Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

Διασχίζοντας τον ποταμό - Crossing the river

Η φράση χρησιμοποιείται  μεταφορικά και είναι ο τίτλος του αυτοβιογραφικού βιβλίου του Βίκτορ Γκρόσμαν (ή Στέφεν Βέχσλερ, αν προτιμάτε το αμερικάνικο όνομά του). Ποτέ άλλοτε όμως μια μεταφορά δεν έκρυβε τόση δύναμη στα σημαινόμενα και τόσο συγκλονιστικά γεγονότα, καθώς ο Γκρόσμαν είναι ένας Αμερικάνος που δραπετεύει από τη Δυτική Γερμανία στη Λαοκρατική και δεν περνά απλώς στην άλλη όχθη του Δούναβη, αλλά σε ένα διαφορετικό νέο κόσμο, που χτίζεται από την αρχή.

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο -γιατί δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά- οπότε δεν έχω προσωπική εικόνα για το περιεχόμενο και τους όποιους περιορισμού του. Αλλά αν περνούσε από το δικό μου χέρι -που δεν περνά προφανώς- θα ήταν ίσως το πρώτο βιβλίο που θα επέλεγα να μεταφράσει και να εκδώσει η Σύγχρονη Εποχή.


Όσοι θέλουν να πάρουν μια ιδέα για το περιεχόμενο, μπορούν να διαβάσουν μια παρουσίαση του από τον Anton Saefkow (ψευδώνυμο) στο Ατέχνως, καθώς και μια συνέντευξη που του παραχώρησε ο συγγραφέας, που δημοσιεύτηκε σε τρία μέρη (1ο, 2ο, και 3ο) και έχει μια σύντομη περιγραφή όσων εξιστορεί στο βιβλίο του: τα πρώτα χρόνια, το ΚΚ ΗΠΑ, οι σπουδές, η θητεία του ως βιομηχανικός εργάτης, ο πόλεμος της Κορέας, ο Μακαρθισμός, η απόδραση, η καινούρια ζωή, οι κατακτήσεις, οι ανέσεις κι ο τρόπος ζωής που απολάμβανε, τα αίτια που οδήγησαν στην ήττα.
Αυτό που δεν περιγράφει, είναι η μεταγενέστερη ένταξή του στο οπορτουνιστικό die Linke, εξ ου κι ένας βασικός περιορισμός για την οπτική του επί της σημερινής πολιτικής κατάστασης -αν και έχει αρκετούς προβληματισμούς για τις θέσεις και την πολιτική γραμμή του κόμματός του.

Από τη μια πλευρά, μπορεί να μας προβληματίζει η πολιτική επιλογή ενός συντρόφου, τόσο συνειδητοποιημένου, ώστε να διασχίσει ανάποδα το ποτάμι -βέβαια το άλλο αντίστοιχο παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης που έχουμε είναι ο Βολφ Μπίρμαν, που αν δεν κάνω λάθος έφτασε να στηρίζει το SPD. Κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια για την κατάληξη του στιχουργού που έγραφε για την πικρή αλήθεια της Unidad Popular.

Από την άλλη όμως δεν είναι παράλογη εξέλιξη, καθώς ο κορμός του die Linke αποτελείται από τα παλιά μέλη του ΕΣΚΓ και τα "απομεινάρια" του τελευταίου, που οδηγήθηκαν σχεδόν σύσσωμα στο νέο μόρφωμα -με ενδιάμεσο σταθμό το ΚΟΔΗΣΟ -ο ίδιος ο Γκρόσμαν δεν ήταν ποτέ οργανωμένο μέλος του ΕΣΚΓ (SED), αλλά βρισκόταν πάντα κοντά του κι ακολούθησε το γενικό ρεύμα.

Κάτι αντίστοιχο έγινε και σε άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου τα πρώην ΚΚ μετεξελίχθηκαν σε σοσιαλδημοκρατικά. Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί η Ρωσία, με το ΚΚΡΟ, που κράτησε το όνομα χωρίς τη χάρη ή μάλλον με όλα τα προβληματικά στρατηγικά στοιχεία του ΚΚΣΕ της τελευταίας περιόδου της ΕΣΣΔ.

Πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι στη ΛΔΓ του ΕΣΚΓ προέκυψε από τη συγχώνευση του κομμουνιστικού κόμματος με το σοσιαλδημοκρατικό (ως κεντρική επιλογή κι όχι επειδή αυτό ήταν απαραίτητος όρος για την επιβίωση των σοσιαλδημοκρατών, αφού στη ΛΔΓ, αν δεν απατώμαι, υπήρχαν διάφορα νόμιμα μικρά κόμματα, που δεν είχαν καμία σχέση με τους κομμουνιστές.
Αντίστοιχη ενωτική πείρα πρέπει να είχε γαλουχήσει πολιτικά τον Γκρόσμαν και στα νεανικά του χρόνια στις ΗΠΑ, με την πολιτική γραμμή του εκεί ΚΚ.

Θέλω να πω λοιπόν ότι αν συνυπολογίσουμε κάποια προβλήματα στη φυσιογνωμία και τη στρατηγική στόχευση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, θα διαπιστώσουμε τη διαβρωτική επίδραση κάποιων σοσιαλδημοκρατικών θέσεων, που δεν καθιστούν εντελώς παράλογη τη μετεξέλιξη ολόκληρων κομμάτων και των μελών τους. Αυτό μπορούμε να το δούμε εξάλλου και στο παράδειγμα του ΚΚΕ και της ανανεωτικής του πτέρυγας, που κατέληξε στο Συνασπισμό (κι από εκεί στο σημερινό Σύριζα ή το γενόσημό του, τη ΛαΕ).

Συνεπώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπήρχε άμεση σύνδεση-συγγένεια μεταξύ του τότε και του "τώρα", σωστά;
Όχι. Το παρόν περιέχει πάντα το παρελθόν μετασχηματισμένο και τα σπέρματά του βρίσκονται πάντα σε (διαλεκτικές) στιγμές του δεύτερου. Αλλά τα σημερινά μορφώματα τύπου Σύριζα και die Linke, δεν είναι φυσικοί συνεχιστές του διεθνούς ΚΚ, αλλά καρπός του εκφυλισμού και της ήττας του, πλήρης άρνηση κι όχι διαλεκτική άρση του. Κι αυτό απαντάει, πιστεύω, στην όποια... υφολογική σύνδεση επιχειρείται μεταξύ των δύο.

Αυτό είναι φανερό και στην περίπτωση του ίδιου του Γκρόσμαν, που είναι συνεπής υπερασπιστής του υπαρκτού σοσιαλισμού, διατηρώντας τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις του για τα αρνητικά του σημεία. Τι σχέση έχει αυτή η έντιμη στάση, με την πολιτική θέση του σημερινού die Linke; Καμία απολύτως. Παίρνει γενικά θέση εναντίον των διώξεων που υφίστανται παλιά στελέχη του κρατικού μηχανισμού της ΛΔΓ, αλλά απορρίπτει συλλήβδην την πείρα της ΛΔΓ και το συγκεκριμένο μοντέλο οικοδόμησης. Στέκεται στο αντίπαλο, ταξικό στρατόπεδο, του εκλεπτυσμένου αντικομμουνισμού, κι έχει εγκλωβίσει στις γραμμές του πολλούς τίμιους αγωνιστές, που βρίσκονται εκεί με τη δύναμη της συνήθειας.

Ποιο είναι λοιπόν το γενικό συμπέρασμα; Αν το διεθνές ΚΚ είχε διάφορες αδυναμίες, παρεκκλίσεις, που αντανακλούσαν την επίδραση της σοσιαλδημοκρατίας και αντανακλώνται και στις αντιλήψεις-αυταπάτες των οργανωμένων μελών του, δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντική σοσιαλδημοκρατία και το βρώμικο, ιστορικό της ρόλο. Κι αν το ΕΣΚΓ, συγκεκριμένα, είχε αδυναμίες και προβληματικά στοιχεία στις προγραμματικές του θέσεις και την πολιτική πρακτική του, στοιχεία που εκκόλαψαν κι ως ένα βαθμό προαπεικόνιζαν το σημερινό εκφυλισμό, δεν έχει ωστόσο καμία πολιτική (υφολογική ή όποια άλλη) συγγένεια κι άμεση σύνδεση με τα σημερινά μεταλλαγμένα (πρώην ΚΚ) κόμματα, που καλύπτουν το κενό της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας.

52 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στα πεταχτά επειδή δεν προλαβαίνω αυτή τη στιγμή, μερικές σύντομες, γλωσσικές κατά κύριο λόγο, παρατηρήσεις.

● Το DDR — Deutsche Demokratische Republik καλύτερα και σωστότερα είναι να μεταφράζεται στα ελληνικά «Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία» κι όχι «Λαοκρατική [και «Λαϊκή» πολλές φορές] Δημοκρατία της Γερμανίας» ή «ΛΔΓ». Αυτή είναι η κατά λέξη μετάφραση κι έχει και πολιτική σημασία.

● Το ΕΣΚΓ σημαίνει «Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας» («Sozialistische Einheitspartei Deutschlands», «SED»).

● Το ψευδώνυμο Anton Saefkow μεταγράφεται σωστά στα ελληνικά «Άντον Ζέφκο». Το ψευδώνυμο παραπέμπει στο γερμανό κομμουνιστή κι αντιφασίστα αγωνιστή Άντον Χέρμαν Έμιλ Ζέφκο (Anton Emil Hermann Saefkow, 1903–1944) που ήταν ένας από τους οργανωτές κι επικεφαλής της σπουδαιότερης παράνομης οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας στο Βερολίνο· πιάστηκε τον Ιούλιο 1944 και εκτελέστηκε το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου.

Φεύγω τώρα για να προλάβω το λεωφορείο και ίσως επανέλθω.

Παρατηρητικός

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Η συγχωνευση κομμουνιστικων κομματων με σοσιαλιστικα αλλα και αλλου ειδους κομματα στις ΛΔ πιστευω ειχε σκοπο να δωσει μια εξωθεν καλη μαρτυρια στους πρωην συμμαχους (κατα τον ΒΠΠ) της ΕΣΣΔ,οτι δηλαδη οι ΛΔ κυβερνωνται δημοκρατικα απο συνασπισμους ολων των αντιφασιστικων κομματων,και δεν προκειται για δικτατορια των ΚΚ.

Αυτο το νοημα ειχαν και οι εκλογες-παρωδια με το ενα ψηφοδελτιο και ολα τα κομματα σε ενα κοινο εκλογικο συνασπισμο που εκλεγοταν με 98% καθε φορα.

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Αν καταλαβαινω καλα, οπορτουνιστης δεν ειναι αυτος που ΑΡΝΕΙΤΑΙ τα επιτευγματα του υπαρκτου σοσιαλισμου, αντιθετως. Ο οπορτουνιστης μαλλον δεν μπορει να δει την ΑΜΕΣΗ ΣΥΝΔΕΣΗ αναμεσα στην απαραιτητη ατομικη θυσια και τον ανωτερο αυτο κοσμο που αναφερομαστε.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα η συνέντευξη, αν και δεν έχω διαβάσει το 3ο μέρος.
Συνιστώ και εγώ σε όλους να ρίξουν μια ματιά, ώστε να καταλάβουν τι εννοεί κάποιος όταν λέει ότι "το μέλλον μας είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός!", ώστε να δει τι εστί αυτός ο νέος κόσμος, με όλη του την έννοια!
Πράγματα που όχι μόνο απλά δεν μπορούν να γίνουν στον καπιταλισμό, αλλά και άλλα που αλλάζουν τελείως την κοινωνία, και την κάνουνε κάτι εντελώς διαφορετικό για το οποίο δεν μπορεί κάποιος να μιλήσει, έχοντας υπόψη του την ζωή στο σήμερα...
Είναι πραγματικά η μέρα με την νύχτα.
Δεν μιλάμε απλά για λαϊκή δωρεάν παιδία για όλους, μιλάμε για καλέσματα από τα εργοστασιακά μεγάφωνα, σε όσους θέλουν να σπουδάσουν νομική (δωρεάν), να περάσουν από το γραφείο της διοίκησης!!!
Και όλα αυτά πριν 60 χρόνια, και με τις ΤΟΤΕ δυνατότητες! Το τι μπορούμε να καταφέρουμε σήμερα, νομίζω ούτε όσοι ασχολούμαστε μπορούμε να το αντιληφθούμε πραγματικά!

Ιβάν Τζόνι

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο, αλλά πολύ ενδιαφέρον.
http://crisismonitor.gr/2016/08/google-to-skandalo-pou-oli-fovounte/

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Π., στη συγκεκριμένη περίπτωση ήθελα κάτι πιο αφαιρετικό κι όχι τυπικά σωστό, για να δέσει η δομή της πρότασης. Και ασφαλώς το προτίμησα από το "ανατολική". Αν θες, εξηγείς αυτό που λες για την πολιτική σημασία.

ΠΓ, δεν ξέρω τι θεωρείται "εκλογές-παρωδία" και τι μέτρο σύγκρισης έχουμε. Τις αστικές εκλογές που δεν είναι παρωδία; Σε κάθε περίπτωση, αν το κριτήριο των "ελεύθερων εκλογών" είναι ο πολυκομματισμός, αυτό θεωρητικά υπήρχε στη DDR, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά οι εκλογές σε μια σοσιαλιστική χώρα πηγαίνουν πολύ πιο πέρα από αυτό.

Τακτικέ σχολιαστή, δεν ξέρω αν το ντι Λίνκε μπορεί να καταταχτεί έστω στα οπορτουνιστικά κόμματα, σήμερα.

Ιβάν, μπορεί να μην απαντάω συχνά, αλλά σου βγάζω το καπέλο γιατί τα δικά σου σχόλια (και μερικών ακόμα) είναι πάντα πάνω στο θέμα της ανάρτησης κι αυτό κοντεύει να γίνει η εξαίρεση στον κανόνα.
Και δεν το λέω ως μπηχτή για τον ανώνυμο που πόσταρε από κάτω το σύνδεσμο..

Νίκος Σαραντάκος είπε...


Μόλις παράγγειλα το βιβλίο, σ' ευχαριστώ για την παρουσίαση. Ειδα ότι έχει γράψει και άλλα βιβλία. Έχει κι ένα μπλογκ, διάβασα, αλλά δεν βρήκα τη διεύθυνση.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Απολιθωμα

Αυστηρα μιλωντας,ολες οι δημοκρατιες και οι δημοκρατικες διαδικασιες ειναι παρωδιες γιατι αφορουν κοινωνιες ταξικες οπου η αρχουσα ταξη καταπιεζει με διαφορους αμεσους και εμμεσους τροπους τις εκμεταλλευομενες.

Παρ'ολα αυτα,δεν μπορει να αρνηθει κανεις οτι οι εκλογες στα διαφορα κρατη και κατα διαφορετικες περιοδους,ειχαν διαφορετικο βαθμο εγκυροτητας.

Πχ οι εκλογες της Μεταπολιτευσης ηταν τιμιες στο διαδικαστικο κομματι,σε αντιθεση με τις εκλογες πριν την χουντα οπου ψηφιζαν και τα δεντρα.

Φυσικα οι αστοι δεν αφηνουν στην τυχη το αποτελεσμα των εκλογων και επιστρατευουν διαφορους εκβιασμους και ψευδη για να σιγουρεψουν ενα ευνοικο για την ταξη τους αποτελεσμα.Ομως στις περισσοτερες δυτικες καπιταλιστικες κοινωνιες δεν επεμβαινουν αμεσα στο αποτελεσμα των εκλογων με νοθεια,γιατι δεν εχουν αναγκη να το κανουν πια.

(συνεχιζεται)

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Απολιθωμα

(συνεχεια απο πριν)

Απο ουσιαστικη αποψη,οι εκλογες στις σοσιαλιστικες χωρες ειναι εξισου θεατρινιστικες με αυτες στις καπιταλιστικες χωρες.
Σε μια σοσιαλιστικη κοινωνια,εχουμε δικτατορια που ναι μεν (σε αντιθεση με τις αστικες χωρες) ειναι δικτατορια της πλειοψηφιας (ΕΤ+συμμαχοι) επι της μειοψηφιας (ΑΤ+συμμαχοι).

Στην πραξη ομως τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλα.Μπορει οι σοσιαλιστικες κοινωνιες και οικονομιες να ειναι δομημενες με τετοιο τροπο ωστε να ευνοουν τους εργατες εναντι των υπολοιπων ταξεων (de facto δικτατορια της ΕΤ),αυτο ομως δεν σημαινει οτι η συνειδηση της πλειονοτητας της ΕΤ ειναι απαραιτητα εναρμονισμενη με τα συμφεροντα της.Η συντηρητικη συνειδηση μικροτερου ή μεγαλυτερου μερους της ΕΤ θα διατηρηθει και μετα την καταληψη της εξουσιας απο το ΚΚ.

Για αυτο το λογο ειναι προφανες οτι ποσοστα αποδοχης του ΚΚ που φτανουν στο 99% ειναι τελειως πλασματικα,γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξουν οι συνειδησεις τοσο γρηγορα,ωστε ολοκληρος σχεδον ο λαος να ασπαστει τον κομμουνισμο.

(συνεχιζεται)

Ανώνυμος είπε...

Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα, η πολιτική σημασία φαίνεται από τη σημασιολογική-συντακτική αντιπαραβολή των επισήμων ονομασιών των δύο γερμανικών κρατών στο πρωτότυπο:

— για τη λεγόμενη «Δυτική»: Bundesrepublik Deutschland, ακριβής νεοελληνική μετάφραση: «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία — Γερμανία» ή «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία που λέγεται Γερμανία», αλλά πέρασε, όπως και σε άλλες γλώσσες έτσι και στα νέα ελληνικά, το «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας» που δεν είναι ακριβής μετάφραση, γιατί θα αντιστοιχούσε σε ένα ανύπαρκτο γερμανικό πρωτότυπο Bundesrepublik Deutschlands (ενική γενική κι όχι ενική ονομαστική Deutschland όπως είναι πραγματικά)·

— για τη λεγόμενη «Ανατολική»: Deutsche Demokratische Republik, ακριβής νεοελληνική μετάφραση: «Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία».

Η σημασιολογική-συντακτική αντιπαραβολή δείχνει και την πολιτική σημασία: στην περίπτωση της λεγόμενης «Δυτικής» το σημασιολογικό —αλλά και πολιτικό— βάρος πέφτει στο έθνος («Deutschland», «Γερμανία»: παράθεση με όρους του παραδοσιακού συντακτικού στο «Bundesrepublik», «Ομοσπονδιακή Δημοκρατία»), ενώ στην περίπτωση της λεγόμενης «Ανατολικής» το σημασιολογικό κι επίσης πολιτικό βάρος πέφτει στην πολιτειακή μορφή («Demokratische Republik», «Λαοκρατική Δημοκρατία», το «Deutsche», «Γερμανική» είναι, πάλι με όρους παραδοσιακού συντακτικού, απλός επιθετικός προσδιορισμός), δηλ. η μεν «Δυτική» εμφανίζεται ευθύς εξαρχής ως ολόκληρη η Γερμανία, συνεχίστρια και κληρονόμος του Ράιχ (κι έτσι ήταν και νομικά-συνταγματικά), σε αντίθεση με την «Ανατολική» που εμφανίζεται ως το νέο, ένα λαϊκοδημοκρατικό κράτος, στο οποίο η εξουσία ανήκε στην εργατική τάξη, την αγροτιά και τους μικροαστούς συμμάχους τους (κι έτσι ήταν επίσης νομικά-συνταγματικά). Δεν υπεισέρχομαι σε γενικά και ειδικά ιστορικά και πολιτικοθεωρητικά επί μέρους ζητήματα, γιατί δεν προλαβαίνω.

Σημειωτέον ότι υπέρ του «Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία» ως ορθής νεοελληνικής μετάφρασης συνηγορούν οι μεταφράσεις του Deutsche Demokratische Republik σε μια σειρά ξένες γλώσσες· αναφέρω ενδεικτικά τις σχετικές μεταφράσεις σ’ εκείνες τις ξένες γλώσσες που κατέχω ή γνωρίζω:

► αγγλικά: German Democratic Republic (GDR)

► γαλλικά: République démocratique allemande (RDA)

► ρωσικά: Германская Демократическая Республика (ГДР)

► λατινικά: Respublica Germanica Democratica (RPGD).

Παρατηρητικός

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Απολιθωμα

Μετα απο ολη αυτη τη φλυαρια μπαινω στο ζουμι.

Το μεγαλυτερο ποσοστο που ειχε φτασει το KPD ηταν 17% στις τελευταιες εκλογες πριν τον εμπρησμο του Ραιχσταγκ,ενω το μεγαλυτερο ποσοστο του SPD μετα το '20 ηταν το 30% το 1928.

Συνολο:47%, οσο πολιτικο νοημα φυσικα μπορει να εχει αυτο το αθροισμα (θα επανελθω σε αυτο αργοτερα)

To 1949, στις πρωτες εκλογες του τμηματος της Γερμανιας που θα γινοταν ΛΔΓ,ο συνασπισμος KPD-SPD πηρε 66% των εγκυρων ψηφων.Ποσοστο αρκετα παρατραβηγμενο αλλα πολυ πιο ρεαλιστικο απο τα 99αρια των επομενων 40 ετων.

Αν παρατηρησει κανεις,θα δει οτι σε ολες τις επομενες εκλογες (οπου πια ολα ανεξαιρετως τα κομματα συμμετεχουν στον ιδιο συνασπισμο),η κατανομη των εδρων αναμεσα στα κομματα του συνασπισμου θα γινει συμφωνα με τις εκλογες του '49,δηλαδη 2/3 των εδρων στο SED και τους συμμαχους του,και το 1/3 (περιπου 150 στις 500) μοιραζοταν αναμεσα στο CDU,τους φιλελευθερους και τους συντηρητικους.

Τα υπολοιπα ''κομματα'' πλην του SED,τους CDU,των φιλελευθερων και των εθνικιστων,ηταν συνδικαλιστικες ενωσεις των αγροτων,των εργατων κλπ που ελεγχονταν απο το SED,οχι κλασικα κομματα.

Ο συνασπισμος ολων αυτων των ετεροκλητων κομματων επιανε το 99 με 99,9% με αποχη κατω του 1%.Δεδομενου οτι αυτος ο συνασπισμος ηταν τεχνητος,αφου το SED καθοριζε την πολιτικη εξ ολοκληρου (αλλιως δε θα ηταν δικτατορια της ΕΤ),η ψηφος στον συνασπισμο ηταν ψηφος εμπιστοσυνης στην κομμουνιστικη πολιτικη.

Το βρισκω απιθανο να εμεινε επι 40 χρονια ο γερμανικος λαος τοσο ευχαριστημενος απο την πολιτικη της ΛΔΓ ωστε το 99% του να ψηφιζει σταθερα το συνασπισμο.

(συνεχιζεται)

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Απολιθωμα

(τελευταιο ποστ,το υποσχομαι)

Το ποσο πλασματικα ηταν τα 99αρια φανηκε στις εκλογες του '90 (4 χρονια μετα τις τελευταιες εκλογες) οταν τα κομματα του παλιου SED,πηραν γυρω στο 40% εναντι 60% των αστικων κομματων (συγκεκριμενα ο συνασπισμος CDU/CSU πηρε 48%).

Το ποσο υψηλη ηταν η πραγματικη απηχηση του SED ποτε δε θα μαθουμε,σιγουρα ηταν σημαντικη (αφου εφτασε το 40% το '90 σε καθεστως διαλυσης της ΛΔΓ),αλλα με την καμια δεν ειχε την απολυτη αποδοχη του λαου.

Οσο για τον συνασπισμο ολων αυτων των κομματων,ειναι ξεκαθαρο οτι περα απο την εξωθεν καλη μαρτυρια που ανεφερα στο πρωτο ποστ,ειχε και χαρακτηρα συναλλαγης των κομμουνιστων με τους αστους πολιτικους.Οι δευτεροι κρατησαν μερος της προσωπικης τους εξουσιας μεσω των βουλευτικων εδρων (καλυτερα λιγοτερες εδρες παρα καθολου) δινοντας σε ανταλλαγμα λευκη επιταγη στο SED.

Ειναι προφανες οτι πολιτικο εδαφος δεν υπαρχει για τοσο μακροχρονια συμμαχια,ουτε καν με τους σοσιαλδημοκρατες που ειχαν αποδειξει το ρολο τους πολυ πριν το '49.Ποσο μαλλον με τους χριστιανοδημοκρατες και λοιπους ανοιχτα συντηρητικους.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Οκ, ΓΛΔ λοιπόν. Εξάλλου απαντάται συχνά κι αυτός ο τύπος.

ΠΓ, δε νομίζω ότι σε μια σοσιαλιστική χώρα οι εκλογές αφορούν κόμματα, αλλά τους παραγωγικούς χώρους και τους αντιπροσώπους που εκλέγονται.

Αυτά που λες έχουν μια βάση κι ένα ενδιαφέρον, αλλά καλό θα ήταν να είχαμε συγκεκριμένα στοιχεία, για να τα κρίνουμε. Ξέρεις εσύ να έγιναν κάποιες εκλογές (με τη μορφή που έχουμε συνηθίσει στην αστική δημοκρατία) και να υπήρχε αυτό το 99% που αναφέρεις;
Υπάρχει επίσης ένα ζήτημα κατά πόσο είναι ωφέλιμο το ΚΚ να είναι ο μόνος νόμιμος πολιτικός φορέας, αφού οι κοινωνικές αντιθέσεις εξακολουθούν να υπάρχουν κι απλώς βρίσκουν έκφραση στο εσωτερικό του, φορώντας μάλιστα το μανδύα του στρατευμένου κομμουνιστή. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, που ξεφεύγει πολύ από το αρχικό.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Απολιθωμα

Τα στοιχεια τα πηρα ολα απο τη Wikipedia,εχει αρθρα για ολες τις εκλογες απο το '49 μεχρι το '90

https://en.wikipedia.org/wiki/Elections_in_Germany#German_Democratic_Republic

Υπηρχε ενα οργανο που εμοιαζε πολυ με την αστικη βουλη το Volkskammer (People's Chamber στα αγγλικα),οι βουλευτες του οποιου εκλεγονταν με γενικες εκλογες.
Αυτο με τη σειρα εξελεγε το Staatsrat (State Council) που ηταν το ανωτατο συλλογικο εκτελεστικο οργανο της ΛΔΓ.

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Μπορεί να κάνω κάτι λάθος, αλλά δε βλέπω κανένα στοιχείο για τις εκλογές στη ΓΛΔ και τα ποσοστά

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Απολιθωμα

Ανοιξε το πινακακι στο λινκ που ποσταρα

Εχει ξεχωριστη σελιδα για καθε εκλογικη διαδικασια πχ

https://en.wikipedia.org/wiki/East_German_Constitutional_Assembly_election,_1949

Ανώνυμος είπε...

"Δεδομενου οτι αυτος ο συνασπισμος ηταν τεχνητος,αφου το SED καθοριζε την πολιτικη εξ ολοκληρου (αλλιως δε θα ηταν δικτατορια της ΕΤ"

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να λέμε ότι 1) η ΓΛΔ ήταν "δικτατορία της ΕΤ και 2) ότι το SED καθόριζε την πολιτική της με βάση αυτό.

Δεν υπήρχαν μεταρρυθμίσεις στη ΓΛΔ; Δεν υπήρχε ενίσχυση των δυνάμεων της αγοράς;


Σήμερα στην Ελλάδα ο αστικός συνασπισμός παίρνει 95%. Αυτά είναι τα πραγματικά του ποσοστά. Αυτά είναι τα ποσοστά που διατηρεί εδώ και δεκαετίες στην πραγματικότητα. Και η Ελλάδα θεωρείται "αριστερή χώρα". Στις περισσότερος καπιταλιστικές χώρες οι αστικοί συνασπισμοί παίρνουν 99.9999%.

Δε νομίζω ότι ακόμα και ποσοστά 80-20 μπορεί να διατηρηθούν για σημαντικό διάστημα χωρίς να οδηγήσουν είτε σε ανοιχτή σύρραξη είτε σε απαγόρευση πολιτικής δράσης (ή και σε ενσωμάτωση). Δηλαδή σε επίλυση της αστάθειας και ισορροπία με τη μία ή την άλλη παράταξη να επικρατεί και τα ποσοστά της σύντομα ν' αγγίζουν πάλι τα "δυσθεώρητα" 95-99%.

Αλλιώς δε μιλάμε για σταθερό καθεστώς.


ΓΜ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@ΓΜ

''Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να λέμε ότι 1) η ΓΛΔ ήταν "δικτατορία της ΕΤ και 2) ότι το SED καθόριζε την πολιτική της με βάση αυτό.

Δεν υπήρχαν μεταρρυθμίσεις στη ΓΛΔ; Δεν υπήρχε ενίσχυση των δυνάμεων της αγοράς;''

Τι ηταν τοτε?Δικτατορια της ΑΤ σιγουρα οχι.

Εγω πιστευω οτι ηταν δικτατορια της ΕΤ οπως και η ΕΣΣΔ πχ,αλλα για συγκεκριμενους πολιτικους λογους δανειστηκε στο επιπεδο του εποικοδομηματος στοιχεια απο την αστικη δημοκρατια.

Αγοραιες μεταρρυθμισεις εφαρμοσαν ανεξαιρετως ολες οι χωρες του υπαρκτου.

''Σήμερα στην Ελλάδα ο αστικός συνασπισμός παίρνει 95%. Αυτά είναι τα πραγματικά του ποσοστά. Αυτά είναι τα ποσοστά που διατηρεί εδώ και δεκαετίες στην πραγματικότητα. Και η Ελλάδα θεωρείται "αριστερή χώρα". Στις περισσότερος καπιταλιστικές χώρες οι αστικοί συνασπισμοί παίρνουν 99.9999%. ''

Το ποσοστο του ΚΚΕ δεν ηταν παντα 5%,ειχε φτασει 8,10,ως ΣΥΝ ειχε φτασει 13 και ως ΕΔΑ 25.Θα μου πεις ΣΥΝ και ΕΔΑ δεν ηταν καθαρο ΚΚΕ αλλα σε συνεργασια με σοσιαλδημοκρατες.ΟΚ αλλα ετσι ακριβως ηταν και το SED ομως.

Επισης,οι εδρες μοιραζονταν (στην ΛΔΓ) ακριβως με τον ιδιο τροπο καθε φορα και με την ιδια σειρα.Πρωτο παντα το SED,δευτερο το συνδικατο των εργατων,μετα το CDU,μετα οι φιλελευθεροι,μετα οι αγροτες κλπ.

Αυτη η σειρα δεν αλλαξε ποτε μεσα στα 40 χρονια.Οπως δεν αλλαξε και η κατανομη των εδρων.Η κατανομη του '54 ειναι καρμπον με τη κατανομη του '58.Οι κατανομες των εκλογων του '63,'67,'71 και '76 ηταν παλι καρμπον,χωρις ουτε μια εδρα αποκλιση.Οι κατανομες του '81 και '86 ειναι παρομοιες,τα περισσοτερα κομματα πηραν παλι ακριβως τις ιδιες εδρες,μονο που εγινε μια μικρη ανατανομη σε μερικα απο αυτα.\

Στην Ελλαδα ποτε δεν εχουν γινει ολα αυτα.

Ειναι ξεκαθαρο οτι τα ποσοστα και η κατανομη των εδρων καθοριζονταν με πολιτικες συμφωνιες και οχι απο τις ψηφους.

''Δε νομίζω ότι ακόμα και ποσοστά 80-20 μπορεί να διατηρηθούν για σημαντικό διάστημα χωρίς να οδηγήσουν είτε σε ανοιχτή σύρραξη είτε σε απαγόρευση πολιτικής δράσης (ή και σε ενσωμάτωση). Δηλαδή σε επίλυση της αστάθειας και ισορροπία με τη μία ή την άλλη παράταξη να επικρατεί και τα ποσοστά της σύντομα ν' αγγίζουν πάλι τα "δυσθεώρητα" 95-99%.

Αλλιώς δε μιλάμε για σταθερό καθεστώς.''

Κατα τη γνωμη μου,μια σοσιαλιστικη χωρα δεν μπορει να ειναι δημοκρατικη (σε ο,τι αφορα την εκτελεστικη εξουσια τουλαχιστον) αν δεν εχει επικρατησει ο σοσιαλισμος στο μεγαλυτερο κομματι του πλανητη και δεν εχει σταθει πληρως στα ποδια του πολιτικα και ιδεολογικα.

Ο καπιταλισμος μολις τον τελευταιο αιωνα εδωσε πληρη εκλογικα δικαιωματα και αυτο με το ζορι και κυριως στις δυτικες χωρες.Πλεον εχουν φτασει σε σημειο ο προλεταριος,ο αγροτης κλπ να ψηφιζει χωρις εξωτερικο καταναγκασμο υπερ της αστικης ταξης.

Μονο οταν ο σοσιαλισμος γινει αρκετα ισχυρος και αποκτησει συνειδηση της ταξης του ο εργατης και ο αγροτης θα μπορεσει να στηριζει οικειοθελως τα ΚΚ.Μεχρι τοτε,θα εχουμε μια ανοιχτη δικτατορια της πρωτοποριας της ΕΤ μεσω του ΚΚ που θα στρεφεται τοσο εναντιον των φυσικων αντιπαλων της ΕΤ,οσο και εναντιον του κομματιου της ΕΤ που ιδεολογικα εχει ταυτιστει με την ΑΤ.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Επιπλεον,για να χουμε ενα εξτρα μετρο συγκρισης,στις εκλογες του '49 στην ΟΔΓ,το SPD πηρε 29,2 και το KPD 5,7%.Στις εκλογες του '53 (τελευταιες πριν το KPD απαγορευτει) το SPD πηρε 28,8 και το KPD πηρε 2,2%.

Προπολεμικα,το πιο υψηλο ποσοστο SPD+KPD (USPD για την ακριβεια) στις ιδιες εκλογες ηταν το 1919 με 45,5% που εγινε 40% την αμεσως επομενη χρονια.

Ανώνυμος είπε...

@Παπουτσωμενος Γατος,
Προσπαθώ να καταλάβω που θέλουν να καταλήξουν τα σχόλια σου, που είναι γεμάτα ανακρίβειες και ανιστόρητες αναφορές! Μήπως τελικά θες να γράψεις ότι η ΓΛΔ δεν διέφερε σε τίποτα από μια αστική δημοκρατία; Μήπως θες να μας "πείσεις" ότι οι κομμουνιστές πρέπει να συνεργάζονται ή να συμμαχούν με τη σοσιαλδημοκρατία; Και σε κάθε περίπτωση το να συγκρίνεις τη διαδικασία των εκλογών στα σοσιαλιστικά κράτη με τις καπιταλιστικές δημοκρατίες είναι τουλάχιστον δείγμα πλήρους άγνοιας.
Να μερικά παραδείγματα:
-"Προπολεμικα,το πιο υψηλο ποσοστο SPD+KPD (USPD για την ακριβεια) στις ιδιες εκλογες ηταν το 1919 με 45,5% που εγινε 40% την αμεσως επομενη χρονια"! Πρέπει πραγματικά να έχει πλήρη άγνποια των γεγονότων, αν δεν τα γράφεις εκ του πονηρού!
-"για να χουμε ενα εξτρα μετρο συγκρισης,στις εκλογες του '49 στην ΟΔΓ,το SPD πηρε 29,2 και το KPD 5,7%.Στις εκλογες του '53 (τελευταιες πριν το KPD απαγορευτει) το SPD πηρε 28,8 και το KPD πηρε 2,2%". Μπράβο, μας συγκρίνεις την καπιταλιστική ΟΔΓ του αντικομμουνισμού και των διώξεων του ιμιπαράνομου ΚΚΓ, για να μας αποδείξεις τι;;;;;; Και δίπλα στη γερμανική σοσιαλημοκρατία μας κοτσάρεις το ΚΚ, σαν να είναι το ίδιο πράγμα.
-"Το ποσοστο του ΚΚΕ δεν ηταν παντα 5%,ειχε φτασει 8,10,ως ΣΥΝ ειχε φτασει 13 και ως ΕΔΑ 25.Θα μου πεις ΣΥΝ και ΕΔΑ δεν ηταν καθαρο ΚΚΕ αλλα σε συνεργασια με σοσιαλδημοκρατες.ΟΚ αλλα ετσι ακριβως ηταν και το SED ομως".Εδώ η ανοησία σπάει κόκκαλα. Δεν θα σταθώ στα ποσοστά, για τα οποία δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Αλλά φτανεις να μας λές κιόλας ότι το SED ήταν κάτι σαν το ΣΥΝ. Δηλαδή ο ΣΥΝ ήταν κομμουνιστικό κόμμα, ένα πράγμα. Άρα, αν το ΚΚΕ ήθελε να παίρνει υψηλά ποσοστα θα έπρεπε να γίνει κάτι σαν τον ΣΥΝ ή το ΣΥΡΙΖΑ!
Για τη δικτατορια του προλεταριατου και το πως λειτούργησε το πολιτικό πεοικοδόμημα στις σοσιαλιστικές χώρες μπορουμε να συζητήσουμε πολλά! Αλλά να σταματήσουν οι ανοησίες που έχουν στόχο να προβάλλουν τον οπορτουνισμό και τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει το ΚΚΕ ουρά στην αστική διαχείριση!
kk-1

Ανώνυμος είπε...

Το κορυφαίο που γράφει ο Παπουτσωμένος Γάτος είναι αυτό: "Ο καπιταλισμος μολις τον τελευταιο αιωνα εδωσε πληρη εκλογικα δικαιωματα και αυτο με το ζορι και κυριως στις δυτικες χωρες.Πλεον εχουν φτασει σε σημειο ο προλεταριος,ο αγροτης κλπ να ψηφιζει χωρις εξωτερικο καταναγκασμο υπερ της αστικης ταξης". Αυτή είναι η ουσία των σχόλιων του!
Για να μας πεί δηλαδή ότι η αστική δημοκρατία είναι ανώτερη από το σοσιαλισμό και ότι στον καπιταλισμό πλέον ο εργάτης είναι ελέυθερος. Ο σοσιαλισμός είναι ένα αντιδημοκρατικο καθεστώς... Επομένως οι εργάτες συνειδητά ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δεν παίρνει ψήφους γιατί είναι κολλημένο στην σεχταριστική πολιτική του. Ενα αμάγλαμα τροτσκιστικής γαρνιτούρας με σοσιαλδημοκρατικό παντεσπάνι! Ζήτω η δημοκρατική Ε.Ε.!!!
kk-1

zoot horn rollo είπε...

Δε νομίζω ότι λέει κάτι τέτοιο ο ΠΓ kk-1.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@kk-1

''Προσπαθώ να καταλάβω που θέλουν να καταλήξουν τα σχόλια σου, που είναι γεμάτα ανακρίβειες και ανιστόρητες αναφορές!''

Πουθενα αλλου παρα στο αρχικο μου σχολιο οτι δηλαδη οι εκλογες στη ΛΔΓ ηταν παρωδια,και η συγχωνευση του ΚΚΓ με ολα τα υπολοιπα κομματα εγινε για λογους εξωθεν καλης μαρτυριας

''Μήπως θες να μας "πείσεις" ότι οι κομμουνιστές πρέπει να συνεργάζονται ή να συμμαχούν με τη σοσιαλδημοκρατία;''

Οχι,αυτο ομως εκανε το ΚΚ στη Γερμανια που συγχωνευτηκε με το σοσιαλιστικο κομμα.Αθροιζω τα ποσοστα τους στις προηγουμενες εκλογες,για να δειξω οτι ουτε κατα διανοια δεν εφτασαν ποσοστα του 99% πριν και μετα την ΛΔΓ,αρα το 99% ηταν πλασματικο.

Τα υπολοιπα ειναι γραφικοτητες,γραφω κοντα 5 χρονια εδω,δε νιωθω την αναγκη να γραφω καθε φορα ως προλογο τις πολιτικες μου πεποιθησεις.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@kk-1

Οσο για το δευτερο σχολιο σου,αυτο που εγραψα ειναι οτι στις δυτικες χωρες οι πολιτες ψηφιζουν χωρις εξωτερικους καταναγκασμους τα αστικα κομματα,για αυτο δεν εχουν αναγκη οι αστοι να νοθεψουν τις εκλογες ή για αυτο δινουν πολιτικα δικαιωματα.

Αν εχεις υπ'οψιν σου οτι ειναι πλασματικα τα ποσοστα των αστικων κομματων στην Ελλαδα,να μας το πεις.Εγω δε θυμαμαι το ΚΚΕ να κατηγγειλε καμια νοθεια ή να ειπε οτι ψηφιζει ο κοσμος ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με το ζορι.

Ανώνυμος είπε...

"Εγω πιστευω οτι ηταν δικτατορια της ΕΤ οπως και η ΕΣΣΔ πχ,αλλα για συγκεκριμενους πολιτικους λογους δανειστηκε στο επιπεδο του εποικοδομηματος στοιχεια απο την αστικη δημοκρατια."

Οι οποίοι συγκεκριμένοι λόγοι ποιοι μπορεί να είναι πέρα απ' το ότι κοινωνικά στρώματα αυτονομήθηκαν και απέκτησαν μερίδιο στον καθορισμό της πολιτικής; Αν δεν υπήρχε αποτελεσματική εκπροσώπευση στην ΓΛΔ αυτή αφορούσε τον κομμουνιστή εργαζόμενο, όχι τον ψηφοφόρο του CDU που απέβλεπε σε φιλελευθεροποίηση και την έβλεπε να πραγματοποιείται.


"Το ποσοστο του ΚΚΕ δεν ηταν παντα 5%,ειχε φτασει 8,10,ως ΣΥΝ ειχε φτασει 13 και ως ΕΔΑ 25.Θα μου πεις ΣΥΝ και ΕΔΑ δεν ηταν καθαρο ΚΚΕ αλλα σε συνεργασια με σοσιαλδημοκρατες.ΟΚ αλλα ετσι ακριβως ηταν και το SED ομως."

Ούτε ο Συν, ούτε η ΕΔΑ είχαν στόχο την επαναστατική ανατροπή του εδώ καθεστώτος, ούτε το SED ούτε καν το CDU του 1950-60-70 διαφωνούσαν με το εκεί καθεστώς.


"Κατα τη γνωμη μου,μια σοσιαλιστικη χωρα δεν μπορει να ειναι δημοκρατικη (σε ο,τι αφορα την εκτελεστικη εξουσια τουλαχιστον) αν δεν εχει επικρατησει ο σοσιαλισμος στο μεγαλυτερο κομματι του πλανητη και δεν εχει σταθει πληρως στα ποδια του πολιτικα και ιδεολογικα."

Η στήριξη δεν προϋποθέτει την ταύτιση. Μια χαρά μπορεί να στηρίζεται η εργατική εξουσία και από εργαζόμενους που σε πολλά παραμένουν συντηρητικοί.

ΓΜ

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Νομιζω οτι μπαινει το φιλοσοφικο ερωτημα, για την εννοια της δημοκρατιας, και το πως θεμελιωνεται η αξια της. Η δημοκρατια ειναι ενας τροπος οργανωσης της διακυβερνησης μιας κοινωνιας. Δηλαδη ειναι εποικοδομημα. Ταυτοχρονα ειναι και ιδεολογια. Οπως καθε τι στο εποικοδομημα αντιστοιχιζεται με την παραγωγικη βαση. Στον καπιταλιστικο τροπο παραγωγης και πιο σιγκεκριμενα στο σταδιο του ανταγωνισμου αντιστοιχει η αστικη (αντιπροσωπευτικη) δημοκρατια . Στο νεκροκρεββατο του καπιταλισμου, στον Ιμπεριαλισμο, αντιστοιχει η σαπια δημοκρατια της TV και του καναπε, και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ο φασισμος (και ο οπορτουνισμος σαν πρακτορας μεσα στην αριστερα).
Στον ανωριμο κομμουνισμο (σοσιαλισμο) αντιστοιχει η αμεση δημοκρατια των σοβιετ ανα εργοστασιο. Μπορουμε να πουμε οτι η αμεση δημοκρατια ειναι απλως ενα μεσο;
Οχι, δεν ειναι μεσο, ειναι αυτοσκοπος. H δημοκρατια ειναι αυταξια. Δημοκρατια μαζι και οικονομικη ελευθερια (κοινωνικη ιδιοκτησια στα μεσα παραγωγης) ειναι προυποθεσεις για την απροσκοπτη αναπτυξη της σοσιαλιστικης κοινωνιας. Αλλα δεν πρεπει να λειπει και η επαγρυπνηση. Ο ρολος της μορφωσης, της ιδεολογιας, της καθοδηγησης, αλλα και του εργατικου ελεγχου, ειναι εξισου σημαντικος, ειναι απαραιτητη προυποθεση. Δεν αρκει μονο η εμπειρια, χρειαζεται θεωρια. Δεν αρκει μονο η καθοδηγηση απο πανω, χρειαζεται επαγρυπνηση απο κατω. Καθοδηγηση που φαλτσαρει, δεν σωζεται παρα μονο απο την αμεση δημοκρατια απο κατω. Ισως θα επρεπε να μπει στο σοσ. συνταγμα, μια παραγραφος (αντιστοιχη με την 114 του συνταγματος) που να το διασφαλιζει αυτο. Αυτη ομως ειναι μια αιρετικη σκεψη.

Μονο υποταγμενα στο στοχο της παλλαικης ευημεριας θα μπορουσαν να υπαρχουν αστικα κομματα. Και αυτο υπο προυποθεσεις. Πχ να μην συνομοτουν για την ανατροπη του σοσ. συνταγματος, που κατοχυρωνε την βαση του σοσιαλισμου.

Ομως, στην τελικη,δεν ηταν αυτα τα κομματα που προκαλεσαν την καπιτ. παλινορθωση.* Ηταν οι αντιφασεις του ανωριμου κομμουνισμου. Βεβαια η αστικη δημοκρατια (και ο καταναλωτισμος) χρησιμοποιηθηκε σαν ιδεολογικος δουρειος ιππος απο τον οπορτουνισμο για να αλωσει τις συνειδησεις του λαου.

*Ο κκ1 πρεπει να ξεχναει τον Τονυ Κλιφ!!
Ο Χουρτσωφ, η μανουλα ολων των οπορτουνιστων, ηταν σαρκα απο την σαρκα του (σταλινικου) κομματος. Και αυτη ειναι μια αληθεια η οποια δεν αντικρουεται.

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να κάνω μια σύντομη παρέμβαση για ένα ζήτημα που ανέκυψε κατά το σχολιασμό και τη συζήτηση σ’ αυτό το νήμα, επειδή από τη μια είχα την τύχη να κουβεντιάσω επί μακρόν με ανθρώπους που έζησαν τα σχετικά γεγονότα και συμμετείχαν σ’ αυτά κι από την άλλη διατυπώθηκαν εδώ ανακρίβειες και παρανοήσεις. Αφορά τη συνένωση/ενοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (ΚΚΓ) κι ενός τμήματος —σημαντικού αλλά σε καμιά περίπτωση ολόκληρου του κόμματος— του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (ΣΚΓ) στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (ΕΣΚΓ). Λοιπόν η συνένωση/ενοποίηση δεν ήταν ούτε τεχνητή ούτε έγινε για την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ήταν τακτική επιλογή του γερμανικού, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής. Βασιζόταν στην τότε αντίληψη του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος ότι η διάσπαση του πολιτικού γερμανικού εργατικού κινήματος σε ΚΚΓ και ΣΚΓ μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η βασική αιτία για την άνοδο και επικράτηση του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία. Είχαν ωριμάσει και οι σχετικές συνθήκες, αφού σ’ ένα σημαντικό τμήμα της βάσης και της ηγεσίας του ΣΚΓ είχε λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ωριμάσει η αντίληψη ότι πρέπει να ξεπεραστεί ο αντικομμουνισμός κι αντισοβιετισμός του ΣΚΓ της εποχής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η συνένωση/ενοποίηση πραγματοποιήθηκε με την ενεργή υποστήριξη της ΕΣΣΔ σε πείσμα της λυσσαλέας αντίδρασης κι υπονόμευσης των δεξιών γερμανών σοσιαλδημοκρατών και των πατρώνων τους (ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας). Τώρα τι επακολούθησε, χωρίς να είναι άλλο ζήτημα, δεν αναιρεί τα ιστορικά γεγονότα. Και δεν είναι άλλο ζήτημα, γιατί πριν γίνει η συνένωση/ενοποίηση, επήλθε σύγκλιση προγραμματικών θέσεων των δύο κομμάτων· από τα δύο μέρη που προσήλθαν στην συνένωση/ενοποίηση δεν αναθεώρησαν μόνο οι σοσιαλδημοκράτες μια σειρά αντικομμουνιστικές κι αντισοβιετικές θέσεις τους, αλλά έριξαν κι οι κομμουνιστές αρκετό νερό στο κρασί τους (αρκεί να συγκρίνει κανείς την «Προγραμματική Διακήρυξη για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση του Γερμανικού Λαού» [Programmerklärung zur nationalen und sozialen Befreiung des deutschen Volkes] της ΚΕ του ΚΚΓ της 24/8/1930 με την «Έκκληση της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας» [Aufruf des ZK der Kommunistischen Partei Deutschlands] της 11/6/1945). Δεν εξετάζω το ορθό ή λανθασμένο μιας τακτικής επιλογής του κομμμουνιστικού κινήματος, της οποίας έγινε αναγωγή σε στρατηγική κατεύθυνση· ούτε θίγω την πορεία του ΕΣΚΓ στη συνέχεια (τη δεκαετία του 1950 κι αργότερα)· θα πήγαινε μακριά η βαλίτσα που λένε. Ήθελα μόνο να διευκρινίσω πώς είχαν τα πράγματα εκείνα τα χρόνια. Ας σημειωθεί ότι η σημερινή αστική (και οπορτουνιστική) γερμανική ιστοριογραφία επιμένει —όπως και παλιότερα εκείνη της ΟΔΓ— ότι η συνένωση/ενοποίηση ΚΚΓ και ΣΚΓ στο ΕΣΚΓ ήταν τεχνητή κι έγινε για την έξωθεν καλή μαρτυρία αποκαλώντας την μάλιστα «καταναγκαστική (ή δια της βίας) συνένωση/ενοποίηση» [Zwangsvereinigung].

Παρατηρητικός

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@ΓΜ

''Οι οποίοι συγκεκριμένοι λόγοι ποιοι μπορεί να είναι πέρα απ' το ότι κοινωνικά στρώματα αυτονομήθηκαν και απέκτησαν μερίδιο στον καθορισμό της πολιτικής;''

Υπηρχαν μεγαλοαστοι στην ΛΔΓ?Και μαλιστα σε τετοιο ποσοστο που να παιρνουν το 1/3 των εδρων?

'' Αν δεν υπήρχε αποτελεσματική εκπροσώπευση στην ΓΛΔ αυτή αφορούσε τον κομμουνιστή εργαζόμενο, όχι τον ψηφοφόρο του CDU που απέβλεπε σε φιλελευθεροποίηση και την έβλεπε να πραγματοποιείται.''

Κρινεις την τοτε εποχη με τα ματια του 2016.Εκεινη την εποχη οι περισσοτεροι κομμουνιστες (και ο απλος λαος) δεν θεωρουσαν τις αγοραιες μεταρρυθμισεις υποχωρηση προς τον καπιταλισμο.

Τουλαχιστον δεν γνωριζω να υπηρξε καμια μεγαλη διασπαση ή αντιδραση με βαση αυτες τις μεταρρυθμισεις.

Και σιγουρα οι χωρες του υπαρκτου παρεμειναν σοσιαλιστικες και μετα απο αυτες τις μεταρρυθμισεις,κατι που δεν ικανοποιουσε οσους ειχαν αστικες αντιληψεις γιατι ηθελαν πληρη επιστροφη στον καπιταλισμο.

''Ούτε ο Συν, ούτε η ΕΔΑ είχαν στόχο την επαναστατική ανατροπή του εδώ καθεστώτος, ούτε το SED ούτε καν το CDU του 1950-60-70 διαφωνούσαν με το εκεί καθεστώς.''

Το ποιντ μου τελος παντων ειναι οτι σε κανονικες εκλογες υπαρχουν διακυμανσεις απο χρονια σε χρονια στα ποσοστα και τις εδρες των κομματων.Στις εκλογες της ΛΔΓ αυτο δε γινοταν για αυτο πιστευω οτι ηταν ψευτικες.

''Η στήριξη δεν προϋποθέτει την ταύτιση. Μια χαρά μπορεί να στηρίζεται η εργατική εξουσία και από εργαζόμενους που σε πολλά παραμένουν συντηρητικοί.''

Αν μιλαμε για κομμα που ασκει εξουσια,και οχι για μια συνδικαλιστικη παραταξη,τοτε η στηριξη προυποθετει ταυτιση στα βασικοτερα σημεια,ειδικα στην κοινωνικοποιηση των μεσων παραγωγης.

Το βρισκω πολυ δυσκολο εως απιθανο ενα κομμα που ασκει εξουσια να κερδιζει συνεχως σε εκλογες με ποσοστα ανω του 50%.Αυτο μπορει να γινει μονο οταν ο σοσιαλισμος γινει πανισχυρος ιδεολογικα και υλικα,ωστε να μην μπορει να αμφισβητηθει απο την συντριπτικη πλειονοτητα του πληθυσμου.

Ανώνυμος είπε...

"Οχι,αυτο ομως εκανε το ΚΚ στη Γερμανια που συγχωνευτηκε με το σοσιαλιστικο κομμα".
Δεν υπάρχει χειρότερη διαστρέβλωση. Ο Παρατηρητικός έδωσε μια πραγματική γέυση των πραγματικών γεγονότων. Στην ουσία έγινε το αντίστροφο: η πλειοψηφία του ΣΔΚ στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας συγχωνεύτηκε στο ΚΚΓ, με όρους που καθορίστηκαν από τους κομμουνιστές. Βεβαίως έγινε σε συνθήκες συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων και σύγκρουσης καπιταλισμού-σοσιαλισμού που h συνεχειά του ήταν η ίδρυση της ΓΛΔ. Το πώς επέδρασε αυτή η συνενωσή και οι όποιες αρνητικές επιπτώσεις είναι άλλης τάξεως συζήτηση. Το γεγονός είναι πάντως ότι ακόμα και σε συνθήκες που οι κομμουνιστές έχουν το πάνω χέρι, μια συνένωση με σοσιαλδημοκρατία δεν οφελεί το κομ. κίνημα και τον σοσιαλισμό. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που διάφοροι προσπαθούν να αποδομήσουν για να δικαιολογήσουν τον οπορτουνισμό στο σήμερα. Το ΕΣΚΓ θεωρούσε τον εαυτό του Κομ. Κόμμα και όχι γενικά και αόριστα "σοσιαλιστικό"!
Ο άλλος γράφει:"Οχι, δεν ειναι μεσο, ειναι αυτοσκοπος. H δημοκρατια ειναι αυταξια. Δημοκρατια μαζι και οικονομικη ελευθερια". Λοιπόν κύριοι, αμπελοφιλοσοφείτε όσο θέλετε. Η δημοκρατία έχει ταξικό χαρακτήρα και υποδηλώνει την κυριαρχία της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία! Δημοκρατία σημαίνει και κράτος, επομένως και ταξική καταπίεση και καταστολή. Επίσης υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Τα υπόλοιπα είναι οι γνωστές μπουρδολογίες μικροαστών υποκριτών και οπορτουνισμών που αρνούνται την ταξική πάλη και αποθεώνουν στην πράξη την αστική δημοκρατία.
Το ποιές πολιτικές δυνάμεις διαδίδουν αυτές τις θέσεις, εγώ γνωρίζω! Αλλά δεν έχουν καμία σχέση με κομμουνιστικές θέσεις, πόσο μάλλον με μαρξισμό. Στη Γαλλία ή στη Βρετανία τέτοιες ανοησίες μπορεί να πιάνουν, αλλά κύριοι εδώ υπάρχει ΚΚΕ!
kk-1

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

"Αυταξία" την εποχή της πάλης των τάξεων, χωρίς ταξική αναφορά, ταξικό περιεχόμενο, είναι, (και να με συγχωρεί όποιος την παπαγάλισε) μια μεγαλοπρεπής μπούρδα, που μου ξαναζωντανεύει μνήμες "εκσυγχρονιστών" του '89-'91. Κάποια στοιχειώδη αντανακλαστικά σίγουρα χρειάζονται...
Η μόνη "αυταξία" στην εποχή μας είναι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, η αναγκαία και αναπόφευκτη αλλαγή των σχέσεων παραγωγής. Η αταξική, η υπερταξική, ανηγμένη σε "αυταξία", "δημοκρατία" είναι απλά ένα φτηνό κόλπο των αστών να θωρακίσουν το εποικοδόμημά τους. Το πόσο και οι ίδιοι το εκτιμούν σαν "αυταξία" φαίνεται και από τα ποσοστά συμμετοχής στις ...."δημοκρατικές διαδικασίες" τους. Σανό είναι.
Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την Αστική Δημοκρατία τους και είναι ανιστόρητο να συγκρίνονται με βάση ανιστόρητες και ανούσιες, άρα απατηλές, μορφολογικές αναλογίες.
Από ότι θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια, οι ίδιοι οι εκεί κομμουνιστές διαβεβαίωναν ότι δεν υπήρχε κανένας περιορισμός να ιδρύσει κανείς άλλο κόμμα στα πλαίσια της σοσιαλιστικής νομιμότητας, δηλαδή αρκούσε να μην είναι φασιστικό, ρατσιστικό η να προγραμματίζει την αναστήλωση του Καπιταλισμού. Οποιος το δοκίμαζε αντιμετώπιζε την αποφασιστική καταστολή της Δ.τ.Π., αλλιώς δε θα μιλάγαμε για επανάσταση, αλλά για μεταρρύθμιση. Το ότι δεν ιδρύονταν νέα κόμματα, την εποχή της ακμής, λέει απλά ότι δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη. Βεβαια, με την εξέλιξη της υπονόμευσης του σοσιαλισμού, και κύρια της ΕΣΣΔ, οι λέξεις σιγά-σιγά άρχισαν να χάνουν το νόημά τους, ενώ οι τύποι παρέμεναν. Γι αυτό δεν έχει νόημα να εξετάζουμε το εποικοδόμημα του σοσιαλισμού στα τελευταία χρόνια πριν την οριστική συντριβή του.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Παρατηρητικος

Η εξηγηση που δινεις για την συγχωνευση KPD-SPD εχει 2 βασικα κενα τα οποια αποκλειεται να μην τα ειχαν σκεφτει οι σοβιετικοι και γερμανοι κομμουνιστες.

1)Δεν υπηρχε περιπτωση να ριζωσει ο ναζισμος στο ανατολικο κομματι της Γερμανιας,γιατι το ανατολικογερμανικο κρατος και τα σοβιετικα στρατευματα που ηταν εκει καποια χρονια,δεν υπηρχε περιπτωση να ενισχυσουν ή να κανουν τα στραβα ματια στο ναζισμο και θα τον τσακιζαν στη γεννηση του,σε αντιθεση με τα αστικα κρατη.

2)Δεδομενου οτι ο φασισμος μπορει να γεννηθει σε οποιοδηποτε αστικο κρατος (οχι μονο στη Γερμανια),η επεκταση αυτης της λογικης (δηλαδη να ενωθουν οι σοσιαλιστες με τους κομμουνιστες για να καταπολεμηθει η αναπτυξη του ναζισμου) ειναι οτι σε ολες τις καπιταλιστικες χωρες πρεπει να ενωθουν οι κομμουνιστες με τους σοσιαλιστες στο ονομα της καταπολεμησης του ναζισμου.

Επισης,δεν εξηγει αυτη η αιτιολογηση γιατι στο δυτικο τμημα,οχι μονο δεν υπηρξε συγχωνευση αλλα το KPD βγηκε εκτος νομου.Επιπλεον,δεν εξηγει τι πολιτικο νοημα ειχε η συνυπαρξη αστικων κομματων στην ιδια εκλογικη λιστα με το SED.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@kk-1

''Στην ουσία έγινε το αντίστροφο: η πλειοψηφία του ΣΔΚ στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας συγχωνεύτηκε στο ΚΚΓ, με όρους που καθορίστηκαν από τους κομμουνιστές''

Δε θα διαφωνησω για ασημαντες (ως προς το θεμα μας) διατυπωσεις.Η ουσια ειναι οτι αυτα τα δυο κομματα ενωθηκαν σε ενα νεο,το SED.

Οτι οι οροι καθοριστηκαν απο τους κομμουνιστες το ειχα γραψει πολλα ποστ πριν,αλλα αντι να με διαβαζεις πιο προσεκτικα απαντας σε αχυρανθρωπους.

Σχολιο μου απο 30/8 12:46 μμ,οπου γραφω ξεκαθαρα οτι η ΛΔΓ ηταν ΔτΠ

''Ο συνασπισμος ολων αυτων των ετεροκλητων κομματων επιανε το 99 με 99,9% με αποχη κατω του 1%.Δεδομενου οτι αυτος ο συνασπισμος ηταν τεχνητος,αφου το SED καθοριζε την πολιτικη εξ ολοκληρου (αλλιως δε θα ηταν δικτατορια της ΕΤ),η ψηφος στον συνασπισμο ηταν ψηφος εμπιστοσυνης στην κομμουνιστικη πολιτικη.''

''Το γεγονός είναι πάντως ότι ακόμα και σε συνθήκες που οι κομμουνιστές έχουν το πάνω χέρι, μια συνένωση με σοσιαλδημοκρατία δεν οφελεί το κομ. κίνημα και τον σοσιαλισμό.''

Δεν εγραψα πουθενα σε αυτη τη συζητηση ή σε τοσες αλλες συζητησεις που εχω συμμετασχει τοσα χρονια εδω,οτι τα ΚΚ πρεπει να ενωθουν ή να συνεργαστουν με την σοσιαλδημοκρατια.Σε προκαλω να αποδειξεις το αντιθετο.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@Σεχταρ

''Οποιος το δοκίμαζε αντιμετώπιζε την αποφασιστική καταστολή της Δ.τ.Π., αλλιώς δε θα μιλάγαμε για επανάσταση, αλλά για μεταρρύθμιση.''

Προφανως,και αυτο ηταν το σωστο,αλλιως στην πρωτη εκλογικη ηττα του SED θα ειχαμε πισωγυρισμα στον καπιταλισμο.

Για αυτο λεω οτι οι εκλογες αυτες ηταν ψευτικες,γιατι καλα καλα δεν καταγραφονταν τα πραγματικα ποσοστα των κομματων,και η κατανομη των εδρων γινοταν με βαση προαποφασισμενα μεριδια.

Τακτικος σχολιαστης είπε...

κκ1, ο εργατικος ελεγχος ειναι μερος των λειτουργιων που σιγκεκριμενα απαρτιζουν την δικτατορια του προλεταριατου. Αλλα ταυτοχρονα, με ορους αστικης κοινονιολογιας, αποτελουν κλασσικο παραδειγμα αμεσης δημοκρατιας. Ενα παραδειγμα. Αν το σοβιετ ενος εργοστασιου, μιας επαρχιακης πολης εντοπισει διαφθορα, τι θα πρεπει να κανει; να το κουκουλωσει, ή να το δημοσιοποιησει; Tο τι θα κανει, πρεπει να ειναι αντικειμενο πολεμικης, τι συμφερει το γενικο καλο, τι συμφερει τον καθε ενα, πως λυνεται αυτη η αντιφαση κτλ. Και τελικα αυτο ειναι η αμεση δημοκρατια και ο εργατικος ελεγχος. Αν τωρα υποστηριχθει η αποψη οτι το θεμα θα το λυσει το ανωτερο επιπεδο καθοδηγησης, πρεπει να συζητηθει το κατα ποσον αυτη η διαδικασια εχει σχεση με καθοδηγηση ή με επικρατηση της μικροαστικης ιδεολογιας και την ταυτιση του συμφεροντος της σοσ.κοινωνιας με το ατομικο μικροαστικο συμφερον του α ή β στελεχους.

Σεχταρ γιατι εχω την εντυπωση οτι απαντας μονο σε ενα μερος του σχολιου μου ; Eχω ηδη πει οτι ο καπιταλισμος χρησιμοποιησε εργαλειακα την δημοκρατικη φιλολογια, για λογους προπαγανδας, το ιδιο καναν και οι οπορτουνιστες με τον Γκορμπατσωφ. Επισις δεν γενναται θεμα σιγκρισης της αστικης δημοκρατιας με την σοσιαλιστικη τετοια. Προσεξε οτι απο την αρχη ηδη του σχολιου μου εβαλα το θεμα στην υλικη του βαση, γραφοντας οτι,' Η δημοκρατια ειναι ενας τροπος οργανωσης της διακυβερνησης μιας κοινωνιας. Δηλαδη ειναι εποικοδομημα. Ταυτοχρονα ειναι και ιδεολογια. Οπως καθε τι στο εποικοδομημα αντιστοιχιζεται με την παραγωγικη βαση.' Συνεδεσα δηλαδη την εννοια της δημοκρατιας, οχι με το ζητημα ΠΟΙΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ, αλλα με το ζητημα της ιδεολογιας. Για ονομα, θελεις δηλωση, οτι δεν εξουσιαζει ο λαος στην δημοκρατια; Mα αυτο, εκτος απο αυτονοητο, θα μπορουσε να θεωρηθει και ελαφρως χρυσαυγητικο...

Ανώνυμος είπε...

@ Παπουτσωμένος Γάτος
"Κρινεις την τοτε εποχη με τα ματια του 2016.Εκεινη την εποχη οι περισσοτεροι κομμουνιστες (και ο απλος λαος) δεν θεωρουσαν τις αγοραιες μεταρρυθμισεις υποχωρηση προς τον καπιταλισμο."


Αυτό που είπες αρχικά ήταν ότι τα ποσοστά του ΚΚΓ δεν δικαιολογούσαν τέτοια ποσοστά για το SED, πόσο μάλλον τα "99% που έπαιρναν τα μέτωπα των οποίων την πολιτική καθόριζε απολύτως το SED δηλαδή οι κομμουνιστές".

Εσύ λοιπόν σκέφτεσαι με τα μάτια του 2016 και πιστεύεις ότι για να ψηφίζει κάποιος SED το 1970 θα πρέπει να είναι κομμουνιστής ή για να συνεργάζεται μαζί του θα πρέπει να είναι "υποταγμένος στους κομμουνιστές".

Λοιπόν η εμπειρία έδειξε ότι μια χαρά αγοραίες μεταρρυθμίσεις έγιναν, ότι μια χαρά ξηλώθηκε όλος ο σοσιαλισμός και ότι οι μόνοι που δεν εκπροσωπήθηκαν τελικά ήταν οι ανατολικογερμανοί κανονικοί κομμουνιστές που ήθελαν κανονικό σοσιαλισμό. Και για ποιο λόγο δεν εκπροσωπήθηκαν; Ο πιο πιθανός είναι αυτός που αναφέρεις εξ αρχής, ότι δηλαδή δεν ήταν και τόσο πολλοί. Και ότι πάντως σίγουρα δεν είχαν ως στρατηγική το να προσπαθήσουν να ηγηθούν της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων στρωμάτων, απλά το να γίνουν ουρά τους. Εγώ στην εκπροσώπευση επιτυχία βλέπω, στην πολιτική βλέπω αποτυχία.



@ kk-1
"Δεν υπάρχει χειρότερη διαστρέβλωση. Ο Παρατηρητικός έδωσε μια πραγματική γέυση των πραγματικών γεγονότων. Στην ουσία έγινε το αντίστροφο: η πλειοψηφία του ΣΔΚ στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας συγχωνεύτηκε στο ΚΚΓ, με όρους που καθορίστηκαν από τους κομμουνιστές. Βεβαίως έγινε σε συνθήκες συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων και σύγκρουσης καπιταλισμού-σοσιαλισμού που h συνεχειά του ήταν η ίδρυση της ΓΛΔ. Το πώς επέδρασε αυτή η συνενωσή και οι όποιες αρνητικές επιπτώσεις είναι άλλης τάξεως συζήτηση."

kk-1, όχι είναι ακριβώς η ίδια συζήτηση και είμαστε χαζοί αν την θεωρούμε διαφορετική. Κανέναν όρο δεν καθόρισαν εκ των πραγμάτων οι κομμουνιστές. Όχι μόνο στην ΓΛΔ αλλά και αλλού στην Ουγγαρία πχ. Κάναμε ως κίνημα τότε το τεράστιο λάθος να θελήσουμε να είμαστε με την πλειοψηφία πάση θυσία. Ο Νάγκυ, ο πρώτος Γκορμπατσόφ, είχε διαγραφεί και ξαναεισαχθεί στο κόμμα (για να αναρριχηθεί σε ηγετικά πόστα) δυο τρεις φορές. Λες να έγινε αυτό επειδή "οι κομμουνιστές είχαν καθορίσει τους όρους";

Φαντάζεσαι σημερινό ΚΚΕ όπου ο Ανδρουλάκης θα μπαινόβγαινε; Και όχι τυχαία αλλά επειδή η μισή βάση του κόμματος τον ήθελε και τον θαύμαζε; Κι εμείς να λέμε σε αυτούς "μα βρε σύντροφοι δεν τον βλέπετε τι είναι;" χωρίς όμως να βλέπουμε με τη σειρά μας αυτούς. Σε μία τέτοια συνεργασία θα καθόριζαν τους όρους οι κομμουνιστές απλά επειδή η μαρκίζα θα έγραφε ΚΚΕ (ούτε καν αυτό, κάτι σε ενωμένο εργατικό κόμμα θα έγραφε);

Θα κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας αν πιστεύαμε κάτι τέτοιο. Μία τέτοια συνεργασία θα τελείωνε είτε με την ενσωμάτωση όλου του κόμματος είτε με την οριστική διάλυση της. Δεν υπάρχουν άλλα σενάρια.


ΓΜ

Παπουτσωμενος Γατος. είπε...

@ΓΜ

Και τι θες να πεις,οτι οι ανατολικογερμανοι δεξιοι θα ψηφιζαν ανετα SED επειδη εφαρμοζε αγοραιες μεταρρυθμισεις?Με την ιδια λογικη θα στηριζαν και το...ΚΚΣΕ που πρωτο αυτο τις εφαρμοσε.

Ή οτι οι χωρες του υπαρκτου επαψαν να ειναι σοσιαλιστικες απο τα μεσα του '50 οταν αρχισαν να εφαρμοζουν φιλελευθερες μεταρρυθμισεις?

Για τους ανθρωπους,αστους και κομμουνιστες,εκεινης της εποχης η ΛΔΓ ηταν σοσιαλιστικη και το SED κομμουνιστικο κομμα.Και οντως ηταν,αν και η ΛΔΓ εκανε σταδιακα βηματα προς τον καπιταλισμο (οπως και οι περισσοτερες σοσιαλιστικες χωρες) και το SED ηταν διαβρωμενο απο τον οπορτουνισμο απο τα γεννοφασκια του.

Οσο...φιλελευθερο και αν ηταν το SED λοιπον,παρεμενε αρκουντως κομμουνιστικο για τα γουστα των γερμανων δεξιων οι οποιοι θα ψηφιζαν CDU υπο κανονικες συνθηκες (οπως και εκαναν μετα την διαλυση της ΛΔΓ)

Ανώνυμος είπε...

"κκ1, ο εργατικος ελεγχος ειναι μερος των λειτουργιων που σιγκεκριμενα απαρτιζουν την δικτατορια του προλεταριατου. Αλλα ταυτοχρονα, με ορους αστικης κοινονιολογιας, αποτελουν κλασσικο παραδειγμα αμεσης δημοκρατιας".
Δεν μου λέτε ρε παλικάρια...έχουν πάρει σβάρνα τα ιδρύματα "Ρόζα Λουξεμπουργκ" και "Πουλατζάς" και μας πιπιλάνε όλες τις οπορτουνιστικές ονειρώξεις από τη δεκαετία του 1918;;;
Με λίγα λόγια τι είναι ο εργατικός έλεγχος και τα σοβιετ στο σοσιαλισμό για αυτούς;;; Κάτι σαν να λέμε τα πυσπε, πυσδε και τα εκλεγμένα όργανα διόικησης στις ΔΕΚΟ τη δεκαετία του 1980!
Άρα τι είναι ο σοσιαλισμός;;;;Τίποτα άλλο από τον καπιταλισμό με τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Μόνο το Γαλλικό ΚΚ συνεχίζει και λέει τέτοια παραμύθια, που στη Γερμανία τα έλεγε το ΣΔΚ παλιότερα!
Ζήτω η εργατική Αριστοκρατία. Ζήτω η η συνδιαχείριση των μονοπωλιακών κερδών από τους εργαζόμενους. Ζήτω ο καπιταλισμός με "εργατικό έλεγχο"!!!
Μόνο κόφτε, ρε παιδιά, αυτές τις σαχλαμαρίτσες για μικρά παιδάκια:"Αν το σοβιετ ενος εργοστασιου, μιας επαρχιακης πολης εντοπισει διαφθορα, τι θα πρεπει να κανει; να το κουκουλωσει, ή να το δημοσιοποιησει; Tο τι θα κανει, πρεπει να ειναι αντικειμενο πολεμικης, τι συμφερει το γενικο καλο, τι συμφερει τον καθε ενα, πως λυνεται αυτη η αντιφαση κτλ"!
Όσο για το τι είναι χυρσαυγίτικο, μήπως θές να συγκρίνουμε τις παρλαπίπες των ναζιστών για "άμεση δημοκρατία" (αυτοί μας λένε για την αρχαία Ελλάδα, που μας την προάβαλε και η Κωνσταντοπούλου μια περίοδο ως υπόδειγμα) και τα "δημοψηφίσματα" με τις θέσεις σας για να δούμε τις ομοιότητες;;;;
Λοιπόν αστική δημοκρατία=δικτατορία των μονοπωλίων. Όλα τα άλλα περί "άμεσης δημοκρατίας" είναι το πασπάλισμα για την υποταγή σε αυτήν την δικτατορία με ενσωμάτωση της εργατικής τάξης. Οι "μεταβατικές" ονειρώξεις σας είναι απλά παραμύθια χωρίς δράκο!
kk-1

Ανώνυμος είπε...

(1/3)

Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από διάφορα θέματα και εξελίσσεται ταυτόχρονα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Επειδή προβλήθηκαν κάποιες ενστάσεις στο προηγούμενο μου σχόλιο, θα προσπαθήσω να εξηγήσω ορισμένα πράγματα, εφόσον πιστεύω ότι εξακολουθούν να διατυπώνονται ανακρίβειες και παρανοήσεις.

Δυο προκαταρκτικές επισημάνσεις. Η πρώτη: Η «πολυτέλεια της ύστερης γνώσης» —για να χρησιμοποιήσω μια σοφή έκφραση του ιστορικού Γιώργου Μαργαρίτη― δεν πρέπει να μας παρασύρει σε απλουστευτικές κρίσεις και μηχανιστικούς συλλογισμούς για άλλες εποχές που ήταν αρκετά διαφορετικές από τη δική μας. Και η δεύτερη που κατά κάποιο τρόπο «κολλάει» στην πρώτη: Χρήσιμο είναι να καταφεύγουμε σε πηγές και σε βιβλία παρά στο διαδίκτυο· πολλά λ. χ. για την ιστορία της δημιουργίας του ΕΣΚΓ θα μπορούσαν να βγουν από μια προσεκτική ανάγνωση και αντιπαραβολή των δυο προγραμματικών ντοκουμέντων (από το 1930 και το 1945) του ΚΚΓ, στα οποία παράπεμψα στο προηγούμενό μου σχόλιο. Επίσης χρήσιμο θα ήταν ν’ ανατρέχουμε ανάλογα με τις δυνατότητές μας σε εξειδικευμένη βιβλιογραφία.

Επί των ενστάσεων τώρα και των «κενών», επιγραμματικά και σύντομα, γιατί για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή μου δεν προλαβαίνω. Μένω στα της ίδρυσης του ΕΣΓΚ, αφού για τους ίδιους λόγους αδυνατώ να αναφερθώ σε άλλα θέματα που προβάλλονται, π. χ. στα «αστικά» κόμματα της ΓΛΔ και την κάθοδο του ΕΣΚΓ σε κοινό ψηφοδέλτιο μ’ αυτά στις βουλευτικές εκλογές.

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

(2/3)

Δεν αρκούσε η στρατιωτική παρουσία της ΕΣΣΔ στη Σοβιετική Ζώνη Κατοχής της Γερμανίας για να εξασφαλίσει πολιτικά το «τι τέξεται η επιούσα» κι αυτό γιατί η σε σχέση με ό,τι συνέβαινε στις άλλες τρεις ζώνες κατοχής συνεπής αποναζιστικοποίηση δεν είχε χαρακτήρα που ξεπέρναγε τον καπιταλισμό. Έγινε, βέβαια, ο «Δημοκρατικός Αναδασμός των Γαιών», κρατικοποιήθηκε η περιουσία των ναζιστών εγκληματιών πολέμου, αλλά αυτά κι άλλα μέτρα δεν είχαν σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Έπειτα, όπως επανειλημμένα μου είχαν τονίσει στις συζητήσεις ιδρυτικά μέλη του ΕΣΚΓ, στη Γερμανία, ακόμα και στη σοβιετική ζώνη, επικρατούσε μια κατάσταση που οι ίδιοι οι Γερμανοί τη λέγανε «Ώρα Μηδέν», αλλά πιστεύω ότι πολύ παραστατικά την περιγράφει η ελληνική λέξη «χάος». Ο πληθυσμός ήταν σε μεγάλο βαθμό ακόμα δέσμιος της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας, οι δυνάμεις του αποδεκατισμένου από τις ανελέητες ναζιστικές διώξεις ΚΚΓ λίγες, οι Σοβιετικοί αντιμετωπίζονταν όχι σπάνια ως εχθρός από τον κόσμο. Άσε που τα σύνορα μεταξύ των ζωνών κατοχής ήταν ουσιαστικά ανοιχτά με αποτέλεσμα να περνάνε όλοι οι πράκτορες από τις τρεις άλλες ζώνες για να κάνουν κάθε λογής δολιοφθορά. Αν σ’ αυτά προστεθεί ότι η σοβιετική ζώνη συνένωνε συγκριτικά με την προπολεμική Γερμανία τα πιο φτωχά από οικονομική άποψη (πλουτοπαραγωγικές πηγές) εδάφη, τότε μπορεί να σχηματίσει κανείς μιαν ιδέα για τις πραγματικές διαστάσεις των δυσκολιών και για το τι άλμα υπήρξε η ίδρυση του ΕΣΚΓ υπό τις τότε προϋποθέσεις και συνθήκες. Εύστοχα σημείωνε στις 9/12/1948 ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο λεγόμενο «Ημερολόγιο Εργασίας» που κρατούσε: «Οι ισχυρές ωθήσεις δίνονται από τους Ρώσους, αλλά οι Γερμανοί περισσότερο συνωστίζονται μέσα στο στρόβιλο που δημιουργείται από το ότι οι άλλες δυνάμεις κατοχής αντιτάσσονται σ’ αυτή την κίνηση. Οι Γερμανοί επαναστατούν κατά της διαταγής να επαναστατήσουν κατά του ναζισμού· λίγοι είναι της άποψης ότι καλύτερος είναι ένας κατά διαταγή σοσιαλισμός από κανέναν εντελώς σοσιαλισμό.».

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

(3/3)

Τόνισα και προηγουμένως ότι ουσιαστικά το πρόβλημα —αν θέλετε και το λάθος που ακολούθησε― βρίσκεται στο ότι το κομμουνιστικό κίνημα ανήγαγε σε στρατηγική κατεύθυνση μιαν επιλογή τακτικού χαρακτήρα. Αυτό είναι σαφές για όσους θέλουν να στέκονται στο έδαφος της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας, αλλά όπως δείχνει το παρόν, τούτο εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο, και στην Ελλάδα (πλην του ΚΚΕ εξυπακούεται) και διεθνώς (άσχημη κατάσταση, αλλά όχι άπελπις). Το παρελθόν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε· απ’ αυτό μόνο να μάθουμε μπορούμε για το παρόν και το μέλλον.

Ας μου επιτραπεί να κλείσω τη δεύτερη και τελευταία αυτή μου παρέμβαση εδώ μ’ ένα παράθεμα πάλι του Γιώργου Μαργαρίτη, σοφό κι αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη: «Όπως εμάς σήμερα μας απασχολούν προβλήματα της δικής μας ζωής, της δικής μας ιστορίας και του δικού μας χρόνου, έτσι και τους προγόνους μας τους απασχολούσαν ερωτήματα του καιρού τους, καταστάσεις που ζητούσαν άμεσες απαντήσεις, αποφάσεις και πράξεις και που, φυσικά, δεν μπορούσαν να βασιστούν σε κανενός είδους προφητική ενόραση. Το γεγονός, όμως, ότι εμείς βλέπουμε τη μετέπειτα εξέλιξη, γνωρίζουμε τη μετέπειτα ροή των πραγμάτων, μας δημιουργεί έναν αέρα ανωτερότητας, αυτοπεποίθησης, που εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε ειρωνεία.»

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

"Και τι θες να πεις,οτι οι ανατολικογερμανοι δεξιοι θα ψηφιζαν ανετα SED επειδη εφαρμοζε αγοραιες μεταρρυθμισεις?Με την ιδια λογικη θα στηριζαν και το...ΚΚΣΕ που πρωτο αυτο τις εφαρμοσε."

Δεν θα το στήριζαν απλά το ΚΚΣΕ. Και μέλη και στελέχη έγιναν ένα σωρό δεξιοί. Τώρα αν εσύ θεωρείς το μεγαλοστέλεχος του ΚΚΣΕ Γέλτσιν κομμουνισταρά, τι να πω.

Ή μήπως πιστεύεις ότι δεν υπήρχαν Γέλτσιν, δηλαδή αφιονισμένοι δεξιοί, στο αντίστοιχο γερμανικό κόμμα;

Και από πουθενά δεν προκύπτει ότι οι δεξιοί πάντα θέλουν να είναι σε καθαρά "δεξιά" κόμματα. Και η καρδιά του Δραγασάκη θα μάτωνε με κάθε μνημόνιο που άφηνε αψήφιστο αλλά άλλο ρόλο είχε. Είναι πολύ καλύτερο όχημα για βρωμοδουλειές το ΚΚΣΕ και το SED, τουλάχιστον μέχρι να επιτευχθεί η απαξίωση του σοσιαλισμού.

ΓΜ

Νίκος Σαραντάκος είπε...

Σφυροδρέπανε, το βιβλίο του Γκρόσμαν ήρθε από την Άμαζον. Πολύ καλογραμμένο, η πρώτη εντύπωση. Και μακάρι να το μετέφραζε και η ΣΕ.

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Υποθετω οτι αναφερεσαι σε εμενα,
καπακαπαενα.
Παρολο που αποφευγεις να με ονοματισεις.
Και ετσι το πληκτρολογιο σου να μαγαρισεις.

Γραφει ο κκ1: 'Άρα τι είναι ο σοσιαλισμός;;;;Τίποτα άλλο από τον καπιταλισμό με τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Ζήτω η εργατική Αριστοκρατία. Ζήτω η η συνδιαχείριση των μονοπωλιακών κερδών από τους εργαζόμενους. Ζήτω ο καπιταλισμός με "εργατικό έλεγχο"!!! '
Και ποτε υπαινιχτηκα εγω τετοιες κοτσανες; Αντιθετα ο σοσιαλισμος ειναι ενα διαφορετικο συστημα, με τα μεσα παραγωγης να ειναι δημοσια, οπου η παραγωγη ειναι οπως λεμε κοινωνικη, δηλαδη ειναι παραγωγη με σκοπο την καλυψη των λαικων αναγκων, και οχι για το κερδος. Τα προιοντα δεν θα ειναι εμπορευματα συνεπως δεν θα πουλιουνται αλλα θα ανταλλασονται με μοναδες εργασιας. Μαλιστα, η εξοικονομιση σε συντελεστες παραγωγης, η οποια γινεται με την αξιοποιηση της τεχνικης κατευθυνεται οχι σε αποθησαυριση, αλλα ειτε για εμπλουτισμο της παραγωγης, ειτε (ταυτοχρονα) για μειωση του χρονου εργασιας και για εκπαιδευση στον ελεγχο μεχρι οπως λεει ο Λενιν να μαθουν και οι καθαριστριες να ελεγχουν την διανοηση και τους 'τεχνοκρατες'. Αυτος ο σοσιαλισμος βεβαια δεν μπορει να εφαρμοστει σε νησιδες μεσα στον καπιταλισμο αλλα μονο μετα απο επανασταση. Μονο σε σοσιαλισμο, δηλαδη σε κοινωνια με τα μεσα παραγωγης απαλλωτριωμενα (χωρις αποζημιωση) μπορει να εχει ελευθερια η κοινωνια. Ελευθερια να παραγει τα απαραιτητα, χωρις ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ,να εχει χρονο και υποστηριξη για μορφωση.
Χωρις το σοσιαλισμο, οπως τον προσδιορισα, ειναι κουφια λογια η δημοκρατια και ο εργατικος ελεγχος.

Mετα λεει: 'παρλαπίπες των ναζιστών για "άμεση δημοκρατία" (αυτοί μας λένε για την αρχαία Ελλάδα,' Εγω θα ελεγα να μην χαριζει με ελαφρια την καρδια την δημοκρατια στους ναζι- χαρισα ηδη στο προηγουμενο τον αντικαπιταλισμο στους χρυσαυγητες (λαθος μου).

'Λοιπόν αστική δημοκρατία=δικτατορία των μονοπωλίων. Όλα τα άλλα περί "άμεσης δημοκρατίας" είναι το πασπάλισμα για την υποταγή σε αυτήν την δικτατορία με ενσωμάτωση της εργατικής τάξης. Οι "μεταβατικές" ονειρώξεις σας είναι απλά παραμύθια χωρίς δράκο!'
Γενικα συμφωνω, εξαλλου, η κομμουνα ηταν μεταβατικη; -οχι, ηταν το προπλασμα για την πολιτικη μορφη της δικτατοριας του προλεταριατου.

ονειρωξεις, νοσταλγια, γαμησε τα.

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

@ΓΜ

Ενταξει,τρολλαρεις

Ανώνυμος είπε...

Προτείνω: ο Σαραντάκος που έχει την πείρα και τα μέσα να μεσολαβήσει στις "Εκδόσεις Αρχείο" για να βγάλουν αυτές το βιβλίο του Γκρόσμαν, με εξώφυλλο ανάλογο του βιβλίου που επιμελήθηκε εκεί ο ίδιος (είναι το "Κώστας Βάρναλης Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ" και το εξώφυλλο δείχνει παιδάκια να κατουράνε σε γιογιά, δλδ να τι είδε ο Βάρναλης στην ΕΣΣΔ: καθίκια και κάτουρα).

Ιντερνετοπόντικας

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Ελευθερια
"Κατάργηση" όμως "κάθε μορφής ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής" δια της "ελεύθερης βούλησης" δεν γίνεται: για κάποιες λίγες χιλιάδες χρόνια τώρα, και τουλάχιστον από την αρχαία Ελλάδα και δώθε, "ελευθερία" σημαίνει "ιδιοκτησία", και "ιδιοκτησία" σήμαινε πάντοτε αδιαχώριστα κτήση και του εαυτού (και άρα "αυτοδιάθεση") και του άλλου, του οποίου η δουλεία και η υποτέλεια είναι η βάση και το θεμέλιο της δικής μου "ελευθερίας" (αυτό είναι που ποτέ δεν κατάλαβε ή δεν θέλησε να καταλάβει ο τραγικά επιφανειακός Καστοριάδης). "Κατάργηση" της ατομικής ιδιοκτησίας σημαίνει καταναγκασμός της "ελευθερίας", καταστολή μιας "αυτοδιάθεσης" που είναι επίσης κυριαρχία σε βάρος άλλων. Αυτό είναι το μάθημα του Λένιν στον φτωχό, φτωχότατο Κάουτσκι.

Δημοκρατια
'ο χαρακτήρας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι τέτοιος που καμία περαιτέρω "πρόοδος" στη δημοκρατία δεν μπορεί να σημειωθεί χωρίς την επαναστατική άρση της ίδιας της αστικής δημοκρατίας -- ότι η μοναδική εφικτή πια εκπλήρωση της δημοκρατίας είναι ταυτόχρονα η υπέρβασή της, το εγελιανό Aufhebung της, στην προλεταριακή δικτατορία.'
λεει στο Lenin Reloaded-Communist Pedagogy, Strategy, Tactics
λινκ:http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8658.html

Ανώνυμος είπε...

"Ενταξει,τρολλαρεις"

Έχεις δίκιο, για να μη θεωρώ τον Γέλτσιν κομμουνιστή πάει να πει ότι τρολάρω.
Εσύ που τον θεωρείς -ή που ξέχασες ότι υπήρχε κι αυτός και πολλές χιλιάδες άλλοι σαν αυτόν και χειρότεροι- μιλάς σοβαρά.

Πάντως το ότι οι μόνοι που τελικά δεν καθόρισαν τίποτα στην ΓΛΔ ήταν οι κανονικοί κομμουνιστές, αυτό το μαρτυρούν τα γεγονότα ό,τι και να λέμε εσύ κι εγώ.

ΓΜ

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

ΟΚ το SED ηταν φτύστο με το CDU, ο Χόνεκερ με τον Γέλτσιν και τη Μέρκελ, η ΛΔΓ καπιταλιστικη οπώς η ΟΔΓ και γενικά ο Ψυχρός Πόλεμος ηταν ενδοαστικη διένεξη.Πως δεν το ξέραμε τόσο Κάιρο.

Τακτικος σχολιαστης είπε...

Ο Γελτσιν ηταν πρωην μαχνοβιτικος, ο παππους του ηταν πρωτοκαπετανιος στη μαχνοβιτσα (με επιρροες απο καστοριαδη, αγκαμπεν και λιγο αξελο).

Αναυδος είπε...

ο γιελτσιν ηταν απογονος κουλακων ο παπους του ειχε εξοριστει στα μεσα της δεκαετιας του 1930 στις αντικουλακικες επιχειρησεις

Ανώνυμος είπε...

"ΟΚ το SED ηταν φτύστο με το CDU, ο Χόνεκερ με τον Γέλτσιν και τη Μέρκελ, η ΛΔΓ καπιταλιστικη οπώς η ΟΔΓ και γενικά ο Ψυχρός Πόλεμος ηταν ενδοαστικη διένεξη.Πως δεν το ξέραμε τόσο Κάιρο"

Αν κάποιος είπε ότι ο Χόνεκερ ήταν φτυστός με τον Γέλτσιν, αυτός θα ήσουν εσύ που τους έβγαλες όλους κομμουνιστές ή "όργανα των κομμουνιστών".

Ο Χόνεκερ ήταν κάποιος τίμιος πλην αφελής που πέρασε όλη του τη ζωή στο ίδιο κόμμα με πολλούς Γέλτσιν και συνεργαζόμενος με ακόμα περισσότερους με τους οποίους επεδίωκε το συμβιβασμό και τη χάραξη κοινής πολιτικής αντί να διεξάγει ταξικό πόλεμο. Γι' αυτό και έχασε, επειδή οι απέναντι δεν ήταν αφελείς.

Εσύ λες ότι ο Γέλτσιν ήταν κομμουνιστής, ότι στο CDU ήταν υποταγμένοι στους κομμουνιστές και ότι τελικά μάλλον παραμένει μυστήριο πως τόσοι κομμουνιστές μαζεμένοι να ελέγχουν όλα τα πόστα κατάφεραν να ξηλώσουν το σοσιαλισμό αντί να τον οικοδομήσουν. Γκαντεμιά, τι να πεις.

ΓΜ

Ανώνυμος είπε...

το 7ο Συνέδριο της Διεθνούς το 1935 οριζε ως καθήκον την συγχώνευση κομμουνιστικών κομμάτων και σοσιαλιστικών εφόσον υπήρχε πρώτα σαφής προγραμματική σύγκλιση υπερ της επανάστασης και της ταξικής πάλης. ΘΥμίζω οτι νωρίτερα στη Γερμανια υπήρχε ήδη η Αντιφασιστική Δράση, το μαζικο ενιαιομετωπικο κομμουνιστών και αριστερών σοσιαλδημοκρατών με μαχητικές συγκρούσεις με τους φασίστες, τους μπάτσους, καθώς και κύμα απεργιών, η εξέγερση της πολιτοφυλακής των σοσιαλδημοκρατών στην Βιέννη ενάντια στο φασίστα ΝΤόλφους και η απο κοινού συνεργασία κομμουνιστών, σοσιαλιστών στην εξέγερση της Αστούριας το 1934.
Αν δεν εξετάζεις το ιστορικό πλαίσιο κάθε φορά πελαγοδρομείς. Στην Ισπανια πχ. οι σοσιαλιστές με Καμπαγιέρο και Πριέτο το 1933 μιλούσαν για κατάκτηση της εξουσίας ένοπλα και για κοινωνικοποίησεις. Μετά την επιβολή της δικτατορία των ναζί το 33 και το ξεφτίλισμα των ηγετων της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας που υποδέχθηκαν το Χιτλερ ως πρωθυπουργό οι σοσιαλιστες εργάτες κατευθύνονταν μαζικά προς τα αριστερά στα κομμουνιστικα κομματα. Οι αριστεροι σοσιαλιστές ηγέτες υιοθετούσαν κομμουνιστικές προγραμματικές θέσεις για να σταματήσουν το κύμα φυγής. Η ριζοσπαστικοποίηση αυτή των εργατών δεν ειχε την ιδια ταχύτητα σε κάθε χώρα, αλλιως ήταν στην Ισπανία, αλλιώς στη Γαλλία, αλλιώς στο Βέλγιο. αυτα τα γράφει μια χαρά ο Δημητρόφ αναλυτικότατα στο λόγο του στο 7ο Συνέδριο.

Στην ανατολική Γερμανία οι κομμουνιστες διέθεταν πάντα δύναμη. Βλέπε Σαξωνία, Βερολίνο. Ολοι οι παλιοι δεξιοι σοσιαλιστές που ήταν στη κυβέρνηση της Πρωσσίας, ή στην εθνική κυβέρνηση, ή ήταν κεφάλια συνδικαλιστές γραφειοκράτες μετοίκησαν κατευθείαν στην Δυτική Γερμανία μετά τον πόλεμο. Δεν υπήρχαν στο SED γνωστοί παλιοί αντικομμουνιστές σοσιαλιστες.
Η παλινόρθωση του καπιταλισμού στην DDR σχετίζεται άμεσα με την επικράτηση των ρεβιζιονιστών στην ΕΣΣΔ και με τίποτα άλλο. Υπάρχει βέβαια και ένα επεισόδιο με το Μπέρια και τον Μαλένκοφ, πριν την γνωστή "εξέγερση" στο Βερολίνο, όταν απαίτησαν απο την ηγεσία του SED να σταματήσει τα σοσιαλιστικά μέτρα οικοδόμησης που ειχε ενα-δυο χρονια πριν προτεινει ο ίδιος ο Σταλιν, και να προσανατολιστή σε μια ενιαια γερμανία (οταν αυτο στη πραξη το ειχαν αποκλεισει οι αμερικανοι). αλλα αυτο τώρα θέλει μελέτη για να βγάλεις άκρη και αρκετα στοιχεια και απο την ΕΣΣΔ και τη Γερμανία.

el quinto regimiento