Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Πολιτικό χαβαλέ

Η σημερινή ανάρτηση είναι λίγο καμμένη. Δε θα παραξενευτώ αν δεν έχει κανένα σχόλιο από κάτω ή αν έχει αρνητικά σχόλια. Αν έχει όμως θετική ανταπόκριση, τόσο το καλύτερο.

Η βασική αφετηρία είναι η απενοχοποίηση κάποιων ακουσμάτων που ο καθένας μας έχει και μπορεί να του αρέσουν, αλλά καταλαβαίνει πολύ καλά πως είναι ελαφριά, γιατί οι στίχοι δε λένε και πολλά πράγματα.

Εκτός και αν τους διασκευάσουμε στα ελληνικά (εάν πρόκειται για ξένα ακούσματα). Ένα προτσές που, όπως και πολλά άλλα στην πραγματική ζωή άλλωστε, μπορεί να ξεκινήσει από ένα λάθος, από μία παρανόηση, όπως στη Λαμπάντα, όπου σε κάποιο σημείο, όλοι ακούμε κάτι σαν Γκορμπατσόφ, κι αυτό ακριβώς έβαλε στη δική του διασκευή κι ο Πανούσης. Και το οποίο προτσές έχει δώσει μια σειρά από πολύ ωραίες διασκευές κι άλλες χιουμοριστικές, που είναι πολύ πετυχημένες. Ας πούμε η αθλητική προλεκάλτ διασκευή που έκανε ο Τοτέμ στο "φιλαράκι" της Βόσσου, μετατρέποντάς το σε ύμνο της Θ-Λίβερπουλ, που φέτος κάνει όνειρα για ευρωπαϊκό τίτλο, αλλά θα ραγίσουν καρδιές αν η κληρωτίδα έχει κέφια και στείλει τον Κλοπ αντίπαλο της Ντόρντμουντ, σε λίγη ώρα.



(Υγ: ω ναι, τον έστειλε, τον έστειλε...)

Η δική μου απόπειρα δε θεωρώ πως είναι πετυχημένη, το πολύ να καταφέρει να γίνει προλεκάλτ, για να μην τη λέμε απλώς γραφική. Αλλά ξεκίνησε από ένα τέτοιο σπασμένο τηλέφωνο, μια ακουστική παρανόηση και το φόβο του μαθητή μπροστά στο ακουστικό κομμάτι των εξετάσεων, το περιβόητο listening, που νομίζει ότι ξεπερνάει κι αυτόν του τερματοφύλακα μπροστά στο πέναλτι.

Για κάποιο λόγο λοιπόν, κάθε φορά που άκουγα την αρχή από το down under των Men at Work, θα μπορούσα να πάρω όρκο πως ξεκινάει λέγοντας "χαβαλέ" κι όχι travelling.



Παρά το ιντριγκαδόρικο για ταξικούς συνειρμούς όνομά τους, οι Men At Work είναι Αυστραλοί, χωρίς κάποιο σπουδαίο, ιδιαίτερο νόημα στα (αρκετά αξιόλογα για το δικό μου αυτί) τραγούδια τους κι αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να εξαφανίστηκαν από το μουσικό προσκήνιο, όσο απότομα μπήκαν σε αυτό, μετά από την επιτυχία που έκανε ο πρώτος και μοναδικός δίσκος τους.

Το ζήτημα είναι όμως τι κάνουμε με τους στίχους. Για να δούμε...

Όχι πια χαβαλέ ως εδώ
Μοναχά τραγούδι πολιτικό
Όχι άλλη καψούρα. Και διαζύγια.
Μόνο κοινωνικά υποζύγια
(κυρ Μέντιο...)

Πάμε τώρα στο ρεφρέν

Αντεπίθεση τώρα λαέ
και ψήφο τώρα στο Κουκουέ
Μα δε φτάνει η ψήφος σου ρε
Δεν έγινε έτσι τίποτα ποτέ

Παρά είναι ωμό με την απευθείας αναφορά στο κόμμα, αλλά δε βαριέσαι. Αυτήν την τέχνη θέλουμε και καταλαβαίνουμε.

Παρακάτω στους αυθεντικούς στίχους μπαίνει ένας τύπος από τις Βρυξέλλες, που προφανώς πρέπει να αξιοποιηθεί.
Στις Βρυξέλλες να ακουστεί καλά
Θέλουμε μόρφωση και δουλειά...

Κάπου εκεί τελείωσε όχι η -ας την πούμε- έμπνευση, αλλά ο δικός μου χρόνος και δεν μπόρεσα να το προχωρήσω ως το τέλος ή να αλλάξω/βελτιώσω τις πρώτες στροφές. Ανάλογα και με τις αντιδράσεις της βάσης, θα δούμε αν αξίζει να φτάσει σε πιο ολοκληρωμένη μορφή ή βασικά να γίνει και σε άλλα τραγούδια, που ζητάνε πολιτική νομιμοποίηση, έστω και δια του πολιτικού χαβαλέ.
Προσπαθήστε πάντως να σκεφτείτε πώς θα ήταν ολοκληρωμένο, γιατί αλλιώς χάνει αρκετά (ακόμα περισσότερο μάλλον).

Προτάσεις-γιουχαΐσματα-προσθήκες, κτλ, ευπρόσδεκτες...

8 σχόλια:

skatopsyxos είπε...

Κοίτα,αυτήν την "πετριά" την έφαγα πρώτη φορά κάπου στο γυμνάσιο όπου έκατσα και διασκεύασα το "Καλημέρα Ήλιε" με καφροστίχους χώνοντας τα στο ΠΑΣΟΚ(μετά έφαγα κατσάδα από τον ΠΑΣΟΚο πατέρα μου γιατί το βρήκε,αλλά totally worth it).Από τότε που και που μου την βαράει και σκαρώνω στιχάκια για γνωστά τραγούδια επί τόπου(ναι αυτά δεν τα έχω καταγράψει κάπου,απλά τα πετάω στην παρέα να γελάσουμε).Worth a try γενικά.Απλά πρέπει να αποφασίσεις αν γουστάρεις να είναι καφρίλα ή πιο σοβαρό.Μπορείς και πιο "κομψά".

Ανώνυμος είπε...

Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας

Πολιτική ανάλυση που κάνω στο γνωστό τραγούδι του Ρουβά χωρίς να αλλάξουμε ούτε έναν στίχο.

Το τραγούδι γραμμένο από τον Καρβέλα το 1994 αποτυπώνει την πολιτική αναζήτηση του μέσου Έλληνα εργαζόμενου από την μεταπολίτευση μέχρι θα έλεγα και το ξέσπασμα της κρίσης δεκαπέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του.

"Τρύπησα το δάχτυλό μου
με μια τόση δα καρφίτσα"

Ο εργαζόμενός μας μετά από ένα εργατικό ατύχημα που του συμβαίνει το 74...

"κι έβαψα το όνειρό μου
μ’ ένα χρώμα κόκκινο"

πολιτικοποιείται στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που ήταν και της μόδας τότε όμως...

"Στρίμωξα τα δάκρυά μου
μες στην πράσινη βαλίτσα"

το 80 αφήνει τις νεανικές του ανησυχίες και στριμώχνει τα κομμουνιστικά του όνειρα μέσα στην πράσινη βαλίτσα του ΠΑΣΟΚ

"μάζεψα και τον ιδρώτα
με στυπόχαρτο"

συμβιβάζεται αν και ως εργαζόμενος δεν παύει να καταπιέζεται (ιδρώτας) με τον πράσινο "σοσιαλισμό"

"Χάθηκα σ’ ένα λιβάδι
με γιγάντιες παπαρούνες"

Απογοητευμένος και από τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες το 90 το ρίχνει στα μαλακά(παπαρούνα)...

"πέταξα πάνω από δάση
και κρυστάλλινα βουνά"

και σκληρά ναρκωτικά (κρύσταλλο=κόκα,ηρωίνη)

"Κρύφτηκα να μη με βρούνε
κάτω απ’ τις σκάλες των μαλλιών σου"

Μετά τα ναρκωτικά,έχοντας απομακρυνθεί τελείως από την πολιτική,ερωτεύεται.

"πέρασες τα δάχτυλά σου
και με σκότωσες"

Όμως έρχεται ή ερωτική απογοήτευση να προστεθεί σε όλες τις άλλες απογοητεύσεις...

ΡΕΦΡΑΙΝ"Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κι ή αυλαία πέφτει "
Δεν χρειάζεται ανάλυση, μιλάει από μόνο του

Ανώνυμος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=jtQUdjrFdag
Κουκου κούκου κούκου κούκου κούκουε
Ρίχνουμε στη κάλπλη ΚΚΕ
σώβρακος

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Toυ μεταλλεργατη το βιντεο ειναι γνωστο κι αγαπημενη διασκευη εδω και χρονια ....εις τους παρεικουντες την ιερουσαλημ ...

Το δικο σου παει μια χαρα στιχος και μουσικη ...
θα μιλησω παραυτα σε μια 17χρονη αοιδο και εναν 15χρονο "βιντεακια 3D animator" και θα ενημερωσω ..(αν και κατι μου λεει οτι θα μας προλαβει το "μουσικο" τμημα του Οδηγητη και της ΚΝΕ !!!)

Προσωπικα νομιζω το αυθεντικο βιντεο των Μεν ατ γουορκ με προσθηκη τους στιχοι θα ειναι μια χαρα ...(?)

Ανώνυμος είπε...

Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτελεί ύμνο στην αυταπάτη.
Τίτλος τραγουδιού: Αχάριστη ελπίδα

Η ελπίδα μου έπεσε απ’ τα χέρια
όχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν
εσύ που μου `ταζες τον ουρανό, τ’ αστέρια
τώρα στη κωλοτούμπα σου με θες να `μαι παρών.

Πρώτη φορά αριστερά μια ακόμα μαχαιριά
θες και εσύ να μου δώσεις
Δεύτερη φορά αριστερά ακόμα μια φορά
θες να με πληγώσεις.
Με πρόσχημα την εργατιά, με θράσος και ξετσιπωσιά
θες να με τελειώσεις.

Την ελπίδα κοιτάζω κι ένα δάκρυ
αργοκυλάει απ’ τα μάτια μου καυτό.
Που πήγε Θεέ μου η αντιμνημονιακή σου στάση
πως `γιναν ναι σε όλα τα χιλιάδες go backω*.

Πρώτη φορά αριστερά μια ακόμα μαχαιριά
θες και εσύ να μου δώσεις
Δεύτερη φορά αριστερά ακόμα μια φορά
θες να με πληγώσεις.
Με πρόσχημα την εργατιά, με θράσος και ξετσιπωσιά
θες να με τελειώσεις.


*γκρικλις αργκό όπως τα αμερικάνικα αμγκονα, φακγια,κιλγια ή αντίστοιχα το θεσσαλικό τι φτιανσα.

Β.Δ.

Ανώνυμος είπε...

XAXA

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΕ ΤΕΙΡΕΣΙΑ!!

ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΚΟΥΠΑ;

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΑΣ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ. ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΛΟΠΑΚΙΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΛΑΚΑ.

ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΑΣ, ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΤΕ ΤΟ "YOU LL NEVER WALK ALONE"

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Dreaming Neon Red είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=Sh5lqcjDvwI

Αυτό είναι πρόλεκαλτ, Απολίθωμα.
Από ΛΔ Βορρά.

Ανώνυμος είπε...

Μιας και κάνουμε χαβαλε, να πετάξω κι εγώ την καφριλα μου:


Εμπρος της γης Τσιπροκαμενοι
Της Μερκελ σκλαβοι εμπρος,εμπρος
Το δικιο απ τις Βρυξελλες βγαινει
Με πυγμη,σαν κεραυνος

Φτανουν πια της σκλαβιας τα χρονια
Του νοτου εμεις οι ταπεινοι της γης
Στα χρεη δεν θα ζουμ'αιωνια
Με μορατόριουμ πληρωμης

Ω,νατη!νατη!μας προσμενει!

Προλεκαλτ