Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Αρχίζει η μπίζνα

κατά το αρχίζει το ματς, του Κηλαηδόνη...

Κάθε φορά που κάποιο τηλεοπτικό παπαγαλάκι (απ' αυτά που δε χρειάζεται να μπουν σε κλουβί, για να μην το σκάσουν, εφόσον σκάνε στο φαΐ και τους τρέφει το σύστημα, για να εγκλωβίζουν -δηλαδή να βάζουν σε κλουβιά- τους αποχαυνωμένους τηλεθεατές, που κοιτάζουν μαγεμένοι το πουλάκι και χάφτουν την προπαγάνδα του αμάσητη, σαν τους νεοσσούς που περιμένουν με ανοιχτό το στόμα να τους θρέψουν) λέει πως η πολιτική δεν (πρέπει να) έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό, ένας "αθάνατος" της ΔΟΕ κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια ή για να ελέγξει τις τσέπες του και να βεβαιωθεί πως δεν του σούφρωσαν τα δωράκια που του χάρισαν οι διάφορες υποψήφιες πόλεις, για να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα της κρίσης του.

Το απλοϊκό σχήμα που σερβίρεται στο κοινό για κατανάλωση είναι πως ο αθλητισμός (μας) ενώνει, ενώ η πολιτική χωρίζει. Κι οι επαγγελματίες πολιτικοί είναι γενικώς κακοί άνθρωποι, σε αντίθεση με τους αθλητές, που κατεβαίνουν όμως πολύ συχνά στον πολιτικό στίβο, για να φέρουν ψηφαλάκια και να κάνουν κοινοβουλευτική καριέρα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο αθλητισμός αποτελεί προέκταση της πολιτικής και (πολιτισμένη) προσομοίωση του πολέμου, οπότε και συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, για να παραφράσουμε τον Κλαούζεβιτς. Και δεν εννοώ καταστάσεις σαν την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και διάφορες καφενειακές αναλύσεις, που απευθύνονται σε ψηφοφόρους-χούλιγκαν με οπαδικό IQ. Αλλά τη βαθύτερη αλληλοσύνδεση των φαινομένων, που καθιστά εξόχως πολιτική τη λύση από τα αδιέξοδα και τις νοσηρές καταστάσεις στον αθλητισμό (κι όχι μόνο).

Μια απλή ματιά στην ιστορία των αγώνων θα πείσει και τον πλέον αφελή για του λόγου το αληθές. Κι αν η ιστορική αναδρομή προϋποθέτει τη μνήμη, που δεν είναι πάντοτε το δυνατό μας σημείο, βοά κι η τρέχουσα επικαιρότητα, με τον αποκλεισμό των ρωσικών ομάδων από μια σειρά αθλήματα (στίβος, άρση βαρών) και δεκάδων πρωταθλητών (όπως της τσαρίνας Ισινμπάγεβα).

Η κίνηση αυτή ήταν τόσο εντυπωσιακή, που παραπέμπει σε ψυχροπολεμική (ου μην και θερμοπολεμική) περίοδο κι αντανακλά τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, χωρίς ωστόσο να αντιστοιχεί στο πραγματικό επίπεδο όξυνσής τους -εκτός κι αν προφητεύει και προαναγγέλλει την κλιμάκωσή τους στο άμεσο μέλλον. Με τα υπάρχοντα δεδομένα πάντως μοιάζει με μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης του... ευρωατλαντικού στρατοπέδου, όπου τα αναβολικά είναι απλώς η αφορμή για την επίθεση, με τη Ρωσία στο στόχαστρο. Από την άλλη, η ΔΟΕ κράτησε διπλωματικά κάποιες ισορροπίες, αρνήθηκε να αποκλείσει συλλήβδην τη ρωσική αποστολή και πέταξε το μπαλάκι σε κάθε ομοσπονδία ξεχωριστά, να αποφασίσει τα του οίκου της.

Αναφέρω τα αναβολικά ως αφορμή, γιατί οι Ρώσοι είναι μάλλον οι μόνοι που θα την πληρώσουν και θα θυσιαστούν, για να στεριώσει το γεφύρι της κάθαρσης, λες και οι δικές τους γλώσσες είναι μπλε -όπως στο "Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες"- ενώ οι άλλες καθαρές και αθώες περιστερές, σαν την αφίσα των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας.


Ω μα δεν είναι σωστό να πάμε στην καλύβα εκεί κάτω, που κανένας δε φυλάει τα βράδια και είναι γεμάτη με μαγικό ζωμό.
Μήπως εσύ Ιντεφίξ έχεις καταλάβει τους αντιχυτρικούς κανονισμούς αυτής της χώρας; Κι εντάξει, άμα έχεις πέσει στη χύτρα με το ζωμό, όταν ήσουνα μικρός. Άμα πέσεις με το μηχανάκι όμως, ενώ σε περιμένουν για έλεγχο, λίγο πριν την τελετή έναρξης, τότε τι ακριβώς γίνεται;

Επίδειξη δύναμης έμοιαζε να είναι κι η εκπαραθύρωση της Ρούσεφ από την προεδρία της Βραζιλίας (άλλης μιας δύναμης των BRICs), πριν από λίγους μήνες. Όχι πως απειλούσε τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ή ότι ακολουθούσε κάποια πολιτική ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων (αξίζει να θυμηθούμε πως λίγο πριν το Μουντιάλ του 14' είχε ξεκινήσει εξέγερση, με αφορμή τις αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων για τα λεωφορεία, που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι). Αλλά γιατί το μεγάλο αφεντικό απαιτεί πλήρη ευθυγράμμιση και συμμόρφωση προς τας υποδείξεις, χωρίς να ανέχεται καμία απολύτως παρέκκλιση.

Κι όπως θα έλεγε και ο Κουμπερτέν, που μάθαμε να τον τιμάμε στο σχολείο για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων:

Δεν είμαστε εκλεγμένοι (εννοεί τη ΔΟΕ). Ανανεωνόμαστε μόνοι μας και η θητεία μας είναι ισόβια. Χρειάζεται μήπως τίποτα περισσότερο για να εξοργιστεί μια κοινή γνώμη που όλο και περισσότερο συνηθίζει να βλέπει την αρχή του εκλέγειν να επεκτείνεται και να υποτάσσει σιγά-σιγά όλους τους θεσμούς; Έχω μάθει πολλά πράγματα σε αυτή τη χώρα, μεταξύ άλλων ότι το καλύτερο μέσο για να διατηρήσεις την ελευθερία και να υπηρετήσεις τη δημοκρατία δεν είναι πάντα να επαφίεσαι στις εκλογές, αλλά αντίθετα να συντηρείς, μέσα στο μεγάλο εκλογικό ωκεανό, νησίδες όπου μπορεί να εξασφαλίζεται η συνέχεια μιας ανεξάρτητης και σταθερής προσπάθειας.

Αντίστοιχες δημοκρατικές ευαισθησίες έχουν και τα δικά μας μεγάλα αφεντικά στην Ελλάδα, που δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και δημοσιογράφους με ανεξάρτητο πνεύμα και κριτική ικανότητα. Έτσι, ιδίως μετά την απόλυση του Σπυρόπουλου από την τηλεόραση του ΟΤΕ (που ήταν και μεγάλο όνομα, με σχετική ασυλία) για ένα ξώφαλτσο κριτικό σχόλιο που δεν είχε κάνει καν στον αέρα (αλλά σε ένα άρθρο του), άπαντες κυκλοφορούν με το σκατό στην κάλτσα και τα σάλια από το γλείψιμο να στάζουν στο πουκάμισό τους, καθώς επιδίδονται σε έναν άτυπο διαγωνισμό για το πιο δουλικό, γλιτσερό σχόλιο για την ομάδα του (εκάστοτε) πολυχρονεμένου πασά.

Έτσι, για παράδειγμα, ο εκφωνητής του ΑΝΤ-1 μας εξηγούσε γιατί ο Ολυμπιακός -που δεν έκανε ούτε φάση- ήταν το αφεντικό στο γήπεδο και περίμενε έξυπνα πίσω τον αντίπαλο. Ένας άλλος έκανε ανάλυση γιατί ήταν η μεγαλύτερη η αποτυχία του ΠΑΟΚ (που ναι μεν έπαιζε με τον Άγιαξ, αλλά προηγήθηκε νωρίς κι έχασε ένα δικό του παιχνίδι). Κι ο γλοιώδης Κάρπετ εξηγούσε πως για τον αποκλεισμό φταίει το EURO toy 04', o Σάντος και η αμυντικογενής λογική "νίκη με μισό-μηδέν" που καλλιεργήθηκε συστηματικά τα τελευταία χρόνια.
Φαντάσου δηλαδή να έπρεπε να σχολιάσουν τη δίκη για το NOOR-1.

Οπότε μένουμε να τα λέμε μεταξύ μας και να εκτονωνόμαστε στα social media, όπου δεν κινδυνεύουμε, όχι λόγω της ανωνυμίας του διαδικτύου (αστεία πράγματα), αλλά της ασημαντότητάς μας. Ενώ οι υπόλοιποι κινδυνεύουν και επιλέγουν το νόμο της ομερτά. Όπως λέει αστειευόμενος και ο Ζαραλίκος, "έχω κάνει πρόβα με τσιμέντο στα πόδια και δεν είναι καθόλου βολικό, δε βγαίνει το πρόγραμμα".

Αυτό που φαίνεται να καίει πάντως τους Ολυμπιακούς (που δεν έχουν καμία σχέση με τους αγώνες, απλή συνωνυμία) είναι η εικόνα διάλυσης της ομάδας, τον τελευταίο μήνα, που απαξιώνεται σαν εταιρία του δημοσίου, με τη διαφορά πως αντί να ξεπουλά τα περιουσιακά της στοιχεία, τα δανείζει. Ενώ ο Μαρινάκης φαίνεται φευγάτος, να γλυκοκοιτάζει την επένδυσή του στην Αγγλία (Νόττιγχαμ Φόρεστ), που είναι το μεγαλύτερο πλυντήριο για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, και να αδιαφορεί για (ή να μην ελέγχει) τις εξελίξεις στην ΕΠΟ.

Όλα αυτά μπορεί να αποδειχτούν απλή οφθαλμαπάτη από τη φωτογραφία της στιγμής -που λένε και οι δημο(σ)κόποι, αλλά ανοίγουν την όρεξη κάποιων πεινασμένων (για τίτλους) και τους κάνουν να ονειρεύονται πως ήγγικεν η ώρα για μια αλλαγή φρουράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το πόσο ελπιδοφόρα μπορεί να είναι αυτή βέβαια -αν και εφόσον υπάρξει- μπορεί να μας το δείξει η αλλαγή φρουράς σε κυβερνητικό επίπεδο με την πρωτοδεύτερη φορά αριστερά και τη βαθύτερη σύνδεσή της με το Ντεμοτεχνείο και την "αριστερή, εναλλακτική ΑΕΚ" -άλλο αν μπήκε προσωρινά ανάμεσά τους ως αγκάθι το θέμα του γηπέδου.

Κατά τα άλλα, είναι να τρελαίνεται κανείς καθώς βλέπει οπαδούς να τρελαίνονται για τα... διαφυγόντα κέρδη της ομαδάρας και της προεδράρας και τα εκατομμύρια ευρώ που τους στοίχισε ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός (γκρέξιτ παντού με Σύριζα). Ενώ τους διαφεύγει συστηματικά πως το δικό μας ταμείο είναι μείον κι η τσέπη μας άδεια και τρύπια, σαν στημένος τερματοφύλακα, που δεν αντιδρά ποτέ. Γκολ αυτοί, σέντρα εμείς.
Αλλά ντάξει μωρέ, πώς κάνεις έτσι για πέντε ευρώ...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

(όπως της τσαρίνας Ινσιμπάγεβα*)

*Ισινμπάγεβα

Λέγεται Γιελένα Γκαντζίεγεβνα Ισινμπάγεβα [Елена Гаджиевна Исинбаева] κι έχει γεννηθεί το 1982 στο Στάλινγκραντ (νυν Βόλγκογκραντ).

Παρατηρητικός

Ανώνυμος είπε...

ΕΔΩ Ο ΚΑΝΕΛΛΑΚΗΣ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΕΝΑΛΤΥ.

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΟΛΩΣΕΙ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ, ΑΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΝΤΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΑΣΠΡΟΚΟΚΚΙΝΑ.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΥΙΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΜΠΑΣ Ο ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΚΟΛΛΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ.

ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ Ο ΠΑΟΚ ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΛΛΟ Η ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΥΝΗΣΕΙ ΣΕΝΤΟΝΙ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΝΤΑ ΑΣΤΕΙΟ. ΑΠΟ ΤΙ 4 ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ ΓΙΑ ΤΟ C.L. ΤΙΣ 3 ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΛΚΕΙΣΤΗΕΚΕ. ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΛΑ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΑΡΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΝ ΛΙΑΣΟ ΜΕ 0-3 ΑΝΤΙ 1-2. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΔΡΑ. Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΛΑΟΥ. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΟΑΚΑ. ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ.

ΜΟΙΡΑΙΟΣ Ο ΚΛΑΟΥΣ.

ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝΕ ΟΣΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΑΛΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΝΩΝΕΙ. ΕΝΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ.

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Δεν έφερε ευθύνη ο Άγγελος. Φυσικά πρώτα θα βγει ο ήλιος από τη δύση και μετά θα πω εγώ κακό λόγο για τον Άγγελο αλλά το ίδιο θα έλεγα και για άλλον σε αντίστοιχη περίπτωση.
Δε φταίει η έδρα. Η ομάδα φταίει

ρα

λαθραναγνώστης είπε...

Κανονικά, το όνομα της Ισινμπαγιεβα, έπρεπε να είναι Γκιελιένα και όχι Γελιένα.
Τα δασυνόμενα στα ελληνικά, στα σλάβικα ξεκινάνε με "Γκ" και στις δυτικές γλώσσες με "Η"
Ελένη= Γκιελιένα/ Hellen
Ηρακλής= Γκεράκλ/ Hercules
Ήρωας=Γκερόη/ Hero
Υδρο...=Γκήδρα.../Hydro
.........................

Ανώνυμος είπε...

ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΧΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΟΣ. ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΦΤΑΙΕΙ. Η ΙΔΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.

ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΔΡΑ. ΜΙΑ ΕΔΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΟΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.

ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΕΙΧΕ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΣΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΕΦΤΥΝΕ ΑΙΜΑ.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΟΚ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΤΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ.

ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΟΤΑΝ ΧΡΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΩΘΗΣΗ ΓΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΝΑ ΜΑΤΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΡΟΧΤΕΣΙΝΟ. ΣΤΟ Β' ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 90 Η ΕΔΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΕ ΛΑΡΡΥΓΙΤΙΔΑ. ΤΩΡΑ ΑΝΤΙΟ ΖΩΗ. ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΜΟΝΟ Η ΘΥΡΑ 4 ΕΧΕΙ ΠΑΘΟΣ.

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟ ΤΙΣ ΚΑΤΡΑΠΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ.

ΤΑΜΠΛΕΤΑΚΙ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΣΕΛΦΙ.

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ CHAMPIONS LEAGUE ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Μ' ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΔΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ.

ΘΕΡΣΙΤΗΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Ναι, βέβαια επί ψυχρού πολέμου δεν θα υπήρχε περίπτωση να πάει έστω και μισός ρώσος αθλητής στο Ρίο καθώς θα είχε κυρηχθεί μποϊκοτάζ εδώ και καιρό. Χώρια το ότι θα υπήρχε και κόντρα κατηγορώ. Τώρα απ'την άλλη αυτός ο τρομερός εχθρός της δύσης, η Ρωσία του Πούτιν, μόνο συγγνώμη δεν έχει ζητήσει.

Αλλά ντάξει, ας μην ακούμε τους χοντρούς, στηρίζουμε κριτικά τον ρώσικο μη ιμπεριαλισμό (ναι μόνοι μας, τι εργατικά κινήματα, "συμπεράσματα που πρέπει να βγάλει ο λαός", "ξένες σημαίες" και κολοκύθια) ώστε να αμφισβητηθεί έστω και λίγο ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, όπως προτείνουν εκλεκτοί τουιτερικοί κομμουνισταράδες. Ταμείο εγγυημένο, κουβά κανείς.

Ijon Tichy

Ανώνυμος είπε...

Πάλι με την άδεια σου, Μπρεζνιεφικό Απολίθωμα, μια γραμματική παρέκβαση απ’ αφορμή το σχόλιο-παρατήρηση του Λαθραναγνώστη.

Βασικά δεν έχει άδικο ο Λαθραναγνώστης, αφού δίπλα στον τύπο Γιελένα [Елена] απαντώνται και οι τύποι Γκελένα [Гелена] και Χελένα [Хелена], αλλά κυρίως στις δυτικοσλαβικές γλώσσες (πολωνικά, τσεχικά, σλοβακικά, σοραβικά), πρβ. А. В. Суперанская, Словарь русских личных имён. — Москва: Эксмо, 2006 [Α. Β. Σουπεράνσκαγια, Λεξικό ρωσικών κυρίων ονομάτων προσώπων, Εκδόσεις «Έξμο», Μόσχα 2006], στο αντίστοιχο λήμμα.

Ο Λαθραναγνώστης εγείρει όμως ―εμμέσως πλην σαφώς― και το ζήτημα της «κανονικότητας» στη γλώσσα που δεν είναι βέβαια δυνατό να συζητηθεί εδώ και τώρα. Ίσως μιαν άλλη φορά…

Παρατηρητικός

Μπρεζνιεφικό απολίθωμα είπε...

Δεκτή η διόρθωση για την τσαρίνα. Η πλάκα είναι ότι μου είναι γνωστό πώς γράφεται το Ισινμπάγεβα, το τσέκαρα κιόλας και με ένα γκουγκλάρισμα για να είμαι σίγουρος και κατάφερνα να το γράψω λάθος. Σαν το πρώτο μέρος από το Αλαλούμ με τον Μπέκα, Ελπίδος 58 ή 59; Καλά το θυμόμουνα...

https://www.youtube.com/watch?v=6z6vRBO_rW8

Στα διάφορα ωραία ρώσικα από Χ να προσθέσουμε και το Γκέγκελ. Η αλήθεια βρίσκεται στον Γκέγκελ γκέγκε; Για να παραφράσουμε και μια επική ατάκα από τα 80ς

Ο Άρης έχει λιγότερα παιχνίδια στην Ευρώπη, αλλά όντως έχει καταφέρει με κάποιο παράδοξο τρόπο να κρατήσει το αήττητο στο Χαριλάου
Ο Θερσίτης έχει (για μια φορά) δίκιο και στα παράπονά του για τον ΠΑΟΚ, που έχει πάρει αποτέλεσμα εκτός με Σάλκε κι Άγιαξ (δυο φορές), αλλά δεν κατάφερε να το αξιοποιήσει στην Τούμπα. Για την οποία, παρεμπιπτόντως, η δική μου γνώμη είναι πως ο καλύτερος τρόπος για να την εξουδετερώσει κανείς είναι να φάει ένα γκολ στην αρχή, να την αφήσει να ξεθυμάνει και να το ανατρέψει στη συνέχεια. Όπως και έγινε δηλ...

Στο κείμενο ξέχασα να βάλω μια πρόταση για την τελετή έναρξης, την οποία θα τη σχολιάσουμε μάλλον στο αυριανό σημείωμα. Είχε ενδιαφέρον να δει κανείς τις αντιδράσεις του κοινού και πώς υποδεχόταν τις διάφορες αποστολές. Αν και στο στάδιο δε βρέθηκε ακριβώς η βραζιλιάνικη πλέμπα, η υποδοχή στην κουβανική αποστολή ήταν θερμή προς ενθουσιώδης, ενώ οι αποδοκιμασίες για τους Αμερικάνους ήταν νομίζω ουρανομήκεις και δεν καλύφτηκαν από το γενικό θόρυβο που επικρατούσε. Ξεπέρασαν ακόμα και τη μάλλον ψυχρή υποδοχή προς τους Ρώσους.

Επίσης σε άλλα άσχετα νέα, ο Λαουτάρο Ρινάλντι έκλεισε στον ΠΑΟ, ένα μεγάλο όνομα που (βάσει ονόματος) έρχεται να ταράξει αντικειμενικά τα νερά του αριστεροχωρίου.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Ο Ρινάλντι στον ΠΑΟ;
Να δω, πως θα το καταπιεί ο Αναυδος....