ώρα 11:00 πμ

Αίθουσα Συνδικάτου Οικοδόμων
Βερανζέρου 1, Πλ. Κάνιγγος
(2ος όροφος)

Θα μιλήσει
η Αλέκα Παπαρήγα
μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ


Κομματικές οργανώσεις Πρόνοιας και Κ. Ο. ΑΜΕΑ της Κ.Ο. Αττικής του ΚΚΕ


Άκυρος

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Οι σχεσεις μετεπαναστατικης Κουβας και ΗΠΑ εσπασαν οταν ο Φιντελ εβαλε οριο στην εκταση της γης και κρατικοποιησε τα αμερικανικα διυλιστηρια.

Για να ξαναεφτιαξαν αυτες οι σχεσεις,σιγουρα εκανε μεγαλες υποχωρησεις η κουβανικη πλευρα στο οικονομικο και πολιτικο επιπεδο.

Ηδη τα τελευταια χρονια εχει γινει φιλελευθεροποιηση της οικονομιας αρα και δημιουργια μικροαστικων (μπορει και αστικων) κοινωνικων δυναμεων που σιγουρα πιεζουν προς ''δεξιες'' κατευθυνσεις.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω με το Γατο.
Το μελλον της επανάστασης δεν θα το κρινουν οι ΗΠΑ. Αλλα οι ιδιοι οι Κουβανοι και το ΚΚΚουβας.
Το ζητημα ειναι οτι υπαρχει και ισχυροποοειται γοργα τα τελευταία χρονια το κοινωνικο στρωμα που εχει υλικο συμφερον απο την ανατροπη του σοσιαλισμου. Αυτη η πιεση που ασκουν αυτες οι κοινωνικές δυναμεις εκκινουν απο την οικονομια και αντανακλονται και στο πολιτικο επικοδομημα και στο ιδιο το κομμα.
Και στη Ρωσία βαθιες ριζες ειχε η επανάσταση. Ακομα και σημερα νοσταλγουν την ΕΣΣΔ αλλα ειδαμε τι έγινε. Ο καπιταλισμό πουλα βιτρίνα και τα λογια του Τσε για τσακαλια και υαινες θα ξεφτιζουν στα ματια του λαου οταν το κομμα παψει να παιζει τον πρωτοπόρο καθοδηγητικο ρολο του.
Εξαλλου οι αστικες αντιληψεις και οι υλικες συνθήκες που τις δημιούργησαν εχουν βαθυτατες κσι πολυ πιο μακροχρονιες ριζες...
Χωρις εξελίξεις διεθνως σε θετικη κατευθυνση κατι που δεν φαίνεται αυτη τη στιγμη η Κούβα φοβαμαι οτι θα εχει τη μοιρα της Κινας ή της ΕΣΣΔ. Με οτι συνέπεια θα εχει και αυτή η εξέλιξη στις λαικες συνειδήσεις παγκοσμια και στην Ελλάδα. Οπως και να χει για ολους μας η Κούβα ηταν το τελευταίο καστρο. Αυτο το ξερει καλα και οι λαοι ανεξάρτητα αν συμφωνουν με τους κομμουνιστες ή οχι...
Θα μου πεις εδω ζουμε ακομα υπο τον κροτο της ανατροπης της ΕΣΣΔ μια Κουβα ακόμα θα κανει τη διαφορά? Οχι. Αλλα οπως και να χει ειναι μια πληγη, μια στεναχωρια ακομα.


ratm

Υγ. Μονο που ακουγα τα πανηγύρια του Τραγκα και του συναφιου του μου ερχοταν οραματα με πηγαδια....
Ψηλα το κεφαλι και τις σημαίες.
Αλλά δεν ειναι και ευκολο να εχεις φαει 10 και να μην έχεις ριξει κανεναν...

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

«Έφτασα στο τέλος του δρόμου. Από εδώ και πέρα, η Κούβα μπορεί να συνεχίσει την πορεία της και να με αφήσει έξω», απάντησε από τις σελίδες της «Ελ Παΐς» ο άλλοτε υποστηρικτής του Κουβανού ηγέτη, Πορτογάλος συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου.
Οταν μια Επανάσταση παλεύει για την επιβίωσή της, ....ξεμένει από "φίλους"!
Για να ξέρουμε, τι μας περιμένει, οταν νικήσει η Λαϊκή Συμμαχία, και αναγκαστούμε να στείλουμε στον Μελιγαλά κανένα μιχαλολιάκο, που, χρείας ποιούσης, θα έχει θυμηθεί τότε τα ..."ανθρώπινα δικαιώματα"!
Εκτός από τον Σλαβόϊ Ζίζεκ, θα μας αφήσει και ο ...Μπαντιού!
Eκτός από τους συνηθισμένους φασαριόζους μικρο-πασόκους "eksegersi-άκηδες" καραγκιοζάκους, που κλάνουνε μαλλί, πριν πέσει η πρώτη αληθινή ντουφεκιά, και φροντίζουν με την κάθε ευκαιρία να υπενθυμίζουν στους αστούς ότι "εγώ ποτέ δεν ήμουνα με αυτούς"..... η, "Κύριε, δεν τώκανα εγώ"!

Εχετε τα κουράγια;
Αν τα έχετε, χέστε την αποψινή ...."μητέρα των (παραπλανητικών) μαχών" για την ....διαφθορά(!;!;) του Καπιταλισμού(!!!), και δουλεύτε για τα μεθαυριανά συλλαλητήρια, και την σαρανταοκτάωρη απεργία.

O Mπογιόπουλος χτές κι ο Κουτσούμπας απόψε, είπανε αυτά, που έπρεπε να πουν στους απατεώνες,
αλλά
την Κούβα θα την βοηθήσουμε μεθαύριο, αν είμαστε αρκετοί.

Ramiz Alia II είπε...

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύσει κανείς το άνοιγμα της Κούβας στον Αμερικανό πρόεδρο και τα αμερικανικά συμφέροντα. Κατά την άποψη μου η πιο ουσιαστική περίοδος για να καταλάβει κανείς τα μελλούμενα βρίσκεται στην περίοδο 1959-1962.

Περιληπτικά θυμίζω ότι ο Κάστρο, μετά την πτώση του Mπατίστα, δεν πήρε αμέσως την εξουσία αλλά ορίστηκε σαν αρχηγός των ενοπλων δυνάμεων υπό τον πρωθυπουργό Χοσε Μιρο Καρντόνα. Ο Καρντόνα παραιτείται και έτσι ο Κάστρο αποκτά τον έλεγχο του νησιού τον Φεβρουάριο του 1959. Ο Κάστρο δηλώνει μέχρι τότε ότι «δεν είμαι κομμουνιστής ούτε και το κίνημα μας κομμουνιστικό» και μάλιστα τον Απρίλιο του 1959 επισκέπτεται επίσημα την Αμερική για να καλοπιάσει τους Αμερικανούς και να αναθερμάνει επιχειρηματικά κυρίως τις σχέσεις των δυο χορών. Μετά όμως την χυλόπιτα των ΗΠΑ στον Κάστρο,που νομίζω ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ τότε δεν δέχτηκε καν να συνομιλήσουν, είναι που αποφασίζει να μπει στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, επηρεασμένος και από το κομμουνιστικό ρεύμα που πρέσβευε ο Che αλλά και για λόγους ανάγκης. Στις αρχές του 1960 γίνεται η πρώτη αγορά πετρελαίου από την ΕΣΣΔ ενώ σταδιακά η Κούβα προμηθεύεται τροφή, όπλα και τεχνολογία από αυτήν, έτσι ώστε στις 16 Απριλίου 1961, ο Φιντελ αποφασίζει να ανακηρύξει την Κούβα σε σοσιαλιστικό κράτος. Η αντίδραση των ΗΠΑ είναι άμεση με την γνωστή επέμβαση στο κόλπο των χοίρων, κάτι που κάνει τον Fidel έξαλλο και τον φέρνει για τα καλα στην αγκαλιά του Χρουστσόφ και από τότε άρχισε δηλώνει μαρξιστής. Ένα χρόνο περίπου μετά, οι Αμερικανοί επιβάλουν το εμπάργκο και προχωρούν σε άπειρες δολοφονικές ενέργειες εναντίων του, όμως ο Κάστρο επιβιώνει, εφαρμόζει την πολιτική του και δημιουργεί ένα αξιοθαύμαστο σύστημα υγείας και μόρφωσης.

Τι είναι λοιπόν ο Κάστρο, πάρα ένας πραγματιστής, επίμονος, ξεροκέφαλος αλλά και χαρισματικός ηγέτης που σε κάθε αντιξοότητα, προσαρμόζεται και δημιουργεί συμμαχίες, ζυγίζοντας καλά το περιβάλλον και τους συσχετισμούς;

Ίσως δεν είχε το αυθορμητισμό και το τυχοδιωκτισμό του Che, όμως αυτό ήταν τον στοιχείο εκείνο που τον έκανε σπουδαίο και τον καθιέρωσε στις σπουδαιότερες μορφές ηγετών που ταυτίζονται με μια ολόκληρη χώρα. Ακόμα και σήμερα, παρόλη την φαινομενική υποχώρηση στους Αμερικάνους, ο Κάστρο αποδεικνύεται ότι κάθε άλλο πάρα ιδεοληπτικός και μονοχνοτος είναι και ότι μπορεί, πάντα για το καλό της χώρας του, να βρει τρόπους να ευνοηθεί από ένα άνοιγμα χωρίς να θαμπώσει το άστρο του.

Εάν για κάποιους κρίνεται αυστηρά και αδίκως τον συγκρίνουν με τον Che, θυμίζω ότι o Che είναι νεκρός από το 1967 με μεγάλη επιρροή σαν σύμβολο βέβαια, όμως ο Φιντελ παραμένει ζωντανός, αντιμέτωπος τόσες δεκαετίες με πραγματικά προβλήματα σε πραγματικές συνθήκες, με πραγματικούς εχθρούς και δύσκολες αποφάσεις, ξεπερνώντας τεράστια εμπόδια και βγαίνοντας νικητής χωρίς καμία στιγμή να ενδώσει στο αυθόρμητο και να αποφύγει ευθύνες. Μπορεί να μην γίνει ποτε δημοφιλής σε αφισες, τατουάζ και μπλουζάκια, όμως αυτός παραμένει ενας αλύγιστος ζωντανός μύθος και όσοι βιάζονται να τον κριτικάρουν, να τον κακολογήσουν και να τον μικρύνουν, ας μπουν για λιγα δευτερόλεπτα στην θεση του, να δούμε εάν αντέξουν το βαρος ενός ολόκληρου λαου και τι αποφάσεις θα έπαιρναν αυτοί για να εχει η Κούβα μια καλύτερη κατάληξη.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Το μεγαλυτερο δραμα που περασε η Κουβα ειναι μετα την διαλυση του Σοσιαλιστικου Στρατοπεδου (απο 93 περιπου ως το 2000 ) ,οπου εκτος απο την απωλεια του εμπορικου ,στρατιωτικου "συντροφου " της ειχε και εναν εντεινομενο αποκλεισμο !Οσοι θυμομαστε διαβαζαμε κι ακουγαμε για καταστασεις στα ορια λιμοκτονιας του λαου της .Παρολα αυτα ο λαος και το κομμα αντεξαν κυριως απο την αλληλεγγυη των λαων . Το που θα καταληξει η επανασταση κανεις δεν ξερει , ο καθενας πιθανολογει ... αλλα πιστευω πως το παιχνιδι και για την Κουβα αρχισε να στραβωνει απο την ιδια την "μαμα" που την πηρε στην αγκαλια της .Αντι να μαθει τον μικρο να ψαρευει μονος του του εστελνε αυτη τα ψαρια . Η ιδια τακτικη που ακολουθησαν οι "αποσταλινοποιητες" μετα το 20ο Συνεδριο του ΚΚΣΕ και στις αλλες χωρες που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ απλα να τις βοηθα να χτιζουν την δικια τους Σοσιαλιστικη πορεια και να στεκονται σχετικα αυτονομα στα ποδια τους .... μια "υπερπροστατευτικη" μαμα τα μαθαινε στον λαθος δρομο (αγοραια οικονομια,οπορτουνισμο ) και μαλιστα βαφτιζε αυτον τον δρομο και "Καταμερισμο της Σοσιαλιστικης Κοινοτητας " ενω ηταν μαθητεια στο πισωγυρισμα .Τα σοβιετικα "τουβλα" δεν παραγουν σοσιαλισμο , το να τον μαθεις να βγαζει πετρελαιο για παρτη του τον προαγει και να φκιαχνει δικα του λεωφορεια και αυτοκινητα αντι να του στελνεις ετοιμα ΛΑΝΤΑ κι αυτα χωρις ρεζερβα ... Η Κουβα μενει να αποδειξει αν θα γινει ενας ακομα χαρτινος πυργος των Μπρεζνιοχρουτσωφηδων ή θα κατορθωσει να αλλαξει πορεια τωρα ειδικα που "καποιοι" κομμουνιστες αρχιζουν και βλεπουν τα λαθη και τα εγκληματα στο χτισιμο του σοσιαλισμου που εγιναν .Τα μαντατα που ερχονται για το ξυπνημα των "νοικοκυραιων" μικροαστων και στην Κουβα δεν ειναι καλα ,αλλα οπως λεει ο Σεχταρ ..." την Κούβα θα την βοηθήσουμε μεθαύριο, αν είμαστε αρκετοί."

Ανώνυμος είπε...

@Ramiz Alia II

Ελεος. Σαν να σε εβαλε η δασκαλα σκεφται και γραφω πως περασες τα Χριστουγεννα κ εσυ εγραψες ποιος ειναι ο αγαπημενος G.I.-JOE .

Μιλας για συγκριση και κανεις ακριβως αυτο. Αν δεν ειναι πρακτικο να σχεδιαζεις ανταρτοπολεμο και αντιαποικιαλη επανασταση σε Λ. Αμερικη και Αφρικανικες χωρες, τοτε τι ειναι; Αν δεν ειναι ο ιμπεριαλισμος και ο πολεμος πραγματικα προβληματα τοτε τι ειναι;

Ανώνυμος είπε...

Μολις εστειλα σχολιο. Υπογραφω.
σαπορ τουτουρκι

Ramiz Alia II είπε...

σαπορ

για σύγκριση μπορείς να κατηγορήσεις όσοι υπερεπαναστατες βγαίνουν ήδη και λένε πικρόχολα σχόλια, τύπου «αν ζούσε ο che, δεν θα γινόταν αυτά τα πράγματα ».

Εγω αντίθετα υπερασπίζομαι μόνο τον Φιντελ και το αίσθημα ευθύνης που έχει και παρόλα κάποια λάθη, έκανε τον λαό του ευτυχισμένο. Τιμώ και σέβομαι τον che και το αντάρτικο που θέλει cohones και τόλμη, όμως κάθε πράγμα στον καιρό του. Πρώτα κοιτάς το σπίτι σου, πρώτα κοιτάς να ορθοποδήσει ο σοσιαλισμός έστω παλεύοντας μέσα από χαρτιά, συνέδρια, γραφειοκράτες και το γεγονός ότι ο Φιντελ δόμησε με κόπο και αίμα ένα θαυμαστό κοινωνικό κράτος από το γραφείο του, δεν τον κάνει λιγότερο επαναστάτη ή λιγότερο θαρραλέο ή λιγότερο ηρωικό.

Από παιδί έχω μια συμπάθεια στον Φιντελ, πιο μεγάλη ακόμα και από τον Στάλιν και πικραίνομαι όταν ακούω σχόλια που θέλουν να τον μειώνουν με ισχυρότερο επιχείρημα ότι «έζησε πολύ, εάν έφευγε νωρίτερα θα είχε γίνει μύθος». Ας είμαι μειοψηφία, αλλα δεν εχω κανένα πρόβλημα με το να πεθαίνουν μεγάλοι κομμουνιστές ηγέτες στο κρεβάτι τους και όχι σε κάποια ζούγκλα, εάν από την παρουσία τους καθοδηγείται σωστά και προκόβει ο λαός και του δίνει όραμα και λύσεις στα προβλήματα του.

Ανώνυμος είπε...

http://www.pandiera.gr/%CF%86%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB-%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CF%81%CF%86%CE%AD-%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B1/


Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να σφετεριστεί την Κούβα θα αποκομίσει μόνο την σκόνη του εδάφους της βουτηγμένη στο αίμα, αν δεν πεθάνει κατά την διάρκεια του αγώνα




κ.κ.ε.

Ανώνυμος είπε...

@ Γκεόργκυ Ζούκωφ
"Η ιδια τακτικη που ακολουθησαν οι "αποσταλινοποιητες" μετα το 20ο Συνεδριο του ΚΚΣΕ και στις αλλες χωρες που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ απλα να τις βοηθα να χτιζουν την δικια τους Σοσιαλιστικη πορεια και να στεκονται σχετικα αυτονομα στα ποδια τους .... μια "υπερπροστατευτικη" μαμα τα μαθαινε στον λαθος δρομο (αγοραια οικονομια,οπορτουνισμο ) και μαλιστα βαφτιζε αυτον τον δρομο και "Καταμερισμο της Σοσιαλιστικης Κοινοτητας " ενω ηταν μαθητεια στο πισωγυρισμα ."

Η ΕΣΣΔ έπαιξε ρόλο στην πορεία της κουβανικής οικονομίας και τον παραγκωνισμό του Γκεβάρα, θετικά ενισχύοντας την υλικά και αρνητικά μαθαίνοντας την στον αναθεωρητισμό.
Στην Κούβα όταν η ΕΣΣΔ έκανε την περεστρόικα, εκείνοι έκαναν "επανόρθωση" όπου αποκαθιστούσαν εν μέρει κάποιες βασικές αρχές του σοσιαλισμού. Γι΄αυτό το λόγο οι όποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν μεταξύ 93-08 έγιναν κατανοητές ως υποχώρηση και σωστά, κάτι που δε φαίνεται να συμβαίνει τώρα.

Ένα είναι αυτό.
Αλλά είναι εντελώς λάθος να λέμε ότι το σωστό θα ήταν να δίνει μια βοήθεια ώστε να "στέκονται σχετικά αυτόνομα".
Η ίδια η ΕΣΣΔ ήταν ομοσπονδία κρατών. Δε βοηθούσε η Ρωσία τη Λευκορωσία να στέκεται σχετικά αυτόνομα. Υπήρχε ένα πανομοσπονδιακό πλάνο. Σχεδόν άμεσα δημιουργήθηκε κοινός στρατός και κοινή εξωτερική πολιτική.

Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να γίνεται και μετά τον Β'ΠΠ αλλά δεν έγινε επειδή οι "αποσταλινοποιητές" δηλαδή οι αναθεωρητές ήταν ήδη ισχυροί αν όχι τόσο στο ΚΚΣΕ, σίγουρα σε κομμουνιστικά κόμματα άλλων χωρών που έκλειναν το μάτι στην "εθνική ανεξαρτησία και από τους δύο πόλους".

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να μάθει η Κούβα να βγάζει αυτοκίνητα, όπως δεν υπήρχε λόγος να μάθει η Αν. Γερμανία, η Τσεχοσλοβακία ή και η ΕΣΣΔ μόνη της.
Θα έπρεπε όλα αυτά τα κράτη να έχουν κοινά αποφασισμένη οικονομική πολιτική, ένα πλάνο, ένα υπουργείο βιομηχανίας και εργαζόμενοι από όλες τις χώρες να συνεισφέρουν με την εργασία τους. Αυτό βέβαια θα ήταν δυσκολότερο για την Κούβα -τη δεδομένη στιγμή- λόγω γεωγραφικής θέσης και διαφορετικού σημείου εκκίνησης αλλά γενικά αυτή πρέπει να είναι η αρχή.


ΓΜ

skatopsyxos είπε...

Η Κούβα εκτός της Υγείας έχει οργανική γεωργία που "πετάει".Πεδίο δόξης λαμπρό ανοίγεται για την τεχνογνωσία που θα λουφάρουν οι διάφορες πολυεθνικές.

Alxazar είπε...

Για παράδειγμα το φρενάρισμα της τεχνολογικής εκρηξης που συντελείται στην κουβα σήμερα ειναι ένας από τους πιθανούς στόχους των ΗΠΑ .
Ωστόσο το ζήτημα δεν ειναι η δημιουργία σεναρίων αλλα η έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη προς τους συντρόφους της κούβας. Το κκε και εμείς μαζί του έχουμε ευθύνη να υποδείξουμε στην κουβα το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει και να αναδείξουμε τα ιστορικά δεδομένα από την ΕΣΣΔ και τη δεξιά στροφή εκεί. Αυτά μπορούν να γίνουν μέσα από τα συνεδρια του ΚΚ Κουβας όπου το κκε είχε , μέχρι το τελευταιο προσκληση . Δυστυχώς η δύναμη του κκε θα έλεγα περιορίζεται μεχρι εκεί βέβαια θέλω να με διορθώσετε αν κανω λάθος ωστόσο βάση της πείρας μου μέχρι τωρα αυτό ειναι το όπλο μας.

Ανώνυμος είπε...

Κρίνω ως εξαιρετικής σημασίας τα ζητήματα που βάζει ο ΓΜ και δε στερείται λογικής η οπτική του. Εκτιμώ ότι πρέπει οπωσδήποτε να μελετηθεί η ιστορία του εγχειρήματος της Κομεκόν. Δυστυχώς εγώ δεν έχω καθόλου καλή γνώση των πραγμάτων, αν κάποιος συναναγνώστης έχει καλή γνώση και το επιθυμεί (πχ ο Άναυδος) θα άξιζε ίσως και ολόκληρη ανάρτηση για το θέμα και βέβαια ευχής έργο θα ήταν ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ΚΟΜΕΠ.

Από τα ελάχιστα που έχω ακουστά (και καθόλου ικανά για να τα πάρει κάποιος ως έγκυρα) θα έλεγα (περισσότερο από διαίσθηση) ότι η ΚΟΜΕΚΟΝ παρότι ιδρύθηκε όχι απλά πριν την ΕΟΚ αλλά πριν ακόμη και από την ένωση Άνθρακα και Χάλυβα, δεν έφτασε ποτέ στο αντίστοιχο βάθος. Και πάλι διαισθητικά θα έλεγα ότι για την αντίδραση σε κάποιο ενιαίο πλάνο καταμερισμού (έστω και μικρής έκτασης) δεν πρέπει να ευθύνεται ο Χρουστσώφ. Η αντίδραση πρέπει να ήταν από άλλες χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ και πιθανόν-όσο περίεργο κι αν μπορεί να φαίνεται-όχι (μόνο) από αναθεωρητές.

Όπως το βλέπω, το ενιαίο πλάνο και ο καταμερισμός πρέπει να είναι στόχος. Στα 1949 όμως η κατάσταση είχε περίπου ως εξής: Η ΕΣΣΔ (με όλες τις τεράστιες καταστροφές του πολέμου) ήταν ένα μέγεθος μεγαλύτερο (οικονομικά, πληθυσμιακά, βιομηχανικά, τεχνολογικά κτλ) ως πάρα πολύ μεγαλύτερο, από όλες τις υπόλοιπες χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ μαζί. Αν σε εκείνες τις συνθήκες πηγαίνε το πράγμα σε έναν άμεσο καταμερισμό τότε δε θα ήταν πολύ πιθανό (ίσως και αναπόφευκτο) χώρες αξιόλογου μεγέθους όπως πχ η Πολωνία ή η Ρουμανία να αναλάμβαναν καθήκοντα μιας "γεωργικής εξειδίκευσης" με την ανάλογη δυσμενή επίπτωση στην βιομηχανική ανάπτυξή τους; Θα ήταν αυτό κάτι που θα μπορούσε να γίνει ανεκτό στο εσωτερικό αυτών των χωρών και πιο σημαντικά, θα ήταν αυτό κάτι που θα έπρεπε να είναι γενικά επιθυμητό;
Αν σε μια συμμαχία χωρών που ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία, με μια πολύ ισχυρή χώρα-κέντρο και κάποιες περιφερειακές πολύ πιο πίσω σε στάδιο ανάπτυξης, αν πάμε άμεσα σε καταμερισμό εντός ενιαίου πλάνου και μάλιστα με βάση την κατάσταση στο διεθνές εμπόριο εκείνη την στιγμή τότε είναι μάλλον απίθανο να καταλήξουμε σε κάτι διαφορετικό από πχ παραγωγή αυτοκινήτων (από το παράδειγμα που έδωσε ο ΓΜ) για τη χώρα-κέντρο και πχ παραγωγή μαλλιού για μια περιφερειακή χώρα ναρκοθετώντας το δυνητικό επίπεδο ανάπτυξης στο οποίο μπορεί να φτάσει. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αισθήματα πικρίας της περιφερειακής χώρας προς τη χώρα-κέντρο αλλά και θα ήταν πυρηνική βόμβα για τη συμμαχία αν το πράγμα στράβωνε εντός της χώρας-κέντρου. Κρίνω ως σωστότερη επιλογή να βοηθηθούν οι πιο "καθυστερημένες" χώρες να αναπτύξουν πρώτα γερές βάσεις στην οικονομία τους ώστε να μπορούν να σταθούν και μόνες τους στα πόδια τους, και σε δεύτερο χρόνο να προχωρήσει ο καταμερισμός εντός ενός ενιαίου πλάνου μεταξύ των χωρών.

ρα
(πάντως κατά τη γνώμη μου η Κίνα άξιζε πολύ παραπάνω από όλη την Αν. Ευρώπη, εκεί έπρεπε να ρίξει το κυρίως βάρος της η ΕΣΣΔ)

Ανώνυμος είπε...

Ρα, υπήρξε μετά τον Β'ππ, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Κίνας που και αχανής ήταν και πολύ καθυστερημένοι οικονομικά, προσπάθεια τεχνικής βοήθειας ώστε να ανακτήσει έδαφος. Το ίδιο συνέβη και στην Κούβα. Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης δεν είχαν τόσο μεγάλη διαφορά ούτε μεταξύ τους ούτε από την ΕΣΣΔ και εκεί τα πράγματα και μπορούσαν και έπρεπε να προχωρήσουν πολύ γρηγορότερα, δεν υπήρχε όμως αυτό ούτε καν σαν σκέψη απ' ό,τι φαίνεται. Δεν προχώρησαν όχι μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά ούτε και στους υπόλοιπους όπου θα έπρεπε υπό κανονικές συνθήκες αυτές οι χώρες να έχουν ταυτόσημη πολιτική.

Όταν λέμε καταμερισμό της εργασίας, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι συνθήκες απασχόλησης θα πρέπει να ευνοούν την "ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας". Αυτό δε σημαίνει ότι όλη η μηχανουργία να συγκεντρώνεται στην ΕΣΣΔ, όλη η γεωργική παραγωγή στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες κοκ.

Θα έπρεπε, όπως υπήρχε η πρόβλεψη στον σχεδιασμό της ΕΣΣΔ για όσο το δυνατόν πιο ισόρροπη ανάπτυξη, η ίδια πρόβλεψη να συνέχιζε να υπάρχει. Θα μπορούσαν και στην ανατολική Ευρώπη να υπάρχουν τα αντίστοιχα εργοστάσια για τα εξαρτήματα των αυτοκινήτων και την συναρμολόγηση τους, ώστε να εξυπηρετούνται πιο εύκολα και με μικρότερα κόστη οι χώρες αυτές. Αλλά σε αυτό το σενάριο η τεχνογνωσία είναι κοινή, οι πόροι αξιοποιούνται πιο ορθολογικά από την κεντρική αρχή, δλδ το αρμόδιο υπουργείο που εφαρμόζει το πανομοσπονδιακό πλάνο, υπάρχει γενικό όφελος από δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη κτλ.


ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Ναι υπήρξε βοήθεια στην Κίνα, δεν το έγραψα με την έννοια ότι υπήρξε καθόλου τέτοια, απλά θεωρώ ότι εκεί έπρεπε να πάει ο κύριος όγκος της βοήθειας (πολύ παραπάνω από αυτή που κατευθύνθηκε στην Αν. Ευρώπη) γιατί εκείνο το μέτωπο είχε κατά τη γνώμη μου πολύ παραπάνω αξία. Δεν είμαι σίγουρος ότι η διαφορά πχ Πολωνίας, Ρουμανίας ή Βουλγαρίας από την ΕΣΣΔ ήταν σχετικά μικρή (νομίζω ότι η καλύτερη κατάσταση υπήρχε στην Τσεχοσλοβακία).

Συμφωνώ ότι δεν προχώρησε, πρέπει να δούμε γιατί δεν προχώρησε γι' αυτό και πιστεύω ότι πρέπει να μελετηθεί σε βάθος η υπόθεση της ΚΟΜΕΚΟΝ. Νομίζω (εντελώς διαισθητικά) όμως ότι την κύρια ευθύνη δεν την φέρει ο Χρουστσώφ (ίσως μάλιστα ο Χρουστσώφ να ήταν υπέρ ενός κάποιου τέτοιου πλάνου). Αυτό που περιγράφεις, σε τέτοια λεπτομέρεια, νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο σε μια διευρυμένη ΕΣΣΔ με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εντός αυτής. Δε θα ήμουν αντίθετος σε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν όμως μια τέτοια κατάσταση, ίσως να μην έγινε κάτι τέτοιο και για λόγους πολιτικων-διπλωματικών σχέσεων μέσα στο διαμορφωθέν μεταπολεμικό περιβάλλον. Ίσως να πρέπει να εξετάσουμε και τη παράμετρο του διεθνούς εμπορίου και των όρων με τους οποίους γίνεται αυτό. Μήπως αυτό θέτει εκ των πραγμάτων νάρκες στην άμεση προσπάθεια καταμερισμού πριν η κάθε χώρα αποκτήσει σοβαρή δυνατότητα να παράγει μόνη της ικανής ποσότητας και ποιότητας μέσα παραγωγής; Αν η κάθε χώρα της συμμαχίας, και η πιο ισχυρή και η πιο αδύναμη δουν ότι τα πλεόνασμάτά τους σε κάποιον ή κάποιους κλάδους (η ισχυρότερη, σε μεγαλύτερο βαθμό προφανώς) μπορούν να τα εξάγουν προσφορότερα σε τρίτους; Δε θα ναρκοθετούσε αυτό τελικά, την προσπάθεια ισόρροπης ανάπτυξης; Σα να μου φαίνεται μάλιστα ότι τέτοιο πρόβλημα θα το αντιμετώπιζε μια χώρα που θα τύχαινε πάλι μόνη της για ένα πρώτο διάστημα να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό. Ένα υπέρ του δέοντος άνοιγμα στο διεθνές εμπόριο εις βάρος της αυτάρκειας με την έννοια τι πορούμε να εισάγουμε φτηνότερα από το να το παράγουμε οι ίδιοι και τι συμφέρει να εξάγουμε με τους όρους που επικρατούν σε κάθε δεδομένη στιγμή στη διεθνή αγορά ίσως πάλι να δημιουργούσε προβλήματα και να έβαζε τους αγοραίους από μια άλλη πόρτα. Τα παραπάνω, περισσότερο ως προβληματισμοί παρά ως κρίσεις. Ελπίζω πραγματικά, θα το ξαναγράψω, να υπάρξει κάποια μελέτη πάνω στο εγχείρημα της ΚΟΜΕΚΟΝ (πιστεύω ότι ίσως υπάρχει περισσότερο εκεί παρά στο περί Κομιντέρν-Κομινφορμ κτλ)

ρα

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Ρε παιδια ημαρτον ...στα αυτοκινητα κωλησατε ? Ενδεικτικα το ανεφερα για να τονισω την εγκαταλειψη της Βιομηχανιας στην Κουβα με κυριο υπαιτιο την ΕΣΣΔ του Χρουτσωφ ! Εξ αλλου το ανεκδοτο με την ρεζερβα των Λαντα που λεγαν οι Κουβανοι ηταν γνωστο αλλα και χαρακτηριστικο πως βλεπαν οι "αποσταλινοποιητες" την ...βοηθεια . Χωρις ανεπτυγμενη Βιομηχανια και τεχνολογια στον Σοσιαλισμο δεν πας πουθενα για πουθενα σαν λαος .Αυτα τονιζε και χτυπιοταν και ο Υπουργος
Βιομηχανιας της Κουβας μετα την επανασταση .Ο καταμερισμος μεταξυ των Σοσιαλιστικων χωρων και ο σχεδιασμος του ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο και ΕΠΕΤΑΙ της ανεπτυγμενης Βιομηχανιας που ειναι το ΑΠΑΝ !

Ανώνυμος είπε...

"Αυτό που περιγράφεις, σε τέτοια λεπτομέρεια, νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο σε μια διευρυμένη ΕΣΣΔ με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εντός αυτής. Δε θα ήμουν αντίθετος σε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν όμως μια τέτοια κατάσταση, ίσως να μην έγινε κάτι τέτοιο και για λόγους πολιτικων-διπλωματικών σχέσεων μέσα στο διαμορφωθέν μεταπολεμικό περιβάλλον"

Δεν έγινε λόγω ιδεολογικής υποχώρησης, για κανέναν άλλο λόγο. Φυσικά και έπρεπε να ενταχθούν στην ομοσπονδία οι χώρες αυτές και οι επόμενες, μέχρι να υπάρξει η παγκόσμια δημοκρατία των σοβιέτ. Αν δημιουργούνταν το 1945 κράτος που θα έφτανε από τον Ειρηνικό μέχρι τη Μεσόγειο, με τρομερές δυνατότητες οικονομιών κλίμακας, πιθανότατα θα ζούσαμε σε άλλο κόσμο.

"Μήπως αυτό θέτει εκ των πραγμάτων νάρκες στην άμεση προσπάθεια καταμερισμού πριν η κάθε χώρα αποκτήσει σοβαρή δυνατότητα να παράγει μόνη της ικανής ποσότητας και ποιότητας μέσα παραγωγής;"

Δηλαδή η Γεωργία θα έπρεπε να αποκτήσει μόνη της σοβαρή δυνατότητα να παράγει το 1920 αντί να μπει στην ΕΣΣΔ; Γιατί αυτό λες. Και πότε άραγε θα την αποκτούσε; Όχι, μέσα στην ΕΣΣΔ έχει πολύ καλύτερη τύχη για ανάπτυξη.


"Αν η κάθε χώρα της συμμαχίας, και η πιο ισχυρή και η πιο αδύναμη δουν ότι τα πλεόνασμάτά τους σε κάποιον ή κάποιους κλάδους (η ισχυρότερη, σε μεγαλύτερο βαθμό προφανώς) μπορούν να τα εξάγουν προσφορότερα σε τρίτους; "

Αν η κάθε χώρα της συμμαχίας σκέφτεται το "δικό της καλό", τότε δε μιλάμε για καμία συμμαχία και για κανέναν διεθνισμό και για καμία επανάσταση στην τελική. Σαν να λέμε "κι αν σκέφτονται οι ΔΥ το δικό τους καλό";

Κάθε λαός μπορεί να επιδιώξει το δικό του καλό πάρα πολύ καλύτερα μέσα από τη συμμαχία. Αν μετά τον Β'ΠΠ αυτό δεν το καταλάβαιναν καλά καλά οι κομμουνιστές, δείχνει την ιδεολογική υποχώρηση και την επιρροή των αστών. Και πάρα πολύ έβλαψε αυτό την παραγωγική ικανότητα των χωρών αυτών, που αυτό στην τελική είναι και το κρίσιμο ζήτημα.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Ζούκωφ, δεν κόλλησα στα αυτοκίνητα αλλά στο "να στέκεται αυτοδύναμα". Αν είναι να στέκονται αυτοδύναμες η Κούβα, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Βουλγαρία, δεν πάμε πουθενά.

Ούτε με κιάλια δεν θα θα δουν την αναπτυγμένη βιομηχανία έτσι.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

Αν κάτι με κάνει να έχω πολύ καλή γνώμη για την Κουβανική Επανάσταση, πέρα από τα επιτεύγματα της, είναι τα κατά καιρούς διάφορα “χουνέρια” προς την κυβέρνηση του γιουεσει.

Ένα από αυτά το είχα διαβάσει στο ιντερνετ. Αφορά την αρχή της δεκαετίας του 1980 στην Κούβα. Όταν αυθόρμητα -εντός ή εκτός εισαγωγικών δεν είναι γνωστό- αρκετοί Κουβανοί πήγαν σε μία πρεσβεία άλλου κράτους στην Αβάνα με αίτημα να φύγουν από την Κούβα. Και να από κοντά οι κορώνες και τα δάκρυα των απανταχού υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -εντός ή εκτός εισαγωγικών- για το δικαίωμα να ταξιδεύουν οι Κουβανοί σε άλλες χώρες, να γευτούν και αυτοί την “ελευθερία”

- Γουστάρετε να φύγετε;
- Ναιιι!
- ΟΚ παιδιά, μπορείτε να φύγετε για απέναντι. Και θα φύγετε όχι μόνο όσοι έχετε συγγενείς στο Μαϊάμι, αλλά και φίλους

Κάπως έτσι ήταν ο διάλογος με την Κουβανική Κυβέρνηση

Το αποτέλεσμα: Να έρχονται κατά εκατοντάδες οι πιρόγες, βάρκες και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσαμε να φανταστούμε προς την Γη της Ελευθερίας. Οι υπηρεσίες ακτοφυλακής και μετανάστευσης στο Μαϊάμι να τραβούν τα μαλλιά τους. Να παρακαλούν την Κούβα να μην αφήσει άλλους Κουβανούς να τρέξουν προς το...όνειρο! Και να επιστρέφουν πίσω στην Κούβα αρκετούς Κουβανούς που κατάλαβαν ότι η χώρα της Ελευθερίας ίσως να μην είναι και τόσο ελεύθερη.

Βαθιές λαϊκές ρίζες είναι το μόνο σίγουρο Μπρεζνιεφικέ. Είναι μία χώρα σε εμπάργκο εδώ και 55 χρόνια. Για να το αντιπαραβάλω, αρκετοί οπαδοί του δημοψηφισματικού ΟΧΙ, μόλις ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα, έτρεξαν στα σούπερ μάρκετ να προμηθευτούν είδη για κανένα 6μηνο. Τίγκα τα καρότσια! Τόση πια..εμπιστοσύνη είχαν στην υπερήφανη κυβέρνηση του όλου Σύριζα;

Ευτυχώς που είμαστε στην ΕΕ και δεν γίναμε..Κούβα και άλλα τόσα είχαμε διαβάσει από όλους αυτούς που κατά δήλωσή τους “δεν είναι πρόβατα” αλλά όλο και κάποιο ΠΑΣΟΚ -true ¨η μεταλλαγμένο-ψηφίζουν ανερυθρίαστα“χωρίς αυταπάτες”. Από τον σύλλογο υπεράσπισης...αιγυπτιακής φασκομηλιάς μέχρι τις εκλογές. Τώρα δεν φοβούνται μήπως γίνουμε Κούβα. Μάλλον καλά θα τα πηγαίνει η Κούβα σε σχέση με την κατάσταση στην εντός ΕΕ Ελλάδα.

Ραντεβού για ένα ακόμα..γύρο-με πίτα, μπόλικο τζατζίκι και “υπερήφανη διαπραγμάτευση”- στα Γιουρογκρουπάδικα

Υπεύθυνο τρολάρισμα

ο 4:14

Ανώνυμος είπε...

Αν κοιτάξεις ΓΜ, θα δεις ότι σου έγραψα ότι δεν θα ήμουν αντίθετος από θέση αρχής στο ενδεχόμενο ο μεταπολεμικός να έβρισκε μια διευρυμένη ΕΣΣΔ (νομίζω ότι το έχω γράψει και παλιότερα αυτό). Πρέπει να δούμε γιατί δε συνέβη αυτό. Δεν το έχω μελετήσει, υποπτεύομαι όμως ότι αυτό θα οφείλεται περισσότερο στη μεταπολεμική κατάσταση στην οποία υπήρχε στα χέρια ΗΠΑ και Βρετανίας η ατομική βόμβα ενώ στην ΕΣΣΔ για κάποιο αρχικό διάστημα όχι. Νομίζω επίσης ότι είχε υποτιμηθεί η πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, ίσως να πίστευαν ότι η απόσπαση μιας σημαντικής χώρας όπως της Ιταλίας ή της Γαλλίας θα ήταν υπόθεση σχετικά σύντομου χρόνου και ότι μια τέτοια κίνηση θα δυσκόλευε μια τέτοια εξέλιξη. Ταυτόχρονα, η κατάσταση εντός κάποιων χωρών της Αν. Ευρώπης πρέπει να κρίθηκε ως αρκετά προβληματική προκειμένου να λάβει γρήγορα χώρα μια τέτοια εξέλιξη. Με βάση αυτά δε μπορώ να πω ότι ήταν μια λάθος απόφαση. Όπως και να έχει όμως, είτε σωστή είτε λάθος την κρίνουμε, νομίζω πως δε μπορούμε να θεωρήσουμε ως βασικό υπεύθυνο τον Χρουστσώφ μιας και αυτό συνέβη αρκετά πριν από την ανάδειξή του στην ηγεσία.

Διεθνιστική βοήθεια σημαίνει μεταξύ άλλων και μεταφορά πόρων από την ισχυρή χώρα κέντρο στην πιο αδύναμη περιφερειακή χώρα. Αν αυτή ξεπεράσει κάποιο όριο, υπό αυτές τις συνθήκες, και αδυνατίζει την ανάπτυξη του κέντρου, και αναπτύσσεται λειψά (όχι ολόπλευρα) η περιφέρεια (δόθηκε πολλή διεθνιστική βοήθεια από την ΕΣΣΔ σε άμεσους υλικούς πόρους και σε αρκετές περιπτώσεις πήγε στο βρόντο-νομίζω το ίδιο και για αυτήν που έδωσεη Κούβα σε άλλες χώρες). Επιπλέον, το μέγεθος της διεθνιστικής βοήθειας έχει ένα όριο όσον αφορά την κοινωνία που τη χορηγεί, γιατί το αίσθημα της διεθνιστικής αλληλεγγύης δεν είναι ισόρροπα κατανεμημένο (μακάρι να ήταν) ανάμεσα στα μέλη της. Και εντάξει όταν το μέγεθος είναι σχετικά ασήμαντο (πχ Γεωργία), όταν όμως δεν είναι το πράγμα είναι πιο δύσκολο (το δικαιολογώ μόνο στη περίπτωση που τα οφέλη θα είναι δυνητικά τεράστια όπως πχ θεωρώ τη περίπτωση της Κίνας και σε μικρότερη κλίμακα του Ιράν αμέσως μετά τον πόλεμο που άξιζε να γίνει επέμβαση). Είναι ίσως πιο εφικτό και πιο αποτελεσματικό να βοηθήσεις (και να τη βοηθησεις πολύ και έντονα, καμιά αντίρρηση σε αυτό) την κοινωνία της πιο αδύναμης χώρας να μάθει πρώτα να κολυμπά και μετά να προχωρήσεις στην ακόμα μεγαλύτερη εμβάθυνση της συνεργασίας (χωρίς να ξυπνήσεις αντιδραστικά αντανακλαστικά είτε στη μια, είτε στην άλλη πλευρά). Όχι τίποτε άλλο αλλά εξασφαλίζεις και την επιβίωση των χωρών αυτών στη περίπτωση που το τιμόνι στο κέντρο πάει στα βράχια (πράγμα όχι απολύτως αδύνατο να συμβεί).

Με μεγάλη επιφύλαξη τα παραπάνω-εντελώς προσωπικές απόψεις. Και ξαναγράφω πως νιώθω ότι το ζήτημα δεν αφορά μόνο την κατάσταση εντός μιας συμμαχίας αλλά και την περίπτωση μιας και μόνο χώρας σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίσει το διεθνές εμπόριο σχετικά με την ανάπτυξη των διάφορων κλάδων της οικονομίας της. Χωρίς καθόλου να υπονοώ ότι σε πρέπει να ασκεί καθόλου διεθνές εμπόριο, θεωρώ ότι αυτό θα πρέπει να γίνεται με κάποιο μέτρο, χώρα θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμη να σταθεί και μόνη της για μακρύ διάστημα.

ρα

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Ειναι αδικη η κριτικη προς τις ΕΣΣΔ σχετικα με την Κουβα.
Χωρις ΕΣΣΔ,ο Καστρο θα ηταν στην καλυτερη ενας Τσαβεζ,δηλαδη ενας τιμιος σοσιαλιστης που εκανε μερικες φιλολαικες μεταρρυθμισεις,οσο καιρο θα μενε στην κυβερνηση.
Στη χειροτερη μπορει να γινοταν και Αλιεντε.

Ο Καστρο εγινε κομμουνιστης οταν ειδε οτι η στροφη προς τις ΕΣΣΔ και την σοσιαλιστικη οικονομια ειναι ο μονος τροπος για να ειναι εθνικα ανεξαρτητη η Κουβα και να εξασφαλιστει η αξιοπρεπης διαβιωση του λαου του.

Αν δεν υπηρχαν οι ΕΣΣΔ,ο Καστρο θα ερχοταν σε καποιου ειδους συμβιβασμο με τις ΗΠΑ,κατι που το περιμεναν και οι ιδιες (οτι δλδ θα τα βρουν μαζι του),για αυτο και αρχικα ηταν ευμενεις απεναντι του.

@ 4.14

Το σκηνικο απο τις αρχες των 80ς που περιγραφεις,ηταν το setting της ταινιας Scarface με το Αλ Πατσινο :)

Η Κουβα ωφεληθηκε απο την εθελοντικη μεταναστευση στοιχειων αντιθετων προς την επανασταση,γιατι μπορει να χασε εργατικο δυναμικο (και μαλιστα εξειδικευμενο),αλλα κερδισε σε συνοχη και σταθεροτητα.

Αλλα χωρις τη σοβιετικη βοηθεια μπορει να μην ειχε αυτην την πολυτελεια.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

" [...]Η πείρα της συνεργασίας αυτής αποδείχνει πως καμιά καπιταλιστική χώρα δε θα μπορούσε να δώσει
μια τέτοια αποτελεσματική και τεχνικά ειδικευμένη βοήθεια προς τις λαϊκοδημοκρατικές χώρες, σαν αυτή που τους έδωσε
η Σοβιετική Ένωση. Και το ζήτημα δεν είναι μονάχα πως η βοήθεια αυτή είναι εξαιρετικά φτηνή και τεχνικά άριστης
ποιότητας. Το ζήτημα πριν απ' όλα είναι ότι στη βάση αυτής της συνεργασίας υπάρχει η πιο ειλικρινής επιθυμία να
βοηθήσει ο ένας τον άλλον και να επιτευχθεί μια γενική οικονομική άνοδος. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε γρήγορους
ρυθμούς ανάπτυξης της βιομηχανίας σ' αυτές τις χώρες. Μπορούμε να πούμε με πεποίθηση ότι με τέτοιους ρυθμούς
ανάπτυξης της βιομηχανίας, τα πράγματα γρήγορα θα προχωρήσουν μέχρι το σημείο που οι χώρες αυτές όχι μόνο δε θα
χρειάζονται να εισάγουν εμπορεύματα απ' τις καπιταλιστικές χώρες, αλλά αντίθετα οι ίδιες θα αισθανθούν την ανάγκη να
εξάγουν τα πλεονάζοντα εμπορεύματα της παραγωγής τους. "

στο Κεφ.5 της ομιλιας το πως εβλεπε η ΕΣΣΔ την βοηθεια και συνεργασια πριν το 53 !!

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

ξεχασα λινκ ...http://ropewalker.pblogs.gr/381504.html

Ανώνυμος είπε...

Η ταινία με τον σημαδεμένο του Πατσίνο φροντίζουν να την προβάλουν κάθε καλοκαίρι τα κανάλια από 2 με 3 φορές γάτε. Δεν την χρησιμοποιώ ως αναφορά για την Κούβα. Αν και δεν έγραψες όλο το σχόλιο για μένα, θα μπω στον πειρασμό να το σχολιάσω όλο.

Για το εθελοντικό: Οι ίδιοι ήθελαν να πάνε στην χώρα της Ελευθερίας! Η Κουβανική Κυβέρνηση δεν σκόπευε να τους διώξει έστω και “εθελοντικά”. Δεν ήταν μόνο εχθρικά στοιχεία προς την επανάσταση, αλλά κατά πλειοψηφία κόσμος που δεν ήξερε τι σημαίνει ελευθερία στον καπιταλισμό, που άκουγαν μύθους από τα απέναντι ραδιόφωνα του Μαϊάμι. Ας μην τους βάζουμε όλους στο τσουβάλι της Αντεπανάστασης. Και από κοντά, εκεί στα 1980, όλοι οι ανθρωπιστές -εντός ή εκτός εισαγωγικών- για την “δικτατορία Κάστρο“ που δεν αφήνει τους Κουβανούς να γευτούν τα αγαθά της ελεύθερης δύσης. Οι αρμόδιες υπηρεσίες μετανάστευσης, ακτοφυλακής κ.α του γιου-εσ-ει τους αντιμετώπισε εντελώς ανάποδα από αυτό που προσδοκούσαν. Αρκετοί από αυτούς, μόλις η ακτοφυλακή και η υπηρεσία μετανάστευσης τους απέλασαν πίσω, άλλαξαν γνώμη για τις ελευθερίες του Καπιταλισμού. Μετατράπηκαν σε φίλους της Κουβανικής Επανάστασης.

Ναι ο Κάστρο έγινε δεν ήταν κομμουνιστής ή οπαδός της σταλινικής περιόδου. Όπως ήταν ο Τσε όπως έγραφε στα ημερολόγια του. Λεπτομέρεια που θα έκανε όλους τους θαυμαστές του Τσε που δηλώνουν αντισταλινικοί να σκίσουν τις αφίσες και να πετάξουν τα μπλουζάκια τους με τον Τσε.

Ο Κάστρο με το παράδειγμα του επιβεβαιώνει πως ο σοσιαλισμός είναι αναγκαιότητα και όχι κάποιο βίτσιο ή μία άλλη άποψη σε ένα “πολυφωνικό” κόσμο που “κολλάει” στην βιτρίνα αλλά όχι στην ουσία. Το τι θα γίνονταν αν, ας το αφήσουμε καλύτερα. Μπορεί να μην είχε θετική έκβαση η επανάσταση.
Οι Κουβανοί κομμουνιστές είχαν προετοιμάσει το έδαφος στις πόλεις, πριν ο Κάστρο μπει την Πρωτοχρονιά του 1959 στην Αβάνα. Σίγουρα υπήρχε κάποια βοήθεια από τους Σοβιετικούς για να κάνουν μία αρχή στην βιομηχανία τους και σε κάποιες αναγκαίες πρώτες ύλες π.χ.Πετρέλαιο. Σε αυτό το σημείο δεν γνωρίζω πολλά γάτε. Πάντως, προχώρησε και μόνη της. Σε σημείο να βοηθά αντάρτικο στην Αγκόλα. Άντεξε και αντέχει, όπως αντέχει, μετά από 25 χρόνια ανατροπής των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής στην χώρα του πίτσα - μπόι Γκόρμπι.

Η συνεισφορά των Τσάβες και Αλιέντε είναι αρκετά μεγάλη. Του Αλίεντε έστω και ως αντιπαράδειγμα. Του Τσάβες, λίγο περισσότερο γιατί προχώρησε να δώσει έστω και ένα υποτυπώδες κοινωνικό κράτος στον καπιταλισμό σε μία εποχή που δεν υπάρχει ΕΣΣΔ έστω και ως παρουσία. Το κοινωνικό κράτος στον καπιταλισμό το είπε “σοσιαλισμότου 21ου αιώνα”. Αλλά δεν θα τον κατηγορήσουμε για αυτό. Τηλε-Πραξικόπημα του έκαναν. Η σοσιαλδημοκρατία σε κάποιες Λατινικές Χώρες έχει ή είχε έντιμες προθέσεις. Περισσότερο είχε και λιγότερο έχει. Η Δυτική σοσιαλδημοκρατία, είναι οπισθοδρομική – αντιδραστική, κατά πλειοψηφία από την δεκαετία του 1930.


O 4:14

Ανώνυμος είπε...

Ένα νησί , με τις πιο κοντινές ακτές στα 100 μίλια πολύ εύκολα μπορεί να αποκλειστεί από το ναυτικό. Τα πλοία δεν είναι Λαμποργκίνι, και τα εμπορικά πλοία έχουν πολύ χαμηλότερες ταχύτητες από τα πολεμικά. Εμπάργκο πρακτικά δεν είναι μόνο έλλειψη προϊόντων αλλά και τριπλάσια τιμή σε εισαγωγές από φιλανθρωπικές εταιρίες και μισή τιμή στις εξαγωγές.

Την Κούβα μπορούμε να την συγκρίνουμε με τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής: Ονδούρα Γουατεμάλα Παναμάς Κολομβία Εκουαδόρ Βραζιλία Βενεζουέλα και πολλές άλλες χώρες που έχουν καπιταλισμό. Που όλο τυχαία οι θαυμαστές της “ελεύθερης αγοράς”(*) ή του “κοινωνικού” καπιταλισμού ξεχνάνε πως και οι προηγούμενες χώρες έχουν καπιταλισμό και κάποιες σαν Αργεντινή -Βραζιλία, έχουν αρκετά μονοπώλια. Γουάου !

Ως προς παιδεία, υγεία πολιτισμό ξεπερνά την γιουεσει με στοιχεία του ΟΗΕ. Στις βασικές ανάγκες της στέγασης και διατροφής, ξεπερνά χαλαρά καμία 30% του γενικού πληθυσμού της απέναντι, στο οποίο συντρέχουν αρκετοί λόγοι. Όπως δύο τρεις υποθήκες στο σπίτι, ή τροφή με κουπόνια(20%) ή ζουν στους υπονόμους, στα χαρτόκουτα και στα παγκάκια των πόλεων και περιμένουν καμία ΜΚΟ να τους δώσει κανένα πιάτο σούπα, ή δουλεύουν χωρίς ασφάλιση στον Θαυμαστό Κόσμο της Μητρόπολης του Καπιταλισμού.

Τι γίνεται με το παράδειγμα αυτής της δόλιας χώρας της Κούβας;
Πως γίνεται η Κούβα με το εμπάργκο, που πριν 55 χρόνια παρήγαγε μόνο ζάχαρη, ρούμι και υπηρεσίες καζίνο φουλ σέρβις, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά εδώ και 25 χρόνια, είναι γεωγραφικά στο στόμα του καπιταλιστικού λύκου και αντέχει, όπως αντέχει; Σε αντιπαραβολή, τι γίνεται σήμερα με μία χώρα της Ανατολική Μεσογείου που συνορεύει και από ξηρά, έχει τα μονοπώλια της, πολύ μεγαλύτερες παραγωγικές πηγές και δυνατότητες, εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό και βρίσκεται σε ενδιάμεση θέση στην Ιμπεριαλιστική Πυραμίδα; Και που η θεωρία λέει πως οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες για το πέρασμα στον σοσιαλισμό;

Η προηγούμενη παράγραφος είναι γεμάτη ερωτήματα μίας άλλης φοράς για τους οπαδούς του ΟΧΙ,που γέμιζαν πολλά καρότσια του σούπερ μάρκετ υπερήφανα, μάγκικα και αδιαπραγμάτευτα εκείνες τις εβδομάδες του Ιούνη-Ιούλη του 2015 και που ακόμα επιμένουν στις λάθος -όπως αποδείχθηκε-επιλογές τους. Και που τώρα δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις του ΣΚΑΙ πως θα απέχουν από τις εκλογές και δεν θα ψηφίσουν κάτι άλλο.

Υ.Γ.
(*) “Ελεύθερη Αγορά” υπήρχε στην πριν την είσοδο του Καπιταλισμού στην τελευταία Ιμπεριαλιστική του Φάση. Ο φιλελευθερισμός του Άνταμ Σμιθ αφορούσε εκείνη την περίοδο, το “ελεύθερο εμπόριο” στις ή με τις αποικίες. Το παραμύθι της “ελευθερίας” και του “φιλελευθερισμού” σε ένα Καπιταλιστικό κόσμο όπου συγκρούονται “ελεύθερα” τραπεζο-βιομηχανικά μονοπώλια διαφορετικών κρατών και που χαράζουν ακόμα και σύνορα κρατών, καλά κρατεί.

Υπεύθυνο Τρολάρισμα

Ο 4:14

Ανώνυμος είπε...

Ήθελαν να προσβάλλουν την Κούβα αλλά εξευτέλισαν τις ΗΠΑ

http://fadomduck2.blogspot.gr/2016/04/blog-post_49.html

Πηγή: Mic.com

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ομπάμα στην Κούβα το δίκτυο ESPN ανάρτησε στο twitter μια φωτογραφία από την γειτονιά γύρω από το Estadio Latinoamericano της Αβάνας όπου ο Αμερικανός πρόεδρος βρέθηκε με τον Κουβανό ομόλογό του Ραούλ Κάστρο για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα μπέιζμπολ.

Το κειμενάκι που την συνόδευε έγραφε «την ίδια ώρα, δίπλα στο γήπεδο της Αβάνας» σε μια προσπάθεια να σατιρίσει τις εικόνες φτώχειας στην κουβανική πρωτεύουσα.

Meanwhile, next to the stadium in Havana... pic.twitter.com/4nHUzVNO5e
— SportsCenter (@SportsCenter) 22 Μαρτίου 2016


Και ύστερα… το μετάνιωσαν, γιατί Αμερικανοί πολίτες άρχισαν να αναρτούν στο twitter φωτογραφίες με τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν έξω από τα μεγαλύτερα γήπεδα των ΗΠΑ.

Οι φωτογραφίες έγιναν σύντομα viral φέρνοντας στο προσκήνιο την παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας ενώ αρκετοί σχολίαζαν πτυχές της κουβανικής καθημερινότητας που είναι καλύτερες από αυτές των ΗΠΑ, όπως λ.χ το σύστημα υγείας.

@SportsCenter Meanwhile, outside Citi Field pic.twitter.com/QRCcuReiwD
— Justin Klugh (@justin_klugh) 22 Μαρτίου 2016

Meanwhile, @SportsCenter pic.twitter.com/wU1KhTSOu1
— Barry Petchesky (@barryap1) 22 Μαρτίου 2016

Willets Point literally does not have have sidewalks or sewers. pic.twitter.com/g4K4AV3ZhC
— Barry Petchesky (@barryap1) 22 Μαρτίου 2016

@SportsCenter meanwhile next to the Stadium in Detroit. pic.twitter.com/Oi1M01X6N0
— Charlie Images (@charlieimagesRD) 22 Μαρτίου 2016

@SportsCenter Meanwhile, next to the stadium in Atlanta... pic.twitter.com/Apom4gAmZp
— shrekli (@redlineQC) 22 Μαρτίου 2016

Meanwhile, building stadiums in poor US neighborhoods fucks taxpayers / increases local poverty. GFY @SportsCenter https://t.co/WQgZ8CW9sC
— kurtz433 (@annoykurtz) 22 Μαρτίου 2016

@SportsCenter Meanwhile the U.S. uses eminent domain to steal people's homes and build unneccesary buildings like Barclays Center.
— Joe Belock (@JoeBelock) 22 Μαρτίου 2016

@SportsCenter @_WillRubin meanwhile: their healthcare is better and their crime rate is lower
— DocBunyan (@DocBunyan) 22 Μαρτίου 2016


Για την αντιγραφή

Ο 4:14

Ανώνυμος είπε...

Μαθήματα Ιστορίας. Ο Κάστρο “τα χώνει” με πολύ ωραίο τρόπο. Παρακάτω με αποσπάσματα

http://fadomduck2.blogspot.gr/2016/04/blog-post_1.htm

« Παρόλα αυτά, ας δούμε πώς σκέφτεται σήμερα ο επιφανής μας επισκέπτης:

«Ήρθα εδώ για να αφήσω πίσω μου τα τελευταία κατάλοιπα του ψυχρού πολέμου στην Αμερικανική Ήπειρο. Ήρθα εδώ τείνοντας χέρι φιλίας προς τον κουβανικό λαό».

Και ξαφνικά, ένας κατακλυσμός αντιλήψεων, ολοκληρωτικά καινοτόμων για την πλειοψηφία από εμάς:
«Και οι δύο χώρες ζήσαμε ένα νέο αποικιοκρατούμενο κόσμο από τους ευρωπαίους». Και συνέχισε ο βορειοαμερικανός Πρόεδρος: «Η Κούβα, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, έγινε από σκλάβους φερμένους από την Αφρική. Ακριβώς όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κουβανικός λαός έχει την κληρονομιά του από σκλάβους και δουλοκτήτες».

Στο μυαλό του Ομπάμα οι αυτόχθονες πληθυσμοί δεν υπάρχουν καθόλου. Ούτε και αναφέρει ότι οι φυλετικές διακρίσεις ανατράπηκαν από την Επανάσταση. Ότι η σύνταξη και ο μισθός για όλους τους κουβανούς θεσπίστηκαν με νόμο από την Επανάσταση, πριν ο κύριος Μπάρακ Ομπάμα συμπληρώσει τα δέκα του χρόνια. Η μισητή και ρατσιστική αστική συνήθεια να προσλαμβάνουν μπράβους για να πετούν έξω από τα κέντρα αναψυχής τους νέγρους πολίτες, καταργήθηκε μια και καλή, από την Κουβανική Επανάσταση. Αυτή η ρατσιστική αστική τάξη θα γινόταν πια ιστορία, μετά τη μάχη που έγινε στην Αγκόλα ενάντια στο απαρτχάιντ, βάζοντας τέλος στην παρουσία πυρηνικών όπλων σε μια ήπειρο με περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο κατοίκους. Δεν ήταν αυτός ο στόχος της αλληλεγγύης μας, αλλά θέλαμε να βοηθήσουμε τους λαούς της Αγκόλα, της Μοζαμβίκης, της Γουϊνέας Μπισάου και άλλους, απέναντι στην φασιστική αποικιακή κυριαρχία της Πορτογαλίας.

Το 1961, μόλις δύο χρόνια και τρεις μήνες από τον Θρίαμβο της Επανάστασης, μια μισθοφορική δύναμη με κανόνια και βαριά οπλισμένο πεζικό, εξοπλισμένη με αεροπλάνα, εκπαιδευμένη και συνοδευόμενη από πολεμικά πλοία και αεροπλανοφόρα των Ηνωμένων Πολιτειών, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στη χώρα μας. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την εν ψυχρώ επίθεση, που κόστισε στην χώρα μας εκατοντάδες απώλειες με νεκρούς και τραυματίες. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι, από την φιλο-γιάνκικη ομάδα επίθεσης δεν μπόρεσαν να εκκενώσουν έστω και έναν μισθοφόρο. Μαχητικά αεροπλάνα των γιάνκηδων παρουσιάστηκαν στα Ηνωμένα Έθνη, σαν εξοπλισμός των εξεγερμένων κουβανών.

Είναι γνωστή και με το παραπάνω, η στρατιωτική εμπειρία και η ισχύς αυτής της χώρας. Κατά τον ίδιο τρόπο, πίστεψαν ότι στην Αφρική θα ήταν εύκολο να βγάλουν εκτός μάχης την επαναστατική Κούβα. Η επίθεση από τις μηχανοκίνητες ομάδες της ρατσιστικής Νότιας Αφρικής στο Νότο της Αγκόλα έφτασε μέχρι τα περίχωρα της Λουάντα, της πρωτεύουσας της χώρας. Έτσι ξεκίνησε ένας αγώνας που παρατάθηκε για 15 χρόνια. Ούτε καν για αυτό θα μιλούσα, αν δεν είχα το στοιχειώδες χρέος να απαντήσω στην ομιλία του Ομπάμα στο Μεγάλο Θέατρο Αλίσια Αλόνσο της Αβάνας.
Ούτε και θα προσπαθήσω να αναφέρω λεπτομέρειες. Θα δώσω μόνο έμφαση στο γεγονός ότι, εκεί γράφτηκε μια τιμημένη σελίδα της ιστορίας στον αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου.

Σίγουρα θα επιθυμούσα η συμπεριφορά του Ομπάμα να ήταν ορθή. Η ταπεινή του καταγωγή και η φυσική του εξυπνάδα ήταν προφανής. Ο Μαντέλα είχε φυλακιστεί δια βίου και είχε μετατραπεί σε γίγαντα στον αγώνα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μια μέρα έφτασε στα χέρια μου ένα αντίτυπο του βιβλίου που διηγείται μέρος της ζωής του Μαντέλα και, ω! τι έκπληξη! Το προλόγιζε ο Μπάρακ Ομπάμα. Του έριξα μια γρήγορη ματιά. Ήταν απίστευτο το μέγεθος, τα γραμματάκια της πεζής γραφής του Μαντέλα, που έδινε στοιχεία. Αξίζει τον κόπο να έχεις γνωρίσει ανθρώπους σαν κι αυτόν. »

...

« Επισημαίνω επίσης, ότι ήμαστε ικανοί να παράγουμε τα τρόφιμα και τον υλικό πλούτο που χρειαζόμαστε με την προσπάθεια και την εξυπνάδα του λαού μας. Δεν χρειαζόμαστε να μας χαρίσει τίποτα η αυτοκρατορία. Οι προσπάθειές μας θα είναι νόμιμες και ειρηνικές, γιατί είμαστε ταγμένοι στον αγώνα για την ειρήνη και την αδελφοσύνη όλων των ανθρώπων που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη.»

Για την αντιγραφή

Ο 4:14