Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Η μεγάλη εκκαθάριση 1936-38

Σήμερα η κε του μπλοκ φιλοξενεί μία καινούρια μεταφραστική δουλειά του Άναυδου, που κινείται σε γνώριμη θεματολογία και μπορεί να συνδεθεί και με την επικείμενη επέτειο από το θάνατο του Στάλιν, στις 5 Μάρτη. Καλή ανάγνωση και σχολιασμό.

Η μεγάλη εκκαθάριση 1936-1938 - Ένα ενδιαφέρον άρθρο.
Άναυδος - Φεβρουάριος 2016

1. Εισαγωγή.
Πολλές φορές στο ιστολόγιο αυτό, αξιοποιώντας τη φιλοξενία του οικοδεσπότη, έχουμε ασχοληθεί με τις εκκαθαρίσεις της διετίας 1936-1938. Σε ένα εκτενές κείμενο, έχουμε αναλύσει το ιστορικό υπόβαθρο της εποχής και τις διαφορετικές απειλές με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπη η σοβιετική εξουσία. Απειλές που αντιμετωπίστηκαν με μια εκτεταμένη εκκαθάριση του κόμματος, του κράτους αλλά και της κοινωνίας από τα άτομα που έμμεσα ή άμεσα υπονόμευαν τη σοβιετική εξουσία. Με τη λέξη εκκαθάριση εννοούμε τις διάφορες ποινές που επιβλήθηκαν την περίοδο εκείνη, ξεκινώντας από τη διαγραφή από το κόμμα, την απόλυση, τη φυλάκιση και την εκτόπιση ως και τη θανατική ποινή.

Το άρθρο του David Priestland (καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης) με τίτλο Δεξιά και αριστερή τρομοκρατία: το 1937 σε μια συγκριτική προοπτική (Terrors of Left and Right: 1937 in Comparative Perspective) δημοσιεύτηκε στον τόμο με τίτλο Η Ανατομία της Τρομοκρατίας – Πολιτική Βία υπό τον Στάλιν (James Harris - The Anatomy of Terror. Political Violence under Stalin. Oxford University Press 2013). Το εκτεταμένο απόσπασμα που παρατίθεται παρακάτω είναι χρήσιμο για 2 κυρίως λόγους:
  • Καταρχήν δείχνει πόσο ανίκανες να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της ‘τρομοκρατίας της αριστεράς’ είναι οι αστικές θεωρίες του ολοκληρωτισμού και της νεωτερικότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι θύματα/οπαδοί αλλά και διαπρύσιοι κήρυκες των θεωριών αυτών είναι σχεδόν όλοι οι σχηματισμοί της αριστεράς (εντός ή και εκτός εισαγωγικών) στην χώρα μας (Ανταρσυα, ΛΑΕ, τροτσκιστές, αναρχικοί, Συριζα κλπ.).
  • Κατά δεύτερο δείχνει σε μεγάλο βαθμό ότι η ‘τρομοκρατία’ ήταν η αντίδραση της δικτατορίας του προλεταριάτου σε πραγματική απειλή και όχι μια προσπάθεια επιβολής προσωπικής δικτατορίας. Επιπλέον δείχνει ότι η χρήση επιθετικών προσδιορισμών όπως τροτσκιστής, δολιοφθορέας, πράκτορας κλπ ήταν λιγότερο κυριολεκτικές κατηγορίες και περισσότερο πολιτικοί χαρακτηρισμοί αυτών που αντιδρούσαν στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ΕΣΣΔ.

2. Δεξιά και αριστερή τρομοκρατία: το 1937 σε μια συγκριτική προοπτική.

Η ‘Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού’ γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 23 Αυγούστου 2009, την εβδομηκοστή επέτειο της υπογραφής του Σύμφωνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Προωθήθηκε από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και θεσπίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αιτιολογήθηκε ως μια προειδοποίηση ενάντια σε κάθε αναβίωση της πολιτικής των ‘δύο μεγάλων ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ευρώπη, του ναζισμού και του σταλινισμού που επέφεραν γενοκτονίες, παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας’.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών βουλευτών ψήφισε υπέρ της Ημέρας Μνήμης, αλλά αυτές που την υπερασπίστηκαν ήταν οι φιλελεύθερες και συντηρητικές ομάδες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες ήταν πρόθυμες να καταδικάσουν τόσο την αμφίθυμη στάση του Πούτιν ως προς τον σταλινισμό, όσο και τα δικά τους αριστερά κόμματα, μερικά από τα οποία είχαν κομμουνιστικό παρελθόν. Η ρωσική κυβέρνηση και ορισμένοι σχολιαστές της Αριστεράς εξοργίστηκαν και καταδίκασαν την εξίσωση του σταλινισμού με το ναζισμό.

Έτσι, ακόμη και μετά από δύο δεκαετίες από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ζήτημα της σύγκρισης παραμένει ακόμα ένα εξαιρετικά πολιτικοποιημένο θέμα. Βαθιά αντικομουνιστές, χρησιμοποιώντας την έννοια του «ολοκληρωτισμού», όπως είναι αυτονόητο θέλουν να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό-μια ιδεολογία που οι περισσότεροι θεωρούν χωρίς υπεκφυγές σαν ηθικά κακή. Αλλά η σύγκριση είναι επίσης βαθιά ριζωμένη σε δημοφιλείς απόψεις της ιστορίας, που προωθούνται από έργα όπως η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού, το οποίο συγκρίνει την ‘γενοκτονία’ των Ναζί με την κομμουνιστική ‘πολιτικοκτονία’, και υποστηρίζει ότι η τελευταία ήταν πιο θανατηφόρα από την πρώτη. Επίσης εξυπηρετεί, ηθελημένα ή όχι, τη νομιμοποίηση του σύγχρονου μοντέλου του φιλελεύθερου καπιταλισμού συσχετίζοντας τις εναλλακτικές λύσεις με μια ιστορία μαζικών δολοφονιών.
(….)

Θα υποστηρίξω σε αυτό το κεφάλαιο ότι μπορούμε να ωφεληθούμε από τις απόψεις της καθεμίας από τις σχολές αυτές (και ιδιαίτερα από την έμφαση που δίνει αυτή των στρουκτουραλιστών στις θεσμικές και κοινωνικές συγκρούσεις), αν δώσουμε περισσότερη έμφαση στη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία και στο σύνολο των πολιτικών στρατηγικών της. Και αυτές μπορούν να αποσαφηνιστούν καλύτερα μέσω της σύγκρισης με άλλες κομμουνιστικές τρομοκρατίες, παρά με την τρομοκρατίας της Ακροδεξιάς, η οποία είναι ένα ριζικά διαφορετικό φαινόμενο (ορίζοντας σαν ‘τρομοκρατίας’ την οργάνωση από το κράτος εκστρατείας πολιτικής βίας ή εκφοβισμού).

Πρέπει να κατανοήσουμε όχι μόνο το ρόλο των περιστάσεων και της πολιτικής σύγκρουσης στην χρησιμοποίηση της βίας, όπως η εξωτερική απειλή (όπως τονίζεται από τους ιντενσιοναλιστές) ή οι εσωτερικές κοινωνικές και θεσμικές εντάσεις (όπως τονίζονται από στρουκτουραλιστές), αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι Μαρξιστές-Λενινιστές θεώρησαν ως τον πιο δόκιμο για να αντιμετωπίσουν αυτές τις συγκρούσεις. Και οι δύο φιλελεύθερες προσεγγίσεις του Ολοκληρωτισμού και της Νεωτερικότητας φυσικά, δίνουν τη δέουσα βαρύτητα στην ιδεολογία, αλλά η ανάλυσή τους της ιδεολογίας είναι παραπλανητική, διότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους το μαρξιστικό-λενινιστικό περιεχόμενο της.

Οι θεωρητικοί του Ολοκληρωτισμού ενδιαφέρονται απλώς για τον αντι-φιλελευθερισμό του, ενώ οι οπαδοί της Νεωτερικότητας εστιάζουν σε μία μόνο πλευρά του Μαρξισμού-Λενινισμού - την επιδίωξη της νεωτερικότητας. Αμελούν το άλλο κρίσιμο στοιχείο: το βαθύ ενδιαφέρον του σε θέματα ‘αριστεράς-δεξιάς’ όπως η ισότητα και η ιεραρχία και το συσχετιζόμενο με αυτές θέμα των αγορών και των κινήτρων. Αυτά τα θέματα είναι που συνδέονται με επιχειρήματα σχετικά με την πολιτική και οικονομική στρατηγική (για παράδειγμα, ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της αγοράς και των κινήτρων στην οικονομία και πόσο γρήγορα θα πρέπει να αναπτυχθεί η οικονομία;) με συγκρούσεις για τις τάξεις, την ηθική, τις σχέσεις της ελίτ με τις μάζες (για παράδειγμα, υποφέρει η ελίτ από αστικό εκφυλισμό, ή είναι αρκετά ενάρετη για να ηγηθεί των απείθαρχων μαζών; είναι η μάζα προλεταριακή ή μικροαστική;).

Διαμάχες πάνω στην εσωτερική στρατηγική, που παρουσιάζονταν σαν σύγκρουση μεταξύ ‘δεξιάς’ και ‘αριστεράς’, συνδέθηκαν με το εκρηκτικό θέμα ποιες κοινωνικές ομάδες ήταν σοσιαλιστικές και ποιες ήταν αντεπαναστατικές, ποιες ήταν ενάρετες και ποιες ήταν κακές.
Το αν οι συγκρούσεις αυτές επιλύονταν με τη βία εξαρτιόταν από μια σειρά συγκυριών. Η φύση της ηγεσίας ήταν σίγουρα σημαντική, αλλά η παρουσία ή απουσία εσωτερικού ή εξωτερικού πολέμου, ήταν ζωτικής σημασίας. Ως εκ τούτου με βάση το περιεχόμενο της ιδεολογίας η βία δεν ήταν αναπόφευκτη. Μερικά βασικά λενινιστικά κείμενα μπορεί να τόνιζαν τα στοιχεία της μαρξιστικής σκέψης που έδιναν έμφαση στην ‘ταξική πάλη’, αλλά, όπως και στον Μαρξισμό-και στον φιλελευθερισμό, η στάση της ιδεολογίας απέναντι στη βία θα μπορούσε να ερμηνευθεί με διαφορετικούς τρόπους. Οι Μαρξιστές-Λενινιστές μπορούσαν, όπως και έπραξαν, να υποστηρίξουν την κοινωνική ειρήνη και μερικοί κομμουνιστές, όπως οι Κουβανοί, εσκεμμένα προσπάθησαν να αποφύγουν τη μαζική βία κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Σε αντίθεση με τον ναζισμό και άλλες ριζοσπαστικές ιδεολογίες της δεξιάς, η ιδεολογία αυτή δεν δόξαζε τη βία ως καλή από μόνη της.

Η σχέση μεταξύ ιδεολογίας και τρομοκρατίας κατά τη διάρκεια του τέλους της δεκαετίας του 1930, δεν είναι η απλουστευτική ιστορία που υπάρχει στη φιλελεύθερη Ολοκληρωτική ή Νεωτερική ερμηνεία: δηλαδή των κομμουνιστών που επιβάλουν ένα ουτοπικό σχέδιο σε μια αντιδραστική πραγματικότητα, οπότε η βία γίνεται η πιθανή, ακόμα και η αναπόφευκτη συνέπεια-(όπως εκφράζεται από τον Stephane Courtois στη Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού, ‘Το πραγματικό κίνητρο για την τρομοκρατία . . . προήλθε από λενινιστική ιδεολογία και την ουτοπική βούληση να εφαρμόσει στην κοινωνία ένα δόγμα που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα’). Σίγουρα, μερικές περιπτώσεις κομμουνιστικής τρομοκρατίας προήλθαν από σχέδια κοινωνικής μηχανικής. Αλλά δεν ήταν πάντα αυτή η αιτία κι αυτή δεν είναι μια χρήσιμη εξήγηση για την Σταλινική τρομοκρατία.

Θα πρότεινα ότι πρέπει να υιοθετήσουμε μια πιο σύνθετη προσέγγιση, αποδομώντας τον Μαρξισμό-λενινισμό στα συστατικά του μέρη. Αλλά θα πρέπει επίσης να είμαστε πιο πρόθυμοι να αποδομήσουμε την τρομοκρατία την ίδια όπως και τις άλλες περιπτώσεις κομμουνιστικής βίας, γιατί η τρομοκρατία ήταν ένα εργαλείο που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για διαφορετικούς σκοπούς. Υποστηρίζω ότι θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ τριών πολύ διαφορετικών τύπων τρομοκρατίας που χρησιμοποιούνται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, από ορισμένα κομμουνιστικά καθεστώτα: μια ‘τρομοκρατία της ελίτ’ που αποσκοπεί στα μέλη της κομμουνιστικής ελίτ που πιστεύεται ότι έχουν γραφειοκρατικοποιηθεί, ή είναι ανεπαρκώς ριζοσπαστικά, ή δεν είναι αφοσιωμένα, μια ‘ριζοσπαστική μαζική τρομοκρατία’ σχεδιασμένη να μεταμορφώσει μια παλιά άνιση κοινωνία με την εκδίωξη της αστικής τάξης και τον ‘εκσυγχρονισμό’ ενός πατριαρχικού, θρησκόληπτου ή άλλου παρωχημένου τρόπου ζωής, και μια ‘νεο-παραδοσιακή μαζική τρομοκρατία’, στόχος της οποίας ήταν να σταθεροποιήσει τις νέες ιεραρχίες που δημιουργούνταν από το καθεστώς.

Οι δύο πρώτοι τύποι τρομοκρατίας έχουν σαφή ριζοσπαστική, επαναστατική λογική: ο δεύτερος ήταν αρκετά κοινός, και αρκετά καθεστώτα χρησιμοποίησαν αυτό το είδος της τρομοκρατίας, αν και σε περιορισμένο βαθμό, συνήθως για μια σύντομη περίοδο μετά την κατάληψη της εξουσίας. Ο πρώτος τύπος ήταν σπανιότερος. Ο τρίτος τύπος, όμως, ήταν διαφορετικός. Η τρομοκρατία αυτή λάμβανε χώρα συνήθως όταν το καθεστώς ήταν στην εξουσία για αρκετό καιρό, και ήταν αντιμέτωπο με τις διαμαρτυρίες κατά της νέας τάξης. Ακόμα κι αν οι υποστηρικτές της χρησιμοποιούσαν συχνά μαρξιστικές κατηγοριοποιήσεις για να περιγράψουν τους εχθρούς τους, δεν ήταν μαρξιστικής έμπνευσης, και έχουν αρκετά κοινά με την τρομοκρατία που χρησιμοποιεί η άκρα δεξιά. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έπαιζε σημαντικό ρόλο στην περίπτωση αυτή: τα περισσότερα μαρξιστικά-λενινιστικά καθεστώτα χρησιμοποίησαν κάποιας μορφής καταστολή εναντίον των αντιπάλων της νέας κομμουνιστικής ιεραρχίας, αλλά αυτή η καταστολή κλιμακώθηκε σε εκτεταμένη βία, μόνο όταν το καθεστώς αισθάνθηκε ότι απειλείται επικίνδυνα. Τέτοια παραδείγματα περιλαμβάνουν την καταστολή της εξέγερσης της Κρονστάνδης το 1921 ή τις αντισοβιετικές εξεγέρσεις των εργαζομένων στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στην Ανατολική Ευρώπη.

Όπως θα δείξω, η σταλινική τρομοκρατία του 1936-38 ήταν μια ασυνήθιστη παραλλαγή σε ένα κομμουνιστικό πρότυπο, με την έννοια ότι επρόκειτο για μια εκδοχή του πρώτου τύπου τρομοκρατίας, που γρήγορα τον διαδέχθηκε ο τρίτος τύπος, όταν το καθεστώς προσπάθησε να καταστείλει το χάος που προκλήθηκε, εν μέρει από τον πρώτο. Έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο, αν και η ισορροπία μεταξύ ριζοσπαστικών και νεοπαραδοσιακών χαρακτηριστικών ήταν πολύ πιο ισομερής στη σταλινική περίπτωση σε σχέση με τη μαοϊκή. Αυτό το περίεργο μίγμα ριζοσπαστικών και συντηρητικών χαρακτηριστικών βοηθά να εξηγήσει γιατί είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί μια επιστημονική συναίνεση σχετικά με τις αιτίες της.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΙΤ: Η επίθεση στη «δεξιά» κομμουνιστική ελίτ

Όπως υποστηρίζουν οι στρουκτουραλιστές, το πρώτο στάδιο της Τρομοκρατίας, την άνοιξη-καλοκαίρι του 1936 φαίνεται να προκλήθηκε από ένα πραγματικό φόβο ‘τροτσκιστικής διείσδυσης’ στον οικονομικό και κομματικό μηχανισμό, φόβο που ενισχύθηκε από την πεποίθηση ότι ο Τρότσκι συνωμοτεί με πρώην υποστηρικτές του που βρίσκονταν σε υψηλές θέσεις. Αλλά, όπως έχω υποστηρίξει και αλλού, η εκστρατεία αυτή δεν είχε σαν στόχο μόνο την ασφάλεια ή το φόβο των κατασκόπων. Ήταν στενά συνδεδεμένη με μια ευρύτερη επίθεση στη στάση και τη συμπεριφορά του μηχανισμού, ιδιαίτερα αναφορικά με οικονομικά ζητήματα.

Ο όρος ‘συνωμοσία’, για τους σταλινικούς, δεν σήμαινε μόνο τη συγκεκαλυμμένη, οιονεί στρατιωτική εκστρατεία όπως θεωρούμε τον όρο σήμερα, και που περιλαμβάνει τη δολιοφθορά και τη δολοφονία. Σήμαινε μια εκστρατεία ιδεολογικής ανατροπής, που αφορούσε την εξάπλωση ιδεών, στάσεων που θα υπονόμευαν το σοσιαλισμό. Και αν και ο ‘τροτσκισμός’ ήταν ήδη μια προσβλητική κατηγορία, ο Στάλιν και οι κορυφαίοι των Μπολσεβίκων από τα μέσα του 1936 συνέδεαν τις ‘τροτσκιστικές’ ιδέες με τις ‘γραφειοκρατικές’ και ‘δεξιές’ συμπεριφορές που πίστευαν, ότι παραμόνευαν στο εσωτερικό της κομμουνιστικής ελίτ. Βέβαια αυτή η συζητήσιμη σύνδεση φαίνεται διαισθητικά περίεργη αφού οι Τροτσκιστές έβλεπαν τους εαυτούς τους σαν τη ριζοσπαστική πτέρυγα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ωστόσο, για τους σταλινικούς η σύνδεση ήταν λογική: μετά από μια αρχική υποστήριξη στα ριζοσπαστικά οικονομικά μέτρα και στην 'ταξική πάλη’, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Τρότσκι καταδίκασε τόσο την πλήρη κολεκτιβοποίηση όσο και την ιλιγγιώδη εκβιομηχάνιση.

Αν κατανοήσουμε την εκστρατεία ενάντια στον τροτσκισμό με αυτόν τον τρόπο, γίνεται ευκολότερο να καταλάβουμε γιατί ο Στάλιν πίστευε ότι ήταν τόσο σημαντικό να ξεριζωθούν ‘δεξιοί’ ‘τροτσκιστές’ από τον μηχανισμό την παραμονή του πολέμου, παρά τον προφανή παραλογισμό να διαταράξει την ιεραρχική πυραμίδα σε ένα τέτοιο συγκεντρωτικό σύστημα. Ο Στάλιν προσπάθησε να χτίσει μια στρατιωτικοποιημένη πολιτεία, στην οποία η μαζική κινητοποίηση, και όχι τα υλικά κίνητρα θα τράβαγαν μπροστά την οικονομία. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο αν η μάζα του πληθυσμού, και ιδιαίτερα οι οικονομικοί και πολιτικοί ‘διοικητές’ που ήταν επιφορτισμένοι με την κινητοποίηση, ήταν ιδιαίτερα προσηλωμένοι στους στόχους της ηγεσίας. Με βάση αυτό το όραμα δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Στάλιν συσχέτιζε τις οικονομικές αποτυχίες με την παρουσία ‘τροτσκιστών’ αμφισβητιών στο κόμμα.

Όπως και οι ‘δεξιοί’ αμφισβητίες στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ήταν ακόμη πιο επικίνδυνοι από τις βόμβες και τις σφαίρες, ειδικά σε μια περίοδο πολεμικής προπαρασκευής. Έτσι η εκστρατεία κατά της ελίτ είχε σχέση με τον ερχομό του πολέμου, αλλά όχι μόνο επειδή ο Στάλιν φοβόταν τη συνεργασία της ελίτ με τους Ναζί. Μάλλον ο Στάλιν προσπαθούσε να αυξήσει την πολεμική παραγωγή για τον πόλεμο, και θεωρούσε τις ‘δεξιές’ ή ‘αμφιταλαντευόμενες’ απόψεις της ελίτ ως ένα σημαντικό εμπόδιο στην επίτευξη του στόχων του.

Αυτή η ακριβώς η λογική υπάρχει στις δηλώσεις του στενού συνεργάτη του Στάλιν που προσπάθησε να δικαιολογήσει την τρομοκρατία στα χρόνια που ακολούθησαν το 1936-37. Όπως εξηγούσε ο Μολότοφ: ‘Πρέπει να θυμόμαστε τον τροτσκισμό και ιδιαίτερα τη Δεξιά Παρέκκλιση. Το θέμα είναι ότι το 1937 υπήρξε ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που ήταν ασταθείς και ταλαντεύονταν’. Σύμφωνα με τον Μολότοφ, ο σοσιαλισμός απαιτεί ‘τεράστια προσπάθεια και θυσίες’. Αν η ηγεσία δεν χρησιμοποιούσε την τρομοκρατία υπήρχε ο πραγματικός κίνδυνος η ίδια η ηγεσία να αρχίσει να ‘ταλαντεύεται’ και να προκύψουν ‘διαφωνίες’ σαν ‘ρωγμές και χαραμάδες’, που θα οδηγούσαν σε ήττα στον πόλεμο. Αλλά ήταν ο Ζντάνοφ που αποκάλυψε πιο ξεκάθαρα τη σύνδεση που έκανε η ηγεσία μεταξύ της οικονομικής αποτυχίας και των δεξιών ιδεολογικών αιρέσεων, μέσα στη νέα προλεταριακή ελίτ. Μιλώντας για τους ‘εχθρούς’ στην οργάνωση του στο Λένινγκραντ, τον Ιούνιο του 1938, καταδίκασε 'εκείνους τους συγχυσμένους μικρούς δειλούς, τους μικροαστούς φιλισταίους από την εργατική τάξη. . . που ζουν μέρα με τη μέρα και ξαφνικά όταν αναμένεται να εκπληρώσουν το ένα ή το άλλο πλάνο , λένε, δεν θα ήταν καλύτερα αν ζούσαμε με τον παλιό τρόπο, φέρνοντας πίσω το καπιταλιστικό σύστημα, σαν να ήμασταν αστοί;’.
Συνεπώς για να κατανοήσουμε τη μορφή και τη δυναμική των πρώτων σταδίων της Τρομοκρατίας, θα πρέπει να αξιολογήσουμε το ευρύτερο μαρξιστικό-λενινιστικό ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσαν οι Σταλινικοί ηγέτες: την πίστη τους στη συνέχιση της πάλης μεταξύ της αριστεράς και της δεξιάς και την καταφυγή τους σε συγκεκριμένες στρατηγικές κινητοποίησης. Επομένως όπως θα έπρεπε να περιμένει κανείς η τρομοκρατία της ελίτ το 1936-38 είχε το προηγούμενο της στην ‘πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία’ και τη ‘δεξιά παρέκκλιση’ στα τέλη της δεκαετίας του 1920), και μπορεί επίσης να συγκριθεί με άλλες αντίστοιχες κομμουνιστικές εκστρατείες κατά των ελίτ.

Η διάσημη ρήση του Georg Bochner το 1835, ‘η επανάσταση είναι σαν τον Κρόνο, καταβροχθίζει τα παιδιά της’, αναφέρεται συχνά για να υποστηρίξει μια δημοφιλή ηθικολογική εξήγηση των εκκαθαρίσεων στα κομμουνιστικά κόμματα, ότι ριζοσπάστες αριστεροί ηγέτες, σαν το Ροβεσπιέρο ( το θέμα του Bochner), τον Στάλιν ή τον Μάο, ήταν πεινασμένοι για εξουσία ‘πατέρες’ που ζήλευαν τους επαναστάτες με αρχές και σκόπευαν να ξεφορτωθούν κάθε πιθανή αντιπολίτευση στην προσωπική τους εξουσία. Όμως, παρά τη διαισθητική έλξη που έχει αυτή η ερμηνεία βρίσκεται στον αντίποδα της πραγματικότητας. Οι ριζοσπάστες αριστεροί ηγέτες είχαν την τάση να ξεκινούν την εκκαθάριση της επαναστατικής ελίτ όχι σαν ένα τρόπο δημιουργίας μιας πατερναλιστικής τάξης, αλλά, αντίθετα, σαν ένα τρόπο αναβίωσης μιας επανάστασης που φαινόταν να χάνει το δυναμισμό της. Μόνο αργότερα, καθώς η αρχική ριζοσπαστική εκστρατεία ξέφευγε από κάθε έλεγχο που η εκκαθάριση αποκτούσε έναν πιο συντηρητικό χαρακτήρα.

Πίσω από τις εκστρατείες κατά των ελίτ βρίσκεται ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της κομμουνιστικής πολιτικής: η διαμάχη μεταξύ των ριζοσπαστών που ήθελαν να προωθήσουν έναν ταχύτερο μετασχηματισμό προς τους σοσιαλιστικούς στόχους της ισότητας και του οικονομικού ‘εκσυγχρονισμού’, και των τεχνοκρατών, οι οποίοι προτιμούσαν να κάνουν περισσότερους συμβιβασμούς με την παλιά τάξη-μια σύγκρουση που μπορεί να αναζητηθεί στα γραπτά του Μαρξ. Οι τεχνοκράτες επέμειναν στην ανάγκη να ληφθούν υπόψη οι ‘αντικειμενικές’ συνθήκες στη διαμόρφωση της πολιτικής και αντιστέκονταν στα υπερβολικά φιλόδοξα σχέδια, ειδικά στην οικονομία. Αντίθετα οι ριζοσπάστες είχαν μια πιο βολονταριστική προσέγγιση, επιμένοντας ότι αν η ανθρωπότητα διαποτιστεί με μια σοσιαλιστική και κολεκτιβιστική συνείδηση, θα μπορούσε να επιτύχει θεμελιώδεις αλλαγές σε μικρό χρονικό διάστημα. Όταν οι πολιτικές των ριζοσπαστών αντιμετώπιζαν προβλήματα έτειναν να κατηγορούν τους τεχνοκράτες κομμουνιστές και τους αξιωματούχους με χαμηλή απόδοση , όπως ακριβώς κατηγορούσαν πριν από την επανάσταση την αντικομουνιστική ελίτ για τα δεινά της ανισότητας και της οπισθοδρόμησης.

Επέμειναν ότι αυτοί οι ‘δεξιοί’ δεν προσπαθούσαν αρκετά σκληρά, ή σαμποτάριζαν ενεργά το στόχο, επειδή είχαν ένα ‘μπουρζουάδικο’ σκεπτικισμό για την ικανότητα της συνείδησης να ξεπεράσει υποτιθέμενους οικονομικούς νόμους, ή μια ‘φεουδαρχική’, πατερναλιστική αντίληψη για το τι σημαίνει ηγεσία. Ως εκ τούτου, οι ριζοσπάστες βρήκαν ιδανική τη γλώσσα της ταξικής συνωμοσίας και των κρυμμένων κινήτρων για να εξηγήσουν την βολονταριστική προσέγγιση για τα αιτίες (των αποτυχιών). Δύστροποι αξιωματούχοι που προσποιούνταν ότι πίστευαν στο σκοπό. Απέκρυπταν την αληθινή αστική ή αριστοκρατική τους φύση και διέσπειραν κρυφά το σκεπτικισμό τους και τις αντεπαναστατικές ιδέες τους, κυρίως μέσα από το κρυφό πελατειακό τους δίκτυο. Μόνο η εκκαθάριση της ελίτ, που περιελάμβανε προσεκτική ανάλυση της στάσης, της ηθικής, και τη συμπεριφοράς της, μπορούσε να αποκαλύψει την αληθινή ταξική αφοσίωση των αξιωματούχων και των υπαλλήλων και να επιτρέψει στο καθεστώς να ξεφορτωθεί τους ιδεολογικά και ηθικά διεφθαρμένους. Αυτές οι εκκαθαρίσεις συχνά χρησιμοποιούσαν λαϊκιστικές μεθόδους, κινητοποιώντας τις «μάζες» εναντίον της ελίτ. Ωστόσο, οι ριζοσπάστες έπρεπε να είναι προσεκτικοί, διότι διαπίστωσαν ότι η λαϊκίστικη ρητορική τους είχε πραγματική απήχηση μεταξύ των αγανακτισμένων υποτελών ομάδων. Ως εκ τούτου, έπρεπε να εξισορροπήσουν τη λαϊκιστική κινητοποίηση με κεντρικές αστυνομικές επιχειρήσεις. Η ακριβής αναλογία εξαρτιόταν από το ιδεολογική υπόβαθρο των ηγετών και το ιστορικό πλαίσιο.

Η μαζική εκκαθάριση του Μάο και η λαϊκιστική κινητοποίηση ενάντια στους ‘ρεβιζιονιστές’ (δηλαδή τους δεξιούς, τους υποταγμένους στον καπιταλισμό στο εσωτερικό του κόμματος) είχε κάποιες ομοιότητες με την τρομοκρατία του Στάλιν. Έλαβε χώρα αρκετά μετά από τη στιγμή που το κόμμα είχε πάρει την εξουσία, και σχεδιάστηκε για να αναβιώσει ο δυναμισμός και το πνεύμα της επανάστασης. Αλλά σε αντίθεση με τον Στάλιν, προτεραιότητα του Μάο δεν ήταν η βελτίωση της οικονομικής παραγωγικότητας (είχε αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική πολιτική μετά την αποτυχία του Μεγάλου Άλματος προς τα εμπρός). Αντίθετα, φαίνεται να ανησυχούσε να εξασφαλίσει την επαναστατική του κληρονομιά, που φοβόταν ότι θα αμφισβητούταν από τους ρεβιζιονιστές μετά το θάνατό του. Όπως είπε στον Χο Τσι Μινχ το 1966, ‘Είμαστε και οι δύο πάνω από τα εβδομήντα και κάποια μέρα θα μας καλέσει ο Μαρξ [δηλαδή θα πεθάνουν]. Ποιος θα είναι ο διάδοχος μας -Μπερνστάιν, Κάουτσκι, ή Χρουστσόφ-δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αλλά υπάρχει ακόμα χρόνος για να προετοιμαστούμε’.


Ίσως πιο κοντά στη λογική της τρομοκρατίας της ελίτ του 1936-38 ήταν οι εσωτερικές κομματικές ‘εκκαθαρίσεις’ στο καθεστώς της ‘Δημοκρατικής Καμπότζης’ μεταξύ του 1976 και την ήττα του το 1979. Η κύρια διαφορά έγκειται στο χρονοδιάγραμμα. Σε αντίθεση με τη σταλινική τρομοκρατία και την κινεζική Πολιτιστική Επανάσταση, έλαβε χώρα στην αρχή της περιόδου της ριζοσπαστικής μαζικής τρομοκρατίας, όταν το καθεστώς μετασχημάτιζε τα ταξικά θεμέλια της κοινωνίας. Επίσης, σημειώθηκε αμέσως μετά από ένα βάναυσο πόλεμο και τους σχετικούς αμερικάνικους βομβαρδισμούς, όπου ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είχε σκοτωθεί κι ένα ακόμη μεγαλύτερο είχε ξεσπιτωθεί. Αυτό ήταν το αντίστοιχο του 1920 στην ΕΣΣΔ και του 1949 στην Κίνα, παρά το 1937 και το 1966. Τόσο η σταλινική τρομοκρατία όσο και της Καμπότζης είχε μια οικονομική και στρατιωτική επικέντρωση, ενώ ήταν καχύποπτες απέναντι στις λαϊκιστικές στρατηγικές, και αποσκοπούσαν στη βελτίωση της ετοιμότητας του κράτους για πόλεμο. 

111 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον κείμενο!
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι έχει γραφτεί από άτομο υπεράνω πάσης Σταλινικής υποψίας...
Ακόμα και το γεγονός ότι η ματιά του είναι αστική, δεν κάνει την προσέγγιση του μια πανδαισία από αντικομουνιστικά κλισέ, όπως και γίνεται συνήθως, και πραγματικά βγαίνουν πράγματα από την ανάλυση που κάνει.

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

(1/3)

Αύριο συμπληρώνονται 63 χρόνια από το θάνατο του Ι. Β. Στάλιν και τον περασμένο μήνα συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Με ευκαιρία λοιπόν αυτές τις δύο επετείους, αλλά και την πολύ ενδιαφέρουσα μεταφραστική πρωτοβουλία του Άναυδου είπα να μεταφράσω κι εγώ κάτι που αφορά έναν από τους μεγαλύτερους μύθους του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος του 20ού αιώνα, ότι δηλαδή ο Μάο Τσετούνγκ κι ο Εμβέρ Χότζα δήθεν βρέθηκαν ευθύς εξαρχής στην πρώτη γραμμή του «αντιρεβιζιονιστικού» αγώνα υπερασπιζόμενοι το πρόσωπο και το έργο του Ι. Β. Στάλιν και καταδικάζοντας το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και τον «χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό» ― μιαν απίθανη μυθολογία με την οποία «γαλουχήθηκαν» ανά την υφήλιο τουλάχιστον δυο γενιές «αντιρεβεζιονιστών» «μαχητών» μαοϊκής και χοτζικής κοπής και η οποία δεν παύει να «πλασάρεται» αναίσχυντα ακόμα και στις μέρες μας. Θ’ αρχίσω σήμερα με τον Μάο Τσετούνγκ και επιφυλάσσομαι να συνεχίσω αργότερα με αποσπάσματα από την Έκθεση Δράσης της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας στο 3ο Συνέδριο του Κόμματος από τον Ενβέρ Χότζα στις 25 Μαΐου 1956. Το κείμενο που ακολουθεί στο πρωτότυπο στην κινεζική και σε δική μου μετάφραση στα ελληνικά αποτελεί απόσπασμα από συνομιλία του Μάο Τσετούνγκ με την αντιπροσωπεία της Ένωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας στο 8ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (Πεκίνο, 15–27/9/1956)· φέρει ―ο νοών νοείτω― τον τίτλο «Να βγάζουμε ιστορικά διδάγματα, να αντιτασσόμαστε στο μεγαλοκρατικό σοβινισμό» (吸取历史教训,反对大国沙文主义). Πηγή είναι τα στενογραφημένα πρακτικά της συνομιλίας από την επίσημη έκδοση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας· εναλλακτικές μεταφράσεις λέξεων και φράσεων του πρωτότυπου ή αναγκαίες συμπληρώσεις δίνονται μέσα σε ορθογώνιες αγκύλες ([ ]), ενώ οι αριθμοί που παραπέμπουν στις σημειώσεις του πρωτοτύπου έχουν μπει μέσα σε πλάγιες παύλες (/ /). Σημειωτέον ότι πέρα από την πραγματικά αήθη επίθεση του Μάο στον ήδη τρία χρόνια νεκρό Στάλιν, σε άλλα σημεία της συνομιλίας ο Μάο ζητάει από τους Γιουγκοσλάβους και τον Τίτο συγνώμη (!) γιατί το ΚΚΚ συντάχθηκε με το σοβιετικό κόμμα στην «άδικη» εκστρατεία εναντίον τους…


斯大林提倡辩证唯物主义,有时也缺乏唯物主义,有点形而上学;写的是历史唯物主义,但做的常是历史唯心主义。他有些做法走极端,个人神化、使人难堪等等,都不是唯物主义的。

我在见到斯大林之前,从感情上说对他就不怎么样,我不太喜欢看他的著作,只看过《论列宁主义基础》、批判托洛茨基的一篇长文章〔149〕、《胜利冲昏头脑》等。他写的关于中国革命的文章我更不爱看。他和列宁不同,列宁是把心给别人,平等待人,而斯大林则站在别人的头上发号施令。他的著作中都有这种气氛。我见到他以后就更不高兴了,在莫斯科的时候和他吵得很厉害。斯大林有脾气,有时冲动起来,讲一些不大适当的话。

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

(2/3)

我曾写过一些歌颂斯大林的文章,一共三篇〔150〕:一篇是在延安庆祝他六十寿辰时写的,第二篇是在莫斯科的祝词,第三篇是他死后《真理报》要我写的。我向来不愿祝贺人家,也不愿人家祝贺我。但到莫斯科去祝寿,不歌颂他,还能骂他不成?他死后,苏联需要我们的支持,而我们也要支持苏联,就写了那篇歌功颂德的文章。这不是对斯大林个人的,而是对苏联党的。延安的那篇文章,我抛掉了个人感情,把他当做社会主义国家的领袖。那篇文章还比较有生气,其他两篇不是出于内心意愿,而是出于需要。人的生活就是这样矛盾的,感情上不愿写,但理智上不这样不行。

注释

149 指斯大林《托洛茨基主义还是列宁主义?》一文(见《斯大林全集》第6卷,人民出版社1956年版,第281—309页)。 ——第259页。

150 这三篇文章指一九三九年十二月二十日在《新中华报》发表的《斯大林是中国人民的朋友》、一九四九年十二月二十一日《在莫斯科庆祝斯大林七十寿辰大会上的祝词》和一九五三年三月九日为悼念斯大林在《人民日报》发表的《最伟大的友谊》。 ——第259页。

吸取历史教训,反对大国沙文主义*(一九五六年九月)

* 这是毛泽东同南斯拉夫共产主义者联盟代表团的谈话。根据谈话记录稿刊印。

中华人民共和国外交部、中共中央文献研究室编:《毛泽东外交文选》,北京,人民出版社一九九四年十二月版第258—259、631页。


Ο Στάλιν επικαλείτο το διαλεκτικό υλισμό κι όμως μερικές φορές του έλειπε ο υλισμός, είχε πλευρές που έτειναν [ή: άγγιζαν τη/έμοιαζαν με τη] προς τη μεταφυσική θεώρηση [ή: τη θεώρηση που είναι υπεράνω και πέραν της γνωστικής διαδικασίας]· ό,τι έγραφε ήταν ιστορικός υλισμός, αλλά παρ’ όλα αυτά ό,τι έκανε βασιζόταν συχνά στον ιστορικό ιδεαλισμό. Μερικές ακραίες μέθοδοι εργασίας που ακολουθούσε, η θεοποίηση του προσώπου του, ο αφόρητος τρόπος με τον οποίο μεταχειριζόταν τους ανθρώπους κι άλλα παρόμοια δεν ήταν καθόλου υλιστικά.

Εγώ, προτού δω τον Στάλιν, από πλευράς συμπάθειας δεν αισθανόμουν απέναντί του και πολλά-πολλά, δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα τα έργα του που διάβαζα· απ’ αυτά είχα μόνο διαβάσει τις «Βάσεις του Λενινισμού», ένα εκτενές άρθρο κριτικής του Τρότσκι/149/, το «Ίλιγγος από τις επιτυχίες» κ. ά. Τα γραπτά του που αφορούσαν την κινέζικη επανάσταση δεν μου άρεσαν ακόμα περισσότερο όταν τα διάβασα. Αυτός [δηλ. ο Στάλιν] και ο Λένιν ήταν διαφορετικοί: ο Λένιν ήταν εγκάρδιος προς τους άλλους ανθρώπους, τους συμπεριφερόταν σαν ίσος προς ίσους, ενώ ο Στάλιν στεκότανε αφ’ υψηλού απέναντί στους άλλους μοιράζοντας διαταγές προς όλες τις κατευθύνσεις. Μέσα στα έργα του υπάρχει σε κυρίαρχο βαθμό αυτή η ατμόσφαιρα. Αφού τον είδα με δυσαρέστησε ακόμα περισσότερο, κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Μόσχα είχα μαζί του μιαν εξαιρετικά δριμεία φιλονικία [ή: έναν πολύ φοβερό καβγά]. Ο Στάλιν είχε κακή ιδιοσυγκρασία, κάποτε θύμωνε [ή: ερεθιζόταν] κι έλεγε μερικές όχι και πολύ πρέπουσες κουβέντες.

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

(3/3)

Έχω γράψει στο παρελθόν ορισμένα άρθρα που εξυμνούσαν τον Στάλιν, τρία συνολικά/150/: ένα άρθρο γράφτηκε στο Γιενάν με αφορμή τον εορτασμό για τα εξήντα χρόνια από τη γέννησή του, το δεύτερο ήταν ένας συγχαρητήριος λόγος στη Μόσχα, το τρίτο γράφτηκε μετά το θάνατό του κατά επιθυμία της «Πράβντα». Εγώ πάντα δεν επιθυμώ να δίνω συγχαρητήρια σ’ άλλους, ούτε επιθυμώ να μου δίνουν άλλοι συγχαρητήρια. Όμως άμα πηγαίνει κανείς στη Μόσχα να τον συγχαρεί για τα γενέθλιά του, γίνεται να μην τον εξυμνήσει ή και να τον εξυβρίσει; Δεν γίνεται. Μετά το θάνατό του, η Σοβιετική Ένωση χρειαζόταν την υποστήριξή μας, και εμείς επίσης θέλαμε να υποστηρίξουμε τη Σοβιετική Ένωση, κι ακριβώς γι’ αυτό γράφτηκε εκείνο το εγκωμιαστικό άρθρο. Εκείνο [δηλ. το άρθρο] δεν απόδιδε εγκώμια στο άτομο του Στάλιν, αλλά στο σοβιετικό κόμμα. Σ’ εκείνο το άρθρο του Γιενάν, εγώ πέταξα μακριά τα προσωπικά συναισθήματα, τον αντιμετώπισα σαν ηγέτη ενός σοσιαλιστικού κράτους. Μολαταύτα εκείνο το άρθρο είχε συγκριτικά δυναμικότητα [ή: πνοή], τα άλλα δύο δεν ήταν προϊόν εσώτερης [ή: εγκάρδιας] επιθυμίας, αλλά προϊόν ανάγκης. Γιατί τέτοιες είναι οι αντιθέσεις στη ζωή του ανθρώπου: σύμφωνα με το συναίσθημα δεν επιθυμείς να γράψεις, αλλά σύμφωνα με τη λογική δεν σου επιτρέπεται να κάνεις τέτοιο πράγμα.

Σημειώσεις

149 Αναφέρεται στο άρθρο του Στάλιν «Τροτσκισμός ή λενινισμός;» (βλ. «Στάλιν Έργα», τόμος 6ος, Λαϊκές Εκδόσεις, [Πεκίνο] 1956, σελ. 281–309). ― σελ. 259.

150 Τα τρία άρθρα στα οποία γίνεται αναφορά είναι: το άρθρο «Ο Στάλιν είναι ο φίλος του κινέζικου λαού» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σιντσουνχουά Πάο» [«Ειδήσεις της Νέας Κίνας»] στις 20 Δεκεμβρίου 1939, ο «Συγχαρητήριος λόγος στη συγκέντρωση για τον εορτασμό των 70ών γενεθλίων του Στάλιν στη Μόσχα» στις 21 Δεκεμβρίου 1949 και το άρθρο «Η πιο μεγάλη φιλία» που δημοσιεύτηκε στη «Λαϊκή Ημερησία» στις 9 Μαρτίου 1953 προς έκφραση πένθους για το θάνατο του Στάλιν. ― σελ. 259.

Να βγάζουμε ιστορικά διδάγματα, να αντιτασσόμαστε στο μεγαλοκρατικό σοβινισμό* (Σεπτέμβριος 1956)

* Συνομιλία του Μάο Τσετούνγκ με αντιπροσωπεία της Ένωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας. Δημοσιεύεται με βάση τα πλήρη πρακτικά της συνομιλίας.

[Πηγή:] Μάο Τσετούνγκ, Εκλογή Κειμένων σχετικά με την Εξωτερική Πολιτική, Συντάχτηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και το Τμήμα Μελετών Κομματικής Φιλολογίας της ΚΕ του ΚΚΚ, Πεκίνο, Λαϊκές Εκδόσεις, Δεκέμβριος 1994, σελ. 258–259 [για το απόσπασμα του κειμένου], 631 [για τις σημειώσεις].

Παρατηρητικός

Σκεπ είπε...

Ο Σταλιν ηταν ενας μετριος πολιτικος. Οταν ανοιξε η πραβντα, ειχε την Γραμμη Καμενεφ, και ο Σταλιν σαν αρχισυντακτης δημοσιεβε τις απψεις των αντιλενινιστων αντεπαναστατων που ηθελαν να γινει συντακτικη συνελευση και οχι επανασταση. Επρεπε να περασει ο Τροτσκι με την επαναστατικη γραμμη του Λενιν για να γινει πλοιοψηφια στο κομμα και να γινει η επιθεση στα χειμερινα ανακτορα. Αν εξαρτοταν απο το Σταλιν, ακομα θα περιμεναμε. Και φυσικα με την λογικη του θα επρεπε να εκτελεστει παραυτα επειδη δεν υπακουσε στο Λενιν και προσπαθισε να σαμποταρει την επανασταση.
Διαβαστε το γνωστο βιβλιο του Τζων Ρηντ ΙΟ 10 ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ αν ζητατε ανεξαρτητη και τιμια αποψη.
Τι (δεν )εκανε ο Σταλιν τα χρονια πριν το 1917; ΠΟΙΟΣ ο ρολος του το 1917; Ποσες φορες αναφερεται στα γεγονοτα του ΟΚΤΩΒΡΗ το ονομα του; Ποσες εκκαθαρισεις χρειαζονται για να καθαρισει ο κομμα; 1,2, ή 3; O πρωτος εκκαθαριστης (Γιαχοτα) εκκαθαριστηκε απο τον 2ο (Γεζωφ) ο 2ος απο τον Σταλιν και οτι εμεινε το εκκαθαρισαν οι οπορτουριστες.

Ο σταλιν καλυπτε τα λαθη του με προσωπολατρεια και δημιουργωντας το συστημα με τις ψευτοδικες που ανακαλυπτε παντου πρακτορες, για να φτιαχνει αποδιοπομπαια θυματα, (πραγμα που βολεβε ολη τη δομη του κρατους=κομματος αφου ετσι αθωονονταν οι ιδιοι για τις αποτυχιες - -τους βολεβε -το σχημα πιστοι κομμουνιστες εναντιον προδοτων για του οποιου την ανακαλυψη και την εφαρμογη κυριος υπευθυνος ειναι αυτος), θα επρεπε τουλαχιστον οι οπαδοι του να παψουν να τον θεωρουν υπευθυνο για ολα τα επιτευγματα και ανευθυνο για τις αποτυχιες. Αν υπηρχε ο Λενιν στην ζωη τα πραγματα θα ηταν πολυ διαφορετικα και κυριως δεν θα ειχε ποσο δυσφημιστει ο ονομα του σοσιαλισμου, στο ονομα του οποιου καθε εξουσιομανης δικαιουται να νομιζει οτι ολα επιτρεπονται.
Συντροφοι, Ο ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ
τα ΜΕΣΑ στην τελικη ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΠΟ

zoot horn rollo είπε...

Λέει ο άλλος να μη τον αγιοποιούμε και ταυτόχρονα τον δαιμονοποιεί.
Αυτά είναι συμπεράσματα. Μας λέει και συντρόφους τάχα καλοπροαίρετα κτλ.
Τι λες τώρα...

Ανώνυμος είπε...

Και γω που νομιζα οτι οι τροτσκιστες ειναι ποια ειδος προς εξαφανιση...
Σκεπ οταν ο Σταλιν φυλακιζονταν απο το Τσαρικο καθεστώς για τη δράση του ο Τροτσκι ηταν ακομα μενσεβικος. Οποτε κανε μας τη χαρη.

ratm

Σκεπ είπε...

Η ιστορια με τις περιφημες δικες τι αλλο ηταν; ή οι διωξεις μειονοτητων με βαση τη λογικη το μπουζουκι ειναι οργανο..
Πριν απο τις θεσεις του Απριλη, οι μπολσεβικοι ειχανε λαθος πολιτικη, πρωτος ο Τροτσκι υποστηριξε το Λενιν -αντιθετα απο το κομμα του, που φανηκε οτι ηταν καπως αργο στην αντιληψη της στιγμης (και η στιγμη μετρησε οπως φανηκε). Αυτο δεν σημαινει πως οσοι δεν συμφωνησαν με το Λενιν ητανε πρακτορες, αλλα η σταλινικη λογικη αν χρησιμοποιηθει, αυτο βγαζει.
Επαναλαμβανω ηταν μετριος πολιτικος και τιποτα περισσοτερο.

Μην με βαζετε να απαριθμω ολες τις περιπτωσεις που ο Τροτσκι ηταν στην ιδια πλευρα με το Λενιν, ή για την προσφορα του Τροτσκι μετα το 17 (και πριν) σε σχεση με αυτη του Σταλιν . Σκευτειτε μονο, οτι ο Σταλιν μισουσε την Κρουπσκαγια, το κομμα, τους κοκκινους αξιωματικους, τις μειονοτητες, την θεωρια, την οικογενειαα του. Αγαπουσε μονο αυτους που ειταν πειθηνια οργανα του και αν.

Για πες τωρα ο Τζων Ρηντ τι ητανε που δεν αναφερει καθολου τον μικροπαραγοντα Σταλιν ; μηπως ητανε κι αυτος πρακτωρ, οπως η μιση ιστορικη ηγεσια του κομματος; Περιμενω απαντησεις, αλλα πολυ φοβαμαι οτι θα περιμενω πολυ.

Υ,Γ, δεν εχω καμμια σχεση με τροτσκισμο, ειμαι ας πουμε δυσπιστος (και για τον Τροτσκι).

zoot horn rollo είπε...

Τι σας έχει κάνει αυτός ο μουστάκιας, τι σας έχει κάνει...

Σκεπ είπε...

Ντεφορμε αποψε;

zoot horn rollo είπε...

Μικροπαράγοντας. Με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μόνο φαίνεται και δύσκολα.
Τι φοβάσαι, καμιά απάντηση δε θα σου κάνει άλλωστε.

Ανώνυμος είπε...

λέει ο φίλος: δεν ειμαι "τροτσκιστής", αλλα τροτσκίζω , αναπαράγοντας ολες τις σοφιστείες των τροτσκιστών

1ο ψέμα: ο Τρότσκι ήταν υπέρ της επανάστασης γενικώς και αορίστως το Φλεβάρη του 17, ο Στάλιν δεν ήταν

Αλήθεια: O Tρότσκι ήταν σε μισομενσεβίκη εφημερίδα που προωθούσε συνεχώς την ενότητα μενσεβίκων, μπολσεβίκων. Επικεφαλής του κεντρικού οργάνου (Πράβντα) των μπολσεβίκων ήταν ο ίδιος ο Στάλιν. Η Πράβντα προπαγάνδισζε ως θέση τη γραμμή του κόμματος. Η γραμμή αυτή άλλαξε με τις θέσεις του Απρίλη. Οι θέσεις του Απρίλη υιοθετήθηκαν από τον ίδιο τον Στάλιν μετά από μια βδομάδα.

2ο ψέμα: o Tρότσκι καθοδήγησε την οκτωβριανή επανάσταση

Αλήθεια: O Τρότσκι δεν ειχε καμια σχέση με την καθοδήγηση της επίθεσης του στρατιωτικά οργανωμένου προλεταριάτου Πετρούπολης και Μόσχας. Καθόταν ως πολιτικό στέλεχος στη συνεδρίαση των σοβιετ. Για το επιτελικο στρατιωτικο σχέδιο μάχης και την εκτέλεσή του επικεφαλής ήταν μπολσεβίκοι με στρατιωτική πείρα, πείρα στη παρανομη δράση, ένας από αυτούς ο Στάλιν.

3ο ψέμα: οι δικες της Μόσχας ήταν "ψευτο-δίκες"
Αλήθεια: οι δικες της Μόσχας ήταν πραγματικές δίκες και απέδειξαν αυτό που πλέον αποδεικνύεται με απειρες πηγές, ακομη και τροτσκιστικές, ότι οι τροσκιστές μαζί με κανενοζηνοφιεβικους και μαζί με τους μπαχαρινικούς ετοιμάζονταν να κάνουν πραξικόπημα με τον Τουχασέφκι και τη κλία του, νωρίτερα ακολουθύσαν μεθόδους υπονόμευσης της παραγωγής, άντλησης κονδυλίων για τη φράξια τους και δολοφονίες στελεχών σαν τον Κύροφ.

3ο ψέμα: o Tζων Ρήντ καταγράφει με ακρίβεια και εγκυρότητα το ρόλο και τη δράση των στελεχών των μπολσεβίκων

Αλήθεια: Ο Τζωην Ρίντ δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να καταγράφει το ρόλο και τη δράση των μπολσεβίκων ηγετών παρά να παρακολουθεί αποκλειστικά τη δράση επί των δημοσίων σχέσεων Τρότσκι. Ο Τρότσκι ήταν καλός στο PR , άλλοι έκαναν τη ν επανάσταση και δεν ειχαν μαζί τους ούτε ρεπόρτερες δυτικούς, ούτε λογοτέχνες. Ζωγράφιζαν επιτόπου και μονοι τους :-).

4ο ψέμα: ...για κρούπσκαγια

ΑΛήθεια: η Κρούπσκαγια ψέγει τον Τρότσκι για ό,τι μπορεις να φανταστείς, στηρίζοντας τον ΣΤάλιν. Η συγκρουση με τον τελευταίο αφορούσε την ιατρική περίθαλψη του Λένιν! Μιλάμε για κουτσομπολικά αισχίστου είδους. Ο Στάλιν ήταν υπεύθυνος και ακολουθούσε τις ιατρικές οδηγίες, που έλεγαν ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ!

crazy

Ανώνυμος είπε...

"Δεν αγαπούσε την οικογένεια του". Χυδαιότητες με βάση πρωτίστως το οτι ο Στάλιν δεν αντάλαξε το γιό του, ο οποίος ήταν χαμηλόβαθμος αξιωματικός στο μέτωπο, με υψηλόβαθμους αξιωματικούς των ναζί. Βέβαια, αν τον αντάλασε, ή αν τον είχε στα μετώπισθεν, ή αν τον είχε νεποτιστικά βάλει σε υψηλά αξιώματα,δηλαδή όπως πράτουν οι αστοί με τους κληρονόμους τους, τότε ποιός ξέρει τι θα ακούγαμε.




Σ

Αναυδος είπε...

Οσα γραφει ο σκεπ παραπανω είναι η συνοψη της αστικης και τροτσκιστικης προπαγανδας (κι εδώ είναι άλλη μια προσφορα του τροτσκι και των οπαδων του στην αντεπανασταση προσεφερε εχεγγυα αληθειας σε οσα η αστικη φασιστικη προπαγανδα ελεγε/εγραφε) τοσο για τον Σταλιν ακομη πιο σημαντικοτερο για την ΕΣΣΔ και την οικοδομηση του σοσιαλισμου

Ο Τροτσκι ηταν αντιπαλος του Λενιν μέχρι και το 1917 (γνωστη η κατηγορία του Λένιν για τον Ιουδα τροτσκι κλπ). Προσχωρησε κι εγινε αποδεκτος στο κόμμα των μπολσεβικων μόλις τον αυγουστο του 1917 και αφου αποδέχτηκε ανοικτα τις θεσεις του Απριλη. Αλλα και για τον Οκτωβρη ο Τροτσκι πιστευε ότι η εξεγερση επρεπε να αναβληθει για μετα το 2ο συνεδριο των σοβιετ.

Αναφορικά με τη Ν. Κρουπσκαγια και τι πιστευε για τον Τροτσκι (και για το βιβλιο του Ρηντ) ενδεικτικο είναι το παραπανω κειμενο που γραφηκε το 1925. (κομη ο Τ. ήταν μελος του ΠΓ)
https://www.marxists.org/archive/krupskaya/works/october.htm.
Σε δευτερο ποστ παραθετω το γραμμα της Κρουπσκαγια αναφορικα με την 1η δικη της Μοσχας

για τις δηθεν διωξεις μειονοτητων επιγραμματικα.
Η δικτατορια του προλεταριατου δεν εκανε διακριση σε εθνοτητα η θρησκεια. Η καταστολη γινοταν παντοτε με βαση τον ταξικο διαχωρισμο . καπιταλιστες γαιοκτημονες αριστοκρατες, παπαδες, μουλαδες μπατσοι στρατιωτικοι ανωτατοι κρατικοι λειτουργοι, κουλακοι κλπ. Ξεχωριστες επιχειρησεις εναντιον συγκεκριμενων εθνοτητων υπηρξαν στην ΕΣΣΔ αλλα μονο στα πλαισια των γενικων εκκαθαριστικων επιχειρησεων. Η μονη διαφορα υπηρξε στις περιπτωσεις των μουσουλμανικων εθνοτητων της κριμαιας και του καυκασου στο τελος του Β’ΠΠ. Και στην περιπτωση αυτή στοχος ηταν οι συνεργατες των ναζι ενώ η συνολικη μετακινηση κριθηκε απαραιτητη για να σωθουν οι πληθυσμοι αυτοι από τα αντιποινα των γειτονων τους

Αναυδος είπε...

N.Krupskaya

The Trotskyists and Zinovievists did not concern themselves with the fate of the masses. All they cared about was how they could seize power, even if it should be with the aid of the German State Secret Police and of the most savage enemies of the dictatorship of the proletariat, anxious to restore the bourgeois state of society and the capitalist exploitation of the toiling masses in the land of the Soviets.

It is not by accident that Trotsky, who never grasped the essential character of the dictatorship of the proletariat, and never understood the part played by the masses in the building up of Socialism, Trotsky, who believed that Socialism could be built on orders from above, should have turned to the path of organizing terrorist acts against Stalin, Voroshilov, and other members of the Political Bureau who are helping the masses to build up Socialism.

It was not due to chance that the unscrupulous bloc around Kamenev and Zinoviev went together with Trotsky, step by step, down to the abyss of bottomless treachery towards the cause of Lenin, the cause of the toiling masses, the cause of Socialism.

Trotsky, Zinoviev, Kamenev, and their whole band of murderers, worked hand in hand with German fascism, and formed an alliance with the German State Secret Police. Hence the unanimity of the whole country in the demand: These mad dogs must be shot! They wanted to sow confusion in the masses. They wanted to shoot Comrade Stalin, the heart and brain of the revolution. They failed. The miserable band of scoundrels have been shot. The masses are gathering more closely than ever around the C.C; their allegiance to Stalin is stronger than before.

Nor is it accidental that the Second International behaves as if it had gone mad, hastens to shield the Trotsky-Zinoviev murder band, and endeavours to break up the People's Front. De Brouckere, Citrine, and their companions, condone every villainy committed by the foes of the working class of the Soviet Union, against its Party and leaders. In the anti-Soviet howl raised by the bourgeois world, the voice of the Second international is the loudest. The third international was born in the struggle with the second international. With the aid of the renegades, Kautsky and his companions, the Second International carried on a savage slander drive against the dictatorship of the proletariat, against the Soviet power. The Second International endeavours to extenuate and defeat the capitalist order and to throw sand in the eyes of the toiling masses. Therefore it now backs up the German State Secret Police agent, Trotsky. But the attempt has been a failure. Our Soviet land has become a powerful land, and raises ever higher the banner of Communism. With firm footsteps it advances steadily on the path indicated by Marx, Engels and Lenin. Neither the Trotskyists, nor the adherents of Zinoviev, nor the Second International, will succeed in hiding the fact and in throwing sand in the eyes of the masses. The strained situation on the international front and the threatening war danger will increase the watchfulness of the workers and increase and strengthen the People's Front of the toiling masses of the whole world.

International Press Correspondence, 12th September 1936, Volume 16, No 42, p.1162

http://www.revolutionarydemocracy.org/rdv11n2/trotskyism.htm

Ανώνυμος είπε...

Μια διορθωση μονο κατα τα αλλα με καλυψαν ολοι οι υπολοιποι που απαντησαν στον σκεπ. Τον Τροτσκι μαλλον κεντριστη (αν και σε μερικα ζητηματα ειχε ανοιχτα μενσεβικικες θεσεις) θα τον ελεγες πριν το 17'. Βεβαια αυτο δεν αλλαζει το γεγονος οτι οι ταχα μου παλιοι μπολσεβικοι του Τροτσκι ουτε παλιοι ουτε μπολσεβικοι ηταν, αλλα ενας ακομα θεατρινισμος του Λεοντα. Ο Σταλιν πιθανως ηταν ο πιο παλιος συνεργατης του Λενιν ασχετα με το τι λεγεται ηδη στο πλευρο του απο την εποχη του 2ου συνεδριου του ενιαιου σδερκ, αλλοι ξεφυτρωσαν δυο μηνες πριν την επανασταση.

Ο.Χ.Ε.Π.

Σκεπ είπε...



Το γεγονος οτι δεν τρωω τα παραμυθια των οπαδων του Σταλιν για πρακτορες και συνομωσιες με γυναικες αραχνες και τα ρεστα, με κανει τροτσκιστη; Aυτο μονον ενας μεσα-εξω σταλινικος θα μπορουσε να το ισχυριστει. Για πειτε κανενα λαθος του Σταλιν, ή μηπως ηταν αλανθαστος;
Δεν εχω σχεση με τον Τροτσκισμο. Ο Τροτσκι εκανε πολλα λαθη, οπως ολοι οι ανθρωποι και ολοι οι ηγετες, μονο ο παπας ειναι αλαθητος. Αν η πραγματικοτητα σε καποια σημεια δικαιωνει τον Τροτσκι, εις βαρος του Σταλιν, ε, τι να κανουμε; Σας νικαει η πραγματικοτητα.


Απαντηση δεν πηρα καμμια. Οπως εξαλλου και το αρχικο κειμενο, ειναι μια σειρα δηλωσεων χωρις καθολου αποδεικτικο υλικο.

Aντιθετα, ο Μολωτωφ, αποκαλυπτεται μονος του (απο το κομματι που παρατιθεται):

1.‘Πρέπει να θυμόμαστε τον τροτσκισμό και ιδιαίτερα τη Δεξιά Παρέκκλιση. Το θέμα είναι ότι το 1937 υπήρξε ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που ήταν ασταθείς και ταλαντεύονταν’. Σύμφωνα με τον Μολότοφ, ο σοσιαλισμός απαιτεί ‘τεράστια προσπάθεια και θυσίες’.
--------------------
Αν η ηγεσία δεν χρησιμοποιούσε την τρομοκρατία υπήρχε ο πραγματικός κίνδυνος η ίδια η ηγεσία να αρχίσει να ‘ταλαντεύεται’ και να προκύψουν ‘διαφωνίες’ σαν ‘ρωγμές και χαραμάδες’, που θα οδηγούσαν σε ήττα στον πόλεμο.
---------------------

Αυτος ηταν ο τροπος σκεψης. 'Αν η ηγεσια, δηλαδη 2-3 γυρω απο τον Σταλιν, δεν εξοντωσει αυτους που εχουν αλη αποψη, αλλα ακομα δεν εχουν οργανωθει σε ομαδα, τοτε υπαρχει λεει κινδυνος η ιδια η ηγεσια (το π.γ) να ταλαντευτει. Δηλαδη να μεταστραφει με τους δηθεν συνομωτες και να γινει αυτη πλοιοψηφια, και πιθανον βεβαια να εληφθουν μετρα εναντιον αυτων που πριν ηταν ηγεσια (Μολοτοβ και σια).'
Το γεγονος οτι η μειοψηφια, οι ταλαντευομενοι, αυτοι τελος παντον στην ηγεσια εκτος των Σταλιν-Μολοτοβ εχουν την αφελη (οπως αποδειχθηκε εκ των υστερων) αποψη οτι οι διαφωνιες στο κομμα λυνονται με τον τροπο που ειχε επιβαλλει ο Λενιν (ανταλλαγη αποψεων και πολεμικη αλλα ως εκει), και συνεπως αντι να συνομωτησουν πραγματι, γυριζαν και προπαγανδιζαν την αποψη τους ελευθερα, χρησιμοποιηθηκε σαν επιχειρημα οτι ειναι συνομωτες.

2.Τι απεγιναν οι γυναικες που ειχαν την 'τυχη' να συνδεθουν με το Σταλιν;
Oι φιλοι του;
Tα παιδια του; O ενας γιος κατεληξε αλκοολικος, η κορη του κατεληξε στην cia (!) o μονος γιος που πραγματι θυσιαστηκε για τον αγωνα ηταν αυτος που πεθανε στο γερμανιο στρατοπεδο προσπαθωντας να δραπετευσει.

3.Η Κρουπσκαγια ηταν μαζι με τον Τροτσκι στην μοναδικη πραγματικη συνομωσια, αυτη μαζι με τον Λενιν εναντιον στον σταλιν με σκοπο να αλλαξει η θεση του γ.γ. Ισως απο αυτη την στιγμη αρχισε ο σταλιν να βλεπει παντου συνομωτες.

Για τα υπολοιπα πιθανον να επανελω, αφου πρωτα παρω καποιες στοιχειωδεις απαντησεις στα θεματα που εβαλα και δε απαντηθηκαν απο κανενα σας, (εκτος ενος.)

Ανώνυμος είπε...

Τι τους έχει κάνει αυτός ο μουστάκιας, τι τους έχει κάνει...

Τσόρτσιλ στη Βουλή των λόρδων στις 28 Δεκεμβρίου του 1959 για τον Στάλιν

«Μεγάλη ευτυχία για τη Ρωσία (σ.σ. ΕΣΣΔ) ήταν, ότι στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών, την καθοδήγησε, ο μεγαλοφυής και ακλόνητος στρατηλάτης Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολυμορφωμένος, στα έργα του αντηχούσε πάντα η εκτελεστική δύναμη. Η δύναμη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αναδείχτηκε σε ανεπανάληπτο ηγέτη μεταξύ των καθοδηγητών εκείνων των καιρών.

Κατείχε βαθιά συνετή σοφία, ήταν ανυπέρβλητα μάστορας και κατάφερνε να βρίσκει στις δύσκολες στιγμές διέξοδο, από την πιο αδιέξοδη κατάσταση. Στις πιο τραγικές στιγμές και σε στιγμές θριάμβου ήταν όμοια συγκρατημένος και ποτέ δεν παρασυρόταν από τις συγκινήσεις. Ήταν άνθρωπος που συνέτριβε τον εχθρό του, με τα χέρια των εχθρών του. Μάλιστα, ανάγκασε και εμάς που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια των ιμπεριαλιστών.

Παρέλαβε μια Ρωσία με ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με ατομικά όπλα. Ο,τι και να λέμε γι αυτόν τέτοιους άνδρες η ιστορία και οι λαοί δεν πρέπει να τους λησμονούν»

Τι τους έχει κάνει αυτός ο μουστάκιας, τι τους έχει κάνει... “Πονάει” ο μουστάκιας. Αλλά πονάνε ορέ τα παλληκάρια, όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο;
Συνεχίζουν απτόητοι!

@Μπρεζνιεφικό απολίθωμα:
Να με συγχωρείς για το εκτός ανάρτησης σχόλιο. Αφορμή ήταν ένα από τα -μικρά και χρήσιμα- σχόλια του zoot

Ραντεβού στα .. μεσημεριανάδικα!

Ο 4:14

Σκεπ είπε...

Εστειλα ενα σχολιο αλλα το εφαγε η μαρμγκα. Κοιταξτε το μηπως εχει παραπεσει. Ειμαι ο Σκεπ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι, δεν έχει παραπέσει κάποιο μήνυμα στα ανεπιθύμητα. Ίσως το 'φαγε η διαδικτυακή μαρμάγκα πριν καν φτάσει στο μπλοκ.

@Ο, αυτό που πόσταρες είχε γίνει παλιά και ανάρτηση στο μπλοκ

http://sfyrodrepano.blogspot.gr/2009/08/blog-post_24.html

Αναυδος είπε...

Σκεπ είναι από μονο του θετικο ότι δεν θελεις να ταυτιστεις με τον τροτσκι και τον τροτσκισμο που στο μεσοπολεμο αλλα και στη διαρκεια του β’ππ επαιξε προδοτικο ρολο εναντια στα συμφεροντα της εργατικης ταξης σε παγκοσμιο επιπεδο και του κρατους της

Αν δικαιωθηκε ο τροτσκι το δειχνει η ιστορια και ο σοσιαλιστικος μετασχηματισμος της ΕΣΣΔ που χωρις αυτόν θα ηταν αδυνατη η νικη κατά του ναζισμου και η απελευθερωση της ανατολικης ευρωπης από τα δεσμα του καπιταλισμου. Στο σοσιαλιστικο μετασχηματισμο μαζι με το μπουχαριν εναντιος σταθηκε και ο τροτσκι που δεν πιστευε στη δυνατοτητα της οικοδομησης του σοσιαλισμου σε μια χωρα.

Από κει και περα η κουτσομπολιστικη θεωρηση της ιστοριας (σχετικα με την τυχη των μελων της οικογενειας του Σταλιν) δειχνει ότι όπως και αν αυτοπροσδιοριζεσαι με τον διαλεχτικο υλισμο και το μαρξισμο δεν εχεις καμια σχεση.

Σκεπ είπε...

Αναυδε,
H συνομοσιολογια στην οποια βασιστηκε η ομαδα σταλιν στο π.γ. εχει μεγαλυτερη σχεση με τον διαλεκτικο υλισμο και την υλιστικη διαλεκτικη (κανω χιουμορ);
Mην ξεχνας οτι αυτα που εγραψα για τους σχετιζομενους με τον Σταλιν, ειναι γεγονοτα και δειχνουν πολλα για την ψυχοσυνθεση του. Δεν ειναι συμπτωσεις γιατι ειναι επαναλαμβανομενα.
Απο κει και περα, αποδειξε η ιστορια οτι, σε σχεση με την εξουδετερωση της παγιδας 'φασισμος ' που εστησε ο διεθνοποιημενος καπιταλισμος ειταν αποτελεσματικη η γραμμη σταλιν
'οποιος δεν ειναι μαζι μας (με την ομαδα Σταλικ Μολοτοβ) ειναι πρακτωρ'. Απλα αυτη η σταση ειχε πολλες συνεπειες μεσα στο κομμα και νομιζω οτι ακριβως αυτη η καταπνιξη της αλλης αποψης, ειναι που οδηγησε στην αλλοιωση του χαρακτηρα του κομματος, με επακολουθο την αλωση του απο τους οπορτουνιστες.
Πιστευω δηλαδη οτι δεν ηταν ο αερας ελευθεριας (μαζι με την συνεπαγομενη αυθαιρεσια) που επικρατουσε στο κομμα οσο ζουσε ο Λενιν αλλα αντιθετα ηταν η λεγομενη 'μονολιθικιοτητα', που οδηγησε στον οπορτουνισμο. Ο Χρουστσεφ, ηταν γεννημα του κομματος.
Ο τροπος που εξουδετερωθηκε ο Μπερια, ουδετεροποιηθηκαν οι Μολοτοβ, Καγκανοβιτς και λοιποι, με πραξικοπηματα και κινησεις του στρατου, χωρις ιδεολογικη παλη, ειναι ενδεικτικος του οτι το κομμα ξεχασε (με κυρια ευθυνη του Σταλιν) να παιρνει δυναμη απο τις μαζες, να ανανεωνεται μεσα απο διαλογο με τους πιο φτωχους και οχι ΜΟΝΟ απο τις καννες των οπλων των διαφορων ομαδων.
Απο την αλλη, ισως δεν υπηρχε καιρος για τετοιες πολυτελειες. ΝΑΙ Ισως οχι το 36-38, αλλα μετα ; H και πριν, το 26-28. Παντα θα υπαρχει μια δικαιολογια, το 26 ηταν η αντιμεωπιση των επισιτιστικων και οικονομικων προβληματων, μετα ηταν η προετοιμασια για την αντιμετωπιση του αξονα. Το θεμα ειναι οτι η θυσια της εσωκομματικη παλης για την αληθεια, στο βωμο της κεντρικης προσπαθειας, ηταν ακριβως η δικαιολογια που χρησιμοποιησε και ο Χρουστσεφ, για να παρει την ηγεσια. Και η ηγεσια του κομματος οπως την ειχε 'διαπαιδαγωγησει' ο Σταλιν ηταν και το μεσο με το οποιο ο Χρουστσωφ επιβληθηκε.
;
Θυμασαι πως 'τιμωρησε' ο Λενιν τον Μπουχαριν ο οποιος 'καρφωσε' στην Πραβδα την εναρξη της επαναστασης; Toν εκανε λαικο επιτροπο ('υπουργο') Απο δω βγαινει ή οτι ο Λενιν ηταν λιγοτερο ικανος απο το Σταλιν και δεν 'τσακισε' τοτε τον Μπουχαριν*, ή οτι ηταν λιγοτερο 'δυνατο'ς απο το κομμα, το οποιο δαθετε πολλες προσωπικοτητες (Μπουχαριν, Ραντεκ, Ρικωφ, Τσομσκι, Ζηνοβιεφ, Καμενεφ, οι οποιοι ειχαν ο καθενας την δικη του αποψη, η οποια δεν ηταν και σταθερη αλλα μεταβαλλοταν.
Ομως ηταν αυτο το κομμα που γιγαντωθηκε κατα την περιοδο 1905-1917, ηγηθηκε της επαναστασης και νικησε στον εμφυλιο. Αυτο το κομμα με τα αρνητικα του το 'πεταξε' στα σκουπιδια ο Σταλιν.

*Υπαρχει και η πιθανοτητα να ηταν απο τοτε πρακτωρ ο Μπουχαριν αλλα αυτο να δεφυγε του Λενιν. Υπαρχει και η αλλη πιθανοτητα : να ηταν και ο Λενιν πρακτωρ και να 'καλυψε' τον Μπουχαριν και τους αλλους (αστειευομαι, αλλα η συνομοσιολογικη λογικη (καμμια σχεση με διαλεκτικη ) του Σταλιν εκει οδηγει.

Ανώνυμος είπε...

o Σκεπ διάβασε τη προδομένη επανάσταση και ήρθε να μας την αραδιάσει.

τελικά ρε Σκεπ, κοιτα εδώ
https://www.marxists.org/history/ussr/government/red-army/1937/wollenberg-red-army/ch09.htm

ο Τροτσκιστής Εριχ Βόλενμπεργκ, που ήταν αξιωματικος του κόκκινου στρατού, αυτομόλησε από τηνΕΣΣΔ μετά τη δολοφονία του Κύροφ, παραδέχεται οτι ολοι ήταν αναμεμειγμένοι σε συνωμοσία με τον Τουχασέφσκι. Ολη η σοσιαλδημοκρατική "αντιπολίτευση" συν τους μπουχαρινικούς. Ο Βολενμπεργκ αξιοποιήθηκε από τους τροτσκιστές ως δήθεν αξιόπιση πηγή στην λεγόμενη αναπαράσταση των δικών της Μόσχας...

Φαντάζομαι ο Εριχ Βόλενμπεργκ ξέρει καλύτερα από εσένα. Κανε μας τη χάρη , λοιπόν, και δεν πείθεις.

Το αστειο ειναι η αναπαραγωγή της τελευταίας πράξης συνωμοσιολογίας του Τρότσκι: ότι ο Στάλιν δολοφόνησε τον Λένιν. ναι αυτό το είπε ο πρακτοράτζας Τρότσκι στα στερνά του.

Αυτός που έδωσε ολες τις πληροφορίες για σοβιετικούς κατασκόπους στην Ιαπωνία, στους ιάπωνες λίγο πριν ο σύντροφος μερκαντέρ, μέλος του καταλανικού κομμουνιστικού κόμματος PSUC τον εκτελέσει. Να ναι καλά ο σύντροφος Μερκαντέρ.

Ακου συνωμοιολόγος ...ο Τρότσκι ήταν ο μεγαλύτερος συνωμοσιολόγος και ιντριγκαδορος του 20ου αιώνα. Δεν του βγήκε ομως στο τέλος του χαφιεδάκου, ο σ. Στάλιν πρόβλεψε.

αντε τσιάο

crazy

Σκεπ είπε...

Αναυδε το κομματι της ΚΡΟΥΠΣΚ. που παραθετεις δεν υπαρχει στο Μaxists org, αλλα με προχειρο ψαξιμο μονο σε αυτοαποκαλουμενους μ/λ ιστοτοπους οπως:
mltheory.wordpress.com,revleft.com,
Advocate of Marxism-Leninism as embodied by Bhagat Singh, Sukhdev, Rajguru, Chandershekhar Azad, Jatin Das, Hassan Nasir, Major Ishaq, Sajjad Zaheer, Faiz Ahmed Faiz, who gave their lives for Communism in the subcontinent.
Den synexizv
Μονο, αν εμπαινες στο κοπο να διαβασεις τα σχολια αναγνωστων στο κομματι πυ παραθεσες, θα διαβαζες τα εξης: was this the same Krupskaya, who was boorishly insulted by Stalin, as well as being threatened by him with the phrase, "We can always find a new wife for Lenin"? Was it the same Krupskaya, who, along with various others, were isolated politically in the Party? And would this "social-fascism" be the same one that was disproved as an invalid and vitriolic attack on Bolsehvik-Leninism? Also, the entire article reeks of fear, she seems desparate to avoid something.

O SΤΑλιν λοιπον, προσεβαλλε την Κρουπσκαυα με τη φραση Μπορουμε παντοτε να βρουμε μια γυναικα για τον Λενιν (!!)

Παντως το κειμενο που αποδιδεται στην Κρουπσκαυα δεν εχει παραπομπη σε φυσικο βιβλιο. Ειναι απλως ενα κομματι που εμφανιζεται στο ιντερνετ και αποδιδεται σε αυτην.

Σκεπ είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Αντιθετα η παραπομπη στο https://www.marxists.org/archive/krupskaya/works/october.htm
οδηγει στο The lessons of October, υπαρκτο απο οσο ξερω βιβλιο της.Εκει λεει:
The Party has devoted itself seriously to the accomplishment of practical work. Under our conditions this is an extremely difficult task, and for this reason the Party is so hostile to any discussion. For this reason Comrade Trotsky’s speech on the last barricade seemed so strange to the Thirteenth Party Conference. And for this reason great indignation has been aroused by Comrade Trotsky’s latest “literary” efforts.

I do not know whether Comrade Trotsky has actually committed all the deadly sins of which he is accused—the exaggerations of controversy are inevitable. Comrade Trotsky need not complain about this. He did not come into the world yesterday, and he knows that an article written in the tone of the “Lessons of October” is bound to call forth the same tone in the ensuing controversy. But this is not the question. The question is that Comrade Trotsky calls upon us to study the “Lessons of October,” but does not lay down the right lines for this study. He proposes that we study the role played by this or that person in October, the role played by this or that tendency in the Central Committee, etc. But this is what we must not study.

Εκπλησσεται απο τη σταση του Τροτσκι, (ισως επειδη στο προσφατο παρελθον ειχαν μαζι αναλαβει μια κοινη αποστολη απο τον Λενιν) και αναγνωριζει οτι δεν μπορει να ξερει αν οι κατηγοριες εναντιον του αληθευουν. Δεχεται απερισκεπτα οτι:—the exaggerations of controversy are inevitable. Comrade Trotsky need not complain about this. οι υπερβολες της αντιπαραθεσης ειναι αναποφευκτες. Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΡΟΤΣΚΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ.
Καταληγει οτι :He did not come into the world yesterday, and he knows that an article written in the tone of the “Lessons of October” is bound to call forth the same tone in the ensuing controversy.
Dηλαδη ο ιδιος με το αρθρο του ηταν αναμενομενο να προκαλεσει τον ιδιο τονο στην αντιπαραθεση. Αυτο το καταλαβαινω ως εξης H kρουπσ. μας λεει οτι ο Τροσκι αποκαλεσε τον Σταλιν προδοτη και αυτος ανταπαντησε στον ιδιο τονο Αυτο λεει επρεπε να το περιμενει. Τον εγκαλει για την αντικανονικη αντιπαραθεση η οποια προκαλη την ρηξη και τις κατηγοριες . Σε συνδιασμο με την προηγουμενη εξαιρετικα διστακτικη σταση του Τ, Θα περιμενε μια αλλη πιο ηπια σταση.
Παρολααυτα, συνεχιζει λεγοντας οτι αυτο δεν ειναι το σημαντικο, αλλα λεει:
But this is not the question. The question is that Comrade Trotsky calls upon us to study the “Lessons of October,” but does not lay down the right lines for this study.
ΚανεI δηλαδη πολιτικη αντιπαραθεση στο Τ. με το επιχειρημα οτι ο Τ. διαβασε τα διδαγματα του Οκτωβρη λαθος (!!)
''Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΡΟΤΣΚΙ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙ ΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ''
Tι διαφορετικη σταση...
Πρακτορας και η Κρουπσκαυα (αστειευομαι βεβαια)
Αυτα με μια προχειρη εξεταση.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

μετα τους "σοβαρους" ,τωρα εχουμε και τους "ντροπαλους " ρε zoot

(ξερεις τους "ντροπαλους" κατα Καππο....)

Σκεπ είπε...

Αναυδε δυστυχως το πρωτο κειμενο, δεν υπαρχει τουλαχιστον στο ιντερνετ με παραπομπη σε καποια εκδοση. Αν οντως ειναι αληθινο, προκαλει την απορια για την μεταστροφη της Κρ., απο πολιτικο κριτικο και περιστασιακο συνεργατη του Τροτσκι, σε ποινικο κατηγορο.
Μια ερμηνεια (με την προυποθεση επαναλαμβανω να δεχτεις οτι το κειμενο ειναι αυθεμντικο), υπαρχει στα σχολια ενος αναγνωσtη:
If she wrote an anti-Stalin letter while Stalin was in power, she might as well put a gun in her mouth and pull the trigger. Stalin had millions of people executed, she and everyone else in the USSR at the time had plenty to fear. The letter should be taken for what it probably was, life insurance.
Aν το κειμενο ειναι αυθεντικο και οπως πληροφορει ανωνυμος γραφτηκε το 36 ή κατα τη διαρκεια των περιβοητων Δικων της Μοσχας (που μονο δικες δεν ηταν)αποτελει ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ (επαναλαμβανω, δεν υοθετω την ερμηνεια , απλως την παραθετω για συνεκτιμηση)

Σκεπ είπε...

CRAZY OR HALF CRAZY, αν κραταγες το επιπεδο καπως (δε λεω αν σεβοσουν το χωρο, γιατι αυτοι σε ανεχονται σαν ιδιοτροπο μαρξιστη, πραγμα που δεν τολμω να πω για εμε) αν λοιπον σεβοσουν την αντιπαραθεση, τοtε ΘΑ σου οφειλα καποιες απαντησεις στα 1,2,,3,3-ξανα κτλ, οπως και εσυ θα μου οφειλες σοβαρες απαντησεις στις αρχικες αιτιασες που προσπερασες
ΑΝ,..-
Κατα τα αλλα συμφωνα με τη ζωγραφια σου, ο Τροτσκι μεταθανατια κατηγγηλε τον Μερκαντερ και τον Σταλιν για την δολοφονια του. Πραγματικο διαμαντι... σπαταλιεσαι
(σε συνδιασμο με το διηγημα για τον Σταλιν που ζει, θα ελεγα ..' ο Μαρξισμος/Λενινισμος σαν ταινια τρομου. Τι ζουμε....bigger than life ρε )

Σκεπ είπε...

Κυριε Ζουκωφ, σεβομαι την ηλικια σου!

Ανώνυμος είπε...

@ Μπρεζνιεφικό απολίθωμα
Ο Τσόρτσιλ είπε όλα τα προηγούμενα την εποχή που ο Στάλιν είχε πεθάνει, είχε γίνει η περίφημη “αποσταλινοποίηση”, η αρχή του τέλους της ΕΣΣΔ. Ο Τσόρτσιλ θα είχε κάθε λόγο και συμφέρον, να βγει και να βρίζει και αυτός τον Στάλιν όπως ήταν το τότε κλίμα της εποχής, μετά τις “αποκαλύψεις” Χρουστσόφ . Καμιά φορά την μεγαλύτερη αναγνώριση την δίνουν οι ορκισμένοι εχθροί παρά οι “φίλοι”.

κατά Κάππο = δειλός αντικομμουνισμός στρατάρχη.

Κατά τα άλλα, o Λέοντας ήταν και τόοοσο αντιγραφειοκράτης που τρόμαξε όταν εκεί γύρω στο 1930 έμπαιναν αθρόα στο Κομμουνιστικό Κόμμα..εργάτες! Χάνεται η πρωτοπορία και τα συναφή! Και εγώ που νόμιζα πως σε Κόμματων Εργατών μπαίνουν μόνο καθηγητές πανεπιστημίου, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, μηχανικοί και οι εργάτες είναι μόνο για τον ρόλο του παλαμοκρούστη και του πειθήνιου που εκτελεί τις εντολές των ανωτέρω. Μα είναι δυνατόν οι εργάτες, οι αγρότες να αυτοκυβερνηθούν χωρίς τους “ειδικούς”; Φρίττω μόνο στην ιδέα!
Α το άλλο; Να προτείνει δημοψήφισμα για το αν η Γερμανοί θέλουν την χώρα τους σοσιαλιστική ή καπιταλιστική; Καμία αμφιβολία! Δικτάτορας!

Ρε τι “πόνο” δίνει ακόμα ο μουστάκιας!

Με σοβαρότητα πάνω από όλα

Ο 4:14

AGIS είπε...

"""Θυμασαι πως 'τιμωρησε' ο Λενιν τον Μπουχαριν ο οποιος 'καρφωσε' στην Πραβδα την εναρξη της επαναστασης;"""

Συνέβη τέτοιο περιστατικό με το Μπουχάριν;
Από όσο ήξερα μέχρι τώρα το περιστατικό αυτό αφορά τους Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ.
Δεν αλλάζει κάτι στην ουσία της επιχειρηματολογίας του Σκεπ με το αν είναι ο Μπουχάριν ή αν είναι οι Κάμενεφ - Ζηνόβιεφ αυτοί που διέπραξαν το ατόπημα, αλλά για λόγους ιστορικής ακρίβειας θα ήθελα να μου λυθεί η απορία.

Παραθέτω κι αυτό:
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1681773
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη πριν 13 χρόνια τέτοιες μέρες, το 2003, σε αφιέρωμα με αφορμή την ίδια σημερινή επέτειο.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν αντιρρήσεις για την αυθεντικότητα των στοιχείων του, αλλά γενικά νομίζω το περιεχόμενό του συμβάλλει τουλάχιστον σε μια ορισμένη απο-προσωποποίηση των ιστορικών ζητημάτων, στο να αναδειχθεί, στη θέση του Στάλιν, το κόμμα και τα όργανά του μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες από τις οποίες καθορίζονται και οι εσωκομματικοί συσχετισμοί κλπ.

Τέλος, μια που αναφέρθηκε ο Μερακαντέρ, είναι ίσως χρήσιμη μια αναδρομή στο βιβλίο της ΣΕ για τον Μεξικάνο ζωγράφο Σικέιρος.
https://www.sep.gr/cms/site/gr.php?p=bookview&read=795&view1=26&view2=79
Από την προ ετών ανάγνωσή του θυμάμαι, πως λίγες μόνο μέρες πριν την εκτέλεση του Τρότσκι από τον Μερκαντέρ, ο ίδιος ο Σικέιρος με την "ακτιβιστική" του παρέα, και χωρίς καμιά σχετική καθοδηγητική γραμμή, είχε οργανώσει παρόμοια επιχείρηση στην κατοικία του Τρότσκι, χωρίς όμως την επιτυχία του Μερκαντέρ...
Σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την επιχείρηση του Σικέιρος, η εντύπωση που μένει είναι ότι η πηγή της βρίσκεται στο μεξικάνικο ταπεραμέντο σε συνάρτηση βέβαια και με τις πολιτικές συνθήκες της εποχής.

Ανώνυμος είπε...

οχι Αγη ο σκεπ ...ειρωνεύεται για το Μπουχάριν....
βλέπεις δεν μπορεί να πιστέψει οτι παραμονές του Μπρεστ, ο Μπουχάριν
ειχε παρασκηνιακές συναντήσεις με τους αριστερούς εσέρους.Κι ομως,
οι συναντήσεις αυτές ήταν γνωστές -εκ των υστέρων- σε όλους τους μπολσεβίκους. Δεν γνώριζαν τοτε ομως, οτι το αντικειμενο της διαπραγμάτευσης περιελάμβανε ακόμη και την εξόντωση του Λένιν.

ρε εσύ κύριε Σκεπ, μήπως τα χουμε ξαναπει εδω που τα λέμε πρόσφατα; Σα πολλα γνωρίζεις :-)
Τουλάχιστον έμαθες ποιος ειναι ο Βόλλενμπεργκ ή ακόμη ψάχνεσαι;

εχει δικιο τελικα ο zoot είσαι τρολάκης. Το κακό ειναι οτι είσαι κακός τρολάκης. Δεν γνωρίζεις πράγματα, απλώς μας αραδιάζεις τη "προδομένη επανάστασΗ" συν ενα ακομη που έχει γράψει ο Τρότσκι για τον Στάλιν...

crazy

ο Μερκαντέρ έφαγε το χαφιέ κατόπιν οργανωμένου σχεδίου, απ' οτι φαινεται υπήρχε οργάνωση της επιχείρησης απο κομμουνιστές ισπανούς-καταλανούς, που ήταν πρόσφυγες στο Μεξικό. Και ο λόγος ήταν οτι ο Τρότσκι ρουφιάνευε άγρια στα στερνά του. επρεπε λοιπόν να τελειώνουνε με το χαφιέ.
. Ολος ο στενός κύλος του ήταν πλέον με ντοκουμέντα χαφιέδες: οζωγράφος Ντιέγκο Ριβέρα χαφιέδιζε στο FBI, και η Ρουθ Φίσε ήταν πρακτόρισα της CIA, με ψευδώνυμο Alice Mieller.

zoot horn rollo είπε...

Φαινεται ποια ειναι η "προσφορα" και "κληρονομια" του Τροτσκι.
Η χαρα του αστου,απλα.

Σκεπ είπε...

Και να σκευτεις οτι παλια ημουνα στη ΣΑΚΕ.
Επειδη ομως ειχα παπουδες και απο τις δυο μεριες δεν ηξερα τι να πιστεψω (double bind). Τελικα, μετα απο διαφορα θλιβερα γεγονοτα νομισα οτι ανακαλυψα τον τροχο. Ο λογος που το βιβλιο του Ρηντ προβαλλεται ειναι γιατι υπερτονιζει το ρολο του Τροτσκι. (το καταλαβα χτες χαρη στην ηπιοτητα του φιλου αναυδου) Ο οποιος βεβαια παραμενει σημαντικος. (πολλα σημαντικα βιβλια εχουν μεινει στο σκοταδι (ευτυχως που υπαρχει το ιντερνετ για αυτο) οπως ο βιβλιο η διπλη δολοφονια του Ιωσηφ Σταλιν, ενος μισοτερλου σταλινοφασιστα. (πως το ξεχασε ο κυριος crazy;))
για τον οποιο, ισχυει το
ONCE A TRAITOR, ALLWAYS A TRAITOR.

Μερικοι δεν καταλαβαινουν ποσο γελοιοι ειναι.

Κριμα γιατι, κοντεψα να πειστω χτες.

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους, οι παλιές καλές αντιπαραθέσεις των φοιτητικών χρόνων που όλοι αγαπήσαμε!

Προβοκατόρικα δρώντας και εγώ, αναρωτιέμαι μεγαλοφώνως: οι περισσότεροι θαμώνες αυτής της ηλεκτρονικής γωνιάς δηλωνουν σταλινικοί και μαρξιστές λενινιστές και σαφώς θεωρούν το τροτσκισμό αντεπαναστατικό πολιτικό ρεύμα.Όμως σαν καλοί μαρξιστές είμαστε και κατά της προσωπολατρείας και της υπερτίμησης της προσωπικότητας στο ιστορικό γίγνεσθαι (αυτό ισχύει βεβαίως και για άλλες ανάλογες σημαντικές προσωπικότητες π.χ Ν.Ζαχαριάδης). ¨ολα αυτά καλά και σωστά, αλλά πως ποτέ δεν θέτουμε τα ίδια κριτήρια και για το Λένιν ;
Εντάξει, ο μεν Τρότσκι παρά το ταλέντο του κατέληξε από μενσεβίκος να κάνει αντισοβιετική δουλειά, ο δε Στάλιν και μαζί του οι συνεπείς κομματικές δυνάμεις βάθυναν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση με ελλείψεις, λάθη -θα έλεγε κάποιος- κτλ., αυτός ο Λένιν ρε παιδιά όλα καλά τα έκανε από τη αρχή μέχρι το τέλος, ειδικά για την περίοδο 1905-17 που είναι και η πιο κρίσιμη, δεν υπάρχει περίπτωση να είχε πέσει σε αντιφάσεις ή να είχε και λανθασμένες εκτιμήσεις ; ΄Ηταν πάντα ανυποχώρητος εχθρός του μενσεβικισμού ή ενίοτε έκανε και τις μικρολαμογιές του και τα ανοιγματάκια του στους εσωκομματικούσ αντιπάλους του όταμ ζόριζε η κατάσταση ; Τελικά, επειδή επί μακρόν ζούσε και εκτός Ρωσίας, πόσο πραγματικά είχε αντιληφθεί τη ρωσική πραγματικότητα στα χρόνια του Α΄Παγκοσμίου και μήπως το μπολσεβίκικο κόμμα δεν ήταν ποτέ λενινιστικό με την πλήρη έννοια του όρου ; Και φτάνοντας την προβοκάτσια μου στην κορύφωση της , μήπως ευτυχώς για το κομμουνιστικό κίνημα, ήταν καλό και σωτήριο που Λένιν και μπολσεβίκοι δεν ταυτίζονταν απόλυτα, ώστε να μπορέσουν να συνδυαστούν καλύτερα οι δυνατές πλευρές και των δύο και να αλληλοελεγχθούν οι αδύνατες πλευρές τους; Άστε που μπορεί να ήταν και πράκτορας του Κάιζερ ο ηγέτης μας... (πάντως μη προλεταριακό στοιχείο ήταν σίγουρα). ¨ολα στο φως κύριοι!
Κνιτάκος 1998 (λέω να αλλάξω παρατσούκλι σε "Μη Λενινιστής Μπολσεβίκος Εσωτερικού" κατά ΚΚΕ εσωτερικού)

Ανώνυμος είπε...

για να τελειώνουμε με τον τρολάκο σκεπ που ειναι πανάσχετος:

1) Κρουσπκαγια για την τροτσκιστοζηνοφιβεική συμμορία,
"Γιατί η 2η Διεθνής υπερασπίζεται τον Τρότσκι", άρθρο Ισβέστια, 04/09/1936,
ολο εδώ:
https://parapoda.wordpress.com/2014/07/26/νατζέζντα-κρούπσκαγια-γιατί-η-2η-διεθν/

2) Ο χαφιές τρότσκι παραδίδει απόρρητες πληροοφορίες για τη παράνομη σοβιετική δραστηριότητα στην Ιαπωνία:
:

https://www.marxists.org/archive/trotsky/1940/05/letter01.htm

https://www.marxists.org/archive/trotsky/1940/01/tanaka.htm

απ' αυτές τις πληροφορίες ειναι πολύ πιθανόν ότι πιάστηκε ο σοβιετικος κατάσκοπος Sorge.Ο Τρότσκι ειχε συμμετάσχει -εστω έμμεσα λόγω της θέσης του- στη δημιουργία του δικτύου κατασκόπων στην Ιαπωνία και γνώριζε πληροφοφίες.

3) ο χαφιές Τρότσκι υποστηρίζει την "αυτοδιάθεση" της σοβιετικής ουκρανίας!!! μετά τη συνθήκη του Μονάχου . Τη θέση του αυτή τη στήριζε ...στις διαθ΄σεις των ουκρανών εμιγκρεδων στο Καναδα!!!! Μιλάμε για το καραφασισταριά που στήριζε τον Μπαντέρα αργότερα.

4) ο χαφιές Τρότσκι το 1935 με δική του ντιρεκτίβα διέταξε όλους τους γάλλους οπαδούς του να μπουν στο σοσιαλιστικό κομμα. Ειναι η λεγόμενη κλίκα του Μολινιε. Σκάστε στα γέλια: έτσι την αποκαλούσε εκ των υστέρων ο ίδιος ο Τρότσκι, όταν η κλίκα του Μολινιε μετα τις αλλαξοκωλιές με τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές των γάλλων σσοσιαλιστών έγιναν κοινοι απεργοσπάστες και έχασαν κάθε επιρροή στην εργατική τάξη.

5) Ο Ριβέρα χαφιές του FBI

6) o Τρότσκι δεν ειχε καμια στήριξη στους κόκκινους αξιωματικούς. Ο Τρότσκι ειχε αναλάβει την ένταξη κομματιού των αξιωματικών του τσαρικού στρατού στο κοκκινο στρατό και τα έκανε μαντάρα. Η πλειοψηφία των κόκκινων αξιωματικών ήταν με τον Στάλιν. Ο Στάλιν ανέλαβε σχεδον ολη την αναδιαοργάνωση του ανατολικού μετώπου.

7) Λιγο πριν πεθάνει ο Τρότσκι ζητούσε ακρόαση...στην επιτροπή "αντι-αμερικανικών υποθέσεων" για να αποκαλύψει... τα εγκλήματα του "σταλινισμού"!!! Μέχρι και δικά του μέλη του την έπεσαν και αυτός τους απαντούσε οτι το έκανε για να βρει πιο ευρυ ακροατήριο! Μιλάμε για την επιτροπή που δίωκε απηνώς αμερικάνους κομμουνιστές.

Από ότι φαινεται ο Τρότσκι παζάρευε αμερικάνικο διαβατήριο, πράγμα που κατάφερε και πήρε η κολλητή του Ruth Fischer, αλλά όχι αυτός, χαφιεδίζοντας κομμουνιστές, με αντάλλαγμα περισσότερα στοιχεία από φραξιονιστές του σε όλη τη γη, ή και παλια στοιχεία που ήξερε όταν ήταν στέλεχος στο ΚΚΡ-μπ.

Για δες εδω:

https://www.marxists.org/archive/trotsky/1939/03/dies.htm

Ruth Fischer, την εκλεκτή του Τρότσκι στη Γερμανία, με το κωδικο ονομα Alice Mιller, που όπως αποκαλύφθηκε πριν μερικα χρονια (2-3) ήταν πράκτορας της "Pond", της μετέπετια C I A. Η ίδια η CIA το αποκάλυψε.

https://en.wikipedia.org/wiki/Ruth_Fischer

για τον Ντιέγκο Ριβερα, αυτόν που φιλοξενούσε τον Τρότσκι στο Μεξικό, που έδωσε κόσμο και κοσμάκη στο FBI.

http://www.independent.co.uk/life-style/diego-riveras-dirty-little-secret-his-murals-are-magnificent-celebrationsof-socialism-his-friendship-with-trotsky-and-his-marriage-to-frida-kahlo-are-leftist-legend-but-new-evidence-shows-that-he-betrayed-his-comrades-to-his-enemies-phil-davison-reports-1506467.html


κσι ο οπως έγραφε ο μεγάλος Γκράμσι, που στήριξε εξαρχής τον Στάλιν ενάντια στους αντιπολιτευόμενους, εχουμε ανεβασει και τις επιστολές του ,

Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ


crazy ("ιδιότροπος" (sic!) μαρξιστής)

zoot horn rollo είπε...

"Μερικοι δεν καταλαβαινουν ποσο γελοιοι ειναι."
Αξία ανεκτίμητη και πάλι.

zoot horn rollo είπε...

"Άγιο" το χέρι του Μερκάντερ.

Σκεπ είπε...

Τα λαθη του Λενιν τα ειπαμε. Επρεπε να καθαρισει την κεντρικη επιτροπη απο τα πριν (ει δυνατον απο τα γενοφασκια τους)-μαζι και τον κοκκινο στρατο ετσι γινονται οι καθαρες δουλιες . τι να προλαβει μετα ο Σταλιν να συμμαζεψει

Σκεπ είπε...

Βρε επιστημον, το Βαλεμπεργκ τη Ρουθ Φισερ τι τους μοστραρεις; για διπλους ή για 3πλους πρακτορες. Και μετα μου ενοχλεισαι που αποκαλεσα τον μεγα Σ. συνομοσιολογο. Το κομμα τι το θες αναρρωτιεμαι . Θα επρεπε να αναθεσεις την επανασταση στο γραφειο της scotland yard, με εξτρα συμμετοχη απο sherlock holms και dr watson (ταιριαξα και τον τσωρτσιλ εδω) χαχχαααα.

Αναυδος είπε...

μαλιστα !!!
δεν υπαρχει εχθρος που δυσφημει. υπονομευει και προσπαθει να ανατρεψει τη σοσιαλιστκκη εξουσια
με την επικρατηση του σοσιαλισμου μαγικα και αχρονα ολοι και ολα αλλαζουν και οι παλιες συνηθειες τις πετουν στο σκουπιδοντενεκε της ιστοριας. ουτε πρακτορες ποτε υπηρξαν ουτε κατασκοποι χαφιεδες κλπ.

η οικοδομηση του σοσιαλισμου για ορισμενους ειναι σα μια βολτα στο παρκο σαν το μικρο πονυ στο λιβαδι




Σκεπ είπε...

oxi βεβαια, αλλα το ν2,ν4,ν5,ν2 του πολιτικου Γραφειου του κοματος συνεργατες του Χιτλερ, αυτο για να το καταπιει καποιος ειναι λιγο δυσκολο. Και μαλιστα οταν η δικαιολογια ειναι οτι ο οπορτουνισμος παντα καταληγει στην ανοικτη προδοσια. Λες και αυτο ειναι καμμια αρχη του 'μαρξισμου-λενινισμου' Αυτο εγω προσωπικα παιδευομαι καποια χρονια να το κατανοησω, αλλα δεν εχω κανει πανω απο το 25% της διαδρομης. Και μαλιστα (λεω τωρα) ενας 'καλος' τροπος να το καταπιης ειναι αν σε πεισουν οτι ο κατηγορος ηταν ενας αγγελος χωρις φτερα. Φανταζει πιο πιθανο οτι υπηρχε διαφορετικη αντιληψη στην στρατηγηκη του κομματος και επιλεχθηκε η συνομωσια ως ο ευκολος δρομος για την λυση του προβληματος. Και βεβαια οτι ο μεγαλος λιγους καθαρισε, πολλοι του ξεφυγαν (δεν κανω καθολου πλακα το εχω διαβασει και αυτο. Τελικα τιποτα δεν αποκλεεται΄ ισως ο Μπουχαριν να ητανε πεινασμενος για κοκο, ισως η Κρουπσκαγια να ηταν πολλαπλως εξαπατημενη απο τον αρχιπρακτορα ισως η αναζητηση της αληθειας συνεχιζεται.

Ανώνυμος είπε...

βρε εξυπνάκια Σκεπ, για να σηκώσεις την υπεράσπιση του Τρότσκι απέναντι σε σταλινικούς, πρέπει να το κατέχεις πριν το άθλημα, τουτέστιν πρέπει να γνωρίζεις την ιστορία για να μπορεις να περάσεις την ερμηνεία που σε βολεύει. Εσύ είσαι, ομως, ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΣ.

Ενας τροτσκιστής που θα κάνει αυτή τη δουλειά ποτέ δεν θα τολμήσει να πει οτι ο Τρότσκι με τη Κρούπσγκαγια και τον...Λένιν ετοιμάζονταν να πάρουν το κόμμα από τον...Στάλιν !!! (φαντασία που την εχουν μερικοι). Αυτα ειναι εντελώς χαζά, για παιδάκια δημοτικού. Why?

1on) Ο Στάλιν ο ίδιος αποδέχτηκε τη σκληρή κριτική που του έκανε ο Λένιν στην τελευταία του επιστολή στο συνέδριο των μπολσεβίκων (αναφέρομαι σε αυτό που οι τροτσκιστές ονόμασαν διαθήκη). Ο Στάλιν εθεσε επί τρεις συνεχόμενες χρονιές τη παραίτησή του από τη θέση του γ.γ. στο κόμμα. Ο Τρότσκι ήταν από τους πρώτους που δεν αποδέχτηκε την παραίτηση Στάλιν!. Απίστευτο, ε; Αυτη ομως ειναι η ιστορία. Και αυτό έγινε απλούστατα γιατί κανεις από τους Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Τρότσκι δεν ήθελε να αναλάβει την ευθύνη της ηγεσίας μετά το θάνατο του Λένιν, γιατί ολοι τους πίστευαν οτι η ΕΣΣΔ θα κατέρρεε οικονομικά και ολα θα τα φορτωνόταν ο Στάλιν. Γι αυτό και ο ΣΤάλιν τους ονόμασε ΟΡΘΟΤΑΤΑ σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση, γι αυτό η πλειοψηφία των κομμουνιστών όπου γης -και ο Γκράμσι- στήριξαν το 26-27 τον Στάλιν.

2ον) Η Κρούπσκαγια δεν περιθωριοποιήθηκε μετά την ήττα της αντιπολίτευσης. Ισα-ισα στήριξε τη σταλινική ηγεσία ως το τέλος και παρέμεινε στο κομμα. Υπάρχουν άπειρα κειμενά της. Σου ανέβασα ένα μολις πριν που σκυλοβρίζει τους συμμορίτες στις δίκες της Μόσχας. ΑΛΛΑ ΕΙΠΑΜΕ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΝΤΑΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
__________________________________________

επειδή εισαι πανάσχετος ποντάρεις σε πράγματα που τελικά θα σου βγουν μπούμεραγκ.
Ξέρεις ποια ειναι η Ruth Fisher, Ξέρεις ποιος ειναι ο Εrich Wollenberg, ξέρεις ποις ήταν ο Χουλιάν Γκορκίν (άλλος πρακτοράτζας της CIA, στέλεχος του POUM); Οχι, απλώς πετάς χαζά περι 3πλων πρακτόρων, μπας και τσιμπήσει κανείς.

Τα παραμυθάκια που λέγατε τοσο καιρο στο κινημα, κομμένα τώρα. Εχουμε πολύ υλικο για να σας ξεπατώσουμε ΟΡΙΣΤΙΚΑ.

____________________________________________________________

ξεστραβώσου πρώτα και ελα μετά να ξαναγράψεις. Οπως βλέπεις δεν ξέρεις τα στοιχειώδη
οσο για την ένταξη του Τρότσκι στο κομμα, κύριος υπεύθυνος ήταν ο Στάλιν, οχι ο Λένιν. Με τα δεδομένα που ειχε καλώς το έκανε. Ο Τρότσκι αναγνώρισε δημοσια τα λάθη του για τη τακτική-στρατηγική που ακολουθούσε στο παρελθόν, τα πάντα, και δήλωσε χαρακτηριστικά ότι: θα βαράει προσοχη στις αποφάσεις του κομματος.

Καλά έκανε λοιπόν ο Στάλιν και τον έβαλε στο κομμα, οπως έβαλε και άλλους πρωην μενσεβίκους και πρώην εσέρους που έμειναν πιστοι μπολσεβίκοι. Ο Τρότσκι εκ των υστέρων επιχείρησε να ξαναγράψει την ιστορία...

η ιστορία δεν ξαναγράφεται ομως, αρκει να την μελετάμε και να την ξέρουμε.
________________________________________________________________
ο Τρότσκι ήθελε πάντα να ειναι αρχηγός και να μην εχει δεσμεύσεις απέναντι σε κόμματα που δεν τον ειχαν αρχηγό. Θεωρούσε οτι ήταν μια παραγνωρισμένη μεγαλοφυία. Ειναι ο ορισμος του φραξιονιστή-ιντριγκαδόρου-ανευ αρχών πολιτικάντη οπορτουνιστή που στο τέλος κατέληξε στο χαφιεδισμό και στην αγκαλιά του ιμπεριαλισμού.

ΣΤην ιστορία του κινήματος υπήρξαν κι άλλοι σαν τον Τρότσκι που είχαν τέτοια δράση.
Ενας από αυτούς ήταν ο Λασσάλ. Ο ΜΑρξ στην αρχή δεν πίστευε οτι ο Λασσάλ είχε κάνει ξεκάθαρη προδοσία διαπραγματευόμενος με τον Μπισμαρκ το ζήτημα της αναγνώρισης εκ των λασσαλικών της προσάρτησης της Λωραίνης, προκειμένου να νομιμοποιηθούν οι λασαλικοι από τη γερμανική αυτοκρατορία
Στη συνέχεια , ομως, ανακάλυψε το τραγικο λάθος του...και φρόντισε με ολη τη δύναμη της ψυχής του να τσακίσει τους λασαλικούς.
________________________________________________________________
θα μπορούσα να σου γράψω για το πως συμπεριφερόταν σε ολα τα τμήμα της 4ης Διεθνούς ο Τρότσκι, να δεις εκει τι σημαινει..."εσωκομματική δημοκρατία", αλλα ειπαμε εισαι πανάσχετος, ουτε το Μολινιέ δεν ξέρεις.

crazy

Αναυδος είπε...

σκεπ εχεις μπροστα σου το παραδειγμα αλλα παραμενεις τυφλος
τι ηταν ο συριζα απο ενα οπορτουνιστικο μορφωμα που κατεληξε να υπηρετει τα αφεντικα και να αποτελει τον πρακτορα των ηπα στην εε, ενω οι υπουργοι του εχουν θρασος να αποκαλουν εαυτους κομμουνιστες (καποιοι εξ αυτων ηταν μελη του πγ του ΚΚΕ τη δεκετια του 1980).

κατα την προσωπικη μου γνωμη το γκουλαγκ για τον εσμο αυτο των συριζεων θα ηταν μια ηπια τιμωρια

Ιστρολλικός είπε...

Ο Άναυδος μπήκε στον κόπο να μεταφράσει μια μελέτη ενός καταξιομένου ερευνητή σε μια συλλογή υπό την επιμελητία ενός ίδιου βεληνεκούς επιστήμονα. Τα έργα αυτά, εκτός απο δυσνόητα για όσους δεν κατέχουν καλά την αγγλική, είναι και δυσεύρετα καθώς οι εκδοτική μπίζνα έχει κάνει ερευνητικά έργα πανάκριβα. Το λιγότερο λοιπόν που θα μπορούσε να γίνει από σεβασμό στην προσπάθεια του Α είναι να επικεντρωθεί η συζήτηση στο κείμενο της ανάρτησης, η στην τελική να το λάβει υπόψιν. Αν μη τι άλλο, ακόμα και αν διαφωνεί κανείς πλήρως με το περιεχόμενο/ανάλυση του κειμένου, είναι ενδεικτικό των σημαντικών αλλαγών στην αστική ιστοριογραφία περι της ΕΣΣΔ από την χρυσή εποχή των αντικομμουνιστικών μαργαριταριών της δεκαετίας 50-60.

Αντι λοιπόν να ασχοληθούμε με αυτά έχουμε τον Σκεπ να έρχεται και να μας λέει μέσες άκρες 'στα @@ μας για την σύγχρονη ιστοριογραφία, που είναι η γυναίκα του Στάλιν οεο;' Μετά από αυτό και αφού ο ίδιος δεν διάβασε ούτε την ανάρτηση, μας λέει 'διαβάστε το βιβλίο του Τζων Ριντ'. Ευτυχώς, γιατί δεν θα είχαμε ανακαλύψει από μόνοι μας αυτή τη φοβερή πηγάρα.


@Άγις, όντως ο Σκεπ φαίνεται να εννοεί τους Ζινοβιεφ-Κάμενεφ. Το σκεπτικό του όμως αν και δεν αλλάζει επι της ουσίας προδίδει τη σύγχησή του. Γιατι ή πραγματικότητα είναι ότι ο Μπουχάριν συγκρούστηκε με το Στάλιν σε ζήτημα στρατηγικής σημασίας (1ο 5ετές, κολλεκτιβοποίηση) αλλά αργότερα επέστρεψε σε υψηλές θέσεις ευθύνης. Το ίδιο και ο Πιατακώφ (υφυπουργός) και διάφοροι άλλοι. Η πραγματικότητα είναι βέβαια ότι το ποιός βρισκόταν σε ποιά θέση δεν ήταν αποκλειστικά ευθύνη του Στάλιν, αλλά ζήτημα ευρύτερων πολιτικών ισορροπιών στην ηγεσία. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Στάλιν ήταν από τους πιο μετριοπαθείς, κεντριστές θα έλεγε κανείς, στα ζητήματα της εσωτερικές αντιπολίτευσης με εξαίρεση τις υποθέσεις που έπαιρναν καθαρά αντεπαναστατική τροπή. Πάνω σε αυτή τη βάση, μπορούμε να συζητήσουμε συγκεκριμένα αν κάποιες υποθέσεις αντιμετωπίστηκαν λανθασμένα και τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε πάνω σε αυτή τη βάση. Με τη μυθολογία περί σατανικού αιμοσταγούς Στάλιν όμως δεν πάμε πουθενά.

Ανώνυμος είπε...

Κνιτάκο....σ' έχασα !!!
Οι σταλινικοι ειναι πάντα με τον Λένιν και δεν χαρίζουνε τιποτα στους τροτσκιστές που ήταν πάντα ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΛΕΝΙΝ.
Τα λάθη του Λένιν ειναι πολύ συγκεκριμένα και δεν αφορούν τον Τρότσκι.
Η αντιπαράθεση πχ. για το ζήτημα της στελέχωσης της σοβιετικής διοίκησης στην Ουκρανία με ρωσικά στελεχη και της επιτάχυνσης θεμάτων συγκεντρωτισμού στην ΕΣΣΔ. Ο ΣΤάλιν ειχε δικιο. Αν δεν γινόταν αυτό, θα 'χε διαλυθεί η ΕΣΣΔ.

Αλλο αυτο τώρα, κι άλλο να βγάλουμε οτι ο Στάλιν ειχε δίκιο που συνέχιζε το παλιό πρόγραμμα των μπολσεβίκων το Μάρτη του 17. Ο Λένιν είχε δίκιο με τις θέσεις του Απρίλη,
1)ο ΑΠΠ συμπύκνωσε το πολιτικό χρόνο, η επανάσταση του Φλεβάρη οδήγησε την αστική τάξη στην εξουσία
2) συγκροτήθηκαν σοβιετ εργατών και στρατιωτών σε ολη τη Ρωσσία
Οι μπολσεβίκοι κοντρα στη παλιά γραμμή έπρεπε να μεινουν "το κομμα της άκρας αντιπολίτευσης" γιατί στη πραγματικότητα η επανάσταση ειχε πολλά καύσιμα ακόμη, η εξουσία βρισκόταν ήδη κατά το ήμισυ εκτός κοινοβουλίου και εκτος μικρο-αστικής κυβέρνησης.

O Στάλιν παραδέχτηκε δημοσια πολλές φορές το λάθος του. Ο Τρότσκι απλώς παραποιεί την ιστορία γράφοντας οτι ο Λένιν αποδέχτηκε τις θέσεις..του Τρότσκι. Αυτά ομως ειναι παπαριές. Ο Τρότσκι προπαγάνδιζε εκεινη την εποχή ενότητα μπολσεβίκων-μενσεβίκων!!! Προς τον Αύγουστο άφησε τη θέση αυτή, οταν οι μενσεβικοι ειχαν πλήρως χρεοκοπήσει στη Πετρούπολη μετά την καταστολή του Ιούλη, οταν οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να τιθασεύουν την οργή του προλεταριάτου της Πετρούπολης που θα οδηγείτο σε σίγουρη σφαγή και ήττα στη συγκεκριμένη συγκυρία.

crazy

Ανώνυμος είπε...

ένα κλασσικο βιβλίο για τις απάτες του Τρότσκι και την απόπειρα πλαστογραφίας της ιστορίας από τους τροτσκιστές ειναι το κάτωθι:

https://www.marxists.org/archive/olgin/1935/trotskyism/

Trotskyism
Counter-Revolution in Disguise

γράφτηκε από τον εβραίο σταλινικό Μωυσή Ολγκιν.γράφτηκε επί Στάλιν και ειναι ενα από τα καλύτερα εγχειρίδια ξεπατώματος των τροτσκιστών. Απλώς αναζητάς τα γεγονότα και τη περίοδο κάθε φορά που οι τροτσκιστές πλαστογραφούν.

διαβάστε λοιπόν εδώ τι έκανε ο Τρότσκι πριν ενταχθεί στο μπολσεβίκικο κόμμα.



So much were his ideas at variance with those of Lenin that even after the February revolution of 1917, Lenin did not consider Trotsky a Bolshevik. In a letter to Kollontai, dated March 17, 1917, Lenin writes:

“In my opinion, our main task is to guard against getting entangled in foolish attempts at ‘unity’ with the social-patriots (or, what is still more dangerous, with the wavering ones, like . . . Trotsky and Co.) and to continue the work of our own party in a consistently internationalist spirit.” (V. I. Lenin, The Revolution of 1917, Vol. I, English edition, p. 21.)

In the middle of May, 1917, in preparing for a conference, Lenin writes a synopsis for a report, in which he points out the necessity of “being hard as stone in pursuing the proletarian line against the petty-bourgeois vacillations”, and adds the following significant line:

“The vacillations of the petty-bourgeois: Trotsky . . .” (V. I. Lenin, Collected Works, Vol. XXX, Russian edition, p. 331.)

Trotsky, on arriving from abroad after the February revolution, joined the Social-Democratic group in Petrograd known as “interboroughites”. This group held a Centrist position and for many years fought the Bolshevik organization in Petrograd. Even after the February revolution they favored the unification of all the groupings of the Russian Social-Democratic Labor Party, including the social-patriots. Gradually, however, they abandoned the idea of unity with the social-patriots, leaning more and more toward acceptance of the Bolshevik policies.

Late in the summer of 1917 the “interborough” group joined the Bolshevik Party, on the eve of the Sixth Congress of the Party held in the beginning of August. They were represented in the Congress delegation, and the new Central Committee elected by the Congress included among its 22 members three former “interboroughites”, Trotsky, Uritsky and Yoffe.

_______________________________

κατάλαβες Κνιτάκο; Τη πάτησες την πεπονόφλουδα. Ο Λένιν δεν χαριζόταν ποτέ στον Τρότσκι. Μην σπεύδουμε να υιοθετήσουμε την αναθεώρηση της ιστορίας.
Πρέπει πάντα να την ψάχνουμε τη δουλειά. Η εκδοχή του Τρότσκι (οτι αυτος ειχε και καλά εξαρχής θέση υπερ της ανεξάρτητης, ταξικής εξέγερσης για την προλεταριακή εξουσία) εχει γίνει κυρίαρχη από όλη την αστική ιστοριογραφία. Η ιστορία ομως ΔΙΑΨΕΥΨΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟΝ ΤΡΟΤΣΚΙ, ακομη και μετά το Φλεβάρη αλλαξοκωλιές έκανε με το κάθε κατεργάρη οπορτουνιστή ΧΤΥΠΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ.

---και εγώ την εχω πατήσει στο παρελθόν, και επειδή νομίζω ότι έπεσα διάνα γι αυτό που έγραψες, τι ενοούσες, τσέκαρε λίγο τον Ολγκιν, θα πάθεις πλάκα για το εύρος της τροτσκστικής πλαστογραφίας. Το κίνημα παλιά δεν ασχολούνταν με αυτά, γιατί οι τροτσκιστές ήταν ανύπαρκτοι σε επιρροή στην Ευρώπη.
Ο Ολγκιν ήταν στο αμερικανικο κίνημα και ανέλαβε αυτή τη δουλειά κυρίως για τους αμερικανούς κομμουνιστές που δεν γνώριζαν τι εστί Τρότσκι---

crazy

Σκεπ είπε...

Δεν ηταν αιμοσταγης, αλλα δεν ηταν και αλανθαστος. η ιδιοσυγκρασια του (οπως βγαινει απο τις ιδιαιτερες, οικογενειακες και φιλικες του σχεσεις) ειχε μια βασικη ελλειψη ανθρωπιας. πολιτικα αυτο εκφραστηκε με την προσκολληση αρχικα στο Κεντρο του μηχανισμου οπου ετυχε να ενταχθει (θα μπορουσε αν ηταν λιγοτερο πτωχος ή πιο μορφωμενος, να ηταν ενας αρχιεπιστατης, ή ενας αρχιμανδριτης χωρις σοβαρες προσαρμογες στον τροπο σκεψης και δρασης του, Με κινητρα εμφανως εγωιστικα, ενταχθηκε εκει και με την εκμεταλλευση αυτου, του μηχανισμου στη συνεχεια και με πολυ προσεκτικα βηματα με σκοπο την αναδειξη του εγω του. ενα βασικο λαθος του ηταν (περα απο οτι με κυρια ευθυνη του, πολιτικα ζητηματα επιλυθηκαν (προς την σωστη κατευθυνση οπως ξερουμε τωρα και εκ των υστερων) με μη πολιτικα μετρα). οτι διαπαιδαγωγησε τους συνεργατες και ολο το κομμα με μια νοοτροπια αναζητησης του αποδιοπομπαιου τραγου,υποταγης στην αυθεντια και περιορισμου της εργατικης ταξης σε εκτελεστικο οργανο.

Η εξελιξη προς την περεστροικα εγινε οπως λεει ο Καβαφης 'ανεπαισθητως'

Και αυτο γιατι ο εκμαυλισμος της συνειδησης του λαου, ο οποιος δεν προεβαλλε αντισταση στην προδοσια του σοσιαλισμου απο το κομμα , αντιθετα την επικροτησε , προυπεθετε πρωτα και κυρια το εκμαυλισμενο, υποταγμενο και εθελοδουλο κομμα, οπως το εφτιαξε ο Σ. πατωντας πανω στα χειροτερα ενστικτα του ανθρωπου: to ενστικτο της επιβιωσης και της συνηθειας.

Υπηρετησε αυτο που ο ιδιος θεωρουσε ως σωστο, 'παση θυσια ' και με 'καθε κοστος '
(κοστος για τους αλλους παντα).

Οποιος δεν συμμεριζεται την δομικη ασταθεια του Σ. και επιμενει στην υπερασπιση 'παση θθυσια' και με 'καθε κοστος' της υστεροφημιας του, επωμιζεται και ο ιδιος στο ακεραιο την ευθυνη για οσα εκτελεσε και ωθησε τους αλλους να εκτελεσουν σε βαρος της εργατικης ταξης και σε βαρος της ιδεας του σοσιαλισμου.

zoot horn rollo είπε...

Το Τρότσκι (και τον τροτσκιστή) κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.

Σκεπ είπε...

Αυτα για το χαρακτηρα του Τρ. τα ηξερε ο Λενιν οταν δεχθηκε την προσχωρηση του στο κομμα με αυτο το ειδικο και εξαιρετικο τροπο μαλιστα. Και οι χαρακτηρισμοι εναντιον του ηταν ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΟΙ της ενταξης. (ισως ετσι και να εξηγουνται )

Οπως επισις γνωριζε και τον χαρακτηρα του Σ. ο Λενιν, οταν τον προτεινε για λαικο επιτροπο και αργοτερα για αρχηγο στο κομμα. Αρχή άνδρα δείκνυσι
Ο Λενιν το μετανοιωσε '(καλος , χρυσος ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ )
Γιατι; -επειδη παρεξηγηθηκε με την κυρια του.
οχι - Γιατι τοτες;
Γιατι σε 2 θεματα ο Σ. τα εκανε μουσκεμμα κατα τον Λενιν
1.στο ζητημα του μονοπωλιου του εξωτερικου εμποριου
2.στο ζητημα της επιλυσης της κρισης στο γεωργιανο μπ. κομμα.

Για αυτους το λογους συνομωτησε ο Λενιν με τον Τροτσκι με σκοπο να αναλαβει να βαλει ο Τρ. θεμα ηγεσιας στο κομμα ή να υπαρξει καποια αλλη φορμουλα συλλογικης ηγεσιας ή και καταμερισμου ευθυνων σε περισσοτερα προσωπα οπως ηταν πιο συνηθες στο κομμα.

(το περιφημο γραμμα του Λενιν προς το κομμα (αυτο που οι 'μ/λ' ισχυριζονται οτι δεν υπαρχει και το οποιο μεσα στον πανικο του o crazy παρουσιασε ως τεκμηρι της πιστης του Σ.) το κρυψανε (με ευθυνη του ΤΡ, και παρουσιαστηκε εκτος τπου και χρονου.

σκ είπε...

zoom ...

H εκφραση ειναι αραπης.

Ανώνυμος είπε...

Καλά φάε τώρα τη σκόνη του συντρόφου Ολγκιν
και τραγούδα...το έριξες στο παραμιλητό ε, κακόμοιρο,
που πας ωρε να τα βάλεις με τρελαμένο σταλινικο .
Μου θες και Καβάφη...

Που 'σαι τμήμα του αρχείου του Τρότσκι το ειχαν υποτίθεται κάποιοι δικοι σας
στην Ελλάδα. Αν δεν κάνω λάθος από τη πλευρά του ΕΕΚ, λόγω συνεργασίας με τη βρετανική φράξια του Χίλι, ξέρετε, αυτής που ήταν και υπερ της Περεστρόϊκα. https://en.wikipedia.org/wiki/Gerry_Healy

Τι θα γινει θα δημοσιεύσετε ποτέ τα κειμενα του Τρότσkι το Φεβρουάριο, Μάρτιο, Απρίλη, Μάη του 17; ή μπα; Κοτούλες!

crazy...

Ανώνυμος είπε...

@zoot
Εκφυλισμένο εργατικό κράτος ή Κρατικός καπιταλισμός; Ακόμα το ψάχνουν. Η λέξη σοσιαλισμός τους πέφτει βαριά.

Με σοβαρότητα πάνω από όλα

Ο 4:14

Σκεπ είπε...

Δεν βλεπω το μηνυμα μου '
Φαινεται πως ο διαχειριστης απεργει, ή εχει πιασει το εγχειριδιο ξεπατωματος.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@crazy

''7) Λιγο πριν πεθάνει ο Τρότσκι ζητούσε ακρόαση...στην επιτροπή "αντι-αμερικανικών υποθέσεων" για να αποκαλύψει... τα εγκλήματα του "σταλινισμού"!!! Μέχρι και δικά του μέλη του την έπεσαν και αυτός τους απαντούσε οτι το έκανε για να βρει πιο ευρυ ακροατήριο! Μιλάμε για την επιτροπή που δίωκε απηνώς αμερικάνους κομμουνιστές. ''

Υπαρχει ενα βιβλιο του Τροτσκι με ονομα ''Τα Εγκληματα του Σταλιν'' (ο αγγλικος τιτλος νομιζω ειναι Stalin's School of Falsification) οπου ο ιδιος το παραδεχεται αυτο.

Θα το ψαξω στο αντιγραφο που εχω για να δω πως το λεει ακριβως.

Ανώνυμος είπε...

χα χα !
και φροϋδική ανάλυση ο τροτσκίζων για τον Στάλιν. Ελα εντάξει το κούρασες καρντάσι.
Αλλη φορά, ειπαμε, βιβλιογραφία για να μην μακακιζομαστε. Εγώ απλώς βρήκα την ευκαιρία να πετάξω τη βιβλιογραφία μου και να γράψω και ένα τελευταίο μακροσκελές σχολιο (απ' αυτά που χώνει ο κιθαριστας Ζοοτ, αλήθεια για πιτσιρίκος πως ακούς αυτή τη μουσική ;-))) και βεβαια να συνετίσω τον παλιο καλό φιλο Κνιτάκο (ΡΕ ΠΑΠΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ!!!....!!!!)

----εσύ φιλε που πέταξες για τον Λιν-Πιάο στο άλλο νήμα τι έγινε; ΔΕν σου πολυάρεσε η εκμυστήρευση του Μάο στον Νίξον , ότι ο Λιν-Πιάο ήταν αντιδραστικος γιατί δεν ήθελε παρτίδες με τους αμερικανούς, χε χε !!, μου θελες και σύγκριση με τη στάση του ΣΤάλιν απέναντι σε Γιέζοφ-Γιάκοντα. Οι κομμουνιστές δεν χρησιμοποιούν τακτικές μαφίας (αεροπορικά δυστυχήματα) και απ' ότι φαινεται δεν ήταν ο Λιν Πιαο ο αντιδραστικος, αλλά άλλοι---

αλλη μια παρατήρηση, να τσεκάρετε το parapoda, εχει κανει χρονια τώρα καλή μεταφραστική δουλειά, ειχε ξεκινήσει από το ιντυ (είναι ο πετρος, οσοι θυμάστε). Ανεξάρτητα αν διαφωνει κανεις πολιτικά με αυτά που εκφράζει σήμερα ο πέτρος, ο τύπος έχει μεταφράσει θησαυρούς, όπως τα κειμενα του δειπνου στο Πεκίνο με Νίξον και Κίσσιγκερ, την αλληλογραφία Στάλιν με SED το 50, και πολλά άλλα


δεν υπάρχει άτομο πιο καθαρό πολιτικά από τον Στάλιν τον 4ο κλασσικό του Μαρξισμού (το ίδιο ισχύει βεβαιως και για τους τρεις κλασσικούς του Μαρξισμού Μαρξ-Εγκελς-Λένιν). Παραδεχόταν πάντα τα λάθη του και δεν φοβόταν κανέναν και τίποτα. Δεν πάλευε με φραξιονισμούς και γι αυτό προχώρησε μπροστά την υπόθεση της επανάστασης.

Το θεμα ειναι να ΜΕΛΕΤΑΜΕ την ιστορια του μπολσεβικισμου και να μην δεχόμαστε τίποτα ως θεσφατο, γιατι θα την πατάμε... Οι ιστορικες λεπτομέρειες ειναι ΑΠΕΙΡΕΣ και οι αστοι, ο Τρότσκι, οι διάφορες πραγματευτούδες τις αναπαράγουν 50 χρόνια κάθε μέρα επί 365 μέρες το χρόνο.

crazy για τους ΟΧΤΡΟΥΣ
el quinto για τους φίλους και συντρόφους
1)
μα την ανύπαρκτη παναγια δεν θα ξαναχρειαστεί να σχολιάσει ο zoot Q-)
2) σορρυ άναυδε διάβασα αργότερα τα παλιά σου, οντως τον ειχες δει τον Γκετυ, υπαρχουν καποια συλλογικά του έργα, που ο τύπος ξεσκεπάζει πλήρως τα πάντα για τη σχέση Στάλιν με την τρομοκρατία και τη σχέση του με Γιέζοφ. Τρομερές λεπτομέρειες, αυτα ομως καπου αλλου στο μελλον...

AGIS είπε...

Όλα αυτά που ο Σκεπ -με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται- τα ερμηνεύει με το ψυχογράφημά του τού Στάλιν, όλα αυτά ή για την ακρίβεια: όσα από αυτά μπορούν να αναχθούν σε ορισμένες πραγματικές καταστάσεις που η πραγματική περιγραφή τους όμως είναι άλλη κι όχι αυτή του Σκεπ, δεν αποτελούν παρά συνέπειες της αρχικής αντίφασης πάνω στην οποία πραγματοποιήθηκε η σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία του '17.
Κι η αντίφαση αυτή είναι: αναπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις του "νεώτατου ιμπεριαλισμού" που συνυπάρχουν με καθυστερημένες φεουδαρχικές παραγωγικές σχέσεις σε μεγάλη έκταση.
Η αντίφαση αυτή θα μπορούσε να περιγραφτεί σχηματικά με τη φράση: από τον τσαρισμό στον κομμουνισμό. [*]

Και δεν πρόκειται για μια αντίφαση με οικονομικά μόνο χαρακτηριστικά αλλά και με πολιτικά (ακόμα και από την άποψη των κληρονομημένων μέσων του κατασταλτικού οπλοστάσιου) και με συνειδησιακά
Και τα συνειδησιακά χαρακτηριστικά αφορούν οχι μόνο τις εσωκομματικές σχέσεις, όχι μόνο τις σχέσεις της πρωτοπορίας, αλλά πολύ περισσότερο και κυρίως τις εργαζόμενες μάζες και την αντίληψή τους για την μορφή της ίδιας τους της διακυβέρνησης και για το ρόλο του ηγέτη σ' αυτήν. Αντίληψη κληρονομημένη από τον τσαρισμό και όχι, όπως θα ήταν το θεωρητικά "τακτοποιημένο" και "καθαρό", από κάποια μακρόχρονη ανάπτυξη και σήψη της αστικής μορφής διακυβέρνησης.
Μ' άλλα λόγια, αυτή τη θέση την οποία κατείχε ο Στάλιν σαν ηγέτης, του την έδοσαν οι εργαζόμενες μάζες.
Οι ίδιες εργαζομενες μάζες που μόλις, μόνο, 12 χρόνια νωρίτερα πορεύονταν με επικεφαλής έναν παπά για να προσευχηθούν μποροστά στον τσάρο και για να του εκλιπαρίσουν μια βελτίωση της θέσης τους: "Ο Στάλιν" δεν υπήρξε γι'΄αυτές τις μάζες παρά η προσωποποίηση της δικαισύνης την οποία από το 1905 ο τσάρος είχε πια πάψει να προσωποποιεί.
Και κάθε ανταγωνισμός για την κομματική και κρατική ηγεσία αφορούσε αυτή τη θέση με αυτό το περιεχόμενο, ακόμη κι αν το πρόσωπο που θα βρισκόταν σ' αυτή τη θέση είχε κάθε προσωπική διάθεση να επιτελέσει ένα διαφορετικό περιεχόμενο, από την παραπάνω άποψη που προσπάθησα να περιγράψω.

AGIS είπε...

Μ' άλλα λόγια επίσης, οι πολιτικές απαιτήσεις της "μαγείρισσας που πρέπει να μάθει να κυβερνά", οι πολιτικές απαιτήσεις της απέναντι στο να κυβερνά και να κυβερνιέται, δεν μπορεί παρά να ήταν "εντελώς" διαφορετικές σαν απαιτήσεις που βγαίνουν μέσα από τη φεουδαρχία και τον τσαρισμό και "εντελώς" διαφορετικές όταν βγαίνουν μέσα από τον αναπτυγμένο καπιταλισμό και την αστική "του" δημοκρατία.

Μόνο μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο (και μαζί: στο "πρωθύστερο" πλαίσιο του επερχόμενου πατριωτικού πολέμου) μπορούν να ενταχθούν το περιεχόμενο και οι μορφές της εσωκομματικής πάλης, η έκβασή τους, μια σειρά όχι εμφανείς από την πρώτη στιγμή συνέπειές τους (και συνέπειες αυτού του γενικού ιστορικού πλαισίου σχετικής ωριμότητας και ταυτόχρονα ανωριμότητας) κά.

[*] Αρα ειχε δίκιο ο Πλεχάνοφ στα περί ιστορικής ανωριμότητας του σοσιαλισμού στη Ρωσία;
Δεν είχε δίκιο γιατί:
α) Όταν η θεωρητική "καθαρότητα" έρχεται αντιμέτωπη με την αντιφατικότητα της ιστορικής πραγματικότητας οι αναγκαιότητες υπαγορεύονται από τη δεύτερη, στη σχέση της με την πρώτη αλλά όχι από την πρώτη.
β) Το σύνθημα του Απρίλη, "Ολη η εξουσία στα σοβιέτ", σαν "έτοιμη μορφή της δικτατορίας των εργαζομένων", των μικροαστικών και προλεταριακών κομμάτων τους, το μόνο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια σχετικά ειρηνική (και πλατιά δημοκρατική, με μια έννοια) εξέλιξη της επανάστασης, έμειναν μόνο οι μπολσεβικοι να το διακηρύσσουν, με τα μικροαστικά κόμματα να το αρνούνται λίγο-πολύ από τη σκοπιά των θέσεων του Πλεχάνοφ: η επανάσταση "έπρεπε" να μείνει "αστικοδημοκρατική".
γ) Από τον Ιούλιο του 17 κι έπειτα το ζήτημα πια δεν ήταν "θεωρητικό", ούτε "πολιτικής αντιπαράθεσης". Ήταν το πραγματικό δίλημα: προλεταριακή επανάσταση ή επικράτηση της αντεπανάστασης σε όλη τη γραμμή. Και
δ) Η σοσιαλδημοκρατία που μέσω του Πλεχάνοφ αντιτάχθηκε στην σοσιαλιστική επανάσταση λόγω ιστορικής "ανωριμότητας", είναι η ίδια που στην "ώριμη" Γερμανία μετά 2 χρόνια είτε συνθηκολόγησε με την αστική τάξη είτε κατέπνιξε την προλεταριακή επανάσταση. Και είναι η ίδια που σήμερα, με τόσο πια "ιστορική ωριμότητα", δεν έχει να πει τίποτα ριζοσπαστικότερο από τον "φόρο Τόμπιν" ή το "ευρωπαϊκό κεκτημένο"... Κι αυτό είναι που ενδιαφέρει περισσότερο από καθετί, από την άμεση σημερινή κι όχι από την γενικά ιστοριολογική σκοπιά.

AGIS είπε...

ΥΓ Ας μη μας διαφεύγει η αναλογία:
Ήταν οι ίδιες εργαζόμενες μάζες που μόλις πριν 12 χρόνια πορεύονταν στον τσάρο για να προσευχηθούν κλπ.
Είναι οι ίδιες εργαζόμενες μάζες που μόλις πριν 5 χρόνια συγκεντρώνονταν μπροστά στη βουλή και τη μούτζωναν.
Στη θέση του παπά Γκαπόν: Καρατζαφέρης τη μια ("το ΠΑΜΕ καταλύει τη νομιμότητα"), Άδωνις την άλλη ("το ΠΑΜΕ έσωσε το αστικό καθεστώς"), και δύναμη κρούσης τους το συνοθύλευμα που επιτέθηκε στο ΠΑΜΕ που "φύλαγε το κοινοβούλιο".

Σκεπ είπε...

pros crazy (τρελλη; τρολλος;)

εχεις την εντυπωση οτι κανενας τροτσικστης θα καθοτανε να ασχοληθει μαζι σου;
αυτοι μπορει να ειναι λιγοι αλλα εχουνε κοινη λογικη

Σου ειπα δεν εχω καμμια σχεση ουτε ιδεολογικα ουτε και φιλικα μαζι τους. Εσυ απευθυνεσαι λες και ξερω τα εσωτερικα τους.

Μετα ενα γενικο. Πας να με πεισεις οτι ο Τ, ηταν παντα λαθος και αντιθετος στο Λ. οτι παντα σαμποταριζε το λ. και το κομμα,
Αυτο δεν ειναι σιγουρα σωστο, και οσο να προσπαθεις, δεν πειθεις, προδιδεις μονο την μονομανια καταδιωξης που διακατεχει οσους πιστευουν οτι ο Σ, ηταν η ενσαρκωση της αρετης και της τελειοτητας επι γης.

Το θεμα ειναι αν μπορει να εχει μελλον ο σοσιαλισμος αμα εχει αναγκη τελειους και αμωμους ασφαλτους ηγετες.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

"Ουδείς άσφαλτος", όπως είπε και μια μεγάλη κυρία.....
....αναλόγου βάθους σκέψης....

Σκεπ είπε...

''Η σοσιαλιστική επανάσταση αρχίζει στο εθνικο πεδιο, αλλά δεν μπορεί να ολοκληρωθεί εκει. Η διατήρηση της προλεταριακής επανάστασης μέσα σε ένα εθνικό πλαίσιο μπορεί να είναι μόνο μια προσωρινή κατάσταση, αν και, όπως η εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης έδειξε, μία μεγάλης διάρκειας. Σε μια απομονωμένη προλεταριακή δικτατορία, οι εσωτερικές και εξωτερικές αντιφάσεις αναπτύσσονται αναπόφευκτα με αυξανόμενη ενταση. Παραμένοντας απομονωμένο, το προλεταριακό κράτος πρέπει τελικά να πέσει θύμα αυτών των αντιφάσεων.''

Τελικα ο πιο καλος διαφημιστης των ιδεων του Τ. ηταν ο Olgin
(φαινεται σαν ο Τροτσκι να επιβεβαιωνεται εδω, αλλα δεν μπορω να πιασω ολο το βαθος της σκεψης που εμπεριεχουν αυτα τα λογια.

Ανώνυμος είπε...

μην ταίζετε το τρολ...

https://www.marxists.org/archive/olgin/1935/trotskyism/13.htmεπιδεικνύω χρήση εγχειριδίου ξεπατώματος:

για τη ¨"Διαθήκη του Λένιν"....

προφανως απαιτεί και την ανάλογη μελέτη σε υλικο ελληνικο, απλώς μπορεις να το βρεις εύκολα με τη βοήθεια του εγχειριδίου (κυρίως από Απαντα Λένιν-Στάλιν).

Ο Τρότσκι ήταν αυτός που ΠΡΩΤΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΛΕΝΙΝ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΔΙΑΘΚΗΚΗ!!!---μετά βέβαια αναίρεσε την πρωταρχική του δήλωση---
χα χα!!! Η ιστορία ξεκίνησε στις ΗΠΑ από τον τροτσκιστή Μax Eastman που παρουσίαζε οπως ήθελε την επιστολή του Λένιν. Ο Τρότσκι για ξεκάρφωμα έγραφε ότι ο Μαξ Eastμαν προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στους εχθρούς της ΕΣΣΔ μιλώντας για διαθήκη!!!


O Μαχ Eastman είναι αυτός που εξέδοσε τα βιβλία του αποστάτη της NKVD Alexander Ορλόφ, πάνω στα οποία στηρίχτηκαν ολες αυτές οι ψευτιές για γυναίκες, αιμοσταγή ΣΤάλιν, ότι τον Κύροφ τον δολοφόνησε ο ίδιος ο Λένιν , οτι υποτίθεται στις διώξεις εκκαθαρίστηκαν οι παλιοι μπολσεβίκοι---ενω δεν συνέβη ποτέ αυτό--- κτλ...ο Ορλόφ ειχε φτάσει στο σημείο να γράφει ότι ο Τουχασέφσκι ειχε ανακαλύψει...ότι ο Στάλιν ήταν πράκτορας της ΟΧράνα και γι αυτό ετοιμαζόταν για πραξικόπημα και εκει τσουπ του τράβηξαν τα αυτάκια του Ορλόφ και τον έστειλαν στην αφάνεια. Γιατί ξεφτιλιζόταν Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ. Πάνω σε αυτες τις "μαρτυρίες" γράφτηκαν ολα τα γνωστά βιβλία του Κόνκουεστ



Ο Τρότσκι τεκμηριώνει τα πάντα σε ...κουτσομπολιά. Ψάχνουμε πάντα τα άπαντα να δουμε ακριβώς τι έγραψε ο Λένιν ή ο ΣΤάλιν. Ο ΣΤάλιν στις αντιπαραθέσεις του με την σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στους τόμους των απάντων (οχι μονο στα Ζητήματα Λενινισμού) εχει απαντήσιε σε πολλά απ' αυτά

....
quinto

Σκεπ είπε...

Αφου ο σοσιαλισμος ειχε ωριμασει , απο τι κινδυνευε η ΕΣΣΔ;

Απο ποιες αντιφασεις;

Ανώνυμος είπε...

οf this “Lenin’s will” Trotsky, while still a member of the Communist Party, had the following to say in an article entitled, Trotsky Trounces Eastman, published in the Daily Worker (New York) August 8, 1925.

“As for the ‘will’, Lenin never left one, and the very nature of his relations with the Party as well as the nature of the Party itself made such a ‘will’ absolutely impossible.

“In the guise of a ‘will’ the emigre and foreign bourgeois and Menshevik press have all along been quoting one of Lenin’s letters (completely mutilated) which contains a number of advices on questions of organization.

“All talk about a secreted or infringed ‘will’ is so much mischievous invention directed against the real will of Lenin, and of the interests of the Party created by him.”

When it was in Trotsky’s interest to divorce himself from such a “disciple” as Max Eastman (whose book, Since Lenin Died, was a stench in the nostrils of every revolutionist) Trotsky wrote a scathing article refuting the legend about Lenin’s will and concluding with the words: “His (Eastman’s) booklet can only render service to the worst enemies of Communism and revolution. It therefore objectively constitutes a weapon of counter-revolution” (Ibid.). When it was in Trotsky’s interest to make a show of far-flung influence, Eastman is made one of the pillars of the new “party of revolutionary Marxism” and the “mischievous invention” is peddled as Lenin’s will. Now Trotsky again publishes a pamphlet to show that the “testament” was true.

These counter-revolutionists have so much entangled themselves in a network of lies and falsehoods that they cannot make a single move without perfidy.

Lenin said: “Trotsky always lives on gossip.” “Trotsky deceives the workers in the most unscrupulous and shameless manner.”

Discussing Lenin’s “Testament” at the Plenary Session of the Central Committee and the Central Control Commission of the Communist Party of the Soviet Union in October, 1927, Stalin brought out the fact that the document was not a “testament”, that it was a letter addressed by Lenin to the Thirteenth Congress of the Communist Party of the Soviet Union, that the letter had been read at the Thirteenth Congress, and that the Congress unanimously decided not to publish it, among other reasons because Lenin himself did not wish or ask for its publication. Such letters addressed by Lenin to individual Party functionaries and Party conferences were not uncommon. The letters were read by those to whom they were addressed—and there was no “concealment”. This question of Lenin’s “Testament” was dealt with repeatedly at the Plenary Sessions of the Central Committee and Central Control Commission, said Stalin at the above session—and cries were heard from the floor: “Dozens of times”. Surely the Party did not overlook the letter in question.

quinto

Ανώνυμος είπε...

As to the contents of the letter, Stalin pointed out that the Party had no reason to be dissatisfied with it or try to hide it, because it actually annihilated three leaders of the opposition, whereas about Stalin it only mentioned his “rudeness” but found no mistakes in his political line. Stalin quotes the following passage from Lenin’s letter:

“I shall not characterize any other members of the Central Committee with regard to their political qualities. I should like merely to remind you that the October episode [opposition to the seizure of power—M. J. O.] of Zinoviev and Kamenev was no mere chance occurrence, but that it can just as little be regarded as a personal fault as Trotsky’s ‘non-Bolshevism’.” (Inprecorr, No. 64, 1927, p. 1429.)

Stalin calls attention of the session to the fact that,

“. . . . not a single word, not a single allusion in the ‘Testament’ touches on Stalin’s mistakes. Only his rudeness is mentioned. Lack of civility, however, is not a shortcoming in Stalin’s political attitude or political position and cannot be so.” (Ibid.)

As to Lenin’s suggestion “that the comrades should discuss the question of dismissing Comrade Stalin from his post and appointing for it another person who, in all other respects, is only distinguished from Stalin by one quality, i.e., that of being more tolerant, loyal, civil, and considerate towards the comrades, less moody, etc.”, Stalin said:

“Yes, Comrades, I am rude towards those who are rudely and disloyally destroying and disintegrating the Party. I have never made a secret of it and shall not do so now. Even at the first meeting of the Plenary Session of the Central Committee (1924) I handed in my resignation of the function of General Secretary, asking the Plenary Session to relieve me of this duty. The Party Congress itself dealt with this question. Every single delegation dealt with this question, and all the delegations, including Trotsky, Kamenev and Zinoviev [Our emphasis—M. J. O.] unanimously resolved that Stalin should remain in his post. What could I do? Relinquish my post? It is not in my character to do so.

“I have never abandoned a post, whatever post it was. And I have no right to abandon it, because that would be desertion. As I have said before: I am not a free man; when the Party binds me, I have to submit. A year later, I once more handed in my resignation, but the Party again obliged me to remain in my post. What else could I do?” (Ibid.)

_________________________________________

ciao..
quinto

Σκεπ είπε...

Αχ οι κουλακοι!!
Οταν ο Τ. τους κυνηγα τοτε ειναι λιποψυχος μικροαστος που δεν πιστευει στην δυναμη του προλεταριατου. pretend alarm for political ends λεει.
Αδυνατω να φτασω στο βαθος της σκεψης του,
Οταν τους κυνηγαει ο Σ, ...(ειδαμε τα αποτελεσματα της κολλεκτιβοποιησης

ΑΑΛΛΑΑ παλι φταιει ο Τ.


Παραγωγικοί συνεταιρισμοί είναι ένα άλλο όνομα για κολχόζ. Γιατί να προχωρήσει σιγά-σιγά; Επειδή τα εργοστάσια έπρεπε να παράγουν αρκετά μηχανήματα για τους αγρότες να οργανωθούν σε συνεταιρισμούς, επειδή τα ορυχεία έπρεπε να παράγει αρκετό άνθρακα και σιδηρομεταλλεύμα για την παραγωγή σιδήρου και χάλυβα που θα χρησιμοποιηθούν για τα γεωργικα μηχανήματα, επειδή οι εργάτες έπρεπε να εκπαιδευτεί για να είναι σε θέση να παράγουν, και όλα αυτά πήρε μερικά χρόνια. Συνολικά χρειάστηκαν όχι περισσότερα από επτά χρόνια, 1922-1929, από την αρχή της ΝΕΠ στη μεγάλη ακμη της κολεκτιβοποίησης. Αλλά τι θόρυβος οι τροτσκιστές κατά τη διάρκεια αυτών των ετών! Τι πολλές σκανταλιές έκαναν! Τι μαϊμού κλειδιά έριχναν μέσα στο μηχανισμό της σοβιετικής οικονομίας! Πώς ήταν υπονομεύουν την ενότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος, που ήταν η πρώτη προϋπόθεση για τη διεξαγωγή του προγράμματος της οικοδόμησης σοσιαλιστικής οικονομίας!

Δηλαδη εκαναν σαμποταζ για να 'αποδειχθει' η θεωρια του Τ. περι αδυναμιας του σοσιαλισμου....

Αυτος ο ανθρωπος ισχυριζεται οτι α)δεν μας δουλευει β)ειναι στα καλα του

Σκεπ είπε...



"Το καθεστώς στρατώνες δεν μπορεί να είναι το καθεστώς του Κόμματός μας, όπως ακριβώς και το εργοστάσιο δεν μπορεί να είναι το παράδειγμά της. Αυτές οι μέθοδοι θα επιφέρει μια κατάσταση που η κομματική οργάνωση θα αντικαταστήσει το κόμμα, η Κεντρική Επιτροπή θα αντικαταστήσει την κομματική οργάνωση, και, τέλος, ο «δικτάτορας» θα αντικαταστήσει την Κεντρική Επιτροπή. . . Οι επιτροπές θα κάνει όλη τη «σκηνοθεσία», ενώ «οι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί».

Παλι φαινομενικα ο προφητης δικαιωνεται

Ανώνυμος είπε...

κάπου γράφω ο Λένιν δολοφόνησε τον Κύροφ, εννοώ ο Στάλιν προφανώς. Οτι αυτο έγραφε ο Ορλόφ

μπορώ να συνεχίσω με την επίδειξη χρήσης του εγχειριδίου για κάθε τι που γραφει το τρολ (πραγματικα ο Oλγκιν έχει κάνει τρομερή δουλειά, σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα)..

αλλα θα ήταν άχαρο.

el quinto regimiento (ολογράφως)
οβερ και κλείνω..

_____________
συνδεση Μαξ Eastman-ΟΡλοφ
http://spartacus-educational.com/Jeastman.htm

In 1952 Eastman was introduced to Alexander Orlov, a NKVD officer who had fled to the United States in 1938. Orlov had been working on a book about Joseph Stalin. Eastman agreed to be his literary agent. Eastman arranged for Orlov to meet Eugene Lyons, another former Marxist who was now a staunch anti-Communist. This led to a meeting with John S. Billings, the editor of Life Magazine. Orlov submitted his manuscript to the magazine and the first of the four articles, The Ghastly Secrets of Stalin's Power, appeared on 6th April. The article created great controversy and was discussed in great depth in the American media. With each successive installment, the circulation of the magazine reached new heights. Orlov's book, The Secret History of Stalin's Crimes, was published by Random House in the autumn of 1953.

εδω για Εygene Lyon, θα δειτε και τη γραφίδα...τροτσκιστή Βόλλενπεργκ
https://mises.org/sites/default/files/american_mercury_august_1939_2.pdf

ολα τα χαφιεδάκια-πρακτοράκια ενώνονταν σε κοινές πλατφόρμες. ΠΛΕΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΕΛΟ ΥΛΙΚΟ.
____________________________

παπουτσωμένε, τι ψάχνεις αφού σου ανέβασα ακριβώς το κειμενο του Τρότσκι που υπερασπίζεται στους οπαδούς του την θέλησή του να συμμετασχει στην επιτροπή αντι-αμερικανικών υποθέσεων.

Τσεκάρετε ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΤΕ πηγές... Δεν θα τα ξαναβρείτε εύκολα :-)

Ανώνυμος είπε...

Καλά, όλοι ξέρουμε που θα καταλήξει αυτό... Ξέρνα το να τελειώνουμε:"Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρχει" η "δικτατορία του προλεταριάτου είναι δικτατορία της νομεκλατούρας", "υπάρχει τρίτος δρόμος" κτλ κτλ.
Εξαιρετικά βαρετός αφού καθόλου πρωτότυπος δεν είσαι μαστροΣκεπ.
Και έτσι δικαιούμαι να ξαναρωτήσω: Σε ποιους νομίζετε πως μιλάτε;σε συριζαίους και φασίστες στις πλατείες;

Αποτέτοιος

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Τελικα ο Σταλιν πρεπει να ηταν "μετριοπαθης σοσιαλιστης" ...κατι σαν τον Ηλιου ενα -πραμα ...
Δεν εξηγειται αλλιως ...το οτι αφησε τοση σαββουρα πισω για να την υφισταμεθα εμεις τωρα

Ανώνυμος είπε...

@σκιπ
Αφού διάβασα όλα τα σχόλια και τις πηγές που παρατέθηκαν, μπορώ να πω και γω με τη σειρά μου ότι ο Τρότσκι ήταν αρχιχαφιές και ο Μερκαντέρ ήρωας του κινήματος μας.

Φιλο-σεκίτης ανένταχτος με παππού Τροτσκιστή (της μάνας μου) και Σταλινικό (του μπαμπά μου)

Αναυδος είπε...

@γάτε

η επικοινωνια Τροτσκι με την επιτροπη του αμ.κογκρεσου για τις αντι-αμερικανικες ενεργειες
ετοιμος νατα πει ολα με στοιχεια και ονοματα

http://www.marxisthistory.org/history/usa/government/ushouse/1939/1012-matthews-trotsky.pdf

Στην ιδια επιτροπη μεταπολεμικα επικεφαλης ηταν κι ο γερ. Μακαρθυ

Ανώνυμος είπε...

@ Γκεόργκυ Ζούκωφ - Αποτέτοιος

Πολλά τα ήξεις - αφήξεις του Λέοντα και δεν βρίσκεται άκρη. Αυθεντικούς τροτσκιστές δεν βρίσκετε. Είναι ελάχιστοι οι “original”. Οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν τον Τρότσκι από αστική πλευρά για να συκοφαντήσουν την πιο λαμπρή περίοδο της ανθρωπότητας. Όταν οι σκλάβοι αποφάσισαν να αυτοκυβερνηθούν, βάζοντας αυτούς που έδιναν τις εντολές τους να δουλεύουν για λογαριασμό τους(Τζον Ρηντ στις 10 ημέρες). Τα επιτεύγματα του Σοσιαλισμού τα αναγνωρίζουν και αρκετοί από τους φανερούς αντίπαλους.

Κολλεκτιβοποίηση, Εκβιομηχάνιση αγροτικής χώρας, Συντριπτική Νίκη επί του Φασισμού Τεχνολογικά επιτεύγματα. Ανεργία Μηδεν, Σύνταξη στα 55 για γυναίκες – 60 για άνδρες, 8ωρο – 5ημερο, δωρεάν διακοπές, Δωρεάν παιδεία, υγεία, τα παιδιά προνομιούχοι πολίτες κ.α.

Ο Μαρξ έγραψε ένα μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, και μία Κριτική στους Λασαλικούς της Γκότα. Ναι ο σοσιαλισμός( αρχικό στάδιο του Κομμουνισμού) μπορεί να γίνει σε μία χώρα. Η κατανομή δεν είναι ανεξάρτητη από την παραγωγή. Ο έλεγχος της παραγωγής, είναι έλεγχος και της κατανομής.
Οι απομιμήσεις διαβάζουν άλλο Μαρξ, τον συνέταιρο του Σπένσερ, και τα κάνουν κουλουβάχατα. Συγχέουν επίτηδες το πρώτο με το τελευταίο στάδιο της όλης πορείας. “True” Μαρξιστές μπορεί να δηλώνουν πολλοί π.χ. και οι Βαρουβάκης. Τσακαλώτος! Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό το έχουν όλοι -π.χ. Κατρούγκαλος-, θα τους χαλάσουμε το χατήρι;

Ο ίδιος ο Λένιν όταν τον ρώτησαν για τον οπορτουνισμό έλεγε πως δεν μπορούσε να τα βγάλει εύκολα μαζί του γιατί ήταν σαν το φίδι. Διαρκώς ελίσσεται. Τραγική επιβεβαίωση η ανατροπή του Σοσιαλισμού. Γιατί αν δεν ήταν Σοσιαλισμός τι ανατράπηκε και γύρισε πίσω στον Καπιταλισμό; O..Καπιταλισμός;

Οι ελισσόμενοι είχαν εισχωρήσει σε όλα τα ανώτερα κλιμάκια: του Κόμματος, των Μυστικών Υπηρεσιών(δύο διοικητές), του Στρατού(Τουχατσέβκι κ.α.).
Θα έλεγε κάποιος πως ο Στάλιν είχε ένα μικρό πρόβλημα: Δεν ήταν αρκετά..Σταλινικός! Τουλάχιστον όπως περιγράφουν την λέξη "Σταλινικός" τα true κομμουνιστικά έντυπα των Νέων – Βήματος, της Εφσυν – Ελευθεροτυπίας κ.α. Ποιος όμως τον στήριζε; Αυτή την ερώτηση ποτέ δεν θα την βάλουν. Οδηγεί σε μία απλή και αληθινή απάντηση: Η Κομματική βάση, και φυσικά ο Λαός εργατιά - αγροτιά.

Πήξαμε στην σοβαρότητα

Ο 4:14

Σκεπ είπε...

κ.ζουκωφ
μερικες αρρωστιες δεν θεραπευονται ποτε. Μια λυση ειναι να κρατουνται υπο ελεγχο με συνεχεις δοσεις ζητηματων σταλινισμου (αυτο κανω εγω)

Κατα τα αλλα ,διαβασα ολοκληρο το πονημα, δεν λεει τιποτε καινουριο για μενα (αφου ειναι γραμμενο το 35 αλλωστε)
Aκολουθει δωρακι
Οπως ειπα το κεφ7 (περι ειρηνικης μετατροπης του καπιτ. σε σοσιαλισμο η μικτο συστημα ) δεν το ειχα ξανακουσει προφανως γιατι οι τροτσκιστες δεν ειναι ΤΟΣΟ απολιθωμενοι να προπαγανδιζουνε τσιτατα τοσο ξεπερασμενα απο την πραγματικοτητα.

Επισις το οτι ο Σταλιν ηταν στρατιωτιοστρατηγικη ιδιοφυια (οπως αυτολιβανιζεται ) και οτι ο ΤΡ. ητανε απλος εμψυχωτης του κοκ.στρατου, (κατι σαν τον Μπομπ Χοουπ) με ενδιαφερει πολυ. Βεβαια εδω υπαρχει μια δυσκολια. Ο Χρουστσεβ ξεχεζει πατοκορφα τον Μουστακια για την δειλια και την καταστροφικη συμπεριφορα του παραιτησης στην αρχη του πολεμου. (θα μου πεις ο Χ. ητουνα οπορτουριστας και δεν εχει μπεσα.)
Still, i don't buy it. (μηπως επειδη ειμαι κι εγω τετοιος;) Moνο αν ητουνα πρακτωρ θα το εχαβα. Μεχρι λοιπον να βγουνε αδιαψευστα στοιχια ( οπως των Δικων ενα πρραμα) οτι ο Χ. ΗΤΟ ΠΡΑΚΤΩΡ προτιμω να αγορασω την αποψη του.

Ανώνυμος είπε...

@ Μπρεζνιεφικό Απολιθωμα

Το βιβλίο του Σοβιετικού Κυριούλη στο πρώτο μέρος -τι δεν ήταν η ΕΣΣΔ- είναι κατατοπιστικότατο. Το έχεις online;

Δίνει ωραίες και γρήγορες απαντήσεις στα “Εκφυλισμένο εργατικό κράτος”, “Γραφειοκρατικός καπιταλισμός”, “κρατικός καπιταλισμός”, “κοινωνία των διευθυντών”, “ανατολική δεσποτεία”, κορνήλιους και άλλα πολλά.

Και ο Κατρούγκαλος δηλώνει Κομμουνιστής. Με τόσους σούπερ-ντούπερ κομμουνιστές μήπως έχουμε σοσιαλισμό και δεν έχουμε πάρει μυρωδιά;

Ο 4:14

Σκεπ είπε...

Στο ανωνυμο
Αν τον Σ. τον στηριζε οΛαος εργατια αγροτια, πως τοσο ευκολα εφαγαν το παραμυθι των κατοπινων οταν πεθαναν.
Και ακομα,
Πως με τον θανατο του Σ. AYTOMATA κατερρευσε ολη η κομματικη υποδομη στην οποια στηριζοταν (Μολοτοβ Καγκανοβιτς και σια);
πως ο Σ. περιστοιχιζοταν απο α)απατεωνες οπορτουνιστες φιδια και αλλα ζωα; β)ανδρεικελα χωρις θεληση και χωρις ικανοτητες.
Bλακας ηταν και μασαγε στο γλυψιμο; To παραμυθι του θεου σταλιν δεν πουλαει πια (οπως και το παραμυθι του προδομενου προφητη Τροτσκι.

Σκεπ είπε...

Ο λ ε ς
οι ενστασεις που εβαλα εμειναν χωρις απαντηση.

Η θεωρια του τροτσκι χαφιε ειναι απολυτως ανεπαρκης

Εξαλλου, υπαρχει και η αντιστοιχη οτι ο Σ. ηταν στην οχρανα.

Αυτα ανηκουν στην πολεμικη της εποχης (το λεει η Κρουπσκαυα -αναμενομενα)

ΔΕΝ σας καλυπτει η θεωρια περι ελλιπους ψυχοσυνθεσης του Σ. δεκτον. Ουτε η θεωρια του μετριου παραγοντα Σ. που εκμεταλευεται τον μηχανισμο για να αναρριχιθει. Δεκτον. Αφαιρουμε την προπαγανδα ενθεν και κειθεν και ξεκιναμε απο κει .
Αλοιως θα γινουν τα ιδια. Και δεν νομιζω να πιστευει κανεις πως αυτο ειναι αντιδιαλεκτικο,

Σκεπ είπε...

κ Ζουκωφ. σωστος
Αυτο λεμε. οχι στο 50%, οχι στο 75% λεπιδι στο 100%.

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

1) Οι περισσότεροι θυμούνται τον Σταλιν σαν τον ηγέτη που κράτησε ενωμένους και με υψηλό ηθικό τους λαους της ΕΣΣΔ και με τον Κοκκινο Στρατό Εργατών κι Αγροτών τσακισε το Ναζιστικό παιδι των καπιταλιστών ....Στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος ΑΘΛΟΣ που δεν ξαναγινε ΠΟΤΕ στην ιστορία της ανθρωπότητας ηταν η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ για τον πόλεμο που ερχόταν και ξεκίνησε υπο το αγρυπνο βλέμμα του 2 χρόνια πριν ! Ο ΑΘΛΟΣ ηταν η μεταφορα 11000 βιομηχανιών και εργοστασίων πίσω απο τα Ουραλια ,όπου ο Κεντρικός Σοσιαλιστικός Σχεδιασμος έδωσε μαθήματα ακρίβειας ,συντονισμού και αποτελεσματικότητας .Εκατομμύρια εργάτες των Σοβιέτ δουλευοντας με την ακριβεια μηχανισμού ρολογιού μεσα σε δυο χρόνια μετέφεραν αυτόν τον απιστευτο εξοπλισμό στο απυρόβλητο απο τον εχθρο που ερχόταν ξαναστήνοντας τον ,ωστε να παραξει οχι μόνο τα Τ-34 και τα MiG ,αλλα και τα καθημερινά αγαθά που χρειαζόταν ο λαός για να νικήσει την πείνα και να αντέξει ... Το εκπληκτικό ηταν οτι ΚΑΙ κατα την μεταφορά με τρένα και φορτηγά η παραγωγή σχεδόν ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΠΟΤΕ και οι μηχανές δούλευαν ακατάπαυστα σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και πάνω στα βαγόνια !!!! Μόνο ο σοσιαλισμός και ο Κεντρικός του Σχεδιασμός μπορεί να επιτελέσει τετοια θαύματα ...Για να μην πουμε για την απιστευτη κοσμογονια ,για μετα την νικη που ΞΑΝΑΧΤΙΣΤΗΚΕ μεσα σε 5 χρονια (και σε συνθηκες εμπαργκο!!) μια πατριδα διαλυμένη συθεμελα απο υποδομές και που ηταν σταχτη πανω στις σταχτες απ ακρου σ ακρο ...και να γινει ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΠΡΙΝ .Ολα αυτα εγιναν κατω απο την εποπτεια ,την καθοδηγηση και το αγρυπνο βλεμμα του μουστακια .Αν καποιοι τα υποβαθμιζουν δικαιωμα τους αλλα η Ιστορια τα κατεγραψε .Τι να κανουμε ... στα κομμουνιστικα κομματα εχει μεγαλυτερη αξια ο ΓΓ να ειναι μεθοδικος και οργανωτικος παρα καλος ρητορας και θεωρητικος .Στην Ελλαδα μαλιστα εχουμε το παραδειγμα της Αλεκας (απιστευτα οργανωτικο ατομο) που κρατησε το κομμα στην πιο δυσκολη περιοδο της ιστοριας του .

2) Οταν ανοιξαν τα αρχεια της KGB επι Γκορμπατσωφ και Γιελτσιν ,στους διαφορους αντικομμουνιστες τυπου Κονκουεστ ,οπου γης ,εσκασε χαιρεκακα το χειλακι τους και αναθαρησαν .Εσπευσαν κατα εκατονταδες απο παντου να παρουν μερος σε επιτροπες ελεγχου και ομαδες εργασιας .Πιστευαν οτι τα στοιχεια θα ηταν ενισχυτικα του αντικομμουνιστικου ("αντισταλινικου" ) οχετου που ταιζαν επι χρονια τους λαους .ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ μετα μερικους μηνες τα αρχεια ΣΦΡΑΓΙΣΤΗΚΑΝ ΞΑΝΑ και κλειδωθηκαν στην Εισαγγελεια της Μοσχας !!!!! Τι ειχε συμβει ? Οχι μονο στοιχεια ενισχυτικα δεν βρεθηκαν αλλα πολλα αυτα εκαναν φυτιλια τις "αληθειες " τους και ξεβρακωναν την προπαγανδα τους !!! Οποτε κι εσεις οι απλοι θνητοι τρου -κομμονιστες που ...ψαχνετε τις "αληθειες" αρκεστειτε στα υπαρχοντα "στοιχεια " απο την εποχη των SS και μετα του Χερστ και του Κονκουεστ τα οποια εχουν ειβαλει ως το μεδουλι σας και εχουν γινει πλεον δευτερα φυση σας ..

κι ακομα ...

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

αυτο ...

3) Ο Χρουστοφ επεσε το 64 εν μεσω και τεραστιων διαδηλωσεων των ΣΟΒΙΕΤ .

4) Ο πλεον "Σταλινικος" κομμουνιστης ηταν ....(ταξτε μου ) ...ο αγαπημενος σε πολλους απο τους αριστε-ρουληδες σαν κι εσας ΤΣΕ .... (ετσι για να κοιμαστε με ερινυες και να ξυπνατε με εφιαλτες )

5) Πως ορισμενοι χωρις να τους απευθυνεις τον λογο σεπιανουν στο στομα τους δεν μπορω να καταλαβω ...Εχουν την μιγα μαλλον ή αναγνωριζουν το αθλιο σαρκιο τους σ αυτα που γραφεις ..

Σκεπ είπε...

Ο πραγματικος Ζουκωφ, τι θα ελεγε ;

Molotob, Malenkov, Kaganovitz, Vorosilov

Na ιδεες για αφιερωμα

Μπερια, Γεζωφ, Φρουνζε

Και να μην κανετε οτι δεν καταλαβαινετε. Για αυτους δεν υπηρχε Μερκαντερ;
αυτοι δεν ηταν προδοτες;

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

ΑΥΤΑ ελεγε :

«Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν ήταν άνθρωπος, που να μην μπορούσες να του θυμίσεις τα δύσκολα προβλήματα, που να μην μπορούσες να λογομαχείς μαζί του και μάλιστα να επιμένεις ενεργά στη γνώμη σου. Αν ορισμένοι μιλάνε διαφορετικά, εγώ βεβαιώνω, ότι αυτά που λένε είναι ψέματα. Ο Στάλιν ήταν πολυμορφωμένος, με εκπληκτική μνήμη, με εξαιρετικό μυαλό εκ φύσεως, επίσης με συγκλονιστικές ευρείς γνώσεις. Ο Στάλιν άκουγε προσεκτικά, κάποτε έκανε ερωτήσεις, απαντούσε. Όταν τελείωναν οι συζητήσεις, διατύπωνε τα συμπεράσματα με ακρίβεια».

http://laikhexousia.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8418.html

Ανώνυμος είπε...

Σε αυτά που έγραψε ο Στρατάρχης να προσθΈσω

Τουλάχιστον 3.000.00 κομματικά μέλη λιγότερα μετά το τέλος του Πατριωτικού Πολέμου. Ο ναζιστικός χάρος έκανε δουλειά. Ποιος είναι Κομμουνιστής; Ποιος Εβραίος; Εκτέλεση κατευθείαν από τους φασίστες μόλις έμπαιναν σε χωριά και μικρές πόλεις.

Πως κάποιος που δεν ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, το κόμμα στο οποίο ηγείται, παραμένει στην θέση του; Τον σύντροφο με το μουστάκι είχαν την ευκαιρία να τον ρίξουν στην πολιορκία του Στάλινγκραντ όταν ήταν περικυκλωμένος, ακόμα και από πρώην στρατηγό του. Αν ο λαός δεν τον γούσταρε, ήταν καταπιεσμένος και φοβισμένος το πιο απλό θα ήταν να μην πολεμήσει την μέχρι τότε αήττητη Βερμαχτ. Γιατί να μην πάει με τον Ρώσο Στρατηγό που αποσκίρτησε κατά Χίτλερ μεριά; Που του υπόσχονταν τέλος στα δεινά;

Ο Στάλιν παρέμενε εκεί στο Στάλινγκραντ. Τι ήταν; Ελληνική αστική τάξη για να την κοπανήσει προς το Καϊρο; Βέλγος σούπερ - ντούπερ αντικαπιταλιστής κατά των τραπεζών που δεν εναντιώθηκε και τόσο στην έλευση των ναζί και μετέπειτα έγινε γραμματέας του ΝΑΤΟ; Τροτσκιστής που να διαλαλεί ότι οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν παιδιά της εργατικής τάξης;

“Πονάει” η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, κατανοητό.

Πήξαμε στην ιστορική και προσωπογραφική "ανάλυση"

Ο 4:14

Σκεπ είπε...

Bλεπω ο διαχειριστης ειναι σεμνοτυφος. Για τα 'σαρκια' λεω ..
Νομιζω εχω αποφυγει Προσωπικους χαρακτηρισμους γιατι πιστευω οτι δεν αξιζουν 'πενταρα'

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

XAXAXAXAXA τελικα αναγνωρισες το σαρκιο ποιανου ηταν ,ακομα κι αν δεν το κατανομασα !!!

zoot horn rollo είπε...

Φαινόσουν από το πρώτο σχόλιο, μην έχεις παράπονα.
"Μπαμ" (πολύ δυνατό) έκανες.

Ανώνυμος είπε...

Από άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει ιστοριογραφία με βάση χαρακτηρισμούς ιστορικών προσωπικοτήτων, ακούγεται παράξενο το "Νομιζω εχω αποφυγει Προσωπικους χαρακτηρισμους γιατι πιστευω οτι δεν αξιζουν 'πενταρα' ". Απο την άλλη, καθώς η μελέτη της ιστορίας αν έχει κάποια αξία είναι να βοηθά να βγάζουμε συμπεράσματα,εγώ περιμένω να μας πει ο μαστροΣκεπ για το σήμερα, πως εφαρμόζονται στην πράξη οι θεωρίες του.

Αποτέτοιος

Σκεπ είπε...

Προσωπικοι χαρακτηρισμοι βασει ΠΡΑΞΕΩΝ οχι ιντερνετικες μαγκιες (γιατι μεταξυ αλλων χαρακτηριζουν τον εκφεροντα)

Προσωπικους χαρακτηρισμους για θεματα πολιτικα σε προσωπα δημοσια και γνωστα.

το ορισμενοι χωρις να τους απευθυνεις τον λογο σεπιανουν στο στομα τους
poy petajew toieinai;

τι ειναι ;

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Σκεπ, επειδή γενικά ως διαχειριστής κάνω γενικά δίκη προθέσεων και με αυτό πορεύομαι, έχεις κάνει ήδη δύο μουσμουλιές, επί του προσωπικού. Αφενός επειδή δεν ήμουν απίκο πάνω από τον υπολογιστή, άργησαν να εγκριθούν δύο ολόκληρες ώρες κάποια σχόλια (όχι μόνο το δικό σου) κι υπονόησες πως μπορεί και να κόπηκαν, αφετέρου γιατί με λες σεμνότυφο, που δε βάζω ένα σχόλιο όπου αποκαλείς το Ζούκοφ (υποθέτω) ραμολιμέντο, χωρίς να προσθέτεις κάτι άλλο ουσιαστικό.
Φρόντισε να μην τριτώσει το κακό. Θα με χάσεις κι η αιτία θα 'σαι εσύ..

Επί της ουσίας τώρα. Και να τριτώσει, δε θα χάσει η Βενετιά βελόνι. Δεν παρακολουθώ και πολύ προσεκτικά την κουβέντα, για να ξέρω αν έμειναν όντως αναπάντητες όλες οι ενστάσεις σου, αν και από το ύφος σου δε μου φαίνεσαι για άνθρωπος που γυρεύει-περιμένει απαντήσεις. Βλέπω ωστόσο πολλή φλυαρία κι ακατανόητα πολλά σχόλια -εσένα αλήθεια δε σε κουράζεις; Τα περισσότερα από όσα λες είναι τόσο κλισέ που έχουν κωδικοποιηθεί σε προτάσεις-συνθήματα (μέτριος στάλιν, προσωπολατρία, και παρακάτω δε διάβασα). Γιατί δε μένεις κι εσύ σε αυτήν την έκταση, και το/μας/σε(;) κουράζεις τόσο;

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Σκεπ,μηπως το ονομα σου αρχιζει απο Κωσ και τελειωνει σε τας?
Μολις εξαφανιστηκε ο ενας εμφανιστηκε ο αλλος.

Ιστρολλικός είπε...

Για τον Στάλιν στον πόλεμο:

Δυστυχώς για τον Χρουστσώφ και τους οπαδούς τους 60'ς αντικομμουνισμού, μεταξύ των αρχείων που δημοσιεύτηκαν μέτα τις ανατροπές ήταν και το βιβλίο επισκέψεων στο γραφείο του Στάλιν. Το εν λόγω έγγραφο μας δείχνει ότι ο Σίφης δούλευε 20ωρα από τη στιγμή της εισβολής και μετά και προφανώς και δεν 'εξαφανίστηκε' όπως ισχυρίστηκε ο Νικίτας.

Για τον Στάλιν πριν:

Ο Σκεπ αναπαράγει την παιδικού επιπέδου ψυχροπολεμική προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία ο Στάλιν ήταν και άσχετος ('μέτριος πολιτικός') και θηρίο της ραδιουργίας που έφαγε τους σχετικούς, οι οποίοι μάλλον δεν ήταν και τόσο σχετικοί για να την φάγαν έτσι. Ο άσχετος Στάλιν επίσης έφτιαξε τον μηχανισμό που τον ανέδειξε (δες αν υπήρχε μηχανισμός πριν το '22) και καταδυνάστευσε τον γεωοπολιτικό χώρο της Ευρασίας για 7 δεκαετίες. Όλα αυτά μέσω ασχετοσύνης και μετριότητας και προπαντώς απανθρωπιάς και κακής συμπεριφοράς προς την οικογένεια.

Για άλλη μια φορά τα τρολ σε αυτό το μπλογκ κατάφεραν να μαμίσουν την κουβέντα.

Ανώνυμος είπε...

i)Βάσει πράξεων;Μέχρι τώρα δίκη προθέσεων κάνεις.
ii) Η λογική των "χρονικών" την οποία ακολουθείς ως προφανώς τακτικός αναγνώστης των "Ιστορικών" της παλαι ποτε "Ελευθεροτυπίας" έχει μολύνει τις αγνές προσπάθειες σου να μην καταλήξεις σε αυτό που θέλεις να πεις για την σοσιαλιστική προοπτική ΣΗΜΕΡΑ και να το στρίβεις συνεχώς δια του "δύο ολοκληρωτισμών" ως άλλος που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα αλλάξει την "ΕΕ από μέσα" ταράζοντας τη στη νομιμότητα.
iii)Στους δικούς μου καταλόγους βρίσκεσαι στη λίστα "δεξιός" μία θέση μόνο πάνω από το Τζήμερο.

Τα δέοντα.
Αποτέτοιος

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Ιστρολλικέ, δε θα συμφωνήσω με την κατακλείδα σου.
Αφενός, προτού σχολιάσει ο Σκεπ, υπήρχαν κάποια σχόλια (όπως η πολύ ενδιαφέρουσα μετάφραση που έκανε ο Παρατηρητικός), αλλά δεν είχε ανοίξει κάποια συζήτηση. Τα περισσότερα σχόλια έγιναν μετά, και αυτό έχει να κάνει εν μέρει και με τα δικά μας κριτήρια: σχολιάζουμε όταν βλέπουμε πως μας την πέφτει κάποιος, και όχι για να αναπτύξουμε θετικά τη δική μας θέση. Δεν το λέω ως μομφή, αλλά είναι αντικειμενικό -και λογικό ως ένα βαθμό.
Αφετέρου σε αυτό το μπλοκ, θεωρώ πως υπάρχουν πολλές (ίσως οι περισσότερες) μαμάτες και όχι μαμημένες συζητήσεις.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.Μιας κι έχω αυπνίες είπα να συνεισφέρω κι εγώ σε τούτη εδώ τη συζήτηση. Παιδί μου Σκεπ επειδή σε βλέπω και το ψάχνεις να πας να διαβάσεις το "Σαν πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα" του Josef E. Davis σε μετάφραση του Θ. Βόρειου το 1995.Εκεί θα δεις την άποψη του Αμερικανού - το ξαναγράφω προς επίρρωση-Αμερικανού, πρέσβη στη Μόσχα το 1937-38 όπου χαρακτηρίζει τις δίκες κατά των Ζηνόβιεφ,Μπουχάριν,Τουχατσέφσκυ κι άλλων ως αναγκαία προσπάθεια προετοιμασίας της άμυνας κατά του γερμανικού φασισμού, σαν εκκαθάριση της 5ης φάλαγγας, που είχε κλείσει συμφωνία με τη ναζιστική Γερμανία και τη φασιστική Ιαπωνία να υποστηρίξει την επίθεσή τους κατά του σοβιετικού κράτους και την ανατροπή του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Το βιβλίο του αμερικάνου πρέσβη αποτέλεσε τη βάση για τις θέσεις που διατύπωσε γερμανός μαρξιστής Kurt Gossweller στις Βρυξέλλες στη συνάντηση κομμουνιστικών κι αριστερών κομμάτων πως ο αντισταλινισμός αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο σοβαρά εμπόδια για το συντονισμό της δράσης του κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος και συντηρείται τεχνητά απ τις άρχουσες τάξεις ακριβώς γι αυτό το λόγο.
Ύστερη γραφή:Θα μπορούσα να κλείσω κι εγώ λέγοντας: "α ρε ζημιά που τους έκανε ο Μουστάκιας!". Δεν το κάνω όμως γιατί δεν έχω σκοπό να σε προγκάρω.Σκοπό έχω να σε κάνω να στοχαστείς πάνω στην τελευταία φράση " ο αντισταλινισμός αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο σοβαρά εμπόδια για το συντονισμό της δράσης του κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος και συντηρείται τεχνητά απ τις άρχουσες τάξεις ακριβώς γι αυτό το λόγο"
Τζίμης

Ανώνυμος είπε...

Σωστές οι υποδείξεις σου Κουίντο για τα λάθη του Στάλιν και τη αυτοκριτική του σε σχέση με τις Λενινιστικές θέσεις του Απρίλη. Όμως έχω μια παραγματική απορία : αφού ο Λένιν ορθά διάβαζε την πολιτική συγκυρία τον Απρίλη , γιατί οι Μπολσεβίκοι έδειξαν αυτοσυγκράτηση και δεν κατέλαβαν άμεσα την εξουσία τον Ιούλιο του 1917 με τα γνωστά γεγονότα ή τον Αύγουστο του 1917 όταν η ένοπλη δύναμη τους τσάκισε τον πραξικοπηματία Κορνίλοφ και περίμεναν ως τον Οκτώβρη ; Και μην μου πεις ότι ακόμη δεν είχαν την πλειοψηφία των Σοβιέτ με το μέρος τους τον Ιούνη, επειδή αυτό το γεγονός και μόνο ίσως αποδεικνύει ότι οι θέσεις του Απρίλη ήταν λενινιστικό λάθος με την έννοια ότι χάραζαν πολιτικά καθήκοντα πρόωρα που ωρίμασαν για την υλοποίηση τους μετά το καλοκαίρι. Βέβαια, οι απριλιανές θέσεις δικαιώνονται στο βαθμό που θέτουν τα καθήκοντα της νέας φάσης της επανάστασης για το επόμενο της αστικοδημοκρατικής φάσης διάστημα, αλλά τελικά πραγματικά προσανατόλιζαν άμεσα και ολοκληρωμένα την εργατική τάξη και τους Μπολσεβίκους στους επόμενους στόχους τους ;
Κνιτάκος 1998 (και όχι πια Μη Λενινιστής Μπολσεβίκος Εσωτερικού)

Ανώνυμος είπε...

σορρυ σφυροδρέπανε, για το φιλο μου και μονο...
παππού ... εχεις αρχίσεις και γερνάς...επικίνδυνα ;-).

Η Πετρούπολη ήταν φουλ υπερ της επανάστασης τον Ιούλη του 1917, δεν ήταν, ομως, όλη η υπόλοιπη Ρωσσία. Η Πετρόπουλη θα μετατραπόταν σε Κομμούνα και θα συνετριβόταν από το ρωσσικό στρατό. Η κομμούνα συνετρίβη ουσιαστικά από τους αιχμάλωτους ένοπλους γάλλους αγρότες, που οι γερμανοί παρέδωσαν στις Βερσαλλίες. Οι κομμουνάροι δεν ειχαν φροντίσει να ανάψουν φυτίλια στην ύπαιθρο (ειναι και αντικειμενικοι λογοι στη μέση, ομως και το Παρίσι δεν απευθύνθηκε στην φτωχή αγροτιά, όπως οι γιακωβινοι απευθύνθηκαν στους γάλλους αγρότες στη γαλλική επανάσταση, η κομμούνα κράτησε αμυντική στάση ως το τέλος) οπότε ήρθαν αντιμέτωποι με οργανωμένο στρατό πολλαπλάσιό τους. Λογικό να ηττηθούν.

Οι μπολσεβίκοι γνώριζαν ότι η επανάσταση ειχε ακομη καύσιμα, τα σημάδια ήταν υπαρκτά σε όλη τη Ρωσσία. Ποια ήταν τα σημάδια: μα το γεγονός και μονο ότι η επιρροή των μπολσεβίκων αυξανόταν γεωμετρικά τόσο οργανωτικά, όσο και πολιτικά και βεβαίως ότι είχε αρχίσει να διαφαίνεται το ρήγμα στους εσέρους που είχαν την μεγαλύτερη επιρροή στην ύπαιθρο και μεγάλο κομμάτι τοιυς απομακρυνόταν από τη στήριξη της κυβέρνησης

Η μικροαστική κυβέρνηση εσέρων-μενσεβίκων συνέχιζε να στηρίζει τον πόλεμο, που όξυνε την πεινα, τον όλεθρο, τη καταστροφή σε μεγάλες μάζες της υπάιθρου και των πόλεων... και δεν ανακούφιζε καθόλου τους αγρότες, αφού δεν άγγιζε την ιδιοκτησία των φεουδαρχών.
Θα ήταν μοιραίο λάθος λοιπόν των μπολσεβίκων να πάρουν την εξουσία σε μια πόλη, όταν σε ελάχιστο χρόνο θα την έπαιρναν παντού... αφού θα ειχαν την στήριξη ή την ανοχή των ένοπλων αγροτών σε όλη την ρωσσική επικράτεια.
και πράγματι αυτό συνέβη μετά τη συντριβή της απόπειρας πραξικοπήματος του Κορνίλοφ, τη νομιμοποίηση των μπολσεβίκων και το ξεβράκωμα της κυβέρνησης Κερένσκι στα μάτια των αγροτών. Μεσολάβησε ένα εύλογο διάστημα μεταξύ Σεπτέμβρη-Νοέμβρη, στο οποίο πραγματικά η επιρροή της κυβέρνησης κατέρρεε. Ειναι σημαντικο διάστημα. Αν και δεν ειμαι σίγουρος, έχει να κάνει με το μέτωπο..Πρέπει να εξετάσεις ακριβώς τα γεγονότα.
___________________
η αυτοσυγκράτηση λοιπόν του Ιούλη ειναι ζήτημα τακτικής της επανάστασης. ΕΡγάτες κρατείστε τις δυνάμεις σας, και επιτεθείτε στη κυβέρνηση με μαζικές συγκρουσιακές πορείες και απεργίες, ακομη δεν ήρθε η ώρα για ένοπλη εξέγερση. Θα έρθει γρήγορα, ομως, όσο οι αγρότες αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση αυτή τους ειπε ψέματα σαν την προηγούμενη των καντέτων.


η στρατηγική είχε χαρακτει ήδη με τις θέσεις του Απρίλη: πάμε για σοσιαλιστική επανάσταση. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν πως έρχονται σε αντίθεση οι Θέσεις του Απρίλη με την τακτική των μπολσεβίκων τον Ιούλη; Ισα-ισα, σε καμια σύγκρουση δεν έρχονται.

Οι μπολσεβίκοι δέχτηκαν αμείλικτη καταστολή μετά τον Ιούλη του 1917, κι ομως δεν λύγισαν καθόλου. Οι παράνομοι πυρήνες κράτησαν οσο ποτέ άλλοτε. (ας ειν' καλά ο Στάλιν :-)) Αλλωστε η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να συλλάβει τους ηγέτες. Πλην αν θυμάμαι καλά του καιροσκόπου Τρότσκι που φρόντισε να παραδοθεί... χέστης γαρ μια ζωή.
_______________________________________
Ο ίδιος Στάλιν ήταν εξαρχής υπερ της αυτοσυγκράτησης και μάλιστα περιγράφει στα Ζητήματα Λενινισμού, τη στάση ορισμένων ταλαντευόμενων μπολσεβίκων της Πετρούπολης που ήθελαν να μη..χαθεί η ευκαιρία και να γίνει αμεσως η επανάσταση τον Ιούλη. Κάποιοι απ' αυτούς πείστηκαν έγκαιρα, κάποιοι έχασαν οργανωτικά τη σχέση με το κομμα, αλλα ετσι κι αλλιώς οι μπολσεβίκοι επέβαλαν την τακτική τους στη Πετρούπολη.

el quinto
__________________________

φιλε μην μπερδεύσαι (αλλο μπολσεβικισμός, άλλο Περισσός, εκει την πατάς ;-0)

zoot horn rollo είπε...

Περισσισμός;

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί και Αντι-περισσισιστας
Ακυρος

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

να γεμιζεις μια καρδαρα με το γαλα σου και στο τελος να την κλωτσας και να το τρωει η γη ,ρε imitrelle quinto ... πως το καταφερνεις ?

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δε θυμάμαι αν ήταν σε αυτό το νήμα, που ρώτησε κάποιος σχετικά, αλλά το βιβλίο του ΠΠ για τη γραφειοκρατία στην ΕΣΣΔ μπορεί να το βρει κανείς ηλεκτρονικά από εδώ μεταξύ άλλων

http://vivlio2ebook.blogspot.gr/2009/12/blog-post_903.html

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Με αφορμη αυτο το κειμενο,διαβασα το προ 5ετιας κειμενο του Αναυδου γυρω απο τις εκκαθαρισεις.

Ημουν αναγνωστης οταν πρωτοβγηκε αλλα ειχα βαρεθει να το διαβασω (θετω τον εαυτο μου στη διαθεσιμοτητα της ΚΕ για το αντικομματικο μου παραπτωμα),οποτε θελω να δωσω καθυστερημενα συγχαρητηρια για εκεινο το κειμενο και ολες τις υπολοιπες δουλειες του!

Ανώνυμος είπε...

quinto εισαι σαν τους Ρωμαιους συγκλητικους που μιλουσαν 40 λεπτα για το ημερησιο θεμα και κλειναν παντοτε με το συμπερασμα οτι η Καρχηδονα πρεπει να καταστραφει.

Ο.Χ.Ε.Π.

Ανώνυμος είπε...

πάλι καλά που δεν μ' έβγαλες εκτός θέματος ΟΧΕΠ :-0

και πάλι καλά που ο νεόφυτος δεν ειπε οτι ειμαι ο... ΣΚΕΠ ...
γιατί ειμαι σίγουρα οτι αυτο υποπτεύεται ο δαιμόνιος διαδικτυακός Πουαρό.

πέρα απ' τη πλάκα..νομίζω οτι δεν ειναι τυχαίο που έσκασε αυτος ο Σκεπ. Τελικά ρε σφυροδρέπανε, αυτο το ιντερνέτι έχει γεμισει "ιντριγκες","ξεκατινιάσματα" και "ψώνια".

Κοιτούσα τώρα τελευταία τι σκατά έχω χάσει απο το 11...
Νοσφεράτους, Λενιν-ριλόουντερς, το παλιο μου φίλο ΚΠ (σελιδες κριτικής) που πλακώθηκε με το G600 ή 700 (θα σας γελάσω). Και κατέληξα οτι την καλύτερη δουλειά την έκανε ο Μήτσος:

"Πρώτη εμφάνιση στη λογοτεχνία για τον Δημήτρη Γράψα με το βιβλίο Η λευκή κουρτίνα, ένα μυθιστόρημα που εξερευνά τον κόσμο των ανθρώπινων φόβων και συμβιβασμών. Τέλος, μετά την επιτυχημένη έκδοση Τόποι της λογοτεχνίας, θα εκδοθεί, και πάλι σε συνεργασία με την Εταιρεία Συγγραφέων, ο συλλογικός τόμος Τα πάθη στη λογοτεχνία (100 φανατικοί συγγραφείς), με επιμέλεια και εισαγωγή της Ηρώς Νικοπούλου. Στον τόμο αυτό εκατό έλληνες συγγραφείς καταγράφουν και αναδιαπραγματεύονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων."

το ιντερνέτι χαζεύει, ειναι ο ορισμος του κουτσομπολιού, πολιτικού και μη. Ο ψυχισμος σου αρρωσταίνει. Χρειαζόμαστε μελέτη και σοβαρές αντιπαραθέσεις, αλλιώς... θα γινουμε ένα μεγάλο καφενειο. Και εκει τουλάχιστον στα παραδοσιακά καφενεια ήξερες και ποιος ήταν ο άλλος. Αλλα και πάλι ήταν χάσιμο χρονου...

αρρώστια, δυστυχώς και εκφυλισμος.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
el quinto

Ανώνυμος είπε...

Quinto πώς νιώθεις που αυτά που γράφεις στην απάντηση στον φίλο παραπάνω τα λέει και ο Περισσός;

Μάλλον πρέπει να ψαχτείς γιατί ο περισσισμός από το 1991 και ειδικά μετά το Millenium είναι πραγματική επιδημία.

Ρώτα και εμάς που κολλήσαμε τότε αν και απόλυτα "υγιείς" κάποτε!

ΒΧ

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Κουϊντε
Στο παρόν ιντερνετικό καφενείο εγώ μόνο τροφή για σκέψη και τσίγκλισμα για (γόνιμη θέλω να πιστεύω)αντιπαράθεση επιδιώκω να συνεισφέρω, αν και ομολογώ πως ενίοτε με πιάνει και μια χαβαλεδιάρικη διάθεση (αδυναμία μου , αλλά τί να κάνουμε ; από ταξική σκοπιά ούτως ή άλλως δεν είμαι πλασμένος για μπολσεβίκος, αλλά για εσέρος ή μενσεβίκος ως καλός μικροαστός).
Λοιπόν, καλά όλα αυτυά που λες για τη στάση και του Στάλιν στις μέρες του Ιούλη, για τη δυναμική των πραγμάτων στο διάστημα όλων εκείνων των μηνών του 1917 πριν τον Οκτώβρη και για την ανησυχία των Μπολσεβίκων ηγετών μήπως υπάρξει απομόνωση του προλεταριάτου της Πετρούπολης από τον αγροτικό κόσμο. Όμως , τελικά ο Οκτώβρης έγινε για να περάσει όλη η εξουσία στα χέρια των εργατικών και αγροτικών Σοβιέτ, επομένως πέρα από τον ξεκάθαρα διακηρυγμένο σοσιαλιστικό στόχο της επανάστασης, αυτό που προέκυψερ άμεσα ήταν μια εργατική, σοσιαλιστική εξουσία ή μια εργατοαγροτική που συνιστούσε απλώς δυνητική μορφή προλεταριακής δικτατορίας στο βαθμό που τα αγροτικά Σοβιέτ εξέφραζαν μια συμμαχία προλεταριακών και μικροϊδιοκτητικών στοιχείων της υπαίθρου ; Ας θυμηθούμε τη γκραμσιανή και κακοπαθημένη στα χείλη πολλών εξ ημών ορολογία : μήπως η εξουσία που προέκυψε τον Οκτώβρη ήταν προλεταριακή στο βαθμό που το προλεταριάτο ηγεμόνευε στην εργατοαγροτική εξουσία, η οποια θα μπορουσε να οδηγήσει και σε αστικές μορφές εξουσίας εάν δεν μεσολαβουσε αφενός ο πολεμικός κομμουνισμός και κυρίως η κολλεκτιβοποίηση ;
Για να μη βυζαντινολογούμε, καλά έκανε ο Λένιν και πήρε την εξουσία με το μπολσεβίκικο κόμμα με επαναστατικό τρόπο, και έτσι και εμείς πρέπει να συμβάλουμε στο ίδιο καθήκον σήμερα χωρίς να κατατριβόμαστε σε εκ των προτέρων θεωρητικές και φραστικές αναλύσεις για το "σοσιαλιστικό" και "αστικοδημοκρατικό" κτλ. χαρακτήρα του εγχειρήματος. Εξάλλου, όλοι μας και εννοώ και τους πολιτικούς φορείς όπου πρόσκειται ο καθένας θαμώνας του παρόντος ιμτερνετικού καφενείου, θεωρούν δεδομένο το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης στην εποχή μας. Παρόλα αυτά, αυτή η στρατηγική επίκληση ούτε έχει οδηγήσει ακόμη στην επαναστατική πράξη, ούτε πολύ περισσότερο έχει αποτελέσει τη βάση συνένωσης όλων μας, και μάλιστα των αυτοπροσδιοριζόμενων μαρξιστών-λενινιστών- γιατί όχι και σταλινιστών- σε ένα ενιαίο σύγχρονο μπολσεβικικό κόμμα.
Κνιτάκοσ 1998

Ανώνυμος είπε...

"Παρόλα αυτά, αυτή η στρατηγική επίκληση ούτε έχει οδηγήσει ακόμη στην επαναστατική πράξη, ούτε πολύ περισσότερο έχει αποτελέσει τη βάση συνένωσης όλων μας, και μάλιστα των αυτοπροσδιοριζόμενων μαρξιστών-λενινιστών- γιατί όχι και σταλινιστών- σε ένα ενιαίο σύγχρονο μπολσεβικικό κόμμα.
Κνιτάκοσ 1998"

Εχμμ... ναι, ξέρεις είναι που υπάρχει αυτό το κόμμα και κάποιοι είναι ήδη εκεί.
Και δεν οδηγεί η στρατηγική επίκληση στην επαναστατική πράξη (ουαου! αλά Βαρουφάκης).
Ούτε κάνουν στρατηγικές επικλήσεις ή δεήσεις ή ξερωγωτελετές αυτοί οι κάποιοι.
Αλλά είσαι παλιός εσύ και ξες.
ΒΧ

Σκεπ είπε...

Αν εισαι μενσεβικος οι πιθανοτητες ειναι να γινει μεχρι και λαικος επιτροπος

σκ είπε...

Ξερω , κοβομαι γιατ μονοπολω

Ανώνυμος είπε...

ΒΧ
Για μένα και, όπως καταλαβαίνω και για σένα από το "χώσιμο" που μου κάνεις, υπάρχει το σύγχρονο μπολσεβικικό κόμμα και είναι το ΚΚΕ για να σου πω και την πολιτική μου ταυτότητα δηλαδή. Τώρα, πραγματικά δε θεωρώ ότι το να επαναλαμβάνουμε διαρκώς "μόνη λύση ο σοσιαλισμός" ή "εμείς παλεύουμε για τη σοσιαλιστική επανάσταση" από μόνα τους θα οδηγήσουν σε αυτά που ζητάμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να μη βάζουμε συνολικά το σκεπτικό μας ή τη στρατηγική μας στις κουβέντες μας με τον κόσμο. Απλώς, η πίστη και περισσότερο η διακήρυξη σε επίπεδο προγραμματικών γραπτών ντοκουμέντων στη σοσιαλιστική επανάσταση ούτε αυτήν φέρνει πιο κοντά, ούτε αναγκαστικά σημαίνει ότι όποιος την επικαλείται είναι και κομμουνιστής, αλλιώς δεκάδες γκρούπες και ομάδες εδώ και δεκαετίες και επανάσταση θα είχαν κάνει και το ΚΚΕ θα είχαν αντικαταστήσει επειδή μιλάνε για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι και εκτός ΚΚΕ υπάρχουν άτομα που έχουν αναφορά στο μαρξισμό-λενινισμό και πάντα θεωρώ ότι το ΚΚΕ και οι φίλοι του πρέπει να επιδιώκουν να προσεγγίσουν αυτό τον κόσμο. Εσύ ΒΧ είσαι στο ΚΚΕ όπως καταλαβαίνω, οπότε κάνε αυτό που ορίζει το Κόμμα για να διευρύνεις το ακροατήριο και τη μαζικότητα του και μην ανησυχείς επειδή ένας "παλιός Κνιτάκος" ανοίγεται σε εξωκομματικούς. Στο κάτω -κάτω εγώ υποστηρίζω το ΚΚΕ και το ζήτημα είναι να πείθουμε ή έστω να βάζουμε σε σκέψη και κάποιους εκτός κομματικού περιγύρου.
Τέλος, εσύ ίσως να είσαι και παλιότερος από μένα, ίσως να είσαι και νεότερος, όμως τόσο ο σύντροφος με το μουστάκι όσο και ο άλλος ο "ποταμίσιος" επεσήμαιναν τον κίνδυνο της "κομμουνιστικής έπαρσης". Ναι, το ΚΚΕ υπάρχει (και ευτυχώς), πολλοί είναι σε αυτό και περισσότεροι το στηρίζουν, όμως έχουμε καρβέλια να φάμε για να μπορούμε να εξομοιώνουμε ελαφρά τη καρδία εαυτούς με τους Μπολσεβίκους (άσε που εγώ σαν μικροαστός σε καμία περίπτωση δεν θα έκρινα τον εαυτό μου ως επαναστάτη μπολσεβίκο, απλώς νομίζω ότι ακολουθώ τους επαναστάτες και τους βοηθώ)
Κνιτάκος 1998

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Όχι φίλε, εσύ κόβεσαι γιατί είσαι λίγο βλακάκος (πολιτικά μιλώντας) κι ενοχλείς (σ)τη συζήτηση