Ντελί-Ριο κιτς κερδοφορίας

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξενυχτήσατε για να δείτε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο (ή την είδατε σε μαγνητοσκόπηση) κι αν είχατε την αποφασιστική (κι αντιφασιστική συνάμα) σταθερή σκοπιά της Ρένας Δουρου-τι. Που πρόλαβε να ενθουσιαστεί με το πρώτο μέρος, τη γέννηση της ζωής, την εξέλιξη, την πρόοδο και τους αφρικανούς σκλάβους που έφεραν στην ήπειρο οι λευκοί κονκισταδόρες, την εξέλιξη της πόλης και τους ουρανοξύστες που έκρυβαν πολύ καλά με τον όγκο τους τις φαβέλες και τη φτώχεια. Για να αλλάξει στο καπάκι γνώμη, με την μπουρναζιώτικη ραπ (με την οποία γενικά δεν έχει θέμα) και το κακόγουστο μουσικό πρόγραμμα, που δεν κατάφερε να δώσει καν το προκάτ, φολκλόρ στοιχείο, που έχει μάθει να αναζητά ο τουρίστας. Πόσο μάλλον την εικόνα της πραγματικής Βραζιλίας, τους χυμούς και τη μυρωδιά μιας τεράστιας χώρας, με εκρηκτικές αντιθέσεις και φοβερή ποικιλία φυλών, ανθρώπων και πολιτισμών.

Προσέξτε τη λεπτομέρεια. Οι χορευτές στο βάθος με τα φωσφοριζέ βελάκια
να δείχνουν το δρόμο στους αθλητές, για να μη χαθούν!! Ομολογώ πως με ξεπερνά

Σίγουρα όμως όλα αυτά χάνουν, αν δεν έχεις δίπλα σου το Λαϊκό Στρώμα να σχολιάζει την τελετή και να σε δροσίζει (στα πρόθυρα του πολικού ψύχους) με αστεία για τον Τελέτοβιτς (παίκτης στο ΝΒΑ) Ενάρξοβιτς. Αλλά όπως είπε αυτοκριτικά το ίδιο το Λ.Σ.: εδώ δε σωπαίνει ο Χατζηγεωργίου, γιατί να το κάνω εγώ;
Έλα ντε...

Και τι δεν είπε ο εκφωνητής της καρδιάς μας...
Τι για τον μοντελισμό -sic- που ακολουθεί το μοντέλο Ζιζέλ, σε μια καταπληκτική μετάφραση του όρου μόντελινγκ, που αν δεν ξέρεις τα συμφραζόμενα και δεις τη λέξη αποκομμένη, μπορεί και να πιστέψεις πως είναι κάτι παρεμφερές με τον τογιοτισμό, που θα μας απασχολήσει στην οικοδόμηση της κοινωνίας του μέλλοντος και την οργάνωση της παραγωγής ή των πόλεων νέου τύπου. Τι για τις δύο γενιές ράπερ, που συνυπάρχουν αρμονικά, γιατί η Βραζιλία είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών (;!). Τι για τη Βραζιλία που επανεφεύρει... επανεφεύρει... κάτι τέλος πάντων, δε θυμάμαι τι ακριβώς, γιατί κι εγώ τα έχασα, με τόση εφευρ(ικ)ότητα.

Και προπαντός για τα οικολογικά μηνύματα των διοργανωτών, που έμοιαζαν με φλύαρη, φαιδρή διάλεξη του ΓΑΠ για την πράσινη ανάπτυξη, ή με απαντήσεις διαγωνιζόμενων στα καλλιστεία (για την παγκόσμια ειρήνη, τη φτώχεια, κτλ) ή με τις πράσινες (σαν την καρδιά ενός μαρουλιού και το ΠαΣοΚ) επιχειρηματικές ευαισθησίες του Αλ Γκορ, που δεν ήταν εκεί, αλλά ο Χατζηγεωργίου τον ανέφερε, μπερδεύοντάς τον προς στιγμήν με τον παρόντα Κέρι.

Εν τω μεταξύ, στους προηγούμενους αγώνες του Λονδίνου, ήταν στα πάνω του το αντιμνημόνιο, ως κλίμα και ιδεολογία, επηρεάζοντας ακόμα και την... ελεύθερη αγωνιζόμενη ΕΡΤ, που περνούσε τότε τα δικά της "συντροφικά μηνύματα" και ζητούσε δηλώσεις σε αντίστοιχο μήκος κύματος κι από τους αθλητές, στις συνεντεύξεις τύπου, καθώς κι αυτοί βλέπουν κάθε χρόνο τα κονδύλια της ομοσπονδίας τους να ψαλιδίζονται. Λίγο έλειπε να αρχίσουν να κάνουν το ίδιο και με τους ξένους, παγκόσμιους πρωταθλητές, στη μικτή ζώνη: so, first of all: what do you think about memorandum?

Φέτος όμως η αντιμνημονιακή μόδα έχει περάσει ανεπιστρεπτί κι έτσι οι σχολιαστές περιορίστηκαν σε οικουμενικά (σαν την κυβέρνηση που θέλει ο Λεβέντης) και πανανθρώπινα ζητήματα-μηνύματα, όπως το παιδί που βρήκε το σπόρο της ελπίδας στο τέλος (η ελπίδα έρχεται και πεθαίνει τελευταία). Και τη βραζιλιάνικη κυβέρνηση (μάλλον την προηγούμενη, όχι ότι έχει μεγάλη διαφορά) που μείωσε λέει κατά 80% τους ρυθμούς αποψίλωσης του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, καθώς πριν χανόταν σε ετήσια βάση μια μεγάλη έκταση που ήταν όση κι η Γαλλία. Ενώ τώρα που καταστρέφεται και χάνεται μια Ελλάδα κάθε χρόνο (και μια Γαλλία κάθε πέντε), είμαστε κομπλέ και τακτοποιημένοι με την οικολογική μας συνείδηση.

Κατά τα άλλα, με τις ομιλίες των επίσημων να προκαλούν ομαδικά χασμουρητά (και δε φταίει μόνο η διαφορά της ώρας για αυτό) το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην παρέλαση των χωρών που παίρνουν μέρος στο μεγάλο πολυεθνικό πανηγύρι (το οποίο έχει διπλή ανάγνωση, αν σκεφτεί κανείς τι κέρδη βγάζουν οι πολυεθνικές από αυτή την ιστορία) και την αντίδραση του κοινού. Μπορεί βέβαια να μην ήταν ακριβώς η βραζιλιάνικη πλέμπα αυτή που βρέθηκε στο Μαρακανά για την τελετή έναρξης αλλά ακόμα κι έτσι, δεν πέρασε απαρατήρητη η γιούχα, όταν μπήκε στο στάδιο η αμερικάνικη αποστολή (και ο αυξημένος θόρυβος από τη μουσική, για να την καλύψει), ούτε φυσικά η ζεστή, θριαμβευτική υποδοχή της κουβανικής αποστολής. Στα αξιοσημείωτα και το (σχεδόν) διπλωματικό επεισόδιο, που προκλήθηκε από τη φαεινή ιδέα των διοργανωτών να βάλουν τους ισραηλινούς και τους λιβανέζους να συνταξιδέψουν με το ίδιο λεωφορείο (κάτι που αρνήθηκαν να κάνουν οι δεύτεροι).
Μέχρι κι ο Ιησούς του Ρίο (το γνωστό άγαλμα δηλ) ανοίγει με απορία (αλλά όχι άπορος, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών Βραζιλιάνων) τα χέρια του μπροστά σε τόση ευφυΐα.

Κάποιος έλειπε όμως από το Μαρακανά, για να ανάψουν τα πνεύματα...
Τιμής ένεκεν η φωτό, 20 χρόνια (και κάτι ψιλά) μετά το θάνατο του μεγάλου αρχηγού
του ενός και μοναδικού Ομπντούλιο Βαρέλα

Όσο για το λαό της Βραζιλίας, που δε βρέθηκε στο στάδιο, δεν τον αγγίζει το "μεγάλο καλοκαίρι" και το φαγοπότι της ανερχόμενης βραζιλιάνικης αστικής τάξης (που ξεκίνησε το 14' με το Μουντιάλ) και δε θα δει τη ζωή του να αλλάζει στο παραμικρό αυτές τις μέρες, μπορεί κανείς να ακολουθήσει αυτόν το σύνδεσμο, για να δει πώς υποδέχτηκε την ολυμπιακή φλόγα και τη διοργάνωση (αν είχα πιάσει το τρένο της ΕΤΕ, θα μπορούσα να βάλω απευθείας το βιντεάκι, έλα όμως που δεν...).
Χώρια οι προγραμματισμένες κινητοποιήσεις όσων διαδήλωσαν έξω από το Μαρακανά την αντίθεσή τους σε αυτήν την αθλητική εμποροπανήγυρη... Όχι από σκέτη αντίδραση, Ρίο-Αντίριο, και ένα σωρό έργα-μακέτο, αλλά γιατί τους καίει άμεσα, κι αυτούς και την τσέπη τους.

Υγ: μπορείτε επίσης να διαβάσετε το κείμενο του σημερινού κυριακάτικου Ρίζου για του αγώνες του Ρίο, τα λεφτά που πληρώνουν οι φορολογούμενοι και τις αντιδράσεις τους.
Και το απόλυτο ανάγνωσμα πριν (κατά τη διάρκεια, μετά και στο ενδιάμεσο) από κάθε διοργάνωση. Για το οποίο η κε του μπλοκ προτίθεται να κάνει σημειολογική, ερμηνευτική ανάλυση -αν εκδηλώσει ενδιαφέρον κι η βάση του μπλοκ, τόσο το καλύτερο.